ον Αρχάγγελο Γαβριήλ, που μαζί τούς γιορτάζει η Εκκλησία μας σήμερα, τον αγαπά ξεχωριστά, πάντως. Αυτός ήταν που έφερε το μήνυμα στην Παναγία ότι θα γεννήσει τον Χριστό. Χρόνια πολλά και καλά σ’ όλες κι όλους όσες κι όσοι γιορτάζουν σήμερα. Τις Μιχαέλες και τους Μιχάληδες, τις Γαβριέλες και τους Γαβρίληδες, τις Αγγέλες και τους Αγγελους!
ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΥΣΤΕΡΑ ΑΠ’ ΟΛΑ ΟΣΑ έγιναν όπως έγιναν τις τελευταίες μέρες. Πριν απ’ όλα όσα γίνουν όπως θα γίνουν τις επόμενες μέρες. Επί ξυρού ακμής. Οι άνθρωποι της πλατείας απ’ τη μια μεριά. Ο Δυνατός Αγροίκος απ’ την άλλη. Τι θέλει αλήθεια να πει ο Ποιητής;
ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΠΑΛΙ Ο ΛΑΟΣ θεριεύει δεν μερεύει,/ σαν μια γροθιά, με μια φωνή, το δίκιο του γυρεύει. Από τον πρώτο 'κατά τα πρεσβεία' μαντιναδολόγο μας, Ηλία Σταματάκη η σημερινή μαντινάδα. Μια μαντινάδα στον παλμό της επικαιρότητας των τελευταίων ημερών.
ΑΣ ΠΟΥΜΕ ΟΤΙ, μετά την χθεσινή ψηφοφορία στην Βουλή, αντί για τον γκρεμνό, εξακολουθούμε να είμαστε στο ρέμα. Ενα ρέμα που όσο πάει γίνεται και περισσότερο ορμητικό, όμως. Ενα ρέμα που απειλεί να μην αφήσει τίποτα όρθιο στο πέρασμά του. Θα το αφήσουμε;
TON EΜΠΙΣΤΕΥΕΤΑΙ ΑΠ’ ΤΗ ΜΙΑ γιατί τον βοηθά σε δύσκολες στιγμές ο λαός μας, τον Αϊ-Στράτηγο, περισσότερο, όμως τον φοβάται. Αυτός, ο Αρχάγγελος Μιχαήλ, είναι που παίρνει τις ψυχές, όπως τις έχει γράψει στο τεφτέρι του. Τον άλλο Αρχάγγελο, τον Αρχάγγελο Γαβριήλ, που μαζί τούς γιορτάζει η Εκκλησία μας σήμερα, τον αγαπά ξεχωριστά, πάντως. Αυτός ήταν που έφερε το μήνυμα στην Παναγία ότι θα γεννήσει τον Χριστό. Χρόνια πολλά και καλά σ’ όλες κι όλους όσες κι όσοι γιορτάζουν σήμερα. Τις Μιχαέλες και τους Μιχάληδες, τις Γαβριέλες και τους Γαβρίληδες, τις Αγγέλες και τους Αγγελους!
ΤΙ ΠΑΠΑΓΟΣ, ΤΙ ΠΛAΣΤΗΡΑΣ; Η ερώτηση που έκανα χθες στον φίλο μου τον γερω-δάσκαλο. Χάρηκα που βγήκε ο Ομπάμα κι όχι ο Ρόμνεϊ, η απάντησή του. Το ’πιασε το υπο νοούμενο ο φίλος μου.
ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΩ ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ έγινα πρώτα γκαρσόνι. Για να γίνει ο γιος μου γκαρσόνι έγινε πρώτα φιλόλογος. Και καλά. Εγώ βρήκα δουλειά ως φιλόλογος. Ο γιος μου, όμως, δεν βρίσκει δουλειά γκαρσονιού. Απ’ τον μονόλογο - παράπονο ενός πατέρα. Τι να του πεις...
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΑ ΝΑ ΠΑΡΑΒΡΕΘΩ έφταστε, όμως, στ’ αυτιά μου, ο απόηχός της. Τω όντι ξεχωριστή, λένε οι πληροφορίες μου, η μουσικοποιητική εκδήλωση που επιμελήθηκε και παρουσίασε στο 'Αττικόν' την περασμένη Τρίτη, 30 Οκτωβρίου, ο και πολιτικός ποιητής διακεκριμένος συμπολίτης μας δρ. Αρτέμης Μ. Αθανασάκης. Το ποίημα με το οποίο κλείνω σήμερα τη στήλη (ένα ποίημα που γράφτηκε πριν από 41 χρόνια κι όμως είναι πάντα επίκαιρο) ήταν ενταγμένο σ’ αυτή την παρουσίαση.
ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ ο περίπλους της Πελοποννήσου ήταν επικίνδυνο εγχείρημα γι’ αυτό και οι καπετάνιοι προτιμούσαν να χρησιμοποιούν το δίολκο, για να περάσουν τα πλοία τους από τον Σαρωνικό στον Κορινθιακό κόλπο, και αντίστροφα.
Η Κόρινθος πλούτιζε από τα διόδια αλλά και από τα χρήματα που ξόδευαν οι έμποροι και οι ναυτικοί σε κάθε είδους διασκέδαση. Στο ναό της Αφροδίτης, μάλιστα, ήταν αφιερωμένες χίλιες εταίρες, που διασκέδαζαν κάθε μέρα (και νύχτα) τους επισκέπτες. Τόσο ακριβή ήταν η ζωή στην πόλη, ώστε οι Αρχαίοι Ελληνες συνήθιζαν να λένε το γνωστό: «ου παντός ανδρός ες Κόρινθον εσθ’ ο πλους», δηλαδή «δεν είναι εύκολο στον καθένα να επισκέπτεται την Κόρινθο». (Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της Ιστορίας', εκδ. 'Σαββάλας')
«Πεινασμένα φίδια/ όρμησαν εκείνο το πρωινό/ κι έζωσαν το κορμί της πληγωμένης κόρης/ υπερασπίζοντάς το - είπαν/ Στην κεντρική πλατεία ο Δυνατός Αγροίκος/ μιλούσε για πλούτη και Χαρές/ την ώρα που ’κλαιγε το παλληκάρι/ Θεέ μου, τι Λύπηση εκείνο το πρωινό/ στους Ανθρώπους της πλατείας/ με τις άδειες ψυχές/ και τις Κερένιες Μάσκες».
Το ποίημα 'Ο Δυνατός και η πλατεία'
του Αρτέμη Αθανασάκη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)
Χανιώτικα νέα (08.11.2012)
ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΥΣΤΕΡΑ ΑΠ’ ΟΛΑ ΟΣΑ έγιναν όπως έγιναν τις τελευταίες μέρες. Πριν απ’ όλα όσα γίνουν όπως θα γίνουν τις επόμενες μέρες. Επί ξυρού ακμής. Οι άνθρωποι της πλατείας απ’ τη μια μεριά. Ο Δυνατός Αγροίκος απ’ την άλλη. Τι θέλει αλήθεια να πει ο Ποιητής;
ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΠΑΛΙ Ο ΛΑΟΣ θεριεύει δεν μερεύει,/ σαν μια γροθιά, με μια φωνή, το δίκιο του γυρεύει. Από τον πρώτο 'κατά τα πρεσβεία' μαντιναδολόγο μας, Ηλία Σταματάκη η σημερινή μαντινάδα. Μια μαντινάδα στον παλμό της επικαιρότητας των τελευταίων ημερών.
ΑΣ ΠΟΥΜΕ ΟΤΙ, μετά την χθεσινή ψηφοφορία στην Βουλή, αντί για τον γκρεμνό, εξακολουθούμε να είμαστε στο ρέμα. Ενα ρέμα που όσο πάει γίνεται και περισσότερο ορμητικό, όμως. Ενα ρέμα που απειλεί να μην αφήσει τίποτα όρθιο στο πέρασμά του. Θα το αφήσουμε;
TON EΜΠΙΣΤΕΥΕΤΑΙ ΑΠ’ ΤΗ ΜΙΑ γιατί τον βοηθά σε δύσκολες στιγμές ο λαός μας, τον Αϊ-Στράτηγο, περισσότερο, όμως τον φοβάται. Αυτός, ο Αρχάγγελος Μιχαήλ, είναι που παίρνει τις ψυχές, όπως τις έχει γράψει στο τεφτέρι του. Τον άλλο Αρχάγγελο, τον Αρχάγγελο Γαβριήλ, που μαζί τούς γιορτάζει η Εκκλησία μας σήμερα, τον αγαπά ξεχωριστά, πάντως. Αυτός ήταν που έφερε το μήνυμα στην Παναγία ότι θα γεννήσει τον Χριστό. Χρόνια πολλά και καλά σ’ όλες κι όλους όσες κι όσοι γιορτάζουν σήμερα. Τις Μιχαέλες και τους Μιχάληδες, τις Γαβριέλες και τους Γαβρίληδες, τις Αγγέλες και τους Αγγελους!
ΤΙ ΠΑΠΑΓΟΣ, ΤΙ ΠΛAΣΤΗΡΑΣ; Η ερώτηση που έκανα χθες στον φίλο μου τον γερω-δάσκαλο. Χάρηκα που βγήκε ο Ομπάμα κι όχι ο Ρόμνεϊ, η απάντησή του. Το ’πιασε το υπο νοούμενο ο φίλος μου.
ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΩ ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ έγινα πρώτα γκαρσόνι. Για να γίνει ο γιος μου γκαρσόνι έγινε πρώτα φιλόλογος. Και καλά. Εγώ βρήκα δουλειά ως φιλόλογος. Ο γιος μου, όμως, δεν βρίσκει δουλειά γκαρσονιού. Απ’ τον μονόλογο - παράπονο ενός πατέρα. Τι να του πεις...
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΑ ΝΑ ΠΑΡΑΒΡΕΘΩ έφταστε, όμως, στ’ αυτιά μου, ο απόηχός της. Τω όντι ξεχωριστή, λένε οι πληροφορίες μου, η μουσικοποιητική εκδήλωση που επιμελήθηκε και παρουσίασε στο 'Αττικόν' την περασμένη Τρίτη, 30 Οκτωβρίου, ο και πολιτικός ποιητής διακεκριμένος συμπολίτης μας δρ. Αρτέμης Μ. Αθανασάκης. Το ποίημα με το οποίο κλείνω σήμερα τη στήλη (ένα ποίημα που γράφτηκε πριν από 41 χρόνια κι όμως είναι πάντα επίκαιρο) ήταν ενταγμένο σ’ αυτή την παρουσίαση.
ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ ο περίπλους της Πελοποννήσου ήταν επικίνδυνο εγχείρημα γι’ αυτό και οι καπετάνιοι προτιμούσαν να χρησιμοποιούν το δίολκο, για να περάσουν τα πλοία τους από τον Σαρωνικό στον Κορινθιακό κόλπο, και αντίστροφα.
Η Κόρινθος πλούτιζε από τα διόδια αλλά και από τα χρήματα που ξόδευαν οι έμποροι και οι ναυτικοί σε κάθε είδους διασκέδαση. Στο ναό της Αφροδίτης, μάλιστα, ήταν αφιερωμένες χίλιες εταίρες, που διασκέδαζαν κάθε μέρα (και νύχτα) τους επισκέπτες. Τόσο ακριβή ήταν η ζωή στην πόλη, ώστε οι Αρχαίοι Ελληνες συνήθιζαν να λένε το γνωστό: «ου παντός ανδρός ες Κόρινθον εσθ’ ο πλους», δηλαδή «δεν είναι εύκολο στον καθένα να επισκέπτεται την Κόρινθο». (Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της Ιστορίας', εκδ. 'Σαββάλας')
«Πεινασμένα φίδια/ όρμησαν εκείνο το πρωινό/ κι έζωσαν το κορμί της πληγωμένης κόρης/ υπερασπίζοντάς το - είπαν/ Στην κεντρική πλατεία ο Δυνατός Αγροίκος/ μιλούσε για πλούτη και Χαρές/ την ώρα που ’κλαιγε το παλληκάρι/ Θεέ μου, τι Λύπηση εκείνο το πρωινό/ στους Ανθρώπους της πλατείας/ με τις άδειες ψυχές/ και τις Κερένιες Μάσκες».
Το ποίημα 'Ο Δυνατός και η πλατεία'
του Αρτέμη Αθανασάκη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)
Χανιώτικα νέα (08.11.2012)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου