ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Οταν ο Θεός έβρεχε μυαλό, οι πολιτικοί μας (τους οποίους εμείς ψηφίζαμε βεβαίως βεβαίως) κρατούσαν ομπρέλες. 

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΠΟΙΕΣ μολυσμένες λέξεις να βοηθήσεις να σωθούν και ποιους ελώδεις τόπους να αποξηράνεις; Η διαχρονική αγωνία του Ποιητή. Του και συνεργάτη της εφημερίδας μας, διακεκριμένου δημοσιογράφου Δημήτρη Κακαβελάκη, συγκεκριμένα. Που επιμένει να μιλά. Και μόνος και μετά πολλών.

'ΞΕΨΥΧΙΣΜΕΝΟ ναι', χαρακτήρισε το αποτέλεσμα της προχθεσινής ψηφοφορίας στη Βουλή για τα νέα μέτρα, στην πρώτη σελίδα της η εφημερίδα μας. Για 'πύρρειο νίκη' της κυβέρνησης Σαμαρά έκανε λόγο ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος. Αλλη μια τέτοια ψηφοφορία και τέρμα... ο βίος της.

ΑΝΟΙΓΩ παρένθεση. Πύρρειος νίκη ονομάζεται μεταφορικά το αποτέλεσμα μιας μάχης, κατά την οποία ο νικητής έχει υποστεί τόσο μεγάλες απώλειες ώστε μελλοντικά να του είναι δύσκολο να συνεχίσει. Απ’ τον βασιλιά Πύρρο της Ηπείρου προήλθε ο χαρακτηρισμός, ο οποίος αν και αναδείχθηκε νικητής το 279π.Χ. επί των Ρωμαίων στο Ασκλο της Απουλίας, έχασε πολλούς άνδρες. «Μια ακόμα νίκη επί των Ρωμαίων και θα χαθούμε εντελώς» είπε σε κάποιον στρατιώτη του που πανηγύριζε. Κλείνω την παρένθεση.

Η ΚΡΙΣΗ που περνούμ’ εδά μυαλό ας μάσε βάλει/ τα ίδια αν θ’ αρχίσουμε τότε θα έρθει κι άλλη. Απ’ τον Ηλία τον Σταματάκη η μαντινάδα - προειδοποίηση. Οταν ο Θεός έβρεχε μυαλό, οι πολιτικοί μας (τους οποίους εμείς ψηφίζαμε βεβαίως βεβαίως) κρατούσαν ομπρέλες. Μια πρώτη απάντηση.

ΚΑΙ Ο ΣΚΑΝΔΑΛΙΔΗΣ με τους συν αυτώ, εκτός ΠΑΣΟΚ. Ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα. Που ’σαι Ανδρέα, να τους δεις!

«ΟΥΔΕΠΟΤΕ να αμβιβάλης ότι η αύριον δεν βραδύνει επί πολύ δια τα έθνη, τα αποφασισμένα να ζήσουν». Από την 'Χρυσή Διαθήκη' του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.

ΔΗΜΗΤΡΗ Κακαβελάκη, δημοσιογράφο - ποιητή, Αθήνα: Διαβάζω και ξαναδιαβάζω τις δύο τελευταίες ποιητικές σου συλλογές, 'Γυμνό Σώμα' και 'Εσύ μια μόνο λέξη', εκδ. 'Μανδραγόρας' που με μια ιδιαίτερη θερμή αφιέρωση μου έδωσες. Κι όσο τις διαβάζω, τόσο ανακαλύπτω περισσότερα πεδία αγώνα για μια κοινωνία ανθρωπιάς και αλληλεγγύης. Ενάντια στην πλήθουσα αγορά των μεταπρατών όπου διατιμούνται τ’ αδιατίμητα. Δεν είναι που ανεβαίνεις όλο και ψηλότερα τη σκάλα της ποίησης, Δημήτρη! Είναι που παίρνεις και τον αναγνώστη μαζί σου...

«ΔΥΟ καλοντυμένοι οδοκαθαριστές άρχισαν να ξεφωνίζουν, κραδαίνοντας τις σκούπες προς τον ουρανό σαν πολυβόλα, ενώ μια γυμνή κοπέλα, που έμοιαζε πολύ στην Τζιοκόντα, έκανε τζόγκινγκ. Ο Μπετόβεν, σαστισμένος, μπήκε σ’ ένα εστιατόριο της αριστερής όχθης του Σηκουάνα, κάθισε στο πιάνο και, παρακολουθώντας απ’ το παράθυρο την πυρκαγιά, έγραφε και έπαιζε μουσική. Εξω απ’ το εστιατόριο πέρασαν δυο νεκροθάφτες, σπρώχνοντας ένα μικρό αμάξι με τα φέρετρα του Λουδοβίκου ΙΣΤ’ και της Μαρίας Αντουανέτας.
Ο Σαίξπηρ, που είχε έλθει απ’ την Αγγλία για τουριστμό, μπήκε μέσα και στρογγυλοκάθισε κοντά στον Μπετόβεν. Του είπε: «Αν και κουφός παίζεις πολύ καλά». Ο Μπετόβεν άκουσε, χαμογέλασε και συνέχισε να παίζει. Ενας σερβιτόρος με στρατιωτική στολή, ψηλές μπότες και πράσινο μπερέ, έφερε δύο πιάτα με σολομό. Αφησε το ένα στο πιάνο και το άλλο στο τραπέζι. Άρχισαν και οι δυο να τρώγουν». Από τις '50+4 κραυγές' του Λευτέρη Φύτρα, εκδ. 'Στοχαστής'

'Κάθε πρωί μία μόνο λέξη/ Ξυπνά όλους τους βυθούς/ Κι ανάβει άλλους ήλιους/ Να ψήσουν νύχτες άψητες/ Καταμετρώντας τα κενά/ Ανάμεσα από την αίσθηση/ Ως την ψευδαίσθηση./ Που ’ναι ελώδεις τόποι/ Γεμάτοι λέξεις με πλασμώδια/ Που εισβάλλουν στα ερυθρά αιμοσφαίρια/ Της γλώσσας/ Με τσιμπήματα από θηλυκούς/ Κώνωπες ανωφελείς για να/ Μολύνουν χιλιάδες λέξεις/ Και ποιες από αυτές να βοηθήσεις/ Να σωθούν και ποιους/ Ελώδεις τόπους ν’ αποξηράνεις;»
Το ποίημα 'Ελώδεις τόποι' του Δημήτρη Κακαβελάκη

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (09.11.2012)