ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ! Μόνο στον ενικό αριθμό τη συναντά κανείς αυτήν τη λέξη που όμως την κλίνουν τελευταία ολοένα και περισσότεροι. Στην πράξη. Μαλακώνουν οι καρδιές εν όψει των Χριστουγέννων. Να μείνουν μαλακές για πάντα! Η ευχή μου.



ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ στις επάλξεις των 'πεταχτών' ή στις 'πεταχτές' επάλξεις, αν προτιμάτε, σήμερα καθώς τα πράγματα κύλησαν όπως τα ’χα λογαριάσει. Πήγα στην Αθήνα το Σάββατο, μίλησα στην Κρητική Εστία για το βιβλίο του Μανόλη Μακριδάκη 'Ο Φρες στο διάβα των αιώνων' κι επέστρεψα χθες το πρωί. Ηθελε ο Θεός κι επέτρεψε ο καιρός.

ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ η στιγμή που αποδέχθηκα την πρόταση του Μανόλη Μακριδάκη κι ανέλαβα την ευθύνη να μιλήσω για το βιβλίο του στο κοινόν των Αποκορώνων, στην Ευαγγελίστρια του Φρε, στις 21 Οκτωβρίου τ.ε. Το ίδιο ευλογημένη, όμως και η στιγμή που είπα εξαρχής και μ’ ενθουσιασμό το 'ναι' και για την παρουσίαση του βιβλίου στο κοινόν των Κρητών της Αττικής, στην Κρητική Εστία. Ας περιοριστώ, όμως, μόνο σ’ αυτό, εδώ. Είναι τόσο λίγος ο χώρος τη στήλης άλλωστε κι υπάρχουν τόσα πολλά αυτά που περιμένουν να βρουν μια θέση στον ήλιο.

ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ πλησιαίνουν οι άνθρωποι που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα. Το βλέπεις πιο έντονα στην Αθήνα κι ιδιαίτερα στο κέντρο της, αυτό. Στην πλατεία Βάθης για παράδειγμα. Στην πλατεία των αθλίων... Ποιος ήλιος!

ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ δεν έχουν που την κεφαλή κλίναι. Στην κυριολεξία. Οχι μόνο οι άνθρωποι της πλατείας Βάθης ή της πλατείας Ομονοίας. Πολλές φορές και οι άνθρωποι της διπλανής μας πόρτας. Ποιος δυτικός πολιτισμός!

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ! Μόνο στον ενικό αριθμό τη συναντά κανείς αυτήν τη λέξη που όμως την κλίνουν τελευταία ολοένα και περισσότεροι. Στην πράξη. Μαλακώνουν οι καρδιές εν όψει των Χριστουγέννων. Να μείνουν μαλακές για πάντα! Η ευχή μου.

ΜΑΘΗΜΑΤΑ αλληλεγγύης στα παιδιά και από τα παιδιά, αυτές τις μέρες και σε πολλά σχολειά του τόπου μας. Βιωματικά μαθήματα που μένουν χαραγμένα στις καρδιές. Δόξα τω Θεώ, δεν αποπαίδισεν ο κλάδος των δασκάλων.

'ΔΩΣΕ ΨΩΜΙ, όσο μπορείς. Δεν έχεις ψωμί; Δώσε τουλάχιστον έναν οβολό. Δεν έχεις οβολό; Δώσε ένα ποτήρι δροσερό νερό. Δεν έχεις ούτε αυτό; Πένθησε μαζί με τον θλιμμένο και θα λάβεις μισθό. Γιατί ο μισθός εξαρτάται από την προαίρεσή σου και όχι από το τι μπόρεσες να κάνεις'. Από τον Αγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο η παραγγελιά, που λέει όμως, μεταξύ των άλλων, και το παρακάτω: 'Πλούτον, τον γεννήτορα πάσης παρανομίας, τον ευρετήν πάσης κακίας, τον συνεργόν της ψυχοφθόρου γαστριμαργίας και αντίπαλον της εγκρατείας, τον πολέμιον της σωφροσύνης, τον πάσης αρετής κρυπτόν κλέπτην'.

Η ΧΩΡΑ ΜΑΣ δεν σώζεται όποια κι αν πάρει δόση,/ ο Βενιζέλος μοναχά μπορούσε να τη σώσει. Είναι φανερό ότι στον Ελευθέριο Βενιζέλο (κι όχι βεβαίως στον Ευάγγελο) αναφέρεται ο Εννιαχωριανός. Το γράφω, ωστόσο, για να φυλάξω τα... ρούχα του κι ας μη μ’ έβαλε δραγάτη.

ΣΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ θέση της βαθμολογίας του πρωταθλήματος της Α’ Εθνικής η ΑΕΚ. Πάμε για φούντο, Μαστρομήτσο ή τελικά θα γίνουν ήρωες ο Φούντας και τ’ άλλα παιδιά που επιμένουν να παίζουν για τη φανέλα;

ΟΤΑΝ ΟΙ Αθηναίοι έκτιζαν το Εκατόμπεδον, παλαιό ναό της Αθηνάς στην Ακρόπολη, όσα μουλάρια είχαν κουραστεί στη μεταφορά των υλικών τα άφησαν ελεύθερα να βόσκουν. Ενα όμως από αυτά πήγαινε μόνο του στον χώρο της δουλειάς και έτρεχε μπροστά από τα άλλα, που έσερναν τα αμάξια με τα υλικά, σαν να τα παρακινούσε να τρέξουν. Για τον λόγο αυτό οι Αθηναίοι αποφάσισαν να το τρέφουν με δαπάνη του δημοσίου μέχρι να ψοφήσει. (Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της ιστορίας', εκδ. 'Σαββάλας').

'Σε λέρωσε επικίνδυνα/ ο πολιτισμός του εικοστού αιώνα./ Ηρε κι από σένα/ ο βραχνάς της πολιτείας ό,τι ωραιότερο/ απόμεινε στην όψη σου./ Τι κρίμα, αλήθεια!/ Τόση λευκότητα χάθηκε στο άπειρο/ και μαζί της/ κάποιες σταγόνες στεγνωμένο αίμα/ από χιλιάδες σκλάβους που σ’ έκτισαν,/ άγνωστοι κι αθώοι,/ λησμονημένα θύματα της ιστορίας'...
Το ποίημα 'Παρθενώνας' του Χρήστου Κουλούρη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (18.12,2012)