Επειδή είμαστε κοντά στο τέλος του κόσμου και επειδή κάτι τέτοια 'ωραία', η στήλη δεν τα αφήνει, θα καταγράψω πολύ γρήγορα τους προβληματισμούς - σκέψεις μου... σχετικώς.
ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ...
Γράφει o Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης
Προβληματισμοί πριν από το τέλος του κόσμου
Επειδή είμαστε κοντά στο τέλος του κόσμου και επειδή κάτι τέτοια 'ωραία', η στήλη δεν τα αφήνει, θα καταγράψω πολύ γρήγορα τους προβληματισμούς - σκέψεις μου... σχετικώς.
...Αν το καλοσκεφτείς δηλαδή, η συζήτηση που έχει ανοίξει, αν μη τι άλλο, είναι μια ωραία ασχολία που σε βγάζει από τις πολλές σκοτούρες και τα προβλήματα της καθημερινότητας... ή μήπως όχι;
Ούτως ή άλλως είναι μια μοναδική ευκαιρία που δεν χάνεται με τίποτα!
...Σε μια ελιά από κάτω...!
Εκεί θα είμαι και θα περιμένω να ‘ρθει να το δω το τέλος του κόσμου. Η απόφασή μου ενστικτώδης, την πήρα ένα βραδάκι πριν από πολλές μέρες και ως εδώ όλα καλά!
Και δεν μπορούσα να φανταστώ βέβαια το τι θα επακολουθούσε αφού, άμα τη λήψει της συγκεκριμένης απόφασης άρχισαν τα δύσκολα! Διότι άντε και βρίσκω την ελιά. Μετά τι κάνω; Κάθομαι; Στέκω όρθιος και περιμένω από κάτω της; Τι;
Πολύ με βασάνισε ετούτη η λεπτομέρεια και έτσι ρώτησα τον εαυτό μου απάνω στην ώρα που θα τον έπαιρνε ο ύπνος: «Να ξαπλώσουμε μωρέ κάτω απ’ την ελιά; Καλλιά δεν θα ’ναι;».
Δεν τον κατάλαβα όμως ορεξάτο κι απάντηση βεβαίως δεν έλαβα, γι’ αυτό και πήρα την πρωτοβουλία ολομόναχος! Απέκλεισα με γρήγορες διαδικασίες το 'ξαπλωτός' και μη ρωτάς 'γιατί'! Μου μείναν τ’ άλλα δύο: Το 'όρθιο' και το 'καθιστό'!
Κι όπως καταλαβαίνεις, είναι μέγα το πρόβλημά μου! Επειδή απόφαση δεν έχω βγάλει ακόμη και πλησιάζει ο καιρός!
Οσο για το θέμα της... ελιάς, αυτό είναι που με απασχολεί πολύ περισσότερο και συνεχίζει να με ταλαιπωρεί σε σημείο αφάνταστο.
Διότι από τότε που μου καρφώθηκε η σκέψη για την ελιά, με πιάσαν και με ζώσαν όλες εκείνες οι ανασφάλειες του ανθρώπου που δεν μπορεί να απελευθερωθεί από τα βαθύτερα αίτια που τον οδηγούν σε μια οποιαδήποτε σκέψη - απόφαση που λαμβάνει, έστω και ενστικτωδώς!
Πώς δημιουργείται όλο αυτό εντός του μυαλού του ανθρώπου; Τι να σημαίνει η επιθυμία μου αυτή η... τελευταία;
Ρώτησα κάποιον γνωστό μου να με βοηθήσει, αλλά το μόνο που μου είπε είναι πως «σίγουρα κάτι πρέπει να σημαίνει»! Λες και δεν το ’ξερα!
Ομως παράπονο δεν του ’χω! Βάλθηκε ο καημένος κι αυτός να το ψάχνει κι έτσι από ’κείνη τη στιγμή άρχισα να νιώθω λίγο πιο... ανάλαφρα, κάπως καλύτερα!
Ορίστε το μεγαλείο και η αξία της αληθινής φιλίας· γι’ άλλη μια φορά το επιβεβαίωσα!
Διότι κι αν δεν βρούμε την άκρη με τον μέγα προβληματισμό μου για την ελιά, το σίγουρο είναι ότι απέκτησα έναν καλό φίλο που θα μου συμπαρίσταται ακόμη και μετά το τέλος του κόσμου!
Χανιώτικα νέα (19.12.2012)
Γράφει o Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης
Προβληματισμοί πριν από το τέλος του κόσμου
Επειδή είμαστε κοντά στο τέλος του κόσμου και επειδή κάτι τέτοια 'ωραία', η στήλη δεν τα αφήνει, θα καταγράψω πολύ γρήγορα τους προβληματισμούς - σκέψεις μου... σχετικώς.
...Αν το καλοσκεφτείς δηλαδή, η συζήτηση που έχει ανοίξει, αν μη τι άλλο, είναι μια ωραία ασχολία που σε βγάζει από τις πολλές σκοτούρες και τα προβλήματα της καθημερινότητας... ή μήπως όχι;
Ούτως ή άλλως είναι μια μοναδική ευκαιρία που δεν χάνεται με τίποτα!
...Σε μια ελιά από κάτω...!
Εκεί θα είμαι και θα περιμένω να ‘ρθει να το δω το τέλος του κόσμου. Η απόφασή μου ενστικτώδης, την πήρα ένα βραδάκι πριν από πολλές μέρες και ως εδώ όλα καλά!
Και δεν μπορούσα να φανταστώ βέβαια το τι θα επακολουθούσε αφού, άμα τη λήψει της συγκεκριμένης απόφασης άρχισαν τα δύσκολα! Διότι άντε και βρίσκω την ελιά. Μετά τι κάνω; Κάθομαι; Στέκω όρθιος και περιμένω από κάτω της; Τι;
Πολύ με βασάνισε ετούτη η λεπτομέρεια και έτσι ρώτησα τον εαυτό μου απάνω στην ώρα που θα τον έπαιρνε ο ύπνος: «Να ξαπλώσουμε μωρέ κάτω απ’ την ελιά; Καλλιά δεν θα ’ναι;».
Δεν τον κατάλαβα όμως ορεξάτο κι απάντηση βεβαίως δεν έλαβα, γι’ αυτό και πήρα την πρωτοβουλία ολομόναχος! Απέκλεισα με γρήγορες διαδικασίες το 'ξαπλωτός' και μη ρωτάς 'γιατί'! Μου μείναν τ’ άλλα δύο: Το 'όρθιο' και το 'καθιστό'!
Κι όπως καταλαβαίνεις, είναι μέγα το πρόβλημά μου! Επειδή απόφαση δεν έχω βγάλει ακόμη και πλησιάζει ο καιρός!
Οσο για το θέμα της... ελιάς, αυτό είναι που με απασχολεί πολύ περισσότερο και συνεχίζει να με ταλαιπωρεί σε σημείο αφάνταστο.
Διότι από τότε που μου καρφώθηκε η σκέψη για την ελιά, με πιάσαν και με ζώσαν όλες εκείνες οι ανασφάλειες του ανθρώπου που δεν μπορεί να απελευθερωθεί από τα βαθύτερα αίτια που τον οδηγούν σε μια οποιαδήποτε σκέψη - απόφαση που λαμβάνει, έστω και ενστικτωδώς!
Πώς δημιουργείται όλο αυτό εντός του μυαλού του ανθρώπου; Τι να σημαίνει η επιθυμία μου αυτή η... τελευταία;
Ρώτησα κάποιον γνωστό μου να με βοηθήσει, αλλά το μόνο που μου είπε είναι πως «σίγουρα κάτι πρέπει να σημαίνει»! Λες και δεν το ’ξερα!
Ομως παράπονο δεν του ’χω! Βάλθηκε ο καημένος κι αυτός να το ψάχνει κι έτσι από ’κείνη τη στιγμή άρχισα να νιώθω λίγο πιο... ανάλαφρα, κάπως καλύτερα!
Ορίστε το μεγαλείο και η αξία της αληθινής φιλίας· γι’ άλλη μια φορά το επιβεβαίωσα!
Διότι κι αν δεν βρούμε την άκρη με τον μέγα προβληματισμό μου για την ελιά, το σίγουρο είναι ότι απέκτησα έναν καλό φίλο που θα μου συμπαρίσταται ακόμη και μετά το τέλος του κόσμου!
Χανιώτικα νέα (19.12.2012)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου