ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ
Επιμέλεια: Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Α1 Τάξη 10ου Δημ. Σχ. Χανίων
Καλωσόρισες Άνοιξη!

Kαλά μου παιδιά, γεια σας!
Την άνοιξη, την πιο όμορφη εποχή του χρόνου, καλωσορίζουν με τον δικό τους ξεχωριστό τρόπο τα παιδιά της Α1 τάξης του 10ου Δημ. Σχ. Χανίων. Με ποιηματάκια, με τραγούδια για τα χελιδόνια, με τα πρώτα 'σκέφτομαι και γράφω' τους, με ακροστιχίδες, με ζωγραφιές, με πολλές ζωγραφιές. Με ατομικές, μα και με ομαδικές εργασίες. Τις έκαναν στην τάξη τους έχοντας ως εμψυχώτρια τη δασκάλα τους, τη Μαργαρίτα Νιαουνάκη, μου είπε η και καλή φίλη απ’ τα παλιά, διευθύντρια του Σχολείου τους, Μαρία Κληματσάκη που έπαιξε τον ρόλο του ταχυδρόμου. Τόσο μικρά κι όμως κάνουν τόσο υπέροχες εργασίες! Το σκέφτηκα κι εγώ, στην αρχή, βλέποντάς τες. Είχα ξεχάσει, προς στιγμήν, ότι τα παιδιά, όσο μικρά κι αν είναι, μπορούν να κάνουν απίστευτα πράγματα, αν τους δοθούν τα κατάλληλα ερεθίσματα. Κρίμα που δεν χωρούν όλες οι ζωγραφιές σας, παιδιά!
Σας χαιρετώ με αγάπη!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Ποιηματάκια για την Ανοιξη

ΑΝΟΙΞΗ ανθίζουν τα κλαδιά
και κελαηδούν τ’ αηδόνια.
ΑΝΟΙΞΗ λάμπει ο ουρανός
και λιώνουνε τα χιόνια.

Ενα κλαδί βασιλικό
φύτεψα στη γλάστρα
κι ήρθε η ΑΝΟΙΞΗ παιδιά
και του ’δωσε ζωντάνια.

Γλυκομυρίζουν οι στιγμές
η Ανοιξη σαν μπαίνει
μιας ηλιαχτίδας ζεστασιά
μες στην καρδιά σου φέρνει.

Πινέλο είναι η καρδιά
και βάφει κάθε χρώμα
στην Ανοιξη δίνει το ροζ,
το γκρίζο στο χειμώνα.

ΑΝΟΙΞΗ λένε μαγική
Ανοιξη λένε ονειρεμένη
που σ’ αγαπάνε τα παιδιά
σ’ όλη την οικουμένη.

Η Ανοιξη όπου πάει
παντού χαρά σκορπάει
είναι όμορφο λουλούδι
και γέλια και τραγούδι.

Ομαδική εργασία από
τους μαθητές -τριες του
Α1 10ου Δ. Σχ. Χανίων

Ηρθε, ήρθε η χελιδόνα
ήρθε κι άλλη μεληδόνα
κάθισε και λάλησε
και γλυκά κελάηδησε:
'Μάρτης μας ήρθε, καλώς μας ήρθε
 τα λουλούδια ανθίζουν, μοσχομυρίζουν
Μάρτη, Μάρτη μου, καλέ και Φλεβάρη φοβερέ
θάλασσαν επέρασα, τη στεριάν δεν ξέχασα,
κύματα κι αν έσχισα, έσπειρα κονόμησα'.
Σημείωση: Τα παιδιά κρατώντας το δικό τους χελιδονάκι, τραγούδησαν τα 'Χελιδονίσματα' μετά την πρωϊνή προσευχή στο προαύλιο του σχολείου.

Ουσιαστικά που τα αρχικά τους
σχηματίζουν την ΑΝΟΙΞΗ
Α γάπη
Ν ίκη
Ο νειρο
Ι σκιος
Ξ εφάντωμα
Η λιος
Ομαδική εργασία

Η Ανοιξη είναι μία από τις αγαπημένες μου εποχές. Εχει λουλούδια, ήλιο, χελιδόνια, δέντρα φουντωτά και πολλές μυρωδιές.
Επίσης χαίρομαι γιατί έρχεται μετά το καλοκαίρι.
Καλωσόρισες άνοιξη!

Ελένη Μπαντουράκη

Τα παιδιά της τάξης
Αμαραντίδης Γεώργιος, Βολτυράκης Στυλιανός, Γαλανάκη Αικατερίνα, Γκούβρα Ελπίδα - Αλήθεια, Καζάκος Εμμανουήλ, Καραβιτάκη Φωτεινή, Κασσελάκης Νικόλαος - Κωνσταντίνος, Κατάκη Ειρήνη, Κουρκουνάκη Παυλίνα, Λιονάκης Ελευθέριος, Μαλεκάκη Ιωάννα, Μπαντουράκη Ελένη, Ντουροπολάκης Εμμανουήλ - Γεώργιος, Παπαπαναγής Φραγκίσκος, Περδικάκης Γεώργιος, Σεβαστός - Ζυμβραγός Αλκίνοος - Μιχαήλ, Σουπιός Κωνσταντίνος, Σταματάκη Καλλιόπη, Φαντριδάκη Νεφέλη, Φραγγεδάκη Παναγιώτα, Χριστοδουλάκη Χρυσή, Ψεγιαννάκη Μαριάνθη.

ΟΤΑΝ ΓΙΝΕΙΣ ΠΟΙΗΜΑ 12

Αισθάνεσαι ισχυρός και δυνατός, πνευματικά νέος, όταν συμπορεύεσαι με τέτοιους στοχαστές, με αστείρευτες δροσοπηγές όπως τον κ. Ευάγγελο Κακατσάκη...
π. Ιγνάτιος Χατζηνικολάου

ΟΤΑΝ ΓΙΝΕΙΣ ΠΟΙΗΜΑ 12

Γράφει  ο
αρχιμανδρίτης ΙΓΝΑΤΙΟΣ Θ. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ,
θεολόγος - τ. λυκειάρχης

Εχω τη χαρά να ζω και να καμαρώνω τον πολυγραφότατο στοχαστή, αυτήν την ποιητική και ποιοτική ψυχή, τον αξιαγάπητο κ. Ευάγγελο Κακατσάκη από τα πρώτα του εκπαιδευτικά και αρθρογραφικά βήματα.
Αισθάνεσαι ισχυρός και δυνατός, πνευματικά νέος, όταν συμπορεύεσαι με τέτοιους στοχαστές, με αστείρευτες δροσοπηγές όπως τον κ. Ευάγγελο Κακατσάκη, το καύχημα και η ευπρέπεια της πνευματικής μας οικογένειας, του ευάνδρου Αποκόρωνα και γενικά του τόπου μας, ο οποίος εγκαυχάται και ο οποίος τακτικά απολαμβάνει τους εύχυμους καρπούς του πνευματικού του θησαυρού και των στοχασμών του.
Ενα τέτοιο αποθησαύρισμα, λυρικό, ψυχόφεγγο, είναι το προσφάτως εκδοθέν και με πλατύ απόηχο και αποδοχή, ποιητικό απάνθισμα 56 ποιημάτων με τον εκφραστικό τίτλο 'Οταν γίνεις ποίημα', που ο βαθυστόχαστος δομήτωρ του το έστειλε στην ταπεινότητά μου, με μια υπερβολική αφιέρωση, όπως είναι μαθημένος από την ευαίσθητη ψυχή του. Και μια ευλογημένη συγκυρία, όταν το έλαβα εδιάβασα, για πολλοστή φορά, το υπέροχο βιβλίο του μεγάλου στοχαστή Τζοβάννι Παπίνι 'Γράμματα στην Ανθρωπότητα'.
Δεκατέσσερα καταπληκτικά, αποκαλυπτικά και με πολλή αγάπη γράμματα, που δεν χορταίνω να τα διαβάζω, όπως και άλλα του βιβλία. Ενα δε από αυτά απευθύνεται στους ποιητές.
Με τη λήψη του βιβλίου του κ. Κακατσάκη, το διάβασα και το ξαναδιάβασα.
Ενα ψυχογράφημα ανάγλυφο, ένα άγαλμα (αγαλλίασις) ψυχής, που ανταμώνει τις όποιες ψυχές, γιατί είναι κι αυτό ένα από τα ψυχοχαρίσματα του στοχαστή ποιητή μας κ. Κακατσάκη.
Διαβάζοντας το υπέροχο βιβλίο του, χωρίς να κάνω ξεχωριστό λόγο για κάθε στίχο και στοχασμό, γιατί δεν θεωρώ και τόσο άξιο τον εαυτό μου, άλλωστε το έχουν κάνει άλλοι αξιότεροι ημών, μεταφέρω μερικά αποσπάσματα από τον Τζ. Παπίνι, τον οποίο θαυμάζω από τα εφηβικά μου χρόνια.
Διαβάζοντας, διαβάζω και βυθομετρώ το πνευματικό και στοχαστικό κάλλος του εξόχου στοχαστή και ποιητή. Βλέπω την αληθινή ποίηση με όλη την πληρότητα, την αναγεννητική και ψυχότροφη μεγαλοσύνη της. Τα αποσπάσματα του Παπίνι είναι η ψυχή του κ. Κακατσάκη. Μια πλήρης ταύτιση με τη σκέψη του Παπίνι, τις τόσο διαχρονικές, αφού να σημειώσουμε, ότι το προαναφερθέν βιβλίο του γράφτηκε στη Φλωρεντία το 1946. Ετσι διαχρονικός είναι και ο αξιαγάπητος, αξιοτίμητος και αξιομίμητος ποιητής μας κ. Κακατσάκης.
Και τώρα, ας ακούσουμε τον μεγάλο Τζοβάννι Παπίνι, λες και εκφράζει τον συγγραφέα μας κ. Κακατσάκη, ένας τηρητής των λόγων του μεγάλου Παπίνι και που απηχεί το πρόσωπο και το ποιητικό έργο του συγγραφέα του 'Οταν γίνεις ποίημα', σημειώνοντας ότι κι ο ίδιος είναι ένα ποίημα.
Τζ. Παπίνι: 'Η ποίησις είναι δρόμος φωτός, εξαγνισμού, απολυτρώσεως'. 'Το χάρισμά σας (οι ποιητές) έγκειται στη γνώση των μυστικών της ψυχής και την έμπνευση της γλώσσης', 'Η ποίησις είναι φωτοδότρα εξαγνιστική, λυτρωτική', 'Είσθε (οι ποιητές), κατά τον τρόπο σας, θαυματουργοί, γιατί συνεργάζεσθε στο θαύμα της εξυψώσεως της ύλης στα επίπεδα του πνεύματος, της μεταμορφώσεως του πόνου σε χαρά'. 'Μεσίτες μεταξύ της νοσταλγίας του ανθρώπου και της υποσχέσεως του Θεού'. 'Η ποίησις διαλύει τους ίσκιους. Κάνει να ποθούμε τον πόνο στην «Κόλαση» του Δάντη. Κάνει ν? αγαπούμε τη ζωή στα πιο πικρά από τα τραγούδια του Ιώβ'. 'Παλεύουν (οι ποιητές) με τον Αγγελο μέσα στη βαθιά νύχτα, που δεν νικούν, ποτέ δεν νικώνται'.
Ετσι τον ζούμε και έτσι απολαύσαμε μέσα από το βιβλίο του τον κ. Κακατσάκη. Από καρδίας τον συγχαίρουμε και χαιρόμαστε για τη σύζυγό του Ευδοκία και τον γιο τους Νεκτάριο που βαδίζουν στα βήματά του.

Χανιώτικα νέα (30.03.2013)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΤΡΕΙΣ καπετάνιοι κάθουνται εις τον Προφήτη Ηλία/ και κλαίγουνε λυπητερά το γέρο Βενιζέλο:\ Ξύπνα, καημένε γέροντα, και μη βαροκοιμάσαι/ και πήραν Φράγκοι το Μωριά κι οι Γερμανοί την Κρήτη/ κι εσύ κοιμάσ’ αμέριμνος...

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
'Ο ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΣ νεκρός ήτο ένας αληθινός άνδρας, με θάρρος μεγάλο, με αυτοπεποίθησιν και δι’ εαυτόν και διά τον λαόν τον οποίον εκλήθη να κυβερνήση. Ισως έκαμε πολλά σφάλματα, αλλά ποτέ δεν του απέλειψε το θάρρος, ποτέ δεν υπήρξε μοιρολάτρης, διότι ποτέ δεν επερίμενε από την μοίραν να ιδή την χώραν του προηγμένην. Αλλά έθεσε εις την υπηρεσίαν της όλον το πυρ που είχε μέσα του, κάθε δύναμιν ψυχικήν και σωματικήν'.

ΜΙΛΩΝΤΑΣ στη Βουλή, τέσσερα χρόνια πριν από τον θάνατό του είχε συνθέσει ο ίδιος ο Ελευθέριος Βενιζέλος με πυκνότητα και διαύγεια τον επικήδειό του. Θα τον διαβάσουμε, γι’ άλλη μια φορά, χαραγμένο στον τάφο του, όσοι βρεθούμε αύριο στον Προφήτη Ηλία, όπου θα γίνει το μνημόσυνό του μαζί με το μνημόσυνο του γιου του του Σοφοκλή.

'ΤΡΕΙΣ καπετάνιοι κάθουνται εις τον Προφήτη Ηλία/ και κλαίγουνε λυπητερά το γέρο Βενιζέλο: Ξύπνα, καημένε γέροντα, και μη βαροκοιμάσαι/ και πήραν Φράγκοι το Μωριά κι οι Γερμανοί την Κρήτη/ κι εσύ κοιμάσ’ αμέριμνος'... Και το γνωστό αυτό ριζίτικο τραγούδι (βλ. Σταμάτη Α. Αποστολάκη 'Ριζίτικα, τα δημοτικά τραγούδια της Κρήτης, Χανιά 2010) στις διάφορες παραλλαγές του θα θυμηθούμε. Αναζητιέται ιδιαίτερα στις μέρες μας ο Εθνάρχης. Ζητείται ένας νέος Ελευθέριος Βενιζέλος!

'Η ΛΙΤΟΤΗΤΑ καταδικάζει την Ευρώπη σε έκρηξη'. Τάδε έφη ο πρόεδρος της Γαλλίας Φρανσουά Ολάντ διακόπτοντας την εκκωφαντική σιωπή του. Αυτός είπε και ελάλησε κι αμαρτίαν ουκ έχει. Ουδεμίαν ευθύνην φέρει για τον φόνο. Μήπως φοβάται κι αυτός την Ανκελα Μέρκελ;

ΠΟΙΟΣ ΦΟΒΑΤΑΙ τη Βιρτζίνια Γουλφ; Ποιος φοβάται τον Πέπε Γκρίλο; Ποιος φοβάται την Ανκελα Μέρκελ; Ποιος φοβάται τον Αλέξη Τσίπρα; Ρητορικά και μη ρητορικά ερωτήματα...

'ΤΑ ΡΙΑΛΙΑ - ΡΙΑΛΙΑ τσε πούντα'... Ο τίτλος. 'Είπασι την Μέρκελ να «ταχτοποιήσει» τον Τσίπραν και εκείνη «ταχτοποίησεν» την Τσίπρον...'. Το κείμενο. Να ’ναι καλά ο και πρώην γενικός γραμματέας της ΕΣΗΕΑ, φίλος δημοσιογράφος Κώστας Μπετινάκης που μου στέλνει συχνά πυκνά ό,τι καλό 'αλιεύει' στο Διαδίκτυο.

'ΟΛΟ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ στη Δ.Ε.Η. θα ’χουμε το χαράτσι/ και θ’ ανεβαίν’ η πίεση κι ας κόψουμε τ’ αλάτσι'. Εχει τον δικό του μοναδικό τρόπο ο Ηλίας ο Σταματάκης να παρεμβαίνει κάνοντας χιούμορ.

'ΜΕΓΑΛΟΠΟΙΕΙΣ τα προτερήματά σου; Δίνεις υπονοίας, ότι έχεις ολιγώτερα των όσων προσπαθείς να επιδείξης· μεγαλοποιείς τα ελαττώματά σου; Κινδυνεύεις να θεωρηθής ως υποκρύπτων πλειότερα'. Από τη 'Χρυσή Διαθήκη' του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.

'ΤΗΝ ΑΥΤΗΝ στιγμήν, εις την Πλατείαν Συντάγματος περνούσε μία διαδήλωσις. Ησαν περί τα 500 παιδιά του σχολείου μ’ ένα φοιτητήν επικεφαλής και εφώναζαν: «Βενιζέλος - Βενιζέλος». Η διαδήλωσις κατηυθύνετο προς την οδόν Απόλλωνος. Αμέσως τρέχω και ειδοποιώ τον Βενιζέλο. Η διαδήλωσις εν τω μεταξύ έχει φθάσει και ο δρόμος είχε γεμίσει. Λέγω του Προέδρου να μη παρουσιασθή, διότι είναι παιδιά και γίνεται φασαρία. Χωρίς να μου απαντήσει βρέθηκε στο μέσον των παιδιών και ήρχισε να χαιρετά ένα - ένα τους νέους διά χειραψίας. Αυτό εκράτησε περίπου μια ώρα. Οταν ετελείωσε του λέγω: Εκουρασθήκατε. Η απάντησίς του ήτο: Αυτοί είναι που θα αποτελέσουν τον στρατόν διά την απελευθέρωσιν του υποδούλου ελληνισμού'. Από το βιβλίο του Ευαγγέλου Μελιγκουνάκη 'Βενιζέλου Ανάβασις' (Αθήναι 1955).

'Μεγάλος είσαι/ Κι αν περιμένεις/ γύρω ο λαός σου γνωρίζοντάς σε,/ βάγια να στρώνει για να διαβαίνεις,/ παιδί που θα ’σαι!/ Μεγάλος είσαι/ κι αν το πιστεύεις/ το μίσος που έρπει γυρεύοντάς σε,/ πως δε θεριεύει κι όσο θεριεύεις/ παιδί που θα ’σαι./ Μεγάλος είσαι/ και θα πεθάνεις,/ και θα σου φτύνει/ κι ο τιποτένιος κι ο πεχλιβάνης την τρανοσύνη./ Και θα πεθάνεις./ Και άλλο το αστέρι/ της τρανοσύνης σου δε θα γίνει/ παρά κεράκι σε παιδιού χέρι/ να τρεμοσβήνει./ Μόνο το ανάθεμα που θα στήσει/ μια οργή στον ίσκιο, στα κόκκαλά σου,/ θα πάει σε ψήλος που θα θυμίσει το ανάστημά σου'.
Το ποίημα 'Μεγάλος είσαι' του Κωστή Παλαμά.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (30.03.2013)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ ΄

'ΤΟ ΕΘΝΟΣ πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικόν ό,τι είναι αληθές'. Μια απ’ τις παραγγελιές του Διονυσίου Σολωμού. 'Κοίταξε τον φόβο κατάματα κι αυτός θα φοβηθεί και θα φύγει'. Μια απ’ τις παραγγελιές του Νίκου Καζαντζάκη. Διονυσίου Σολωμού και Νίκου Καζαντζάκη γωνία έστησε τ’ αντίσκηνό του ο Αλκίνοος, για να γράψει το κείμενό του.

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
'ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΜΕ, το ξέρουμε καλά! Γιατί τελικά, δεν φοβόμαστε τίποτε. Γιατί, τελικά, το μόνο που φοβόμαστε, είναι το υποχρεωτικό κοίταγμα στον καθρέφτη. Το μόνο που μας φοβίζει, είναι το μόνο που πραγματικά έχουμε: Το αληθινό μας πρόσωπο. Ας το ξεθάψουμε, ας το θυμηθούμε, ας το κοιτάξουμε. Ενώ, όλοι, φίλοι και εχθροί, μας αγριοκοιτάζουν, ενώ η μάσκα μας πέφτει νεκρή, αυτό θα μας χαμογελάσει'.

Ο ΕΠΙΛΟΓΟΣ από ένα κείμενο που ανήρτησε στην προσωπική του ιστοσελίδα ο δημοφιλής Κύπριος τραγουδοποιός Αλκίνοος Ιωαννίδης, που ζει και εργάζεται στην Ελλάδα, στο πρώτο σημερινό 'πεταχτό'. Σαν συνέχεια του αποσπάσματος απ’ το ίδιο κείμενο που έβαλα χθες στη στήλη. Λέει πολλές αλήθειες στο κείμενό του αυτό, 'Ελεύθεροι κατακτημένοι', ο τίτλος του, ο ξεχωριστός αυτός τραγουδοποιός.

'ΤΟ ΕΘΝΟΣ πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικόν ό,τι είναι αληθές'. Μια απ’ τις παραγγελιές του Διονυσίου Σολωμού. 'Κοίταξε τον φόβο κατάματα κι αυτός θα φοβηθεί και θα φύγει'. Μια απ’ τις παραγγελιές του Νίκου Καζαντζάκη. Διονυσίου Σολωμού και Νίκου Καζαντζάκη γωνία έστησε τ’ αντίσκηνό του ο Αλκίνοος, για να γράψει το κείμενό του.

'ΣΤΟ ΠΕΙΣΜΑ των τροϊκανών η άνοιξη θα φτάσει/ μες στις καρδιές μας σίγουρα χωρίς να κάμει στάση'. Ούτε παραγγελιά να του την είχα τη σημερινή μαντινάδα του Ηλία του Σταματάκη. Ούτε παραγγελιά!

ΣΤΟ ΠΑΣΟΚ πάντως, είναι ανεξάντλητοι. 700.000 νέες θέσεις εργασίας εξήγγειλε ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Το ερώτημα είναι γιατί δεν τις δημιούργησε τον καιρό που υπούργευε; 'Ρητορικό το ερώτημα', αποφαίνεται ο 'βοριάς' στη στήλη του '9 μποφόρ' (βλ. εφ. 'Χριστιανική', Πέμπτη 14 Μαρτίου 2013.)

'ΜΗ ΕΠΙΔΕΙΞΗΣ ποτέ την τιμήν σου· είναι πράγμα το οποίον, όσω πλειότερον εκθέτεις εις την κοινήν θέαν, τόσω μάλλον καθιστάς την υπόστασίν του αμφίβολον. Επιδεικνύων την τιμήν σου εις τους διαβάτας, είναι ωσάν να λέγης: Βεβαιώσατέ με, Χριστιανοί· είναι τάχα τιμή αυτό, που έτυχε να έχω, ή μήπως είναι τίποτε άλλο και κάμνω λάθος;'. Από τη 'Χρυσή Διαθήκη' του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.

ΜΑΝΟΥΣΟ Γ. Δασκαλάκη, ποιητή - συγγραφέα, Χανιά: Σ’ ευχαριστώ πολύ, Μανούσο, που με συμπεριέλαβες στους αποδέκτες και των νέων σου ποιημάτων με τίτλο 'Η Ελλάδα με πληγώνει'. Ολους μας πληγώνει η Ελλάδα, φίλε, αλλά και όλοι, άλλος λιγότερο κι άλλος περισσότερο, την πληγώνουμε. Εσύ, ως κυρίως πολιτικός ποιητής που είσαι, το ξέρεις αυτό. Μου αρέσει ιδιαίτερα που και στην ποίησή σου έχει τον πρώτο λόγο ο ενεργός πολίτης που επιμένει να εκφράζει άποψη. Καλή συνέχεια!

ΚΑΠΟΤΕ οι Ιλλυριοί πειρατές έφτασαν με τα πλοία τους στη Μεθώνη και αγκυροβόλησαν σαν σε φιλική χώρα. Αρχικά, παριστάνοντας τους εμπόρους, παρακάλεσαν τους κατοίκους να τους πουλήσουν κρασί. Μερικοί πήγαν και οι πειρατές το αγόρασαν κανονικά. Την άλλη μέρα πήγαν περισσότεροι, πούλησαν το κρασί τους και αγόρασαν άλλα εμπορεύματα. Την τρίτη μέρα, σίγουροι πια ότι είχαν να κάνουν με εμπόρους έφτασαν στα καράβια τους όλοι σχεδόν οι κάτοικοι, για να πουλήσουν ή να αγοράσουν. Τότε οι Ιλλυριοί όρμησαν εναντίον τους και, αφού άρπαξαν πολλούς άνδρες και περισσότερες γυναίκες τους έβαλαν στα καράβια και σάλπαραν αφήνοντας την πόλη ρημαγμένη. (Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της Ιστορίας', εκδ. 'Σαββάλας').

'Εξω από τις τράπεζες οδύρεται το κοινό./ Θρηνεί σπαρακτικά καταθέσεις και όνειρα/ που έγιναν στάχτη./ Τι σου είναι όμως ο κόσμος;/ Να εναποθέτει όλα του τα όνειρα/ σε τράπεζες συναλλαγών./ Κάντε έρωτα, όχι πόλεμο/ είπαν πριν 50 χρόνια,/ νεανικά κινήματα./ Ναι, ας αγαπήσουμε/ τη ζωή, ας ερωτευτούμε./ Στον έρωτα για τη ζωή/ να καταθέσουμε τα συναλλάγματά μας'.

Από το ποίημα του Μανούσου Δασκαλάκη
'Κραχ, όπως τράπεζες'.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (29.03.2013)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΣΑΝ ΝΑ μην μας έφταναν τα δικά μας μαύρα χάλια, ήρθαν να προστεθούν σ? αυτά και τα της Κύπρου. Μπορεί να βοηθήσει ο στραβός τον αόμματο; Η ζωή έχει δείξει ότι αν δεν είναι θεόστραβος μπορεί. Στη συγκεκριμένη περίπτωση πάντως μένει να αποδειχθεί.

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΜΠΟΡΕΙ να δολοφονούνται οι ποιητές, δεν δολοφονείται όμως η ποίησή τους. Κανείς, βλέπετε, δεν μπορεί να δολοφονήσει την ελπίδα. Δεν μπορεί παρά κάποτε ν? αλλάξουν οι άνθρωποι, για ν? αλλάξουν ύστερα κι αυτοί με τη σειρά τους τον κόσμο. Στον απόηχο του εορτασμού της Παγκόσμιας Ημέρας της Ποίησης, μια εβδομάδα ακριβώς, πριν, αυτά. Εν είδει προλόγου στα σημερινά 'πεταχτά', που έχασαν προχθές τη θέση τους απ? τις 'Εύφημες Μνείες'...

ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ δε θα γράψω στη στήλη για την παρουσίαση της ποιητικής μου συλλογής 'Οταν γίνεις ποίημα' στο Πνευματικό Κέντρο το περασμένο Σάββατο 23 Μαρτίου. Ενα μεγάλο, ένα εκ βαθέων ευχαριστώ, ωστόσο, σ? εκείνους που παραβρέθηκαν, αλλά και σ? εκείνους που ήθελαν να παραβρεθούν και δεν μπόρεσαν, οφείλω να το γράψω.

ΣΑΝ ΝΑ μην μας έφταναν τα δικά μας μαύρα χάλια, ήρθαν να προστεθούν σ? αυτά και τα της Κύπρου. Μπορεί να βοηθήσει ο στραβός τον αόμματο; Η ζωή έχει δείξει ότι αν δεν είναι θεόστραβος μπορεί. Στη συγκεκριμένη περίπτωση πάντως μένει να αποδειχθεί.

ΕΝΑ ΒΑΡΥ σκοτεινό 'πέπλο' φαίνεται να καλύπτει σταδιακά τον ουρανό της Ευρώπης, με αποτέλεσμα πολλοί να αναφέρονται στην 'αναβίωση του ναζιστικού φαντάσματος' και της 'χιτλερικής Γερμανίας'. Τι κάνουν οι χώρες της Νότιας Ευρώπης, όμως; Τι κάνουν, ενώ οδηγούνται η μία μετά την άλλη στη χρεοκοπία και στη 'διάσωση' από τους δανειστές τους, με τη λεηλασία του δημόσιου και ιδιωτικού πλούτου των και την εξαθλίωση του πληθυσμού των; Τι κάνουμε;

BΡΑΖΕΙ το καζάνι και δεν μπορεί παρά να εκραγεί. Κι αυτή η στιγμή δεν θ? αργήσει! Κάθετος στην άποψή του ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος στην προχθεσινή μας κουβέντα.

«ΟΤΑΝ κλαίγαμε το ?74, κλαίγαμε για τα σπίτια μας. Σήμερα θα κλάψουμε για τις επαύλεις μας; Τότε κλαίγαμε για το χωριό μας. Θα κλάψουμε σήμερα για την τράπεζα; Τότε για τους τάφους των γονιών μας. Σήμερα για τα χρέη μας; Τότε για τις ζωές μας. Σήμερα για τις δουλειές μας; Δεν νομίζω...». Αυτά από τον Κύπριο τραγουδιστή Αλκίνοο Ιωαννίδη.

ΙΑΣΟΝΑ Στυλ. Μαυροματάκη, πρόεδρο πρώην Κοινότητας Κάινας: Να γράψω αυτό που σου είπα και ξεστομάτου. Κανένας ποτέ δεν επιχείρησε, αλλά και ούτε πρόκειται να επιχειρήσει να κάνει αυτό που εσύ με απόλυτη επιτυχία ξετέλεψες στις 500 σελίδες του νέου (δεύτερου) βιβλίου σου με τίτλο 'Ανθρωπογεωγραφία της Κάινας'. Να καταγράψεις λεπτομερώς όλα ανεξαιρέτως τα σπίτια της Κάινας παρακολουθώντας εξελικτικά τους ανθρώπους που έζησαν σ? αυτά και να τα δώσεις μέσα από καλλιτεχνικά άρτιες φωτογραφίες! 'Ηράκλειο'  άθλο χαρακτήρισα στον πρόλογο του ιδιαίτερα καλαίσθητου βιβλίου, το έργο σου. Σε δυσθεώρητα ύψη ανέβασες τον πήχη, φίλε! Αυτά μόνο, προς ώρας!

Ο ΙΠΠΑΡΧΟΣ, ο δευτερότοκος γιος του Πεισιστράτου, θέλησε να συνάψει ερωτικές σχέσεις με τον Αρμόδιο, έναν όμορφο νέο. Αυτός, όμως, είχε σχέσεις με τον Αριστογείτονα στον οποίο αποκάλυψε τις επιθυμίες του Ιππάρχου και τον έκανε να ζηλέψει τόσο, που αποφάσισε να εκδικηθεί τον αντίζηλό του. Εν τω μεταξύ, ο Ιππαρχος, που ένιωσε ότι είχε προσβληθεί από τη στάση του Αρμόδιου, του ανταπέδωσε την προσβολή, διώχνοντας την αδελφή του από κάποια γιορτή. Η πράξη αυτή ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Στη γιορτή των Παναθηναίων ο Αριστογείτων μαζί με τον Αρμόδιο και μερικούς φίλους τους βρήκαν μόνο του τον Ιππαρχο και έξαλλοι, ο ένας εξαιτίας της ζήλιας του και ο άλλος εξαιτίας της προσβολής, τον χτύπησαν και τον σκότωσαν. Ο Αρμόδιος σκοτώθηκε επιτόπου από το πλήθος, ενώ ο Αριστογείτων συνελήφθη και εκτελέστηκε αργότερα ύστερα από φρικτά βασανιστήρια. (Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της Ιστορίας', εκδ. 'Σαββάλας').

'Την ημέρα/ της ποίησης/ εδολοφονήθη/ ο ποιητής./ Στο τελευταίο χαρτί/ που κρατούσε/ πρόλαβε να γράψει/ 'σιωπώ'/ και άφησε το αίμα/ να το υπογράψει'.
Το ποίημα 'Το τελευταίο χαρτί'  του Λουκή Παπαφιλίππου.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (28.03.2013)

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΟΙΗΤΙΚΗΣ ΣΥΛΛΟΓΗΣ

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΟΙΗΤΙΚΗΣ ΣΥΛΛΟΓΗΣ
Κοσμοσυρροή
Γράφει η Νανώ Σπανουδάκη- Κουτσάκη

Η κοσμοσυρροή το περασμένο Σάββατο 23 Μαρτίου στο Πνευματικό Κέντρο Χανίων, για την παρουσίαση της ποιητικής συλλογής του δασκάλου, ποιητή, δημοσιογράφου και κυρίως, Ανθρώπου Βαγγέλη Κακατσάκη («Οταν γίνεις ποίημα» εκδόσεις Πυξίδα της Πόλης) είναι ένα δείγμα ότι η χανιώτικη κοινωνία, ψάχνει αφορμές για να αγκαλιάσει και ν? αναστήσει αξίες που οι εξουσίες μας (στην πράξη των πολιτικών τους) φαίνεται να τις θεωρούν ξεπερασμένες. Ψάχνει διεξόδους πολιτισμικής ανάτασης.
? «Ξετρούλιασε» η αίθουσα, τα θεωρεία και οι... διάδρομοι του Πνευματικού Κέντρου Χανίων για να τιμήσουν τον ποιητή της διπλανής πόρτας, Βαγγέλη Κακατσάκη. Να ξεδιψάσουν από το λάλον ύδωρ της ποίησής του που θέτει ερωτηματικά, αλλά καταθέτει και αγάπη μέσα από βιωματικές αξίες. Διότι βεβαίως, για να συμμετέχουν μαζικά οι πολίτες χρειάζεται να υπάρχει και η αναγνωρισμένη στόφα του πνευματικού δημιουργού

Χανιώτικα νέα (27.03.2013)

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΟΙΗΤΙΚΗΣ ΣΥΛΛΟΓΗΣ

Σας ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου όλους για τα σχόλιά σας σχετικά με την παρουσίαση της ποιητικής μου συλλογής και τις ευχές σας για τη γιορτή μου. Λόγω βλάβης που συνεχίζεται και δεν έχω πρόσβαση στο διαδίκτυο δεν μπόρεσα να απαντήσω χωριστά στον καθένα. Η σημερινή ανάρτηση γίνεται από άλλο υπολογιστή...

ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗΣ ΠΟΙΗΤΙΚΗΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΗΣ
Τιμή στον Βαγγέλη Κακατσάκη

Γράφει ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΚΑΝΟΣ

Εκατοντάδες άνθρωποι, συγγενείς, φίλοι, χωριανοί, αναγνώστες, συνάδελφοί του και Αρχές του τόπου, τίμησαν το βράδυ του Σαββάτου στο κατάμεστο Πνευματικό Κέντρο Χανίων τον δάσκαλο, τον πνευματικό δημιουργό και δημοσιογράφο Βαγγέλη Κακατσάκη στην παρουσίαση της ποιητικής του συλλογής με τίτλο "Οταν γίνεις ποίημα".
Την εκδήλωση διοργάνωσαν η Περιφερειακή Ενότητα Χανίων, η Ενωση Πνευματικών Δημιουργών Χανίων και οι Εκδόσεις "Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης - Πυξίδα της Πόλης". Για το βιβλίο μίλησαν η γιατρός, ποιήτρια και συγγραφέας Πηνελόπη Ι. Ντουντουλάκη και η φιλόλογος, διευθύντρια του ΓΕΛ Σούδας Μαρία Μαράκη - Περάκη ενώ ποιήματα διάβασε ο καλλιτεχνικός διευθυντής του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κρήτης Μιχάλης Αεράκης. Την εκδήλωση συντόνιζε ο Δημήτρης Νικολακάκης, συγγραφέας, πρόεδρος της Ενωσης Πνευματικών Δημιουργών Χανίων.
Χαιρετισμούς απηύθυναν ο αντιπεριφερειάρχης Χανίων Απόστολος Βουλγαράκης, ο οποίος στο τέλος της εκδήλωσης απένειμε τιμητική πλακέτα στον κ. Κακατσάκη και από την πλευρά του Δήμου Χανίων, ο αντιδήμαρχος Δημήτρης Λειψάκης.
«Η εκδήλωση, δεν είναι μόνο μια απλή παρουσίαση μιας αξιόλογης ποιητικής συλλογής» ανέφερε μεταξύ άλλων ο συντονιστής της εκδήλωσης Δημήτρης Νικολακάκης, πρόεδρος της Ενωσης Πνευματικών Δημιουργών. «Είναι ταυτόχρονα και μια εκδήλωση τιμής στο πρόσωπο μιας ξεχωριστής προσωπικότητας, ενός εμβληματικού λογοτέχνη που ζει και εργάζεται στα Χανιά. Του Βαγγέλη Κακατσάκη. Του επιστήμονα, του παιδαγωγού, του δημοσιογράφου, του συγγραφέα, του ποιητή. Που πλούτισε και εξακολουθεί να πλουτίζει με τη στάση ζωής και τα έργα του τα πολιτιστικά δρώμενα, όχι μόνο των Χανίων και της Κρήτης, μα και του ελληνισμού ολάκερου…».
Η ιατρός και συγγραφέας Πηνελόπη Ντουντουλάκη επεσήμανε στα "Χ.Ν.": «Ο Βαγγέλης Κακατσάκης με τον απέριττο, άμεσο και πολύ ανθρώπινο λόγο του, ο οποίος είναι φορτωμένος με βιωματικές εικόνες και με το μύρο και τη δροσιά της ορεινής υπαίθρου στην οποία μεγάλωσε και έζησε, μας έδωσε μια ποιητική συλλογή με πραγματικά Αναστάσιμο χαρακτήρα. Αναστάσιμο χαρακτήρα γιατί ξεδιπλώνεται ο άνθρωπος με τον πλούτο του συναισθήματος σε όλο του το μεγαλείο. Αναστάσιμο χαρακτήρα γιατί ξεδιπλώνεται ο άνθρωπος ο οποίος νοιάζεται, πονά συμπάσχει με τον συνάνθρωπό του. Με τα μεγάλα κοινωνικά ζητήματα, με τις ανατροπές, που ανά πάσα στιγμή ταλανίζουν όλον τον κόσμο και βέβαια απλώνει ένα χέρι στήριξης και ελπίδας σε κάθε δοκιμαζόμενο άνθρωπο και λαό και δίνει παράλληλα το στίγμα της διαδρομής των ποιητών».
Στη βαθυστόχαστη ομιλία της, η διευθύντρια του ΓΕΛ Σούδας Μαρία  Μαράκη - Περάκη, υπογράμμισε: «Τα ποιήματα αυτά αποφέρουν ιδεαλισμό, αλληλεγγύη και αγωνιστικότητα, αποτυπώνεται η κοινή εμπειρία της γενιάς του ποιητή και σκιαγραφίζεται ο άνεμος μιας καλύτερης και δικαιότερης κοινωνίας…».
Συγκινημένος ανέβηκε στο βήμα ο ποιητής Βαγγέλης Κακατσάκης για να αποδώσει τις ευχαριστίες του στους ανθρώπους που τον τίμησαν καθώς επίσης και στους συντελεστές της έκδοσης και της εκδήλωσης: «Ο δικός μου χαρταετός έσπασε τον λεπτό σπάγγο που τον είχα δέσει κι έμεινε ελεύθερος. Γι’ αυτό τον αγαπώ περισσότερο» είπε αναφερόμενος στην ποιητική του συλλογή, σημειώνοντας μεταξύ άλλων ότι: «Είναι ξεχωριστή τιμή για μένα η παρουσία όλων σας σήμερα, όλων αλλά και του καθένα χωριστά και σας ευχαριστώ. Θα ήθελα επίσης να ευχαριστήσω πολύ τους συντελεστές της έκδοσης αλλά και τους διοργανωτές της αποψινής βραδιάς».

                                                   (ΧΑΝΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ, 26-3-2013)

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΟΙΗΤΙΚΗΣ ΣΥΛΛΟΓΗΣ

 Εκατοντάδες άνθρωποι, και Αρχές του τόπου, τίμησαν τον δάσκαλο, τον πνευματικό δημιουργό και δημοσιογράφο Βαγγέλη Κακατσάκη στην παρουσίαση της ποιητικής του Συλλογής με τίτλο « Όταν γίνεις ποίημα» το Σάββατο 23 Μαρτίου.

Την εκδήλωση διοργάνωσαν η Περιφερειακή Ενότητα Χανίων, η Ένωση Πνευματικών Δημιουργών Χανίων και οι Εκδόσεις «Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης – Πυξίδα της Πόλης» Για το βιβλίο μίλησαν η γιατρός, ποιήτρια και συγγραφέας Πηνελόπη Ι. Ντουντουλάκη και η φιλόλογος διευθύντρια του ΓΕΛ  Σούδας Μαρία Μαράκη – Περάκη ενώ ποιήματα διάβασε ο καλλιτεχνικός διευθυντής του ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης Μιχάλης Αεράκης. Την εκδήλωση συντόνιζε ο Δημήτρης Νικολακάκης, συγγραφέας, πρόεδρος της Ένωσης Πνευματικών Δημιουργών Χανίων.
                                                                                                                             ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΚΑΝΟΣ

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Λόγω τεχνικού προβλήματος (βλάβη στο δίκτυο του ΟΤΕ), η ανάρτηση έγινε σήμερα από άλλο υπολογιστή. Ζητώ συγγνώμη που δεν υπάρχει δυνατότητα να απαντώ στα σχόλια για την εκδήλωση και στις ευχές σας. Σας ευχαριστώ όλους από καρδιάς για την παρουσία σας στο Πνευματικό Κέντρο, όπως και για τις ευχές σας για την γιορτή μου. Ελπίζω σύντομα να μπορέσουμε να τα πούμε αναλυτικά.

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΔΙΚΑΙΗ η μοιρασιά της μέρας με τη νύχτα σήμερα. Δώδεκα ώρες ακριβώς ούτε ένα λεπτό λιγότερο ή περισσότερο η καθεμιά τους. Και στη βόρεια και στη νότια εύκρατη ζώνη της γης. Μόνο που εμείς στη βόρεια ζώνη έχουμε εαρινή ισημερία, ενώ οι νότιοι έχουν φθινοπωρινή.

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΔΙΚΑΙΗ η μοιρασιά της μέρας με τη νύχτα σήμερα. Δώδεκα ώρες ακριβώς ούτε ένα λεπτό λιγότερο ή περισσότερο η καθεμιά τους. Και στη βόρεια και στη νότια εύκρατη ζώνη της γης. Μόνο που εμείς στη βόρεια ζώνη έχουμε εαρινή ισημερία, ενώ οι νότιοι έχουν φθινοπωρινή. Τουτέστιν (άντε πάλι απ’ το πουθενά έφτασε μέχρι τη μύτη του μολυβιού μου αυτή η λέξη!) αρχίζει να μεγαλώνει η μέρα σε βάρος της νύχτας για μας κι αρχίζει να μικραίνει γι’ αυτούς.

ΑΝΟΙΞΗ και επίσημα, λοιπόν, πλην όμως μόνο ανοιξιάτικος δεν ήταν χθες ο καιρός, έτσι όπως τον έβλεπα απ’ το παράθυρό μου, αρχίζοντας να γράφω τη στήλη. Φορτωμένος, με σύννεφα, που κουβαλούσαν βροχή, ο ουρανός. Χώρια ο αέρας που φυσούσε απειλώντας να σηκώσει και τις πέτρες. Λες και βρήκε και διάλεξε την ημέρα ο Μάρτης για να κάμει τα δικά του.

ΣΤΟΝ ΑΠΟΗΧΟ του χθεσινού εορτασμού της Παγκόσμιας Ημέρας της Ποίησης η μαντινάδα της Νεκταρίας Θεοδωρογλάκη. 'Στολίδι του πολιτισμού της ποίησης τ’ αστέρι/ με άξιους πνευματικούς Ελύτη και Σεφέρη'. Εκτός απ’ τους δύο νομπελίστες έχουμε κι άλλους μεγάλους ποιητές, Νεκταρία!

ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ στραμμένα τα μάτια μας, ύστερα απ’ το μη αναμενόμενο ηχηρό 'όχι' αξιοπρέπειας της Κυπριακής Βουλής στα καθ’ υπαγόρευση του Βερολίνου σχέδια των Βρυξελλών. 'Μικρός λαός και πολεμά/ δίχως σπαθιά και βόλια'... Στους στίχους του Γιάννη Ρίτσου ο νους μου.

ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ πάει να πει ορθοπραξία! Χρησιμοποιούσε συχνά τη φράση αυτή στις ομιλίες του ο Παππούς, ο μητροπολίτης πρώην Κισάμου και Σελίνου Ειρηναίος Γαλανάκης. Τη θυμήθηκα έντονα, όταν άκουσα τον αρχιεπίσκοπο Κύπρου Χρυσόστομο να προσφέρει την τεράστια εκκλησιαστική περιουσία για τη σωτηρία της πατρίδας. Η περιουσία της εκκλησίας δεν είναι ούτε δική μου ούτε των μητροπολιτών ούτε των ιερέων μας, είναι του λαού, είπε.

Μ’ ΟΠΟΙΑ νύχια έχει, μ’ αυτά πρέπει να ξύνεται κανείς, γιατί αν περιμένει απ’ τους άλλους αντί να τον ξύσουν θα τον γδάρουν. Και για την Κύπρο, μα και για την Ελλάδα, μου το είπε ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος.

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ενός προαναγγελθέντος εγκλήματος. Διορθώνω. Το χρονικό ενός ακόμα προαναγγελθέντος εγκλήματος. Μετά την Ελλάδα η Κύπρος κι έπεται συνέχεια. Τα βουβάλια εξακολουθούν να μαλώνουν. Κι όταν, κατά που έχει γράψει κι ο Μπέρτολτ Μπρεχτ, μαλώνουν τα βουβάλια την πληρώνουν τα βατράχια.

'Ο ΠΑΝΙΚΟΣ είναι άρνησις του ενθουσιασμού· μέθη και ο εις, μέθη και ο έτερος· πτερά ο εις και ταχύτητα θυέλλης, πτερά ο έτερος και ταχύτητα ανέμου· συντρίμματα ο εις έμπροσθεν, ναυάγια ο έτερος όπισθεν'. Από τη 'Χρυσή Διαθήκη' του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.

ΟΤΑΝ η κόρη του βασιλιά της Πίσας Οινόμαου επρόκειτο να παντρευτεί πολλοί ήταν οι μνηστήρες που έσπευσαν να τη διεκδικήσουν. Τότε ο Οινόμαος δήλωσε πως την κόρη του θα παντρευόταν εκείνος που θα κατόρθωνε να τον νικήσει σε αγώνα αρματοδρομίας. Οποιος, όμως, αποτύγχανε θα έχανε τη ζωή του. Ο Μυρτίλος, που αγαπούσε τρελά την Ιπποδάμεια, επειδή ήξερε ότι δεν μπορούσε να νικήσει, μπήκε στην υπηρεσία του Οινόμαου, ως ηνίοχος και τον βοηθούσε να σκοτώνει τους μνηστήρες. Ενας από αυτούς, ο Πέλοπας, που διεκδικούσε την Ιπποδάμεια του ζήτησε να τον βοηθήσει να τη νυμφευθεί, υποσχόμενος ότι θα του επέτρεπε να κοιμηθεί μια νύχτα μαζί της. Ο Μυρτίλος πείστηκε και τον βοήθησε να νικήσει και να πάρει την όμορφη νύφη. Οταν, όμως, στη συνέχεια του ζήτησε να πραγματοποιήσει την υπόσχεσή του, ο Πέλοπας τον πέταξε από το καράβι στη θάλασσα. Ετσι με τη ζωή του πλήρωσε τη... νύφη (Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της Ιστορίας', εκδ. 'Σαββάλας').

'Ηξερε ο Βιβάλντι/ ποια εποχή/ διάλεξε να υμνήσει περισσότερο./ Ηξερε ο Διάκος που μοιρολογούσε:/ Για δες καιρό που διάλεξε.../ Φευγάτη παπαρούνα η ζωή/ σμίγει με του κυπαρισσιού τη θαλερότητα/ η αιχμηρότητα του αγκαθιού/ με το βελούδινο της πασχαλιάς./ Αγάπη, προδοσία, όλα/ δίκαιη μοιρασιά/ η μέρα με τη νύχτα'.
Το ποίημα 'Εαρινή ισημερία' της Αγγελικής Σιδηρά.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (22.03.2013)

ΟΤΑΝ ΓΙΝΕΙΣ ΠΟΙΗΜΑ (11)

Ο Β.Κ εκφράζεται θαυμάσια. Γράφει βιώματα, εμπειρίες και προβληματισμούς με λογισμό και όνειρο μέσα από τη δική του κατάθεση ψυχής.
Μανούσος Γ. Δασκαλάκης

ΟΤΑΝ ΓΙΝΕΙΣ ΠΟΙΗΜΑ (11)
Γράφει ο Μανούσος Γ.Δασκαλάκης

«Όταν γίνεις ποίημα

ερωτηματικό

της τωρινής ανησυχίας,

θα πάψω ν`άχω συντροφιά

την τωρινή αγρύπνια.»

Ο σεμνός και ακούραστος πνευματικός εργάτης της πόλης μας Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης είναι συνταξιούχος δάσκαλος σήμερα, και δρών δημοσιογράφος. Λαμβάνει επίσης μέρος με ευγενή καλοσύνη και ανιδιοτέλεια, και είναι παρουσιαστής και συμμέτοχος σε αρκετά πολιτιστικά δρώμενα της όμορφης πόλης μας. Η πόλη μας είναι μικρή και γνωριζόμαστε μεταξύ μας. Ο Β.Κ είναι άνθρωπος του μέτρου και της αρετής, χωρίς εχθρούς αλλά με πολλούς φίλους. Πρόσφατα δόθηκε σε κυκλοφορία η τρίτη του ποιητική συλλογή από την «Πυξίδα της Πόλης» με τον ευρηματικό τίτλ飼OTΑΝ ΓΙΝΕΙΣ ΠΟΙΗΜΑ." Στα προηγούμενα χρόνια έχει εκδώσει¨ «ΤΑ ΑΛΟΓΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ.» {1973} και ΚΑΖΟΒΑΡ {1987} Ο Κακατσάκης δεν βιάζεται, σκέπτεται πριν γράψει και εκτεθεί στο κοινό, είναι ολιγογράφος αλλά ουσιαστικός στις ποιητικές του πινελιές.

Αλήθεια. Τι είναι η ποίηση; Προσωπικές αγωνίες και αδιέξοδα; Ανάγκη για να εκφραστεί ο ποιητής;
Κάλυψη κενών και χρόνου; Αγάπη για τον γραπτό λόγο και την τέχνη ; Λίγο από όλα αυτά μα πάνω απ`όλα είναι η αγάπη για την έκφραση σκέψεων και συναισθημάτων με τον γραπτό λόγο. Ο Β.Κ εκφράζεται θαυμάσια. Γράφει βιώματα, εμπειρίες και προβληματισμούς με λογισμό και όνειρο μέσα από τη δική του κατάθεση ψυχής.

Γράφει σένα ποίημα ότι από μικρός ¨ { σελ. 63»

«Του άρεσε να γράφει πάντα

και στο περιθώριο του τετραδίου.

Κάποτε, μάλιστα μόνο στο περιθώριο.

«Τα τετράδια έχουν τα περιθώρια

για να μη τα περνάμε»

«Του έλεγε ο δάσκαλος.»

Μεγαλώνοντας έκθαμβος από τα επιτεύγματα του πνευματικού πολιτισμού δηλώνει πάντα¨

«Επιφυλακτικός μπροστά στη τελεία.»

« Καχύποπτος στην εμφάνιση του κόμματος.»

«Ανήσυχος στη θέα του θαυμαστικού.»

«Ξένος μέσα στις παρενθέσεις.»

«Απροετοίμαστος στα υπονοούμενα»

« των αποσιωπητικών.»

«Ανασφαλής στον ερχομό της παύλας.»

Είναι ερωτευμένος με το « ερωτηματικό» που όπως δηλώνει είναι¨ «το σημείο στίξης του.»

Αγροτόπαιδο ο Βαγγέλης από το Νίππος Αποκορώνου θυμάται με τρυφερότητα τη μάνα του στο χωριό και γράφει¨

«Τόσα κεριά όσα τα παιδιά της

-παιδιά της και οι νύφες και οι γαμπροί της

συν ένα ακόμη.

τόσα άναβε στο μανουάλι,όταν πήγαινε

στην εκκλησία η μάνα μου.»

Ο Β.Κ είναι γεμάτος μνήμες από την παιδική του ηλικία και την ήρεμη χωρίς άγχη ζωή της υπαίθρου. Γράφει για τη φοράδα τους αναγκαίο και απαραίτητο μέσο της εποχής και θυμάται

με λύπη που την έβλεπε νήπιο ακόμη να τελειώνει το βίο της.

« Ψόφησε.? Είπε με δάκρυα στα μάτια.

λίγο πιο πέρα ο πατέρας μου.

Ήταν μια καινούρια λέξη.

πολύ βαρύτερη από το «μούλε.»

Δεν ξεχνά και την κατάρριψη από την «ΑΛ ΚΑΙΝΤΑ» το 2001 των δίδυμων πύργων της Νέας Υόρκης.

Γράφει¨ Ο φόβος πλανιέται στο Μανχάταν
εκεί όπου άλλοτε οι Δίδυμοι Πύργοι τόξευαν
με αλαζονεία στον ουρανό.
Υψώνοντας τη σημαία της επιτυχίας
πολύ πιο ψηλά από τα δάκρυα των ανθρώπων.»

Ο Β.Κακατσάκης μας αφιέρωσε με τα 73 ποιήματα της συλλογής του ένα πλούσιο μπουκέτο από το δικό του συναισθηματικό κόσμο της ψυχής και των αισθήσεων.
Αγαπητέ Βαγγέλη σου ευχόμαστε να είσαι γερός με σιδερένια υγεία να συνεχίζεις να μας δωρίζεις απλόχερα
τις ποιητικές σου πινελιές.

(http:\\xaniotikiavra.blogspot.com)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΑΝ ΜΗ ΤΙ άλλο, η Κύπρος δείχνει στην Ελλάδα τον δρόμο της πατριωτικής ευθύνης, μα και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Καιρός ήταν να εισπράξουν κατάμουτρα ένα ηχηρό όχι οι επίδοξοι θύτες των λαών της Ευρώπης

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
'Η ΠΡΩΤΗ μέρα τσ’ άνοιξης, τση ποίησης η μέρα/ βγορίζει μοσκομύριστη και λέει καλημέρα./ Ο Ομηρος, ο Σολωμός, Σεφέρης και Ελύτης/ ο καθαείς τση ποίησης και ένας σταλακτίτης,/ Καβάφης και Σικελιανός, η Δημουλά, ο Βρεττάκος/ κι ο Παλαμάς συντρέμουνε για να μην τρώει «ο δράκος»./ Η ποίηση ’ναι άνοιξη τ’ ανθρώπου και τση ζήσης/ μήμπας κι αλλάξει τον ντουνιά κι αλλάξει συνειδήσεις'.

ΤΙ ΚΙ ΑΝ την παραπάνω ρίμα, που πήρε την πρώτη θέση στα σημερινά 'πεταχτά', μου την έστειλε πέρυσι, με κάποια καθυστέρηση, ο ποιητής της, ο φίλος μου ο Κωστής ο Λαγουδιανάκης; Κάθε χρόνο, τέτοια μέρα, πρώτη μέρα της άνοιξης, γιορτάζουμε την ποίηση. Ολους τους ποιητές. Ακόμα και 'τους ποιητές άδοξοι που ’ναι'. Προπάντων αυτούς...

ΕΝΤΑΞΕΙ, δεν μπορούμε με την ποίηση ν’ αλλάξουμε τον κόσμο. Μπορούμε όμως να βοηθήσουμε τους ανθρώπους ν’ αλλάξουν για ν’ αγωνιστούν αυτοί στη συνέχεια για την αλλαγή του κόσμου... Ούτως ή άλλως μπορούμε να τους συν-κινήσουμε. Και μόνο αυτό, λίγο δεν είναι.

ΑΝ ΜΗ ΤΙ άλλο, η Κύπρος δείχνει στην Ελλάδα τον δρόμο της πατριωτικής ευθύνης, μα και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Καιρός ήταν να εισπράξουν κατάμουτρα ένα ηχηρό όχι οι επίδοξοι θύτες των λαών της Ευρώπης. Το συμπέρασμα μιας μεγάλης κουβέντας που κάναμε χθες με τον φίλο μου τον γερω-δάσκαλο.

'Η ΜΙΑ ΧΩΡΑ μετά την άλλη, αφού οδηγείται στη χρεοκοπία, «διασώζεται» από τους δανειστές της -λεηλατείται δηλαδή ο δημόσιος και ο ιδιωτικός πλούτος της, εξαθλιώνεται, εξευτελίζεται και μετατρέπεται σε άβουλη αποικία' (www.sofokleous10). Eρήμην των πολιτών και των εκλεγμένων κυβερνήσεών τους. Βρίσκουν και τα κάνουν. Η Κύπρος, που έχει μπει τώρα στο μάτι του κυκλώνα, μας λέει ότι μπορεί και να μην βρίσκουν.

ΕΠΕΣΑΝ όλοι να τον φάνε! Στο αδύναμο κρέας, βλέπετε, κολλούν οι μύγες. Τι κι αν ζήτησε συγγνώμη (έστω και υποκριτικά) για την απαράδεκτη ενέργειά του; Τι κι αν τη χαρακτήρισε ο ίδιος βλακώδη; Τι φαρισαϊσμός αλήθεια! Καμία δήλωση για τον υφυπουργό Αθλητισμού που καταψήφισε την άρση της ασυλίας του βουλευτή της Χρυσής Αυγής που χτύπησε βουλευτή απ’ όλους αυτούς. Τον 20χρονο Γιώργο Κατίδη βρήκαν να κάνουν σάκο του μποξ!

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ Φουρναράκη, ιστορικό ερευνητή. Χανιά: Σας ευχαριστώ από καρδιάς που με συμπεριλάβατε στους αποδέκτες της 'τραγωδίας εις πράξεις πέντε' της Αντωνούσας Ι. Καμπουροπούλας 'Η Λάμπρω' (εκδ. 'Ερεισμα'), ενός καλαίσθητου βιβλίου, του οποίου είχατε την επιμέλεια και κάνατε την εισαγωγή. Και γιατί μου δώσατε την ευκαιρία να γνωρίσω 'μια σπουδαία ποιήτρια, η οποία για διάφορους λόγους δεν είχε έρθει μέχρι σήμερα στο φως', 'ένα φωτεινό μετέωρο στην εποχή' της. Είστε άξιος κάθε επαίνου για το πόνημά σας αυτό. Θα τα ξαναπούμε.

'Η ΣΑΠΦΩ έγραψε πολλά ποιήματα, συνολικά 12.000 στίχους περίπου σε εννέα τόμους. Από αυτά σώζονται μόλις 600 στίχοι. Το 1073 μ.Χ. τα ποιήματα της Σαπφώς κάηκαν δημόσια από τις εκκλησιαστικές αρχές της Κωνσταντινούπολης και της Ρώμης. Το 1897 στο Φαγιούμ ανακαλύφθηκαν φέρετρα που είχαν κατασκευαστεί από πεπιεσμένο χαρτί για το οποίο είχαν χρησιμοποιηθεί παλιά βιβλία. Σε αυτά τα βιβλία υπήρχαν μερικά ποιήματα της Σαπφώς. Ηταν τα μόνα που σώθηκαν'. Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της Ιστορίας', εκδ. 'Σαββάλας'.

'Αν έζησαν οι Πόε δυστυχισμένοι/ και αν οι Μπωντλαίρ εζήσανε νεκροί,/ η Αθανασία τους είναι χαρισμένη./ Κανένας όμως δεν ανιστορεί/ και το έρεβος εσκέπασε βαρύ/ τους στιχουργούς που ανάξια στιχουργούνε./ Μα εγώ σαν προσφορά κάνω ιερή/ μπαλλάντα στους ποιητές άδοξοι που ’ναι./ Του κόσμου η καταφρόνια τους βαραίνει κι αυτοί περνούνε αλύγιστοι κι ωχροί./ Στην τραγικήν απάτη τους δοσμένοι/ πως κάπου πέρα η Δόξα καρτερεί,/ παρθένα βαθυστόχαστα ιλαρή./ Μα ξέροντας πως όλοι τους ξεχνούνε,/ νοσταλγικά εγώ κλαίω τη θλιβερή/ μπαλλάντα στους ποιητές άδοξοι που ’ναι'.
Από το ποίημα του Κώστα Καρυωτάκη 'Μπαλλάντα στους άδοξους ποιητές των αιώνων'.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (21.03.2013)

ΟΤΑΝ ΓΙΝΕΙΣ ΠΟΙΗΜΑ 10

Μπορούμε να πούμε πώς η ποιητική συλλογή του Βαγγέλη Κακατσάκη είναι ένα ψυχογράφημα που τον παρουσιάζει, όπως είναι με όλο του το μεγαλείο. Η ζωή του τού έχει δώσει πλούσιο υλικό και αυτός το εκμεταλλεύεται, για να ιστορήσει την εικόνα του.
Δρ Νικόλαος Πετρουλάκης

ΟΤΑΝ  ΓΙΝΕΙΣ  ΠΟΙΗΜΑ 10
Γράφει ο Δρ Νικόλαος Πετρουλάκης

Ο  Βαγγέλης Κακατσάκης δεν είναι μόνο εφημεριογράφος, που μας διδάσκει και μας διασκεδάζει κάθε μέρα με τα "πεταχτά του". Είναι και δόκιμος ποιητής. Η τελευταία συλλογή ποιημάτων του, που δημοσιεύθηκε με τον τίτλο "Οταν γίνεις ποίημα", μας δείχνει πως είναι δημιουργός, αφού η ποίηση, η μητρική αυτή γλώσσα του ανθρώπινου γένους είναι η αυθεντικότερη γλώσσα, δηλαδή η νηπιακή γλώσσα. Η ποίηση ταυτίζεται με τη γλώσσα και υπογραμμίζεται το αρχετυπικό και το πρωταρχικό αυτής της γλώσσας, με τα επίθετα "μητρική" και "νηπιακή". Αλλά το πρωταρχικό γνώρισμα της ποίησης το παίρνομε από την ποιητικότερη χρήση του ρήματος "ποιώ", που γίνεται στην αρχή του βιβλίου  "Γένεσις" της Π. Διαθήκης. «Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τόν Ουρανόν καί τήν γήν». Είναι το στοιχείο της δημιουργίας στην περίπτωση μάλιστα εκείνη της δημιουργίας εκ του μηδενός.
Ο ποιητής δεν αντιγράφει σκέψεις και συναισθήματα. Ολα τα παρουσιάζει με στίχους που είναι ολότελα δικοί του και παρουσιάζουν την καθημερινότητα μιας ζωής δεκαετιών, όπου κυριαρχούν εντυπώσεις και αναμνήσεις για πρόσωπα, γεγονότα και πράγματα που τον συγκίνησαν και εξακολουθούν να τον συγκινούν μέχρι σήμερα. Η παιδική του ζωή στο χωριό κοντά στον πατέρα και τη μάνα του με τις πρώτες εμπειρίες, κυριαρχεί στους στίχους του. Μπορούμε να πούμε πώς η ποιητική του συλλογή είναι ένα ψυχογράφημα που τον παρουσιάζει, όπως είναι με όλο του το μεγαλείο. Η ζωή του τού έχει δώσει πλούσιο υλικό και αυτός το εκμεταλλεύεται, για να ιστορήσει την εικόνα του. Τα πρόσωπα της ζωής του, ο πατέρας και η μάνα του, η γυναίκα του, τα παιδιά και τα εγγόνια του είναι οι ήρωες της κινηματογραφικής ταινίας που περνούν με τη σειρά τους από τους στίχους του. Η ζωή του έχει γίνει ένα πραγματικό ποίημα και έτσι εξηγείται και η επιλογή του τίτλου της συλλογής. Τα λόγια του πηγάζουν εκ των "ένδον" της ψυχής του. Δε λείπει και το ερωτικό στοιχείο, που είναι φυσικό να  τον έχει συγκινήσει.
Το δείχνει η "Μετάληψη", που έχει γράψει για την Ευδοκία, τη γυναίκα του. Μετά τη γυναίκα του κυριαρχούσα γυναικεία φιγούρα είναι η μάνα του, η θεοφοβούμενη, που το είχε τάξιμο να πηγαίνει ξυπόλητη από το Νίππος στον Φρε να προσκυνήσει στην Ευαγγελίστρια. «Βαρύ το φορτίο που άφησε ο χρόνος. Δεν το νιώθει η μάνα μου που κάνει ξυπόλητη, παραμονή Βαγγελίστρας της μιας ώρας δρόμο που χωρίζει το Φρε από το Νίππος».
Η θλίψη του γράφεται με πολύ συγκινητικό - ποιητικό τρόπο "Το βουβό τηλέφωνο…". «Το τηλέφωνο δεν απαντά... Εχω ξεχάσει ότι η μάνα μου ζει στο άλλο ημισφαίριο, χωρίς διεύθυνση, στη χώρα των Κεκοιμημένων... Σε παρατατικό χρόνο η ζωή της μάνας μου, σε παρατατικό που σημαίνει ενεστώτα».
Ο πατέρας του που του έδωσε τα πρώτα μαθήματα του σεβασμού του περιβάλλοντος και τον μύησε στη γεωργική τέχνη και τον δίδαξε. Τον μνημονεύει με την 24η Νοεμβρίου, ημερομηνία του θανάτου του. Τα αδέλφια του, τα παιδιά του και τα εγγόνια του. Τους χάρισε τη φωτογραφία, μια υπέροχη παρουσία.
Δε λείπουν και οι αναμνήσεις από τη δασκαλική του ζωή. Οι συγκινήσεις πλημμυρίζουν την ψυχή του. Ηταν ένας Δάσκαλος με "Δ" κεφαλαίο που άφησε τις πιο καλές εντυπώσεις σε μαθητές και συναδέλφους του απ’ όπου και αν πέρασε. Η ιεροψαλτική, που ερασιτεχνικά τον απασχολεί, του πλουτίζει το λεξιλόγιο με λέξεις και φράσεις από τα Ιερά Κείμενα και από την υμνολογία της Εκκλησίας μας. «Τα τζιτζίκια ψέλνουν την Τιμιωτέρα των Ουρανών», "μια Μεγάλη Παρασκευή".
Ολόκληρο το πρώτο μέρος της συλλογής περιστρέφεται γύρω από την οικογένειά του, είναι κοντά στις αναμνήσεις του για τους γονείς του και στις χαρές του με τη γυναίκα του, τα παιδιά και τα εγγόνια του.
Το δεύτερο μέρος με τη βιβλική φράση "εις την Οδόν" γίνεται φυσιολατρικό, ιστορικό. Πουλιά, ποτάμια και ξωκκλήσια, ελαιώνες, αθλητικά, ιστορικά, από τα πουλιά, τα εγγόνια του, μέχρι το Ακρωτήρι και τον Καγιαλέ. Από την Κρήτη και την Ενωσή της, μέχρι τον Ειρηναίο Γαλανάκη, μέχρι την επίσκεψη στους Αγίους Τόπους, όλα τρέχουν πλεγμένα σαν μια υπέροχη ανθοδέσμη προσώπων, πραγμάτων και γεγονότων για να διδάξουν  και να κάμουν τον αναγνώστη κοινωνό μιας Θείας Μυσταγωγίας.
«Στέρεψε το λάλον ύδωρ». Το διάβασμα της συλλογής μάς γέμισε από συναισθήματα Χαράς και Λύπης, Δεν μένει παρά να ευχαριστήσομε τον ποιητή που μας χάρισε ευχάριστες στιγμές διαβάζοντας τον κόσμο των ονείρων του, τον κόσμο της ψυχής του.
Τον ευχαριστούμε και τον συγχαίρομε!
Μπράβο Βαγγέλη, αγαπητέ μου μαθητή.

Χανιώτικα νέα (20.03.2013)

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ...

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ...
Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης

Τον νου σου στο παιδί

Ο φασιστικός χαιρετισμός, με τον οποίο έσπευσε να πανηγυρίσει ένα γκολ της ομάδος του ο ποδοσφαιριστής Κατίδης, τον έφερε στο επίκεντρο της δημοσιότητας. Η θέση μου για το συμβάν;
Θεωρώ ότι πρωτίστως θα έπρεπε να ακούσουμε τη θέση του ίδιου και μετά να εξάγουμε τα όποια συμπεράσματά μας αντί να σπεύσουμε να τον… κατασπαράξουμε, "εμείς οι άμεμπτοι και αψεγάδιαστοι". Κυρίως δεν θα έπρεπε να κάνουμε κάτι που εδώ στη χώρα μας είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα· να προτρέξουμε να 'λιθοβολήσουμε' αυτό με το οποίο δεν συμφωνούμε, δίχως να ερευνήσουμε πρώτα το θέμα για να βγάλουμε τα όποια συμπεράσματά μας! Αλλα όποια και να ήταν αυτά τα συμπεράσματα, πάλι δεν είναι ενδεδειγμένη συμπεριφορά η κατακραυγή κατά αυτόν τον τρόπο ενός 19χρονου νέου ποδοσφαιριστή που, όπως φάνηκε και από τις δηλώσεις του, δεν ήξερε τι έκανε.
Δεν έχω κανέναν λόγο να μην τον πιστέψω, έστω κι αν αυτό που λέει είναι ψέμα! Διότι κατ’ ουσίαν -αν κρίνουμε από τον πρότερο βίο του- σίγουρα δεν ήξερε τι έκανε.
Ο ίδιος εξάλλου είπε πως ούτε φασίστας ούτε ναζιστής ούτε ακροδεξιός είναι, πολύ περισσότερο δεν είναι ούτε ρατσιστής που κυνηγά να δείρει μετανάστες! Οπως και να ’χει, δικαιούται -όχι βέβαια από εμένα αφού ούτε κριτής ούτε δικαστής σε δικαστήριο είμαι- να μην εξωστρακιστεί ούτε να "λιντσαριστεί" από καμία Αρχή, θεσμικό πρόσωπο ή απλό πολίτη τούτου του τόπου!
Αδυνατώ εξάλλου να κατανοήσω τη μανία ορισμένων που έσπευσαν να τον κατασπαράξουν λες και όλα τα άλλα εδώ στη χώρα μας λειτουργούν ιδεατά και ο 19χρονος είναι το μίασμα και πρέπει να το εξοντώσουμε.
Αντί επιλόγου, κατέγραψα τις σκέψεις μου στο παρακάτω:
Τον νου σου στο παιδί, μίλα του, στάσου πλάι του, 'συζήτησέ το'. Άκουσέ το, αφουγκράσου τι έχει να σου πει με τα λόγια του, τις πράξεις του, τις μικρές ανεπαίσθητες κινήσεις του.
Ο,τι κι αν σου πει, όπως κι αν σου μιλήσει, μην το αποπάρεις, μη το φοβίσεις. Μικρό είναι, δεν ξέρει. Εσύ, εξήγησέ του, ψάξτε μαζί τις απαντήσεις! Κι αν δεν γνωρίζεις κάτι σε ερώτησή του μην προσπαθήσεις να το κοροϊδέψεις. Πες του το κι αυτό θα καταλάβει· θα το νιώσει! Γιατί η αλήθεια βιώνεται, τη νιώθεις ότι είναι αλήθεια! Μέσα σου. Γι’ αυτό σου αφήνω παραγγελιά: Τον νου σου στο παιδί και σαν τα μάτια σου να το ’χεις! Εχε την έγνοια του, από κοντά, από μακριά, απ’ όπου επιτρέψει ο αυθορμητισμός του να σε τοποθετήσει. Τούτο το 'μαζί' να ’χεις κατά νου. Μαζί να μπορείτε να πορεύεστε και συ ως πιο μεγάλος, ως ελάχιστα πιο έμπειρος, εσύ που… τις δυσκολίες της μικρής αυτής ηλικίας, τις αναζητήσεις και τα μπερδέματα του μυαλού, της καρδιάς και της ψυχής τα ’χεις 'περάσει', εσύ να ’σαι πλάι του. Κι όταν στο ζητήσει πιάσ’ του το χέρι και σήκωσέ το αν πέσει. Κι όταν το νιώσεις -ναι το νιώθεις κάτι τέτοιο- πως έχει ανάγκη να πιαστεί από κάπου, να ’σαι εκεί, κοντά! Να ’σαι έτοιμος να του παραστείς! Με καθαρό το βλέμμα να το κοιτάξεις και μη το αποπάρεις για τις επιλογές που έκανε. Τούτη την ώρα που ’χει θολώσει το μυαλό του, τούτη την ώρα σε χρειάζεται πιότερο...

Χανιώτικα νέα (20.03.2013)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΜΕΤΑ την Ελλάδα ξέσπασαν στην Κύπρο. Σιγά που θα την άφηναν. Να άλλο ένα πειραματόζωο, σκέφτηκαν. Να άλλο ένα κασιδιάρικο κεφάλι για να μάθουμε κι άλλα μυστικά της τέχνης του κουρέα.

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
'ΚΙ ΟΜΩΣ ακόμα ταξιδεύουν για την Τροία/ [...] χωρίς να πούνε την αλήθεια στους πιθήκους'... Διαχρονικός ο λόγος του Ποιητή. Και βέβαια επίκαιρος όσο ποτέ άλλοτε σήμερα.

ΑΣΗΚΩΤΟ το βάρος της απόφασης των Βρυξελλών για το κούρεμα των καταθέσεων τόσο για την κυπριακή ηγεσία όσο και για την κυπριακή οικονομία. Ασθενικοί οι ώμοι της πρώτης, πήλινα τα πόδια της δεύτερης. Κατά τ’ άλλα ουδείς γνωρίζει τι τέξεται η επιούσα. Οχι μόνο για την Κύπρο...

ΜΕΤΑ την Ελλάδα ξέσπασαν στην Κύπρο. Σιγά που θα την άφηναν. Να άλλο ένα πειραματόζωο, σκέφτηκαν. Να άλλο ένα κασιδιάρικο κεφάλι για να μάθουμε κι άλλα μυστικά της τέχνης του κουρέα.

'ΑΚΟΥ χτύπους στα Χανιά, άκου τσοι κι επά κοντά!'. Μ’ αυτήν την παροιμία μου απάντησε ο φίλος μου, ο γερω-δάσκαλος, όταν τον ρώτησα να σχολιάσει το κούρεμα των καταθέσεων στην Κύπρο. Το ερώτημα είναι 'τι κάνουμε;', συμπλήρωσε.

'ΤΣ’ ΕΛΛΗΝΕΣ η Σαρακοστή αδιάφορους θ’ αφήσει,/ γιατί με τα μνημόνια έχουνε συνηθίσει'. Καλή η μαντινάδα σαν μαντινάδα Ηλία, αλλά το άλλο που λέει ότι μέχρι να συνηθίσει ο γάιδαρος να μην τρώει ψόφησε, το έχεις ακούσει;

ΤΟ ΟΝΟΜΑ του Αγίου Φραγκίσκου της Ασίζης, του 'Φτωχούλη του Θεού', κατά Νίκο Καζαντζάκη, επέλεξε να πάρει ο νέος πάπας. Οποιος έχει το όνομα δεν έχει υποχρεωτικά και τη χάρη, θα μου πείτε. Σωστά. Η χάρη είναι κάτι που πάντα φανερώνεται στην πορεία...

ΣΥΝΕΛΗΦΘΗ επαίτης με πολυτελές αυτοκίνητο στα Χανιά. Και βέβαια αυτό είναι είδηση. Είδηση είναι όμως και το ότι η κρίση είναι αυτή που γέμισε τους δρόμους και τις πλατείες της πόλης (και της πόλης μας) με ζητιάνους. Για να μην κρυβόμαστε πίσω απ’ το δάχτυλό μας.

ΓΡΑΨΤΟ όπως στο λέω, μου είπε με το που άκουσε το 'εμπρός' μου στο τηλέφωνο κι άρχισε: 'Νιώθω περήφανος που είμαι Χανιώτης. Είναι η πρώτη διαδοχή που γίνεται με όραμα, σχέδιο και υπευθυνότητα. Χαίρομαι γιατί αυτοί που αναλαμβάνουν δεν είναι αναλώσιμοι και εγγυώνται μια δημιουργική συνέχεια'. Προσυπογράφω αυτά που μου είπε, στο περίπου τα λόγια του, ο φίλος απ’ τα παλιά και πάντα ενεργός συμπολίτης μας για την 'αλλαγή' φρουράς, που έγινε το περασμενο Σάββατο στην εφημερίδα μας. Εκ των ων ουκ άνευ, ωστόσο, ότι ο Γιάννης και η Λίλη Γαρεδάκη θα συνεχίσουν να προσφέρουν...

ΑΛΕΞΗ Ζερβάνο, ποιητή Χανιά: Και διά της στήλης χρόνια πολλά και καλά φίλε ποιητή, για την ονομαστική σου γιορτή που ήταν προχθές 17 Μαρτίου. Τον όσιο Αλέξιο, τον άνθρωπο του Θεού, γιόρταζε η εκκλησία μας. Πώς να μη σε θυμηθώ και να μην επιστρέψω για να συναντήσω τον 'πίθηκό σου' να συλλογιέται! Σιδερένιος, Αλέξη!

ΤΟ 414 π.Χ. οι Αθηναίοι εκστράτευσαν εναντίον της Μήλου και διαπραγματεύονταν την παράδοσή της. Κατά τις συνομιλίες έγινε και ο εξής διάλογος. Αθηναίοι: Επιδιώκουμε όχι μόνο το συμφέρον μας, αλλά και τη σωτηρία της δικής σας πόλης, γιατί θέλουμε όχι μόνο να σας εξουσιάζουμε χωρίς κόπο, αλλά και σεις να σωθείτε. Μήλιοι: Και πώς θα είναι το ίδιο συμφέρον για σας να μας εξουσιάζετε και για εμάς να είμαστε δούλοι σας; Αθηναίοι: Γιατί εσείς δε θα πάθετε τα χειρότερα και εμείς θα σας υποτάξουμε χωρίς να σας καταστρέψουμε. Μήλιοι: Ωστε δε δέχεστε να είμαστε ουδέτεροι, αλλά φίλοι σας και όχι εχθροί σας; Αθηναίοι: Οχι, γιατί η έχθρα σας δε μας βλάπτει τόσο όσο η φιλία σας. Γιατί η φιλία σας θα θεωρηθεί αδυναμία μας, ενώ το μίσος σας θα είναι για τους υπηκόους μας απόδειξη της δύναμής μας. (Οι Μήλιοι αντιστάθηκαν, νικήθηκαν και εξοντώθηκαν)'. Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της Ιστορίας', εκδ. 'Σαββάλας').

'Είναι καιρός που έχουν σιγήσει οι σειρήνες,/ έχουν χαθεί οι λωτοφάγοι/ και ο καπνός ο αναθρώσκων της Ιθάκης./ Κι όμως ακόμα ταξιδεύουν για την Τροία/ μ’ άλλους θεούς κι άλλη λατρεία,/ μα με τα ίδια τρανά ιδανικά/ για την πατρίδα, λένε, τη θρησκεία, την τιμή,/ οι σταυρωτήδες που ζητούν για όποια Ελένη/ να ρίξουν τις καστρόπορτες της Τροίας/ χωρίς να πούνε την αλήθεια στους πιθήκους/ για τα λάφυρα που βρέθηκαν στο δρόμο'.

Από την ποιητική συλλογή του Αλέξη Ζερβάνου 'Ενας πίθηκος συλλογιέται'.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (19.03.2013)

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ-ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Μεγάλη χαρά για μένα να είστε, αν μπορείτε, εκεί! Σάββατο 23 Μαρτίου, ώρα 7μ. μ. στο Πνευματικό Κέντρο Χανίων,όπου η παρουσίαση της ποιητικής μου συλλογής "Όταν γίνεις ποίημα"
Καλή Σαρακοστή!

Χαιρετώ σας κι αγαπώ σας!

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

«Οι φόροι με χαρταετούς να μοιάζανε μακάρι\ να φύσαγε ο άνεμος αλέργο να τσοι πάρει.» Ευσεβείς πόθους ολωνών μας εκκφράζει σ’ αυτήν της την μαντινάδα η Νεκταρία θεοδωρογλάκη., που λες κι είναι μαθήτρια του Ηλία του Σταματάκη. Αχ βρε Νεκταρία! Τρώει η κατσίκα ταραμά;

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
«Ήρθενε ‘νας ντεσκερές\ να παντρεύονται κι οι γρες\ και οι γράδες ως τα’ ακούσαν\ σα φοράδες εγλακούσαν» Ένα από τα προσφιλή θάματα της Κρητικής Αποκριάς, όπως γράφει και ο Νίκος Ψιλάκης στο βιβλίο του «Λαικές τελετουργίες στην Κρήτη», είναι και η σάτιρα των γέρων και των γριάδων. «Ήτανε» διορθώνω. Πάνε αυτά που ξέραμε και ήρθαν άλλα.

Μια σήμερα, μια αύριο και τέλος για εφέτος οι Αποκριές. Του χρόνου πάλι. Άντε να βάλουμε και την Καθαρή Δευτέρα. Καλή Σαρακοστή να περάσουμε!
«Οι φόροι με χαρταετούς να μοιάζανε μακάρι\ να φύσαγε ο άνεμος αλέργο να τσοι πάρει.» Ευσεβείς πόθους ολωνών μας εκκφράζει σ’ αυτήν της την μαντινάδα η Νεκταρία θεοδωρογλάκη., που λες κι είναι μαθήτρια του Ηλία του Σταματάκη. Αχ βρε Νεκταρία! Τρώει η κατσίκα ταραμά;

Φασολάδα και πάσης Ελλάδος! Άλλαξε τις διατροφικές συνήθειες των Ελλήνων η κρίση. Το ρύζι, οι πατάτες και τα όσπρια έχουν την τιμητική τους στο ελληνικό τραπέζι, σύμφωνα με τα πρώτα αποτελέσματα της έρευνας «Διατροφή και Οικονομική Κρίση» που έκανε η ΕΚΠΟΙΖΩ με αφορμή τη χθεσινή παγκόσμια ηέρα του Καταναλωτή.

Ζορίστηκαν να θέσουν υπό έλεγχο τις πυρκαγιές που ξέσπασαν προχθές στο Νομ’ο μας οι πυροσβεστικές δυνάμεις. Τέλος πάντων. Όλα τα είχα η Μαριωρή… οι πυρκαγιές Μάρτη μήνα της έλειπαν.

Έφυγε προχθές και ετάφη χθες στα αγαπημένα του Πλακάλωνα Κισάμου οπάνω απ’ όλα ενεργός Πολίτης γνωστός τοις πάσι γιατρός (νευρολόγος- ψυχίατρος) και ξεχωριστός πνευματικός άνθρωπος του τόπου μας Δημήτρης Καρτάκις. Το παρακάτω εν είδει αποχαιρετισμού απόσπασμα είναι από το βιβλίο του «Ο θάνατος του ποταμού»: Αυτός ο ποταμός μου έγινε σωστός εφιάλτης. Δεν αναστατώνει μόνο τον ύπνο μου, παρά μου φαίνεται πως και ξύπνιος ακόμα τον ακούω να θρηνεί και να παραπονιέται για το σκληρό και άδικο θάνατό του. Κι αυτό το παράπονο μου πληγώνει την καρδιά. Είναι το παράπονο ενός μεγάλου φίλου που μια ζωή μου χάριζε την απόλαυση της μοναδικής του ομορφιάς. Και τώρα που το αφάνισαν λυπο’υμαι κατάκαρδα, γιατί δεν μπόρεσα να τον σώσω»

«Φύσα αγέρα λεβεντιά\ παίζ’ αετό με τα παιδιά\ φεύγει ο αετός με τα ψηλά\ και στον άνεμο μιλά.\ Φρρρ! Ακολουθούν και άλλοι,\ πιο μικροί και πιο μεγάλοι\ Ένας χάρτινος στρατός\ ξάφνου κολυμπάει στο φως.\ Του αγέρα οι καλεσμένοι\ τα πολύχρωμα ντυμένοι\ παν σε ουρανού γιορτάσι\ σκουλαρίκια ουρά κεφάλι.\ Φύσα λεβεντιά μου αγέρα!\ Κάθε Καθαρή Δευτέρα,\ των παιδιών ψυχή και νους\ χαρταετός στους ουρανούς.» Από το ποίημα «Χαρταετοί στο ουρανό» της Ρένας Καρθαίου
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)
Χανιώτικα νέα (16.03.2013)

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

Εχουμε χαρά μεγάλη που ’φτασε το Καρναβάλι!

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ
Ε[ιμέλεια: Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΣΚΙΝΕ - ΦΟΥΡΝΕ
Εχουμε χαρά μεγάλη που ’φτασε το Καρναβάλι!

Καλά μου παιδιά! Οχι για έναν, αλλά για πέντε (!) «Παιδότοπους» ήταν το υλικό που έστειλαν για τις Απόκριες τα παιδιά του Δημοτικού Σχολείου Σκινέ - Φουρνέ (υλικό που έκαναν στις τάξεις τους με την προτροπή των δασκάλων τους) με ταχυδρόμο τον διευθυντή τους, τον γνωστό και από άλλες φορές φίλο μου, Γιώργο Ασλάνη. Τι να πρωτοχωρέσει και με ποια κριτήρια να γίνει η επιλογή, αφού όλες, μα όλες, οι εργασίες των παιδιών (σκέφτομαι και γράφω, ποιήματα, ζωγραφιές κ.λπ.) ήταν υπέροχες; Ο προβληματισμός μου. Ας είναι, χώρεσε ό,τι χώρεσε κι εδώ είμαστε... Οτι χώρεσε πάντως η μεγάλη χαρά για το Καρναβάλι που έφτασε δεν συζητιέται...
Να ’στε πάντα καλά, παιδιά! Πολλά ευχαριστώ και σ’ εσάς και στους δασκάλους σας.

Καλές Απόκριες και Καλή Σαρακοστή!
Σας χαιρετώ όλους!
Β.Θ.Κ.


Οι Απόκριες ξεκινάνε
με τραγούδι και χορό,
όλοι ντυμένοι μασκαράδες
ξεκινάνε τον χαμό.

Αρματα κάνουνε ψηλά,
με μούσια και με φουσκωτά αφτιά,
όλοι παίζουν, τραγουδάνε
και ποτέ δεν σταματάνε,

τρέχουνε ψηλά πηδάνε,
τους ανθρώπους ξεπερνάνε
κι όλοι οι καλοί ανθρώποι,
τους κοιτάνε και γλυκά     τους χαιρετάνε.

Γιάννης Καστρινάκης
Στέφανος Μανουσάκης
Ε’ τάξη

Των Αποκριών οι μέρες
είναι γλυκές σαν καραμέλες
και περνάμε όλοι ωραία
σαν μια όμορφη παρέα.

Σαν θα ’ρθει το Καρναβάλι
θα ντυθούν μικροί, μεγάλοι
με στολές φανταστικές
όμορφες, γυαλιστερές.

Χριστίνα Στρατινάκη

Στα παλιότερα χρόνια, κάθε Απόκριες, τα παιδιά έπαιρναν παλιά ρούχα και διάφορα υφάσματα, τα φορούσαν και με αυτά μεταμφιέζονταν. Μετά μαζεύονταν σε μεγάλες παρέες και γυρνούσαν στις γειτονιές. Εμπαιναν από σπίτι σε σπίτι και ζητούσαν απ’ τους συγχωριανούς τους να τους αναγνωρίσουν καθώς ήταν μεταμφιεσμένοι. Στο τέλος, τους έδιναν ένα μικρό κέρασμα.
Χριστίνα Χατζάκη

Παλιά οι άνθρωποι δεν είχαν πολλές διασκεδάσεις. Τις Απόκριες, όμως, ξεφάντωναν. Δεν είχαν χρήματα για να αγοράσουν στολές, αλλά έπαιρναν ρούχα από τους γονείς τους, τους παππούδες τους ή τις γιαγιάδες τους. Ντύνονταν γιατροί με μια άσπρη ρόμπα, παππούδες ή γιαγιάδες με ένα μαξιλάρι στην πλάτη για καμπούρα, μια κατσούνα και ένα μαντήλι στο κεφάλι. Οι κουκούγεροι (οι σημερινοί μασκαράδες) πήγαιναν σε όλα σχεδόν τα σπίτια του χωριού και έλεγαν στους νοικοκύρηδες αστεία. Οι νοικοκύρηδες τους κρατούσαν λίγη ώρα μέχρι να μάθουν ποιοι είναι και στο τέλος τους κερνούσαν χουρμάδες, λουκουμάδες και ό,τι άλλο γλυκό είχαν στο σπίτι τους.
Ηλίας Χίντρεϊ
Μανώλης Αρχοντάκης,
Αναστασία Βανταράκη

Εχω μια χαρά μεγάλη
που ’φτασε το Καρναβάλι!
Γιατί είμαι εγώ παιδί
και τι θέλω απ’ τη ζωή;
Θέλω γέλιο και τραγούδι
και κανένα γλειφιτζούρι!
Πάλι φέτος θα ντυθώ
και το γέλιο θα σκορπώ,
με αστεία φορεσιά
ή καμιά τρομακτικιά;

Γιάννης
Φραγκονικολάκης

Μαντινάδες

Ηρθενε πάλι η Αποκρά και όπως κάθε χρόνο,
ο κόσμος βρίσκει αφορμή να ξεγλιστρά απ’ τον πόνο!

Κι οι δυο με ρούχα τσ’ Αποκράς απόψε θα ντυθούμε,
να σε φιλώ στα φανερά χωρίς να προδοθούμε!

Στέλιος Κωνσταντουλάκης

Μασκαρέματα, φωνές,
στον Σκινέ και στον Φουρνέ,
φτάσανε πολλά παιδιά
που ’ρθανε απ’ τα Μεσκλά.

Καρναβάλι έχει φτάσει,
στον Πρασέ για να γιορτάσει,
με κρασί, φαΐ και γλέντι,
μουσική, χορό και κέφι.

Πειρατίνες, πειρατές,
με πειρατικές στολές,
με σπαθάκια και γαντάκια,
μυτερά σαν μαχαιράκια!
Μαρία Βουράκη

Υπέροχες στην κυριολεξία είναι και οι εργασίες σχετικά με τις Απόκριες, που έκαναν τα παιδιά της Α1 τάξης του 10ου Δημοτικού Σχολείου Χανίων, έχοντας σε ρόλο εμψυχωτή τη δασκάλα τους, τη φίλη μου απ’ τα παλιά, Πόπη Αθουσάκη. Κρίμα που ήρθαν καθυστερημένα. Μη στενοχωρηθείτε παιδιά, εδώ είναι ο «Παιδότοπος» και σας περιμένει.

Χανιώτικα νέα (16.03,2013)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΑΝΑΤΡΑΦΗΚΑΜΕ μαζί κάτω από τον ίσκιο της τζανεριάς του Αγίου Πνεύματος στις Κατούνες του Νίππους και πορευόμαστε μια ζωή μαζί και στις χαρές και στις λύπες, με τον πρωτοξάδερφό μου τον Αντώνη Μανούσου Κακατσάκη. Αυτές τις μέρες, ύστερα από 40 ολόκληρα χρόνια, κλείνει το μαγαζί του 'Βαφαί αυτοκινήτων' και βγαίνει στη σύνταξη. Συγκινητικός ο αποχαιρετισμός από έναν άνθρωπο που μόνο καλές κουβέντες θ’ ακούσεις γι’ αυτόν. 'Με την καρδιά μου αγαπώ αυτούς που με μισούνε/ σκεφτείτε πόσο αγαπώ αυτούς που μ’ αγαπούνε'. Η μαντινάδα που τον εκφράζει. Καλή συνέχεια, Αντώνη!

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΑΠΟΚΡΙΑΤΙΚΕΣ εκδηλώσεις απ’ άκρη σ’ άκρη και στον Νομό Χανίων, τον Νομό μας. Τόσες που δε θυμούμαι να έγιναν ποτέ άλλοτε.  Ισως γιατί θέλουμε μ’ αυτές να ξορκίσουμε το 'κακό', την πανταχού παρούσα και τα πάντα πληρούσα κρίση...

'ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ όσοι φέρανε χαρά να μη γνωρίσουν/ να βγουν σε μια ψηλή κορφή κι από ’κεια να τσουρήσουν'. Και βέβαια εκφράζει το δημόσιο αίσθημα η παραπάνω μαντινάδα, η τελευταία που μου έστειλες, Ηλία Σταματάκη. Πάντως ότι θα βγούνε σε μια ψηλή κορφή να τσουρήσουν από μόνοι τους οι υπαίτιοι δεν το βλέπω. Εκτός και αν τους τσουρήσει ο λαός...

ΔΕΝ ΑΡΓΗΣΕ αυτή τη φορά να βγει ο λευκός καπνός από την παραδοσιακή καπνοδόχο της Καπέλα Σιστίνα για να στείλει το μήνυμα στους απανταχού της γης καθολικούς 'habemus papam'. Σχεδόν λευκός (τρόπος του λέγειν, λευκός, όπως έγραψα και χθες) ήταν τελικά και ο καπνός που βγήκε απ’ τις συναντήσεις της κυβέρνησης με την τρόικα. Σαφές το μήνυμα που έστειλε. Η κρίση εξακολουθεί να είναι εδώ και όσοι αντέξουν, άντεξαν.

ΜΕΤΑ τον 'Καλλικράτη' στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, που αποδείχθηκε σε πολλές περιπτώσεις... κακοκράτης, να και η 'Αθηνά' στον χώρο της Εκπαίδευσης. Οι πρώτες ενδείξεις λένε ότι δεν πρόκειται δα και για τη θεά της σοφίας... Για να δούμε τι θα δούμε παρακάτω.

ΠΡΩΤΑ τα χελιδόνια κι ύστερα οι πρώτοι τουρίστες. Ετσι ήταν τα πράγματα, τώρα όμως είναι αλλιώς. Πρώτα οι τουρίστες και ύστερα τα χελιδόνια. Από μία άποψη πάντως χελιδόνια είναι και οι τουρίστες...

ΓΕΛΑΣΤΟΣ και χαρούμενος ήταν μέχρι χθες το πρωί ο Μάρτης, οπότε ξαφνικά και χωρίς προειδοποίηση κατσούφιασε κι άρχισε να το παίζει άγριος. Ινα επιβεβαιωθή το ρηθέν: 'Μάρτης είναι νάζια κάνει, πότε κλαίει, πότε γελάει...'.

ΑΝΑΤΡΑΦΗΚΑΜΕ μαζί κάτω από τον ίσκιο της τζανεριάς του Αγίου Πνεύματος στις Κατούνες του Νίππους και πορευόμαστε μια ζωή μαζί και στις χαρές και στις λύπες, με τον πρωτοξάδερφό μου τον Αντώνη Μανούσου Κακατσάκη. Αυτές τις μέρες, ύστερα από 40 ολόκληρα χρόνια, κλείνει το μαγαζί του 'Βαφαί αυτοκινήτων' και βγαίνει στη σύνταξη. Συγκινητικός ο αποχαιρετισμός από έναν άνθρωπο που μόνο καλές κουβέντες θ’ ακούσεις γι’ αυτόν. 'Με την καρδιά μου αγαπώ αυτούς που με μισούνε/ σκεφτείτε πόσο αγαπώ αυτούς που μ’ αγαπούνε'. Η μαντινάδα που τον εκφράζει. Καλή συνέχεια, Αντώνη!

ΚΑΠΟΤΕ οι Θεσσαλοί είχαν εισβάλει στη Φωκίδα και είχαν αποκλείσει τους Φωκείς στον Παρνασσό. Κατά τη διάρκεια του αποκλεισμού ο Ηλείος μάντης Τελλίας, που βρισκόταν στο στρατόπεδο των Φωκέων, σοφίστηκε το εξής: Εβαψε εξακόσιους στρατιώτες λευκούς, μαζί με τα όπλα τους και τους έστειλε νύχτα κατά των εισβολέων. Εκείνοι μόλις τους είδαν καταλήφθηκαν από πανικό, γιατί θεώρησαν ότι οι βαμμένοι στρατιώτες ήταν υπερφυσικά όντα. Ετσι οι Φωκείς σκότωσαν 4.000 Θεσσαλούς και πήραν πάμπολλα λάφυρα. Ανάλογη καταστροφή έπαθε και το φημισμένο Θεσσαλικό ιππικό, πέφτοντας σε καλοστημένη παγίδα: Οι Φωκείς κατασκεύασαν μια μεγάλη τάφρο, τη γέμισαν με αμφορείς και τη σκέπασαν με χώμα. Οταν οι Θεσσαλοί ιππείς έκαναν ανύποπτοι ορμητική επίθεση, έπεσαν στον λάκκο κι έπαθαν μεγάλη καταστροφή, επειδή, πατώντας μέσα στους αμφορείς, τα άλογα έσπασαν τα πόδια τους'. Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της Ιστορίας', εκδ. 'Σαββάλας').

'Πιερότοι εσύ κι εγώ κι άλλοι κοντά του,/ κι αυτός τόσο σωστός μ’ άσπρη ζακέτα,/ παίζαμε με τη φόρμα του, ρίχναμε κάτου/ τ’ ομοίωμα του - χρώμα σε παλέτα./ Φτάναμ’ εμείς τη στάση του μαζί του,/ ήταν τυχαία και το σύμβολό μας·/ στο πέταγμα, στην τοποθέτησή του,/ είχε τον ξένο μορφασμό και το δικό μας'.

Από το ποίημα 'Ο πιερότος' του Ρώμου Φιλύρα.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (15.03.2013)

ΣTA ΠETAXTA

ΛΕΥΚΟΣ ΚΑΠΝΟΣ (τρόπος του λέγειν λευκός) θα 'ναι όμως και ο καπνός που θα βγει απ' τις συναντήσεις της κυβέρνησης με την τρόικα. Θα γεφυρωθούν στο τέλος οι όποιες διαφορές τους στις διαπραγματεύσεις, αυτό δα έλειπε να μην γεφυρωθούν. Στων αδυνατών τα χέρια... διαπραγματεύσεις δεν χωρούν.

ΣTA ΠETAXTA
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΟΙ ΑΠΟΚΡΙΕΣ είναι εδώ! Το ζητούμενο όμως είναι να είμαστε κι εμείς στις Απόκριες. Και το λέω αυτό γιατί έχω την αίσθηση ότι δεν είμαστε όσο καλούμαστε να είμαστε. Αλλού γι' αλλού ο νους μας. Στα χίλια μύρια προβλήματα που μας απασχολούν και που δε μας αφήνουν να... καρναβαλιστούμε. Ας πάει και το παλιάμπελο βρε παιδιά! 'Μια ζωή την έχουμε/ κι αν δεν τη γλεντήσουμε/ τι θα καταλάβουμε, τι θα καζαντίσουμε'...

ΠΩΣ Ν' ΑΦΕΘΟΥΜΕ στον τρελό ρυθμό της Αποκριάς, όταν συμβαίνουν εντός μας και γύρω μας όλα όσα συμβαίνουν, θα μου πείτε. Σωστό αυτό, αν ξεσυνοριστούμε, ωστόσο, δύσκολα θα βρούμε μέρες για να τις κλέψουμε απ? του Χάρου.

'ΤΣ' ΑΠΟΚΡΙΕΣ κρίση θα ντυθώ που θα στοιχίσει λίγο/ για να σας δώσω και χαρά Δευτέρα που θα φύγω'. Λέει πολλά με τη μαντινάδα του αυτή (την τελευταία που μου έστειλε) ο πρώτος κατά τα πρεσβεία μαντιναδολόγος μας, ο Ηλίας ο Σταματάκης. Οσο τη διαβάζω τόσο ανακαλύπτω και άλλα πράγματα. Οντως πολυεπίπεδη!

'ΣΥΛΛΟΓΙΖΟΜΑΙ πολλές φορές την πορεία της παράδοσης και του λαϊκού πολιτισμού μας στο πέρασμα του χρόνου και προβληματίζομαι. Μέσα σε λίγα χρόνια χάθηκε η συνέχεια, αλλοιώθηκαν τα χαρακτηριστικά των πρώτων αγροτικών Καρναβαλιών και εισχώρησαν στοιχεία ξενόφερτα μετατρέποντάς τα με μεγάλη ευκολία σε αστικού τύπου αφανίζοντας κάθε παραδοσιακό στοιχείο'. Τα που έγραψε, μεταξύ των άλλων, στη σελίδα της στο βιβλίο των Προσώπων (φέισμπουκ) η καλή φίλη καθηγήτρια Πληροφορικής Ειρήνη Καλαϊτζάκη. Ο προβληματισμός σου είναι και δικός μου, Ειρήνη! Ας προχωρήσουμε, όμως, παρακάτω.

'ΤΑ ΣΤΕΡΝΑ τιμούν τα πρώτα, λέει ο λαός μας. Η κα Μ. Δαμανάκη όμως το έχει ξεχάσει, αφού ελέω Γεωργίου του Β' (της δυναστείας των Παπανδρέου) παρεπιδημεί στας Ευρώπας'. Από τον 'βοριά' στη στήλη του '9 μποφόρ' (βλ. εφ. 'Χριστιανική', 28 Φεβρουαρίου 2013), το σχόλιο.

ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ να βγει λευκός καπνός απ' την παραδοσιακή καπνοδόχο της Καπέλα Σιστίνα. Μπορεί να κάνει μαύρα μάτια να τον δει το συγκεντρωμένο πλήθος, τον βλέπει πάντα ωστόσο. Πάπας ούτως ή άλλως εκλέγεται... Καμία ανησυχία, λοιπόν.

ΛΕΥΚΟΣ ΚΑΠΝΟΣ (τρόπος του λέγειν λευκός) θα 'ναι όμως και ο καπνός που θα βγει απ' τις συναντήσεις της κυβέρνησης με την τρόικα. Θα γεφυρωθούν στο τέλος οι όποιες διαφορές τους στις διαπραγματεύσεις, αυτό δα έλειπε να μην γεφυρωθούν. Στων αδυνατών τα χέρια... διαπραγματεύσεις δεν χωρούν.

ΝΑ ΓΛΥΤΩΣΟΥΝ και οι δύο τον υποβιβασμό. Και η ΑΕΚΑΡΑ, η ομαδάρα μας που περνά την πιο δύσκολη περίοδο από τότε που ιδρύθηκε, αλλά και ο Πλατανιάς που... κατέλαβε εξ εφόδου το ένα τρίτο της καρδιάς του (και της δικής μου) ύστερα απ? την άνοδό του στην Α' Εθνική. Δε ζητά δα και τον ουρανό με τ' άστρα, ο γείτονάς μου ο Μήτσος, έτσι δεν είναι;

OI KOΡΙΝΘΙΟΙ τάχθηκαν με το μέρος των Μακεδόνων, όταν αυτοί πολεμούσαν τους Ρωμαίους. Οταν κάποτε ήρθαν στην πόλη τους πρέσβεις των Ρωμαίων, μερικοί απ' τους Κορίνθιους συμπεριφέρθηκαν υβριστικά απέναντί τους, ρίχνοντάς τους ούρα και κόπρανα. Λίγο αργότερα ο στρατηγός των Ρωμαίων Μόμμιος εκστράτευσε εναντίον της Κορίνθου, την υπέταξε και την κατέστρεψε εκ θεμελίων (146 π.Χ.). Το μεγαλύτερο μέρος από τα αφιερώματα που στόλισαν τους ναούς στη Ρώμη προερχόταν από την Κόρινθο. (Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της Ιστορίας', εκδ. Σαββάλας).

'Ενα τεράστιο καρβέλι, μια πελώρια φρατζόλα ζεστό/ ψωμί είχε πέσει στο δρόμο από τον ουρανό/ ένα παιδί με πράσινο κοντό βρακάκι και με μαχαίρι/ έκοβε και μοίραζε στον κόσμο γύρω/ όμως και μια μικρή, ένας μικρός άσπρος άγγελος κι αυτή/ μ' ένα μαχαίρι έκοβε και μοίραζε/ κομμάτια γνήσιο ουρανό/ κι όλοι τώρα τρέχαν σ' αυτή, λίγοι πηγαίναν στο ψωμί,/ όλοι τρέχανε στον μικρόν άγγελο που μοίραζε ουρανό/ Ας μη το κρύβουμε/ διψάμε για ουρανό!'.
Το ποίημα 'Διψάμε για ουρανό' του Μίλτου Σαχτούρη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

ΟΤΑΝ ΓΙΝΕΙΣ ΠΟΙΗΜΑ 9

Ο Βαγγέλης γράφει σε απλή καθημερινή γλώσσα, με ύφος απλό, εξομολογητικό και παραστατικό.
Η ποίησή του έτσι βρίσκει τη θέση της εύκολα στις καρδιές μας
Αγγέλα Μάλμου

ΟΤΑΝ ΓΙΝΕΙΣ ΠΟΙΗΜΑ 9
"Οταν γίνεις ποίημα" την εποχή της μεγάλης εκ-ποίησης…
Γράφει η Αγγέλα Μάλμου

Και να που μέσα στον ζόφο της πολιτικο-οικονομικής και κοινωνικής καταρράκωσης, ένα ακόμη πνευματικό γεγονός ανάμεσα στα άλλα (ευτυχώς), φέρνει αισιοδοξία κι ελπίδα!
Αποδεικνύεται παρήγορο ότι οι πνευματικές δυνάμεις του τόπου μας δηλώνουν παρούσες σε μία παρηκμασμένη και αντιπαραγωγική συγκυρία. Πρόκειται για ένα προϊόν με χανιώτικη εντοπιότητα, από τη στιγμή της σύλληψης των ιδεών και μετά με τη διατύπωση κι έπειτα με την έκδοσή του σε ένα καλαίσθητο βιβλίο.
Ο Βαγγέλης ο Κακατσάκης με την ποιητική του ιδιότητα σε έξαρση, ο υποκινητής, ο Ματθαίος ο Φραντζεσκάκης, ο επιμελητής της έκδοσης, η Ελένη η Σταυρίδη εκείνη που επιμελήθηκε τη σελιδοποίηση και η Χριστίνα η Τζομπανάκη που διόρθωσε κι έγραψε στον υπολογιστή τα ποιητικά κείμενα, συνεργάστηκαν για την κυκλοφόρηση της νέας ποιητικής συλλογής του πρώτου, με τίτλο: "Οταν γίνεις ποίημα".
Λοξοδρόμησε για λίγο τη σκέψη μας από μια καθημερινότητα που πληγώνει και νιώσαμε ότι η αναμονή δικαιώθηκε. Επειδή γνωρίζαμε ότι το πρόχειρο χαρτάκι με το καλοξυσμένο μολυβάκι στην τσέπη του Βαγγέλη (μια αναγνωρίσιμη λεπτομέρεια της καθημερινότητάς του για όσους τον ξέρουν) ήταν πάντα γεμάτο από εντυπώσεις, εικόνες, λόγια και γεγονότα, ένα  δηλαδή πρώτης τάξεως πρωτογενές υλικό, ικανό να πυροδοτήσει και πάλι τη δημιουργική σκέψη του. Ως ποιητής (και ποιητής μέσα σε όλες τις άλλες ιδιότητές του) έγινε γνωστός τις δεκαετίες του ’70 και ’80 με την κυκλοφορία των δύο ποιητικών του συλλογών, "Τα άλογα του Χρόνου" και την επική "Κάζοβαρ", αντίστοιχα.
Καθυστέρησε πολύ, αλλά δεν είναι κι εύκολο πράγμα να συνηθίσει ο ευαίσθητος δημιουργός στην ιδέα να γίνει "δημόσιο θέαμα" το βίωμά του, κι όταν μάλιστα πρόκειται για την πλέον συναισθηματική, την πιο μουσική και ψυχική αποτύπωση, όπως είναι η ποιητική εκφορά του βιώματος. Ο ποιητής μένει "γυμνός και ανυπόδητος" μπροστά στον αναγνώστη του.
Ο Βαγγέλης παίδευε όλες αυτές τις σκέψεις στο μυαλό του: Από τη μια η έμπνευση κι η βάσανος της "γέννας", (Όταν γίνεις ποίημα/ μικρό ερωτηματικό/ της τωρινής ανησυχίας/ θα πάψω νά ’χω συντροφιά/ την αποψινή αγρύπνια…) η πάλη με τις λέξεις, το γυμνό περπάτημα στην οδό της ψυχικής αποκάλυψης. Και από την άλλη το ερωτηματικό να κοινοποιηθεί ή όχι ο ποιητικός του λόγος κι αν αφορά το αναγνωστικό κοινό μια τόσο προσωπική ποίηση. Κι ένα ακόμη ερώτημα που έθετε στον εαυτό του: αν αξίζει τον κόπο το συγκεκριμένο δομικό στήσιμο της ποίησης του. (Εγώ δεν είμαι τίποτα σπουδαίος ποιητής/ δε γράφω εύκολα όπως ίσως γράφουν άλλοι...).
Ευτυχώς που ξεπεράστηκαν όλες αυτές οι δυσκολίες και οι αναστολές που χαρακτηρίζουν τους αληθινούς εργάτες της Τέχνης του λόγου και μέστωσε η ιδέα της κοινοποίησης του έργου του, έστω και μετά από τόσο καιρό (γόνιμης) σιωπής.
Και να! Εμείς τώρα διαβάζοντας τα ποιήματά του, βρίσκομε κομμάτια της δικής μας ζωής, ειδικά στο πρώτο μέρος της ποιητικής του συλλογής που τιτλοφορείται "Ενδον" και να κατανοούμε, να συμμεριζόμαστε και να συγκινούμαστε με τη θλίψη της απώλειας αγαπημένων προσώπων, με τις αναμνήσεις από τη σχολική τάξη που επί τριάντα έξι χρόνια ένθερμα υπηρέτησε, με τις παιδικές αναμνήσεις του τόπου που μεγάλωσε ή με την κατάθεση της αγάπης του στη σύντροφό του Ευδοκία (...Βάπτισα την καρδιά μου/ στην κολυμπήθρα των ματιών σου… κι αλλού: …να μια ψίχα του έρωτα,/ τροφή της ψυχής μου…)
Να απολαμβάνουμε το παιγνίδι του με τις λέξεις, τις συλλαβές και τις φράσεις (Η απουσία σου/ η σιωπή σου/ η απουσία της σιωπής/ η σιωπή της απουσίας σου. Και το άλλο: Επιστρέφω στο «μη μου άπτου»/ της πρώτης μας συνάντησης/ στο «μη με λησμόνει» του πρώτου φιλιού σου/ στο «σ’ αγαπώ»/ των μεγάλων ματιών σου...).
Να φορτιζόμαστε συγκινησιακά από την ιδιαίτερη, λεπτή, απαιτητική και ουσιαστική αναφορά  του σ’ αυτό που διαδραματίζεται γύρω του, στη δεύτερη ενότητα της συλλογής του, με τον υπότιτλο "Εις την οδόν". Σε αυτή την ενότητα αισθάνεσαι τον παλμό του δημιουργού, εκείνου που δεν μένει απλός παρατηρητής των γεγονότων, αλλά αφουγκράζεται, πάσχει και φωτογραφίζει σε βάθος ό,τι τον συγκινεί. Σ’ αυτή την ενότητα σκιαγραφούνται και οι άλλες πτυχές της προσωπικότητας του ποιητή:
•Του αγωνιστή. (Μέρες τώρα έπαψαν τα δάκτυλα/ τα χάδια του έρωτα./ Σφίχτηκαν σε γροθιά/ κι αντροκαλούνε τον ουρανό).
•Του οραματιστή. (Εμείς δεν κλαίμε/ δεν απογοητευόμαστε/ δεν παρακαλούμε/ δε μένουμε στις ευχές./ Αρπάζουμε στις χούφτες μας/ το σκοτάδι/ και πασχίζουμε/ να το κάνουμε φως…)
•Του υποψιασμένου και ανήσυχου για τα τεκταινόμενα, ανθρώπου. (…τους καπνούς της  όποιας ευζωίας/ μ’ όλους τους πόρους του κορμιού/ εισπνέοντας./ Το σύρσιμο των μηχανοκίνητων σκουληκιών/ στις στοές των κούφιων σπλάχνων/ διαισθανόμενος/. Τ’ Ακρωτήρι, ακριβώς απέναντι μου/ αγναντεύω…)
•Του ποιητή που κατέχει και τη θεατρική τεχνική της "σκηνικής οικονομίας" όπως αποδεικνύεται στο ποίημα "Ειρηναίου Γαλανάκη πλατεία", όπου με τη συμπυκνωμένη ιστορικά σκηνή και με την ευρηματική αναφορά στις προσωπικότητες του τόπου μας, λέει με εξαιρετικά λίγα λόγια, τα τόσα πολλά που συνθέτουν τη ζωή και το έργο του μεγάλου Παππού της Ορθοδοξίας μας.
Ο Βαγγέλης γράφει σε απλή καθημερινή γλώσσα, με ύφος απλό, εξομολογητικό και παραστατικό.
Η ποίησή του έτσι βρίσκει τη θέση της εύκολα στις καρδιές μας. Γιατί όπως λέει κι ο Σεφέρης (Δοκιμές Β΄ 167) «αν ο ποιητής εφεύρει μία καινούργια γλώσσα, θα είναι αρίζωτη, δε θα πηγαίνει ν’ αγγίξει τους μυχούς του βαθύτερου εγώ του» και κατ’ επέκταση -συμπληρώνουμε- δε θα συγκινήσει ούτε και το "εγώ" του αναγνώστη.
Τα ποιήματά του, πυκνά σε νόημα και συμβολισμούς, έχουν τη μορφή πεζού λόγου, διαθέτοντας όμως όλα εκείνα τα εσωτερικά στοιχεία όπως μουσικότητα, εικονοπλασία, γλώσσα υπαινικτική, που τα διαφοροποιεί από τον πεζό λόγο και τα εντάσσει στη "νεωτεριστική ποίηση" (Μαρκαντωνάτος Γ. Λογοτεχνικοί και φιλολογικοί όροι, 283). Μόνο στον ποιητικό του επίλογο, στο ποίημα "Μετά φόβου" όπου με ταπεινότητα και συστολή εξομολογείται ότι δεν πρόκειται για "σπουδαίο ποιητή" ο Βαγγέλης, κλείνοντας τη συλλογή, γράφει με ομοιοκαταληξία πλεκτή και ιαμβικό δεκατετρασύλλαβο στίχο, αποδεικνύοντας έτσι ότι πολύ καλά κατέχει την παραδοσιακή τεχνική, επιλέγει όμως την "πεζόμορφη" ποιητική δομή, για την αμεσότητα που δημιουργεί και για την ελευθερία κινήσεων που του επιτρέπει στην έκφραση.
Ευχαριστούμε τον Βαγγέλη για την ανάσα που πήραμε με την ποίησή του, την εποχή της μεγάλης εκποίησης….

Χανιώτικα νέα (13.03,2013)9

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ...

Το βλέμμα μας να στραφεί και προς τους μικρούς μπόμπιρες που ντύνονται πιερρότοι, ζορό, ναυτάκια και παπάκια! Το βλέμμα μας στις μικρές πριγκίπισσες που περιμένουν τα βασιλόπουλα να πιαστούν χέρι-χέρι και να χορέψουν γύρω από το γαϊτανάκι.

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ...
Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης

«Ηρθε, έφτασε και πάλι, η τρελή αποκριά…»
Θέλησα και προσπάθησα να συνταιριάξω μια ρίμα για το...  γεγονός των ημερών αλλά δεν το κατάφερα!
Μετά θέλησα τουλάχιστον να αφεθώ να με παρασύρει έστω και για λίγο μες στην τρέλα της τούτη η λέξη, τούτη η εποχή αλλά και πάλι ήταν αδύνατον.
Κι όμως υπάρχει ενδόμυχα μια... τάση, μια ανάγκη, μια φωνούλα μικρή που θέλει να νιώσει, να ξεφύγει και να τολμήσει τη μεγάλη... ανατροπή.
Να βγει έξω και να φωνάξει δυνατά προς πάσα κατεύθυνση: «Ζήτω η τρελή Αποκριά, ζήτω ο χορός, η ξεφάντωση, το σκέρτσο κι η τσαχπινιά», να ξελαρυγγιαστεί -γιατί όχι- με δυναμική επωδό αυτό το σχετικό - άσχετο «για την Ελλάδα ρε… γ…» που φώναξε κάποτε κι η Βούλα Πατουλίδου.
Η Πατουλίδου όμως είχε φτάσει στο τέρμα του αγώνα της και μάλιστα παρότι ήταν το αουτσάιντερ είχε νικήσει, αφήνοντας πίσω όλα τα μεγαθήρια. Βγήκε έτσι αυθόρμητα από μέσα της τα λόγια που έγιναν κάποτε σύνθημα σε τούτη τη χώρα!
Εμείς; Στο μόνο που μοιάζουμε με τη Βούλα είναι στον χαρακτηρισμό του αουτσάιντερ - αδύναμου όπως μας έχουν καταντήσει οι… συνθήκες, οι τρόικες και τα λοιπά!
Είμαστε -αντίθετα με την Ολυμπιονίκη μας- στο μέσον(;) του αγώνα και μάλλον και ως φαίνεται δεν θα φτάσουμε μέχρι το βάθρο αλλά ούτε -τουλάχιστον τώρα- έχουμε την προοπτική ενός αξιοπρεπούς τερματισμού!
Με τι μυαλό λοιπόν και τι δύναμη να βγούμε στους δρόμους και να χαρούμε;
Ναι, θα μου πεις, υπάρχει κι αυτός ο παιχνιδιάρης Μαρτιάτικος ήλιος, υπάρχει το ολογάλαζο τ’ ουρανού, όλα αυτά τα ορατά κι αόρατα πως ο Θεός εδώ σε τούτη τη χώρα κατοικεί, εδώ έχει τα λημέρια του και μας σκεπάζει με τη δύναμή του…
Ισως λοιπόν εκεί πρέπει να στρέψουμε τα μάτια μας, προς τα κει την ψυχή μας, τα θάρρητά μας. Σίγουρα προς εκεί και όχι μόνο!
Το βλέμμα μας να στραφεί και προς τους μικρούς μπόμπιρες που ντύνονται πιερρότοι, ζορό, ναυτάκια και παπάκια! Το βλέμμα μας στις μικρές πριγκίπισσες που περιμένουν τα βασιλόπουλα να πιαστούν χέρι-χέρι και να χορέψουν γύρω από το γαϊτανάκι.
Προς τα κει και μένα ο νους μου, έστω γι’ αυτό το λίγο που μένει έως την Κυριακή. Εκεί η ψυχή μου ολόκληρη να απολαμβάνω τον ενθουσιασμό στα μάτια και τις κινήσεις του μικρού Γιαννάκη σαν έβαλε τη στολή του… διαβολάκου με την ουρίτσα του να κρέμεται στο δρόμο, υπό το βλέμμα του προππάπου του!
Εικόνα ανεξίτηλη!
Προς τα εκεί η καρδιά κι ολόκληρο το "είναι" μου· στην μικρή μου κόρη, τη Μίνι Μάους που κοιμάται και σκέφτεται πότε θα ξυπνήσει για να πάει στο πάρτι να χορέψει…
Κάπως έτσι ζω την Αποκριά και γιατί όχι, νιώθω πως έκανα ήδη τη μεγάλη ανατροπή, πως τώρα πια χαμογελώ!
Αλήθεια σου το λέω...

Χανιώτικα νέα (13.03.2013)

ΟΤΑΝ ΓΙΝΕΙΣ ΠΟΙΗΜΑ (ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ)

Η ποιητική συλλογή του Βαγγέλη Θ. Κακατσάκη «Όταν γίνεις ποίημα» που κυκλοφορήθηκε πρόσφατα από τις εκδόσεις «Πολιτιστική Εταιρία Κρήτης-Πυξίδα της Πόλης» θα παρουσιαστεί στο Πνευματικό Κέντρο Χανίων, το Σάββατο, 23 Μαρτίου 2013 στις 7 μ.μ.

Στην εκδήλωση που διοργανώνουν η Περιφερειακή Ενότητα Χανίων, το Πνευματικό Κέντρο Χανίων, η Ένωση Πνευματικών Δημιουργών Χανίων και οι εκδόσεις «Πολιτιστική Εταιρία Κρήτης – Πυξίδα της Πόλης» , και η οποία θα συντονίζεται από τον πρόεδρο της Ένωσης Πνευματικών Δημιουργών Ν. Χανίων Δημήτρη Νικολακάκη, θα μιλήσουν για το βιβλίο η γιατρός ποιήτρια, συγγραφέας Πηνελόπη Ντουντουλάκη και η φιλόλογος, διευθύντρια του ΓΕΛ Σούδας Μαρία Μαράκη- Περάκη., ενώ ποιήματα θα απαγγείλει ο ηθοποιός, καλλιτεχνικός διευθυντής του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κρήτης Μιχάλης Αεράκης.

Προιόν πάλης με τις λέξεις και τον ρυθμό, πάνω απ’ όλα ωστόσο μια απροκάλυπτη κατάθεση ψυχής που εναποτίθεται στην κρίση του αναγνώστη είναι η ποιητική αυτή συλλογή του Βαγγέλη Θ. Κακατσάκη , που είναι αφιερωμένη «στην ιερή μνήμη των γονέων» του και περιλαμβάνει ποιήματα της τελευταίας 25\ετίας.
«Ο δικός μου χαρταετός\ έσπασε το λεπτό σπάγκο\ που τον είχα δέσει\ κι έμεινε ελεύθερος.\ Έτσι έπαψε πια να μου ανήκει», γράφει σ’ ένα ποίημά του. Για να καταλήξει: «Έτσι τον αγαπώ περισσότερο».

Ο Βαγγέλης Κακατσάκης γεννήθηκε στο Νίππος Χανίων από γονείς αγρότες το 1948. Είναι απόφοιτος της Μαρασλείου Παιδαγωγικής Ακαδημίας, σπούδασε στην Πάντειο Σχολή (σημερινό Πάντειο Πανεπιστήμιο) και μετεκπαιδεύτηκε στις Επιστήμες της Αγωγής. Εργάστηκε για 36 χρόνια ως δάσκαλος. Έχει ασχοληθεί ενεργά, για μια 20ετία περίπου, με το συνδικαλισμό και συνεχίζει ν’ ασχολείται εδώ και 40 χρόνια με τον πολιτισμό και την παράδοση. Είναι συνεργάτης, απ’ τα μέσα της 10ετίας του 1970, της εφημερίδας «Χανιώτικα νέα». Εκτός των άλλων δημοσιευμάτων του (ποιήματα, διηγήματα, επιφυλλίδες, χρονογραφήματα, άρθρα, μελέτες κ.λπ.) έχουν κυκλοφορηθεί σε βιβλία άλλες δύο ποιητικές του συλλογές: «Τα άλογα του χρόνου» (1973) και «ΚΑΖΟΒΑΡ» (εκδ. «Φιλιππότη», 1987)