ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΗΜΑΣΤΑΝ βέβαιοι ότι ο Χριστός θ? αναστηθεί! Πόσο όμορφα φαντάζει ακόμα στο μυαλό μου αυτός ο Παρατατικός της βεβαιότητας, της πρώτης δωδεκαετίας της ζωής μου! Ο Χριστός θ? ανασταινόταν το δίχως άλλο. Τι κι αν παίζαμε νεκρικά την καμπάνα; Γιατί έφτιαχνε η μάνα, σήμερα Μεγάλη Τρίτη, τα κουλουράκια της Λαμπρής;  Μέρες Μεγαλοβδομάδας στο Νίππος πριν από μισό και βάλε αιώνα... 

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΙΤΗ, Μεγάλη Κρίση, αλλά και Μεγάλη Τρίτη ο Χριστός εκρίθη! Υστερα από τη Μεγάλη Δευτέρα τη Μεγάλη Μαχαίρα. Και πριν τη Μεγάλη Τετάρτη που ο Χριστός εχάθη, τη Μεγάλη Πέμπτη που ο Χριστός ευρέθη, τη Μεγάλη Παρασκευή που έβαλαν τον Χριστό στο καρφί, το Μεγάλο Σαββάτο που ο Χριστός ήταν στον τάφο και τη Μεγάλη Κυριακή που ήμασταν βέβαιοι ότι ο Χριστός θ? αναστηθεί.

ΗΜΑΣΤΑΝ βέβαιοι ότι ο Χριστός θ? αναστηθεί! Πόσο όμορφα φαντάζει ακόμα στο μυαλό μου αυτός ο Παρατατικός της βεβαιότητας, της πρώτης δωδεκαετίας της ζωής μου! Ο Χριστός θ? ανασταινόταν το δίχως άλλο. Τι κι αν παίζαμε νεκρικά την καμπάνα; Γιατί έφτιαχνε η μάνα, σήμερα Μεγάλη Τρίτη, τα κουλουράκια της Λαμπρής;  Μέρες Μεγαλοβδομάδας στο Νίππος πριν από μισό και βάλε αιώνα... 

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ στο τώρα. Φεύγει σήμερα κι αυτός ο Απρίλης. Αλλος ένας 'σκυθρωπός με γκρίζο βλέμμα', τρίτος 'μνημονιακός' Απρίλης. Ζητείται φως, ένα κάποιο φως στο βάθος του τούνελ που έχουμε μπει, που μας έχουνε βάλει.

'ΔΕΝ ΒΛΑΣΤΗΜΩ την τρόικα μ? αυτούς που ?ταν αιτία/ κι ήρθε και μασε ρήμαξε τσέπες μα και ταμεία', μας λέει στη σημερινή του μαντινάδα ο Ηλίας ο Σταματάκης. Το θέμα είναι τι κάνουμε, Ηλία! Ενα αυτό. Είναι όμως και το άλλο. Αν φτύσουμε ψηλά, φτύνουμε τα μουστάκια μας κι αν φτύσουμε χαμηλά φτύνουμε τα γένια μας...

ΠΑΕΙ ΨΗΦΙΣΤΗΚΕ και το πολυνομοσχέδιο, σιγά που δε θα ψηφιζότανε. Ολα καλά για την τρικομματική κυβέρνηση, πλην όμως όχι και ανθηρά. Ξεραΐλα, μεγάλη ξεραΐλα παντού. Κι όποιος αντέξει!

ΝΑ ΠΑΤΟΥΣΑΜΕ λέει, ένα κουμπί και ν? αλλάζαμε, ως διά μαγείας τα πράγματα στην πατρίδα μας. Ν? αλλάζαμε πρωτίστως νοοτροπία ως πολίτες... Αρέσει στον φίλο μου τον γερω-δάσκαλο να μονολογεί, πότε - πότε, εκεί που κουβεντιάζουμε.

Ο ΚΑΛΟΓΕΡΟΣ κοιμάται κι ο Θεός του μαγειρεύει. Συμβαίνει αυτό πολλές φορές. Δεν συμβαίνει όμως τις περισσότερες. Θα μαγειρέψει μια, θα μαγειρέψει δυο, θα μαγειρέψει τρεις ο Θεός για τον καλόγερο, κάποτε δε γίνεται παρά να τον αφήσει στην τύχη του.

ΓΙΑ ΤΟ 'ξύπνημα των φαντασμάτων της ιστορίας' κάνει λόγο ο εκ των σημαντικοτέρων Γερμανών πολιτικών διανοητών Γιούργκεν Χάμπερμας και απευθύνει έκκληση για μεγαλύτερη 'αλληλεγγύη' και 'περισσότερη Ευρώπη'. Αυτός είπε και ελάλησε κι αμαρτίαν ουκ έχει. Εις ώτα μη ακουόντων, πάντως, κατά που φαίνεται.

'ΑΚΟΥΣΕ με καλώς· απεφάσισα να μη σε φάγω, αλλά να σε καταστήσω σοφόν μεταξύ των ομογενών σου. Δεν λέγω όμως να σε κάμω και άνθρωπον· πρόσεξε να γίνης σοφός, όσον αρκεί δι? έναν πετεινόν· διότι εάν γίνης σοφός, όσον αρκεί δι? έναν άνθρωπον, δεν θα βραδύνη η ώρα όπου θα βγάλης τα μάτια του διδασκάλου σου'. Η πρώτη συμβουλή που δίνει 'προς τον πετεινόν του' στο βιβλίο του 'Χρυσή Διαθήκη' ο Πολύβιος Δημητρακόπουλος.

'ΠΟΛΛΑ είναι τα ευλογημένα από τον Χριστό μας φυτά και δέντρα. Τα περισσότερα πήραν την ευλογία επειδή συμπαραστάθηκαν στον Κύριο, τότε που περνούσε δύσκολες ώρες στη γη. Ετσι έγινε και με το κυπαρίσσι. Κάποια μέρα, που τον κυνηγούσαν οι Εβραίοι, βρισκόταν μακριά από την πόλη. Για να αποφύγει τους άνομους, που ήθελαν να τον καταδικάσουν περιπλανιόταν ώρες ατελείωτες. Κατάκοπος όπως ήταν ζητούσε να βρει κάποιο μέρος για ν? ακουμπήσει και να ξεκουραστεί. Τότε είδε μπροστά του ένα πανύψηλο κυπαρίσσι κι έτρεξε προς τα εκεί. Το καλό δέντρο με προθυμία δέχτηκε τον Κύριο, του πρόσφερε τη δροσιστική του σκιά και τον άφησε ν? ακουμπήσει και να ξεκουραστεί στον κορμό του. Η ευλογία του  Χριστού συνοδεύει από τότε όλα τα κυπαρίσσια και γι? αυτόν τον λόγο ευωδιάζουν'. Από το βιβλίο του Βασίλη Χαρωνίτη 'Από τη Γέννα του Χριστού ως την Ανάστασή του'.

'Εφυγε κι αυτός ο Απρίλης/ δε γελούσε/ δεν έλαμπε/ σκυθρωπός με γκρίζο βλέμμα/ όλο παράπονο/ κύλησε αμίλητος./ Το ετήσιο μήνυμα/ ξέχασε να το στείλει./ Η συγκομιδή πικρή,/ πόλεμος, αίμα,/ σιωπή, πόνος./ Πώς να συνεχίσεις να ζεις;/ Χωρίς μια κλέφτικη ματιά του ήλιου/ στο παράθυρο της ζωής!'.
Το ποίημα 'Απρίλης' της Φαίδρας Ζαμπαθά - Παγουλάτου.

Χανιώτικα νέα (30.04.2013)

ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ ΓΑΛΑΝΑΚΗΣ

Ειρηναίος Γαλανάκης (11.01.1911-30.04.2013)

Έφυγε σήμερα το πρωί για το άλλο ημισφαίριο της ζωής στα 102 του χρόνια ο Μεγάλος Παππούς της Κρήτης, αφού έζησε τα τελευταία χρόνια της μεταξύ ουρανού και γης. Για έναν εν ζωή άγιο μιλούσαν όσοι είχαν την τύχη να τον γνωρίσουν από κοντά, μεταξύ αυτών και ο γράφων...

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Ο ξένος προχωρούσε για την είσοδο του ναού. Ξυπόλυτος, σχεδόν γυμνός, προχωρούσε. Φορώντας τ’ αγκάθινο στεφάνι προχωρούσε. Γεμάτος φτυσίματα προχωρούσε. Και αντί για μαστίγιο ήταν τώρα φορτωμένος μ’ έναν σταυρό και προχωρούσε. Ο κόσμος γύρω του ούρλιαζε κι έφτυνε κι ύψωνε τις σφιγμένες γροθιές. Κι εγώ ήμουν τώρα πια βέβαιη πως αυτός ο ξένος ήταν ο γιος μου, αυτός ο ξένος ήσουν εσύ, μικρό μου αγόρι. (Από τα "Γράμματα της Παναγίας")

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ
Η Παναγία γράφει στον Χριστό
 Αποσπάσματα από το βιβλίο του γράφοντος 'Τα Γράμματα της Παναγίας' (έκδοσις Ιεράς Μητροπόλεως Κισάμου και Σελίνου) που κυκλοφορήθηκε πρόσφατα και που τα έσοδα απ’ τις πωλήσεις του διατίθενται υπέρ του Αννουσακείου Ιδρύματος. Το βιβλίο μπορείτε να το βρείτε στα Χανιά (βιβλιοπωλείο 'Πετράκη') και στο βιβλιοπωλείο της Μητρόπολης στην Κίσαμο.


Μεγάλη Δευτέρα
[...] Σε θυμούμαι, μικρό παιδάκι, τότε που με τραβούσες απ’ το φουστάνι και πηγαίναμε στο πηγάδι για νερό. Τότε που έπαιζες με τ’ άλλα γειτονόπουλα... Πώς καμάρωνα τότε! Σ’ ονειρευόμουνα νοικοκύρη να κάνεις σπίτι, με γυναίκα, με παιδιά. Μακριά από δόξες κι από μίση.
Κι όμως αυτό το όνειρο δεν κράτησε πολύ. Οχι! Δεν είχες γεννηθεί εσύ για τη μικρόψυχη Ναζαρέτ. Το ένοιωθα... Θυμούμαι τις νύχτες που έμενες ξάγρυπνος και πάλευες με τον εαυτό σου. Θυμούμαι τις μαξιλαροθήκες να είναι ποτισμένες με τον ιδρώτα σου... Συνήθισα στην ιδέα πως θα έφευγες από κοντά μου. Μόνο εγώ ξέρω πόσο πόνεσα με το φευγιό σου. [...]

Μεγάλη Τρίτη
[...] Ο ξένος προχωρούσε για την είσοδο του ναού. Ξυπόλυτος, σχεδόν γυμνός, προχωρούσε. Φορώντας τ’ αγκάθινο στεφάνι προχωρούσε. Γεμάτος φτυσίματα προχωρούσε. Και αντί για μαστίγιο ήταν τώρα φορτωμένος μ’ έναν σταυρό και προχωρούσε. Ο κόσμος γύρω του ούρλιαζε κι έφτυνε κι ύψωνε τις σφιγμένες γροθιές. Κι εγώ ήμουν τώρα πια βέβαιη πως αυτός ο ξένος ήταν ο γιος μου, αυτός ο ξένος ήσουν εσύ, μικρό μου αγόρι. Ανοιξα τα χέρια μου κι έβγαλα φωνή μεγάλη. 'Γιε μου!' και ξύπνησα βουτηγμένη στον ιδρώτα, πνιγμένη στο κλάμα. Σηκώθηκα. Ανοιξα το παράθυρο. Νύχτα... Το φεγγάρι με κοίταζε με απόγνωση. Τρόμαξα περισσότερο. Φοβούμαι, αγαπημένε! Δεν μπορώ τίποτ’ άλλο να σου πω, παρά μόνο: Φοβούμαι! [...]

Μεγάλη Τετάρτη
[...] Εμαθα πως τα έβαλες για τα καλά με τους Φαρισαίους. Πως αυτή τη φορά τους τα ’πες καθαρά και ξάστερα. Τους ονόμασες υποκριτές, κλέφτες, όχεντρες φαρμακερές και τους παρομοίασες με τάφους που, ενώ απ’ έξω είναι ασβεστωμένοι, μέσα είναι γεμάτοι κόκκαλα και ακαθαρσίες. Τους φοβέρισες κιόλας στο τέλος πως θα ’ρθει ώρα να πληρώσουν για τις αμαρτίες των δικών τους και των προγόνων τους. Εμαθα, ακόμα πως ύστερα απ’ αυτά πήγες στη Βηθανία, στο σπίτι του φίλου σου του Λαζάρου, εκείνου που ανάστησες απ’ τους νεκρούς. Πρέπει να σου το πω καθαρά, αγόρι μου. Μπορεί να νίκησες τον θάνατο, μα δεν μπορείς να νικήσεις τους Φαρισαίους. Δεν λέω πως ήταν λάθος σου να τα βάλεις μαζί τους. Δεν μετανιώνω που σου έμαθα να φωνάζεις το άδικο. Κάποιος έπρεπε να τους τα πει κατάμουτρα. [...]

Μεγάλη Πέμπτη
[...] Οχι, δεν ήμουν μόνο η Μαρία, η κόρη του Ιωακείμ από τη γενιά του Δαυίδ. Οχι δεν ήμουν μόνο η γυναίκα του σεβαστού μαραγκού της Ναζαρέτ, του καλοσυνάτου Ιωσήφ. Οχι δεν ήμουν μόνο η μάνα που είχε γνωρίσει την καταλαλιά και την καταφρόνια του κόσμου. Οχι δεν ήμουν τώρα πια εγώ! Ημουν η μάνα όλων των γιων κι όλων των θυγατέρων του κόσμου που σταυρώθηκαν, σταυρώνονται και θα σταυρώνονται καθημερινά στις αιχμές των δοράτων, στις μπουκιές του ψωμιού, στα κράσπεδα των συννεφιασμένων ουρανών...[...]

Μεγάλη Παρασκευή
Κάποτε, λοιπόν, ο Ιωάννης και οι άλλοι θα γράψουν γι’ αυτή τη Φοβερή Παρασκευή, γλυκέ μου κι από κει κι ύστερα οι άνθρωποι που θα ’ρθουν, ολοένα και θα ερμηνεύουν και θα συμπληρώνουν τα γενόμενα. Κανένας, όμως, Ιωάννης ή άλλος μαθητής και κανένας ποτέ άνθρωπος, δε θα μπορέσει να γράψει για μένα, για τη μάνα του Σταυρωμένου, που σήμερα, ώρα τρεις κι ένα λεπτό της Φοβερής Παρασκευής, βρίσκεται μόνη ανάμεσα στους Ρωμαίους στρατιώτες, κάτω από τον σταυρό του Μοναχογιού της, που μόλις έχει ξεψυχήσει. Για μια μάνα που δεν έχει πια δάκρυα και που η καρδιά της έχει γίνει μόρια κόκκινης σκόνης κι έχει σκορπιστεί στους πέντε ανέμους. [...]

Μεγάλο Σάββατο
[...] Είχες πει, λοιπόν, γλυκιά μου άνοιξη, πως, αν ο σπόρος του σταριού δεν μπει στη γη να πεθάνει, θα μείνει μόνος του, αλλά αν πεθάνει, θα φέρει πολύ καρπό. Μήπως, λοιπόν, εσύ είσαι ο σπόρος του σταριού που θάφτηκε στη γη για να ξαναφυτρώσει; Δεν μπορώ να το ξέρω ακόμα, αλλά όσο το σκέφτομαι, τόσο νιώθω τη μικρή κλωστίτσα του φωτός να πολλαπλασιάζεται μέσα μου και να γίνεται μια δέσμη από ηλιαχτίδες. Τόσο νιώθω ότι η μικρή φωνούλα του μοναχικού λιναρίτη, γίνεται μία θεσπέσια μελωδία. Τόσο νιώθω ότι η ματωμένη ρίζα της άνοιξης γίνεται ένας ολάνθιστος κήπος, Απριλομάη μήνα. Και να, που, ενώ ο ήλιος δύει, εγώ νιώθω πως μέσα μου έχουν κάμει κατοχή ένα δάσος από ηλιαχτίδες, ένα ατέλειωτο κελάηδημα αμέτρητων πουλιών κι ένα μυριομύριστο εξαίσιο περιβόλι. Εσύ, καλέ μου, που είσαι κιόλας αναστημένος μέσα μου [...]


Χανιώτικα Νέα (29.04.2013)

ΟΤΑΝ ΓΙΝΕΙΣ ΠΟΙΗΜΑ 18

Τώρα πια ξέρω καλά ότι θα επιστρέφω στα ποιήματά του Βαγγέλη Κακατσάκη. Βρήκαν πια τη δική τους θέση στη βιβλιοθήκη μου. Κι η μυρωδιά τους, γιατί αυτό είναι η ποίηση, ξέρω ότι θα μου επαναφέρει κατά καιρούς, όχι μια Ελλάδα ξεχασμένη, αλλά μια Ελλάδα που αξίζει να θυμόμαστε
Ανέστης Καζάζης

ΟΤΑΝ ΓΙΝΕΙΣ ΠΟΙΗΣΗ 18

ΑΡΩΜΑ ΠΟΙΗΣΗΣ
Γράφει ο Ανέστης Καζάζης

«Τις αναπνοές των φιλήσυχων ανθρώπων, δεν ξέρω γιατί, απόψε συλλογίζομαι...»
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Δεν μου έφτανε η εφηβεία, ήρθαν κι εκείνοι οι στίχοι του Εμπειρίκου και τα πράγματα μπλέχτηκαν περισσότερο: «Η ποίησις είναι ανάπτυξις στίλβοντος ποδηλάτου». 'Χθες', με απασχολούσε το τι ήθελε να πει ο ποιητής. 'Σήμερα', με τυραννά ακόμα το τι μπορώ εγώ ο ίδιος να καταλάβω.
Από τότε, κάθε φορά που παίρνω στα χέρια μου μια νέα ποιητική συλλογή, ξεκινώ χωρίς την παραμικρή αγωνία για την ύπαρξη κρυμμένων νοημάτων, συμβολισμών ή συγγραφικής φόρμας. Με αυτό το σκεπτικό έφερα στο σπίτι την ποιητική συλλογή του Βαγγέλη Κακατσάκη «Οταν γίνεις ποίημα». Την άφησα για λίγες μέρες στο σαλόνι, λες και ήθελα να συνηθίσει τον χώρο μου. Τις παραξενιές μου, που με το πέρασμα του χρόνου αποκαλώ συνήθειες.
Την άνοιγα επιλεκτικά. Αργά το βράδυ κάποιες φορές, τελευταίο χάδι στο μυαλό μήπως και κοιμηθεί πιο εύκολα. Νωρίς το πρωί κάποιες άλλες, φρέσκο νερό στο πρόσωπο, όχι για να ξεχάσει τα όνειρα της νύχτας, μα για να χτίσει νέα. Στο κατακόρυφο του μεσημεριού, όταν το σώμα εμφανίζει τα πρώτα σημάδια κούρασης.
Κι έτσι σιγά - σιγά εκεί μέσα, βρήκα τον δάσκαλο που κρατάει ακόμα ζωντανό το κλάμα μιας μαθήτριας «όταν δεν ήξερε κάποια φορά ορθογραφία». Το τηλεφώνημα στη μητέρα για «καλημέρα της καινούργιας μέρας». Τον ίδιο μου τον εαυτό έτσι όπως «πολλά βράδια, λίγο πριν κλείσω τα μάτια, πιάνω την ψυχή μου απ? το χεράκι». Το σιγομουρμούρισμα στο στασίδι, για να έχει η Παναγιά καλά «τα παιδιά του κόσμου». Τη φωτογραφία μιας κάποιας άνοιξης παρελθούσης, με «μια αδιόρατη θλίψη στα μάτια» του πατέρα. Τις αναπνοές «των πολλών, που εκβιαστικά τη δέχτηκαν» την ησυχία. Το σφύριγμα της ζωής που σταθερά με έβρισκε σε θέση «οφ σάιντ». Τη λεβεντιά που γίνεται «πληγή» και έχει τον τρόπο να ψιθυρίζει την παρουσία της. Την προσπάθεια του δημιουργού να συλλαβίσει την «αλφαβήτα» των ανθρώπων. Τον τρελό που φέρει βαθιά γνώση για «τη θεωρία των αντιθέτων». Τον χαρταετό της παιδικής μου ηλικίας που έσπασε τον σπάγκο και τον οποίο τώρα «αγαπώ περισσότερο». Τέλος συνάντησα τον Θεοκλή και τη Δέσποινα, στη μνήμη των οποίων αφιερώθηκε η συλλογή, που δεν γνώρισα ποτέ, αλλά που απέκτησα σε λίγες σελίδες προσωπική θύμιση της ύπαρξής τους.           
Και σκέφτηκα: Η ποίηση του Βαγγέλη Κακατσάκη δεν πετυχαίνει τον στόχο της. Απλά, γιατί είναι η ίδια που θέτει έναν τόσο ξεκάθαρο όσο και λησμονημένο στόχο: Την επιστροφή στη γλύκα απλών πραγμάτων που μάθαμε να αποκαλούμε καθημερινότητα. Την αγνή μόχλευση της υπενθύμισης πως ό,τι πέρασε είναι αυτό που φτιάχνει το παρόν μας. Τη λιτή περιγραφή εικόνων παιδικής αθωότητας, που ξαναδίνει σάρκα και οστά σε πρόσωπα αγαπημένα που χάθηκαν. Και που ταυτόχρονα επαναφέρει το σημάδι της τωρινής μας ένοχης λησμοσύνης.   
Και ξεκαθαρίζω, σε μένα πρώτα απ? όλους, ότι το παρόν άρθρο δεν αποτελεί κριτική της ποιητικής συλλογής του Βαγγέλη Κακατσάκη με τίτλο «Οταν γίνεις ποίημα». Η κριτική άλλωστε είναι μια λέξη με τέτοιο ειδικό βάρος, το οποίο καταρρέει μπροστά στην ανθρώπινη βαρύτητα της ίδιας της ποίησής του. Είναι ένα σχόλιο. Το τρέξιμο του μελανιού πάνω στο χαρτί, σε προσπάθεια αποτύπωσης με καθαρότητα συναισθημάτων και σκέψεων που καταφέρνουν να δημιουργήσουν οι στίχοι του. Είναι μια απότομη εκκένωση του θυμικού, όπως αυτό ταρακουνιέται στην υπενθύμιση αξιών που αμαυρώθηκαν, παράδοσης που παραποιήθηκε, ανθρωπιάς που έμαθε να χώνεται σε θήκες πορτοφολιού ή βιβλιάρια κατάθεσης.
Και χάρηκα, που μπόρεσα να γράψω κάτι γι? αυτόν με τον οποίο, καιρό τώρα, συχνά - πυκνά, είμαστε πλάτη με πλάτη στις σελίδες της εφημερίδας που μας φιλοξενεί.
Τώρα πια ξέρω καλά ότι θα επιστρέφω στα ποιήματά του. Βρήκαν πια τη δική τους θέση στη βιβλιοθήκη μου. Κι η μυρωδιά τους, γιατί αυτό είναι η ποίηση, ξέρω ότι θα μου επαναφέρει κατά καιρούς, όχι μια Ελλάδα ξεχασμένη, αλλά μια Ελλάδα που αξίζει να θυμόμαστε. Η μυρωδιά τους, που σύντομα θα ενωθεί με το αεράκι του επιταφίου που πλησιάζει.
Σε εκείνη τη μυστηριακή περιφορά του θανάτου που νικήθηκε, στα στενά της πόλης... και της ψυχής μας.

Χανιώτικα νέα (27. 04.2013)

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

Η Μεγάλη Εβδομάδα στα Νοχιά Κισάμου και στο Γεράνι Κυδωνίας, δίπλα μας! Η Μεγάλη Εβδομάδα σ’ ένα άλλο, μακρινό μέρος της πατρίδας μας, στη Νέα Χρόνη Πιερίας. Η Μεγάλη Εβδομάδα σ’ άλλες ευρωπαϊκές χώρες... Στη Ρουμανία, στην Ουκρανία, στην Ολλανδία... Μεγαλοβδομαδιάτικες μέρες σε διάφορα μέρη. Μεγαλοβδομαδιάτικα ήθη και έθιμα, μεγαλοβδομαδιάτικες εντυπώσεις και μνήμες, απ’ τα παιδιά της Β2 τάξης του 6ου Δημ. Σχ. Χανίων,.

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

Β2 ΤΑΞΗ 6ου ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΧΑΝΙΩΝ
Μεγαλοβδομαδιάτικες μέρες σε διάφορα μέρη

Η Μεγάλη Εβδομάδα στα Νοχιά Κισάμου και στο Γεράνι Κυδωνίας, δίπλα μας! Η Μεγάλη Εβδομάδα σ’ ένα άλλο, μακρινό μέρος της πατρίδας μας, στη Νέα Χρόνη Πιερίας. Η Μεγάλη Εβδομάδα σ’ άλλες ευρωπαϊκές χώρες... Στη Ρουμανία, στην Ουκρανία, στην Ολλανδία... Μεγαλοβδομαδιάτικες μέρες σε διάφορα μέρη. 
Μεγαλοβδομαδιάτικα ήθη και έθιμα, μεγαλοβδομαδιάτικες εντυπώσεις και μνήμες, απ’ τα παιδιά της Β2 τάξης του 6ου Δημ. Σχ. Χανίων, ύστερα από προτροπή της δασκάλας τους, της κυρίας Χρυσούλας Κλώκου, και με τη βοήθεια των γονιών τους. 
Στο πλαίσιο της προετοιμασίας τους για το Πάσχα. Με χαρά φιλοξενούνται κάποια αποσπάσματα απ’ αυτές, διανθισμένα με ζωγραφιές για το Πάσχα, στον σημερινό Παιδότοπο.
Καλή Μεγαλοβδομάδα 
και Καλή Ανάσταση σε όλους!
Β.Θ.Κ.

Τα έθιμα της Μεγάλης Εβδομάδας είναι πολλά. Ολη την Μεγάλη εβδομάδα δεν τραγουδούν, δεν ακούν τραγούδια, δεν σφυρίζουν και δεν παίζουν χαρτιά στα καφενεία. 
Από το πρωί της Μεγάλης Πέμπτης οι γυναίκες ασχολούνται με το ζύμωμα των λαμπροκούλουρων και των τσουρεκιών, καθώς και με το βάψιμο των αυγών. 
Παλιά το βάψιμο γινόταν από τα χρώματα των λουλουδιών, κυρίως παπαρούνας και των πατζαριών.
Τα παιδιά έφτιαχναν στεφάνια από λεμονανθούς για να τα τοποθετήσουν το ίδιο βράδυ στον Σταυρωμένο Ιησού. 
Μιχάλης Παρασκευόπουλος
(Γεράνι Χανίων)


Την Μεγάλη Παρασκευή τα κορίτσια πηγαίνουν στις γειτονιές για να μαζέψουν λουλούδια και να στολίσουν τον επιτάφιο. Την μέρα αυτή είναι μεγάλη νηστεία και δεν τρώνε λάδι μόνο βραστές πατάτες, ντομάτα και χαλβά. Το βράδυ πηγαίνουν στον επιτάφιο και ακούνε τις γυναίκες με τα κορίτσια να ψέλνουν την 'Ζωή Εν Τάφω'. Μόλις τελειώσει η λειτουργία γίνεται η περιφορά του επιτάφιου στο χωριό με τον κόσμο ν’ ακολουθεί από πίσω και να ψάλλει. Στις αυλές των σπιτιών περιμένουν οι γυναίκες με τις κολόνιες για να ράνουν τον επιτάφιο και τον κόσμο που ακολουθεί. Το Μεγάλο Σάββατο το πρωί μεταλαβαίνουν όσοι δεν έχουν προλάβει την Μεγάλη Πέμπτη. Την ημέρα αυτή φτιάχνουν τα καλιτσούνια, σφάζουν το αρνί, ετοιμάζουν το κοκορέτσι και τις κρεατότουρτες για το Πάσχα. Μετά ετοιμάζουν την μαγειρίτσα για το βράδυ. 
Βαγγέλης Μπενεβίδης 
(Νοχιά Χανίων)

Στο χωριό της μαμάς μου από την Δευτέρα το πρωί της μεγάλης εβδομάδας, πλένουν το πρόσωπο, λένε την προσευχή και πάμε στην εκκλησία. Η λειτουργία της εκκλησίας ξεκινάει 7 το πρωί και τελειώνει στη μία το μεσημέρι. 
Γυρίζουν στα σπίτια τους, τρώνε και ξεκουράζονται για να ξαναπάνε στην εκκλησία από 6 το απόγευμα μέχρι τα μεσάνυχτα.
Χρυσή Κορναλάκη
(Βάλε Αμάρε Ρουμανίας)

Στο Βουκουρέστι όλη τη Μεγάλη βδομάδα πάμε κάθε βράδυ στην εκκλησία και φέρνουμε φως μέχρι την ημέρα της Ανάστασης. Το Μεγάλο Σάββατο πάμε για Κοινωνία.
Μετά την κοινωνία δεν τρώμε κρέας μέχρι τις 12 η ώρα το βράδυ.
Το βράδυ γυρνάμε με το Αγιο Φως στο σπίτι.
Ρόμπερτ Σάριον
(Βουκουρέστι Ρουμανίας)

Την Κυριακή το πρωί πηγαίνουμε στην εκκλησία. Μετά γυρίζουμε στο σπίτι και ετοιμάζουμε το αρνί. Αλλοι το ψήνουν στη σούβλα και άλλοι στο φούρνο. Μαζεύεται όλη η οικογένεια, συγγενείς και φίλοι, και αφού ευχηθούμε χρόνια πολλά και τσουγκρίσουμε τα κόκκινα αυγά, αρχίζει ένα τρικούβερτο γλέντι, με πολλά φαγητά, γλυκά, πολλά ποτά και αναψυκτικά.
Αννα Μαρία Φάκου
(Νέα Χρόνη Πιερίας)

Στην Ολλανδία το Πάσχα δεν είναι τόσο μεγάλη γιορτή. Δεν γιορτάζουν την ίδια μέρα το Πάσχα μ’ εμάς.
Από την μεγάλη εβδομάδα μόνο την μεγάλη Παρασκευή κλείνουν τα σχολεία και οι άνθρωποι πηγαίνουν στην εκκλησία αλλά δεν γίνεται περιφορά του επιτάφιου. 
Την Κυριακή του Πάσχα ψάχνουν να βρουν αυγά. Το πασχαλινό κουνέλι τα έχει κρύψει. Μετά βάφουν τα αυγά με χαρούμενα χρώματα και σχέδια.
Ιρις Κοτσιαλάκη
(Ολλανδία)

To Πάσχα για τους Ουκρανούς είναι ιδιαίτερα πνευματική γιορτή. Το πνεύμα που επικρατεί στις εκκλησίες είναι βαθιά κατανυκτικό. Ολοι φορούν τα καλύτερα ρούχα. Μάλιστα τα τελευταία χρόνια παρατηρείται το φαινόμενο ο κόσμος να φοράει όλο και πιο πολύ τις παραδοσιακές Βυσεβάνκι (παραδοσιακές μπλούζες με κεντήματα). Η ησυχία και η προσήλωση στο κείμενο είναι χαρακτηριστική. Η στιγμή της Ανάστασης, που στα Ουκρανικά ονομάζεται Βέλικντεν δηλαδή Μεγάλη Μέρα, δίνει το σήμα για το τέλος της Μεγάλης Νηστείας. Μετά την επιστροφή στο σπίτι τσουγκρίζουν αυγά, κόβουν το παραδοσιακό Κουλίτς και τραγουδούν πασχαλινά τραγούδια. Οι Ουκρανοί είναι διάσημοι για τα πασχαλινά αυγά τους τα οποία τα ονομάζουν pysanky ή pisanka. Τα πασχαλινά αυγά τους είναι πραγματικά πανέμορφα και τα δημιουργούν με τη βοήθεια ενός εργαλείου που ονομάζεται Kristka.
Βικτωρία Καραγκεζίδη
(Ουκρανία)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

«ΔΕΥΡΟ έξω, Λάζαρέ μου, φίλε και αγαπητέ μου!». Δεν κάνουν τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από το να επαναλαμβάνουν τα λόγια του Ευαγγελίου τα κάλαντρα του Λαζάρου που τα τραγουδούσαμε από σπίτι σε σπίτι, όταν ήμασταν παιδιά, κρατώντας ένα στεφάνι μ’ έναν καλαμένιο σταυρό στολισμένο με λουλούδια.

Γράφει ο Βαγγέλης Θ.Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
TOY ΛΑΖΑΡΟΥ, του Φτωχολαζάρου, σήμερα. Η προϊδέαση για τον θάνατο και την Ανάσταση του Χριστού, ο δικός του θάνατος και η δική του Ανάσταση. Φίλος του Χριστού ήταν ο Λάζαρος και ζούσε στη Βηθανία μαζί με τις αδερφές του, τη Μάρθα και τη Μαρία. Εκεί τον βρήκε ο θάνατος κι έπρεπε να περάσουν τέσσερις μέρες για να τον αναστήσει ο Χριστός, θέλοντας έτσι να δείξει τη νίκη κατά του θανάτου και να προετοιμάσει το έδαφος για τη δική του Ανάσταση.

«ΚΑΘΕ Πασχαλιά κι ένας Αδωνις ανθίζει μέσα στις ψυχές των Ελλήνων! Μπορεί να τον λένε και Λάζαρο, μπορεί και Υάκινθο. Μπορεί ακόμη να έχει την όψη Διονύσου, που τον είπανε και Ζαγρέα στην Κρήτη ή και του ίδιου του βλαστικού Δία, του Κρηταγενή». Από το βιβλίο του Νίκου Ψιλάκη 'Λαϊκές τελετουργίες στην Κρήτη'. (εκδ. 'Καρμάνωρ').

«ΔΕΥΡΟ έξω, Λάζαρέ μου, φίλε και αγαπητέ μου!». Δεν κάνουν τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από το να επαναλαμβάνουν τα λόγια του Ευαγγελίου τα κάλαντρα του Λαζάρου που τα τραγουδούσαμε από σπίτι σε σπίτι, όταν ήμασταν παιδιά, κρατώντας ένα στεφάνι μ’ έναν καλαμένιο σταυρό στολισμένο με λουλούδια. Το αναβίωσαν σε πολλά σχολεία τούτο το έθιμο τα τελευταία χρόνια στον Νομό μας. Μακάρι να μπορούσα να χρησιμοποιήσω το ρήμα στον ενεστώτα. Πάμε παρακάτω.

ΟΛΑ ΤΑ σφάζει, όλα τα μαχαιρώνει το περίφημο πολυνομοσχέδιο του Υπουργείου Οικονομικών το οποίο οδεύει προς τη Βουλή. Οποιον πάρει η... παρασύρα της τρόικας τον πήρε, για να το πούμε αλλιώς.

Η ΡΥΘΜΙΣΗ. Η απορρύθμιση. Η ρύθμιση της απορρύθμισης. Η απορρύθμιση της ρύθμισης. Παίζοντας με τις λέξεις. Ετσι δίχως πρόγραμμα. Κι όπου πάει να στραλίξει ο νους του καθενός...

ΡΑΒΕ, ξήλωνε δουλειά να μη σου λείπει... Είναι κι αυτός ένας τρόπος διακυβέρνησης που και η παρούσα κυβέρνηση τον έχει αναγάγει σε επιστήμη.

ΔΕΝ ΦΤΑΝΕΙ να περνούμε εμείς καλά και οι άλλοι γύρω μας να δυστυχούν! Από τον φίλο μου τον γερω-δάσκαλο η παρέμβαση. Με αφορμή την ενέργεια του Γερμανού γιατρού Τζορτζ Λούντβιχ να φτιάξει μία Μη κυβερνητική Οργάνωση με την ονομασία 'Ιατρική Βοήθεια στην Ελλάδα'.

'ΤΑ ΜΑΤΙΑ μας σαν σμίγουνε η γης αναγαλλιάζει/ μοσχοβολούν τα γιασεμιά και στην καρδιά μου λιάζει'. Ασυναγώνιστος (δεν παίζεται!) ο Ηλίας ο Σταματάκης στις ερωτικές μαντινάδες. Στάζουν ποίηση, όπως έχω ξαναγράψει. Ενα μικρό δείγμα και η σημερινή.

ΔΕΝ ΗΤΑΝ κεραυνός εν αιθρία η άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους στις 29 Μαΐου 1453. Οπως επίσης δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία ο υποβιβασμός της ΑΕΚ στη Β’ ή στην Γ’ Εθνική κατηγορία πριν από λίγες μέρες. Εκ των ων ουκ άνευ ότι θα συνέβαινε.

«Η ΛΑΪΚΗ παράδοση θέλει τον Λάζαρο κατσούφη κι αγέλαστο σε αντίθεση με το χαρμόσυνο μήνυμα της Ανάστασης. Το θρησκευτικό στοιχείο υποχωρεί και αναδύεται ο ανθρώπινος φόβος για τον θάνατο, η περιγραφή του Κάτω Κόσμου, όπως τη γνωρίζομε στο σύνολο σχεδόν του λαϊκού λόγου. Σύμφωνα με τον Μ. Μερακλή 'δίπλα στην απαισιόδοξη - κοσμογονική εκδοχή της ανόδου του Λαζάρου από τον κάτω κόσμο υπάρχει και η αντίθετη απαισιόδοξη - ανθρωπολογική (και ιστορική εκδοχή)...'. Μόνο μια φορά γέλασε, όταν είδε κάποιον να κλέβει μια στάμνα. Είπε, λένε, πως έβλεπε για πρώτη φορά το ένα χώμα να κλέβει το άλλο». Από το βιβλίο του Νίκου Ψιλάκη 'Λαϊκές Τελετουργίες στην Κρήτη'.

'Χαίρετε εσείς Χριστιανοί, που είστε εδώ τριγύρω/ ακούσετε να σας ειπώ το θαύμα του Σωτήρος./ Θαύμα μεγάλο έγινε στην πόλη Βηθανία/ και στους ανθρώπους έδειξε την άνω βασιλεία./ Εδειξε πως ο άνθρωπος έχει ψυχή και σώμα/ φεύγει η ψυχή στους ουρανούς και το κορμί στο χώμα./ Εβραίος εκατείχετο να γίνει φαρισαίος/ μα ήταν φίλος του Χριστού πολύ αγαπημένος./ Στις δεκατέσσερις Μαρτιού και στα τριάντα τρία/ ο Λάζαρος επόθανε εν πόλει Βηθανία'.

Τα κάλαντρα του Λαζάρου (εφ. 'Ελευθερόπολις', φυλ. 64).

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (27,04.2013)

ΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ -ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

Η αγωνία και ο πόνος της Παναγίας για τα πάθη του Χριστού, ιδωμένα όμως μέσα από την ανθρώπινη, μητρική μάτια της μάνας προς τον γιο της, κυριαρχούν στο βιβλίο του δάσκαλου και λογοτέχνη Βαγγέλη Κακατσάκη "Τα Γράμματα της Παναγίας", που εκδόθηκε πρόσφατα από την Ιερά Μητρόπολη Κισάμου και Σελίνου και παρουσιάστηκε χθες στο Τσατσαρωνάκειο Πολιτιστικό Πολύκεντρο της Μητροπόλεως. 

ΣΤΑ "ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ" ΤΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗ

Η αγωνία της Μάνας

Γράφειο  Δημήτρης Μαριδάκης

(Χανιώτικα νέα  27-04-2013 )

Η αγωνία και ο πόνος της Παναγίας για τα πάθη του Χριστού, ιδωμένα όμως μέσα από την ανθρώπινη, μητρική μάτια της μάνας προς τον γιο της, κυριαρχούν στο βιβλίο του δάσκαλου και λογοτέχνη Βαγγέλη Κακατσάκη "Τα Γράμματα της Παναγίας", που εκδόθηκε πρόσφατα από την Ιερά Μητρόπολη Κισάμου και Σελίνου και παρουσιάστηκε χθες στο Τσατσαρωνάκειο Πολιτιστικό Πολύκεντρο της Μητροπόλεως. 

Τα κείμενα του βιβλίου, που είναι διαρθρωμένο με τη μορφή έξι επιστολών, μία για κάθε ημέρα της Μεγάλης Εβδομάδας, από τη Μ. Δευτέρα έως και το Μεγάλο Σάββατο, διάβασαν κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης κατά σειρά οι: Αργυρώ Δελή (φιλόλογος), Πηνελόπη Ντουντουλάκη (ιατρός - λογοτέχνις), Αντωνία Μαζοκοπάκη (τεχνολόγος), Φωτεινή Σεγρεδάκη (λογοτέχνις), Ρόζα Μοτάκη - Κονταδάκη (δικηγόρος), Αναστασία Αννουσάκη (φιλόλογος), ενώ επίκαιρους ύμνους της Μ. Εβδομάδος απέδωσε η Βυζαντινή Χορωδία του Ωδείου της Ι. Μητροπόλεως, υπό την διεύθυνση του Γεωργίου Χαχλάκη.
«Τα "Γράμματα της Παναγίας" περιλαμβάνουν έξι γράμματα, ένα για κάθε ημέρα της Μεγάλης Εβδομάδας, που έγραψε η Παναγία -όπως το είδα εγώ- στο γιο της», σημείωσε ο συγγραφέας και συνεργάτης των "Χ.Ν." Βαγγέλης Κακατσάκης και πρόσθεσε, μεταξύ άλλων, ότι «η ιδέα αυτή γεννήθηκε όταν πήγαινα στην έκτη γυμνασίου και διάβασα το ποίημα του Βάρναλη "Η Μάνα του Χριστού"».
«Βέβαια για να τα γράψω έπρεπε να περάσουν πολλά χρόνια, να ωριμάσει μέσα μου η ιδέα, να αποκτήσω την κατάλληλη πνευματική αρματωσιά και να μπουν οι λέξεις στο αυλάκι, πράγμα που έγινε κατά θαυματουργικό θα έλεγα τρόπο ύστερα από πολλά χρόνια», ανέφερε ο κ. Κακατσάκης χαρακτηρίζοντας παράλληλα ως «μια μη αναμενόμενη ευλογία», την έκδοση -από την Ιερά Μητρόπολη Κισάμου και Σελίνου- του βιβλίου, τα έσοδα απ’ την πώληση του οποίου θα διατεθούν υπέρ του Αννουσάκειου Ιδρύματος.
Από την πλευρά του, ο Μητροπολίτης Κισάμου και Σελίνου Αμφιλόχιος, μιλώντας στα "Χ.Ν.", ανέφερε σχετικά με την έκδοση: «H Μεγάλη Εβδομάδα ενθυμίζει σε όλους μας ότι η πορεία της ζωής ενός ανθρώπου είναι ένας Γολγοθάς και ένας σταυρός αλλά που όμως της σταύρωσης ακολουθεί η ανάσταση. Ετσι σκεφτήκαμε ότι η έκδοση των κειμένων αυτών που αναφέρονται στη Μεγάλη Εβδομάδα θα μπορούσε να εμπνεύσει τον κόσμο και να του δώσει δύναμη στη σταυρική πορεία που έχει ο καθένας μας και που ολοκληρώνεται με την Ανάσταση».
Η δικηγόρος Ρόζα Μοτάκη - Κονταδάκη, μιλώντας για το βιβλίο, τόνισε, μεταξύ άλλων, ότι «αυτό που είναι σημαντικό είναι ότι ο Βαγγέλης Κακατσάκης καταφέρνει να παρουσιάσει την Παναγία σαν μια γυναίκα, μία από εμάς, και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μπορούμε όσο είναι δυνατόν να εισπράξουμε την αγωνία αυτή και το συναίσθημα και να συν-ταυτιστούμε με αυτά τα οποία γράφει».
Η γιατρός και λογοτέχνις Πηνελόπη Ντουντουλάκη αναφέρθηκε στην επιστολή της Μ. Τρίτης την οποία επέλεξε να διαβάσει, όπως είπε, διότι «έχει μέσα επαναλαμβανόμενη τη λέξη ξένος». «Η επιστολή αναφέρεται σε ένα προφητικό όνειρο της Παναγίας στο οποίο είδε το τραγικό τέλος του Χριστού. Τον είδε να υφίσταται την επίθεση ενός όχλου απλώς και μόνο επειδή ο όχλος δεν μπορούσε να κατανοήσει τον Ιησού και αυτό που εκπροσωπούσε. Ήταν λοιπόν και ο Ιησούς ένας ξένος, ένας ακατάληπτος. Γι’ αυτό και σήμερα αυτό που ενδεχόμενα για εμάς είναι ξένο και ακατάληπτο είτε επειδή δεν ανήκει στην οικογένεια και την παρέα μας, είτε επειδή δεν είναι στις προτιμήσεις, τη γλώσσα, την παράδοσή μας, τη θρησκεία και τη χώρα μας, πρέπει να είναι πάντοτε σεβαστό και να περιφρουρούμε έστω και αν δηλώνουμε αδύναμοι να το κατανοήσουμε».
Η λογοτέχνις Φωτεινή Σεγρεδάκη υπογράμμισε, μεταξύ άλλων, ότι στο βιβλίο η διαβάθμιση του δράματος ξεκινάει ομαλά από τη Μ. Δευτέρα και ακολουθεί τα γεγονότα του θείου δράματος «με ένα λόγο πηγαίο, αγωνιώδη, μητρικό, που παρά τον πόνο και την αγωνία για το θάνατο που έρχεται, παραμένει νηφάλιος» και πρόσθεσε ότι το συγκεκριμένο βιβλίο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως «μια λαϊκή ελεγεία που αποδίδει με νηφαλιότητα αυτό το έξοχο μοιρολόι της μάνας».
Από την πλευρά του ο επιμελητής του βιβλίου Αντώνης Βακάκης σημείωσε σχετικά ότι "Τα γράμματα της Παναγίας" περιέχουν «πλούσια συναισθήματα τα οποία αγγίζουν τη διαδρομή των ημερών της Μεγάλης Εβδομάδας και θεωρώ ότι είναι ένα βιβλίο που πρέπει να διαβαστεί από όλο τον κόσμο».
Να σημειώσουμε τέλος ότι την χθεσινή εκδήλωση παρουσίασε και συντόνισε η λογοθεραπεύτρια Αργυρώ Σκουλάκη.  

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

TI AΞΙΑ έχει η άνοιξη, αν δεν υπήρχε το φθινόπωρο... Τι αξία θα είχε η μέρα, αν δεν υπήρχε η νύχτα... Τι αξία θα είχε το φως, αν δεν υπήρχε το σκοτάδι... Ως εμεγαλύνθη τα έργα Σου, Κύριε, πάντα εν σοφία εποίησας!..

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΠΑΝΤΑΧΟΥ παρούσα και τα πάντα πληρούσα η άνοιξη. Το μαρτυρούν οι μαντηλίδες στον κήπο μου που ανεμίζουν τις κίτρινες σημαίες τους. Το φωνάζει ο ήλιος που το παίζει παντοκράτορας στον ουράνιο θόλο. Το επιβεβαιώνουν τα χελιδόνια που σπαθοκόβουν τον αέρα μπροστά απ? το παράθυρό μου... Ωστόσο, δεν δηλώνω αθεράπευτα ερωτευμένος με την άνοιξη. Το να ενδιαφέρεται κανείς για την εναλλαγή των εποχών είναι μια ευτυχέστερη κατάσταση του νου, για να θυμηθώ τον George Santayana.

TI AΞΙΑ έχει η άνοιξη, αν δεν υπήρχε το φθινόπωρο... Τι αξία θα είχε η μέρα, αν δεν υπήρχε η νύχτα... Τι αξία θα είχε το φως, αν δεν υπήρχε το σκοτάδι... Ως εμεγαλύνθη τα έργα Σου, Κύριε, πάντα εν σοφία εποίησας!..

ΚΟΥΦΗ αποκαλείται από την Εκκλησία μας η εβδομάδα που διανύουμε, που είναι η έκτη και τελευταία της Μεγάλης Σαρακοστής. Δεν υπάρχουν βλέπετε ψαλμωδίες και Χαιρετισμοί εν αναμονή της Εβδομάδας των Παθών. Χρειάζεται και λίγη ξεκούραση πριν απ? τον κόπο της Μεγάλης Εβδομάδας...

ΕΚΤΟΞΕΥΣΗ της ρατσιστικής βίας στη χώρα μας. 'Εξαιρετικά ανησυχητικά τα αποτελέσματα της ετήσιας έκθεσης του Δικτύου Καταγραφής Περιστατικών Ρατσιστικής Βίας στην Ελλάδα για το 2012, όπου καταγράφεται κλιμάκωση του φαινομένου', επισημαίνει η Χριστίνα Ντέντε σε ρεπορτάζ της (www.nooz.gr). Η Μανωλάδα έχει πέραση παντού στην Ελλάδα δυστυχώς.

ΩΣ ΕΥΚΑΙΡΙΑ 'για μια βιώσιμη λύση του Κυπριακού' βλέπει η Αγκυρα μέσω του 'αντιπροέδρου' του ψευδοκράτους στην κατεχόμενη Β. Κύπρο, Χασάν Γκουνγκόρ, τα της κυπριακής κρίσης. 'Στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται'. Από τον 'βοριά' στη στήλη του '9 μποφόρ' (βλ. εφ. 'Χριστιανική', Πέμπτη 11 Απριλίου 2013) το σχόλιο.

'ΝΑ ΓΡΑΦΩ πια βαρέθηκα, λέω να σταματήσω,/φοβάμαι μην κουζουλαθώ κι έτσι θα συνεχίσω'. Πρώτα βγαίνει η ψυχή του ανθρώπου κι ύστερα το χούι του! Σιγά που θα σταματήσει να γράφει μαντινάδες ο Ηλίας ο Σταματάκης!

ΟΛΟΙ εκλεκτοί, όλοι κλητοί απόψε στις 7:30 μ.μ. στο Τσατσαρωνάκειο Πολιτιστικό Πολύκεντρο της Μητρόπολης Κισάμου και Σελίνου, στην Κίσαμο, όπου θα παρουσιαστεί το βιβλίο μου 'Τα Γράμματα της Παναγίας', που εκδόθηκε πρόσφατα από τη Μητρόπολη. Το γεγονός ότι τα έσοδα από την πώληση του βιβλίου (στα Χανιά θα το βρείτε στο βιβλιοπωλείο 'ΠΕΤΡΑΚΗ') διατίθενται υπέρ του Αννουσάκειου Ιδρύματος δεν σημαίνει ότι κάτι μου οφείλεται. Πάντα οφειλέτη της Μητρόπολης Κισάμου και Σελίνου θεωρώ τον εαυτό μου. Πώς να ξεχάσω τα 3 χρόνια που εργάστηκα στο Οικοτροφείο Αρρένων ως παιδαγωγός, επί Ειρηναίου Γαλανάκη.

ΟΤΑΝ o Φιλοποίμην ήταν νεαρός, πήρε μέρος σε μια μάχη εναντίον των Σπαρτιατών. Επειδή έβλεπε ότι οι εχθροί πήγαιναν να τους κυκλώσουν, υπέδειξε στους διοικητές να ξεκινήσουν την επίθεση. Αυτοί δεν τους έδωσαν καμιά σημασία. Τότε χωρίς την έγκρισή τους, χτύπησε με τους συμπατριώτες του αιφνιδιαστικά τους εχθρούς. Τον ακολούθησε και ο αρχηγός του Ιππικού Αλέξανδρος, με αποτέλεσμα οι εχθροί να νικηθούν και να υποχωρήσουν. Ο βασιλιάς Αντίγονος ο Δώσων, σύμμαχος των Αχαιών, θέλοντας να μάθει τι ακριβώς έγινε, κάλεσε τον Αλέξανδρο και τον ρώτησε γιατί άρχισε τη μάχη πριν να δοθεί το σύνθημα. Οταν αυτός του απάντησε ότι τον παρέσυρε ένας νεαρός από τη Μεγαλόπολη του είπε: 'Ο νεαρός, αν και δεν ήταν αρχηγός, φέρθηκε σαν έμπειρος στρατηγός, ενώ εσύ, αν και αρχηγός, φέρθηκες σαν τον οποιονδήποτε νεαρό'. Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της Ιστορίας', εκδ. 'Σαββάλας').

'Απ? όλα τα έργα των ανθρώπων, πιο πολύ/ αγαπώ τα μεταχειρισμένα./ Τις μπακιρένιες χύτρες με τις γούβες και τα φαγωμένα χείλια,/ τα μαχαιροπήρουνα που οι ξύλινες λαβές τους/ έχουν τριφτεί απ? τα πολλά τα χέρια: τέτοιες φόρμες/ μου φαίνονται πιο ευγενικές απ? όλες. Το ίδιο και το πλακόστρωτο/ γύρω στα παλιά τα σπίτια/ που μύρια πόδια το ?χουνε πατήσει και γυαλίσει/ κι ανάμεσα στις πλάκες τους φυτρώνουν τούφες χλόη: αυτά/ είναι μακάρια έργα'. 
Απ? το ποίημα 'Απ? όλα τα έργα' του Μπέρτολτ Μπρεχτ (μετάφραση: Μάριος Πλωρίτης).

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Μεγάλη τιμή για μένα να παραβρεθείτε στην παρουσίαση του βιβλίου μου "Τα Γράμματα της Παναγίας", που εκδόθηκε πρόσφατα από την Ιερά Μητρόπολη Κισάμου και Σελίνου, σήμερα  Παρασκευή 26 Απριλίου και ώρα 7:30μ.μ. στο Τσατσαρωνάκειο Πολιτιστικό Πολύκεντρο της Μητροπόλεως στη Κίσαμο.

Τα κείμενα από το βιβλίο διαβάζουν κατά σειρά: 
Μ. Δευτέρα: κα Αργυρώ Δελή, φιλόλογος, 
Μ. Τρίτη: κα Πηνελόπη Ντουντουλάκη, ιατρός - λογοτέχνις, 
Μ. Τετάρτη: κα Αντωνία Μαζοκοπάκη, τεχνολόγος,
Μ. Πέμπτη: κα Φωτεινή Σεγρεδάκη, λογοτέχνις,
Μ. Παρασκευή: κα Ρόζα Μοτάκη - Κονταδάκη, δικηγόρος, 
Μ. Σάββατο: κα Αναστασία Αννουσάκη, Φιλόλογος. 
Επίκαιρους Υμνους της Μ. Εβδομάδος αποδίδει η Βυζαντινή Χορωδία του Ωδείου της Ι. Μητροπόλεως, υπό την διεύθυνση του κ. Γεωργίου Χαχλάκη. 
Την εκδήλωση παρουσιάζει η κα Αργυρώ Σκουλάκη, λογοθεραπεύτρια. 
Πηγή έμπνευσης του συγγραφέα, όπως επισημαίνει ο Σεβ. Μητροπολίτης Κισάμου & Σελίνου κ. Αμφιλόχιος στον πρόλογό του, «στάθηκαν τα γεγονότα που η Εκκλησία μας εορτάζει και λαμπροφορεί κατά τις ημέρες της Αγίας και Μεγάλης Εβδομάδας, και μάλιστα το πρόσωπο της Παναγίας Μητέρας του Χριστού μας, ο πόνος και η δοκιμασία Της, καθώς βλέπει τον Υιό Της να βαδίζει προς το Πάθος και να θανατώνεται». 
Για μια μη αναμενόμενη ευλογία κάνω λόγο στον πρόλογο  σχετικά με την έκδοση αυτού του βιβλίου, τα έσοδα απ’ την πώληση του οποίου, διατίθενται υπέρ του Αννουσάκειου Ιδρύματος της Ιεράς Μητροπόλεως Κισάμου και Σελίνου. Μπορείτε να το βρείτε στα Χανιά (βιβλιοπωλείο ΠΕΤΡΑΚΗ} και στην Κίσαμο στο βιβλιοπωλείο της Μητρόπολης.

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΣΠΑΝΙΟ είδος στη φύση και στην ιστορία ο άνθρωπος, όταν είναι άνθρωπος και δεν είναι (δεν γίνεται) λύκος για τον συνάνθρωπό του. Εχουν βαθιές ρίζες οι δυνάμεις του κακού. Μια απ’ αυτές να αρκούμαστε στα όποια ξεροκόμματα μας πετούν τα κάθε λογής κατεστημένα.



ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ 
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

'ΚΟΣΜΟΣ άκοσμος', για να χρησιμοποιήσω τον τίτλο ενός ποιήματος του και συνεργάτη της εφημερίδας μας, κατ’ εξοχήν πολιτικού ποιητή, Δημήτρη Κακαβελάκη. Πολλές οι 'ανομίες χωροχρόνου' για να θυμηθώ τον τίτλο ενός άλλου του ποιήματος. Με αφορμή το χθεσινό άρθρο - παρέμβασή του, στην εφημερίδα μας, με τίτλο 'Ενα πελώριο γιατί;'. Οταν οι ποιητές επιμένουν να μιλούν...

'ΚΑΤΙ ΦΡΙΚΤΟ συμβαίνει στην κοινωνία μας', δήλωσε ο Ινδός υπουργός των Εξωτερικών Σαλμάν Χουρσίντ, σχετικά με τον βιασμό ενός πεντάχρονου κοριτσιού. Πολλά τα φρικτά που συμβαίνουν διαρκώς στις κοινωνίες μας. Πολλή η σαπίλα, δυστυχώς, στα όπου γης βασίλεια της Δανιμαρκίας...

ΣΠΑΝΙΟ είδος στη φύση και στην ιστορία ο άνθρωπος, όταν είναι άνθρωπος και δεν είναι (δεν γίνεται) λύκος για τον συνάνθρωπό του. Εχουν βαθιές ρίζες οι δυνάμεις του κακού. Μια απ’ αυτές να αρκούμαστε στα όποια ξεροκόμματα μας πετούν τα κάθε λογής κατεστημένα.

'Η ΛΙΤΟΤΗΤΑ συνιστά επιτυχία'. Τάδε έφη τελευταία η Ανκελα Μέρκελ. Ο χορτάτος δεν σκέφτεται ποτέ τον νηστικό. Ούτε αυτός που έχει σπίτι τον άστεγο. Πολύ περισσότερο δεν τους σκέφτεται ο... φαταούλας.

ΜΕΓΑΛΗ η επιδείνωση των υπηρεσιών υγείας στην Ελλάδα λόγω της ύφεσης και της λιτότητας, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις Ελλήνων και Αμερικανών επιστημόνων. Πράγμα που φαίνεται κολαούζους δεν θέλει.

ΣΥΜΦΩΝΑ με τη μηνιαία τούρκικη επιθεώρηση Ιστορίας και Πολιτισμού 'Yedikta Dergisi', τεύχος Απριλίου 2013, ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Καλών Τεχνών της Κωνσταντινούπολης, Suphi Saatci, ισχυρίζεται ότι το σημερινό κτίσμα της Αγίας Σοφίας δεν είναι βυζαντινό, αλλά... δημιούργημα του Οθωμανού αρχιτέκτονα Mimar Sizan. 'Τώρα πρέπει να περιμένουμε να μάθουμε ποιος είναι... ο Τούρκος αρχιτέκτονας της Κνωσού και της Ακρόπολης'. Από τον 'Βοριά' στη στήλη του '9 μποφόρ' (βλ. εφ. 'Χριστιανική' Πέμπτη 11 Απριλίου 2013) το σχόλιο.

'ΤΟΥ ΔΙΑΦΥΛΑΞΑΙ τα αγαθά χαλεπώτερον εστί του κτήσασθαι'. Μ’ αυτήν την έννοια η παραμονή του Πλατανιά στα σαλόνια του ελληνικού ποδοσφαίρου έχει μεγαλύτερη αξία από την είσοδό του σ’ αυτά. Διαφωνεί κανείς;

ΧΡΗΣΤΟ Π. Ιντο, επιτ. σχολ. σύμβουλο - συγγραφέα, Γουμένισσα Κιλκίς: Σ’ ευχαριστώ πολύ για την αποστολή και μάλιστα με μια τόσο θερμή αφιέρωση, του νέου σου βιβλίου 'Βαλκανικοί Πόλεμοι (1912 - 1913): Από το Κιλκίς στη Δοϊράνη και στη Στρώμνιτσα' που μόλις κυκλοφορήθηκε απ’ τις εκδ. 'Παρασκήνιο' (Αθήνα 2013). Χαίρομαι αφάνταστα που είσαι πάντα με άκρα ανιδιοτέλεια επί των επάλξεων, στο προσκήνιο της συγγραφής. Οντως το όνομα Κιλκίς είναι γνωστό στο πανελλήνιο, αφού έχει δοθεί ως επωνυμία σε πλατείες και οδούς πόλεων, σε σκάφη του αέρα και της θάλασσας, σε καταστήματα και σε προϊόντα! Πάντα άξιος. 

'ΤΟ ΜΑΝΤΕΙΟ του Αμμωνα Δία είχε χρησμοδοτήσει ότι, όταν ο Αννίβας θα πέθαινε, θα σκεπαζόταν με χώμα της Λιβύης. Αυτός, λοιπόν, νόμισε ότι θα επέστρεφε νικητής στην πατρίδα του και εκεί θα πέθαινε. Τελικά βρέθηκε στη Μ. Ασία, ικέτης στον βασιλιά του Πόντου Προυσία καθώς τον κυνηγούσε, για να τον πιάσει ζωντανό, ο ύπατος Φλαμινίνος. Επειδή ο βασιλιάς τον έδιωξε, πήδησε στο άλογό του για να φύγει. Τότε όμως αυτοτραυματίστηκε από το γυμνό του ξίφος στο δάχτυλο. Η πληγή μολύνθηκε, τον έπιασε πυρετός και μέσα σε τρεις μέρες πέθανε σε ένα μέρος που οι κάτοικοι της Νικομήδειας ονόμαζαν Λιβύη'. (Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της ιστορίας', εκδ. 'Σαββάλας').

'Από τις ανομίες της χωρο-/χρονικότητας απειλούνται/ Τα ιπτάμενα δέντρα/ Πολιτικής ευθύνης/ και α-πολιτικής συνευθύνης/ Με όλα τα ανομήματα/ Να επιμένουν να φύγουν/ Από τις ρίζες των λέξεων/ Που απειλούνται από μέρες/ Του μη είναι σε ΦΩΣ/ Με διαδρομές ν’ αντιπαλεύουν/ Επιδρομές μέσα σε/ Κάθε φορεσιά πολιτικής δίνης/ Αναίσχυντου παρόντος/ Που ανεβαίνει και κατεβαίνει/ Χωρίς σταματημό/ Με μια φωτιά στο στόμα'. 
Το ποίημα 'Ανομίες Χωροχρόνου' 
του Δημήτρη Κακαβελάκη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)