ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΣΤΟΝ ΑΝΕΛΠΙΔΟ δρόμο μας/ χάσαμε των ανθρώπων τα πρόσωπα', διαπιστώνει ο ποιητής Νίκος Νικολόπουλος. Για να αναρωτηθεί αμέσως μετά: 'Πώς θα μπορέσουμε να δούμε το δικό σου πρόσωπο, Θεέ μου;'. Τα πρόσωπα των ανθρώπων... Το πρόσωπο του Θεού... Το μετράδι της αγάπης του Θεού και το μετράδι της αγάπης του ανθρώπου...
Δείτε περισσότερα ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
'ΣΤΟΝ ΑΝΕΛΠΙΔΟ δρόμο μας/ χάσαμε των ανθρώπων τα πρόσωπα', διαπιστώνει ο ποιητής Νίκος Νικολόπουλος. Για να αναρωτηθεί αμέσως μετά: 'Πώς θα μπορέσουμε να δούμε το δικό σου πρόσωπο, Θεέ μου;'. Τα πρόσωπα των ανθρώπων... Το πρόσωπο του Θεού... Το μετράδι της αγάπης του Θεού και το μετράδι της αγάπης του ανθρώπου...

Σ’ ΕΝΑ απόσπασμα από κείμενο του Παππού, με τίτλο 'Το μετράδι της αγάπης' (βλ. Το βιβλίο του 'Ο ποιητής των ωραίων ψυχών', Αθήνα 1950), το οποίο δεν χώρεσε στις 'Εύφημες μνείες', την προπερασμένη Δευτέρα (10 Ιουνίου) ο νους μου. Διαβάστε το στο παρακάτω 'πεταχτό':

'ΤΟ ΜΕΤΡΑΔΙ της αγάπης του Θεού, κάπως αόριστο και ανυπολόγιστο, είναι μεγάλο κι απροσδιόριστο σαν και Κείνον που πρόκειται να μετρήσομε. Μα το μετράδι της αγάπης του ανθρώπου είναι πλειο φανερό, πλειο συγκεκριμένο και πάντα πλειο πρόχειρο στη χρησιμοποίησή του. Μπορεί κανείς να δικαιολογηθεί πως δεν ξέρει να μετρήσει και να λογαριάσει την αγάπη του στο Θεό, αφού δεν ξέρει να βρει κι εύκολα το μέτρο της ψυχής του. Μα για την αγάπη του ανθρώπου δεν υπάρχει καμία δικαιολογία, γιατί πάντα έχει κανείς πρόχειρο τον εαυτό του να δει τι θέλει, στις διάφορες περιπτώσεις για να κάμει το ίδιο και στους άλλους'. Μη μου πείτε ότι δεν είχε το δικό του τον μοναδικό τρόπο ο Γέροντας και στο γράψιμο, όπως είχε και στον προφορικό λόγο, να μπαίνει στην ουσία των πραγμάτων...

Η ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗ Κύπρου επιδιώκει μεγάλες επενδύσεις στην Κύπρο και διαβουλεύεται κυρίως με ξένους, διαθέτοντας μεγάλη περιουσία. Παράλληλα (όπως γράφει η εφ. 'Πολίτης της Κύπρου') ασκεί λόγω της οικονομικής κρίσεως πλούσιο φιλανθρωπικό έργο με κοινωνικά παντοπωλεία και ιατρεία. 'Δεν υπάρχουν τρόποι σύμφωνοι με την πρωτοχριστιανική παράδοση, αλλά και παρόμοιοι με πρωτοβουλίες του μακαριστού πρώην Μητροπολίτη Κισάμου και Σελίνου Ειρηναίου, ώστε να πρωτοστατήσει η Κυπριακή Εκκλησία σε οργάνωση παραγωγικών συνεταιρισμών με βάση τη δικαιοσύνη και τη σύγχρονη επιστημονική τεχνολογία;'. 'Από τον 'Βοριά' στη στήλη του '9 μποφόρ' (βλ. εφ. 'Χριστιανική', Πέμπτη 6 Ιουνίου 2013) η ερώτηση εν είδει σχολίου ή το σχόλιο εν είδει ερωτήσεως...

Σ’ ΕΝΑ απ’ τα μεγάλα δημιουργήματα του μακαριστού Μητροπολίτη Ειρηναίου Γαλανάκη, στην ΑΝΕΚ, αναφέρεται σε μια μαντινάδα που έστειλε προ ημερών στη στήλη ο γνωστός Χανιώτης Γιώργος Κουτρούλης. Με αφορμή την τελευταία γενική συνέλευση των μετόχων της Εταιρείας, προφανώς. Γράφει: 'Του Ειρηναίου η προσφορά εις την ΑΝΕΚ θα μείνει/ μνημείο ανεξίτηλο στων Κρητικών τη μνήμη'.

ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΦΟΡΑ στην τρέχουσα επικαιρότητα σήμερα. Συνειδητή η επιλογή. Είπα να ξεφύγω λιγάκι...

'ΣΤΗ ΜΑΧΗ του Μαραθώνα, σύμφωνα με την παράδοση, πολέμησε με το μέρος των Ελλήνων και ένας περίεργος άνδρας. Από την εμφάνιση και τα ρούχα που φορούσε έμοιαζε περισσότερο με αγρότη. Το περίεργο μ’ αυτόν ήταν ότι χρησιμοποιούσε σαν όπλο ένα αλέτρι. Το κρατούσε από τη λαβή και με αυτό σκότωνε τους Πέρσες. Και πρέπει να σκότωσε πολλούς. Μετά το τέλος της μάχης εξαφανίστηκε. Οι Αθηναίοι, επειδή ήθελαν να τον βρουν και να τον τιμήσουν, ρώτησαν σχετικά το μαντείο των Δελφών. Επειδή η Πυθία απάντησε ότι όφειλαν να  τιμούν τον ήρωα Εχετλαίο (εχέτλη: λαβή αλετριού) οι Αθηναίοι από τότε καθιέρωσαν, ειδική γιορτή'. (Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της Ιστορίας', εκδ. 'Σαββάλας').

'Καθημερινά,/ στις σειρές των θρανίων/ στις γραμμές του λόχου/ στις αίθουσες θεαμάτων/ στις ουρές προτεραιότητας,/ τα μάτια μας βλέπουν/ τις πλάτες των άλλων./ Οι αγαπημένες μορφές χάθηκαν/ πίσω απ’ τα σύννεφα των φροντίδων./ Οι ζεστές φωνές τους παραμορφώθηκαν/ στους παλμούς των τηλεφώνων./ Τα χαμόγελά τους πέτρωσαν/ στης αβεβαιότητας τη φρίκη./ Μέρα με τη μέρα,/ οι άνθρωποι γύρω μας/ γίνονται σχήματα/ αγέλαστα, ανέκφραστα, βουβά./ Στον ανέλπιδο δρόμο μας/ χάσαμε των ανθρώπων τα πρόσωπα!/ Πώς θα μπορέσουμε να δούμε/ το Δικό σου πρόσωπο Θεέ μου;'. 
Το ποίημα 'Θεού πρόσωπο' του Νίκου Νικολόπουλου.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (20.06.2013)