...ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ στην ίδια τη συχνότητα/ δεν είμαστε στον ίδιο τον σταθμό... Οι στίχοι αυτοί (του Κώστα Τριπολίτη) από το γνωστό τραγούδι του Σταμάτη Κραουνάκη, στον νου μου, σε μεταφορά. Αλλη η συχνότητα που βρίσκεται ο λαός, άλλη η συχνότητα που βρίσκονται οι κυβερνώντες. Αλλο πράγμα η καθημερινότητα που βιώνουν οι Ελληνες κι άλλο πράγμα τα σχέδια επί χάρτου για την ευημερία των αριθμών.

Δείτε περισσότερα...ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΖΟΥΜΕ ΤΙΣ μεγαλύτερες (σε διάρκεια, μην πάει ο νους σας αλλού), μέρες του χρόνου. Εκεί στις 6.03 η ανατολή του ήλιου, στις 20:51 η δύση του. Και χθες και σήμερα και αύριο και μεθαύριο. Ο ήλιος στο θερινό ηλιοστάσιο. Και επίσημα καλοκαίρι! Για το βόρειο ημισφαίριο, στο οποίο ανήκουμε, μιλάμε. Στο νότιο ο ήλιος λειτουργεί... ξανάστροφα.

ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟ, ΓΙΑ να ξέρουμε και τι λέμε (βλ. Βικιπαιδεία - el.vikipedia.org) ονομάζεται η χρονική στιγμή κατά την οποία ο άξονας της Γης εμφανίζεται στραμμένος όσο περισσότερο προς ή μακριά από τον Ηλιο συμβαίνει κατά την ετήσια τροχιά της Γης γύρω από αυτόν. Εξίσου ορθό ετυμολογικώς είναι και το συνώνυμο 'ηλιοτρόπιο', το λιοτρόπι, όπως λέει ο λαός μας. Πάμε παρακάτω, γιατί έτσι και αφεθώ, θα... κολλήσω.

ΘΑ ΤΑ ΒΡΟΥΝΕ, δεν θα τα βρούνε, θα τα βρούνε, δεν θα τα βρούνε, θα τα βρούνε, δεν θα τα βρούνε, θα τα βρούνε... Πλάκα θα ’χει ν’ αρχίσουμε να μαδάμε μαργαρίτες για να δούμε ποιο θα ’ναι το τέλος του σίριαλ των συναντήσεων των τριών κυβερνητικών εταίρων. Αλλη είναι η ουσία της υπόθεσης.

ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ στην ίδια τη συχνότητα/ δεν είμαστε στον ίδιο τον σταθμό... Οι στίχοι αυτοί (του Κώστα Τριπολίτη) από το γνωστό τραγούδι του Σταμάτη Κραουνάκη, στον νου μου, σε μεταφορά. Αλλη η συχνότητα που βρίσκεται ο λαός, άλλη η συχνότητα που βρίσκονται οι κυβερνώντες. Αλλο πράγμα η καθημερινότητα που βιώνουν οι Ελληνες κι άλλο πράγμα τα σχέδια επί χάρτου για την ευημερία των αριθμών.

ΑΝΤΕ ΚΑΙ τα βρήκανε με την ΕΡΤ. Αντε κι εφαρμόστηκε επιτέλους η γνωστή απόφαση, αλλά και όποια άλλη του Συμβουλίου της Επικρατείας. Τι γίνεται παρακάτω και τι γίνεται παραπέρα;

'ΔΥΝΑΤΑΙ ΚΑΙ η ουρά σου ν’ απαστράπτη εις τον ήλιον και το στέμμα σου να θαυμάζεται· εφ’ όσον έτι δεν ελάλησες, δεν έδειξες τι πετεινός είσαι'. Από τη 'Χρυσή Διαθήκη' του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.

ΣΕ ΓΝΩΡΙΣΑ και γιασεμιά για μένανε ανθούνε/ δάκρυ χαράς ποτίζω τα να μη μου μαραθούνε. Δεν θα πάψω να γράφω κάθε φορά που μου δίνεται η ευκαιρία. Δεν παίζεται στις ερωτικές μαντινάδες ο μαντιναδολόγος μας, ο Ηλίας ο Σταματάκης.

ΤΕΣΣΕΡΑ ΠΑΙΔΙΑ έκαμε και το πρώτο έγινε κλέφτης, το δεύτερο ψεύτης, το τρίτο φονιάς και το τέταρτο ζητιάνος. Αυτό συνήθιζε να λέει, σύμφωνα με μια φίλη, καθημερινή αναγνώστρια της στήλης, με καμάρι, μια γιαγιά από ένα χωριό του Αποκόρωνα. Τα επαγγέλματα των παιδιών κατά σειρά: έμπορος, δικηγόρος, γιατρός και παπάς...

'ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΣΤΙΚΗ εποχή η αρχαία ελληνική θρησκεία άρχισε να παρακμάζει. Οι άνθρωποι άρχισαν να πιστεύουν ότι τα άστρα στον ουρανό ήταν θεοί, οι οποίοι είχαν τη δύναμη να καθορίζουν με κάθε λεπτομέρεια τις τύχες των ανθρώπων. Ο χαρακτήρας, ακόμα και η σκέψη, κάθε ανθρώπου καθορίζουν από τον αστέρα ή τον πλανήτη στην περίοδο του οποίου είχε γεννηθεί ο καθένας και έτσι μπορούσε να εξηγηθεί γιατί ήταν εύθυμος, άστατος ή κατσούφης. Ταυτόχρονα οι άνθρωποι πίστευαν στην ιερότητα των αριθμών. Για παράδειγμα, ο αριθμός επτά ήταν αναμφίβολα ο πιο ιερός. Υπήρχαν επτά πλανήτες, επτά μέρες της εβδομάδας, επτά θαύματα του κόσμου, επτά ηλικίες του ανθρώπου, επτά ουρανοί και επτά πύλες της κολάσεως'. (Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της Ιστορίας', εκδ. 'Σαββάλας').

'Αγαπώ και φοβάμαι το φως./ Συνήθως αγαπώ ό,τι φοβάμαι./ Τη θάλασσα, τον έρωτα, κυρίως το φως./ Αυτό που δίνει υπόσταση στη λεπτομέρεια./ Οταν ορμάει στο δωμάτιο αδίστακτο/ τα πρωινά καθώς δειλά/ ανοίγω τα παντζούρια./ Μαζί αισθάνομαι το βλέμμα του Θεού/ ν’ απλώνεται στ’ άδυτα της ψυχής μου./ Εκτίθεμαι σ’ εκείνον/ όπως η κάμαρα στον ήλιο/ βιάζομαι μετά, θέλω να σκοτεινιάσει/ να κρυφτώ στον ύπνο μου./ Αυτή τη λειψή νύχτα/ ο τρόμος θα ξημερώσει πιο νωρίς/ όταν απ’ τα σεντόνια τιναχθώ/ ακούγοντας τον ήχο της γρήγορης ανάσας μου/ σαν κτύπος ρολογιού να επαναλαμβάνεται/ στο άδειο σπίτι'. 

Το ποίημα 'Θερινό ηλιοστάσιο' της Αγγελικής Σιδηρά.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (21.06.2013)