ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΑΧ ΑΥΤΗ η επιστροφή! Η επιστροφή στον τόπο και η επιστροφή στον χρόνο. Η επιστροφή στα μέρη που είδες το φως του ήλιου και η επιστροφή στη 'μη με λησμόνει ηλικία'. Για ένα ολόκληρο τριήμερο. Πόσο αλλιώτικα ήταν τα πράγματα τότε, πόσο αλλιώτικα. Ακόμα και πριν από τρία χρόνια ήταν αλλιώτικα. Δεν είναι μικρό πράγμα να βρίσκεις ανοιχτή διάπλατα την πόρτα του πατρικού σπιτιού και ν’ ακούεις τη φωνή της μάνας σου να σε καλωσορίζει, όπως μόνο αυτή ήξερε...
Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ


ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΑΛΛΟΣ για... Μήλο τράβηξε και άλλος για την... Πράγα, ωστόσο, εγώ δεν τους ζηλεύω καθόλου. Στο Νίππος, πού αλλού (;), θα περάσω το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος, ό,τι καλύτερο δηλαδή για μένα. 

ΑΧ ΑΥΤΗ η επιστροφή! Η επιστροφή στον τόπο και η επιστροφή στον χρόνο. Η επιστροφή στα μέρη που είδες το φως του ήλιου και η επιστροφή στη 'μη με λησμόνει ηλικία'. Για ένα ολόκληρο τριήμερο. Πόσο αλλιώτικα ήταν τα πράγματα τότε, πόσο αλλιώτικα. Ακόμα και πριν από τρία χρόνια ήταν αλλιώτικα. Δεν είναι μικρό πράγμα να βρίσκεις ανοιχτή διάπλατα την πόρτα του πατρικού σπιτιού και ν’ ακούεις τη φωνή της μάνας σου να σε καλωσορίζει, όπως μόνο αυτή ήξερε...

ΑΝΟΙΓΩ παρένθεση. Το καλύτερο μνημόσυνο που μπορούμε να κάνουμε για τους αγαπημένους μας είναι να τους θυμούμαστε. Ψυχοσάββατο σήμερο, του Ψυχού, όπως έλεγες εσύ, μάνα! Κλείνω την παρένθεση. 

Η ΓΙΟΡΤΗ του Αγίου Πνεύματος, μαζί με τη γιορτή του Αϊ - Γιάννη του Κλήδονα εφέτος. Αλλη κατάσταση ο Κλήδονας. Αλλες θύμησες απ’ τα φουντανάκια που ανάβαμε και απ’ τα ριζικάρια της λαΐνας (στάμνας) με το αμίλητο νερό. 

ΣΤΟ ΡΙΖΙΚΑΡΙ, κοπελιά, η μοίρα σου το γράφει/ ταχιά θα γίνεις ταίρι μου, δεν μένεις μπλειο στο ράφι. Σχετική με τους Κληδόνους η μαντινάδα που μου έστειλε η Νεκταρία η Θεοδωρογλάκη. Ευκαιρία να ξεχάσουμε τα προβλήματα της Ελλάδας του μνημονίου, μου γράφει, μεταξύ των άλλων, στο συνοδευτικό σημείωμά της. Να τα ξεχάσουμε και να ξεχαστούμε, Νεκταρία, κι έχει ο Θεός. 

ΠΑΜΕ ΓΙ’ ΑΛΛΑ... Πάμε για άλλη κυβέρνηση... Από την τρικομματική στη δικομματική. Ο Φώτης Κουβέλης την... έκαμε με ελαφρά πηδηματάκια. Την έκαμε; Τώρα που γράφω τα 'πεταχτά', είναι μεσημέρι Παρασκευής, φαίνεται ότι την έκαμε. Μέχρι που θα τα διαβάζετε εσείς, όμως, τα πράγματα μπορεί και ν’ αλλάξουν. Εχει να παιχτεί ακόμα πολύ κουμάρι...

ΤΗ 'ΘΛΙΨΗ' του για όσα συμβαίνουν στην ΕΡΤ εκφράζει με επιστολή του ο Μίκης Θεοδωράκης. 'Αντί για φόρο τιμής στη μνήμη του Μάνου Χατζιδάκι, που έφυγε αυτές τις μέρες πριν από 19 χρόνια, θα κλείσουμε τη χορωδία που ίδρυσε το 1977;'. Τι κρίμα που ’μοιαζε με φωνή βοώντος εν τη ερήμω της μνημονιακής πραγματικότητας το εναγώνιο ερώτημά του!

ΣΤΗ ΘΗΒΑ υπήρχε νόμος ότι όποιος κρατούσε την εξουσία πέρα από τον χρόνο της θητείας του καταδικαζόταν σε θάνατο. Ο Επαμεινώνδας, όταν είχε εκστρατεύσει στην Πελοπόννησο, κράτησε την εξουσία τέσσερις μήνες παραπάνω. Οταν επέστρεψε στη Θήβα, είπε στους άλλους στρατηγούς να ρίξουν όλη την ευθύνη πάνω του. Πήρε μετά τον λόγο και ζήτησε από τους δικαστές τη χάρη, αφού θα τον καταδίκαζαν σε θάνατο, να χαράξουν το παρακάτω επίγραμμα στον τάφο του: 'Ο Επαμεινώνδας καταδικάστηκε σε θάνατο από τους Θηβαίους, γιατί τους ανάγκασε να νικήσουν στα Λεύκτρα τους Σπαρτιάτες (το 371 π.Χ.), που κανένας Βοιωτός μέχρι τότε δεν είχε τολμήσει να αντιμετωπίσει σε μάχη. Ετσι όχι μόνο τη Θήβα έσωσε από την καταστροφή, αλλά και χάρισε στην Ελλάδα την ελευθερία. Αλλαξε, μάλιστα, τόσο πολύ την κατάσταση, ώστε οι Θηβαίοι να πολιορκούν τη Σπάρτη και οι Σπαρτιάτες να κοιτάζουν πώς θα σωθούν...'. Τότε οι δικαστές γέλασαν και τον αθώωσαν πανηγυρικά. (Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της Ιστορίας', εκδ. 'Σαββάλας'.

'Πού βρίσκονται αλήθεια οι ψυχές/ σε ποια διάσταση κινούνται μες στο χάος/ έχουν ξεχάσει το κορμί που ως τα ’ψες/ ήταν συντρόφεμα μέχρι να ’ρθει ο Χάρος;/ Εχουνε άραγε αισθήματα,/ θυμούνται, αγαπούν, μισούν, ζηλεύουν/ άλλες ψυχές με πιότερα χαρίσματα/ γλεντούνε, ερωτεύονται, χορεύουν;/ Σμίγουν στο διάβα των καιρών φαμίλιες;/ Αραγε απαντέχει το παιδί η μάνα;/ Το θύμα και ο θύτης κρατούν έχθρες;/ Προσμένουν μιας ανάστασης καμπάνα;'. 

Από το ποίημα 'Οι ψυχές' του Γιάννη Θ. Πολυράκη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (22.06.2013)