ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

 Τίποτα δεν πετυχαίνουμε ως ομάδα, αν ο ένας τραβάει από δω κι ο άλλος από κει, αν δεν δουλέψουμε ο ένας για όλους και όλοι για τον ένα, αν το όποιο 'εγώ' δεν ενταχθεί στο 'εμείς', αλλά και το οποίο 'εμείς' δεν σεβαστεί το 'εγώ'. 
Μας το 'διδάσκει κι αυτό το μάθημα, το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Κ

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης.

Το μάθημα του εμείς...

Πατείς με πατώ σε ο κόσμος στο θέατρο της Ανατολικής Τάφρου και στις τέσσερις παραστάσεις του έργου 'Υπάρχει και φιλότιμο' που έδωσε το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Κ. Ολοι οι δρόμοι της πόλης εκεί οδηγούσαν τα βράδια της 8ης, 9ης, 10ης και 11ης Ιουλίου. Και γιατί τα Χανιά έμαθαν να στηρίζουν το θέατρό τους, έχοντας απόλυτη εμπιστοσύνη στις επιλογές του Μιχάλη Αεράκη με τον αέρα του οποίου το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Κ. πορεύεται εδώ και 13 χρόνια από επιτυχία σε επιτυχία. Αλλά και γιατί οι Χανιώτες δεν ήθελαν με τίποτα να χάσουν τη διαχρονική κωμωδία των Αλέκου Σακελλαρίου - Χρήστου Γιαννακόπουλου σε σκηνοθεσία Γιάννη Μπέζου και με πρωταγωνιστή τον συμπατριώτη μας Γιώργο Παρτσαλάκη, πλαισιωμένο με μια ομάδα σπουδαίων ηθοποιών (μεταξύ αυτών και τη Χανιώτισσα Νεκταρία Γιαννουδάκη). Αυτά σε επίπεδο, ας πούμε, 'προθέσεων'. Από ?κει και πέρα κι αυτό το λέω μετά λόγου γνώσεως, το εν λόγω έργο, έτσι όπως επί σκηνής αποδόθηκε και το βίωσαν οι θεατές, ήταν όντως, εκτός από γιορτή θεάτρου και ο ορισμός της ψυχαγωγίας. Γέλιο, γέλιο πολύ, αλλά και προβληματισμός, προβληματισμός σε διάφορα επίπεδα. Είναι είδος εν ανεπαρκεία το φιλότιμο στο πεδίο της πολιτικής και αφθονεί στην κοινωνία; Κατά τον λαό και οι κυβερνήτες του; Ο,τι λογής είναι ο δήμαρχος είναι κι οι ψηφοφόροι; Θα ζουν και θα βασιλεύουν πάντα στην Ελλάδα οι Μαυρογιαλούροι; Η παραίτηση, από φιλότιμο, ενός Μαυρογιαλούρου μπορεί ν? αλλάξει την υπάρχουσα κατάσταση; Πόσο σάπιο είναι, αλήθεια, το 'βασίλειο' των Μαυρογιαλούρων; Με ποιον τρόπο θα διώξουμε τη σαπίλα; Το υπογράφω και με τα δύο μου χέρια! Περισσότερο απ? το γέλιο, για τούτους κι άλλους παρόμοιους προβληματισμούς που μου δημιουργήθηκαν, θέλω από καρδιάς να ευχαριστήσω έναν - έναν χωριστά, αλλά και όλους μαζί τους συντελεστές της παράστασης. Από τον σκηνοθέτη Γιάννη Μπέζο και τον πρωταγωνιστή Γιώργο Παρτσαλάκη που 'έγραψε', όπως 'έγραψαν' και οι άλλοι ηθοποιοί, μέχρι και τον τελευταίο τεχνικό για το όποιο λιθαράκι έβαλε στο κτίσιμό της. Και βέβαια το προσωπικό του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Κ. με πρώτο τον Μιχάλη Αεράκη που συντονίζει με μοναδική μαεστρία (αν μη γένοιτο τον χάσουμε, τότε θ? αντιληφθούμε καλύτερα την αξία του) το 'θεατρικό μας εμείς'. Υπάρχει όμως κι ένας άλλος λόγος για τον οποίο θέλω να ευχαριστήσω τους συντελεστές της παράστασης. Να γίνω συγκεκριμένος. Κουβεντιάζοντας στο τέλος με τον Μιχάλη Αεράκη και τη Νεκταρία Γιαννουδάκη (καταπληκτική στον ρόλο της Νάντας Μαυρογιαλούρου) επιβεβαίωσα αυτό που διείδα και κατά τη διάρκειά της. Οτι δηλαδή το επί σκηνής αποτέλεσμα ήταν ανθός ομαδικού πνεύματος και καρπός απόλυτης σύμπνοιας. Να το πάω παραπέρα. Τίποτα δεν πετυχαίνουμε ως ομάδα, αν ο ένας τραβάει από δω κι ο άλλος από κει, αν δεν δουλέψουμε ο ένας για όλους και όλοι για τον ένα, αν το όποιο 'εγώ' δεν ενταχθεί στο 'εμείς', αλλά και το οποίο 'εμείς' δεν σεβαστεί το 'εγώ'. 
Μας το 'δίδαξαν' κι αυτό το μάθημα, βλέπετε...
Να συνοδεύσω, όμως, τα κατάπολλα ευχαριστώ μου και με θερμά συγχαρητήρια. Μόνο λίγο δεν είναι, το ότι, όπως έγραψε στην ουσιαστικής ευαισθησίας και ευαίσθητης ουσίας στήλη της 'Πολιτισμικοί Σφυγμοί' με τον δικό της μοναδικό τρόπο η Νανώ Σπανουδάκη - Κουτσάκη, μπόρεσαν οι ηθοποιοί και ξεπέρασαν το 'μεγάλο βαρίδι' που υπήρχε λόγω της τεράστιας επιτυχίας που είχε η ομώνυμη ταινία!

Περί ευθύνης ο λόγος
'Εις την οδόν έξω ουδέν ακούουν οι λαοί'. Κ. Π. Καβάφης. 'Ν? αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ μονάχος μου θα σώσω τη γης. Αν δεν σωθεί, εγώ θα φταίω'. Νίκος Καζαντζάκης. Αυτός ο στίχος του Αλεξανδρινού ποιητή από το ποίημα του 'Σοφοί δε προσιόντων' και αυτή η φράση του Κρητικού συγγραφέα από την 'Ασκητική' έρχονταν και ξαναέρχονταν συνεχώς στο μυαλό μου κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης 'Από την εθνική αποβλάκωση στην εθνική αφύπνιση' που διοργάνωσε πριν από λίγες μέρες η Δημοκρατική Πατριωτική Κίνηση Χανίων στο Γεωτεχνικό Επιμελητήριο της πόλης μας. Ακούγοντας τόσο τους εξαιρετικούς ομιλητές, τον συνεργάτη της εφημερίδας μας, ποιητή, δημοσιογράφο Δημήτρη Κακαβελάκη και τον καθηγητή Πανεπιστημίου και αντιπρόεδρο του Κρητικού Λαϊκού Πανεπιστημίου Ηλία Φιλιππίδη, όσο και τις 'εναγώνιες' τοποθετήσεις πολλών ακροατών στο τέλος. 'Για να περιοριστούν, να ελαττωθούν, να βελτιωθούν, αλλά και να ανατραπούν οι συνθήκες της εθελοδουλίας, προβάλλει επιτακτική η ανάγκη για μια ατομική, συλλογική, κοινωνική, εθνική, πανευρωπαϊκή και παγκόσμια αφύπνιση των εθελο-υποταγμένων συνειδήσεων. Μόνο μέσα από το ενεργό ενδιαφέρον όλων για τη διασφάλιση μιας ζωής με ανθρώπινες συνθήκες θα μπορέσει η κοινωνία να αποτινάξει την εθελοδουλική πραγματικότητα'. Ενα απόσπασμα από την ομιλία του Δημήτρη Κακαβελάκη. 'Οσον αφορά την ευθύνη που έχουμε ως λαός αυτή θα πρέπει να την αναλάβουμε ολόκληρη και να οργανωθούμε σε τοπικές κοινωνίες για να μπορέσουμε να την κάνουμε πράξη'. Ενα απόσπασμα από την ομιλία του Ηλία Φιλιππίδη...

Χανιώτικα νέα (15.07.2013)