Τα σχολεία άνοιξαν και τα παιδάκια έχουν ξαναπάρει τις θέσεις των περιστεριών. Καλή σχολική χρονιά σε μαθητές και δασκάλους!
Καλοί μου φίλοι, καλημέρα!
Στην κεντρική θέση του σημερινού Παιδότοπου ένα άγνωστο στους πολλούς ποίημα του Κωστή Παλαμά, "Τα βιβλία". Γύρω απ? αυτό, πέντε ακόμα ποιήματα, "Το κουδουνάκι" του Γιώργη Κρόκου, "Οι πειρασμοί" της Μυρτιώτισσας, η "Μαργαρίτα" του Μιχ. Δ. Στασινόπουλου, "Τα γράμματα" του Χάρη Σακελλαρίου και "Το μικρό σχολείο μας", του Στέλιου Σπεράντζα. Ποιήματα μιας άλλης εποχής. Ποιήματα που ξυπνούν μνήμες στους παλιότερους και που σίγουρα θ? αρέσουν στα σημερινά παιδιά, τα φιλαράκια τα καλά, έτσι όπως είναι και διανθισμένα με τις ανάλογες εικόνες.
Τα σχολεία άνοιξαν και τα παιδάκια έχουν ξαναπάρει τις θέσεις των περιστεριών. Καλή σχολική χρονιά σε μαθητές και δασκάλους!
Σας χαιρετώ με αγάπη
Β.Θ.Κ.
Το μικρό σχολείο μας
Μες στην πρασινάδα,
μες στην ομορφιά
το μικρό σχολειό μας
μοιάζει ζωγραφιά.
Διάπλατα στον ήλιο
παραθύρια, να.
Σαν γυρνά το μάτι,
φτάνει ως στα βουνά.
Πάντα με τραγούδια
του μιλά η ψυχή.
Κι η χαρά μας όλη
γύρω του αντηχεί.
Κι όταν τραγουδάμε,
πάνω απ? την ελιά
τραγουδούν μαζί μας
κι όλα τα πουλιά.
Στέλιος Σπεράντζας
Οι πειρασμοί
Ενα παιδί διαβάζει
κι από το παραθύρι
μια αχτίδα ήλιου μπαίνει
και το γλυκοκοιτάζει.
«Ελα, μικρούλη μου, έξω
να παίξουμε μαζί!»
Μα το παιδί της γνέφει:
«Μελέτη έχω πολλή!»
Του γλυκοψιθυρίζει
κι ένα μικρό πουλάκι:
«Εξω ουρανός γαλάζιος,
το δάσος πρασινίζει».
Και το παιδί κοιτάζει
μ? αγάπη το πουλί,
μα λέει: «Οταν τελειώσω
μελέτη και γραφή».
Τα πράσινά της φύλλα
να! κι η μηλιά σαλεύει:
«Ελα να δοκιμάσεις
τα ζουμερά μου μήλα·
κοκκίνησαν, τα βλέπεις;
Δεν είναι πια στυφά!»
«Οταν θα μελετήσω,
θα ?ρθω», λέει στη μηλιά.
«Ετέλειωσα!» φωνάζει.
«Τώρα, μπορώ να παίξω».
Στον κήπο κατεβαίνει,
τα μήλα δοκιμάζει,
ακούει και το πουλάκι
που γλυκοκελαηδεί
και χαίρεται στον ήλιο
το φρόνιμο παιδί!
Μυρτιώτισσα
Μαργαρίτα
Η μικρούλα, η μικρή
Μαργαρίτα
να διαβάζη δεν μπορεί
άλφα βήτα.
Στα ματάκια της κυλά
ένα δάκρυ,
το βιβλίο της πετά
σε μιαν άκρη.
Το ποδάρι της χτυπά
και φωνάζει,
την κοιτάζουν τα παιδιά,
κάνουν χάζι.
Να διαβάσει δε μπορεί
άλφα βήτα,
αχ! τι άταχτο παιδί
Μαργαρίτα!
Μιχ. Δ. Στασινόπουλος
Τα βιβλία
Σάμπως εμείς απ? την καρδιά δεν είμαστε της φύσης;
Και σας πνοές δεν είμαστε κι από παντού δεν πνέμε;
Και δεν χαλάμε σα σεισμοί και σα φωτιές δεν καίμε;
Σαν τα πελώρια βύσσινα δεν είμαστε της δύσης
και σαν τα ρόδα της αυγής; Πάντα, καθώς μαυρίζουν
στ? άσπρα χωράφια του χαρτιού, τ? άνθια μας δεν αξίζουν
τα περιβόλια, τα βουνά, τις άκρες, τα ρουμάνια,
χλωρά και σαν ακουμπιστά στα γαλανά τα ουράνια;
Δεν είμαστε σαν τη ζωή της θάλασσας, που είν? όλη
ταξίδι, σάλεμα, δροσιά, φουρτούνα, αραξοβόλι;
Τους φλοίσβους δεν τους έχουμε, τους βόγγους και
τους βρόντους
και σαν τους πολυόμματους δεν είμαστε δρακόντους;
Κι ακόμα σαν τα σύγνεφα δεν είμαστ? αεροπλάνα
με το θυμό της αστραπής, με της βροχής το μάννα;
Δεν είμαστε σαν τα ψηλά παλάτια με τα μύρια,
παντ? ανοιχτά σε μάκρητα και τόπους, παραθύρια;
Βοήθεια εμείς δεν είμαστε, για να το κατεβάσης
τ? άλλο το μέγα της ζωής βιβλίο, τ? ολόγυρά σου;
Τάχα κι εμείς δεν είμαστε σαν τα στοιχειά της πλάσης,
σαν τις νεράιδες της στεριάς, του πέλαγου, του δάσου;
Του κόσμου εμείς δεν φέρνομε τις δέσποινες Ιδέες
πίσω απ? τα μύρια αλλάσματα πάντα ίδιες, πάντα νέες;
Κωστής Παλαμάς
Τα γράμματα
Πόσα γράμματα μεγάλα
μου ?μαθ? η καλή δασκάλα!
Πόσα γράμματα πολλά,
μακρουλά και στρογγυλά!
Σε μπελά μπήκα μεγάλο.
Πέστε μου, πού να τα βάλω;
Μες στη σάκα δε χωρούν.
Είναι τόσα, πού να μπουν;
Θα τα βάλω στο ταγάρι,
θα γεμίσω και τ? αμπάρι
κι όσα δε χωρούν κι εκεί
θα τα μπάσω στο σακκί.
Θα τα βάλω στο ζεμπίλι,
για να μην τα τρων οι ψύλλοι.
Θα τους πω: Γεια και χαρά
και του χρόνου πιο πολλά!
Χάρης Σακελλαρίου
Το κουδουνάκι
Αχ, αυτό το κουδουνάκι,
πώς χτυπάει στην αυλή!
Πότε κλάμα, πότε γέλιο
η φωνή του διαλαλεί.
Είναι κάτι απ? τη ζωή μας,
είναι του σκολειού η καρδιά,
μύριες νότες κελαηδάει
σαν πουλάκι στα κλαδιά.
Ντίγκιν, ντίγκιν, μαθητούδια,
παίξετε μες στην αυλή.
Όμως είν? απ? το παιχνίδι
η μελέτη πιο καλή.
Γιώργης Κρόκος
Χανιώτικα νέα (14'09.2014)
Δείτε περισσότερα... ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ
Στην κεντρική θέση του σημερινού Παιδότοπου ένα άγνωστο στους πολλούς ποίημα του Κωστή Παλαμά, "Τα βιβλία". Γύρω απ? αυτό, πέντε ακόμα ποιήματα, "Το κουδουνάκι" του Γιώργη Κρόκου, "Οι πειρασμοί" της Μυρτιώτισσας, η "Μαργαρίτα" του Μιχ. Δ. Στασινόπουλου, "Τα γράμματα" του Χάρη Σακελλαρίου και "Το μικρό σχολείο μας", του Στέλιου Σπεράντζα. Ποιήματα μιας άλλης εποχής. Ποιήματα που ξυπνούν μνήμες στους παλιότερους και που σίγουρα θ? αρέσουν στα σημερινά παιδιά, τα φιλαράκια τα καλά, έτσι όπως είναι και διανθισμένα με τις ανάλογες εικόνες.
Τα σχολεία άνοιξαν και τα παιδάκια έχουν ξαναπάρει τις θέσεις των περιστεριών. Καλή σχολική χρονιά σε μαθητές και δασκάλους!
Σας χαιρετώ με αγάπη
Β.Θ.Κ.
Το μικρό σχολείο μας
Μες στην πρασινάδα,
μες στην ομορφιά
το μικρό σχολειό μας
μοιάζει ζωγραφιά.
Διάπλατα στον ήλιο
παραθύρια, να.
Σαν γυρνά το μάτι,
φτάνει ως στα βουνά.
Πάντα με τραγούδια
του μιλά η ψυχή.
Κι η χαρά μας όλη
γύρω του αντηχεί.
Κι όταν τραγουδάμε,
πάνω απ? την ελιά
τραγουδούν μαζί μας
κι όλα τα πουλιά.
Στέλιος Σπεράντζας
Οι πειρασμοί
Ενα παιδί διαβάζει
κι από το παραθύρι
μια αχτίδα ήλιου μπαίνει
και το γλυκοκοιτάζει.
«Ελα, μικρούλη μου, έξω
να παίξουμε μαζί!»
Μα το παιδί της γνέφει:
«Μελέτη έχω πολλή!»
Του γλυκοψιθυρίζει
κι ένα μικρό πουλάκι:
«Εξω ουρανός γαλάζιος,
το δάσος πρασινίζει».
Και το παιδί κοιτάζει
μ? αγάπη το πουλί,
μα λέει: «Οταν τελειώσω
μελέτη και γραφή».
Τα πράσινά της φύλλα
να! κι η μηλιά σαλεύει:
«Ελα να δοκιμάσεις
τα ζουμερά μου μήλα·
κοκκίνησαν, τα βλέπεις;
Δεν είναι πια στυφά!»
«Οταν θα μελετήσω,
θα ?ρθω», λέει στη μηλιά.
«Ετέλειωσα!» φωνάζει.
«Τώρα, μπορώ να παίξω».
Στον κήπο κατεβαίνει,
τα μήλα δοκιμάζει,
ακούει και το πουλάκι
που γλυκοκελαηδεί
και χαίρεται στον ήλιο
το φρόνιμο παιδί!
Μυρτιώτισσα
Μαργαρίτα
Η μικρούλα, η μικρή
Μαργαρίτα
να διαβάζη δεν μπορεί
άλφα βήτα.
Στα ματάκια της κυλά
ένα δάκρυ,
το βιβλίο της πετά
σε μιαν άκρη.
Το ποδάρι της χτυπά
και φωνάζει,
την κοιτάζουν τα παιδιά,
κάνουν χάζι.
Να διαβάσει δε μπορεί
άλφα βήτα,
αχ! τι άταχτο παιδί
Μαργαρίτα!
Μιχ. Δ. Στασινόπουλος
Τα βιβλία
Σάμπως εμείς απ? την καρδιά δεν είμαστε της φύσης;
Και σας πνοές δεν είμαστε κι από παντού δεν πνέμε;
Και δεν χαλάμε σα σεισμοί και σα φωτιές δεν καίμε;
Σαν τα πελώρια βύσσινα δεν είμαστε της δύσης
και σαν τα ρόδα της αυγής; Πάντα, καθώς μαυρίζουν
στ? άσπρα χωράφια του χαρτιού, τ? άνθια μας δεν αξίζουν
τα περιβόλια, τα βουνά, τις άκρες, τα ρουμάνια,
χλωρά και σαν ακουμπιστά στα γαλανά τα ουράνια;
Δεν είμαστε σαν τη ζωή της θάλασσας, που είν? όλη
ταξίδι, σάλεμα, δροσιά, φουρτούνα, αραξοβόλι;
Τους φλοίσβους δεν τους έχουμε, τους βόγγους και
τους βρόντους
και σαν τους πολυόμματους δεν είμαστε δρακόντους;
Κι ακόμα σαν τα σύγνεφα δεν είμαστ? αεροπλάνα
με το θυμό της αστραπής, με της βροχής το μάννα;
Δεν είμαστε σαν τα ψηλά παλάτια με τα μύρια,
παντ? ανοιχτά σε μάκρητα και τόπους, παραθύρια;
Βοήθεια εμείς δεν είμαστε, για να το κατεβάσης
τ? άλλο το μέγα της ζωής βιβλίο, τ? ολόγυρά σου;
Τάχα κι εμείς δεν είμαστε σαν τα στοιχειά της πλάσης,
σαν τις νεράιδες της στεριάς, του πέλαγου, του δάσου;
Του κόσμου εμείς δεν φέρνομε τις δέσποινες Ιδέες
πίσω απ? τα μύρια αλλάσματα πάντα ίδιες, πάντα νέες;
Κωστής Παλαμάς
Τα γράμματα
Πόσα γράμματα μεγάλα
μου ?μαθ? η καλή δασκάλα!
Πόσα γράμματα πολλά,
μακρουλά και στρογγυλά!
Σε μπελά μπήκα μεγάλο.
Πέστε μου, πού να τα βάλω;
Μες στη σάκα δε χωρούν.
Είναι τόσα, πού να μπουν;
Θα τα βάλω στο ταγάρι,
θα γεμίσω και τ? αμπάρι
κι όσα δε χωρούν κι εκεί
θα τα μπάσω στο σακκί.
Θα τα βάλω στο ζεμπίλι,
για να μην τα τρων οι ψύλλοι.
Θα τους πω: Γεια και χαρά
και του χρόνου πιο πολλά!
Χάρης Σακελλαρίου
Το κουδουνάκι
Αχ, αυτό το κουδουνάκι,
πώς χτυπάει στην αυλή!
Πότε κλάμα, πότε γέλιο
η φωνή του διαλαλεί.
Είναι κάτι απ? τη ζωή μας,
είναι του σκολειού η καρδιά,
μύριες νότες κελαηδάει
σαν πουλάκι στα κλαδιά.
Ντίγκιν, ντίγκιν, μαθητούδια,
παίξετε μες στην αυλή.
Όμως είν? απ? το παιχνίδι
η μελέτη πιο καλή.
Γιώργης Κρόκος
Χανιώτικα νέα (14'09.2014)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου