ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ 12

Τα κείμενα του δασκάλου, ποιητή, συγγραφέα και σχολιαστή Βαγγέλη Κακατσάκη στην εφημερίδα “Χανιώτικα Νέα”, παραβολικά και παραδοσιακά, σου κεντρίζουν το ενδιαφέρον και τα διαβάζεις ευχαρίστως μέχρι τέλος. Εκεί θα πληροφορηθείς θέματα και προβλήματα του τόπου μας, όπως και άλλα εντός και εκτός της χώρας μας.
Στέλιος Τζομπανάκης
Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ 12

ΒΑΓΓΕΛΗ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗ "Στα πεταχτά (Επιλογή από το 2012)"
Γράφει ο Στέλιος Τζομπανάκης

Έχουν γραφεί πολλά ευμενή σχόλια για το παραπάνω βιβλίο του φίλου Βαγγέλη και θα προσπαθήσω να μην τα επαναλάβω. Απλά επιθυμώ να γράψω δυο λόγια για τη στήλη που δίδει τον τόνο της εφημερίδας που καθημερινά διαβάζουμε. Τα κείμενα του δασκάλου, ποιητή, συγγραφέα και σχολιαστή Βαγγέλη Κακατσάκη στην εφημερίδα “Χανιώτικα Νέα”, παραβολικά και παραδοσιακά, σου κεντρίζουν το ενδιαφέρον και τα διαβάζεις ευχαρίστως μέχρι τέλος. Εκεί θα πληροφορηθείς θέματα και προβλήματα του τόπου μας, όπως και άλλα εντός και εκτός της χώρας μας. Θα μάθεις τη γνώμη των μαντιναδολόγων μας και τη σοφή εμπειρική άποψη του γέρω δασκάλου… Προς το τέλος διαβάζεις, συνήθως, μια ενδιαφέρουσα ιστορία από την αρχαία Ελλάδα και απολαμβάνεις ένα ποίημα, προτού μας αποχαιρετήσει.
Θυμάμαι πως σε μια συνδικαλιστική πορεία μας, τη δεκαετία του ’70, έξω από το κτήριο της Εθνικής Τράπεζας, του λέω -στο περίπου-: «Βαγγέλη μαζί με τους αγώνες, προσπάθησε να αναδείξεις περισσότερο και συστηματικότερα, το πολύμορφο ταλέντο σου στον γραπτό λόγο».
Δεν γνωρίζω αν επηρεάστηκε από τα λόγια μου, όμως σίγουρα βρήκε το δρόμο που του αξίζει.
Αξιέπαινη η έκδοση σε βιβλίο 72 κειμένων (επιλογή του 2012) με δαπάνη του ιδρυτή των “Χ.Ν.” Γιάννη Γαρεδάκη και η προσφορά του συγγραφέα των εσόδων από το βιβλίο στο πρόγραμμα “Βοήθεια στο σπίτι” του Κοινωφελούς Ιδρύματος “Αγία Σοφία”.
Κλείνω το μικρό μου αυτό κείμενο με αυτά που έγραψα στις 8 Μαΐου 2013 με την ευκαιρία της ανάληψης της διεύθυνσης της εφημερίδας από νέους δημοσιογράφους:
«Αφησα τελευταίο τον δάσκαλο, ποιητή, συγγραφέα, πιστό χριστιανό και εραστή του γενέθλιου τόπου τον Βαγγέλη Κακατσάκη, με τις έξυπνες και εύστοχες αναφορές του στα επίκαιρα προβλήματα που… μαντιναδολογώντας κλείνει τη στήλη του ποιητικά και αγαπητικά. “Χαιρετώ σας κι αγαπώ σας”».

"Χανιώτικα νέα'" (29.11.2013)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-epilogi-apo-2012/#ixzz2m7grUSwE
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

«ΕΝΑΣ ΓΕΡΟΣ Κρητικός εστεκόταν εμπρός στην έπαλξιν του Φιρκά και εκύτταζεν, εκύτταζεν, εκύτταζε την σημαία. [...] “Τι τηνέ θωρείς, καπετάνιε, τη σημαία; Δεν την εχόρτασες να τηνέ θωρής; Δεν την είδες εχτές;” τον ερώτησεν ένας. “Την είδα, παιδί μου· την είδα χτες για τον απατό μου! Σήμερο τηνέ θωρώ για άλλονε, για ένα σύντεκνό μου, που λαβώθηκε στα 97 και πέθανε από την πληγή”. Πριν να ξεψυχήση, όμως, απλώνοντας τη χέρα του κατά τα Χανιά, επρόφτασε και μου είπε:“Αν εσύ ζήσης, σύντεκνε, κι αξιωθής να δης τη σημαία μας να στηθή ετσά, στην ντάπια, να πας να τηνε δης, να τηνέ καλοδής, και να ’ρθης στο μνήμα μου να μου φωνάξης δυνατά: Την είδα σύντεκνε! Κι εγώ, έννοια σου, και θα σ’ ακούσω” [...]». Νικόλαος Ποριώτης 

Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
«ΕΥΛΟΓΗΤΗ ΚΑΙ αγία η ημέρα αύτη. Αιώνων πόθοι εξεπληρώθησαν. Αγώνες μακροί αλλ’ ένδοξοι εστεφανώθησαν με το έπαθλον το επιμόνως επιζητηθέν και μόνο αρμόζον, την Ένωσιν. Ημέρα τιμής μεγάλης αύτη δια την Κρήτην. Ημέρα ευτυχίας δια τους Κρήτας». Έτσι άρχιζε το κύριο άρθρο της εκείνη την μέρα την 1η Δεκεμβρίου 1913, η εφ. “Κρητική Επιθεώρησις”. Σαν χθες… Πριν από 100 χρόνια! Σαν αύριο… Μετά από 100 χρόνια! Στους αιώνες των αιώνων θα θυμάται η Κρήτη την ημέρα εκείνη…

“ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ Ημέρα Εκείνη”, όπως έγραψε σ’ ένα ποίημά του ο γράφων, λοιπόν. «Στη χειροπιαστή πραγματικότητα/ της πρώτης λέξης της φοβερής επωδού/ “Ενωσις ή θάνατος”./ Για να δουν τα μάτια, ν’ αφουγκραστούν τ’ αυτιά,/ να ψαύσουν τα χέρια, να μυρίσει η μύτη/ να γευτεί η γλώσσα, να νιώσει ο νους/ το σώμα της γιορτής./ Οπως οι παππούδες μας./ Τι η καρδιά πολλές φορές τους είχε ξεγελάσει».

ΤΟ ΣΩΜΑ της γιορτής εκείνης της ημέρας, της 1ης Δεκεμβρίου 1913. «Στο φρικτό Φιρκά./ Εδώ όπου, η σημαία της Ελλάδας,/ για πρώτη φορά επισήμως,/ κυμάτισε στον κρητικό ουρανό/ στέλνοντας “πρωτίστως/ το γλυκύ της ελευθερίας σάλπισμα,/ εις τας ψυχάς, αι οποίαι/ δεν ηυτύχησαν να ζήσωσιν”». Μα και το σώμα της γιορτής της αυριανής ημέρας, της 1ης Δεκεμβρίου 2013, της επετείου των 100 χρόνων απ’ την ημέρα εκείνη. Πάντα στον Φιρκά, που χρησιμοποιήθηκε από τους Τούρκους ως φυλακή των επαναστατών. Εδώ όπου θα κορυφωθεί το μεσημέρι η επανάληψη του… ανεπανάληπτου εκείνου τελετουργικού με την έπαρση της γαλανόλευκης. Να είμαστε, τουλάχιστον νοερά, όλοι εκεί!

«Ω! ΥΠΑΡΧΟΥΝ ακόμη πολλοί νέοι ορίζοντες για το ανθρώπινο γένος κι η Κρήτη, που βρέθηκε πάντα στα μεγάλα ξεκινήματα του κόσμου, μπορεί να κάνει τα καινούρια της οράματα. Όμως οι νέες και μεγάλες πορείες χρειάζονται πάντα γερά και καινούρια στιβάνια.
Η Κρήτη χρειάζεται ν’ αρματωθεί με τα σύγχρονα όπλα του πολιτισμού και να ξεκινήσει». Πώς να μη θυμηθώ τον Παππού, τον μητροπολίτη Κισάμου και Σελίνου Ειρηναίο Γαλανάκη (απ” το βιβλίο του “Ο Χριστός σημάδεψε την Κρήτη”, το απόσπασμα) γράφοντας τη στήλη… Και γιατί αυτός εμπνεύστηκε τη δημιουργία του Ιδρύματος “Ελευθέριος Βενιζέλος”, κάτω απ’ την καθοδήγηση του οποίου το κρητικό “εμείς”, γιορτάζει έτσι όπως με λαμπρότητα γιορτάζει την 100η επέτειο της Ένωσης.

ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ Ανδρέα, ωστόσο, του γνωστού και ως… Τρυποτηγανίτη, σήμερα, μην ξεχαστούμε. «Τους κουταλίτες σήμερα, νοικοκυρές θα ψήσουν/ Προσέχουν τα τηγάνια τους μην τύχει και τρυπήσουν», η μαντινάδα που μου έστειλε η Νεκταρία Θεοδωρογλάκη. Χρόνια πολλά και σε όσους-όσες έχουν την ονομαστική τους γιορτή, βέβαια…

ς«ΕΝΑΣ ΓΕΡΟΣ Κρητικός εστεκόταν εμπρός στην έπαλξιν του Φιρκά και εκύτταζεν, εκύτταζεν, εκύτταζε την σημαία. [...] “Τι τηνέ θωρείς, καπετάνιε, τη σημαία; Δεν την εχόρτασες να τηνέ θωρής; Δεν την είδες εχτές;” τον ερώτησεν ένας. “Την είδα, παιδί μου· την είδα χτες για τον απατό μου! Σήμερο τηνέ θωρώ για άλλονε, για ένα σύντεκνό μου, που λαβώθηκε στα 97 και πέθανε από την πληγή”. Πριν να ξεψυχήση, όμως, απλώνοντας τη χέρα του κατά τα Χανιά, επρόφτασε και μου είπε:“Αν εσύ ζήσης, σύντεκνε, κι αξιωθής να δης τη σημαία μας να στηθή ετσά, στην ντάπια, να πας να τηνε δης, να τηνέ καλοδής, και να ’ρθης στο μνήμα μου να μου φωνάξης δυνατά: Την είδα σύντεκνε! Κι εγώ, έννοια σου, και θα σ’ ακούσω” [...]». Νικόλαος Ποριώτη (εφημ. “Εστία”, 9 Αυγούστου 1909).

«Μεριάστε, κάστρα και νησιά και πολιτείες και χώρες,/ και σεις, Νίκες λευκόφτερες και Νίκες λευκοφόρες/ ανοίξτε δρόμο διάπλατο για να περάση η Κρήτη!/ Παλαίβοντας με τον Καιρό τον κοσμοκαταλύτη,/ πατώντας σε χαλάσματα, σε κόκκαλα σε στάχτη,/ γκρέμισε με τα χέρια της και το στερνό το φράχτη,/ που δράκοι τον εφύλαγαν, δράκοι τον είχαν κτίσει/ με χώμα απ’ την Ανατολή, με πέτρα από τη Δύση./ Ερχεται ψιλομέτωπη, μ’ ορθάνοιχτες αγκάλες·/ από τα χέρια της γλυστρούν μαύρων αιμάτων στάλες/ κι όπου πατούν τα πόδια της μένουν βαθιά τα χνάρια/ οι βράχοι, οι πέτρες, τα νερά, τα δέντρα, τα χορτάρια/ [...]»
Από το ποίημα “Στην Κρήτη” του Ιωάννη Πολέμη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (30.11.2013)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-18/#ixzz2m7LWUJQi
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Η ΚΡΗΤΗ της 1ης Δεκεμβρίου 1913… Η Κρήτη πριν από εκατό χρόνια! Η Κρήτη της 1ης Δεκεμβρίου 2013… Η σημερινή Κρήτη! Η Κρήτη της 1ης Δεκεμβρίου 2113… Η Κρήτη μετά από 100 χρόνια! Θα ’ναι το ίδιο περήφανοι οι Κρητικοί του 2113 για μας τους σημερινούς Κρητικούς, όπως είμαστε εμείς για τους χθεσινούς;

Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΣΑΝ ΦΕΤΟΣ η Ελλάδα μας έγινε πιο μεγάλη/ που πήρε στην αγκάλη της, της Κρήτης μας τα κάλλη! Άλλη μια μαντινάδα απ’ τον πρώτο… κατά τα πρεσβεία μαντιναδολόγο μας, τον Ηλία τον Σταματάκη για την Ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα. Κορυφώνονται σήμερα, αύριο και μεθαύριο, 29-30 Νοεμβρίου και 1 Δεκεμβρίου στην πόλη μας οι εκδηλώσεις για την επέτειο των 100 χρόνων.

Η ΚΡΗΤΗ της 1ης Δεκεμβρίου 1913… Η Κρήτη πριν από εκατό χρόνια! Η Κρήτη της 1ης Δεκεμβρίου 2013… Η σημερινή Κρήτη! Η Κρήτη της 1ης Δεκεμβρίου 2113… Η Κρήτη μετά από 100 χρόνια! Θα ’ναι το ίδιο περήφανοι οι Κρητικοί του 2113 για μας τους σημερινούς Κρητικούς, όπως είμαστε εμείς για τους χθεσινούς;

ΠΟΙΑ είναι αλήθεια, πέρα από τις εκδηλώσεις, η κληρονομιά που αφήνουμε στα παιδιά μας; Επί τάπητος το ερώτημα προχθές σε μια μεγάλη κουβέντα που κάναμε με τον φίλο μου τον γερω δάσκαλο. Δεν περιγράφεται με λόγια η αγωνία του φίλου μου για το αύριο της Κρήτης, για το αύριο της Ελλάδας…

ΓΙΑ ΝΑ ΘΕΡΙΣΟΥΜΕ πρέπει να σπείρουμε. Μόνο που αν σήμερα σπέρνουμε ανέμους, αύριο θα θερίσουμε θύελλες. Νόμος αυτός. Ενας νόμος που δεν τον κρατήσαμε και φτάσαμε σήμερα, ως χώρα, εκεί που φτάσαμε… Ας αγρυπνούμε τουλάχιστον από ’δω και πέρα…

ΕΛΛΑΣ Ελλήνων Ανέργων… «Είμαι νέος αλλά νοιώθω πως τελείωσα», δήλωσε για παράδειγμα, μεταξύ των άλλων ο 28χρονος Φώτης απ’ το Λαύριο, που έχει σπουδάσει αρχιτεκτονική, στη γερμανική εφημερίδα Tagesspiegel, και “φυσικά” είναι άνεργος. “Φυσικά”… Πόσο φυσικά ακούγεται μέσα στα εισαγωγικά η λέξη;

Η ΕΛΛΑΔΑ του Μνημονίου… Η Ελλάδα της Ανέχειας… Η Ελλάδα της Ανεργίας… Η Ελλάδα της Επαιτείας… Η Ελλάδα που ζητά απεγνωσμένα εδώ και τέσσερα χρόνια ένα μικρό φως στο βάθος του τούνελ, που την έβαλαν κυρίως οι έχοντες την ευθύνη της διακυβέρνησης της, “ζητείται ελπίς”, για να χρησιμοποιήσω τον τίτλο του γνωστού διηγήματος του Αντώνη Σαμαράκη.

ΟΧΙ, δεν είμαι απ’ τους απαισιόδοξους, απ’ αυτούς που τα βλέπουν όλα μαύρα κι άραχνα. Πάντα υπάρχει ελπίς! Πάντα! Το διαβάζω στα μάτια της Ωραίας Ελλάδας που λειτουργεί καθημερινά με παντοίους τρόπους την αλληλεγγύη. Όχι, δεν αποπαίδισεν το σπάνιο στην φύση και στην ιστορία είδος των Ελλήνων που επιμένουν να ζουν και να γράφουν, ακόμα κι όταν έχουν όλα τα θεριά εναντίον τους για να θυμηθώ τον Μακρυγιάννη, ιστορία σ’ αυτόν τον τόπο!

ΑΛΛΙΩΣ ξεκίνησα κι αλλιώς συνέχισα από ένα σημείο και μετά, όπως διαπίστωσα, ξαναδιαβάζοντας τα που έγραψα. Κατά μίαν έννοιαν… Κατά μία άλλη έτσι είναι πάντα τα “πεταχτά”. Ούτως ή άλλως “ω γέγραφε, γέγραφε”… Έχει και το μολυβάκι μου, δικαιώματα.

ΚΑΙ ΝΑ ΤΩΡΑ που του φανερώνεται μια άλλη [Κρήτη], χωρίς χώμα, χωρίς πέτρες, ένας τόπος άυλος σαν ουρανός. Τούτη η πατρίδα είναι πιο πλατιά, πιο πλούσια ακατάλυτη. Η σκλαβιά δεν την πατάει αυτήν – το εναντίο! Όταν σκλαβώνεται η επίγεια πατρίδα, αυτή ξεδιπλώνει τις σημαίες της, βάνει ψυχή στους σκλαβωμένους, τους ξεσηκώνει, φουσατεύει να λευτερώσει το χώμα της και τις πέτρες. Η απάνω πατρίδα που τον αξιώνει τώρα ο Θεός είναι η χριστιανική πίστη που ’χουνε τ’ αδέρφια του, η μια γλώσσα, η μία ιστορία, ο ένας τρόπος να στοχάζεσαι και ν’ αγαπάς” (Από τον “Κρητικό” του Παντελή Πρεβελάκη).

Οταν απ’ τ’ Αρκάδι ξεπετάχτηκε/ άγρια η φλόγα η μεγάλη/ η καρδιά των Κρητικών ψιθύρισε/ «θα χαρούμε μάνας την αγκάλη»…/ Όταν στ’ Ακρωτήρι το περήφανο/ γίνηκε κοντάρι το κορμί/ έδειξε πως γρήγορα θα ’ρχότανε/ η μεγάλη πολυπόθητη στιγμή./ Κι όταν και σημαία κι επανάσταση/ σήκωσε γι’ αυτήν ο Βενιζέλος/ φάνηκε απ’ το Θέρισο η Ένωση/ να ’χει το ποθούμενο το τέλος./ Και την πρώτη του Δεκέμβρη την αξέχαστη/ η Ελλάδα με την Κρήτη ένα σώμα/ στο Φιρκά ν’ ανεμίζει η γαλανόλευκη/ στήθηκε και μένει στον αιώνα!…

Το ποίημα “Ενωση” του Βασίλη Χαρωνίτη

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (29.11.2013)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-17/#ixzz2m2wrk5uF
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ

Το νέο βιβλίο της Λιάνας Δενεζάκη, που παρουσιάστηκε χθες, μεταφέρει τον αναγνώστη στα χρόνια του Βυζαντίου...

Δείτε περισσότερα... ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ

Το νέο βιβλίο της Λιάνας Δενεζάκη, που παρουσιάστηκε χθες, μεταφέρει τον αναγνώστη στα χρόνια του Βυζαντίου

«Ο  Δημήτριος κυνηγημένος από τους θεούς και προδομένος από τον Εκηβόλο, τον άρχοντα της περιοχής, μπαίνει σε ένα εμπορικό καράβι για να σωθεί. Πιάνεται αιχμάλωτος από πειρατές, αντρεύει και σμιλεύεται από τους ληστές της θάλασσας, μέχρι που συναντά τη Θεοδώρα, μια τυχοδιώκτρια, μια θεατρίνα του Ιπποδρόμου, με την οποία έχουν περισσότερα κοινά από όσα εκείνη τη στιγμή μπορούν να υποθέσουν. Οταν οι δρόμοι τους χωρίζουν, η Θεοδώρα βρίσκει την τόλμη να ονειρευτεί το θρόνο της μεγαλύτερης αυτοκρατορίας που ιδρύθηκε ποτέ κι εκείνος το θάρρος να επιστρέψει για να διεκδικήσει το σμαράγδι που ο Εκηβόλος τού έκλεψε: την Αριάδνη».
Στο νέο βιβλίο της Λιάνας Δενεζάκη, το οποίο παρουσιάστηκε χθες σε εκδήλωση που διοργάνωσαν η Ιερά Μητρόπολη Κυδωνίας και Αποκορώνου και οι εκδόσεις “Λιβάνη” στο Πολιτιστικό Κέντρο της Μητρόπολης, ο κεντρικός ήρωας ζει τη δική του Οδύσσεια μέχρι να βρει το “σμαράγδι” του, δηλαδή την αγάπη.
«Είναι ένα συγκλονιστικό μυθιστόρημα, το οποίο αρμοδένει τον μύθο με την ιστορία», σημείωσε η συγγραφέας Ευδοκία Σκορδαλά – Κακατσάκη η οποία μαζί με την τ. σύμβουλο προσχολικής αγωγής Αγγέλα Μάλμου παρουσίασαν το βιβλίο.
«Η ιστορία εκτυλίσσεται στον καιρό της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και ο βασικός ήρωας είναι ένα παιδί ο Δημήτριος, ο οποίος βλέπει να αλλάζει η ζωή του από τη μία στιγμή στην άλλη, όπως το κύμα -λέει- που το φυσάει ο άνεμος, καθώς μπλέκεται σε περιπέτειες και βρίσκεται αντιμέτωπος με κουρσάρους, πειρατές, πόρνες, διαβόλους και αγγέλους. Ο Δημήτριος είναι θα λέγαμε ο καλός της υπόθεσης και αντίπαλός του είναι ο Εκηβόλος ο οποίος τον μάχεται και τον ζηλεύει παρότι είναι άρχοντας, ενώ ο Δημήτριος είναι φτωχός», σημείωσε η κα Σκορδαλά – Κακατσάκη, υπογραμμίζοντας ότι στο επίκεντρο της διαμάχης ανάμεσα στον Δημήτριο και τον Εκηβόλο βρίσκεται η Αριάδνη την οποία διεκδικούν και οι δύο. «Για τον Δημήτριο το σμαράγδι είναι η Αριάδνη, αλλά για εμένα διαβάζοντας το μυθιστόρημα, που έχει καταπληκτική πλοκή και χαρακτήρες και γραφή κινηματογραφική, η Αριάδνη είναι η ίδια η αγάπη, η οποία διαποτίζει από την αρχή μέχρι το τέλος το μυθιστόρημα», ανέφερε η κα Σκορδαλά – Κακατσάκη.
Ερωτηθείσα από τα “Χ.Ν.” η συγγραφέας του βιβλίου Λιάνα Δενεζάκη, τι αποτέλεσε αφορμή και έμπνευση για τη συγγραφή του, σημείωσε ότι ήταν η αυτοκράτειρα Θεοδώρα και το πείσμα της. «Ήταν μια γυναίκα που ξεκίνησε από χαμηλά κοινωνικά στρώματα και κατάφερε να ανέβει στον θρόνο της μεγαλύτερης αυτοκρατορίας που ιδρύθηκε ποτέ. Αυτό το πείσμα και η τόλμη ήταν η αφορμή για τη συγγραφή του βιβλίου», ανέφερε ενώ για το ταξίδι πίσω στα χρόνια της βυζαντινής αυτοκρατορίας στο οποίο μεταφέρει τον αναγνώστη τόνισε: «Τα ταξίδια στην ιστορία με τις μυρωδιές, τις γεύσεις και τα αρώματα αλλά και τις περιπέτειες που κρύβουν, μου αρέσουν πολύ. Γι’ αυτό δημιούργησα μια μυθοπλασία που έχει ανακατευτεί με την ιστορία».
Παράλληλα η ιδιότητά της ως επαγγελματία εικονογράφου -όπως σχολίασε απαντώντας σε σχετικό ερώτημα- δεν θα μπορούσε να μην επηρεάσει τον τρόπο που γράφει καθώς όπως επεσήμανε αυτοί οι δύο κόσμοι βρίσκονται σε συνεχή αλληλεπίδραση.
Να σημειώσουμε ακόμα ότι αποσπάσματα από το βιβλίο διάβασε η τ. διευθύντρια της ΕΡΑ Χανίων Αννα Μακράκη – Καρέλλα, ενώ ο δάσκαλος και ο λογοτέχνης Βαγγέλης Κακατσάκης συντόνισε την εκδήλωση.
Αξίζει τέλος να σημειωθεί ότι τα έσοδα από τις πωλήσεις του βιβλίου θα διατεθούν για τον ξενώνα που θα φιλοξενεί συνοδούς ασθενών του Νοσοκομείου Χανίων.

Χανιώτικα νέα (28.11.2013)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/ena-logotechniko-taxidi-proorismo-tin-agapi/#ixzz2lwscvlK2
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΤΟΝ ΗΡΑΚΛΗ να φέρναμε απ’ τη μυθολογία δύσκολα θα καθάριζε την κόπρο του Αυγεία. Εχει, μου φαίνεται, δίκιο ο Εννιαχωριανός σ’ αυτήν του την μαντινάδα. Βουνά πανύψηλα η κόπρος στο… βασίλειο του Αυγεία, ενώ τα νερά στους διπλανούς ποταμούς έχουν λιγάνει επικίνδυνα.

Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΙΕΡΟΣ O ΣΚΟΠΟΣ της παρουσίασης χθες στο Πολιτιστικό Κέντρο της Μητρόπολης Κυδωνίας και Αποκορώνου του ιστορικού μυθιστορήματος της Λιάνας Δενεζάκη “Το Σμαράγδι και η θάλασσα”, (εκδ. “Λιβάνη”) αφού τα έσοδα από τις πωλήσεις του θα διατεθούν για τον ξενώνα που θα φιλοξενεί συνοδούς ασθενών του Νοσοκομείου Χανίων. Ορθοδοξία πάει να πει ορθοπραξία για να χρησιμοποιήσω την εξήγηση, την ερμηνεία του Παππού, του Αγίου Ειρηναίου Γαλανάκη του Χριστιανού.

ΚΑΙ Η ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ του βιβλίου “Η ιατρική περίθαλψη στην επαρχία Σελίνου – τα πρώτα 50 χρόνια από την τουρκική απελευθέρωση (1900 – 1950)”, ενός πραγματικά υπέροχου βιβλίου, που έγραψε ο και επίτιμος πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Χανίων πάνω απ’ όλα τ’ άλλα, λάμπων συμπολίτης μας Ευτύχης Λαμπουσάκης. Δίπλα στο Πολιτιστικό της Μητρόπολης, στο Πνευματικό Κέντρο μιάμιση ώρα αργότερα. Πάμε παρακάτω…

ΓΙ’ ΑΛΛΗ μια, τέταρτη(!!) χρονιά, θα κάνουμε στην πόλη μας Χριστούγεννα “στη… σκιά του μνημονίου”, όπως έγραψε χθες στο κύριο θέμα της η εφημερίδα μας. Κατά 50% θα είναι λέει, μειωμένο το κόστος των χριστουγεννιάτικων εκδηλώσεων του δήμου Χανίων και στα περυσινά επίπεδα ο φωτισμός. Ανάγκα Μνημονίου και Δήμοι πείθονται.

ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ του Μνημονίου, το Μνημόνιο… Τα Μνημόνια, των Μνημονίων, τα Μνημόνια… Κλίνουμε και ξανακλίνουμε στον ενικό και στον πληθυντικό αριθμό τη λέξη, αφού δεν έχουμε τη δύναμη να τους κλείσουμε κατάμουτρα την πόρτα. Αλίμονος του που δεν έχει νύχια για να ξυστεί και δόντια για να δαγκάσει, όταν πρέπει να δαγκάσει, μου είπε τις προάλλες σε γενομένη συζήτηση ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος.

ΤΟΝ ΗΡΑΚΛΗ να φέρναμε απ’ τη μυθολογία δύσκολα θα καθάριζε την κόπρο του Αυγεία. Εχει, μου φαίνεται, δίκιο ο Εννιαχωριανός σ’ αυτήν του την μαντινάδα. Βουνά πανύψηλα η κόπρος στο… βασίλειο του Αυγεία, ενώ τα νερά στους διπλανούς ποταμούς έχουν λιγάνει επικίνδυνα.

ΑΝΟΙΓΩ παρένθεση. Η μεταφορική φράση “κόπρος του Αυγεία” προήλθε από τις μεγάλες ποσότητες κοπριάς που είχε μαζευτεί επί 30 χρόνια από τα 3.000 βόδια του μυθικού βασιλιά της Ηλείας Αυγεία. Ο Ηρακλής την καθάρισε μέσα σε μια μέρα σκάβοντας δυο μεγάλα αυλάκια στα θεμέλια των στάβλων και στρέφοντας μέσα από αυτά τα νερά του Πηνειού και του Αλφειού. Εκτός από δυνατός ήταν και πανέξυπνος ο Ηρακλής! Κλείνω την παρένθεση.

ΖΗΤΕΙΤΑΙ καμαριέρα για εθελοντική εργασία… Το είδαμε κι αυτό ως μικρή αγγελία στην ιστοσελίδα της “Χρυσής Ευκαιρίας”. Ζητείται καμαριέρα για να μας πληρώνει επειδή θα εργάζεται… Οχι αυτό δεν το είδαμε ακόμα!

ΟΙ ΑΡΑΒΕΣ ήταν άνθρωποι που τηρούσαν τις φιλίες και τις υποσχέσεις τους, εφαρμόζοντας το ακόλουθο τυπικό: Ανάμεσα σε αυτούς που επιθυμούσαν να συνάψουν φιλία στεκόταν ένας άνδρας που κρατούσε στα χέρια του μια κοφτερή πέτρα. Με την πέτρα αυτή έκανε μια τομή στις παλάμες των χεριών τους, κοντά στον αντίχειρα, και ύστερα, παίρνοντας από το ρούχο καθενός ένα χνούδι, έβαφε με το αίμα τους εφτά πέτρες που είχαν τοποθετηθεί ανάμεσά τους, επικαλούμενος τον Διόνυσο και την Ουρανία. Μετά το τελετουργικό αυτός που έδινε τον όρκο παρουσίαζε στους φίλους του τον καινούργιο του φίλο, για να τον εμπιστεύονται και να τον βοηθούν. (Από το βιβλίο “Η άλλη όψη της Ιστορίας”, εκδ. “Σαββάλας”).

«Καθημερινά,/ στις σειρές των θρανίων/ στις γραμμές του λόχου/ στις αίθουσες θεαμάτων/ στις ουρές προτεραιότητας,/ τα μάτια μας βλέπουν/ τις πλάτες των άλλων./ Οι αγαπημένες μορφές χάθηκαν/ πίσω απ’ τα σύννεφα των φροντίδων./ Οι ζεστές φωνές τους παραμορφώθηκαν/ στους παλμούς των τηλεφώνων./ Τα χαμόγελά τους πέτρωσαν/ στης αβεβαιότητας τη φρίκη./ Μέρα με τη μέρα/ οι άνθρωποι γύρω μας/ γίνονται σχήματα/ αγέλαστα, ανέκφραστα, βουβά./ Στον απέλπιδο δρόμο μας/ χάσαμε των ανθρώπων τα πρόσωπα!/ Πώς θα μπορέσουμε να δούμε/ το Δικό Σου πρόσωπο, Θεέ μου;».

Το ποίημα “Θεού πρόσωπο” του Νίκου Νικολόπουλου.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (28.11.2013)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-16/#ixzz2lwkQW7kK
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ...

Δεν ξέρω γιατί, αλλά νιώθω ότι τελικά δεν είμαστε και τόσο έξυπνοι όπως θέλουμε να αυτοπροσδιοριζόμαστε! Ενας ολόκληρος κόσμος που συνεχώς υποπίπτει σε λάθη, και δεν μαθαίνει από αυτά, μάλλον πως δεν είναι σοφός!
Δείτε περισσότερα... ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ...
Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης

Αχ, Ευρώπη...

Εχω ξαναγράψει αρκετές φορές για τη «μετάλαξή» μας σε… κάτι μεταξύ οικονομολόγου, λογιστή και οικονομικού αναλυτή…
Γι” αυτήν τη σχιζοφρενική κατάσταση που βιώνουμε εδώ και αρκετά χρόνια η οποία -πολλούς από εμάς που ούτε το διανοούμαστε στο παρελθόν- μας έχει κάνει να διαβάζουμε τις οικονομικές στήλες των εφημερίδων και οι αθεόφοβοι να επιχειρούμε και αναλύσεις λες κι είμαστε ο… Στουρνάρας!
…Είναι μια κωμικοτραγγική εικόνα να παρακολουθείς τα πηγαδάκια, μικρών και μεγάλων να αναλίσκονται σε τέτοιου είδους “οικονομικές συζητήσεις και αναλύσεις” προσπαθώντας να επιλύσουν το δημοσιονομικό πρόβλημα όχι μόνον της Ελλάδος αλλά και ολόκληρης της Ευρώπης… για να μη πω του πλανήτη.
Ετσι συνέβη και με τον γράφοντα που διαβάζοντας την είδηση -που άλλου παρά στις οικονομικές σελίδες- ότι «τα νέα χαρτονομίσματα των 10 ευρώ θα έχουν την ονομασία “Ευρώπη” και στο ολόγραμμα και το υδατογράφημά τους θα απεικονίζεται προσωπογραφία της Ευρώπης, μορφή της… ελληνικής μυθολογίας», αυτό που ξεστόμισα ήταν ένα απλό… “Αχ Ευρώπη”. Ανακάλεσα την εικόνα της καβάλα πάνω στον ταύρο αλλά την ίδια ώρα συνειρμικά σκέφτηκα και το ομόνυμο τραγούδι που εν έτει 1985 είχε γράψει ο Τζίμης Πανούσης.
«Αχ Ευρώπη, αχ Ευρώπη εσύ μας μάρανες» έλεγε ο Τζιμάκος και μιλούσε για βάρβαρους που μας την έφεραν, που «μας θάμπωσαν με δώρα, με χαντρούλες πολύχρωμες και κουτιά κόκα κόλα»!
Δεν ξέρω γιατί, αλλά νιώθω ότι τελικά δεν είμαστε και τόσο έξυπνοι όπως θέλουμε να αυτοπροσδιοριζόμαστε! Ενας ολόκληρος κόσμος που συνεχώς υποπίπτει σε λάθη, και δεν μαθαίνει από αυτά, μάλλον πως δεν είναι σοφός!
Πολύ ωραία το “χαν πει εξάλλου οι αρχαίοι ημών πρόγονοι -ναι αυτοί μάλλον ήταν εξυπνότεροι από εμάς- το «δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού».
Εμείς όμως τώρα ξαναθαμπωνόμαστε από… δολωματάκια και αναπτερώνεται(;) το ηθικό μας, από το γεγονός ενός υδατογραφήματος που θα είναι πάνω στο νέο χαρτονόμισμα!
Πάλι… με αφορμή αυτήν την περί ης ο λόγος είδησης «ακούω» τους λογής-λογής εξυπνούληδες να ομιλούν για τα «αρχαία φώτα του πολιτισμού που πρώτοι εμείς δώσαμε και τώρα αυτοί οι… κακοί ξένοι δεν μας το αναγνωρίζουν».
Εχει καταντήσει τουλάχιστον γραφικό να εμμένουμε σε αυτήν την πολυπαιγμένη μαγνητοταινία που πλέον δεν ακούγεται και καλά από το πολύ αναμάσημα!
Πολλές φορές αναρωτιέμαι πώς θα μας χαρακτηρίσουν οι Ιστορικοί του μέλλοντος, εμάς τους αυτοχαρακτηριζόμενους νεοέλληνες… που ζήσαμε στα τέλη του 20ου και στις αρχές του 21ου αιώνα…

Χανιώτικα νέα (27.11.2013)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/ach-evropii/#ixzz2lqVnUruv
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ

Παρουσίαση του βιβλίου της συγγραφέα Λιάνας Δενεζάκη με τίτλο “Το Σμαράγδι και η θάλασσα” διοργανώνουν η Ιερά Μητρόπολη Κυδωνίας και Αποκορώνου και οι εκδόσεις Λιβάνη την Τετάρτη 27 Νοεμβρίου, στις 6:30 μ.μ., στο Πολιτιστικό Κέντρο της Μητρόπολης (Αντωνίου Γιάνναρη 2).
Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι: Ευδοκία Σκορδαλά – Κακατσάκη, συγγραφέας, Αγγέλα Μάλμου, τ. σύμβουλος προσχολικής αγωγής.
Αποσπάσματα θα διαβάσει η κα Αννα Μακράκη – Καρέλλα, τ. διευθύντρια της ΕΡΑ Χανίων.
Την εκδήλωση θα συντονίσει ο κ. Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης, δάσκαλος, λογοτέχνης.
Θα ακολουθήσει κέρασμα.
Τα έσοδα από τις πωλήσεις του βιβλίου θα διατεθούν για τον ξενώνα που θα φιλοξενεί συνοδούς ασθενών του Νοσοκομείου Χανίων.
Είσοδος ΕλεύθερηΖ.

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/parousiasi-vivliou-tis-lianas-denezaki/#ixzz2lkwfUTOd
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial 

Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ μα και του Αγίου Νίκωνα του “Μετανοείτε” σήμερα. Προστάτης των μικρών και των αρρώστων παιδιών που τα “στυλώνει”, μα και των εγκύων γυναικών, ο πρώτος, που ήταν επίσκοπος Παφλαγώνος. Ένα είδος λαϊκού ιεροκήρυκα, που περιόδευσε και κήρυξε σε πολλά μέρη της Ελλάδας (ένα απ’ αυτά και η Κρήτη), επαναλαμβάνοντας συνεχώς τη λέξη “μετανοείτε”, ο δεύτερος, που είναι πολιούχος της Σπάρτης, όπου τον γιορτάζουν με μεγάλη λαμπρότητα.Πολλοί οι Στυλιανοί (Στελήδες, Στέλιοι), και οι Στυλιανές (Στέλλες) που ξέρω άλλωστε, ούτε έναν όμως Νίκωνα. Χρόνια πολλά και καλά στους εορτάζοντες και στις εορτάζουσες σήμερα και, βεβαίως στις Αικατερίνες (Κατίνες, Καίτες και όπως αλλιώς τις λέμε), με μια μέρα καθυστέρηση

Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΤΙΣ ΤΕΣΣΕΡΙΣ εποχές, για να ’χουμε να πορευόμαστε, μας κληροδοτεί ο δάσκαλος – ποιητής ή ο ποιητής δάσκαλος, αν προτιμάτε Γιάννης Κουβαράς, στη “Διαθήκη” του. Τίποτα, ωστόσο, κατά δήλωσή του, δεν του έχει μείνει για ν’ αφήσει στους μαθητές του, αφού όλα τους τα έχει δώσει. Ζητούνται οι ορισμοί του ποιητή, του δασκάλου και του δασκάλου – ποιητή ή του ποιητή δασκάλου…

ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ μα και του Αγίου Νίκωνα του “Μετανοείτε” σήμερα. Προστάτης των μικρών και των αρρώστων παιδιών που τα “στυλώνει”, μα και των εγκύων γυναικών, ο πρώτος, που ήταν επίσκοπος Παφλαγώνος. Ένα είδος λαϊκού ιεροκήρυκα, που περιόδευσε και κήρυξε σε πολλά μέρη της Ελλάδας (ένα απ’ αυτά και η Κρήτη), επαναλαμβάνοντας συνεχώς τη λέξη “μετανοείτε”, ο δεύτερος, που είναι πολιούχος της Σπάρτης, όπου τον γιορτάζουν με μεγάλη λαμπρότητα.

ΠΟΛΛΕΣ ΟΙ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ του Αγίου Στυλιανού στον τόπο μας (στον Κλαδισό η πιο γνωστή), καμία, εξ όσων γνωρίζω, ωστόσο, του Αγίου Νίκωνα. Πολλοί οι Στυλιανοί (Στελήδες, Στέλιοι), και οι Στυλιανές (Στέλλες) που ξέρω άλλωστε, ούτε έναν όμως Νίκωνα. Χρόνια πολλά και καλά στους εορτάζοντες και στις εορτάζουσες σήμερα και, βεβαίως στις Αικατερίνες (Κατίνες, Καίτες και όπως αλλιώς τις λέμε), με μια μέρα καθυστέρηση…

«ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ με την ψήφο μας, ήρθαν στην εξουσία, επιάσανε το νόημα κι έχουν περιουσία», μας λέει στη σημερινή του μαντινάδα ο Γιάννης Μαλαξιανάκης, που είναι γνωστός σαν Εννιαχωριανός. Δεν ισχύει, βέβαια, αυτό για όλους, να το πούμε αυτό, η γενική εντύπωση ωστόσο είναι άλλη…

ΕΙΔΟΣ ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑΣ θεωρεί το κράτος μας το πετρέλαιο θέρμανσης για τα σχολεία. Να βάλουν το χέρι τους στις τσέπες των γονιών οι Σύλλογοί τους κι όλο και κάτι θα βρούνε. Πρόβλημα;

ΝΙΚΗ ΓΙΑ τον Α.Ο. Χανιά, ισοπαλία για τον Κισσαμικό, ήττα για τον Α.Ο. Πλατανιάς προχθές, στους αγώνες που έδωσαν για τα πρωταθλήματα που μετέχουν. Γλυκόπικρη η Κυριακή για τους Χανιώτες φιλάθλους, που θέλουν πάντα νίκες και για τις τρεις ομάδες μας. Για να δούμε, αν θα δούμε κάποια φορά και το τρία στα τρία…

ΓΙΑΝΝΗ ΚΟΥΒΑΡΑ, φιλόλογο – ποιητή, Αθήνα: Λάβετε φάγετε την αδυναμία μου, λες και στα ποιήματα της “Μέσα Θάλασσας”, της ποιητικής σου συλλογής που είχες την καλοσύνη, να μου στείλεις. Σε μια πρώτη ανάγνωση. Σε μια δεύτερη, και σε μια τρίτη, ωστόσο (κι αν διαβάζονται κι αν ξαναδιαβάζονται τα ποιήματά σου, φίλε!) να μεταλάβουμε απ’ το άγιο δισκοπότηρο της ποίησής σου, για να πάρουμε δύναμη, μας καλείς. Πίετε εξ αυτής πάντες, μας λες με τον δικό σου μοναδικό τρόπο. Έρρωσο! Κατάπολλα τα ευχαριστώ μου, και από εδώ για τα καλά σου λόγια και βέβαια για τη θερμή αφιέρωση…

Ο ΑΝΤΩΝΙΟΣ και ο Οκταβιανός συμφώνησαν να διαιρέσουν τις ρωμαϊκές κτήσεις και να τις μοιραστούν, με σύνορο την Αδριατική. Έτσι ο Οκταβιανός πήρε τις ρωμαϊκές κτήσεις της δυτικής Ευρώπης και ο Αντώνιος την Ελλάδα και την Ανατολή. Τη Σικελία και τη Σαρδηνία συμφώνησαν να τις παραχωρήσουν στον Σέξτο Πομπήιο, που είχε πειρατική ναυτική δύναμη. Αυτός κάλεσε για δείπνο τον Αντώνιο στο πλοίο του, για να σφραγίσουν τη συμφωνία. Ενώ, λοιπόν, το συμπόσιο βρισκόταν στην ακμή του, και ενώ λέγονταν πολλά αστεία για τον Αντώνιο και την Κλεοπάτρα, ο πειρατής Μηνάς πλησίασε τον Πομπήιο και του είπε κρυφά: «Θέλεις να κόψω τις άγκυρες του πλοίου και να σε κάνω κύριο όχι μόνο της Σαρδηνίας και της Σικελίας, αλλά και όλου του ρωμαϊκού κράτους;» Ο Πομπήιος, όταν το άκουσε αυτό σκέφτηκε για λίγο και μετά του απάντησε: «Επρεπε, Μηνά, να το κάνεις αυτό χωρίς να μου το πεις. Τώρα, ας αρκεστούμε σ’ αυτά που πήραμε, γιατί αρνούμαι να γίνω επίορκος». (Από το βιβλίο “Η άλλη όψη της Ιστορίας”, εκδ. “Σαββάλας”).

«Σας κληροδοτώ φίλοι μου/ Τις Τέσσερις Εποχές/ Να ’χετε να πορεύεσθε/ Όταν οι άλλες/ Συγχωνευθούν σε Μία/ Τα ωραία ηλιοβασιλέματα/ Στην Πάργα, στη Θήρα, στη Μήθυμνα/ Μια λωρίδα θάλασσας/ Κιτριές Κορώνη, Φοινικούντα/ Προπαντός τα ωραία ποιήματα/ ΧΑΜΗΛΟΦΩΝΩΣ, ΔΟΞΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ, ΕΛΕΝΗ/ΧΑΡΗΣ, 15η ΚΡΑΥΓΗ,… Μυριάδες άλλα/ Τους λίγους μου στίχους/ Ίσκιους κι απόηχους/ Αγαπημένων ποιητών/ Τα λίγα μου υπάρχοντα/ Στους άρχοντες άστεγους/ Που δεν τα χρειάζονται/ Σας αφήνω τον ίσκιο μου/ Ν’ αναπαύεστε Εν ώρα μεσημβρινής νοσταλγίας/ Και σε σας μαθητές μου/ Τι να αφήσω/ Που όλα μου τα πήρατε;»
Το ποίημα “Η Διαθήκη μου” του Γιάννη Κουβαρά.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (26.11.2013)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-15/#ixzz2lkqkUjuU
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

 Για το Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών και Μελετών “Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος”, που ίδρυσε ως έκφραση του κρητικού εμείς το 2000 ο Μεγάλος Παππούς της Κρήτης ο Αγιος Ειρηναίος Γαλανάκης, που κοιμήθηκε πρόσφατα, ο λόγος. Για το σπουδαιότερο ίσως “εγκαλώπισμα” και “καύχημα” του τόπου μας, που κινδύνευει άμεσα να κλείσει, μέσα στο κλίμα της οικονομικής κρίσης. “Ενωση… Ακου αυτή την κραυγή”. Κι αυτήν την κραυγή, την κραυγή της αγωνίας… 

Δείτε περισσότερα... ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Ενωση… Ακου αυτήν την κραυγή (1)

Σε πέντε ενότητες/εικόνες δομείται το παραστασιακό δρώμενο με τίτλο «ΕΝΩΣΗ… Ακου αυτήν την κραυγή» που παρουσιάζεται αύριο, Τρίτη 26 Νοεμβρίου απ’ τους μαθητές της Στ2 τάξης του Δημοτικού Σχολείου του Ναυστάθμου Κρήτης έχοντας σε ρόλο εμψυχωτή τον δάσκαλο Αριστόκριτο Τομαζινάκη, στο Πνευματικό Κέντρο της Πόλης μας. Ενα δρώμενο βασισμένο στην Ενωση της Κρήτης με την Ελλάδα, τις αξίες και τα νοήματά της. Μια απ’ τις πολλές, πάμπολλες, (όλες άξιες εύφημης μνείας) εκπαιδευτικές δράσεις που πραγματοποιούνται στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για τα 100 χρόνια από την Ενωση της Κρήτης με την Ελλάδα, με συντονιστές την Περιφέρεια Κρήτης και το Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών και Μελετών «Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος». “Η σημασία της Ενωσης της Κρήτης μέσα από τα μάτια των σημερινών μαθητών”, “Ιχνηλατώντας στα μονοπάτια του χθες, σχεδιάζοντας την πορεία του μέλλοντος. Ενα οδοιπορικό στην Ιστορία της Ενωσης”, “Από τη γνώση στη μεταγνώση – Ενα ταξίδι ανακάλυψης και μετουσίωσης της τοπικής ιστορίας”, “Μιλώ για την Ενωση στην Κρήτη και αλλού”, “Τα Χανιά θυμούνται την Ενωση… του χώρου μιλήματα”, “Ζωγραφίζω την Ενωση” οι τίτλοι κάποιων από αυτές τις εκπαιδευτικές δράσεις, για να μείνομε μόνο στον Νομό μας. Ενωση… Ακου αυτήν την κραυγή, την κραυγή της από φλόγες ζωσμένης Κρήτης, που σπα τα βαριά της σίδερα και «σαν πρώτα χτυπιέται χτυπά/ και γοργή κατεβαίνει» για να θυμηθώ τον Γεώργιο Παράσχο.
Θα ήμουν ο τελευταίος που δεν θα εξήρε τον ρόλο που έπαιξαν για να ακουστεί αυτή η «κραυγή» στα σχολεία της Κρήτης, όλων των βαθμίδων, οι αρμόδιοι φορείς και συγκεκριμένοι εκπαιδευτικοί. Πάνω απ’ όλα και πρώτα απ’ όλα στο Ιδρυμα που φέρει το όνομα του Εθνάρχη ανήκουν τα εύσημα. Οπως και για όλες τις κάθε είδους εκδηλώσεις της εκατονταετηρίδας άλλωστε, που έχουν ενταχθεί στο σχετικό πρόγραμμα και που κορυφώνονται στις 29-30 Νοεμβρίου και 1 Δεκεμβρίου…

Ενωση… Ακου αυτήν την κραυγή (2)

Εμείς στην Κρήτη λέμε πως το μπόι ενός ανθρώπου
τελειώνει στον λαιμό και από εκεί αρχίζει το ανάστημα. Κι αυτό το ανάστημα ο Ελευθέριος Βενιζέλος το είχε.
Γι’ αυτό βρίσκομαι σήμερα εδώ.
Μάρω Δούκα

«Θαυμαστό» και «ελπιδοφόρο», το ξεκίνημά του, «κατά πάντα αξιοθαύμαστη, αποδοτική και καρποφόρα σε όλα τα επίπεδα» «η μέχρι σήμερα λειτουργία και πορεία του», για να χρησιμοποιήσω λέξεις και φράσεις από την επιστολή που έστειλε πρόσφατα ο αρχιεπίσκοπος Κρήτης Ειρηναίος Αθανασιάδης στον υπουργό Παιδείας Κωνσταντίνο Αρβανιτόπουλο. Για το Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών και Μελετών “Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος”, που ίδρυσε ως έκφραση του κρητικού εμείς το 2000 ο Μεγάλος Παππούς της Κρήτης ο Αγιος Ειρηναίος Γαλανάκης, που κοιμήθηκε πρόσφατα, ο λόγος. Για το σπουδαιότερο ίσως “εγκαλώπισμα” και “καύχημα” του τόπου μας, που κινδύνευει άμεσα να κλείσει, μέσα στο κλίμα της οικονομικής κρίσης. “Ενωση… Ακου αυτή την κραυγή”. Κι αυτήν την κραυγή, την κραυγή της αγωνίας… «Δεν περιμέναμε ποτέ τέτοια απαξιωτική αντιμετώπιση από το κράτος» ανέφερε μεταξύ των άλλων στην μεγάλης απήχηση συνέντευξη Τύπου που δόθηκε προ ημερών (22 Νοεμβρίου τ.ε.) στο Κεντρικό Κτήριο του Μουσείου Μπενάκη στηνΑθήνα, με θέμα “Το Εθνικό Ιδρυμα Ελ. Βενιζέλος αντιμέτωπο με την οικονομική κρίση και το περιορισμένο κρατικό ενδιαφέρον”, ο και κινών εξαρχής τα νήματά του, κατευθυντήριος νους του, γενικός διευθυντής του Νίκος Παπαδάκης (φωτ.). Δίπλα του οι Θάνος Βερέμης, Ελένη Γαρδίκα – Κατσιαδάκη, Γιώργος Γραμματικάκης, Αγγελος Δεληβοριάς, Μάρω Δούκα, Κώστας Κωστής, Μαρίνα Λαμπράκη – Πλάκα και Θεόδωρος Φορτσάκης, σε ρόλο συνηγόρου.
Παρούσα στην εκδήλωση και η κυρία Λιλή Βενιζέλου, ενώ κάθε μέρα προστίθενται ολοένα και περισσότερες προσωπικότητες του πνευματικού μα και του πολιτικού κόσμου στον αγώνα που γίνεται να μη σβήσουν τα φώτα του Ιδρύματος. «Να δείτε το θέμα, να κάνετε ό,τι μπορείτε και να συμβάλετε προσωπικώς και υπηρεσιακώς να μη κλείσει και να συνεχίσει τη λειτουργία του» γράφει στην περί ου ο λόγος επιστολή του ο αρχιεπίσκοπος, για να επιστρέψω σ’ αυτόν. Να ακούσει η Πολιτεία αυτήν την κραυγή, αυτό το σήμα κινδύνου που εκπέμπει το Ιδρυμα. Οντας βέβαιος ότι οι απλοί πολίτες την έχουν ήδη ακούσει…

Χανιώτικα νέα (25.11.2013)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/enosi-akou-aftin-tin-kravgi-1/#ixzz2leZCd44d
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ (ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ)

Παρουσίαση και στα Χανιά του βιβλίου "ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ (Επιλογή από το 2012)". Τα έσοδα από την πώληση του βιβλίου κατά την εκδήλωση θα διατεθούν για τα συσσίτια της ενορίας των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Νέας Χώρας.

Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ (ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ)

Στην Ελλάδα της αλληλεγγύης είναι αφιερωμένο το βιβλίο “Στα πεταχτά (Επιλογή από το 2012)” του Βαγγέλη Θ. Κακατσάκη, που περιλαμβάνει 72 κείμενα (7 από κάθε μήνα) και το οποίο  κυκλοφορήθηκε από το Κοινωφελές Ίδρυμα “Αγία Σοφία”, με χορηγία της εφημερίδας “Χανιώτικα νέα”.

Η στήλη “Στα πεταχτά”, που βρίσκεται στην 3η σελίδα της εφημερίδας “Χανιώτικα νέα” συνεχώς από τον Ιούνιο του 2004, κάθε Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο είναι πολλά πράγματα μαζί στη συσκευασία του ενός. Πρόκειται για ένα ιδιότυπο, “κοινωνικά ευαίσθητο, επιγραμματικό αλλά και ουσιώδες”, λογοτεχνικό στη βάση του, με άποψη, “πολυ-χρονογράφημα”, μέσα στο οποίο χωρούν “τα πάντα όλα”: Ο ευρηματικός σχολιασμός της τρέχουσας πολιτικής κοινωνικής και πολιτισμικής καθημερινότητας, η συν-κινησιακή αναφορά σε συμβάντα απ’ την “ιδιωτική οδό” του χρονογράφου και, σε καθημερινή βάση, η παράθεση μιας μαντινάδας, ενός ιστορικού ανέκδοτου και, εν κατακλείδι, εν είδει σχολίου, ενός ποιήματος. Για “πηγή γνώσης και ερέθισμα για να πετάξει η σκέψη, ο νους πέρα από την καθημερινότητα” κάνει λόγο, μεταξύ των άλλων στον πρόλογό του ο ιδρυτής των “Χανιώτικων νέων” Γιάννης Γαρεδάκης, ενώ στο δικό του πρόλογο το Δ.Σ. του Κοινωφελούς Ιδρύματος “Αγία Σοφία” χαιρετίζει με έμφαση το γεγονός ότι “μια δημοφιλής στήλη μιας από τις σοβαρότερες εφημερίδες της χώρας έγινε βιβλίο”.

Η όποια αξία του βιβλίου που αποτελεί κατά κάποιον τρόπο και ένα είδος επιτομής, αλλά και μια δειγματική αναδρομή για τα που τραβήξαμε ως χώρα και περάσαμε ως πολίτες άλλη μια πολύ δύσκολη “μνημονιακή” χρονιά, γίνεται, ωστόσο, σίγουρα μεγαλύτερη απ’ το ότι διανθίζεται με 72 σχετικά με τα κείμενα, σκίτσα επικαιρότητας του Μπάμπη Κιαγιά (δικό του και το εξώφυλλο), καθώς  οι καλοί γελοιογράφοι έχουν ένα ξεχωριστό τρόπο να παρουσιάζουν τα πρόσωπα, τα πράγματα και τις καταστάσεις…

Να σημειωθεί ότι τα έσοδα από την πώληση του βιβλίου (στα Χανιά διατίθεται και από τα βιβλιοπωλεία ΠΕΤΡΑΚΗ και ΓΡΑΦΗ) θα διατεθούν για το πρόγραμμα “Βοήθεια στο Σπίτι” του Κοινωφελούς Ιδρύματος “Αγία Σοφία” και άλλων φορέων που υπηρετούν την αλληλεγγύη.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης γεννήθηκε στο Νίππος Χανίων από γονείς αγρότες το 1948. Είναι απόφοιτος της Μαρασλείου Παιδαγωγικής Ακαδημίας, σπούδασε στην Πάντειο Σχολή (σημερινό Πάντειο Πανεπιστήμιο) και μετεκπαιδεύτηκε στις Επιστήμες της Αγωγής. Εργάστηκε για 3 χρόνια στο Οικοτροφείο Αρρένων Κισάμου, της Μητρόπολης Κισάμου και Σελίνου, ως παιδαγωγός, επί εποχής του μητροπολίτη Ειρηναίου Γαλανάκη, και 36 χρόνια ως δάσκαλος. Έχει ασχοληθεί ενεργά, για μια 20ετία περίπου, με το συνδικαλισμό και συνεχίζει ν’ ασχολείται εδώ και 40 χρόνια με τον πολιτισμό και την παράδοση. Είναι συνεργάτης της εφημερίδας “Χανιώτικα νέα” από τα μέσα της δεκαετίας του 1970 και επί σειρά ετών σε ημερήσια βάση (“Στα πεταχτά”, “Εύφημες μνείες” και  “Παιδότοπος” οι στήλες που έχει σήμερα). Εκτός των άλλων δημοσιευμάτων του (ποιήματα, διηγήματα, επιφυλλίδες, χρονογραφήματα, άρθρα, μελέτες κ.λπ.), έχουν κυκλοφορηθεί μέχρι τώρα σε βιβλία τρεις ποιητικές του συλλογές: “Τα άλογα του χρόνου” (1973), “ΚΑΖΟΒΑΡ” (εκδ. “Φιλιππότη”, 1987) και “Όταν γίνεις ποίημα” (εκδ. “Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης - Πυξίδα της Πόλης”, 2013) και  το πεζό “Τα γράμματα της Παναγίας” (Έκδοσις Ιεράς Μητροπόλεως Κισάμου και Σελίνου, 2013).

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΝΑ ΑΝΤΑΜΩΝΟΝΤΑΙ οι ματιές των ανθρώπων, το ζητούμενο. Ιδιαίτερα τις μέρες μας, μέρες δύσκολες λόγω της συνεχιζόμενης κρίσης να ανταμώνονται οι ματιές μας. Προπάντων σε εκδηλώσεις αλληλεγγύης.

Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει: Βαγγέλης Κακατσάκης 

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
«OTAN ανταμώνονται οι ματιές των ανθρώπων/ τότε αληθινά επικοινωνούνε./ Οταν ανταμώνονται οι ματιές των ανθρώπων/ τότε μεταγγίζονται τα συναισθήματά τους./ Οταν ανταμώνονται οι ματιές των ανθρώπων/ τότε μεταλαβαίνουν την αγάπη και τον πόνο».
Από το “Ψηφιδωτό” (δεύτερη σειρά) του Ιάσονα Ευαγγέλου.

ΝΑ ΑΝΤΑΜΩΝΟΝΤΑΙ οι ματιές των ανθρώπων, το ζητούμενο. Ιδιαίτερα τις μέρες μας, μέρες δύσκολες λόγω της συνεχιζόμενης κρίσης να ανταμώνονται οι ματιές μας. Προπάντων σε εκδηλώσεις αλληλεγγύης.

ΑΠΟ ΤΟ «μαζί τα φάγαμε» πήγαμε, πάντα κατά Πάγκαλο, στο «μαζί κατασκοπεύαμε», λες κι είμαστε η μυλωνού που βάζει τον άνδρα της με τους πραματευτάδες. Αμετροέπεια στην αμετροέπεια, ενώ ο κίνδυνος να βγάλουμε τα μάτια μας μεταξύ μας είναι υπαρκτός.

ΤΗΣ ΤΡΟΪΚΑΣ το πέρασμα τύφωνα θα θυμίζει/ του Ελληνα τα όνειρα με φόρους τα γκρεμίζει. Κι όχι μόνο με φόρους, Νεκταρία Θεοδωρογλάκη, όπως γράφεις στην μαντινάδα που μου έστειλες. Τις δραματικές μειώσεις μισθών και προπάντων τις απολύσεις πού τις βάζεις; Σε πλήρη εξέλιξη κι απ’ όλες τις μπάντες η εργολαβία της κατεδάφισης…

ΕΛΑΦΡΥΝΣΗ του χρέους, με όπλο το πρωτογενές πλεόνασμα, θα ζητούσε, λέει, ο Αντώνης Σαμαράς από την Ανκελα Μέρκελ. Μην φας, αργότερα θα ’χει γλαρόσουπα, θα του έλεγε λέει, η απερχόμενη και επερχόμενη Καγκελάριος και… κάγκελο ο δικός μας. Αχ αυτός ο ρόλος του επαίτη!

ΟΥΤΕ εφέτος δεν θα δεχθεί επισκέψεις στο Επισκοπείο ο σεβασμιότατος μητροπολίτης Αμφιλόχιος Ανδρονικάκης, που άγει σήμερα, 23 Νοεμβρίου, εορτή του Αγίου Αμφιλοχίου, τα ονομαστήριά του. «Σεβόμενος και συμμεριζόμενος τις συνεχιζόμενες δοκιμασίες και δυσκολίες των καιρών μας και συμπάσχοντας με τους ανθρώπους του τόπου και της ευρύτερης περιοχής» όπως αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση της Μητρόπολης Κισάμου και Σελίνου. Πάσα οικονομική προσφορά, ωστόσο, αντί για δώρο, δεκτή στο Αννουσάκειο Ιδρυμα που λειτουργεί με πολλούς τρόπους την αλληλεγγύη, ένας απ’ τους οποίους είναι η προσφορά 1500 μερίδων φαγητού σε εβδομαδιαία βάση. Εις έτη πολλά και από αυτή τη θέση, σεβασμιώτατε.

ΑΝΤΕ και με την νίκη! Οχι, δεν το γράφω για την ΑΕΚ, την ομάδα μας, Μήτσο! Στο τσεπάκι τις έχει τις νίκες εφέτος στα αλώνια της Γ’ Εθνικής που πήγε κατά λάθος εξεπίτηδες η ΑΕΚΑΡΑ. Για τον ΑΟ Πλατανιά, τον ΑΟ Χανίων και τον Κισαμικό τους εκπροσώπους του Νομού μας, στην Α’, Β’ και Γ’ Εθνική το εύχομαι, Σάββατο σήμερα…

ΣΗΚΩΝΟΜΑΙ το πρωί και με πιάνει ζάλη. Πρέπει να πλύνω τα πιάτα που έχουν γεμίσει τον νεροχύτη, να σκουπίσω, να σφουγγαρίσω, να σιδερώσω, να μαγειρέψω… Ανασκουμπώνομαι, λοιπόν και… κάθομαι στο φέισμπουκ. Οχι θα πάει να σκάσει η φίλη μου η Μαρία που τα έγραψε!

Ο ΕΠΑΜΕΙΝΩΝΔΑΣ δεν απέκτησε ποτέ οικογένεια και παιδιά.
Ο Θηβαίος στρατηγός Πελοπίδας, αν και ο γιος του ήταν εντελώς άχρηστος, συνήθιζε να πειράζει τον φίλο του, λέγοντάς του ότι σχετικά με τα παιδιά δεν πρόσφερε καλές υπηρεσίες στην πατρίδα. Ομως κάποτε ο Επαμεινώνδας δεν άντεξε και του απάντησε: «Πρόσεχε μήπως εσύ προσφέρεις χειρότερες υπηρεσίες στην πατρίδα με τέτοιο γιο που αφήνεις. Εμένα εξάλλου δε μου λείπει απόγονος, αφού άφησα τη μάχη στα Λεύκτρα, που όχι μόνο θα επιζήσει μετά από μένα, αλλά θα μείνει αθάνατη (Από το “Η άλλη όψη της Ιστορίας” εκδ. “Σαββάλας”).

«Μ’ έχεις καλέσει στη ζωή ωστόσο η κλήση σου/ πιο πολύ μοιάζει πρόσκληση σε πόλεμο./ Νόμιζα πιο ανήλεη τη μάχη με το δαίμονα/ και σε καλούσα σύμμαχο. Μα προχωρώντας/ στον πόλεμο που εσύ μου στήνεις νιώθω πόσο/ μικρό παιχνίδι εμπρός του η πάλη με το δαίμονα./ [...] Να χάσω ή να κερδίσω θέλω πιο πολύ; Δεν ξέρω./ Ή σε κερδίσω ή με κερδίσεις το ίδιο είναι για μένα./ Μόνο δεν θέλω να παραδοθώ χωρίς αυτή την πάλη,/ όπου τα δάκρυα σμίγουν με τα αίματα/ κι όπου ο θρήνος μου μεταμορφώνεται σε ύμνο/ θριαμβικό όποια κι αν είναι η έκβαση/ της πάλης, που από χρόνια τρέφεις μέσα μου”.
Από το ποίημα “Η μάχη” του Παντελή Πάσχου.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (23.11.2013

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-14/#ixzz2lUXXPj2Y
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΟΤΑΝ ΓΙΝΕΙΣ ΠΟΙΗΜΑ 34

Το σημείο στίξης μου\ Δηλώνω:\Επιφυλακτικός\μπροστά στην τελεία.\Καχύποπτος\στην εμφάνιση του \κόμματος.Ανήσυχος\στη θέα του θαυμαστικού.\Ξένος\μέσα στις παρενθέσεις.\Απροετοίμαστος\στα υπονοούμενα των αποσιωπητικών.Ανασφαλής\στον ερχομό της παύλας\.Ερωτευμένος \με το\ερωτηματικό.\Το σημείο στίξης μου.

Αυτό το ποίημα χαρακτηρίζει τον Χανιώτη - και Νιππιανό - δάσκαλο και δημοσιογράφο και άνθρωπο του λόγου Βαγγέλη Κακατσάκη και αυτή είναι η φιλοσοφία που περνά και στα 76 ποιήματα της τελευταίας ποιητικής του συλλογής "Όταν γίνεις ποίημα" (εκδ. Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης - Πυξίδα της Πόλης, 2013

Κατερίνα Τοράκη

ΒΑΓΓΕΛΗ.Θ.ΚΑΚΑΤΣΑΚΗ: ΟΤΑΝ ΓΙΝΕΙΣ ΠΟΙΗΜΑ

Γράφει η Κατερίνα Τοράκη

Το σημείο στίξης μου\ Δηλώνω:\Επιφυλακτικός\μπροστά στην τελεία.\Καχύποπτος\στην εμφάνιση του \κόμματος.Ανήσυχος\στη θέα του θαυμαστικού.\Ξένος\μέσα στις παρενθέσεις.\Απροετοίμαστος\στα υπονοούμενα των αποσιωπητικών.Ανασφαλής\στον ερχομό της παύλας\.Ερωτευμένος \με το\ερωτηματικό.\Το σημείο στίξης μου.

Αυτό το ποίημα χαρακτηρίζει τον Χανιώτη - και Νιππιανό - δάσκαλο και δημοσιογράφο και άνθρωπο του λόγου Βαγγέλη Κακατσάκη και αυτή είναι η φιλοσοφία που περνά και στα 76 ποιήματα της τελευταίας ποιητικής του συλλογής "Όταν γίνεις ποίημα" (εκδ. Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης - Πυξίδα της Πόλης, 2013).

Όταν γίνεις ποίημα,

μικρό ερωτηματικό

της τωρινής ανησυχίας,
θα πάψω να 'χω συντροφιά
την αποψινή αγρύπνια.
Η συλλογή, αφιερωμένη στη μνήμη των γονιών του, χωρίζεται σε δύο μέρη. Το πρώτο μέρος, που το επιγράφει "Ένδον" δείχνει να είναι πιο προσωπικό, πιο εσωτερικό. Μιλά για τη μάνα και τον πατέρα του με τρυφεράδα και αγάπη.

Κοφτός ο ανήφορος
να τελειώσει δε λέει...
Λεωφόρο ολόισια
τον βλέπει η μάνα μου,
που κάνει ξυπόλητη,
παραμονή Βαγγελίστρας,
για δέκατη χρονιά,
της μιας ώρας το δρόμο
που χωρίζει το Φρε απ΄το Νίππος.
.....................................................
Εκείνη ωστόσο συνέχισε,
μέχρι που σήκωναν
το κορμί της τα πόδια...

Αλλά ακόμη πιο τρυφεροί είναι οι στίχοι που αφιερώνει στην αγαπημένη του Ευδοκία (Ευδοκία Σκορδαλά-Κακατσάκη, βραβευμένη συγγραφέας παιδικών βιβλίων):

Βάφτισα την καρδιά μου

στην κολυμπήθρα των ματιών σου.

Γι' αυτό,

τώρα που θα στη μοιράσω

για αντίδωρο,

να ξέρεις πως μεταλαβαίνεις

το σώμα και το αίμα της Αγάπης!

Το δεύτερο μέρος το ονομάζει "Εις την οδόν". Εδώ, ο ποιητής βγαίνει στους δρόμους και συναντά τους ήρωες του αγώνα της ζωής, από τον Καγιαλέ και τον Άγιο Ιωάννη τον Ερημίτη μέχρι τους Κούρδους κλεισμένους στο Ξενία που "τα βάσανά τους τελειωμό δεν έχουν" και τους Παλαιστίνιους κλεισμένους στον προσφυγικό καταυλισμό της Τζενίν μια Μεγάλη Παρασκευή, με "βλέμματα παιδιών που δεν έχουν άλλα δάκρυα"!

Μέρες τώρα έπαψαν τα δάχτυλα

τα χάδια του έρωτα.

Σφίχτηκαν σε γροθιά

κι αντροκαλούνε τον ουρανό.

Όχι για ν΄ανοιξουνε τρύπες,

αλλά για να τον ταρακουνήσουνε

συθέμελα!

 Εμείς δεν κλαίμε,

δεν απογοητευόμαστε,

δεν παρακαλούμε,

δε μένουμε στις ευχές.

Αρπάζουμε στις χούφτες μας

το σκοτάδι

και πασχίζουμε 

να το κάνουμε φώς!

Και πάλι, όταν γίνεις ποίημα, συμπληρώνει: 
Αν οι φωνές που έχω μέσα μου,
αν οι πληγές που φωλιάζουν στην καρδιάμου,
αν οι οιμωγές που κουβαλώ στην σκέψη μου,
γίνουνε ποίηση,

Να γιατί αγαπούμε την ποίηση! Να γιατί χρειαζόμαστε τους ποιητές!

http://katerinatoraki.blogspot.gr/2013/10/blog-post.html