ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Η ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ του βιβλίου μου “Στα πεταχτά (Επιλογή από το 2012)”, που εκδόθηκε από το Κοινωφελές Ίδρυμα “Αγία Σοφία” με χορηγία των “Χανιώτικων Νέων”, στο Πολιτιστικό Κέντρο της Ενορίας των Αγίων Κων/νου και Ελένης της Νέας Χώρας, χθες το βράδυ. Οικείος, πολύ οικείος, ο χώρος, οικεία, πολύ οικεία τα πρόσωπα! Oπως στο σπίτι μου νιώθω σε τούτη την όμορφη γειτονιά, την Καινούργια Χώρα, κατά Μιχάλη Γρηγοράκη, της Πόλης μας. Χείμαρρος οι αναμνήσεις, κυρίως από τη θητεία μου στη Δασκαλοσύνη…

Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Η ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ του βιβλίου μου “Στα πεταχτά (Επιλογή από το 2012)”, που εκδόθηκε από το Κοινωφελές Ίδρυμα “Αγία Σοφία” με χορηγία των “Χανιώτικων Νέων”, στο Πολιτιστικό Κέντρο της Ενορίας των Αγίων Κων/νου και Ελένης της Νέας Χώρας, χθες το βράδυ. Οικείος, πολύ οικείος, ο χώρος, οικεία, πολύ οικεία τα πρόσωπα! Oπως στο σπίτι μου νιώθω σε τούτη την όμορφη γειτονιά, την Καινούργια Χώρα, κατά Μιχάλη Γρηγοράκη, της Πόλης μας. Χείμαρρος οι αναμνήσεις, κυρίως από τη θητεία μου στη Δασκαλοσύνη…

ΚΑΙ Η ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ της νέας ποιητικής συλλογής “Ο χρόνος τότε” της Ελένης Μαρινάκη στις εγκαταστάσεις του Ιστιοπλοϊκού Ομίλου Χανίων, επίσης χθες, δυο ώρες αργότερα πάντως. Ήθελα να ήμουν εκεί… Και γιατί έχω “αδυναμία” στην ποίηση, μα και κυρίως γιατί εκτιμώ απεριόριστα το πρόσωπο και το έργο της Ελένης Μαρινάκη. Να μην αργήσει να ’ρθει κι άλλη ποιητική σου συλλογή, καλή μου φίλη!

ΨΥΧΕΣ ΡΑΓΙΣΜΕΝΕΣ εκ κατασκευής οι αληθινοί ποιητές. Μια τέτοια ψυχή, “ψυχούλα”, που θεάται τον κόσμο και τα δρώμενα και πασχίζει να τα εναρμονίσει με τον λόγο, σαν όραμα και σαν ακρόαμα, είναι η καταξιωμένη ευρύτερα στον ποιητικό στίβο συμπατριώτισσά μας Ελένη Μαρινάκη. Ενώ τα πράγματα δυσκολεύουν, ολοένα και περισσότερο. Αλήθεια “ζει ή δεν ζει κάποιος Αλέξανδρος;”

Η “ΑΡΕΝΑ”, η γνωστή θεατρική ομάδα που έχει γράψει τη δική της σπουδαία ιστορία, στην αρχή με τον Γιάννη Κύρου και στη συνέχεια, επί σειρά ετών, με τη Ρίτσα Χατζηδάκη που έφυγε πριν ένα χρόνο και κάτι στο άλλο ημισφαίριο της ζωής, στα πολιτιστικά δρώμενα της μικρής μας πόλης, είναι εδώ και συνεχίζει. Χάρηκα, χάρηκα πολύ που ήμουν ένας απ’ τους πολλούς Χανιώτες που είδαν την πρώτη, μετά τη Ρίτσα δουλειά σας, το έργο “Ο Έβρος απέναντι”, στο θέατρο “Δημήτρης Βλησίδης”, παιδιά. Καλή συνέχεια, πάντα επί των επάλξεων!

ΤΙΠΟΤΑ, ΤΙΠΟΤΑ δεν τον σταματά τον Α.Ο. Χανιά, που βρίσκεται ήδη στην δεύτερη θέση του βαθμολογικού πίνακα του πρωταθλήματος της Β” Εθνικής κι αρχίζει να κάνει όνειρα. Σιρόπι (και λόγω… Σεροπιάν) στάζουν οι μέχρι τώρα εμφανίσεις του. Αστέρα Μαγούλας, πες αλεύρι… Ο Α.Ο. Χανίων την Κυριακή που μας έρχεται σε γυρεύει!

ΚΙ ΟΜΩΣ η Τράπεζά μας, η Τράπεζα Χανίων, αντέχει. Όχι μόνο δεν ανησυχεί για το μέλλον της αλλά πάει ολοένα και καλύτερα, συνεχίζοντας την ισχυροποίησή της. Ξεκάθαρος στις δηλώσεις του στην εφημερίδα μας (βλ. 1η σελ. χθεσινού φύλλου) ο πρόεδρός της Μιχάλης Μαρακάκης. Απ’ το ένα καλό νέο στο άλλο, σήμερα ε;

«ΔΕΝ ΦΤΑΙΝΕ μόνο οι ιδέες/ που σε τύλιξαν πιεστικά/ και δε χωράς πια μέσα στον κλοιό τους. Φταις κι εσύ που δεν είσαι χρυσαλλίδα/ να σπάσεις το κουκούλι τους/ και να πετάξεις». Από το “ψηφιδωτό” (δεύτερη σειρά) του Ιάσονα Ευαγγέλου.

ΟΤΑΝ ΦΑΡΑΩ στην Αίγυπτο ήταν ο Ψάμμης, πήγαν στη χώρα αυτή απεσταλμένοι των Ηλείων με σκοπό να ρωτήσουν αν οι Αιγύπτιοι θα μπορούσαν να προτείνουν καλύτερο και δικαιότερο σύστημα οργάνωσης των Ολυμπιακών αγώνων. Ο βασιλιάς, τότε, κάλεσε τους πιο σοφούς από τους υπηκόους του για να αποφανθούν. Εκείνοι ρώτησαν τους απεσταλμένους αν στους συγκεκριμένους αγώνες συμμετείχαν και Ηλείοι. Όταν αυτοί του απάντησαν ότι δικαίωμα συμμετοχής είχαν όλοι οι Έλληνες και συνεπώς και οι Ηλείοι, οι Αιγύπτιοι σοφοί τους απάντησαν ότι οι αγώνες δεν ήταν καθόλου δίκαιοι, γιατί, εφόσον συμμετείχαν αθλητές της διοργανώτριας πολιτείας, ήταν αδύνατο να μην ευνοηθούν αυτοί σε βάρος των ξένων. Τους συνέστησαν λοιπόν τα βραβεία να αθλοθετούνται μόνο για ξένους και κανείς Ηλείος να μη λαμβάνει στο εξής, μέρος στους αγώνες. Από το βιβλίο “Η άλλη όψη της Ιστορίας”, εκδ. “Σαββάλας”.

Μου φόρεσες τα ράκη σου/ και συλλαβίζω από τότε/ λέξεις που σχίζονται/ κλωστές που ξήλωσε αέρας./ Πώς να σε ταξιδέψω τώρα/ μ’ ένα καράβι φάντασμα/ να πνίγει όλα μου τα λόγια/ βράγχια ψαριών να κοκκινίζει το απόγευμα./ Και το φεγγάρι, αγκίστρι/ να τραβά τη νύχτα/ άγονη γραμμή/ τυφλή γοργόνα να σπαρταρά αιώνες/ μ’ αυτό το μάταιο ερώτημα:/ Ζει ή δεν ζει/ κάποιος Αλέξανδρος;».
Το ποίημα “Απορία” της Ελένης Μαρινάκη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-23/#ixzz2n42CfwGa
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook