ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Η ΕΠΑΥΡΙΟΝ του Αγίου Πνεύματος σήμερα και στα μάτια μου σισιλίζουν ακόμα  οι εικόνες απ’ το πανηγύρι που έγινε στη Χάρη του, χθες και προχθές, στην ομώνυμη εκκλησία που βρίσκεται, στις Πάνω Κατούνες, στον οικισμό που γεννήθηκα, στο Νίππος. Όπως σισιλίζουν κάθε χρόνο την άλλη μέρα της γιορτής, από τότε που θυμούμαι τον κόσμο. 

Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα! 

Η ΕΠΑΥΡΙΟΝ του Αγίου Πνεύματος σήμερα και στα μάτια μου σισιλίζουν ακόμα (γράφω Δευτέρα απόγευμα) οι εικόνες απ’ το πανηγύρι που έγινε στη Χάρη του, χθες και προχθές, στην ομώνυμη εκκλησία που βρίσκεται, στις Πάνω Κατούνες, στον οικισμό που γεννήθηκα, στο Νίππος. Όπως σισιλίζουν κάθε χρόνο την άλλη μέρα της γιορτής, από τότε που θυμούμαι τον κόσμο. 

ΑΞΙΩΘΗΚΑΜΕ να ’μαστε κι εφέτος πολλοί, όλοι όσοι μπορέσαμε, εκεί, για να γιορτάσουμε τον Γείτονα μας. Ο Αγησίλαος, η Εύη, η Βούλα, η Στέλλα του Δημήτρη, ο Μανούσος, ο Αντώνης ο Βαφέας, ο Αντώνης ο Ζαχαροπλάστης που ήρθε επί τούτου απ’ την Αθήνα. Εκεί, νοερά, κι οι αποδέλοιποι όπου γης Κατουνιάρηδες.

ΚΑΙ ΙΔΟΥ αποσπέρας στην παράκληση και ανήμερα κατά τη λειτουργία, στο κεκλιμένο επίπεδο της μνήμης παρέες παρέες οι αποθαμένοι μας. Οι παππούδες κι οι γιαγιάδες μας οι πατεράδες κι οι μανάδες μας, τ’ αδέλφια μας που έφυγαν νωρίς, όλοι χωρίς καμιά εξαίρεση οι προαπελθόντες γείτονες κι οι προαπελθούσες γειτόνισσες. Δεν μας μάλωσαν που δεν κάναμε το πανηγύρι όπως το κάναμε παλιότερα, που ανάβαμε ολονυχτίς της νύχτας φωτιές, που αρμέγαμε τα ωζά, που στήναμε τραπέζι τρικούβερτο στους πανηγυριώτες, που λιτανεύαμε με την εικόνα τ’ Αγίου Πνευμάτου μπροστά, τη γειτονιά. Καλά καμωμένα γι’ αυτούς ακόμα και τα μη καμωμένα! Πόσο μας καταλαβαίνουν οι αγαπημένοι μας!

ΕΥΛΟΓΗΤΟΣ ει Χριστέ, ο Θεός ημών… Το βασικό ήταν γι’ αυτούς ότι λειτουργήθηκε κι οφέτος η εκκλησία τους, η εκκλησία μας. Ότι μονομεριάσαμε κι ήπιαμε αποσπέρας μια τσικουδιά. Ότι άνοιξαν κάποιες κλειστές πόρτες. Ότι μας άκουσαν να λέμε τα νέα μας…

ΠΑΠΑΔΕΣ τόσοι, προσκυνητές τόσοι, άρτοι τόσοι… Συνήθειο το ’χαμε με τον αδερφό μου τον Αντώνη (τον λέμε Καθηγητή για να τον ξεχωρίζουμε απ’ τους 5 άλλους Κακατσαντώνηδες) να κάνουμε κάθε χρόνο απολογισμό του πανηγυριού. Ούτε λίγο ούτε πολύ 9 παπάδες ήταν οφέτος, Αντώνη! Κι από πανηγυριώτες και άρτους μην τα ρωτάς, έχασα το μέτρημα!

ΣΤ’ ΑΓΙΟΥ Πνευμάτου την κορφή, θέλω να βγει η ψυχή μου/ να κατεβούν οι καναβοί, να φάνε το κορμί μου! Μέρα θύμησης και για τον Πλατσιδονικολή η χθεσινή που έφυγε, πριν από 16 χρόνια για το δίχως γυρισμό ταξίδι, ανήμερα της Χάρης του, στο Μελιδονιανό Άγιο Πνεύμα, όπως ο ίδιος προφητικά είχε γράψει στη γνωστή μαντινάδα του…

ΝΑ ΒΡΙΣΚΑ, λέει, ανοιχτή την πόρτα του πατρικού σπιτιού, κι ο κόσμος ούλος! Ας ζούσες τουλάχιστον εσύ μάνα, κι ας ήσουν όπως ήσουν τα τελευταία 6 χρόνια της ζωής σου, κατάκοιτη στο κρεβάτι! Να ’νιωθα την αναπνοή σου, μάνα, τίποτ’ άλλο! Δεν γίνεται αυτό μάνα, το ξέρω! Μα κι ότι μας παρακολουθείτε από ψηλά με τον πατέρα και ότι όλοι θα σμίξουμε κάποια στιγμή στα ουράνια δώματα, κι αυτά τα ξέρω!

«ΚΙ ΕΤΣΙ, όπως είχα αφήσει τη σκέψη μου να πλανιέται στο μακρινό παρελθόν, χτύπησε η καμπάνα της εκκλησίας. Ήταν του Αγίου Πνεύματος, πενήντα χρόνια μετά… Ο παπα-Μιχάλης μάς καλούσε να πάμε στη λειτουργία. Άρχιζε μια μέρα χαρούμενη και γιορτινή κι ευχαρίστησα πάλι τον Θεό που με αξίωσε να γεννηθώ σ’ αυτόν τον τόπο. Πήγα στην εκκλησία τ’ Αγίου Πνεύματος σαν όλους τους Νιππιανούς κι εκατοντάδες από τα γύρω χωριά. Το σούρουπο γιορτάσαμε στην κάταπσρη αυλή της θείας – Δέσποινας με τα ωραιότερα λουλούδια και το άρωμα των βασιλικών ανακατωμένο με τη μυρωδιά του ασβέστη ν’ ανασκαλεύει τις μνήμες». Από το διήγημα “Στο Νίππος τ’ Αγίου Πνεύματος” του Αντώνη Εμμ. Κακατσάκη. 

«Εις τσι Κατούνες ήμουνα, στσ’ αυλές τ’ Αγιού Πνεμάτου/ και τα πουλιά ερώτουνα ούλα τα μορφοπούλια/ μην είδανε τσοι παλαιούς, τσ’ αθρώπους τσοι δικούς μας./ Κανένα δεν απάντουνε, κανένα δεν εμίλιε/ όξω ’να όμορφο πουλί, μια γλυκοποταμίδα/ που είπε πως τσ’ αντάμωνε αργά αργά το βράδυ/ γι’ αυτό και γλυκοτραγουδεί». Νεοριζίτικο του γράφοντος! 

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ! 

(petaxta.blogspot.com)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-113/#ixzz34EVuRL7b
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook