ΣΚΕΨΕΙΣ, ΣΚΕΨΕΙΣ, σκέψεις… Ταξιδευτής στη θάλασσα των σκέψεων ο νους. Μα και στα πελάγη των συναισθημάτων επίσης. Μονομερής η φράση του Καρτέσιου “Σκέφτομαι άρα υπάρχω”. Πρέπει να συμπληρωθεί με τη φράση του Robert Witkin “έχω συναίσθημα, συγκινούμαι, άρα υπάρχω”, υποστηρίζει ο δάσκαλός μου, όταν έκανα μετεκπαίδευση, στις Επιστήμες της Αγωγής, σοφός παιδαγωγός Νίκος Πετρουλάκης. Προσυπογράφουμε άπαντες! Τα συναισθήματα είναι το ουσιώδες χαρακτηριστικό της ανθρώπινης υπόστασης. Ζούμε για να συγκινούμαστε!
Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ,. Κακατσάκης
Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΞΥΝΩ ΤΟ μολύβι μου (μολύβι, μολυβάκι μου, μολυβοκοντυλάκι μου!). Κι ετοιμάζομαι με το που θα κατεβεί η πρώτη ιδέα να ξεκινήσω να γράψω. Καλά ξέτελα και καλά κρασιά! Ειδικώς (μια που βράζει ο μούστος στα βαρέλια) το πρώτο και γενικώς (αφού όλα βρίσκονται σ” αναβρασμό) το δεύτερο.
ΣΚΕΨΕΙΣ, ΣΚΕΨΕΙΣ, σκέψεις… Ταξιδευτής στη θάλασσα των σκέψεων ο νους. Μα και στα πελάγη των συναισθημάτων επίσης. Μονομερής η φράση του Καρτέσιου “Σκέφτομαι άρα υπάρχω”. Πρέπει να συμπληρωθεί με τη φράση του Robert Witkin “έχω συναίσθημα, συγκινούμαι, άρα υπάρχω”, υποστηρίζει ο δάσκαλός μου, όταν έκανα μετεκπαίδευση, στις Επιστήμες της Αγωγής, σοφός παιδαγωγός Νίκος Πετρουλάκης. Προσυπογράφουμε άπαντες! Τα συναισθήματα είναι το ουσιώδες χαρακτηριστικό της ανθρώπινης υπόστασης. Ζούμε για να συγκινούμαστε!
Σ’ ΕΝΑ ποίημα της και καλής μου φίλης, καταξιωμένης ποιήτριας Αγγελικής Σιδηρά, για έναν ζητιάνο, με αφορμή την απουσία κάποια μέρα από τη θέση του, ο νους μου. (Από λουλούδι σε λουλούδι, λες κι είναι μέλισσα ή μπούμπουρας γυρίζει). Καπάκι (αντιποιητική η λέξη ε;) ένας απ” τους ορισμούς του ποιήματος. Ποίημα είναι η ανάπτυξη ενός συναισθήματος που δημιουργείται μια δεδομένη στιγμή, όταν ο χρόνος παραγίνεται πυκνός. Πάμε παρακάτω!
ΑΠΟ ΤΡΑΓΩΔΙΑ σε τραγωδία. Από τον “απόηχο” της φονικής καραμπόλας στην Εγνατία Οδό, όπου είχαμε 5 νεκρούς, στον “ήχο” από την έκρηξη όλμου στα Γλαφυρά Μαγνησίας, όπου βρήκαν τον θάνατο τρεις άνδρες. Οσα φέρνει η ώρα (η “κακιώρα” θα “λεγε η μάνα μου) δεν τα φέρνει ο χρόνος. Να μην τριαδώσει τουλάχιστον το κακό.
Η ΤΡΟΪΚΑ έφυγε για να ξανάρθει όταν θα είμαστε έτοιμοι να πούμε “ναι σε όλα”. Τώρα δεν είμαστε… Μας λείπει η ψήφος εμπιστοσύνης από τη Βουλή… Πονηρή η σεβαστή μας κυβέρνηση, αυτό σα έλειπε να μην είναι.
ΚΑΙ ΣΤΑ ΧΑΝΙΑ, όπως σε όλη την Ελλάδα, αυξήθηκαν οι άνεργοι και οι ανασφάλιστοι που αναζητούν “καταφύγιο” σε προνοιακές δομές, όπως έγραψε στο κύριο θέμα της η εφημερίδα μας. Κατά τ” άλλα όμως, όλα καλά, όλα ανθηρά καθώς είναι σε πλήρη εξέλιξη το… θαύμα της ανάπτυξης…
ΜΙΑ ΑΠΟ τις τρεις ερωτικές μαντινάδες που μου έστειλε, για… αποτοξίνωση λέει, ο Ηλίας ο Σταματάκης: “Τα μάτια μας σαν σμίγουνε πιάνουν με μια κουβέντα/ που “ναι γλυκιά σαν ζάχαρη, μυρίζει σαν τη μέντα”. Καλή! Τι καλή! Κατάκαλη!
ΜΕΤΑ ΤΗΝ ολοκληρωτική ήττα της Αθήνας στον Πελοποννησιακό πόλεμο οι Σπαρτιάτες, που φοβούνταν μήπως ο Αλκιβιάδης επιχειρήσει πάλι να έλθει στο προσκήνιο και ενώ αυτός βρισκόταν σε κάποια κώμη της Φρυγίας, ζήτησαν από τον Πέρση σατράπη Φαρνάβαζο να τον δολοφονήσει. Εκείνοι που στάλθηκαν εναντίον του δεν τόλμησαν να μπουν μέσα στο σπίτι του, αλλά προσπάθησαν να το κάψουν. Ο Αλκιβιάδης πέταξε στη φωτιά τα στρώματα και τα ρούχα του και, οπλισμένος με ένα εγχειρίδιο, πέρασε μέσα από τη φωτιά χωρίς να πάθει τίποτε. Και επειδή κανείς δεν είχε το θάρρος να τον πλησιάσει και να αναμετρηθεί μαζί του, όλοι απομακρύνθηκαν και τον χτύπησαν με ακόντια και βέλη. Ετσι έπεσε νεκρός και οι δολοφόνοι του έφυγαν. (Από το βιβλίο “Η άλλη όψη της Ιστορίας”, εκδ. “Σαββάλας”).
«Εκείνος ο ζητιάνος στην οδό Ταξιαρχών/ στην ίδια πάντα θέση, το βλέμμα απόμακρο/ λίγο σκυφτός, ακίνητος/ σχεδόν σαν άγαλμα με ζωντανό σφυγμό./ Λιγάκι τον φοβόμουνα/ και στη στροφή ασφάλιζα τις πόρτες/ ενώ δυνάμωνα το γκάζι προσπερνώντας./ Ωστόσο σήμερα που έλειπε/ το πόδι μου ασυναίσθητα πάτησε φρένο./ Αναρωτιόμουν μήπως πήρα λάθος δρόμο/ αφού εκείνος ήταν ήδη μέρος του τοπίου γραφικό./ Τώρα καθώς οι ακακίες γέρνοντας/ πάσχιζαν κάτι να μου πουν/ άνοιξα το παράθυρο κι έριξα έναν οβολό/ στο αστραφτερό της απουσίας το κενό». Από την ποιητική συλλογή της Αγγελικής Σιδηρά “Αμείλικτα γαλάζιο”.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)
Χανιώτικα νέα (09.10.2014)
Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-182/#ixzz3Fe6rYBui
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου