Λοιπόν η επικαιρότητα τούτες τις ημέρες έχει και την αναγγελία ενός θανάτου, αυτόν του Γκύντερ Γκρας, του Γερμανού συγγραφέα που είχε τιμηθεί με το βραβείο Νόμπελ και ανάμεσα στα άλλα είχε γράψει το ποίημα “Η ντροπή της Ευρώπης” με το οποίο εν έτει 2012 τασσόταν υπέρ της Ελλάδος και κατά της Ε.Ε., των αγορών κ.λπ. για τη στάση τους απέναντι στη χώρα μας εν μέσω κρίσης…"Στο χάος κοντά, γιατί δεν συμμορφώθηκε στις αγορές· κι/ Εσύ μακριά από τη Χώρα, που Σου χάρισε το λίκνο./ Οσα Εσύ με την ψυχή ζήτησες και νόμισες πως βρήκες,/ τώρα θα καταλυθούν, και θα εκτιμηθούν σαν/ σκουριασμένα παλιοσίδερα..."
Δείτε περισσότερα...ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ
Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης...
Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης...
Γκίντερ Γκρας: O Γερμανός φίλος μας
Ανάμεσα σε ένα θάνατο κι ένα… λάστιχο αυτοκινήτου αυτό που θα επικρατήσει στα “στόματα” θα το ορίσουν οι… Ελληνες! Ή μάλλον οι νεοέλληνες όσο κι αν δεν είμαι απόλυτα σίγουρος πώς στ’ αλήθεια θα έπρεπε να αυτοαποκαλούμαστε. [Είναι μια μεγάλη συζήτηση το παραπάνω που δεν είναι και του παρόντος…]
Λοιπόν η επικαιρότητα τούτες τις ημέρες -εν μέσω πλείστων όσων που… μας παρουσιάζονται στα ΜΜΕ- έχει και την αναγγελία ενός θανάτου, αυτόν του Γκύντερ Γκρας, του Γερμανού συγγραφέα που είχε τιμηθεί με το βραβείο Νόμπελ και ανάμεσα στα άλλα είχε γράψει το ποίημα “Η ντροπή της Ευρώπης” με το οποίο εν έτει 2012 τασσόταν υπέρ της Ελλάδος και κατά της Ε.Ε., των αγορών κ.λπ. για τη στάση τους απέναντι στη χώρα μας εν μέσω κρίσης…
Ηταν τότε από τις πρώτες διεθνείς προσωπικότητες που φανερά είχαν ταχθεί υπέρ της χώρας μας και μάλιστα το συγκεκριμένο ποίημά του είχε κάνει αίσθηση όχι μόνο εδώ σ’ εμάς αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο.
Ο Γκύντερ Γκρας κάλλιστα μπορεί να χαρακτηρισθεί ένας καλός σύμμαχος, ένας φίλος της Ελλάδος, ένας τους πολλούς φιλέλληνες είχε σαφώς ταχθεί και κατά της γερμανικής πολιτικής όντας για πάνω από μισό αιώνα «ένα είδος “ηθικής συνείδησης” της Γερμανίας, καθώς με το σύνολο του λογοτεχνικού του έργου και τις δημόσιες παρεμβάσεις του προσπάθησε να εμποδίσει τον εφησυχασμό των συμπατριωτών του που μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ήθελαν να κλείσουν τους λογαριασμούς τους με το παρελθόν, ξεχνώντας τα ναζιστικά εγκλήματα», όπως αναφέρεται στο βιογραφικό του στη wikipedia.
Τώρα πώς εμείς “επαινέσαμε” και τιμήσαμε κάποιον άλλον Γερμανό τον συμπατριώτη του Γκρας, Χάιντς Ρίχτερ, αυτό είναι ακόμη υπό… διερεύνηση.
Από τέτοια παράξενα προς διερεύνηση γεγονότα, όμως είμαστε γεμάτοι και πλέον αποτελούν μια ιδιότυπη παραδοξότητα που δεν ξενίζει!
Ωστόσο μια ακόμη παραδοξότητα -όχι απαραιτήτως ελληνική- είναι ότι τούτος ο θάνατος δεν πουλάει πολύ όπως π.χ. ένα σκασμένο λάστιχο μιας εκπροσώπου της Ελληνικής Βουλής και όλης της παραφιλολογίας που έχει να κάνει με τη στάση της απέναντι σε απλούς πολίτες. Εις τα υπόψη ότι ουδείς ακόμη δεν γνωρίζει αν η ιστορία που έχει ξεσπάσει είναι αληθινή ή ένα αποκύημα της φαντασίας εκείνου που τη γνωστοποίησε. Ο ντόρος που συνεχίζεται είναι τεράστιος και ξεπερνά κατά πολύ τον θάνατο του Γκράς· διόλου παράξενο… Δεν προκειται να “σταθώ” στην ίδια πεπονόφλουδα ωστόσο…
Ο λόγος και η στάση του Γκύντερ Γκρας για τον οποίο ο λόγος σήμερα όφειλε να είχε εισακουστεί από την ελληνική μας συνείδηση, και να μην είχε απλά ξεχαστεί όπως ξεχνιούνται ως συνήθως οι βαρύνουσες απόψεις σε αντίθεση με τις ελαφρολαϊκές εκείνες παρλάτες που εύκολα αναμασώνται και ανακυκλώνονται.
Τούτη είναι όμως η μοίρα των ποιητών και των λόγων τους…
Το αστείο είναι ότι σε διάφορες κατά καιρούς εξάρσεις εθνικοφροσύνης και αρχαιοφροσύνης, επαιρόμαστε για τους ποιητές και τους συγγραφείς προγόνους μας…
Αντί επιλόγου, κάποια αποσπάσματα από το ποίημα “Η ντροπή της Ευρώπης” που αποδυκνείουν πόσο πολύ επίκαιρος είναι ιδιαίτερα σήμερα ο λόγος του Γκύντερ Γκρας:
Στο χάος κοντά, γιατί δεν συμμορφώθηκε στις αγορές· κι/ Εσύ μακριά από τη Χώρα, που Σου χάρισε το λίκνο./ Οσα Εσύ με την ψυχή ζήτησες και νόμισες πως βρήκες,/ τώρα θα καταλυθούν, και θα εκτιμηθούν σαν/ σκουριασμένα παλιοσίδερα./ Σαν οφειλέτης διαπομπευμένος και γυμνός, υποφέρει μια/ Χώρα· κι Εσύ, αντί για το ευχαριστώ που της οφείλεις,/ προσφέρεις λόγια κενά./ Καταδικασμένη σε φτώχεια η Χώρα αυτή, που ο πλούτος/ της κοσμεί Μουσεία: η λεία που Εσύ φυλάττεις./ Αυτοί που με τη δύναμη των όπλων είχαν επιτεθεί στη/ Χώρα την ευλογημένη με νησιά, στον στρατιωτικό τους σάκο κουβαλούσαν τον Χέλντερλιν./[…] Χώρα χωρίς δικαιώματα, που η ισχυρογνώμονη εξουσία ολοένα και περισσότερο της σφίγγει το ζωνάρι./ Σ’ Εσένα αντιστέκεται φορώντας μαύρα η Αντιγόνη, και σ’ όλη τη Χώρα πένθος ντύνεται ο λαός, που Εσένα φιλοξένησε./[…] Πιες επιτέλους, πιες! κραυγάζουν οι εγκάθετοι των/ Επιτρόπων· όμως ο Σωκράτης, με οργή Σου επιστρέφει το/ κύπελλο γεμάτο ώς επάνω./ Θα καταραστούν εν χορώ, ό,τι είναι δικό Σου οι θεοί, που/ τον Ολυμπό τους η δική Σου θέληση ζητάει ν’/ απαλλοτριώσει./ Στερημένη από πνεύμα, Εσύ θα φθαρείς χωρίς τη Χώρα,/ που το πνεύμα της, Εσένα, Ευρώπη, εδημιούργησε.
Λοιπόν η επικαιρότητα τούτες τις ημέρες -εν μέσω πλείστων όσων που… μας παρουσιάζονται στα ΜΜΕ- έχει και την αναγγελία ενός θανάτου, αυτόν του Γκύντερ Γκρας, του Γερμανού συγγραφέα που είχε τιμηθεί με το βραβείο Νόμπελ και ανάμεσα στα άλλα είχε γράψει το ποίημα “Η ντροπή της Ευρώπης” με το οποίο εν έτει 2012 τασσόταν υπέρ της Ελλάδος και κατά της Ε.Ε., των αγορών κ.λπ. για τη στάση τους απέναντι στη χώρα μας εν μέσω κρίσης…
Ηταν τότε από τις πρώτες διεθνείς προσωπικότητες που φανερά είχαν ταχθεί υπέρ της χώρας μας και μάλιστα το συγκεκριμένο ποίημά του είχε κάνει αίσθηση όχι μόνο εδώ σ’ εμάς αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο.
Ο Γκύντερ Γκρας κάλλιστα μπορεί να χαρακτηρισθεί ένας καλός σύμμαχος, ένας φίλος της Ελλάδος, ένας τους πολλούς φιλέλληνες είχε σαφώς ταχθεί και κατά της γερμανικής πολιτικής όντας για πάνω από μισό αιώνα «ένα είδος “ηθικής συνείδησης” της Γερμανίας, καθώς με το σύνολο του λογοτεχνικού του έργου και τις δημόσιες παρεμβάσεις του προσπάθησε να εμποδίσει τον εφησυχασμό των συμπατριωτών του που μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ήθελαν να κλείσουν τους λογαριασμούς τους με το παρελθόν, ξεχνώντας τα ναζιστικά εγκλήματα», όπως αναφέρεται στο βιογραφικό του στη wikipedia.
Τώρα πώς εμείς “επαινέσαμε” και τιμήσαμε κάποιον άλλον Γερμανό τον συμπατριώτη του Γκρας, Χάιντς Ρίχτερ, αυτό είναι ακόμη υπό… διερεύνηση.
Από τέτοια παράξενα προς διερεύνηση γεγονότα, όμως είμαστε γεμάτοι και πλέον αποτελούν μια ιδιότυπη παραδοξότητα που δεν ξενίζει!
Ωστόσο μια ακόμη παραδοξότητα -όχι απαραιτήτως ελληνική- είναι ότι τούτος ο θάνατος δεν πουλάει πολύ όπως π.χ. ένα σκασμένο λάστιχο μιας εκπροσώπου της Ελληνικής Βουλής και όλης της παραφιλολογίας που έχει να κάνει με τη στάση της απέναντι σε απλούς πολίτες. Εις τα υπόψη ότι ουδείς ακόμη δεν γνωρίζει αν η ιστορία που έχει ξεσπάσει είναι αληθινή ή ένα αποκύημα της φαντασίας εκείνου που τη γνωστοποίησε. Ο ντόρος που συνεχίζεται είναι τεράστιος και ξεπερνά κατά πολύ τον θάνατο του Γκράς· διόλου παράξενο… Δεν προκειται να “σταθώ” στην ίδια πεπονόφλουδα ωστόσο…
Ο λόγος και η στάση του Γκύντερ Γκρας για τον οποίο ο λόγος σήμερα όφειλε να είχε εισακουστεί από την ελληνική μας συνείδηση, και να μην είχε απλά ξεχαστεί όπως ξεχνιούνται ως συνήθως οι βαρύνουσες απόψεις σε αντίθεση με τις ελαφρολαϊκές εκείνες παρλάτες που εύκολα αναμασώνται και ανακυκλώνονται.
Τούτη είναι όμως η μοίρα των ποιητών και των λόγων τους…
Το αστείο είναι ότι σε διάφορες κατά καιρούς εξάρσεις εθνικοφροσύνης και αρχαιοφροσύνης, επαιρόμαστε για τους ποιητές και τους συγγραφείς προγόνους μας…
Αντί επιλόγου, κάποια αποσπάσματα από το ποίημα “Η ντροπή της Ευρώπης” που αποδυκνείουν πόσο πολύ επίκαιρος είναι ιδιαίτερα σήμερα ο λόγος του Γκύντερ Γκρας:
Στο χάος κοντά, γιατί δεν συμμορφώθηκε στις αγορές· κι/ Εσύ μακριά από τη Χώρα, που Σου χάρισε το λίκνο./ Οσα Εσύ με την ψυχή ζήτησες και νόμισες πως βρήκες,/ τώρα θα καταλυθούν, και θα εκτιμηθούν σαν/ σκουριασμένα παλιοσίδερα./ Σαν οφειλέτης διαπομπευμένος και γυμνός, υποφέρει μια/ Χώρα· κι Εσύ, αντί για το ευχαριστώ που της οφείλεις,/ προσφέρεις λόγια κενά./ Καταδικασμένη σε φτώχεια η Χώρα αυτή, που ο πλούτος/ της κοσμεί Μουσεία: η λεία που Εσύ φυλάττεις./ Αυτοί που με τη δύναμη των όπλων είχαν επιτεθεί στη/ Χώρα την ευλογημένη με νησιά, στον στρατιωτικό τους σάκο κουβαλούσαν τον Χέλντερλιν./[…] Χώρα χωρίς δικαιώματα, που η ισχυρογνώμονη εξουσία ολοένα και περισσότερο της σφίγγει το ζωνάρι./ Σ’ Εσένα αντιστέκεται φορώντας μαύρα η Αντιγόνη, και σ’ όλη τη Χώρα πένθος ντύνεται ο λαός, που Εσένα φιλοξένησε./[…] Πιες επιτέλους, πιες! κραυγάζουν οι εγκάθετοι των/ Επιτρόπων· όμως ο Σωκράτης, με οργή Σου επιστρέφει το/ κύπελλο γεμάτο ώς επάνω./ Θα καταραστούν εν χορώ, ό,τι είναι δικό Σου οι θεοί, που/ τον Ολυμπό τους η δική Σου θέληση ζητάει ν’/ απαλλοτριώσει./ Στερημένη από πνεύμα, Εσύ θα φθαρείς χωρίς τη Χώρα,/ που το πνεύμα της, Εσένα, Ευρώπη, εδημιούργησε.
Χανιώτικα νέα (15.04.2015)
Read more: http://www.haniotika-nea.gr/gkinter-gkras-o-germanos-filos-mas/#ixzz3XNGs9spE
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου