ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΑΙΔΙΚΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ
ΣΤΑ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΑ ΑΞΟΥ ΚΑΙ ΑΓΓΕΛΙΑΝΩΝ
Δεύτερη μέρα του Απρίλη! Μέρα γενεθλίων του μεγάλου Δανού παραμυθά Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. Γιορτάζει το Παιδικό Βιβλίο. Κι όλοι όσοι το αγαπούμε και καταγινόμαστε μ’ αυτό: Παιδιά, δάσκαλοι, παππούδες, γιαγιάδες, μαμάδες, μπαμπάδες, παραμυθάδες, εκδότες, βιβλιοθηκονόμοι, βιβλιοπώλες και βάλε! Όλος ο κόσμος, δηλαδή!
Δείτε περισσότερα... ΕΥΔΟΚΙΑ
Ευδοκία Σκορδαλά- Κακατσάκη
Δεύτερη μέρα του Απρίλη! Μέρα γενεθλίων του μεγάλου Δανού παραμυθά Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. Γιορτάζει το Παιδικό Βιβλίο. Κι όλοι όσοι το αγαπούμε και καταγινόμαστε μ’ αυτό: Παιδιά, δάσκαλοι, παππούδες, γιαγιάδες, μαμάδες, μπαμπάδες, παραμυθάδες, εκδότες, βιβλιοθηκονόμοι, βιβλιοπώλες και βάλε! Όλος ο κόσμος, δηλαδή!
ΣΤΗΝ ΑΞΟ
Ανοιξιάτικη μέρα, όμορφη! Και βρήκε η φύση την καλή και τη γλυκιά της ώρα, καθώς λέει ο ποιητής. Με τη Μαρία Μπαδιεριτάκη, Σύμβουλο Προσχολικής Αγωγής της 69ης περιφέρειας Ρεθύμνου, υπεύθυνη για το πρόγραμμα Φιλαναγνωσίας στα Νηπιαγωγεία, ξεκινήσαμε πρωί-πρωί για την Αξό. Εκείνη οδηγεί κι εγώ απολαμβάνω την ομορφιά της κρητικής γης, που, όσο ζυγώνουμε τον Ψηλορείτη, γεμίζει με δέος την ψυχή μου. Κι ευχαριστώ νοερά τον Θεό, για τις πέντε αισθήσεις που μου χάρισε και μπορώ να γεύομαι τις ομορφιές και τις χαρές αυτού του κόσμου!
Εντυπωσιάζομαι με την Αξό! Αμφιθεατρικά χτισμένη, σκαρφαλωμένη σαν αετοφωλιά στα ριζά του Ψηλορείτη, μας υποδέχεται με τα μπαλκόνια της γεμάτα λουλούδια! Με φρεσκο-ασβεστωμένα τα σπίτια και τα σοκάκια της. Μυρωδιά της Πασχαλιάς που ζυγώνει! Όμως, δεν ήρθαμε εδώ για το χωριό, που κουβαλά μια πλούσια ιστορία τριών χιλιάδων χρόνων και! Μας περιμένουν στο Νηπιαγωγείο και το Δημοτικό παιδιά και δάσκαλοι! Μας καλωσορίζουν στην αυλή, με χαρούμενα ξεφωνητά κι ανοιχτές αγκαλιές. Σε λίγο, μαζεμένοι σε μια απλόχωρη, λιόλουστη αίθουσα, γινόμαστε μια μεγάλη, σφιχτοδεμένη συντροφιά! Στην αρχή συζητάμε για την ημέρα του βιβλίου, τον Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, για τα βιβλία γενικά. Μετά, για τα βιβλία μου. Μου κάνει εντύπωση που όλα τα παιδιά συμμετέχουν στην κουβέντα! Πολλές, όμορφες κι εύστοχες οι ερωτήσεις τους: Γιατί, κυρία, δεν γύρισε ο Αστερούλης στη μαμά του; Γιατί δεν τελειώνει ο πόλεμος του Βασιλιά των Ονείρων με τον μαύρο καβαλάρη; Πόσα βιβλία έχετε γράψει; Από πού εμπνέεστε; Ποιο από τα βιβλία σας αγαπάτε περισσότερο; Θα γράψετε άλλα βιβλία; Εσείς τα ζωγραφίζετε; Πώς γίνονται τα βιβλία; Τι θα συμβουλεύατε σ’ ένα παιδί που θέλει να γίνει συγγραφέας; Ρωτούν. Και ρουφούν τις απαντήσεις μου, όπως η διψασμένη γη τη βροχή! Τα νηπιαγωγάκια με τη Νηπιαγωγό τους, την Αντωνία Βουλουμπασάκη, έχουν γράψει ένα παραμύθι για το χωριό τους! Όμορφο! Και γίνεται συναρπαστικό, καθώς, χρωματίζοντας τη φωνή της, το διαβάζει η Σχολική Σύμβουλος! Νηπιαγωγός, γαρ! Και πολύ καλή, μάλιστα! Και η ώρα κυλά! Πόσο γρήγορα περνούν οι όμορφες ώρες! Η συζήτησή μας δεν έχει τελειωμό, μα πρέπει να φύγουμε για το Νηπιαγωγείο των Αγγελιανών. Μας ξεπροβοδίζουν με αγκαλιές, χαμόγελα, λουλούδια, κεράσματα, ζωγραφιές και καρτούλες χειροποίητες γεμάτες μ’ ευχές πασχαλινές! Αποχαιρετώντας τους, υπόσχομαι στον εαυτό μου πως θα ξανάρθω!
Ανοιξιάτικη μέρα, όμορφη! Και βρήκε η φύση την καλή και τη γλυκιά της ώρα, καθώς λέει ο ποιητής. Με τη Μαρία Μπαδιεριτάκη, Σύμβουλο Προσχολικής Αγωγής της 69ης περιφέρειας Ρεθύμνου, υπεύθυνη για το πρόγραμμα Φιλαναγνωσίας στα Νηπιαγωγεία, ξεκινήσαμε πρωί-πρωί για την Αξό. Εκείνη οδηγεί κι εγώ απολαμβάνω την ομορφιά της κρητικής γης, που, όσο ζυγώνουμε τον Ψηλορείτη, γεμίζει με δέος την ψυχή μου. Κι ευχαριστώ νοερά τον Θεό, για τις πέντε αισθήσεις που μου χάρισε και μπορώ να γεύομαι τις ομορφιές και τις χαρές αυτού του κόσμου!
Εντυπωσιάζομαι με την Αξό! Αμφιθεατρικά χτισμένη, σκαρφαλωμένη σαν αετοφωλιά στα ριζά του Ψηλορείτη, μας υποδέχεται με τα μπαλκόνια της γεμάτα λουλούδια! Με φρεσκο-ασβεστωμένα τα σπίτια και τα σοκάκια της. Μυρωδιά της Πασχαλιάς που ζυγώνει! Όμως, δεν ήρθαμε εδώ για το χωριό, που κουβαλά μια πλούσια ιστορία τριών χιλιάδων χρόνων και! Μας περιμένουν στο Νηπιαγωγείο και το Δημοτικό παιδιά και δάσκαλοι! Μας καλωσορίζουν στην αυλή, με χαρούμενα ξεφωνητά κι ανοιχτές αγκαλιές. Σε λίγο, μαζεμένοι σε μια απλόχωρη, λιόλουστη αίθουσα, γινόμαστε μια μεγάλη, σφιχτοδεμένη συντροφιά! Στην αρχή συζητάμε για την ημέρα του βιβλίου, τον Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, για τα βιβλία γενικά. Μετά, για τα βιβλία μου. Μου κάνει εντύπωση που όλα τα παιδιά συμμετέχουν στην κουβέντα! Πολλές, όμορφες κι εύστοχες οι ερωτήσεις τους: Γιατί, κυρία, δεν γύρισε ο Αστερούλης στη μαμά του; Γιατί δεν τελειώνει ο πόλεμος του Βασιλιά των Ονείρων με τον μαύρο καβαλάρη; Πόσα βιβλία έχετε γράψει; Από πού εμπνέεστε; Ποιο από τα βιβλία σας αγαπάτε περισσότερο; Θα γράψετε άλλα βιβλία; Εσείς τα ζωγραφίζετε; Πώς γίνονται τα βιβλία; Τι θα συμβουλεύατε σ’ ένα παιδί που θέλει να γίνει συγγραφέας; Ρωτούν. Και ρουφούν τις απαντήσεις μου, όπως η διψασμένη γη τη βροχή! Τα νηπιαγωγάκια με τη Νηπιαγωγό τους, την Αντωνία Βουλουμπασάκη, έχουν γράψει ένα παραμύθι για το χωριό τους! Όμορφο! Και γίνεται συναρπαστικό, καθώς, χρωματίζοντας τη φωνή της, το διαβάζει η Σχολική Σύμβουλος! Νηπιαγωγός, γαρ! Και πολύ καλή, μάλιστα! Και η ώρα κυλά! Πόσο γρήγορα περνούν οι όμορφες ώρες! Η συζήτησή μας δεν έχει τελειωμό, μα πρέπει να φύγουμε για το Νηπιαγωγείο των Αγγελιανών. Μας ξεπροβοδίζουν με αγκαλιές, χαμόγελα, λουλούδια, κεράσματα, ζωγραφιές και καρτούλες χειροποίητες γεμάτες μ’ ευχές πασχαλινές! Αποχαιρετώντας τους, υπόσχομαι στον εαυτό μου πως θα ξανάρθω!
ΣΤΑ ΑΓΓΕΛΙΑΝΑ
Ο δρόμος για τα Αγγελιανά φιδοσέρνεται ανάμεσα σε χωράφια, ντυμένα μ’ όλες τις αποχρώσεις του πράσινου, σπαρμένα με μαργαρίτες και πολύχρωμες ανεμώνες! Στην είσοδο της αυλής του Νηπιαγωγείου, μας περιμένουν οι δυο Νηπιαγωγοί κι αρκετές μαμάδες των παιδιών! Έχουν στολίσει με κορδέλες και μπαλόνια τη μεγάλη σιδερένια αυλόπορτα! Και… δεν μπορώ, λένε, να μπω στο σχολείο, αν δεν βρω και δεν λύσω κάποιους γρίφους που ετοίμασαν οι μαμάδες των παιδιών! Βρίσκοντας και λύνοντας γρίφους, περνάμε μπροστά από ένα χαμηλό τοιχάκι, όπου, πάνω σε κάτασπρο απλωμένο πανί, έχουν γράψει με χρυσόσκονη ένα τεράστιο «καλώς ορίσατε» και μπαίνουμε στην πολύχρωμη αίθουσα του Νηπιαγωγείου. Σε μια γωνιά της δεσπόζει μια βελανιδιά, καταπράσινη και πανέμορφη, καμωμένη από χαρτί! Στα κλαριά της κρέμονται τα παραμύθια μου και μια φωτογραφία μου! Από κάτω βρίσκεται η βρύση του Βασιλιά των Ονείρων! Και επί τέλους έρχομαι πρόσωπο με πρόσωπο με τα νηπιάκια, που μαζί με κάποιες μαμάδες και γιαγιάδες, περιμένουν τόση ώρα, μέσα σε απόλυτη ησυχία! Είναι ντυμένα αστεράκια, ονειράκια, γοργόνα, βασιλιάς των ονείρων και μαύρος καβαλάρης! Κι αμέσως μετά το συγκινητικό καλωσόρισμα από τη Νηπιαγωγό τους τη Βάγια Γιαννάκη, παίρνουν τη σκυτάλη. Παίζουν το «Ένα αστέρι πέφτει στη γη» και το «Βασιλιά των Ονείρων».
Υποδύονται τους ήρωες τόσο πειστικά, χορεύουν κι απαγγέλλουν με χάρη, αλλά και τόση σοβαρότητα και υπευθυνότητα, που ξαφνιάζει! Τα παρακολουθώ μαγεμένη! Τα καμαρώνω!
Όλα μαζί και το καθένα χωριστά! Και θαυμάζω τη δουλειά των Νηπιαγωγών! Γίνονται σεναριογράφοι κι ενδυματολόγοι και σκηνοθέτες και σκηνογράφοι και χορογράφοι κι εμψυχωτές και ότι άλλο βάζει ο νους σου, όταν αγαπούν το λειτούργημα που κάνουν! Κι η όμορφη εκδήλωση συνεχίζεται με τις ερωτήσεις των παιδιών που με περιτριγυρίζουν! Τις έχουν γραμμένες σε ροζ καρδούλες, καρφιτσωμένες στο άσπρο φουστάνι μιας πάνινης κούκλας που μου χάρισαν! Είναι, μου λένε, η Έμπνευση! Την έφτιαξαν με τις δασκάλες τους για να με συντροφεύει όταν γράφω! Διαβάζω ερωτήσεις όπως: « Η κυρία Έμπνευση έρχεται σε σας και γράφετε μαύρα σημαδάκια στα λευκά χαρτιά! Πώς γίνονται όμως βιβλία αυτά;» και «πώς οι σελίδες αποκτούν εικόνες και μας ταξιδεύουν σε μέρη μακρινά;» κι απαντώ. Και τα μικρά αστεράκια μ’ ακούνε με διάπλατα ματάκια, μισάνοιχτα χειλάκια! Μετά η Στέλλα Τσιγδινού, η Νηπιαγωγός που με κάποια νήπιά της έχουν έρθει από τις Μαργαρίτες, μου χαρίζουν ένα παραμύθι που έγραψαν και ζωγράφισαν! Είναι η συνέχεια του Βασιλιά των Ονείρων! Έκλεισαν, λέει, τον μαύρο καβαλάρη σε βαθύ πηγάδι! Μα δεν παύει να φωνάζει! Και πότε-πότε, οι αγριοφωνάρες του μπαίνουν στα όνειρα των παιδιών και τα τρομάζουν! Κι η γιορτή του Βιβλίου συνεχίζεται με τη Μαρία Γιαννοπούλου, την άλλη Νηπιαγωγό των Αγγελιανών. Παίζει κουκλοθέατρο το παραμύθι μου «Να σ’ αγαπούν και ν’ αγαπάς»! Η ίδια έγραψε το σενάριο, το «έντυσε» με μουσική, έκανε τα σκηνικά, κατασκεύασε τις κούκλες – ήρωες! Έχει τόση ευχέρεια στην κίνηση των ηρώων, «παίζει» τόσο φυσικά κι υποδύεται όλους τους ρόλους αλλάζοντας άνετα τη φωνή της, που νομίζω πως ακούω επαγγελματία κουκλο-θεατράνθρωπο! Όταν τελειώνει και υποκλίνεται, τη χειροκροτούμε δυνατά, παρατεταμένα, όλοι μαζί! Ειπώθηκαν τόσα πολλά πράγματα μετά, μπρος στις στρωμένες μ’ ένα σωρό καλούδια, τάβλες της αυλής! Με τις αγκαλιές γεμάτες δώρα και την καρδιά πλημμυρισμένη από υπέροχα συναισθήματα, φύγαμε αργά το απόγευμα. Νιώθοντας την ανάγκη να μοιραστώ μαζί σας τούτα τα συναισθήματα, γράφω! Και για να στείλω από τη φιλόξενη αγκαλιά των «Χανιώτικων νέων» τις ευχαριστίες, τις ευχές και την αγάπη μου, σε όλους εκείνους, μικρούς και μεγάλους, που μου τα χάρισαν!
Ο δρόμος για τα Αγγελιανά φιδοσέρνεται ανάμεσα σε χωράφια, ντυμένα μ’ όλες τις αποχρώσεις του πράσινου, σπαρμένα με μαργαρίτες και πολύχρωμες ανεμώνες! Στην είσοδο της αυλής του Νηπιαγωγείου, μας περιμένουν οι δυο Νηπιαγωγοί κι αρκετές μαμάδες των παιδιών! Έχουν στολίσει με κορδέλες και μπαλόνια τη μεγάλη σιδερένια αυλόπορτα! Και… δεν μπορώ, λένε, να μπω στο σχολείο, αν δεν βρω και δεν λύσω κάποιους γρίφους που ετοίμασαν οι μαμάδες των παιδιών! Βρίσκοντας και λύνοντας γρίφους, περνάμε μπροστά από ένα χαμηλό τοιχάκι, όπου, πάνω σε κάτασπρο απλωμένο πανί, έχουν γράψει με χρυσόσκονη ένα τεράστιο «καλώς ορίσατε» και μπαίνουμε στην πολύχρωμη αίθουσα του Νηπιαγωγείου. Σε μια γωνιά της δεσπόζει μια βελανιδιά, καταπράσινη και πανέμορφη, καμωμένη από χαρτί! Στα κλαριά της κρέμονται τα παραμύθια μου και μια φωτογραφία μου! Από κάτω βρίσκεται η βρύση του Βασιλιά των Ονείρων! Και επί τέλους έρχομαι πρόσωπο με πρόσωπο με τα νηπιάκια, που μαζί με κάποιες μαμάδες και γιαγιάδες, περιμένουν τόση ώρα, μέσα σε απόλυτη ησυχία! Είναι ντυμένα αστεράκια, ονειράκια, γοργόνα, βασιλιάς των ονείρων και μαύρος καβαλάρης! Κι αμέσως μετά το συγκινητικό καλωσόρισμα από τη Νηπιαγωγό τους τη Βάγια Γιαννάκη, παίρνουν τη σκυτάλη. Παίζουν το «Ένα αστέρι πέφτει στη γη» και το «Βασιλιά των Ονείρων».
Υποδύονται τους ήρωες τόσο πειστικά, χορεύουν κι απαγγέλλουν με χάρη, αλλά και τόση σοβαρότητα και υπευθυνότητα, που ξαφνιάζει! Τα παρακολουθώ μαγεμένη! Τα καμαρώνω!
Όλα μαζί και το καθένα χωριστά! Και θαυμάζω τη δουλειά των Νηπιαγωγών! Γίνονται σεναριογράφοι κι ενδυματολόγοι και σκηνοθέτες και σκηνογράφοι και χορογράφοι κι εμψυχωτές και ότι άλλο βάζει ο νους σου, όταν αγαπούν το λειτούργημα που κάνουν! Κι η όμορφη εκδήλωση συνεχίζεται με τις ερωτήσεις των παιδιών που με περιτριγυρίζουν! Τις έχουν γραμμένες σε ροζ καρδούλες, καρφιτσωμένες στο άσπρο φουστάνι μιας πάνινης κούκλας που μου χάρισαν! Είναι, μου λένε, η Έμπνευση! Την έφτιαξαν με τις δασκάλες τους για να με συντροφεύει όταν γράφω! Διαβάζω ερωτήσεις όπως: « Η κυρία Έμπνευση έρχεται σε σας και γράφετε μαύρα σημαδάκια στα λευκά χαρτιά! Πώς γίνονται όμως βιβλία αυτά;» και «πώς οι σελίδες αποκτούν εικόνες και μας ταξιδεύουν σε μέρη μακρινά;» κι απαντώ. Και τα μικρά αστεράκια μ’ ακούνε με διάπλατα ματάκια, μισάνοιχτα χειλάκια! Μετά η Στέλλα Τσιγδινού, η Νηπιαγωγός που με κάποια νήπιά της έχουν έρθει από τις Μαργαρίτες, μου χαρίζουν ένα παραμύθι που έγραψαν και ζωγράφισαν! Είναι η συνέχεια του Βασιλιά των Ονείρων! Έκλεισαν, λέει, τον μαύρο καβαλάρη σε βαθύ πηγάδι! Μα δεν παύει να φωνάζει! Και πότε-πότε, οι αγριοφωνάρες του μπαίνουν στα όνειρα των παιδιών και τα τρομάζουν! Κι η γιορτή του Βιβλίου συνεχίζεται με τη Μαρία Γιαννοπούλου, την άλλη Νηπιαγωγό των Αγγελιανών. Παίζει κουκλοθέατρο το παραμύθι μου «Να σ’ αγαπούν και ν’ αγαπάς»! Η ίδια έγραψε το σενάριο, το «έντυσε» με μουσική, έκανε τα σκηνικά, κατασκεύασε τις κούκλες – ήρωες! Έχει τόση ευχέρεια στην κίνηση των ηρώων, «παίζει» τόσο φυσικά κι υποδύεται όλους τους ρόλους αλλάζοντας άνετα τη φωνή της, που νομίζω πως ακούω επαγγελματία κουκλο-θεατράνθρωπο! Όταν τελειώνει και υποκλίνεται, τη χειροκροτούμε δυνατά, παρατεταμένα, όλοι μαζί! Ειπώθηκαν τόσα πολλά πράγματα μετά, μπρος στις στρωμένες μ’ ένα σωρό καλούδια, τάβλες της αυλής! Με τις αγκαλιές γεμάτες δώρα και την καρδιά πλημμυρισμένη από υπέροχα συναισθήματα, φύγαμε αργά το απόγευμα. Νιώθοντας την ανάγκη να μοιραστώ μαζί σας τούτα τα συναισθήματα, γράφω! Και για να στείλω από τη φιλόξενη αγκαλιά των «Χανιώτικων νέων» τις ευχαριστίες, τις ευχές και την αγάπη μου, σε όλους εκείνους, μικρούς και μεγάλους, που μου τα χάρισαν!
Χανιώτικα νέα (06.02.2015)
Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-nipiagogia-tis-axou-ke-ton-angelianon/#ixzz3ZMjHq8YA
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου