Ο Ιούνιος της υπαίθρου
Στην υπηρεσία της ποιότητας
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
Ο Ιούνιος της υπαίθρου
Ιούνιος, ο έκτος μήνας του χρόνου, η έβδομή του μέρα σήμερα και η αίσθηση της προσμονής, που εξακολουθεί πάντα να μυρίζει βουνίσια αρίγανη και θαλασσινή αρμύρα, για μένα είναι διάχυτη. Πανταχού παρούσα και τα πάντα πληρούσα η Χάρη της. Πρωτίστως στα μάτια των παιδιών που το μυαλό τους έχει ήδη αρχίσει να ζει το καλοκαιρινό του όνειρο. Καμία περίπτωση διάψευσης. Τα σχολεία θα κλείσουν. Τα σταφύλια και τα σύκα θα ωριμάσουν. Οι τζίτζικες κάνουν τις τελευταίες πρόβες για την πρεμιέρα. Τα χελιδόνια θα γεμίσουν με τις σπαθιές τους τον ουρανό. Ορθάνοιχτες ήδη οι αγκαλιές της θάλασσας. Αφιερωμένος στη θεά Ηρα, από τους Ρωμαίους (Juno γι’ αυτούς το όνομά της) ο έκτος μήνας του Ιουλιανού Ημερολογίου. Θεριστή βασικά τον έλεγε ο λαός μας, γιατί τότε άρχιζε το θέρισμα. Τον έλεγε όμως και Ερινιαστή ή Ορνιαστή απ’ το ρήμα ερινιάζω ή ορνιάζω και Ριγανά λόγω της (α)ρίγανης που είναι στις δόξες της και Λιοτρόπη γιατί παίρνει τροπή στον ουράνιο θόλο ο ήλιος και οι μέρες μεγαλώνουν. Και, βέβαια, Άι – Γιαννίτη, Κλήδονα και Φανιστή, απ’ τις φωτιές του Άι Γιάννη του Προδρόμου, που επιμένουμε ακόμα να ανάβουμε. Πρωτογούλης ή Πρωτόλης (πρώτος + Ιούλης). Να ένα ακόμα ένα όνομά του… Μέρες Ιουνίου κι όπως γράφει, μεταξύ των άλλων, η Κική Δημουλά στο ποίημά της “Ζούγκλα”: «Η εξοχή βρισκόταν στην ήβη/ και το πράσινο ασελγούσε/ Κραυγές τροπαιοφόρου θηριωδίας/ έσερνε ο Ιούνιος της υπαίθρου/ Πιανόταν και πηδούσε/ από κλαδί δέντρων και αισθήσεων./ Ταρζάν ταινίας μικρού μήκους/ που κυνηγάει αθέατα θηρία». Καλό μήνα, με εφτά (7) μέρες καθυστέρηση!
Στην υπηρεσία της ποιότητας
«Ηθοποιός σημαίνει φως και Μουσείο Τυπογραφίας, εκτός των άλλων, τον χώρο που δίνει το δικαίωμα σ’ έναν ηθοποιό να λάμπει». Αυτό έγραψα πέρυσι (26 Μαΐου) σ’ ένα απ’ τα “πεταχτά”, εκφράζοντας τον θαυμαστό μου για την παράσταση “Κόλχαας”, έτσι όπως ο Νίκος Αλεξίου, μόνος του επί σκηνής (δική του η μετάφραση της διάσημης νουβέλας του Χάινεχ Φον Κλάιστ “Μιχαήλ Κόλχαας”, δική του η δραματουργική προσαρμογή και σκηνοθεσία) στον συγκεκριμένο χώρο την παρουσίασε. Το ξαναγράφω, εν είδει εισαγωγής και στη σημερινή δεύτερη “στάση”, έμπλεως ενθουσιασμού, ύστερα απ’ τα όσα είδα, άκουσα και, προπάντων, ένιωσε προχθές το βράδυ παρακολουθώντας τη για δεύτερη φορά. Με τον απόηχο των παρατεταμένων στο τέλος χειροκροτημάτων. Προσθέτοντας τις ευχαριστίες μου για την ευκαιρία που μου (μας) έδωσαν η διευθύντρια του μοναδικού Μουσείου Τυπογραφίας, που ίδρυσαν ο Γιάννης και Ελένη Γαρεδάκη, Ελια Κουμή και η συνεργάτις της δημοσιογράφος Μαρία Μυστακίδου, να ξαναζήσω(ουμε) την παράξενη και σκοτεινή μεσαιωνική ιστορία ενός ανθρώπου που βρέθηκε ενώπιον της προσωπικής του ευθύνης. «Από το φως στο σκοτάδι,/ είναι όπως/ από το σκοτάδι στο φως», μας λέει ένας σύγχρονος ποιητής. Αρκετός κόσμος στο αμφιθέατρο του Μουσείου, τόσο προχθές όσο και χθες, στις δύο παραστάσεις του “Κόλχαας”. Κι άλλες παραστάσεις να δίνονταν στον “μαγικό” χώρο του Μουσείου, πάλι θα ήταν πολύς ο κόσμος, μου είπε μια φίλη που είδε την παράσταση για πρώτη φορά και ξεστάθηκε. Για να συμπληρώσει. Η καλύτερη διαφήμιση γίνεται στόμα με στόμα. Τυχαίο ότι η συγκεκριμένη παράσταση παίζεται με τεράστια επιτυχία τα τελευταία πέντε χρόνια στην Αθήνα; Στην υπηρεσία της ποιότητας με όποιο κόστος ο Νίκος Αλεξίου μια ζωή. Στην υπηρεσία της ποιότητας και το Μουσείο Τυπογραφίας Γιάννη και Ελένης Γαρεδάκη, από ιδρύσεώς του. Να ξανασυναντηθούν οι δρόμοι τους, η ευχή μου. Για τέτοιες συγκλονιστικές παραστάσεις, όπως αυτή του “Κόλχαας”…
Χανιώτικα νέα (07.06.2016)
Read more: http://www.haniotika-nea.gr/o-iounios-tis-ipethrou/#ixzz4AtHwIuVC
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου