ΕΥΔΟΚΙΑ

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΚΕ ΤΟ ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΕΥΔΟΚΙΑΣ ΣΚΟΡΔΑΛΑ-ΚΑΚΑΤΣΑΚΗ
Ο ΠΑΡΑΜΥΘΕΝΙΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΤΗΣ ΓΙΑΣΕΜΙΑΣ







Γράφει ο Δημήτρης Μαριδάκης
Στο παραμυθένιο σύμπαν της δημιουργού Ευδοκίας Σκορδαλά – Κακατσάκη είχε την ευκαιρία να ταξιδέψει το κοινό που γέμισε την αίθουσα του Πολιτιστικού Κέντρου της Μητρόπολης Κυδωνίας και Αποκορώνου κατά την εκδήλωση – παρουσίαση του βιβλίου “Η Γιασεμιά και τ’ αστεράκια”, που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις “Κόκκινη κλωστή δεμένη” σε εικονογράφηση της Κριστίν Μενάρ.
«Η  Ευδοκία έχει το χάρισμα να γλυκαίνει τις ψυχές των μικρών παιδιών και να θυμίζει σε εμάς τους αγριεμένους ενηλίκους το βελούδο των ονείρων που κάναμε παιδιά», σημείωσε κατά τον χαιρετισμό της η αντιδήμαρχος Πολιτισμού Βαρβάρα Περράκη ανοίγοντας τη βραδιά, ενώ ο δάσκαλος και λογοτέχνης Βασίλης Χαρωνίτης υπογράμμισε τις αρετές του συγγραφικού έργου της Ευδοκίας Σκορδαλά – Κακατσάκη, αλλά και του νέου της βιβλίου: «Οσο κι αν ο λόγος της Ευδοκίας μπορούσε να σταθεί αυθύπαρκτος, η γόνιμη συνεργασία της με την εκλεκτή εικονογράφο μας έδωσαν τη “Γιασεμιά και τ’ Αστεράκια” που δεν διηγείται απλά μια όμορφη ιστορία αλλά τη μετουσιώνει σε αισθητική αξία. Κι αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία στη σημερινή εποχή της ψηφιακής τεχνολογίας που αντιμάχεται το βιβλίο…».







Στην πρωτότυπη ομιλία του -μιλώντας με ρίμα- ο δάσκαλος – ριμαδόρος Κωστής Λαγουδιανάκης εξήρε την προσφορά της Ευδοκίας Σκορδαλά – Κακατσάκη στα γράμματα: «Αισθητική απόλαυση κείμενο σαν χαρίσει/ λογάται λογοτεχνικό και θα καρποθερίσει», ανέφερε σε ένα σημείο της ομιλίας του και συνέχισε λέγοντας: «Αισθητική απόλαυση τση Ευδοκίας μπένα/ δίδει σε μικρομέγαλους κάθε τζη νέα γένα».
Στον παραμυθένιο κόσμο της “Γιασεμιάς” μετέφερε το κοινό διαβάζοντας αποσπάσματα από το βιβλίο ο ηθοποιός και καλλιτεχνικός διευθυντής του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Κ. Μιχάλης Αεράκης.
Ο συγγραφέας και πρόεδρος της Ενωσης Πνευματικών Δημιουργών Δημήτρης Νικολακάκης που συντόνισε την εκδήλωση ανέφερε, μεταξύ άλλων, ότι τα βιβλία της Ε. Σκορδαλά – Κακατσάκη «βοηθούν τα παιδιά να εμβαθύνουν στα αγνά αισθήματα και συναισθήματα».

Η εκδήλωση συνεχίστηκε με ένα πρωτότυπο μουσικοχορευτικό δρώμενο από παιδιά του 5ου Δημοτικού Σχολείου Χανίων, σε διδασκαλία της γυμνάστριας Τόνιας Καπετανάκη, εμπνευσμένο από τη “Γιασεμιά” που κέρδισε το ζεστό χειροκρότημα του κοινού.




Εμφανώς συγκινημένη η συγγραφέας, αφού ευχαρίστησε όλους τους παριστάμενους, τους διοργανωτές της εκδήλωσης (Ενωση Πνευματικών Δημιουργών Χανίων, εκδόσεις “Κόκκινη κλωστή δεμένη” και Βιβλιοπωλείο “Πετράκη”, σε συνεργασία με την Ιερά Μητρόπολη Κυδωνίας και Αποκορώνου, την Περιφερειακή Ενότητα και τον Δήμο Χανίων) έκλεισε τη βραδιά με ένα σύντομο χαιρετισμό: «Δεν ξέρω αν είναι τυχαίο που γράφω πάντα για αστεράκια που κατεβαίνουν στη γη και που τα υποδέχονται. Ισως εσείς μου δώσατε την αφορμή γιατί μια φορά κι έναν καιρό ήρθα κι εγώ εδώ από τη μακρινή Σαμοθράκη και βρέθηκα μέσα σε αγκαλιές, ανοιχτές πόρτες και καρδιές. Ολα αυτά ίσως δημιούργησαν μέσα μου τη δύναμη να γράφω για τα αστεράκια που πέφτουν…», σημείωσε.

Χανιώτικα νέα (30.12.2016)

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

Ο ποιμήν ο καλός

Καλά στην υγεία του ο αρχιεπίσκοπος Κρήτης, πήρε εξιτήριο από το Νοσοκομείο… Και η καρδιά μας πήγε στον τόπο της! Ενας από τους τελευταίους, για μένα και όχι μόνο, ορισμούς καλής είδησης, μετά… σχολίου.

Έντονη η ανησυχία όλων μας τις προάλλες, όταν παραμονή της Μεγάλης των Εισοδίων της Θεοτόκου γιορτής, κυκλοφόρησε από τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης η είδηση ότι ο αρχιεπίσκοπος Κρήτης Ειρηναίος Αθανασιάδης λιποθύμησε μπροστά στα έκπληκτα μάτια των πιστών, κατά τη διάρκεια του εσπερινού στον εορτάζοντα Ιερό Ναό της Παναγίας, στα Νέα Αλάτσατα Ηρακλείου και μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο Βενιζέλειο Νοσοκομείο για εξετάσεις. Δεν ήταν κάτι σοβαρό, δόξα τω Θεώ… Τίποτα το ανησυχητικό δεν έδειξαν οι εξετάσεις που έγιναν, η κούραση ήταν σύμφωνα με τους γιατρούς το “αίτιο” και απλώς “σύστησαν” στον σεβασμιώτατο… ξεκούραση.

Μια ζωή όρθιο μπροστά σε μια ωραία Πύλη, “ευλογούντα και αγιάζοντα” πάντας ημάς, τον θυμάμαι τον και για 31 χρόνια μητροπολίτη Κυδωνίας & Αποκορώνου, εδώ και 10 χρόνια αρχιεπίσκοπο Κρήτης. Από τότε που τον πρωτογνώρισα δίπλα στον παππού, στη Μητρόπολη Κισάμου & Σελίνου, ως πρωτοσύγκελλο στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Να μοιράζει αντίδωρο την καρδιά του σ’ όλους μας, ως ανθρώπινα πρόσωπα, ανεξάρτητα «τι Θεό πιστεύουμε ή δεν πιστεύουμε». Κοιμάται ποτέ αυτός ο άνθρωπος; η απορία μου στην αρχή. Και κοντά σ’ αυτήν μια άλλη. «Και καλά δεν κοιμάται, δεν κουράζεται και ποτέ δεν προσέχει καθόλου, μα καθόλου τον εαυτόν του;».

«Ο ποιμήν ο καλός την ψυχήν αυτού τίθησιν υπέρ των προβάτων». Κανόνας στη ζωή του αρχιεπισκόπου Κρήτης Ειρηναίου, η ρήση του Χριστού. Να σας έχει πάντα καλά και “εις έτη πολλά”, Σεβασμιότατε!


Κι αυτό, ωστόσο, λίγο δεν είναι…

«Ακούω πως στη Νέα Υόρκη/ στη γωνιά του Δρόμου και του Μπροντγουαίη/ ένας άνθρωπος στέκει κάθε βράδυ τους μήνες του χειμώνα/ και τους άστεγους, που συνάζονται κει πέρα,/ άσυλο για τη νύχτα βρίσκει, παρακαλώντας τους διαβάτες./ Μ’ αυτό, ο κόσμος δε θ’ αλλάξει/ οι σχέσεις των ανθρώπων δε θα καλυτερέψουν/ η εποχή της εκμετάλλευσης δε θα συντομευτεί./ Ωστόσο, μερικοί άνθρωποι έχουνε άσυλο για μια νύχτα/ δε θα τους δέρνει για μια νύχτα ο άνεμος/ το χιόνι που γι’ αυτούς προοριζόταν στον δρόμο θε να πέσει./ Μην αφήσεις ακόμη το βιβλίο που διαβάζεις, άνθρωπε./ Μερικοί άνθρωποι, έχουνε άσυλο για μια νύχτα/ δε θα τους δέρνει για μια νύχτα ο άνεμος/ το χιόνι που γι’ αυτούς προοριζόταν, στο δρόμο θε να πέσει./ Αλλά μ’ αυτό, ο κόσμος δε θ’ αλλάξει/ οι σχέσεις των ανθρώπων δε θα καλυτερέψουν/ η εποχή της εκμετάλλευσης δε θα συντομευθεί». Το ποίημα “Νυχτερινό Ασυλο” του Μπέρτολτ Μπρεχτ (Μετάφραση: Μάριου Πλωρίτη.

Με αφορμή την πρόθεση της Δημ. Αρχής Χανίων να μετατρέψει το, επί της οδού Κύπρου στο κάτω Κουμ Καπί, κτήριο της Φιλαρμονικής σε Υπνωτήριο Αστέγων, το παραπάνω ποίημα.
Χωρίς σχόλια. Πλην αυτού που υπονοείται στον τίτλο της Στάσης.


Η αλληλογραφία μας




Παύλο Πολυχρονάκη, πρώην δ/ντή Φυλακών, συγγραφέα, ποιητή, Μαρμαράς Χανίων: Πραγματικά “ποιητικό ευαγγέλιο αγάπης”, όπως επισημαίνει και η κοινή μας φίλη και καταξιωμένη γιατρός – λογοτέχνις – ποιήτρια Πηνελόπη Ντουντουλάκη στον πρόλογό της, η ποιητική σου συλλογή “Ανοιξη ψυχής”, που μόλις κυκλοφορήθηκε. Κατάπολλα ευχαριστώ για την αποστολή της και για την ιδιαίτερα θερμή αφιέρωση. Είσαι ανεξάντλητος, “ατελείωτος”… τελικά!

ΕΥΔΟΚΙΑ

Μια «παραμυθένια» βραδιά με την "Γιασεμιά και τ’ αστεράκια» της Ευδοκίας Σκορδαλά-Κακατσάκη, όπως την είδε η Νανώ Σπανουδάκη. Κουτσάκη και την παρουσίασε το ίδιο βράδυ, λίγο μετά, στο Ιστολόγιο της
http://nanosk.blogspot.gr/2016/11/blog-post_28.html

Οι φωτογραφίες είναι της Χριστίνας Τζομπανάκη

Μια» παραμυθένια» βραδιά ζήσαμε απόψε 28-11-16  με την παρουσίαση του νέου παραμυθιού της Ευδοκίας Σκορδαλά-Κακατσάκη  « Η Γιασεμιά και τ’ αστεράκια» από τις εκδόσεις «Κόκκινη κλωστή δεμένη» στο κατάμεστο Πολιτιστικό Κέντρο της ΙΜΚΑ Χανίων . Μια  βραδιά που τελείωσε όπως αρχίζουν και τελειώνουν τα παραμύθια της Ευδοκίας Σκορδαλά-Κακατσάκη : Με ΑΓΑΠΗ.

·         Αγάπη για τον ΄Ανθρωπο, τα παιδιά. Αγάπη για όλα τα πλάσματα του Θεού. Αυτήν την  δημιουργική αγάπη  και υπερ-ευαισθησία της Ευδοκίας, περιέγραψε γλαφυρά όπως στα δικά του παραμύθια, στα δικά του ποιήματα, στα δικά του λογοτεχνικά και ιστορικά έργα, ο κεντρικός παρουσιαστής, δάσκαλος, λαογράφος  Βασίλης Χαρωνίτης.

·         

ηΤην εκδήλωση συντόνισε ο πανταχού παρών, δοτικός πρόεδρος της Ενωσης Πνευματικών Δημιουργών Χανίων, Δημήτρης Νικολακάκης που μίλησε βέβαια τόσο για το έργο της Ευδοκίας όσο και των άλλων μελών του πάνελ. Δηλαδή, του  βραβευμένου ρυμαδόρου Κωστή Λαγουδιανάκη και του καλλιτεχνικού Δ/ντή του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Κρήτης, Μιχάλη Αεράκη.

·         Είχε προηγηθεί στο βήμα η αντιδήμαρχoς πολιτισμού του δήμου Χανίων κυρία Βαρβάρα Περράκη με μία, επίσης,  αγαπητική για την συγγραφέα και τα βιβλία της αναφορά.  Αλλά και η βιβλιοπώλης Ηλέκτρα Πετράκη που εκτός από τα  ωραία λόγια της για την Ευδοκία και τα παραμύθια της καλωσόρισε στα Χανιά και στην εκδήλωση την εκδότρια του βιβλίου που ήταν παρούσα στην  εκδήλωση.

·        


 Ο Κωστής Λαγουδιανάκης, ήρθε από το Ηράκλειο για να παρουσιάσει λυρικά με την ρίμα του το παραμύθι της Ευδοκίας. Εισαγωγικά όμως, με έκτακτη, επί τόπου, σύνθεση δεν άφησε κανένα από τους συντελεστές της εκδήλωσης αγαπητικά ασχολίαστο.

·         Ο Μιχάλης Αεράκης, διάβασε αποσπάσματα από το παραμύθι με την βαθιά αισθαντική του φωνή  πέτυχε αυτό ακριβώς που μας παρότρυνε: Να χαλαρώσουμε για να το απολαύσουμε.

·         Ακολούθησε ένα μικρό όμορφο μουσικοχορευτικό δρώμενο με  παιδιά του 5^ου Δημοτικού σχολείου σε διδασκαλία της δασκάλας τους Τoνιας Καπετανάκη.

·          Και ναι. «Αναγκαστικά» τον τελευταίο ευχαριστήριο λόγο είχε η συγγραφέας. Που παρ ολίγο να μην τα καταφέρει καθώς η συγκίνηση έκανε τα μάτια της να τρέχουν.

·         


Ε, δεν θέλει και πολύ η Ευδοκία. Ευαίσθητη ψυχή,  συγκινημένη όπως ήταν, ένοιωσε  άβολα να πάρει το λόγο. Ετσι, κυρίως, ευχαρίστησε όλους . Ευτυχώς, ο Βαγγέλης Κακατσάκης, και  σε ρόλο «υποβολέα» τις  θύμιζε όλα τα ονόματα καθώς, φυσικά, η Ευδοκία δεν είχε σημειώσεις.

·         Παραμυθένια η βραδιά, λοιπόν. Αφού τα παραμύθια μπορεί να γράφονται για παιδιά αλλά συγκινούν πάντα και τους μεγάλους. Εξ’ άλλου μπορεί στα παραμύθια να ψάχνουμε και την δική μας αλήθεια, όπως είπε για την Ευδοκία, ο Βασίλης Χαρωνίτης.

 Πάντα ετσά, Ευδοκία και Βαγγέλη.

ΕΥΔΟΚΙΑ

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ "Η ΓΙΑΣΕΜΙΑ ΚΑΙ Τ'ΑΣΤΕΡΑΚΙΑ

ΤΗΣ ΕΥΔΟΚΙΑΣ ΣΚΟΡΔΑΛΑ ΚΑΚΑΤΣΑΚΗ

ΣΗΜΕΡΑ, ΔΕΥΤΕΡΑ, 28 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2016, !8.30

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗΣ

ΟΜΙΛΗΤΕΣ: ΒΑΣΙΛΗΣ ΧΑΡΩΝΙΤΗΣ, ΚΩΣΤΗΣ ΛΑΓΟΥΔΙΑΝΑΚΗΣ

ΔΙΑΒΑΖΕΙ: ΜΙΧΑΛΗΣ ΑΕΡΑΚΗΣ

ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΔΡΩΜΕΝΟ ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΟΥ 5ου ΔΗΜ. ΣΧ. ΧΑΝΙΩΝ

ΣΗΜΕΡΑ, ΔΕΥΤΕΡΑ, 28 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2016, !8.30

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗΣ

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΝΙΚΟΛΑΚΑΚΗΣ

Δείτε και κείμενο της Φωτεινής Σεγρεδάκη 

Η Γιασεμιά και τ’ αστεράκια

Ευδοκίας Σκορδαλά - Κακατσάκη

Γράφει η Φωτεινή Σεγρεδάκη

“Στα εγγόνια μου, Βαγγέλη,
Ευδοκία και Ευρυδίκη,
τ’ αστεράκια που φωτίζουν
την αγκαλιά και τη ζωή μου”.
Ε.Σ.Κ.
Το βιβλίο παρουσιάζεται απόψε στα Χανιά. Ολοι εκεί που θα συγκεντρωθούν τ’ αστεράκια να χειροκροτήσουν το παραμυθικό τους και να κερνούν θέμη και φως…
Μα τι ωραίο!
Η Ευδοκία Σκορδαλά – Κακατσάκη, η επιτυχημένη παραμυθατζού, γράφει το λόγο το γλυκό τον τρυφερό, πρώτα – πρώτα, για τα αγαπημένα της εγγονάκια, τα τρία (!) που αξιώθηκε ν’ αποκτήσει, ως τώρα δηλαδή!
“Είτε βραδιάζει, είτε φέγγει, μένει λευκό το γιασεμί!”
Με Γιώργο Σεφέρη ξεκινά την ιστορία της, πάνω σε χρώμα γλυκό θαλασσί του πελάγους…
Θαλασσί και το χρώμα τ’ ουρανού που της δίνει το… μισό της έμπνευσης, πάντως!
Τ’ αστέρια του, πρωταγωνιστούν ζεστά – ζεστά και φωτερά!
Η Γιασεμιά, ο φράχτης, ο άνεμος, τα λουλούδια, τ’ αστέρια και τα… καλλιστεία, ομορφιάς!!
Ολα μπλέκονται γλυκά, σε μια πρωτότυπη νόστιμη ιστοριούλα, που δροσίζει και εντυπωσιάζει, τα μικρά παιδιά, αλλά γεννά και τρυφερότητα στους μεγάλους, και δίνει ιδέες για ανάλογα περίπου αφηγήματα, συναισθηματικής πληροφορίας για το παιδί.
…«Η Γιασεμιά σκεφτόταν πόσο έλαμπαν τα ματάκια, πόσο χρύσιζαν τα μαλλάκια των παιδιών που περνούσαν το πρωί για το σχολείο.
Φως φανάρι πως τόσο φως μόνο τ’ αστέρια μπορούσαν να χαρίζουν. Οσο για τα ψάρια, και τα καράβια, δεν τα είχε δει ποτέ της.
Γι’ αυτό δεν ήξερε αν έλαμπαν.
Ομως, αφού το έλεγε ο μικρός άνεμος, έτσι θα ήταν».
…Το δέκατο παραμύθι της Ευδοκίας, όχι – όχι δέκατο, το ένατο.
Το πρώτο της βιβλίο, είναι ποίηση, επίσης, ωραίο…
Ολα της τα παραμύθια έχουν επιτυχία, βραβεία στην… αγκαλιά τους, και για βραβεία σπουδαία υποψήφια, αλλά και, μερικά μάλλον όλα, έχουν ανέβει σε παιδικές σχολικές σκηνές.
Εχω δει κι εγώ ανάλογες παραστάσεις ωραίες με μικρά παιδιά στα παραμύθια της.
Η εικονογράφηση έξοχη, της Κριστίν Μενάρ. Μ’ ενθουσίασε η χρυσή… κάπα του φεγγαριού και το καλπάκι του!
Ευδοκία μου, καλή συνέχεια, υγεία, οικογενειακή γαλήνη, και έμπνευση πάντα ωραία, για τους μικρούς σου φίλους.

(Χανιώτικα νέα, 28.11.2016)

ΕΥΔΟΚΙΑ

Η Αγγέλα Μάλμου με αφορμή την αυριανή παρουσίαση του βιβλίου της Ευδοκίας

"Η Γιασεμιά και τ΄ αστεράκια"

   Ένα ακόμη κείμενο της Ευδοκίας Σκορδαλά - Κακατσάκη με το γνωστό ιδιαίτερο ύφος, το οποίο –σκέφτομαι- θα μπορούσε να αποτελέσει μία  νέα κατηγορία  στην παιδική μας λογοτεχνία και μάλιστα στον τομέα των παραμυθιών. Κύριο χαρακτηριστικό αυτής της κατηγορίας -εκτός από την τρυφερή φαντασία και την ιδιαίτερη περιγραφική διατύπωση- θα ήταν η ποιητικότητα του παραμυθιού, τόσο που να δίνει την εντύπωση ότι πρόκειται για ένα εκτενές ποίημα με την αλληγορία του, τον ανιμισμό  και την παραμυθία του, συστατικά απαραίτητα για να χαρακτηριστεί ένα κείμενο καλό για τα παιδιά… Ιδιαίτερα η τελευταία, η παραμυθία, η παρηγοριά δηλαδή που καταλαγιάζει τους φόβους του μικρού παιδιού, ως «ποιητική παραμυθία» ακολουθεί το ανθρώπινο είδος εν τη γενέσει του, ως ένα αποτελεσματικό αντίδοτο της ανασφάλειάς του, καθώς αισθάνεται κόκκος άμμου μες στην παντοδυναμία των φαινομένων γύρω του, ορατών και κυρίως…αοράτων! Από την άλλη, η ποίηση είναι παραμυθία. Σκεφτείτε ότι  οι ποιητές και οι παραμυθάδες περασμένων εποχών, απευθύνονταν έμμετρα, σε ολόκληρη την κοινότητα, ασχέτως ηλικίας, για να ψυχαγωγήσουν και να αλαφρώσουν την ψυχή από το φόβο και το μόχθο.

         Και ναι μεν το παραμύθι της Ευδοκίας καμώνεται ότι απευθύνεται σε παιδιά,  αλλά διαβάζεται με ενδιαφέρον και από τους ενήλικες που επιμένουν να ονειρεύονται και να διατηρούν χλοερή και φρέσκια την ψυχή τους.

         Η αφήγησή της χαρακτηρίζεται από κινητικότητα, ζωτικότητα και ανθρωπομορφισμό. Ο ίδιος ο άνθρωπος ως χαρακτήρας στην πλοκή, περνά βιαστικά και χάνεται, αμέσως μετά το «μια φορά κι έναν καιρό», την τυπική εναρκτήρια φράση  του παραμυθιού. Διακρίνεται όμως η παντοδυναμία του, δεδομένου ότι τον ακρογωνιαίο λίθο της πλοκής τον τοποθετεί εκείνος και στη συνέχεια εξαφανίζεται: Φυτεύει την …πρωταγωνίστρια της υπόθεσης. Τη Γιασεμιά!  Χωρίς εκείνη δεν γινότανε τούτο το παραμύθι. Παρ΄ όλ΄ αυτά , κι αμέσως μετά την καταλυτική για το στήσιμο της πλοκής πράξη του, γίνεται ο παρίας της αφήγησης κι εξαφανίζεται... Πώς θα μπορούσε να γίνει αποδεκτός μέσα σε έναν κόσμο όπου ο γέρικος φράκτης αισθάνεται μοναξιά, το γιασεμί γίνεται Γιασεμιά και ονειρεύεται να πέσει στην αγκαλιά της ένα αστέρι, όπου ένας μικρούλης «ονειροπόλος» άνεμος  θέλει να γίνει ποιητής, και  τα λουλούδια ονειρεύονται τίτλους ομορφιάς σε λουλουδοκαλλιστεία; Σε ένα στερέωμα που γιορτάζει τα γενέθλια  του φεγγαριού με μια λαμπρή γιορτή κι έναν μπουφέ με μαλλιά αγγέλων και τάρτες αστρολούλουδων, ο άνθρωπος δεν έχει θέση. Μόνο εν τη απουσία του η φαντασία απογειώνεται, η φύση αποθεώνεται και τα ανθρώπινα πάθη και οι αδυναμίες αλλά και οι χάρες του, περνούν  στον κόσμο του φυτικού και ..αστρικού κόσμου του παραμυθιού.  Γίνονται όμως «λαθρεπιβάτες» στην αφήγηση, γιατί διαφορετικά, θα υπήρχε ένας δεσποτικός διδακτισμός,  στοιχείο προσφιλές κειμένων περασμένων αιώνων.

         Ο πρώτος «αξιακός λαθρεπιβάτης» ανιχνεύεται στη συνύπαρξη του ζευγαριού φράκτη και Γιασεμιάς. Γέρικος εκείνος, φρεσκογεννημένη εκείνη..  Μισοσπασμένος και ξερός από χυμούς εκείνος, δροσερή και όμορφη εκείνη… Μα δυνατός εκείνος, της προσφέρει μπράτσα δυνατά να στηριχτεί εκείνη η τρυφερούλα και λεπτοκαμωμένη. Μια νεαρή ύπαρξη εισβάλλει στη μοναχική και στεγνή ζωή του κάνοντας το  γερο-φράκτη να αρχίσει να ονειρεύεται, να ελπίζει, να χαίρεται… Κοινός τόπος και για τους δύο η μοναξιά που παύει να υφίσταται από τη στιγμή της συμπόρευσης… Κι όταν συμβαίνει αυτό, τότε υπάρχει το έδαφος, η διάθεση,  να μεγαλώσει η παρέα.. Προστέθηκε κι ο ονειροπόλος άνεμος κι αμέσως ο στενός εσωτερικός και συνακόλουθα κι ο εξωτερικός τους κόσμος διευρύνθηκε, αφού «έμαθαν να κοιτάζουν μαζί του, μαγεμένοι και αμίλητοι, ώρες ατέλειωτες τον ουρανό με τ΄ αστέρια του».

         Κι όταν η χαρά φωλεύει στην ψυχή και φτιάχνει η διάθεση, ανοίγει  η όρεξη να μετατεθούν τα στενά σύνορα  του μικρόκοσμου, τόσο, όσο να φτάσει να φαντάζεται η Γιασεμιά  να γεμίζει η αγκαλιά της με αστέρια! Αυτό ονειρευότανε… κι δυο φίλοι της συδαύλιζαν τη λαχτάρα της γιατί χαίρονταν στη χαρά της…

         Πιο κάτω περιγράφονται δυο ταυτόχρονες γιορτές σε ουρανό και γη… Στον Ουρανό τα γενέθλια του φεγγαριού με διαστημική μεγαλοπρέπεια και συμμετοχή -όπως είναι… φυσικό- των αστρικών σωμάτων. Μια γιορτή ουράνια πραγματικά,  σε αντιπαραβολή με την ταυτόχρονη φέστα στη γη όπου ζήλειες κι ανταγωνισμούς μόνο δημιουργεί. Ανώμαλη προσγείωση! Ένας διαγωνισμός ομορφιάς, κοινώς καλλιστεία των λουλουδιών… «Μόνο η Γιασεμιά δεν είχε δηλώσει συμμετοχή» λέγοντας «ότι δεν καταλαβαίνω τι θα πει:  εγώ είμαι πιο όμορφος από τον άλλο. Ο καθένας έχει τη χάρη και την ομορφιά του»!

         Η συμπόρευση με το σοφό γερο- φράκτη και τον κοσμογυρισμένο άνεμο, δεν πήγε χαμένη. Δίνει καρπούς! Η Γιασεμιά νωρίς νωρίς ωρίμασε και έχει άποψη που τολμά μάλιστα να την ανακοινώσει, κόντρα στο γενικό πνεύμα περί της εφήμερης ομορφιάς του λουλουδόκοσμου! Κι αφού στα παραμύθια όλα γίνονται με μαγικό τρόπο και πέρα από κάθε λογική , την επόμενη στιγμή θα πραγματοποιηθεί και εκείνο που περίμενε με πίστη η Γιασεμιά… Να γεμίσει η αγκαλιά της αστέρια… «Κι από κείνη την αυγή, στο γλυκοχάραμα της μέρας και στης νύχτας το σκοτάδι, φέγγουν σαν αστεράκια τα λευκά ανθάκια…»

Συνδημιουργός της τρυφερής ιστορίας, η πρωτοεμφανιζόμενη εικονογράφος Κριστίν Μενάρ. Η καλλιτέχνης έχοντας στις αποσκευές της γιαυτό το μαγικό οδοιπορικό την εμπειρία της ως νέα μητέρα, τη συμπαράσταση του εικονογράφου επίσης συζύγου της, το εμπνευσμένο κείμενο, το ταλέντο της και τις σχετικές σπουδές της, κατορθώνει να οπτικοποιεί αρμονικότατα το λόγο. Εύφημο μνεία και προς τον εκδοτικό οίκο «Κόκκινη κλωστή δεμένη» για την ποιοτική έκδοση και για την ικανότητα της επιλογής των κατάλληλων συνεργατών.

Αγγέλα Μάλμου, τ. σχολική σύμβουλος Προσχολικής Αγωγής- συγγραφέας

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

ΜΑΘΗΤΕΣ 2ου ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΧΑΝΙΩΜ
ΣΤΟ Θ΅ΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΑΠΤΕΡΑΣ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φιλες και φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο!
Ήμασταν κι εμείς, στην Αρχαία Απτέρα ως πρωταγωνιστές, μαζί με τα παιδιά του Γυμνασίου Βάμου, στην εκδήλωση υιοθεσίας του θεάτρου της και μας ανετέθη ο ρόλος των “γονιών”, έναν ρόλο που πολύ τον θέλουμε.
Αυτό μας λένε, σε… πρώτη ανάγνωση πέντε τα παιδιά του 2ου Γυμνασίου Χανίων που συμμετείχαν στο σχετικό πρόγραμμα στις εργασίες τους που φιλοξενούνται στον σημερινό Παιδότοπο. Και θα είμαστε εκεί για να το προστατεύουμε, όπως ορκιστήκαμε, μας λένε σε μία δεύτερη. Στο ίδιο μήκος κύματος με τα Αποκορωνιωτάκια, τις εργασίες των οποίων φιλοξενήσαμε πριν από 15 μέρες.
Πολλά κατάπολλα ευχαριστώ στον διευθυντή του επίσης ιστορικού 2ου Γυμνασίου Χανίων και υπεύθυνο του προγράμματος Αντώνη Αθανασάκη και για την αποστολή του υλικού. Τι ευλογία κι αυτή να είσαι Δάσκαλος! Τί ευλογία και για τον Παιδότοπο να φιλοξενεί τέτοια λογής εργασίες, όπως αυτές των παιδιών του Γυμνασίου Βάμου και του 2ου Γυμνασίου Χανίων!
Σας χαιρετώ με αγάπη
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
δάσκαλος




Αισθάνθηκα μεγάλη συγκίνηση με τη συμμετοχή μου στην εκδήλωση “υιοθεσίας του αρχαίου θεάτρου της Απτέρας”. Νιώθω πραγματικά τυχερή που βρέθηκα σ’ αυτόν τον ευλογημένο τόπο. Περπάτησα και γνώρισα από κοντά τα ιερά μονοπάτια του πολιτισμού αλλά και μου δόθηκε η μοναδική ευκαιρία να γίνω “ξεναγός” και να ξεναγήσω τον κόσμο που παραβρέθηκε στην τελετή!! Μοναδικές στιγμές που θα θυμάμαι πάντα.
Δάλλα Γεωργία – ξεναγός



Είναι τιμή για μένα που συμμετείχα στην εκδήλωση υιοθεσίας του αρχαίου θεάτρου της Απτέρας. Ηταν μια ξεχωριστή εμπειρία. Οι καθηγητές μας βοήθησαν με τις γνώσεις τους και την καλή τους διάθεση να μάθουμε και να παρουσιάσουμε στον κόσμο που ήρθε στην εκδήλωση τον αρχαίο αυτόν πολιτισμό και τους ευχαριστούμε πολύ. Επίσης γνώρισα παιδιά φιλικά και συνεργάσιμα από το γυμνάσιο Βάμου. Πάνω απ’ όλα όμως μάθαμε πολύτιμα πράγματα με διασκεδαστικό τρόπο, συγκινηθήκαμε με την ιστορία του τόπου και ζήσαμε κάτι μαγικό που θα το θυμάμαι πάντα.
Μαρία Σπανάκη – ξεναγός


Είναι τιμή για μένα που συμμετείχα στην εκδήλωση υιοθεσίας του αρχαίου θεάτρου της Απτέρας. Ηταν μια ξεχωριστή εμπειρία. Οι καθηγητές μας βοήθησαν με τις γνώσεις τους και την καλή τους διάθεση να μάθουμε και να παρουσιάσουμε στον κόσμο που ήρθε στην εκδήλωση τον αρχαίο αυτόν πολιτισμό και τους ευχαριστούμε πολύ. Επίσης γνώρισα παιδιά φιλικά και συνεργάσιμα από το γυμνάσιο Βάμου. Πάνω απ’ όλα όμως μάθαμε πολύτιμα πράγματα με διασκεδαστικό τρόπο, συγκινηθήκαμε με την ιστορία του τόπου και ζήσαμε κάτι μαγικό που θα το θυμάμαι πάντα.
Μαρία Σπανάκη – ξεναγός


Νιώθω ότι η συμμετοχή μου στην εκδήλωση υιοθεσίας του αρχαίου Θεάτρου της Απτέρας ήταν θεόσταλτη. Γνώρισα παιδιά, έκανα καινούργιους φίλους και απέκτησα υπέροχες εμπειρίες δημιουργίας. Οταν αντίκρισα για πρώτη φορά το αρχαίο θέατρο μαγεύτηκα από την ομορφιά και τη μαγεία του. Η αύρα που είχε ο χώρος ήταν απερίγραπτη. Θα μπορούσα να την παρομοιάσω με έναν αυθεντικό πίνακα ζωγραφικής. Ο ήλιος το φώτιζε σαν να μας καλούσε να πάμε να το συναντήσουμε. Λάτρεψα από την πρώτη στιγμή κάθε εκατοστό του. Η θεϊκή ηρεμία ταίριαζε απόλυτα με τη δική μου χαρά και των υπολοίπων παιδιών.
Ημουν πραγματικά ευτυχισμένη και ένιωθα να αγαπώ το θέατρο με όλο μου το είναι.
Καθώς μάθαινα και συνειδητοποιούσα τι είχε συμβεί στον χώρο του θεάτρου και ειδικότερα στο κοίλον, δηλαδή τις καταστροφές που είχε υποστεί από τους κατοίκους των γύρω περιοχών ένιωσα το μνημείο να μας μιλάει τόσο για τα επιτεύγματά του αλλά και για την ταλαιπωρία του από τους ανθρώπους και την έλλειψη σεβασμού. Σαν να μας φώναζε ότι θέλει την προστασία μας για να μην επαναλάβουν οι άνθρωποι τα ίδια λάθη. Και εμείς δώσαμε τον όρκο μας να το προστατεύουμε για πάντα.
Τέλος, θα ήθελα να ευχαριστήσω τους καθηγητές και τον διευθυντή μας που μας έδωσαν την ευκαιρία να πάρουμε γεύση από “τη ζωή με νόημα”. Επίσης, θα ήθελα να παρακινήσω και τα υπόλοιπα παιδιά να συμμετέχουν σε δράσεις τέτοιου είδους, που ευτυχώς γίνονται πολλές στο σχολείο μου.
Παυλίνα Μπαϊλάκη – ξεναγός


Το σχολείο μου σε συνεργασία με το Γυμνάσιο Βάμου αποφασίσαμε να προχωρήσουμε στην υιοθεσία του αρχαίου θεάτρου της Απτέρας. Αυτό περιελάμβανε μια τελετή που θα έπρεπε να οργανωθεί πολύ καλά ώστε ο κόσμος που θα την παρακολουθούσε να καταλάβει την αξία και τη μεγάλη σημασία του χώρου αυτού για τον τόπο μας. Ολοι μας δώσαμε τον καλύτερο εαυτό μας. Οργανώσαμε ξενάγηση με μαθητές ξεναγούς και των δύο σχολείων για να μπορέσει ο κόσμος να γνωρίσει την ιστορία του αρχαίου θεάτρου. Εγώ προσωπικά είχα την τιμή να απαγγείλω μαζί με ένα κορίτσι από το Γυμνάσιο Βάμο τον όρκο της υιοθεσίας. Ενιωσα πολύ μεγάλη τιμή αλλά και ευθύνη. Ολοι μας νιώσαμε την αύρα του χώρου αυτού και αγαπήσαμε το αρχαίο θέατρο σαν κτήμα της ψυχής μας. Νιώθουμε πλέον ότι είμαστε μικρό κομμάτι του και ότι βάλαμε κι εμείς ένα λιθαράκι στην προσπάθεια να γίνει ο χώρος ξανά ζωντανός για όλους. Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ όλα όσα ζήσαμε εκεί και θα έχουμε πάντα στο μυαλό μας πως πρέπει να τον προστατεύουμε. Εγώ προσωπικά δεν θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου αυτό που ορκίστηκα εκείνη την ημέρα: «ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΤΟΥΤΟ ΤΟΝ ΠΡΟΓΟΝΙΚΟ ΘΑ ΤΙΜΩ/ ΔΕΝ Θ’ ΑΦΗΣΩ ΝΑ ΞΕΧΑΣΤΕΙ».
Γιάννης Θεοδωράκης – απαγγελία όρκου

Χανιώτικα νέα (26.11.2016)

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

Το κάψιμο της σημαίας

«Πάντα κι όπου σ’ αντικρύζω/ με λαχτάρα σταματώ/ και περήφανα δακρύζω/ ταπεινά σε χαιρετώ./ Δόξα αθάνατη στολίζει/ κάθε θεία σου πτυχή/ και μαζί σου φτερουγίζει/ της πατρίδας η ψυχή/ […] Σε θωρώ κι αναθαρεύω/ και τα χέρια μου χτυπώ,/ σαν αγία σε λατρεύω/ σαν μητέρα σ’ αγαπώ./ Και απ’ τα στήθη μου ανεβαίνει/ μια χαρούμενη φωνή:/ να ’σαι πάντα δοξασμένη/, ω Σημαία γαλανή!». Από το ποίημα “Η σημαία” του Ι. Πολέμη.

«Μέσα μας βαθιά για σένα/ μια λαχτάρα πάντα ζει/ Σύμβολο είσαι της πατρίδας/ και της λευτεριάς μαζί./ Γαλανόλευκη η θωριά σου,/ και φαντάζεις μες στο νου/ σαν το κύμα, σαν το γέλιο/ του πελάου και τ’ ουρανού./ Της τιμής και της ανδρείας/ την αστείρευτη πηγή/ του λευκού σταυρού σου η χάρη/ δυναμώνει κι ευλογεί./ Κι όσοι χάνονται για σένα/ σπώντας σίδερα βαριά/ ξεψυχούν και τραγουδάνε./ Χαίρε, ω, χαίρε, Λευτεριά». Το ποίημα “Στη σημαία μας” του Στέλιου Σπέραντσα.

«Αυτό είναι το ιερό πανί το γαλανό και τ’ άσπρο,/ κομμάτι από ανοιξιάτικο και ξάστερο ουρανό,/ που είναι λευκό σαν τον αφρό του κύματος που ανθίζει/ σε περιγιάλι ολόμορφο, σε πέλαο μακρινό./ Αυτό είναι το ιερό πανί, που όταν περνά μπροστά μας,/ υγραίνονται τα βλέφαρα και σπαρταρά η καρδιά μας […]». Από το ποίημα “Υμνος της σημαίας” του Στέφανου Δάφνη.

Να μην κάνω στάση στο κάψιμο της σημαίας της προάλλες, γι’ άλλη μια χρονιά τέτοιες μέρες στο Πολυτεχνείο, η πρώτη μου σκέψη. Κι αυτό γιατί ή «ου γαρ οίδασιν τι ποιούσιν» αυτοί που την έκαψαν ή γιατί αν ξέρουν, δεν πρέπει να το αναδεικνύει κανείς. Πώς ν’ αντισταθώ στους στίχους κάποιων ποιημάτων για τη σημαία, που δίδασκα στους μαθητές μου, “όταν ήμουν δάσκαλος”, ωστόσο!

Η πόρτα μου είναι ανοιχτή





Μια απ’ τις πιο φωτεινές πνευματικές ακτίνες στον ουρανό της Κισάμου, της πόλης αλλά και της πάλαι ποτέ ομώνυμης επαρχίας, κι αυτή που εκπέμπει με την παρουσία της και τη σύνολη “ατελείωτη” πολυσχιδή προσφορά της, εδώ και πολλά χρόνια η και τακτική συνεργάτις της εφημερίδας μας, καταξιωμένη λογοτέχνις Φωτεινή Σεγρεδάκη. Κι όχι μόνο της Κίσαμου, βέβαια. Το μέγεθος του ρόλου δεν εξαρτάται πάντα από το μέγεθος της σκηνής.

Και με αφορμή το πρωτότυπο και πλήρες συμβολισμών μουσικοποιητικό δρώμενο της πάντα φωτεινής Φωτεινής με τίτλο “Η πόρτα μου είναι ανοιχτή…”, που παρουσιάστηκε με “πρωταγωνίστρια” την ίδια και “βοηθούς” την Τόνια Μαζοκοπάκη – Χορευτάκη, και τη Γεωργία Τυράκη – Μαραγκουδάκη στις απαγγελίες και τον Χρήστο Παρασκάκη στην προβολή εικόνων, στη φιλόξενη αίθουσα του Δήμου Κισάμου, από τον Φιλολογικό Σύλλογο της πόλης, σε μια όμορφη αποσπερίδα, που “άνοιξε” και “έκλεισε” η πρόεδρος του Συλλόγου Ευτυχία Γεωργακάκη, ανήμερα της μεγάλης γιορτής των Εισοδίων της Θεοτόκου, η παραπάνω αναφορά, και, βέβαια, η παρούσα στάση. Τυχεροί όλοι, όσοι, Κισαμίτες και μη, το παρακολουθήσαμε. Και γιατί “ανοίχτηκαν” για μας νέες πόρτες θέασης του κόσμου…

Συμβολισμοί, αισθητική, στίχοι και τραγουδήματα για την πόρτα, τη θύρα, την (ε)μπασιά στη ζωή μας… Πόρτα-πόρτες… Πόρτες κλειστές, πόρτες μισόκλειστες ή μισάνοιχτες, αν προτιμάτε, και πόρτες ανοιχτές, ορθάνοιχτες. Πόρτες κατ’ αρχάς χανιώτικες, αλλά όχι μόνο. Πόρτες απ’ την εποχή του Μίνωα μέχρι και σήμερα. Ωραίες πύλες και εμπασιές σπηλαίων, πόρτες ζωής και πόρτες θανάτου… “δύο πόρτες έχει η ζωή”…

Μια μαντινάδα για τον καθένα (όλες γραμμένες από την ίδια) που τον περίμενε στο κάθισμά του, το πρώτο “δώρο” της Φωτεινής. Γύρισ’ το φύλλο γύρισ’ το τση πόρτας σου μικρό μου/ να δεις απάνω στο σκαλί, πεσμένο τ’ ονειρό μου”, αυτή που έτυχε σ’ εμένα… Σ’ ευχαριστώ και γι’ αυτό, καλή μου φίλη!

Χανιώτικα νέα (25.11.2016)

          

ΕΥΔΟΚΙΑ

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ "ΑΣΤΕΡΙΑ ΚΑΙ Τ ΑΣΤΕΡΑΚΙΑ"

Γράφει ο Κωστής Λαγουδιανάκης για την παρουσίαση του βιβλίου Ἠ Γιασεμιά και τ' αστεῤάκια, στις 28 Νοεμβρίου

Η Ευδοκία Σκορδαλά και Κακατσάκη αντάμι
Λογοτεχνίας Παιδικής έχει περίσσο νάμι.
Σο δέκατο βιβλίο τζη παίζω τα κουρταλάκια...
που γράφει για τη "Γιασεμιά",γράφει "και τ' αστεράκια".
Στην Ευδοκία πληθερά ευχαριστώ χαρίζω
που μου χαρίζει "Γιασεμιάς" άρωμα να μυρίζω.
Το δέκατο βιβλίο τζη μυρίζει όπου πιάσω
είναι τιμή κι ελόγου μου να το παρουσιάσω.

ΕΥΔΟΚΙΑ

Η Γιασεμιά και τα’αστεράκια

Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης

Το νέο παραμύθι της μαμάς μας, που θα παρουσιαστεί τη Δευτέρα,

28 Νοεμβρίου, ώρα 18.30 στο Πολιτιστικό Κέντρο της Μητρόπολης Χανίων

Ενα όμορφο παραμύθι, γεμάτο εικόνες, ανατροπές, δράση, αγάπη για τη φύση, τη διαφορετικότητα, τη φιλία, την αποδοχή του άλλου! Ενα παραμύθι που λειτουργεί αποδεικτικά ενάντια στο κακό -στις κακές άσχημες σκέψεις- που μας αφήνει ελεύθερους να φανταστούμε, να ονειρευτούμε, να κατανοήσουμε πώς φυσιολογικά συμβαίνουν πράγματα στις ζωές μας, πώς μπορούμε να αποδεχθούμε γεγονότα αλλά και πώς μπορούμε να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες, τις αναποδιές, φτάνει ...να έχουμε πίστη αλλά και άτομα γύρω μας που εν τη σοφία τους έχουν τη δυναμική να μας νοιαστούν... Το πλαίσιο: Δύο κόσμοι μαγικοί: της γης και τ' ουρανού. Οι πρωταγωνιστές; Πολλοί, η Γιασεμιά, ένας σοφός γέρο φράχτης, ένα μικρούλης άνεμος που γίνεται και ποιητής για το όνειρο-θαύμα που θα συντελεστεί...
Αλλά υπάρχουν και άλλοι πρωταγωνιστές (το φεγγάρι, τα αστεράκια, η Τριανταφυλλιά, ο χοντρός Κάκτος, η γριά Ελιά κ.ά, που δημιουργούν και αυτοί όπως και ή ίδια η γραφή, τις απαραίτητες "εντάσεις" ώστε να μας κατακλύουν συναισθήματα και να μας κρατούν σε αγωνία έως την τελευταία σελίδα.
Είναι ένα παραμύθι-λογοτεχνία που δένει αρμονικά με την υπέροχη εικονογράφηση μίας ευαίσθητης νέας δημιουργού της Κριστίν Μενάρ. Υπάρχουν όμως και πολλά άλλα που κάποιος μπορεί να σημειώσει για το νέο παραμύθι της μαμάς, κάποια από αυτά έχουν ήδη ειπωθεί, κάποια άλλα θα ειπωθούν και θα γραφτούν, και πολλά θα ακουστούν στην παρουσίαση της Δευτέρας 28 Νοεμβρίου στο Πολιτιστικό Κέντρο της Μητρόπολης στις 6:30μ.μ

ΕΥΘΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ

Κωστής Στεφανόπουλος

Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης

Κάποια ημέρα στο μέλλον «μπορεί να έχει αλλάξει η πολιτική και ο πολιτικός να επιβάλλεται να λέει την αλήθεια σε όλους». Κάποια ημέρα στο μέλλον μπορεί να πάψουμε «να είμαστε υποκριτές και να μην μας περνούν για μουρλούς». Να πάψουμε δηλαδή να λέμε ακόμη και αυτά τα κατά συνθήκην ψεύδη!
Τα εντός εισαγωγικών, ο λόγος του προέδρου Στεφανόπουλου, ευθύβολος, δίχως φτιασιδώματα. Πρόκειται για αποσπάσματα από τις δύο μοναδικές συνεντεύξεις που έδωσε όσο ήταν στο ανώτατο αξίωμα ο Κωστής Στεφανόπουλος, τις οποίες είχε παραχωρήσει σε… παιδιά και δημοσιεύθηκαν στα μαθητικά – φοιτητικά τους έντυπα (“ΤΟ SCHOOLΗΚΙ” η πρώτη και “Schooligans” η δεύτερη).
Ισως χρειάζεται πιότερο από ποτέ να επιμένουμε σε τέτοιου ύφους ουσιαστικού περιεχομένου αναγνώσματα και ακούσματα, τώρα που η πτώχευση έχει κάνει κατάληψη στο μεδούλι μας! Κι ας είναι δύσκολο το καλό να διαχυθεί και να απλώσει για να καταλάβει τον χώρο της ψυχής, του μυαλού και της καρδιάς μας! Ο Κωστής Στεφανόπουλος, που έφυγε πριν από λίγες μέρες από τη ζωή, ήταν/είναι ένας σπουδαίος και ωραίος Ελληνας πολιτικός που οι πράξεις του αλλά και ο λόγος του μπορούν να αποτελέσουν ενός είδους πυξίδα για εκείνους που πραγματικά νοιάζονται και αγαπούν αυτόν τον τόπο! εκείνους που δεν θα αφήσουν τους εαυτούς τους να υποκύψουν σε κανενός είδους λαϊκισμό και δεν θα είναι έρμαια όλων των αέρηδων και των αερολογιών που βρίσκονται γύρω μας…
Από μέσο κοινωνικής δικτύωσης παραθέτω το παρακάτω κείμενο του φίλου Σπύρου Ανδρουλάκη ως κατευόδιο για τον ωραίο Ελληνα που κηδεύεται σήμερα στην ιδιαίτερη πατρίδα του:
«Η αξιοπρέπεια, το ήθος, η ακεραιότητα του χαρακτήρα, η φρόνηση, η αίσθηση του καθήκοντος απέναντι στον λαό και τη χώρα που κλήθηκε να υπηρετήσει, ο υποδειγματικός τρόπος ζωής που επέλεξε να ζήσει μακριά από την έπαρση και την πρόκληση της εξουσίας και τις νεοπλουτίστικες εκζητήσεις, ο μεστός και καλλιεπέστατος λόγος του, η τιμιότητα και η προσήλωσή του σε αξίες και αρχές δεν μπορούν παρά να αναγνωρίζονται από όλους όσοι τον παρακολουθήσαμε στην πολιτική του σταδιοδρομία, ιδίως δε στην προεδρική του θητεία, ανεξαρτήτως πολιτικο-ιδεολογικών καταβολών. Κωστή Στεφανόπουλε, υπήρξες μεγάλος ως άνθρωπος και πρότυπο ως πολιτικός άνδρας και Πρόεδρος της Δημοκρατίας».

Χανιώτικα νέα (23.11.2016)

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

Ως πτηνά δειλά εν μέσω τρικυμίας

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

«Πάνω στην άκρη τ’ ουρανού στην τέλειωση του κόσμου/ μοναστηράκι έχτιζεν η Παναγιά Παρθένος./ Ουλ’ οι γι’ αγγέλοι κουβαλούν κι οι γι Αποστόλοι χτίζουν,/ που τ’ Ορος παίρνουν το νερό, ’που την Αξιά το χώμα,/ και στην Κωνσταντινούπολη κάνουν τα κεραμίδια». Το ένα απ’ τα δύο ριζίτικα τραγούδια, που τραγούδησαν στεντορεία τη φωνή στην πριν από λίγες ημέρες αποσπερίδα, την οποία διοργάνωσε η Ενορία του Καθεδρικού Ναού των Εισοδίων της Θεοτόκου, οι τραγουδιστάδες των “Κρητικών Μαδάρων”. Αμέσως μετά την ομιλία του φιλολόγου Γεωργίου Λουπάση, με θέμα “Η Παναγία στην πίστη, το δόγμα και τη λατρεία της εκκλησίας μας” και πριν απ’ την ομιλία του δασκάλου λαογράφου Σταμάτη Αποστολάκη με θέμα “Η Παναγία στη δημοτική μας ποίηση”.

Αφιερωμένη στην Παναγία τέσσερις μέρες πριν τη Μεγάλη των Εισοδίων της Γιορτή, που πανηγυρίζει η Πόλη μας, η προαναφερθείσα εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε εντός του Ναού και περιελάμβανε επίσης, εκτός απ’ το άγνωστο στους πολλούς δεύτερο ριζίτικο “Πέρα στην πέρα γειτονιά, την παραπέρα ρούγα”, τρεις ύμνους στην Παναγία από τη Χορωδία, “Στέφανος Μελωδών”, του πρωτοψάλτη Κωνσταντίνου Στεφανάκη και μια ακόμα ομιλία του δασκάλου – λογοτέχνη Βασίλη Χαρωνίτη με θέμα “Η Παναγία στις διηγήσεις και στα ακούσματα του λαού μας”. Για ένα πανηγύρι στην Χάρη Της, πριν από το πανηγύρι της Χάρης Της με παρόντα, και ευλογούντα τον τοπικό επίσκοπο, τον μητροπολίτη Κυδωνίας και Αποκορώνου Δαμασκηνό Παπαγιαννάκη, ο λόγος. Ευλογία για μένα η ανάθεση του ρόλου του συντονιστή απ’ το ιερατικό προϊστάμενο του Ναού παπα-Στυλιανό Θεοδωρογλάκη.

«Της Θεομήτορος Ναόν ω διαβάτα βλέπεις/ ον τέκνα ωκοδόμησαν πιστά της Εκκλησίας/ προσφεύγοντα πτηνά δειλά εν μέσω τρικυμίας/ υπ’ αυτήν την πτέρυγα της ουράνιας σκέπης». Δεν υπάρχει φορά που θα περάσω μπροστά από την Χανιώτισσα Παναγία, την Παναγία της Τριμάρτυρης, και να μη διαβάσω το συμβολικό επίγραμμα που έγραψε ο ποιητής της “Κρητηίδος και της “Χρυσομαλλούσης των Σφακίων” ο Αντώνης Αντωνιάδης, και το οποίο βρίσκεται χαραγμένο στην πρόσοψη και το ανώτατο αέτωμά του. Πώς να μην το κάνω και ενώ προσερχόμουν για την εκδήλωση!

Τραγουδάμε ριζίτικα τραγούδια για την Παναγία… Ψέλνουμε ύμνους για την Παναγία… Μιλάμε για την Παναγία… Παραμονές της Μεγάλης των Εισοδίων της Γιορτής. Εντός του Μεγάλου Ναού της που έκτισε, πάνω σ’ ένα παλιό σαπουνάριο, η ευσέβεια των Χανιωτών, στην καρδιά της πόλης. Ως δειλά πτηνά εν μέσω τρικυμίας… Ευλογία!

Η αλληλογραφία μας

Γιάννη Θ. Πολυράκη, γεωπόνο – συγγραφέα, Καμπάνι Ακρωτηρίου: Και σε ρόλο Παπαδιαμάντη των Σφακίων ο εξ’ Αγίου Ιωάννου των Σφακίων ορμώμενος ξεχωριστός πνευματικός του τόπου μας Γιάννης Θ. Πολυράκης. Εγραψα κι αυτήν τη φράση, μαζί με δεκάδες άλλες, στο σημειωματάριο μου, ενώ διάβαζα το τελευταίο σου βιβλίο “Πέτρινα χρόνια σε πέτρινο τόπο”, που κυκλοφορήθηκε πρόσφατα και είχες την καλοσύνη να μου το στείλεις με μια αγαπητική αφιέρωση. Τι καλά να γινόταν μια παρουσίαση του βιβλίου αυτού στην αυλή της εκκλησίας του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου ή και στα Κρούσια, όπου το μητάτο της οικογένειας του “ασπρομάλλη σήμερα Γιάννη” και ν’ ανασταίνονταν τα πρόσωπα των πραγμάτων και τα πράγματα των προσώπων των πέτρινων χρόνων της 10ετίας του 1950, μια άλλη… Κι αν με συγκίνησες με τα γραφόμενά σου, κι αν μου ξύπνησες μνήμες, φίλε! Ναι, έχει δίκιο ο Gabriel Garsia Marquez όταν γράφει ότι «αυτό που έχει σημασία στη ζωή δεν είναι τι σου συμβαίνει, αλλά τι θυμάσαι και πώς το θυμάσαι…».

Χανιώτικα νέα (22.11.2016)

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΤΩΝ ΕΙΣΟΔΙΩΝ ΓΙΟΡΤΗ
Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣΤΡΙΜΑΡΤΥΡΗΣ ΣΤΑ ΧΑΝΙΑ

«Στα 150 χρόνια της ζωής της η Τριμάρτυρη, έτσι είναι γνωστή από τους Χανιώτες, έχει ταυτιστεί με τη μοίρα, τη ζωή και την ιστορία της πόλης και έχει καταξιωθεί ως ένα από τα αξιολογότερα μνημεία της Κρήτης», γράφει μεταξύ των άλλων προλογίζοντας, μετά τον χαιρετισμό του μητροπολίτη Κυδωνίας και Αποκορώνου κ. Δαμασκηνού, την καλαίσθητη έκδοση “Ιερός Καθεδρικός ναός των Εισοδίων Θεοτόκου Χανίων”, που κυκλοφορήθηκε (γραμμένο στα ελληνικά και στα αγγλικά) στις αρχές του τρέχοντος έτους, ο ιερατικός προϊστάμενος του Ναού π. Στυλιανός Θεοδωρογλάκης. Ευλογία για τον Παιδότοπο να φιλοξενήσει με αφορμή  την  μεγάλη των Εισοδίων γιορτή, που πανηγυρίζει η πόλη μας, κάποια απ’ τα κεφάλαια αυτής της έκδοσης διανθισμένα με σχετική εικονογράφηση.
Βοήθειά μας η Χάρη της Παναγίας
και Χρόνια Πολλά!
Σας χαιρετώ με αγάπη
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
Δάσκαλος






Το ιστορικό του Ι.Ν. των Εισοδίων


Σύμφωνα με ιστορικές μαρτυρίες στη θέση που βρίσκεται σήμερα ο περικαλλής Ιερός Καθεδρικός Ναός, υπήρχε από τις αρχές του 11ου αιώνος μικρός ναός αφιερωμένος στα Εισόδια της Παναγίας.
Το μικρό αυτό ναό γκρεμίζουν οι Ενετοί όπως έκαναν με τους περισσότερους ορθόδοξους ναούς των Χανίων και της Κρήτης και στη θέση του κτίζουν μεγάλη αποθήκη για τις ανάγκες του Μοναστηριού τους, που βρίσκεται απέναντι, στην άλλη πλευρά της σημερινής οδού Χάληδων.
Όταν οι Τούρκοι υποδούλωσαν την Κρήτη (1695) μετέτρεψαν την αποθήκη των Καθολικών σε σαπωνοποιείο το οποίο και λειτούργησε έως το 1850.
Αργότερα το σαπωνοποιείο περιέρχεται στην κυριότητα της Χριστιανικής Κοινότητας των Χανίων και οι Χριστιανοί το μετατρέπουν σε Ναό, τον οποίον εγκαινίασε ο Επίσκοπος Κυδωνίας Καλλίνικος κατά το έτος 1861 και από τότε λειτουργεί συνεχώς μέχρι σήμερα.
Η μικρή θαυματουργός εικόνα των Εισοδίων της Θεοτόκου, μοναδικό απομεινάρι του καταστραφέντος από τους Ενετούς μικρού Ναού, τοποθετείται επίσημα από τότε, στη θέση που βρίσκεται και τώρα, στον αριστερό χώρο του Νάρθηκα του Ιερού Ναού.
Η Εικόνα, μοναδική ιερή κληρονομιά της Πόλεως μας, δεν συνδέει μόνο τους αιώνες αλλά ενώνει και τους ανθρώπους των Χανίων, που την τιμούν και την προσκυνούν με ευλάβεια καθημερινώς επικαλούμενοι την πρεσβεία της Παναγίας, αλλά και την πιο αυθεντική μαρτυρία για την ιστορική διαδρομή αυτής της μαρτυρικής πόλεως για περισσότερα από χίλια χρόνια.
Ο ναός των Εισοδίων είναι γνωστός και με το χαρακτηρισμό Τριμάρτυρη επειδή απαρτίζεται από τρία κλίτη: Το κεντρικό όπου τιμώνται τα Εισόδια της Θεοτόκου, το δεξιό, όπου τιμώνται οι Τρεις μεγάλοι Ιεράρχες Πατέρες και προστάτες των Ελληνικών Γραμμάτων και το αριστερό εις το οποίο τιμάται ο Αγιος Νικόλαος προς αναπλήρωση του ομωνύμου Ναού της Σπλάνζιας τον οποίον οι Τούρκοι είχαν μετατρέψει τότε σε Τζαμί.
Μετά την ανέγερση του Επισκοπείου, της Επισκοπής και των Κοινοτικών Σχολείων γύρω από τον Ιερό Ναό των Εισοδίων, μεταφέρεται εκεί η έδρα του Επισκόπου και ο Ναός των Εισοδίων καθίσταται ο Καθεδρικός και Μητροπολιτικός Ναός της πρωτεύουσας της Κρήτης, των Χανίων και αποτελεί έκτοτε το σημαντικότερο θρησκευτικό και πολιτισμικό μνημείο της πόλεώς μας.

Ο Ναός και η πόλη

Ο Ναός των Εισοδίων καθώς λογιάζεται από το σύνολο σχεδόν των συμπολιτών μας, είναι ο Ναός των Χανίων και καθώς το πρόσωπο της Παναγίας αποτελεί για όλους τους πιστούς «το μέγα κεφάλαιον της σωτηρίας των» και καθώς ο Καθεδρικός μας Ναός βρίσκεται στο κέντρο της Πόλης μας, αποτελεί πράγματι διαχρονικά φωτεινό ορόσημο αναφοράς και προσανατολισμού στις αιώνιες αξίες της ζωής και της κοινωνίας, στην ίδια τη σωτηρία του ανθρώπου και του κόσμου.
Για εκατόν πενήντα περίπου έτη η Τριμάρτυρη στηρίζει και τροφοδοτεί ηθικά τους Χανιώτες και είναι δεδηλωμένη η εμπιστοσύνη των ανθρώπων, της περιοχής στο πρόσωπο της Παναγίας, καθώς και η αγάπη τους στον συγκεκριμένο Ιερό ιστορικό Ναό.
Στο αντίκρισμα της Τριμάρτυρης έρχεται στο νου κάθε Χανιώτη ανάγλυφη και ζωντανή η ιστορία, οι θρύλοι και οι παραδόσεις της Πόλης μας.
Μνημείο τέχνης και πολιτισμού αποτελεί ταυτόχρονα το κέντρο της λειτουργικής επικοινωνίας των ανθρώπων με τον Θεό και τη βάση μιας αυθεντικής, οντολογικής σχέσης μεταξύ τους.
Ο Ιερός Καθεδρικός μας Ναός με όλη την απλότητά του εμπνέει αισιοδοξία, τροφοδοτεί και στηρίζει την ελπίδα και ανακουφίζει κάθε πιστό που καταφεύγει σ’ αυτόν και αποζητά τη χάρη και το έλεος του Θεού.
Ανθρωποι πολλοί, από όλες τις συνοικίες και τις γειτονιές των Χανίων, άνδρες και γυναίκες, νέοι και ηλικιωμένοι, μαθήτριες και μαθητές καταφεύγουν κάθε πρωί στον Καθεδρικό μας Ναό, πριν από κάθε καθημερινή τους απασχόληση, για να ανάψουν το κεράκι τους, να γονατίσουν και να προσκυνήσουν τη θαυματουργό Εικόνα των Εισοδίων της Θεοτόκου, και να ζητήσουν το έλεος του Θεού με τις πρεσβείες της Παναγίας και πάντων των Αγίων για το πρόσωπο, την οικογένεια, τις εργασίες των, τις σπουδές των και τις εν γένει προσπάθειές των.
Πράγματι οι πλείστοι των συμπολιτών μας αποθέτουν πολλές ελπίδες τους στην Παναγία και επενδύουν τα πιο μεγάλα και τα πιο ιερά όνειρά τους στην Τριμάρτυρη. Το πιο βέβαιο είναι ότι η Παναγία ως Πλατυτέρα των Ουρανών καθώς την αντικρίζουμε στο θόλο του Ιερού, εικόνα των τελευταίων ετών του διακεκριμένου αγιογράφου Νίκου Γιαννακάκι, αγκαλιάζει και αποσκεπάζει όλους τους Χανιώτες και φυσικά συμφιλιώνει τους πιστούς στο σύνολό τους και όντως αποτελεί τον συνδετικό κρίκο με την ίδια τη Βασιλεία του Θεού για κάθε άνθρωπο.

Χανιώτικα νέα (19.11.2016)

ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕΣ

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΝΕΝΕΚΟΣ: Ο ΑΡΧΗΓΟΣ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΟΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΩΝ




Γράφει ο Αυγερινός Ανδρέου

Tην Aνοιξη και το Καλοκαίρι του 1827 ένας θανάσιμος κίνδυνος κτύπησε την πόρτα της Επανάστασης: Το προσκύνημα.
Στα σχέδια του Ιμπραήμ ήταν και το προσκύνημα αγωνιστών της Εξέγερσης.
Στα δίχτυα του έπεσε ο Δημήτριος Νενέκος, από το χωριό Ζουμπάτα της Αχαΐας, αρχηγός του μισθοφορικού κοτζαμπάσικου σώματος του Μπενιζέλου Ρούφου.
O  ικανός αυτός Καπετάνιος πολέμησε κατά των Τούρκων στα πρώτα χρόνια του Αγώνα, κοντά στον Κανέλλο Δεληγιάννη, στον Γενναίο Κολοκοτρώνη, στον Ανδρέα Ίσκο, στον Ανδρέα Ζαΐμη και στον Ανδρέα Λόντο. Γενναίος πολέμαρχος. Την Άνοιξη του 1827 προσκύνησε τον Ιμπραήμ και έλαβε «ράι μπουγιουρδί», δηλαδή προσκυνοχάρτι από τον Αχμέτ-πασά της Πάτρας, συνοδευόμενο από δώρα, χρήματα κ.λπ. Έπεισε και άλλους καπετάνιους και προεστούς να προσκυνήσουν, όπως τον Χαρμπίλα, τον Σαγιά, τον Σταμάτη Μποντιώτη, τον Γκολφίνο Λουμπιστιάνο, τον Κων/νο Αγιοβλασίτη, τον Κοντογιωργάκη, τον Καρασπύρο, τον Γκρεμενιώτη κ.ά. Ηγείτο 2000 στρατιωτών και πολεμούσε τους παλιούς συναγωνιστές του, συμπράττοντας με τους παλιούς εχθρούς του. Επηρέασε και ηγουμένους μεγάλων Μοναστηριών.
Η στιγμή υπήρξε κρίσιμη.
Ο Κολοκοτρώνης σημειώνει «Τίποτα δεν εφοβήθηκα – ούτε εις τας αρχάς ούτε εις τον καιρό του Δράμαλη, όπου ήρθε με 30 χιλιάδες στράτευμα εκλεκτό, ούτε ποτέ, μόνον εις το προσκύνημα εφοβήθηκα».
Ο Γέρος του Μοριά σώζει για μία ακόμη φορά την Επανάσταση. Κηρύσσει επιστράτευση, πολεμικό συναγερμό σ’ όλο τον πληθυσμό του Μοριά από 15-60 ετών, ρίχνει και σαλπίζει το περίφημο και φοβερό σύνθημά του: «Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους», φούρκα και παλούκι σε όλους αυτούς!
Ο Ιμπραήμ με 13.000 Αιγύπτιους και ο Νενέκος με 2.000 προσκυνημένους Έλληνες καίνε, σκοτώνουν, εξαφανίζουν κάθε ίχνος και σημάδι ζωής. Η ντροπή, η καταισχύνη της Ιστορίας! Η αντίσταση στον Μοριά παίρνει πλέον διαστάσεις καθολικότητας.
Ο Κολοκοτρώνης γράφει στον Ιμπραήμ: «Οχι τα κλαριά να μας κάψεις, όχι τα δέντρα, όχι τα σπίτια που μας έκαψες, μόνο πέτρα στην πέτρα απάνω να μη μείνει, εμείς δεν προσκυνούμε. Τι, τα δέντρα μας αν τα κόψεις, τη γη δεν θέλει τη σηκώσεις και η ίδια γη που τα έθρεψε, αυτή η ίδια η γη μένει δική μας και τα ματακάνει.
Μόνο ένας Έλληνας να μείνει, πάντα θα πολεμούμε και μην ελπίζεις πως τη γη μας θα την κάνεις δική σου, βγάλτο από το νου σου!».
Τα καλά νέα ήρθαν στο τέλος Αυγούστου 1827. Οι ενωμένες δυνάμεις του Ιμπραήμ, του Ντελή Αχμέτ της Πάτρας και του προδότη Νενέκου παθαίνουν καταστροφή και πανωλεθρία στην Καυκαριά.
Ο θρυλικός Πλαπούτας περιορίζει τους Τούρκους στην Πάτρα και ελευθερώνει όλα τα προσκυνημένα χωριά του Νενέκου.
Αφαιρεί και καίει τα «ράι μπουγιουρντιά». Μόνο 500 ακολούθησαν φανατικά τον προδότη Νενέκο. Προηγουμένως ο Νενέκος είχε σώσει τη ζωή του Ιμπραήμ, ο οποίος χάθηκε μόνος στο δάσος. Θα μπορούσε να τον συλλάβει αιχμάλωτο ή να τον σκοτώσει, αλλά τον φρόντισε και τον οδήγησε με ασφάλεια στον στρατό του.
Γράφει ο Φωτάκος για το θέμα αυτό: «…Φθάσας δὲ ὁ Ἰμβραὴμ εἰς τὸ στρατόπεδον ἐθύμωσε καὶ ἐμάλωσε ὅλους τοὺς σωματάρχας του. Ἔπειτα ἐπαίνεσε τὸν Νενέκον διὰ τὴν πίστιν του, καὶ παρησίᾳ μάλιστα τὸν ἐχάϊδευσε μὲ τὰ χέρια του ἐνώπιον τῶν ἐπισήμων Τούρκων.
Ἔπειτα δὲ ἔγραψε καὶ ἐσύστησε πρὸς τὸν Σουλτάνον τὸν Νενέκον διὰ τὴν τοιαύτην πίστιν καὶ εὐεργεσία πρὸς αὐτόν, καὶ ὁ Σουλτάνος τὸν ὠνόμασε Μπέην καὶ τοῦ ἐχάρισε πολλὰς γαίας, καὶ οὕτως ἔκτοτε ὁ Νενέκος ἐλέγετο Μπέης ἀπὸ τοὺς Τούρκους. Ὁ δὲ Νενέκος τότε ἐλάμβανεν αἰχμάλωτον τὸν Ἰμβραὴμ, ἐὰν ἤθελε. Μάλιστα δὲ ἐκεῖ πλησίον ἦτο τὸ μοναστῆρι τῆς Μακελαριᾶς ὀνομαζόμενον, τὸ ὁποῖον ἦτο ἀπόρθητον. Πλησίον δὲ ἦτο ἐπίσης καὶ ἀσφαλέστερον ἐκείνου τὸ Μέγα Σπήλαιον· οἱ δὲ Τοῦρκοι δὲν θὰ ἐγνώριζαν τὶ ἔγεινεν ὁ ἀρχηγός των· ἀλλ’ ὁ ἀσυνείδητος αὐτὸς ἄνθρωπος ἐφύλαξε τὴν πίστιν του πρὸς τοὺς Τούρκους.
Ὅλα δὲ ταῦτα ἔμαθεν ὁ Γενικὸς Ἀρχηγός, καὶ ἀγανακτήσας ὡρκίσθη παρρησία ἡμῶν εἰς τὸν Μεγάλον Θεὸν τῶν Ἑλλήνων καὶ εἶπεν, ὄτι ἐπιθυμεῖ τὸν φόνον τοῦ Νενέκου, καὶ ἂν τὸν εὕρισκε πουθενὰ μὲ τὰ ἴδιά του χέρια τὸν ἐφόνευε· (πρᾶγμα πολὺ παράξενον καὶ πρωτάκουστον ἀπὸ τὸ στόμα τοῦ Κολοκοτρώνη νὰ ὁμιλῇ περὶ φόνου, καὶ ὅτι μόνος του θέλει νὰ τὸν κάμῃ…).
Τον Οκτώβριο του 1827 ο ενωμένος Τουρκο-αιγυπτιακός στόλος καταστρέφεται στο Ναυαρίνο από τους Στόλους της Αγγλίας, της Γαλλίας και της Ρωσίας.
Τα 82 πλοία του είχαν συντριβεί και βυθισθεί σχεδόν στο σύνολό τους. Τον καιρό που η Ρούμελη ήταν ολόκληρη προσκυνημένη, η Αθήνα ηττημένη, τα στρατεύματα των Ρουμελιωτών διαλυμένα, ο Γέρος του Μοριά καλά κρατούσε: «Εβάσταξα τον κόσμο ώσπου ήρθεν η Ναυμαχία εις το Νιόκαστρο» Ναυαρίνο.
Ωστόσο, ο Νενέκος ακόμη «δεν παραδίδει τ’ άρματα, δεν σκύβει το κεφάλι».
Με τους λίγους μαχητές που του απόμειναν πολεμάει και κυνηγάει τους Έλληνες! Στις 7/20 Γενάρη ο Εθνικός Κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας πάτησε στα χώματα της Ελλάδας. Αποβιβάστηκε στ’ Ανάπλι και στις 11/24 Γενάρη στην Αίγινα, που την έκανε προσωρινή πρωτεύουσα.
Ο Μοριάς εμφανίζει εικόνα ρημαδιού. Οι κάτοικοι στα βουνά και στις σπηλιές. Παραγωγή μηδενική. Είκοσι πέντε χιλιάδες μαχητές, νηστικοί και περιπλανώμενοι από τόπου εις τόπον. Και ο άθλιος Νενέκος εκεί, με τις λίγες δυνάμεις του να πολεμάει τους συν-Έλληνες! Τότε ο Κολοκοτρώνης διατάσσει τον Σαγιά (πρωτοπαλίκαρο του Νενέκου, εξάδελφό του ή γυναικάδελφό του, κατ’ άλλους), να τον σκοτώσει.
Στα απομνημονεύματά του ο ίδιος ο Κολοκοτρώνης ιστορεί τα τελευταία γεγονότα: «…Καὶ τότενες μ’ ἔκαμε ἕνα γράμμα διὰ τοὺς προσκυνημένους Πάτρα καὶ λοιπὰ καὶ τοὺς συγχωράει ἡ Κυβέρνησις, καὶ νὰ ἀναχωρήσουν ἀπὸ τοὺς Τούρκους. Καὶ τὴν ἔκαμε τὴν διαταγὴ ἐπάνω εἰς ἐμένα καὶ ἐγὼ νὰ γράψω νὰ ἡσυχάσουν καὶ νὰ μὴν ἀνακατώνονται πλέον μὲ τοὺς Τούρκους. Τὴν διαταγὴ μὲ τὴν ἔδωκε στὰ ἔβγα τοῦ Γεναρίου καὶ ἔκαμα διαταγὰς εἰς ὅλας τὰς ἐπαρχίας, καὶ ἔτσι οἱ προσκυνημένοι ἐτραβήχθηκαν ἀπὸ τοὺς Τούρκους, ὁ δὲ Νενέκος εἰς τὰς 26 τοῦ Μαρτίου ἐπῆρε τοὺς Τούρκους καὶ ἐπῆγε κι ἐχάλασε μία οἰκογένεια Καρυτινὴ ὁποὺ ἦτον ἀπὸ παλαιὰ εἰς τὴν Πάτρα, ἐσκλάβωσε τὰ παιδιά, οἱ ἄνδρες ἐγλύτωσαν μόνον μὲ τὸ κορμί, μὲ τὸ τουφέκι στὸ χέρι, τοὺς πῆρε 6.000 σφαχτά. Εἰς τὰ 26, ὅταν ἐπρωτοπροσκύνησε, εἶχα διατάξει ἕναν λεγόμενον Σαγιᾶ νὰ τὸν σκοτώσει. Ὁ Σαγιᾶς μοῦ ἐζήτησε τὴν ἄδειαν καὶ ἐγὼ εἶχα τὴν ὄρεξιν, καὶ πάλιν ὅταν ἄκουσα καὶ ἐσκλάβωσε τοὺς Ἕλληνας τὸν ἐντεμπίχιασα μὲ ἕνα γράμμα: «Ἄπιστε, διατί δὲν τὸν σκοτώνεις, ποὺ ἀκόμη μὲ τοὺς Τούρκους εἶναι, ἀφοῦ ἦλθε ὁ Κυβερνήτης;». Τότε ὁ Σαγιᾶς ἔσμιξε τὸν Νενέκο καὶ ἐσκοτώθη ὁ Νενέκος. Εἰς τὰ 1828 ἔγιναν παράπονα. Ὁ Νενέκος εἶχε φερμάνι ἀπὸ τὴν Πόλη καὶ τὸν ἔλεγαν Μπέη Νενέκο…».
Κανένας προδότης στα χρόνια της νεότερης Ελλάδας, ούτε ο Πήλιος Γούσης στο Σούλι, ούτε ο Θανάσης Βάγιας στα Γιάννενα, δεν μισήθηκε όσο ο Νενέκος στον Μοριά. Το όνομά του έγινε συνώνυμο του προσκυνημένου, του προδότη και του πωλητή των ιδεών.

Χανιώτικα νέα (18.11.2016)

ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

Εκδήλωση για την Παναγία στον Καθεδρικό Ναό της Ι. Μητροπόλεως μας!

Ευστράτιος Χατζηδάκης Δ/ντής Γραφείου Τύπου της Ι.Μ.Κ.Α.

via @imka_gr https://t.co/CfwDdJ7WvB

 Λαμπρή εκδήλωση για την Υπεραγία Θεοτόκο μας πραγματοποιήθηκε στον Ιερό Καθεδρικό Εισοδίων της Θεοτόκου την Πέμπτη 17 Νοεμβρίου.

Την εκδήλωση συντόνισε ο δάσκαλος – λογοτέχνης κ. Ευάγγελος Κακατσάκης, ενώ ο Ιερατικώς Προϊστάμενος του Ιερού Ναού Πρωτ. Στυλιανός Θεοδωρογλάκης καλωσόρισε το ακροατήριο!

Το παρών στην εκδήλωση έδωσε εκπροσωπώντας τον Σεβασμιώτατο Ποινενάρχη μας κ.κ. Δαμασκηνό, ο Πανοσιολογιώτατος Πρωτοσύγκελλος μας Αρχιμ. Δαμασκηνός Λιονάκης, Κληρικοί της Μητροπόλεως μας, εκπρόσωποι του Δήμου και πλήθος κόσμου!

Την εκδήλωση πλαισίωσαν ομιλίες προς την Υπεραγία Θεοτόκο από τον κ. Γεώργιο Λουπάση, τον κ. Σταμάτη Αποστολάκη και τον κ. Βασίλειο Χαρωνίτη, ενώ ύμνους προς την Θεοτόκο απέδωσε η χορωδία Στέφανος Μελωδών υπό την Δ/νση του κ. Κων/νου Στεφανάκη και ριζίτικα προς την Παναγία τραγούδησαν οι Κρητικές Μαδάρες.

Τέλος την εκδήλωση χαιρέτισε ο Πανοσιολογιώτατος Πρωτοσύγκελλος μας Αρχιμ. Δαμασκηνός Λιονάκης ο οποίος μετέφερε τον χαιρετισμό του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας κ.κ. Δαμασκηνού, ευχαριστώντας τους Κληρικούς του Ναού για την διοργάνωση καθώς και όλους όσους συμμετείχαν και παρακολούθησαν.