ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

Γ'ΤΑΞΗ 5ου  ΔΗΜ. ΣΧ. ΧΑΝΙΩΝ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΜΙΑΣ ΑΛΛΗΣ {ΠΟΧΗΣ

Καλοί μου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο και καλό καλοκαίρι!
Αφιερωμένος στη ζωή του Σχολείου μιας άλλης εποχής ο σημερινός Παιδότοπος, ο τελευταίος για τη φετινή σχολική χρονιά. Με ποιήματα από παλιά βιβλία, που τα έλεγαν “τω καιρώ εκείνω” τα παιδιά στη μεγάλη γιορτή των “εξετάσεων” (“εξετάσεις”, έλεγαν τη μεγάλη γιορτή στο τέλος της σχολικής χρονιάς) και ζωγραφιές, εμπνευσμένων από αυτά, σημερινών παιδιών και συγκεκριμένα μαθητών της Γ’ τάξης του 8ου Δημ. Σχ. Χανίων. Πολλά, κατάπολλα ευχαριστώ τη  γνωστή και άξια από άλλες εργασίες μαθητών της, δασκάλα Εικαστικών του Σχολείου, Ραφαέλα Μίχτη που είχε την καλοσύνη να μου τις στείλει, όπως και τον φίλο δάσκαλο του Σχολείου Βαγγέλη Παγωνίδη, που έπαιξε” τον ρόλο του ταχυδρόμου.
Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης, δάσκαλος
Υ.Γ.: Και βέβαια ο Παιδότοπος θα λειτουργεί το καλοκαίρι. Είναι τόσο πολλές οι εργασίες που περιμένουν να φιλοξενηθούν!

Οι πειρασμοί

Ένα παιδί διαβάζει
κι από το παραθύρι
μια αχτίδα ήλιου μπαίνει
και το γλυκοκοιτάζει.
«Έλα, μικρούλη μου, έξω
να παίξουμε μαζί!»
Μα το παιδί της γνέφει:
«Μελέτη έχω πολλή!»
Του γλυκοψιθυρίζει
κι ένα μικρό πουλάκι:
«Έξω ουρανός γαλάζιος,
το δάσος πρασινίζει».
Και το παιδί κοιτάζει
μ’ αγάπη το πουλί,
μα λέει: «Όταν τελειώσω
μελέτη και γραφή».
Τα πράσινά της φύλλα
να! κι η μηλιά σαλεύει:
«Έλα να δοκιμάσεις
τα ζουμερά μου μήλα·
κοκκίνισαν, τα βλέπεις;
Δεν είναι πια στυφά!»
«Όταν θα μελετήσω,
θα ‘ρθω», λέει στη μηλιά.
«Ετέλειωσα!» φωνάζει.
«Τώρα, μπορώ να παίξω».
Στον κήπο κατεβαίνει,
τα μήλα δοκιμάζει,
ακούει και το πουλάκι
που γλυκοκελαηδεί
και χαίρεται στον ήλιο
το φρόνιμο παιδί!
Μυρτιώτισσα


Μαργαρίτα



Η μικρούλα, η μικρή
Μαργαρίτα,
να διαβάζει δεν μπορεί
άλφα βήτα.
Στα ματάκια της κυλά
ένα δάκρυ,
το βιβλίο της πετά
σε μιαν άκρη.
Το ποδάρι της χτυπά
και φωνάζει,
την κοιτάζουν τα παιδιά,
κάνουν χάζι.
Να διαβάσει δε μπορεί
άλφα βήτα,
αχ! τι άταχτο παιδί
Μαργαρίτα!
Μιχ. Δ. Στασινόπουλος

Διακοπές




Έφτασε το καλοκαίρι, κλείνουν τα σχολειά,
αύριο θα μοιάζει η τάξη μ’ έρημη φωλιά.
Τα παιδιά θα πλημμυρίσουν μ’ εύθυμες λαλιές
κάμπους, περιβόλια, αμπέλια, δάση, ακρογιαλιές.
Η καμπάνα του σχολείου μήνες θα σιωπά
και παντού θ’ ακούς τραγούδια, γέλια χαρωπά.
Τώρα τα ’χομε απομάθει γράμματα αριθμούς
πήραμε τον έλεγχό μας μ’ άριστους βαθμούς.
Μένουν τα παιχνίδια, τρέξιμο, κρυφτό,
κούνια, κλέφτες, τυφλόμυγα και κουκουβιστό.
Μένει η θάλασσα η γαλάζια κι η πλατιά αμμουδιά,
που σκορπούν χαρά κι υγεία στα μικρά παιδιά.
Κατίνα Παΐζη


Το σχολειό θα κλείσει τώρα



Το σχολειό θα κλείσει τώρα σε λιγάκι
κι -ω χαρά μου- θα ’μαι ελεύθερο πουλάκι.
Δίκιο πια να ξαποστάσουν μια σταλιά
τα παιδάκια, που αγαπήσαν τη δουλειά.
Τι μικρή που μοιάζει τώρα κάθε τάξη.
Θέλει ο νους μου στ’ ανοιχτά για να πετάξει.
Πέρα εκεί, κατά την όμορφη εξοχή,
σαν κελάηδημα η φωνή μας αντηχεί.
Καλοπέραση και γλέντι κάθε μέρα
στο χορτάρι στον ολόδροσον αγέρα.
Κι έξω νου απ’ το ένα στ’ άλλο το πρωί,
θα περάσωμε μια ξένοιαστη ζωή.
Στέλιος Σπεράντσας


Μελέτη


Σώπα, κυρά γατίτσα
και στάσου στη γωνίτσα
χωρίς πηδήματα.
Σώπα και το παιδί μας
γύρισε απ’ το σχολειό του
κι έχει μαθήματα!
– Κυρά, θέλω να τρέξω,
να τρέξω και να παίξω,
θέλω τα χάδια του.
Θέλω να σκαρφαλώσω,
ν’ ανέβω στα βιβλία
και στα τετράδια του!
– Πώ! Πω! Ποτέ δεν κάνει
κανένας να τα πιάνει
αυτά τα πράματα.
Σώπα, κυρά γατίτσα
και το παιδί μου τώρα
μαθαίνει γράμματα!
Γιάννα Βέρα


Χανιώτικα νέα (10.06.2017)