ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

ΛΕΩΝΙΔΑ ΜΥΛΩΝΑΚΗ: " ΖΑΕΡΗΣ" - "ΕΠΤΑ ΑΣΤΕΡΙΑ ΣΤΟ ΒΟΡΙΑ"
ΣΗΜΕΡΑ, ΔΕΥΤΕΡΑ, 31.ΙΟΥΛΙΟΥ 2017, ΩΡΑ 8 Μ. Μ.. Η ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥΣ
ΣΤΟ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗΣ ΚΥΔΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟΚΟΡΩΝΟΥ





Δύο βιβλία του γιατρού Λεωνίδα Μυλωνάκη, η νουβέλα “Ζαέρης”  και η συλλογή διηγημάτων «Επτά αστέρια στο Βοριά», θα παρουσιαστούν στο Πολιτιστικό Κέντρο της Μητροπόλεως Κυδωνίας και  Αποκορώνου, τη Δευτέρα 31 Ιουλίου, στις 8μ.μ.

Την παρουσίαση συνδιοργανώνουν ο Ιατρικός Σύλλογος Χανίων και η Ομάδα  Λογοτεχνίας «ΕΥ-πλους»

Για τα βιβλία θα μιλήσουν η τ. σχολική σύμβουλος – συγγραφέας Αγγέλα Μάλμου και ο δάσκαλος –λογοτέχνης Βασίλης Χαρωνίτης, ενώ αποσπάσματα από αυτά θα διαβάσει η συγγραφέας  Ευδοκία Σκορδαλά-Κακατσάκη. Την εκδήλωση θα συντονίζει ο δάσκαλος – λογοτέχνης Βαγγέλης Κακατσάκης. Να σημειωθεί ότι οι εισπράξεις από τις πωλήσεις των βιβλίων θα διατεθούν στα Συσσίτια της Μητροπόλεως Κυδωνίας και Αποκορώνου.

Ο Λεωνίδας Ι. Μυλωνάκης, γεννήθηκε στους Μαχαιρούς Αποκορώνου, το 1947. Φοίτησε στο Γυμνάσιο Βάμου μέχρι και την Ε΄τάξη και απεφοίτησε από το 1ο Γυμνάσιο Αρρένων Χανίων. Σπούδασε Ιατρική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Υπηρέτησε στην πρωτοβάθμια περίθαλψη ως οικογενειακός γιατρός ΙΚΑ  ΝΜΥ Χανίων και διευθυντής  ΕΟΠΠΥ  ΝΜΥ Χανίων. Υπηρέτησε επί δύο συνεχείς τετραετίες στην τοπική αυτοδιοίκηση.

Το «Ζαέρης» (εκδ. 2013) και το «Επτά Αστέρια στο Βοριά»(εκδ.2017),  όπως έχει επισημάνει η κριτική που τα υποδέχτηκε με ενθουσιασμό,  διαβάζονται στην κυριολεξία απνευστί. Έχουν αναφορά στην παιδική ηλικία του συγγραφέα όπου κυριαρχεί η παραδοσιακή ζωή της κρητικής υπαίθρου με τις πολλές  «αξίες» της , την αγάπη στον Θεό, στο περιβάλλον και στον άνθρωπο, χωρίς ωστόσο να την εξωραίζει…

ΠΟΙΗΣΗ

Σε ρόλο Σίμωνα Κυρηναίου

Αλιεύς ελπίδων

σε φουρτουνιασμένες θάλασσες.

Περιποιητής φυτών

στους αγρούς της παγκόσμιας συνείδησης.

Αναρριχητής

στους γκρεμνούς της αντι- εξουσίας.

Ποιμήν αγαθών προβάτων

και διώκτης αιμοβόρων λύκων.

Ο Ποιητής…

Αίρων την οδύνη του σύμπαντος κόσμου!

Σε ρόλο Σίμωνος Κυρηναίου!

Ο Ποιητής!

ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ

(Από την ανέκδοτη ποιητική συλλογή "ΩΣΕΙ ΑΡΤΟΣ"- ""Όπως το ψωμί")

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

11ο  ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΧΑΝΙΩΝ
ΚΑΙ ΧΑΡΑ ΜΕΓΑΛΗ ,,, Ο ΓΟΥΤΕΜΒΕΡΓΙΟΣ



Καλοί μου φίλoι, καλό Σαββατοκύριακο!
Ναι! Και εφημερίδα “βγάζουν” από τη φετινή σχολική χρονιά, οι γνωστές στους αναγνώστες του Παιδότοπου δασκάλες του 11ου Νηπιαγωγείου Χανίων Μαρία Σκορδύλη, Ελένη Βλησίδη και Μαρία Φωτάκη, εκτός όλων των άλλων πολλών και ωραίων που κάνουν, υπηρετώντας τη Δασκαλοσύνη. Για “το εφημεριδάκι μας” ο λόγος, μία ιδιαίτερα καλαίσθητη, έγχρωμη τετρασέλιδη έκδοση, που αναδεικνύει το “όλον πολυποίκιλον σχολικόν έργον” και αποδεικνύει το “ρηθέν” ότι χάριν των μαθητών τους υπάρχουν οι δάσκαλοι! Στ’ αλήθεια συλλεκτικά τα δύο πρώτα τεύχη που κυκλοφόρησαν το πρώτο τον Φεβρουάριο και το δεύτερο τον Ιούνιο, αντίτυπα των οποίων έφτασαν στα χέρια μου. (να ’ναι καλά η και καλή μου φίλη προϊσταμένη του σχολείου Μαρία Σκορδύλη). “Οταν η μάθηση είναι διασκέδαση και παιχνίδι” ο τίτλος που χρησιμοποίησα για να παρουσιάσω στη στήλη (“Χ.Ν.”, 11.02.17) μία απ’ τις άλλες ξεχωριστές δουλειές του 11ου Νηπιαγωγείου, το λογότυπο της σχολικής σύμπραξης που δημιούργησαν στο πλαίσιο ενός διεθνούς προγράμματος. “Και χαρά μεγάλη ο… Γουτεμβέργιος”, ο τίτλος που χρησιμοποιώ σήμερα, που φιλοξενούνται “δείγματα” από τα δύο τεύχη του “εφημεριδακιού”… Καλή συνέχεια, καλές μου συναδέλφισσες!
Σας χαιρετώ με αγάπη όλους
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
δάσκαλος



Γιορτάζουμε την Ευρώπη


Σήμερα στο νηπιαγωγείο συναντηθήκαμε στον υπολογιστή με τα παιδάκια από την Ιταλία, την Τουρκία και την Πετρούπολη. Και μίλαγαν ιταλικά! Δεν ήξεραν ελληνικά να μας μιλήσουν! Μας είπαν ένα τραγούδι στα ιταλικά. Δεν ακουγόταν όμως πολύ καλά γιατί δυσκολεύονταν τα καλώδια. Ήταν μακριά! Μίλησε και η δασκάλα μας. Εμείς χαιρετίσαμε και ήμασταν όλοι καθισμένοι στα καρεκλάκια μας. Μου έκαναν εντύπωση οι εργασίες που έφτιαξαν τα παιδιά από την Ιταλία. Ζωγράφισαν δέντρα και χιόνι. Ο Φίλιππος, ο Γιάννης, η Ζωή και άλλα παιδάκια ζωγράφισαν στον υπολογιστή. Ζωγραφίσαμε το πουλάκι της ειρήνης με το ξυλαράκι της ελιάς και γράψαμε λέξεις που μας έμαθε η κυρία. Δημοκρατία, ελευθερία, ανθρώπινη αξιοπρέπεια, κανόνες δικαίου, ισότητα και ειρήνη. Ειρήνη είναι όταν δεν υπάρχει πόλεμος!






Μουσείο Σχολικής Ζωής
Το Σάββατο στις 20 Μαΐου 2017 πήγαμε μαζί με την κυρία μας στο Μουσείο Σχολικής Ζωής. Είναι ένα μέρος που μοιάζει με σχολείο. Εχει θρανίο, ένα μεγάλο πίνακα αληθινό, μια μεγάλη βέργα που με αυτήν χτυπούσαν οι δάσκαλοι τα χέρια των παιδιών που δεν ακούγανε τι τους έλεγαν, πολλά βιβλία και τσάντες που είχαν παλιά τα παιδιά και μία πολύ ωραία μεγάλη αυλή.
Ενας κύριος μας έδωσε μαξιλάρια για να κάτσουμε και να ακούσουμε τι λέγαν οι δασκάλες. Μας είπαν μπράβο για το εφημεριδάκι μας και μας έδιναν βραβείο που το κράτησα και το έδειξα στα παιδιά και ένιωσα πολύ όμορφα. Μετά βγήκαμε στην αυλή. Μας κέρασαν χυμό και παίξαμε με τα παιδιά στην πολύ μεγάλη αυλή. Θέλω πάρα πολύ να ξαναπάω, να διασκεδάσω και να μάθω και άλλα πράγματα που θα μας πούνε. Εύχομαι στα παιδιά που δεν έχουν πάει, να πάνε να δούνε το μέρος και όλα αυτά που είδαμε και να μάθουν ό,τι μάθαμε και εμείς!
Μιχάλης Καμπούρης



3η διεθνής συνάντηση του σχεδίου
Erasmus+/KA2 Quality- 3c Child στα Χανιά
Επισκέπτες από άλλες χώρες
Μια μέρα, ήρθαν στη τάξη μας άνθρωποι από άλλες χώρες που δουλεύουμε μαζί τους. Μας χαιρέτισαν στα αγγλικά, μας φωτογράφισαν και κάθισαν στα καρεκλάκια μας για να δουν πώς κάνουμε μάθημα.
Μιλήσαμε για τα πουλιά και τα έντομα.
Η κυρία μας έδωσε φωτογραφίες να τις δούμε και να βρούμε πού μοιάζουν τα πουλιά με τα έντομα. Διαλέξαμε τις σωστές εικόνες και τις κολλήσαμε με ταινία σε ένα χαρτόνι που είχε η κυρία ζωγραφίσει ένα σχηματάκι με δύο κύκλους που ενώνονταν και το λένε Venn. Επειτα οι άνθρωποι μας χαιρέτισαν και βγήκαμε διάλειμμα στην αυλή, μαζί τους.
Συντάκτες: Ναταλία Ζίου, Μελίνα Πενταράκη, Στάθης Αθητάκης, Φίλιππος Μανούσακας




Το 11ο Νηπιαγωγείο Χανίων σε Ευρωπαϊκό Σχέδιο
“Quality -3C Child (cheerful, courageous, creative child)” είναι ο τίτλος του σχεδίου Erasmus+/KA2 που εγκρίθηκε από τον Εσθονικό Φορέα και την Ευρωπαϊκή Ενωση και συμμετέχει το 11ο Νηπιαγωγείο Χανίων με συντονίστρια την Ενωση Προσχολικής Εκπαίδευσης Εσθονίας για τη διετία 2016-2018. Εταίροι μας η Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Χανίων, το Πανεπιστήμιο Τάρτου της Εσθονίας, το Jarun Kindergarten της Κροατίας, Stampes pirmsskolas izgirt-rbas iestade “Pienen-rte”/Stampes PII” Pienenlte” της Λετονίας και το Cref-Centro de Recursos Educativos e Formacao CREF Education φορέας εκπαίδευσης της Πορτογαλίας.
Από τις 51 αιτήσεις που κατατέθηκαν στην Εσθονία στην κατηγορία αυτή, εγκρίθηκαν 11 και μόνο 2 στη γενική εκπαίδευση. Ενα από αυτά το σχέδιο που θα υλοποιήσουν από το 2016 έως το 2018 η Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Χανίων και το 11ο Νηπιαγωγείο Χανίων.
Το νέο αυτό σχέδιο Erasmus+/KA2 με τίτλο “Quality -3C Child (cheerful, courageous, creative child)” προβλέπει τις νέες δυνατότητες που μπορούν να διασφαλίσουν τη βελτίωση της ποιότητας της εκπαίδευσης και της μαθησιακής διαδικασίας στη βασική εκπαίδευση υποστηρίζοντας την επιτυχία και σωστή ανάπτυξη του παιδιού.


Τα παιδιά του βασικού τμήματος 2
λένε για το Νηπιαγωγείο


Το Νηπιαγωγείο μας ονομάζεται 11ο Νηπιαγωγείο Χανίων Βρισκεται στην περιοχή ΣΟΔΥ Χανίων. Είναι ένα κτήριο ψηλό με δυο ορόφους. Εχει σκεπή με κεραμίδια. Είναι βαμμένο με μπλε και κίτρινο χρώμα. Μαζί με το σχολείο μας είναι και το 11ο Δημοτικό και το 27ο Νηπιαγωγείο. Στην αυλή μας έχουμε δέντρα, χορτάρι, μια τσουλήθρα μια κάμπια, παγκάκια, ρόδες και ένα κήπο με αρωματικά φυτά. Από το σχολείο μπορούμε να δούμε τη θάλασσα και το παλιό λιμάνι με το φάρο.
Τα παιδιά του Βασικού Τμήματος 2
Αγγελος, Αλίκη, Αντώνης, Αντωνία, Δημήτρης, Εύα, Λευτέρης, Λητώ,
Μελίνα, Μίκης, Νταλία, Οδυσσεας, Σταθης, Φίλιππος


Η βράβευση της εφημερίδας μας


«Το Εφημεριδάκι μας» η πρώτη εκδοτική προσπάθεια του 11ου Νηπιαγωγείου Χανίων, βραβεύτηκε στον 3ο Παγκρήτιο διαγωνισμό δημοσιογραφικών δεξιοτήτων “Τύπος και Ουσία – Λευτέρης Δασκαλάκης 2016-2017”.
Κέρδισε το βραβείο μαθητικού εντύπου και όλοι οι συντελεστές της, νήπια, γονείς κι εκπαιδευτικοί είμαστε πολύ υπερήφανοι. Ευχαριστούμε θερμά το Σύλλογο Νεανικής Δημοσιογραφίας “Τύπος και Ουσία” για την τιμή της διάκρισης.


Μια μέρα με λίγο χιόνι
Ένα πρωί πήγα να ξυπνήσω τη γιαγιά και μόλις κατεβήκαμε κάτω είδαμε ότι χιόνισε. Βγήκαμε έξω και παίξαμε χιονοπόλεμο αλλά δεν είχε πολύ χιόνι να φτιάξουμε χιονάνθρωπο. Την άλλη μέρα, ήτανε Δευτέρα, ήρθαμε στα Χανιά και όταν ήμασταν στο αμάξι είδαμε ότι έχει χιόνι και μόλις φτάσαμε στο σπίτι είπα στον μπαμπά να βγούμε λίγο έξω να παίξουμε με το χιόνι. Παίξαμε χιονοπόλεμο αλλά δεν φτιάξαμε χιονάνθρωπο γιατί το χιόνι έλιωνε. Μόλις φύγαμε πετάξαμε στο αμάξι χιόνι και ο μπαμπάς έριξε χιόνι στο παράθυρο μπροστά. Όταν γυρίσαμε σπίτι βάλαμε σε έναν κουβά το χιόνι και το πιάσαμε με τη Χριστίνα με τα γάντια.
Γιώργης Σμυρναίος

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

Για την Eλενα Βενιζέλου και τη Ζωή Μητσοτάκη ο λόγος…

«Η αποψινή εκδήλωση είναι το επιστέγασμα μιας προσπάθειας που ξεκίνησε πριν από αρκετά χρόνια. Η αείμνηστη Ζωή Μητσοτάκη είχε από παλιά τη σκέψη να γράψει ένα βιβλίο για την Ελενα Βενιζέλου. Η έρευνά της προχωρούσε ικανοποιητικά, όταν ο καταξιωμένος μουσικός Γιώργος Καλούτσης της εμπιστεύτηκε έναν πραγματικό θησαυρό: περίπου 500 επιστολές της Ελενας προς τη μητέρα του και στενή της φίλη, τη ζωγράφο Φλωρεντίνη Καλούτση που καλύπτουν μια περίοδο τριών δεκαετιών. […]Η Ζωή Μητσοτάκη αξιοποίησε το περιεχόμενο των επιστολών και ξεκίνησε τη συγγραφή. Όμως, δυστυχώς, δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει το βιβλίο. Η ολοκλήρωση και η έκδοσή του ήταν μία από τις τελευταίες της επιθυμίες. Ακόμη και στο νοσοκομείο, όπου περνούσε ώρες δύσκολες ήταν μία απ’ τις έγνοιες της»…

Μυθιστορηματική η συγγραφή και εν τέλει η έκδοση από το Εθνικό Iδρυμα Ερευνών και Μελετών “Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος” του βιβλίου “Η Κυρία Έλενα Βενιζέλου – Πορεία μιας ζωής”, της Ζωής Μητσοτάκη… Οπως και η ζωή, της περί ης ο λόγος δεύτερης γυναίκας της ζωής του Εθνάρχη, που περίμενε υπομονετικά τη συγγραφέα της, άλλωστε… κάποιες απ’ τις σκέψεις που έκανα με το που άρχισε την περασμένη Δευτέρα, 24 Ιουλίου, δύοντος του ηλίου, στον κατάμεστο από κόσμο υπέροχο αύλειο χώρο του Ιδρύματος, με συντονιστή τον επιστημονικό συνεργάτη του, Γιώργο Κουκουράκη (δικό του το πρώτο μέρος της “Στάσης”), η παρουσίαση του βιβλίου, και οι οποίες μου κράτησαν συντροφιά μέχρι τέλους. Σε όλη τη διάρκεια της ουσιαστικής ευαισθησίας εκδήλωσης, και για την “αρχόντισσα” Ζωή Μητσοτάκη επί τη συμπληρώσει δύο χρόνων από το φευγιό της για το Επουράνιο Λύκειο Ελληνίδων, απ’ όπου εξακολουθεί να “γνοιάζεται” ως Ωραία Ελληνίδα για την πορεία μας ως λαός και ως έθνος.

“Ελενα Σκυλίτση – Βενιζέλου: Από τη σκιά στο φως”. Θα μπορούσε να έχει και αυτόν τον τίτλο το προαναφερθέν βιβλίο της Ζωής Μητσοτάκη για το οποίο μίλησαν, κρεμώντας, τρόπος του λέγειν, το κοινό απ’ τα χείλη τους, ο καθείς με τον τρόπο του, ο ακαδημαϊκός, πρώην διευθυντής του Μουσείου Μπενάκη, Αγγελος Δεληβοριάς, η καταξιωμένη Χανιώτισσα αρχιτέκτονας – συγγραφέας Αιμιλία Κλάδου – Μπλέτσα και η έχουσα την επιμέλεια της έκδοσης φιλόλογος, υπεύθυνη εκδόσεων του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη Ελένη Κεχαγιόγλου. Εκ των ων ουκ άνευ ότι το συγκεκριμένο βιβλίο καλύπτει ένα σημαντικό κενό στη βιβλιογραφία, αναδεικνύοντας τα έργα και τις ημέρες αλλά και τις σκέψεις και τα αισθήματα τής και μεγάλης εθνικής ευεργέτιδος μεγαλοαστής Ελληνίδας που επέλεξε τον τίτλο του εκδοθέντος το 1955 στα γαλλικά βιβλίου της. Να γίνει μια έκδοση που να αποτελεί κόσμημα για το Ιδρυμα, ένα βιβλίο “ελκυστικό”, με εικόνες, για να διαβάζεται, η “φιλοδοξία” της Ζωής Μητσοτάκη. Εγινε!

Και συναισθηματικά φορτισμένες όλες οι ομιλίες, ιδιαίτερα όμως αυτές της Γραμματέα του Συλλόγου των Φίλων του Ιδρύματος Αργυρώς Χανιωτάκη – Σμυρλάκη, που μίλησε αποκλειστικά για τη Ζωή Μητσοτάκη, του και γνωστού τοις πάσι μουσικού, γιου της Φλωρεντίνης Καλούτση, Γιώργου Καλούτση και βεβαίως της κόρης της συγγραφέα Αφροδίτης Μητσοτάκη – Περράκη, που μίλησε και εκ μέρους της αδελφής της Σταυρούλας, μετά τον χαιρετισμό τού και αντιπροέδρου του Ιδρύματος δημάρχου Χανίων Τάσου Βάμβουκα και πριν την αναγόρευση του Λυκείου Ελληνίδων Χανίων, το οποίο επί 42 χρόνια (τα 26 ως πρόεδρος) υπηρέτησε η Χανιώτισσα Αρχόντισσα, σε εταίρο του Ιδρύματος.

«Δεν έχω να προσθέσω τίποτα ύστερα απ’ όλα όσα ακούστηκαν», είπε πριν την τελετή ο και κινών τα νήματα του Ιδρύματος γενικός διευθυντής του Νίκος Παπαδάκης, εμφανώς ικανοποιημένος και συγκινημένος. Και δεν πρόσθεσε παρά τα αναγκαία, αρκούμενος σε ευχαριστίες προς όλους και ιδιαιτέρως, ονομαστικά στους συντελεστές της έκδοσης και της εκδήλωσης που έκλεισε μουσικά με την Αφροδίτη Μητσοτάκη στο πιάνο και τη Χρυσούλα Περάκη στο τραγούδι.

Χανιώτικα νέα (28.07.2017)

ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

^{Παρουσίαση βιβλίων Λεωνίδα Μυλωνάκη}

^{Πολιτιστικό Κέντρο Μητρόπολης στα ΧανιάΔευτέρα, 31 Ιουλίου, ώρα 8 μ. μ.} 

^{Συντονίζει ο Βαγγέλης Κακατσάκης}

^{Για τα βιβλία μιλούν: Αγγέλα Μάλμου- Βασίλης Χαρωνίτης}

^{Κείμενα διαβάζει η Ευδοκία Σκορδαλά-Κακατσάκη}

Δύο βιβλία του γιατρού Λεωνίδα Μυλωνάκη, η νουβέλα “Ζαέρης”  και η συλλογή διηγημάτων «Επτά αστέρια στο Βοριά», θα παρουσιαστούν στο Πολιτιστικό Κέντρο της Μητροπόλεως Κυδωνίας και  Αποκορώνου, τη Δευτέρα 31 Ιουλίου, στις 8μ.μ.

Την παρουσίαση συνδιοργανώνουν ο Ιατρικός Σύλλογος Χανίων και η Ομάδα  Λογοτεχνίας «ΕΥ-πλους»

Για τα βιβλία θα μιλήσουν η τ. σχολική σύμβουλος – συγγραφέας Αγγέλα Μάλμου και ο δάσκαλος –λογοτέχνης Βασίλης Χαρωνίτης, ενώ αποσπάσματα από αυτά θα διαβάσει η συγγραφέας  Ευδοκία Σκορδαλά-Κακατσάκη. Την εκδήλωση θα συντονίζει ο δάσκαλος – λογοτέχνης Βαγγέλης Κακατσάκης. Να σημειωθεί ότι οι εισπράξεις από τις πωλήσεις των βιβλίων θα διατεθούν στα Συσσίτια της Μητροπόλεως Κυδωνίας και Αποκορώνου.

Ο Λεωνίδας Ι. Μυλωνάκης, γεννήθηκε στους Μαχαιρούς Αποκορώνου, το 1947. Φοίτησε στο Γυμνάσιο Βάμου μέχρι και την Ε΄τάξη και απεφοίτησε από το 1ο Γυμνάσιο Αρρένων Χανίων. Σπούδασε Ιατρική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Υπηρέτησε στην πρωτοβάθμια περίθαλψη ως οικογενειακός γιατρός ΙΚΑ  ΝΜΥ Χανίων και διευθυντής  ΕΟΠΠΥ  ΝΜΥ Χανίων. Υπηρέτησε επί δύο συνεχείς τετραετίες στην τοπική αυτοδιοίκηση.

Το «Ζαέρης» (εκδ. 2013) και το «Επτά Αστέρια στο Βοριά»(εκδ.2017),  όπως έχει επισημάνει η κριτική που τα υποδέχτηκε με ενθουσιασμό,  διαβάζονται στην κυριολεξία απνευστί. Έχουν αναφορά στην παιδική ηλικία του συγγραφέα όπου κυριαρχεί η παραδοσιακή ζωή της κρητικής υπαίθρου με τις πολλές  «αξίες» της , την αγάπη στον Θεό, στο περιβάλλον και στον άνθρωπο, χωρίς ωστόσο να την εξωραίζει…

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ...

Χαράς… Ευαγγελία!

Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης

Ακόμα μια μικρή ακόμη παρουσία ανάμεσά μας! Τόσο αισθητή, “ανεπαίσθητη”, ευαίσθητη, βελούδινη, άρωμα και ευωδιά, μικρό μωρό…
Ενα μικρό θαυματάκι εξ ουρανού ως και τ’ άλλα που έχει ειρηνικά εισβάλει στις ζωές μας για να σηματοδοτήσει την ευταξία και να ολοκληρώσει την οικογενειακή μας ευτυχία!
Ενα μικρό-τεράστιο “Ευ” ακόμη, μια καλοσυνάτη ύπαρξη που μας ελκύει όλους τριγύρω της να την προσέξουμε· πώς κοιτά, πώς ανοίγει τις παλάμες της, πώς τεντώνει το σωματάκι της, πώς δηλώνει τα πρώτα “θέλω” της ανθρώπινής της φύσης…
Ενα ολοκληρωμένο πλασματάκι, μερών μόλις 47, που “διεκδίκησε”(!!!) και -από τις πρώτες μέρες που αντίκρυσε το φως- κατάφερε να αποσπάσει την ατέλειωτα ανεξάντλητη αγάπη μας. Τούτος ο νέος άνθρωπος, μια ολοκάθαρη ψυχή έχει πια στεριώσει στο νέο της σπιτικό…
Φέρνοντας κι αυτή -με τη σειρά της- ένα καλό άγγελμα πως η ζωή τούτη αξίζει! Κι αξίζει για τα καλά της! Τα καλά που έχουν τη δύναμη να υπερνικήσουν όλες τις αντιξοότητες, τα καλά που βρίσκονται στα όμορφα, στα ωραία, στα απλά!
Κι έχει τη δύναμη τούτο το πλάσμα να δημιουργεί αισθήματα πολλές φορές πρωτόγνωρα· να σαν και την ευαίσθητη γαλήνη και την κυρίαρχη πληρότητα που νιώθει ένας άντρας σαν έχει στην αγκαλιά του το σπλάχνο της αγάπης του…
Κι έχει τούτο το πλάσμα τη δύναμη να δημιουργεί εικόνες· όλα τα όνειρα κι οι προσδοκίες τούτης αυτής της ζήσης να πληρώνονται, να εκπληρώνονται, να δηλούν στο ΕΔΩ στο ΤΩΡΑ, πως η αξία υπάρχει μόνο όταν μπορεί να δημιουργείται Ζωή, μια νέα ζωή!
Κι ας έρχεται τούτη η μικρή ψυχούλα σε κόσμο περίεργα “αλλοιωμένο”, έφτασε ως εδώ σε μας και πια υπάρχει.
Κι αυτό από μόνο του γεννά προσδοκίες και σημαίνει την ωραιότητα των δημιουργημάτων ενός Θεού που αγαπάει και νοιάζεται γι’ αυτά, στέλνοντας τη χαρά του με αγγελιοφόρους χαρμόσυνων αισθήσεων τις νέες ζωές ωσάν και τη δική μας τη μικρή Ευαγγελία…!

Χανιώτικα νέα (26.07.2017)

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

ΕΚΚΟΚΙΣΤΗΡΙΟ ΙΔΕΩΝ



Ενα Σύγχρονο Κέντρο Πολιτισμού, Δημιουργίας και παρουσίασης των καλλιτεχνικών ιδεών, του κοινωνικού, του επιστημονικού και επιχειρηματικού προβληματισμού, που λειτουργεί ως Αστική Εταιρεία μη Κερδοσκοπικού Χαρακτήρα στη Βέροια είναι το Εκκοκιστήριο Ιδεών που ίδρυσε πριν από τέσσερα χρόνια ο φίλος μου απ’ τα παλιά ποιητής και ζωγράφος Γιάννης Ναζλίδης με την αμέριστη βοήθεια της γυναίκας του Μαίρης. Κι αν ήθελα να το επισκεφτώ άμα τη ιδρύσει του. Και αν ήθελα να με ξεναγήσει στους χώρους του ο “περιπατών” μια ζωή, “επί πτερύγων ανέμων”, “ωραίος ως Ελληνας” Πόντιος καλλιτέχνης! Το αξιώθηκα τις προάλλες, που τύχη αγαθή βρέθηκα στην Εδεσσα, καλεσμένος στον γάμο του διευθυντή της εφημερίδας μας Παρασκευά Περάκη με τη Νάντια Αϊβάτογλου. Να ’ναι καλά ένας άλλος καλός επίσης από τα παλιά, φίλος ο Χρίστος Ιντος απ’ τη Γουμενίσσα του Κιλκίς που ήρθε για να με δει και δέχτηκε με μεγάλη χαρά να πάμε με το αυτοκίνητό του από την πρωτεύουσα του Ν. Πέλλας στην πρωτεύουσα της Ν. Ημαθίας…

«Τέχνη είναι ένα δωμάτιο μέσα στο οποίο συγκατοικούν οι παππούδες μου, οι γιαγιάδες μου, οι Πόντιοί μου,οι Κρητικοί μου, οι Μικρασιάτες μου, οι Αμερικάνοι, οι Γάλλοι, οι Ισπανοί, οι Πέρσες, οι Κινέζοι, οι γύφτοι, οι Τσιγγάνες, οι Εμμανουέλες, οι Δειπνοσοφιστές, η Σαπφώ, ο Ικτίνος, ο Ικαρος, ο Magritte, ο Τσιτσάνης, ο Marcel Ourhamp, οι Beattles, η Edith Piaf, η Adel, ο Δομήνικος Θεοτοκόπουλος, τα πολυφωνικά ηπειρώτικα, ο Θεόφιλος, ο Χατζηδάκις… χάρτινο το φεγγαράκι., όπως δήλωσε σε μια συνέντευξή του ο Γιάννης Ναζλίδης. Κι ακόμα «είναι οι μύθοι και τα τραγούδια των αιώνων, τα δάκρυα και οι καημοί των ανθρώπων, είναι οι “ξυπόλυτες” λέξεις, οι εξορισμένοι έρωτες και το νυφικό της Αρετούσας, είναι ουσιαστικά το Φανταστικό Μουσείο του Μαρλώ που έχει μέσα του όλα τα πνευματικά αρώματα του κόσμου». Είναι όλα όσα λειτουργούν και λειτουργούνται, έτσι όπως λειτουργούν και λειτουργούνται ολοχρονίς του χρόνου, σε τελική ανάλυση, στο “Εκκοκιστήριο Ιδεών” που υπήρξε κάποτε για πολλές δεκαετίες Εκκοκιστήριο Βάμβακος, συμπληρώνω εγώ.

Οι περιοδικές εκθέσεις ζωγραφικής, γλυπτικής, κεραμικής, design, αρχιτεκτονικής, η φιλοξενία συνεδρίων, διαλέξεων μουσικών συναυλιών και θεατρικών παραστάσεων, η οργάνωση καλλιτεχνικών φεστιβάλ και εκπαιδευτικών σεμιναρίων για παιδιά και ενηλίκους, οι πειραματικές δράσεις και εργασίες σ’ όλο το φάσμα της Τέχνης, είναι το αντικείμενο του Εκκοκιστήριου Ιδεών που υποστηρίζει, στους 1000 τ.μ. περίπου καλυμμένους και στους 1500 τ.μ. περίπου ακάλυπτους, με “έγνοια” επιμελημένους χώρους του, τις αξίες της Τέχνης, της Επιστήμης, της γνώσης και του επιχειρείν και αναδεικνύει το Νέο, το Καινούργιο και το Μελλοντικό στο πλαίσιο της Ιστορίας και των παραδόσεων. Και μόνο για να τους επισκεφθεί και να ξεναγηθεί σ’ αυτούς αξίζει να πάει κανείς απ’ την άκρη του κόσμου, που λέει ο λόγος, στην Βέροια…

Γύρω στις τέσσερις ώρες “κράτησε” η ξενάγηση στο Εκκοκιστήριο Ιδεών στο οποίο κάθε βράδυ, “διανυκτερεύει” τοποθετημένο σε περίοπτη θέση, ένα ποίημα του δημιουργού του. “Τι γρήγορα πηγαίνεις πουθενά!” ο τίτλος του ποιήματος που “διανυκτέρευσε” το βράδυ της 7ης Ιουλίου. Απ’ αυτό ο στίχος με τον οποίο κλείνω τις σημερινές στάσεις: “Πού κρύβεται το καλοκαίρι; Με ποιούς συνωμοτεί;”

    
Χανιώτικα νέα (25.07.2017)

ΧΡΥΣΑ

ΤΗΣ ΧΑΛΙΜΑΣ ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ



Γράφει η Χρύσα Κακατσάκη Μια φορά κι έναν καιρό κάπου στη μακρινή Ανατολή, ζούσε ένας κακός, πολύ κακός Σουλτάνος. Παντρευόταν διάφορες παρθένες και μόλις πλάγιαζε μαζί τους, τις σκότωνε. Κάποτε ήρθε και η σειρά της Σεχραζάτ. Πριν πάνε για ύπνο, άρχισε να του διηγείται μια ιστορία την οποία όμως άφησε μισοτελειωμένη. Ο Σουλτάνος, περίεργος να μάθει τη συνέχεια, την κάλεσε και την επομένη στο δωμάτιό του. Η Σεχραζάτ ολοκλήρωσε την ιστορία, ξεκίνησε όμως μια καινούρια, που σκόπιμα πάλι την άφησε μισή.. Αυτό συνεχίστηκε για 1001 νύχτες και στο τέλος ο Σουλτάνος την ερωτεύτηκε και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.

Ηθικό δίδαγμα του παραμυθιού: Ο λόγος είναι δύναμη που μπορεί ακόμα και να σου σώσει τη ζωή. Είναι όμως και αδυναμία, οταν δεν ξέρεις να τον χρησιμοποιήσεις. Γιατί σημασία συχνά δεν έχει τι λες αλλά πώς το λες.
Φωτό: από την ταινία 1001 νύχτες του Π.Π.Παζολίνι.

ΠΟΙΗΣΗ

Του ήλιου

Πίσω απ’ τα σύννεφα ο ήλιος

Δεν τον βλέπω.

Ξέρω πως υπάρχει

κι αυτό μου αρκεί.

Κάποια στιγμή θα τα διώξει.

Κι αυτό το ξέρω.

Πιστεύω

στην παντοκρατορία του φωτός!

ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ( Από την ανέκδοτη ποιητική συλλογή "ΩΣΕΙ ΑΡΤΟΣ"  Ή "ΟΠΩΣ ΤΟ ΨΩΜΙ") 

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

ΔΗΜ. ΣΧ, ΕΠΡΟΣΝΕΡΟΥ ΑΠΟΚΟΡΩΝΟΥ

ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΤΟΥ ΓΟΥΒΕΡΝΕΤΟΥ

Καλοί μου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο!

Στο Μοναστήρι του 

Γουβερνέτου και στη σπηλιά του Αγίου Ιωάννη του Ερημίτη μας πηγαίνουν ο δάσκαλος του Δημ. Σχ. Εμπροσνέρου Αποκορώνου, Μανόλης Τζιλιβάκης και οι μαθητές του στο σημερινό Παιδότοπο. Ιδιαίτερα ενδιαφέρον το “οδοιπορικό” τους έτσι μάλιστα, όπως διανθίζεται και με φωτογραφίες… Μικρό, πολύ μικρό σε αριθμό μαθητών το Δημ. Σχ. Εμπροσνέρου, πολλές και ξεχωριστές, ωστόσο, οι δραστηριότητες που “αναπτύσσονται” , διαχρονικά για χάρη τους με εμψυχωτή τον φίλο μου τον Μανόλη, όπως μπορεί να διαπιστώσει κάποιος αν επισκεφθεί το ιστολόγιο του Σχολείου. Μία απ’ αυτές και η επίσκεψη στο Γουβερνέτο, η τρίτη αν θυμάμαι καλά, που φιλοξενείται στον Παιδότοπο, ύστερα από την εργασία για τον Πύργο του Αληδάκη κι ένα ποταμό… Συγχαρητήρια για όλα και καλή συνέχεια, Μανόλη και καλά μου Μπρονιεριτάκια!

Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!

Βαγγέλης Θ. ΚΑΚΑΤΣΆΚΗΣ

Σαν δράση για ένα άτυπο πρόγραμμα, project, στο μάθημα των Θρησκευτικών με θέμα τον Μοναχισμό και τη σύνδεση του με το Μάθημα της Ιστορίας της ελληνικής επανάστασης που κάναμε φέτος  και όχι μόνο, είπαμε να επισκεφτούμε την Ιερά Μονή Γουβερνέτου ή Αγίου Ιωάννη του Ερημίτη στο Ακρωτήρι Χανίων. Για να το κάνουμε πιο δύσκολο δανειστήκαμε από το Κ.Π.Ε. Βάμου εξοπλισμό (ευχαριστούμε Φώτη Ποντικάκη) για να εξερευνήσουμε και τη σπηλιά όπου σύμφωνα με την παράδοση “κοιμήθηκε” ο Αγιος… Κάτω από κάθε φώτ., για να μην γινόμαστε βαρετοί θα είναι και από ένα κομμάτι της ιστορίας του τόπου αυτού… (σ.σ: δεν χωρούν όλες).Στη μέση της διαδρομής από το χαραγμένο μονοπάτι που οι ντόπιοι το λένε “αυλάκι”, μπροστά μας φαίνεται το Κρητικό πέλαγος από όπου ερχότανε οι πειρατές…(Βαγγέληηηηηη, βάλε αμέσως το καπέλο σου γιατί άμα πάθεις ηλίαση θα μας σκοτώσει ο κύρης σου!!!). Στην αρχή των φοβερών και τρομερών σκαλιών!!! (καημένες γιαγιάδες…) φαίνεται η είσοδος του παλιού μοναστηρίου του Αγίου Ιωάννη ή αλλιώς σκέτα “Καθολικού”. Χτίστηκε τον 6ο ή 7ο αιώνα και μάλλον είναι η πιο παλιά Μονή της Κρήτης! Ιδρυτής λέγεται ότι είναι ο ίδιος ο Ιωάννης ο Ερημίτης του οποίου το σπήλιο που “κοιμήθηκε” είναι έξω ακριβώς από την πύλη αυτής της Μονής…

Η χαράδρα με τον χείμαρρο περιόριζε το χώρο του μοναστηριού οπότε έχτισαν μια ολόκληρη γέφυρα!!! για να αυξήσουν τον χώρο ενώ στην ταράτσα της ήταν και η αυλή των μοναχών.(πολύ έξυπνο!!!) Και αυτό το κυκλικό τι είναι κύριε; Μάλλον είναι παλιά στέρνα αφού πηγή κοντά δεν υπήρχε οπότε το καλοκαίρι χρειαζόταν το νερό… Λογικά το μάζευαν με κουτσουνάρες – υδρορροές από όλα τα κτήρια όπως οι Βενετοί. Φαίνονται τα ίχνη του νερού στα σοβατισμένα τοιχώματα… Η εκκλησία του μοναστηριού είναι όλη “εντοιχισμένη” στο βράχο και μόνο η δυτική της μεριά είναι πετρόκτιστη… Ξεκουραστήκαμε καλά και είναι ώρα να “επιτεθούμε” στη σπηλιά! (Αέραααααα!!! Πίσω νυχτεριδεεεεεεεεεεεεεεες!!!)
Φορέσαμε τα κράνη του Κ.Π.Ε., πήραμε και το φακό το δυνατό στο χέρι κι ορμάμε!!! Ιωάννα Γιανναράκη, Εύα Γιανναράκη, Στρατος Θυμάκης, Βαγγέλης Λιλικάκης και το πρωτάκι ο Γιάννης Γιανναράκης!!!

Ας ξεκινήσουμε, όμως, να λέμε την ιστορία του Αγίου μαζί με τις διάφορες παραλλαγές που κυκλοφορούν. Όπως μας είπε ο πατέρας Εφραίμ, ηγούμενος του Μοναστηρίου τον οποίο και ευχαριστούμε για όλα, ο Ιωάννης ήταν ένας από την παρέα 99 μοναχών που φύγανε από τα παράλια της Μικρασίας και ήρθαν στην Κρήτη να μονάσουν… Η παράδοση λέει ότι όταν ξέμεινε στη Γαύδο άπλωσε το ράσο του και αυτό έγινε… αμφίβιο και πέρασε απέναντι. Ο Αγιος άφησε τους άλλους 98 στη νότια Κρήτη, Αζωγυρέ Σελίνου, κι αυτός διάλεξε τον απόκρημνο τόπο του Γουβερνέτου για πιο πολλή ησυχία
παράδοση λέει ότι τον Αγιο σκότωσε κατά λάθος ένας κυνηγός με ένα βέλος, ο ηγούμενος είπε “γιατί τον πέρασε για ζώο” αφού με τη διατροφή του έμοιαζε με καμπουριασμενο ζώο, η γιαγιά μου μου έλεγε επειδή έκοψε κάτι φασόλια από το μποστάνι του κυνηγού. Η ουσία είναι ότι δεν ήξερε ότι το θύμα ήταν ο ερημίτης της περιοχής…
Ο κυνηγός ήθελε να δει τι ζώο ήταν αυτό οπότε ακολούθησε τις στάλες από το αίμα που πήγαιναν πρώτα στο γιαλό και ύστερα στη σπηλιά που έμενε ο Αγιος για να τον βρει στο τέρμα της, ετοιμοθάνατο… Εκεί έκλαψε και ζήτησε συγγνώμη από τον Ιωάννη και ο Αγιος ξεψύχησε στα χέρια του…

Το σχοινί μας έδειχνε τον δρόμο μέχρι τέλος, η δυσκολία της σπηλιάς είναι μέτρια με μεγάλη προσοχή στα γλιστρήματα, νυχτερίδες δεν συναντήσαμε και μια ιστορία-αστικός μύθος για τη σπηλιά αυτή; Σε κάποια γιορτή του Αγίου πριν πολλά χρόνια χάθηκε ένα παιδάκι 5 ετών το οποίο δεν έβρισκαν με κανένα τρόπο και οι γονείς του το θεώρησαν πεθαμένο… Την άλλη χρονιά το βρήκαν να τριγυρνά κοντά στην εκκλησία κι όταν το ρώτησαν μα «πώς έζησες ένα χρόνο, τι έτρωγες» αυτό είπε ότι ερχόταν «ένας παππούλης δυο φόρες τη μέρα και του έφερνε φαΐ», εννοώντας βέβαια τον Αγιο Ιωάννη… Κουρασμένοι πήραμε το δρόμο του γυρισμού…Κάναμε στάση στην σπηλιά της Αρκουδιώτισσας που είναι 15 λεπτά από το νέο μοναστήρι αφού πηγαίνοντας είχαμε ηθικό και κάναμε την μια ωρίτσα κατάβαση με μια ανάσα!!! Επειδή αυτή η σπηλιά είναι εύκολα προσβάσιμη έχει υποστεί πολλές φορές βανδαλισμούς ενώ πριν 15 χρόνια βάλανε και φωτιά οπότε ΟΛΟ ΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ είναι μαύρο!!! και λογικά η ανάπτυξη των σταλαγμιτών έχει σταματήσει… Κρίμα…

Όπως μας είπε ο ηγούμενος ο σταλαγμιτικος αυτός βράχος είναι σκαλισμένος από ανθρώπινα χέρια προσπαθώντας να μοιάσει με αρκούδα αφού στο σπηλαίο αυτό λατρευόταν στα αρχαία χρόνια η θεά ΑΡΤΕΜΗ ενώ στην μια άκρη υπάρχει ειδική κόχη λαξευμένη που έμπαινε μέσα η εικόνα της… Το εσωτερικό είναι σαν δεξαμενή όπου μαζεύεται το νερό από την οροφή και ανεβαίνεις από λαξευμένα σκαλιά… Η παράδοση λέει ότι μια αρκούδα απειλούσε τον Άγιο κι αυτός για να την τιμωρήσει την έκανε πέτρα…
Hταν μια υπέροχη εκδρομή !!!!
Ο δάσκαλος και οι μαθητές
του Δημοτικού Σχολείου Εμπρόσνερου

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΩΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

ΕΔΩ ΚΑΡΥΕΣ

Και οι σημερινές στάσεις, όπως και οι προηγούμενες (Τρίτη, 18 Ιουλίου) αγιορείτικες. Πολλά, πάμπολλα αυτά που “έζησα” κατά τη διάρκεια του οδοιπορικού μου (11-15 Ιουλίου) στο Περιβόλι της Παναγίας και “απαιτούν” γράψιμο. Πάμε κι όσα χωρέσουν… Ευλογείτε!

Μια απ’ τις “δυνατές” γνωριμίες μου στο Όρος, όταν το επισκέφθηκα πριν από 22 χρόνια κι αυτή με τον πατέρα Πέτρο. Πέρασα απ’ την καλύβα του πηγαίνοντας με τα πόδια, ντάλα μεσημέρι, απ’ τη Μονή Γρηγορίου, στη Μονή Σίμωνος Πέτρας, με την ελπίδα ότι θα τον συναντήσω, ωστόσο βρήκα την εξώπορτά της κλειστή. Το πιο πιθανό ότι πέθανε, σκέφτηκα επιστρέφοντας, όταν την βρήκα πάλι κλειστή. Τι χαρά, χαρά ανεκλάλητη για μένα, όταν τον συνάντησα λάμποντα όπως τότε, παρά τα χρόνια του, μετά το απόδειπνο στην αυλή της Μονής Γρηγορίου! Και τι δώρο δώρο ακριβό, η ποιητική του συλλογή “Κραυγή Αθωνικής Σιωπής” που μου έφερε, λίγο αργότερα, ενώ άρχιζε η αγρυπνία! «Ευλογία Κυρίου και έλεος»!

Μονή Καρακάλου. Μια στάση εδώ πριν συνεχίσω με τα πόδια, πάντα με το σακίδιο στην πλάτη, για τη Μονή Φιλοθέου, όπου θα διανυκτερεύσω απόψε, τρίτη μέρα της επίσκεψής μου στο Ορος. Οποία έκπληξις! Η λειτουργία δεν έχει τελειώσει κι ας είναι ο ήλιος ψηλά. Ξετρουλιαχτό από κόσμο το Καθολικό της Μονής, που πανηγυρίζει σήμερα τους Δώδεκα Αποστόλους, ιερουργούντος του κρητικής καταγωγής μητροπολίτη Κατάρ κ. Μακαρίου. Ο “ένδοξός μας βυζαντινισμός” για να θυμηθώ τον Κ.Π. Καβάφη, σ’ όλο του το μεγαλείο. Πλούσια και πανηγυρική η Τράπεζα που ακολουθεί. Τι θαύμα κι αυτό να φροντίσει η Παναγία να μη μείνω δίχως φαγητό, (και τέτοιο φαγητό) καθώς έπρεπε να φύγω με το λεωφορειάκι απ’ τη Μονή της Μεγίστης Λαύρας αξημέρωτα, πριν τελειώσει εκεί η λειτουργία. Και τι ευλογία οι “καρακάλιες” γνωριμίες, ιδιαίτερα αυτή με τον πατέρα Γεδεών απ’ την Καμάρα Κουμούλη!

Μονή Φιλοθέου, στο Μοναστήρι των Λουλουδιών και των Βιβλίων, ώρα δειλινού μετά το απόδειπνο. Κάτω απ’ την τεράστια φλαμουριά, εκτός των τειχών. Ολοι μια παρέα. Ενας Καβαλιώτης φορτηγατζής με τον 25χρονο γιο του, που ήρθε λέει από τη Γερμανία, όπου έχει μεταναστεύσει για να κουβεντιάσει με τον πνευματικό του. Ενας Τσέχος Μίκαελ τ’ όνομά του, ορθόδοξος μαζί με τον εννιάχρονο γιο του κι έναν θείο του απ’ την Κόνιτσα. Ενας Ελληνοϊταλός, καθολικός αυτός, ο Mino Calise, που ξέρει όλη την Αποκάλυψη του Ιωάννη και σχεδόν όλα τα ποιήματα του Σολωμού απ’ έξω, και που ήρθε εδώ μαζί με έναν φίλο του απ’ την Κέρκυρα… Ενας μοναχός που μουρμουρίζει διαρκώς την ευχή «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με» κι εγώ. Κουβέντα, κουβέντα μεγάλη επί παντός επιστητού, προπάντων για «την σωτηρία της ψυχής μας», που όπως επιμένει να λέει ο ανιψιός μου, ο Σταμάτης ο Κραουνάκης, είναι πολύ μεγάλο πράγμα. Ωστόσο δίπλα μας, ένας νεαρός, θα ’ναι δεν θα ’ναι 20 χρονών, μιλά ασταμάτητα από το κινητό του με κάποιον, για την απόφαση που πήρε να μείνει για πάντα εδώ… Πρέπει να είναι η μητέρα του, είναι σίγουρα η μητέρα του.

«Ο κάθε άνθρωπος έχει 50% υποχρεώσεις και 50% δικαιώματα. Εάν παραβιαστεί αυτή η ισορροπία ή γίνεται σκληρός και απάνθρωπος ή γίνεται άβουλος και τον ποδοπατούν οι συνάνθρωποί του. Ακόμη οι πονηροί χρησιμοποιούν τους αγαθούς ως γέφυρα για να επιβάλλουν τα σχέδιά τους». Διαβάζω και ξαναδιαβάζω το κείμενο αυτό που έχει γράψει και βάλει μαζί με άλλα στην πόρτα της καλύβας του, ο Γέροντας που συναντήσαμε (μαζί μου ο Mino και ο φίλος του) καθ’ οδόν απ’ τις Καρυές στο Κουτλουμούσι. Τον λένε Ιούστο και υπήρξε, όπως μας είπε υποτακτικός του Οσίου Παϊσίου. Τι καλά να κρατούσε περισσότερο η κουβέντα που κάναμε! Τι καλά να είχα περισσότερο χώρο!

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ...

Ο ΤΟΜ ΧΑΚΣ

ΚΑΙ Ο ΒΑΓΓΕΛΗΣ

Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης

[Ο Τομ Χάνκς μέσα από τα Mέσα Κοινωνικής Δικτύωσης έδειξε τον θαυμασμό του για ένα αυτοκίνητο μικρό. Οι θαυμαστές του που αντιλήφθηκαν την αντίδραση του διάσημου ηθοποιού, ενήργησαν και αγόρασαν το αυτοκίνητο, έβαλαν πάνω του μία κουκούλα και υπέγραψαν πάνω σε αυτήν για να το στείλουν πακεταρισμένο δώρο στον Αμερικανό ηθοποιό…].
Ο Βαγγέλης είναι ένα ψιλόλιγνο παιδί, ευγενικό, καλοσυνάτο που ζει και εργάζεται στα Χανιά. Πατέρας τριών παιδιών με μία υπέροχη σύζυγο ζουν και αναπνέουν για τα παιδιά τους. Προτεραιότητά τους να τα αναθρέψουν, να τους δώσουν σωστές βάσεις, να μπορέσουν να τα στείλουν στο σχολειό όπως δεν μπόρεσε ο Βαγγέλης να πάει.
Ο Βαγγέλης προσπαθεί καθημερινά να τα φέρει βόλτα πουλώντας μπανάνες. Πάντοτε χαμογελαστός παρόλες τις δυσκολίες, δεν τον έχω ακούσει ποτέ στα 7-8 χρόνια που τον γνωρίζω να κακολογεί κανένα! Ούτε αυτή την… τύχη του που… του ’βαψε το χρώμα του δέρματός του μελαμψό. «Αν δεν ήταν Ρομά, αν μόνο το δέρμα του ήταν μελαμψό κι αν είχε καταφέρει να πάει στο σχολειό, ίσως και η ζωή του να είχε διαφορετική πορεία». Αυτό το λέω εγώ, το σκέφτομαι εγώ και -συγγνώμη Βαγγέλη που βάζω τις σκέψεις μου εδώ για σένανε! Δεν μου το ζήτησες, μάρτυς μου ο Θεός κι η Παναγιά που πολύ πιστεύεις…
…Μα χθες που τα ξαναείπαμε, ήταν η πρώτη φορά που σ’ είδα να τσιμπάς το δέρμα σου και να λες, «τι σχέση έχει αυτό, με αυτό που είμαι»! Μικρός Χριστός -Θε μου συγχώρεσε με- μου φάνηκες, που φέρεις πάνω σου τις… “αμαρτίες” κάποιων της φυλής σου, μια εικόνα που χουμε όλοι εμείς. «Μα γω τι φταίω;» αναρωτιέσαι!
Η… “συνέντευξη” για δουλειά, στο ένα και μοναδικό τηλεφώνημα που δέχθηκες, δεν τελεσφόρησε! Είπες «φταίει το χρώμα μου, φταίει κι η καταγωγή μου», κι ας σε διαβεβαίωνα εγώ ότι ίσως να μην φταίει αυτό! Δεν μπόρεσα να σε πείσω εγώ ο πεπεισμένος ότι αυτό έφταιγε… ίσως, αλλά πώς να σου το πω;
Και μετά μου πες «ίσως αυτός ο άνθρωπος που τελικά δεν με πήρε στη δουλειά να κουβαλώ πράγματα, να μην ήθελε να με απογοητεύσει, γι’ αυτό και δεν μου το ’πε εξ αρχής ότι δεν με θέλει αλλά…».
Μετέωρη η αγωνία σου! Για τα παιδιά σου, τη καλή γυναίκα σου κι όχι για τον εαυτό σου…
Μετέωρος κι εγώ που δεν είμαι τίποτα μπροστά στην ωραιότητα της ανθρώπινής σου φύσης…
Τούτο το κείμενο συγγνώμη που το γράφω· εγώ δεν είμαι τόσο σαν και σένα δυνατός να τ’ αντέχω!

Χανιώτικα νέα (12 Ιουλίου 2017)

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ

ΣΤΙΣ ΑΓΟΡΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ



Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης
Έως την επόμενη εβδομάδα σύμφωνα με τον επίτροπο Προϋπολογισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης Γκίντερ Ετινγκερ η Ελλάδα θα βγει στις Αγορές.
Μετά από δυο χρόνια, από το Καλοκαίρι του 2015 των capital controls που μας βρήκαν… αναπάντεχα λόγω δικών μας λαθών και λάθος εκτιμήσεων(!!!), η χώρα επανέρχεται στις αγορές. Σε αυτές δηλαδή που από τον Ιανουάριο του 2015… χλευάζαμε και τις αψηφούσαμε. Σε αυτές που τότε παραληρηματικά και εν χορώ διακηρύτταμε ότι θα τους παίζουμε λύρες και ζουρνάδες και αυτές σαν την αρκούδα θα χόρευαν…
Σε αυτές τις αγορές που τελικά αποδείχθηκαν ότι δεν ήταν “αρκουδάκια λούτρινα” και που τελικά δεν χόρεψαν στους δικούς μας τους ρυθμούς, σε αυτές τις αγορές επιστρέφουμε, χιλιοταλαιπωρημένοι και σίγουρα ταπεινωμένοι, ηττημένοι! Ή μήπως όχι;
Η ίδια αυτή Κυβέρνηση που ευθύνεται για την έξοδό μας από αυτές, εκείνη που τις χλεύαζε, οι ίδιοι άνθρωποι ή κάποιοι από αυτούς είναι έτοιμοι να πανηγυρίσουν(!) την επιστροφή μας!
Μόνο που στο μεταξύ, δύο χρόνια πήγαν στράφι! Γιατί με τους ψευτολεονταρισμούς του τότε και εξαιτίας τους, αυτά τα δύο χρόνια παλεύαμε να αναρριχηθούμε εκεί όπου βρισκόμασταν. Με μια μεγάλη διαφορά· πλέον  η χώρα έχει ξεπουληθεί από τις λάθος επιλογές της!
Ούσα μια Ψωροκώσταινα που και πάλι επανέρχεται στα παζάρια του κόσμου ψάχνοντας ποιος ξέρει τι.
Δυσδιάκριτα είναι τα μελλούμενα, δυο χρόνια μετά!
Το χειρότερο όλων ωστόσο, είναι ότι ακόμη δεν φαίνεται να έχουμε μάθει από τα λάθη μας! Οι πολιτικές των κομμάτων, παλιών, νέων και νεοτέρων, ακολουθούν λίγο πολύ τις ίδιες τακτικές και τακτικισμούς με κύριο στόχο τους την υφαρπαγή της ψήφου του κοσμάκη…

Χανιώτικα νέα (19.07.2017)Κι η Ελλάδα σύρεται! Προσπαθεί να ορθοποδήσει! Μα πλέον την έχουν εγκαταλείψει οι δυνάμεις της· οι νέοι και όχι μόνο που αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν για να μπορέσουν να “συνδιαλλαγούν” με σοβαρότερα κράτη, αρχές, κ.λπ.!
Η επιστροφή στις αγορές από μόνη της δεν αρκεί, αυτό πρέπει να το κατανοήσουμε, το έχουμε όμως κατανοήσει;
Φοβάμαι πολύ πως όχι!

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΑ

ΣΤΟΝ ΤΑΡΣΑΝΑ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΜΕ ΚΟΖΑΝΙΤΕΣ ΦΙΛΟΥΣ

Αναπάντεχη ευλογία η επίσκεψή μου στο Αγιο Ορος, η επιστροφή μου στο Περιβόλι της Παναγίας, ύστερα από 22 χρόνια. Από πού ν’ αρχίσω και πώς να τελειώσω! Ποια απ’ όλα όσα συνέλεξαν τα “ακρωτήρια της ύπαρξής” μου απ’ όλα όσα είδα, άκουσα, γεύτηκα, μυρίστηκα, άγγιξα, σκέφτηκα και ένιωσα και κατέγραψε το μολυβάκι μου να συμπεριλάβω! Πάμε, κι ό,τι με φωτίσει η Χάρη της, η Πάντων Χαρά, η Πορταΐτισσα, η Βηματάρισσα, για να χρησιμοποιήσω τρία μόνο απ’ τις εκατοντάδες των ονομάτων της Παναγίας.


Και για να συναντήσω τον για χρόνια “εμβληματικό” ηγούμενό της, τον αρχιμανδρίτη Γεώργιο Καψάνη, άρχισα την επίσκεψή μου στο Ορος από τη Μονή Γρηγορίου. Αξέχαστη η κουβέντα που είχα κάνει, κάτω απ’ τον γέρο-πεύκο που βρίσκεται έξω απ’ την πόρτα της Μονής, στα μπροσπόδια του Σιγγιτικού Κόλπου, το τελευταίο βράδυ της τελευταίας μου επίσκεψης, με τον σοφό Γέροντα, που άφησε μια διαγραφόμενη λαμπρή καθηγητική καριέρα στη Νομική Σχολή στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης για να γίνει μοναχός. Τον βρήκα να με περιμένει στον τάφο του, έναν απέριττο χωμάτινο τάφο, μαζί μ’ αυτούς άλλων προαπελθόντων πατέρων στο Κοιμητήριο της Μονής. “Εκοιμήθη” πριν από 3 χρόνια, στις 26/5/2014, συγκεκριμένα στα 79 του χρόνια, όπως διαβάζω στον ξύλινο σταυρό του τάφου του, στον οποίο βασιλεύουν οι βασιλικοί και οι καντιφέδες, πριν απ’ το “Προσδοκώ Ανάστασιν νεκρών”. «Αν πεθάνεις πριν πεθάνεις, δε θα πεθάνεις όταν πεθάνεις». Η φράση αυτή της αγιορείτικης σοφίας στον νου μου, φεύγοντας απ’ τον τάφο, για να συναντήσω τον πατέρα Πέτρο, την άλλη παλιά γνωριμία μου της Μονής Γρηγορίου…


Φακές ανάλαδες (νοστιμότατες πάντως) το κύριο πιάτο, χθες στην Τράπεζα της Μονής Γρηγορίου, μετά τον εσπερινό. Πλούσια τα ελέη σήμερα, μετά την λειτουργία, όπως σ’ όλες τις Μονές του Ορους, άλλωστε που ακολουθούν το παλιό ημερολόγιο και γιορτάζουν με 13 μέρες διαφορά τους πρωτοκορυφαίους Αποστόλους Πέτρο και Παύλο. Ψάρι ψητό, ένα για τον καθένα, πατάτες ψητές, τομάτα, αγγούρι, ψωμί, κρασί, ροδάκινα! Τα πάντα πάνω στα τραπέζια, μέχρι και οδοντογλυφίδες.

Κάθομαι μαζί με τους τέσσερις Κοζανίτες που γνώρισα χθες στην Αγρυπνία, κι ακούμε όπως όλοι, μοναχοί και προσκυνητές, τον λόγο του Γρηγορίου Παλαμά περί αγάπης, που διαβάζει απ’ τον άμβωνα, αισθαντικά ο έχων το διακόνημα του αναγνώστη μοναχός. Τρώγοντας. Δι’ ευχών των Αγίων Πατέρων ημών…


Τραπεζάκι μου το περβάζι του παραθύρου του δωματίου που θα με φιλοξενήσει μαζί με δύο άλλους προσκυνητές απ’ τη Θεσσαλονίκη τη δεύτερη νύχτα της παραμονής μου στο Ορος. Εδώ γράφω τις εντυπώσεις μου, με το που τακτοποιώ την “περιουσία” μου που την κουβαλώ σ’ ένα σακίδιο. Μεσημέρι. Τυπικό καλοκαιρινό μεσημέρι, στη Μονή της Μεγίστης Λαύρας. Απέναντί μου η εκκλησία της Παναγίας της Κουκουζέλισσας… Λίγο πιο κάτω το Καθολικό, όπου και ο τάφος του Ιδρυτή της Μονής, της πρώτης τη τάξει Μονής του Ορους, του Αγίου Αθανασίου του Αθωνίτη. Αφήνω το μολύβι και αφήνομαι ν’ ακούω τα τζιτζίκια – μοναχούς που ψάλλουν το απολυτίκιό του…

Χανιώτικα νέα (18.07.2017)

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

Β’ ΤΑΞΗ ΔΗΜ. ΣΧ. ΓΕΡΑΝΙΟΥ ΧΑΝΙΩΝ – Β2 ΤΑΞΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗΡΙΩΝ “ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΣΜΥΡΝΗΣ”
Για την καρέτα – καρέτα ο λόγος…






Για την χελώνα καρέτα – καρέτα ο λόγος στον σημερινό Παιδότοπο. Αναφορές στον… βίο και στην πολιτεία της, αλλά και στους κινδύνους που την παραμονεύουν. Δείγματα, κάποια απ’ τα κείμενα και κάποιες από τις φωτογραφίες και τις ζωγραφιές, που υπάρχουν στην κοινή έκδοση ενός… “χελωνοπεριοδικού” δύο τάξεων δύο διαφορετικών σχολείων της Β’ τάξης του Δημ. Σχολείου Γερανίου και της Β2 τάξης των Εκπαιδευτηρίων “Χρυσόστομος Σμύρνης” της Λεοντείου Σχολής, συν μια συλλογική εργασία των Δευτερακιών του Γερανίου. “Ο πανάρχαιος κάτοικος των ελληνικών θαλασσών” ο τίτλος της “χελωνοεργασίας” που μου έστειλαν οι δάσκαλοι των Γερανιωτακιών και των Αθηναιακιών, Μύρων Παναγιωτάκης και Αναστασία Ρήγα αντίστοιχα. Τι “σύμπραξη” κι αυτή και πόση ευαισθησία κρύβει! Συγχαρητήρια Μύρων! Συγχαρητήρια Αναστασία! Πάντα τέτοια!
Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
δάσκαλος
Σημείωση: “Ο πανάρχαιος κάτοικος των ελληνικών θαλασσών” ήταν και ο τίτλος ενός αφιερώματος της Ελένης Φουντουλάκη στην εφημερίδα μας (βλ. 23.5.2016) Αντλήθηκε αρκετό υλικό απ’ αυτό, όπως και από ένα δημοσίευμα του Δημήτρη Δημόπουλου στο “ΓΕΩραμα” μας πληροφορούν οι… εκδότες(!).

Αντί προλόγου




Ολα ξεκίνησαν στο πλαίσιο συνεργασίας δύο τμημάτων δευτέρας τάξης των δύο σχολείων, όταν το τμήμα του Γερανίου έλαβε ένα περιοδικό με εργασίες και ζωγραφιές των μαθητών με θέμα τη χελώνα καρέτα – καρέτα με αφορμή επίσκεψη του άλλου τμήματος στο… νοσοκομείο χελωνών του “Αρχελών” στην Αττική.
Από την άλλη πλευρά το Δημοτικό Σχολείο Γερανίου Χανίων βρίσκεται ένα βήμα από τις παραλίες όπου οι χελώνες έρχονται κάθε χρόνο για να αφήσουν τα αβγά τους. Φωλιές τους βρίσκονται συχνά, προστατεύονται και έτσι φτιάξαμε ένα χελωνοπεριοδικό με πληροφορίες, εικόνες και φωτογραφίες.
Οι δάσκαλοι Μύρων Παναγιωτάκης – Αναστασία Ρήγα



Το Γεράνι είναι ένα πολύ όμορφο χωριό. Εχει πολύ όμορφες παραλίες και κάθε καλοκαίρι πολλοί τουρίστες έρχονται για να περάσουν τις διακοπές τους. Στις παραλίες όμως μπορεί κάποιος να συναντήσει και μερικούς άλλους φίλους. Αυτοί οι φίλοι δεν είναι άλλοι από τις χελώνες. Οι χελώνες είναι από τα πιο παλιά ζώα που υπάρχουν στον πλανήτη μας. Η χελώνα είναι ένα ζώο που κινδυνεύει να εξαφανιστεί. Οι λόγοι είναι πολλοί. Κάθε χρόνο οι χελώνες διαλέγουν παραλίες για να γεννήσουν τα αυγά τους.
Η χελώνα είναι απειλούμενο είδος. Πολλές φορές όμως στις παραλίες συναντούμε νεκρές, άρρωστες ή τραυματισμένες χελώνες. Εχουν καταπιεί πλαστικές σακούλες, έχουν χτυπηθεί από προπέλες καραβιών ή έχουν πιαστεί σε δίχτυα ψαράδων και δεν μπορούν ν’ αναπνεύσουν. Ολοι μας πρέπει να αγαπάμε τις χελώνες και όταν πηγαίνουμε στις παραλίες να προσέχουμε τις φωλιές τους.
Τα παιδιά της Β’ τάξης του Δημ. Σχ. Γερανίου


Υπάρχουν στον πλανήτη μας εδώ και 200 εκατομμύρια χρόνια, από την εποχή των δεινοσαύρων! Η καρέτα – καρέτα έχει μια μεγάλη ιστορία και παράλληλα ένα αβέβαιο μέλλον. Ο κόλπος του Λαγανά στη Ζάκυνθο είναι ο σημαντικότερος βιότοπος αναπραγωγής της στη Μεσόγειο. Εκεί βρίσκει προσωρινό καταφύγιο η αμετανόητη αυτή μετανάστρια, με τις συγκλονιστικές ιδιομορφίες: τα ταξίδια κόντρα στα κύματα, την αποθήκευση του σπέρματος από τις θηλυκές για 2-3 χρόνια, τη μυστηριώδη φιλοπατρία τους, τον εντυπωσιακό γεωμαγνητικό χάρτη που τις καθοδηγεί!…




Η συγκινητική ιστορία της “Σοφίας”
στον Πλατανιά





Μια πολύ όμορφη και συγκινητική στιγμή για τον σύλλογο και την εθελοντική ομάδα που δραστηριοποιείται στα Χανιά, την ιστορία της “Σοφίας”, μας αφηγείται η υπεύθυνη προγραμμάτων του συλλόγου στην Κρήτη.
Πρόκειται για την ιστορία μιας θηλυκής θαλάσσιας χελώνας Caretta Caretta μήκους 72 εκ. και βάρους 40 κιλών, που βρέθηκε πέρυσι τον Ιούνιο στον Πλατανιά Χανίων. Η θαλάσσια χελώνα ήταν πολύ κοντά στην ακτή και ήταν εξουθενωμένη. Ανθρωποι της περιοχής που έδειξαν ευαισθησία, τη μετέφεραν έξω από το ξενοδοχείο Sofia απ’ όπου και έδωσαν το όνομα στην τραυματισμένη χελώνα και επικοινώνησαν με την εθελοντική ομάδα του ΑΡΧΕΛΩΝ. Οι εθελοντές κατέφθασαν άμεσα και με τη βοήθεια των ντόπιων τη μετέφεραν στο ερευνητικό σταθμό του ΑΡΧΕΛΩΝ στο Γεράνι, όπου και δόθηκαν οι πρώτες βοήθειες. Επειτα η “Σοφία” μεταφέρθηκε στο λιμάνι της Σούδας με τη βοήθεια ενός καταδυτικού κέντρου για να μεταφερθεί στο Κέντρο Διάσωσης.



Οι δράσεις του ΑΡΧΕΛΩΝ

Ο Σύλλογος ΑΡΧΕΛΩΝ και στην Κρήτη αλλά και στα υπόλοιπα προγράμματα που διατηρεί στην Ελλάδα, λειτουργεί σε 3 άξονες. Οπως αναφέρει η υπεύθυνη προγραμμάτων του συλλόγου στην Κρήτη κα Νικολοπούλου, ο σύλλογος, πραγματοποιεί έρευνα στις παραλίες ωοτοκίας, με σκοπό να βρίσκει τις φωλιές και να τις προστατεύει μέχρι να εκκολαφθούν τα αβγά και τα χελωνάκια να πάρουν τον δρόμο τους προς τη θάλασσα. Παράλληλα ασκεί πίεση ώστε να λαμβάνονται τα κατάλληλα μέτρα που αφορούν στη διαχείριση και προστασία των παραλιών. Τέλος ενημερώνει και ευαισθητοποιεί χιλιάδες ανθρώπους, κυρίως παιδιά και αλιείς, κάθε χρόνο με τέτοιο τρόπο ώστε ο ίδιος ο κόσμος να αντιλαμβάνεται την αξία αυτού του σπάνιου είδους και τους λόγους προστασίας του, αλλά και τα οφέλη που προσφέρει στον τόπο η παρουσία ενός άγριου είδους όπως η θαλάσσια χελώνα. Η ίδια τονίζει πως «χωρίς τους εθελοντές μας που έρχονται κάθε χρόνο από όλα τα μέρη της γης να συμβάλλουν στο έργο μας, δε θα μπορούσαμε να πραγματοποιήσουμε πολλά από αυτά».

Χανιώτικα νέα (15.07.2017)

ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ

ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ

ΤΡΙΤΗ, 11 ΙΟΥΛΙΟΥ (28 ΙΟΥΝΙΟΥ)*: Ουρανούπολη- Μονή Γρηγορίου (με το ταχύπλοο ("Μικρή Αγία Άννα"), Μονή Γρηγορίου-Μονή Σίμωνος Πέτρας (με τα πόδια), Μονή Σίμωνος Πέτρα-Μονή Γρηγορίου (με τα πόδια)

ΣΤΗ ΜΟΝΗ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ. Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΟΝΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ ΠΟΥ ΕΠΙΣΚΕΦΤΗΚΑ ΤΟ 1995.... Η ΠΡΩΤΗ ΠΟΥ ΕΠΙΣΚΕΦΤΗΚΑ ΕΦΕΤΟΣ

ΝΑ ΑΝΕΒΑΙΝΕΙΣ ΣΤΗ ΣΙΜΩΝΟΣ ΠΕΤΡΑ ΝΤΑΛΑ ΜΕΣΗΜΕΡΙ, ΙΟΥΛΙΟ ΜΗΝΑ...

ΤΕΤΑΡΤΗ, 12 ΙΟΥΛΙΟΥ (29 ΙΟΥΝΙΟΥ): Μονή Γρηγορίου- Δάφνη (με το καράβι "Αγία Άννα"), Δάφνη-Καρυές (με λεωφορείο), Καρυές-Μονή Μεγίστης Λαύρας (με λεωφορειάκι)

ΣΤΟΝ ΤΑΡΣΑΝΑ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΜΕ ΚΟΖΑΝΙΤΕΣ ΦΙΛΟΥΣ

ΣΤΗ ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΜΕΓΙΣΤΗΣ ΛΑΥΡΑΣΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΥΠΑΡΙΣΣΙ ΤΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΤΟΥ ΑΘΩΝΙΤΗ

ΠΕΜΠΤΗ, 13 ΙΟΥΛΙΟΥ (30 ΙΟΥΝΙΟΥ): Μονή Μεγίστης Λαύρας-Αρσανάς Μονής Καρακάλου (με λεωφορειάκι), Αρσανάς Μονής Καρακάλου-Μονή Καρακάλου (με τα πόδια), Μονή Καρακάλου-Μονή-Φιλοθέου (με τα πόδια)

ΜΟΝΗ ΦΙΛΟΘΕΟΥ: TO MONΑΣΤΗΡΙ ΤΩΝ ΛΟΥΛΟΥΔΙΩΝ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, 14 ΙΟΥΛΙΟΥ (1 ΙΟΥΛΙΟΥ): Μονή Φιλοθέου- Καρυές (με λεωφορειάκι), Καρυές-Καλύβα Γέροντα Ίούστου- Μονή Κουτλουμουσίου (με τα πόδια), Μονή Κουτλουμουσίου- Καρυές (με τα πόδια), Καρυές- Μονή Βατοπεδίου (με λεωφορειάκι)

ΕΔΩ ΚΑΡΥΕΣ!

ΒΑΤΟΠΕΔΙ: TO AΡΧΟΝΤΙΚΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ

ΣΑΒΒΑΤΟ, 15 ΙΟΥΛΙΟΥ (2 ΙΟΥΛΙΟΥ):  Μονή Βατοπεδίου- Λιμανάκι Μονής Βατοπεδίου (με τα πόδια), Λιμανάκι Μονής Βατοπεδίου- Ιερισσός (με το καράβι "Παναγιά)

ΤΟ "ΠΑΝΑΓΙΑ" ΜΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΒΓΑΛΕΙ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ....

* Στο Άγιο Όρος τηρείται το παλιό ημερολόγιο






ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ....