Στο Νίππος, στην εκκλησία του Τιμίου Σταυρού, η δική μου Βηθλεέμ. Γι άλλη μια χρονιά εδώ πριν χαράξει η μέρα των Χριστουγένων. Με οδηγό το αστέρι των παιδικών μου χρόνων. Όλα λαμπερά, όλα όπως τότε. Εκείνο το στασίδι ήταν της μάνας μου... Δεν μπορεί παρά τώρα στη μετάληψη να προσέλθει και ο πατέρας μου... Η Παρθένος σήμερον τον Υπερούσιον τίκτει και η γη το σπήλαιον τω απροσίτω προσάγει... Χαμηλώνει η φωνή μου, ενόσω το ψέλνω... Σε χαμηλούς τόνους και η φωνή του παπα-Μιχάλη. Ίσως γιατί έτσι ακούνε καλύτερα εκείνοι που βρίσκονται στο άλλο ημισφαίριο της ζωής. Ο μικρός Χριστός χαμογελά στην εικόνα του. Η μητέρα του το κοιτάζει με λατρεία. Να που βρέθηκε τόπος να γεννήσει. Μια χαρακιά στο μέτωπο η αγωνία της. Για τον γιο της... Για τις μανάδες που δεν βρίσκουν ούτε ένα σταύλο για να γεννήσουν... Και του χρόνου με υγεία. Η λειτουργία τελειώνει, οι ευχές ημών των ζώντων δίνουν και παίρνουν.Δόξα τω Θεώ, είμαστε αρκετοί.
Οι Μαδάρες χιονισμένες. Ο ήλιος των Χριστουγέννων λάμπει. Καλά Χριστούγεννα και του χρόνου! η ευχή από τα πουλιά που πετάνε πάνω από την εκκλησία του Τιμίου Σταυρού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου