ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

Γ'ΤΑΞΗ ΔΗΜ. ΣΧ. ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗΡΙΩΝ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ

ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΜΙΝΩΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ

Φίλες και φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο.
Ενθουσιασμένα για την ενασχόλησή τους με τον Μινωικό Πολιτισμό, στο πλαίσιο ενός διαθεματικού σχεδίου εργασίας, που υλοποίησαν κατά τη διάρκεια της τελευταίας σχολικής χρονιάς, με εμψυχωτή τον δάσκαλό τους, δηλώνουν τα παιδιά της Γ’ τάξης του Δημ. Σχ. των Εκπαιδευτηρίων ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ. Θερμά συγχαρητήρια και στον γνωστό κι από άλλες εργασίες μαθητών του, δάσκαλό τους Μανόλη Κουναλάκη, όσο και στα ίδια. Κρίμα που δεν χωρούν όλων οι εργασίες και περισσότερες φωτογραφίες και ζωγραφιές…

Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
δάσκαλος

Με αφορμή την ενότητα για τον Μινωικό πολιτισμό από το βιβλίο της Ιστορίας, οι μαθητές της Γ’ τάξης των Εκπαιδευτηρίων Θεοδωρόπουλου υλοποίησαν ένα διαθεματικό σχέδιο εργασίας. Αρχικά μελέτησαν προσεκτικά τα όσα έγραφε το βιβλίο. Στη συνέχεια επισκεφτήκαν την Παιδική βιβλιοθήκη του Δήμου. Εκεί αναζήτησαν και δανείστηκαν παιδικά βιβλία γνώσης για να πλουτίσουν τα όσα γνωρίζουν για τον πολιτισμό αυτό. Ηταν πολύ σημαντική η στιγμή που έφεραν αυτά τα βιβλία στην τάξη. Επειτα τα παιδιά ασχολήθηκαν με τη δημιουργία ενός ρομπότ με θέμα το Μινωικό παλάτι. Η εργασία αυτή περιελάμβανε την κατασκευή των κομματιών από τα παιδιά και στη συνέχεια τον προγραμματισμό τους. Επιπλέον τα παιδιά ηχογραφήθηκαν στην ανάγνωση ενός κειμένου που περιγράφει ευσύνοπτα την ιστορία του πολιτισμού. Η διαδικασία αυτή ολοκλήρωσε τη ρομποτική μας διάταξη. Ακολούθησε παρουσίαση του ρομπότ στο 8ο Φεστιβάλ μαθητικής Ψηφιακής Δημιουργίας, το οποίο διοργανώθηκε ταυτόχρονα σε 17 πόλεις της Ελλάδας. Για τη συνέχεια τα παιδιά είχαν την ευκαιρία να επισκεφθούν το αρχαιολογικό μουσείο Χανίων. Στην επίσκεψη αυτή παρακολουθήσαν μια πολύ ενδιαφέρουσα ξενάγηση για τα μινωικά ευρήματα και στο τέλος συμπληρώθηκε μια ειδική κλείδα από τους μαθητές για το θέμα αυτό. Τέλος, η εκδρομή στον ίδιο τον αρχαιολογικό χώρο της Κνωσού ολοκλήρωσε με επιτυχία ένα σχέδιο εργασίας που έδωσε τη δυνατότητα στα παιδιά να κατακτήσουν με βιωματικό τρόπο σημαντικές γνώσεις της τοπικής -και όχι μόνο- ιστορίας τους.

Ο δάσκαλος της Τάξης
Μανόλης Κουναλάκης

Για τον μινωικό πολιτισμό κάναμε πολλά πράγματα. Για παράδειγμα δημιουργήσαμε το ρομποτικό παλάτι της Κνωσού. Επίσης πήγαμε στο Πνευματικό Κέντρο Χανίων όπου το παρουσιάσαμε σε ένα φεστιβάλ. Το ρομποτικό παλάτι μας έκανε όλους χαρούμενους. Επίσης κάναμε ωραίες ζωγραφιές με θέμα την Κνωσό. Φτιάξαμε την αίθουσα του θρόνου, τον δίσκο της Φαιστού και τον διπλό πέλεκυ. Στο αρχαιολογικό μουσείο που πήγαμε είδαμε ειδώλια και αγγεία. Ανυπομονούσαμε να πάμε στην Κνωσό…

Μιχάλης Πάτερος

Φέτος πέρασα θαυμάσια με τα πράγματα που κάναμε για τον πολιτισμό των Μινωιτών. Η πρώτη εργασία που κάναμε ήταν τότε που παρουσιάσαμε το ρομποτικό παλάτι. Πέρασα τέλεια. Επειτα κάναμε ζωγραφιές και τότε αισθάνθηκα χαρά. Μετά από λίγες μέρες πήγαμε στο αρχαιολογικό μουσείο των Χανίων και εκεί πέρασα επίσης πολύ καλά. Με κράτησε επίσης σε αγωνία η εκδρομή που θα πηγαίναμε στην Κνωσό…
Μαρία Μαστοράκη

Φέτος στην τάξη μας πήγαμε πολλές εκδρομές. Επίσης έχουμε παρουσιάσει πολλά ενδιαφέροντα πράγματα που αφορούν την Κνωσό. Για παράδειγμα παρουσιάσαμε το ρομποτικό παλάτι της Κνωσού. Επίσης έχουμε κάνει πολλές ζωγραφιές που έχουν σχέση με τοιχογραφίες και με την καθημερινή ζωή των Μινωιτών. Εχουμε επισκεφτεί το αρχαιολογικό μουσείο Χανίων όπου εκεί είδαμε κοσμήματα αγγεία και πλάκες από τη Γραμμική Α. Αφού μάθαμε τόσο χρήσιμα πράγματα για αυτήν, ήρθε η ώρα να την επισκεφτούμε και να μάθουμε περισσότερα πράγματα από αυτά που αναφέρει το βιβλίο της Ιστορίας.
Φωτεινή Λαμπάκη.

Το ρομποτικό παλάτι της Κνωσού ήταν κάτι πρωτότυπο για εμένα και όταν το τελειώσαμε ενθουσιάστηκα πολύ. Επίσης ενθουσιάστηκα που το παρουσιάσαμε σε άλλα σχολεία. Στο αρχαιολογικό μουσείο που είχαμε πάει, η ξεναγός μας έλεγε ενδιαφέροντα πράγματα. Είδα μεγάλα πράγματα και μικρά. Επίσης έχουμε ζωγραφίσει πολλά μινωικά θέματα. Μου άρεσε γιατί όταν τα κάναμε, ήταν ενδιαφέρον το μάθημα και διασκεδαστικό. Ανυπομονούσαμε να πάμε εκδρομή στο παλάτι της Κνωσού…
Γιάννης Μπόλαρης

Φέτος φτιάξαμε ένα παλάτι ρομπότ. Για αυτό πήγαμε στο Πνευματικό Κέντρο Χανίων. Εκεί μιλήσαμε ο καθένας και παρουσιάσαμε το έργο μας. Μάλιστα είχαμε κάνει και ένα βιντεάκι που μιλάγαμε για αυτό το παλάτι. Κάναμε πολλές ζωγραφιές μινωικές. Επειτα πήγαμε στο αρχαιολογικό μουσείο. Εκεί πρώτα μας ξενάγησε μία κυρία. Επιπρόσθετα κρατούσαμε ένα χαρτί που σημειώσαμε για αυτά που μας είπε η κυρία εκεί. Τέλος, πήγαμε και στην Κνωσό όπου είδαμε ωραία πράγματα.

Ειρήνη Στεφανουδάκη

Φέτος κάναμε πολλά πράγματα για τον πολιτισμό των Μινωιτών. Μου άρεσαν πολύ όλα. Κάτι που κάναμε ήταν το ρομποτικό παλάτι. Επίσης το παρουσιάσαμε στο Πνευματικό Κέντρο Χανίων σε μία εκδήλωση. Επιπλέον σχεδιάσαμε και ζωγραφίσαμε μερικές εικόνες του μινωικού πολιτισμού. Επιπρόσθετα πήγαμε στο αρχαιολογικό μουσείο. Ακόμη πήγαμε μια εκδρομή στην Κνωσό. Είμαι πολύ χαρούμενος και ευχαριστημένος απ’ όλα αυτά.

Μίνως Κατερινάκης

Πήγαμε στο Πνευματικό Κέντρο Χανίων και παρουσιάσαμε σε μία εκδήλωση το ρομπότ που είχαμε φτιάξει. Στη συνέχεια κάναμε ζωγραφιές. Έπειτα πήγαμε στο αρχαιολογικό μουσείο και είδαμε εκεί ειδώλια, αγγεία, γλυπτά, μικρά και μεγάλα πιθάρια, κρυστάλλους, τοιχογραφίες και πάρα πολλά άλλα πράγματα όπως σπαθιά, δόρατα και μαχαίρια. Επίσης είδαμε τη Γραμμική Α που ήταν η γραφή των Μινωιτών. Ανυπομονούσαμε να πάμε στην  Κνωσό για να δούμε τα υπόλοιπα πράγματα από κοντά.
Άριστος Λαμπαθάκης

Χανιώτικα νέα (30.06.2018)

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

ΟΙ ΚΑΛΥΒΕΣ ΤΟΥ ΠΑΠΑ _ ΜΙΧΑΛΗ ΒΛΑΒΟΓΙΛΑΚΗ

Γλυκό σαν το λάδι και δροσερό απ’ το καλυβιανό μαϊστράλι το βράδυ της περασμένης Παρασκευής 22 Ιουνίου στις Καλύβες. Ιδιαίτερα στον πιτήδεια, με γούστο και μεράκι, διαμορφωμένο χώρο που βρίσκεται ανάμεσα στον περικαλλή ναό της Αγίας Παρασκευής και στον βενετσιάνικο αλευρόμυλο, όπου η παρουσίαση του βιβλίου που έγραψε ο και θεολόγος ιστορικός, εφημέριος της όμορφης και ιστορικής κωμόπολης π. Μιχαήλ Α. Βλαβογιλάκης με τίτλο “Καλύβες: ιστορία μνημεία”. Ενα απ’ τα καντούνια του Αποκόρωνα ο και διευθυντής του Κοινωφελούς Ιδρύματος “Αγία Σοφία”, το οποίο ως γνωστό ίδρυσε ο Αγιος Ειρηναίος Γαλανάκης, ο Χριστιανός.

Ο π. Μιχάλης Βλαβογιλάκης με καταγωγή από το Κόκκινο Χωριό Αποκορώνου, γεννήθηκε στα Χανιά το 1958. Αποφοίτησε από την Ιερατική Σχολή Κρήτης το 1977 και από τη Θεολογική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης το 1982. Παρακολούθησε μαθήματα στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών, καθώς και στον Τομέα Ιστορίας της Φιλοσοφικής Σχολής Θεσσαλονίκης. Εργάστηκε ως καθηγητής Θεολογίας στη Μέση Εκπαίδευση και έχει δημοσιεύσει εργασίες σχετικές με ιστορικά θέματα και τη δράση του κλήρου στην Κρήτη κατά τον 19ο αιώνα. Μνημειώδες το 768 σελίδων(!) βιβλίο του “Εκκλησία και Αγώνες της Κρήτης (1856-1905) που εκδόθηκε το 2011 από το Εθνικό Ιδρυμα “Ερευνών και Μελετών” Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος”, την Ιερά Μητρόπολη Κυδωνίας και Αποκορώνου και τις “Εκδόσεις Ι. Σιδερή”.

«Σπονδή του παρόντος στο παρελθόν», χαρακτήρισε το βιβλίο του παπα-Μιχάλη για τις Καλύβες, ο πρώτος από τους ομιλητές της περί ου ο λόγος παρουσίασης, την οποία συντόνιζε η αντιδήμαρχος του Δήμου Αποκορώνου Αργυρώ Μπενάκη, πρωτοσύγκελλος της Μητρόπολης Κυδωνίας και Αποκορώνου αρχιμανδρίτης Δαμασκηνός Λιονάκης. Για «μια πόρτα ανοιχτή στην ιστορία» έκανε λόγο, μεταξύ των άλλων η δεύτερη εκ των ομιλητών, φιλόλογος – ιστορικός Στέλλα Αλιγιζάκη. Είναι ένα βιβλίο, κατ’ εξοχήν “βιωματικό”, τόνισε ο τρίτος ομιλητής ο πρώην έφορος Βυζαντινών Αρχαιοτήτων Μιχάλης Ανδριανάκης. Ιδιαίτερα “αγαπητικές” οι αναφορές και των τριών στο πρόσωπο μα και το σύνολο έργο του παπα Μιχάλη. Όπως και του μητροπολίτη Κυδωνίας και Αποκορώνου Δαμασκηνού Παπαγιαννάκη, του δημάρχου Αποκορώνου Χαράλαμπου Κουκιανάκη και του γενικού διευθυντή του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών και Μελετών “Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος” Νίκου Παπαδάκη στους χαιρετισμούς τους, μετά την αντιφώνηση του συγγραφέα. Καθολική η εκτίμηση που χαίρει ο παπα-Μιχάλης Βλαβογιλάκης, που φορεί, όπως είπε ο πρωτοσύγκελλος (στο περίπου τα λόγια του) με επιτυχία και το ράσο του ιεροκύρηκα και τον τρίβωνα του ιστοριογράφου.

Έργο του καλυβιανού εμείς, οι “Καλύβες” του παπα-Μιχάλη Βλαβογιλάκη, που ειρήσθω εν παρόδω κυκλοφορεί και σε αγγλική έκδοση με χορηγό τον Μιχάλη Παπαδάκη. Και γιατί είναι έκδοση της τοπικής ενορίας. Και γιατί καθοριστική, εκτός των άλλων, ήταν η βοήθεια της και συνεργάτιδος της εφημερίδας μας Ειρήνης Καλαϊτζάκη και του Πέτρου Βλαχάκη σε φωτογραφικό υλικό. Κυρίως, όμως, γιατί στις 128, ιδιαίτερα επιμελημένες και με πάμπολλες φωτογραφίες διανθισμένες, σελίδες του βιβλίου έχουν “πιάσει στασίδι”, προβάλοντας τα γεγονότα, δίπλα στους επώνυμους, κυρίως, οι “ανώνυμοι” Καλυβιανοί, αυτοί που λέμε “χειρώνακτες” της ιστορίας, ανά τους αιώνες.

«Η έλλειψη μιας ολοκληρωμένης συγγραφής: για την ιστορία, τα μνημεία και την ανθρώπινη δραστηριότητα των Καλυβών ήταν ένα κίνητρο για να συλλέγω στοιχεία. Η προσπάθεια ξεκίνησε πριν από 25 χρόνια. Οταν ερευνούσα για άλλα θέματα σημείωνα, ό,τι εύρισκα σχετικό με τις Καλύβες περισσότερο για να μάθω για το παρελθόν αυτού του τόπου. Η αρχική περιέργεια γέννησε την επιθυμία να συνθέσω μια εργασία για την ιστορία και τα μνημεία των Καλυβών. Η συγγραφή ολοκληρώθηκε στα τέλη του 2017 […] Ως χρέος τιμής και έκφρασης αγάπης γι’ αυτόν τον τόπο, που υπηρετώ πάνω από 31 χρόνια καταθέτω στην κρίση σας, με πολλή χαρά, αυτό το σύντομο οδοιπορικό της χιλιόχρονης ιστορίας του». Τα που είπε, μεταξύ των άλλων, στην αντιφώνησή του ο παπα-Μιχάλης. Και σαν προσκλητική πρόκληση και σαν προκλητική πρόσκληση, το άκουσα…

Χανιώτικα νέα (29. 6.2018)

http://www.haniotika-nea.gr/i-kalives-tou-papa-michali-vlavogilaki/

ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ

ΜΕΤΑ ΤΗ ΓΙΟΡΤΗ ΓΙΑ ΤΗ ΛΗΞΗ ΤΟΥ ΣΧ, ΕΤΟΥΣ

ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ

Πέμπτη, 28 Ιουνίου 2018, ώρα 11.40 π. μ.

Η γιορτή του Σχολείου Δεύτερης Ευκαιρίας που λειτούργησε στις Φυλακές Υψίστης Ασφαλείας, στην Αγιά Χανίων τέλειωσε. Οι πόρτες έκλεισαν. Και πάλι οι μέσα έμειναν μέσα κι εμείς οι έξω, οι εθελοντές και οι άλλοι επισκέπτες, βγήκαμε έξω. Εδώ με τον υπεύθυνο των Εκδόσεων "Ραδάμανθυς" Χρίστο Τσαντή, τον αντιπεριφερειάρχη Παιδείας Διά Βίου Μάθησης και Απασχόλησης Περιφέρειας Κρήτης Παναγιώτη Σημανδηράκη και τον μουσικό Χρίστο Κοτσαύτη. (Φωτογράφος η Ειρήνη Καλαιτζάκη). Μέσα κατά τη διάρκεια της γιορτής, όπως είπε και ο  Παναγιώτης στο χαιρετισμό του, "νιώσαμε να ξεκλειδώνεται η συλλογική μας ευαισθησία". Με το που βρεθήκαμε έξω νιώσαμε όλοι να κουβαλάμε μια δυνατή γροθιά στο στομάχι ο καθένας μας...

Να 'ναι καλά ο ηθοποιός,  τ. καλλιτεχνικός διευθυντής του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κρήτης Μιχάλης Αεράκης για την ευκαιρία που μου έδωσε να γνωρίσω νέους φίλους...
Αυτά μόνο προσώρας...

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΠΡΟΣΕΧΩΣ ΣΤΗ ΣΤΗΛΗ "ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ"

ΟΠΩΣ ΤΟ ΨΩΜΙ

Η ΜΕΤΑΓΛΩΣΣΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ
ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ ΚΑΚΑΤΣΑΚΗ




Γράφει ο Γεώργιος Μπαμπινιώτης*
Διάβασα τη συλλογή του Βαγγέλη Θ. Κακατσάκη «Oπως το ψωμί». Απήλαυσα τη γραφή του και τα πετάγματα της σκέψης του. Εκτίμησα την ευαισθησία στη χρήση της Γλώσσας μας, την αξιοποίηση της σε όλη την ποιητική γραφή και  – το ιδιαίτερο και χαρακτηριστικό για μένα εγχείρημα – τη μεταγλωσσική προσέγγιση της γλώσσας. Εννοώ τα ποιήματά του:
«Μάνα» (Μάνα.\Όνομα ουσιαστικό.\Γένους θηλυκού.\Αριθμού Ενικού.\Πτώσεως Κλητικής.\ Μάνα.\Ρήμα του ρήματος αγαπώ.\Φωνής ενεργητικής.\Εγκλίσεως οριστικής.\Χρόνου ενεστώτα.\ Μάνα.\Άρθρο.\Προσωπικής αντωνυμίας.\Παθητικής μετοχής.\ Διγενούς μονοκατάληκτου επιθέτου.\ Μάνα.\Επίρρημα χρονικό.\Σύνδεσμος συμπλεκτικός.\Πρόθεση που φανερώνει τρόπο.\Επιφώνημα για όλες τις χρήσεις.)
«Σε πρώτο ενικό» (Αγαπώ!\Μακρύς ο δρόμος\για να φτάσω\από το άλφα μέχρι το ωμέγα\ με το θαυμαστικό στο τέλος.\  Σε πρώτο ενικό\ κρίνονται όλα.)
«Παιχνίδια με τις λέξεις (Γ’)» (… \Δίχως τέλος η σπουδή μου\στη σπονδή της αγάπης\… ),
«Το βάρος των λέξεων» (… \Δίχως βάρος οι λέξεις…\Πεθαμένο σπουργίτι το μολύβι\στο χέρι του ποιητή.)
«Σύνηθες παιχνίδι» (…\Η πατρίδα της παρτίδας…\Η παρτίδα της πατρίδας…\Σύμφωνο συμβίωσης; \ Σύνηθες παιχνίδι! \…)
«Σε ιστορικό ενεστώτα» ( …\ “Πέραν του χειμάρρου των Κέδρων,\ὀπου ην κήπος”, \ βρίσκεται να προσεύχεται\ ο Χριστός κάθε Μεγάλη Πέμπτη!)
Είναι ένα δύσκολο εγχείρημα, γιατί μπορεί να εκθέσει τον γράφοντα ή να αναδείξει τη γραφή του. Ο Βαγγέλης Κακατσάκης πετυχαίνει το δεύτερο. Δεν είναι ούτε απλό ούτε αυτονόητο.
Στο ποίημα «Παιχνίδια με τις λέξεις (Β΄)» ( Τα όρια του ποιητή.\Τα όνειρα του ποιητή.\ τα όρια των ονείρων.\ Τα όνειρα των ορίων.\ Δίχως όρια\ τα όνειρα του ποιητή.\ Η ωδή της οδού.\ Η οδός της ωδής.\ Οι ωδές των οδών.\Οι οδοί των ωδών.\ Αναζητώντας την οδό\ των ουρανίων ωδών!) ο επαρκής αναγνώστης αναγνωρίζει αξιοποίηση του ήχου (παρήχηση), αξιοποίηση των σημασιών (ὀρια – όνειρα, ωδή – οδός), αξιοποίηση της γραμματικής (αποθέωση της γενικής, όλων των γενικών), αξιοποίηση της σύνταξης (πλησμονή ονοματικών φράσεων με μία μόνη μετοχική (ρηματική – ονοματική φράση).
Ανάλογα και τα «Παιχνίδια με τις λέξεις (Α)» ( Η αρχή και το τέλος.\Το τέλος και η αρχή.\Η αρχή των ημερών μας.\Το τέλος των ημερών μας.\  Η κραυγή  της σιωπής.\Η σιωπή της  κραυγής.\Η κραυγή του θανάτου.\Η σιωπή του θανάτου.\  Κραυγάζει\η σιωπή του θανάτου!), όπου έχουμε αξιοποίηση όλων των διαστάσεων της γλώσσας.)
Καθαρά γλωσσική ποίηση η «Ανορθογραφία» του ( Πι Να ο\Το ρήμα “πεινάω”.\ Στο Να όλη η ένταση,\με τον τόνο στη θέση του.\Κέρδος από τη μετατροπή\του έψιλον γιώτα σε γιώτα, \στην πρώτη συλλαβή,\το κεφαλαίο Νι.\΄Ένα ταλαίπωρο όμικρον, \το πάλαι ποτέ κραταιό\ωμέγα του τέλους.\  Πι Να ο.\Το ρήμα “πεινάω”.\ Γραμμένο ανορθόγραφα\σε συλλαβές διαμαρτυρίας…)  πλήρως μεταγλωσσική.
Από κοντά και «Το υγρό αλλοπρόσαλλο λάμδα» του (…\Η ελπίδα της θάλασσας…\ Η θάλασσα της ελπίδας.\Πάντα υγρό, πάντα αλλοπρόσαλλο,\ενίοτε ανελέητο\ενίοτε αλληλέγγυο,\το λάμδα!).  Και τα άλλα ποιήματά του που ανέφερα στην αρχή.
Η ποιητικότητα της γραφής του – μέγα προτέρημα είναι φανερή σε όλα του τα ποιήματα, αλλά ξεχωρίζει στο «Πατρίδα του ποιητή» (Πατρίδες του ποιητή:\το τραγούδι ενός σπουργίτη\που χορταίνει μ’άλλους εφτά,\σε μια ρώγα από σταφύλι.\μια μικρή δέσμη φωτός,\που μπαίνει από μια ιδέα φεγγίτη\σε μια σκοτεινή φυλακή.\η ευωδία του μόνου τριαντάφυλλου,\που βρήκε ο χειμώνας\στον ρημαγμένο κήπο της γιαγιάς.\το άγγιγμα του χεριού μιας μητέρας,\που θέλει να πάρει τον πυρετό\απ’το μέτωπο του παιδιού της.\η γεύση του κοκκινάπιδου στον ουρανίσκο,\που παραμένει για να του θυμίζει\την παιδική του ηλικία.\  Πατρίδες του ποιητή οι αισθήσεις του.\Πατρίδα του ποιητή η καρδιά του.), στο ποίημα «Της Αγίας Λιτότητας» (…\Αγιοκέρι στο μανουάλι\της παρεξηγημένης Αγίας Λιτότητας\ ο άρτος ημών ο επιούσιος.)   και κορυφώνεται στο «Ενθάδε κείται» ( Επιμένω να ταξιδεύω\στη θάλασσα των ματιών σου\κι ας είναι (σ)κουρασμένη η πυξίδα του “ σ’ αγαπώ¨\Επιμένω ν’αναζητώ\ένα σινιάλο σου \για να πιάσω λιμάνι\να δέσω επιτέλους τη βάρκα μου.\Ωστόσο, το ξέρω.\Ταξιδεύντας θα ῤθει να με βρει ο θάνατος\ μεσοπέλαγα\  Ωραίος τόπος τα μάτια σου για το “ενθάδε κείται”), που αφιερώνεται συγκινητικά στην αγαπητή σε όλους Ευδοκία του.
Η γραφή του ενίοτε μπορεί να συγκριθεί με τεχνικές που προσπαθεί επίσης να αξιοποιήσει ο κοινός μας φίλος Δημήτρης Κακαβελάκης –με πολύ έντονο τρόπο εκείνος και με το δικό του ύφος.
Ο Βαγγέλης Κακατσάκης έχει το χάρισμα να μπορεί «να ποιεί», δηλ .  να δημιουργεί, με όχημα τη γλώσσα και κίνητρο τη σκέψη και την ευαισθησία του

*Καθηγητής Γλωσσολογίας , πρώην Πρύτανης Πανεπιστημίου Αθηνών, πρόεδρος Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας Ελλάδος

http://www.haniotika-nea.gr/i-metaglossiki-prosengisi-tis-glossas/

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ

ΣΟΥΡΟΥΠΟ ΣΤΟ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟ ΑΙΓΑΙΟ

Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης
Ἐνα  καλοκαίρι ιδιαίτερα ζεστό ήταν εκείνο στις αρχές του 21ου αιώνα στο ακριτικό νησί -απέναντι η Τουρκία- σε ένα στρατόπεδο που λειτουργούσε ή υπολειτουργούσε λόγω ελείψεως προσωπικού.
Ο διοικητής της Μονάδας γνώριζε κι ήταν πολύ σωστός, δίκαιος, ένας άριστος στρατιωτικός που τιμούσε τη χώρα που τον είχε στείλει στις εσχατιές -αλήθεια πόσες είναι αυτές- της πατρίδος.
Εκεί και ο Ερ., ένα από τα παιδιά τ’ αμούστακα μόλις 18(!) χρόνων που από το κέντρο της χώρας είχε έρθει να κάνει τη θητεία του.
Εκεί και ο Ν. που βρισκόταν σε πιο ώριμη ηλικία και ως έφεδρος αξιωματικός προσπαθούσε να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, των αναγκών της Μονάδας, έχοντας ο ίδιος μια έφεση να διασφαλίζει τις ισορροπίες!
…Λένε ότι ο στρατός είναι ένας καθρέπτης της κοινωνίας, μία μικροκοινωνία όπου όλοι ωστόσο δρουν και συναναστρέφονται εντός ορισμένου πλαισίου! Δεν υπάρχει λόγος καταγραφής λεπτομερειών εδώ, τώρα, για τους διάφορους τύπους ανθρώπων που συναντά κάποιος κάνοντας το “στρατιωτικό του”. Απλά, όλα είναι εκεί! Λεπτά ζητήματα, ιδιαίτερα και ευαίσθητα…
Μιλώντας όμως για ευαισθησίες… ο Ερ. ήταν μια από αυτές τις ιδιάζουσες περιπτώσεις, ένα παιδί ευαίσθητο και με μία ιδιαίτερη προσωπικότητα που προσπαθούσε να ισορροπήσει πάνω στη λεπτή γραμμή που τεντωνόταν, παλλόταν ή ταλαντευόταν εντός τού… μυαλού του!
Μία από κείνες τις περιπτώσεις που εύκολα κάποιος από τους “έξυπνους” μπορούσε να στήσει στον τοίχο και να τον “χτυπά” ανελέητα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή, επιδεικνύοντας όλο τον εξυπνακισμό της άγουρης εφηβικής του ιδιοσυγκρασίας!
Κείνο το Σαββατιάτικο απόγευμα ο Ν. είχε υπηρεσία, μόνος αξιωματικός υπεύθυνος του στρατοπέδου, όταν έφτασαν ως την πόρτα του δωματίου του κάποιοι από τους μη εξοδούχους να τον πληροφορήσουν ότι ο Ερ. σε κάποια από τις σκοπιές είχε “εκραγεί” και απειλούσε θεούς και δαίμονες…
Ετρεξαν όλοι εκεί, μαζί τους κι ο Ν. να δει τι ακριβώς συμβαίνει! Τύχη αγαθή(;), με τον Ερ. είχαν αναπτύξει μία σχέση εμπιστοσύνης! Ο Ερ. εκτιμούσε τον Ν. αφού ποτέ δεν άκουσε τις “φωνές” του, δεν ένιωσε ότι τον κοροϊδεύει, ότι δεν του συμπεριφέρεται “σωστά”.
Η συνάντησή του Ερ. εκείνη τη στιγμή με τον Ν., έστω κι αν “πήρε κάποια ώρα”, τον κάλμαρε!
Ο Ερ, έβγαλε την εξάρτυση του σκοπού που κάποιοι -όπως αποδείχθηκε- δεν έπρεπε να του φορέσουν εκείνη την ημέρα, κι έφυγαν μαζί με τον Ν. κι ενώ άρχιζε να σουρουπώνει στον ουρανό του Ανατολικού Αιγαίου!

Χανιώτικα νέα (27.06.2018)

http://www.haniotika-nea.gr/souroupo-sto-anatoliko-egeo/

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ

ΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΥΠΟΓΡΑΦΙΑΣ ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ

Απ’ τον ρόλο του προπέτη, επιμένουμε να προτιμούμε τον ρόλο του δημιουργού. Και η σε παράφραση αυτή φράση του Κοπέρνικου στο νου μου σε όλη τη διάρκεια της εκδήλωσης που έγινε το βράδυ του περασμένου Σαββάτου, 23 Ιουνίου, στο κατάμεστο από κόσμο αμφιθέατρο του Μουσείου Τυπογραφίας Γιάννη και Ελένης Γαρεδάκη. Στη μεγάλη παγκόσμια της Τυπογραφίας Γιορτή, κατά τη διάρκεια της οποίας απενεμήθησαν τα βραβεία και οι έπαινοι στους νικητές του 4ου Διεθνούς Διαγωνισμού αφίσας για την Tυπογραφία. Προ πάντων για λογαριασμό των ιδρυτών του, του Γιάννη και της Ελένης, που χαίρονταν “χαράν μεγάλην”, για τα που γίνονταν, έτσι όπως γίνονταν…

Φορτισμένη συναισθηματικά η περιρρέουσα ατμόσφαιρα πριν ακόμα αρχίσει η προαναφερθείσα εκδήλωση στις εγκαταστάσεις του Μουσείου. Ωσεί παρόντες σ’ αυτήν όλοι οι ανά τους αιώνες “ασκήσαντες” την τέχνη της τυπογραφίας. Με πρώτο κατάπρωτο τον Γουτεμβέργιο περιστοιχούμενο απ’ τους Κρήτες Τυπογράφους της Βενετίας. Με… εκπρόσωπο Τύπου την σπουδαία τυπογράφο Beatrice Ward, που σε κείμενό της του 1932, εν είδει ποιήματος, αποφάνθηκε ότι ένα τυπογραφείο είναι “έδαφος ιερό”.

«Εδώ είναι τυπογραφείο, σταυροδρόμι του πολιτισμού./ Καταφύγιο όλων των τεχνών απέναντι στην φθορά του χρόνου./ Πανοπλία της ατρόμητης αλήθειας απέναντι στους ψιθύρους./ Ασίγητη σάλπιγγα επικοινωνίας./ Από αυτό το σημείο οι λέξεις κάνουν φτερά./ Δεν χάνονται στα κύματα του ήχου./ Δεν διαφοροποιούνται με τον γραφικό χαρακτήρα, αλλά καρφώνονται στις πτυχές του χρόνου./ Φίλε στέκεσαι σε έδαφος ιερό, εδώ είναι Τυπογραφείο». Το κείμενο της Beatrice Ward. Να ’ναι καλά ο εκ των μελών της Κριτικής Επιτροπής του Διαγωνισμού κορυφαίος Ελληνας γραφίστας Δημήτρης Αρβανίτης, που το χρησιμοποίησε στην ομιλία του και μου το έδωσε, όταν του το ζήτησα. Ιερό το έδαφος ενός Τυπογραφείου, βεβαίως, και το προσυπογράφω. Χώρος πανίερος κατά συνέπεια, ένα Μουσείο Τυπογραφίας, το μοναδικό στην Ελλάδα Μουσείο Τυπογραφίας του Γιάννη και της Ελένης Γαρεδάκη. Και γιατί λειτουργεί όπως λειτουργεί και λειτουργείται όπως λειτουργείται ως “κοιτίδα πολιτισμού”. Και γιατί προβάλλει διεθνώς την Κρήτη μα και την Ελλάδα. Και γιατί αποδεικνύει τι μπορεί να κάμει η κρητική “κουζουλάδα”, έτσι όπως με τον δικό του χιουμοριστικό τρόπο την “ανέλυσε” ο εκ των βασικών συντελεστών στη δημιουργία του Μουσείου καλλιτέχνης τυπογράφος Αντώνης Παπαντωνόπουλος…

Οι αριθμοί σε πολλές περιπτώσεις δεν λένε την αλήθεια, στη συγκεκριμένη, ωστόσο, περίπτωση τη φωνάζουν. Τον θαυμασμό τους για τον αριθμό των συμμετοχών (ξεπέρασαν τις 600 από 51 χώρες) στον εν λόγω Διαγωνισμό εξέφρασαν τα μέλη της Κριτικής Επιτροπής. «Ξεπέρασαν κάθε προσδοκία και κάθε προηγούμενο», είχε πει μη μπορώντας να κρύψει τη χαρά της (και γιατί να την κρύψει άλλωστε;) η διευθύντρια του Μουσείου Ελια Κουμή στην ομιλία της. Την πρότασή του για την καθιέρωση στα Χανιά μιας Μπιενάλε με θέμα την αφίσα κατέθεσε στον δικό του χαιρετισμό ο εκ των μελών της Κριτικής Επιτροπής τ. πρόεδρος των Γραφιστών Ελλάδας Τζανέτος Πετροπουλέας. Γιατί όχι; Η πορεία του Μουσείου Τυπογραφίας των Χανίων, της Κρήτης, μα και της Ελλάδας, συνεχίζεται. «Με λογισμό και μ’ όνειρο», για να θυμηθώ τον Ποιητή, συνεχίζεται…

«Επενδύοντας στον πολιτισμό»… Θα μπορούσε να έχει κι αυτόν τον τίτλο εκτός των άλλων και το σύνολο των χαιρετισμών που έκαναν στην αρχή της περί ης ο λόγος εκδήλωσης ο περιφερειάρχης Κρήτης Σταύρος Αρναουτάκης, ο αντιπεριφερειάρχης Χανίων Αποστόλης Βουλγαράκης, οι δήμαρχοι Χανίων και Κισάμου Τάσος Βάμβουκας και Θεόδωρος Σταθάκης αντίστοιχα και ο γενικός διευθυντής του Ιδρύματος “Ελ. Βενιζέλος” Νίκος Παπαδάκης. Και άλλους, ωστόσο, όπως “Τι σημαίνει έργο ζωής και κατάθεση ψυχής”, για παράδειγμα. Και βεβαίως τη σε παράφραση φράση του Κοπέρνικου: «Από τον ρόλο του προπέτη προτιμούμε τον ρόλο του δημιουργού»… Εχοντας υπόψη κι όλα τα άλλα που είπε ο Γιάννης Γαρεδάκης στην εισαγωγική ομιλία και στις παρεμβάσεις του, αλλά και ακούστηκαν διά ζώσης ή σε βίντεο από τους βραβευθέντες στον Διαγωνισμό…

Χανιώτικα νέα ( 26.6.208)

ΟΠΩΣ ΤΟ ΨΩΜΙ

ΒΑΓΓΕΛΗ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗ "ΟΠΩΣ ΤΟ ΨΩΜΙ"
ΟΛΑ ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΙ ΝΑ ΠΟΥΝ





Γράφει ο Ορέστης Σιδηρόπουλος*

Με τους Κρήτες είμαι δεμένος συναισθηματικά ήδη από τα χρόνια της παιδικής μου ηλικίας. Ίσως επειδή,  διαβάζοντας τα πατριωτικά κείμενα της εποχής, σκόνταφτα κάθε τόσο σε Κρήτες ήρωες που με εντυπωσίαζαν με την πατριωτική τους δράση.
Δεκάχρονος ακόμα διάβαζα για τον Τσόντο Βάρδα και τους άλλους Μακεδονομάχους Κρήτες οπλαρχηγούς και δάκρυζα κάθε φορά που ο Ναουσαίος γείτονας μας με εντυπωσιακές λεπτομέρειες ιστορούσε τη Μάχη της Χοντροσούγκλας. Εκεί τότε σκοτώθηκαν εννέα Κρητικόπουλα που είχαν έλθει από την Κρήτη για να υπερασπιστούν την Ελληνικότητα της Μακεδονίας.
Όταν δεκαετίες αργότερα κρατούσα σε κάποια περιοδική έκδοση τη σελίδα που σχολίαζε τις λογοτεχνικές παρουσίες νέων ανθρώπων, έσκυβα με συμπάθεια στα έργα Κρητικών συγγραφέων και τα έβλεπα με αρκετή επιείκεια.
Η ποιητική συλλογή του Βαγγέλη Κακατσάκη δε χρειάζεται την επιείκειά μου. Κι αν αναφερθώ επαινετικά για τα ποιήματα της συλλογής του είναι γιατί το αξίζουν. Διαβάζοντάς τα, διαπιστώνω πως ανάμεσα στα πενήντα πέντε έργα του, υπάρχουν στίχοι που δικαίως η κριτική μου πένα θα τους χαρακτηρίζει αριστουργηματικούς. Στους στίχους  αυτούς η αγάπη και οι λοιπές ανθρώπινες αρετές αναβλύζουν με θαυμαστή άνεση και αυθορμητισμό, δίνοντας στον αναγνώστη πρωτόγνωρη θαλπωρή. Δεν έχει σημασία το πόσο πολλοί είναι οι στίχοι αυτοί. Πολλές φορές ένας και μοναδικός στίχος αρκεί να αναδείξει τον ποιητή.
Όλα τα  ποιήματα της συλλογής έχουν κάτι να πουν και το λένε, το καθένα με τον δικό του τρόπο. Ενδεικτικά θα αναφερθώ στα "Τελώνια" με τις εντυπωσιακές σηματοδοσίες και στο δραματικό "Ευρώπη ακούς", που αποτελεί έκφραση μιας πανανθρώπινης καταγγελίας. Ενδεχομένως αδικώ κάποια εξίσου καλά, που είναι ασφαλώς και τα περισσότερα.
Και θα κλείσω με το χαριτωμένο "Σε πρώτο ενικό" προσφορά δική μου στον αναγνώστη, με την άδει φυσικά του ποιητή.
Αγαπώ!
Μακρύς ο δρόμος για να φτάσω
από το άλφα μέχρι το ωμέγα
με το θαυμαστικό στο τέλος.

Σε πρώτο ενικό
κρίνονται όλα.
ΕΦΗΜ. "ΛΑΟΣ" ΒΕΡΟΙΑΣ  (Πέμπτη, 14 Ιουνίου 2017)

Σ. Σ. Για χρόνια αρθρογράφος - χρονογράφος στη εφημερίδα "ΛΑΟΣ" της Βέροιας ο άγνωστος σ' εμένα γιατρός Ορέστης Σιδηρόπουλος. Έντονη η παρουσία του στο πολιτισμικό και κοινωνικό πολιτιστικό γίγνεσθαι της Ημαθίας, με τέσσερα ενδιαφέροντα βιβλία στο ενεργητικό του. Τελευταίο μια συλλογή χρονογραφημάτων του στην εφημ. "ΛΑΟΣ" με τίτλο "Χρονογραφήματα του ΄Επίκαιρου΄ στον  'Λαό' τα πρώτα 50 χρόνια (Έκδοση εφημ. ΛΑΟΣ) Βέροια 2016. Να ναι καλά και να συνεχίσει για πολλά ακόμα χρόνια η ευχή μου. Από καρδιάς οι ευχαριστίες μου για το φιλολογικὀ του σημείωμα.

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

Ε'ΤΑΞΗ ΔΗΜ. ΣΧ. ΜΑΛΕΜΕ

ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΝΟΜΟ ΣΕΡΡΩΝ

Τον Νομό Σερρών μας καλούν να γνωρίσουμε στον σημερινό Παιδότοπο οι μαθητές της Ε’ τάξης του Δημοτικού Σχολείου Μάλεμε. Μέσα από την εργασία τους “Ταξιδεύοντας στις Σέρρες με την Ε’ Δημοτικού Μάλεμε”. Για μια επιμελημένη αλλά και κατατοπιστική εργασία, που έκαναν προς το τέλος της σχολικής χρονιάς, πρόκειται. Για μια εργασία “δώρο”, κατά κάποιο τρόπο, στον διευθυντή του Σχολείου τους που είναι από τα Σέρρας. Δώρο και για τους αναγνώστες του Παιδότοπου, όμως… Να ’ναι καλά ο γνωστός και από άλλες εργασίες μαθητών του δάσκαλός τους Μύρων Παναγιωτάκης, που είχε την πρωτοβουλία του “εγχειρήματος”. Οντως θαυμάσιο το αποτέλεσμα που προέκυψε και σε συνεργασία με το 7ο Δημοτικό Σχολείο Σερρών. Συγχαρητήρια και γι’ αυτό!
Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

δάσκαλος

[…]Στα βουνά των Σερρών ανθίζουν μερικά από τα ομορφότερα και σπανιότερα αγριολούλουδα της Ελλάδας όπως το γαϊδουράγκαθο.
Ο ταξιδιώτης μπορεί να κάνει και ιαματικά λουτρά στη Νιγρίτα, στο Σιδηρόκαστρο και μερικά μέτρα πριν τα ελληνοβουλγαρικά σύνορα, στο Αγκιστρο.
Υπάρχει χιονοδρομικό κέντρο (Λαϊλιάς), μοναστήρια, καλλιέργειες σπιρουλίνας και όμορφα τοπία καλλιέργειας ελαιοκράμβης (ενεργειακό φυτό).
Στις Σέρρες μπορεί να θαυμάσει κάποιος τις εκδηλώσεις που κάνουν οι κάτοικοι σε όλα τα χωριά τιμώντας τις παραδόσεις τους όπως τα ποντιακά έθιμα, καρναβάλια (στο Φλάμπουρο), γιορτή Αγίου Γερωγίου, αγώνες πάλης στη Μαυροθάλασσα και άλλα πολλά.
Δε θα μείνει κανείς νηστικός στις Σέρρες. Οι Σερραίοι ξέρουν να τρώνε και φημίζονται για τους ακανέδες, τις μπουγάτσες, χασλαμάδες.
Ένας περιηγητής λοιπόν θα έχει σίγουρα την ευκαιρία ν’ ανακαλύψει πάρα πολλά όταν επισκεφθεί τις Σέρρες όπως μας λέει ο Μιχάλης μας (Μιχάλης Καλλιπολίτης – Ε’ τάξη) που μας έφερε τόσες πληροφορίες για τις Σέρρες.
Και ποιος ξέρει; Κάνοντας βόλτα στις Σέρρες, μπορεί να συναντήσει κανείς τους κ. Θανάση και Μύρωνα να πίνουν τσίπουρα σε κάποια πλατεία εκεί, συνοδεύοντάς τα με λουκάνικα Τζουμαγιάς.
Ευχαριστούμε και τους 19 μαθητές της Ε’ τάξης του 7ου Δημοτικού σχολείου Σερρών για το καταπληκτικό υλικό που μας έστειλαν, με τόσες πληροφορίες για το νομό τους, καθώς και το δάσκαλο τους κύριο Αντώνη Διαμαντίδη.

Οι μαθητές της Ε’ τάξης του Δημ. Σχ. Μάλεμε: Αντριάννα, Πάμελα, Γιώργος Γ., Γιώργος Δ., Μιχάλης, Ελευθερία, Μαρία Σ., Μαρία Π., Τοντόρ, Ειρήνη, Τσβετελίνα Ε., Τσβετελίνα Ρ., Πέτρος, Κατερίνα, Θρασύβουλος, Ντενίσα.

O νομός Σερρών είναι ένας από τους μεγαλύτερους νομούς της Ελλάδας. Ανήκει στη Μακεδονία και συνορεύει βόρεια με τη Βουλγαρία και την Π.Γ.Δ.Μ., ανατολικά με τους νομούς Δράμας και Καβάλας, δυτικά με τους νομούς Θεσσαλονίκης και Κιλκίς. Νότια βρέχεται λίγο από τον Στρυμωνικό κόλπο στην περιοχή των Κερδυλίων. Εχει έκταση 3.967 τ.χ. και πληθυσμό 180.000 κατοίκους. Πρωτεύουσα είναι η πόλη των Σερρών.
Το Ρούπελ ξεκίνησε να κατασκευάζεται την περίοδο 1913 – 1914 μετά από πρόταση του Ι. Μεταξά αντισυνταγματάρχη του Μηχανικού. Ηταν οχυρό, ένα σύνολο από επιφανειακά και υπόγεια έργα κατασκευασμένα από μπετόν αρμέ. Περιελάμβανε πολυβολεία, παρατηρητήρια, καταφύγια, σκέπαστρα και άλλα.
Έπαιξαν σπουδαίο ρόλο στην άμυνα της χώρας. Ακόμα και οι Γερμανοί εντυπωσιάστηκαν από την αντοχή των έργων.

Η E’ τάξη του Δημοτικού σχολείου Μάλεμε αυτή τη σχολική χρονιά κάνοντας Γεωγραφία Ελλάδας, αποφάσισε να τιμήσει τον νομό Σερρών, για να χαρεί κι ο διευθυντής του σχολείου μας, ο κύριος Θανάσης (Σακελλαρίδης), ο οποίος είναι και ο ίδιος από τις Σέρρες.







Ολη τη διάρκεια της χρονιάς βλέπαμε μέσα από τον υπολογιστή της τάξης μας περιοχές του Νομού Σερρών και δεν μπορούσαμε να φανταστούμε πόσες ομορφιές έχει η περιοχή αυτή της Μακεδονίας.
Ξεκινώντας από τα σύνορα με τη Βουλγαρία, θα συναντήσουμε το οχυρό Ρούπελ όπου εκεί γίνονταν σπουδαίες μάχες με τους Έλληνες στρατιώτες να αγωνίζονται γενναία και στους δύο παγκόσμιους πολέμους.
Νοτιότερα συναντάμε την πανέμορφη τεχνητή λίμνη της Κερκίνης που σχηματίστηκε το 1932 με τη δημιουργία φράγματος στον ποταμό Στρυμόνα. Αποτελεί ιδιαίτερα προστατευόμενο υδροβιότοπο και τοπίο σπάνιας ομορφιάς με θέα το βουνό Μπέλες και την κουλάδα των Σερρών. Εκεί θαυμάζει κάποιος πουλιά, νούφαρα, ποικιλία ψαριών, ερπετά και νεροβούβαλους. Πηγαίνουν πολλοί τουρίστες (Απέχει 80 χλμ. από τη Θεσσαλονίκη και 35 χλμ από τις Σέρρες).
Ανατολικά της πόλης των Σερρών συναντάμε ένα θαύμα της φύσης, το σπήλαιο της Αλιστράτης με πανέμορφους σταλακτίτες – σταλαγμίτες. Είναι από τα πλούσια σπήλαια της Ευρώπης με επισκέψιμους διαδρόμους 3 χιλιομέτρων.
Σε απόσταση αναπνοής από το σπήλαιο μπορούμε να επισκεφτούμε το φαράγγι του Αγγίτη, του σπουδαιότερου παραποτάμου του Στρυμόνα, ο οποίος αναφέρεται ήδη από τον 5° π.Χ. αιώνα από τον Ηρόδοτο.
Στο κέντρο του νομού βρίσκεται η πρωτεύουσα, οι Σέρρες με τον κουλά (Ακρόπολη), τα πάρκα του Αη Γιάννη και Αγίων Αναργύρων με ανακαινισμένα κτήρια που φανερώνουν την ιστορία της πόλης, πεζόδρομους και ωραία καταστήματα.
Νοτιότερα συναντάμε το λιοντάρι της Αμφίπολης, ένα έργο του 4ου αιώνα που στήθηκε προς τιμήν ενός από τους αξιολογότερους τριήραρχους του Μεγάλου Αλεξάνδρου, του Λαομέδοντα. Σπουδαίος είναι κι ο αρχαιολογικός χώρος της Αμφίπολης με τις ανασκαφές να συνεχίζονται ακόμη και σήμερα.
Ο νομός Σερρών βρέχεται από λίγη θάλασσα εκεί που εκβάλλει ο Στρυμόνας και λίγοι γνωρίζουν ότι το υφάλμυρο οικοσύστημα του δέλτα του είναι εντυπωσιακό.

Χανιώτικα νέα (23.06.2018)