ΚΥΡΥΣΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΝ
«Σκοτώσαμε τον Θεό… Αλλοτριώσαμε τον άνθρωπο.. Ρυπάναμε και φαρμακέψαμε τη φύτρα μας και τον κόσμο που ζούμε… Αυτός είναι ο θλιβερός απολογισμός του “υψηλού πολιτισμού μας”. Αυτή είναι η κορυφή του Πύργου της σύγχρονης Βαβέλ». «Ζούμε σ’ έναν κόσμο που απειλεί τόσο τη φυσική μας ύπαρξη, όσο και την πνευματική μας υπόσταση. Εξωτερικά μας απειλούνε τα τρομερά πυρηνικά όπλα, η μόλυνση του περιβάλλοντος και η σπατάλη των αγαθών της δημιουργίας. Και εσωτερικά μας υποσκάπτει η αμφιβολία, η άρνηση, ο μηδενισμός, το μέγα ψυχικό κενό». «Ακόμα το γεγονός ότι στην εποχή μας μιλούμε το πολύ για τα Δικαιώματα του ανθρώπου, είναι μια υποσυνείδητη μαρτυρία ότι δεν υπάρχουν δικαιώματα του ανθρώπου. Δεν υπάρχει ανθρώπινο πρόσωπο. Ο λεκτικός πληθωρισμός σε μερικές έννοιες της εποχής μας έχει τις αναλογίες του με τον οικονομικό πληθωρισμό. Οσο πληθαίνουν τα χρήματα τόσο χάνουν την αξία των. Κι όσο μιλούμε για Δικαιώματα του ανθρώπου, τόσο αυτά απουσιάζουν από την κοινωνική μας ζωή». «Μετρούμε την αγωνία του κόσμου και την ευθύνη μας για το μέλλον της ανθρωπότητας κι αποφασίζουμε να καταγγείλουμε τις παράλογες, δαιμονικές δυνάμεις που κυβερνούν τη ζωή μας, να αντιδράσουμε στον σφαλερό προσανατολισμό που ακολουθούμε και να χαράξουμε νέους, ίσιους δρόμους στη ζωή του κόσμου. Μετρούμε την αγωνία του κόσμου και την ευθύνη μας για το μέλλον κι αποφασίζουμε την έκρηξη της ατομικής βόμβας στον ηθικό κόσμο: Κηρύσσουμε την επανάσταση των συνειδήσεων».. (+) Ειρηναίος Γαλανάκης.
Από το βιβλίο “Επανάσταση των συνειδήσεων”, που κυκλοφορήθηκε πρόσφατα από τις εκδόσεις “Ραδάμανθυς”, το οποίο περιλαμβάνει κείμενα του Μακαριστού Μητροπολίτη Κισάμου και Σελίνου Ειρηναίου Γαλανάκη τα παραπάνω αποσπάσματα. Με αφορμή την παρουσίασή του χθες, Δευτέρα, 11 Φεβρουαρίου, στο Πνευματικό Κέντρο Χανίων. Στους αιώνες των αιώνων καίριος και επίκαιρος ο λόγος του Παππού που στη συγκεκριμένη περίπτωση “πρωτοακούστηκε” πριν από τριάντα εφτά (37) χρόνια. Σαν χθες, στην Κίσσαμο πόλη, ημέρα Πεντηκοστής…
«Κάτω από τη σκιά ενός γερω – κυπάρισσου:/ “Ειρηναίου Γαλανάκη πλατεία”./ Τα τραπεζάκια έξω./ Πατείς με πατώ σε ο κόσμος./ Μια γιαγιά κατοχρονίτισσα/ γυρίζει τον χερόμυλο της ιστορίας./ Ο Ελευθέριος Βενιζέλος/ εποπτεύει τον χώρο./ Ο Μίκης Θεοδωράκης/ συνομιλεί με τον Δασκαλογιάννη./ Ο Νίκος Καζαντζάκης/ γράφει την αναφορά του./ Ο Νίκος Ξυλούρης/ ανασύρει τα ωραία ελληνικά φωνήεντα./ Ο Δομίνικος Θεοτοκόπουλος/ βάζει χρώματα στα εναπομείναντα σύμφωνα./ Ο Βιτσέντζος Κορνάρος/ ομιλεί περί έρωτος./ Τα τζιτζίκια/ επιμένουν ότι στην Κρήτη η ορθοδοξία ζει!» Το ποίημά μου “Ειρηναίου Γαλανάκη πλατεία”, που το έγραψα “Εν Καστελλίω, την 23η Αυγούστου 2005”, ημέρα της οικειοθελούς παραίτησης του Παππού από τον θρόνο της Μητρόπολης Κισσάμου και Σελίνου, χρησιμοποίησα αντί προλόγου, όντας συντονιστής της παρουσίασης του προαναφερθέντος βιβλίου. Πλατεία Ειρηναίου Γαλανάκη και η τεράστια αίθουσα εκδηλώσεων του Πνευματικού Κέντρου, η αίσθησή μου. Πλατεία λειτουργίας του “εμείς”. “Κηρύσσουμε την επανάσταση των συνειδήσεων”. Σε πρώτο πληθυντικό πρόσωπο και σε ενεστώτα χρόνο το ρήμα. Μονόδρομος…
ΟΙ 8 ΜΙΚΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑ ΚΑΚΑΤΣΑΚΗ
«Γνωρίστηκαν στα κιόσκια της έκθεσης και είχε μείνει κατάπληκτος από την άνεσή της. Είχε όμως προσπαθήσει άδικα να κερδίσει ένα ραντεβού, μια συνάντηση στο μέλλον, μόνο κάτι σαν υπόσχεση, στην πολιορκία του, είχε απαντήσει σε ένα μόνο βράδυ, εγώ θα είμαι εκεί. Είχε αγοράσει το βιβλίο με το προκλητικά κόκκινο εξώφυλλο και τους περίεργους αρχαιοπρεπείς, κατάμαυρους χαρακτήρες του τίτλου. Οι σελίδες του βιβλίου δεν ήταν πολύ περισσότερες από εκατό. Τον συνεπήρε τόσο που σηκωνόταν από το κρεβάτι με το βιβλίο στο χέρι και διάβαζε φωναχτά, σε έκσταση. Η ποίησή της γέμισε τα όνειρά του και το πρωί ένιωσε ένα χάδι στα μαλλιά… Εκείνη ξαπλωμένη δίπλα του, χαμογελούσε ικανοποιημένη».
Η πρώτη απ’ τις “8 μικρές ιστορίες” (121 λέξεων η κάθε μία) του και αρχιτέκτονα – ποιητή (βλ. παρουσίαση της ποιητικής του συλλογής “Αρχιτέκτονας αυτοβιογραφούμενος” στις “Στάσεις”, 3 Ιουλίου 2018) Νικόλα Κακατσάκη. Σαν δείγμα της γραφής του και της άσκησής του στην “μικρομυθοπλασία”. “Ουκ εν των πολλώ το ευ αλλά εν τω ευ το πολύ”, η πρώτη σκέψη που έκανα, όταν τις διάβασα, όντως δεν έκανα πάνω από ένα τέταρτο. Να τις ξανά ξανά και ξαναδιαβάσω, η δεύτερη. Καλοτάξιδες οι 121λεκτες ιστορίες σου, Νικόλα!
Χανιώτικα νέα (12.2. 2019)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου