ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ, ΠΑΙΔΙΑ!
Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης
[«…κ’ ίντα δεν κάνει ο Έρωτας σε μια καρδιά π’ ορίζει…»]*
…Φιλιούνται…
Ωρα πεπερασμένη! Παρακείμενος του ρήματος περνώ! Περνούν τα χρόνια, κι εγώ τώρα περνώ, όχι από δίπλα τους! Εχω αλλάξει πορεία, πεζοδρόμιο!
Οι δυο τους δεν με κοιτούν, απαρατήρητος(!) τους προσπερνώ αφήνοντάς τους πίσω να εξακολουθούν πλεγμένα τα χέρια να έχουν, τα όνειρά, τις χάρες, τα νιάτα τους!
Τους προσπερνώ… χαμογελώντας· είναι η γαληνεμένη νύχτα, η απαλή ομορφιά της νεότητας που απλώνεται σ’ όλο τον ανηφορικό δρόμο στο κέντρο της πόλης μας, Κορνάρου και Σφακίων περίπου!
Χαμογελάει το σύμπαν, μια στιγμιαία ανάταση ψυχής, ο απόλυτος προσδιορισμός της αισιοδοξίας· ένας ολόκληρος κόσμος νιώθω πως βρίσκεται εκεί στα σπιθίσματα των ματιών τους και στα ψηλά ο… μικρός θεός που όλους μας θωρεί, κρυμμένος πίσω από το βαθύ σκούρο μπλε του μαγιάτικου ουρανού!
…Δεκαεπτά Απριλομάηδες τα χρόνια τους, είναι δεν είναι!
Σφιχτά τα χέρια τους μπλέκονται, «κ’ ίντα δεν κάνει ο Έρωτας σε μια καρδιά π’ ορίζει…*»!
…Στο κατώφλι ενός σπιτιού αφημένα τα βιβλία, τα τετράδια ώρα, λίγο πριν τα μεσάνυχτα! Τα φώτα του φροντιστηρίου έχουν πια σβήσει…
Τα μάτια τους, ολόκληρα τα… ολογράμματά τους φωτισμένα, κρατούν τις ανάσες τους και φιλιούνται… παραμονές πανελληνίων εισαγωγικών εξετάσεων, παρόντος του έρωτα που ανακρατά τούτες τις στιγμές τα μολύβια, τα στυλό, τσάντες και βιβλία!
Μιας τελευταίας καληνύχτας τα φιλιά…;
Πόσες καληνύχτες τέτοιες χωρούν σε λίγα λεπτά της ώρας; Απειρες…
…Κι αύριο;
Πάλι, σχολείο πρωινό, διαβάσματα, προετοιμασία για τις πρώτες εξετάσεις· τις πρώτες από μια σειρά από τις πολλές που θα έχουν στις ζωές τους!
Καλή επιτυχία παιδιά στις εξετάσεις σας, καλή επιτυχία σε όλα όσα ονειρεύεστε, μην πάψετε ποτέ να ονειρεύεστε πως τούτος ο κόσμος σας ανήκει, πως τούτος ο κόσμος το θέλει και μπορεί με εσάς να γίνει καλύτερος!
Ναι, ’σείς θα τον κάνετε!
Ωρα πεπερασμένη! Παρακείμενος του ρήματος περνώ! Περνούν τα χρόνια, κι εγώ τώρα περνώ, όχι από δίπλα τους! Εχω αλλάξει πορεία, πεζοδρόμιο!
Οι δυο τους δεν με κοιτούν, απαρατήρητος(!) τους προσπερνώ αφήνοντάς τους πίσω να εξακολουθούν πλεγμένα τα χέρια να έχουν, τα όνειρά, τις χάρες, τα νιάτα τους!
Τους προσπερνώ… χαμογελώντας· είναι η γαληνεμένη νύχτα, η απαλή ομορφιά της νεότητας που απλώνεται σ’ όλο τον ανηφορικό δρόμο στο κέντρο της πόλης μας, Κορνάρου και Σφακίων περίπου!
Χαμογελάει το σύμπαν, μια στιγμιαία ανάταση ψυχής, ο απόλυτος προσδιορισμός της αισιοδοξίας· ένας ολόκληρος κόσμος νιώθω πως βρίσκεται εκεί στα σπιθίσματα των ματιών τους και στα ψηλά ο… μικρός θεός που όλους μας θωρεί, κρυμμένος πίσω από το βαθύ σκούρο μπλε του μαγιάτικου ουρανού!
…Δεκαεπτά Απριλομάηδες τα χρόνια τους, είναι δεν είναι!
Σφιχτά τα χέρια τους μπλέκονται, «κ’ ίντα δεν κάνει ο Έρωτας σε μια καρδιά π’ ορίζει…*»!
…Στο κατώφλι ενός σπιτιού αφημένα τα βιβλία, τα τετράδια ώρα, λίγο πριν τα μεσάνυχτα! Τα φώτα του φροντιστηρίου έχουν πια σβήσει…
Τα μάτια τους, ολόκληρα τα… ολογράμματά τους φωτισμένα, κρατούν τις ανάσες τους και φιλιούνται… παραμονές πανελληνίων εισαγωγικών εξετάσεων, παρόντος του έρωτα που ανακρατά τούτες τις στιγμές τα μολύβια, τα στυλό, τσάντες και βιβλία!
Μιας τελευταίας καληνύχτας τα φιλιά…;
Πόσες καληνύχτες τέτοιες χωρούν σε λίγα λεπτά της ώρας; Απειρες…
…Κι αύριο;
Πάλι, σχολείο πρωινό, διαβάσματα, προετοιμασία για τις πρώτες εξετάσεις· τις πρώτες από μια σειρά από τις πολλές που θα έχουν στις ζωές τους!
Καλή επιτυχία παιδιά στις εξετάσεις σας, καλή επιτυχία σε όλα όσα ονειρεύεστε, μην πάψετε ποτέ να ονειρεύεστε πως τούτος ο κόσμος σας ανήκει, πως τούτος ο κόσμος το θέλει και μπορεί με εσάς να γίνει καλύτερος!
Ναι, ’σείς θα τον κάνετε!
*Από τον “Ερωτόκριτο” του Βιτσέντζου Κορνάρου!
Χανιώτικα νέα , Τετἀρτη, 29.05.2019
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου