ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

ΜΕΤΕΚΛΟΓΙΚΑ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΩΝ...  

Τω όντι ψηφίζαμε, ψηφίζαμε, όσοι τελοσπάντων ψηφίσαμε (υψηλά τα ποσοστά αποχής), όπως ψηφίσαμε κι αποψηφισμούς δεν είχαμε, προχθές. Απλούστερα, τα πράγματα την επόμενη Κυριακή, καθώς ξεμπερδέψαμε, όπως ξεμπερδέψαμε, με τις ευρωεκλογές και τις περιφερειακές εκλογές, όπως και με την εκλογή των κοινοτικών και δημοτικών συμβούλων και πάμε, όσοι πάμε, αν πάμε, μόνο για την εκλογή δημάρχου. Θέμα δύο λεπτών η όλη διαδικασία. Μπαίνεις στο παραβάν, σταυρώνεις τον δήμαρχο που επιθυμείς να έχεις την επόμενη τετραετία, τελειώνεις. Κατά το ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε. Αν μη τι άλλο, μη μετρήσιμη η ταλαιπωρία…

Κι όμως ο ήλιος ξαναβγήκε και χθες απ’ την ανατολή και ξαναπήγε το βράδυ ν’ αναπαυτεί στη δύση τις προκαθορισμένες χρονικές στιγμές. Οποια κι αν ήταν τα αποτελέσματα των εκλογών, ακόμα κι αν (λέμε τώρα!) ο ΣΥΡΙΖΑ που πήρε με διαφορά την πρωτιά από τη Νέα Δημοκρατία στις ευρωεκλογές έπιανε ταβάνι στα ποσοστά του, ο ήλιος δεν θα ακύρωνε σε καμία περίπτωση τα προκαθορισμένα ραντεβού τους… Τα που έγραψα “Στα Πεταχτά” (“Χ.Ν.”, 27.5.2014) δυο μέρες μετά τις προηγούμενες ευρωεκλογές. Αν αντί “ΣΥΡΙΖΑ”, διαβάσουμε “Νέα Δημοκρατία” και αντί “Νέα Δημοκρατία”, διαβάσουμε “ΣΥΡΙΖΑ”, θα μπορούσα να το υπογράψω πάλι. Ποτέ ο ήλιος δεν αλλάζει τα προκαθορισμένα ραντεβού του, το μόνο σίγουρο. Ακόμα και τώρα που πάμε, όπως λέμε, για εθνικές εκλογές,… καρφάκι δεν του κάηκε του ήλιου!

«Οι άνθρωποι γνωρίζουν τα γινόμενα./ Τα μέλλοντα γνωρίζουν οι θεοί,/ πλήρεις και μόνοι κάτοχοι πάντων των φώτων./ Εκ των μελλόντων οι σοφοί τα προσερχόμενα/ αντιλαμβάνονται. Η ακοή/ αυτών κάποτ’ εν ώραις σοβαρών σπουδών/ ταράττεται. Η μυστική βοή/ τους έρχεται των πλησιαζόντων γεγονότων./ Και την προσέχουν ευλαβείς. Ενώ εις την οδόν/ έξω, ουδέν ακούουν οι λαοί». Το ποίημα “Σοφοί δε προσιόντων” του Κ.Π. Καβάφη.

"ΤΟ ΧΑΡΤΙΝΟ ΚΑΡΑΒΑΚΙ" ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΚΑΝΙΤΣΑΚΗ

”Το χάρτινο καραβάκι” τής, με όλη τη σημασία της λέξης, κυρίας Αθηνάς Κανιτσάκη… Ενα καραβάκι που ταξιδεύει. Μ’ όλους τους καιρούς, μ’ όλους τους ανέμους. Εντός εκτός και επί τα αυτά. Σε βάθος χρόνου. Ξεκινώντας απ’ το λιμάνι της καρδιάς της. Με προορισμούς τις δικές μας καρδιές, τις καρδιές των αναγνωστών της… Για το τελευταίο, το 15ο(!) βιβλίο της συμπολίτισσάς μας συγγραφέα, ένα βιβλίο που περιλαμβάνει 100 επί παντός επιστητού χρονογραφήματά της (τα περισσότερα απ’ αυτά έχουν δημοσιευθεί στα “Χανιώτικα νέα”) ο λόγος. Ενα βιβλίο αφιερωμένο στη μνήμη του συζύγου της, του υποστρατήγου ε.α. Εμμανουήλ Ν. Κανιτσάκη, που έφυγε πριν από δύο χρόνια στη χώρα των Μακάρων. «Για τη γενναιότητα, την καρτερία, την θέληση και την πίστη του», όπως σημειώνει η ίδια. Εν είδει Χαιρετισμού. Η ζωή συνεχίζεται… Με ωσεί παρόντες τους “φευγάτους” αγαπημένους μας, το μήνυμά της.

«Ναυπηγός και πλοηγός σε Καραβάκι Χάρτινο, βαριά φορτωμένο με αναμνήσεις, ανιστορήσεις, νοσταλγίες, το εμπιστεύεται στη νερένια απλωσιά του στοχασμού και το αφήνει να πλεύσει, να ανοιχτεί στον κυκλοτερή ορίζοντα», γράφει για την Αθηνά Κανιτσάκη, μεταξύ των άλλων, προλογίζοντας αγαπητικά το περί ου ο λόγος βιβλίο της, ο γνωστός Χανιώτης γεωπόνος – συγγραφέας δρ Γιάννης Θ. Πολυράκης. Ζει για να γράφει και γράφει για να ζει η κυρία Αθηνά, το είχα γράψει και παλιότερα, παρουσιάζοντας ένα προηγούμενο βιβλίο της, αυτό. Η επικοινωνία ο στόχος της. Στο πλαίσιο αυτό οι φιλολογικές συναντήσεις που διοργανώνει στην πόλη των Χανίων, κι όχι μόνο, στις οποίες χαρίζει τα βιβλία της. Δωρεάν έλαβε, δωρεάν δίδει…

“Ενας πίνακας”, “Ο ένας για τον άλλο”, “Οταν τα είδωλα γερνούν”, “Ηττημένος νικητής”, “Τα χρυσάφια και τ’ ασήμια μας”, “Η πρώτη φιλολογική βραδιά”, “Συνοδοιπόροι στο ίδιο σύμπαν”, “Η Κατερίνα της Θαλπωρής”, “Η τελευταία πανσέληνος”, Μια αγκαλιά”… οι τίτλοι 10 απ’ τα 100 κείμενα του “Χάρτινου Καραβακιού” της κυρίας Αθηνάς. Για να λειτουργήσουν εν είδει προσκλήσεων για ανάγνωση…

Χανιώτικα νέα (Τρίτη, 28.05.2019)