ΠΡΙΝ ΑΠΟ 9 ΧΡΟΝΙΑ ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ

Σάββατο, 25 Ιουνίου 2011

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΕΓΩ ΘΑΥΜΑΖΩ περισσότερο απ' τους 300 Σπαρτιάτες τους 700 Θεσπιείς, μου είπε τις προάλλες ο φίλος μου ο γερω -δάσκαλος. Πάνω στην κουβέντα που κάναμε για τη Μάχη των Θερμοπυλών, με αφορμή την πορεία των «αγανακτισμένων» Σπαρτιατών από την πόλη τους στο Σύνταγμα.
ΟΙ 300 ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ του Λεωνίδα υποχρεώνονταν απ' τους νόμους της πόλης τους να μείνουν και να πολεμήσουν. «Ή ταν ή επί τας», τους έλεγαν οι μανάδες τους, όταν τους έδιναν την ασπίδα. Κανένας νόμος, ωστόσο, δεν υποχρέωνε τους Θεσπιείς του Δημόφιλου να μείνουν δίπλα στους Σπαρτιάτες. Το σκεφτικό του.
ΠΑΡΟΜΟΙΑΖΩ ΤΟΥΣ «αγανακτισμένους» πολίτες της πλατείας Συντάγματος με τους Θεσπιείς, μου είπε εν κατακλείδι. Ακριβώς γιατί κανένα κόμμα, κανένα συνδικάτο δεν τους οδήγησε εκεί.
ΟΙ ΤΡΑΓΩΔΙΕΣ της Ιστορίας αναδεικνύουν τους μεγάλους άνδρες, είναι όμως οι μετριότητες που τις προκαλούν, είπε ο Γάλλος συγγραφέας και πολιτικός Μορίς Ντρυόν. Και τις μεγάλες και τις μέτριες γυναίκες, σπεύδω να συμπληρώσω.
ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ βαρβάρους... Περιμένοντας το «πιστωτικό» γεγονός... Οπως λέμε περιμένοντας το μοιραίο... Ζώντας την αγωνία του αργού θανάτου. Δεν μπορεί κάποιο αόρατο χέρι, κάποιος από μηχανής Θεός, θα μας σώσει στο τέλος. Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει...
ΤΟ ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟ που πολλοί προβλέπουν ότι θα αποδειχθεί Βραχυπρόθεσμο. Ο εφαρμοστικός νόμος που πολλοί προβλέπουν ότι θα αποδειχθεί Ανεφάρμοστος. Οι προσωρινοί φόροι που πολλοί προβλέπουν ότι θα γίνουν μόνιμοι. Οι έκτακτες εισφορές που πολλοί προβλέπουν ότι θα γίνουν τακτικές...
«Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΕΙΝΑΙ αυτή που οφείλει στην Ελλάδα και όχι το αντίστροφο». Δεν είναι λόγια καφενείου ούτε λόγια πλατείας. Ο επιφανής οικονομολόγος και σύμβουλος της γαλλικής κυβέρνησης Ζακ Ντελπλά το είπε προχθές σε συνέντευξή του. «Σύμφωνα με τους υπολογισμούς μου, οι Γερμανοί οφείλουν στους Ελληνες 575 δισ. ευρώ», ξεκαθάρισε. Εδώ κι αν ισχύει η παροιμία που λέει ότι εκεί που μας χρωστάγανε μας πήρανε και το βόδι!
«ΝΑ ΜΙΛΗΘΟΥΝ οι πλαϊνοί!», «να πεθάνει ο μεσαίος», «νόημα για να φάτε γκολ», «να μιληθεί ο Τέβες για τη σέντρα», «βάλε κάποιον άλλον βρε αδερφάκι μου». Αυτοί είναι διάλογοι! Αρρωστος κόσμος, φθισικός, διαβολικά στημένος, ο κόσμος του ποδοσφαίρου.
Ο ΡΩΜΑΙΟΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ και πολιτικός Σενέκας δεν διευκρίνισε ποτέ στη σκέψη του αν αγαπούσε περισσότερο τη φιλοσοφία ή την εξουσία και τη σοφία ή την ηδονή. Παραδεχόταν απλά ότι ήταν ατελής σοφός και συνήθιζε να λέει: «Επιμένω στον έπαινο όχι της ζωής την οποία ζω, αλλά εκείνης την οποία έπρεπε να ζω».
«Μετάβαση/ αλλά πού;/ Η θλίψη έχει έρμα/ η κόλαση έχει όνομα/ η μάνα απηχεί μια βεβαιότητα./ Το άγνωστο ταυτότητα δεν έχει./ Να πάω πού; Αστοχες οι κινήσεις μου./ Παλινδρομώ διαρκώς,/ πάω εμπρός και όλο επιστρέφω/ εκεί, όπου δεν έγινε η σωστή κίνηση/ εκεί, όπου παίχτηκε -και χάθηκε-/ το παιχνίδι».
Το ποίημα «Μετάβαση» της Αιμιλίας Παπαβασιλείου.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)