ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ Β

 ΤΑ ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ ΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ: " H ΖΩΗ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ"

Γράφει η Κατερίνα Πουλή - Πετράκη

“Τα χελιδόνια του μοναχού”, μια σειρά 60  ποιημάτων σε 4 ενότητες, είναι το νέο πόνημα του Βαγγέλη Κακατσάκη, ένα ταξίδι προσωπικό, ποικίλλων θεμάτων, που θέλει να μοιραστεί μαζί μας. Στα ποιήματά του, ο Βαγγέλης Κακατσάκης, εκτός από την εντυπωσιακή τεχνική του, μας εκθέτει το ενδιαφέρον του για θρησκεία, άνθρωπο, φύση, ήθη κι έθιμα, ανθρώπινες σχέσεις, πρόοδο και πολιτισμό, θρησκευτικές τελετές, τραγούδια του τόπου του, προσωπικούς και κοινωνικούς προβληματισμούς, με έναν τρόπο που, αμέσως, κερδίζει το ενδιαφέρον του αναγνώστη και τον καταφέρνει να ταυτιστεί μαζί του. Χρησιμοποιεί διάφορα σχήματα λόγου, όπως, επανάληψη ορισμένων λέξεων/εκφράσεων, γραμμάτων, ομόηχων λέξεων, αναστροφή, αποσιωπητικά κτλ.

«Όσο γνωρίζω τα πλάσματα του Θεού, τόσο τα αγαπώ, κι όσο τα αγαπώ, τόσο γνωρίζω τον Θεό.»
«Ιούνιος, Ιούλιος, Αύγουστος, κι οι τρεις με το «ου» του ουρανού»
«Δηλώνουν αναμάρτητοι κι εξακολουθούν να αμαρτάνουν»
«Η ζωή συνεχίζεται… Σε τρεις λέξεις που τις ακολουθούν αποσιωπητικά, ο ορισμός της»
«Και βέβαια, το προσδόκιμο της ζωής θα αυξηθεί. Εκτός εάν…»
Ο Βαγγέλης Κακατσάκης, συνειδητά επιχειρεί τα ανωτέρω, για να δώσει έμφαση/προσοχή στις λέξεις που επιλέγει στα ποιήματα, να κάνει τον λόγο του πιο παραστατικό/ζωντανό και να τονίσει την ιδέα/νόημα που θέλει να μεταφέρει. Η αμεσότητα είναι προφανής από την αρχή, μέχρι το τέλος!
Ευθύς εξαρχής, το εξώφυλλο του βιβλίου, με τον τρούλο, τον σταυρό και τα πετούμενα, προδίδει την πρόθεση του λογοτέχνη και σε προδιαθέτει για το κύριο θέμα της συλλογής και το τί θα ακολουθήσει, πράγμα που επισφραγίζει το πρώτο ποίημα, «Τα χελιδόνια του μοναχού».
Διαβάζοντας το ποίημα αυτό, μου ήρθε στο μυαλό το αγγλικό λεχθέν: “To know you is to love you” και “To love you is to know you”. Σχέση μεταξύ ανθρώπων, αποκλειστικά. Εν προκειμένω όμως, το νόημα είναι βαθύτερο και ο συσχετισμός πιο ολοκληρωμένος. «Όσο αγαπώ τον Θεό, τόσο Τον γνωρίζω, κι όσο Τον γνωρίζω, τόσο αγαπώ τα πλάσματά Του». «Όσο γνωρίζω τα πλάσματα του Θεού, τόσο τα αγαπώ, κι όσο τα αγαπώ, τόσο γνωρίζω τον Θεό».
Από αγάπη προς τον Θεό, φθάνουμε στην αγάπη προς τον άνθρωπο. Αλλά και η αγάπη προς τον άνθρωπο μας ωθεί προς την αγάπη προς τον Θεό, επειδή ο άνθρωπος είναι πλάσμα του Θεού.
Έντονο το θρησκευτικό συναίσθημα εδώ, στον διάλογο μεταξύ ηγουμένου και μοναχού, αντιπροσώπων της θρησκευτικής σκέψης, με μόνους μάρτυρες τα χελιδόνια της άνοιξης, θεϊκά δημιουργήματα και αυτά. Συγχρόνως, φανερό το μήνυμα σχέσης Θεού-ανθρώπου-φύσης. Ευοίωνα, γρήγορα, ακούραστα, στοργικά, παραγωγικά, με συνέπεια και συνέχεια, άμεσα συνδεδεμένα με τον άνθρωπο και το περιβάλλον του, τα χελιδόνια είναι παρόντα για να μεσολαβήσουν, μεταφέρουν και διασώσουν τα λεχθέντα, στα πέρατα του κόσμου.
Το ύφος του ποιητή στη συλλογή «Τα χελιδόνια του μοναχού» είναι απλό, ζωντανό, γλαφυρό, οικείο, διδακτικό, αλλά και χιουμοριστικό ενίοτε. Με τον τρόπο αυτό, ο Βαγγέλης Κακατσάκης ελκύει τον αναγνώστη γιατί είναι φανερά/ξεκάθαρα και πλήρως κατανοητός ως προς τις ιδέες, σκέψεις και ανησυχίες του. Εκπληρούνται οι προθέσεις του δημιουργού και η επικοινωνία γίνεται επιτυχής!
Προσωπικά, προτείνω/συστήνω να μη λείψει από τη βιβλιοθήκη κανενός η ποιητική συλλογή «Τα χελιδόνια του μοναχού», όχι μόνο για την ικανοποίηση που λαμβάνει κανείς διαβάζοντας αυτά τα ποιήματα, αλλά και γιατί οι πωλήσεις είναι αφιερωμένες σε κοινωφελή σκοπό, «Βοήθεια στο σπίτι» του ιδρύματος «Αγία Σοφία», στα Χανιά.
Καλοτάξιδο το ποιητικό έργο!

*Η Κατερίνα  Πουλή - Πετράκη είναι φιλόλογος αγγλικής φιλολογίας 

Χανιώτικα νέα (Πέμπτη, 10 Δεκεμβρίου 2020)

ΠΡΙΝ ΑΠΟ 9 ΧΡΟΝΙΑ ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ

 ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ - ΣΑΒΒΑΤΟ, 31 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2011

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΝΑ ΠΑΕΙ και να μην ξανάρθει ο παλιός ο χρόνος. Αρον - άρον, με τις κλοτσιές θέλουμε ν' αποβγάλουμε τον χρόνο που φεύγει, ενώ μετά φανών και λαμπάδων υποδεχόμαστε τον καινούργιο που έρχεται. Καινούργιο κοσκινάκι μας και πού να σε κρεμάσουμε! Εν πάση περιπτώσει και εν περιπτώσει πάση (πάει κόλλησα σ' αυτή τη φράση) καλή Πρωτοχρονιά και καλή χρονιά!

ΣΥΝΕΧΙΖΩ ΤΙΣ ευχές. Κλου-κλου στα ορνίθια μας,/ καλοχρονιά στο σπίτι μας,/ αρνιά και ρίφια θηλυκά/ και κοπέλια ’σερνικά! Αρωμα άλλων εποχών. Ούτως ή άλλως εκεί μας οδηγούν.

ΚΑΛΩΣ ΝΑ 'ΡΘΕΙ το Δώδεκα, καλώς να μας ορίσει/ και ό,τι λείπει καθενός, αυτό να μας χαρίσει. Αυτό έλειπε! Ηταν δυνατόν να μη μας ευχηθεί ο μαντιναδολόγος μας ο Ηλίας ο Σταματάκης; Οπως δεν λείπει ο Μάρτης απ' τη Σαρακοστή, έτσι δεν μπορεί να λείπει απ' τη στήλη, παραμονή Πρωτοχρονιάς, ο Ηλίας.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΕΡΑ του χρόνου σήμερα, εορταστική όσο να 'ναι, όσο μπορεί να 'ναι, η ατμόσφαιρα. Τα παιδιά, βλέπετε, λένε κι εφέτος, όπως κάθε χρονιά, τα κάλαντρα και περιμένουν τα δώρα τους απ' τον Αγιο Βασίλη.

ΑΛΛΟΣ ΒΕΒΑΙΑ ο δικός μας ο Αγιος Βασίλης, ο Αγιος Βασίλης της ελληνικής παράδοσης, που επιμένει να ζει στα κάλαντρα κι άλλος ο ξενόφερτος φασκομαγουλάς, ασπρογένης Σάντα Κλάους της καταναλωτικής κοινωνίας. Περιττό να πούμε ποιος έχει επικρατήσει και μάλιστα κατά κράτος τη σήμερον ημέρα. Και με δική μας ευθύνη. Για να μην τα ρίχνουμε όλα στην... Coca - Cola...

ΠΕΡΙ ΠΡΟΤΥΠΩΝ η κουβέντα μας με τον φίλο μου τον γερω-δάσκαλο χθες. Ως πότε θα επιμένουμε να προβάλλουμε το πρότυπο της κατανάλωσης και ν' αγνοούμε το πρότυπο της αλληλεγγύης; Μετέωρο το ερώτημά του...

«Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ κρίση μοιάζει σαν να έχεις έναν ασθενή στο Νοσοκομείο, που χρειάζεται αίμα. Και αντί να του δώσεις, του παίρνεις αίμα, για να έχουν απόθεμα οι τράπεζες αίματος», Βάσος Λυσαρίδης. «Γέρων και σοφός. Αντίθετα με κάποιους ξεμωραμένους εν αμαρτίαις γηράσκοντες». Το σχόλιο που έκανε 'ο βοριάς' στη στήλη του '9 μποφόρ' (βλ. εφ. 'Χριστιανική', Πέμπτη 22 Δεκ.).

«ΕΠΑΙΝΟΣ» ΓΙΑ την πεντηκονταετή προσήλωσή του στην ανίχνευση, διάσωση, καταγραφή και παράδοση στις επόμενες γενιές της κρητικής λαϊκής κληρονομιάς, στον και συνεργάτη της εφημερίδας μας δάσκαλο - λαογράφο Σταμάτη Αποστολάκη. Χαιρόμαστε και καμαρώνουμε. Καλή συνέχεια, Σταμάτη.

ΣΤΕΛΛΑ ΚΟΝΙΑΡΗ, ποιήτρια, Ποταμίδα Κισάμου. Σ' ευχαριστώ για τις 'ολόψυχες' και ποιητικές ευχές σου για το 2012. Στέκομαι ιδιαίτερα στους δυο τελευταίους στίχους του ποιήματός σου '2012' που βάζεις σαν προμετωπίδα στην κάρτα σου: 'Χρόνια Πολλά στο πλήρωμα ελευθερωτών της χώρας.../ με βούληση και χρήση ανθρωποκεντρικής ευθύνης'. Καλή και 'καρπερή' χρονιά!

«Ο ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ δάκρυσε. Σηκώθηκε πάλι απάνω, άπλωσε τις απαλάμες του και ξαναείπε την ευχή του αλλιώτικα: Κύριε ο Θεός μου, οίδας ότι ο δούλος σου, Ιωάννης ο απλούς έστιν άξιος και ικανός, ίνα υπό την στέγην αυτού εισέλθης ότι νήπιος υπάρχει, και των τοιούτων εστίν η βασιλεία των ουρανών... Και πάλι δεν κατάλαβε τίποτα ο Γιάννης ο καλότυχος, ο Γιάννης ο Βλογημένος». Από το διήγημα του Φώτη Κόντογλου 'Το βλογημένο μαντρί'.

«Καλή χρονιά! Του είπε./ Τινάχτηκε στον κρότο/ που μόνη της προκάλεσε/ καθώς με το γνωστό επιδέξιο τρόπο/ άνοιξε τη σαμπάνια./ Υστερα σταύρωσε τη βασιλόπιτα:/ Πρώτα το σπίτι, του φτωχού,/ ένα δικό σου, ένα για μένα, τρόμαξε πάλι/ νιώθοντας να την απειλούν/ τα χαραγμένα πελώρια κομμάτια./ Βλέπεις πως όσο λιγοστεύουν οι παρόντες/ μεγαλώνουν οι μερίδες;/ γέλασε με τα χείλη μοναχά./ Τα διαμάντια στο ντεκολτέ/ σκληρά κι αδιάφορα άστραφταν/ την οδύνη των ρυτίδων».
Από το ποίημα 'Πρωτοχρονιά για δύο' της Αγγελικής Σιδερά.

Χαιρετώ σας κι αγαπώ σας!
Χανιώτικα νέα(31.12.2011)

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ

ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ ΠΟΥ ΦΕΥΓΕΙ

Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης«Κάθε πέρισυ και καλύτερα»! Τούτη η ρήση στο μυαλό μου καθώς γράφω το τελευταίο κείμενο της χρονιάς για τη στήλη, περιμένοντας το τέλος ίσως μίας από τις δυσκολότερες χρονιές που έχει ζήσει η ανθρωπότητα από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο κι έπειτα! Κι εύχομαι η παραπάνω ρήση να μην ειπωθεί ούτε με την έλευση του νέου χρόνου αλλά ούτε και κατά τη διάρκεια του έτους 2021!

Βέβαια, ούτε προφήτης ούτε μάντης είμαι, αλλά το 2021 που σε λίγες ώρες θα ανατείλει, έχω την αίσθηση ότι θα αποτελέσει ένα νέο χρονικό σημείο αναφοράς για όλους οι οποίοι το… περιμένουν διακαώς!
Κάνοντας ένα μίνι απολογισμό του 2020 σίγουρα καθένας μας θα θυμηθεί(;) πολλά κενά σημεία, μέρες κουφές, βουβές, άοσμες, άγευστες! Εβδομάδες ολόκληρες που έμοιαζε να ’χει σταματήσει ο χρόνος, ακόμη κι αυτή η γη την περιστροφική της κίνηση!
Βιώσαμε πρωτόγνωρες καταστάσεις εξαιτίας ενός αόρατου αλλά πραγματικού εχθρού που κατάφερε να διαμορφώσει -και εξακολουθει να το κάνει- νέες συνθήκες, νέες πραγματικότητες στην παγκόσμια κοινότητα των ανθρώπων!
Η διαφορά μας ενδεχομένως από τα υπόλοιπα έμβια του πλανήτη είναι αυτή η συνειδητοποίηση της αδυναμίας μας να έχουμε τη δύναμη της ζωής που μας δόθηκε στα δικά μας χέρια!!!
Κι όμως…
Παρόλες τις δυσκολίες μα και τις απώλειες, ο άνθρωπος δεν θα πάψει ποτέ να μάχεται ενόσω ζει και φρονεί!
Αέναη η πάλη του με τα αόρατα και ορατά στοιχειά· μπορεί τελικά να επιβάλλεται και να επιβιώνει στις δύσκολότερες συνθήκες!
…Μια απροσδόκητη και απίστευτη δοκιμασία! Αυτό ζήσαμε και ζούμε!
Οφείλουμε να κρατήσουμε τα θετικά, οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε εντός μας τα ουσιώδη και να αποδιώξουμε τα επουσιώδη, οφείλουμε να διατηρήσουμε την πίστη μας στον άνθρωπο που θα μάχεται για το καλό, για την συνεχιζόμενη πορεία του μέσα στον χρόνο, πάνω σε αυτόν τον πλανήτη που μας δόθηκε για να τον διατηρήσουμε και να τον προσφέρουμε στους επόμενους!
Τούτη η χρονιά που φεύγει, θα πρέπει να μας έχει κάνει ήδη σοφότερους, ωριμότερους με προοπτικές για νέα ξεκινήματα! Καλή χρονιά σε όλους!

Χανιώτικα νέα (Τετάρτη, 30,12.2020)

 

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

ΤΑ ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ ΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ 

Στο πλαίσιο των γενικότερων δράσεων που υλοποιεί το 8ο Δημ. Σχολείο Χανίων, στοχεύοντας στην καλλιέργεια όχι μόνο γνωστικών αλλά και κοινωνικών – συναισθηματικών δεξιοτήτων, η συνομιλία μου, μέσω τηλεδιάσκεψης, με τα παιδιά της Στ2 τάξης για την ποιητική μου συλλογή “Τα χελιδόνια του μοναχού”, που εκδόθηκε πρόσφατα και σε έντυπη μορφή από το Κοινωφελές Ίδρυμα “Αγία Σοφία” και την “Πυξίδα της Πόλης”. Ευλογημένη η ώρα της πρόσκλησης απ’ τον γνωστό για τις ξεχωριστές παιδαγωγικές του πρωτοβουλίες δάσκαλο της τάξης Βαγγέλη Παγωνίδη και τρις ευλογημένη η υλοποίησή της, τη Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου με τη συμπαράσταση του διευθυντή του Σχολείου Νίκου Δόβρου και τη συνεργασία της συντονίστριας Εκπαιδευτικού Έργου Αθηνάς Ντούλια. Έτσι όπως έγινε καλύπτοντας δύο διδακτικές ώρες (κι άλλες να ήταν!) κατά τη διάρκεια των οποίων “έβλεπα” τα παιδιά σε ρόλους χελιδονιών και τα χελιδόνια σε ρόλους παιδιών…

«Τι κοινό γνώρισμα μπορεί να έχουν “τα πλάσματα του Θεού”, όπως είναι τα “χελιδόνια” και ο “μοναχός”;» «Ισχύει για τον ποιητή – δημιουργό αυτό που λένε: ποίηση = λύτρωση = προσευχή = ανάγκη = καταφύγιο;» «Παίζουν κάποιο ρόλο οι αντιθέσεις στη ζωή μας, όπως αυτές που υπάρχουν (χαμόγελο – θάνατος, θάνατος – αιωνιότητα, τραγούδι και ξεψύχισμα) στο ποίημα “Το χαμόγελο του Διάκου”;» «Πώς θα μπορέσουμε να γίνουμε “λαμπεροί άνθρωποι” και να λέμε έστω μια “λαμπερή καλημέρα”;» «Υπάρχει κάποιο μυστικό που χρησιμοποιείτε προκειμένου να γίνουμε κι εμείς ποιητές;» Κάποιες από τις ερωτήσεις που είχαν προετοιμάσει και μου έκαναν τα παιδιά και περίμεναν τις απαντήσεις μου. Για να μείνω μόνο σ’ αυτές και να μην αναφερθώ σε άλλες, αλλά και σε τίποτα άλλο, απ’ όλα τα “θαυμαστά” που συνέβησαν, “κανοναρχούντων” των συναδέλφων μου (πάντα δάσκαλος, που πάει να πει πάντα μαθητής αισθάνομαι) του Βαγγέλη και της Αθηνάς, με τα παιδιά – χελιδόνια που βρέθηκαν να πετούν με “τα χελιδόνια του μοναχού”.

Μετά τις γιορτές να ακολουθήσουν κι άλλες ανάλογες δράσεις με άλλους μαθητές του σχολείου αλλά και με άλλα σχολεία της πόλης μας, η πρόταση που μου έκανε η κυρία Αθηνά, και την οποία, βέβαια αποδέχθηκα. Τιμή μου και χαρά μου, “όσο ζω, αναπνέω και σωφρονώ”, για να θυμηθώ τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, να μπαίνω στις σχολικές τάξεις και να συνομιλώ με τα παιδιά. Σας ευχαριστώ για όλα όσα ένιωσα μαζί σας καλοί μου συνάδελφοι και Εκτάκια του 2ου τμήματος του 8ου Δημ. Σχ. της Πόλης μας!..

ΚΟΡΩΝΟΪ ΚΑ ... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

“Κορωνοϊκά… στα πεταχτά”, κάθε Τρίτη και Παρασκευή, από τις 17 Μαρτίου μέχρι 26 Μαΐου (τ.ε.) για να ακολουθήσουν τα “Μετακορωνοϊκά…” μέχρι τις 23 Ιουνίου. Εξαφάνισή τους για ένα διάστημα και επανεμφάνισή τους στις 13 Νοεμβρίου. Να πάει στον αγύριστο και να μη βρει το δρόμο να ξαναγυρίσει ο καταραμένος ιός, που ‘ρθε στα καλά καθούμενα και τα ‘κανε ρημαδιό. Απαραίτητη προϋπόθεση· Ελπίζουμε περιμένοντας και περιμένουμε ελπίζοντας…

«Περιμένουμε όλοι έναν μάγο, που θα γυρίσει την ταινία πίσω και θα μας ξαναφέρει σε σύμμετρες μέρες ευτυχίας. Ο μάγος αυτός υπάρχει ήδη (κατά τας γραφάς του Τύπου) και τις τελευταίες μέρες του χρόνου θα επισκεφθεί τις φάτνες μας. Ονομάζεται Εμβόλιος και φέρνει μαζί του και δώρα: Pfizer, Moderna και Sinopharm, ενώ AstraZeneca λαμπρά τον οδηγούν!» Ο επίλογος του άρθρου με τίτλο “Κι αν βγω απ’ αυτή τη φυλακή…”, που έγραφε στο τελευταίο φύλλο της εφημ. “ΤΑ ΝΕΑ- ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ” (24-27 Δεκεμβρίου). Και ιδού ο μάγος ήρθε. Για να δούμε τι θα δούμε…

«Άγιος Βασίλης πως θα ‘ρθει, τα δώρα να μας δώσει,/ φοβάται μην τον πιάσουνε και πρόστιμο πληρώσει». «Άγιος Βασίλης έρχεται, χαρά να μας προσφέρει/ το φάρμακο για τον ιό, θέλουμε να μας φέρει»// «Τ’ Άι – Βασίλη ζήτησα μονάχα μία χάρη/ τον άτιμο τον κορωνιό, μακριά να τονε πάρει».
Αγιοβασιλιάτικες και οι τρεις μαντινάδες που μου έστειλε για την στήλη η Νεκταρία Θεοδωρογλάκη. Μαζί με τις ευχές της για καλή χρονιά που και βέβαια είναι και δικές μου.

Χανιώτικα νέα (Τρίτη, 29.12.2020)

ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ Β'

 Από καρδιάς ευχαριστώ, Κωστή Λαγουδιανάκη* \ για όλα όσα έγραψες, με γνώση και μεράκι! 

ΚΩΣΤΗΣ ΛΑΓΟΥΔΙΑΝΑΚΗΣ - "ΤΑ ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ ΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ"

                                                                 Στον αγαπητερό φίλο Βαγγέλη Κακατσάκητη "μεταλαβιά τση ποίησης" μ' αρίφνητες ευχαριστίες 

"Τα χελιδόνια μοναχού" θωρούν τα δυο μου χέρια, 

την άνοιξη τση ποίησης γροικώ και κηλαηδούνε, 

Μαρταπριλομαγιάτικη βιόλα η κάθα λέξη 

απού το Γουτεμβέργιο τον ουρανό φωτίζει. 

"Τα χελιδόνια μοναχού" στση ποίησης την τρούλα
σπερνιάζουνε το πρόσαργο κι όρθρο βαθύ ξυπνούνε
χερουβικό τση ποίησης να ψάλλουνε με σέβος
να μεταλάβει καθαείς τση ποίησης το νάμα.

"Τα χελιδόνια μοναχού" ψηλόρανα πετούνε,
καμπανοτελαλίζουνε ύμνους ευχαριστίας
και φραίνουνε και την καρδιά και την ψυχή συνάμα
με "τ' άρωμα τ' αροσμαρή" Βαγγέλη Κακατσάκη.

 * O δάσκαλος ( ριμαδόρος, κατά δήλωσή του)  Κωστής Λαγουδιανάκης είναι κατά κοινή ομολογία ο κορυφαίος διαλεκτόφωνος σύγχρονος ποιητής της Κρήτης. Το τελευταίο βιβλίο του, (κυκλοφόρησε πρόσφατα)  "Τση Κρήτης η πορπατηξά στη στράτα τσ' ιστορίας" έχει 17.501 κρητόλαλους στίχους!

ΠΟΙΗΣΗ

 ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ; 

Ούτε αγραυλούντες ποιμένες,

ούτε απαστράπτοντες άγγελοι,

ούτε μάγοι με δώρα.

Αδιαπέραστο το σκοτάδι 

στη γέννηση του νέου παιδίου. 

 

Μια προσφυγοπούλα η μάνα του.

Καρπός συνεύρεσης σε μια παλιόβαρκα-

η αμοιβή για τα μεταφορικά 

από την κόλαση στον παράδεισο-  

το τεχθέν βρέφος. 

 Ξημέρωναν Χριστούγεννα…

ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ 

( "Τα χελιδόνια του μοναχού", Κοινωφελές Ίδρυμα "Αγία Σοφία" - "Πυξίδα της Πόλης", Χανιά 2020)

* "Τα χελιδόνια του μοναχού" έχουν φωλιάσει με την έντυπη μορφή τους στα βιβλιοπωλεία, όλης της Ελλάδας από όπου μπορείτε να τα πάρετε.  Όποιος θέλει, ωστόσο,  μπορεί να απευθυνθεί και στο ΊΔΡΥΜΑ "ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ", για το Πρόγραμμα του οποίου "Βοήθεια στο Σπίτι", διατίθεται το βιβλίο. Πληροφορίες:  Μάρκος Σελλιανάκης,  τηλ. 2825071494 και 6970650973

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

Β2 ΤΑΞΗ 2ου ΔΗΜ. ΣΧ. ΧΑΝΙΩΝ 

ΠΑΡΕΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΛΙΚΑΝΖΑΡΟΥΣ

Καλοί μου φίλοι, καλημέρα και Χρόνια πολλά! Χριστούγεννα, μέρα χαράς, έστω και κάτω από δύσκολες συνθήκες, σήμερα… Και με τους καλικάντζαρους ασχολήθηκαν τα παιδιά του Β2 του 2ου Δημ. Σχ. Χανίων, περιμένοντας τα Χριστούγεννα στην ψηφιακή τους τάξη. Βεβαίως με τη δασκάλα τους, τη γνωστή στους αναγνώστες μας και από άλλες εργασίες μαθητών της, Ελένη Ιορδανίδου, σε ρόλο εμψυχώτριας. Καρποί αυτής της ενασχόλησης, εν μέσω πανδημίας, οι υπέροχες εργασίες τους (κείμενα και ζωγραφιές) που φιλοξενούνται στον σημερινό χριστουγεννιάτικο Παιδότοπο. Κατάπολλά τα ευχαριστώ μου, καλή μου συναδέλφισσα και σ’ εσένα και στα Δευτεράκια σου…Χαρούμενα Χριστούγεννα και καλή επάνοδο στην κανονικότητα, όπως την περιμένουμε, καλοί μου φίλοι!

Σας χαιρετώ με αγάπη όλους
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
δάσκαλος

ΚΑΤΙ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ…

 

Παιδιά το καταλάβατε; Η αντίστροφη μέτρηση τελείωσε. Ήρθαν επιτέλους τα Χριστούγεννα που όλοι περιμέναμε με χαρά! Φωτάκια, στολίδια, γιρλάντες και τραγούδια που θα μας κάνουν, ιδίως φέτος που διανύουμε μια πολύ δύσκολη χρονιά, να χαμογελάσουμε και να αισθανθούμε όμορφα. Προσοχή όμως! Κάτι ακούγεται…

 «Βγαίνουν τη νύχτα και γυρνούν και κάνουν χίλιες τρέλες,
στους δρόμους και στα μαγαζιά μπερδεύουν τις ταμπέλες.
Γλιστράνε μες στα σπιτικά από τις καμινάδες
και μαγαρίζουν τα γλυκά που φτιάνουν οι κυράδες.»

(Η Αγέλαστη πολιτεία και οι καλικάντζαροι, Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας )

Είναι μαύροι, βρομεροί

κι όλο με πριόνια κόβουν.

Τι είναι;

                                                                      Αντώνης Μποτωνάκης

Ποιοι είναι αυτοί που κάνουν τόσες σκανδαλιές αυτές τις γιορτινές μέρες; Μα φυσικά οι καλικάντζαροι! Κι επειδή αρέσουν και σε εμάς οι σκανδαλιές και τα πειράγματα, αποφασίσαμε στην ψηφιακή μας τάξη, αφού οι συνθήκες δε μας επιτρέπουν να είμαστε κοντά, να ασχοληθούμε με τους καλικάντζαρους. Τους φανταστήκαμε, τους ζωγραφίσαμε, διαβάσαμε για αυτούς παραμύθια, ακούσαμε τραγούδια και τελικά καταλήξαμε στο συμπέρασμα πως μάλλον όλοι κρύβουμε μέσα μας ένα ζωηρό καλικαντζαράκι, που εμφανίζεται πού και πού και αναστατώνει τον κόσμο.

 

ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΙ

Και το όνομά τους μόνο μας κάνει να χαμογελάμε. Σύμφωνα με τις λαϊκές δοξασίες είναι δαιμόνια που κατοικούν στα έγκατα της γης. Αρχηγός τους είναι ο Μαντρακούκος. Όλο τον χρόνο προσπαθούν με τα πριόνια τους, τα τσεκούρια ακόμη και τα νύχια να κόψουν το δέντρο που τη βαστάει. Λίγο πριν το κόψουν όλο ανεβαίνουν στον πάνω κόσμο. Είναι ήδη Χριστούγεννα.               Μέχρι τα Φώτα αλωνίζουν τη νύχτα κάνοντας σκανδαλιές και πειράζοντας τον κόσμο. Φοβούνται όμως πολύ τη φωτιά και τον παπά. Έτσι, μετά τον αγιασμό των υδάτων τρέχουν σαν τρελοί να φύγουν φωνάζοντας:

Πάμε να φύγουμε

γιατί έρχεται ο Τουρλόπαπας

με την αγιαστούρα του

και με τη βρεχτούρα του.

 Μόλις γυρίσουν πίσω βλέπουν ολόκληρο το δέντρο και ξεκινάνε από την αρχή.

 

 

 

                                           Οι καλικάντζαροι είναι βρομερά πλασματάκια που ζουν κάτω από τη γη. Έχουν πριόνι. Ανεβαίνουν στα σπίτια μας και τα κάνουν άνω κάτω, γιατί είναι σκανταλιάρικα.

Αντώνης Μποτωνάκης

 

Τα Χριστούγεννα έρχονται για 12 μέρες οι καλικάντζαροι. Έχουν μεγάλη μύτη και αυτιά. Έχουν μεγάλα νύχια για να σκάβουν το χώμα και μια μεγάλη ουρά. Όταν είναι κάτω από τη γη σκάβουν το δέντρο για να βγουν, ενώ όταν είναι πάνω στη γη κάνουν σκανδαλιές.

Νίκος Κοντοπυράκης

 

Ο καλικάντζαρος είναι κακός γιατί χαλάει τα Χριστούγεννα. Έχει μεγάλα αυτιά και τσιμπάει.

Ντανίλο Πέτροβιτς

 

Οι καλικάντζαροι είναι βρομεροί και πράσινοι. Έχουν μια μεγάλη μύτη. Κυκλοφορούν μέσα στα σκοτάδια αλλά δεν μπορούν να σας κάνουν κακό.

Κατερίνα Ταρασίδη

 

Οι καλικάντζαροι είναι βρόμικοι και είναι τριχωτοί. Είναι μικροσκοπικοί και τρέχουν γρήγορα.

Κωνσταντίνος Πασιούρας

 

Οι καλικάντζαροι είναι άτακτοι. Τρώνε πολλά γλυκά. Είναι κάτω από τη γη και βγαίνουν στη γη τα Χριστούγεννα. Κάνουν πολλές φάρσες.

Μαρίνα Κολιακουδάκη

 

Οι καλικάντζαροι βγαίνουν κάθε Χριστούγεννα για δώδεκα μέρες και μας τρώνε τα γλυκά. Βγαίνουν κάθε νύχτα και κάνουν σκανδαλιές. Έχουν μεγάλα αυτιά.

Φαίδρα Μαυριγιαννάκη

 

Οι καλικάντζαροι έρχονται τα Χριστούγεννα. Κάνουν σκανταλιές και είναι διαολάκια. Φτύνουν και κατουράνε στις γωνιές. Πειράζουν τους ανθρώπους.

Γιάννης Πελεκανάκης

 

 ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΦΑΙΝΟΜΑΙ…

 

Διαβάσαμε το βιβλίο «Καλικάντζαρος είσαι και φαίνεσαι» του Φ. Μανδηλαρά, και συζητήσαμε πότε γινόμαστε εμείς καλικάντζαροι, πότε δηλαδή κάνουμε σκανδαλιές και αταξίες.

                                                                                   *

 

Καλικάντζαρος είμαι όταν πηγαίνω κρυφά το βράδυ στην τουαλέτα και όταν τρώω στα κρυφά καραμέλες.

 Κατερίνα Ταρασίδη

 

Καλικάντζαρος γίνομαι όταν κλέβω γλυκό από το ψυγείο.

Κωνσταντίνος Πασιούρας

Καλικάντζαρος είμαι όταν τρομάζω τη μαμά μου.

Αντώνης Μποτωνάκης

 

Καλικάντζαρος  είμαι όταν σκορπάω τα παιχνίδια μου σε όλο το σπίτι.

Νίκος Κοντοπυράκης

 

Καλικάντζαρος είμαι όταν  γίνομαι χάλια με το φαγητό.

Φαίδρα Μαυριγιαννάκη

 

Είναι σκανδαλιάρικα

και τρέχουν όλη νύχτα

τρώνε όλα τα γλυκά

κι άμα τα δεις ξενύχτα!

 

 

 

 

Κατερίνα Ταρασίδη

 

 

ΕΥΧΕΣ

Καλά Χριστούγεννα και καλές γιορτές! Υγεία σε όλους!

 Οι μαθητές και η δασκάλα του Β₂ του 2^ου Δημοτικού Δημ. Σχ. Χανίων

 

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ, ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΤΟΝ ΑΠΟΚΟΡΩΝΑ

(ΦΩΤΟ: Χριστούγεννα 2020 στον Τίμιο Σταυρό του Νίππου. Ο παπα - Μιχάλης διαβάζει το Ευαγγέλιο της Γέννησης  (ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΚΙ ΑΛΛΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΦΕΤΙΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
ΣΤΟΝ ΝΙΠΠΟ)

«[…] Το βράδυ κι από νωρίς, ως τη βαθειά νύχτα της παραμονής, τα παιδιά του χωριού και συχνά μεγάλοι και ηλικιωμένοι άνθρωποι γυρίζανε να πούνε τα χριστουγεννιάτικα κάλαντα: “Καλήν εσπέραν άρχοντες, αν είναι ορισμός σας/ Χριστού τη Θείαν Γέννησιν να πω στ’ αρχοντικό σας…”

Γύριζαν από σπίτι σε σπίτι κι έλεγαν μπροστά στις πόρτες τη θεία ιστορία, σαν κήρυγμα και κατήχηση στους χριστιανούς. Τα μικρά παιδιά των σπιτιών μαζεύονταν τότε εκεί, μπροστά στην πόρτα και ακούγανε με περιέργεια και προσοχή τους καλαντολόγους κι οι γιαγιάδες δίπλα τους ακουμπισμένες σε κατσούνια και παραστάτες, σταυροκοπιόντανε στην ιερή διήγηση και συνεχίζανε ύστερα στα εγγονάκια τους την κατήχηση για τα θαυμάσια του Θεού.

[…] Τα μεσάνυχτα χτυπούσε ξαφνικά μέσα στη βαθειά νύχτα η καμπάνα, διπλοκάμπανο, γιατί ήταν μεγάλη γιορτή. Συχνά ένα καμπαναριό έδινε το σύνθημα κι ύστερα ακολουθούσε κι άλλο, κι άλλα κι όλη η νύχτα κι όλη η φύση γέμιζε από καμπάνες, από γλυκιές καμπάνες στα βουνά και στους κάμπους. Τα φώτα ανάβανε σιγά – σιγά στα σπίτια και ξεκινούσαν για την εκκλησία. Φανάρια, λύχνοι, κεριά και πυροφίτιλα. Η πορεία για το Χριστό χρειάζεται πάντα το φως, το φως της πίστης και της αρετής. Η μικρή εκκλησία έλαμπε σε φώτα και το λιβάνι μύριζε τον αέρα της. Και στη μυρωδιά του λιβανιού προστέθηκε τώρα και η μυρωδιά της κασέλας. Τα γιορτινά ρούχα, μάλλινα και τσόχινα, ζιπόνια, σαλβάρια και μιτάνια, μυρίζανε κυπαρίσσι. Οι ψάλτες φυλλομετρούσανε τα ιερά βιβλία στ’ αναλόγιο και τραντάζανε την εκκλησία με τις βουνίσιες φωνές των: “Χριστός γεννάται…”

[…] Μετά την Εκκλησία η σούπα περίμενε στο σπίτι και το οικογενειακό τραπέζι ζέσταινε τη φαμελιά και της έδινε αρχοντιά και ιερότητα. Ο παππούς και η γιαγιά, αν ζούσανε φυσικά, ο πατέρας και η μάνα, τα παιδιά, οι παραδουλεύτρες και οι φαμέγιοι. Όλοι στο ίδιο τραπέζι, όλοι στην ίδια χαρά, όλοι στην ίδια αγάπη. Οι νεκροί ήτανε κι αυτοί παρόντες στο τραπέζι τη μεγάλη τούτη μέρα και παίρνανε το πιάτο τους από τη σπονδή που ‘κανε η μητέρα ή η γιαγιά ρίχνοντας στο θυμιατήρι σούπα, κρασί και κρέας. Πανάρχαια ελληνικά έθιμα που μπήκανε στη χριστιανική μας παράδοση ξεπλύνοντας την ειδωλολατρεία των με λιβάνι κι αγιασμό. Κι ύστερα από το τραπέζι οι επισκέψεις στα σπίτια των Μανόληδων, το ντουκιάνι, οι χοροί οι αρραβώνες και οι γάμοι […]»

Χριστούγεννα στον Αποκόρωνα, εκατό χρόνια πάνω κάτω, πριν… Όπως ο μακαριστός μητροπολίτης ο Άγιος στη λαϊκή συνείδηση Ειρηναίος Γαλανάκης ο Χριστιανός, τα έχει καταγράψει στο ομώνυμο κείμενό του (απ’ αυτό τα παραπάνω αποσπάσματα) που έχει συμπεριληφθεί στο βιβλίο του “Στοχασμοί από την Αγία Σοφία” (Αθήνα, 1991).

ΚΟΡΩΝΟΪΚΑ ... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

 «Σιωπή των ελάτων εντός διστακτικότητας των ομιλιών/ Βήμα αβέβαιο ως ατελέσφορη χειραψία/ ατελέσφορη δημοκρατία ως προϋπόθεση ζωής/ Οι δρόμοι κλειστοί/ Σκεπασμένη αναπνοή, ομιλία, χέρια./ Ακούγεται ο αχός των μαχόμενων τον ιό/ (νοσοκομεία ελλείψεις, τρέξιμο)/ Σε κρατημένη ανάσα ο δήμος/ Καθημερινό δελτίο ειδήσεων με θανάτους/ Χριστούγεννα 2020// Ας ξαναγεννηθεί ο λόγος, ο χρόνος σε συμφωνία με την καρδιά/ Να ξανανθίσει σαν τη μυγδαλιά ο κόσμος, χελιδόνι/ Να σηκωθούν σημαίες, χέρια εδώ κι εκεί./ Να λάμψει η ζωή». “Χριστούγεννα 2020”, ο τίτλος του ποιήματος που έγραψε ο και καλός μου φίλος γιατρός (πνευμονολόγος) – ποιητής Γρηγόρης Γεωργουδάκης. Μένω ιδιαίτερα στην τελευταία φράση: “Να λάμψει η ζωή!” Η ευχή όλων μας τα φετινά “δύσκολα” Χριστούγεννα.

«Χριστούγεννα με κορωνιό, οι φίλοι μακριά μας/ η μοναξιά σαν τον βοριά παγώνει την καρδιά μας».// «Μοναχικά Χριστούγεννα ο κόσμος θα περάσει/ αφού ο ένας δεν μπορεί τον άλλο ν’ αγκαλιάσει».// «Ευχή χριστουγεννιάτικη σ’ ανατολή και δύση/ το θείο βρέφος σ’ όλους μας υγεία να χαρίσει». Η πραγματικότητα ως έχει από την μαντιναδολόγο μας, την Νεκταρία Θεοδωρογλάκη στις σημερινές, βεβαίως Χριστουγεννιάτικες μαντινάδες της.

Χριστούγεννα υπό τον φόβο του κορωνοϊού. Με όλα τα σημαίνοντα και τα σημαινόμενα της φράσης ως έχει. Μα και Χριστούγεννα της βεβαιότητας ότι η πανδημία είναι σε ύφεση και ότι ο εμβολιασμός θα φέρει την ανοσία. Δύο τα κρατούμενα… Συν τις χριστουγεννιάτικες αναμνήσεις μας που δεν μπορεί να τις διαγράψει κανένας κορωνοϊός, καμιά απαγόρευση. Προπάντων αυτές των παιδικών μας χρόνων… Καλά Χριστούγεννα, φίλες και φίλοι!

Χανιώτικα νέα (Παρασκευή, 25.12.2020)

ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ Β

 8ο ΔΗΜ. ΣΧ. ΧΑΝΙΩΝ

ΤΗΛΕΔΙΑΣΚΕΨΗ ΜΕ ΤΟΝ ΠΟΙΗΤΗ ΒΑΓΓΕΛΗ  ΚΑΚΑΤΣΑΚΗ 

Τη Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2020 οι μαθητές του Στ΄2 του 8^ου Δημοτικού Σχολείου Χανίων και ο δάσκαλός τους κ. Β. Παγωνίδης συναντήθηκαν διαδικτυακά με το γνωστό δάσκαλο, και διακεκριμένο λογοτέχνη και ποιητή των Χανίων, Βαγγέλη Κακατσάκη με  αφορμή την έκδοση της νέας ποιητικής του συλλογής, ‘’Τα Χελιδόνια του Μοναχού’’. Η δράση αυτή έγινε στα πλαίσια των γενικότερων δράσεων που υλοποιεί το σχολείο και στοχεύει στην καλλιέργεια όχι μόνο γνωστικών δεξιοτήτων αλλά και κοινωνικο-συναισθηματικών. Οι μαθητές είχαν την ευκαιρία να συνομιλήσουν με τον Δάσκαλο-Λογοτέχνη και Ποιητή, τον δικό μας Βαγγέλη Κακασάκη και να γίνουν μέτοχοι και κοινωνοί μιας ποίησης αγνής, καθαρής, αυθεντικής, έντονα συγκινησιακής, με βαθιά νοήματα, αλληγορίες και σύμβολα που προσφέρει νότες δροσιάς και ευεξίας στην ψυχή του αναγνώστη, ιδιαίτερα τη δύσκολη αυτή περίοδο της υγειονομικής κρίσης που βιώνουμε όλοι. Μια ποίηση γεμάτη εικόνες και βιώματα θρησκευτικού βίου, γεμάτη ψαλμωδίες, πετάγματα χελιδονιών, λαλιές πουλιών κι αρώματα βαρσάμων, βασιλικών και μυρωδιές αροσμαρή που τροφοδοτούν την ψυχή του αναγνώστη με ομορφιά, λυρικότητα, αγαλλίαση και αισθαντικότητα. 

Οι μικροί μαθητές με εμφανή τη χαρά και τον ενθουσιασμό στα πρόσωπά τους εξέφρασαν απορίες και ερωτήσεις στο συγγραφέα, ο οποίος ανταποκρίθηκε ακούραστα με λόγο απλό, παιδαγωγικό, λιτό, γεμάτο αγάπη κι ενδιαφέρον. 

Μια υπέροχη συνάντηση που έδωσε την ευκαιρία να μιλήσουμε για αξίες, παραδόσεις, ήθη και έθιμα, να συνδεθούμε με τις ρίζες και την ιστορία μας και να μοιραστούμε μνήμες του παρελθόντος με έναν άνθρωπο που αποτελεί πραγματικό θησαυρό γνώσεων και κιβωτό μνήμης και βιωμάτων μιας πλούσιας παράδοσης και πολιτισμού. Τα ‘’Χελιδόνια του Μοναχού’’  φώλιασαν στις καρδιές των παιδιών και πυροδότησε τη δημιουργικότητα και φαντασία τους, καθώς η αγνή και καθάρια ποίηση του Βαγγέλη Κακατσάκη με την οποία ήρθαν σε επαφή, τα ενέπνευσε και τα ώθησε να γράψουν κι αυτά με τη σειρά τους στίχους, οι οποίοι μίλησαν στην καρδιά τους, να συνθέσουν τα δικά τους μηνύματα και να εκφραστούν εικαστικά. Μια πραγματικά όμορφη και συγκινητική ποιητική συνάντηση μέθεξης και ψυχικής ανάτασης εμπλαισιωμένη με την ευγενική παρουσία του γλυκού μας Δασκάλου, λογοτέχνη και ποιητή Βαγγέλη Κακατσάκη με το αστείρευτο ταλέντο και έμπνευση και την ατέρμονη αγάπη για το παιδί και τον ΣυνΑΝΘΡΩΠΟ. 

Στην όμορφη αυτή πρωτοβουλία και δράση του 8^ου Δ.Σχ. Χανίων συμμετείχε και η Συντονίστρια Εκπαιδευτικού Έργου, κα Αθηνά Ντούλια που είχε την ευκαιρία να θαυμάσει την ωριμότητα και την ανεπιτήδευτα θετική ανταπόκριση των μικρών μαθητών για την ποίηση, ένα είδος λόγου με απίστευτα σημαντική συμβολή στην πνευματική ευεξία, τη γλωσσική και αισθητική καλλιέργεια του ατόμου. Στο τέλος της δράσης, οι μαθητές ετοίμασαν ένα βίντεο με τα κάλαντα, ως αντίδωρο στο σπουδαίο ποιητή μας για τις όμορφες στιγμές που απόλαυσαν μαζί του τόσο μέσα από το έργο του όσο και στη διάρκεια της συνάντησης.  

Ευχαριστούμε θερμά τον ποιητή και Λογοτέχνη Βαγγέλη Κακατσάκη που ανταποκρίθηκε με θέρμη στο κάλεσμα μας και είχαμε την ευκαιρία να τον απολαύσουμε από κοντά. Μετά τις γιορτές θα ακολουθήσουν ανάλογες δράσεις με τον ποιητή μας και με άλλους μαθητές του σχολείου αλλά και με άλλα σχολεία της πόλης μας, που θα έχουν την τιμή να συνομιλήσουν μαζί του και να ‘’ταξιδέψουν’’ με τα ‘’Χελιδόνια του Μοναχού’’ σε πρωτόγνωρα μονοπάτια του μυαλού και της καρδιάς. Να σημειωθεί ότι αυτή συλλογή έγινε με την ευγενική υποστήριξη της Οικογένειας Γεωργίου Χαρ. Παπαδάκη και τα έσοδα από τις πωλήσεις του διατίθενται για τις ανάγκες του Προγράμματος «Βοήθεια στο Σπίτι» του Κοινωφελούς Ιδρύματος «Αγία Σοφία».

 Από το 8ο Δημ. Σχ. Χανίων

ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ Β

ΕΝΑ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ  ΜΟΥΤΖΟΥΡΗ *

ΤΑ ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ ΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ ΚΑΙ Ο ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ ΓΑΛΑΝΑΚΗΣ

Αγαπητέ Βαγγέλη, καλημέρα και καλά Χριστούγεννα.

Έλαβα τα '' Τα χελιδόνια του μοναχού '', το ωραίο χριστουγεννιάτικο δώρο σου και σε ευχαριστώ πολύ.

Χθες τα διάβασα και τα απόλαυσα.Τα χελιδόνια σου ταιριάζουν με το κλίμα των ημερών, των Χριστουγέννων και έχουν να προσφέρουν πολλά.

 Συγκινήθηκα με τις αναφορές σου στον μακαριστό μητροπολίτη Ειρηναίο Γαλανάκη, τον Παππού της Κρήτης, όπως συνηθίζεις να τον αποκαλείς, και με τη φράση των Γραμμάτων και των Αρμάτων. Και εξηγούμαι.

Ο Ειρηναίος Γαλανάκης, που  με τιμούσε με τη φιλία του, μου είχε δώσει κάποιες ... εντολές. Δύο από αυτές ήταν: 'Πρόεδρε, όλοι όσοι ασχολήθηκαν με την καταγραφή των ριζίτικων τραγουδιών κατάγονταν από το Σέλινο, εκτός από έναν. Θέλω να κάνεις κάτι για τους ανθρώπους αυτούς'. 'Πρόεδρε, το Σέλινο είναι η επαρχία των Γραμμάτων και των Αρμάτων. Θέλω να κάνεις κάτι για το Σέλινο των Γραμμάτων και των Αρμάτων'. Και οι δύο ... εντολές έγιναν πράξεις.

 Η υλοποίηση της πρώτης ... εντολής ήταν το δεύτερο συνέδριο για το ριζίτικο τραγούδι, που οργάνωσε το Κέντρο Κρητικής Λογοτεχνίας, σε συνεργασία με τον Δήμο Πλατανιά το 2016 στους Λάκκους και τα Καράνου.  Το συνέδριο ετοιμαζόταν να γίνει στην Παλιόχωρα αλλά για διάφορους λόγους δεν έγινε εεκεί και έγινε την επόμενη χρονιά στους Λάκκους και τα Καράνου.

 Η υλοποίηση της δεύτερης εντολής ήταν το Συνέδριο, που οργάνωσε η ΙΛΑΕΚ στο Ροδοβάνι Σελίνου, με θέμα 'Το Σέλινο των Αρμάτων και των Γραμμάτων' καθώς και τα άλλα δύο, που ακολούθησαν, με τον ίδιο τίτλο στην Παλιόχωρα και την Κάντανο.

 Επίσης η αναφορά που κάνεις για την παρέμβαση του Δεσπότη σε συνέδριο για τον Καζαντζάκη έγινε στο Δημαρχείο Χανίων, στο πρώτο διεθνές συνέδριο για τον Νίκο Καζαντζάκη και το έργο του,  που είχαν οργανώσει, το 1997, ο Σύνδεσμος Φιλολόγων Ν. Χανίων, το Πανεπιστήμιο Κρήτης, ο Δήμος Χανίων και η Εταιρεία Φίλων Νίκου Καζαντζάκη.

Στο συνέδριο εκείνο είχα ανακοίνωση με θέμα '' Οι δάσκαλοι στα μυθιστορήματα του Νίκου Καζαντζάκη''.

Ο Δεσπότης, μόλις τελείωσα την ανακοίνωσή μου, ήλθε στο βήμα και είπε "Πρόεδρε, θέλω την επόμενη φορά να μιλήσεις για τους παπάδες στο έργο του Καζαντζάκη''. 

Και στη συνέχεια μίλησε, χωρίς χειρόγραφο, για ... το πουλί πάνω από την Άβυσσο. Το κείμενό του απομαγνητοφωνήθηκε και εντάχθηκε στα πρακτικά του συνεδρίου.

Αγαπητέ Βαγγέλη, η φλυαρία μου ας θεωρηθεί ένα πολύ μικρό μνημόσυνο του μεγάλου Ποιμενάρχη και Οραματιστή Ειρηναίου Γαλανάκη.

Με ευχαριστίες,  αγάπη και εκτίμηση

Κώστας Μουτζούρης

* Ο φιλόλογος  Κώστας Μουτζούρης είναι πρόεδρος του Κέντρου Κρητικής Λογοτεχνίας, πρώην πρόεδρος του Συνδέσμου Φιλολόγων του Ν. Χανίων και επίσης πρώην πρόεδρος της Ιστορικής Λαογραφικής Εταιρείας Κρήτης, Η προσφορά του στο πολιτισμικό γίγνεσθαι του τόπου μας ανεκτίμητη. Τιμή και χαρά για μένα τα όσα αναφέρει  για ΤΑ ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ ΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ, στο κείμενο που μου έστειλε ηλεκτρονικά τις προάλλες (19 Δεκεμβρίου 2020).Ιδιαίτερα ενδιαφέροντα τα που γράφει για τον μακαριστό μητροπολίτη Ειρηναίο Γαλανάκη, τον Άγιο, στη λαϊκή συνείδηση. Ειρηναίο τον Χριστιανό.