ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ Β

 "ΤΑ ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ ΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ" ΠΕΤΟΥΝ ΟΜΟΡΦΑ

 

Γράφει ο Σήφης Πετράκης

Έφθασαν στα χέρια μου τα χελιδόνια που όμορφα πετούν πάνω από τον τρούλο της εκκλησίας ανάμεσα στον Σταυρό.

Βαγγέλη σε ευχαριστώ για την όμορφη αφιέρωση και εγώ σε χαιρετώ και σ’αγαπώ Ασηγωνιώτικα.

Πανέμορφο το εξώφυλλο και ταιριάζει απόλυτα μόνο σε ποιητική συλλογή, και βέβαια στα δικά σου ποιήματα.

Συγκινητική η αφιέρωση στα εγγονάκια σου!

Ο Βαγγέλης Κακατσάκης είναι, και ως φαίνεται θα παραμείνει, μία πνευματική καντουνάδα στα Χανιά, και όχι μόνο. Η νέα του ποιητική συλλογή έρχεται μαζί με τα έργα που έχουν προηγηθεί να το επιβεβαιώσουν!

Από τον τίτλο και των θεμάτων της συλλογής φαίνεται καθαρά πως ο Β.Κ. κάποια εποχή ήταν κοντά στη μοναστηριακή κοινότητα. Εξάλλου το έχει πει πως κάποια χρόνια της ζωής του ήταν κοντά στο Γέρο Δεσπότη μας.

Από τα ποιήματα διάλεξα το “Ο Γυμνός Άγιος”
«Όντας ωστόσο, στο εκκλησάκι του
κάτω από τη σκιά ενός θεόρατου πλάτανου
δίπλα σε μια αστείρευτη γάργαρη πηγή,
καταμεσής στην πλατεία του χωριού»

Βαγγέλη ο Αλωνιώτικος αυτός πλάτανος, μου θύμισε πολλά. Πέρασα κι εγώ στη σκιά του όμορφα καλοκαίρια και έχω ανάψει αρκετά κεριά στη χάρη του Άη Νούφρη με τα μακριά γένια.

Θυμάμαι με αγάπη έναν ταπεινό και ήρεμο γεράκο να κάθεται κάτω από τον πλάτανο και να σκαλίζει ατέλειωτες ώρες ξύλινους φελλούς που τους έβαζαν οι γυναίκες. Είχε και αυτός το ίδιο όνομα και δεν πιστεύω πως η Αγιώτης τους διέφεραν πολύ. Η πρώτη ύλη για τους φελλούς ήταν τα πλατάνια που στις Αλώνες βρίσκονταν σε αφθονία, γιατί τα ποτίζει το νερό που κατέβαινε από τ’ Άγιο Πνεύμα.

Από την σκιά του πλατάνου ξεκίνησε και ο γνωστός στρατιωτικός παπάς Λευτέρης Νουφράκης για να πάει στην Αγιά Σοφιά της Κωνσταντινούπολης το 1919 και να συνεχίσει την λειτουργία από κει που διακόπηκε το 1453 λόγω της Άλωσης της Πόλης.
Και τα 60 ποιήματα της συλλογής του Β.Κ. έχουν βαθιά και πλούσια νοήματα.

«Όσο αγαπώ τον Θεό
τόσο Τον γνωρίζω
κι όσο Τον γνωρίζω
τόσο πολύ Τον αγαπώ»

Και στο ποίημα «Αγγελία»:

«Μαζί τ’ αηδόνια με τις καρακάξες
στο ίδιο δάσος,
σε κοινό μουσικό πρόγραμμα
δίχως μαέστρο»

Συναρπαστικό το ποίημα για τον Καζαντζάκη:

«Πεθαίνεις κάθε μέρα, γεννιόσουν κάθε μέρα
αρνιόσουν ό,τι είχες κάθε μέ΄ρα
Δε ζύγιζες, δε μετρούσες, δε βολευόσουν,
ακολουθούσες το δικό σου χτυποκάρδι,
κοίταζες το φόβο κατάματα
κι αυτός φοβόταν κι έφευγε…»

Πολλά από τα ποιήματα του Β.Κ. δείχνουν άξιο τεχνίτη της πένας, και έναν ευαίσθητο άνθρωπο. Τα ποιήματά του είναι καλοδουλεμένα και διαθέτουν άψογους στίχους, με ένα βαθυστόχαστο συμβολισμό.
Βαγγέλη σου εύχομαι υγεία και για την επόμενη συλλογή.

Χανιώτικα νέα (Πέμπτη, 3 Δεκεμβρίου 2020)