ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ...

ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΕΝΝΑΤΑΙ

Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης

Παραμονές…Περιμένω…Παραμένω… Ένα παιδί που έλεγε τα κάλαντα, λίαν πρωί, μ’ ένα τριγωνάκι και τον φίλο του, κτυπώντας τις πόρτες και τα κουδούνια σε γειτονιές “σ’ ανήλιαγα στενά” και σπίτια χαμηλά που οι νοικοκυραίοι τους άνοιγαν -στο συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστό τους- τις πόρτες τους! Αγουροξυπνημένοι κάποιοι, και μικρά παιδάκια φορώντας ακόμη τα πυτζαμάκια τους, κάποια από αυτά κρατώντας τ’ αγαπημένα τους κουκλάκια στα χέρια! Να μας κοιτούν μ’ ολάνοιχτα τα μάτια, κι εμείς με φωνή δυναμωμένη να αναγγέλουμε τον ερχομό Του!

«Χριστός γεννάται σήμερον εν Βηθλεέμ τη πόλει»!!!
Αξημέρωτα, μας έβρισκε το πρώτο φως στους δρόμους· σε μια επαναλαμβανόμενη συνήθεια που κάθε χρόνο την ξεκινούσαμε δειλά – δειλά, μα καθώς ο πρωινός Δεκεμβριάτικος αέρας μας ακούμπαγε τα πρόσωπα, γρηγορεύαμε τα βήματα, απελευθερώναμε τις φωνές μας και προχωρούσαμε και σε άλλες γειτονιές τριγύρω απ’ τη δική μας, και σε όσες περισσότερες μπορούσαμε, μη μας πιάσει το μεσημέρι!
Μακρινός ο απόηχος φωνών που εύχονται χαμογελαστά «Και του χρόνου, χρόνια πολλά», ειδικά τούτες τις ημέρες! “Αναμεμιγμένες” στις εικόνες – αναμνήσεις αλλιώτικων εποχών!
…Παραμονές της εορτής των Χριστουγέννων!
Ο Χριστός θα γεννηθεί!
Τούτη η αναμονή και προσμονή! Πέρα και μονάχη απαντοχή για πολλούς!
Και τούτα τα Χριστούγεννα, φέρνω στο νου όλους εκείνους που ζουν πια στους μακρινούς τόπους!
Γιαγιάδες και παππούδες, συγγενείς, φίλους και γνωστούς, έναν έναν και μία μία ξεχωριστά!
[Ζω και μαζί τους έως που θα ξανασυναντηθούμε…].
«Χαρά και μύρο της ζωής μου η μνήμη των ωρών…», έγραφε ο Αλεξανδρινός ποιητής!
Λόγια ταιριαστά τούτες τις δύσκολες εποχές, τις μετέωρες στον “άχρονο χρόνο” ημέρες που χρειαζόμαστε όσο ποτέ άλλοτε να προστρέξουμε σε εκείνα που μας δόθηκαν, που δεν πρέπει να αγνοούμε· στα αληθινά έχω την γνώμη!
Και φέτος που οι φωνές των παιδιών δεν θα ψάλλουν κάλαντα, μην σκιαχτείτε!
Ο Χριστός θα γεννηθεί!
Τούτη η αλήθεια των ημερών!

Χανιώτικα νέα (Τετάρτη, 23.12.2020)