ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ Β

 

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ:

Η ΧΑΡΑ ΝΑ ΦΥΤΕΥΟΥΜΕ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑ\  Η ΕΥΛΟΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ΧΑΡΙΖΟΥΜΕ

Σ΄ αυτό το δίστιχο χωρεί το νόημα ολάκερου του βίου του ανθρώπινου...  Γιούλα Κανιτσάκη

(Και στη σελίδα μου, μέσω του ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ μου, όπως κάνω, σχεδόν πάντα, η αγαπητική προσέγγιση που έκανε πριν από καιρό στη δική της σελίδα η φιλόλογος - λογοτέχνις Γιούλα Κανιτσάκη στα ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ ΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ. Και πάλι και πολλάκις ευχαριστώ από καρδιάς, Γιούλα!  Β.Θ.Κ.) 

[… ] Και κάπως έτσι περιδιαβαίνοντας τις σελίδες της καινούργιας ποιητικής συλλογής –τώρα και σε έντυπη έκδοση- του κύριου Βαγγέλη Κακατσάκη «Τα χελιδόνια του μοναχού» συναπάντησα ετούτο εδώ το ποίημα. «Ο ευλογημένος τριανταφυλλώνας». Και η ματιά μου καθηλώθηκε. Αναρωτιέμαι…

Ίσως γιατί σ’ αυτό το τελευταίο δίστιχο χωρεί θαρρώ, το νόημα ολάκερο του βίου του ανθρώπινου. Εκεί ψάξε το, ανήσυχε αναζητητή…

Και πρώτα απ’ όλα, στον μόχθο τον σκληρό του δημιουργού. Στα χέρια της μάνας που ζυμώνει το ψωμί. Και του μοναχού που αναθρέφει το τριαντάφυλλο. Και του ποιητή που γράφει την ψυχή του!

Και έπειτα στο μοίρασμα. Στην προσφορά. Στο να χαρίζεις απλόχερα το πλάσμα των χεριών σου σ’ αυτούς που γνοιάζεσαι. Σε φίλους καρδιακούς, μα και σε αγνώστους μακρινούς.

Και αυτά τα δύο, Δημιουργία και Προσφορά, σύγκαιρα να τα παντρεύεις με την Χαρά και την Αγάπη.

Α, ναι! Κάπου εκεί θα πρέπει να βρίσκεται το μεγάλο το μυστικό! Στα μικρά και καθημερινά και σπουδαία συνάμα. Να, σ’ ένα ματσάκι μυρωδάτο στο χέρι, βασιλικό, μεγαλωμένο με τρυφεράδα στην γλάστρα της αυλής του.

Σας ευχαριστούμε πολύ κύριε Βαγγέλη, δάσκαλε του νου και της ψυχής μας για το εξαίρετο δώρο σας. Από καρδιάς καλά ταξίδια στα χελιδόνια σας ευχόμεθα!