ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ

Τ' ΟΝΕΙΡΟ ΤΗΣ ΜΑΡΙΤΑΣ ΚΙ ΕΝΑ ΑΚΟΜΗ ΟΝΕΙΡΟ

Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης 

«Να μεταφράσω Άμλετ, μια μέρα» ονειρεύεται και χαμογελά η Μαρίτα! Δέκα και τριών χρονών, ολοδροσιά και χάρη κοράσι τούτης της εποχής!

Πόσες πολλές Μαρίτες χρειαζόμαστε, να τις θωρούμε να μας χαμογελούν, να μας μιλούν και να ακούμε γάργαρο νερό τα λόγια τους, να νιώθουμε πως άνθρωποι εξακολουθούν και κατοικούν σε τούτον εδώ τον κόσμο!

«Αν επικεντρωθούμε στη γνώση, τα βιβλία και τα θρανία, ίσως αντιληφθούμε ότι αυτός είναι ο τρόπος για να δώσουμε τη νέα μας μάχη για την ελευθερία, ακόμη και απέναντι στην πανδημία», μας λέει η Μαρίτα Δατσέρη από το Ηράκλειο. Με όνειρο, με ελπίδα αλλά κυρίως με λογισμό μιλά στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, και επεξηγεί ότι η «η γνώση και το γράψιμο κατάφεραν να την κάνουν να νιώσει ελεύθερη»!

Κι έχω την αίσθηση ότι τούτη η προτροπή κρύβεται πίσω από τα λόγια της: να καταφέρουμε να ξεφύγουμε από τα τετριμμένα που συνηθίσαμε· την ψηφιακή πραγματικότητα, τα video games και την αποχαύνωση -νέων και όχι μόνο- μπροστά σε όλων των ειδών τις οθόνες!

…Και ακόμη σκέφτομαι πως και αυτό το κορίτσι-εν μέσω όλων των αντίθετων ανέμων- είναι από τα πρότυπα που πολύ χρειαζόμαστε: μία 13χρονη νικήτρια ενός Παγκόσμιου Διαγωνισμού Λογοτεχνίας!

Σε τούτα τα πρότυπα οφείλουμε να εστιάζουμε και να εξηγούμε και στα παιδιά μας τους λόγους της αξίας κι αξιοσύνης τους, κυρίως τις διαφορές τους από των προτύπων που μας λανσάρονται, οι τηλεπερσόνες των παντός είδους ριάλιτι που παίζουν στις τηλεοθόνες!

Τούτων των προτύπων να αναμεταδίδουμε τα λόγια, να απλωθούν και να μας σηκώσουν λίγο ψηλότερα, να μας απογειώσουν πολύ ψηλότερα από τις άναρθρες κραυγές των greeklish και των λοιπών!

Αυτό το δικό μου τ’ όνειρο!

Σημ.: Η Μαρίτα Δατσέρη πήρε μέρος στον 17ο Παγκόσμιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό, που προκήρυξε η Ένωση Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος με αφορμή τον εορτασμό των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση! Στον εν λόγω διαγωνισμό έλαβαν μέρος και πάρα πολλά άλλα παιδιά απ’ όλη την Ελλάδα! Και όλα τους ήταν εξίσου νικητές!

https://www.haniotika-nea.gr/t-oneiro-tis-maritas-ki-ena-akomi-oneiro/

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ, ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

 Η ΦΩΤΕΙΝΗ ΣΕΓΡΕΔΑΚΗ ΣΕ ΡΟΛΟ " ΟΙΝΟΧΟΟΥ" 

«Ο πανάρχαιος βράχος στην άκρη του γιαλού,/ ερωτεύτηκε παράφορα τον δυναμικό κυματισμό/ και το εξέφραζε μ’ ενθουσιασμό!/ Σε όλους// Η αλισάχνη, πικράθηκε πολύ, και παραπονέθηκε./ -Μα γιατί; Εγώ δεν σταματώ ποτέ,/ να γεμίζω κάτασπρα γιασεμάκια/ τις μικρές σου κοιλότητες…/ Ολοχρονίς! Στιγμή διαφεύγω από πάνω σου κι όμως, ποτέ δεν ενθουσιάστηκες με μένα, όπως με το κύμα.// – Ναι, αλλά εκείνο, μου φέρνει όλα τα μυστικά/ από το πιο μακρινό και το πιο βαθύ πέλαγος,/ και τα σκορπίζει άσωτα στις κορφές μου…// Κατάλαβε με…» Το ποίημα «Έρωτας πελαγίσιος!..» της Φωτεινής Εμμ. Σεγρεδάκη από την ποιητική της συλλογή “Οινοχόος…” που κυκλοφόρησε πρόσφατα στα “Χανιώτικα νέα”.

Ένα από τα 60 ποιήματα της εν λόγω ποιητικής συλλογής της φίλης μου, της φωτεινής Φωτεινής, όπως μου αρέσει να την αποκαλώ, το παραπάνω. Μια απ’ τις μικρές ιστορίες της που έγιναν στον αργαλειό της ποιήματα. Ένα τυχαίο δείγμα του γνωστού στους αναγνώστες της (τακτική αρθρογράφος των “Χ.ν.” από το 1989 και της εφημερίδας “Νέοι Ορίζοντες” της Κισσάμου), σεγρεδάκειου ύφους που αντανακλά, το γνωστό στην Κίσσαμο πόλη αλλά και ευρύτερα, σεγρεδάκειο ήθος. Εξομολόγηση: Να προτάξω σε τούτη τη στάση, το πρώτο ποίημα της συλλογής, τον τίτλο του οποίου πήρε, η σκέψη μου, με το που το διάβασα. Για έναν Κισσαμίτη Ντελικανή, «ωραίο ως Έλληνα» ο λόγος. Ωστόσο, άλλαξα γρήγορα γνώμη. Στα χέρια της Φωτεινής το γεμάτο κόκκινο, κισαμίτικο κρασί ψιλοδουλεμένο τάσι, του εξωφύλλου, άλλωστε… Η “Οινοχόος…” λοιπόν, κι όχι ο “Οινοχόος”… Να πιούμε απ’ την ποίηση της όλες και όλοι!

Χάρηκα “χαράν μεγάλην, σφόδρα”, όταν έφτασε στα χέρια μου η ποιητική συλλογή της φίλης μου, φίλης ζωής, Φωτεινής Σεγρεδάκη “Οινοχόος…”, με το που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τα “Χανιώτικα νέα”. Γειτόνισσα μου για 17 χρόνια στην τρίτη σελίδα της εφημερίδας μας η και ξεχωριστή αυτή πνευματική δημιουργός του τόπου μας- “Εύφημες μνείες” η δική μου στήλη τότε “Αφορμές” η δική της, που τη συνεχίζει. Σ’ ευχαριστώ από καρδιάς, φωτεινή Φωτεινή! Και για την αγάπη σου, όπως και στην αφιέρωση σου την εκφράζεις, δημόσια Σ’ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ! Τα που έγραψα στο ιστολόγιο μου προ ημερών (petaxta.blogspot.com, 14 Ιουνίου) με το που έφτασε στα χέρια μου το ιδιαίτερα επιμελημένο 112 σελίδων βιβλίο της που προλογίζεται από την επίσης Κισσαμίτισσα, γνωστή φιλόλογο – συγγραφέα Μάχη Χουρδάκη κι έχει στο οπισθόφυλλο ένα λίαν αγαπητικό σημείωμα γι’ αυτήν, του ιδρυτή των “Χανιώτικων νέων” Γιάννη Γαρεδάκη. Όλοι όσοι σε γνωρίζουμε χαρήκαμε κι όλοι όσοι θα σε γνωρίσουν ως ποιήτρια θα χαρούν, Φωτεινή, συμπληρώνω. Και γιατί είναι εκτός των άλλων και “παραμυθίας” ανάγνωσμα η ποίηση σου, όπως σου έγραψα στο υστερόγραφο παραθέτοντας το σχετικό ποίημα.

Αφιερωμένη στην οικογένεια της, «αλλά και σε όσους εκφράζονται ακολουθώντας κυρίως την καρδιά…» η “Οινοχόος”. «Έρωτας είναι. Έ-ρω-ντας!!!», «Πώς το καθημερινό αγγίζει Ιερότητα και “ιεροποιείται”», «Θλίψη η Αγιογραφούσα», «“Χειροποίητη” δέλτος αισθημάτων», «Στου λυρισμού την αγκαλιά η αγάπη αποκοιμήθη και «Παλίμψηστες Αναφορές» οι τίτλοι των έξι ενοτήτων της. Γνωστή απ’ την αρθρογραφία της η γλωσσοπλαστική δεινότητα της Φωτεινής που στην ποίηση βρίσκει τα πλατιά της. Ο Έρωντας (αυτό το “νι” που κουδουνίζει ανάμεσα στο “ω” και στο “τ” με τρελαίνει) των προσώπων και των πραγμάτων, η πίστη στον Θεό και στον άνθρωπο, και πάνω απ’ όλα η Ευθύνη ως ενσυναίσθηση, οι αφετηρίες της. Καμιά αμφιβολία η Φωτεινή ότι θα βοηθήσει με τα ποιήματα της τους ανθρώπους ν’ αλλάξουν για ν’ αγωνιστούν στη συνέχεια αυτοί με τη σειρά τους ν’ αλλάξουν τον κόσμο! Κι αν ξέρει να χρησιμοποιεί συγκινησιακά την ποίηση σε βαθμό υπέρτατο… Κι αν ξέρει να καλεί τον αναγνώστη της, τον όποιο αναγνώστη της, μιλώντας απλά σ’ έναν διάλογο διαρκείας…

«- Ο θεός είναι Πανταχού Παρών!/ – Πανταχού Παρών, όμως, Αόρατος!…/ – Αόρατος; Τι λες; Εγώ τον έχω δει!/ – Τον είδες; Αλήθεια; Πότε; Πού; Πώς;/ – Ήταν μια τρυφερή και πανέμορφη χελιδόνα,/ που έσκυβε με το ράμφος της γεμάτο τροφή,/ πάνω από τους νεοσσούς της…// Μια «πτερόεσσα θεά!» Το ποίημα της Φωτεινής Σεγρεδάκη «Ο Θεός Είναι Αόρατος!» Περί ιεροποίησης της καθημερινότητας ο λόγος…

https://www.haniotika-nea.gr/i-foteini-segredaki-se-rolo-oinochooy/

Χανιώτικα νέα (Τρίτη, 29.6.2021) 

ΧΡΥΣΑ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΙ ΣΤΕΦΑΝΟΣ, ΒΙΟΙ ΑΝΤΙΘΕΤΟΙ

Γράφει η Χρύσα Κακατσάκη

Δυνατές συγκινήσεις πρόσφερε η προηγούμενη βδομάδα στους λάτρεις των σπορ, τόσο με τη νεκρανάσταση του Δανού ποδοσφαιριστή όσο και με το φημισμένο τουρνουά τένις με τις δύο ελληνικές συμμετοχές. Αναμφισβήτητος βέβαια πρωταγωνιστής ο Στέφανος Τσιτσιπάς, τη νίκη του οποίου περίμεναν φίλαθλοι και μη για μια ανάσα εθνικής ανάτασης.

Την ίδια μέρα της Κυριακής ο έτερος διεθνής σούπερ σταρ πήρε πάνω του για ακόμη μία φορά την επικράτηση της ομάδας του.

Ο Γιάννης και ο Στέφανος το μόνο κοινό σημείο που έχουν είναι οι υψηλές διακρίσεις και ό,τι αυτές συνεπάγονται: υπέρογκες αμοιβές, διαφημιστικά, εξώφυλλα κ.λπ. Ολα τα υπόλοιπα, όπως η πορεία ζωής, η φύση των αθλημάτων τους, νοοτροπίες και συμπεριφορές είναι εντελώς διαφορετικά. Ο πρώτος προτού έρθουν τα απανωτά τρίποντα της επιτυχίας ήταν για τους περισσότερους ο «σκυλάραπας» που πουλούσε ρολόγια για να επιβιώσει. Ο δεύτερος όχι μόνο γεννήθηκε λευκός και δεν δέχτηκε ποτέ ρατσιστικά σχόλια, αλλά και από γονείς που υπήρξαν επαγγελματίες τενίστες και επομένως κληρονόμησε το DNA της ρακέτας.

Ο πρώτος περνώντας από το ξεθωριασμένο παρκέ του Φιλαθλητικού στο απαστράπτον των Μιλγουόκι Μπακς απάντησε με τον καλύτερο τρόπο στη ΝΔ και στον Βελόπουλο που θα έδιναν το επίδομα παιδιού μόνο στις ελληνικές οικογένειες. Ο δεύτερος πέρασε την παιδική ηλικία και την εφηβεία του ταξιδεύοντας ανά τον κόσμο, πιστεύοντας από μικρός ότι είναι φτιαγμένος από τα υλικά της αριστείας. Μια αυτοπεποίθηση που συνορεύει υποχρεωτικά με την έπαρση, όταν η μοναξιά του ατομικού σπορ δεν σου επιτρέπει να κρύβεσαι ή να αναζητάς βοήθεια από την ομάδα.

Συλλογικό και λαϊκό το μπάσκετ, σε αντίθεση με το ελιτίστικο τένις, ωστόσο και τα δύο εμπεριέχουν μια σημειολογία πολέμου. Αποκλεισμός, προέλαση, έφοδος, στρατηγική, συγκρούσεις και ιαχές για σώματα που πρέπει συνεχώς να αποδεικνύουν ότι δεν έχουν περιορισμένες αλλά άπειρες δυνατότητες. Οι οπαδοί αρέσκονται σε αυτούς τους κώδικες πολέμου, αλλά οι φίλαθλοι υποκλίνονται όταν τη θέση στη ρητορική μίσους των τυφλωμένων οπαδών παίρνουν η ωριμότητα και η αξιοπρέπεια. «Δεν θα αφήσουμε τα αρνητικά σχόλια να αλλάξουν αυτή την οικογένεια και την αγάπη μας για τη χώρα στην οποία μεγαλώσαμε» έγραψε ο Γιάννης στον λογαριασμό του, υπερασπιζόμενος τον «πίθηκο» αδερφό του Θανάση.

Ο Αντετοκούνμπο έχοντας βιώσει τη φτώχεια έστελνε είδη πρώτης ανάγκης στους πληγέντες από την κακοκαιρία κατοίκους της Καρδίτσας και μοίραζε διακριτικά κούτες με τρόφιμα στα Σεπόλια, τη γειτονιά όπου μεγάλωσε, την ίδια εποχή που ο Στ. Τσιτσιπάς παραπονιόταν επειδή στην Ελλάδα δεν έχουμε Harrods και πήγαινε να ψωνίσει απ’ αυτά στο Ντουμπάι εν μέσω πανδημίας. Αλλά και ο πατριωτισμός τους εκφράζεται αλλιώτικα. Ο Τσιτσιπάς ανεβάζει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τσιτάτα του αριστοκράτη Πλάτωνα και ο Αντετοκούνμπο αρνείται να υπογράψει αυτόγραφο πάνω στη σημαία, γιατί δεν πιστεύει σαν τον Πάγκαλο ότι είναι ένα πανί που το παίρνει ο αέρας.

Συμπερασματικά, ο Τσιτσιπάς θεωρεί πως δικαιούται την κορυφή, ο Αντετοκούνμπο πασχίζει να αποδείξει ότι την αξίζει. Γι’ αυτό και ο Στέφανος δικαιούται το χειροκρότημά μας για τις επιδόσεις του αλλά ο Γιάννης αξίζει τον θαυμασμό μας για την εν γένει στάση του.

Αναδημοσίευση από: Documentonews.gr

 https://www.pancreta.gr/voices.php?p=26128

ΠΟΙΗΣΗ

ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ

Σ’ ένα από τα δώματα του ουρανού-

πάντα, πάντως, διαφορετικό 

και σε διαφορετική ημερομηνία- 

συναθροίζονται στην ετήσια συνάντησή των, 

μαζί με όλους τους γνωστούς αγίους, 

και οι άγνωστοι στους ανθρώπους άγιοι.

Έρχεται και ο ίδιος αυτοπροσώπως ο Θεός,

με τη μορφή ενός σεβάσμιου παππούλη. 

χωρίς τη συνοδεία των αγγέλων Του 

κι ακούει το ανθρώπινο παράπονό των.

Τι δεν έχουν αξιωθεί αυτοί 

έστω μια μνεία του ονόματός των 

στα συναξάρια της Εκκλησίας… 

ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ 

(" ΤΑ ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ ΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ" , Β΄ΕΚΔΟΣΗ, Χανιά 2020)

https://www.facebook.com/kakatsakes/posts/10219768015767052?notif_id=1624784727149212&notif_t=feedback_reaction_generic&ref=notif

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

 ΔΗΜ. ΣΧ. ΓΡΑΜΒΟΥΣΑΣ ΚΙΣΑΜΟΥ

ΒΙΒΛΙΑ ΣΕ ΡΟΔΕΣ - ΤΑΞΙΔΙ ΓΕΥΣΕΩΝ

Καλοί μου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο και καλό Καλοκαίρι!

Για ένα ξεχωριστό ταξίδι, ένα “ταξίδι γεύσεων”, που έγινε με... “Βιβλία σε ρόδες” ο λόγος, με κείμενα και ζωγραφιές, στον σημερινό Παιδότοπο, με τον οποίο αποχαιρετούμε τη φετινή δύσκολη σχολική χρονιά. “Ταξιδευτές”, τα γνωστά, και από άλλες εξαιρετικές εργασίες τους που φιλοξενήθηκαν στη στήλη, παιδιά του Δημ. Σχ. Γραμβούσας Κισσάμου με οδηγούς τις δασκάλες τους. Με συντονίστρια την ιδιαίτερα γνωστή στους αναγνώστες του Παιδότοπου, διευθύντριά τους, από εργασίες μαθητών της και στο Δημ. Σχ. Κεραμειών και στο 2ο Δημ. Σχ. Χανίων, εκ Δροσάτου Κιλκίς ορμώμενη Βασιλική Χαραλαμπίδου, που ειρήσθω εν παρόδω, ύστερα από 14 χρόνια παραμονής στα Χανιά, πήρε μετάθεση για τα μέρη της. Πάντα ωραία ως Ελληνίδα Δασκάλα, Βασιλική Χαραλαμπίδου! 

Δεν το συζητώ ότι θα περιμένω εργασίες των μαθητών σου και από το νέο σχολειό σου, αυτό της Νέας Σάντας Κιλκίς, τη νέα σχολική χρονιά, καλή μου συναδέλφισσα!

Σας χαιρετώ με αγάπη όλους μαθητές και δασκάλους 

και σας εύχομαι καλό Καλοκαίρι!

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Σημείωση: Και βέβαια ο Παιδότοπος, όπως κάθε χρόνο άλλωστε, 

δεν κλείνει το καλοκαίρι, αρκούν δύο Σάββατα, 

για διακοπές στον επιμελητή του τέλη Αυγούστου, αρχές Σεπτέμβρη...

Μία από τις αγαπημένες μας δράσεις τη φετινή χρονιά ήταν η συμμετοχή του σχολείου μας στο πρόγραμμα ΒΙΒΛΙΑ ΣΕ ΡΟΔΕΣ. Ένα πρωτοποριακό πρόγραμμα που φέρνει μικρές, κινητές, θεματικές και δανειστικές βιβλιοθήκες μέσα σε ένα σάκο με ρόδες . Επιλέξαμε το θέμα «Ταξίδια Γεύσεων». Περιείχε 25 βιβλία σχετικά με τα διατροφικά προϊόντα της Μεσογείου (σιτάρι και λάδι) αλλά και την «τελετουργία» του φαγητού (την καθημερινή προετοιμασία,  τα γιορτινά τραπέζια κ.λπ). Όπως θα διαπιστώσετε και από τις εργασίες των μαθητών μας η εμπειρία αυτή μας ενθουσίασε όλους.

Ευχαριστώ θερμά όλες τις συναδέλφους για την άψογη συνεργασία που είχαμε τη φετινή χρονιά. Μα πιο πολλές ευχαριστίες στέλνω στον αγαπητό κ. Βαγγέλη Θ. Κακατσάκη για τις 12 υπέροχες και αξέχαστες φορές που είχα την τιμή και την χαρά να φιλοξενήσει εργασίες των μαθητών μου στον «Παιδότοπο».

Με αγάπη και πολλές ευχές για ένα ξέγνοιαστο καλοκαίρι από το Δημοτικό Σχολείο Γραμβούσας! Βασιλική Χαραλαμπίδου, Δασκάλα Β΄-Ε΄-Στ΄

Τα «Βιβλία σε ρόδες» ταξιδεύουν σε όλη την Ελλάδα. Είναι μέσα σε μία βαλίτσα και ήρθαν στο σχολείο μας γιατί οι κυρίες μας το ζήτησαν. Στην βαλίτσα υπήρχαν πάνω από 20 βιβλία και το θέμα τους ήταν «Ταξίδι γεύσεων». Δεν είχα ξανακούσει γι΄ αυτά. Εγώ δανείστηκα ένα βιβλίο και ο τίτλος του ήταν «Η τέχνη του να είσαι γιαγιά». Μου άρεσε γιατί μέσα έγραφε για την γιαγιά, δηλαδή ιστορίες με την γιαγιά. Τελικά, ήταν πολύ ωραία όλα και νομίζω ήταν η ευκαιρία μας να τα συναντήσουμε! Μαρίνα Περτζέτζι, Στ΄ τάξη

Το βιβλίο που δανείστηκα είχε τίτλο «Μην τρως ότι σου σερβίρουν». Το θέμα του ήταν το φαγητό και τα υγιεινά γεύματα. Ήταν μεγάλο βιβλίο και δεν πρόλαβα να το διαβάσω όλο αλλά μου άρεσε. Η κυρία Βιβή μας διάβασε το «Που πας κουλουράκι;» . Ήταν ένα χαμένο κουλούρι στην πόλη. Ήταν διαφορετικό από τα άλλα γιατί είχε πόδια, χέρια, μάτια και ήθελε να πάει μακριά να γνωρίσει τον κόσμο. Η εμπειρία ήταν φανταστική και ανυπομονώ να ξαναέρθουν τα βιβλία. Μέχρι τότε θα περιμένω ! Σόνι Σούλι, Ε΄ τάξη

Τα «Βιβλία σε ρόδες» είναι μία παρέα βιβλίων που ταξιδεύουν από σχολείο σε σχολείο. Στο σχολείο μας ήρθαν μέσα σε μία βαλίτσα μπλε με ρόδες. Δανείστηκα δύο φανταστικά βιβλία με όμορφες σελίδες και χρωματιστό εξώφυλλο. Το πιο αγαπημένο βιβλίο που δανείστηκα ήταν «Το μυστήριο του σοκολατένιου γλυκού». Είχε πολλές περιπέτειες και ταξίδεψα σε φανταστικούς τόπους. Το άλλο βιβλίο , με τίτλο «9 παραμύθια και μια ξύλινη κουτάλα», είχε πολλές εντυπωσιακές ιστοριούλες που η κάθε μία είχε από μία συνταγή και εκπλήξεις. Αυτή η εμπειρία είχε ενδιαφέρον. Μακάρι να έρθουν και άλλα βιβλία και να μείνουν για πάντα στο σχολείο μας ! Στέλλα Μυλωνάκη, Δ΄τάξη

Δανείστηκα τρία βιβλία από το σχολείο. Τα βιβλία ήρθαν σε μία βαλίτσες με ρόδες. Δανείστηκα :«Η ελίτσα», « 9 παραμύθια και μια ξύλινη κουτάλα» και «Η ζωή των παιδιών στην αρχαία Ελλάδα». «Η ελίτσα» ήταν αστεία γιατί μ΄ έκανε και γέλασα. Μου άρεσε που είχε συνταγές για ομελέτα, κεφτεδάκια και σοκολατάκια. Ήταν τέλεια εμπειρία και θα ήθελα να μείνουν εδώ για πάντα! Δέσποινα Μαρκουλάκη, Δ΄ τάξη

Εγώ δανείστηκα το βιβλίο με τίτλο «Το μυστήριο του σοκολατένιου γλυκού». Το θέμα του ήταν τα παιδιά που πήγαν σε ένα δάσος για να μαζέψουν καρπούς από κακαόδεντρα και να φτιάξουν το σοκολατένιο γλυκό. Μου άρεσε πολύ η στιγμή που τα παιδιά έπαιρναν το κακάο από τα κακαόδεντρα. Αυτή η εμπειρία ήταν χαρούμενη και τέλεια. Μακάρι να ξαναέρθουν τα βιβλία στο σχολείο μας ! Λεντιόν Ντόμη, Δ΄ τάξη

Από τα βιβλία εγώ δανείστηκα δύο. Το ένα ήταν «Η ελίτσα» και το άλλο « 9 παραμύθια και μια ξύλινη κουτάλα». Μου άρεσαν πολύ γιατί το θέμα τους ήταν τα γλυκά, τα ζαχαρωτά και τα δέντρα με ελιά. Είχε πολλά αστεία που με έκαναν χαρούμενη. Ένα ακόμη που μας διάβασε η κυρία Βιβή ήταν το «Αχ, σοκολάτα». Σ΄ αυτό άνθρωποι πήραν μέρος σε αγώνες ζαχαροπλαστικής, ένας παραγιός έκλεγε γιατί νόμιζε πως το γλυκό του δεν ήταν εντυπωσιακό, όμως έγινε βασιλιάς και επειδή έτρωγε πολύ σοκολάτα, όταν πέθανε φύτρωσαν κακαόδεντρα από τα μάτια του. Η εμπειρία μου φάνηκε πολύ ωραία γιατί διάβασα καινούργια βιβλία. Μακάρι να έρθουν κι άλλα βιβλία και να μείνουν για πάντα στο σχολείο μας ! Ζαρέ Περτζέτζι, Δ΄ τάξη

Η εμπειρία από τα βιβλία μου άρεσε πολύ γιατί διάβασα καινούργια και όμορφα βιβλία. Δανείστηκα τρία. Το «Αχ, σοκολάτα», «Η Ταρώ και ο Ζαχαροζυμωμένος» και «Ο Αγησίλαος». Στο βιβλίο «Αχ, σοκολάτα» γέλασα πολύ γιατί δεν υπήρχε σοκολάτα. Το παντεσπάνι του παραγιού ήταν νόστιμο και μυρωδάτο αλλά στο τέλος έβαλε τα κλάματα γιατί δεν κέρδισε τον αγώνα. Μου άρεσε γιατί με έκανε να ταξιδέψω με την φαντασία μου.

Σέβι Κούχια, Δ΄ τάξη

Χανιώτικα νέα (Σάββατο, 26.6.2021)

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ, ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

" ΟΤΑΝ ΗΜΟΥΝ ΔΑΣΚΑΛΟΣ" 

" Δώσε μου, Κύριε απλότητα και βάθος/ Κάνε να μην είμαι περίπλοκος, ούτε κοινότυπος στο καθημερινό μου μάθημα./ Κάνε να υψώνω τα μάτια μου πάνω από το πληγωμένο μου στήθος, μπαίνοντας κάθε μέρα στην τάξη μου/ Ας μη φέρνω μαζί μου στην έδρα τις μικρές μου υλικές μέριμνες, τις κωμικές λύπες μου./ Ας επιπλήττω απρόθυμα για να ‘μαι βέβαιος πως τιμωρώ από αγάπη./ Το πλινθόκτιστο σχολείο μου ας είναι καμωμένο από πνεύμα./ Οι φλόγες του ενθουσιασμού μου ας γεμίζουν τη φτωχή του είσοδο, τη γυμνή αίθουσα του./ Η καρδιά μου ας είναι στήλη του, η πιο δυνατή και η θέλησή μου χρυσάφι καθαρότερο απ’ τις κολώνες των πλουσίων σχολείων. “Η προσευχή του Δασκάλου” της Χιλιανής δασκάλας – ποιήτριας (βραβείο Νόμπελ 1946) Γαβριέλας Μιστράλ, όπως τη βρήκα σ’ ένα βιβλίο παιδαγωγικής πριν από πολλά χρόνια και μου άρεσε να τη διαβάζω κάθε πρωί, πριν μπω στην τάξη μου για μάθημα.

«Πάλι/ στην έδρα εγώ/ και στο θρανίο εσύ,/ παιδί της ελπίδας.// Μη φοβάσαι!// Δε θα σου πω πάψε/ όταν μου ζητήσεις να μάθεις την αλήθεια./ Δε θα σε χαρακτηρίσω ανώριμο,/ όταν μου πεις/ πως έχεις δικές σου ιδέες./ Δε θα σου ζητήσω/ να προσευχηθείς/ σ’ έναν ακίνδυνο θεό,/ χρήσιμο στην καταναλωτική μας κοινωνία.// Μη φοβάσαι!// Μαζί θα μπούμε στον ναό,/ που ήρθε ο Χριστός/ με το μαστίγιο στο χέρι/ και πέταξε έξω τους εμπόρους./ Μαζί θα σκύψουμε/ να μαζέψουμε/ τις πεταμένες λέξεις/ και θα τους δώσουμε/ το νόημα που έχουν./ Μαζί θ’ αποκυλίσουμε/ τον λίθον εκ της θύρας του μνημείου». Το ποίημα μου “Δάσκαλος” (“Όταν γίνεις ποίημα”, εκδ. “Πυξίδα της πόλης”, Χανιά 2013). Γράφτηκε (ελαφρώς διαφορετικό) τον Ιούνιο του 1981 και μπήκε αντί προλόγου στο “Λεύκωμα” των μετεκπαιδευομένων δασκάλων της διετίας 1979-1981 στο Μαράσλειο Διδασκαλείο, που εκδόθηκε από το Δ.Σ. του Συλλόγου τους, του οποίου ήμουν αντιπρόεδρος.

«Οι δάσκαλοι/ δεν είμαστε μόνο συνδικαλιστές του μισθού·/ είμαστε δημιουργοί και φορείς πολιτισμού./ Δεν είμαστε αγαθοί καταναλωτές ιδεολογιών·/ είμαστε ερευνητές της αλήθειας και παραγωγοί ιδεών./ Δεν είμαστε επαγγελματίες διδακτικών εγχειριδίων·/ είμαστε ποιητές τεχνών και βιβλίων./ Δεν είμαστε μακρύ χέρι καμιάς εξουσίας·/ είμαστε οι αφουκραστές της λαϊκής αγωνίας./ Δεν είμαστε ανατροπείς της ειρηνικής κοινωνίας·/ είμαστε οι θεμελιωτές της υπεύθυνης ελευθερίας. Δεν είμαστε συμβασιούχοι της αρετής·/ είμαστε οι πρόμαχοι της αξιοπρέπειας και της τιμής./ Δεν είμαστε της εκπαίδευσης ρηχοί τεχνικοί·/ είμαστε των παιδιών του λαού οι δάσκαλοι». Το ποίημα του κορυφαίου για μένα δασκάλου – ποιητή Κώστα Καλαπανίδα “Είπε ο δάσκαλος”, από την ομώνυμη ποιητική του συλλογή (εκδ. ΠΑΣΣΑΡΗ, Αθήνα 2017).

Ένα-ένα πέρασα σήμερα, τελευταία μέρα της φετινής σχολικής χρονιάς, με τη φαντασία μου τα σχολεία που υπηρέτησα, για να χαιρετήσω τους μαθητές μου. Το Δημ. Σχ. Στροβλών Σελίνου, το Δημ. Σχ. Πλακαλώνων Κισσάμου, το Δημ. Σχ. Βαμβακόπουλου Κυδωνίας, τη Σχολή Προβατά στο Χαϊδάρι, τη Λακωνική Σχολή Αθηνών, το Δημ. Σχ. Δαράτσου Κυδωνίας, το 17ο Δημ. Σχ. Χανίων, το 7ο Δημ. Σχ. Χανίων, το 1ο Ειδικό Σχ. Χανίων, το 9ο Δημ. Σχ. Χανίων, το 5ο Δημ. Σχ. Χανίων, στο οποίο ήμουν για μια 8ετία διευθυντής, τα εκπαιδευτήρια “Θεοδωρόπουλου”, και βέβαια το Οικοτροφείο Αρρένων Κισσάμου, απ’ το οποίο ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του 1970, δίπλα στον Παππού, τον Άγιο Ειρηναίο Γαλανάκη τον Χριστιανό, η δασκαλική μου πορεία. Συγκίνησις μέχρι δακρύων. Κι αν έχω να θυμηθώ τα μύρια όσα…
Σημείωση: “Όταν ήμουν δάσκαλος”. Ο τίτλος απ’ τα πιο γνωστά διηγήματα του Ιωάννη Κονδυλάκη…

ΚΑΙ... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

«Ιούνη μήνα κι ο σεβντάς στόχο με έχει βάλει/ να ξαγρυπνάω μάτια μου για τα δικά σου κάλλη// Στον ασκιανό της σκέψης σου βάλε με να ξαπλώσω/ από την κάψα του σεβντά, προτού να παλαβώσω// αγνό κρυστάλλινο νερό, στα δυο σου χείλη πίνω/ στου έρωτα τον καύσωνα, τη δίψα σου να σβήνω». Στάζουν ποίηση οι σημερινές ερωτικές μαντινάδες της Νεκταρίας…

Η ΠΑΕ (ΤΑΔΕ) ανακοινώνει τη λύση της συνεργασίας με τον ποδοσφαιριστή (ΔΕΙΝΑ). Τον ευχαριστούμε για την (ΟΠΟΙΑ) προσφορά του και του ευχόμαστε καλή συνέχεια. Από την ΠΑΕ (ΤΑΔΕ) η ανακοίνωση όπως τη διαβάζω. Ζητείται φανέλα με οποιοδήποτε νούμερο…

«Πέστε μου, αυτή που παίζει, αυτή που οργίζεται, αυτή που ξελογιάζει/ Τινάζοντας απ’ τη φοβέρα τα κακά μαύρα σκοτάδια της/ Ξεχύνοντας στους κόρφους του ήλιου τα μεθυστικά πουλιά/ Πέστε μου αυτή που ανοίγει τα φτερά στο στήθος των πραγμάτων/ Στο στήθος των βαθιών ονείρων μας είναι η τρελή ροδιά;» Οδυσσέας Ελύτης.

https://www.haniotika-nea.gr/otan-imoyn-daskalos/

ΤΑ ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ ΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ

 "ΤΑ ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ ΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ"  ΜΟΥ ΘΥΜΙΣΑΝ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ

Γράφει η Χρυσούλα Διπλάρη

(Λίαν αγαπητική η ματιά της συγγραφέα, μεταξύ των άλλων , και του βιβλίου " Ευτυχώς που δεν πάθαμε τίποτα¨ Χρυσούλας Διπλάρη στα " ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ" μου, που της τα έστειλα ηλεκτρονικά. Και δημόσια, έστω με καθυστέρηση το ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ μου...)

Διάβασα το βιβλίο σας... Αγάπησα το ομότιτλο ποίημα, μου θύμισε κάπως στο πνεύμα του τον Καζαντζάκη, στον οποίο και αναφέρεστε παρακάτω..Είναι και δικός μου αγαπημένος, κάπου κάπου τον βρίσκω και στα δικά μου γραπτά, σε χρόνους ανύποπτους και χωρίς να το έχω προσχεδιάσει. Μου άρεσαν τα λογοπαίγνια και τα παιγνιδίσματα με τα γράμματα της αλφαβήτου επίσης, που αφθονούν σε αυτά τα ποιήματα που άλλοτε μοιάζουν ποιήματα κι άλλοτε συναξάρια. Σας ευχαριστώ για την αναγνωστική εμπειρία και σας εύχομαι κάθε καλό , στην προσωπική ζωή, αλλά και στο έργο σας

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Επιμένουν να κυκλοφορούν και στο Διαδικτυο ΤΑ ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ ΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ...https://petaxta.blogspot.com/2020/04/blog-post_27.html Τιμή για μένα η ανάγνωσή τους... 

                

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ

ΕΝΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ ΤΩΝ ΔΑΝΩΝ ΚΑΙ ΦΙΛΟΤΙΜΟ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης

Είναι ευχάριστο και αποπνέει αισιοδοξία το γεγονός της ύφεσης των νέων κρουσμάτων και στην περιοχή μας! Οι λόγοι για την ύφεση αυτή έχουν αναλυθεί και γίνονται καθόλα αντιληπτοί από αυτούς που μπορούν και θέλουν να τους καταννοήσουν! Οφείλουμε να κοιτούμε μπροστά, να στοχεύουμε στην από κοινού αντιμετώπιση των όποιων προβλημάτων! Δεν γίνεται διαφορετικά!

Τις τελευταίες ημέρες, μία από τις πολλές λέξεις που έχουν κυριαρχήσει στην καθημερινότητά μας είναι και η “ενσυναίσθηση”! Με αφορμή την κατάρρευση ενός Δανού ποδοσφαιριστή κατά τη διάρκεια ενός ποδοσφαιρικού αγώνα στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος εθνικών ομάδων, είδαμε με προτροπή του αρχηγού της ομάδας των Δανών, όλα τα μέλη της ομάδας και υπό δύσκολες συνθήκες να προστατεύουν το μέλος της που χρειαζόταν βοήθεια. Έτσι, πληροφορηθήκαμε ότι στη Δανία υπάρχει ειδικό μάθημα για τις ηλικίες 6-16 ετών για την “ενσυναίσθηση”· τη δεξιότητα να κατανοούμε τα συναισθήματα του άλλου και όχι να τον κρίνουμε σύμφωνα με τις δικές μας πεποιθήσεις!

Τα παιδιά στη Δανία διδάσκονται μέσα από αυτή τη διαδικασία να συνεργάζονται και όχι να ανταγωνίζονται το ένα το άλλο! Πρόκειται για μία διαδικασία που ξεκινά ήδη από το προνήπιο και σταδιακά φτάνει έως και τις μεγαλύτερες ηλικίες πάντοτε μέσα από το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας αυτής!

Δεν χρειάζεται περαιτέρω ανάλυση!

Στην περίπτωση τη δική μας, κάποιος μπορεί να αντιπαρατάξει τη λέξη “φιλότιμο”, μία έννοια που δεν συναντάται σε άλλη γλώσσα και για την οποία πολύ χαιρόμαστε!

Ωστόσο, όσον αφορά στις παρούσες συνθήκες, χρειάζεται να “δουλέψουμε” με ομαδικότητα ώστε να μπορέσουμε να βγούμε το γρηγορότερο από τη δίνη που έχουμε περιέλθει!

Το ιδανικό βέβαια θα ήταν να συνδυαστούν και τα δύο “ενσυναίσθηση και “φιλότιμο” ώστε να έχουμε όσο το δυνατόν καλύτερα αποτελέσματα!

Χανιώτικα νέα (Τετάρτη, 23.6..2021) 

https://www.haniotika-nea.gr/ensynaisthisi-ton-danon-kai-filotimo-ton-ellinon/

ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ, ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

ΟΔΟΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ ΜΕΤΑΞΑΚΗ

Οδός Μελετίου Μεταξάκη… Ο τίτλος της σημερινής στάσης, όπως μου ήρθε στο νου, κι έκανε κατοχή, ενώ διάβαζα, όπως πάντα με το μολυβάκι στο χέρι για σημειώσεις, το βιβλίου του και φίλου μου Γεραπετρίτη οδοντιάτρου – συγγραφέα Λουκά Δ. Παπαδάκη, που κατοικοεδρεύει στην Αλίαρτο Βοιωτίας, “Ο Δέκατος τρίτος Απόστολος – Πράξεις Μελετίου Μεταξάκη”. Τι βιβλίο!… Για έναν ιδιαίτερα καλαίσθητο ογκώδη τόμο, 856 διανθισμένων με πλούσιο, αρχειακό φωτογραφικό υλικό, σελίδων, πρόκειται. Έργο ζωής ενός ξεχωριστού Λασιθιώτη Πνευματικού Δημιουργού που πολύ τον “βασάνιζε” η περί του συνεπαρχιώτη του Μελετίου Μεταξάκη “σιωπή”. Ένα βιλβίο άθλος!

Οδός Μελετίου Μεταξάκη… Μια απ’ τις κεντρικές, μαζί με τη Σελίνου, οδούς της αγαπημένης μου Νέας Χώρας Χανίων, που “ονοματίστηκε” όπως και οι περισσότερες οδοί της πόλης μας τον Απρίλιο του 1938 με απόφαση της Διοικούσης τότε τον Δήμο Χανίων Επιτροπής. «Μελέτιος Μεταξάκης (1871 – 1935). Μέγας Κρης Κληρικός και πατριώτης γεννηθείς εν Παρσά Λασηθίου γενόμενος επίσκοπος Κιτίου (1910), μητροπολίτης Αθηνών (1918), Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (1922-23) και Πατριάρχης Αλεξανδρείας (1926-1935). Προσέφερε πολλάς εθνικάς υπηρεσίας εν Αγίω Όρει, Κύπρω και Αιγύπτω». Τα που γράφει γι’ αυτόν ο βασικός εισηγητής της “ονοματοδοσίας” τότε προϊστάμενος του Ιστορικού Αρχείου Κρήτης Νικόλαος Τωμαδάκης στο βιβλίο “Ονομασίαι των οδών, πλατείων κ.λπ της πόλεως Χανίων”, που εκδόθηκε από τον δήμο, την χρονιά εκείνη και που, να ‘ναι καλά, μου το έστειλε ηλεκτρονικά (έχει ψηφιοποιηθεί) η και πρώην προϊσταμένη του Ιστορικού Αρχείου Κρήτης πρόεδρος της Ένωσης Πνευματικών Δημιουργών Χανίων, Ζαχαρένια Σημανδηράκη.

Οδός Μελετίου Μεταξάκη… Στην αφετηρία. Ο λόγος στον συγγραφέα. “Ήταν 21 Σεπτέμβρη του 1871. Ήταν ένα χωριό με ελιές και χαρουπιές ανάμεσα στη βραχωμένη γη, βορειοδυτικά της Γεράπετρος, ο Παρσάς. Τότε, εκεί γεννήθηκε ο Μανώλης Μεταξάκης. Χωριό σχεδόν έρημο στις μέρες μας και με άλλο όνομα από το 1954, Μεταξοχώρι, προς τιμήν του. Άγριες συκιές μες στα χαλάσματα πιάνονται από τα μεσοδόκια και σκαρφαλώνοντας ανάμεσα στα χάσματα της λεπίδας, ανασηκώνονται να χύσουν ήσκιο και ξωτικά. Πρώτο παιδί μιας φτωχής φαμελιάς γεωργοποιημένων, που θα έγραφε ο Παπαδιαμάντης. Κατόπιν ήρθαν άλλοι τρεις γιοι και δυο κόρες, ο Γιώργης, η Κατερίνα, ο Γιάννης, η Γαρεφαλλιά και ο Στέφανος»…

Οδός Μελετίου Μεταξάκη… “Α’ (1871-1888): Κρήτη”, “Β’ (1889-1900): Ιεροσόλυμα – Ντιγιαρμποκίρ – Ιεροσόλυμα”, “Γ’ (1900-1909): Ιεροσόλυμα – Κωνσταντινούπολη”, “Δ’ (1910-1918): Κύπρος”, “Ε’ (1918-1920): Αθήνα”, “Στ’ (1921-1923): Νέα Υόρκη – Κωνσταντινούπολη”, “Ζ (1924-1935): Κηφισιά – Αλεξάνδρεια”, “Αντί Επιλόγου”, “Έξοδος”, “Παράρτημα” Βιβλιογραφία”, “Ευρετήριο Ονομάτων”, “Φωτογραφικό παράρτημα”, οι τίτλοι των ενοτήτων του βιβλίου, των ΣΤΑΣΕΩΝ στο βίο και στην πολιτεία του “Βενιζέλου με ράσα” όπως έλεγαν πολλοί άλλοι με αγάπη κι άλλοι με μίσος, τον Μελέτιο. Θαυμασμός για το “πόνημα” του φίλου μου, για τις πηγές που χρησιμοποίησε έτσι όπως τις χρησιμοποίησε, ιδιαίτερα τα ποιήματα του Κ.Π. Καβάφη.

Οδός Μελετίου Μεταξάκη!, σκέφτομαι “για λογαριασμό” των δασκάλων Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, που υπηρετούν στα σχολεία της Νέας Χώρας…

ΚΑΙ ΣΤΑ ... ΠΕΤΑΧΤΑ

«Το Άγιο Πνεύμα άμποτε τον κόσμο να φωτίσει/ ειρήνη, πίστη ν’ απλωθεί σ’ ανατολή και δύση.// Με τ’ Άγιο Πνεύμα βοηθό, πράμα να μη φοβάσαι/ σε κάθε ζάλο της ζωής, ευλογημένος να ‘σαι». Για το Άγιο Πνεύμα οι σημερινές μαντινάδες της Νεκταρίας Θεοδωρογλάκη την επαύριον της Χάρης του.

Καμιά αναφορά από μένα για το πανηγύρι του Αγίου Πνεύματος στο Νίππος. Αμαρτία εξομολογουμένη, αμαρτία δεν είναι. Το Σάββατο πριν φύγω για το χωριό γράφτηκαν τα που διαβάζετε…

«Γέροντες/ Έρωντες στα χιόνια/ ξεχασμένοι σε ηλιοβόρι/ Κι άλλοι που στοιχειώσατε/ -δροσερές σκιές χορεύουν στο μυαλό/ οι Απουσίες τους-// Αργοναύτες με σπασμένο σκαρί/ καλαφατίζουν αναμνήσεις/ Μηρυκάζουν τ’ απογεύματα/ Εφημερίδα/ Αρχίζοντας πάντα από τα πένθη/ Πίνοντας πικρές ρουφηξιές καπνού// Ανέτοιμοι παντελώς για Προσκλητήριο/ Για μεγάλο Ταξίδι/ (μην τους βγάζετε από τη ρέμβη τους)». Το ποίημα “Θαλασσογραφία Θάλλουσας θάλασσας” του Γιάννη Κουβαρά (από την ποιητική συλλογή “Του έρωτα και του έρωτα”, εκδ. “Γαβρηλίδης).

https://www.haniotika-nea.gr/odos-meletioy-metaxaki/

ΕΝ ΝΙΠΠΩ

ΣΤ' ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΥ ΤΙΣ ΑΥΛΕΣ 

Δυο μέρες στο Νίππος, στις Πάνω Κατούνες, στη γενέθλια γη, για τη γιορτή του Αγίου Πνεύματος και στις αυλές του- η καλύτερη μου. Ιερουργούντος του μητροπολίτη Κυδωνίας και Αποκορώνου κ. Δαμασκηνού σήμερα ο Όρθρος και η Θεία Λειτουργία που τέλειωσε με επιμνημόσυνη δέηση για τους Κατουνιάρηδες που έχουν φύγει στο άλλο ημισφαίριο της ζωής, με τελευταίους τον Αντώνη Μανούσου Κακατσάκη, τον Αντώνη Γεωργίου Κακατσάκη και την Εύη Κακατσάκη - Πακέ. Και του χρόνου αναζήτηχτοι! 

ΠΟΙΗΣΗ

=ΟΙ ΠΡΟΑΠΕΛΘΟΝΤΕΣ*

Καταφτάνουν πρώτοι 

με τα πρόσφορά των 

στη λειτουργία του Αγίου Πνεύματος.  

έχοντας αφήσει 

τα δρεπάνια και τα βοσκοράβδια τους, 

ντυμένοι τα κυριακάτικά τους. 

Στους βοστρύχους του θυμιάματος, 

στην ευωδία της δάφνης,

στο ίσο που κρατούν 

τα πουλιά του διπλανού ελαιώνα, 

στο ευλογητός ει Χριστέ των ψαλτάδων.

Διχασμένες οι γνώμες 

αν παίρνουν ή δεν παίρνουν αντίδωρο, 

πριν ν’ αναχωρήσουν. 

* Ωσεί παρόντες οι προαπελθὀντες για τους εναπομείναντες στο πανηγύρι του Αγίου Πνεύματος, η εκκλησία του οποίου βρίσκεται στον γενέθλιο τόπο μου, στη γειτονιά Κατούνες του χωριού Νίππους Χανίων.

ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ ("'Οπως το ψωμί" , εκδ. " Πυξίδα της Πόλη΅ς" , Χανιά 218) 

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

11ο ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΧΑΝΙΩΝ

ΜΥΡΙΖΟΥΝ ΟΙ ΒΑΣΙΛΙΚΟΙ, ΜΥΡΙΖΟΥΝ ΚΙ ΟΙ ΒΑΡΣΑΜΟΙ... 

Καλοί μου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο!

«Το Κρίνο, το Τριαντάφυλλο, το Γιασεμί, τον Μενεξέ, την Πασχαλιά, τον Υάκινθο, το Γιούλι, το Ζαμπάκι και το Αστρολούλουδο», «τα λουλούδια τα οικόσιτα της Νοσταλγίας/ τα λουλούδια τα νήπια της βροχής που τρέμουν/ τα μικρά και τετράποδα στο μονοπάτι/ τ’ αψηλά στους ήλιους και τα ρεμβοκίνητα», που μνημονεύει ο Οδυσσέας Ελύτης στο “Άξιον Εστί”.

Η (α)ρίγανη, το θυμάρι, το δίκταμο, η λεβάντα, η μαντζουράνα, το φασκόμηλο, ο δυόσμος και ο βασιλικός, τα βότανα της Κρήτης που καλλιέργησαν κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς που μόλις τελείωσε, τα παιδιά του γνωστού για τις πολυποίκιλες δραστηριότητές του, 11ου Νηπιαγωγείου Χανίων, έχοντας ως εμψυχώτριες τις δασκάλες τους, την προϊσταμένη της Σχολικής Μονάδας, Μαρία Σκορδύλη, και τις συνεργάτιδές της, Ελένη Βλησίδη και Μαρία Φωτάκη, στον σχολικό τους κήπο:

Τα βότανα που τα μυρίζεις και ξεσταίνεσαι... Άξιον Εστί! «Στα χρώματα και τα αρώματα του σχολικού μας κήπου», ο τίτλος του κειμένου που υπογράφουν οι τελευταίες και το φιλοξενούμε, διανθισμένο με πλούσιο φωτογραφικό υλικό, στον σημερινό παιδότοπο.

Αρίγανη και δίκταμος βασιλικός και δυόσμος

λεβάντα και φασκομηλιά, είν’ ο δικός σας κόσμος,

καλές μου συναδέλφισσες και καλά μου νηπιάκια!

Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!

Καλό καλοκαίρι!

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

ΣΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΑΡΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΣΧΟΛΙΚΟΥ ΜΑΣ ΚΗΠΟΥ

Η απόφασή μας

Στις δύσκολες συνθήκες της καθημερινότητάς μας, ο άνθρωπος του σύγχρονου κόσμου είναι αναγκασμένος πλέον για την επιβίωσή του να στραφεί σε πρακτικές και μέτρα για μία βιώσιμη κοινωνία. Μία κοινωνία που να δύναται να υπάρχει στο μέλλον, που να μπορεί να βλέπει αρκετά μακριά, που να είναι αρκετά ευέλικτη και σοφή, ώστε να μην υπονομεύει ούτε τα φυσικά, ούτε τα κοινωνικά της υποστηρικτικά συστήματα (Meadows et al., 1995) για να μπορέσει να υπάρξει βιώσιμη ή όπως αλλιώς λέγεται αειφόρος ανάπτυξη.

Σε αυτό το πρόσταγμα των καιρών, έστω και σε καρό πανδημίας, το σχολείο επιδιώκει να λειτουργήσει μέσα σε ένα ριζικά αναμορφωμένο σχολικό πρόγραμμα (ωρολόγιο και αναλυτικό) και αλληλεπιδρώντας με την τοπική κοινωνία, αναλαμβάνει και πραγματοποιεί έρευνες, δράσεις και προγράμματα διεπιστημονικού χαρακτήρα.

Στο 11ο Νηπιαγωγείο Χανίων, θεωρώντας ότι όταν σκεφτόμαστε τη δημόσια οικολογική συνείδηση, είναι απαραίτητο να σκεφτόμαστε και την περιβαλλοντική εκπαίδευση, συνεχίσαμε και εφέτος την ανάληψη προγράμματος Σχολικών Δραστηριοτήτων Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης για την ανανέωση του βοτανικού μας κήπου που κλείνει 8 έτη ζωής, συνδυάζοντας την, με την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος. Ο μικρός μας κήπος ανανεώθηκε με βότανα της Κρήτης από τους μικρούς μας μαθητές οι οποίοι αφού παρατήρησαν, κατέγραψαν, επέλεξαν και σχεδίασαν τον κήπο που επιθυμούν, έφεραν το δικό τους βότανο το οποίο και φύτεψαν. Ρίγανη, θυμάρι, δίκταμο, λεβάντα, ματζουράνα, φασκόμηλο, δυόσμος και βασιλικός με τα αρώματά τους, ενθουσίασαν τους μικρούς μαθητές.

Η αξία του σχολικού κήπου

Η δημιουργία και ιδιαίτερα η συντήρηση ενός κήπου στο χώρο του σχολείου, θεωρείται όλο και περισσότερο αναγκαία, γιατί παρέχει αισθητική απόλαυση, προκαλεί την αλλαγή του μικροκλίματος, δίνει τη δυνατότητα για φυσική δραστηριότητα, συμβάλλει στην καλή υγεία, δίνει τη δυνατότητα για επαφή των παιδιών με τη φύση, μπορεί να χρησιμοποιηθεί με πολύ καλά αποτελέσματα στην εκπαιδευτική διαδικασία για την επίτευξη των στόχων για συμμετοχή και ενδιαφέρον των μαθητών για τα κοινά (Σωτηροπούλου, 2014).

Αποτελεί παράλληλα ευκαιρία για τη δημιουργική εμπλοκή των γονέων στο σχολείο. Για το όλο εγχείρημα ζητήθηκε η βοήθειά τους, οι οποίοι και ανταποκρίθηκαν και συμμετείχαν στη διαδικασία. Πολύτιμοι συνεργάτες οι γονείς κκ Μάνθος Αποστόλου και Γιώργος Τσιβιτσάρης που αφιέρωσαν την αργία μιας Κυριακής για να μας υποστηρίξουν και τους οποίους ευχαριστούμε και δημόσια!

Ανεκτίμητη η συμβολή των βοηθητικού προσωπικού του σχολικού μας συγκροτήματος, κκ Στεφανίας Micheva, Mαρίας Τσαμαντάκη και Κατερίνας Τζανακάκη που χωρίς αυτές, πολύ δύσκολα θα είχαμε καταφέρει την ανανέωση του κήπου μας.

Συνολικά ο σχολικός κήπος αποτελεί ένα σημαντικό εργαλείο για την εκπαίδευση. Είναι ένα έργο μέσα από το οποίο δίνεται ευκαιρία στους μαθητές για συμμετοχή, για δράση, για ενημέρωση και για απόκτηση γνώσεων για πολλά θέματα που συνδέονται με την αειφορία. Επιπρόσθετα, γνωρίζουν τα ενδημικά φυτά της Κρήτης και τη σύνδεση τους με την διατροφή και την υγεία (Αειφόρο Ελληνικό Σχολείο∙ Σωτηροπούλου, 2014).

Αναδεικνύεται ως ένα πολυσχιδές περιβάλλον μάθησης, που ικανοποιεί τις βασικές αρχές των αλληλεπιδραστικών θεωριών μάθησης, ανταποκρίνεται στις σύγχρονες τάσεις της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης και προωθεί βασικές επιδιώξεις της σύγχρονης εκπαίδευσης (Εννοιολογική Κατανόηση, Εμπειρίες από το Φυσικό Κόσμο, Δεξιότητες Επιστημονικής Μεθόδου, Συλλογιστικές Στρατηγικές, Κατανόηση Φύσης της Επιστήμης, Σύνδεση του Σχολείου με την Κοινότητα, Συλλογική Δράση) (Πέτρου & Κορφιάτης, 2015).

Ο απώτερος στόχος

Ο απώτερος στόχος των εκπαιδευτικών αυτών πρακτικών είναι ο μετασχηματισμός του σχολείου σε ένα δυναμικό σύστημα που έχει ως αφετηρία τον μαθητή και το άμεσο τοπικό του περιβάλλον, δίνοντας έμφαση στη γνώση, τη δράση και τη συμμετοχή. Το πρόγραμμα σχολικών δραστηριοτήτων του 11^ου Νηπιαγωγείου Χανίων «Στα χρώματα και τα αρώματα του σχολικού μας κήπου…» δεν έχει ως στόχο μόνο την αλλαγή της ατομικής συμπεριφοράς αλλά συνεισέφερε στις κοινωνικές και οικολογικές διαδικασίες που προωθούν την ευημερία των κοινωνικο-οικολογικών συστημάτων (Πέτρου & Κορφιάτης, 2015).

Οι νηπιαγωγοί

Σκορδύλη Μαρία, Βλησίδη Ελένη, Φωτάκη Μαρία

Χανιώτικα νέα (Σάββατο, 19.6.2021)