"ΤΑ ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ ΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ" ΜΟΥ ΘΥΜΙΣΑΝ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ
Γράφει η Χρυσούλα Διπλάρη
(Λίαν αγαπητική η ματιά της συγγραφέα, μεταξύ των άλλων , και του βιβλίου " Ευτυχώς που δεν πάθαμε τίποτα¨ Χρυσούλας Διπλάρη στα " ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ" μου, που της τα έστειλα ηλεκτρονικά. Και δημόσια, έστω με καθυστέρηση το ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ μου...)
Διάβασα το βιβλίο σας... Αγάπησα το ομότιτλο ποίημα, μου θύμισε κάπως στο πνεύμα του τον Καζαντζάκη, στον οποίο και αναφέρεστε παρακάτω..Είναι και δικός μου αγαπημένος, κάπου κάπου τον βρίσκω και στα δικά μου γραπτά, σε χρόνους ανύποπτους και χωρίς να το έχω προσχεδιάσει. Μου άρεσαν τα λογοπαίγνια και τα παιγνιδίσματα με τα γράμματα της αλφαβήτου επίσης, που αφθονούν σε αυτά τα ποιήματα που άλλοτε μοιάζουν ποιήματα κι άλλοτε συναξάρια. Σας ευχαριστώ για την αναγνωστική εμπειρία και σας εύχομαι κάθε καλό , στην προσωπική ζωή, αλλά και στο έργο σας
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Επιμένουν να κυκλοφορούν και στο Διαδικτυο ΤΑ ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ ΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ...https://petaxta.blogspot.com/2020/04/blog-post_27.html Τιμή για μένα η ανάγνωσή τους...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου