ΔΙΑΦΟΡΑ

 ΤΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΕΥΠΛΟΥ

Για 16η συνεχή χρονιά ο εορτασμός του Αγίου Εύπλου στην αυλη μας, όπου έχουμε το εικονοστάσι του, χθές, 10 Αυγούστου,  παραμονή της Χάρης του. Εμείς κι εμείς, λόγω κορωνοϊού, στον εσπερινό, που τέλεσε, μ' εμένα, ψάλτη ο εφημέριος της Ενορίας Τσικαλαριών Κυδωνίας παπα - Αντώνης Τζανουδάκης. Κανονικά, βέβαια η ευλογία των άρτων και των καρπών της γης. Εις υγείαν ημών των ζώντων και εις μνήμην αυτών που μας λείπουν μια τσικουδιά που ήπιαμε στο τέλος... ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΝΕ ΥΓΕΙΑ! 

ΑΠΟ ΠΑΛΙΟΤΕΡΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΜΟΥ 

(Χανιώτικα νέα, 9.8.2016) 

Αγνωστος στους πολλούς ακόμα και στους θρησκευόμενους ο Αγιος Εύπλος (Εύπλους) τη μνήμη του οποίου τιμά η εκκλησία μας στις 11 Αυγούστου. Αγνωστος και σ’ εμένα μέχρι το καλοκαίρι του 1986, όταν τον συνάντησα “ευλογούντα και αγιάζοντα” στο τέμπλο του μικρού εκκλησακιού, που βρίσκεται δίπλα στο σπίτι που γεννήθηκε η Ευδοκία στη Χώρα της Σαμοθράκης. Τι όνομα κι αυτό του Αγνώστου Αγίου!

Στην Κατάνη της Σικελίας, όπου και ήταν διάκονος, έζησε τα τέλη του 3ου μ.Χ. αιώνα, ο Αγιος Εύπλους. Ηταν θερμός κήρυκας του Ευαγγελίου και όπως λέει, πάλι, το συναξάρι του, βρήκε μαρτυρικό θάνατο (τον θανάτωσαν τυλιγμένο μέσα σε δέρμα βοδιού και τον άφησαν εκτεθειμένο στον ήλιο) μην αρνούμενος τον Χριστό. Μεγαλομάρτυρας για την εκκλησία μας!

Άι Ευόπλο λένε στη Σαμοθράκη τον Αγιο Εύπλο και τον θεωρούν προστάτη των ναυτικών στα ταξίδια τους, μαζί με τον Αγιο Νικόλαο. Οπως τον θεωρούσαν και οι κάτοικοι της φημισμένης για τη ναυτοσύνη της παραθαλάσσιας πόλης της Αίνου στην Ανατολική Θράκη (ανήκει σήμερα στην Τουρκία). Απ’ την Αίνο (άγνωστο πώς “έφτασε” εκεί απ’ την Κατάνη), το πιο πιθανόν να “μετοίκησε” στη Σαμοθράκη, μετά τη Μικρασιατική καταστροφή και την ανταλλαγή των πληθυσμών. Και στην Αλεξανδρούπολη, πάντως, τον έχουν τελευταία περί πολλού τον Αγιο και τον θεωρούν προστάτη των ναυτικών. Πανομοιότυπος ο ναός που έκτισαν οι Αλεξανδρουπολίτες το 1997 στο λιμάνι της πόλης τους, εκεί που φεύγουν τα πλοία για Σαμοθράκη, μ’ αυτόν της Αίνου. «Έχουν να θυμούνται πολλοί πολλά», μου είπε πρόπερσι ένας φίλος με καταγωγή απ’ την Αίνο, σε μια επίσκεψή μου.


Εύπλος, Εύπλοος, Εύπλους, Ευ-πλους… Ηταν και το όνομά του ένας επιπρόσθετος λόγος να τον “αγαπήσω” αυτόν τον άγιο και να του τάξω, με το που τον πρωτοσυνάντησα ένα εικονοστάσι, όταν θα το επέτρεπαν οι συνθήκες. Αξιώθηκα να το κάμω στην αυλή του σπιτιού μου και να το γιορτάζω με την παραμονή της Χάρης του, ύστερα από 20 χρόνια, ακριβώς τα μισά δηλαδή, απ’ αυτά που, όπως έλεγε η μάνα μου, περιμένουν οι Αγιοι… Ευλογία!