«“Σε ψηλό βουνό, σε ριζιμιό χαράκι/ κάθετ’ έν’ αητός βρεγμένος χιονισμένος/ και παρακαλεί τον ήλιο ν’ ανατείλει./ Ήλιε, ανάτειλε, ήλιε λάμψε και δώσε,/ για να λιώσουνε χίονι’ απού τα φτερά μου/ και τα κρούσταλλα απού τ’ ακράνυχά μου!”. Αυτό το αλληγορικό τραγούδι τραγουδούσαν εκείνα τα χρόνια οι Κρητικοί. Πόθος ακοίμητος ήταν η Λευτεριά τους. Μα δεν παρακαλούσαν μόνο. Έκαναν κι ό,τι μπορούσαν. Έτσι, σαν έμαθαν, πως στις 25 του Μάρτη 1821, και οι άλλοι Έλληνες στην Πελοπόννησο, κήρυξαν επανάσταση κατά των Τούρκων, κήρυξαν και αυτοί επανάσταση στην Κρήτη. Κέντρο της επανάστασης γίνηκαν πάλι τα Σφακιά!! Από το βιβλίο του αείμνηστου δασκάλου Παντελή Π. Βαβουλέ (1885 – 1970) “Κρητική ιστορία για τα δημοτικά σχολεία” (Έκδοση Β’, Εκδότης: Κωνστ. Γ. Αλικιώτης Χανιά)».
«Πολλοί Κρήτες είχαν γίνει μέλη της Εταιρείας. Στις 29 Μαΐου 1821, μαζεύτηκαν αντιπρόσωποι απ’ όλη τη Κρήτη στη Θυμιανή Παναγία των Σφακίων και αποφάσισαν να επαναστατήσουν. Η Καγκελαρία των Σφακίων ήταν η προσωρινή κυβέρνηση. Η Κρήτη είχε τότε μόνο 1.400 όπλα. Πούλησαν τα αφιερώματα των εκκλησιών και τα ιερά σκεύη και αγόρασαν πολεμοφόδια. Η φλόγα της Επανάστασης μεταδίδεται σ’ όλη τη Κρήτη. […] Μάχες έγιναν σε πολλά μέρη και οι Κρήτες αν και λιγόστευαν, νικούσαν τους Τούρκους. Πολλά γυναικόπαιδα έφευγαν με καΐκια στα νησιά. Εκατό πενήντα Τούρκοι κατόρθωσαν να φτάσουν στον Καλλικράτη Σφακίων, αλλ’ οι γυναίκες του χωριού, γιατί οι άνδρες έλειπαν, τους γύρισαν πίσω. Στο φαράγγι του Θερίσου γίνεται μεγάλη μάχη και οι Τούρκοι παθαίνουν πανωλεθρία!». Από το βιβλίο του επίσης αείμνηστου δασκάλου Γεωργίου Μιχ. Μανταδάκη “Ιστορία της Κρήτης” (Αθήνα, 1990).
«Μέσα στα φύλλα τση καρδιάς αθεί και καρποδένει/ ο έρωντας τση λευτεριάς την Κρήτη ν’ αναστένει./ Ο έρωντας τση λευτεριάς δε λογαριάζει πράμα,/ δε ντουχιουντίζει: θάνατο, λογιάζει τ’ άγιο θάμα/ θάμα θωρεί το νίκος του στη λεύτερη τη ζήση,/ ο άνθρωπος για λόγον τζη ζωή να χαλαλίσει./ Η λευτεριά σα δεν χτυπά τση ζήσης το κερκέλι,/ ανατολή ’ναι σφαλιχτή κι ήλιος δεν ανατέλλει./ Έρωντας – Πόθος λευτεριάς νου και καρδιά συμπαίνει/ και τσ’ επανάστασης πλουμιά ψιμυθενταξυφαίνει». Από το βιβλίο του δασκάλου Κωστή Λαγουδιανάκη: “Τση Κρήτης: η πορπατηξά στη στράτα τσ’ Ιστορίας”, που ειρήσθω εν παρόδω έχει 17.501 κρητικόλολους ιαμβικούς δεκαπεντασύλλαβους στίχους (Έκδοση του Μορφωτικού – Εξωραϊστικού Συλλόγου Χαρασού «Ο Άγιος Ευστάθιος» με την ευγενική υποστήριξη της Περιφέρειας Κρήτης, Ηράκλειο 2020).
Και τα τρία αναφερθέντα βιβλία δασκάλων, συγγραφέων ο νους μου προ ημερών, στην παρουσίαση του βιβλίου του γνωστού και ιδιαίτερα αγαπητού σε όλους δάσκαλου – λαουγράφου Σταμάτη Αποστολάκη “Το Ιστορικό Δημοτικό Τραγούδι της Κρήτης για το 1821” που έγινε στο πλαίσιο του Συνεδρίου “Η συμβολή του Τύπου στην Εθνικοαπελευθερωτική Επανάσταση του 1821” στο Μουσείο Τυπογραφίας. Αλλά και σε άλλα σχετικά, επίσης Κρητικών Δασκάλων, όπως του αείμνηστου Γιάννη Χρηστάκη και του δικού μας, καταξιωμένου ανά το πανελλήνιο ως λογοτέχνη, Βασίλη Χαρωνίτη.
ΚΑΙ ... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
ΟΙ ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ ΤΗΣ ΝΕΚΤΑΡΙΑΣ
«Κακοκαιρία από τη μια, σεισμοί από την άλλη/ με καιρικά φαινόμενα παλεύουμε και πάλι», μας λέει στη πρώτη σημερινή μαντινάδα της η Νεκταρία Θεοδωρογλάκη. Για να το γυρίσει… ερωτικά, κατά τη συνήθεια της, παρακάτω: «Όπως το Νώε έφτιαξα μια κιβωτό για σένα/ να μη φοβάσαι τη βροχή μάτια μου λατρεμένα».
ΕΔΩ ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΑΝΤΑΝΟΥ
Ο δάσκαλος πρέπει να εφαρμόζει την ανισότητα στην τάξη του, για να υπηρετεί την ισότητα… Να δίνει περισσότερη προσοχή στους μαθητές εκείνους που έχουν περισσότερη ανάγκη, αυτό εννοώ. Την ίδια αρχή πρέπει να υπηρετεί και το σεβαστό μας Υπουργείο Παιδείας. Άλλο το Δημοτικό Σχολείο Καντάνου στο Σέλινο, κι άλλο του Κολωνακίου, κυρία υπουργέ!
ΑΠΟ ΤΡΕΙΣ ΕΞΙ..
Ήταν τρεις και έγιναν έξι οι υποψήφιοι για την ηγεσία του ΚΙΝΑΛ, μετά την αποχώρηση της Φώφης Γεννηματά. Ο διπλασιασμός του ποσοστού του στο εκλογικό σώμα, το μέγα ζητούμενο, κακό χωριό τα λίγα σπίτια…
Χανιώτικα νέα (Τρίτη, 19.10.2021)
https://www.haniotika-nea.gr/tsi-kritis-i-epanastasi-daskalika-dosmeni/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου