ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ - 17 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2012
Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
Η 39Η ΕΠΕΤΕΙΟΣ της εξέγερσης των φοιτητών του Πολυτεχνείου σήμερα. Επίσκεψη, λοιπόν κι εφέτος στο Πολυτεχνείο. Στο Μεγάλο αυτό Σχολείο της Εθνικής Μνήμης και της Λαικής Διδαχής. Ψωμί- Παιδεία-Ελευθερία! Διαχρονικά επίκαιρο το μήνυμα των φοιτητών εκείνης της εποχής.
ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ επετειακή η μαντινάδα που μου έστειλε, μέσω του κινητού όπως πάντα ο πρώτος κατά τα πρεσβεία μαντιναδολόγος μας Ηλίας Σταματάκης. Νοέμβρη κι είχε δεκαφτά το εβδομήντα τρία\ εδείξανε οι φοιτητές είντα θα πει αντρεία.
Η ΛΩΡΙΔΑ της Γάζας άρχισε πάλι γι άλλη μια φορά να μετράει νεκρούς. Δυσoίωννη και εξαιρετικά επικίνδυνη η ανάφλεξη στη Μέση Ανατολή., διαβάζω στο Διαδίκτυο. Έχουν τα δικά τους συμφέροντα οι πολεμοκάπηλοι. Όνειρο μακρινό η ειρήνη …
ΕΝΤΟΣ τεσσάρων ή πέντε ετών ο μέσος Βούλγαρος θα είναι πλουσιότερος από τον μέσο Έλληνα. Το ό,τι το είπε ο υπουργός Οικονομικών της Βουλγαρίας Συμεών Ντιάνκοφ δεν πάει να πεί ότι πρέπει να το περάσουμε στο ντούκου. Έτσι όπως πάμε ή όπως μας πηγαίνουν αν προτιμάτε, κλαψ’ τα, Χαράλαμπε!
ΑΝΟΓΩ παρένθεση. Άγνωστης προέλευσης είναι για μένα η έκφραση «κλάψ’ τα (κλάφ’ τα, Χαράλαμπε», που χρησιμοποιείται όταν όλα πάνε στραβά, θεόστραβα. Όσο κι αν το έψαξα το θέμα τίποτα δεν βρήκα. Ζητείται βοήθεια! Κλείνω την παρένθεση.
«Η Κυβέρνηση και οι υπουργοί δεν έπεσαν αμαχητί. Έδωσαν σκληρή μάχη αλλά τα μέτρα μας τα επέβαλλαν. Γιατί ντρεπόμαστε να το παραδεχθούμε;» Τάδε έφη ο υπουργός Δικαιοσύνης Αντώνης Ρουπακιώτης. Σιγά το μυστικό που αποκάλυψε ότι τους τα επέβαλλαν. Ο κάσμος το ‘χει τούμπανο κι αυτοί κρυφό καμάρι.
Ο ποταμός δεν παύει ποτέ να διεκδικεί τα δίκια του. Να κατεβάζει τα νερά που κουβαλεί από το βουνό στην θάλασσα και να μη το βρωμίζουν . Με αφορμή το χθεσινό ρεπορταζ του Δημήτρη Μαριδακη,για τον ποταμό που περνά από το Βαμβακόπουλο η αναφορά.
ΣΑΝ ΧΘΕΣ ήταν που άρχισε ο Σύνδεσμος Φιλολόγων του Νομού μας (τα περισσότερα χρόνια πρόεδρος ο Κώστας Μουντζούρης) να διοργανώνει κάθε χρόνο Παγκρήτιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό για την Εξέγερση των Φοιτητών στο Πολυτεχνείο το Νοέμβρη του 1973. Σαν χθες… Κι όμως από τότε έχουν περάσει 39 χρόνια … Η διάρκεια λέει από μόνη της πολλά.
ΌΤΑΝ ο Λυκούργος ολοκλήρωσε το νομοθετικό του έργο και πείστηκε ότι οι νόμοι του ήταν προς το συμφέρον της Σπάρτης, είπε στην συνέλευση του λαού ότι θα πήγαινε στους Δελφούς για να ζητήσει χρησμό σχετικά με την αρτιότητα των νόμων του. Ωστόσο έπεισε τος Σπαρτιάτες να του ορκιστούν ότι θα τηρήσουν απόλυτα τους νόμους του μέχρι την επιστροφή του. Αφού λοιπόν πήρε ευνοικό χρησμό, τον οποίο έγραψε και έστειλε στην Σπάρτη, αποχαιρέτησε τους φίλους του και το παιδί του που τον συνόδευαν σταμάτησε να παίρνει τροφή και πέθανε από ασιτία. Έτσι πίστευε ότι οι συμπολίτες του που θα ήταν δεμένοι με όρκους θα εφάρμοζαν τους νόμους του για το συμφέρον της Σπάρτης. Πέθανε λοιπόν με την θέλησή του νομίζοντας ότι των πολιτικών ανδρών ο θάνατος δεν πρέπει να είναι χωρίς πολιτική σκοπιμότητα, αλλά αντίθετα να είναι χρήσιμη πολιτική πράξη και να δείχνει αρετή» Από το βιβλίο «Η άλλη όψη της Ιστορίας» εκδ. «Σαββάλας»
«ΕΔΩ παλέψανε οι φοιτητές με τον μεγάλο δράκο.| Τα χρόνια πέρασαν κι οι πρώτοι την βολέψανε.\ Άλλος στο βουλευτήριο κι άλλος στη δημαρχία\ άλλος κλειδούχος στο κοινό ταμείο\ κι άλλος παρατρεχάμενος στου αρχηγού τη βίλα. \ Οι δεύτεροι παρέμειναν ανώνυμοι\ σαν τους λοιπούς πολίτες.\ Της επταετίας αγωνιστές \ κορόιδα της μεταπολίτευσης\ σαν τα σφαχτάρια κρέμονται\ από το τσιγκέλι των ιδανικών τους.» Το ποίημα των παρόντων καιρών ( ή επίγραμμα για το πολυτεχνείο)» του Γιώργου Χ. Θεοχάρη
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου