Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΜΙΑΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
Όταν μεγάλωσαν τα παιδιά της κι έφυγαν για σπουδές (αρχιτέκτων μηχανικός η μεγάλη κόρη, φαρμακοποιός η δεύτερη και πολιτικός μηχανικός ο γιος σήμερα) ξεκίνησε κι αυτή κατά δήλωση της, το δικό της όμορφο ταξίδι, ένα ταξίδι που κράτησε 20 ολόκληρα χρόνια στα ιστορικά βιβλία. Κληρονομιά απ’ τη μητέρα της, που ήξερε να λέει ολόκληρο τον Ερωτόκριτο, η αγάπη της για το διάβασμα, όπως και η ευαισθησία για τα παθήματα των ανθρώπων στους πολέμους. Και βέβαια οι διηγήσεις του πατέρα της, που είχε υπηρετήσει στρατιώτης στη Μικρά Ασία κι είχε ζήσει τη συμφορά. Ποτέ δεν είναι αργά, σκεφτόταν, ενώ το ένα βιβλίο συμπλήρωνε το άλλο κι αυτή άρχισε να κρατάει σημειώσεις για όσα την ενδιέφεραν. “Κατ’ οίκον”, αλλά κυρίως στο Ιστορικό Αρχείο Κρήτης όπου λέει βρήκε έναν ολόκληρο θησαυρό. Άρχισε λοιπόν, πάντα κατά δήλωσή της, να ταξινομεί, να βυθίζεται βαθιά στον χρόνο και στην ιστορία, να ψάχνει για βιογραφίες αγωνιστών, να αποκρυπτογραφεί χειρόγραφες επιστολές. Ατέλειωτες ώρες πάνω από τα έγγραφα αυτά.
Σιγά – σιγά τα γράμματα “μαλάκωναν” και οι λέξεις φανέρωναν τα μυστικά τους. Ωστόσο, τα χρόνια αυτά συναντούσε πολλούς ανθρώπους που πολέμησαν και κατέγραφε τις ιστορίες τους. Ιστορικός ερευνητής δεν γεννιέται κανείς, γίνεται κυρίως με τη δική του προσπάθεια. Και συγγραφέας δεν γεννιέται κανείς, γίνεται. Πάλι με τη δική του προσπάθεια. Όμως, την άγνωστη μου πριν λίγο καιρό, κυρία Ευαγγελία Νικολακάκη – Μανιουδάκη, που άφησε κληρονομιά, κατ’ αρχήν στα παιδιά και στα εγγόνια της το 678 μεγάλου σχήματος σελίδων βιβλίο της, με τίτλο “Οι εραστές της Λευτεριάς” (Χανιά, 2011). Λέω κατ’ αρχήν, γιατί όλοι έχουμε “μοιράσι” απ’ το βιβλίο αυτό. Εξ αδιανεμήτου ο πλούτος που μας άφησε η κυρία Ευαγγελία, που γεννήθηκε το 1936, τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο στους Κάμπους και το εξατάξιο Γυμνάσιο Θηλέων Χανίων κι ευτύχησε στη ζωή της να έχει σύντροφο τον γνωστό επιπλοποιό της πόλης μας, αληθινό καλλιτέχνη, Λευτέρη Μανιουδάκη.
Στη μνήμη του αδελφού της Νίκου Δ. Νικολακάκη, που με τον θάνατο του δεν μπόρεσε, όπως γράφει, ποτέ να συμβιβαστεί (έφυγε απ’ τη ζωή ξαφνικά ένα μεσημέρι στα 21 του χρόνια) αφιερώνει το βιβλίο της “Οι Εραστές της Λευτεριάς”, την επιμέλεια της έκδοσης του οποίου είχε η φιλόλογος Αριάδνη Παπιδάκη, η κυρία Ευαγγελία. «Το βιβλίο αυτό καρπός έρευνας και μόχθου δεκαετιών σε ιστορικά αρχεία, σεντούκια αγωνιστών, με τα ημερολόγια και έγγραφά τους αποτελεί μια λαμπρή
Και το παραπάνω κείμενό μου (“Εύφημες μνείες” στα “Χανιώτικα νέα”, 30.7.2012) “ανέσυρα” για να αποχαιρετήσω την κυρία Ευαγγελία που έφυγε στο Επέκεινα, την περασμένη Τρίτη 9 Νοεμβρίου, στην εκκλησία του Αγίου Γερασίμου Νεροκούρου. Καλό ταξίδι στους Επουράνιους Κάμπους, Ωραία ως Μινωίτισσα Αρχόντισσα, κυρία Ευαγγελία!
ΚAI... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
«Εκπτώσεις τον Νοέμβριο και η κυρά ζητάει/ παράδες γιατί σκέφτηκε στα μαγαζιά να πάει.// Θα πάρει την πιστωτική, γλυκά θα με χαϊδέψει,/ δώσε της, Θε μου, φώτιση, πολλά να μην ξοδέψει». Οι σημερινές ευρηματικές, όπως πάντα άλλωστε, μαντινάδες της Νεκταρίας Θεοδωρογλάκη. Ρητορική ερώτηση. Αφορούν κι εσένα, Νεκταρία;
Η παρέλαση των υποψήφιων προέδρων του ΚΙΝΑΛ στα Χανιά και των περισσότερων στο “Καφέ Κήπος” στον Δημοτικό Κήπο της πόλης μας, συνεχίζεται. Μετά τον Ανδρέα Λοβέρδο, τον Γιώργο Παπανδρέου, τον Χάρη Καστανίδη, ο Παύλος Γερουλάνος σήμερα και ο Νίκος Ανδρουλάκης, μεθαύριο Κυριακή. Ένας ένας με τη σειρά και πολιτισμένα. Προσώρας τουλάχιστον. Μετά τις εκλογές; Εδώ σας θέλω! Εδώ σας θέλει η… βάση, η οποία βάση έχει απομείνει και επιμένει στην ενότητα του χώρου.
Χανιώτικα νέα (Παρασκευή, 12.11.2021)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου