Α1 9ου ΔΗΜ. ΣΧ. ΧΑΝΙΩΝ
ΟΙ ΑΜΥΓΔΑΛΙΕΣ ΑΝΘΙΣΑΝ ΚΙ ΕΦΕΤΟΣ
“Οι κερασιές θ’ ανθίσουν και φέτος”, ο τίτλος ενός βιβλίου του σπουδαίου Έλληνα συγγραφέα Μενέλαου Λουντέμη, που πολύ διαβάστηκε και διαβάζεται από μικρούς και μεγάλους. “Οι αμυ- γδαλιές άνθισαν κι εφέτος” ο τίτλος του σημερινού Παιδότοπου, που “προέκυψε” όταν τα παιδιά της Α1 τάξης του 9ου Δημ. Σχ. Χανίων “είδαν” τις αμυγδαλιές να έχουν ανθίσει... Να ’ναι καλά η και καλή μου φίλη, γνωστή και από άλλες εργασίες μαθητών της δασκάλα Βασιλεία Νυσταζάκη που είχε την ιδέα...
Δεν θα το κρύψω ότι με συγκίνησε γιατί μου θύμισε με το υλικό που μου έστειλε (κείμενα και ζωγραφιές) τα πρώτα χρόνια της
Δασκαλοσύνης μου, στις Στροβλές Σελίνου στα Πλακάλωνα Κισ- σάμου, και στο Βαμβακόπουλο Κυδωνίας, πριν πάω για μετεκ- παίδευση.
“Κουβέντα με μια ανθισμένη αμυγδαλιά”, ο τίτλος της έκθεσης που έβαζα τις πρώτες μέρες του Φλεβάρη στους μαθητές μου... Να χαίρεστε τη δασκάλα σας και να σας χαίρεται, καλά μου Πρω- τάκια του Ενάτου! Πόσα αλήθεια μας λέει μια ανθισμένη αμυ- γδαλιά!
Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
δάσκαλος
ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΕΝΑ ΑΝΘΙΣΜΕΝΟ ΚΛΑΔΙ ΑΜΥΓΔΑΛΙΑΣ
Βρισκόμαστε στην καρδιά του χειμώνα και με τα αγαπημένα μου πρωτάκια συζητάμε για την κακοκαιρία με το ευφάνταστο και μάλλον αταίριαστο όνομα «Ελπίδα», που μόλις τελείωσε και για τα συναισθήματα που μας προκάλεσε. Μείναμε τρεις μέρες στο σπίτι και νιώσαμε αυτή τη γλυκιά θαλπωρή που είναι πάντα διάχυτη τον χειμώνα και τη διάθεση για χουχούλιασμα. Όλοι μας περιμέναμε πώς και πώς το πολυπόθητο χιόνι, που θα μεταμόρφωνε το τοπίο και θα το έκανε να μοιάζει με σκηνικό παραμυθιού. Τελικά μέσα στην πόλη δεν είδαμε χιόνι, αλλά πολλά παιδιά το απόλαυσαν σε μέρη που επισκέφτηκαν. Περιγράφοντας το τοπίο που είδαν, μας πληροφόρησαν ότι οι αμυγδαλιές άνθισαν. Αυτό ήταν! Η αφορμή δόθηκε! Πόσο παράξενο μας φάνηκε ένα δέντρο ν’ ανθίζει μέσα στην καρδιά του χειμώνα, όταν η φύση ξεκουράζεται και γαληνεύει για να αναγεννηθεί την άνοιξη! Τις επόμενες ημέρες μας ήρθε και το όμορφο δώρο από τη μανούλα του Στέλιου. Ένα ανθισμένο κλαδί αμυγδαλιάς. Έτσι ξεκινήσαμε την αναζήτηση γι’ αυτή την όμορφη νύφη που ξεγελιέται και στολίζεται μέσα στον χειμώνα.
Η αμυγδαλιά είναι ένα δέντρο που ανθίζει τον Φλεβάρη, πρώτο απ’ όλα τα άλλα δέντρα. Έχει λευκά ή ροζ ανθάκια και μοιάζει σαν νυφούλα, γι’ αυτό λέγεται «νυφούλα του χειμώνα». Αυτή πρώτη μας θυμίζει πως έρχεται η άνοιξη. Είναι το δέντρο που για τους αρχαίους Έλληνες συμβόλιζε την ελπίδα και την αναγέννηση της φύσης. Στην Κίνα η αμυγδαλιά είναι σύμβολο της γυναικείας ομορφιάς. Μας δίνει τον πολύτιμο καρπό της, τα νόστιμα και θρεπτικά αμύγδαλα.
ΟΙ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΜΑΣ
Παρατηρήσαμε το ανθισμένο κλαδί και τα λευκορόδινα ανθάκια του.
Είδαμε πίνακες ζωγραφικής με θέμα την αμυγδαλιά.
Διαβάσαμε ποιήματα και ακούσαμε τραγούδια για την αμυγδαλιά.
Αναζητήσαμε παροιμίες και γλωσσοδέτες.
Γράψαμε παρομοιώσεις.
Διαβάσαμε τον μύθο της αμυγδαλιάς και τον κάναμε ποίημα.
Με αφορμή τον μύθο κάναμε υπέροχες ζωγραφιές.
Γλυκαθήκαμε με ένα νοστιμότατο αμυγδαλογλυκό.
ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΜΑΣ
Στα χρόνια τα πολύ παλιά
στην αρχαία Ελλάδα
ζούσε η όμορφη Φυλλίδα
που ήταν κόρη βασιλιά.
Η ζηλευτή πριγκίπισσα
ερωτεύτηκε μοιραία
τον Δημοφώντα, πρίγκιπα
γιο του βασιλιά Θησέα.
Πέρασε από την πατρίδα της
γυρνώντας απ’ την Τροία
την είδε και τη ζήτησε
σύζυγο και κυρία.
Αμέσως ο πατέρας της
τους έκανε ζευγάρι
που ήταν αξιοζήλευτο
σε ομορφιά και χάρη.
Μετά από χρόνια ένιωσε ο νιος
μεγάλη νοσταλγία
για την πατρίδα, τους γονείς
τον τρώει η επιθυμία.
Υποσχέθηκε πως γρήγορα
πίσω θα είναι πάλι
και η Φυλλίς θα τον δεχτεί
μες τη ζεστή αγκάλη.
Όμως τα χρόνια πέρασαν
κι ο άντρας μακριά της μένει
και η Φυλλίς απ’ τον καημό
μαραίνεται πεθαίνει.
Οι θεοί τη λυπηθήκανε
σε δέντρο τη μεταμορφώσαν
το σώμα το πανέμορφο
ρίζες και κλαδιά φορτώσαν.
Ο Δημοφώντας κάποτε στο σπίτι του γυρνά,
την ακριβή του τη γυναίκα ψάχνει
όμως στη θέση της, άφωνος κοιτά
γυμνό δεντρί δίχως φυλλωσιά και άνθη.
Ο πρίγκιπας τότε κλαίγοντας
το δέντρο αγκαλιάζει
που ευθύς εγέμισε ανθούς
και της πριγκίπισσας μοιάζει.
ΟΙ ΠΑΡΟΜΟΙΩΣΕΙΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΥΓΔΑΛΙΑ
Είναι σαν νύφη στολισμένη που περιμένει τον γαμπρό.
(Ανδρεάτος Ίων, Αχλαδιανάκη Βασιλεία, Αλισαβάκη Αναστασία, Κλεινάκης Ηλίας)
Είναι σαν ζωγραφιά που στολίζει το μουντό τοπίο.
(Αγοραστάκης Μάνος, Ανδρουλάκη Νίκη, Γεωργανά Άννα, Παπαδάκη Αμαλία)
Είναι σαν νεράιδα με ασπρορόδινο φόρεμα.
(Ανδρόνικος Κωστής, Γιακουμάκη Ιωφέλη, Καζούλης Βασίλης, Μαραγκουδάκη Γαβριέλλα)
Είναι σαν στολίδι της φύσης που μοσχοβολάει.
(Κουλουριδάκης Αλέξανδρος, Λιοδάκης Στέλιος, Μπαλαντίνου Νικολέτα, Ρουμπεδάκη Σοφία)
Είναι σαν πολύχρωμο μπιμπελό που ομορφαίνει ένα χώρο.
(Αντωνοβαρδάκης Βαγγέλης, Μελισσάρης Αχιλλέας, Φραγκιουδάκη Χριστίνα)
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΑΜΥΓΔΑΛΙΑΣ
Το μήνυμα της αμυγδαλιάς ξεκάθαρο. Πάντα μετά από το χειμώνα έρχεται η άνοιξη, πάντα μετά την λύπη έρχεται η χαρά και μετά την απελπισία η ελπίδα.
Οι λέξεις στους στίχους του Γιώργου Σεφέρη «Λίγο ακόμα θα ιδούμε τις αμυγδαλιές ν’ ανθίζουν» μας φωτίζουν την αισιόδοξη ματιά που πρέπει να έχουμε για τη ζωή.
Χανιώτικα νέα (Σάββατο, 12.2,2022)
https://www.facebook.com/kakatsakes/posts/10220810316583921
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου