ΠΟΙΗΣΗ

 ΟΠΩΣ ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ

 

 

 Όπως τα κύματα

λειαίνουν τις πέτρες,

παρόμοια κι εγώ,

τώρα που ο αλέκτορας,

αρχίζει να κράζει,

πασχίζω να λειαίνω

τις απουσίες που θέλω να ξεχάσω

και τις παρουσίες που δε θέλω να θυμούμαι…

Όμως, των κυμάτων της σκέψης

οι μικρές θυγατέρες,

που πολλοί τις ονομάζουνε τύψεις,

προσθέτουν μόρια όγκων

στη λεία τους επιφάνεια^.

ακριβώς

όπως τους αλάτινους κόκκους,

που γνωρίζω πως υπάρχουν

στα λειασμένα χαλίκια

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

"Όταν γίνεις ποίημα",εκδ. "Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης Πυξίδα της Πόλης", Χανιά 2013

https://www.facebook.com/kakatsakes/posts/pfbid02YHRSfUTJdFCxAzcWUson5oEXpwAT2bVg5e5bhuP1RW1pvCTweQBxyFbAdCttWnHGl?comment_id=212180848059681&notif_id=1678616986436511&notif_t=feed_comment&ref=notif