ΠΟΙΗΣΗ

 ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ

Πατρίδες του ποιητή:

 το τραγούδι ενός σπουργίτη

που χορταίνει μ’ άλλους εφτά,

σε μια ρώγα από σταφύλι˙

 μια μικρή δέσμη φωτός,

που μπαίνει από μια ιδέα φεγγίτη

σε μια σκοτεινή φυλακή˙

η ευωδία του μόνου τριαντάφυλλου,

που βρήκε, όταν ήρθε ο χειμώνας,

στον ρημαγμένο κήπο μιας γιαγιάς˙

το άγγιγμα του χεριού μιας μητέρας,

που θέλει να πάρει τον πυρετό

απ’ το μέτωπο του παιδιού της˙

η γεύση του κοκκινάπιδου στον ουρανίσκο,

που παραμένει για να του θυμίζει

την παιδική του ηλικία.

Πατρίδες του ποιητή οι αισθήσεις του.

 Πατρίδα του ποιητή η καρδιά του.

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης ("Όπως το ψωμί', Χανιά 2018 )