ΔΑΣΚΑΛΟΣ*
Πἀλι στην έδρα εγώ/
και στο θρανίο εσύ,/
παιδί της ελπίδας.
Μη φοβάσαι!/
Δε θα σου πω “πάψε”,/
όταν μου ζητήσεις να μάθεις
την αλήθεια.
Δε θα σε χαρακτηρίσω ανώριμο,/
όταν μου πει/ πως έχεις δικές σου ιδέες
Δε θα σου ζητήσω να προσευχηθείς
σ’ έναν ακίνδυνο Θεό,
χρήσιμο στην καταναλωτική μας κοινωνία.
Μη φοβάσαι!
Μαζί θα μπούμε στον ναό,
που ήρθε ο Χριστός με το μαστίγιο στο χέρι
και πέταξε έξω τους εμπόρους.
Μαζί θα σκύψουμε να μαζέψουμε τις πεταμένες λέξεις
και θα τους δώσουμε/ το νόημα που έχουν.
/Μαζί θ’ αποκυλίσουμε/ “τον λίθον εκ της θύρας του μνημείου”».
Το ποίημα “Δάσκαλος” του γράφοντος (βλ. Ποιητική συλλογή “Όταν γίνεις ποίημα”, εκδ. “Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης Πυξίδα της Πόλης”, Χανιά, 2013).
*Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Εκπαιδευτικών χθες 5 Οκτωβρίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου