ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ...

Γράφει ο
NΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΥ.
KΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: nek@haniotika-nea.gr

Το... "μετέωρο βήμα του πελαργού"... μου θυμίζω εδώ και κάμποση ώρα, έχοντας ένα απλανές βλέμμα αλλά συγχρόνως καρφωμένο στο μέσον της οθόνης του ηλεκτρονικού υπολογιστή μου και με σκέψεις για το σημερινό κείμενο:
Τι να πω και τι να γράψω; Ιδού η απορία...
Το φουκαρά τον Αμλετ άρχισα να σκέφτομαι με μιας, ο οποίος με τη νεκροκεφαλή στο χέρι ήθελε να απαντήσει στο δικό του δίλημμα "να ζει κανείς ή να μη ζει", αλλά ειλικρινά σας λέω ότι το δικό του μπροστά στο δικό μου, δε φτουράει!
Συγκρίνοντάς μας λοιπόν (την αφεντιά μου με τον πρίγκιπα Αμλετ), η δική μου η περίπτωση φαίνεται να είναι κατά πολύ δυσχερέστερη, αφού εγώ μόνος μου πρέπει να βγάλω τον "όφι από την οπή" και να απαντήσω -και μάλιστα εγγράφως- στο δίλημμά μου εδώ και τώρα, ενώ ο πρίγκιπας, όπως είναι γνωστό τοις πάσι, είχε τη βοήθεια ενός William Shakespeare με όσα αυτό συνεπάγεται!
Και επανέρχομαι λοιπόν στο αυτό ερώτημα: Τι να πω και τι να γράψω;
Πολλές οι σκέψεις μου και ολίγον μπερδεμένες, αφού λόγω της συγκυρίας να βρισκόμαστε λίγες μόνο ημέρες πριν τις εθνικές εκλογές, που ενδεχομένως να είναι και οι τελευταίες της δεκαετίας που διανύουμε, τούτο το κείμενο θα καταστεί μοναδικό, αφού θα είναι το τελευταίο της στήλης προ των τελευταίων εκλογών της δεκαετίας!
Σκέφτομαι λοιπόν: είναι δυνατόν να μην αναφερθώ στις εκλογές αλλά... να πάω για πουρνάρια;
Κι όμως, αγαπητέ μου αναγνώστα, αν δε το έχεις συνειδητοποιήσει, ειδικά εσύ που ακολουθείς τη στήλη από τα πρώτα της βήματα -προ της διακυβέρνησης της χώρας από τον Καραμανλή- αυτή εδώ η στήλη ενίοτε άφηνε τους γάμους κι έτρεχε στα... πουρνάρια διότι έτσι της έκανε κέφι, ή έτσι αισθανόταν, ή έτσι μπορούσε να εκφραστεί καλύτερα!
Δεν έκανε τίποτα περισσότερο δηλαδή απ' ό,τι κατά κόρον έκανε και η απερχόμενη κυβέρνηση!
Στη περίπτωση της στήλης βέβαια το σίγουρο είναι ότι πηγαίνοντας για πουρνάρια δεν έπαιζε με τις τύχες κανενός λαού ή και ατόμου, πάρεξ του εαυτού της...


>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

“Δεν αρκει να ονειροπολούμε με τους στίχους. Είναι λίγο. Δεν αρκεί να πολιτικολογούμε. Είναι πολύ. Κατά βάθος ο υλικός κόσμος είναι απλώς ένας σωρός από υλικά. Θα εξαρτηθεί από το αν είμαστε καλοί ή κακοί αρχιτέκτονες από το τελικό αποτέλεσμα. Ο Παράδεισος ή η Κόλαση που θα χτίσουμε. Εάν η ποίηση παρέχει μια διαβεβαίωση και δη στους καιρούς τους durfiger είναι ακριβώς αυτή: ότι η μοίρα μας, παρ' όλα αυτά, βρίσκεται στα χέρια μας". Οδυσσέας Ελύτης. Από την ομιλία του κατά την απονομή σ' αυτόν του βραβείου Νόμπελ πριν από 30 ακριβώς χρόνια.

Σε βαθος χρόνου ισχύει και ο συγκεκριμένος λόγος του ποιητή. Η μοίρα μας βρίσκεται, παρ' όλα όσα συμβαίνουν, στα χέρια μας.

Και τωρα στις εκλογές βεβαίως η τύχη μας, λέμε τώρα, βρίσκεται στα χέρια μας. Και μετά τις εκλογές όμως πάλι στα χέρια μας θα βρίσκεται. Σε μεγάλο βαθμό. Ή τουλάχιστον στον μεγαλύτερο. Αλίμονό του, που δεν έχει νύχια να ξυστεί.

ΣΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ευθεία για τις εκλογές, μόλις τέσσερις και μία μέρες μας μείνανε, πάντως. Να μην ξεχνιόμαστε. Καλή η όποια αμπελοφιλοσοφία, δεν λέω, αλλά εδώ τρώει η μύγα σίδερο και το κουνούπι ατσάλι. Εδώ χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα. Εδώ γίνεται... της τρελώς. Εδώ ετοιμάζονται να κλάψουν μανούλες. Εδώ προβάρονται κουστούμια, χώρια τα ταγιέρ.

ΨΗΦΙΣΤΕ ζώα ή ψηφίστε, ζώα! Αλήθεια έβαζε ή δεν έβαζε κόμμα όταν χρησιμοποιούσε αυτή την φράση ο πρόεδρος των (απανταχού) Κεντρώων, πού τον θυμήθηκα τώρα (;), Βασίλης Λεβέντης; Αυτούς που ψηφίζουμε είναι τα ζώα, ή εμείς που τους ψηφίζουμε, κατά Λεβέντη πάντα, είμαστε τα ζώα; Όχι τιποτ΄ άλλο, αλλά να ξέρουμε.

ΔΥΟ ντιμπέιτ την ημέρα/ το ΠΑΣΟΚ θα κάνουν πέρα! Το χαβά τους οι νεοδημοκράτες που βγαίνουν στα τηλεοπτικά παράθυρα. Στο βωμό της... αγίας συσπείρωσης.

ΑΠΟ ΜΠΛΟΓΚ σε μπλόγκ τριγυρνώ/ μια δημοσκόπηση ψάχνω να βρώ... Μια δημοσκόπηση, με την επίσημη σφραγίδα μιας γνωστής εταιρείας του είδους κι ο κόσμος όλος. Ούτε τη μάνα σου αν έψαχνες, φίλε, δεν θα 'κανες έτσι! Τέτοια εξάρτηση!

ΤΩΡΑ που πάω προς το τέλος μπορώ να σας το αποκαλύψω. Όταν, πριν από μια περίππου ώρα, άρχιζα τα "Πεταχτά", σκεφτόμουν να μην αναφερθώ καθόλου στις εκλογές. Λογάριαζα χωρίς τον ξενοδόχο. Το μολύβι μου, ο ξενοδόχος στην προκειμένη περίπτωση, με παρέσυρε. Τράβα με κι ας κλαίω...

ΟΤΑΝ ο πυρπολητής του ’21 Κωνσταντίνος Κανάρης έγινε υπουργός Ναυτικών, μπαίνοντας για πρώτη φορά στο υπουργείο του, είδε πίσω απ' το γραφείο του μια πολυτελή κι αναπαυτική πολυθρόνα. Με το που την αντίκρυσε θύμωσε και φώναξε: "Βγάλτε γρήγορα την πολυθρόνα από 'δω μέσα, γιατί θα την πετάξω απ' το παράθυρο και φέρτε μου μια καρέκλα. Δεν ήρθα εδώ για να αναπαυθώ."

“...Θαυμάζουν οι αφελείς/ και σιμά στη λάμψη του κρυστάλλου χαμογελούν οι μαυροφορεμένοι,/ και σκιρτούν των αντρών του Λυκαβηττού/ οι ημίγυμνες τιγρίσσες!/ Αλλά πόρος κανείς για να περάσει ο ήλιος τη φήμη του στο μέλλον...”
Οδυσσέας Ελύτης Από "Το Άξιον Εστί”
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!

e-mail:kakatsakis@sch.gr
>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Στα 100 είχε πολλά να κάνει

Στα εκατό (100) του χρόνια δήλωσε (βλ. συνέντευξή του στον Παναγιώτη Ανδριανέση, περ. “Διαβάζω”, τέυχος 459, Ιανουάριος 2006) ότι έχει ακόμα πολλά να κάνει. Μεταξύ των άλλων ήθελε λέει να ολοκληρώσει ορισμένες επιστημονικές εργασίες του και να γράψει την αυτοβιογραφία του. Για τον φιλόλογο, ομότιμο καθηγητή της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Εμμανουήλ Κριαρά, μια εμβληματική μορφή των Νεοελληνικών Γραμμάτων, έναν άνθρωπο που η ζωή του έιναι ταυτόχρονα ένας μίτος για την ιστορία της νεοελληνικής εκπαίδευσης, ο λόγος. Με αφορμή την τοποθέτησή του στην τελευταία, τιμητική θέση, του ψηφοδελτίου Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ πρόσφατα, βεβαίως. Όχι, δεν είχε ποτέ, εξ όσων γνωρίζω, ασχοληθεί με την πολιτική, στη στενή της έννοια, ο Ωραίος αυτός Έλληνας. Δεν είχε κατέβει ποτέ υποψήφιος, δηλαδή. Δικό του πεδίο δράσης, ολόκληρη τη ζωή του η γλώσσα. “Μήγαρις έχω τίποτ’ άλλο στον νου μου, πάρεξ ελευθερία και γλώσσα;” αναρωτιέται στον “Διάλογό” του, μιλώντας για λογαριασμό του ποιητή ο Διονύσιος Σολωμός. Την ίδια καθαρά ρητορική ερώτηση φαίνεται ότι κάνει και ο Εμμανουήλ Κριαράς στο σύνολο έργο του και ειδικότερα στο έργο της ζωής του, στους 14 τόμους του “Λεξικού της μεσαιωνικής ελληνικής δημώδους γραμματείας 1100 - 1669”. Όπερ σημαίνει ότι πάντα και εν παντί δήλωνε παρών στην πολιτική, στην ευρεία της έννοια. Ο καθείς και τα όπλα του.

Η αρχή είναι η παιδεία

“Είστε ακόμα σοσιαλιστής;”. Η τελευταία ερώτηση που υποβλήθηκε στον Εμμανουήλ Κριαρά, στην περί ης ο λόγος στην προηγούμενη εύφημη μνεία, συνέντευξη. “Βεβαίως. Εγώ δεν ανήκω σ’ εκείνους που σήμερα πιστεύουν κάτι και αύριο δεν το πιστεύουν. Από ιδιοσυγκρασία, η πίστη μου, όταν δημιουργηθεί, είναι σταθερή. Η διαμόρφωσή μου, έγινε στα χρόνια της νεότητας”. Η απάντησή του. “Εξακολουθώ να το πιστεύω (σ.σ.: ότι το μέλλον της ανθρωπότητος είναι ο σοσιαλισμός). Η λύση θα ‘ρθει - εγώ δεν θα την προλάβω, ούτε την ανόρθωση της παιδείας που θα πρέπει να προηγηθεί, θα προλάβω... Δεν τιμώνται πλέον οι αξίες. Βιώνουμε την έσχατη πλέον ανάγκη ανόρθωσης της παιδείας. Είναι όμως η υλιστική κατεύθυνση της παιδείας. Με την τεχνολογία τα ανθρωπιστικά γράμματα υποτιμούνται κι έτσι δημιουργείται μια ανισορροπία. Η αρχή είναι η παιδεία. Ένας λαός προάγεται όταν έχει προηγμένη παιδεία. Αν όμως οι ανάξιοι επιπλέουν σ’ όλους τους τομείς και κυρίως σ’ αυτούς της πολιτικής; Πρέπει να υπερνικήσουμε την τάση αυτή. Το αποτέλεσμα είναι η δυσπιστία όλων. Ο υλισμός είναι που σκότωσε το όραμα. Κι ο υλισμός είναι που διδάσκεται από γονείς και δασκάλους. Όλα γίνονται με στόχο την εξασφάλιση παχυλού κέρδους.” Ένα μέρος της απάντησής του σε μια παρόμοια ερώτηση που του έγινε σε μια απ’ τις τελευταίες συνεντεύξεις του (στην Βίκυ Χαρισοπούλου, εφ. “ΤΑ ΝΕΑ”, 21.7.09). Σαν ένα μικρό, επίσης δείγμα γραφής των πιστεύω του.

Μακράς ζωής αγωνίσματα

“Μακράς ζωής αγωνίσματα”, ο τίτλος της αυτοβιογραφίας, του τελευταίου μέχρι τώρα βιβλίου, ενός βιβλίου 340 σελίδων, του Εμμανουήλ Κριαρά (Έκδοση “Οι φίλοι του περιοδικού Αντί”, Φεβρουάριος 2009). Μέχρι τώρα, αφού ο εκατόν τεσσάρων (104) ετών τώρα πια υπεραιωνώβιος έφηβος, εξακολουθεί να έχει λαμπρή πνευματική διαύγεια, συνεχίζει να εργάζεται και δεν έχει πει την τελαυταία του λέξη. “Πρόκειται για μια λογοδοσία, που αποφεύγει τις ασάφειες και παραλείψεις, σκιαγραφώντας με ευκρίνεια, λήσμονημένες ή και άνγωστες στους νεότερους κοινωνικές και πολιτικές καταστάσεις” γράφει μεταξύ των άλλων γι’ αυτήν η Μάρη Θεοδοσοπούλου (http://maritheodo.blogspot .com). Για μια προβολή του “εμείς” μέσα από το “εγώ” κάνει λόγο ο επίκουρος καθηγητής Γλωσσολογίας στο τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών Σπ. Μοσχονάς (εφ. “Καθημερινή”, 5.7.09). “Με θαυμαστό τρόπο, ο διαπρεπής φιλόλογος γράφει για τη ζωή και το έργο του, μιλώντας ταυτοχρόνως για τη ζωή και το έργο άλλων - όλων”, επισημαίνει. Με την έννοια αυτή τα “Μακράς ζωής αγωνίσματα”, δεν πληροφορούν ξεκομμένα για τον βίο και την πολιτεία του τελευταίου μεγάλου δημοτικιστή, αλλά πάνω απ’ όλα για την συλλογική πορεία του δημοτικισμού. Όπερ έδει δείξαι...

Ο Κριαράς (σ.σ.: κατάγεται από εκείνους τους Κρητικούς που κυνηγημένοι στα πρώτα χρόνια του 19ου αιώνα εγκατέλειψαν τα Σφακιά κι εγκαταστάθηκαν στη Μήλο, ιδρύοντας τον Αδάμαντα) ονοματίζει τους καθηγητές του στο γυμνάσιο των Χανίων, μνημονεύοντας ιδιαίτερα τον Εμμανουήλ Γενεράλι, που τον μύησε στα αρχαία γράμματα, και τον Ιωάννη Μοσχόπουλο της Ευαγγελικής Σχολής της Σμύρνης, που τους μιλούσε για το γλωσσικό ζήτημα και τη σύγχρονη λογοτεχνία. Ακόμη, αναφέρει τους συμμαθητές του, τον Στέλιο Καψωμένο και τον Νίκο Τωμαδάκη, καθώς και τις πνευματικές δραστηριότητες εκείνων των χρόνων. Στην τρίτη γυμνασίου είχαν ιδρύσει τον πνευματικό όμιλο “Εγκυκλοπαιδικός Κύκλος των Νέων” και στην τελευταία τάξη, τον “Κρητικό Φιλολογικό Σύλλογο” και το περιοδικό “Αυγερινός”. Νονός του περιοδικού και υπεύθυνος ύλης για τον πρώτο χρόνο ήταν ο ίδιος. Σε αυτό δημοσίευσε μεταφράσματα και δύο βιβλιοκρισίες, για το μυθιστόρημα του Ξενόπουλου “Η τρίμορφη γυναίκα” και για την ανθολογία του Παπαδήμα “Νέοι Διηγηματογράφοι”. Πολύ θα θέλαμε να διαβάσουμε την άποψη του νεαρού Κριαρά για εκείνους του “νέους διηγηματογράφους”. Μια άλλη συντροφιά στα Χανιά, με επικεφαλής τον φίλο του, Καψωμένο, έβγαζε το περιοδικό “Λογοτεχνικές Σελίδες”.
(Πηγή: http://maritheodo.blogspot.com)

e-mail:kakatsakis@sch.gr
>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Φθινοπωρινό


-Τι να γίνεται εκεί πάνω
κι όλο στάζει ο ουρανός;
-Τα βαρέλια του θα πλένει
με αγγέλους κι αρχαγγέλους
για το μούστο τον καινούργιο
ο καλός Θεός.

-Τι να γίνεται εκεί πάνω
και βροντάει ο ουρανός;
-Mάλωσαν δυο αγγελούδια,
γίνανε μαλλιά κουβάρια,
κλάματα, φωνές, αντάρα,
θύμωσε ο Θεός!

-Τι να γίνεται εκεί πάνω
και αστράφτει ο ουρανός;
--Σύννεφα και αστεράκια
ήρθανε στα χέρια
τρόμαξε το καλοκαίρι
κι έγινε ο καιρός
φθινοπωρινός!


Από την ανέκδοτη ποιητική συλλογή της Ευδοκίας Σκορδαλά Κακατσάκη "Και στη μέση η χαρά"

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΠΟΥ ΤΑ βρίσκεις και τα γράφεις; με ρώτησε τις προάλλες ένας φίλος φ(θ)ανατικός αναγνώστης της στήλης, αναφερόμενος στα “Πεταχτά”. Εγώ τα βρίσκω; Αυτά με βρίσκουν όταν με βρίσκουνε κι όταν δεν με βρίσκουνε, μου φωνάζουν και με βρίσκουνε.

ΟΥΤΕ παραγγελιά να την είχε τη σύλληψη των “Πυρήνων” η Κυβέρνηση λίγες μέρες πριν από τις εκλογές. Κουτί και τι κουτί φαίνεται να της ήρθε. Σε μια πρώτη ανάγνωση. Γιατί σε μια δεύτερη γίνονται δευτερότερες σκέψεις. Τι έγινε δηλαδή που έπιασαν τη... “μαρίδα” κατά Τράγκα;

ΤΙΠΟΤΑ δεν μας σώζει, τίποτα δεν σας σώζει, τίποτα δεν τους σώζει. Απαισιοδοξίας ανάγνωσμα και ο σώζων εαυτόν σωθήτω.

ΝΙΚΗΣΕ, λέει, ο Πύρρος ο βασιλιάς της Ηπείρου στο Άσκλο της Αππουλίας τους Ρωμαίους, πλην όμως τα πράγματα παρέμεναν τόσο ανησυχητικά και αμφίβολα γι’ αυτόν που είπε σε κάποιον των “συνηδομένων αυτώ” (που χαίρονταν μαζί του: “Αν έτι μίαν μάχην Ρωμαίους νικήσωμεν απολούμεθα (θα χαθούμε) παντελώς”. Ερώτηση. Τι είπε ο Κώστας Καραμανλής στους δικούς του που πανηγύριζαν ότι νίκησε στο ντιμπέιτ; Σιγά που θα το ‘παιζε Πύρρος!

ΤΟ ΟΤΙ δεν θεωρούν δεδομένη την αυτοδυναμία στο ΠΑΣΟΚ είναι ένας λόγος επιπλέον ότι θα κατακτηθεί. Αν συνεχίσουν να μην κτίζουν με τα λόγια ανώγια...

ΤΟ ΘΕΜΑ βέβαια δεν είναι αν θα κακακτηθεί η αυτοδυναμία, αλλά πώς θα χρησιμοποιηθεί η αυτοδυναμία. Επιμένει σ’ αυτό ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος.

ΕΝΑΣ σκύλος σε τρυγημένο αμπέλι. Να ψάχνει για καμπανούς. Τι θέλει να πει άραγε... ο ποιητής; Ο φίλος εν προκειμένω που μου έστειλε τούτο το μήνυμα; Ποιο είναι το τρυγημένο αμπέλι;

ΛΙΓΟ ακόμα και θα δηλώσει αγωνιστής του ΠΑΣΟΚ ο Mr MIG. Βρε πώς αλλάζουν οι καιροί! Μέχρι και μήνυση είχε κάνει στον Γιώργο Παπανδρέου. Περασμένα, ξεχασμένα.

ΤΟ ΟΤΙ ο Αποκόρωνας έχει ξωμείνει από βουλευτή του ΠΑΣΟΚ δεν αποτελεί είδηση. Το ότι ξώμεινε όμως και από υποψήφιο βουλευτή δεν αποτελεί; Σε ποιον να κάνει τα παράπονα του ο φίλος μου;

ΕΝΑ δισεκατομμύριο άνθρωποι μπορούν, λέει, να ζήσουν από τα τρόφιμα που πετούν στα σκουπίδια οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Μεγάλη Βρετανία. Μιλιά κι αχνιά απ’ τη συνείδησή μας. Πώς να διαμαρτυρηθεί στα σκουπίδια που βρίσκεται!

ΠΑΒΛΗ (Πάυλο) Πολυχρονάκη: Στις προηγούμενες βουλευτικές εκλογές έγραψες ένα ολόκληρο βιβλίο με τίτλο “Προεκλογικά παρατράγουδα” και το παρουσίασες στο Πολιτιστικό της Μητρόπολης 10 μέρες πριν. Τώρα τι κάνεις; Τι... κλώθεις στο μυαλό σου;

ΚΑΠΟΤΕ ανέφεραν στον βασιλιά της Σπάρτης Άγι, ότι κάποιοι συγγενείς του τον φθονούσαν. Ο Άγις είπε: “Τους λυπούμαι κατάκαρδα για δύο λόγους. Πρώτον γιατί υποφέρουν για τα ελαττώματά τους και δεύτερον γιατί υποφέρουν για τις αρετές μου.

“Κι όμως το τελευταίο δάκρυ μου/ δε θα το φυλάξω για τους φίλους που έφυγαν/ ούτε για τα παιδιά που τα θερίζει η πείνα/ και η απορία./ Ούτε για τους αυτόχειρες/ κι αυτούς που ξέρουν πότε θα ‘ρθει/ η αμετάκλητη στιγμή./ Αλλά γι’ αυτούς/ που ζωντανοί μα αγέννητοι/ δε συναντήθηκαν ποτέ με τη ζωή.”
Το ποίημα της Αιμιλίας Παπαβασιλείου “Αγέννητοι”.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!

e-mail:kakatsakis@sch.gr

>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΜΟΛΙΣ εφτά και μία μας έμειναν μέχρι την “πολυπόθητη” ημέρα των εκλογών. Κι αν έχουν να δουν ακόμα τα ματάκια μας κι αν έχουν ακόμα να ακούσουν τα αυτιά μας. Άντε να ψηφίσουμε να τελειώνουμε. Θα τελειώσουμε όμως;

ΓΙΑ ΕΥΘΥΝΗ κάνει λόγο ο Κώστας Καραμανλής, για ελπίδα μιλεί ο Γιώργος Παπανδρέου. Για την ελπίδα της ευθύνης και για την ευθύνη της ελπίδας θέλουν ν’ ακούσουν οι πολίτες. Πάντα σου άρεσε η σύνθεση, φίλε! Το θέμα ωστόσο είναι τι γίνεται στην πράξη. Από λόγια έχουμε χορτάσει.

ΑΚΟΜΑ ένα ντιμπέιτ επιδιώκει ο Κώστας Καραμανλής. Ακόμα μια γύρα μήπως και ρεφάρει. Είναι που είναι χαμένος σου λέει. Κορόιδο είναι ο άλλος;

ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ εκατό μέρες διακυβέρνησης της χώρας απ’ το ΠΑΣΟΚ. Οι πρώτες εκατό ώρες διακυβέρνησης της χώρας απ’ το ΠΑΣΟΚ. Τα πρώτα εκατό χρόνια διακυβέρνησης της χώρας απ’ το ΠΑΣΟΚ...

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ Παρασκευή του Σεπτέμβρη, εκατό χρόνια μετά. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, που παλιότερα λεγόταν Νέα Δημοκρατία, θα κερδίσει επιτέλους τις προσεχείς εκλογές και θα σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Άλλο πάλι και τούτο.

ΕΙΝΑΙ αριστεροί όσοι δηλώνουν αριστεροί; Είναι σοσιαλιστές, όσοι δηλώνουν σοσιαλιστές; Είναι δεξιοί όσοι δηλώνουν δεξιοί; Καταφατική η απάντηση, αν δεχθούμε τη ρήση που αποδίδεται στον Τσαρούχη, ότι δηλαδή στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις.
ΟΛΑ ΤΑ ΦΩΤΑ στραμμένα πάνω στις εκλογές. Αυτές πουλάνε σήμερα. Όλα τ’ άλλα αργότερα. Όταν πάψουν να μας μιλούν ευθέως και θα μας τα λένε πλαγίως...

ΣΥΝΕΛΗΦΘΗ κλέπτων σταφύλια. Είδηση από τα προχθεσινά ψιλά της εφημερίδας. Σαν απόδειξη ότι όλα, μα όλα συνεχίζονται κανονικά, κανονικότατα.

ΑΝΤΩΝΗ Σπανουδάκη, δ/ντή 3ου Δημ. Σχ. Κισάμου: Τα που αναφέρεις για μένα, στο μήνυμα που μου έστειλες, με αφορμή την φιλοξενία του περιοδικού “Τα μυστικά του θρανίου”, τα προσπερνώ μ’ ένα μεγάλο ευχαριστώ. Αδύνατο όμως να προσπεράσω όσα γράφεις για την παρουσία του κοινού μας φίλου και παλιού διευθυντή σου, δάσκαλου Γιάννη Ψαράκη, στο Σχολείο που αυτός δημιούργησε. “Δεν έφυγε ποτέ. Σε όποιο χώρο του διδακτηρίου κι αν πάω είναι εκεί. Νιώθω την παρουσία του”, σημειώνεις. Κι εγώ στο σαλόνι της καρδιάς μου έπιπλο τον έχω, Αντώνη! Τέτοιος φίλος!

ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ που ο βασιλιάς Αντίοχος, ένας από τους πιο γενναίους διαδόχους του Μεγάλου Αλεξάνδρου, οδηγούσε τον στρατό του μέσα από μια περιοχή γεμάτη λάσπες, άκουσε ορισμένους στρατιώτες του να γογγύζουν εναντίον του, γιατί είχαν χωθεί μέχρι τη μέση. Ο Αντίοχος τους πλησίασε χωρίς να τον αναγνωρίσουν μέσα στο σκοτάδι, τους έδωσε το χέρι του και τους έβγαλε. Ύστερα τους είπε με καλοσύνη: “Πέστε ό,τι κακό θέλετε για τον βασιλιά σας που σας οδήγησε στις λάσπες. Μην ξεχάσετε όμως ότι σας βοήθησε και να βγείτε.”

“Κάποιος κλαίει μες στη νύχτα./ Δεν ξέρω αν είναι στ’ όνειρο μου/ ή αν είναι πίσω από την πόρτα./ Θέλω να τον παρηγορήσω/ μα δεν μπορώ να βγω απ’ το βύθος./ Κλαίω κι εγώ και τα δάκρυά μου/ στάζουν απ’ τα κλαδιά της νύχτας.”
Το ποίημα “Κλάμα” του Γιώργη Μανουσάκη

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
-mail:kakatsakis@sch.gr

>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

Η ΜΕΘΑΥΡΙΟΝ του μεγάλου ντιμπέιτ χθες. Περσινά ξινά σταφύλια; Δεν μπορεί κανείς να το υποστηρίξει αυτό. Κι ας τρέχουν τα προεκλογικά γεγονότα. Ο απόηχός του καλά κρατεί. Μα κι αν δεν κρατεί, εμείς θα τον κρατήσουμε. Του... πεταμάτου θα πάνε τα “πεταχτά” που σκεφτήκαμε;

ΣΑΣ ΝΙ-ΚΗ-ΣΑ-ΜΕ! Σας νι-κή-σα-με! Οι μεν. Σας νι-κή-σα-με! Σας νι-κή-σα-με! Οι δε. Σας πήραμε, σας πήραμε φλουρί κωνσταντινάτο! Οι μεν. Μας πήρατε, μας πήρατε βαρέλι δίχως πάτο! Οι δε. Στην μπέτη με μπέτη αναμέτρηση Καραμανλή - Παπανδρέου ή Παπανδρέου - Καραμανλή αν προτιμάτε, αναφέρομαι.

ΜΠΕΤΗ με μπέτη και στη μέση μια... Μπέτυ! Αυτό θα πει ντιμπέιτ. Άκου εκεί τηλεμαχία, ενώ έχουμε εκ του συστάδην μάχη!

ΠΟΛΛΕΣ τρίπλες στο κέντρο του γηπέδου, μοιρασμένη η κατοχή της μπάλας, λίγα σουτ, σχεδόν χωρίς δουλειά οι τερματοφύλακες, εύκολος ο ρόλος της διαιτητού. Στην τηλεποπτική αναμέτρηση Καραμανλή - Παπανδρέου και όχι βέβαια στον αγώνα ΑΕΚ - Ολυμπιακού αναφέρομαι. Το καταλάβατε εξάλλου. Βουλωμένο γράμμα διαβάσατε.

ΓΙΩΡΓΑΚΗΣ Παπανδρέου χθες, Γιώργος Παπανδρέου σήμερα, Γεώργιος Α. Παπανδρέου αύριο. Άλλο κουστούμι χθες, άλλο κουστούμι σήμερα, άλλο κουστούμι αύριο. Βρε πως αλλάζουν οι καιροί.

ΚΑΛΑΜΙΑ! Εδώ τα ωραία καλάμια! Καλάμια για όλα τα γούστα! Μικρά καλάμια, μεγάλα καλάμια, μικρομέγαλα καλάμια! Για διαφήμιση πρόκειται. Για να δούμε αν θα χει κίνηση το μαγαζί!

ΕΝΑ το κρατούμενο τη μια φορα, ένα το κρατούμενο την άλλη, ένα το κρατούμενο την παράλλη... Πόσα τα κρατούμενα του απερχόμενου πρωθυπουργού, αλήθεια;
ΟΙ ΘΑΝΑΤΟΙ (κυρίως παιδιών) σε Αφρική και Ασία είναι μόνο από ελονοσία 3.000 κάθε μέρα. Γιατί αυτό δεν αποτελεί είδηση ενώ η “πανδημία” με τα ελάχιστα θύματα μονοπωλεί τα ΜΜΕ και κινητοποιεί παγκόσμιους οργανισμούς και κυβερνήσεις; Ακούς εκεί να περιμένουν κάποιοι απάντηση!

ΘΑ ΕΧΕΙ υψώσει τη σημαία με τον Δικέφαλο ο γείτονας στην νταράτσα του, σήμερα; Έγνοια κι αυτή γράφοντας τη στήλη!

ΠΟΛΛΟΙ και εκλεκτοί, απ’ όλες τις καλές σειρές, που λέει και το τραγούδι, βρέθηκαν τις προάλλες στο Καλλιφαγείον του Μιχάλη Μινιουδάκη για ν’ ανάψουν κερί στο “Μανουάλι” του. Να πιουν ένα κρασί και να του ευχηθούν. Καλές δουλειές, και πάλι, Μιχάλη!

Ο ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ του Βυζαντίου Μαυρίκιος ήταν πολύ εχέμυθος και ποτέ δεν έβγαιναν απ’ το στόμα του τα μυστικά που αφορούσαν τους φίλους του. Μια μέρα ένας αξιωματικός της αυλής προσπάθησε να του πάρει ένα τέτοιο μυστικό κι ο Μαυρίκιος του απάντησε: “Αν το στέμμα που φορώ ήξερε το μυστικό μου, θα το πετούσα αδίστακτα στη φωτιά μ’ όλο το χρυσάφι και μ’ όλα τα διαμάντια του”.

“... Σε τούτο το μέρος του νερού όλα δείχνονται πιο ξάστερα απ’ όσο στον αέρα/ φαίνεται μια παρέα από μικρά αισιόδοξα σύγνεφα/ φαίνονται αναποδογυρισμένα και τα γέλια των παιδιών που παίζουν πίσω απ’ τους θάμνους./ Απ’ τη μια και την άλλη μεριά του δρόμου/ σ’ όλο το μάκρος δύο σειρές ανθισμένη βεβαιότητα.”
Από το ποίημα “Το όνειρο δεν είναι μονάχα όνειρο” του Γιάννη Ρίτσου.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
e-mail:kakatsakis@sch.gr

>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ

Γράφει ο
NΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΥ.
KΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: nek@haniotika-nea.gr

Εν όσω αυτοί μιλούσαν...

Βράδυ Δευτέρας, κούραση πολλή μα -δόξα τω Θεώ-είναι κι αυτή μια ένδειξη ζωής.
Εν όσω αυτοί μιλούσαν, η γιαγιά... του υπογείου κοντά στο κέντρο της πόλης, με ξεκούμπωτη την πολυφορεμένη ρόμπα της, στην ίδια πάντα γωνία, όπως κάθε βράδυ, χειμώνα - καλοκαίρι, την ίδια πάντα ώρα! Δέκα και μισή -λίγο πριν, λίγο μετά- δεν έχει σημασία!
Αυτή βρίσκεται πάντα εκεί, πάνω από τον κάδο της ανακύκλωσης να ανακατεύει τα άχρηστα κάποιων, να βρει κάτι!
Ο,τι να ’ναι! Κάτι θα της χρειαστεί! Κάτι σίγουρα θα χρησιμοποιήσει, κάτι πάντα βρίσκει να της χρησιμεύσει όπως η ρόμπα που τώρα φορεί!
Αληθινή εικόνα η παραπάνω, της δικής μου πια βραδινής καθημερινότητας, της δικής της ζωής, ίσως κι επιβίωσης...
Το ραδιάκι του Βασίλη να παίζει τον σταθμό με τα λαϊκά, τα παλιά, τα “βαριά”, τα ωραία, εκείνα που του αρέσουν!
Βιαζόμουν και του πέταξα τη συνηθισμένη “καληνύχτα” -την άκουσε δεν την άκουσε- και προχώρησα το ανηφοράκι, αφήνοντάς τον ανάμεσα στις “αφιερώσεις” του ραδιοσταθμού, στη δυνατή μουσική, στις χαρτόκουτές του που τις έχει για κρεβάτι, για στρώμα, για τέσσερις τοίχους, για σκέπη! Καθημερινή συνήθεια και η παραπάνω... μια από τις τελευταίες “καληνύχτες” σε ανθρώπους που συναντώ πριν την επιστροφή στο σπίτι! Συνηθισμένη εικόνα έχοντας σχολάσει από τη δουλειά!
Ανοικτή η πόρτα του σπιτιού με τους πεσμένους σοβάδες! Μέσα οι μετανάστες νοικοκύρηδές του, ένας, δύο, τρεις, λίγοι παραπάνω από τους “επτά νομά” του τραγουδιού! Ημικυκλικά καθισμένοι μπρος στην τηλεόραση που παίζει αμερικάνικη ταινία μεταγλωττισμένη στη γλώσσα τους κι εκείνοι κατάχαμα κάτω από το ασθενές φως της 60άρας λάμπας!
Προχώρησα να μπω στο αυτοκίνητο, βάζω μπροστά τη μηχανή, ανοίγω τα φώτα, μαλώνουν οι ακροατές στην εκπομπή του αθλητικού ραδιοφώνου για το πέναλτι που δεν δόθηκε, για τα οφσάιντ που δεν ήταν, για τόσες και τόσες άλλες αμφισβητούμενες φάσεις με καφενειακού τύπου αναλύσεις και επιχειρήματα! Ανάβω το φλας, στρίβω, σταματώ στα φανάρια! Ξεκινώ και πάλι, αλλάζω σταθμούς, πιάνω τον σταθμό του Βασίλη, το ντιμπέιτ! Ακούω λίγο, κατάλαβα, αλλάζω συχνότητα, γεννιέται η ιδέα για το κείμενο αυτό...

>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΜΑ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ από σήμερα 22 Σεπτεμβρίου. Ας το απολαύσουμε. Ας εκμεταλλευτούμε τις νύχτες του, που από αύριο θα γίνονται ολοένα και μεγαλύτερες. Και στο χειμερινό ηλιοστάσιο με το καλό.

ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΑΙΟΙ” ΘΑ ΤΟ ΠΑΙΞΟΥΜΕ και σήμερα. Καβάλα στ’ “άλογά” μας θα πάμε μέχρι το περίπτερο που είναι δίπλα μας να πάρουμε εφημερίδα, καβάλα στ’ άλογά μας θα πάμε μέχρι την καφετέρια που είναι παραδίπλα μας να πιούμε καφέ. Αν είμαστε θρησκευόμενοι κι ήταν Κυριακή καβάλα σ’ αυτά θα πηγαίναμε στην εκκλησιά, καβάλα θα προσκυνούσαμε, καβάλα θα παίρναμε αντίδωρο απ’ του παπά το χέρι. Η ημέρα δίχως αυτοκίνητο δεν μας αφορά.

ΣΤΟ 10% ΕΧΕΙ ΕΚΤΙΝΑΧΤΕΙ η διαφορά μεταξύ ΠΑΣΟΚ-Νέας Δημοκρατίας. Εξασφαλισμένη και με το παραπάνω η αυτοδυναμία. Το μακρύ της Ράδιοαρβύλας. Η διαφορά μεταξύ ΠΑΣΟΚ-Νέας Δημοκρατίας έχει μειωθεί στις 3 ποσοστιαίες μονάδες. Καθόλου ορατή η αυτοδυναμία. Το κοντό της Ραδιοαρβύλας. Σε ό,τι έχει σχέση με τα κόμματα εξουσίας. Σε ό,τι αφορά τα άλλα κόμματα δεν υπάρχει εκπομπή.

ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ 1981; Σε καμία περίπτωση. Προεκλογικές μέρες του 1993; Καμία σύγκριση. Προεκλογικές μέρες του 2009! Με το δικό τους χρώμα, τις δικές τους προσδοκίες, το δικό τους άρωμα, το δικό τους βηματισμό.

ΑΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΜΙΑ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΚΥΡΙΩΝ. Ας δώσουμε στο ΠΑΣΟΚ ένα ποσοστό γύρω στο 42% και βεβαίως την αυτοδυναμία. Ας δώσουμε στη Νέα Δημοκρατία ένα 36% (να μην πέσει και κάτω απ’ το ιστορικό χαμηλό της). Ας δώσουμε 0,5% παραπάνω απ’ ό,τι πήρε την προηγούμενη φορά στο ΚΚΕ. Ας δώσουμε 2 ψήφους (και όχι μόνο μία) παραπάνω στον ΛΑΟΣ. Ας εξασφαλίσουμε την είσοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην Βουλή και την πρωτιά στην Α’ Αθηνών στον Τσίπρα. Ας υποσχεθούμε στους Οικολόγους-Πράσινους, στην ανάγκη ας κάνουμε μαζί τους και συμβόλαιο, ότι θα μπουν στην Βουλή στις επόμενες εκλογές. Κι ας μην κάνουμε εκλογές. Προς τι το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός; Γιατί τόσα έξοδα;

ΝΑΥΜΑΧΙΑ ΣΤΗΝ ΜΠΑΝΙΕΡΑ ΤΟ ΧΘΕΣΙΝΟ ΝΤΙΜΠΕΪΤ; Εν οίδα ότι ουδέν οίδα, αφού δεν το είδα. Το σημερινό;

OTΑΝ ΕΓΙΝΕ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ ΤΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ ο Αλέξιος Κομνηνός, ζήτησε να του φέρουν τον κατάλογο των αυλικών που είχαν υπηρετήσει επί του προκατόχου του και σημείωσε από έναν σταυρό στα ονόματα εκείνων που είχαν σταθεί εχθροί του. Αυτοί το έμαθαν και φανταζόμενοι ότι ο σταυρός σήμαινε τον θάνατό τους άρχισαν να ετοιμάζονται να φύγουν σε άλλες χώρες. Ο αυτοκράτορας ωστόσο τους κάλεσε και τους είπε: “Ο σταυρός που έβαλα δίπλα στο όνομά σας σημαίνει ότι σας συγχωρώ.”

“Οταν ήταν μαθητής/ του άρεσε να παρελαύνει/ στις εθνικές επετείους/
καμαρωτός καμαρωτός/ με το βλέμμα στραμμένο/
στα στασίδια των επισήμων./
Οταν μεγάλωσε έγινε επίσημος/ και τον έβλεπαν τα παιδιά/ καμαρωτό καμαρωτό/ να κάθεται/ στα καθίσματα των επισήμων”.
Το ποίημα “Επισημότητες”
του Μανούσου Γ. Δασκαλάκη”

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!

e-mail: Kakatsakis@sch.gr

>> τυπώστε αυτό το άρθρο


--------------------------------------------------------------------------------
Σχόλια Αναγνωστών

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Στέγη σʼ ένα όνειρο...

Έναν άλλον χώρο αντίκρυσαν εφέτος οι Αποκορωνιώτες και οι φίλοι του Αποκόρωνα που, όπως κάθε χρόνο, εδώ και μια εικοσαετία περίπου, αθρόως προσήλθαν στις εγκαταστάσεις του Κοινωφελούς Ιδρύματος “Αγία Σοφία”, που ίδρυσε ως γνωστό ο εκ Νεροχωρίου ορμώμενος μητροπολίτης πρώην Κισάμου και Σελίνου Ειρηναίος Γαλανάκης, στη μνήμη της μητέρας του, επί την ηλίου δύσιν, στις 16 Σεπτεμβρίου, για να γιορτάσουν κατά τα ειωθότα την προστάτιδα αγία του. Έναν “εκ βάθρων ανακαινισμένο” κατά την έκφραση τού και αντιπροέδρου του Δ.Σ. του Ιδρύματος Νίκου Παπαδάκη εσωτερικά και εξωτερικά, χώρο η εικόνα του οποίου “δεν έχει καμία σχέση με αυτή που είχε προηγουμένως”. Το “θαύμα” αυτό (γίνονται και στην εποχή μας “θαύματα”) οφείλεται, βέβαια, στον Σύνδεσμο Ημερησίων Περιφερειακών Εφημερίδων (ΣΗΠΕ) που έχει ξοδέψει μέχρι τώρα περίπου 700.000 ευρώ, για την στέγαση του ιδρυθέντος απ’ αυτόν Ινστιτούτου Επαρχιακού Τύπου (ΙΕΤ), που θα αρχίσει οσονούπω την λειτουργία του, (τα εγκαίνια καθυστέρησαν λόγω εκλογών), ύστερα από την παραχώρηση των εγκαταστάσεων (με παράλληλη λειτουργία του Ιδρύματος) για σειρά ετών. Σ’ αυτόν τα εύσημα και ιδιαίτερα στον και εκδότη της εφημερίδας μας, πρώην πρόεδρό του, αποκορωνιώτη, τζιτζιφιανό συγκεκριμένα, Γιάννη Γαρεδάκη, που και για συναισθηματικούς λόγους υιοθέτησε τον συγκεκριμένο τόπο. Μα και στο Δ.Σ. του Ιδρύματος και ξεχωριστά στον αντιπρόεδρο του Δ.Σ. του Νίκο Παπαδάκη, που διαβλέποντας και “τα άμεσα πολλαπλά οφέλη για τον τόπο και τα έμμεσα, αυτά δηλαδή που θα προκύψουν από την τεράστια προβολή της περιοχής”, για να χρησιμοποιήσω τα λόγια του γενικού διευθυντή του Ινστιτούτου Αντώνη Σκαμνάκη, έδωσε στέγη στο όνειρο της δημιουργίας ενός δημοσιογραφικού εργαστηρίου που όμοιο του δεν υπάρχει στην Ελλάδα...


Μια διημερίδα στην οποία θα προβληθούν όλα τα βιβλία των Αποκορωνιωτών συγγραφέων, πρότεινε ο Χαράλαμπος Μπουρνάζος, που συνήρπασε όπως κάνει πάντα με τον αρρενωπό λυρισμό του το ακροατήριο, στο τέλος της ομιλίας του. “Σπουδαία”, κατά που θα έλεγε και ο γνωστός τοις πάσι, επίσης, εξ Αρμένων ορμώμενος, Βασίλης Καλαϊτζής-Μουντάκης, η πρότασή του. Και βεβαίως υλοποιήσιμη. Αυτό έλειπε! Να την αφήσει ο Νίκος Παπαδάκης να παραπέσει. Την υιοθέτησε επιτόπου! Η πιο συν-κινητική στιγμή πάντως της μπουρνάζειας ομιλίας συνέβη όταν ο ομιλητής κάλεσε το ακροατήριο να σταθεί όρθιο μνημονεύοντας κι ευγνωμονώντας τους απόντες απ’ την ζωή αποκορωνιώτες συγγραφείς, που πρόβαλαν με τα βιβλία τους τα χωριά τους και γενικότερα τον Αποκόρωνα. Τον Νικόλαο Μαρκάκη και τον Μάρκο Ντουκάκη, τον Παρασκευά Μαρουσάκη, τον Στέλιο Πανηγυράκη, τον Γιάννη Πολυχρονάκη, τον Νικόλαο Παπαδάκη και τον Στέφανο Φρεσκάκη. Τους “σκαπανείς” των πηγών της τοπικής μας πατριδογνωσίας.


Ωσεί παρών...

Ωσεί παρών κι εφέτος, όπως και τα τελευταία χρόνια, ο εμπνευστής και ιδρυτής του Κοινωφελούς Ιδρύματος “Αγία Σοφία”, μητροπολίτης Ειρηναίος Γαλανάκης. Και κατά τη διάρκεια του κατανυκτικού εσπερινού, (φωτό) που έγινε, όπως πάντα, δύοντος του ηλίου στα Λευκά Όρη, κάτω απ’ τις χαρουπιές, τις τραμιθιές και τις ελιές του αύλειου χώρου του πανηγυρίζοντος ναού. Και κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης που έγινε αμέσως μετά στην ανακαινισμένη αίθουσα συνεδρίων, κατά την οποίαν μίλησε ο και συνεργάτης της εφημερίδας μας ιστορικός ερευνητής Χαράλαμπος Μπουρνάζος, με θέμα “Βιβλία-πηγές της ιστορίας του Αποκόρωνα”, και έγινε μια σύντομη αναφορά από την κοινωνική λειτουργό του Ιδρύματος Δήμητρα Ηλιάκη για το πρόγραμμα “Βοήθεια στο σπίτι”. Όλοι μα όλοι, τον Παππού αναθυμούνται και τα λόγια του αναθίβαλαν, στις ιδιαίτερες κουβέντες τους. Κι όλοι, μα όλοι, που μίλησαν, σ’ αυτόν “τον πιο σεβάσμιο Έλληνα” άμεσα ή έμμεσα αναφέρθηκαν. Ο αντιπρόεδρος του Ιδρύματος Νίκος Παπαδάκης, ο πρόεδρος του Συλλόγου των Φίλων του Ιδρύματος Μανόλης Βολουδάκης, ο γενικός διευθυντής του Ινστιτούτου Αντώνης Σκαμνάκης, οι δήμαρχοι Φρε και Κρυονέριδας Νίκος Γιαννούλης και Γρηγόρης Μαρκάκης αντίστοιχα, ο πρώην βουλευτής Σήφης Μιχελογιάννης, ο πρόεδρος της Ιστορικής Λαογραφικής Εταιρίας Ρεθύμνου Μιχάλης Τρούλης και ο γράφων. Ιδιαίτερα ωστόσο ο κεντρικός ομιλητής Χαράλαμπος Μπουρνάζος στην αρχή της ομιλίας του. “Ο πρώτος λόγος εμάς των προσκυνητών, απόψε, πρέπει να είναι η παράκλησή μας στην Αγία Σοφία, να έχει γερό τον εμπνευστή τούτου του ευλογημένου Ιδρύματος, τον Δεσπότη Ειρηναίο, που τα βαρίδια της ηλικίας και την κλονισμένης του υγείας, εμπόδισαν κι εφέτος να ‘ρθει και να λειτουργήσει στο εκκλησιδάκι του, να μας ευλογήσει και να συνομιλήσει μαζί μας”, είπε. Για να συνεχίσει: “Να του ευχηθούμε, λοιπόν, του χρόνου τέτοιαν εσπέρα, να χοροσταησει στον εσπερινό, να μας μιλήσει, μ’ εκείνον τον θερμό, τον έναυλο και ηδύ λόγο του και να μασε χωρατέψει, όπως εκείνος γνωρίζει”... Αμποτε!

e-mail: Kakatsakis@sch.gr

>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Χρώματα


Λουλούδι κόκκινο
η φωτιά που τρέμει
στο βλέμμα του ήλιου!

Ελπίδα πράσινη
το φύλλο που σκάει
στο μάτι του δέντρου!

Όνειρο κάτασπρο
το φτερό που ανοίγει
στο πρώτο φτερούγισμα!

Χαρά πολύχρωμη
το γέλιο του παιδιού
στην καρδιά της μητέρας

Ευδοκία Σκορδαλά Κακατσάκη(από την ανέκδοτη ποιητική της συλλογή "Και στη μέση η χαρά" που βραβεύτηκε από τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά)

ΠΕΤΑΧΤΑ

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ


Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

Βαρελάδες και γαιδάροι/ ένα μήνα έχουν τη χάρη. Στην ίδια λογική, της ομοιοκαταληξίας: βουλευτές και ψηφοφόροι/ κάνουν βόλιτες στα όρη. Το παν η ομοιοκαταληξία. Κι όλα τ’ άλλα είναι λεπτομέρειες. Μέσα στη ζωή μας είναι και ο σουρεαλισμός εξάλλου.

Αλλάζουμε ή βουλιάζουμε; Αλλάζουμε για να μη βουλιάξουμε. Βουλιάζουμε για να μην αλλάξουμε. Αλλάζουμε βουλιάζοντας. Βουλιάζουμε αλλάζοντας. Και αλλάζουμε και βουλιάζουμε. Τίτλοι για τον μπαξέ της πρώτης σελίδας. Για όλα τα γούστα και δια πάσαν χρήσιν. Και σαν απάντηση στην ερώτηση

Αυτός δεν ράβει κουστούμι, κατά που λέει, όπου κάτσει κι όπου σταθεί.. Γιατί να μπαίνει στα έξοδα και να προκαλεί. Το ίδιο που φορούσε πριν έξι χρόνια θα χρησιμοποιήσει άλλωστε. Εξασφαλισμένη η καρέκλα του. Πάντα κατά τα λεγόμενά του.

Για σύντομη πράσινη παρένθεση κάνουν λόγο στη Νέα Δημοκρατία τελευταία. Μάλλον με το σενάριο στο μυαλό θα μείνουν. Όπως είχαν μείνει και στο ΠΑΣΟΚ οι κάνοντες λόγο το 2004 για γαλάζια παρένθεση εξάλλου.

Πέντε τ’Οκτώβρη μια ζωή καινούρια θ’ ανατείλει/ γιατί ο λαός μας της Νου Δου θα σβήσει το καντήλι. Είδε φαίνεται τις τελευταίες δημοσκοπήσεις ο Ηλίας Σταματάκης κι εκδηλώθηκε. Επιμύθιο. Όσο πιο μεγάλος ο ενθουσιασμός, τόσο πιο μεγάλη η απογοήτευση.

Όπου ακούς πολλά κεράσια, κράτα μια τρυγοκοφίνα! Πού ξέρεις! Μπορεί και να ναι αλήθεια. Η μεγάλη χρειγειά εξάλλου, βάζει και τα πολλά βάζει και τα λίγα.

Καλόν αγώνα σε όλους τους υποψήφιους εύχεται εν κατακλείδι σε δήλωσή του στην εφημερίδα «Σελινιώτικα Νέα» ο υποψήφιος βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Ευτύχης Δαμιανάκης. Στάθηκε σ’ αυτήν αρκετά ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος. Αυτή κι αν είναι δείγμα-απόδειξη πολιτικού πολιτισμού, μου είπε.

Και ένα και δύο και τρία και τέσσερα γκολάκια έφαγε η ΑΕΚ από την Έβερτον προχτές..Και ένα και δύο και τρία και τέσσερα ποτήρια φαρμάκι ,ήπιε, κατά δήλωσή του, ο γνωστός στους αναγνώστες της στήλης αεκτζής γείτονάς μου. Άσπρο πάτο, Μήτσο!

Στο «ΜΑΝΟΥΑΛΙ» καθ’ αργά τρία κεριά θ’ ανάβω/ κι όποιον καημό με βελονιά ελληνική θα ράβω. Επανέρχομαι στη μαντινάδα που στις 20 Αυγούστου, από τη στήλη , αφιέρωσα στον και συνεργάτη της εφημερίδας μας Μιχάλη Μινουδάκη με αφορμή τα εγκαίνια του Καλλιφαγείου του στο Λιμάνι, μεθαύριο Δευτέρα. Διευκρίνιση πρώτη: «Μανουάλι» είναι το όνομα του Καλλιφαγείου. Διευκρίνιση δεύτερη : Τα τρία κεριά είναι τρία ποτήρια κρασί. Ένα για το παρελθόν, ένα για το παρόν κι ένα για το μέλλον του. Καλές δουλειές.

Κάποτε ο τύραννος της Σάμου Πολυκράτης, έδωσε στον ποιητή Ανακρέοντα σαν δώρο 10 τάλαντα, ποσό τεράστιο για την εποχή εκείνη. Ο Ανακρέοντας που ήταν λιτοδίαιτος και ολιγαρκής άνθρωπος έμεινε δυο νύχτες ξάγρυπνος με τη σκέψη τι θα έκανε το μεγάλο ποσό. Το πρωί της τρίτης ημέρας πήγε στον Πολυκράτη και επιστρέφοντας τα δέκα τάλαντα του είπε: « Σ’ ευχαριστώ για το δώρο σου, όμως μεγαλύτερη αξία έχει η ψυχική μου γαλήνη».

… «Τώρα που έρχεται ο Αρχηγός/ θα’ ρθει καινούρια εποχή για τους πιθήκους./ Η ράβδος που κρατά στη δεξιά του/ λένε πως πάλι θα καρπίσει/ στιφά καρύδια και χουρμάδες./ θα πλέξει μπανανόφυλλα σε κούνιες να κοιμίσει/ όλους τους δυσκολόυπνους/ κι απ’ τους βυθούς θα ρυμουλκήσει/ εκείνες τις απαίσιες γαλέρες/ για τους πιθήκους π’ αγρυπνούν»
Από την ποιητική συλλογή του Αλέξη Ζερβάνου
«Ένας πίθηκος συλλογιέται»

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ
kakatsakis@shc.gr

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΣΤΟ 5% η ψαλίδα... Στο 5,5% η ψαλίδα. Στο 6% η ψαλίδα... Στο 6,5% η ψαλίδα. Στο 7% η ψαλίδα... Στο 7,5% η ψαλίδα. Έτσι όπως πάει το πράγμα θα ξεμασκαλιαστεί στο τέλος η ψαλίδα, να μου το θυμάστε!

ΥΣΤΕΡΑ απ’ τις λιστομαχίες, τα λιστοδικεία. Ύστερα από τα λιστοδικεία πάλι οι λιστομαχίες. Σε δουλειά να βρισκόμαστε κι όπου το βγάλει η βράση.

ΧΑΛΑΡΩΣΤΕ! Θρονιαστείτε στις πολυθρόνες σας και περιμένετε υπομονετικά τις περίφημες τηλεμαχίες, τα debates επί το ελληνικότερον. Την τηλεμαχία (debate) Νο1 μεταξύ όλων των πολιτικών αρχηγών που εκπροσωπούνται στην Ευρωβουλή και την τηλεμαχία (debate) Νο2 μεταξύ των αρχηγών της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, του Κώστα Καραμανλή και του Γιώργου Παπανδρέου. Εν τω μεταξύ μoρφωθείτε με τα συμβαίνοντα στα αποδυτήρια των ομάδων παρακολουθώντας τα άπλυτά τους.

ΦΟΒΑΤΑΙ ο Γιάννης το θεριό και το θεριό το Γιάννη. Αν υποθέσουμε ότι είναι έτσι, δεν μας μένει τίποτε άλλο παρά να πούμε ποιoς είναι ο Γιάννης και ποιo το θεριό.

Ο ΑΓΩΝΑΣ ποδοσφαίρου μεταξύ των ομάδων Άλφα και Βήτα βρίσκεται στο 70o λεπτό και η ομάδα Βήτα, παρότι παίζει εκτός έδρας, προηγείται 2-0. Την συμφέρει να διακοπεί ο αγώνας και να χτυπηθούν πέναλτι, τη στιγμή μάλιστα που παίζοντας στο ρελαντί έχει τη νίκη στο τσεπάκι της; Ποδοσφαιρική ερώτηση πολιτικού ενδιαφέροντος, καλά το καταλάβατε.

ΜΕΓΑΣ Αλέξανδρος, Περικλής, Όμηρος, Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, Δασκαλογιάννης, Ελευθέριος Βενιζέλος, Δομήνικος Θεοτοκόπουλος, Νίκος Καζαντζάκης, Κωνσταντίνος Καβάφης... Άλλα τρία ονόματα κι έκλεισα το ψηφοδέλτιο επικρατείας!...

ΗΛΘΕ, είδε και απήλθε στον Ολυμπιακό σαν προπονητής (βεβαίως σαν και όχι ως) ο Τιμούρ Κετσπάγια. Ούτε γάτα ούτε ζημιά, που λέει ο λόγος. Μια μικρή μόνο γρατζουνιά απ’ την Καβάλα. Τίποτε άλλο.

ΕΝΑΝ σταυρό μου χάρισες και με χαρά τον πήρα/ τώρα σ’ αυτόν προσεύχομαι για τη δική σου μοίρα. Για μια θαυμάστριά του, λέει, που του χάρισε έναν σταυρό έγραψε, κατά δήλωση του, αυτή την μαντινάδα ο μαντιναδολόγος μας Ηλίας Σταματάκης. Αν σου χάριζε, λέμε τώρα, μια χρυσή αλυσίδα, τι θα έγραφες, Ηλία;

ΠΡΟΣ  Κυναίγειρο: “Πολύ καλά τα πεταχτά σου!/ και τι θα ήτανε... φαντάσου/ αν εκείνα τα κομματικά σου/ που ‘ν ‘τα σημεία τα τρωτά σου/ στην οικουμενικότητά σου/ πέταγες απ’ τα πεταχτά σου./ Κατά τα άλλα εισ’ Ωριγένης και αδαμάντινος και πολυγένης/ ...”, μου λέεις μεταξύ άλλων στο μήνυμα που έστειλες. Τζάμπα ψευδώνυμο! Σε κατάλαβα... Κυναίγυρε!

Ο ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ Διογένης επισκέφτηκε κάποτε μια μικρή πόλη που οι κάτοικοί της είχαν μεγάλη ιδέα γι’ αυτήν. Έτσι την είχαν ζωσμένη με ψηλά τείχη κι είχαν ανοίξει πολύ φαρδειές πύλες. Ο φιλόσοφος τους είπε: “Μεγάλο λάθος να φτιάξετε τόσο μεγάλες πύλες,γιατί από στιγμή σε στιγμή υπάρχει κίνδυνος να σας φύγει η πόλη.”

"Λιγνά κορίτσια στο γιαλό μαζεύουνε τ΄αλάτι/ σκυφτά πολύ, πικρά πολύ - το πέλαο δεν το βλέπουν./ Κι ένα πανί, λευκό πανί, τους γνέφει στο γαλάζιο/ κι απ’ το που δεν το αγνάντεψαν μαυρίζει απ’ τον καημό του".
Το ποίημα “Λιγνά κορίτσια” του Γιάννη Ρίτσου (Από τα “Δεκοχτώ λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας”)

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!

e-mail:kakatsakis@sch.gr
>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

Η ΘΕΡΜΟΚΡΑΣΙΑ γύρω στους 25ΊC. Ακύμαντη η θάλασσα. Ένα δύο μόνο ξεσκλίδια σύννεφα στον ουρανό. Τα φύλλα στα δέντρα να σκέφτονται το πέσιμό τους στη γη. Η όλη ατμόσφαιρα να μυρίζει μούστο. Σεπτέμβρης. Όμορφος γλυκός Σεπτέμβρης!

ΔΕΚΑΕΞΙ και μία! Τόσες μέρες έμειναν μέχρι τις εκλογές. Μέχρι την ημέρα που κατά που λένε οι δημοσκοπήσεις θα αλλάξουμε Κυβέρνηση δεδομένου ότι με αυτήν που έχουμε πηγαίναμε για φούντο. Πάντα με την ελπίδα ζει ο άνθρωπος.

ΕΓΩ ΘΑ ΣΑΣ μιλήσω ευθέως. Εσύ θα τους μιλήσεις ευθέως. Αυτός θα μας μιλήσει ευθέως. Τα πρόσωπα των αντωνυμιών και των ρημάτων αλλάζουν όχι όμως και το επίρρημα. Στα άκλιτα μέρη του λόγου εξάλλου ανήκει αυτό.

ΟΛΟΙ ευθέως μας μιλούν αυτόν τον καιρό, κοιτάζοντάς μας μάλιστα στα μάτια. Μετά τις εκλογές ή θα μας μιλούν πλαγίως ή δεν θα μας μιλούν καθόλου. Και στην μία και στην άλλη περίπτωση με κατεβασμένα μάτια.

ΤΑ ΟΠΟΙΑ μειονεκτήματα του Γιώργου Παπανδρέου έγιναν πλεονεκτήματα και τα όποια πλεονεκτήματα του Κώστα Καραμανλή έγιναν μειονεκτήματα. Από τον φίλο μου τον γερω-δάσκαλο η διαπίστωση.
ΕΞΩ ο εξάδελφος, μέσα ο θείος. Έξω ο φίλος, μέσα ο κουμπάρος. Έξω ο δ(Δ)ούκας, μέσα ο βαρώνος... Τι παιχνίδι κι αυτό αλήθεια! Άλλος φεύγει, άλλος μένει και ο παράλλος έρχεται.

“ΚΙ Ο ΤΣΙΠΡΑΣ αεροβατεί και βλέπει εξουσία/ μα ‘γω θαρρώ πως Ίκαρος είναι εις την ουσία/ γιατί θα λιώσουν τα φτερά τα κέρινα και πάλι/ με τέσσερα εις τη Βουλή θα μπει, αν μπει με πάλη.” Απ’ τον γνωστό τοις πάσι πλην όμως ξεχασμένο τελευταία, Παυλή Πολυχρονάκη αυτά. Όχι τώρα αλλά πριν από 17 μήνες, όταν οι δημοσκοπήσεις έδιναν στον ΣΥΡΙΖΑ 18%. Σε έμμετρη χιουμοριστική εκπομπή του σε τηλεοπτικό κανάλι δια στόματος Χρύσας Χαριτάκη.

ΑΝ ΤΩΡΑ προεκλογικά βλέπουμε στη Νέα Δημοκρατία το έλα να δεις, μετεκλογικά θα βλέπουμε το δες και έλα. Τι θέλεις να πεις με το μήνυμά σου φίλε;

ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΣΟΦΙΑΣ και των θυγατέρων αυτής Πίστεως, Ελπίδας και Αγάπης, σήμερα. Εις την οδό της σοφίας περιπατείτε. Πλήρεις πίστεως, ελπίδος και αγάπης!

Ο ΟΣΙΟΣ Χριστόδουλος που ζούσε στα χρόνια του Μεγάλου Κωνσταντίνου, κατέβηκε μια μέρα από την έρημο στην Αλεξάνδρεια κι έφερνε γύρα τα σπίτια των πλουσίων, ζητώντας χρήματα για τους φτωχούς. Ένας απ’ αυτούς όχι μόνο του αρνήθηκε και του κακομίλησε, αλλά και τον χτύπησε στο πρόσωπο. Ο Άγιος του είπε ατάραχος: “Ευχαριστώ. Αυτό το ράπισμα ήταν για μένα. Τώρα δώσε μου και κάτι για τους φτωχούς.” Κι ο πλούσιος έκπληκτος του έδωσε πολλά χρήματα.

"Σήμερα το πρωί/ μια φωτεινή ηλιαχτίδα/ τρύπωσε απο τ’ ανοιχτό παράθυρο/ μέσα στη κάμαρά μου./ Ανέβηκε απάνω στο βιβλίο μου,/ αγκάλιασε την πένα μου/ χόρεψε λίγο πάνω στο άγραφο χαρτί/ και στρώθηκε φαρδιά-πλατειά/ πάνω στην πολυθρόνα μου!/ Το μήμυνα ελήφθη".
Το ποίημα “Η ηλιαχτίδα” της Ειρήνης Γαρυφαλάκη

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!

email:kakatsakis@sch.gr

>> τυπώστε αυτό το άρθρο

Eυθύβολα και μη...

.

Γράφει ο
NΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΥ.
KΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: nek@haniotika-nea.gr

Κάτω - κάτω ως τον πάτο
και ακόμα παρακάτω
Γνωστότατο το ρητό ότι “ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο”! Παραλλάσσοντάς το -αν θα μπορούσαμε λίγο να το κάνουμε αυτό- θα λέγαμε ότι “εχθρός του κακού είναι το χειρότερο” και προχωρώντας το ακόμη λίγο παραπέρα θα πούμε ότι ο πάτος είναι εκεί όπου έχει φτάσει η Κυβέρνηση!
Βέβαια για να μη παρεξηγηθούμε, σημειώνουμε ότι η παραπάνω διαπίστωση βγαίνει εκ των όσων διαδραματίζονται τις τελευταίες ημέρες στη ΝΔ και μάλιστα από όσα καταμαρτυρούν ένα - ένα όλα εκείνα τα στελέχη της -νυν και τέως- που διαβλέποντας τον επερχόμενο... πάτο στα ποσοστά τους στις 4 Οκτώβρη, πηδούν από το καράβι ηθελημένα ή... “με το βαμβάκι κλοτσηδόν” από τον αρχηγό τους!
Το χειρότερο όμως δεν είναι αυτό αλλά το ότι πλέον, όλοι εκείνοι που τίθενται εκτός ψηφοδελτίων από τον Καραμανλή, κατόπιν εορτής βγάζουν τα άπλυτα της Κυβέρνησης και του ιδίου του Καραμανλή στη φόρα!
Από την άλλη έχουμε και τους πιο... ψυλλιασμένους οι οποίοι έχοντας διαβλέψει τη μη επιλογή τους στα ψηφοδέλτια του κόμματος, επρόλαβαν και επήδηξαν από το καράβι και επιβιβάστηκαν σε άλλα καράβια αφήνοντας κι εκείνοι -φεύγοντας- αιχμές κατά του Καραμανλή και του πρώην κόμματός τους!
Και οι μεν και οι δε τώρα αρχίζουν και... λαλούν, ενώ τόσο καιρό “εποιούσαν την νήσσαν”!
Είναι λοιπόν πολύ λογικό ο απλός κοσμάκης που τα παρακολουθεί όλα αυτά, να μένει με το στόμα ανοιχτό! Μπροστά σε όλες αυτές τις αποκαλύψεις (ο κοσμάκης) να απορεί “πώς στο καλό όλος αυτός ο ‘αχταρμάς’ μπόρεσε και κρατήθηκε στην εξουσία εδώ και 5 χρόνια”!
Κι όμως όλα έχουν τη... λογική εξήγησή τους γιατί, τελικά -όπως συνηθίζει να λέει κι ένας φίλος μου κι εγώ απόλυτα συμφωνώ- “είμαστε άξιοι της μοίρας μας... της κακομοίρας μας” αφού εμείς “οδηγήσαμε και οδηγηθήκαμε εκεί που οδηγηθήκαμε” και επ’ ουδενί λόγω δεν πρέπει να απορούμε με τα όσα συμβαίνουν!
Γι’ αυτό δεν πρέπει πια να αναρωτιόμαστε πως εφτάσαμε σε τέτοιο σημείο αφού πρώτα απ’ όλα δική μας ήταν η επιλογή δια της ψήφου μας να μας κυβερνούν τέτοιοι άνθρωποι!
Το ότι τους επιλέξαμε όχι μόνο μία αλλά δύο φορές, μάς καθιστά τρόπον τινά “συνένοχους”, έστω κι αν κανένας μας δεν περίμενε ότι κρατώντας τους στην εξουσία εκείνοι θα μπορούσαν να μας φτάσουν κυριολεκτικά “στα όριά μας” και τη χώρα πιο κάτω κι απ’ τον πάτο.



>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΔΕΚΠΕΝΤΑΡΙΣΕ ο Σεπτέμβρης, αλλά δεν ωρίμασε. Τα ‘χει πάρει κατά που φαίνεται στο κρανίο και είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμος να το γυρίσει στη βροχή. Κατά που φαίνεται. Γιατί κανείς δεν ξέρει πώς θα συμπεριφερθεί. Θέλει βρέχει, θέλει δεν βρέχει...

ΤΟ ΘΕΜΑ είναι να διαβάζεις κάτω απο τις γραμμές, να πιάνεις τα υπονοούμενα, να μυρίζεσαι. Να καταλαβαίνεις τι θέλει να πει ανά πάσα στιγμή... ο ποιητής. Από το εγχειρίδιο του καλού αναγνώστη αυτό.

ΡΑΒΩ κουστούμι, ράβεις κουστούμι, ράβει κουστούμι, ράβουμε κουστούμια, ράβετε κουστούμια, ράβουν κουστούμια. Ένα απέραντο ραφείο πάει να γίνει, όσο πλησιάζουμε την ημερομηνία των εκλογών, η χώρα. Ραφείον: Η Ωραία Ελλάς. Εδώ τα καλά πράσινα κουστούμια!

ΤΟ ΚΡΕΜΩ στην κρεμάστρα, το κρεμάς στην κρεμάστρα, το κρεμά στην κρεμάστρα. Το κουστούμι! Το κρεμούμε στην κρεμάστρα, το κρεμάτε στην κρεμάστρα, το κρεμούν στην κρεμάστρα. Τα κουστούμια! Όσα φορεμένα, κι όσα αφόρετα!...

ΟΛΟΕΝΑ και περισσότερο, ομιλία την ομιλία, το μέταλλο της φωνής του Γιώργου Παπανδρέου μοιάζει αυτό του πατέρα του. Και οι ατάκες που χρησιμοποιεί επίσης. Πριν ακόμα μπούμε στην τελική ευθεία για τις εκλογές μου το είχε πει ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος. Παρατηρήστε το!
\
ΔΕΝ ΑΡΚΕΙ το ΠΑΣΟΚ να νικήσει, πρέπει και να κυβερνήσει. Σωστά το λένε τα στελέχη του. Το θέμα όμως είναι και πώς θα κυβερνήσει.

ΣΑΝ...ΤΣΟΙ χοχλιοί τσοι μαζώνουν τους ψήφους. Αυτό δα έλειπε να μην το ξέρουν οι υποψήφιοι βουλευτές. Και γλακιστούς και σκαλιστούς... τσοι μαζώνουν. Άλλη ιστορία ότι τους φεύγουν καμιά φορά απ΄το καλάθι.

ΑΝ Η ΚΑΒΑΛΑ έφερε ισοπαλία με τον Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκη, εκτός έδρας δηλαδή, γιατί η ΑΕΚ να μην τον νικήσει στο Ολυμπιακό Στάδιο, εντός της έδρας της δηλαδή. Απλός ο συλλογισμός που κάνει ο γνωστός στους αναγνώστες της στήλης αεκτζής γείτονάς μου. Αν αποδειχθεί ότι η ΑΕΚ θα παίξει καλύτερα απ’ την Καβάλα.

ΚΑΛΗ αντάμωση στου Μπαμπαλή το Χάνι, γερω-Χαράλαμπε! Στον και εκλεκτό συνεργάτη της εφημερίδας μας, ιστορικό ερευνητή, Χαράλαμπο Μπουρνάζο, απευθύνομαι. Με αφορμή την ομιλία του αύριο βράδυ, παραμονή της Αγίας Σοφίας, στις εγκαταστάσεις του ομώνυμου Ιδρύματος που βρίσκεται ως γνωστό στους Αγίους Πάντες (Μπαμπαλή - Χάνι) τ’ Αποκόρωνα.

ΟΤΑΝ ο Ναπολέων έφθασε στο πεδίο της μάχης του Μαρένγκο, οι στρατηγοί του του είπαν ότι ήσαν όλα χαμένα. Εκείνος κοίταξε το ρολόι του και παρατήρησε: “Είναι μόλις δύο η ώρα και μένει αρκετός χρόνος για ν’ αρχίσουμε άλλη μάχη και ν’ αλλάξει η τύχη της μέρας”. Πραγματικά εκείνο το απόγευμα πέτυχε τη γνωστή ένδοξη νίκη του Μαρένγκο.

"Αυτό που γιόρτασε σαν συμφιλίωση, με μουσικές και φώτα,/ με πολλούς καλεσμένους (ψευδομάρτυρες ίσως), δεν ήταν/ παρά ο μεγάλος όρκος της εχθρότητας του. Το κρυφό δηλητήριο/ (ετοιμασμένο από καιρό), πάλι αχρησιμοποίητο· - το ‘ξερε:/ σ’ όποιο ποτήρι κι αν το ‘ριχνε, θα το ‘πινε ο ίδιος.".
Από τις “Νύξεις” του Γιάννη Ρίτσου

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!

>>e-mail: Kakatsakis@sch.gr
τυπώστε αυτό το άρθρο

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Κάινα, το χωριό μας

Κάινα, το χωριό μας! Σε α’ πληθυντικο πρόσωπο ή προσωπική αντωνυμία. Ισως γιατί το εγώ, το όποιο εγώ του Ιάσονα Μαυροματακη, του ανθρώπου που έγραψε το βιβλίο μ’ αυτόν τον τίτλο, να το πω εξαρχής, ένα βιβλιο παραδειγματικό και υποδειγματικό, διαχέεται και διαποτίζει το καϊνιανό εμείς. Ισως γιατί το κανιανό εμείς συμπυκνώνεται στο εγώ, το όποιο εγώ, του Ιάσονα. Ισως γιατί το περί ου ο λόγος ιδιαίτερα επιμελημενο, 300 περίπου σελίδων βιβλίο για την Κάινα, είναι έργο πολλών ανθρώπων, με πρώτο, βέβαια, τον Ιάσονα. Συγκεκριμένων χωριανών του, αείμνηστοι σήμερα οι περισσότεροι, που του παρείχαν κυρίως με συνεντεύξεις τους, που τις κατέγραψε σε κασέτες, χρήσιμες πληροφορίες. Συγκεκριμένων πνευματικών δημιουργών, κανιανών και μη, που προθυμοποιήθηκαν να τον βοηθήσουν στην προσπάθειά του όταν τους το ζήτησε. Συγκεκριμένων συγγενών του, που φρόντισαν για τη φωτογράφηση και επιμελήθηκαν τη σελιδοποίηση και το εξώφυλλο.
Συγκεκριμένων καϊνιανών που μαζί με την Ενορία Κάινας (πάντα προΐστασαι του καλού, παπα - Χρήστο!) ανελαβαν τη δαπάνη της έκδοσης. Τους μνημονεύει όλους αυτούς αποτείνοντας φόρο τιμής και ευχαριστώντας τους στο τέλος του βιβλίου του ο Ιάσονας. Αφού πρώτα αναφερει ότι ούτε είναι ούτε διεκδικεί τον τίτλο του συγγραφέα.
Απλώς, λέει, μια προσπάθεια να συγκεντρώσει τα σκόρπια στοιχεία και τις υπάρχουσες πληροφορίες για την Κάινα, έκανε...

Ενα βιβλίο έργο ζωής

Τι καλά, να κάναμε κι εμείς, όσοι μπορούμε κι όσο μπορούμε, μια ανάλογη μ’ αυτήν του Ιάσονα προσπάθεια. Να συγκεντρώναμε τα όποια σκόρπια στοιχεία και τις όποιες σκόρπιες πληροφορίες για τα χωριά μας, κινητοποιώντας ταυτόχρονα, όλους εκείνους που με τον οποιοδήποτε τρόπο θα μας βοηθούσαν για την έκδοση ενός ανάλογου βιβλίου. Να ξεκινούσαμε, σαν άλλοι Ιάσονες, το ταξίδι για την Κολχίδα της Λαογραφίας όπου βρίσκεται το χρυσόμαλλον δέρας της λαϊκής μας κληρονομιάς.
Πριν το αφανίσει ολοκληρωτικά ο χρόνος και πριν το εξαφανίσουν οι κάθε λογής κακοί δράκοι της σήμερον ημέρας! Οι σκέψεις που έκανα ξεφυλλίζοντας το βιβλίο του Ιάσονα, που είναι γι’ αυτόν έργο ζωής. “Ονομασία Κάϊνας και συνοικισμών της”, “Ιστορικά στοιχεία”, “Θέση Κάϊνας, όρια κτηματικής περιοχής, μορφολογία εδάφους, τοπωνύμια”, “Κοινότητα Κάϊνας”, πρόεδρος κοινοτικά συμβούλια, γραμματείς”. “Οικογενειακες μερίδες, φωτογραφίες σπιτιών, εκκλησιών, τοποθεσιών”. “Εκκλησίες, εξωκκλήσια, ιερείς, ιεροψάλτες”. “Κανιανοί επιστήμονες, επιχειρηματίες, πολυεπαγγελματίες, δάσκαλοι του χώριου”. “Πολιτιστικοί σύλλογοι και εκδηλώσεις”. “Εργα που έγιναν στο χωριό”. “Πηγές, πηγάδια, χαβούζες, στέρνες”. “Οργωμα, θέρισμα, αλώνισμα, λίχνισμα”. “Αμπέλια, συγκομιδή ελαιοκάρπου, βοσκή προβάτων, φούρνοι, αργαλειοί”. “Εθιμα, εκδηλώσεις”. “Παλιές ιστορίες του χωριού”. “Παλιά παιδικά παιχνίδια”. Οι τίτλοι των 16 κεφαλαίων του βιβλίου. Το κύριο σώμα του ύστερα από τους προλόγους του εφόρου Βυζαντινών Αρχαιοτήτων Μιχάλη Ανδριανάκη, της καθηγήτριας φιλολόγου Γεωργίας Καφεσάκη - Μανδραμπαζάκη και του ίδιου του συγγραφέα. Και πριν την παρουσίαση των χορηγών της έκδοσης και τις ευχαριστίες του.
Τω όντι και έργο ζωής μάς μαρτυρούν ότι ειναι.

Φωτογραφίες που ξυπνούν μνήμες

Πολλά τα συν του περί ου ο λόγος στις σημερινές εύφημες μνείες βιβλίου, ενός βιβλίου, που όπως επισημαίνει ο Μιχάλης Ανδριανάκης στον πρόλογό του κυκλοφορήθηκε σε μια οριακή στιγμή “αφού σε μερικά χρόνια πολλά από αυτά ίσως να μην υπάρχουν, ίσως να έχουν ξεχαστεί και ίσως οι κάτοικοι να έχουν αλλάξει. Ενα απ’ αυτά το πολύ πλούσιο και άριστης ποιότητας έγχρωμο φωτογραφικό υλικό που καλύπτει ένα μεγάλο μέρος του όλου βιβλίου. Φωτογραφίες σπιτιών, εκκλησιών, τοποθεσιών, δρόμων, μαγαζιών, πλατειών. Φωτογραφίες (του Γιώργη Ιάσονα Μαυροματάκη και του Λευτέρη Λάμπρου Καστρινάκη) που ξυπνούν μνήμες σ’ όλους μαζί, αλλά και σ’ έναν έναν χωριστά τους Κανιανούς και τους σταυροδένουν με τις ρίζες τους. Στα συν και η σελιδοποίηση του βιβλίου από την αρχιτέκτονα Ελευθερία Λευτέρη Καστρινάκη (εντυπωσιακές οι επεξεργασμένες απ’ αυτήν ολοσέλιδες φωτογραφίες) που είχε και την επιμέλεια του εξωφύλλου. Στα συν η όλη εμφάνιση του βιβλίου, ενος βιβλίου - λευκώματος, δηλαδή. Ανθρωπος της ουσίας μα και της λεπτομέρειας μια ζωή ο Ιάσονας Μαυροματάκης. Στην ιδιωτική του οδό μα και στο δημόσιο βίο του. Στον επαγγελματικό στίβο και στην αγορά του δήμου.
Ως ανώτατο στέλεχος του ΟΤΕ, ως πρόεδρος της κοινότητας Κάινας τα οχτώ τελευταία χρόνια ύπαρξής της, ως ενεργός πολίτης. Βιβλίο ουσίας με προσοχή και στην τελευταία λεπτομέρεια το βιβλίο του για το χωριό του, εκτός των άλλων...


e-mail:kakatsakis@sch.gr
>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Φθινοπωρινό


-Τι να γίνεται εκεί πάνω
κι όλο στάζει ο ουρανός;
-Τα βαρέλια του θα πλένει
με αγγέλους κι αρχαγγέλους
για το μούστο τον καινούργιο
ο καλός Θεός.

-Τι να γίνεται εκεί πάνω
και βροντάει ο ουρανός;
-Mάλωσαν δυο αγγελούδια,
γίνανε μαλλιά κουβάρια,
κλάματα, φωνές, αντάρα,
θύμωσε ο Θεός!

-Τι να γίνεται εκεί πάνω
και αστράφτει ο ουρανός;
--Σύννεφα και αστεράκια
ήρθανε στα χέρια
τρόμαξε το καλοκαίρι
κι έγινε ο καιρός
φθινοπωρινός!

Από την ποιητική συλλογή της Ευδοκίας Σκορδαλά Κακατσάκη "...Και στη μέση η χαρά!" (βραβείο της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΤΑ ΠΡΩΤΟΒΡΟΧΙΑ τα θέλαμε, τα καταχαρήκαμε κιόλας, όχι πάντως τον χειμώνα. Θέλαμε δηλαδή να βρέξει, δεν θέλαμε ωστόσο, να πολυβρέξει. Αυτό εννοούσαμε ευχόμενοι απ’ τις πρώτες μέρες τ’ Αυγούστου “καλό χειμώνα”. Να βρέξει, κι όχι να πολυβρέξει... Με τίποτα δεν θέλουμε τον αφανισμό του Φθινόπωρου άλλωστε.

ΜΑΚΡΥΣ, ΠΟΛΥ μακρύς ο δρόμος μέχρι την 4η Οκτωβρίου. Ας μην συμπεριφέρονται, λοιπόν, κάποιοι σαν να έχει κοπεί το νήμα. Και προπαντός να μην ράβουν κοστούμια.

ΑΛΛΟΣ ΕΧΑΣΚΕ κι άλλος εμετάλαβε. Στην ίδια γραμμή. Άλλος έραβε κουστούμι κι άλλος το φόρεσε. Οι εξαιρέσεις των κανόνων. Οι κανόνες. Αυτός που χάσκει, αυτός και μεταλαβαίνει. Και βεβαίως αυτός που ράβει, με την προϋπόθεση ότι του το έχει πει ο αρχηγός να ράψει κουστούμι, φορά κουστούμι.

ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΤΟ ΠΑΣΟΚ 151 βουλευτές και να κρέμεται στην μπαμπακερή κλωστή, στην ψήφο του όποιου πράσινου Τατούλη. Το χειρότερο σενάριο.
ΔΟΥΚΑΣ ΠΕΤΡΟΣ το παίζει ο Πέτρος Δούκας στην προσπάθειά του να πάρει το χρίσμα του υποψήφιου βουλευτή του υπόλοιπου Αττικής από τον αυτοκράτορα Κώστα. Δεν του βγαίνει; Κανένα πρόβλημα. Το Δουκάτο να 'ναι καλά.

ΚΑΛΗ ΓΑΤΑ δεν είναι η άσπρη γάτα ή η μαύρη γάτα, αλλά αυτή που πιάνει τους ποντικούς. Αν συμφωνείτε με την παραπάνω ρήση (του Τσου Εν Λάι, νομίζω) σκεφτείτε ποιοι ποντικοί θέλετε να πιαστούν κι αποφασίσετε ποια γάτα θα ψηφίσετε.

ΑΝΟΙΞΑΝ ΧΘΕΣ τα σχολεία! Μετά φόβου γρίπης και πολλής αγωνίας απ' τους γονείς. Ο Θεός να βάλει το χέρι του. Ωστόσο, συν Αθηνά και χείρα κίνει!

ΜΙΑ ΠΛΑΚΑ κι ένα κοντύλι, ήταν τα μόνα πράγματα που είχε μαζί του μια φορά, ένα πρωτάκι όταν πρωτοπήγαινε στο σχολείο. Σ' αυτήν την πλάκα και μ' αυτό το κοντύλι μάθαινε να συλλαβίζει το όνειρό του να μάθει γράμματα.

ΕΚΤΟΣ απ’ τ’ αμερικάνικα καράβια ενδιαφέρονται λέει να ρίχνουν τις άγκυρές τους και κρουαζιερόπλοια στον κόλπο της Σούδας. Κάντε στην άκρη να 'ρθουνε, βρε. Δεν είναι άλλωστε όλο το λιμάνι δικό σας!

ΑΙΜΙΛΙΑ ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ, Χανιά! Σχεδόν όλα τα ποιήματά σου και μάλιστα ολόκληρα, που συμπεριλαμβάνονται στις ποιητικές συλλογές "Στο μαύρο καθρέφτη" και "Στο κατώφλι", που διάβασα και ξαναδιάβασα τελευταία, μπορούν να έχουν θέση στον επίλογο των "Πεταχτών". Ακέραιος, απαρτισμένος λόγος. Συγκινησιακή χρήση της γλώσσας σε βαθμό υπέρτατο. Αυτά, σαν ένα πρώτο σχόλιο.

ΚΑΠΟΙΟΣ ΡΩΤΗΣΕ έναν ασκητή: "Τί είναι για τον Θεό χίλια χρόνια;" "Ενα λεπτό της ώρας", απάντησε ο ασκητής. "Και τί είναι για τον Θεό ένα βουνό χρυσάφι;", ξαναρώτησε. "Ενας οβολός", απάντησε ο ασκητής. "Τότε παρακάλα να μου δώσει έναν "οβολό" του είπε. Ο ασκητής αφού προσευχήθηκε του είπε: "Ο Θεός μου είπε να περιμένεις ένα λεπτό της ώρας".

"Ο ήχος του ύπνου όταν έρχεται/ παραπατάει στις πατούσες./ Η μυρωδιά του βαραίνει τα βλέφαρα./ Οι πέντε αισθήσεις σιγανά/ τους ίσκιους τραγουδούνε./ Της γειτονιάς το γιασεμί/ χιονίζει όνειρα".
Το ποίημα "Του ύπνου" της Αιμιλίας Παπαβασιλείου

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!

e-mail:kakatsakis@sch.gr

>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ τάξης τα παιδιά σκέφτεται περισσότερο απ’ όλα τ’ άλλα σήμερα ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος. Σ’ αυτά πρώτα απ’ όλα εύχεται καλή σχολική χρονιά. Ύστερα στ’ άλλα που ξαναβρίσκουν τα κατατόπια που άφησαν. Και βεβαίως στους δασκάλους των.

ΤΟ ΞΕΡΩ. Στα παιδιά της τάξης μου δεν διδάσκω εκείνο που θέλω. Δεν διδάσκω εκείνο που ξέρω. Διδάσκω εκείνο που είμαι. Από το εγχειρίδιον του καλού δασκάλου. Επί τη σημερινή έναρξη της σχολικής χρονιάς.

ΤΙ ‘ΧΕΣ Γιάννη; Τι ‘χα πάντα και κάτι παραπάνω! Στις ελλείψεις σε υποδομές και προσωπικό, στα χρόνια προβλήματα της εκπαίδευσης, έχει προστεθεί εφέτος και η αγωνία
για τη νέα γρίπη.

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ της Ιστορίας της Στ’ Δημοτικού! Τι γίνεται αλήθεια με το βιβλίο της Ιστορίας της Στ’ Δημοτικού; Ψύλλους στ’ άχερα των εκλογών έψαχνε να βρεί φίλος, γονέας μαθητή Στ’ Δημοτικού. Άκου να δεις φίλε μου απαιτήσεις που έχουν καμιά φορά οι άνθρωποι.

ΤΟ “ΔΙΑΚΥΒΕΥΜΑ” των εκλογών ο ένας. Το “διακύβευμα” των εκλογών ο άλλος. Το “διακύβευμα” των εκλογών ο παράλλος. Ο καθένας και το “διακύβευμα” του. Ο καθένας και η ζαριά του δηλαδή. Ό,τι κάτσει. Και από γλωσσικής απόψεως.

ΠΛΟΥΣΙΟΣ θα γινόταν, αν υπήρχε τρόπος, εκείνος που πρώτος χρησιμοποίησε τη λέξη “διακύβευμα” στον προεκλογικό λόγο και έχει τα πνευματικά της δικαιώματα. Ούτε μια φράση δεν βγαίνει απ΄το στόμα ενός καλού υποψηφίου δίχως να την χρησιμοποιήσει.

ΥΠΟΘΕΣΗ εργασιας. Το ΠΑΣΟΚ δεν παίρνει αυτοδυναμία και σχηματίζει κυβέρνηση συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ερώτημα. Ποιος θα κυβερνά ποιον; Το ΠΑΣΟΚ τον ΣΥΡΙΖΑ, ο
ΣΥΡΙΖΑ το ΠΑΣΟΚ ή ο ΣΥΡΙΖΑ τον ΣΥΝ του ΠΑΣΟΚ και το ΣΥΝ του ΠΑΣΟΚ τον ΣΥΡΙΖΑ;

Ο ΑΓΙΟΣ Γεώργιος φονεύων τον δράκοντα. Ο Άγιος Γεώργιος Α. Παπανδρέου φονεύων τον δράκοντα της μη αυτοδυναμίας. Η βασιλοπούλα-εξουσία ελευθερώνεται. Η βασίλισσα-μήτηρ παρακολουθεί εκ του μακρόθεν την σκηνή. Καλά το καταλάβατε. Θέμα για αγιογράφηση δίνω. Όσοι πιστοί και όσοι άξιοι!

ΤΗΛΕΜΑΧΙΑ ή τηλεορασιομαχία; Και γιατί όχι ντιμπέιτ! Πρωτίστως τις... ελληνικές λέξεις πρέπει να χρησιμοποιούμε για να μην τις ξεχνούμε.

ΙΔΑΝΙΚΟΣ αυτόχειρας χαρακτηρίστηκε η Εθνική Ελλάδος στο ποδόσφαιρο, στον αγώνα της εναντίον της Μολδαβίας. Πλήρωσε τα δανεικά, λέω εγώ. Το γκολ στο ενενήντα φέυγα (96ο για την ακρίβεια) του Λυμπερόπουλου, στον προδιετίας αγώνα με την ίδια ομάδα στο Ηράκλειο, το θυμάστε;

Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ της Περσίας Δαρείος ο Α΄ φημιζόταν για τη σοφία του και τη βαθιά γνώση που είχε σχετικά με τα ελαττώματα του ανθρώπου. Έτσι, κάθε φορά που απένειμε ένα αξίωμα, έλεγε: “Αυτή τη στιγμή φτιάχνω εκατό εχθρούς μου κι έναν αχάριστο”.

“Της πρώτης τάξης τα καλά παιδιά/ έδεσαν τις ηλιαχτίδες της χαράς τους/ με φωτεινές άσπρες κορδέλλες/ κι ήταν όλα ένα υπέροχο/ Σε υμνούμε/ Της πρώτης τάξης τα όμορφα παιδιά/ έντυσαν την αγνότητα της ψυχής τους/ ,ε καθαρές ποδιές γαλάζιες/ κι ήταν όλα ένα εξαίσιο/ Σε μεγαλύνομεν!...”
Από το ποίημα του Κώστα Καλαπανίδα “Η πρώτη τους λειτουργία”

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!

email:kakatsakis@sch.gr

>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΠΑΝΑΓΙΑ η Πρωτοβροχίτισσα ή Πρωτοβρεξίτισσα. Στα χιλιάδες ονόματα που η υμνογραφία και ο λαός μας έχουν αποδώσει στην Παναγία (5.500 έχει καταγράψει για παράδειγμα ο συγγραφέας Ιωάννης Ιωσήφ Σηφάκης στο βιβλίο του “Θεοτοκωνύμια”) ας προστεθεί ακόμα ένα. Παναγία η Πρωτοβροχίτισσα ή Παναγία η Πρωτοβρεξίτισσα λοιπόν μια που οι παλιοί μας τα πρωτοβρόχια τα έλεγαν και πρωτοβρέξια. Με αφορμή τις πρώτες φθινοπωρινές βροχές που έπεσαν στον τόπο μας στις 7 και 8 Σεπτεμβρίου, την παραμονή και ανήμερα της Παναγίας.

ΑΚΟΥΩ κούφια τα ντουφέκια/ ακούω σμίξιμο σπαθιών/ ακούω βόλια, ακούω πελέκια/ ακούω τρίξιμο δοντιών... Εκ του μακρόθεν η δάνεια (για μια στροφή από τον “Ύμνο εις την Ελευθερίαν” του Διονύσιου Σολωμού πρόκειται) περιγραφή του προεκλογικού αγώνα που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη κι ας μην έχουν ακόμα κατατεθεί τα ψηφοδέλτια.

ΜΟΝΟ κέρδος θα έχω αν δηλώσω υποψήφιος υποψήφιος. Θα παίξει τ’ όνομά μου, θα με μάθουν στα κεντρικά, θα γίνω γνωστός, θα πάρω εκδίκηση για το ότι δεν με ξέρει ούτε η μάνα μου, που λέει ο λόγος. Δεν έθεσε τελικά τ’ όνομά του στην κρίση των κεντρικών ο φίλος μου. Του είπα ότι μπορεί να τον περάσουν και για ψώνιο και έκανε πίσω.

ΕΚ ΤΩΝ ΩΝ ουκ άνευ ότι το ψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ στα Χανιά θα είναι φτωχότερο μετά τη δήλωση του Νίκου Χριστοδουλάκη ότι δεν θα είναι υποψήφιος. Εκ των ων ουκ άνευ ότι χαμένοι είναι ο τόπος, το ΠΑΣΟΚ και η Βουλή απ’ την μη συμμετοχή του. Μένει προς το παρόν, εκτός της σύνολης πολιτικής του παρουσίας, βέβαια, η δήλωση της μη συμμετοχής του. Σαν μάθημα ύφους και ήθους. Προπάντων για εκείνους που εξαναγκάζονται να αποχαιρετήσουν την Αλεξάνδρεια. Ή για εκείνους που πρέπει να την αποχαιρετήσουν.

ΓΕΙΑ σου, θείε! Γειά σου, εξάδελφε! Γειά σου, Αλέκο! Γειά σας, παιδιά! Γειά σου, εσένα! Γειά σου κι εμένα! Και βεβαίως, γειά σου σύνομε/ κι όντε βρούμε πίνουμε! Εδώ σας θέλω. Ποιος είναι ο σύνομος; Έλα ντε! Ποιος είναι ο σύνομος;

ΗΜΕΡΑ των τριών εννιαριών η χθεσινή, το πήρατε χαμπάρι; Είμαστε στο 9ο έτος του 2000, στον 9ο μήνα του χρόνου και ο μήνας είχε εννιά! Η ευχή μου. Κάθε μέρα ο μήνας να έχει εννιά. Ανεξάρτητα από έτος και μήνα...

ΝΙΚΟ Νικολόπουλο, Αθήνα: Επιστροφή στα “Ανθρώπινα” και στις “Αναζητήσεις” σου, ύστερα από 25 χρόνια. Ένα ολόκληρο βράδυ συντροφιά με τους στίχους σου. Στον απόηχο του ερχομού σου στα Χανιά. Η φιλία δεν είναι ποτέ θέμα ποσότητας. Ούτε θέμα απόστασης.

ΟΤΑΝ ανέβηκε στο θρόνο ένας νεαρός βασιλιάς του παρουσίασαν μια αίτηση χάριτος κάποιου καταδικασμένου σε ισόβια δεσμά. Ο δύστυχος είχε κάνει πολλά χρόνια στη φυλακή και ζητούσε χάρη. Ο υπουργός όμως είχε γράψει στο περιθώριο “χάρις αποκλείεται, να μείνει στη φυλακή”. Ο βασιλιάς μετέφερε τότε το κόμμα πλάι στη λέξη “χάρις”. Έτσι η υπόδειξη του υπουργού έγινε: “Χάρις, αποκλείεται να μείνει στη φυλακή”. Και ο βασιλιάς υπέγραψε την απόλυση.

“Πέρα απ’ τα σύνορα,/ στα βουνά και στα πέλαγα/ στους κάμπους και στα λιοστάσια/ στα γιαπιά και στα ‘ργαστήρια/ στις φάμπρικες και στα κάτεργα,/ κάτω απ’ το λιοπύρι της μέρας/ και μες στης νύχτας την αγρύπνια,/ θωρώ του δουλευτή το μόχθο/ ακούω του σκλάβου τ΄αγκομαχητό/ μοιράζομαι τ΄αδικημένου την πίκρα/ νιώθω του στοχαστή την αγωνία/ ζω του επαναστάτη τον αγώνα/ και γίνομαι περισσότερο Άνθρωπος.”
Το ποίημα “Ανθρώπινο” του Νίκου Νικολόπουλου

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!

e-mail: Kakatsakis@sch.gr

>> τυπώστε αυτό το άρθρο

Eυθύβολα και μη...

Γράφει ο
NΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΥ.
KΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: nek@haniotika-nea.gr

Στις αρχές
του φθινοπώρου...
με την πρώτη βροχή

Είναι τάχα τόσο άσχημη του φθινοπώρου η θλίψη;
Γιατί να πάψουμε να νιώθουμε τα που ξεπηδούν και από αυτήν την πρώτη τη βροχή που πέφτει γλυκά στη γης;
...Και τελικά γιατί να πάψουμε να νιώθουμε; Γιατί να πάψουμε να θυμούμαστε, γιατί να πάψουμε... τις αίσθησες;
Με αυτές ως πρώτες σκέψεις -αντί εισαγωγής- στις αρχές του φθινοπώρου, εναντιώνομαι -μικρή μες στο μυαλό μου αντίστασή- στα γεγονότα... που “τρέχουν”, στις ειδήσεις της τελευταίας στιγμής, ακόμη και σε κάποιες που επί του πιεστηρίου βρίσκονται.
Εναντιώνομαι, μια εναντίωση που φτάνει μέχρι την άρνηση να μιλήσω γι’ αυτά, να τα καταγράψω σήμερα!
Καμία σημερινή είδηση μικρή - μεγάλη -αν εδώ τώρα την καταγράψω- δεν πρόκειται να αξίζει πιότερο από αυτό το κείμενο που θέλησα να αποτυπώσω, αρχές του φθινοπώρου του 2009, νομίζω!
Και δικαιολογία βρίσκω στη σκέψη ότι “είδηση είναι κι η έλευση του φθινοπώρου”. Kαλή -κατ’ εμέ- είδηση! Γιατί;
Υπάρχει ακόμη τούτη η εποχή! Οσο μπορεί, ακόμη αντιστέκεται και υπάρχει, έστω με “νύχια και με δόντια”... και για όσο -πόσο άραγε(;)- ο Σεπτέμβρης θα φέρνει τα πρωτοβρόχια, για όσο θα υπάρχει χώμα να ποτίζεται από αυτά!
...Για όσο τα δέντρα συνεχίζουν να... λάμπουν μετά το τέλος της πρώτης μπόρας, για όσο θα βλέπουμε τα φύλλα να κιτρινίζουν...
...Για όσο αυτή η πρώτη η βροχή στις αρχές του φθινοπώρου δίχως ορμή αλλά όμορφα, απλά, θα σημαίνει το οριστικό τέλος της κάψας του καλοκαιριού...
...Για όσο το καλοκαιρινό καθάριο τ’ ουρανού θα “κρυώνει” -όπως μόνο στις αρχές του φθινοπώρου και με την πρώτη βροχή συμβαίνει- αποκτώντας το σκούρο μπλε που ταιριάζει πιότερο ανάμεσα στα σύννεφα που αρχίζουν τα σεριάνια τους...


>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι,καλημέρα!

ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΣΤΑΓΟΝΑ της βροχής.Την πρώτη σταγόνα που εντάξει,μπορεί να μην σκοτώσει το καλοκαιρι,όπως επιμένει να λέει ο ποιητής,σίγουρα πάντως θα το τραυματίσει.΄Ενα τραυματισμένο καλοκαίρι είναι εντέλει το φθινόπωρο.

Η ΣΤΑΓΟΝΑ ΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ Η πρώτη σφαίρα που δέχεται το καλοκαίρι,το άνοιγμα των σχολείων η δεύτερη.Μπορεί να είναι η σταγόνα της βροχής η δεύτερη και το άνοιγμα των σχολείων η πρώτη.Εξαρτάται.Ακολουθούν κι άλλες σφαίρες εναντίον του πάντως.Εφτάψυχη είναι στην Ελλάδα τούτη η εποχή.Ακόμα και στην καρδιά του Γενάρη επιβιώνει.Δικές του, καταδικές του, οι αλκυονίδες μέρες.

ΌΣΟΙ ΠΕΡΙΜΕΝΑΤΕ ΝΑ ΑΡΧΪΣΩ σήμερα τα πεταχτά με τις εκλογές διαψευστήκατε.Για να είμαι ειλικρινής κι εγώ αυτοδιαψευτηκα.Με το που έπιασα το μλύβι κι ενώ το πρώτο πεταχτό κρεμόταν στη μύτη του(στη μύτη του μολυβιού,δηλαδή) σήκωσα ασυναίσθητα το κεφάλι μου και κοίταξα έξω από το παράθυρο.Τα σύννεφα στον ουρανό εγκυμονούσαν βροχή.

ΑΣ ΠΑΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΛΙΑΜΠΕΛΟ, σκέφτηκα.Παλίαμπελο το περί ου ο λόγος (προ)εκλογικό πεταχτό,βεβαίως βεβαίως.Αυτό που κρεμόταν στην άκρη του μολυβιύ μου που πάει έφυγε.Έτσι είναι όλα τα πεταχτά. Αν δεν τ' αρπάξεις στο φτερό, τρέχα γύρευέ τα.

ΑΠΟ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΑ ΠΕΤΑΧΤΑ πάντως ¨αλλο τίποτα.Γεμάτος απ' αυτά ο ουρανός της σκέψης μου τούτη την ώρα.Έλα όμως που έχουν γίνει ένα κουβάρι καιδεν ξέρω από πού να το πιάσω.Δεν βαριέσαι, ας μείνει χωρίς προεκλογικά πεταχτά η στήλη σήμερα.Η πρώτη σκέψη όχι όμως η τελική.Ποτέ δεν ξέρεις τιμπορεί να σου ξεφουρνίσει το μολύβι την αμέσως επόμενη στιγμή.

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ:Με το που είπα τη λέξη "ξεφουρνίσει" ο νους μου πήγε στο φούρνο της Νέας Δημοκρατίας που εκτός από τα πολλά ξερά καίει μαζί και κάποια χλωρά.Να μην το γράψω ότι φούρνος ειναι και πρέπει να λειτουργήσει; Το γράφω λοιπόν και ιδού ο πυρήνας ενός εκ των πεταχτών που έχουν γίνει κουβάρι.Ας είναι.

ΤΟ ΠΟΛΥΕΠΑΙΞΑ ΑΝΕΤΟΣ σήμερα,ε; Η καρδούλα μου το ξέρει.Τα φαινόμενα απατούν.Αυτό σας λέω μόνο.

ΓΙΑΝΝΗ ΠΕΤΣΑΛΑΚΗ: Ηράκλειο: Παρακολουθώ στο βαθμό που ο χρόνος μου το επιτρέπει τις καθημερινές ποιητικές σου δημιουργίες στo Διαδίκτυο.Στέκομαι αρκετά σε κάποιες απ αυτές.Να 'σαι πάντα καλά να υποδέχεσαι "όλες τις εποχές κι όλους τους μήνες, απ' τα λίγα άκακα πράγματα στον κόσμο απ' τα οποία η σκέψη τρέφεται αγνά" όπως ¨εγραψε η Nikareti στο Ιστολόγιό σου.

Ο Αλέξανδρος Δουμάς υιός έγινε ξαφνικά διάσημος με το βιβλίο του "H Κυρία με τας καμελίας" Πολλοί τότε είχαν υποπτευθεί ότι στη συγγραφή του αριστουργήματος αυτού τον είχε βοηθήσει ο πατέρας του."Πέστε μου την αλήθεια, κανατε κι εσείς κάτι για να βγουν αυτές οι θαυμάσιες σελίδες;" τον ρώτησε μια μέρα ένας φίλος του.μια μέρα."Μα βέβαια .Εγώ έφτιαξα τον συγγραφέα", του απάντησε εκείνος.

"Καλώς ήρθες,Σεπτέμβρη μου,\γλυκέ και μελαγχολικέ μου,\ καλώς ήρθες Φθινόπωρο\ κι ας μένεις όλο πίσω\Καλώς ηρθες, χειμώνά μου,\ με τις βροχές και τα κρύα\ Καλώς ήρθες, Σεπτέμβρη μου,\ με τα κίτρινα φύλλα..." Από το ποίημα του Γιάννη Πετσαλάκη "Καλώς ήρθες"
χΑΙΡΕΤΏ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
e-mail:kakatsakis@sch.gr

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Μια εκδήλωση ευαισθησίας και ουσίας

Στο χωριό του Ελευθέριου Βενιζέλου, στις Μουρνιές, μία ακόμα εκδήλωση ευαισθησίας και ουσίας ταυτόχρονα για τον Ελευθέριο Βελιζέλο, από το δήμο Ελευθερίου Βενιζέλου και από το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών και Μελετών “Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος”. Για την εκδήλωση που έγινε την περασμένη Δευτέρα, 31 Αυγούστου, κατά την οποία παρουσιάστηκε το ιδιαίτερα σημαντικό βιβλίο του ακαδημαϊκού Κωνσταντίνου Σβολόπουλου “Η απόφαση για την επέκταση της ελληνικής κυριαρχίας στη Μικρά Ασία: Κριτική επαναψηλάφηση”, ο λόγος. Βεβαίως μια εκδήλωση ευαισθησίας, ένα ακόμα μνημόσυνο για τον μεγαλύτερο (και όχι εκ των μεγαλυτέρων, όπως επιμένουν να λένε κάποιοι θέλοντας να τον κοντύνουν) νεοέλληνα πολιτικό, που λειτουργήθηκε απ’ το βενιζελικό κοινωνείν. Μα και μια εκδήλωση ουσίας δεδομένου ότι στο περί ου ο λόγος βιβλίο (“κορυφαίο σύγγραμμα” το χαρακτήρισε ο γενικός διευθυντής του Ιδρύματος Νίκος Παπαδάκης, “βιβλίο σταθμό” ο εκ των παρουσιαστών ιστορικός Βλάσης Αχτζίδης, “βιβλίο πρόκληση” ο δικός μας Δημήτρης Κακαβελάκης, “απόλυτα τεκμηριωμένο” ο υφυπουργός Εθνικής Άμυνας Γιάννης Πλακιωτάκης) αναλύεται η σκέψη και η πράξη του Ελευθερίου Βενιζέλου στο φλέγον ζήτημα της μικρασιατικής εκστρατείας βάζοντας τα πράγματα στη θέση τους. Μια απόλυτα επιτυχημένη εκδήλωση, ένας ακόμα κρίκος στην αλυσίδα των εκδηλώσεων, που οργανώνουν κάθε χρόνο, τέλη Αυγούστου, από κοινού το Ίδρυμα και ο Δήμος που έχουν το όνομα του πολιτικού, ο οποίος, όπως με έμφαση επεσήμανε ο εκ των παρουσιαστών του βιβλίου πρώην πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων Απόστολος Κακλαμάνης, κατέχει τη μοναδική θέση του Εθνάρχη.

Όχι θεραπαινίδα η ιστορία

Η ιστορία δεν είναι η θεραπαινίδα της όποιας πολιτικής σκοπιμότητας, είπε με έμφαση στην αντιφώνησή του, στο περίπου τα λόγια του ο Κωνσταντίνος Σβολόπουλος, ο οποίος ειρήσθω εν παρόδω, αναλαμβάνει την προεδρία της Ακαδημίας Αθηνών με την έναρξη του νέου έτους, συνοδεύοντας τα “εκ βάθους ψυχής” ευχαριστώ του στους παρουσιαστές του βιβλίου, αλλά και στους συμμετέχοντες σ’ αυτήν. Τω όντι “τύχη αγαθή” για το ίδρυμα το ότι ένας ιστορικός του κύρους του Κωνσταντίνου Σβολόπουλου, βρέθηκε στη σημερινή συγκυρία, κατά την οποία διάφοροι κύκλοι έχουν επιδοθεί σε “ανόμοιες συγκρίσεις” και “ανοίκειες επιθέσεις” να θέσει τον ιστορικόν-ερευνητικόν του κάλαμον στους τύπους των ήλων της μικρασιατικής εκστρατείας και να αποδώσει τα της ιστορικής αλήθειας στην ιστορική αλήθεια. Απόλυτα δικαιολογημένες, λοιπόν, οι θερμές ευχαριστίες του γενικού διευθυντή του Ιδρύματος Νίκου Παπαδάκη στον καθηγητή Σβολόπουλο. Ευχαριστίες όχι ωστόσο μόνο για το συγκεκριμένο βιβλίο, το οποίο όπως επεσήμανε “έτυχε θερμής υποδοχής” αλλά και “προκάλεσε πολλές αντιδράσεις” μα και για το σύνολο ερευνητικό του έργο για τον Εθνάρχη, καθώς αυτός μελέτησε “όσο κανένας άλλος συστηματικά και υπεύθυνα τη διαδρομή του στον δημόσιο βίο του ελληνικού κράτους.”

Σοφία και οικονομία

“Σοφία” και “οικονομία” βρήκε ότι είχε , μου είπε, η προηγούμενη εκδήλωση του Ιδρύματος, τα εγκαίνια του εκθεσιακού χωρου του αυτοκινήτου του Ελευθερίου Βενιζέλου, (18 Αυγούστου) ο συγγραφέας Γιώργος Αριστηνός. Τις ίδιες λέξεις νομίζω ότι θα χρησιμοποιούσε και για την περί ης ο λόγος στις σημερινές εύφημες μνείες εκδήλωση όπως και για όλες τις άλλες εκδηλώσεις του Ιδρύματος, αν τις είχε παρακολουθήσει. Κατάπληκτος με τα που έζησε το βράδυ της 31ης Αυγούστου στις Μουρνιές, δήλωσε ο και φίλος μου, υπεύθυνος από μεριάς Παιδαγωγικού Ινστιτούτου για την συγγραφή του βιβλίου Ιστορίας Ε’ Δημοτικού (και του προηγούμενου) Νίκος Νικολόπουλος. Κατάπληκτος για την “σοφία” και την “οικονομία” της για να χρησιμοποιήσω τις λέξεις του Γ. Αριστηνού μα και κατάπληκτος για την “απίστευτα” αθρόα προσέλευση, την “ευλαβική” παρακολούθηση των συμμετεχόντων, για την “εντυπωσιακή” εμφάνιση της Χορωδίας Χανίων και βεβαίως για τις στρωμένες τάβλες της πλούσιας φιλοξενίας από το Δήμο, με πρωτοστατούντα τον δήμαρχο Μανώλη Κεμεσίδη, παρά τις προσωπικές του δυσκολίες. Ήταν η πρώτη φορά που παρακολούθησε εκδήλωση του Ιδρύματος ο Νίκος Νικολόπουλος. Όχι πάντως η τελευταία, θέλω να πιστεύω. Σε γενομένη συζήτηση με τον Νίκο Παπαδάκη στο Ίδρυμα, που το επισκεφτήκαμε μαζί το πρωί της ίδιας μέρας, έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τις βενιζελικές εκδηλώσεις που γίνονται στην Αθήνα.

e-mail: Kakatsakis@sch.gr



>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Από την ποιητική συλλογή του Βαγγέλη Κακατσάκη ΚΑΖΟΒΑΡ

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΛΑΘΟΣ “πεταχτό” το χθεσινό που έλεγε ότι θα γλιτώσει, ύστερα απ’ την προκήρυξη των εκλογών, ο Πρωθυπουργός τις διαδηλώσεις των εργαζομένων. Κανονικά, κανονικότατα, θα γίνει το συλλαλητήριο της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ την ώρα των εγκαινίων της ΔΕΘ στη συμπρωτεύουσα. Δουλειά του και δουλειά τους!

Παραγγειλα του φεγγαριού κάθε που σ’ ανταμώνει/ με φως και μ’ ασημόσκονη τον δρόμο να σου στρώνει. Με αφορμή το σεπτεμβριανό σεργιάνι του φέγγαρου στον ουράνιο θόλο τούτες τις νύχτες η μαντινάδα. Απ’ τον και μαντιναδολόγο της στήλης Ηλία Σταματάκη, βεβαίως. Για όλους τους ερωτευμένους ανεξαρτήτως ηλικίας...

ΠΟΙΟΣ Μανώλης! Τι ‘ναι το γκαζάκι που πέταξε παραιτούμενος ο Αργείος σε σύγκριση με την ρουκέτα που εξαπέλυσε ανακοινώνοντας την απόφασή του να μην είναι υποψήφιος ο Μιχάλης Λιάπης. Άλλο ο... ανάδελφος κι άλλο ο... εξάδελφος!

ΓΕΙΑ σου ξάδελφε! Κατά το “χαίρε, Καίσαρ”. Από έναν μελοθάνατο που προτίμησε την ευθανασία ο χαιρετισμός.

ΠΟΛΛΑ έχουνε να δούνε τα μάτια μας μέχρι τις εκλογές. Πολλά έχουνε ν’ ακούσουνε τ’ αυτιά μας. Η μύτη μας πάντως θα μείνει βουλωμένη και δεν θα μυρίζει τίποτα.

ΚΑΜΙΑ δέσμευση για το Ιτζεδίν. Κανένα πρόβλημα. Και να δεσμευόταν δηλαδή ο Κανένας τι θα γινόταν. Τρέχα γύρευε τη δέσμευση.

ΜΕ ΤΗΝ προκήρυξη των εκλογών έφαε που έφαε. Όποιος πρόλαβε, πρόλαβε. Όποιος διορίστηκε, διορίστηκε.

ΤΟΝ ΑΕΡΑ της νίκης τον έχει το ΠΑΣΟΚ. Το ζητούμενο είναι ν’ αποκτήσει τον αέρα της αυτοδυναμίας. Από το φίλο μου τον γερω-δάσκαλο η επισήμανση.

ΦΥΣΑ αέρι, φύσα αέρι,/ φύσα θάλασσα πλατιά... Άσχετο. Έχουμε δικαίωμα να ξεδώσουμε μ’ ένα τραγούδι. Φτάνουν και περισσεύουν για σήμερα τα προεκλογικά “πεταχτά”.

ΣΤΑ 2,5 ευρώ το κιλό έφτασε η αγορά του λαδιού. Αν φτάσει τα 2,5 ευρώ επίσης το κιλό η τιμή του ξιδιού θα μπορούμε να λέμε: Δυόμισι το λάδι, δυόμισι το ξίδι, πέντε το λαδόξιδο.

ΕΘΝΙΚΗ Ελλάδος, γειά σου! Με αφορμή τον αγώνα που δίνουν σήμερα με τους Ελβετούς οι Έλληνες ποδοσφαιριστές, στο πλαίσιο της προκριματικής φάσης του Παγκοσμίου Κυπέλλου, ο χαιρετισμός. Να μην ξεχνιόμαστε.

Η ΓΡΙΠΗ των χοίρων! Ποια γρίπη των χοίρων! Η νέα γρίπη! Ποια νέα γρίπη! Η πρώτη άλλαξε όνομα για να μην παρεξηγηθούν τα γουρούνια και η δεύτερη εξαφανίστηκε γιατί παραξηγήθηκε...

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ βράδυ σε βάφτιση, Σάββατο βράδυ σε γάμο, Κυριακή πρωί σε μνημόσυνο, Κυριακή βράδυ πάλι σε γάμο! Τι μου το λες; Μήπως το δικό μου πρόγραμμα είναι καλύτερο; Η δι’ ερωτήσεων απάντησή μου στο παράπονο του φίλου.

ΡΩΤΗΣΑΝ κάποτε το βασιλιά της Σπάρτης Αναξίδαμο (6ος αιώνας π.Χ.) γιατί στην πατρίδα του δεν υπήρχε κρατικό θησαυροφυλάκιο. Ο Αναξίδαμος απάντησε: “Για να μη διαφθείρεται η συνείδηση εκείνων, στους οποίους θα εμπιστευόμαστε τα κλειδιά”.

“Κι εκείνη η σκιά - Ελένη./ Δεν ήταν τα σπασμένα Ελληνικά/ δύο κόσμοι δεν ενώνονται/ μόνο με συλλαβές./ Τι μπορούσε να πάρει/ τη θέση των αστεριών;/ Κύκλοι στα νερά/ χόρτα στην κοίτη/ έγραφαν./ Μονάχοι,/ άσε τον κορυδαλλό να διαβάζει./ Λήθη των πηγαδιών απλωνόταν.”
Το ποίημα “Αυτοσχεδιασμός” του Γιάννη Α. Φίλη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!

e-mail: Kakatsakis@sch.gr

>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΤΙ ΤΥΧΕΡΟΙ που είναι οι κάθε λογής κατεργαραίοι που εξακολουθούν να απολαμβάνουν τις διακοπές τους, όντας μακριά απ’ τους πάγκους των! Ακόμα κι ο απερχόμενος πρωθυπουργός μας τους σκέφτηκε. Καμία ενόχληση με την προκήρυξη των εκλογών στις 4 Οκτωβρίου.

Ε, ΟΧΙ και κεραυνός εν αιθρία η προκήρυξη εκλογών! Παραείχανε μαζωχτεί σύννεφα στον πάλαι ποτέ γαλάζιο ουρανό. Να μην λέμε και να μην γράφουμε ό,τι θέλουμε, λοιπόν. Αλλο πράμα τα μπουμπουνητά που ακούγονταν και οι αστραπές που τον αυλάκωναν!

ΣΦΑΞΕ ΜΕ, αγά μου, ν’ αγιάσω! Δεν βάζω, βέβαια, το χέρι μου στο Ευαγγέλιο, για να υποστηρίξω ότι στη γραμμή αυτής της φράσης πάτησε ο Καραμανλής προκηρύσσοντας εκλογές. Το βάζω, όμως, για να υποστηρίξω ότι ο αγάς, ο ελληνικος λαός δηλαδή, μπορεί να τον καρατομήσει μην αγιάζοντάς τον!

ΤΟ ΜΗ ΧΕΙΡΟΝ βέλτιστον! Η σαρακατσανέικη λογική. Αλλο πράγμα να χάνεις τις εκλογές με ποσοστό κάτω από 10% και άλλο να τις χάνεις με ποσοστό πάνω από 10%.

ΧΟΡΤ’ ΑΓΑ! Αν μείνουν μέχρι τέλους, μέχρι ν’ ανοιχτούν οι κάλπες της 4ης Οκτωβρίου, δηλαδή, στη γραμμή αυτής της φράσης οι Πασοκατζήδες, είναι ορατή η αυτοδυναμια. Αν όχι, κλάφτα... Γεώργιε!

ΕΚ ΤΩΝ ΩΝ ουκ άνευ ότι οι τραπεζίτες θέλουν συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - Ν. Δημοκρατίας. Και η πίτα τους ολόκληρη και ο σκύλος της δημοκρατίας χορτάτος, η άποψή τους.

ΟΤΙ Ο ΟΚΤΩΒΡΗΣ είναι ο μήνας του ΠΑΣΟΚ αλλά και ο μήνας των Παπανδρέου το σκέφτηκε ο Καραμανλής όταν αποφάσισε να ρίξει την ζαριά; Θυμήθηκε τον Οκτώβρη του 1981 και τον Οκτώβρη του 1993; Δεν φοβήθηκε ότι θα έχει την μετά απ’ αυτές τις εκλογές τύχη που είχαν ο Γεώργιος Ράλλης κι ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης; Ρητορικές ερωτήσεις...

ΤΩΝ ΦΡΟΝΙΜΩΝ τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν. Ετοιμο, πανέτοιμο, βρήκε το ΠΑΣΟΚ η 3η Σεπτεμβρίου, η επαύριον... της αναγγελίας των εκλογών. Δεδομένο αυτό. Το ζητούμενο να το βρει έτοιμο, πανέτοιμο και η 5η Οκτωβρίου, η επαύριον των εκλογών, δηλαδή. Δεδομένη θεωρεί την νίκη του κόμματός του ο φίλος μου ο γερω - δάσκαλος.

ΑΝ ΜΗ ΤΙ ΑΛΛΟ, τις διαδηλώσεις που ετοίμαζαν να κάνουν τα συνδικάτα, θα τις γλυτώσει ο Πρωθυπουργός, κατά την επίσκεψη του στη Θεσσαλονίκη, στο πλαίσιο της Διεθνούς Εκθέσεως. Ουδέν κακόν αμιγές καλού. Η μήπως ουδέν καλόν αμιγές κακού;

ΑΡΓΥΡΩ ΧΑΝΙΩΤΑΚΗ - ΣΜΥΡΛΑΚΗ, Χανιά: Δηλώνω κι εγώ συμμέτοχος της χαράς που μπήκε στο σπίτι σας, μέσα σε τόσες λύπες, με την επιτυχία του Δημήτρη στη Σχολή Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Είμαι σίγουρος ότι στην είσοδο της Σχολής, θα τον περιμένει ο ούτως ή άλλως ωσεί παρών Σήφης για να τον ξεναγήσει.

Ο ΔΙΟΓΕΝΗΣ ΕΙΔΕ κάποτε στην αγορά των Αθηνών του Διονύσιο που ήταν τύραννος των Συρακουσών να έχει καταντήσει ένας φτωχός παιδαγωγός. Σταμάτησε, λοιπόν, μπροστά του κι αναστέναζε. “Δεν είναι ανάγκη να στεναχωρείσαι, Διογένη, αυτά έχει η ζωή”, του είπε ο Διονύσιος”. Ο Διογένης του απάντησε: “Δεν αναστέναξα από λύπη, αλλά από ανακούφιση. Τώρα μέσα στην στενοχώρια και την φτώχεια σου, υπάρχει ελπίδα ν’ αποκτήσεις ανθρώπινα αισθήματα”.

“Νύχτα μπήκα από την κερκόπορτα/ κατάκτησα την πόλη, την εκούρσεψα/ κάρφωσα το κοντάρι της σημαίας μου/ στο δονούμενο χώμα της κι είπα:/ Τούτο το κάστρο είναι πια δικό μου!/ Και το πρωί στο φως του ήλιου είδα/ πως ήμουνα στη μέση μιας ερήμου/ μονάχος με τον ίσκιο μου!.
Το ποίημα “Κατάκτηση” του Γιώργη Μανουσάκη
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!

e-mail:kakatsakis@sch.gr

>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΣΑΣ ΕΙΠΑ καλό μήνα, δεν σας είπα! Ανοίγω παρένθεση. Κατά το “σας χαιρέτησα, δεν σας χαιρέτησα” του Γιάννη Βογιατζή στα έργα “Το ημερολόγιο ενός θυρωρού” και “Ο θυρωρός μας ο Βαγγέλης” του Κώστα Πρετεντέρη που για χρόνια μεταδίδονταν απ’ το ραδιόφωνο στις αρχές της δεκαετίας του 1960! Κλείνει η παρένθεση. Και πώς να σας πω αφού προχθές, την Τρίτη, που μπήκε ο μήνας, τα “πεταχτά” δεν ήταν μαζί σας;

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ, λοιπόν, έστω με δύο μέρες καθυστέρηση, καλή σχολική χρονιά για τους δασκάλους, αφού όπως κάθε χρόνο την 1η Σεπτεμβρίου, παρουσιάστηκαν κι εφέτος στα σχολεία τους και καλά κρασιά! Κυριολεκτικά, για όσους πατήσουν σταφύλια, δεδομένου ότι ο Σεπτέμβρης εξακολουθεί να είναι ο μήνας του τρύγου στον τόπο μας, και μεταφορικά για απαξάπαντες.

ΕΝΤΑΞΕΙ, μην κάνετε θέμα την μιας μέρας απουσία μου απ’ τη στήλη. Κι έναν μήνα και πάντα νά ’λειπα σιγά που θα έχανε η Βενετιά βελόνι. Το μοναστήρι να ‘ναι καλά κι από καλογέρους άλλο τίποτα.

ΟΥΤΕ ΓΙΑ την τυχόν παραμονή μου στον όποιο κούμο τις μέρες που ξέκλεψα μη με ρωτήσετε. Εδώ τα γεγονότα τρέχουν. Εδώ πάμε για εκλογές. Εδώ... συνελόντι ειπείν, ο κόσμος καίγεται κι εμείς να χτενιζόμαστε; Αφήστε που ξωμείναμε από χτένια!

ΟΠΟΙΟΣ ΣΤΗ μάχη πάει για να πεθάνει/ στρατιώτη μου, για πόλεμο δεν κάνει... Στρατιώτη μου, τη μάχη θα νικήσει όποιος πολύ το λαχταρά να ζήσει... Τι θέλει να πει ο ποιητής, τη σήμερον ημέρα, με τα παραπάνω “τσιτάτα”; Ελα ντε, τι θέλει να πει;
Ο προκηρύξας, του ανακηρυχθέντος, τον επικηρύξαντα. Ο επικηρύξας, του προκηρύξαντος, τον ανακηρυχθέντα. Ο ανακηρυχθείς, του επικηρύξαντος, τον προκηρύξαντα. Πάμε για εκλογές, το καταλάβατε;

Η ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΑ που έδωσα στον γνωστό μαντιναδολόγο της στήλης Ηλία Σταματάκη, να γράψει και μια μαντινάδα για το κανταΐφι, μετά από αυτές για τον μπακλαβά και το γαλακτομπούρεκο, ήρθε. Διαβάστε την: Το κανταΐφι ‘ναι γλυκό κι αρέσει σου Βαγγέλη/ μα το φιλί της κοπελιάς ποιος είναι που δε θέλει! Συμβουλή. Μην πολυξαγλείτε τους μαντιναδολόγους!

“ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ εδιάβασα ξανά τον Κακατσάκη,/ κι ο νους μου πήγε στω Χανιώ τ’ ωραίο μου σπιτάκι./ Τις μαντινάδες και πολλές όμορφες διηγήσεις,/ πετά στο διαδίκτυο γεμάτες συγκινήσεις./ Να σαι καλά Ευάγγελε, καθημερνά να γράφεις,/ τη μέρα μας πιο όμορφη εσύ να τηνε φτιάχνεις”. Απ’ τον άγνωστο σ’ εμένα προσωπικά αναγνώστη του ιστολογίου μου Takis EΙevantis το εκτός των άλλων νοσταλγικό ποιητικό του σχόλιο. Ευχαριστώ και δια του Τύπου εκ βαθέων.

ΠΡΙΝ ΝΑ ΒΓΕΙ από τα τείχη της Τροίας ο Εκτορας για να συναντήσει τον Αχιλλέα στη μονομαχία, αποχαιρέτησε τη γυναίκα του την Ανδρομάχη και άπλωσε τα χέρια του στον μικρό του γιο, τον Αστυάνακτα, που κρατούσε η τροφός. Ο Αστυάνακτας όμως, τραβήχτηκε κλαίγοντας στην αγκαλιά της. Ο Εκτορας κατάλαβε ότι ο μικρός φοβήθηκε το κράνος που άστραφτε στον ήλιο και το έβγαλε και τότε μόνο ο μικρός ρίχτηκε στην αγκαλιά του.

“Ποιος είναι αυτός που περιμένεις πάντοτε σκυφτός/ βαδίζοντας ανέμελα στο μελιχρό Σεπτέμβρη/ πάντα σε προσπερνούν κι όμως μένει το άρωμα/ των χιλιομέτρων μέσα στα φώτα των σταθμών/ και οι χιλιαρές ανάσες στο μυαλό και η θάλασσα...”.
Απ’ το ποίημα του Νίκου Αλέξη Ασλάνογλου
“Ανέραστος Σεπτέμβρης”
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!

e-mail:kakatsakis@sch.gr

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ...

Τεταρτιάτικη καλημέρα...

Αυτό το μικρό ή μεγάλο μαρτύριο που περνά ο κάθε γραφιάς, μέχρι εκείνη τη στιγμή που θα δει να γράφεται η πρώτη λέξη, η πρώτη αράδα, η πρώτη παράγραφος και ούτω καθεξής, είναι αυτό που -λίγο πριν αραδιάσω τα παραπάνω- βίωσα!
Αισθάνομαι όμως πολύ καλύτερα το ομολογώ!
Τα πράγματα έχουν πάρει την σειρά τους, αν και σφόδρα θα το επιθυμούσα να είχα καταφέρει μια διαφορετική εισαγωγή από την παραπάνω!
Δεν με πειράζει όμως, και αλίμονό μου και με πείραζε δηλαδή!
Εδώ δεν με πείραξε που ένα ολόκληρο καλοκαίρι μόλις και μετά βίας κατόρθωσα -γιατί περί κατορθώματος πρόκειται- να κάνω 8 μπάνια! Μόλις και μετά βίας... 8! Αφού το λέω και το γράφω και ψιλο-αδυνατώ να το πιστέψω! Κι όμως! Είναι η μόνη αλήθεια!
Οπως αλήθεια είναι ότι παραλίγο να τα είχα κάνει 9 τα μπάνια μου και τώρα να περιμένω το 1 για να πιάσω το διψήφιο αριθμό! Και ήμουν τόσο κοντά στο 9ο αν δεν μ' έπαιρνε ο ύπνος πάνω στην ξαπλώστρα γνωστής-πασίγνωστης παραλίας, την οποία πλήρωσα και 8 ευρουλάκια! Για να είμαι βέβαια ειλικρινής, εκείνη την ώρα και 25-30 ευρώ να μου ζητούσαν θα τα 'δινα για λίγο ύπνο κάτω από τη σκιά μιας ομπρέλας...
Ομως -κι εδώ είναι το ωραίο- η σκιά της ομπρέλας που τόσο πολύ επιθυμούσα μες στην νύστα μου, δεν με σκέπασε ποτές! Η ομπρέλα ήταν πώς να την χαρακτηρίσω(;)... διάτρητη! Κι εμένα "μού 'δωσε" -ως φαίνεται- ο ήλιος κατακέφαλα και δεν άργησα να δω το πρώτο τ' όνειρο!
Κι αφού τον φχαριστήθηκα -τρόπος του λέγειν- τον ύπνο, γυρνώντας στο σπίτι ανακάλυψα και το τροπικό μαύρισμα που... θα... αποκτούσα όταν θα έχανα το κόκκινο της φωτιάς που 'χα αποκτήσει... έμπροσθεν και μόνο από αυτή την οπτική πλευρά μου, αφού το 'χω χούι στην ξαπλώστρα, ποτέ να μη ξαπλώνω μπρούμυτα αλλά τ' ανάσκελα!
Μισοκαμένος δηλαδή, ο καημένος! Τέλος πάντων δεν με νοιάζει ό,τι κι αν σιγοψιθυρίζει ο κόσμος όταν με βλέπει διπλοχρωματισμένο, κόσμος είναι και λέει! Στο κάτω-κάτω της γραφής και σας το δηλώνω με πάσα ειλικρίνεια, ποσώς με ένοιαξαν τα "σου-σου-σου" που άκουγα περνώντας από δίπλα τους! Κι ένα παραπάνω τώρα που η όλη μου εμπειρία με έβγαλε από το αδιέξοδο -το μαρτύριο όπως το χαρακτήρισα και στην εισαγωγή- που είχα φτάσει μη μπορώντας να ξεκινήσω το παρόν και τελικά να σας πω και σήμερα την Τεταρτιάτικη καλημέρα μου!

Νεκτάριος Κακατσάκης

>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΠΟΙΗΣΗ

Από την ποιητική συλλογή του Βαγγέλη Κακατσάκη ΚΑΖΟΒΑΡ