Eυθύβολα και μη...

Γράφει ο
NΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΥ.
KΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
nek@haniotika-nea.gr

Μεγάλη εβδομάδα
με... ωμό κρέας

“Πού να σε κρύψω γιόκα μου/ να μη σε φτάνουν οι κακοί/ σε ποιο νησί του ωκεανού/ σε ποια κορφή ερημική...”.
Από το ποίημα "Oι πόνοι της Παναγιάς"
του Κ. Βάρναλη

...Το σώμα του μικρού Χαμιντουλάν κόπηκε δυο στη μέση... Διαμελίστηκε... Χύθηκαν τα όργανά του στους δρόμους, κάποια από αυτά μέσα στον κάδο με τα σκουπίδια! Εντόσθια, μυαλά, ένα πόδι, μικρά δακτυλάκια, αίματα, οι φωνές της μάνας του, όλα ένα..., μια "εικόνα" στο μυαλό μου!
...Κι ύστερα τρέξαν τα κοράκια που μυρίστηκαν το αίμα, το σκοτωμένο κρέας, τον ίδιο το τραγικό το θάνατο που πουλά πιότερο από την ζωή... Δεύτερη εικόνα!
Ενα κέρδος -έξτρα μάνεϊ- από ’κει που κανένας τους δεν το περίμενε! Κάτι τέτοια είναι... θεόσταλτα (κατ’ αυτούς), διαολοσταλμένα για κάποιους πιο "λογικούς"...
Ανάμεσα σε αυτούς τους λογικούς υπάρχουν κι αυτοί που υποστηρίζουν ότι: "ήδη ξεχάστηκε ο μικρός Χαμιντουλάν..."
Λάθος! Αδόκιμη η έκφραση αυτή για τούτο το γεγονός! Διότι για να ξεχάσεις κάποιον, πρέπει κάποια στιγμή να τον είχες στο νου όταν βρισκόταν εν ζωή! Ξεχνιέται μόνον αυτός που παλαιότερα τον... θυμούμαστε, τον γνωρίζουμε ή τουλάχιστον έχουμε ακούσει για την ύπαρξή του!
Εμείς όμως δεν θελήσαμε να ξέρουμε κανένα Χαμιντουλάν όσο ζούσε... Δεν θα τον αφήναμε καν να ψάχνει στα σκουπίδια...
Και σε λίγο καιρό κανένας μας δεν θα θυμάται ακόμη και τον τραγικό θάνατό του! Ενα απλό delete αρκεί στις μέρες μας για να διαγραφούν όλα! Ενα πονηρά ριγμένο "μικρό δόλωμα αποπροσανατολιστικό" αρκεί για να αποξεχαστούμε, να συνεχίσουμε μακάριοι να κοντοθωρούμε... έως τη δική μας τη... μύτη!
Είθισται να λέγονται λόγια ωραιοφτιαγμένα στις περιπτώσεις θανάτων - ειδικά των μικρών παιδιών! Στην ουσία λέγεται η αλήθεια! Γιατί η αθωότητα του παιδιού είναι πέρα για πέρα αυθεντική, γιατί όλα αυτά που χαρακτηρίζουν ένα παιδί είναι αληθινά και μακριά από τις δολιότητες των μεγάλων! Μέρος μιας τέτοιας αλήθεια είναι και τα παρακάτω: ο μικρός πρόσφυγας δεν θα ξαναψάξει τα βράδια στα σκουπίδια παρέα με τη μάνα του τη Ζαχρά και με τη μικρή του την αδερφή να βρουν κάτι να βάλουν στο αδειανό τους το στομάχι! Δεν θα ξανακλειστεί στο κρύο υπόγειο της μοίρας του μακριά από την πάλλουσα -"ζωή"- του φωτός της μέρας!
Δεν θα κάνει όλα εκείνα που εκατοντάδες άλλοι συνομήλικοί του πρόσφυγες θα συνεχίσουν να κάνουν μαζί με τις μανάδες και τα αδερφάκια τους... Κι εμείς στη δουλειά μας...

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο:
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΜΕΓΑΛΗ Τρίτη, σήμερα και Μεγάλη Κρίση ή ο Χριστός εκρίθη ή και εκρύφθη, για να θυμηθώ σ' όλες τις εκδοχές το τραγουδάκι που λέγαμε, όταν ήμαστε παιδιά. Το θυμάστε, πιστεύω, οι παλιότεροι. Δεν ξεχνιούνται αυτά τα πράγματα.

ΜΕΓΑΛΗ Τρίτη, λοιπόν, ύστερα απ' τη Μεγάλη Δευτέρα, τη μεγάλη μαχαίρα ή τη μεγάλη φοβέρα και πριν τη Μεγάλη Τετάρτη που ο Χριστός εχάθη. Με ό,τι όλα αυτά σημαίνουν κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Η ΜΕΓΑΛΗ μαχαίρα των αναγκαίων πλην όμως άδικων σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, μέτρων που λήφθηκαν απ' την Κυβέρνηση. Η μεγάλη κρίση της ελληνικής οικονομίας. Ο ατέλειωτος γολγοθάς που έχουμε να διανύσουμε σαν χώρα. Δεν μπορεί, κάποτε θα έρθει η Ανάσταση!

ΣΤΗ ΓΥΡΑ για δανεικά μεγαλοβδομαδιάτικα. Για να δούμε, τι θα δούμε! Θ' αντέξει η με ραφές Δ.Ν.Τ. ευρωπαϊκή ομπρέλα που μας προσφέρθηκε ή θα αποδειχθεί άνθρακες ο θησαυρός;

ΑΝΑΣΑΝΑΝ, λέει, οι ελληνικές τράπεζες και χαράς ευαγγέλια για τους έλληνες τραπεζίτες. Να 'ναι καλά ο Τρισέ. Άγαλμα θα τον κάνουν, να μου το θυμηθείτε. Μέχρι και νερό θα πίνουν στ' όνομά του. Οι τραπεζίτες...

ΝΕΡΟ στ' όνομα του Τρισέ οι τραπεζίτες, γουλιά γουλιά το φαρμάκι οι εργαζόμενοι. Ασπρο πάτο! Με γεμάτο πιάτο οι πρώτοι, μ' άδειο οι δεύτεροι.
ΟΥΤΕ η μάγισσα Κλοκλώ να ήταν η Άνκελα Μέρκελ. Ούτε η Άνκελα Μέρκελ να ήταν η μάγισσα Κλοκλώ! Ένα νόμισμα σε δύο όψεις ή μια όψη σε δύο νομίσματα;

ΧΑΛΚΙΝΟ μετάλλιο η Ελλάδα, λέει, στις στρατιωτικές δαπάνες! Το χρυσό (αναμενόμενο) οι Ηνωμένες Πολιτείες. Το αργυρό, (επίσης αναμενόμενο) το Ισραήλ. Πάει τους φάγαμε τους Τούρκους!

ΔΙΠΛΑ δίπλα στον τοίχο οι δύο τηλεοράσεις. Η μια να μεταδίδει τον αγώνα Ατρομήτου - Παναθηναϊκού και η άλλη τον αγώνα Ολυμπιακού - Ξάνθης. Δίπλα δίπλα οι καρέκλες των φιλάθλων των δύο ομάδων. Η τέλεια συνύπαρξη στο καφένείο του συμπεθέρου μου, του Γιώργου του Κοκολογιάννη, προχθές!

ΑΝΤΩΝΙΟ Π. Βακάκη, θεολόγο - ιεροψάλτη, Κίσαμος: Χαράς στους δασκάλους, που αξιώνονται τέτοιας τιμής απ' τους μαθητές τους! Μια απ' τις πολλές σκέψεις που έκανα, περιδιαβάζοντας τον λίαν καλαίσθητο τόμο, που έγραψες για τον άρχοντα - μουσικοδιδάσκαλο της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας, πρωτοψάλτη και χοράρχη Θεόδωρο Βασιλικό, και που είχες την καλοσύνη να μου στείλεις! Είναι να μην καμαρώνουν οι δάσκαλοί τους, όπως εμένα. Πάντα άξιος!

ΑΝΑΜΕΣΑ στις υποψήφιες που είχε να διαλέξει ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου για γυναίκα του ήταν και η πανέμορφη και πανέξυπνη Κασσιανή. Περνώντας από μπροστά της θαμπώθηκε απ' την ομορφιά της και θέλησε να την πειράξει: “Εκ γυναικός ερρύη τα φαύλα” (απ' τη γυναίκα προέρχονται όλα τα κακά) της είπε, εννοώντας την Εύα. “Αλλά και εκ γυναικός πηγάζει τα κρείττω” (αλλά και απ' τη γυναίκα προέρχονται όλα τα καλά) του απάντησε αυτή, εννοώντας την Παναγία που γέννησε τον Χριστό. Ο Θεόφιλος κατάλαβε ότι παραήταν έξυπνη κι επέλεξε για γυναίκα του τη Θεοδώρα. Στη συνέχεια η Κασσιανή έγινε μοναχή, και διακρίθηκε ιδιαίτερα στην ποίηση. Δικό της ποίημα είναι το γνωστό και ως “Τροπάριο της Κασσιανής”, “Κύριε, η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή...” που ψάλλεται απόψε στις εκκλησίες.

“Μαγδαληνή σε φώναζαν/ γιατί πουλούσες μύρο/ μα εγώ στον κόρφο σ' έψαξα και βρήκα δάκρυα/ Απ' τη δουλειά σε σχόλασαν/ γιατί έφαγες το μήλο/ το Σάββατο γονάτισες/ στης γης μιαν άκρια./ Κι ήρθα ν' ακούσω τις φωνές/ που φύλαγες στο στρώμα/ τη νύχτα που μου παίξανε/ στα ζάρια το κορμί./ Ήρθα ν' ακούσω τις φωνές/ μα εσύ κοιμάσαι ακόμα/ με το χεράκι ξέσκεπο/ να φαίνεται η πληγή...”.
Από το τραγούδι του Σταμάτη Κραουνάκη (στίχοι Λίνα Νικολακοπούλου) “Μαγδαληνή”.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Γράφει ο
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
e-mail:kakatsakisv@gmail.com
Λαμπρή στη Δυτική Κρήτη (1)

Ν' αρνηθώ στον παπα - Αντώνη Σαπουνάκη, όταν μου πρότεινε ν' αναλάβω την ευθύνη μιας εκδήλωσης για το Πάσχα, το Σάββατο του Λαζάρου, στο Ενοριακό Πολιτιστικό Κέντρο των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης της Νέας Χώρας, μου ήταν αδύνατο. Το ότι δέχτηκα δεν σημαίνει πάντως ότι μου χρωστά χάρη. Το αντίθετο. Χάρη του χρωστώ εγώ. Και χάρη που δε λογίζεται, μηδέ μιστό, δεν είναι, κατά που λέγανε οι παλιοί μας. Με την έννοια αυτή, ευχαριστώ και δια της Στήλης, εκ βαθέων τον παπα - Αντώνη. Και γιατί μου έδωσε τη χαρά της επιστροφής σ' έναν χώρο αγαπησιάρικο, στον οποίο, όντας για μια οχταετία (1997 - 2005) διευθυντής στο 5ο Δημ. Σχολείο Χανίων, δεκάδες εκδηλώσεων παιδείας, λόγου και πολιτισμού είχαμε ως Σύλλογος Διδασκόντων, σε συνεργασία με την Ενορία πραγματοποιησεί. Και γιατί είχα τη χάρη της συνάντησης με τα πρόσωπα και τα πράγματα της αγαπημένης μου Νέας Χώρας, στην οποία έμεινα για 15 συναπτά έτη. Και γιατί ξαναείχα την τύχη να συνεργαστώ με την Τόνια την Καπετανάκη και την Ρούλα την Μουστάκα (διάβασαν, εκτός από μένα, τα κείμενα) δυο από τους (τις) συναδέλφους μου στο 5ο Δημοτικό, που συνεχίζουν ν' αποδεικνύουν στην καθημερινότητα της δουλειάς των, ότι δεν αποπαίδισεν ο κλάδος των δασκάλων...

Λαμπρή στη δυτική Κρήτη (2)

...Ωστόσο τα σπίτια συμμαζεύανε τους ανθρώπους των γύρω από το πασχαλινό τραπέζι και κάνανε την οικογενειακή μυσταγωγία: Ο παππούς, η γιαγιά, το αντρόγυνο, τα εγγονάκια, δισέγγονα πολλές φορές, κι ύστερα οι άλλοι. Οι συμπέθεροι, οι κουνιάδοι, οι σύντεκνοι, οι φαμέγιοι, οι φίλοι κι οι αδερφοχτοί, όλοι γύρω από το τραπέζι της γιορτής και της χαράς. Έτρωγαν το φαγητό με την αρχοντιά των Κρητικών εθίμων κι έπιναν το κρασί μ' ευχές κι εγκάρδιες συγκινήσεις: "Χρόνια πολλά, πατέρα!". "Να χαρείτε το στεφάνι σας παιδιά μου!". "Με το καλό να 'ρθουνε κι οι ξενιτεμένοι μας!", "Ο θεός να συγχωρέσει των αποθαμένων μας!!!".
Συχνά μαζί με το κρασί πίνανε και τα δάκρυα που κυλούσαν κρυφά από τα μάτια των, για εκείνους που λείπαν στον κάτω κόσμο και στην ξενιτιά...
Ειρηναίος Γαλανάκης: "Χρονιάρες Μέρες"
(Από το βιβλίο "Ο Χριστός σημάδεψε την Κρήτη".


Μια εκδήλωση για τον Άγιο των Νεοελληνικών Γραμμάτων τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, μου πρότεινε ο παπα - Αντώνης "Ρωμαίικο Πάσχα" απ' το ομώνυμο διήγημά του, να ήταν, λέει, ο τίτλος του. Έχουμε κι εμείς τους δικούς μας Παπαδιαμάντηδες, τους δικούς μας τοπικούς λογοτέχνες αγίους, σκέφτηκα και το κουβέντιασα μαζί του. "Λαμπρή στη δυτική Κρήτη", ο τίτλος της εκδήλωσης που έγινε τελικά. Έχοντας σαν εισαγωγή ένα απόσπασμα από κάποιο κείμενο του Παππού, του μητροπολίτη Ειρηναίου Γαλανάκη, του πιο "σεβάσμιου εν ζωή" Έλληνα, "χρονιάρες μέρες" ο τίτλος του, και οδηγό τα διηγήματα "Πασχαλινές λαμπάδες" του Βελισσάριου Μουστάκα και "Ο παπάς του μιτάτου" του Νίκου Αγγελή. Για μια επιστροφή στις μνήμες που σταυροδένονται με τις ρίζες μας, όπως είπα στον πρόλογό μου. Σε μια προσπάθεια συνάντησης με τους παλαιούς των ημερών μας ημέρες Λαμπρής. Όχι με την έννοια ενός λαογραφικού οδοιπορικού, της περιγραφής των πασχαλινών ηθών και εθίμων, αλλά και της απευθείας επαφής με το χρυσωρυχείο της λαϊκής μας κληρονομιάς. Εν είδει μνημοσύνου. Εις ανάστασιν νεκρών και εις ζωήν αιώνιον. Των χρόνων εκείνων που οι άνθρωποι λειτουργούνταν σε παρατατικό χρόνο μεταξύ τους αλλά και με τα πράγματα σε εικόνες όπως αυτές που περιγράφει ο Παππούς...

Σημείωση: Η όλη εκδήλωση πλαισιώθηκε με μουσικό οδοιπορικό της Μεγάλης Εβδομάδας από τη Χορωδία των σπουδαστών του Βενιζέλειου Ωδείου Χανίων, υπό τη δ/νση του καθηγητή Αντωνίου Κλουβιδάκη και με μικρό θεατρικό δρώμενο με τίτλο "το κρυφό σχολείο" από μαθητές του 6ου Δημ. Σχ. Χανίων.

Τρέξε και διάλεξε ένα βιβλίο...

Με το σύνθημα "Ένα βιβλίο σε περιμένει, βρες το!" κυκλοφορήθηκε εδώ κι ένα μήνα περίπου από τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου και στα ελληνικά η αφίσα της Διεθνούς Οργάνωσης Βιβλίων για τη Νεότητα (ΙΒΒΥ), με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου, που γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 2 Απριλίου, ημέρα που γεννήθηκε ο δανός παραμυθάς Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. Εκτός απ' την αφίσα την οποία φιλοτέχνησε η ισπανίδα ζωγράφος Noemivillamuza κυκλοφορήθηκε (σε μετάφραση της Λότης Πέτροβις - Ανδρουτσοπούλου) και το σχετικό μήνυμα που έγραψε η ισπανίδα συγγραφέας Eliacer Cansino. Το μήνυμα αυτό, που απευθύνεται βέβαια στο όποιας εθνικότητας, όποιας γλώσσας και όποιας θρησκείας παιδί, τελειώνει ως εξής: "Μην περιμένεις άλλο λοιπόν! Τρέξε και διάλεξε ένα βιβλίο. Διάβασέ το και θ' ανακαλύψεις ότι, όπως ακριβώς λέει εκείνο το τραγούδι (σ.σ. αναφέρεται στο γνωστό και σε 'μας "Ήταν ένα μικρό καράβι,/ που ήταν αταξίδευτο...") που τραγουδούσα όταν ήμουνα παιδί, δεν υπάρχει καράβι, όσο μικρό κι αν είναι, που κάποτε δεν έρχεται ο καιρός να μάθει να ταξιδεύει."

Υμνοι και πασχαλινά διηγήματα

Γράφει η
Ελένη Φουντουλάκη

Με μια ζεστή εκδήλωση που περιελάμβανε ύμνους, διηγήματα και θεατρικό δρώμενο από μικρούς μαθητές το ενοριακό πολιτιστικό κέντρο Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στη Νέα Χώρα, άνοιξε προχθές το απόγευμα τις εκδηλώσεις για τις άγιες μέρες του Πάσχα.
Εχοντας ως οδηγό αποσπάσματα απ’ τα διηγήματα “Πασχαλινές λαμπάδες” του Βελισσάριου Μουστάκα και ο “Παπάς του Μιτάτου” του Νίκου Αγγελή, οι παρευρισκόμενοι είχαν την ευκαιρία να βιώσουν το πνεύμα της μεγαλύτερης γιορτής της Χριστιανοσύνης όπως ακριβώς περιγραφόταν στα κείμενα του πρώην μητροπολίτη Κισάμου και Σελίνου κ. Ειρηναίου για τις “Χρονιάρες μέρες” και τη “Λαμπρή στη Δυτική Κρήτη”.
Την εκδήλωση “άνοιξαν” μαθητές του 6ου Δημοτικού Σχολείου Χανίων που παρουσίασαν μικρό θεατρικό δρώμενο με τίτλο “Το κρυφό σχολειό”.
Στη συνέχεια ακολούθησε μουσικό οδοιπορικό της Μεγάλης Εβδομάδας με ύμνους βυζαντινής μουσικής απ’ τη χορωδία των σπουδαστών της Σχολής Βυζαντινής Μουσικής του Βενιζέλειου Ωδείου Χανίων, υπό τη διεύθυνση του καθηγητή βυζαντινής μουσικής κ. Αντώνιου Κλουβιδάκη.
Την εκδήλωση προλόγισε και συντόνισε ο δάσκαλος - λογοτέχνης κ. Βαγγέλης Κακατσάκης, ενώ κείμενα διάβασαν εκτός από τον συντονιστή, οι δασκάλες του 5ου Δημοτικού Σχολείου Χανίων Τόνια Καπετανάκη και Ρούλα Μουστάκα.
Όπως ανέφερε ο κ. Κακατσάκης “η εκδήλωση αυτή γίνεται κάθε χρόνο από το ενοριακό πολιτιστικό κέντρο Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης. Για φέτος η αρχική πρόταση του π. Αντωνίου Σαπουνάκη ήταν η εκδήλωση να είναι αφιερωμένη στον Παπαδιαμάντη. Αντιπρότεινα να απευθυνθούμε στους δικούς μας «Παπαδιαμάντηδες» αφού η τοπική μας λογοτεχνία ποικίλει. Έτσι βρήκαμε διηγήματα του Βελισσάριου Μουστάκα και του Νίκου Αγγελή και αποφασίσαμε να κάνουμε ένα αφιέρωμα στη μνήμη τους.
Η εκδήλωση έχει τίτλο «Λαμπρή στη Δυτική Κρήτη» και στηριχτήκαμε στα διηγήματα «Πασχαλινές λαμπάδες» του Βελισσάριου Μουστάκα και ο «Παπάς του Μιτάτου» του Νίκου Αγγελή. Ως πρόλογο επιλέξαμε ένα εκπληκτικό απόσπασμα απ’ το βιβλίο «Ο Χριστός σημάδεψε την Κρήτη» του μεγάλου Γέροντα της Κρήτης, μητροπολίτη Ειρηναίου Γαλανάκη.
Είναι σημαντικό να προσφεύγουμε μέσα στο «σώμα» της λαϊκής παράδοσης, πλησιάζοντας το ίδιο το χρυσωρυχείο της λαϊκής μας μνήμης και να αντλούμε όλα εκείνα που πρέπει να αντλήσουμε. Να συναντήσουμε τους παλαιούς των ημερών μας, τους παλιότερους ανθρώπους οι οποίοι μπορεί να περνούσανε πολύ πιο φτωχικά από εμάς, όμως λειτουργούσαν κάτω από το «εμείς» και συνυπήρχαν μέσα σε εικόνες και σκηνές καθημερινής έγνοιας, αγαπημένα και όμορφα”.
Απ’ την πλευρά του ο εφημέριος στο ενοριακό πολιτιστικό κέντρο Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης “Κωνσταντινουπολειάδα”, π. Αντώνης Σαπουνάκης επεσήμανε: “Κάθε χρόνο με αυτή την εκδήλωση προεορτάζουμε το Πάσχα με ύμνους και διηγήματα. Φέτος επιλέξαμε συγγραφείς των Χανίων που έχουν γράψει και έχουν μιλήσει για τη Λαμπρή στη Δυτική Κρήτη. Με τον τρόπο αυτό θέλουμε να δώσουμε το πνεύμα που υπήρχε σε παλαιότερες εποχές, τότε που οι άνθρωποι δεν ζούσανε καταναλωτικά. Αυτήν την ιδιαιτερότητα θέλαμε να τονίσουμε”.

Χανιώτικα Νέα(29.03.2010)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφειο
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΤΙ 'ΝΑΙ ο κάβουρας, τι 'ναι το ζουμί του! Πολλές φορές το σκέφτομαι αυτό, καθώς αρχίζω να γράφω τη στήλη. Είναι τόσα πολλά αυτά που έχω να γράψω, για τούτο, για τ' άλλο, για το παράλλο κι όλα τ' άλλα παράλλα, ποια να βάλω μέσα και ποια ν' αφήσω έξω! Πολλές φορές όμως "παίζει" η άλλη παροιμία που λέει "μάζωνε κι ας είναι και ρώγες". Κουρκούτι είναι γινωμένο το μυαλό μου, λίγα, πολύ λίγα έχει αποθηκεύψει για τις ανάγκες της στήλης.

ΔΙΑ ΤΗΣ πλαγίας άρχισα, πονηρός ο βλάχος, ο γράφων, θέλω να πω, καλά το καταλάβατε. Πράμα ή σχεδόν πράμα δεν έχει αποθηκέψει το μυαλό μου, αλλού έβοσκε προχθές, ενώ ο Πρωθυπουργός μας έτρεχε στις Βρυξέλλες για να μαζώξει τ' ασυμμάζευτα. Ας ξετζαμπουρίσω, λοιπόν, τους όποιους καμπανούς μάζωξα στο καλάθι μου και ό,τι ήθελε προκύψει.

ΚΑΜΠΑΝΟΙ στην περίπτωσή μου είναι τα πολύ μικρά σταφύλια που κάνουν οι κουρμούλες. Να το εξηγήσω αυτό για όσους δεν το ξέρουν και πηγαίνει ο νους τους, Κύριος οίδε πού.
ΤΙΝΑΞΕ τον αγκίσσαρο να δεις πως πέφτει η σκόνη/ δεν το κουνούμε από παέ, τ' αφεντικό σηκώνει. Την άκουσα να την λένε σε κάποια γιορτή, κάποτε τούτη τη μαντινάδα. Τι λέτε, θα μπορούσε να την πει προχθές στις Βρυξέλλες και ο Γιώργος Παπανδρέου; Κι αν μπορούσε σε ποιον θα την έλεγε; Στον Τρισσέ, στον Σαρκοζί ή στην Μέρκελ;

ΕΙΔΟΣ αρωματικού θάμνου που κάνει εκπληκτικής ομορφιάς μωβ λουλουδάκια είναι ο αγκ(κ)ίσσαρος. Αναζητήστε τον να τον βρείτε όσοι δεν τον ξέρετε. Είναι τόση η ομορφιά του που δεν θα πάει ο κόπος σας χαμένος.

ΣΤΑ ΤΡΙΚΑΛΑ, στα δυο στενά, τον σκοτώσανε τον Σακαφλιά. Στα στενά των Βρυξελλών πάντως μάλλον την έβγαλε, προσώρας τουλάχιστον, καθαρή. Άμποτε να δώσει ο θεός να πάψουν να τον κυνηγάνε. Δεδομένο ότι κι αυτός θ' αλλάξει τρόπο συμπεριφοράς.

ΕΝ ΤΗ παλάμη και ούτω βοήσομεν... Εν τη παλάμη και ούτω βοήσομεν.. Εν τη παλάμη και ούτω βοήσομεν... Το ξέρω ότι το 'γραψα και τις προάλλες, λέτε να μην το ξέρω! Να μην το ξαναγράψω όμως, ενώ η Ελλάδα με δεδομένη την... γερμανικογαλλική απόφαση ετοιμάζεται να βγει στη γύρα για δανεικά;

“ΘΑΥΜΑΣΙΑ” είπε στον Μιχαήλ Άγγελο ένας φίλος του, για ένα άγαλμα που κατασκεύαζε. Όταν τον ξαναεπισκέφτηκε τον ρώτησε αν εργάστηκε κι άλλο κι ο καλλιτέχνης του απάντησε ότι δούλεψε πολύ για να γυαλίσει μια πτυχή του ενδύματος, να κάνει ζωηρότερα τα μάτια, και για να κάνει εκφραστικότερα τα νεύρα του αριστερού χεριού. "Αυτά είναι ασήμαντα", του είπε ο φίλος του. Ο Μιχαήλ Άγγελος του απάντησε: "Ναι, θα ήταν όλα αυτά ασήμαντα το καθένα χωριστά, όλα μαζί όμως κάνουν το άγαλμα τέλειο."

“Απέχω ευβούλως/ Πυρρίχιων ακραίων/ Ενοχών κοπής έωλων/ Ναυμαχία εις ύδατα θολά/ Οξείδωσα εργαλεία αιχμηρά/ Χρησμών ερριμμένων ένθεν κακείθεν/ Οιωνοσκοπώ με την κλεψύδρα του νου/ Περιέπλευσα ακτογραμμές άγονες/ Οδυσσέως ευχή - δοκιμασία/ Ιχνηλατώ κατά βούληση/ Ήρεμος ελέγχω τύχη/ Σοφίας ανάγνωσμα/ Ήδιστα ηχηρό”
Το ποίημα "Απ-Ενοχο-Ποίηση" του Χρίστου Κοντοβουνήσιου


ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο:
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

“OXI τα κλαριά να μας κόψεις, όχι τα δέντρα, όχι τα σπίτια που μας έκαψες, μόνο πέτρα απάνω στην πέτρα να μη μείνει, εμείς δεν προσκυνούμε. Γιατί τα δέντρα μας, αν τα κόψεις και τα κάψεις, τη γη δεν μπορείς να την σηκώσεις. Και η ίδια η γη που τα έθρεψε, αυτή η ίδια γη μένει δική μας και τα μετακάνει".

ΑΥΤΑ, μεταξύ των άλλων απάντησε, εκ μέρους του λαού της Μεσσηνίας στον φοβερό και τρομερό Ιμπραήμ, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, όταν τους ζητήθηκε να προσκυνήσουν για να μην αρχίσει το καταστροφικό έργο του. Αλήθεια, τι απαντάνε οι σημερινοί Κολοκοτρώνηδες στους σημερινούς Ιμπραΐμηδες; Άλλοι οι σημερινοί πολέμοι θα μου πείτε...

ΟΛΗ η δόξα όλη η χάρη, άγια μέρα ξημερώνει, κατά που λέει και το παλιό σχολικό τραγούδι, σήμερα για την πατρίδα μας. Άγια αλλά και ιδιαίτερα δύσκολη για την παραπέρα πορεία της. Μη φοβάστε, συνέλληνες! Μπόρα είναι και θα περάσει. Όσο δυνατή κι αν είναι. Πανταχού παρών και τα πάντα πληρών ο Θεός της Ελλάδας...

ΑΠΟΥ ζει μεταζώνεται. Ούτε θα σωθούμε ούτε θα χαθούμε σήμερα σαν χώρα. Εδώ περάσαμε τόσα και τόσα και δεν βουλιάξαμε!

ΣΤΟΝ ΡΟΛΟ της Ανκελα Μέρκελ, τότε, ο Μέτερνιχ. Στον ρόλο του Μέτερνιχ, τώρα, διακόσια περίπου χρόνια μετά, η Άνκελα Μέρκελ. Πού ανήκε, αλήθεια, τότε το κρατίδιο της Ρηνανίας - Βεστφαλίας;

Ε, ΡΕ και να ήταν σήμερα αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος ο μακαριστός Χριστόδουλος! Στ' άρματα στ' άρματα μπρος στον αγώνα! Στη διαπασών θ' ακουγόταν το άσμα. Ακούς εκεί να θέλουν να φορολογήσουν την εκκλησιαστική περιουσία! Πού ξανακούστηκε στην ιστορία του ελληνικού κράτους αυτό;

ΟΠΟΥ ακούς πολλά κεράσια, κράτα και μικρό καλάθι. Η κανονική παροιμία. Από κει και πέρα έχουμε και λέμε. Όπου ακούς λίγα κεράσια, κράτα μεγάλο καλάθι. Όπου ακούς λίγα κεράσια, κράτα μικρό καλάθι. Όπου ακούς πολλά κεράσια, κράτα μεγάλο καλάθι. Όλα παίζουν...

ΠΗΓΑΙΝΕΤΕ απ' τ' άλλο μας αυτί, γιατί 'ναι η μάνα μας κουφή. Εις ώτα μη ακουόντων οι διαμαρτυρίες των νοσοκομειακών γιατρών, όπως καταγγέλλουν, σε τοπικό επίπεδο. Καλό παιχνίδι η ...πινακωτή.

ΑΠ' ΤΗΝ δοξολογία στην κατάθεση στεφάνων, κι απ' την κατάθεση στεφάνων στην παρέλαση. Η απόλαυση του να είσαι επίσημος. Καμιά κρίση δεν μπορεί να την αλλάξει!

ΟΤΑΝ ο Ιμπραήμ εισέβαλε στην Πελοπόννησο η Κυβέρνηση αναγκάστηκε να ελευθερώσει τον Κολοκοτρώνη, που τον είχε φυλακισμένο. Φτάνοντας στο Ναύπλιο είπε σ' αυτούς που τον υποδέχτηκαν: "Πριν έρθω στ' Ανάπλι έριξα στη θάλασσα όλα τα περασμένα. Το ίδιο να κάνετε κι εσείς. Στον δρόμο που περνούσα είδα να σκάβουν κάποιοι άνθρωποι να βρούνε έναν κρυμμένο θησαυρό. Εκεί να ρίξετε τα δικά σας μίση. Έτσι θα βρεθεί κι ο χαμένος θησαυρός."

"Μητέρα, μεγαλόψυχη στον πόνο και στη δόξα,/ κι αν στο κρυφό μυστήριο ζουν πάντα τα παιδιά σου/ με λογισμό και μ' όνειρο, τι χαρ' έχουν τα μάτια,/ τα μάτια τούτα να σ' ιδούν μες στο πανέρμο δάσος,/ που ξάφνου σου τριγύρισε τ΄αθάνατα ποδάρια/ (κοίτα) με φύλλα της Λαμπρής, με φύλλα του Βαγιώνε!..."
Από τους "Ελεύθερους Πολιορκημένους" (Σχεδίασμα Γ')
του Διονυσίου Σολωμού.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα(25.03.10)

Eυθύβολα και μη...

Γράφει ο
Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης

Είμαστε στο... “ΕΓΩ”

Μπάρμπα Γιάννη Μακρυγιάννη,

γράφω, σβήνω, ξαναγράφω, ξανασβήνω... Εχει περάσει κάμποση ώρα από κείνη τη στιγμή που ιδέα “τρελή” κατέβασε η κούτρα μου να σου πω τι συμβαίνει στην Ελλάδα του 21ου αιώνα! Αύριο ξημερώνει 25η Μαρτίου, είναι -θα το γνωρίζεις- εθνική εορτή και έχουμε αργία, κλειστά τα σχολειά, οι υπηρεσίες, τα πάντα!

Μη με ρωτάς αν τα παιδιά σήμερα γνωρίζουνε τους ήρωες, τα ονόματά τους, ακόμα κι αυτή την ίδια τη σημασία της αυριανής ημέρας! Τι φταίνε κι αυτά; Εγώ άλλα θέλω να σου πω μπάρμπα Γιάννη, όσα με χωρέσει τούτος ο χώρος!

Τα πράγματα δεν έχουνε αλλάξει και τόσο από την εποχή που έλεγες ότι “τα δυστυχήματα της πατρίδος προξενήθηκαν από την ανοησίαν μας και ιδιοτέλειά μας και από θρησκευτικούς και από πολιτικούς και από μας τους στρατιωτικούς”!

“Τα αίτια του κακού”, όπως μας είπες, ναι μεν “τα γράφουνε και τα λένε οι εφημερίδες καθημερινά”, αλήθεια είναι τούτο! Δεν σημαίνει όμως ότι από αυτά έχουμε μάθει κι ας ευχόσουν εσύ ότι πρέπει “να τα βλέπουν οι νεότεροι, και οι μεταγενέστεροι νά ’χουν περισσότερη αρετή και πατριωτισμόν”. Εγώ σκέφτομαι ότι ίσως να φταίει κι αυτή η ίδια μας η ράτσα, δεν ξέρω! Πολλοί προσπαθούν να εντοπίσουν τις αιτίες!

Εξακολουθούμε νά ’χουμε ακόμη στο κεφάλι μας τους ξένους -Αγγλους, Γάλλους, Γερμανούς κ.λπ.- να μας λένε πώς να πράττουμε, γιατί εξακολουθούμε να μην είμαστε άξιοι να διαχειριζόμαστε τις δικές μας καταστάσεις! Και να σου πω κι ένα ακόμη που ίσως σε στεναχωρήσει πιότερο από τ’ άλλα: έχουμε ξεπουλήσει τις πέτρες και το χώμα μας κι επιπλέον μας κάνουν και πλάκα κάποιοι εκ Γερμανίας να μας αγοράσουν και την Ακρόπολη.

Μπάρμπα Γιάννη, τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλά για τον λαό! Ανάλογες καταστάσεις ζει, όπως κι εσύ, όταν ήσουν μικρός που γράφεις πως: “έκανα τον υπηρέτη... κι άλλες πλήθος δουλειές έκανα, να βγάλω το πατρικό μου χρέος που μας χρέωσαν oι χαραμήδες, και να ζήσω κι εγώ σε τούτη την κοινωνία, όσο έχω τ’ αμανέτι του Θεού στο σώμα μου”.
Ετσι κι αυτός ο λαός δουλεύει και δουλεύει για να ξεχρεώσει τα χρέη άλλων που τα φάγαν!

Τι να σου πρωτοπώ όμως; Μόνο ετούτο και σ’ αφήνω: Εξακολουθούμε και είμαστε στο “ΕΓΩ”, μου μοιάζει να είναι το χαρακτηριστικότερον ίδιον τούτης της ράτσας...
Αυτό φταίει και δεν πάμε μπροστά! Κι ας λέμε ότι είμαστε πατριώτες, κανένας δεν νοιάζεται αληθινά για τούτη τη γη, τούτη την πατρίδα...

Χανιώτικα Νέα(24.03.10)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο:
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΔΙΑΦΑΝΗ μέρα. Ένα ξεσκλίδι σύννεφο κατά Μαλάξα μεριά, όλο το υπόλοιπο που άφησε πίσω του ο χειμώνας. Και ιδού δύο πρώιμες νιόβγαλτες πεταλούδες που κουβαλούν στα φτερά τους την άνοιξη. Στιγμή εαρινής ισημερίας. Της φετινής εαρινής ισημερίας.

ΠΑΡΤΕ μέτρα, μας λέγανε. Πήραμε... χιλιόμετρα. Τόσα που και μόνο στο άκουσμά τους τρομάζει κανείς. Θα σας βοηθήσουμε, μας λέγανε. Αφού χρεωκοπήσουμε πρώτα, εννοούνε. Όμορφος κόσμος ηθικός... ανκελικά πλασμένος, ο κόσμος της Ενωμένης Ευρώπης.

Η ΣΚΥΛΛΑ της Άνκελα Μέρκελ και των συν αυτή από τη μία και η χάρυβδη του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου από την άλλη. Κακόμοιρε Οδυσσέα που είσαι αναγκασμένος να περάσεις οπωσδήποτε το στενό τους! Κακόμοιροι σύντροφοι του βασιλιά της Ιθάκης!

ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ της γάτας με το ποντίκι συνεχίζεται. Θα συνεχίζεται άραγε και μετά τις 25 Μαρτίου; Θα βαρεθεί η γάτα να παίζει μαζί του και θα τ' αφήσει να ζήσει, ή θα το΄χει καταβροχθίσει εν τω μεταξύ; Ες... μεθαύριον τα σπουδαία.
Ο φετινος εορτασμός της απαρχής της εθνικής μας ανεξαρτησίας θα συμπέσει άραγε με την έναρξη της απώλειας της εθνικής κυριαρχίας; Τι ερώτηση κι αυτή αλήθεια!

ΠΟΙΟΣ είδε κράτος λιγοστό/ σ' όλη τη γη μοναδικό/ εκατό να εξοδεύει/ και πενήντα να μαζεύει;/ Να τρέφει όλους τους αργούς/ να 'χει επτά πρωθυπουργούς/ ταμείο δίχως χρήματα και δόξης τόσα μνήματα; Πάνε εκατό περίπου χρόνια από τότε που ο Γεώργιος Σουρής έκανε μαζί με άλλα, μέσα από τον “Ρωμηό” του, και αυτά τα ρητορικά ερωτήματα. Τι λέτε, παραμένουν σε ισχύ σήμερα; Δικό μου το ρητορικό ερώτημα.

ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΑ σ' όλη την χώρα, και στα Χανιά βέβαια, από την ΑΔΕΔΥ σήμερα. Να μην πληρώσουν την κρίση οι εργαζόμενοι αλλά οι έχοντες και κατέχοντες, το κεντρικό σύνθημα. Εις ώτα μη ακουόντων;

ΜΙΑ η Τοπική Ένωση Δήμων και Κοινοτήτων, πολλά, πάμπολλα τα στεφάνια που κατατέθηκαν απ' την Τοπική Αυτοδιοίκηση και προχθές στους Τάφους των Βενιζέλων για το μνημόσυνό τους. Κάθε δήμαρχος και το στεφάνι του! Όπως και κάθε βουλευτής και το στεφάνι του, βέβαια! Να μη μένουν και δίχως δουλειά... οι στεφανάδες, ε!

ΗΘΕΛΑ να 'μουν ποιητής να γράψω σε δυο στίχους/ την ομορφιά της πλάσης μας και της καρδιάς τους ήχους. Η μαντινάδα που μου έστειλε μέσω κινητού, όπως πάντα, προχθές, για την Ημέρα της Ποίησης, ο Ηλίας ο Σταματάκης. Μα είσαι ποιητής, Ηλία! Ποιος είπε οτι οι μαντινάδες, οι ωραίες μαντινάδες, όπως οι δικές σου, δεν είναι ποίηση;

ΚΩΣΤΑΣ Χιωτάκης, Αλέξης Ζερβάνος, Ιωσήφ Βεντούρας! Οι τρεις Χανιώτες ποιητές που τίμησε προχθές, 21 Μαρτίου, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Χανίων και ο Σύνδεσμος Φιλολόγων του Νομού μας παρουσιάζοντας το έργο τους. Πολύς σχετικά ο κόσμος στο Πνευματικό Κέντρο της Πόλης μας. Για να ευχηθεί χρόνια πολλά και στους ποιητές και στην ποίηση!

ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ της Γιγαντομαχίας η Αθηνά κυνήγησε τον γίγαντα Εγκέλαδο πάνω από τη Μεσόγειο. Πέταξε πάνω του το μεγάλο νησί της Σικελίας και τον έθαψε από κάτω. Ο Εγκέλαδος μούγκριζε κι έβγαζε από το στόμα του φωτιά. Τότε η γη κουνιόταν, γινόταν σεισμός και το μεγάλο υφαίστειο, η Αίτνα, έτρεμε και έβγαζε λάβα και καπνούς που σκέπαζαν τον ήλιο.

“Τ' αγριολούλουδα δεν ανθίζουν με προσταγές/ ούτε κανείς σπέρνει τη φύτρα τους/ ανατρεπτικοί άνεμοι στροβιλίζουν την αυγή/ λιχνίζουν γόνο στις οστεοθήκες των αγρών/ στον κρόταφο των βράχων./ Τη νύχτα/ οι κηποκόμοι φτύνουν τη δροσιά της γης/ φτύνουν την αταξία της.”
Το ποίημα “Τ' αγριολούλουδα” του Ιωσήφ Βεντούρα.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Γράφει ο
Βαγγέλης Θ.Κακατσάκης

Ο Αστερίξ και ο Οβελίξ στα Χανιά



Ένα πανόραμα εκδηλώσεων για πέντε μέρες κάτω απ' το γενικό τίτλο "Αστερίξ και Οβελίξ 50 χρόνια", στην πόλη μας από τον τοπικό Ελληνο-Γαλλικό Σύλλογο σε συνεργασία με την Γαλλική Πρεσβεία στην Ελλάδα και το Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών, με τη συμμετοχή 26 δημοτικών σχολείων της πόλης και της ύπαιθρης χώρας του Νομού μας. Ένα παιδικό πανηγύρι χαράς και δημιουργίας από ένα σύλλογο που επί 21 χρόνια δίδει διαρκώς απτά δείγματα των προσπαθειών του για την ανάπτυξη και την καλλιέργεια των δεσμών μεταξύ της Ελλάδας και της Γαλλίας και την διάδοση ενός πνεύματος αλληλεγγύης μεταξύ των δύο χωρών. Σαν συνέχεια ενός δάσους προηγούμενων εξαιρετικών πολιτιστικών, επιστημονικών και κοινωνικών προσπαθειών (συνεδρίων, εορτών, εκθέσεων, συναυλιών, ομιλιών κτλ). Μετά λόγου γνώσεως αυτά, κι ας μην ήμουν παρών στα εγκαίνια των εκθέσεων Αφίσας της Γαλλικής Πρεσβείας και Μαθητικής Δημιουργίας που πραγματοποιήθηκαν την Κυριακή 14 Μαρτίου στο Πνευματικό Κέντρο της πόλης μας κι ας μην παρακολούθησα την θεατρική παράσταση με τίτλο "Αστερικάκης και Οβελιξάκης" (άλλο πράγμα την χαρακτήρισαν όσοι την είδαν) που έδωσαν την ίδια μέρα παιδιά ενός τμήματος της Ε' τάξης του 9ου Δημ. Σχολείου Χανίων. Και γιατί μου μίλησαν με ιδιαίτερο ενθουσιασμό γι' αυτά και την όλη περιρρέουσα ατμόσφαιρα πολλοί και διάφοροι, ιδιαιτέρως όμως, ο Μανώλης Σκουνάκης, η Αθηνά Γαλανάκη και η Ζωή Μητράκη, πρόεδρος, αντιπρόεδρος και ταμίας του εν λόγω Συλλόγου, που με εφοδίασαν και με όλο το σχετικό υλικό. Κυρίως όμως γιατί είχα την τύχη ύστερα από την "ξενάγησή" μου στις προαναφερθείσες εκθέσεις την τελευταία ημέρα λειτουργίας των (Πέμπτη, 18 Μαρτίου τ.ε.) να παρακολουθήσω, μαζί με παιδιά δημοτικών σχολείων της πόλης μας στο Πολιτιστικό Κέντρο της Μητρόπολης την προβολή της ταινίας "Ο Αστερίξ και οι Βίκινγκς" και να βιώσω τούτο το πανηγύρι...

Το μαγικό φίλτρο της επιτυχίας

Ούτε λίγο ούτε πολύ, γύρω στα 2.000 ήταν τα παιδιά των 26 δημοτικών σχολείων του Νομού μας που συμμετείχαν με έργα τους στην Έκθεση Μαθητικής Δημιουργίας με θέμα τον Αστερίξ και τον Οβελίξ που οργάνωσε ο Ελληνογαλλικός Σύλλογος στο όλο πλαίσιο των, περί ου και στην προηγούμενη εύφημη μνεία λόγος, εκδηλώσεων για την συμπλήρωση 50 χρόνων ζωής των αγαπημένων εκ Γαλατίας ηρώων των παιδιών. Και βεβαίως πολλαπλάσιος ο αριθμός των παιδιών που επισκέφτηκαν τις εκθέσεις και παρακολούθησαν την ταινία. Αυτά μόνο σε επίπεδο αριθμών. Το αποτέλεσμα μιας συλλογικής τετράμηνης εργασίας μιας μικρής ομάδας ανθρώπων που με πολλή αγάπη και πολύ μεράκι ξεπέρασαν χίλιες μύριες δυσκολίες, ήταν οι εκδηλώσεις αυτές. Ξεκινήσαμε έχοντας 500 όλα κι όλα ευρώ στο ταμείο μας και τα καταφέραμε, μου είπε, εκπροσωπώντας τους, επί του προκειμένου σε γενομένη κουβέντα η αντιπρόεδρος του Συλλόγου Αθηνά Γαλανάκη και αναφέρθηκε με έμφαση ότι αντί για το μαγικό φίλτρο του Δρυΐδη Πανοραμίξ είχαν το μαγικό φίλτρο της συμπαράστασης της Δ/νσης Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης, του δήμου Χανίων, της Μητρόπολης Κυδωνίας και Αποκορώνου, του Ιδρύματος Ερευνών και Μελετών "Ελευθ. Κ. Βενιζέλος" και του Συλλόγου Αποφοίτων της Ελληνογαλλικής Σχολής Χανίων. Πάνω απ' όλα και πρώτα απ' όλα το μαγικό φίλτρο του δικού τους μερακιού και της δικής τους αγάπης που κινητοποίησε το "Χανιώτικο εμείς", είχαν ωστόσο, κατά τη γνώμη μου. Αυτό που τους κάνει να ξεχωρίζουν σαν Σύλλογος σ' όλη την Ελλάδα, με αποτέλεσμα να κατέχουν μια από τις καλύτερες θέσεις πανελληνίως που αφορούν στα άριστα αποτελέσματα των εξετάσεων για την απόκτηση διπλωμάτων (70%) ρεκόρ συμμετοχής υποψηφίων, υψηλό επίπεδο σπουδών και πολλών διακρίσεων και συγχαρητηρίων, από τον υπεύθυνο φορέα για τα εκπαιδευτικά θέματα του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών...

Eνας αιώνας μιας όμορφης πόλης

Όντως ξεχωριστή η παρουσίαση του βιβλίου της Ζωής Μητσοτάκη με τίτλο "Ένας Αιώνας Μιας Όμορφης Πόλης - Φωτοαφήγηση" απόψε στις 7.30 μ.μ., στην αίθουσα εκδηλώσεων του Πνευματικού Κέντρου Χανίων. Και γιατί για το βιβλίο αυτό, που αποτελεί έκδοση του Λυκείου Ελληνίδων, του Δήμου και της Τ.Ε.Δ.Κ. ν. Χανίων, θα μιλήσουν αμέσως μετα από τους χαιρετισμούς που θα απευθύνουν η Συγγραφέας, ως πρόεδρος του Λυκείου Ελληνίδων και οι Κυριάκος Βιρβιδάκης και Γρηγόρης Αρχοντάκης, νυν δήμαρχος και νυν νομάρχης Χανίων αντίστοιχα, οι διατελέσαντες δήμαρχοι Χανίων Γιάννης Κλωνιζάκης και Γιώργος Τζανακάκης. Και γιατί την όλη παρουσίαση, σύμφωνα με το πρόγραμματα θα συμπληρώνουν εικόνες και μουσικές που θα μας ταξιδέψουν στα μονοπάτια της ιστορίας και του πολιτισμού μας. Και γιατί η εκδήλωση θα ολοκληρωθεί πάντα σύμφωνα με το πρόγραμμα, με παραδοσιακούς χορούς από τις χορευτικές ομάδες, παλαιές και νέες του Λυκείου. Κυρίως όμως γιατί αυτό καθεαυτό το συγκεκριμένο βιβλίο, μια έκδοση χάρμα ιδέσθαι, που περιλαμβάνει πλούσιο και σπάνιο φωτογραφικό υλικό, δεν στέκεται όπως γράφει η πραγματικά αρχόντισσα συγγραφέας του, ούτε στα παλιά ούτε στα καινούργια αλλά στα αιώνια. Σ' όλα αυτά δηλαδή που σαν ανθό αγαπητικής γνώσης και σαν καρπό γνωστικής αγάπης διέσωσε το Λύκειο Ελληνίδων, υπαγορεύοντας το χρέος της συνέχειας...

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο:
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ημέρα Ποίησης, αύριο 21 Μαρτίου και ο λόγος σήμερα αποκλειστικά στην ποίηση...

“...ΕΝΑΣ, επιπλέον, νομοθέτης στο πλήθος/ είναι ο ποιητής/ του προ, του παρά, του μη/ (πρόωρος, πάρωρος, πήγασος)./ Θεσμοθετεί την ενότητα ύπτια/ στα όρια των καθέτων της απουσίας,/ φτάνοντας βαθιά/ μες της φάτνης τις ηχητικές αστραπές”... Από την ποιητική σύνθεση της αξέχαστης Μαρίας Πριπάκη “7 δοκιμές για ένα ορισμό ποίησης”.

“ΤΑ ΛΟΓΙΑ του ποιητή/ είναι από φλόγα και σίδερο/ κι όμως γλιστράνε στις καρδιές/ όπως το ψάρι στο βυθό της θάλασσας./ Είναι τραγούδι όλο οργή/ για τα σκουλήκια του βάλτου,/ άτρεμη δύναμη της αγρύπνιας του/ μεσ' στη μεγάλη νύχτα./ Τα λόγια του ποιητή/ χτίζουν την πέτρα και το μάρμαρο/ για να υψώσουν τους βωμούς της λατρείας/...” Από το ποίημα του Αλέξη Ζερβάνου “Τα λόγια του ποιητή”.

“ΕΝΑ σπουργίτι θέλησε/ γλυκά να κελαηδήσει./ Είν' η φωνούλα του βραχνή/ και ντρέπεται τ' αηδόνια./ Ένα σπουργίτι θέλησε ψηλά για να πετάξει./ Είν' οι φτερούγες του κοντές/ Τους αετούς φοβάται./ Σε χαμοδέντρι κάθησε/ δειλό και πονεμένο/ ένα τραγούδι αρχίνισε/ την ανθρωπιά παινεύει.” Το ποίημα “Το σπουργίτι” της Δέσποινας Μαριαννάκη - Κουτζόγλου.

“ΠΑΡΤΕ την καρδιά μου/ κι όλη την ψυχή μου,/ γήινά μου αδέρφια,/ που σας τα χρωστώ./ Και στο Μέγα Πλάστη,/ που η φωνή του μου 'πε/ να με καίει η αγάπη/ λέω ευχαριστώ.” Το ποίημα “Το στερνό τραγούδι του ποιητή” του Νίκου Μαραγκουδάκη.
“ΙΣΩΣ είναι καλύτερα να ονειρευτώ/ το αύριο που θα 'φτιαχναν οι ερωτευμένοι/ σ' όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης./ Ένα αύριο γαλήνιο/ σαν την καλοκαιριάτικη νύχτα/ βέβαιο/ σαν το στρογγυλό πρόσωπο του φεγγαριού”... Από το ποίημα “Μπορεί το αύριο” της Πηνελόπης Ντουντουλάκη.

“...ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ όμορφα/ παιδιά ποιητών φιλοσόφων πολεμιστών/ μαρτύρων αγίων και ηρώων./ Μου είπαν χωρίς να μιλήσουν καν./ Με το φως απ' τα μάτια τους/ υφαίνω μια σημαία, ένα σταυρό, ένα κύμα”... Από άτιτλο ποίημα της ποιητικής συλλογής του Γρηγόρη Γεωργουδάκη “Σκιές κι άστρα”.

“Η ΠΟΙΗΣΗ από βραδίς χτυπούσε πόρτα και παράθυρα./ Το πρωί/ κάτω απ' την πόρτα, στην αυλή και ως το δρόμο,/ χαρτιά με στίχους, τσαλακωμένα.../ Τι κι αν δεν άνοιξαν την πόρτα, τι κι αν άλλαξα πλευρό.” Το ποίημα “Εξέγερση” της Μαρινέλλας Βλαχάκη.

“ΘΑ 'ΠΡΕΠΕ να υπάρχουν ειδικά μουσεία/ Για τους αυτόχειρες ποιητές/ Ν' αναλύονται συστηματικά/ Οι μέθοδοι αυτοχειρίας σε σχέση με την ποίησή τους/ Γιατί οι ψυχίατροι επιμένουν/ Πως μόνο οι αθώοι αυτοκτονούν/ Λες κι η αθωότητα του ποιητή δεν είναι δεδομένη” Το ποίημα “Αθώοι γόητες” του Λεωνίδα Κακάρογλου.

“...ΚΑΜΠΥΛΕΣ γραμμές σχεδιάζω και τις ενώνω προσεκτικά/ μην και φανεί η ραγισματιά/ συναντηθούν τ' ανόμοια/ ταραχτεί η συνέχεια της καμπύλης και γίνει τεθλασμένη/ κοφτερό μαχαίρι ανεξέλεγκτο/ αιχμή που στάζει στα βαθιά/ ζεστή ανάσα ζώου πληγωμένου”... Από άτιτλο ποίημα της ποιητικής συλλογής της Ελένης Μαρινάκη “Τώρα αίμα”.

“ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ μια φωνή να συντρίβει/ το κρύσταλλο της σιωπής:/ «Πουλιά, σαλέψτε τα φτερά σας/ σπάσετε την ακινησία!»/ Και να βρεθώ ξάφνου/ στο κέντρο ενός στροβίλου/ στην καρδιά ενός μυριόφωνου κελαϊδισμού./ Ν' αναρπαστώ σε σύννεφο φτερών/ ξεθηκαρώνοντας μεσ' απ' το χρόνο/ σε μια ανάληψη που θα με φέρει/ στην πηγή της ασίγαστης μουσικής.” Το ποίημα “Ταριχευτήριο πουλιών” του αξέχαστου Γιώργη Μανουσάκη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα Νέα(20.03.10)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο:
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΜΑΡΤΗΣ EINΑΙ ΝΑΖΙΑ κάνει,/ πότε κλαίει, πότε γελάει. Γνωστή και μη εξαιρετέα, παλαιόθεν, η παροιμία, δεν την θυμήθηκα λόγω μήνα, ωστόσο. Ούτε την άλλη που ονομάζει τον Μάρτη γδάρτη και κακό παλουκοκάφτη, επίσης. Διαβάζοντας τα... διαφορετικά διάφορα μα και τα ... διάφορα διαφορετικά για την ελληνική οικονομία μου ‘ρθαν στο νου.

ΑΠΟ ΑΥΓΟΥΣΤΟ χειμώνα κι από Μάρτη καλοκαίρι. Καμμία σχέση με την οικονομική κατάσταση της Ελλάδας ετούτη η παροιμία. Ετσι για να πάρουμε ένα κουράγιο την έγραψα.

ΣΑΝ ΒΓΑΛΕΙ ο ήλιος κέρατα και γίνει ο αέρας πέτρα/ τότε θα αποδώσουνε ετούτα ‘δω τα μέτρα. Δεν βγαίνει με τίποτα ο δεκαπεντασύλλαβος στον πρώτο στίχο. Τον άγνωστο σχολιαστή που την έγραψε στο Διαδίκτυο να κυνηγάτε.

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΟΥΝ τ’ αρχικά ΔΕΗ; Δεν έχουμε ηλεκτρικό. Τι σημαίνουν τ’ αρχικά ΟΤΕ; Ούτε τηλέφωνο έχουμε. Οχι για τ’ αρχικά ΔΕΥΑΧ δεν βρήκα να κυκλοφορεί κάτι στο διαδίκτυο.

ΤΟ ΡΕΥΜΑ κόβει η ΔΕΗ, μα μένα δεν με νοιάζει,/ τα μάτια μιας μου φέγγουνε κάθε που σκοτεινιάζει. Απ’ τον μαντιναδολόγο της στήλης, τον Ηλία τον Σταματάκη, η μαντινάδα. Πάντα ωραίος, Ηλία!

ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ που το ανάρτησε ο Γιώργος Κατσικας την περασμένη Κυριακή στα “πεταχτά”: Δίδεται δεξαμενή χωρητικότητας χιλίων λίτρων. Αν στο επάνω μέρος της υπάρχει βρύση τροφοδοσίας η οποία δίνει 10 λίτρα νερού ανά ώρα, ενώ στον πάτο υπάρχει πληθώρα οπών απ’ τις οποίες συνολικά παρατηρείται απώλεια 30 λίτρων ανά ώρα, αφού θεωρήσετε πως αρχικά η δεξαμενή είναι γεμάτη και η τροφοδοσία αρχίζει ταυτόχρονα με τις απώλειες καλείστε ν’ απαντήσετε. Α) Η δεξαμενή θα ξεχειλίσει ή θα αδειάσει; Β) Σε πόσο χρόνο θα συμβεί κάτι απ’ τα παραπάνω;

ΟΣΟΙ ΑΠΑΝΤΗΣΟΥΝ σωστά, τουλάχιστον στη μια απ’ τις δύο ερωτήσεις του παραπάνω ερωτήματος, θα μπουν σε κλήρωση. Τα βραβεία, τρεις χρυσές βρύσες, θα τα απονείμει δι’ αντιπροσώπου του ο Ολι Ρεν.

ΑΝ ΔΩΣΕΙΣ το ένα χέρι θα σου κόψουν και το άλλο. Αρα, λοιπόν, και επομένως: Φύλαγε το χέρι σου, για να μην μείνεις κουλός.
ΧΡΩΣΤΩ, ΧΡΩΣΤΑΣ, χρωστά, χρωστούμε, χρωστάτε, χρωστούν. Αν σας πέφτει βαρύ το ρήμα, κλίνετε το “οφείλω”, που όσο να ‘ναι ακούγεται διαφορετικά. Πάμε...

ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ να είμαστε προμηθείς, είμαστε επιμηθείς! Το συμπέρασμα μιας κουβέντας που έκανα με τον φίλο μου τον γερω δάσκαλο για το θέμα “Μαθητές και ναρκωτικά”.

ΩΣ ΕΔΩ ο Ολυμπιακός στην Ευρώπη, ύστερα από την ήττα στο Μπορντό απ’ την ομώνυμη ομάδα, ως εδώ και ο Παναθηναϊκός κατά 99,999 %. Από τα ευρωπαϊκά σαλόνια στα ελληνικά αλώνια.

ΚΑΠΟΤΕ Ο Αβραάμ Λίνκολν μιλούσε σε μια συγκέντρωση για την αγάπη προς τους εχθρούς. “Πώς είναι δυνατόν να αγαπάτε αυτούς που θα έπρεπε να τους εξαφανίσουμε απ’ το πρόσωπο της γης;” τον ρώτησε ένας απ’ τους ακροατές του. Και ο Λίνκολν του απάντησε με ετοιμότητα: “Μήπως δεν εξαφανίζουμε τους εχθρούς μας από τη στιγμή που τους κάνουμε φίλους μας;”

“Οπως και να τις γράψουμε τις λέξεις,/ όπως και να τα πούμε τα πράγματα/ οι ελπίδες ελάχιστες έως και καθόλου/ ν’ αλλάξει ο κόσμος σε κάτι./ Ομως με λίγα ποιήματα παραπάνω/ πιστεύω πως θα πάψει να γέρνει,/ ή τουλάχιστον θα γέρνει λιγότερο”.
Το ποίημα “Πίστη” του Κώστα Χελμού

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο:
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

Η ΣΤΙΓΜΗ του μεγάλου “ναι” ή του μεγάλου “όχι” για την Ευρώπη σε μια εβδομάδα, στις 25 - 26 Μαρτίου, συγκεκριμένα. Μα και η στιγμή του μεγάλου “ναι” ή του μεγάλου “όχι” για την Ελλάδα. Δεν έρχεται κάποτε η στιγμή αυτή μόνο για τους ανθρώπους, όπως επιμένει να μας λέει ο Αλεξανδρινός Ποιητής, έρχεται και για τους λαούς.

ΑΠΟ ΤΟ ΓΙΟΥΡΟΓΚΡΟΥΠ στο Εκοφίν κι από το Εκοφίν στο Γιούρογκρουπ η Ελλάδα. Από τον Αννα στον Καϊάφα κι από τον Καϊάφα πάλι στον Αννα. Την τελική απόφαση θα την πάρει, όπως πάντα γίνεται σ’ αυτές τις περιπτώσεις, ο Πόντιος Πιλάτος ο Ηγεμόνας.

ΕΤΟΙΜΗ ΤΟΥ ΕΧΟΥΝ την λεκάνη με το νερό για να πλύνει και να ξεπλύνει τα χέρια του οι παρατρεχάμενοί του. Ετοιμη του έχουν και την πετσέτα για να τα σκουπίσει. Ετοιμη και η κασέτα για να παίζει στο μαγνητόφωνο. Τι σενάριο κι αυτό αλήθεια!

ΕΝ ΤΗ ΠΑΛΑΜΗ και ούτω βοήσομεν... Εν τη παλάμη και ούτω βοήσομεν... Εν τη παλάμη και ούτω βοήσομεν...

ΤΟΤΕ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ της τρίτης δεκαετίας του 6ου μ.Χ. αιώνα η εκκλησία πούλησε τα ιερά σκεύη για να βοηθήσει οικονομικά τον αυτοκράτορα Ηράκλειο στην εκστρατεία που ετοίμαζε εναντίον των Περσών. Αλλες εποχές, άλλα ήθη, θα μου πείτε. Και θα έχετε δίκιο!

ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ που χάραξε η Νάνα Μούσχουρη, που παραιτήθηκε από τη σύνταξη του Ευρωβουλευτή και ο μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικόλαος Χατζηνικολάου που παραιτήθηκε από τον μισθό του. Φωτεινά παραδείγματα μα και φωτεινές εξαιρέσεις.

ΟΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ των εργαζομένων για τα εξοντωτικά και άδικα μέτρα που πήρε η κυβέρνηση σε βάρος τους συνεχίζονται στους δρόμους και στις πλατείες. Το “σφάξε με αγά μου ν’ αγιάσω” δεν το δέχονται. Αυτό δα έλειπε!

ΥΣΤΕΡΑ ΑΠ’ ΤΟΝ Γλαύκο Κληρίδη που ήρθε και μίλησε προ ετών, ως προσκεκλημένος του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών και Μελετών “Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος” στην πόλη μας για την επέτειο της Ενωσης της Κρήτης με την Ελλάδα και ο εν ενεργεία πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Δημήτρης Χριστόφιας. Για μια επίσκεψη με πολλούς συμβολισμούς εθνικής σημασίας πρόκειται.

ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ, DEN XEXNO, den xexnw, den xehno, den xehnw, den ksexno, den ksexnw, den ksehno... Από την Οδύσσεια ενός ρήματος.

ΚΑΙ ΕΝΑ ΚΑΙ ΔΥΟ και τρία μέλη της Κυβέρνησης το Σαββατοκύριακο στον τόπο μας με αφορμή το καθιερωμένο μνημόσυνο του Ελευθερίου και του Σοφοκλή Βενιζέλου. Επίσκεψη ευαισθησίας...

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΩΤΗ και σίγουρα δεν θα ’ναι η τελευταία φορά που οι νοσοκομειακοί γιατροί κάνουν επίσχεση εργασίας. Γνωστή διαχρονικά η μη συνέπεια του κράτους, για να το πούμε κομψά, απέναντί τους.

ΜΙΑ ΦΤΩΧΗ ΓΥΝΑΙΚΑ είχε καταφύγει στον βασιλιά της Μακεδονίας Φίλιππο για να βρει το δίκιο της, ενώ αποτέλειωνε το γεύμα του κι είχε πιει πολύ κρασί. Ο Φίλιππος άκουσε την υπόθεσή της, αλλά δεν ικανοποίησε το αίτημά της. Φεύγοντας του είπε: “Δεν θα παρατήσω την υπόθεσή μου, θα κάνω έφεση”. Ο Φίλιππος την ρώτησε σε ποιον θα κάνει έφεση και αυτή του απάντησε: “Στον βασιλιά Φίλιππο, όταν δεν θα είναι μεθυσμένος”.

“Ηθελα, Θε μου να ’βλεπα τον ήλιο της ειρήνης / να λάμπει σ’ ένα ξάστερο κι απέραντο ουρανό / που τώρα τον σκεπάζουνε σύννεφα της οδύνης / τρέμω που βλέπω τη ζωή στου ολέθρου τον γκρεμό / Ω Θε μου, να ’ταν να ’βλεπα τον κόσμο μονιασμένο / σ’ έν’ ακρογιάλι απάνεμο να ’σερναν το χορό / χέρι με χέρι όλοι οι λαοί κι ο μπάτης μαγεμένος / να παίζει με την άρπα του ειρηνικό σκοπό”.
Από το ποίημα “Ο πιο ωραίος μου πόθος”
του Δημήτρη Κ. Τυραϊδή

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα Νέα(17.03.10)

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ...

Γράφει ο
NΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΥ. KΑΚΑΤΣΑΚΗΣ

Κοάσματα..

Θα μπορούσα κάλλιστα να συνεχίσω από το σημείο που σας άφησα την προηγούμενη εβδομάδα! Να κοάξω τα "βρεκεκέξ" και τα "κοάξ" μου και να συνεχίζω να αραδιάζω τη δική μου εμπειρία από τον όμορφο μικρό, "παραδεισένιο" βούρκο μου για να ικανοποιήσω και τα άλλα "βατραχάκια" που καθ' όλη τη διάρκεια της εβδομάδος με συναντούσαν και κτυπώντας με ελαφρά στη πλάτη, μου έλεγαν πόσο πολύ ταυτίστηκαν με την "ιστορία του βατραχιού", και πόσο πολύ θα ήθελαν να διαβάσουν το σίκουενς αυτής!
Δεν θα το κάνω όμως, έστω κι αν κάποια στιγμή το σκέφτηκα σοβαρά, επειδή ακριβώς συνειδητοποίησα ότι γύρω μου υπάρχουν βατράχια ένα σωρό, όλων των ηλικιών και όλων των αποχρώσεων, τα οποία ανάλογα με την ηλικία τους, βρίσκονται στο αντίστοιχο στάδιο της ζωής του πρωταγωνιστή της ιστορίας!
Το μόνο που έχω όμως να πω είναι ότι: τελικά στο χέρι του καθενός από εμάς είναι να ξεφύγουμε από εκείνη τη προδιαγεγραμμένη μοίρα του πρωταγωνιστή της ιστορίας της προηγούμενης εβδομάδος, κάνοντας πράξη το λεχθέν "ποτέ δεν είναι αργά" για μια αλλαγή πλεύσης, αλλαγή σκέψης, γενικώς μια μικρής ή μεγάλης αλλαγής, η οποία θα μας κάνει να νιώσουμε κάπως
-ή κατά πολύ- καλύτερα!
Αυτό που με παραξένεψε βέβαια είναι το πόσο μεγάλη ταύτιση υπήρξε με τον κακόμοιρο το βάτραχο που σιγά-σιγά σιγοψήνεται και πριν το καταλάβει δεν έχει τη δύναμη να πεταχτεί έξω από το βραστό νερό!
Αυτό όντως χρήζει ειδικής ανάλυσης, κι από πολλές πλευρές ψάξιμο!
Πώς δηλαδή, ενώ ξέρουμε ότι οδηγούμαστε στην καταστροφή, δεν έχουμε τη δύναμη και δε μπορούμε να κάνουμε κάτι για να την αποτρέψουμε! Μοιάζει λοιπόν σαν να είμαστε εθισμένοι σε αυτήν και να μην μας παραξενεύει όποτε αυτή συντελείται ολόγυρά μας! Αντιθέτως, εμείς μένοντας άλαλοι και άπραγοι, ιδιότυπα συναινούμε και αποτελούμε μέρος αυτής!
Αυτό πιστεύω ότι είναι το χειρότερο που μπορεί να συμβεί· αυτή η αποδοχή της μοίρας!
Βεβαίως το τελευταίο που θα 'θελα να υπονοήσω είναι ότι όλα τριγύρω είναι μαύρα κι άραχνα και ότι δεν υπάρχει διέξοδος ή ακτίνες φωτός, και ότι δεν υπάρχουν και οι περιπτώσεις εκείνες που συνειδητοποιημένα κοάζουν εκτός του τσικαλιού με το βραστό νερό...

Χανιώτικα Νέα(17.ο3.19)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
e-mail:kakatsakis@sch.gr


Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΑΓΩΝΙΑ κι αυτή! Θ' αρχίσει η ευρωπαϊκή εαρινή, προς όφελος της Ελλάδας, επίθεση ή δεν θ' αρχίσει; Θα εκστρατεύσουν τα γερμανικά τάνκς εναντίον των κερδοσκόπων, που μένουν οχυρωμένοι στις θέσεις των, κρατώντας τα σπρεντ των ελληνικών ομολόγων πάνω απ' τις 300 μονάδες ή δεν θα εκστρατεύσουν;

ΟΠΑ, όπα, όπα!/ Όπα και αλλάζουμε,/ όπα και βουλιάζουμε!/ Όπα, όπα όπα!/ Όπα και ματώνουμε,/ όπα και θυμώνουμε!/ Όπα, όπα, όπα!/ Όπα εμπιστευτείτε μας,/ όπα ελεήστε μας!/ Όπα, όπα, όπα!

ΤΡΕΙΣ τοποτηρητές θα μας στείλουν λέει οι Βρυξέλλες. Ο πρώτος θα ελέγχει τη Στατιστική Υπηρεσία, ο δεύτερος τις επιδοτήσεις και ο τρίτος τα φορολογικά. Η "αγία τριάς" διαφυλάξαι πάντας ημάς. Καλημέρα σας!

ΕΝΤΑΞΕΙ με το δημοσιονομικό έλλειμμα. Ας πούμε πως παλεύεται σε βάθος χρόνου. Εντάξει με το έλλειμμα αξιοπιστίας. Ας πούμε πως αντιμετωπίζεται. Με το έλλειμμα εμπιστοσύνης με την κοινωνία είναι τα δύσκολα.

Ο ΦΑΥΛΟΣ κύκλος της οικονομικής κρίσης θα μετεξελιχθεί σ' ένα ενάρετο ορθογώνιο βιώσιμης ανάπτυξης. Για τους επιβιώσαντες. Μάλιστα!

ΕΤΣΙ το 'θέλαν οι καιροί κι οι βουλισμένοι χρόνοι/ να 'χουν οι σοσιαλιστές του Νότου το τιμόνι. Στην Ελλάδα ο Γιώργος Παπανδρέου, στην Πορτογαλία ο Ζοζέ Σώκρατες και στην Ισπανία ο Χοσέ Λουίς Θαπατέρο. Ελλάς, Πορτογαλία, Ισπανία/ κάτω η όποια κερδοσκοπία!

ΚΑΤΑ κύματα άρχισαν από χθες οι αυξήσεις σε βασικά καταναλωτικά είδη. Το καλάθι της νοικοκυράς άρχισε ήδη να μαρτυρεί περί τούτου.

ΔΙΔΑΣΚΟΥΜΕ αυτό που είμαστε. Ας το έχουμε υπόψη μας αυτό. Σαν οικογένεια, σαν σχολείο, σαν κοινωνία. Εικόνα μας είναι τα παιδιά μας και μας μοιάζουν. Το συμπέρασμα μιας κουβέντας που είχα με τον φίλο μου τον γερω-δάσκαλο για τα αυξανόμενα κρούσματα φασιστικών συμπεριφορών.

Η ΚΡΙΣΗ και η αποσύνθεση του δυτικού πολιτισμού, που είναι κατά τη γνώμη μου υπαρκτή, εκφράζεται ακόμα πιο έντονα στην Ελλάδα. Η Ελλάδα δεν έχει κατορθώσει ακόμα να συγκροτηθεί πραγματικά ως πολιτική κοινωνία και ως οικονομία. Εισέβαλε εδώ γύρω στο 60 ο μοντέρνος καπιταλισμός διαλύοντας παλιές δομές, αξίες, ήθη και έθιμα... Ο Κορνήλιος Καστοριάδης έφυγε νωρίς, τα που είπε, ωστόσο, μένουν.

Τ' ΑΓΙΟΥ Αλεξίου, ανθρώπου του θεού, αύριο 17 Μαρτίου, κι ο νούς μου από χθες στον συμπολίτη μας ποιητή Αλέξη Ζερβάνο είναι κι εφέτος πηγεμένος. Τι να συλλογιέται άραγε ο "πίθηκός" του μ' όλα τούτα; Χρόνια σου πολλά, ποιητή!

ΔΕΥΤΕΡΑ ειδοποίησις προς τους κυρίους αναγνώστας και τα κυρίας αναγνωστρίας. Τα όποια αποθέματα ιστορικών ανεκδότων διαθέτει το παρόν κατάστημα οσονούπω εξαντλούνται. Στείλτε ό,τι σχετικό έχετε, αν έχετε, αν θέλετε να μην μείνει η στήλη χωρίς ιστορικό ανέκδοτο.

Ο ΠΕΡΙΦΗΜΟΣ στρατηγός του Ιουστινιανού Βελισσάριος ήταν προικισμένος με απερίγραπτη γενναιότητα και δεν έπαιρνε την παραμικρή προφύλαξη. Αναφέρεται ότι πριν από μια επικίνδυνη μάχη που έδωσε στη Σικελία είπε τα εξής: "Αν το σώμα μου ήξερε πού θα το οδηγούσε σε λίγο η καρδιά μου θα πέτρωνε από τον φόβο".

“...Τα ερωτήματα της άγρυπνης στιγμής/ είναι πλοκάμια που σου πνίγουν την ανάσα/ κι όσο κοιτάζεις πιο ψηλά/ νοιώθεις το δίχτυ να σε σφίγγει σαν παγίδα./ Ο Οδυσσέας τις θάλασσες νίκησε,/ τον Πολύφημο τύφλωσε/ κι ο καπνός της Ιθάκης χαιρετά τα καράβια,/ μα εκείνος ο Πολυμήχανος, της Τροίας ο Πορθητής,/ πού να βρίσκεται απόψε;”
Από την ποιητική συλλογή του Αλέξη Ζερβάνου
"Ένας πίθηκος συλλογιέται"
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Γράφει ο: ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr







Μιλώντας για τον ποιητή Γιάννη Φίλη (1)

Και μην πείτε ότι ένα πουλί ή ένα αγριολούλουδο δικαιούται λιγότερη γη.
Επειδή εμείς ξέρουμε τις εξισώσεις,
που κάνουν τα πράγματα νομισματικές μονάδες.
Και μην πείτε ότι χωρίς τη θάλασσα και την πέτρα
ο άνθρωπος έχει θέση στο χρόνο
γιατί χωρίς τη θάλασσα και την πέτρα
ο άνθρωπος δεν έχει σπίτι.
Και χωρίς σπίτι δεν έχει λόγο.
Και χωρίς λόγο η θέση του στο χρόνο είναι κενή.

Μιλώντας με τον Γιάννη Φίλη νιώθεις καλά, γιατί μιλάς με τον καλλιά σου! Μιλώντας για τον Γιάννη Φίλη νιώθεις ευθύνη γιατί μιλάς για τον καλλιά σου. Μιλώντας για τον ποιητή Γιάννη Φίλη νιώθεις ότι διαχειρίζεσαι ταυτόχρονα τη χαρά της ευθύνης μα και την ευθύνη της χαράς γιατί μιλάς, αφού μίλησες μαζί του, με τον καλλιά σου. Έτσι λογάριαζα με το νου μου ν’ αρχίσω τούτη την αναφορά, μέχρι που έπιασα το μαλύβι κι αποφάσισα ν’ αρχίσω έτσι όπως άρχισα. Με το ποίημα του ποιητή. Μακριά από μένα ο ρόλος του ερμηνευτή των ιερών γραφών της ποίησης, ο ρόλος του “προικισμένου” μάντη, που είναι σε θέση μόνο αυτός να εξηγήσει τους “φίλιους οιωνούς”, τ’ άσημα σήματά τους, σκέφτηκα, ενθυμούμενος την απάντηση που έδωσε ο P. Valery στο Allain όταν ρωτήθηκε αν η ερμηνεία που έδωσε στο ποίημα “Air de Semirami” ήταν σωστή. “Οι στίχοι μου έχουν το νόημα που τους δίνει ο καθένας. Αυτό που τους δίνω εγώ ταιριάζει μόνο σ’ εμένα. Έτσι δεν έρχεται σε αντίθεση με κανένα”.
Ωστόσο και με την έννοια αυτή θα μπορούσα, βέβαια, να χρησιμοποιήσω σαν δείγμα γραφής κάποιο άλλο “φίλιο ποίημα.” Το πρώτο της εν λόγω συλλογής για παράδειγμα, “Πρώτη θάλασσα”, ο τίτλος του, για να βρεθούμε στην πλατεία 1866 των Χανίων (και μη με ρωτήσετε που είναι τούτη η πλατεία) όπου: “οι μελαμψοί εργάτες ζητιανεύουν δουλειά”... “μιλούν σπασμένα ελληνικά/ δεν ξέρουν φράσεις όπως ναρκοπέδιο στον Έβρο/ ναυάγιο στο Αιγαίο”.../ Έχουν δυσκολία να προφέρουν στις περίεργες γλώσσες που μιλούν φράσεις όπως απεμπλουτισμένο ουράνιο/ παράπλευρες απώλειες”...
Ή από το ποίημα 1973, όταν “ο βλογιοκομένος ταγματάρχης στάθηκε πανύψηλος/ μπροστά στον φαντάρο”, έχοντας “το σαρανταπεντάρι οπλισμένο”, ενώ “το κρύο πρωινό δεν ερμηνευόταν με μεταφορές” και “στη ρεματιά τ’ αηδόνια διόρθωναν/ τις τελευταίες φράσεις του δοξαστικού”.
Ή απ’ το Los Angeles 2006, όπου μια Τετάρτη στην οδό Strathren “Ο άστεγος σύρει τροχήλατο κιβώτιο/ με το σκοινί στην πλάτη/ Σε κάθε βήμα συνταράσσεται./ Γενικευμένος τρόμος./ Άδεια κονσερβοκούτια έχει μαζέψει/ από τους κάδους ανακύκλωσης/ τα λίγα κέρματα/ που του αγοράζουν σε τιμή έκπτωσης αξιοπρέπεια”...
Από οποιοδήποτε ποίημα, τριάντα δύο είναι, μπορούσα ν’ αρχίσω, να συνεχίσω και να τελειώσω, λοιπόν! Γιατί όμως απ’ το συγκεκριμένο ποίημα;

Μιλώντας για τον ποιητή Γιάννη Φίλη (2)

Το είχα διαπιστώσει και ως αναγνώστης των 2 από τις 4 προηγούμενες ποιητικές του συλλογές: Την “Αρχάριος Οδυσσέας” και την “Ελπήνωρ: Ένας χαρτογράφος χωρίς μνήμη”, όπως και ένα απ’ τα άλλα λογοτεχνικού περιεχομένου, με ποιητική υφή βιβλία του, του “Μια σταγόνα στον χείμαρρο”. Έχοντας υπόψη, σε γενικές γραμμές και τη “φίλια” προσφορά του στον τόπο: τη δημιουργία του Πάρκου Χλωρίδας και Πανίδας, για παράδειγμα, όπως και την πολυπίκοιλη, σε πολλούς τομείς, δραστηριοποίησή του, αλλά και την αναγνώριση της οποίας έχει τύχει στην Ελλάδα και στο εξωτερικό το λογοτεχνικό, επιστημονικό και κοινωνικό έργο του. Το επαναδιαπίστωσα, σε βαθμό υπέρτατο, ταξιδεύοντας μαζί του, “Δυτικά του Ομήρου”, ωστόσο. Ότι δηλάδή και ως ποιητής, διορθώνω κυρίως ως ποιητής είναι εντέλει ενεργός πολίτης ο Γιάννης Φίλης.
Ενεργός πολίτης γιατί ενώ “εις την οδόν έξω, ουδέν ακούουν οι λαοί”, για να χρησιμοποιήσω έναν στίχο του Κ.Π. Καβάφη αυτός επιμένει να μιλά, να απορεί, να διαμαρτύρεται, να αγωνιά, να αγωνίζεται, να καταθέτει άποψη, να πιστεύει ότι ο άνθρωπος είναι σπάνιο είδος στη φύση και στην ιστορία.
Ένας ποιητής που δεν τρέφει καμιά μα καμιά ψευδαίσθηση ότι θ’ αλλάξει με τα ποιήματά του τον κόσμο. Έχει όμως την πλήρη συναίσθηση ότι βοηθά τους ανθρώπους ν’ αλλάξουν, για ν’ ανθρωπινέψουν τον κόσμο. Ένας ποιητής που δεν γράφει ποιήματα απλώς και μόνο για να βγάλει τα σώψυχά του, αλλά για να επικοινωνήσει θέτοντας σε λειτουργία έναν συνεχή διάλογο ουσιαστικής ευαισθησίας με τον καθένα που θα ‘χει την χαρά να τον διαβάσει.
Και μην πείτε ότι εγώ δεν σας είπα, αυτά που ένιωθα χρέος μου να σας πω, μας λέει. “Και μην πείτε ότι ένα πουλί ή ένα αγριολούλουδο/ δικαιούται λιγότερη γη.../ Και μην πείτε ότι χωρίς τη θάλασσα και την πέτρα/ ο άνθρωπος έχει θέση στο χρόνο...” Για να χρησιμοποιήσω τους δικούς του στίχους, δικαιολογώντας ταυτόχρονα και το γιατί της πρόταξης του συγκεκριμένου ποιήματος σε τούτη την αναφορά. Όπερ έδει δείξαι...
* Απόσπασμα σπό την ομιλία του γράφοντος στην παρουσίαση της ποιητικής συλλογής του Γιάννη Φίλη “Δυτικά του Ομήρου” που έγινε την 1 Μαρτίου στην Αίθουσα Συνεδριάσεων Δημ. Συμβουλίου του Δήμου Χανίων.

Χανιώτικα Νέα(15.03.10)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο:
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΣΤΟΝ ΑΠΟΗΧΟ των μεγάλων απεργιακών κινητοποιήσεων που έγιναν προχθές και εν αναμονή των νέων που έρχονται. Δεν μπορούν να τα χωνέψουν τα μέτρα οι εργαζόμενοι ούτε με... άλκα σέτζερ. Δεν μπορούν να χωνέψουν ότι αυτοί χωρίς να φταίνε πληρώνουν το μάρμαρο που το έσπασαν ή το έκλεψαν άλλοι. Μπορεί κανείς να τους πείσει;

ΤΟΥ... παραλυτικού προχθές, του... κωφάλαλου χθες, του τυφλού σήμερα. Κι όμως δεν μπορεί παρά να υπάρχει φως στο βάθος του τούνελ. Δεν γίνεται να μην υπάρχει.

ΥΣΤΕΡΑ απ' το γύρο του κόσμου σε εφτά μέρες που έκανε ο Πρωθυπουργός, μήπως πρέπει ν' αρχίσει να κάνει το γύρο της Ελλάδας, αφού πάρει τα κατάλληλα αναπτυξιακά μέτρα; Ακόμα κι αν χρειαστούν εφτά φορές τις εφτά μέρες. Πάντως μόνο το “έξω πάμε καλά”, σίγουρα δεν φτάνει.

ΜΕ ΤΙΣ ευχές όλων των Ελλήνων ορκίστηκε χθες ενώπιον της ολομέλειας της Βουλής ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας για τη δεύτερη προεδρική του θητεία. Ουδείς Λακαιδεμόνιος στην περίπτωση αυτή.

ΑΛΛΟ να λέμε ότι ο λαός στο facebook δείχνει την οργή του κι άλλο ότι ο λαός του facebook δείχνει την οργή του. Με την έννοια ότι άλλος είναι ο Θοδωρής κι άλλος είναι που θωρείς.

ΤΟ ΘΕΜΑ δεν είναι να πάρεις το πιστόλι απ' τα χέρια των κερδοσκόπων, αλλά να το δώσεις στα χέρια των κυβερνήσεων. Αν αυτές επιθυμούν να το πάρουν βεβαίως βεβαίως.

Η ΕΛΛΑΔΑ χρειάζεται περισσότερο σεβασμό! Άλλο να το λέμε εμείς και να το διαβάζουμε μόνο σε ελληνικές εφημερίδες κι άλλο να το λένε ξένοι στις ξένες εφημερίδες. Και να το διαβάζουν οι ξένοι.

ΠΗΓΑΙΝΕΙ ολοένα προς τα δεξιά ο Αντώνης Σαμαράς και προς τα κεντροδεξιά ο Γιώργος Καρατζαφέρης ή ιδέα μου είναι; Τι να απαντήσω στον φίλο που με ρώτησε. Να μείνει με την ιδέα του ή να μη μείνει;

ΟΜΠΡΕΛΑ για την ελληνική οικονομία ετοιμάζουν λέει στις Βρυξέλλες. Καλό αυτό σε μία πρώτη ανάγνωση. Φτάνει βέβαια να την ετοιμάσουν πριν μας πνίξει η βροχή και να μην έχει τρύπες.

ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΩ με αγωνία τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η οικονομία της χώρας μας και θεωρώ ότι είναι χρέος απέναντι στην πατρίδα μου, που με τίμησε με το αξίωμα του Ευρωβουλευτή να παραιτηθώ από τη σύνταξη που λαμβάνω από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους... Εντάξει! Δεν είναι η μόνη πλούσια σ' αυτήν τη χώρα η Νάνα Μούσχουρη. Είναι η μόνη όμως, σαν την καλαμιά στον κάμπο που έδειξε έμπρακτα την ευαισθησία της.

ΤΑ ΒΑΜΜΕΝΑ... πράσινα μαλλιά του Σισέ, δεν βοήθησαν προχθές τον Παναθηναϊκό που κατέβασε μαύρες πλερέζες, ύστερα απ' τον αγώνα με την Στάνταρ Λιέγης. Τι ανώμαλη προσγείωση κι αυτή αλήθεια! Να νικάς τους Ρωμαίους και να τη βρίσκεις απ' τους Φλαμανδούς.

ΣΑΒΒΑΤΟ σήμερα, Κυριακή αύριο! Όλο και σε κάποια εκδήλωση ή και σε κάποια έκθεση απ' τις πολλές που γίνονται στον τόπο μας θα πρέπει να πάω. Να πάω πάντως σ' όλες των αδυνάτων αδύνατο.

Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ της Σκωτίας Ιάκωβος Β' που φημιζόταν για την καλοσύνη του ρώτησε κάποτε εναν επαναστάτη που τον έφεραν μπροστά του. “Ξέρεις, ότι είναι στο χέρι μου να σε τιμωρήσω”. Ο επαναστάτης του απάντησε: “Και βέβαια είναι στο χέρι σας. Δεν είναι όμως στη φύση σας”. Και γλίτωσε.

“...Σεβάσου τα νερά που σε φιλοξενούν,/ με προσοχή και δέος να τα σκίζεις./ Μόνο έτσι θα σε λυπηθούν κι εκείνα/ και θα σ' αφήσουν λεύτερο/ να βρεις τον προορισμό σου./ Κι όσο παλιώνεις και γερνάς/ σεβάσου τα ακόμα πιο πολύ./ Μια που το σφρίγος σου στερεύει/ κι αδύναμο πολύ έχεις γίνει”
Από το ποίημα “Σ' ένα νέο πλοίο” του Ανδρέα Στεφανόπουλου.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα Νέα (13.03.2010
)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο:
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΕΞΩ πάμε καλά. Για να είμαι ακριβής. Έξω πάμε ολοένα και καλύτερα. Τουλάχιστον προσώρας. Μέσα όμως; Εδώ σε θέλω, κάβουρα, να περπατάς στα κάρβουνα. Εν μέσω απεργιών και κάθε λογής διαμαρτυριών...

ΗΜΕΡΑ γενικής απεργίας η σημερινή. Οι εργαζόμενοι στους δρόμους διαδηλώνουν. Δεν φταίμε εμείς για την κρίση, για να πληρώσουμε τη νύφη, φωνάζουν.

ΜΙΣΟΑΔΕΙΟ πρόσφερε το ποτήρι στον Γιώργο Παπανδρέου η Άνγκελα Μέρκελ. Μισογεμάτο του το πρόσφεραν ο Νικολά Σαρκοζί και ο Μπάρακ Ομπάμα. Πάμε παρακάτω.

ΜΕ ΤΟΝ ίδιο τον θεό! Μόνο μ' αυτόν δεν έχει ακόμα συναντηθεί ο Πρωθυπουργός. Από πού πάνε για την κορφή του Ολύμπου, αλήθεια; Ή μήπως έπαψε να κατοικοεδρεύει εκεί ο Δίας;

ΑΝ ΣΩΘΕΙ η παρτίδα θα σωθεί και η πατρίδα. Αντιθέτως αν χαθεί η παρτίδα χάθηκε και η πατρίδα. Σωστό αυτό. Μόνο που όταν κάποιοι αγωνίζονται υπέρ πάτρης, κάποιοι άλλοι αγωνίζονται υπέρ... πάρτης. Καιρό είχαμε να τα πούμε με τον φίλο τον γερω-δάσκαλο.

ΚΡΑΜΕΡ εναντίον Κράμερ! Συγγνώμη! ΠΑΣΟΚ εναντίον ΠΑΣΟΚ, ήθελα να γράψω. Από 'δω οι καλοί βουλευτές κι απο κεί οι κακοί υπουργοί. Δεν πιάνει ν' ανακατέψει λιγάκι την τράπουλα ο Γιώργος, λέω εγώ.

Η ΚΡΙΣΗ άλλαξε πολλά και όπου θέλεις ρώτα/ μα 'γω χαρά μου σ' αγαπώ, ως σ' αγαπούσα πρώτα. Άλλο το 'να κι άλλο τ' άλλο για τον μαντιναδολόγο της στήλης, τον Ηλία Σταματάκη. Η κρίση, κρίση και η αγάπη, αγάπη.

ΗΡΘΑΝ τα αύριο, να διώξουν το σήμερα. Ένα αυτό. Ήρθαν τα σήμερα να διώξουν το αύριο. Ένα άλλο. Διαλέγετε και παίρνετε.

Η ΕΚΘΕΣΗ με τον τίτλο "Η Τέχνη και ο Τόπος: 52 Σύγχρονοι Χανιώτες Καλλιτέχνες" που λειτουργεί από τις 8 Φεβρουαρίου στην Πόλη μας, έπρεπε να γίνει. Για πολλούς λόγους. Κι ας γίνεται... της Πινακοθήκης. Κάποτε μπορεί να μάθουμε και να κουβεντιάζουμε ήρεμα, ήσυχα...

ΧΟΧΛΙΟΙ με χόντρο, κουκιά ξερά στιφάδο, μελιτζάνες γεμιστές, ροδίκιο με κρέας, ροβιθοπίλαφο με ντομάτα, χόρτα τσιγαριαστά με αυγά... Κάποιες απ΄ τις σελινιώτικες γεύσεις που παρουσιάστηκαν στον σχετικό διαγωνισμό που οργάνωσαν ο ΣΕΔΗΚ και οι δήμοι Σελίνου. Καλή όρεξη!

ΓΙΑΝΝΗ Σ. Τσακιράκη, πρόεδρο Συλλόγου Αρμενιανών Χανίων "Ο Κριτοβουλίδης", Αθήνα: Άξιος πολλών συγχαρητηρίων ο Σύλλογός σας και η εφημερίδα του "Ελευθερόπολις" της οποίας είστε εκδότης και διευθυντής για την επανέκδοδη του βιβλίου "Απομνημονεύματα του περί Αυτονομίας της Ελλάδος πολέμου των Κρητών" (1859) του Κυριάκου Καλλινίκου Κριτοβουλίδη. Σας ευχαριστώ που με συμπεριελάβατε στον κατάλογο εκείνων που το στείλατε και σας εύχομαι να προΐστασθε πάντα, τέτοιας λογής, εθνικής σημασίας, έργων. Αυτά προσώρας...

Ο ΔΙΑΣΗΜΟΣ γάλλος συγγραφέας Ντιντερό διηγόταν στους φίλους του ότι τη μεγαλύτερη ευχαρίστηση στη ζωή του την δοκίμασε όταν μια μέρα κάποιος συγχωριανός του τον συνάντησε στο Παρίσι και του είπε: "Φαίνεται ότι είσαι σπουδαίος άνθρωπος, γιατί όλοι σε ξέρουν για τα βιβλία που έγραψες. Αλλά μην πιστέψεις ποτέ ότι πρόκειται να φτάσεις την αξία που είχε ο πατέρας σου. Ποτέ δεν θα φτάσεις την καλοσύνη του."

“...Αν έχει υπομονή/ ίσως τούτη τη φορά/ εύρει διέξοδο/ στην ιδιωτική παλαίστρα./ Εκεί, η συνείδησή του/ τον τάζει αντιμέτωπο/ με τον δικό του μονομάχο./ Απόψε, περασμένα τα μεσάνυχτα,/ ελπίζει να πνίξει/ με τις γυμνές παλάμες του/ το ίδιο κτήνος./ Στοιχειωμένος σπαθιστής,/ σε εποχή με αναχρονιστικούς/ Μινώταυρους.”
Από το ποίημα "Αρένα" του Γιώργου Χ. Κουλούρη

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα Νέα(11.03.10)

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ...

Γράφει ο
NΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΥ.
KΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
nek@haniotika-nea.gr


Εμείς τα βατραχάκια

Ενα από τα -μόνιμα- θέματα συζήτησης πλέον, είναι η οικονομική κρίση και τα “άσχημα” παράγωγα αυτής! Ολοι αναρωτιούνται να μάθουν για το τις πταίει για όσα μας συμβαίνουν!
Μια πειστική απάντηση πήρα πριν κάμποσες ημέρες διαβάζοντας στο διαδίκτυο μια ωραία ανάλυση με τον τίτλο “Η ιστορία ενός βατράχου” του Olivier Clerc! Ο κ. Clerc συγγραφέας και φιλόσοφος, μιλάει -αλληγορικά- για ένα βατραχάκι που δεν ήξερε ότι θα βραζόταν.
Παραθέτω παρακάτω αυτούσια κάποια από τα γραφόμενά του χωρίς κανέναν σχολιασμό:
“Φανταστείτε μια κατσαρόλα γεμάτη κρύο νερό, μέσα στο οποίο κολυμπά ανέμελα, ένα βατραχάκι. Κάτω από την κατσαρόλα, ανάβεται μια μικρή φωτιά και το νερό, αρχίζει να ζεσταίνεται πολύ σιγά. Το νερό, σιγά σιγά γίνεται χλιαρό και το βατραχάκι, βρίσκοντάς το μάλλον ευχάριστο, συνεχίζει να κολυμπά χαρούμενο. Η θερμοκρασία του νερού, συνεχίζει να ανεβαίνει. Τώρα το νερό είναι πιο ζεστό, από ό,τι το βατραχάκι θα θεωρούσε ευχάριστο, αισθάνεται λίγο κουρασμένο, αλλά παρ’ όλα ταύτα δεν αισθάνεται κανέναν φόβο. Τώρα το νερό είναι πραγματικά ζεστό και το βατραχάκι αρχίζει να αισθάνεται δυσάρεστα, αλλά είναι εξουθενωμένο. Για αυτόν τον λόγο, υπομένει και δεν αντιδρά. Η θερμοκρασία συνεχίζει να ανεβαίνει, έως ότου, το βατραχάκι καταλήξει να βράσει και ως εκ τούτου, να πεθάνει. Εάν έριχναν το ίδιο βατραχάκι κατ’ ευθείαν σε νερό θερμοκρασίας 50 βαθμών, με μια εκτίναξη των ποδιών του, θα είχε πηδήξει αμέσως έξω από την κατσαρόλα. Αυτό, αποδεικνύει, ότι όταν μια αλλαγή γίνει με έναν τρόπο επαρκώς αργό, διαφεύγει της συνειδήσεως και στην πλειονότητα των περιπτώσεων, δεν προκαλεί καμία αντίδραση, καμία αντίσταση, καμία επανάσταση. Εάν παρατηρούσαμε αυτό που συμβαίνει στην κοινωνία μας εδώ και λίγες δεκαετίες, θα μπορούσαμε να διακρίνουμε ότι υφιστάμεθα μια αργή αλλά σταδιακή εξαφάνιση των πανανθρώπινων αξιών μας και των ιδανικών μας. Δεν το καταλαβαίνουμε όμως γιατί γίνεται αργά και σιγά για να το συνηθίζουμε. Ένα μεγάλο μέρος καταστάσεων που πριν από 20, 30 ή 40 χρόνια, θα μας έκαναν να φρίξουμε, και να βγούμε στους δρόμους, σιγά σιγά έγιναν κοινότυπες και σήμερα περνάνε απαρατήρητες ή αφήνουν τελείως αδιάφορη την πλειονότητα του κόσμου. Στο όνομα της προόδου, της επιστήμης και του κέρδους, γίνονται διαρκώς αυθαιρεσίες κατά της προσωπικής ελευθερίας έκαστου, της αξιοπρέπειάς του, της ακεραιότητας της φύσεως, της ομορφιάς και της χαράς της ζωής, με αργό ρυθμό αλλά ασταμάτητα, με τη συνεχή συνενοχή των αδαών θυμάτων, που ίσως και στο μεταξύ να έχουν χάσει την ικανότητα και τη θέλησή τους να αμυνθούν. Το συνεχές σφυροκόπημα από τα μέσα ενημερώσεως με την υπερπληροφόρηση, τις κακόγουστες εκπομπές και τα reality shows που ισοπεδώνουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, μεταλλάσσουν τον ανήσυχο ανθρώπινο νου σε παθητικό δέκτη που απλά εκτελεί εντολές χωρίς κρίση και ικανότητα να αντιλαμβάνεται τι γίνεται γύρω του…”.

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ.ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΜΕ ΜΙΑ ΜΑΝΤΙΝΑΔΑ για τη γυναίκα θ’ αρχίσω τη στήλη σήμερα, μ’ ένα ποίημα για τη γυναίκα θα την τελειώσω. Τi έγινε πως έχει εννιά και όχι οκτώ ο Μάρτης; Στη μια μέρα καθυστέρηση θα κολλήσουμε;

ΓΥΝΑΙΚΑ, μάνα κι αδελφή, κόρη και φιλενάδα/ φέγγεις στου κόσμου τσι καρδιές σαν τση Λαμπρής λαμπάδα! Από τον Ηλία Σταματάκη (ποιoν άλλον;) που έκανε ύστερα από καιρό την επανεμφάνισή του, με αγάπη, η μαντινάδα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ, τώρα, μάλλον ξαναδιαβάστε, γιατί την έχω ξαναγράψει την συμβουλή που δίνει στον “πετεινόν” του στην “Χρυσή Διαθήκη” ο πολύς Πολύβιος Δημητρακόπουλος: “Ν’ απεχθάνεσαι την γυναίκα ως υποκείμενον, να την λατρεύεις ως αντικείμενον, να την υποφέρεις ως ρήμα και να την καταδικάζεις πάντοτε ως κατηγορούμενον”. Για κότες μιλά, μην τον παρεξηγείτε! Στον “πετεινό” του απευθύνεται.

ΠΑΡΑΣΥΡΘΗΚΑ, ε; Το ‘θελα και παρασύρθηκα. Είπα να μη πιάσω με το που άρχισα τα χάλια στα οποία βρίσκεται η οικονομία μας, ακολουθώντας την πεπατημένη των τελευταίων ημερών.

ΠΑΝΤΩΣ, μια μικρή ανάσα για δύο τρεις μήνες όσο να ‘ναι την πήραμε. Αυτό λένε οι ειδικοί, ύστερα από τη συνάντηση του Γιώργου Παπανδρέου με τον Νικολά Σαρκοζί. Μεγάλος τελικά ο... κοντός με την γραβάτα! Μέχρι και άγαλμα μπορούμε να του στήσουμε. Εδώ στήσαμε του Τρούμαν και δεν θα στήσουμε του Σαρκοζί που... ψιλοείναι και δικός μας.

ΝΑ ’ΜΑΙ, ΛΕΕΙ, καλά, μου μήνυσε δι’ αγγελιοφόρου, φίλος αναγνώστης της στήλης, γιατί τον κάνω και γελά κάθε πρωί. Μόνο το ιστορικό ανέκδοτο, διαβάζει φαίνεται. Εκτός κι αν γελά πικρά για να μην κλαίει.

ΟΥΤΩΣ Ή ΑΛΛΩΣ τα χειρότερα είναι μπροστά μας. Αυτό δεν το λέω εγώ. Το λέει το 87% των Ελλήνων, σύμφωνα με την πανελλαδική δημοσκόπηση της Κάπα Research για το “Βήμα της Κυριακής”. Και τι που το είπε πριν την συνάντηση Παπανδρέου Σαρκοζί; Μήπως θα αρθούν τα οικονομικά μέτρα που πάρθηκαν; Κι άλλα μας έρχονται για να... σωθούμε βουλιάζοντας.
ΩΡΑΙΟΣ και άνετος το παίζει ο Χρήστος Παπουτσής. Ιδιαίτερα στον τελευταίο ρόλο της ταινίας που σκηνοθέτησε με πρωταγωνιστή τον ίδιο: “Δέρνοντας το σαμάρι, αντί για τον γάιδαρο”.

ΜΑΘΗΜΑ ανθρωπιάς και αξιοπρέπειας από τον Μανόλη Γλέζο. Και γιατί δεν ζήτησε να τιμωρηθεί ο αστυνομικός που τον “ψέκασε” αλλά απλώς να κουβεντιάσει μαζί του σαν απλός πολίτης.

ΝΑ ΜΗΝ κανουν απεργίες οι εργαζόμενοι; Να δεχτούν να τους σφάζουν οι αγάδες για ν’ αγιάσουν; Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα, αδέρφια.

ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ξεχασω. Αύριο που θα πάω στο χωριό να ρωτήσω τη μάνα μου και την κα Ηρα που την προσέχει τι ακριβώς είναι και τιακριβώς έκανε η Τζούλια Αλεξανδράτου. Αμαρτία να μένω ανενημέρωτος.

ΟΤΑΝ ΜΙΑ ξενη από την Ιωνία έδειχνε με καμάρι στη γυναίκα του Φωκίωνα κάποιο πολύτιμο κόσμημά της, εκείνη απάντησε: “Δικό μου στολίδι είναι ο Φωκίωνας, που από είκοσι τόσα χρόνια είναι στρατηγός των Αθηναίων”.

“Πώς ήταν πριν απ’ τη γυναίκα;/ πώς ήτανε με τη γυναίκα;/ ήταν τοπίο, χλόη, περιστεριώνας;/ τώρα είναι ένα κόκκινο κεφάλι/ απ’ τα μάτια βγάζει φλόγες/ έν’ άγριο νεκροταφείο τα μαλλιά του/ ένας βαθύς αρχαίος ήχος η φωνή του"
Το ποίημα του Μίλτου Σαχτούρη “Αυτός”

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα Νέα(09.03.10)

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Γράφει ο: ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr

Ο Θεός μου, ο αλλοδαπός



"Ο Θεός μου, ο αλλοδαπός, είναι ο τίτλος ενός βιβλίου του Θανάση Ν. Παπαθανασίου που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις "Παρουσία", ήδη από το 1995, αλλά και από τις εκδόσεις "Ακρίτας" από το 2004. Στον Χριστό, βέβαια, αναφέρεται. Στο Χριστό που ξενιτεύται από τους ουρανούς για να κατέλθει στη γη ωσάν σε ξένο τόπο. Στον Χριστό που υπήρξε ένας διαρκής μετανάστατης. Συνελήφθη από την Παναγία στην Ναζαρέτ, γεννήθηκε στη Βηθλεέμ, φυγαδεύθηκε στην Αίγυπτο, ανατράφηκε στη Ναζαρέτ, έζησε σε διαρκή μετακίνηση. Σύμφωνα με όσα διάβασα σ' ένα "επ-αναστατικό" άρθρο του συγγραφέα στο τελευταίο φύλλο της εφ. "Χριστιανική" (Πέμπτη, 18 Φεβρ. 2010). Εκεί είδα και πως οι Μεγάλοι Πατέρες της Εκκλησίας μας έβλεπαν το μεταναστευτικό πρόβλημα. Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος για παράδειγμα που "αφενός ελεεινολόγησε την εμπορευματοποίηση της ανάγκης του άλλου και αφετέρου επεσήμανε ότι συχνά η κοινωνική εξαθλίωση οδηγεί στη βία, πραγματικοί ένοχοι της οποίας είναι όσοι συντηρούν την κοινωνική αδικία κι ας παριστάνουν τους καλούς χριστιανούς". Αλλά και ο άγιος Γρηγόριος ο Νύσσης που "προτείνει ως... λύση στο πρόβλημα των μεταναστών την ισοκατανομή των αγαθών, σαν να έχει μπρος στα μάτια του την ανισορροπία μεταξύ καπιταλιστικής ευημερίας αφενός και τριτοκοσμικής εξαθλίωσης αφετέρου". "Τέτοιες μαρτυρίες της εκκλησιαστικής γραμματείας", σημειώνει ο συγγραφέας, "εισπράττονται μάλλον ως εξαιρέσεις μέσα στο σημερινό καταιγισμό αμυντικού λόγου ο οποίος βλέπει το μετανάστη πρωτίστως ως απειλή, είτε για την πολιτιστική ταυτότητα και τη θρησκευτική φυσιογνωμία μας."
Δυστυχώς δεν έχει άδικο...

Οι Άγιοι Επτά Παίδες της Εφέσου

Πρόκειται περί ενός θαύματος! Περί ενός ακόμα θαύματος απ' τα πολλά, που γίνονται στις μέρες μας, και στην Ιερά Μονή της Χρυσοπηγής. Περί ενός ακόμα θαύματος στον τομέα των εκδόσεων. Περί του δεύτερου θαύματος (το πρώτο ήταν το βιβλίο "Σταλαγματιές της αγάπης του Θεού") στον υποτομέα των εκδόσεων βιβλίων για παιδιά. Για το λίαν επιμελημένο βιβλίο "Ένας θαυμαστός ύπνος - Οι Άγιοι Επτά Παίδες της Εφέσου" (Κείμενα- Εικονογράφηση: Ιερά Μονή Χρυσοπηγής) που μόλις κυκλοφορήθηκε, ο λόγος. Ένα βιβλίο που όχι μόνο δεν έχει να ζηλέψει, τόσο από άποψη περιεχομένου όσο και από άποψη σύνολης εμφάνισης, τίποτα απολύτως απ' τα παρόμοια που κυκλοφορούνται από καταξιωμένους εκδοτικούς οίκους, αλλά αντιθέτως πολλά, πάμπολλα έχουν να ζηλέψουν αυτά "Τα παιδιά και οι νέοι που έρχονται στο μοναστήρι μας για να προσκυνήσουν τους αγίους Επτά Παίδες, τους αισθάνονται δικούς τους αγίους, επειδή και αυτοί ήταν παιδιά, και ζητούν με ενδιαφέρον να μάθουν για τη ζωή τους", σημειώνει μεταξύ των άλλων στον πρόλογο του βιβλίου, η καθηγουμένη της Μονής, μοναχή Θεοξένη, δικαιολογώντας την έκδοση του βιβλίου. Για να γίνει ευρύτερα γνωστή η ιστορία των Αγίων, που είναι ένα μήνυμα ελπίδας και χαράς. Καθώς "την μαρτυρική καταδίωξη των επτά νέων παιδιών από τον ειδωλολάτρη αυτοκράτορα Δέκιο, ακολουθεί ένας θαυμαστός ύπνος, και δύο αιώνες αργότερα το θαύμα της ανάστασής τους, όπως αναφέρεται στο οπισθόφυλλο.

Το “ευχαριστώ” του Δασκάλου

...Ήταν πραγματικά μια σεμνή και συγκινητική τελετή. Παραβρέθηκε πολύς και εκλεκτός κόσμος. Πολλοί μαθητές μου ακόμα και της Ακαδημίας Φλώρινας, έτους 1958-59, εβδομηντάρηδες όπως και καθηγητές Πανεπιστημίου, μαθητές μου και μη, παλαιοί συνεργάτες μου και συνάδελφοι μου στις Σχολές και στις υπηρεσίες που υπηρέτησα και πολλοί φίλοι μου και συμμαθητές μου από το Γυμνάσιο, όπως και συναγωνιστές μου της Εθνικής Αντίστασης. Ευχαριστώ το Θεό που με αξίωσε να ζήσω και να χαρώ την ημέρα αυτή. Η πλακέτα που μου έδωσαν είναι η δέκατη της Συλλογής μου, που στολίζουν μια ολόκληρη προθήκη στη βιβλιοθήκη μου. Ας είναι ευλογημένο το όνομα του Κυρίου. Στο όνομά σου ευχαριστώ όλο το κόσμο που με τίμησε με την προσέλευσή του, τα τηλεφωνήματά του και τα γραφτά τους. Σε ευχαριστώ διαθέρμως -για να εκφρασθώ λίγο λογίως- για την ιδιαίτερη χαρά που μου έδωσες...
Απόσπασμα από μήνυμα που μου έστειλε μέσω Διαδικτύου ο και συνεργάτης της εφημερίδας μας Δρ Νικόλαος Πετρουλάκης σαν ευχαριστώ, για τα που έγραψα στις "εύφημες μνείες" της περασμένης Δευτέρας, αναφερόμενος στην βράβευσή του από τον Σύνδεσμο Κρητών Επιστημόνων, στην αίθουσα της Κρητικής Εστίας, στις 21 Φεβρουαρίου τ.ε.
Ένα απ' τα πολλά, πάμπολλα, χαρίσματα του Δασκάλου και η, παροιμιώδης, ευγένειά του.

Χανιώτικα Νέα(7.3.10)

ΣΧΟΛΙΑ

Γράφει
ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
e-mail:kakatsakis@sch.gr


Για την εφημερίδα μας

Πάντα στις κορφές! Η συνέχεια της συνέπειας και η συνέπεια της συνέχειας! Η εξαίρεση του κανόνα! Προς γνώση και συμμόρφωση! Τέσσερις απ' τις πολλές φράσεις που μού 'ρθαν στο νου χθες το πρωί, ενώ διάβαζα το σαλόνι της εφημερίδας μας, όπου με λιτό τρόπο παρουσιάστηκαν κάτω απ' τον γενικότερο τίτλο "Χανιώτικα νέα: Μακράν σε αναγνωσιμότητα - κυκλοφορία", και για "ενημέρωση των διαφημιζόμενων" τα αποτελέσματα της ετήσιας έρευνας (2008-2009) που πραγματοποίησε η εταιρία Focus Bari.
Καθ' υπαγόρευση των στοιχείων και οι τέσσερις! Χωρίς καμία διάθεση για απονομή στο παρόν τουλάχιστον σχόλιο, "εύφημης μνείας" στον ιδρυτή της εφημερίδας Γιάννη Γαρεδάκη και στους συνεργάτες του, παρά μόνο στους αναγνώστες της που την θεωρούν δική τους και όταν λένε η εφημερίδα μας, εννοούν τα "Χανιώτικα νέα".
Δύσκολο, πολύ δύσκολο να σκαρφαλώσει μια εφημερίδα όπως τα "Χανιώτικα νέα" στην κορφή, ακόμα δυσκολότερο, ωστόσο να μείνει σ' αυτήν. Αυτόν τον άθλο, να είναι για πολλά χρόνια συνεχώς στις ψηλότερες κορφές της αναγνωσιμότητας και της κυκλοφορίας του περιφερειακού Τύπου, σε πανελλήνιο επίπεδο, έχει πετύχει η εφημερίδα μας. Εντάξει, μπορεί η "Ελευθερία" της Λάρισας, να τυπώνει περισσότερα φύλλα, το "χρυσό μετάλλιο" της αναγνωσιμότητας όμως τα "Χανιώτικα νέα", όπως λένε τα στοιχεία, το παίρνουν. Σαν συνέχεια της συνέπειας και σαν συνέπεια της συνέχειας, που εδώ και 42 χρόνια πορεύονται.
Εχοντας αυτή τη φόρα κι ακολουθώντας αυτήν την φορά πορεύονται τα "Χανιώτικα νέα", μην λογαριάζοντας την υπάρχουσα κρίση στον παραδοσιακό Τύπο, για την οποία μεγάλος λόγος γίνεται. Τω όντι μπορεί να χαρακτηριστεί ως η εξαίρεση του κανόνα η εφημερίδα μας, λοιπόν, αφού όπως πάλι τα στοιχεία λένε, ολοένα, χρόνο με τον χρόνο, όχι μείωση αλλά αύξηση (γύρω στο 9% τα τελευταία 8 χρόνια) παρατηρείται, καθώς νέοι αναγνώστες, ιδιαίτερα νεαρής ηλικίας, προστίθενται (για 39.600 αναγνώστες ημερησίως μιλάμε!). Ας τα έχουν όλα αυτά υπόψη τους, μεταξύ των άλλων, και οι κάθε λογής διαφημιζόμενοι στα Μέσα Ενημέρωσης του Νομού...

Χανιώτικα Νέα(05.03.09)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο: ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΕΚΟΜΠΟΔΕΣΑΝ οι κλωστές, μπερδέψανε στο χτένι,/ γή οι κλωστές να σπάσουνε γή θα χαθεί το χτένι! Σ' αυτό το δίλημμα βρέθηκε η ανυφαντού. Αφού αρρώστησε να λύνει και να δένει για τέσσερις μήνες μπας και ξεμπερδέψει τις κλωστές και την γλιτώσει το χτένι.

ΜΗΝ ΜΟΥ ΠΕΙΤΕ ότι δεν καταλάβατε ποια είναι στην προκειμένη περίπτωση η ανυφαντού. Να σας βοηθήσω, λιγάκι αν δεν καταλάβατε. Στην Γερμανία ήταν χθες κι έψαχνε μάστορα για το χτένι...

ΜΟΝΑΧΗ τον δρόμο επήρες/ εξανάρθες μοναχή/ δεν είν' εύκολες οι θύρες/ σαν η χρεία τες κουρταλεί. Από τον "Υμνο εις την Ελευθερία" του Διονυσίου Σολωμού η παραπάνω στροφή. Επί τη επισκέψει του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου στην Βόνη και στο Παρίσι.

ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ ότι σ' αυτή τη φάση έχουμε σαν χώρα, προπάντων σ' αυτή την φάση, την ανάγκη της Γερμανίας. Και η Γερμανία, όμως, έχει ανάγκη την Ελλάδα, καθώς αποτελεί μια απ' τις μεγαλύτερες εξαγωγικές αγορές της. Πάτσι πόστα!

ΤΟ ΤΣΟΥΝΑΜΙ των απεργιών και των άλλων, κάθε λογής διαμαρτυριών, ωστόσο, συνεχίζεται. Η κοινωνία των πολιτών, κατά που φαίνεται, μπορεί να έχει σ' ένα βαθμό πειστεί ότι τα μέτρα είναι αναγκαία, δεν θεωρεί όμως σε καμία περίπτωση ότι είναι και δίκαια.

Ο ΟΛΙ ΡΕΝ ό,τι ήταν να πει το είπε με το "καλό κουράγιο" που μας ευχήθηκε. Τώρα θα απευθύνεται σ' εμάς μόνο δια του εκπροσώπου του. Εχει άλλα προβλήματα να σκεφτεί αυτός, για να ξοδέψει την φαιά ουσία του.

ΕΝΑ ΛΙΤΡΟ λάδι, για ένα λίτρο αμόλυβδης βενζίνης, είχα γράψει πριν από καμιά δεκαπενταριά μέρες. Οσονούπω γίνεται πραγματικότητα. Ετοιμάστε τα μπετόνια και τις κανίστρες σας. Θα σας χρειαστούν.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΕΡΗ αστυνόμευση σε λίγο... Αποτελεσματικότερη αστυνόμευση σε λίγο... Αποτελεσματικότερη αστυνόμευση σε λίγο... Οταν γίνουν αποτελεσματικές οι αλλαγές επί αλλαγών που έγιναν στην Αστυνομική Διεύθυνση Χανίων.

ΔΙΑΦΩΝΩ Μ' ΑΥΤΟ που λες, θα υπερασπιστώ, όμως, έως θανάτου το δικαίωμα που έχεις να το λες. Καλή, αλλά λίγη, η ρήση του Βολταίρου (στο περίπου τα λόγια του) τη σήμερον ημέρα. Εχουν παραγίνει πολύπλοκα τα πράγματα.

ΚΑΘΕ ΥΠΟΥΡΓΟΣ Παιδείας, που σέβεται τον εαυτό του (της) και η μεταρρύθμισή του (της). Ω της απορρυθμίσεως το επόμενο κεφάλαιο!

ΓΕΙΤΟΝΑ ΧΑΘΗΚΕΣ! Κι όχι τίποτ' άλλο, αλλά χωρίς εσένα δεν έχω καμία διάθεση για αθλητικά πεταχτά! Μήτσοοοο!

Ο ΔΟΥΚΑΣ Ιωάννης του Μπάκιγχαμ (17ος αι.) ήταν τόσο φιλάργυρος, ώστε στερούσε τον εαυτό του ακόμα κι απ' τα απολύτως αναγκαία. Δικαιολογούμενος, λοιπόν, σ' έναν φίλο του, είπε: "Δεν μπορώ να κάμω αλλώς. Με συνέχει ο φόβος ότι θα πεθάνω στην ψάθα. Ο φίλος του τού απάντησε: "Γι' αυτό, λοιπόν, ζεις, όπως ακριβώς φοβάσαι ότι θα πεθάνεις"

“Τον άγγελο που αμάρτησε/ και ξέπεσε απόψε στη γη μας/ τον είδα γυμνό και δίχως φτερά/ μαζεμένο στην άκρη του δρόμου να κλαίει./ Με τρόμαξε η φωνή στην άγρια νύχτα./ Ή όλους θα μας πάρει ο διάολος/ με τούτο το καράβι που ταξιδεύουμε ή όλοι θα φτάσουμε σώοι στο νησί./ Ομως εγώ ούτε τη θάλασσα έβλεπα/ κι ούτε ταξίδευα με κάποιο καράβι"
Το ποίημα του Κώστα Χελμού "Ονειρο"

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα Νέα(06.03.10)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ.ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail:kakatsakis@sch.gr

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΔΕΝ ΛΕΩ ότι δεν είναι σπουδαίο να ρίξεις τη ζαριά και να διαβείς τον Ρουβίκωνα, την όποια ζαριά, και τον όποιο Ρουβίκωνα. Καμμία αντίρρηση επί της σπουδαιότητός του. Το θέμα όμως είναι να μη ρίχνεις μόνος σου τη ζαριά και να μη διαβαίνεις μόνος σου τον Ρουβίκωνα. Αν θέλεις να μην πάεις σαν το σκύλο στ’ αμπέλι.

ΕΝ ΠΑΣΗ περιπτώσει ή εν περιπτώσει πάση, και προς άρσιν πάσης παρεξηγήσεως και

παρεξεγήσεως πάσης, προς το παρόν τουλάχιστον, συντεταγμένα φάνηκε ότι έριξε τη ζαριά η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και συντεταγμένα διέβη τον Ρουβίκωνα. Ετσι ή όλοι θ’ ανεβούν στον οντά ή όλοι θα κατεβούν στο κατώι, αύριο μεθαύριο. Ο λαός, όμως; Η κοινωνία, των πολιτών; Ομαδόν έρχεται το πυρ.

Η ΕΛΛΑΔΑ ανήκει στους Ελληνες. Στις 3 Σεπτέμπρη 1974 αυτό. Στις 3 Μάρτη 2010, τριάντα πέντε και μισό χρόνια αργότερα το σύνθημα βγήκε στη σύνταξη. Θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες 3 του Σεπτέμπρη να περνάς...

ΕΝΩ ΟΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΙ οίκοι αναβαθμίζουν την Ελλάδα, τα οικονομικά μέτρα υποβαθμίζουν τους Ελληνες. Ας όψονται οι πρώτοι που τα επέβαλαν.
Α’ ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ της Κυβέρνησης ο Θεόδωρος Πάγκαλος και Β’ αντιπρόεδρος ο Γεώργιος Καρατζαφέρης ή μήπως Α’ αντιπρόεδρος ο Γεώργιος Καρατζαφέρης και Β’ αντιπρόεδρος ο Θεόδωρος Πάγκαλος; Από φίλο αναγνώστη της στήλης η ερώτηση. Απορία ψάλτου βηξ...

Ε ΟΧΙ ΔΑ να κατηγορεί και για φυγομαχία τον πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αντώνης Σαμαράς! Μήπως θέλει να δείρει τον... γάιδαρο που τα παράτησε στην ανηφόρα φορτώνοντας το σωμάρι στον άλλο;

Η ΣΩΤΗΡΙΑ... του ευρώ είναι πολύ μεγάλο πράγμα... Η σωτηρία του... ευρώ είναι πολύ μεγάλο πράγμα. Η σωτηρία του ευρώ είναι πολύ μεγάλο πράγμα... Εκατό φορές θα το πει σήμερα ο Γιώργος Παπανδρέου στην Ανκελα Μέρκελ λένε οι πληροφορίες μου, και 50 στον Σαρκοζί αύριο.

ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ κήπος. Καλό αυτό. Μόνο που υπάρχουν και κήποι με ξεραμένα λουλούδια. Αλλο πάλι και τούτο...
ΣΗΦΗ ΧΙΩΤΑΚΗ, συγγραφέα, Χανιά. Πολλές πικρές αλήθειες λες μέσα από το καινούριο σου βιβλίο, τη δεύτερη “ταξική κοινωνική παρέμβασή” σου, στοχεύοντας στον εξανθρωπισμό των ανθρώπων, φίλε Σήφη. Οσο υπάρχουν άνθρωποι σαν και σένα, που συνεχίζουν ν’ αγωνίζονται στα “μετερίζια τσ’ ανθρωπιάς” και “στης τιμής το χρέος”, τίποτα δεν μπορούμε να πούμε πως είναι του χαμού. Η ιδιόμορφη χρησιμοποίηση εκ μέρους σου της ποίησης, στην υπηρεσία του σκοπού σου, μ’ αρέσει πολύ. Τω όντι έτσι το βιβλίο σου διαβάζεται πιο ευχάριστα.

ΟΙ ΑΥΛΙΚΟΙ του ονομαστού για την καλοσύνη του βασιλιά της Γερμανίας Σιγισμούνδου (1362-1437) του συνέστησαν μια μέρα να πάψει να γεμίζει με δώρα τους εχθρούς του και να τους τιμωρεί. Ο Σιγισμούνδος τους αποστόμωσε: “Η συμβουλή σας δεν είναι καθόλου αποτελεσματική. Μόνο όταν μεταβάλλω τους εχθρούς μου σε φίλους, μόνο τότε τους εξοντώνω πραγματικά”.

“... Και κρατά το σταυρό του κάθε διαβάτης/ και περνά κατηφοριές, ισιώματα/ κι ανηφόρες,/ μέσα από ομίχλες, μα κι από/ ξέφωτα από λιακάδες,/ μα κι από μπόρες./ Το καλό με το κακό/ αντιπαλεύουν μέσα στο πνεύμα/ του κάθε ανθρώπου/ κι είναι ο στόχος η τελειότητα./ Γι’ αυτό τον έφτιαξε, κι ας μην του το ‘πε,/ ο δημιουργός του!”.
Από το κοινωνικό ποιητικό δοκίμιο του Σήφη Εμμ. Χιωτάκη “Ταξική κοινωνική παρέμβαση Νο2” (Κεφ. “Ο άνθρωπος και η αποστολή του”).

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα Νέα(05.03.10)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκησ
e-mail:kakatsakis@sch.gr

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΠΟΙΟΣ 14ος; Ο 4ος μισθός κινδυνεύει, είπε ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου προχθές, κρατώντας τους κύβους στα χέρια του. Τι ζαριά έφερε χθες που τους έριξε; Για τις διεθνείς αγορές εννοώ, γιατί για το εσωτερικό μέτωπο δεν τίθεται θέμα. Αστα να πάνε!

ΚALO KURAGIO στα ελληνικά με φινλανδική προφορά μας ευχήθηκε ο Ολι Ρεν. Καλά να ‘ναι ο άνθρωπος, μας καταϋποχρέωσε. Πώς λένε αλήθεια το “ευχαριστούμε” στα φινλανδικά;

ΚΑΙ ΝΑ! Εκεί που βόσκαγαν όμορφα κι ωραία το αλάτι τους οι εφτά παχιές αγελάδες σε κάποια παραλία του Αιγαίου πελάγους, έκαναν την εμφάνισή τους απ’ το πουθενά εφτά αδύνατες, τι αδύνατες, καχεκτικές, αγελάδες κι ετοιμάστηκαν να καταβροχθίσουν τις πρώτες. Σενάριο ταινίας τρόμου, εφιάλτης εαρινής νυκτός ή απλή περιγραφή της πραγματικότητας;

Ο,ΤΙ ΗΤΑΝ να δώσει η Ελληνική Κυβέρνηση το έδωσε. Ο,τι της ζητήθηκε, δηλαδή. Για να δούμε τώρα τι θα πάρει απ’ την γύρα που ξεκίνησε.

ΘΑ ΣΚΑΣΕΙ τελικά η βόμβα στα χέρια του Ελληνα πρωθυπουργού ή δεν θα σκάσει; Θα προλάβει να απενεργοποιήσει τον μηχανισμό έκρηξης ή δεν θα προλάβει; Τι ερωτήματα κι αυτά!

ΤΙ ΚΑΛΑ που ήταν πέρυσι τέτοιον καιρό στην άπλα των βατοπαιδινών πεδίων και στην ξάπλα της Ραφήνας! Πέρα έβρεχε κι αλλού βροντούσε. Στην κοσμάρα μας εμείς. Τί ανάγκη είχαμε, αφού ζούσαμε κάτω απ’ τον ίσκιο του... καταλληλότερου;

ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ να κάνουμε, τι πρέπει να κάνει ο καθένας μας μα και όλοι μαζί για να ξαναγίνουν τα Χανιά αυτό που ήταν στις αρχές του περασμένου αιώνα; Μια πολύβουη μεν, πολύτροπη και πολύχρωμη ωστόσο, και πάνω απ’ όλα φιλόξενη πόλη. Από τον φίλο μου τον γερω - δάσκαλο ο προβληματισμός. Με την φιλοδοξία να τον βάλουμε, όπως μου είπε, στην καθημερινότητά μας.

ΝΕΟΣ ΧΡΟΝΟΣ, νέοι φόροι/ ποτ’ εδώ, πότε εκεί/ θα μας βγάλουνε σε λίγο/ όπως πάνε... το βρακί. Η πρώτη στροφή από ποίημα που βρήκα στην πρώτη σελίδα του τελευταίου φύλλου της εφ. “Η Φωνή των Συνταξιούχων”, που επιμένει να βγάζει κάθε μήνα στην πόλη μας ο πρόεδρος των συνταξιούχων του ΙΚΑ “Αγία Παρασκευή”, Ηρακλής Αναγνωστόπουλος. Για να δούμε τι έχει να σύρει η... παρασύρα της ποίησής σου, φίλε Ηρακλή, ύστερα απ’ τα που ανακοινώθηκαν χθες.

ΔΗΜΗΤΡΗ Τυραϊδή, ποιητή, Χανιά: Διάβασα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον την όγδοη (!) ποιητική σου συλλογή, “Απ’ το περβόλι της ζωής”, ο τίτλος της, που είχες την καλοσύνη με το που κυκλοφόρησε να μου την στείλεις. Ζει και αναπνέει για την ποίηση και με την ποίηση ο φίλος μου ο Δημήτρης, σημείωσα κάτω απ’ το ποίημα “Μη λησμονάς”. Ευχαριστίες θερμές.


Ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ Σιζιμπέρ Ουγκώ ο πατέρας του μεγάλου Βίκτορα Ουγκώ τριγύριζε ένα βράδυ στο πεδίο της μάχης έφιππος μαζί με τον υπασπιστή του. Ξαφνικά άκουσαν κάπου βογγητά κι ανακάλυψαν ένα Ισπανό στρατιώτη πληγωμένο να τους ζητά νερό. Ο στρατηγός έβγαλε το παγούρι από τη ζώνη του κι είπε στον υπασπιστή του να του δώσει να πιει. Ο υπασπιστής υπάκουσε, αλλά ο τραυματίας τράβηξε το πιστόλι του και πυροβόλησε τον στρατηγό που γλίτωσε πάρα λίγο. Ατάραχος εκείνος είπε πάλι στον υπασπιστή του: “Δος του να πιει!”

“Μη λησμονάς ποτέ την καλοσύνη/ που σου ‘δειξαν στις δύσκολες στιγμές/ και μην περνάς σκυφτός και με βιασύνη/ μπροστά σ’ αυτούς που σου ‘δωσαν χαρές./ Μη σταματάς του χρόνου το ρολόϊ/ σ’ όποιες κι αν πέρασες κακοτοπιές/ κι απ’ τα ξερόχορτα φυτρώνει χλόη/ και λούλουδα με μύριες ομορφιές”.
Το ποίημα “Μη λησμονάς” του Δημήτρη Τυραϊδή

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα Νέα(04.03.10)

Eυθύβολα και μη...

Συγκίνηση πολλή, θλίψη περισσότερη


Γράφει ο NΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΥ. KΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
nek@haniotika-nea.gr

“Συγκινούμαι όταν βλέπω ανθρώπους στον δρόμο να μου λένε ότι είναι έτοιμοι να θυσιάσουν τον μισθό τους για την πατρίδα”, τάδε έφη Γεώργιος Α. Παπανδρέου. “Θλίβομαι όταν βλέπω ανθρώπους στον δρόμο και είναι έτοιμοι να τα μπήξουν γιατί δεν έχουν να φάνε, γιατί οι συντάξεις τους δεν τους φτάνουν ούτε για να πληρώσουν το νοίκι, γιατί χάσαν τις δουλειές τους, γιατί τρέχουν από το πρωί έως το βράδυ για να τα φέρουν βόλτα και τσίμα - τσίμα! Ανθρώπους που ψάχνουν στα σκουπίδια στις λαϊκές αγορές να ξεδιαλέξουν για τον επιούσιό τους...”, τάδε έφη... Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης!
Υπάρχουν κι άλλοι πολλοί που λένε το μακρύ τους και το κοντό τους για τη δημιουργηθείσα κατάσταση όπως ο κ. Ρεν που -ευγενικός μου φάνηκε ο ανθρωπάκος- μας ευχήθηκε σε άπταιστα ελληνικά “kalo kouragio” κι απήλθε, αφήνοντάς μας στην ελληνική σύγχρονη πραγματικότητα των πολλών αντιθέσεων και των πολλών παραλόγων...
...Των αντιπαραθέσεων των πολιτικών μας που μόνοι τους έβγαζαν ο ένας του άλλου τα άπλυτα στη φόρα όταν μιλούσαν για σκάνδαλα, για κράτος διαφθοράς, για μίζες, για γκόλντεν μπόις, για επανασύσταση ενός κράτους όπερ μεθερμηνευόμενο σημαίνει ότι το κράτος έχει τα μαύρα του τα χάλια κ.λπ. κ.λπ.
Επομένως δεν μας φταίει η Ευρώπη -στην οποία ανήκουμε, έχοντας εκτός από δικαιώμτα... και υποχρεώσεις, κάτι το οποίο συνεχώς ξεχνούμε- για τον λάκκο που εμείς σκάψαμε και μπήκαμε μέσα! Οι φταίχτες βρίσκονται ανάμεσά μας, πατριωτάκια μας είναι -τα ’χουμε ξαναπεί αυτά- και είναι αυτοί που... δεν θα πληρώσουν τα σπασμένα! Είναι αυτοί που δεν θα νιώσουν την κρίση, δεν θα αλλάξουν καθόλου τον τρόπο ζωής τους, ενδεχομένως και να επωφεληθούν από αυτήν! Είναι εκείνοι που μας μάθανε να τους συνδράμουμε από το υστέρημά μας “κτυπώντας μας στο φιλότιμο”! Δεν αμφισβητώ τα λόγια του πρωθυπουργού ότι τον συναντούν στον δρόμο και ότι του λένε ότι θα θυσιάσουν τους μισθούς τους υπέρ πατρίδος! Εγώ πάντως δεν έχω συναντήσει κανέναν τέτοιο! Αντιθέτως· έχω μιλήσει με πολλούς που το μόνο που δεν σκέφτονται είναι να... θυσιαστούν!
Επειδή μάλιστα βαρέθηκα να... θλίβομαι και θα ’θελα λίγο να συγκινηθώ όπως ο κ. πρωθυπουργός, θα επιθυμούσα να μου τους δείξει, εκείνους που τον συναντούν στον δρόμο(!) και να τους συγχαρώ για τον πατριωτισμό τους...

Χανιώτικα Νέα(03.03.10)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
-mail:kakatsakis@sch.gr

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

Στον θεO Μαrs, τον δικό μας Αρη, τον ορμητικό θεό του πολέμου, ήταν αφιερωμένος από τους Ρωμαίους, ο τρίτος μήνας του χρόνου, που μας μπήκε από χθες. Καλό μήνα, αδέλφια και με το καλό να μας βγει. Δίχως να μας έχουν κόψει τα κεφάλια οι κάθε λογής... Αρειανοί.

Μια κλωστH Aσπρη και κόκκινη ή χρυσή φορούσαν γύρω απ' τον καρπό του χεριού όλο το Μάρτη οι αρχαίοι για να διώχνουν το όποιο κακό. Εντάξει, δεν τη βάλαμε από χθες εμείς οι νεοέλληνες, μπορούμε όμως να τη βάλουμε από σήμερα. Πολλά είναι τα κακά που μας περιτριγυρίζουν.

Ηρθε, Hρθε η χελιδOνα,/ ήρθε, ήρθε η μελιδόνα,/ κάθισε και λάλησε/ και μας εκελάηδησε./ Μέσα ΄δω που ήρθα τώρα/ εις την ε(ι)δική σας χώρα/ κόψτε το λαιμό σας φίλοι/ πριν σας αποφάνε οι σκύλοι... Από τον Ολι Ρεν, που ήρθε χθες το χελιδόνισμα. Οπως βγήκε. Κάθε παρατήρηση δεκτή.

ΑκOμα τοYτη την Aνοιξη,/ ραγιάδες, ραγιάδες!/ Τούτο το καλοκαίρι/ ραγιάδες, ραγιάδες!/ Να φτάσει ο Μόσκοβος,/ ραγιάδες, ραγιάδες!/ Να φέρει το σεφέρι,/ ραγιάδες, ραγιάδες! Αλλο πάλι και τούτο! Ούτε επί τουρκοκρατίας να 'μαστε!

ΡIχνουν τα ζAρια και φέρνουν ντόρτια! Τα ξαναρίχνουν και φέρνουν άσους. Τα ρίχνουν για τρίτη φορά και φέρνουν διπλές. Τα ρίχνουν για τέταρτη φορά και φέρνουν ασόδυο. Τα ρίχνουν για πέμπτη φορά και φέρνουν πάλι ντόρτια. Μπορείτε νομίζω να συνεχίσετε μόνοι σας.

Να κατεβαIνουν οι διακOπτες της ΔΕΗ στις 9 το βράδυ και ν’ ανεβαίνουν στις 7 το πρωί. Ενα απ' τα εναλλακτικά μέτρα που έχει η Κυβέρνηση στην φαρέτρα της για την αντιμετώπιση του ελλείμματος. Ενα άλλο. Να βγάζει δίσκο κάθε δεύτερη Κυριακή στις ανά την Ελλάδα εκκλησίες...

“Οι τρεις αυτEς λEξεις, ήτοι αίμα, παιδεία, πνεύμα, συνιστούν τρεις επάλληλους και ομόκεντρους κύκλους, από τους οποίους το αίμα, δήλαδη η βιολογική συγκρότηση, είναι ο στενός και εσωτερικός κύκλος που συνδέεται με τον ρατσισμό, η παιδεία είναι ο αμέσως ευρύτερος που χαρακτηρίζεται κυρίως από τον πολιτισμό και το πνεύμα που είναι ο ευρύτατος και εξωτερικός κύκλος και βλέπει τα πράγματα με άλλη οπτική γωνία”. Μητροπολίτης Ναυπάκτου Βλάσιος (“Βήμα” 28.2.10).

Υστερα απO την ΑϊτH ο Εγκέλαδος χτύπησε τη Χιλή. Υπουλα και ξαφνικά. Οπως συνηθίζει να κάνει. Μυρμήγκια μπροστά του οι άνθρωποι, πώς να τον αντιμετωπίσουν!
ΡοδIκιο, ασκρολYμποι, σταφυλινάκοι, σειρίδες, προβατίνες, γαλατσίδες, σταμναγκάθι, τσώχοι, βρουβοβλάστακα, βατράχια, αχατζίκοι, λαγουδόχορτα, καυκαλίδες! Να 'σαι καλά, μάνα που μου 'μαθες να τα βρίσκω! Με αφορμή την ωραία εκδήλωση που έγινε με τον γεωπόνο Κώστα Οικονομάκη στο Δημαρχείο Νέας Κυδωνίας “Για ιδές περβόλι όμορφο!”.

Ο ΜιχαHλ Αγγελος εIχε φτιAξει έναν αριστουργηματικό πίνακα για κάποιον πλούσιο, αλλά και φιλάργυρο θαυμαστή του. Για να του τον στείλει του ζήτησε 70 δουκάτα. Ο φιλάργυρος του έστειλε μόνο 40. Ο καλλιτέχνης τότε του επέστρεψε το ποσό, δηλώνοντας τώρα ότι ήθελε 100 δουκάτα. Ο άλλος αναστενάζοντας έβγαλε 70 δουκάτα και του τα έστειλε. Οταν τα πήρε ο Μιχαήλ Αγγελος του απάντησε ότι ήθελε τώρα 140 δουκάτα, ούτε ένα λιγότερο. Τότε ο άνθρωπος εκείνος που καταλάβαινε από τέχνη και δεν ήθελε να χάσει τον πίνακα τού έστειλε τα 140 δουκάτα.

“Τα ωραία κορίτσια του Μαρτίου/ γεννιούνται αργά αργά τη νύχτα/ μέσ' απ' τη λάμψη των σωμάτων τους./ Υστερα γυμνώνουν την πόλη με τρυφερούς ανέμους/ χορεύοντας στις μυστικές πλατείες τον θαλασσινό καημό”. Το ποίημα “Τα ωραία κορίτσια του Μαρτίου” του Διονύση Καρατζά.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα Νέα (02.03. 10)

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Γράφει ο: ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr

Το μόνο του καύχημα









Μεταξύ των τεσσάρων επιστημόνων (ισάριθμων των τεσσάρων νομών της Κρήτης) που βραβεύτηκαν τις προάλλες (Κυριακή, 21 Φεβρουαρίου τ.ε.) από το Σύνδεσμο Κρητών Επιστημόνων, στην αίθουσα της Κρητκής Εστίας, στην Αθήνα, ήταν και ο συνεργάτης της εφημερίδας μας, γνωστός ανά το πανελλήνιο, ιδιαίτερα στην ευρύτερη δασκαλική οικογένεια, παιδαγωγός, ψυχολόγος και συγγραφέας, εκ Παϊδοχωρίου Αποκορώνου ορμώμενος, Δρ Νικόλαος Πετρουλάκης. Για πολλά πάμπολλα θα μπορούσε να καυχηθεί ο σοφός δάσκαλος, που συνεχίζει στα 89 του χρόνια να παραδίδει μαθήματα ήθους, αξιοπρέπειας και παιδαγωγικής ευθύνης, γενικότερα με τον όλο βίο και την όλη πολιτεία του και ειδικότερα με τα δημοσιεύματά του, σχετικά με τον αμπελώνα που φύτεψε και καλλιέργησε επί εβδομήντα περίπου χρόνια στον εκπαιδευτικό, κοινωνικό και επιστημονικό χώρο. Σε τίποτα απ' όλα αυτά, δεν αναφέρθηκε στην αντιφώνησή του, ωστόσο. Σε τίποτα πλην των μαθητών του, που σκορπισμένοι στην Ελλάδα και στο Εξωτερικό επιτέλεσαν και επιτελούν το ιερότερο των έργων, το λειτούργημα του δασκάλου. Στους σπουδαστές και στους μετεκπαιδευόμενους δασκάλους που είχε στις παιδαγωγικές ακαδημίες της Φλώρινας, του Ηρακλείου, της Ρόδου και των Ιωαννίνων, όπως και στο Μαράσλειο Διδασκαλείο (ένας εξ αυτών κι εγώ). Είκοσι ένας, λέει, απ' αυτούς λάμπρυναν ή και λαμπρύνουν τα Πανεπιστήμια ως καθηγητές. Μερικές εκτατοντάδες κατέλαβαν ή και κατέχουν ηγετικές θέσεις στην εκπαίδευση και χιλιάδες την διακόνησαν ή και την διακονούν στις επάλξεις της. "Τους μαθητές μου, όπως και τα βιολογικά μου παιδιά, περιβάλλω με την αγάπη μου, και καυχώμαι γι' αυτούς, το μόνο εξάλλου καύχημα που επιτρέπεται", είπε σχετικά. Εμείς να δεις πόσο σ' αγαπούμε και πόσο καυχώμαστε για σένα, Δάσκαλε!

Συνέγραψε και εξακολουθεί να συγγράφει...

Ο περί ου ο λόγος στην προηγούμενη εύφημη μνεία, Νικόλαος Πετρουλάκης που υπηρετεί την εκπαίδευση από το 1940 και έχει διατελέσει εκτός από δάσκαλος, καθηγητής, υποδιευθυντής, διευθυντής και γενικός διευθυντής Παιδαγωγικών Ακαδημιών, Αναπληρωτής Γενικός Διευθυντής του Μαρασλείου Διδασκαλείου, Προϊστάμενος Τμήματος Μελετών του Υπουργείου Παιδείας, Ανώτατος Εκπαιδευτικός Σύμβουλος, μέλος του Ανωτάτου Εκπαιδευτικού Συμβουλίου, Πρόεδρος του Κεντρικού Εκπαιδευτικού Συμβουλίου στο Υπουργείο Παιδείας, Επόπτης Παιδείας Ηπείρου και Ιονίων Νήσων και Ειδικός Σύμβουλος του ΚΕΜΕ, σημερινού Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, έχει μέχρι τώρα συγγράψει είκοσι πέντε (25) παιδαγωγικά, ψυχολογικά, ιστορικά, λαογραφικά και θεματολογικά βιβλία, περί τα 150 λήμματα στη Μεγάλη Παιδαγωγική Εγκυκλοπαίδεια και την Παιδαγωγική και Ψυχολογική Εγκυκλοπαίδεια, εκατοντάδα βιβλιοκριτικές παιδαγωγικών και ψυχολογικών βιβλίων και εκατοντάδες επιφυλίδες επί ιστορικών, παιδαγωγικών, ψυχολογικών και κοινωνικών θεμάτων σε εφημερίδες των Αθηνών και του τοπικού κρητικού Τύπου. Από τα βιβλία του το "Ψυχολογία της Προσαρμογής" σημείωσε δώδεκα εκδόσεις και το "Προγράμματα, Εκπαιδευτικοί Στόχοι, Μεθοδολογία", εφτά. Αμφότερα χρησιμοποιεί και χρησιμοποιούνται ως συγγράματα παιδαγωγικών και ψυχολογικών σπουδών φοιτητών και εκπαιδευτικών. Τα περισσότερα βιβλία του έχουν εξαντληθεί παρά τις επανειλημμένες εκδόσεις των...
Αυτά τα ολίγα από το βιογραφικό του Νίκου Πετρουλάκη, μόνο σε ό,τι αφορά το κεφάλαιο συγγραφή.

Ο απόηχος της φωνής και η εικόνα του χαμόγελου

...Είναι ο απόηχος της φωνής και η εικόνα του χαμόγελου του Νίκου Πετρουλάκη, έτσι όπως έμειναν μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή, σ' ένα κλείσιμο των πετάλων του νου. Η εικόνα του χαμόγελου και ο απόηχος της φωνής του Δασκάλου σε ώρα διδασκαλίας. Πρόκειται ακριβώς για τη στιγμή-σταθμό που αρχίζει η γνωριμία μου με τον Νίκο Πετρουλάκη. Και πρόκειται, βέβαια, για τη στιγμή σταθμό, που αφού κόψει τον χρόνο στα πριν και στα μετά, τον σπρώχνει μπροστά και πίσω για να συναντήσει άλλες στιγμές απαραίτητες για την ολοκλήρωση της γνωριμίας.
Είναι ένα αθηναϊκό απόγευμα του 1979, πρώτες Οκτωβρίου, στο Μαράσλειο Διδασκαλείο Αθηνών και ο Νίκος Πετρουλάκης βρίσκεται στην έδρα και παραδίδει στους μετεκπαιδευόμενους δασκάλους εκείνης της σειράς το πρώτο μάθημα από τα "Διδακτικά προβλήματα". Έχει φύγει ήδη δύο χρόνια απ' την υπηρεσία ύστερα από τριάντα εφτά συναπτά έτη υπηρεσίας στην Παιδεία με τον βαθμό του Ειδικού Συμβούλου του ΚΕΜΕ και δεν μπορεί να συνηθίσει με τίποτα στην ιδέα ότι θ' αφήσει την έδρα.
Ο Δάσκαλος, έχοντας μόνιμο το χαμόγελο στο πρόσωπό του, μιλά απαλά σχεδόν βελούδινα, κι εγώ δεν μπορώ να εξηγήσω ακόμα, γιατί ο απόηχος εκείνης της φωνής μου φερε στο μυαλό κελαήδημα ποταμίδας, ούτε γιατί το χαμόγελο εκείνο με παρέπεμψε στην ιδέα ενός ολόγιομου φεγγαριού. Μπορώ όμως να θυμηθώ τη μαγεία της σιωπής που βασίλευε στην αίθουσα. Όπως και την ευωδία της, που έτσι όπως έβγαινε απ' τ' ανοιχτό παράθυρο, επέβαλε τη σιωπή σε δύο σπουργίτια που ήταν καθισμένα από ώρα σε μια μοναχική ξεχασμένη γριά λεύκα...
(Απόσπασμα ομιλίας του γράφοντος που έγινε στις 13 Μαΐου 1994, σε τιμητική εκδήλωση για τον Νίκο Πετρουλάκη από τον Σύλλογο Δασκάλων και Νηπιαγωγών του Νομού μας.)

Περί ελληνικής γλώσσας

Ψάχνοντας στο Διαδίκτυο, ύστερα από το άρθρο του Παρασκευά Περράκη ("Χ.Ν.", 23.2.10) που δημοσιεύθηκε σαν απάντηση σε απόσπασμα κειμένου με τίτλο "Για να δείτε τι σημαίνει ελληνική γλώσσα", που εστάλη από φίλη αναγνώστρια και φιλοξενήθηκε στη στήλη (22.2.10) κατέληξα στο συμπέρασμα ότι όντως πρόκειται περί μύθου. Θύματά του, εκτός της Ελληνικής Πρεσβείας στις ΗΠΑ και πολλών ΜΜΕ, σύμφωνα με την "Βικιπαίδεια" και ο πρώην υπουργός Παιδείας Ευριπίδης Στυλιανίδης που τον αναπαρήγαγε σε ομιλία του προ διετίας. (27.1.08)...
Βεβαίως η ελληνική γλώσσα δεν έχει ανάγκη από μύθους, αυτό δα έλειπε, για να αποδειχθεί η αξία της και η ομορφιά της.