ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο:
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr

Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ, 29 Μαΐου 1453, ώρα 8 το πρωί, η Πόλις εάλω! Ο τελευταίος των βυζαντινών αυτοκρατόρων, ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, είχε σκοτωθεί, πολεμώντας όρθιος στην Πύλη του Ρωμανού. Μάταιος ο αγώνας των τελευταίων υπερασπιστών, που ήταν Κρητικοί, σε κάποιο προμαχώνα. Τα τουρκικά στρατεύματα περιέτρεχαν ήδη ανά τας οδούς και τα ρύμας της Βασιλεύουσας σφάζοντας και λεηλατώντας. Ο σουλτάνος των Τούρκων, ο νεαρός Μωάμεθ, καβάλα στ' άλογό του όδευε για την Αγία Σοφία. Ωστόσο ο καβγάς των ενωτικών και των ανθενωτικών σε επίπεδο λαού καλά κρατούσε. Και οι συζητήσεις περί του φύλου των αγγέλων επίσης…

ΠΡΙΝ απ' την όποια εξωτερική άλωση έχει προηγηθεί η εσωτερική άλωση, μου είπε χθες ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος. Ύστερα από μια μεγάλη κουβέντα για το "δόγμα" που είχε επικρατήσει στην ψυχορραγούσα πάλαι ποτέ κραταιά αυτοκρατορία. Για το περίφημο "καλύτερα τούρκικο φέσι παρά παπική τιάρα".

ΑΠΟ ΔΩ ο γκρεμνός, απο κεί το ρέμα! Από δω το τούρκικο φέσι από κει η παπική τιάρα. Ποιος ο γκρεμνός και ποιο το ρέμα; Και ποιος ο τρίτος δρόμος; Ερωτήματα και για το σήμερα. Και για το αύριο…

ΜΕ ΤΙΣ σκέψεις αυτές επιστροφή στα καθ' ημάς. Στην σημερινή τρέχουσα καυτή, τι καυτή, ζεματιστή καθημερινότητα. Στις μίζες της Ζίμενς. Στον βάλτο του Βατοπαι(ε)δίου. Στις επιταγές της Τρόικας. Στο γενικό πολιτικό μπάχαλο. Στον κατακερματισμό του κοινωνικού ιστού. Στα αναγκαία, με ερωτηματικό, πλην όμως άδικα, με πολλά θαυμαστικά αγανάκτησης, επιβληθέντα μέτρα. Στις συνέπειές τους. Στον Μαντέλη και στη Μαντέλη…

ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΩΣ στον Ανδρέα Λοβέρδο που προσπάθησε απεγνωσμένα να βάλει το γκολ της τιμής στο γήπεδο του… Ασφαλιστικού. Άλλο να χάνεις με μηδέν - δέκα (0-10) κι άλλο με ένα-δέκα (1-10). Πολύ σπουδαίο να πετυχαίνεις γκολ σε βάρος της Τρόικας!

ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΟΤΑΤΑ στις διάφορες εξεταστικές. Ίσα ισα για να γράψω τη σχετική μαντινάδα που μου έστειλε, μέσω κινητού, όπως πάντα ο μαντιναδολόγος της στήλης, ο Ηλίας ο Σταματάκης. Αυτές οι εξεταστικές, ε ρε δουλειά που κάνουν/ σκαλίζουν και τον ύπνο τους όλο και κάποιοι χάνουν!

ΟΥΔΕΝ έτερον επ' αυτών, για να το πούμε στην καθαρεύουσα. Ουδέν έτερον και για μύρια άλλα που έχουν έστω και σαν απλές αναφορές δικαίωμα μιας "πεταχτής" εμφάνισης. Ούτως ή άλλως ο όποιος χώρος έμεινε ίσα ίσα θα χωρέσει το ιστορικό ανέκδοτο και τους καθιερωμένους "πεταχτούς" στίχους που απαιτεί η ημέρα!

ΕΝΑΣ καλόγερος είχε ψαρέψει σ' ένα ποτάμι ψάρια και τα τηγάνιζε. Τη στιγμή εκείνη ακούστηκε από ένα πουλί το μήνυμα ότι η Πόλη έπεσε στους Τούρκους. Ο καλόγερος ταράχθηκε και τα μισοτηγανισμένα ψάρια πήδησαν από το τηγάνι κι έπεσαν στο ποτάμι. Εκεί ζουν αιώνες τώρα και περιμένουν πότε θα φύγουν οι Τούρκοι για να ξαναβγούν και να συνεχίσει ο καλόγερος το τηγάνισμά τους.

“Θεέ μου και τώρα τι/ Που 'χε με χίλιους να παλέψει/ χώρια με τη μοναξιά του/ ποιός αυτός που 'ξερε/ μ' ενα λόγο του να δώσει/ ολάκερη τη γης να ξεδιψάσει τι/ Που όλα του τα 'χαν πάρει/ Και τα πέδιλά του τα σταυροδετά/ και το τρικράνι του το μυτερό/ και το τοιχίο που κουβαλούσε κάθε απομεσήμερο/ να κρατάει τα γκέμια ενάντια στον καιρό/ σαν ζόρικο και πηδηχτό βαρκάκι”…
Από το ποίημα του Οδυσσέα Ελύτη “Θάνατος και Ανάστασις του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου”

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα Νέα(29.05.10)