ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

AΡΧΙΜΗΝΙΑ κι αρχιχρονιά, ψηλή μου δεντρολιβανιά/κι αρχή καλός μας χρόνος/εκκλησιά με τ' άγιο θρόνος... Λίαν πρωί έπιασαν δουλειά και σήμερα, παραμονή Πρωτοχρονιάς, οι καλαντριστάδες. Κόντρα στα όποια μνημόνια και στα όποια μνημόσυνα. Οι ευχές (και ευχετήρια τραγούδια είναι εκτός όλων των άλλων τα κάλαντρα) δεν μπαίνουν, βλέπετε, σε ανεργία.

ΠΟΛΥ πένθιμες οι φετινές γιορτές· μου θυμίζουν κατοχή, μου είπε προχθές φίλη τακτική αναγνώστρια της στήλης, μεταξύ άλλων, σε τηλεφώνημά της. Μακάρι να είσαι η μόνη που κάνεις αυτή τη διαπίστωση, κυρία Ευαγγελία!

ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ - Νέες ελπίδες για την Αυτοδιοίκηση από αύριο! Καμία αντίρρηση για τον χθεσινό πρωτοσέλιδο τίτλο, κύριε διευθυντά! Να τον συνοδεύσω, ωστόσο, με μια ευχή. Να μην αποδειχθούν στην πράξη οι νέες ελπίδες, φρούδες!

Η ΕΛΠΙΔΑ πεθαίνει τελευταία. Να το διορθώσω. Ποτέ δεν πεθαίνει, η ελπίδα. Δεν πρέπει να πεθαίνει. Δεν υπάρχει τέλος πριν από το τέλος. Για όλους και για όλα.

'ΤΟΝ ΑΡΧΟΝΤΑ τριών δει μεμνήσθαι: Πρώτον μεν ότι ανθρώπων άρχει, δεύτερον ότι κατά νόμους άρχει και τρίτον ουκ αεί άρχει'. Το πρώτο πράγμα που θα έκανα αν ήμουν για μια μέρα δήμαρχος σε οποιονδήποτε Δήμο, θα ήταν να αναρτούσα μια καλαίσθητη επιγραφή πίσω απ' το γραφείο μου με τα παραπάνω λόγια του αρχαίου ποιητή Αγάθωνα. Και σαν δείγμα των προθέσεών μου και σαν παρακαταθήκη στον κανονικό δήμαρχο.

ΑΝ ΗΣΑΣΤΑΝ δήμαρχος Χανίων για μια ημέρα, τι θα αλλάζατε; Το ερώτημα αυτό ετέθη λίγες μέρες πριν απ’ τις εκλογές της 7ης Νοεμβρίου απ' τον και επί των αυτοδιοικητικών ειδικό δημοσιογράφο της εφημερίδας μας, Γιώργο Γεωργακάκη, σε 9 συνεργάτες της, μεταξύ των οποίων και σ' εμένα. Το παραπάνω 'πεταχτό' είναι, στο περίπου, ένα μέρος απ' την απάντησή μου (βλ. 'Χ.Ν.' 3 - 11 - 2010).

'ΠΑΝΤΑ ΒΡΙΣΚΩ καταφύγιο στα φιλόξενα γραφεία του αγαπημένου μου φίλου Γιάννη Γαρεδάκη, στα 'Χανιώτικα νέα'. Ετσι για να θυμηθώ πώς είναι η μυρωδιά της εφημερίδας. Επειδή οι πραγματικές εφημερίδες βρίσκονται πια στην περιφέρεια κι όχι στη μητρόπολη της παρακμής'. Αυτά, μεταξύ των άλλων, έγραψε στο ιστολόγιό του (www.styx.gr) τις προάλλες (27 - 12 - 2010) σε ένα ιδιαίτερα αισθαντικό κείμενό του ο και πολύ γνωστός στους αναγνώστες των 'πεταχτών' διακεκριμένος δημοσιογράφος Κώστας Μπετινάκης. Σ' ευχαριστώ πολύ, επ' ευκαιρία, για τη συχνά - πυκνά αναδημοσίευση των 'πεταχτών' μου στο 'Στυξ', Κώστα! Μεγάλη μου τιμή!

ΚΑΙ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ τοίχου, εκτός από ημερολόγιο γραφείου, οι '24 ποιητικές φωνές από τα Χανιά', που κυκλοφόρησαν οι εκδόσεις 'Κεδρισός' του Κώστα Νταντινάκη. Μια απ' τις φωνές κι αυτή του αξέχαστου Βασίλη Ζαχαράκη, με την οποία η στήλη αποχαιρετά το 2010!

ΚΑΠΟΙΟΣ ρώτησε τον Αρίστιππο τι κέρδος είχε από τη φιλοσοφία. Ο Αρίστιππος του απάντησε: 'Χάρη στη φιλοσοφία συναναστρέφομαι χωρίς να φοβάμαι όλους τους ανθρώπους'.

'Η ασάφεια των σχέσεων/εξουδετερώνει τα τεκμήρια του οράματος./Το όραμα είναι πολλαπλό/με λείες επιφάνειες/όπου το φως παίρνει μια άλλη υπόσταση./Ομως καμιά υπόσταση/δεν μπορεί να ξεκαθαρίσει/την ασάφεια των σχέσεων'.
Το ποίημα 'Ατιτλο' του Βασίλη Ζαχαράκη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

'ΕΑΝ ΕΠΕΙΤΑ από 112 έτη (από τον Διεθνή Οικονομικό Ελεγχο του 1898) επιστρέφουμε στον 19ο αιώνα, στον οποίο δεν υπήρχε Ευρωζώνη, αλλά μόνον ιμπεριαλισμός, τότε κάποιο πρόβλημα σοβεί στο Ευρωσύστημα'. Κώστας Βεργόπουλος, 'Μνημόνιο η υποθήκευση της Ελλάδας'.

'ΚΑΤΙ ΣΑΠΙΟ υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας', για να θυμηθούμε τη γνωστή φράση απ’ τον 'Αμλετ' του Σαίξπηρ. 'Κάποιο πρόβλημα σοβεί στο Ευρωσύστημα'. Κατά τα άλλα 'όλα βαίνουν καλώς εναντίον μας', για να χρησιμοποιήσω τον τίτλο ενός βιβλίου του Γιώργου Σκαρμπαδώνη.

'ΝΑ ΕΙΝΑΙ η χρονιά που θα ’ρθει το ίδιο κακή όπως κι αυτήν που φεύγει! Εγώ μόνο ρεαλιστικές ευχές κάνω', το υστερόγραφό του. Απ’ τ’ ολότελα, καλή κι η Παναγιώταινα.

ΤΟ ΔΥΟ χιλιάδες έντεκα καλώς να μας ορίσει/ το Δου Νου Του τα δανεικά εύχομαι να χαρίσει. Πάω πάσο αν γίνει αυτό που λέει στη μια απ’ τις δύο μαντινάδες που μου έστειλε προχθές, μέσω κινητού, όπως πάντα, ο μαντιναδολόγος μας ο Ηλίας ο Σταματάκης.

ΤΟ ΔΥΟ χιλιάδες έντεκα να ’ναι καλλιά του δέκα/ και κάθε άντρας μοναχός να βρει κι αυτός γυναίκα! Η άλλη μαντινάδα που έστειλε με την ίδια... αποστολή ο Ηλίας. Ουδέν σχόλιο σ’ αυτήν.

Ο ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΣ οργανισμός έχει μέχρι τώρα μιλήσει πληθωρικά, δυσανάλογα προς τα όσα έχει πράξει, αφού πάντοτε τα λόγια είναι πιο εύκολα και πιο ανώδυνα. Κάτι που ένα αναρχικό σύνθημα απέδιδε με τη σχετική ωμότητα: 'Ή πράξτε ή σκάστε'. π. Βασίλειος Θερμός: 'Μην πιάνουμε τις λέξεις με γυμνά χέρια' (εφ. 'Χριστιανική' 9.12.10).

ΑΘΩΟΣ ΤΕΛΙΚΑ για όλες τις υποθέσεις, τις οποίες εκατηγορείτο, ο Απόστολος Βαβύλης. Κάποιες απ’ τις εφημερίδες το έγραψαν, κάποιες όχι. Απ’ τα κανάλια πάντως δεν άκουσα κάτι σχετικό. Σιγή ιχθύος!

ΕΝΑ ΛΙΤΡΟ λάδι για ένα λίτρο αμόλυβδη βενζίνη. Δεν σφάξανε! Η απάντηση του βενζινοπώλη, του όποιου βενζινοπώλη, στον οποίο κάνει αυτήν την πρόταση!

ΕΙΔΕΣ Η ΔΕΗ; Σιγά που θα έμενε έξω απ’ τον χορό των αυξήσεων. Σιγά μην κρατούσε χαρακτήρα..!

ΣΙΓΑ - ΣΙΓΑ ολοκληρώνονται, αν δεν ολοκληρώθηκαν κιόλας οι ορκωμοσίες των νέων Περιφερειακών και Δημοτικών Αρχών. Από την 1η Ιανουαρίου αρχίζει η δουλειά! Βγαίνει το κουστούμι και μπαίνει η φόρμα εργασίας. Ετσι πρέπει, τουλάχιστον, να γίνει.

ΚΑΙ ΝΑ ’ΧΕΙΣ εκτός απ’ το γράψιμο της στήλης και την έγνοια για τις ελιές. Οχι πως συμφέρει το μάζωμά τους αλλά όσο να ’ναι σε πειράζει να μείνουν αμάζωχτες!

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ένας Αθηναίος γεωργός, ο Λεύκωνας, με τ’ όνομα, για να ξεγελάσει τους 'τελώνες', ώστε να πληρώνει λιγότερο φόρο, επεχείρησε να βάλει στην Αθήνα έναν γάιδαρο φορτωμένο με κοφίνια μέσα στα οποία είχε κρύψει ασκιά γεμάτα μέλι, που είχαν πάνω - πάνω κριθάρι. Ο τελώνης που ανακάλυψε την απάτη, όταν σε κάποια στιγμή έπεσε ο γάιδαρος είπε: 'Αλλα μεν Λεύκωνος όνος φέρει άλλα δε Λεύκων'.

'Ω ρόδια εσείς σκληρά, μισανοιγμένα/ (:στην περίσσεια υποκύψατε των σπόρων), / μέτωπα υπέρτατα θαρρώ ότι βλέπω/απ’ τις ανακαλύψεις των σκασμένα./ Αν οι ήλιοι, που τους έχετε υποστεί,/ ω ρόδια από τη νύσταν ανοιγμένα/ τα ρουμπινένια εκάμαν να τριχτούν,/ από έπαρση αργασμένα, φράγματά σας,/ κι αν ο ξερός χρυσός του φλοιού,/ γιατί μια δύναμη το ζήτησε, σε πέτρες/ από χυμό κόκκινες σκάζει,/ το φωτεινό σκάσιμο τούτο να ρεμβάζει/ κάνει κάποια ψυχή που κάποτε είχα/ τη μυστικήν αρχιτεκτονική της'.
Το ποίημα 'Τα ρόδια' του Πωλ Βαλερύ (Μετάφραση Αρης Δικταίος)

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα(30.12.10)

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ…

Γράφει ο
NΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΥ. KΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
Το πρόσημο
Σ του καφενείου του βοερού το μέσα μέρος/ σκυμμένος στο τραπέζι κάθετ’ ένας γέρος·/ με μιαν εφημερίδα εμπρός του, χωρίς συντροφιά./
Και μες στων άθλιων γηρατειών την καταφρόνεια/ σκέπτεται πόσο λίγο χάρηκε τα χρόνια/ που είχε και δύναμι και λόγο κ’ εμορφιά./
Ξέρει που γέρασε πολύ· το νοιώθει, το κυττάζει./ Κ’ εν τούτοις ο καιρός που ήταν νέος μοιάζει/ σαν χθες. Τι διάστημα μικρό, τι διάστημα μικρό./ Και συλλογιέται η Φρόνησις πώς τον εγέλα·/ και πώς την εμπιστεύονταν πάντα -τι τρέλλα!-/ την ψεύτρα που έλεγε· «Αύριο. Εχεις πολύν καιρό.»/
Θυμάται ορμές που βάσταγε· και πόση/ χαρά θυσίαζε. Την άμυαλή του γνώσι/ κάθ’ ευκαιρία χαμένη τώρα την εμπαίζει./ ...Μα απ’ το πολύ να σκέπτεται και να θυμάται/ ο γέρος εζαλίσθηκε. Κι αποκοιμάται/ στου καφενείου ακουμπισμένος το τραπέζι./
'Ο γέρος' το ποίημα του Κωνσταντίνου Καβάφη αντί εισαγωγής για το τελευταίο κείμενο μιας χρονιάς που φεύγει...
Δίχως ακόμη και τώρα να γνωρίζω ποια δύναμη μ’ ώθησε να το πράξω έτσι ακριβώς, ώστε να υπάρξει αυτό ως αποχαιρετισμός εν έτει 2010...
Κι όμως μέσα από αυτό -κι όσο το διαβάζω ρίχνοντάς του κλεφτές ματιές πότε στις πρώτες αράδες του και πότε στις τελευταίες- νιώθω το συναίσθημα που τις περισσότερες χρονιές κάθε τέτοιες ημέρες νιώθουμε πολλοί από εμάς...
Παραμένουμε μετέωροι ανάμεσα στο 'πίσω' που αφήνουμε, στο εμπρός που θα ’ρθει, μετέωροι στες σκέψεις (στες και δεν είναι ορθογραφικό λάθος), στα όποια συναισθήματα νιώσαμε και στα όσα θα νιώσουμε· ένα είδος προσμονής συγχρόνως και γνώσης ότι πράγματα θα συμβούν καλά και άσχημα...
Μετέωροι σε αυτά που θα μπορούσαμε να έχουμε πράξει αλλά δεν το κάναμε και τώρα μετανιωμένοι αυτά συλλογιζόμαστε...
Κάπως έτσι μένω κι εγώ μετέωρος ανάμεσα στο ’10 και το ’11, το παλιό(!) και το νέον...
...Μετέωρος σε αυτά που βλέπεις εδώ γραμμένα και σε πολλά άλλα που δεν χωρούν στη στήλη! Σκέφτομαι όλα εκείνα που αξίζουν να θυμάμαι· έρχονται ένα - ένα, δίχως φασαρία, δίχως σπρωξίματα...
Σκέφτομαι όλα τα όμορφα, τα άσχημα... Κανένα δεν αξίζει της απόρριψής μου τελικά!
Ο,τι συνέβη ήταν να συμβεί. Καλώς ήρθε!
Τέτοιες ημέρες που συνηθίζεται να γίνονται απολογισμοί για τα όσα συνέβησαν στις ζωές του καθενός, εγώ κάνω τον δικό μου έστω κι αν ποτέ δεν μ’ άρεσαν οι απολογισμοί, ούτε οι υπολογισμοί...
Ποτέ δεν κοίταζα, δε μ’ ένοιαζε το πρόσημο!

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ λιγοστέψανε οφέτος τα λεφτά μας/ όμως τα χρόνια μας πολλά είναι απ’ την καρδιά μας. Βροχή οι μαντινάδες που μου έρχονται μέσω κινητού επί τη λήξει του 2010 και επί τη ενάρξει του 2011. Μια απ’ αυτές και η παραπάνω. Να ’σαι καλά, Αντώνη Αποστολάκη! Ας μην τα βάφουμε συνέχεια όλα μαύρα.Είπαμε!

ΤΟ ΜΕΛΙ κι αν εξίνισε και είναι αγγουρίδα/ άσε τη νέα τη χρονιά να φέξει μια ολπίδα./ Κι αν είναι ανεφαλιάρικο το φετινό πεσκέσι/ στο ζόρε απάνω βάνομε στραβά - στραβά το φέσι./ Χριστόγεννα κι Αρχιχρονιά ζήσης αντιλαψίδες/ για τον καθένα να γενούν ατζυμπραγές ολπίδες. Τα τρία τελευταία δίστιχα της ρίμας που μου έστειλε, μέσω Διαδικτύου, 'Στου Μνημονίου την εποχή ευκές καλαναρχούμε' ο τίτλος της, ο φίλος δάσκαλος, ποιητής και μαντιναδολόγος Κωστής Λαγουδιανάκης. Στο ίδιο μήκος κύματος και αυτός!

ΤΟΝ ΚΟΛΥΜΠΗΤΗ να μην τον χαίρεσαι όντε κολυμπά, όσο καλά κι αν φαίνεται πως κολυμπά, παρά άμα τελειώνει το κολύμπι του! Για τις πανηγυρικές ορκωμοσίες των νέων δημοτικών αρχόντων άρχισα να λέω χθες στον φίλο μου τον γερω - δάσκαλο στους κολυμπητές μού το γύρισε αυτός.

ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ 200 οι βουλευτές! Και γιατί να γίνουν 200; Αμ πόσοι να γίνουν; Να γίνουν 150! Και γιατί να γίνουν 150; Αμ πόσοι να γίνουν; Να γίνουν 100! Και γιατί να γίνουν 100; Αμ πόσοι να γίνουν; Να γίνουν 50! Και γιατί να γίνουν 50; Αμ πόσοι να γίνουν; Να μην έχουμε βουλευτές! Πολλά επικίνδυνο ενίοτε, όταν παραπροχωρήσει το παιχνίδι της... κολοκυθιάς νομίζω...

'ΤΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ σας είναι ιαπωνικό. Η πίτσα σας είναι ιταλική. Η μπύρα σας είναι γερμανική. Το κρασί σας είναι ισπανικό. Η δημοκρατία σας είναι ελληνική. Ο καφές σας είναι βραζιλιάνικος. Το τσάι σας είναι κινεζικό. Το ρολόι σας είναι ελβετικό. Η μόδα σας είναι γαλλική. Το πουκάμισό σας είναι ινδικό. Τα παπούτσια σας είναι ταϊλανδικά. Το ραδιόφωνό σας είναι κορεατικό. Η βότκα σας είναι ρωσική. Κι έπειτα παραπονιέστε ότι ο γείτονάς σας είναι μετανάστης;' Απ’ τα καλύτερα, αγνώστου πατρός που κυκλοφορούνται ευρύτατα στο Διαδίκτυο.

ΟΥΤΕ Η Μπαρτσελόνα του Μέσι δεν παίζει όπως έπαιξε την περασμένη Πέμπτη 23 Δεκεμβρίου εναντίον της Λάρισας για το Κύπελλο η ΑΕΚΑΡΑ. Εχει να το κάνει ο γείτονάς μου ο Μήτσος. Τη σημαία, ωστόσο, με τον Δικέφαλο Αετό δεν την έβγαλε στην ταράτσα. Εχει καεί τόσες φορές στον χυλό που φυσά και το γιαούρτι.

ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ της πένας (σπουδαίος συγγραφέας) ο και συνεργάτης της εφημερίδας μας Ασηγωνιώτης Σήφης Ιωαν. Πετράκης, καπετάνιος του.. πενακιού (σκιτσογράφος γαρ) ο αδελφός του ο Χρήστος. Τελευταία ένωσαν. γι’ άλλη μια φορά. τις δυνάμεις τους κι έβγαλαν ακόμα ένα βιβλίο το 'Ορεινές μαδαρίτικες αθιβολές τσ’ ασηγωνιώτικης ρίζας'. Σ’ ευχαριστώ Σήφη, για τον ορεινό μαδαρίτικο, ασηγωνιώτικο, χαιρετισμό σου! Πάντα άξιοι!

ΚΑΠΟΙΟΣ ρώτησε μια φορά τον Σωκράτη πώς μπορούσε να γίνει πλούσιος. Ο Σωκράτης του απάντησε: 'Είναι πολύ απλό, αν γίνεις φτωχός στις επιθυμίες'.

'Ζηλεύω που δίνεσαι σε όλους τους άλλους/ με την καθημερινή σου φορεσιά./ Τη συνηθισμένη./ Εμένα με δέχεσαι μόνο με τις γιορτινές σου/ γιρλάντες Χριστούγεννα - Πάσχα/ έτσι για να με κάνεις να νιώθω/ περπατώντας στους δρόμους σου/ αιώνια ξένη'.
Το β’ απ’ τα 'Τρία ποιήματα για τα Χανιά' της Ελένης Μαρινάκη

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα Νέα(28.12.10)

ΠΟΙΗΣΗ

Παίζοντας με τις συλλαβές

Το 'ρο' της ρογδιάς μου
ανυπόμονα έκοψα
και στο πο των ποδιών σου
ταπεινά το απέθεσα
τον πόρο της σσκέψης σου
αναζητώντας.

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΝΑ ΜΗΝ ξεχνούμε τον λόγο τον Ποιητή. Μέσα μας γίνεται η Γέννηση! Χαρούμενα Χριστούγεννα!

ΣΤΗΝ ΚΑΙΝΗ Διαθήκη δεν αναφέρεται ποιο μήνα ή μέρα γεννήθηκε ο Χριστός. Έτσι τον πρώτο καιρό, τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες οι Χριστιανοί γιόρταζαν τη γέννηση του Χριστού μαζί με τη βάφτισή του στις 6 του Γενάρη.
Μόλις το 354, όπως αναφέρει στο βιβλίο της «Λαογραφικό Ημερολόγιο», η Αικατερίνη Τσοτάκου – Καρβέλη και μετά από πολλές συζητήσεις και αντιρρήσεις, ορίστηκε στη Ρώμη σαν μέρα γιορτής της γέννησης η 25η Δεκεμβρίου και σιγά - σιγά καθιερώθηκε και στην Ανατολή.

ΗΜΕΡΑ ΧΑΡΑΣ ήταν η 25η Δεκεμβρίου για τους Ρωμαίους που γιόρταζαν τη γέννηση του Περσικού θεού Μίθρα του «αήττητου θεού ήλιου». Μια ημέρα που την είχαν συνδυάσει με τη χειμερινή τροπή του ήλιου, που εκεί γύρω αρχίζει να κερδίζει έδαφος. Ε, λοιπόν, αυτή τη μέρα διάλεξαν οι πατέρες της Εκκλησίας σαν ημέρα γέννησης του Χριστού. Του ήλιου της Δικαιοσύνης που ήρθε να διώξει τα σκοτάδια της ειδωλολατρίας και να πλημμυρίσει με το φως της αγάπης και της ελπίδας τις ψυχές των ανθρώπων.

'ΕΑΝ ΤΟ ΠΑΣΧΑ είναι η λαμπροτάτη του Χριστιανισμού εορτή, τα Χριστούγεννα βεβαίως είναι η γλυκυτάτη και συγκινητικοτάτη και διά τούτο ανέκαθεν εθεωρήθη ως οικογενειακή κατ' εξοχήν εορτή', γράφει ο Άγιος των Νεοελληνικών Γραμμάτων, ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, σε άρθρο του στην εφ. «Εφημερίς», στις 25 Δεκεμβρίου 1887. Και παραμένει «λαμπροτάτη», «γλυκυτάτη» και «κατ' εξοχήν οικογενειακή», ακόμα και εν έτει 2010, για την ελληνική οικογένεια. Όχι βέβαια στον βαθμό που ήταν κάποτε, ωστόσο, παραμένει!

ΓΙΑ ΤΑ ΗΘΗ και έθιμα αλλά και για τις δοξασίες των Χριστουγέννων θα μπορούσε, βέβαια, κανείς να γράψει τα μύρια όσα. Για τους καλικάντζαρους, για παράδειγμα, που άλλοι τους φαντάζονταν «σαν τους ανθρώπους, ωστόσο, μαύρους, άσκημους και πολύ ψηλούς», άλλοι «κουτσούς, στραβούς, μονόματους, μονοπόδαρους και κουτούς» και άλλοι μαυριδερούς με κόκκινα μάτια, τράγινα πόδια, με χέρια σαν της μαϊμούς και με τριχωτό σώμα». Κι αν οργιάζει (οργίαζε) η λαϊκή φαντασία με την περίπτωσή τους!

ΔΕΝ ΘΑ ΜΕΙΝΩ, ωστόσο, ούτε στους καλικαντζάρους και σε άλλες δοξασίες ούτε σε ήθη και έθιμα όπως λογάριαζα όταν άρχιζα. Και γιατί ο χώρος της στήλης πάει να εξαντληθεί και θέλω εκτός απ' το ποίημα στο τέλος να χωρέσει ένα ακόμα Παπαδιαμάντειο απόσπασμα:

'ΟΤΑΝ ΕΦΘΑΣΑΝ εις το Κάστρον και εισήλθον εις τον ναόν του Χριστού, τόσον θάλπος εθώπευσε την ψυχήν των, ώστε, αν και ήσαν κατάκοποι και ενύσταζον τινές αυτών, ησθάνθησαν τόσον την χαράν του να ζώσι και να έχωσι φθάσει αισίως εις το τέρμα της πορείας των, εις τον ναόν του Κυρίου, ώστε τους έφυγε πάσα νύστα και πάσα κόπωσις» (Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης 'Στο Χριστό στο Κάστρο').

'Μέσα μας γίνεται η Γέννηση/ Έξω στέκει το σχήμα της./ Μας φανερώνεται./ Εδώ που στήσαμε τη φάτνη,/ Εδώ που κρεμάσανε το άστρο,/ Είναι σα μια μεγάλη πέτρα/ Πέτρα υψηλή, μετέωρη./ Ένα πυκνό σημείο αιωνιότητας/ [...]'.
Από το ποίημα του Γιώργου Θέμελη 'Φάτνη'.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.

Χανιώτικα νέα(25.12 10)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΚΑΛΗΜΕΡΑ αρχόντισσες και άρχοντες και Καλό Δωδεκαήμερο να περάσετε (περάσουμε)! Γνωστές σαν Δωδεκαήμερο ή Δωδεκάμερο, για ν? αρχίσουμε με τη Λαογραφία σήμερα, είναι οι 12 μέρες απ? την παραμονή των Χριστουγέννων στις 24 του Δεκέμβρη μέχρι τα Θεοφάνια στις 6 του Γενάρη. Σ? αυτό το διάστημα γιορτάζουμε, ως γνωστό, τρεις μεγάλες γιορτές: Τη γέννηση του Χριστού, τον Αϊ - Βασίλη και τη Βάφτιση του Χριστού. Για να κάνουμε και Θρησκευτικά της Πρώτης Δημοτικού!
ΚΑΙ ΞΑΝΑ καλήν ημέρα αρχόντισσες και άρχοντες! Κι αν είναι ορισμός σας/ τα 'πεταχτά' τα σημερινά/ να πω στ? αρχοντικό σας! Το ξέρω ότι σας τα ?παν κι άλλοι κι αν δεν σας τα ?παν θα σας τα πουν ή και σας τα ?παν και θα σας τα πουν τα κάλαντρα. Είναι μέρα των καλαντρολόγων σήμερα, όπως μέρες των καλαντρολόγων είναι και η παραμονή της Πρωτοχρονιάς και η παραμονή των Θεοφανίων. Ενα είδος κάλαντρα, τέσσερις φορές την εβδομάδα, είναι και τα 'πεταχτά' δεν νομίζετε;
ΕΠΙΜΕΝΩ ΝΑ λέω 'κάλαντρα' κι όχι 'κάλαντα' είδατε. Δεν το ?κανα μόνο γιατί έτσι το ?μαθα αλλά και γιατί μ? αρέσει ν? ακούω το 'ρ' να κουδουνίζει ανάμεσα στο 'τ' και στο 'α'. Το ?χω ξαναγράψει και σε άλλη ευκαιρία αυτό. Πάμε παρακάτω.
ΑΘΗΝΑ σκουπιδότοπος της χώρας μας καμάρι! Για να αλλάξω εντελώς τον στίχο του Κωστή Παλαμά: 'Αθήνα διαμαντόπετρα της γης το δαχτυλίδι'. Με την έννοια ότι ένα από τα χριστουγεννιάτικα έθιμα της πρωτεύουσας είναι και οι σωροί των σκουπιδιών που κάνουν την εμφάνισή τους κάθε χρόνο αυτές τις μέρες. Πρόταση φίλου που ζει στο 'κλεινόν άστυ': Να τους φωταγωγήσει (τους σωρούς) η απερχόμενη Δημοτική Αρχή σαν να είναι χριστουγεννιάτικα δέντρα!
Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ της ανάπτυξης, την ανάπτυξη, ανάπτυξη! Κι αν την κλίνουν και την ξανακλίνουν τούτη τη λέξη οι πολιτικοί μας και όχι μόνο! Αμάν πια. Ούτε καραμέλα να ήταν!
ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ρουσφέτια στις μετατάξεις! Οχι 7 αλλά και 777.777 φορές να το πούνε οι καθ? ύλην αρμόδιοι υπουργοί ουδείς θα το πιστέψει. Σε τα μας τώρα, σε τα μας... Κι αν έχουνε δει τα ματάκια μας κι αν έχουνε ακούσει τ? αυτάκια μας κι αν έχουν μυριστεί οι... ρινούλες μας!
ΧΑΛΑΡΑ, χριστουγεννιάτικα ξεκίνησα σήμερα και χαλαρά χριστουγεννιάτικα σκεφτόμουνα να το πάω, ωστόσο στην πορεία δεν μου βγήκε. Ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία φορά που άλλα λογαριάζω να κνισαρίσει η κνισάρα κι άλλα κνισαρίζει στο τέλος...
'ΑΠΕΛΑΣΕΙΣ Ονείρων', είναι ο τίτλος της νέας (της 16ης!) ποιητικής συλλογής που μόλις κυκλοφορήθηκε, του φίλου δασκάλου-ποιητή (ιδιαίτερα γνωστού στους αναγνώστες της στήλης) Κώστα Καλαπανίδα. Πολλά και από αυτά τα 89 ποιήματά του θα φιλοξενηθούν στη θέση του τελευταίου 'πεταχτού'. Αρχής γενομένης από σήμερα!
ΕΝΑΣ ΜΑΘΗΤΗΣ ρώτησε τον δάσκαλο Νιαν - Σεν. 'Πού θα βρίσκεσαι σε εκατό χρόνια;' Ο δάσκαλος απάντησε 'Θα είμαι ένα βόδι κοντά σ? ένα ποτάμι'. Ο μαθητής του ζήτησε να τον ακολουθήσει και ο δάσκαλος του είπε: 'Με μεγάλη μου χαρά, αν έχεις ένα μεγάλο δεμάτι χόρτα μαζί σου'.
'Δεν ξέρω πώς, αλλ- ανάγκη πάσα/ κάντε την επιτέλους να μιλήσει: / Γιατί ενεδρεύει πίσω από τις ενοχές;/ Γιατί πιέζει αφόρητα τη λήθη;/ Από πού χρηματίζεται; Πού τρώει ψωμί;/ Σε ποια αθανασία τυλίγει κεροδεσιά;/ Σε ποια, τελοσπάντων, νερά καθρεφτίζεται;'.
Το ποίημα 'Η ελπίδα' του Κώστα Καλαπανίδα
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

ΠΟΙΗΣΗ

ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΓΙΑΤΙ…
Την αναπνοή των φιλήσυχων ανθρώπων
Δεν ξέρω γιατί απόψε συλλογίζομαι…
Των λίγων που συνειδητά επέλεξαν την ησυχία
Και των πολλών που εκβιαστικά την δέχτηκαν.
Μεγενθύνοντας τους ήχους των
Επισημαίνω εύκολα τις διαφορές .
Των λίγων μοιάζει με την κούφια μπαλωτιά
Σκουριασμένης καραμπίνας
Που’ριξε κάποιος φιγουρατζής σε γάμο
Και των πολλών με τη σφυριχτή φωνίτσα
Ενός φυλακισμένου κότσυφα πριν ξεψυχήσει.
Την αναπνοή των φιλήσυχων ανθρώπων
Δεν ξέρω γιατί απόψε συλλογίζομαι…

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

'ΦΤΑΙΝΕ πολλοί, φταίω κι εγώ που ζούγκλα ο κόσμος μοιάζει/ γιατί βουβός στο άδικο στέκω και κάνω χάζι'. Μέσω... Βρυξελλών έφτασε και σ’ εμένα τούτη η μαντινάδα. Την βρήκα γραμμένη τις προάλλες στο 'φατσοβιβλίο', στη σελίδα του φίλου μου του Τάκη Αλεβαντή που ζει, όντας ανώτερος υπάλληλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εκεί, κι είπα να σας την μεταφέρω. Του την είπε, λέει, η γυναίκα του που είναι απ’ την Αρχοντική Ρεθύμνης.

ΤΟΝ ΤΙΤΛΟ του βιβλίου του Αντώνη Σαμαράκη, 'Ζητείται ελπίς', χρησιμοποίησα την περασμένη Παρασκευή στο πρώτο 'πεταχτό' της Στήλης. 'Εδώ που φτάσαμε, θα χρειαστεί να χρησιμοποιήσουμε και άλλους τίτλους βιβλίων του Αντώνη Σαμαράκη: 'Το λάθος', 'Η ζούγκλα', 'Το Διαβατήριο', 'Αρνούμαι'... όλα επίκαιρα, γράφει σε σχόλιό της στη σελίδα μου στο 'φέισμπουκ' η φίλη Σοφία Χατζή. Διαφωνεί κανένας;

ΤΗΝ ΙΔΙΑ μέρα στον ίδιο χώρο η φίλη Φώφη Waltez - Κυρλίδου που μένει μόνιμα στην Ελβετία, γράφει ότι πήγε στο κομμωτήριο και της έκαναν σκόντο επειδή είναι... Ελληνίδα. 'Καλύτερα να ήμασταν καλά κι ας πλήρωνα ολόκληρη τη λυπητερή', σχολιάζει.

ΑΝ ΕΜΕΙΣ δεν γράψουμε ιστορία, η ιστορία θα μας διαγράψει. Παραλλαγή του αλλάζουμε ή βουλιάζουμε που έλεγε πάλι ο Πρωθυπουργός προεκλογικά. Το be or not to be? Η επόμενη ατάκα.

ΕΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ευγενεστέρα συγγένεια και επαφή μεταξύ των ανθρωπίνων πνευμάτων, είναι εκείνη, καθ’ ην η σοφία του ενός μεταδίδεται εις το έτερον, καθ’ ην το εν εργάζεται και εξαντλείται, όπως καταστήση το άλλο ακμαιότερον και σοφώτερον, χάριν κοινού σκοπού και κοινής πατρίδος' Πολύβιος Δημητρακόπουλος ('Η Χρυσή Διαθήκη').

ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ πρέπει να έχει λόγο η Διοικούσα Εκκλησία για την σημερινή κρίση που περνά η χώρα μας. Λόγο παρηγοριάς όμως κι όχι λόγο καταγγελίας. Λόγο Ειρηναίου, λόγο Αναστάσιου, λόγο Ιερώνυμου. Και όχι λόγο Άνθιμου και των συν αυτώ! Σαφής, σαφέστατος ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος.

Ο ΓΙΑΝΝΗΣ Ρίτσος ήτανε του τόπου μας καμάρι/ η ποίησή του θάμπωνε ήλιο μα και φεγγάρι. Με αφορμή τα εγκαίνια της Έκθεσης 30 πορτρέτων του Γιάννη Ρίτσου που έγινε προχθές και που θα διαρκέσει μέχρι και τις 30 Ιανουαρίου 2011. Και σε ρόλο πολιτιστικού ρεπόρτερ ο μαντιναδολόγος μας ο Ηλίας ο Σταματάκης.

Ο ΡΟΜΕΛ και ο Ρωμύλος βύζαξαν μια λύκαινα και έχτισαν τη Ρώμη. Το άλλο παιδί ήταν άσχημο, κακότροπο και οξύμωρο. Ίδιος και απαράδεκτος! Τρία ακόμα μαργαριτάρια στη θέση του ιστορικού ανέκδοτου από κείμενα μαθητών σε διάφορες εξετάσεις απ’ αυτά που μου έστειλε ο και τακτικός αναγνώστης της στήλης γνωστός δημοσιογράφος, τ. γεν. γραμματέας της ΕΣΗΕΑ Κώστας Μπετινάκης. Τρία ακόμα έμειναν, Κώστα!

'[...] Στο διάολο όλοι σας -είπε-/ δεν έχω ανάγκη κανενός. Εγώ σηκώνω/ τη μεγάλη ανεμόσκαλα. Τη στήνω στο δέντρο,/ όχι καθόλου για να κόψω καρπούς, μονάχα για ν’ ανέβω,/ κι έτσι, κρυμμένος στα πυκνά φυλλώματα, ξέρω/ πως έχει μείνει κάπου εκεί στην άδεια μου θέση/ ένα σεμνό πουλί να τραγουδάει ακούραστα/ το αθάνατο τραγούδι της θνητότητάς μας'.
Από το ποίημα 'Κατευόδιο' του Γιάννη Ρίτσου.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Ταξιδεύοντας με τους Ελληνες ποιητές

'Ταξιδεύοντας με τους Ελληνες ποιητές' ο τίτλος του Ημερολογίου 2011 που έβγαλαν από τις πρώτες του Δεκέμβρη στο λιακωτό της δημοσιότητας οι μαθητές και οι δάσκαλοι του 9ου Δημ. Σχ. Χανίων. Για να ’χουμε να πορευόμαστε μήνα τον μήνα όλη τη χρονιά, τη δύσκολη χρονιά που ακολουθεί. Ανοίγω παρένθεση. Χρησιμοποιώ το πρώτο πληθυντικό πρόσωπο ('να ’χουμε'... γράφω) γιατί το εν λόγω ιδιαίτερα επιμελημένο Ημερολόγιο, που είναι έργο του 'Εμείς' του 9ου, δεν απευθύνεται μόνο στη δική του κοινότητα, αλλά σε όλους μας. Κλείνω την παρένθεση. Με οδηγό τους στίχους των μεγάλων πατριαρχών της ελληνικής ποίησης, του Διονυσίου Σολωμού, του Κωνσταντίνου Καβάφη, του Γιώργου Σεφέρη, του Γιάννη Ρίτσου και του Οδυσσέα Ελύτη αλλά και δύο σύγχρονων δημιουργών της παιδικής λογοτεχνίας που έχουν διακριθεί και στην ποίηση, της Μάρως Λοΐζου και της Ευδοκίας Σκορδαλά - Κακατσάκη. Και με παρέα τις πανέμορφες 12+1 ζωγραφιές που εμπνεύστηκαν τα παιδιά από τους στίχους των ποιητών. Και βεβαίως τις φωτογραφίες των παιδιών ανά τμήμα. Κάποιος έχει γράψει ότι τα ποιήματα είναι παιδιά! Συμπληρώνω. Και τα παιδιά ποιήματα!

'Τα χελιδόνια' επιστρέφουν...

Πολλοί σπουδαίοι νεοέλληνες ποιητές έγραψαν ποιήματα για παιδιά, κάτι που δεν είναι καθ’ όλου εύκολο, κανένας όμως δεν έγραψε διαχρονικά τόσο καλά ποιήματα όσο ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου. Ποιος απ’ τους παλαιότερους των άνω των 50 ετών και όχι μόνο, δεν θυμάται, για παράδειγμα, 'Το τσιριτρό', που μας λέει ότι 'σε μια ρώγα από σταφύλι/ έπεσαν οχτώ σπουργίτες/ και τρωγόπιναν οι φίλοι' για να... μεθύσουν στο τέλος 'κι ολημέρα/ πάνε δώθε, πάνε πέρα/ τραγουδώντας στον αέρα:/ Τσίρι-τίρι τσιριτρό,/ τσιριτρί, τσιριτρό!'. Ποιος δεν θα ’θελε ν’ απαγγείλει ξανά και να τραγουδήσει πάλι, τον πεύκο, τον καημένο, τον γεροβοσκό, του σκύλου την ουρά, τους βαθρακούς, την κοπέλα Μαριγώ, τους πέντε ποντικούς, τον παπαγάλο... Ποιος δεν θα ’θελε να γνωρίσουν και τα παιδιά του ή και, προπάντων, τα εγγόνια του αυτά τα ποιήματα!
Ε, λοιπόν, 'Τα χελιδόνια', τα ποιήματα που έγραψε πριν από 90 χρόνια ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου μόλις επανεκδόθηκαν απ’ τις εκδόσεις 'Πάσσαρη' και ήδη βρίσκονται στα βιβλιοπωλεία. 'Τα χελιδόνια' γραφει ο και καλός μου φίλος δάσκαλος - ποιητής Κώστας Καλαπανίδας, που είχε την επιμέλεια της επανέκδοσης, 'που η αγάπη μου ξαναφέρνει στο φως της αγάπης σας, ύστερα από 90 χρόνια αφάνειας, μπορεί να αποτελέσει για μαθητές, γονιούς και δασκάλους μια ευνοϊκή τύχη για μόρφωση, καλλιέργεια και μύηση στον επεξεργασμένο, απλό, ποιητικό λόγο, δηλ. παιδεία'. Και βέβαια 'ένα δώρο επανασύνδεσης των παιδιών με τον ποιητή τους'. Όλων των παιδιών από 1 μέχρι 101 ετών, Κώστα!
Σημείωση: Ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου υπήρξε εκ των πρωτεργατών του Εκπαιδευτικού Ομίλου και συνέβαλε καθοριστικά στον αναπροσανατολισμό της παιδείας μας που επεχείρησε ο Ελευθέριος Βενιζέλος με τα βιβλία του 'Το αλφαβητάρι με τον ήλιο' και 'Τα ψηλά βουνά'. Τα ποιήματά του για παιδιά 'Τα χελιδόνια', που μελοποιήθηκαν από τον Γεώργιο Λαμπελέτ εκδόθηκαν το 1920. Η επανέκδοσή τους μπορεί να θεωρηθεί και σαν αφιέρωμα στη μνήμη του για τα 70 χρόνια από τον θάνατό του (1940).

Γκολ εναντίον της φτώχειας

Και ένα και δύο και τρία και τριάντα και τριάντα χιλιάδες γκολ εναντίον της φτώχειας! Τόσα όσοι και οι θεατές που παρακολούθησαν το βράδυ της περασμένης Τρίτης, 14 Δεκεμβρίου, τον αγώνα μεταξύ επιλέκτων του Ολυμπιακού Πειραιώς και φίλων δύο θρύλων του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, του Ζιντάν και του Ρονάλντο, στο στάδιο 'Γεώργιος Καραϊσκάκης'. Δεν θα το υποστηρίξω αυτό, μη συνυπογράφοντας τον σχετικό τίτλο της εφ. 'Τα Νέα' (15.12.10) '30.000 γκολ εναντίον της φτώχειας'. Είναι υπερβολικός. Χώρια του ό,τι κάποιοι ανεγκέφαλοι βρήκαν την ευκαιρία να βγάλουν και πάλι τα απωθημένα τους. Τον τρόπο πώς μπορούμε να πετυχαίνουμε, παίζοντας στο γήπεδο της καθημερινότητας, γκολ εναντίον της φτώχειας, ωστόσο, ο Ζιντάν και ο Ρονάλντο μας τον έμαθαν. Ένα και σημαντικό το κρατούμενο αυτό! Ούτε κεφαλάκι καρφίτσας στην οροσειρά των Ιμαλαΐων τα ευρώ που μαζεύτηκαν για τους σεισμοπαθείς της Αϊτής, ωστόσο. Καθόλου όμως λίγο ότι οι Έλληνες φίλαθλοι, βασικά αυτοί του Ολυμπιακού, στρατεύτηκαν σ’ αυτήν την προσπάθεια, αγνοώντας το κρύο και την ταλαιπωρία και βάζοντας το χέρι στην τσέπη. 'Αρχίσαμε πριν από 8 χρόνια στην Ελβετία κι έχουμε κάνει πολλά παιχνίδια για τον συγκεκριμένο σκοπό', είπε στη συνέντευξη πριν απ’ τον αγώνα ο πρώην αρχηγός της Εθνικής Ομάδας της Γαλλίας. Και συνέχισε 'θέλουμε να ευχαριστήσουμε τους Έλληνες, ξέρουμε ότι είναι φιλάνθρωποι. Όλοι ξέρουμε ότι περνούν δύσκολες στιγμές με την οικονομική τους κρίση, όμως χαιρόμαστε που θα έρθουν στο γήπεδο'! Και όντως πήγαν!

ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΙΟΛΑΟ

Οι δικές μας σαίτες
Είναι από χώμα.
Μόλις ξεφύγουν απ’ το τόξο μας
Πέφτουν στη γη.
Έτσι οι στυμφαλίδες όρνιθες
Λυμαίνονται τους αγρούς της σκέψης μας,
Κατατρώγουν τις σάρκες μας,
Λεηλατούν τα όνειρά μας.
Περνούμε τις μέρες μας
Περιμένοντας τον Ηρακλή,
Που δεν λεει να ξεκουνήσει
Απ’ τη Λέρνη.
Ξέχασε να πάρει μαζί του τον Ιόλαο
Και η Ύδρα έφτασε να ‘ χει
Εννιακόσια ενενήντα εννιά κεφάλια.
-Ιόλαε,αδερφέ μας!
Τρέξε στη λίμνη Λέρνη,
Για να κάψεις τα κεφάλια του θηρίου.
Μα ο Ιόλαος
Τρίβεται στα φουστάνια της μάνας του
Και δεν λέει να ξεκουνήσει.
-Άφησε τα φουστάνια της μάνας σου!
Γίνε άντρας, επιτέλους!
Ο Ηρακλής σε περιμένει, Ιόλαε!
Δεν αντέχουμε άλλο
Τις στυμφαλίδες όρνιθες…

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ! Καλές γιορτές! Οι ευχές δίνουν και παίρνουν. Στους δρόμους και στις εναπομείνασες βιτρίνες τα κάθε λογής λαμπιόνια τις λένε και τις ξαναλένε με τον δικό τους τρόπο. Σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Σαν να πηγαίνουν όλα μια χαρά.

ΜΙΑ ΧΑΡΑ και δύο τρομάρες! Ο,τι πρέπει είναι για την ελληνική οικονομία η έκφραση αυτή, κατά τον φίλο μου τον γερω - δάσκαλο. Πού ξέρεις! Μπορεί να φύγουν οι τρομάρες και να μείνει μόνο η χαρά!

Η ΔΥΣΤΥΧΙΑ του να είσαι Ελληνας. Γάντι πάει αυτός ο τίτλος του βιβλίου που έγραψε ο Νίκος Δήμου τη δεκαετία του 1970 και γνώρισε από τότε αλλεπάλληλες εκδόσεις, στη σημερινή ελληνική πραγματικότητα. Αν μάλιστα χρησιμοποιηθεί η λέξη 'Ελληνας' σαν επίθετο και μπει δίπλα της η λέξη 'άνεργος' μπορούμε να μιλάμε για την απόλυτη δυστυχία.

Η ΔΥΣΤΥΧΙΑ του να είσαι βουλευτής, τη σήμερον ημέρα! Το ξέρω ότι μπορεί και να μη συμφωνήσετε με την πρώτη και σπεύδω να διευκρινίσω, ότι το σκέφτηκα σε αντιδιαστολή με τον τίτλο: Η ευτυχία του να είσαι δήμαρχος!

ΚΡΑΜΕΡ εναντίον Κράμερ. Ο υιός Κράμερ εναντίον του πατρός Κράμερ! Ωραίο έργο! Περίπου, όπως αυτό που παίζεται τώρα: 'ΠΑΣΟΚ, εναντίον ΠΑΣΟΚ'.

ΕΦΤΑΣΕ ο καιρός, καλέ μου, που πέφτουν οι ελιές... Κι εμένα τι με νοιάζει; σκέφτηκε. Ούτε για να πληρώσει τα εργατικά δεν φτάνει το λάδι. Αν πουληθεί...

ΤΟΥ ΕΙΠΑΜΕ του καιρού να βρέξει. Δεκτόν! Του είπαμε και να χιονίσει. Δεκτόν. Δεν του είπαμε, όμως, να ξεχάσει να σταματήσει. Κι όχι τίποτε άλλο, αλλά λίγα τα ξύλα που έχουμε οφέτος για την παρασιά! Λίγα και από συκιά...

ΗΡΘΑΝ στην άγρια νύχτα, μέσα στη δαρτή βροχή και μετέφεραν τη μητέρα του στο Νοσοκομείο. Το 'ευχαριστώ' του, ωστόσο, ένα 'ευχαριστώ' που βγήκε από τα βάθη της καρδιάς του, έμεινε μετέωρο. Κάναμε απλώς τη δουλειά μας, του είπαν κι οι δύο μ’ ένα στόμα. Δόξα τω Θεώ! Υπάρχουν κι άλλοι που κάνουν τη δουλειά τους, όπως η γιατρός του Κέντρου Υγείας Βάμου Ειρήνη Αντωνακάκη και ο οδηγός του ασθενοφόρου - μεταφορέας Μανόλης Αναστασάκης.

ΜΑΡΙΑ ΔΑΣΚΑΛΑΚΗ, συγγραφέα, Ηράκλειο: Και διά της στήλης κατάπολλα ευχαριστώ για το βιβλίο σου 'Το μυστικό της Ασπασίας', που μου έστειλες! Το καταχάρηκα. Είναι για μένα πολύ σπουδαίο που μια νέα κοπελιά, μόλις 28 χρονών, γράφει τέτοιας ποιότητας βιβλία, όπως αυτό που κυκλοφορήθηκε πριν από δύο χρόνια και όπως το επίσης μυθιστόρημά σου για παιδιά (βραβείο Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς) 'Μυστική Αποστολή: Το μυστήριο του καμένου δάσους' (εκδόσεις 'Μίνωας') που θα κυκλοφορηθεί τον προσεχή Ιανουάριο.

Ο ΡΩΜΑΙΟΣ πολιτικός Κάτων ο Πρεσβύτερος δεν έχανε ευκαιρία να στηλιτεύει στις ομιλίες του τους κατοίκους της Ρώμης για υπερβολική χλιδή και μεγάλες σπατάλες. Οταν είδε ότι οι ομιλίες του δεν έφερναν κανένα αποτέλεσμα είπε: 'Είναι πολύ δύσκολο να σε ακούσει το στομάχι που δεν έχει αυτιά'.

'Μέρες χαράς/ και τα ξάρτια των καραβιών στολίστηκαν/ με πολύχρωμα γιορταστικά φωτάκια/ Κι είναι σαν να μη γνώρισαν ποτέ κακούς καιρούς/ σαν να μην ανταμώθηκαν με την οργή τ’ ανέμου'.
Το ποίημα της Μαρινέλλας Βλαχάκη 'Χριστούγεννα'

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΕΛΠΙΣ! Για να χρησιμοποιήσω τον τίτλο ενός διηγήματος του Αντώνη Σαμαράκη. Ζητείται ελπίς για την Ελλάδα σαν χώρα γενικά και ζητείται ελπίς για τους Ελληνες, τους περισσότερους Ελληνες, τον καθένα χωριστά, ειδικά. Υπάρχει ελπίς; Υπάρχει φως στην άκρη του τούνελ;

ΠΑΝΤΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ελπίδα! Πάντα υπάρχει φως στην άκρη του οποιουδήποτε τούνελ! Αυτήν την απάντηση μου έδωσε προχθές, την ημέρα της μεγάλης απεργίας των εργαζομένων, ο φίλος μου ο γερω - δάσκαλος. Ο,τι χειρότερο να σταυρώνουμε τα χέρια και να περιμένουμε τον 'αγά' να μας σφάξει για ν’ αγιάσουμε τάχα, συμπλήρωσε.

ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ πάλι βγήκανε, γιατ’ άλλο δεν τους μένει/ οι Ελληνες ταλαίπωροι και χιλιοπροδομένοι. Αυτό δα έλειπε! Να μη γράψει μαντινάδα για την προχθεσινή απεργία ο μαντιναδολόγος της στήλης μας, ο Ηλίας ο Σταματάκης.

ΔΙΑΦΩΝΩ μ’ αυτά που λες αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμα που έχεις να τα λες. Ψιλά γράμματα, αυτά που έχει πει ο Βολταίρος, για ορισμένους. Προπάντων για εκείνους (μόνο θερμόαιμοι;) που προπηλάκισαν και τραυμάτισαν τον πρώην υπουργό Κωστή Χατζηδάκη.

ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΥΚΑΙΡΙΑ δέρνουν το σομάρι, γιατί δεν μπορούν να δείρουν τον γάιδαρο κάποιοι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ή μου φαίνεται; Τι τραβά κι αυτός ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου σαν υπουργός Οικονομικών και δεν το μαρτυρά!

ΑΛΛΗ ΜΙΑ πύρρεια νίκη της Κυβέρνησης την περασμένη Τρίτη το βράδυ. Ναι μεν υπερψηφίστηκε η τρίτη πράξη του αναθεωρημένου μνημονίου, κάτω από έντονες αντιδράσεις και μια διαγραφή, όμως. Χώρια τις απεργίες και τις διαδηλώσεις που όσο πάει και θα πλησιαίνουν...

ΟΤΑΝ ΑΝΕΒΑΙΝΕΙ η ζήτηση ανεβαίνουν και οι τιμές, ενώ όταν πέφτει η ζήτηση πέφτουν και οι τιμές. Η μια όψη. Η άλλη: Οταν ανεβαίνουν οι τιμές πέφτει η ζήτηση, ενώ όταν πέφτουν οι τιμές ανεβαίνει η ζήτηση. Καλά όλα αυτά τα μαθήματα Οικονομίας, Γιώργο! Με το λάδι που δεν πουλιέται, πες μου τι γίνεται...


'ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ για ένα σπονδυλωτό ποίημα, με έντονα κοινωνικοπολιτικό περιεχόμενο, του οποίου κάθε επιμέρους τμήμα διατηρεί τον αυτοτελή του χαρακτήρα', γράφει για το νέο βιβλίο - ποίημα 'Πατρίδα των καιρών' του δημοσιογράφου Γιώργου Δουατζή (το τρίτο βιβλίο του αυτή τη χρονιά), ο και καλός φίλος πρώην γενικός γραμματέας της ΕΣΗΕΑ, Κώστας Μπετινάκης, στην ιστοσελίδα του (www.styx.gr). 'Ενα έργο εγερτήριο της ευαισθησίας μας, της κοινωνικής μας συνείδησης και αγάπης μας γι’ αυτόν τον τόπο', σημειώνει παρακάτω.

ΜΙΑ ΦΟΡΑ Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ της Μακεδονίας Αντίγονος Γονατάς όταν κατάλαβε ότι ο γιος του ήταν θρασύς και απολυταρχικός τον κάλεσε και του είπε: 'Βλέπω, γιε μου, ότι δεν κατάλαβες ότι η εξουσία, που έχουμε είναι μια τιμητική σκλαβιά'.

'Πώς σε κατάντησαν πατρίδα οι δημοκόποι/ πώς.../ σε αλωνίζουν οι προστάτες/ κι έγινες η περήφανη εσύ/ τώρα ζητιάνα των βαρβάρων/ που της στερήσανε το φως/ για να εισπράξουμε έστω αργά/ πως δεν υπάρχει πιο μεγάλη ενοχή/ από την ανοχή μας/ Α οι δημοκόποι πατρίδα πώς...'.
Απόσπασμα από το σπονδυλωτό ποίημα του Γιώργου Δουατζή
'Πατρίδα των καιρών'

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

ΠΟΙΗΣΗ

ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ

Αν δεν δώσετε εντολή
Να σταματήσει το μαγγανοπήγαδο
Θα ξεγυμνώσω την ποίηση
Από τα φανταχτερά φορέματα
Και θα την ντύσω με τις κραυγές
Που ενεδρεύουν στα νούφαρα!

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ…

Γράφει ο
NΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΥ. KΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
kak_nektar@yahoo.gr

Από το ημερολόγιο ενός 'homo - tv όπληκτους'
Και Μάστερ σεφ παρακολουθώ και Big Brother και X-Factor και - και... πολλά από αυτά τα -όπως κάποιοι διανοούμενοι αποκαλούν- σκουπιδομάνι, παρακολουθώ! Επιπλέον ενημερώνομαι πλήρως για όλες τις τηλεπερσόνες από τις εκπομπές τους όπου οι μεν συζητούν για τους δε και τούμπαλιν και παράπονο δεν έχω.
Ζω και ’γω στον όμορφο δικό τους κόσμο όπου το μόνο άσχημο είναι οι ύβρεις και οι προσβολές που ανταλάσσουν ο ένας για τις εκπομπές και τις πομπές των άλλων...
Και τάσσομαι συχνά - πυκνά με το δίκιο αυτού που στα μάτια μου φαντάζει ο ασθενέστερος αλλά -μεταξύ μας- μου ’χει τύχει κάποιες φορές να αλλάξω και τη γνώμη μου, έχοντας ακούσει από τις διάφορες μεσημεριανές εκπομπές το παρασκήνιο που υπάρχει το οποίο ευθυνόταν και παραπλανήθηκα!
Εκείνες τις ώρες συνειδητοποιώ ότι -ακόμα και μένα το γατόνι- με κοροϊδέψανε με τις συμπεριφορές τους κάποιοι από τους αγαπημένους μου ήρωες! Με μπερδέψανε τόσο πολύ, που μετά καθόμουν και έβριζα τον εαυτό μου πώς μπόρεσαν εκείνοι να με πιάσουν Κώτσο κι εγώ να μην πάρω χαμπάρι!
Δεν πτοούμαι, όμως... Καθόλου!
Ξανακάθομαι την επομένη μπροστά από την όμορφη οθόνη μου και παρακολουθώ όλα τα ριάλιτι με περισσότερη -τούτη τη φορά- προσοχή· μην τυχόν και με ξανακοροϊδέψουν αυτοί εμένα και προσπαθώ να εντρυφήσω όσο το δυνατόν περισσότερο στον δικό τους τρόπο σκέψης και να μπω περισσότερο στο πετσί του... 'homo- tv όπληκτους'!
Ετσι αποκαλώ εμένα και όλους τους άλλους όμοιούς μου που -θέλω να το εξομολογηθώ αγαπημένο μου ημερολόγιο- χαίρομαι όταν τους συναντώ και ανταλλάσσουμε τις 'εμπειρίες μας και τις απόψεις μας' για όσα συμβαίνουν στην ελληνική 'τιβοπραγματικότητα'!
Ολοι εμείς οι 'homo - tv όπληκτοι' συμφωνούμε ότι δεν έχουμε τίποτα καλύτερο να κάνουμε στη ζωή μας πέραν της καναπεδίτικης ζωής που μας έχει προσφερθεί από κάποιος σοφούς ανθρώπους και δόξα τω Θεώ ακόμα μας προσφέρεται σε οικονομικότερη -από κάθε τι άλλο που κυκλοφορεί στο εμπόριο - προσφορά...
Και τώρα θα σου πω και κάτι που συνέβη τις ημέρες της κακοκαιρίας και με άγχωσε κάπως...
Είχαμε διακοπή ρεύματος στο σπίτι και έσβησε η τηλεόρασούλα μου πάνω στο καλύτερο· ένα τρέιλερ από την αγαπημένη μου εκπομπή που θα παιζόταν την επόμενη το βράδυ. Μ’ έλουσε κρύος ιδρώτας, έτρεμαν τα πόδια μου και ένιωσα το απόλυτο κενό! Εμεινα άυπνος όλο το βράδυ και μόνο το ξημέρωμα ηρέμησα λίγο...
Τέλος πάντων... Η ουσία είναι ότι εμένα μου χάλασε όλη η διάθεση αλλά ποιος νοιάζεται;
Ποιος θα νοιαστεί;

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

Η Ε.Μ.Υ. το ’πε κι έγινε, βροχή και καταιγίδα/ και για χιονάκι μίλησε εις τα ψηλά το είδα! Ετοιμη την είχε φαίνεται ο Ηλίας ο Σταματάκης τη μαντινάδα. Με το που άρχισε το Σάββατο το μεσημέρι να πιάνει δουλειά ο χειμώνας και στην πόλη μας πάτησε 'αποστολή' στο κινητό του και μου την έστειλε.

Ο ΕΡΧΟΜΟΣ του χειμώνα η είδηση της προηγούμενης εβδομάδας και όχι ο ερχομός του πρωθυπουργού στο Ρέθυμνο και στο ΜΑΪΧ. Και γιατί ο χειμώνας ήρθε, εκεί που τον είχαμε ξεγραμμένο -και μάλιστα για να μείνει- ενώ ο πρωθυπουργός ήρθε, είδε ένα γεμάτο μεν στο ράφι δε, καλάθι της Κρήτης και απήλθε. Οψόμεθα.

ΤΑ ΠΑΝΤΑ όλα νομίζαμε ότι συνέβησαν την εβδομάδα που πέρασε. Νομίζαμε! Κούνια που μας κούναγε... Τα πάντα όλα αυτήν την εβδομάδα θα συμβούν. Αυτό θα λέμε μέχρι την επόμενη...

ΕΧΟΝΤΑΣ το μαχαίρι της τρόικας στο λαιμό της η κυβέρνηση πάει να φέρει τα πάνω - κάτω στις εργασιακές σχέσεις και να κατεδαφίσει τα πάντα. Σφάξε με αγά μου ν’ αγιάσω; Για πάρτη της μπορεί να το πει. Πολύ πάει να το πουν όμως και όλοι οι εργαζόμενοι. Αυτό δα έλειπε! Είναι και ζήτημα αξιοπρέπειας. Αλλος να φταίει κι άλλος να πληρώνει.

ΑΠΕΡΓΙΕΣ, στάσεις εργασίας, διαδηλώσεις... Την κρίση να την πληρώσουν αυτοί που τη δημιούργησαν! Χιλιοπροδομένε λαέ, που λέει και ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος σε κάθε ευκαρία.

ΚΑΤΑ Τ’ ΑΛΛΑ έρχονται Χριστούγεννα. Στους δρόμους της πόλης το... πανανθρώπινο μήνυμα 'Καταναλώστε' παίζει στη διαπασών. Από κεκτημένη ταχύτητα. Αν και τα κάθε λογής μεγάφωνα ξέρουν ότι το φετινό 'δώρο' είναι 'άδωρο'.

ΟΤΙ υπάρχει ανάγκη για νέο Ε.Σ.Υ., υπάρχει! Πρώτα απ’ όλα ανάγκη για την ύπαρξη του ΕΣΥ υπάρχει, ωστόσο. Οχι το ΕΓΩ του ο καθένας μας και ο κόσμος όλος...

ΜΗΝΥΜΑ αλληλεγγύης από τους καλλιτέχνες των Χανίων. Πρόσφεραν αφιλοκερδώς έργα τους για την έκθεση που διοργανώνεται στο Κοινωνικό Στέκι με σκοπό την ενίσχυση των Συσσιτίων της Σπλάντζιας. Για κανέναν μας δεν είναι δύσκολη η πορεία από το ΕΓΩ στο ΕΣΥ! Για κανένα μας. Μπορούμε να ανω-θρώσκουμε όλοι μας.

'ΜΗ πιστεύσης ποτέ, ότι η καρδία δεν έχει και ολίγον πνεύμα· το πνεύμα όμως είναι ανηλεές· δεν έχει ούτε ίχνος καρδίας'. Πολύβιος Δημητρακόπουλος ('Χρυσή Διαθήκη')

ΥΠΕΡ της μαθητιώσης, της σπουδάζουσας, της ανέργου και της εξαρτημένης νεολαίας του Κυρίου δεηθώμεν! Δεν με ενδιαφέρουν τα τυχόν λάθη. Κρατάω την ουσία. Οτι ένας νεαρός παπάς έχει τη σκέψη του εν ώρα Λειτουργίας στη νεολαία.

ΤΟ 1ο ΒΡΑΒΕΙΟ στο 6ο Πανελλήνιο Φεστιβάλ Ποίησης, στη Λάρισα για το ποίημά του 'November rain', πήρε ο Αντώνης Πυροβολάκης, που ζει και γράφει στην πόλη μας. Να ’ναι καλά η τακτική αναγνώστρια της εφημερίδας Σοφία Hester - Σειραδάκη που, αν και ζει στο εξωτερικό, με πληροφόρησε σχετικά. Οπως και για το ότι ο Αντώνης Πυροβολάκης έχει διακριθεί σε πολλούς και σημαντικούς ποιητικούς διαγωνισμούς μέχρι σήμερα. Και διά της στήλης ευχαριστίες!

ΚΑΠΟΤΕ ρώτησαν έναν σοφό Κινέζο τι είναι πιο ανθεκτικό, το σκληρό ή το μαλακό. Ο σοφός Κινέζος απάντησε: 'Σίγουρα το μαλακό. Απόδειξη η γλώσσα μου που εξακολουθεί να κάνει τη δουλειά της, ενώ δόντια δεν έχω καθόλου'.

'[...] Κοντά μου ήρθε ο βροχοποιός με τρυπημένες τις παλάμες/ και με των αστραπών τις ραγισματιές στο βλέμμα μού έδωσε τα αντικλείδια που/ ανοίγουνε χαμόγελα./ Συγγνώμη του ψιθύρισα, δεν έχω ιμάτια να μου τα διαμοιράσουν./ Θέλω μονάχα σα θα βγει το ουράνιο τόξο να μου μάθεις να μιλάω με τα χρώματα'.
Από το ποίημα 'November rain' του Αντώνη Πυροβολάκη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Κι αυτό κάτι είναι...

Χριστουγεννιάτικη Αγορά Αγάπης για τις ανάγκες της Εξωτερικής Ιεραποστολής της Ιεράς Μητρόπολης Κυδωνίας και Αποκορώνου από τον Σύλλογο Δασκάλων και Νηπιαγωγών του Νομού μας. Εορταγορά από τον Σύλλογο Εθελοντικής Προσφοράς και Στήριξης 'Ορίζοντας', για την ενίσχυση των παιδιών και ενηλίκων με νεοπλασματική νόσο. Χριστουγεννιάτικο παζάρι του Συλλόγου Γυναικών Καντάνου 'Η ΤΑΒΙΘΑ' για φιλανθρωπικούς σκοπούς. Χριστουγεννιάτικο παζάρι από το Δημοτικό Σχολείο Καλυβών για τα παιδιά της ΕΛΕΠΑΠ και 5 παιδάκια που έχασαν πρόσφατα τον πατέρα τους. Χριστουγεννιάτικο παζάρι από τους μαθητές του 1ου Γενικού Λυκείου Χανίων για φιλανθρωπικούς σκοπούς... Εορταγορές επί εορταγορών αυτές τις μέρες που πλησιάζουν τα Χριστούγεννα! Εντάξει, μ? αυτού του είδους τις εκδηλώσεις' ο κόσμος δε θ? αλλάξει/ οι σχέσεις των ανθρώπων δε θα καλυτερέψουν/ η εποχή της εκμετάλλευσης δε θα συντομευτεί', για να χρησιμοποιήσω στίχους του Μπέρτολτ Μπρεχτ από το ποίημα του 'Νυχτερινό Άσυλο' (μετάφραση Μάριου Πλωρίτη) που αναφέρεται σ? έναν άνθρωπο που στη γωνιά του 26ου Δρόμου του Μπρόντγουεϊ της Νέας Υόρκης, 'στέκει κάθε βράδυ τους μήνες του χειμώνα/ και τους άστεγους, που συνάζονται κει πέρα/ άσυλο για τη νύχτα βρίσκει, παρακαλώντας τους διαβάτες'. Ωστόσο, χάρις σ? αυτές τις εορταγορές σίγουρα κάποιοι συνάνθρωποί μας θα νιώσουν καλύτερα, θα αισθανθούν ότι κάποιοι τους νοιάζονται τέλος πάντων. Κι αυτό, χωρίς να είναι το παν, κάτι είναι! Όπως κάτι είναι, για να χρησιμοποιήσω πάλι στίχους του Μπρεχτ από το 'Νυχτερινό άσυλο' που: 'Μερικοί άνθρωποι έχουνε άσυλο για μια νύχτα/ δε θα τους δέρνει για μια νύχτα ο άνεμος/ το χιόνι που γι? αυτούς προοριζόταν,/ στο δρόμο θε να πέσει'.

Σαν τα πουλιά...

Σαν πουλιά πετούν και ταξιδεύουν, φωτίζουν αδιόρατα, ανεπαίσθητα, αμυδρά τον νου και την καρδιά μας, όπως τ? άστρα απ? το στερέωμα τη γη, οι στίχοι των ποιητών μας... Μ? αυτήν την επισήμανση, στο περίπου τα λόγια του, άρχισε τις προάλλες, την 1η του Δεκέμβρη, στον μικρό συμπαθητικό υπόγειο βιβλιοχώρο Τέχνης του βιβλιοπωλείου 'Το Βιβλίο' την παρουσίαση του Ημερολογίου 2011, '24 ποιητικές φωνές από τα Χανιά', ο και έχων την ευθύνη της ανθολόγησης και της έκδοσής του (εκδόσεις 'Κεδρισός') σκηνοθέτης Κώστας Νταντινάκης. Με ευχαριστίες στους 'εξαίσιους μάγους που έχουν καταγράψει, καταγράφουν και θα καταγράφουν όλα τα φωτεινά σημεία κι όλα τα σκοτεινά πρόσωπα της πόλης αλλά και της ύπαρξής μας, απαντώντας στο δικαιολογημένο ερώτημα του Χέλντερλιν, τι λόγο ύπαρξης έχουν οι ποιητές σε καιρούς μικρόψυχους', τελείωσε. Στους (στις): Μαρινέλλα Βλαχάκη, Γρηγόρη Γεωργουδάκη, Μιχάλη Γρηγοράκη, Βασίλη Ζαχαράκη, Βικτωρία Θεοδώρου, Σταύρο Καλαϊτζόγλου, Δημήτρη Κακαβελάκη, Λεωνίδα Κακάρογλου, Βαγγέλη Κακατσάκη, Άγγελο Καλοκαιρινό, Ιωσήφ Κουράκη, Κώστα Κουτσουρέλη, Μανώλη Λεφάκη, Γιώργη Μανουσάκη, Νίκο Μαραγκουδάκη, Δέσποινα Μαριανάκη - Κουτζόγλου, Μάρκο Μαριδάκη, Ελένη Μαριδάκη, Χρήστο Μαχαιρίδη, Πηνελόπη Ντουντουλάκη, Αιμιλία Παπαβασιλείου, Μαρία Πριπάκη, Ειρήνη Σπανουδάκη και Κώστα Χιωτάκη. Μα και μ? αναφορά σ? όλους τους άλλους, πιθανόν και καλύτερους από κάποιους που συμπεριελήφθηκαν, Χανιώτες ποιητές, τους οποίους όπως είπε, λόγω απουσίας του από τα Χανιά δεν τους γνώριζε. Ήταν πράγματι μια απρόσμενη ποιητική βραδιά (στα πρακτικά της οποίας προστέθηκε, ένα επιπλέον ποίημα του Αντώνη Χαρχαλάκη) μια ξεχωριστή βραδιά αληθινή μυσταγωγία. Ωσεί παρόντες σ? αυτήν με τους στίχους των οι Χανιώτες ποιητές που έφυγαν, οι περισσότεροι απ? αυτούς νωρίς, για το άλλο ημισφαίριο της ζωής: ο Μιχάλης Γρηγοράκης, ο Βασίλης Ζαχαράκης, ο Αντώνης Κατζουρός, ο Γιώργης Μανουσάκης, η Μαρία Πριπάκη και ο Κώστας Χιωτάκης. Ήταν και γι? αυτούς το δάσος των χειροκροτημάτων από τους παρόντες ποιητές και τους πολλούς φίλους της ποίησης, στο τέλος της εκδήλωσης. Και βέβαια για τον ιθύνοντα νου της και διευθύνοντα τα νήματά της, Κώστα Νταντινάκη και την εξαίρετη ηθοποιό Τατιάνα Τζιάκη που έβαλαν φτερά στους στίχους...

Τρέχει νερό στον... Κεδρισό!

Μεγάλη εντύπωση μου είχαν κάνει οι ποιητικές αναφορές - παρεμβάσεις στην εφημερίδα μας του Κώστα Νταντινάκη προεκλογικά με στίχους του Διονυσίου Σολωμού, του Βιτσέντζου Κορνάρου και της Βικτωρίας Θεοδώρου, όντας υποψήφιος με το ψηφοδέλτιο της Λαϊκής Συσπείρωσης. Του το έγραψα κιόλας 'Στα πεταχτά' με αφορμή το ποίημα 'Γαλάζια νιάτα' του Τσέχου ποιητή Ντάλιμπορ Πέσεκ που μου έστειλε για να συνοδεύσει τα 'χίλια ευχαριστώ' του για την 'άδεια' που του έδωσα να συμπεριλάβει στο ποιητικό ημερολόγιο που θα έβγαζε ο εκδοτικός του οίκος 'Κεδρισός' το ποίημά μου 'Τέλος;'. Λίγες μέρες μετά μου έστειλε το 'Πελαγινή' της Βικτωρίας Θεοδώρου και το 'Ελάσσονες τόνοι σε μείζονες κλίμακες στην ποίηση της Βικτωρίας Θεοδώρου' τα δύο βιβλία που έβγαλε ο 'Κεδρισός' του. Τον ήξερα μόνο ως σκηνοθέτη (έχω δει τα υπέροχα ντοκιμαντέρ του για τον Γιώργη Μανουσάκη και τη Βικτωρία Θεοδώρου) τώρα τον μάθαινα και ως εκδότη. Τελευταία (μετά την παρουσίαση του Ημερολογίου που αναφέρομαι στην προηγούμενη εύφημη μνεία) όπως μου έγραψε σε μήνυμα που μου έστειλε, μέσω Διαδικτύου, σχεδιάζει ένα τετράμηνο λογοτεχνικό και καλλιτεχνικό περιοδικό με τίτλο 'Κεδρισός' το πρώτο τεύχος του οποίου, 'κεκοσμημένο' με ξυλογραφίες του Ράλλη Κοψίδη, θα καλύπτει το α? τετράμηνο του 2011. 'Για να σχεδιάζω τέτοια πράγματα σε καιρούς τέτοιας κρίσης, πάει να πει πως είμαι ντιπ? τ? απατού μου', μου γράφει στο υστερόγραφο. Τέτοιας λογής ανθρώπους έχει ανάγκη ο τόπος μας, Κώστα! Καλή συνέχεια! Τρέχει νερό στον... Κεδρισό!

ΕΝΑ ΤΕΛΟΣ

Πέταξαν τα στεφάνια
των ηρώων μας στις λάσπες…
Έβαλαν τα φωτοστέφανα
Των αγίων μας στο βούρκο….
Δίχως ήρωες κι αγίους!
Με το θάνατο να ροκανίζει, με σίγουρη απόλαυση,
Τη μικρή ανησυχία
Της τελευταίας καληνυχτας μας.
Με τα όνειρα να δηλώνουν
Καθημερνές συνήθειες.
Διχως ήρωες κι αγίους! Γ
υμνοί κι ανυπεράσπιστοι
Στο ανηλέητο κατηγορώ της ιστορίας.
Με αδειανή τη φούχτα μας
Από ηρωισμό και αγιοσύνη…

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

'AΝ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ζει μέσα στην κριτική:/ Μαθαίνει να κατακρίνει/ Αν ένα παιδί ζει μέσα στην έχθρα:/ Μαθαίνει να καυγαδίζει/ Aν ένα παιδί ζει μέσα στην ειρωνία:/ Μαθαίνει να είναι ένοχο/ Αν ένα παιδί ζει μέσα στην κατανόηση:/ Μαθαίνει να είναι υπομονετικό/ Αν ένα παιδί ζει μέσα στον έπαινο:/ Μαθαίνει να εκτιμά/ Αν ένα παιδί ζει μέσα στη δικαιοσύνη:/ Μαθαίνει να είναι δίκαιο/ Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ασφάλεια:/ Μαθαίνει να πιστεύει/ Αν ένα παιδί ζει μέσα στην επιδοκιμασία:/ Μαθαίνει να έχει αυτοεκτίμηση/ Αν ένα παιδί ζει μέσα στην παραδοχή και φιλία:/ Μαθαίνει να βρίσκει την αγάπη μέσα στον κόσμο'.
(R. Russel)

ΚΑΛΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ, δεν λέω. Τι διαπιστώνουμε, όμως, όταν ένα παιδί ζει μέσα στην απόλυτη φτώχεια; Τι διαπιστώνουμε, όμως, όταν ένα παιδί κακοποιείται; Τι διαπιστώνουμε, όμως, όταν ένα παιδί στερείται την εκπαίδευση; Τι διαπιστώνουμε, όμως, όταν ένα παιδί εξαναγκάζεται να δουλεύει;

ΔΕΝ ΜΙΛΑΩ μόνο για το δικό μας παιδί. Για το κάθε παιδί ανεξαρτήτως χρώματος, φυλής, θρησκείας και εθνικότητας μιλάω. Τέτοια εντολή πήρα απ’ τον φίλο μου τον γερω - δάσκαλο. Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού σήμερα!

'ΕΓΩ, ΒΕΒΑΙΑ, είμαι κατά των μεμονωμένων ημερών και τους εντυπωσιακούς εορτασμούς τους, οι οποίοι παραπέμπουν σε λήθη τις υπόλοιπες μέρες του χρόνου', μου γράφει στη σελίδα μου στο φέισμπουκ, όπου βάζω κάθε μέρα τα 'Πεταχτά', στις 3 Δεκεμβρίου, η και τακτική αναγνώστρια και εθελόντρια Χρυσούλα Καζάκου, με αφορμή την Ημέρα για τα Ατομα με Ειδικές Ανάγκες. Υπάρχει κάποιος που να μην είναι κατά στη θεωρία; Γιατί στην πράξη...

'ΑΣ ΑΝΑΨΟΥΜΕ το κεράκι μας σήμερα κι ας φροντίσουμε να φωτίζει και τις 365 μέρες του χρόνου. Σήμερα περισσεύει. Θ’ ανάψουν πολλά και θα σβήσουν τα περισσότερα'. Το σχόλιο που έκανε, πάλι στη σελίδα μου στο φατσοβιβλίο την ίδια ημέρα, ο συντ. δάσκαλος Γιάννης Τζεμανάκης, που πρόσφερε, όσο λίγοι, στην Ειδική Αγωγή. Και για τη σημερινή μέρα ισχύουν αυτά...

ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ για το δημοψήφισμα της 8ης Δεκεμβρίου 1974 ονομάστηκε η οδός 8ης Δεκεμβρίου της πόλης μας, όπως γράφουν άλλωστε και οι πινακίδες επί της οδού. Να ’ναι καλά τόσο η προϊσταμένη του Ιστορικού Αρχείου Κρήτης Ζαχαρένια Σημανδηράκη όσο και η επίσης φίλη Σοφία Χατζή, που το επεσήμαναν με πολλή ευγένεια στη σελίδα μου στο φέισμπουκ. Θα ’πρεπε να έχω κάνει τη διευκρίνιση ότι χρησιμοποίησα τη λέξη 'οδός' μεταφορικά σε χθεσινό 'Πεταχτό'...
'
ΠΑΡΑ ΤΑ ΔΙΕΘΝΗ κείμενα προστασίας των παιδιών, που σε πολλές χώρες αποτελούν κενό γράμμα, εκατομμύρια παιδιά εξακολουθούν να υποφέρουν από τη φτώχεια και να στερούνται της στοιχειώδους σχολικής εκπαίδευσης, εκατοντάδες χιλιάδες υφίστανται τις τραγικές συνέπειες συρράξεων και οικονομικού χάους, δεκάδες χιλιάδες ακρωτηριάζονται στους πολέμους και πολλά ακόμα ορφανεύουν ή σκοτώνονται από τον ιό του AIDS και από άλλες ασθένειες. Τα στοιχεία και οι αριθμοί είναι καταπέλτης στον εφησυχασμό της συνείδησης'.
(Πηγή: www.sansimera/worldays/71)

'Tα παιδιά μας/ πού να κρεμάσουνε τα όνειρα/ πού ν’ ακουμπήσουνε τις λέξεις;/ Τα δέντρα λιγόστεψαν./ Τα πουλιά αποδήμησαν./ Οι άνθρωποι, ένας - ένας/ πλέκουν βομβύκια ατομικά./ Στον δρόμο οι λέξεις πεταμένες/ φουσκωμένες ή άδειες. Τα παιδιά μας/ σκύβουν, τις σηκώνουν ψηλά/ και τις ξαναγεμίζουνε με νόημα,/ σαν τις παλιές κουμπούρες των δίκαιων/ πολέμων που τις κρεμούμε πλάι/ στα άγια προγονικά μας εικονίσματα [...]'.
Από άτιτλο ποίημα της συλλογής
του Κώστα Καλαπανίδα 'Κύριε Δάσκαλε'

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

www.haniotika-nea

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΟΤΑΝ δεν μπορείς ν’ αποφύγεις έναν βιασμό, απόλαυσέ τον! Λίγο ήθελε να μας πει ακόμα κι αυτό, τις προάλλες ο φίλος μας (φίλος του πρωθυπουργού μας, άρα και δικός μας, κατά το του συντέκνου μας ο σκύλος σύντεκνος είναι κι εκείνος) ο Ντομινίκ Στρος Καν! Ησασταν στο χείλος του γκρεμνού και μας καλέσατε να σας σώσουμε, μας είπε.
O ENAΣ φεύγει, ο άλλος έρχεται. Μετά τον Ντομινίκ Στρος Καν, ο Ολι Ρεν. Αλλος ο ένας κι άλλος ο άλλος, θα μου πείτε. Ε, όχι να θέλει να βάλει και η ευρωπαϊκή μυλωνού τον άντρα της με τους παγκόσμιους πραματευτάδες! Πολύ της πάει...
ΩΣΤΟΣΟ έρχονται Χριστούγεννα, χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα, όμως, δεν βλέπω να δημιουργείται. Ουκ αν λάβοις από του μη έχοντος. Δώρον άδωρον...
ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ο Κανένας! Αυτόν θέλουν οι Ελληνες σύμφωνα με μια τελευταία δημοσκόπηση. Κι άλλες φορές στο παρελθόν είχαν (εντάξει, είχαμε) την ίδια προτίμηση. Δεν αναθέτουμε τη διακυβέρνηση της χώρας σε αυτόματο πιλότο, λέω εγώ;
ΝΑ ΚΑΟΥΝ πάνω στη βιάση μαζί με τα ξερά και κάποια χλωρά, αν και δεν το δικαιολογώ το καταλαβαίνω. Δεν μπορώ να χωνέψω, όμως, να καίγονται πάντα τα χλωρά και να τη γλιτώνουν πάντα τα ξερά. Για τα μέτρα που πάρθηκαν και για τα μέτρα που θα παρθούν μιλούσαμε με τον φίλο μου τον γερω - δάσκαλο κι αυτός στα ξερά και στα χλωρά το γύρισε!
ΠΟΙΟ Εφετείο; Εδώ ακόμα και η έδρα του αντιπεριφερειάρχη Χανίων προβλέπεται να μετακομίσει στο Ηράκλειο!
ΣΑΡΑΝΤΑ τέσσερα χρόνια μετά τη ναυτική τραγωδία της 8ης Δεκεμβρίου στη Φαλκονέρα. Σαράντα ένα χρόνια μετά την αεροπορική τραγωδία της 8ης Δεκεμβρίου στην Κερατέα. Οδός 8ης Δεκεμβρίου. Ο δρόμος έχει τη δική του ιστορία. Μια ιστορία ανείπωτου πόνου και ασταμάτητων δακρύων.
'ΔΕΝ ΗΞΕΥΡΩ πώς εσκέφθη ο πρώτος άνθρωπος, ο αποφασίσας να καλύψει το πρόσωπόν του υπό προσωπίδα· οπωσδήποτε όμως και αν εσκέφθη, φαίνεται ότι είχεν την αρίστην ιδέαν περί της αξιοπρεπείας και του προορισμού του ανθρώπου'. Πολύβιος Δημητρακόπουλος ('Χρυσή Διαθήκη').
ΣΤΙΣ 2 Οκτωβρίου τ.έ. μου έστειλε με μήνυμά της στο 'φατσοβιβλίο' μου το σημερινό ιστορικό ανέκδοτο η ιντερνετική φίλη, Nino Roukounaki. Πάλι καλά που βρήκε τη σειρά του πριν τελειώσει το τρέχον έτος. Να ’ναι καλά! Πάσα προσφορά δεκτή!
ΠΡΟΤΟΥ αναχωρήσει ο Μέγας Αλέξανδρος για τη μεγάλη εκστρατεία του πρόσφερε θυσία στους θεούς, ρίχνοντας άφθονο λιβάνι και με τις δύο του φούχτες. Ο παιδαγωγός του, ο Λεωνίδας, εδυσφόρησε και του είπε ότι τέτοια σπατάλη την κάνουν μόνο όσοι ζουν σε χώρες που παράγουν λιβάνι. Ο Αλέξανδρος από σεβασμό δεν μίλησε όταν, όμως, κατέκτησε τον Λίβανο έστειλε στον παιδαγωγό του ένα τεράστιο φορτίο λιβάνι και του έγραψε: 'Σου στέλνω άφθονο λιβάνι για να μάθεις να μην είσαι μικρόψυχος απέναντι στους θεούς, γιατί ξέρουν να ανταποδίδουν'.
'Τίποτα δεν χαρίστηκε στον άνθρωπο ποτέ· Μηδέ η δύναμή του,/ Μηδέ αδυναμία, μηδέ καρδιά. Κι όταν νομίζεις πως/ το χέρι ανοίγει, ο ίσκιος του είναι σωστός σταυρός/ Και μνέσκει μες στη χούφτα του της ευτυχίας του η σποδός/ Είναι μια προδοσία φριχτή κι αλλόκοτ’ η ζωή του./ Δεν υπάρχει αγάπη ευτυχισμένη./ [...]'.
Από το ποίημα του Λουί Αραγκόν
'Δεν υπάρχει αγάπη ευτυχισμένη' (μεταφρ. Αντώνης Φωστιέρης)
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ να μην αρχίσω με τις δύο ερωτικές μαντινάδες που μου έστειλε απ’ το περασμένο Σάββατο, μέσω κινητού, ο μαντιναδολόγος μας, ο Ηλίας ο Σταματάκης, για αποτοξίνωση, όπως σημειώνει, δηλαδή; Αμ’ έπος αμ’ έργον λοιπόν! Στο επόμενο 'πεταχτό'. Σιγά που θα μου πει ο Ντομινίκ Στρος Καν πώς ν’ αρχίζω!

ΕΚΕΙΑ ΠΟΥ πρωτοσμίξαμε, θα χτίσω ’κονοστάσι/ όντε περνά ο έρωτας, φως μου να κάνει στάση. Η πρώτη. Σε μια καμπάνα έγραψα πως σ’ αγαπάω φως μου/ για να χτυπά να το γροικούν στα πέρατα του κόσμου. Η δεύτερη.

ΝΤΟ-ΜΙ-ΝΙΚ! Ντο-μι-νίκ! Ντο-μι-νίκ! Τώρα μπορώ να διαδηλώσω υπέρ του! Τόσα και τόσα κάνει, να ’ναι καλά ο άνθρωπος, το Ταμείο του για το καλό μας!

Ο ΚΑΛΟΣ ήρθε, είδε, είπε όσα είχε στον νου του να πει και απήλθε. Αναμένονται ο κακός και ο άσχημος. Ενας - ένας και με τη σειρά...

ΣΤΟΝ ΡΟΛΟ του κακού (της κακιάς) ή στον ρόλο του άσχημου (της άσχημης) η Ανγκελα Μέρκελ; Ούτε στον έναν ούτε στον άλλο. Είναι υπεράνω ρόλων αυτή!

'ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ οδεύουν προς τη σωστή κατεύθυνση αλλά μη νομίζετε ότι τα χειρότερα έχουν περάσει', είπε ο φίλος μας ο Ντομινίκ. Εντάξει, μωρέ, δεν έγινε και τίποτα. Ενα λάθος στη μετάφραση ήταν. Σύνηθες φαινόμενο είναι αυτό.

ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ την κρίση οι Κροίσοι! Γι’ άλλη μια φορά στεντορεία τη φωνή το φώναξαν οι συνταξιούχοι. Ο... μπαινάκης και ο... βγαινάκης για την κυβέρνηση.

ΑΝΤΕ Ν’ ΑΡΧΙΣΟΥΝ να ’ρχονται τα κρουαζιερόπλοια στο λιμάνι της Σούδας για να δει ο Τουρισμός μας Θεού πρόσωπο. Οπως περίμενε ο Μωυσής στο όρος Σινά τις δέκα εντολές, τρόπος του λέγειν, τα περιμένουμε.

ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ; Ποιο διάλειμμα και πράσινα άλογα; Σκάσε και γράφε! Ξέχασες που αντί να ξεκινήσεις με Ντομινίκ Στρος Καν ξεκίνησες με Ηλία Σταματάκη; Ενα το κρατούμενο αυτό! Αφησε που όπου να ’ναι τελειώνουμε!

ΜΕΤΑ ΤΟΝ Ολυμπιακό πάει για... βρούβες στην Ελλάδα και ο Παναθηναϊκός. Για την ΑΕΚ, τον Αρη και τον ΠΑΟΚ το... ευρωπαϊκό σταμναγκάθι! Κι απού κατάλαβε, κατάλαβε!

ΜΑΡΙΑ ΓΡΥΦΑΚΗ, Κάντανος: Χάρηκα πολύ που κάποια κείμενα απ’ αυτά που έχετε γράψει, πεζά και ποιητικά, κατά καιρούς τα κάματε βιβλίο με τίτλο 'Μαντινάδες - Ρίμες και τσ’ αποσπερίδας τσουτσουρίσματα'. Σας ευχαριστώ που μου το στείλατε. Να ’χετε υγεία και νά ’στε πάντα άξια περβολάρισσα στον μπαξέ της Κρήτης και ειδικά στην πεζούλα της Καντάνου!

ΚΑΠΟΤΕ ο ανιψιός ενός δούκα δολοφόνησε κάποιον και τον έβαλαν στη φυλακή. Ο δούκας πήγε στον βασιλιά Ερρίκο Δ’ και τον παρακάλεσε να του απονείμει χάρη. Ο βασιλιάς απάντησε ως εξής: 'Σας συγχαίρω που κάνετε το σωστό για τον ανιψιό σας, ωστόσο το σωστό πρέπει να κάνω κι εγώ που είμαι βασιλιάς. Σας ζητώ, λοιπόν, όπως εγώ δεν θυμώνω για την παράκλησή σας να μη θυμώσετε κι εσείς για την απόφασή μου'.

'Δεν του ξαμώνουν τ’ αετού, δεν του χαλούν τον θρόνο/ δικός του είν’ ο ουρανός γι’ αυτόν τονε ζηλεύουν./ Τα όρη κι ούλα τα γκρεμνά πάντοτε τα ορίζει,/ αιώνες είναι βασιλιάς στα ύψη βασιλεύει./ Κι αν λαβωθεί ο αετός, ρημάξει η φωλιά ντου/ τα άλλα τ’ αετόπουλα χωρίς στεμό τον κλαίνε/ δικός του είν’ ο ουρανός'.
Το νεοριζίτικο της Μαρίας Γρυφάκη
'Δεν του ξαμώνουν τ’ αετού'

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

ΧΑΝΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ www.haniotoka-nea.gr

Γράφει ο NΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΥ. KΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
kak_nektar@yahoo.gr

Πάντοτε νευρίαζα με την κακεντρέχεια των... ευρωπαίων που αποκαλούν τον Ελληνα 'τεμπέλη'! Τον τελευταίο καιρό όμως, ο θυμός μου έχει χτυπήσει κόκκινο, αφού πέρα από τους ευρωπαίους -που συνεχίζουν να υποστηρίζουν την παραπάνω τους γνώμη εκτιμώντας ότι 'καλά να πάθει (ο Ελληνας) για την κατάσταση που έχει περιέλθει, αφού δεν δουλεύει αλλά το μόνο που κάνει είναι να διασκεδάζει στις ταβέρνες πίνοντας ούζο και απολαμβάνοντας τον ήλιο του, τα σουβλάκια του, το καλαμαράκι, τον μουσακά, την ελληνική σαλάτα... κ.λπ.'- κανένας από τους πολιτικούς μας δεν έχει ευθαρσώς βγει να μας... υπερασπιστεί!
Να βάλει τα πράγματα και τους κατήγορούς μας στη θέση τους, να τους κόψει τη φόρα... Γιατί άραγε αφήνουν να πλανώνται στον αέρα αυτά τα 'περί τεμπελιάς;'...
Το στερεότυπο που έχει επικρατήσει για την εικόνα μας προς το εξωτερικό (κάτι ανάμεσα σε έναν Καζαντζακικό Ζορμπά και των ηρώων του 'Ποτέ την Κυριακή') είναι ένα στερεότυπο που ενδεχομένως υποβοηθά αυτήν τη γνώμη που έχουν σχηματίσει οι ξένοι για την εικόνα του Ελληνα· δηλαδή ο τύπος 'έξω καρδιά', αυτός που του αρέσει το γλέντι, ο χορός, η συζήτηση περί παντός επιστητού, η παρέα κ.λπ., αυτομάτως χαρακτηρίζεται ως εκείνος που δεν δουλεύει, άρα ο τεμπέλης! Κάτι τέτοιο, όμως, είναι τουλάχιστον αβάσιμο.
Βεβαίως η άποψή τους ίσως να ενισχύεται και από το γεγονός της κατάστασης που παρουσιάζουν κάποιες από τις δημόσιες Υπηρεσίες μας, κάποιοι από τους υπαλλήλους τους, αλλά... δεν είναι λογικό ένας ολόκληρος λαός να φορτωθεί τη ρετσινιά της 'δημοσιοϋπαλληλικής νοοτροπίας' κάποιων από τους δημόσιους υπαλλήλους που έχουν αυτήν τη νοοτροπία!
Εξάλλου, δεν είμαστε όλοι δημόσιοι υπάλληλοι κυριολεκτικά και μεταφορικά (με την κακή έννοια του όρου)...
Εξάλλου υπάρχουν αναρίθμητα παραδείγματα Ελλήνων κάθε επαγγέλματος, που χωρίς κανέναν ενδοιασμό μπορούν να αποκαλεστούν σκληρά εργαζόμενοι, με ωράριο πέραν του 8αώρου, πέραν του 5θήμερου, εργαζόμενοι που πασχίζουν από το πρωί έως το βράδυ για να ζήσουν τις οικογένειές τους και που επιπλέον αμοίβονται κατά πολύ λιγότερο από εργαζόμενους άλλων ευρωπαϊκών χωρών.
Κι είναι κι αυτό άξιον απορίας: Γιατί η παραπάνω αλήθεια που δεν είναι τωρινή, δεν έχει ακουστεί από τα επίσημα χείλη πολιτικών του τόπου μας;
Οπως και να ’χει, ο Ελληνας ποτέ δεν ήταν τεμπέλης! Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση και επιχειρηματολογία γι’ αυτήν την αλήθεια!
Το ερώτημα είναι αν τελικά εκείνοι που μας έχουν κολλήσει αυτήν την ταμπέλα που δεν μπορούμε να βγάλουμε από πάνω μας εύκολα, το έκαναν για έναν σκοπό· να μας κάνουν να αισθανόμαστε υπόχρεοι και υπερχρεωμένοι μια ζωή για να μας επιβάλλουν όλα όσα έχουν κατά νου!

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΗΤΑΝ ΝΕΟΣ -μόλις 15 ετών- κι ήθελε να είναι ελεύθερος! Σκοτώστε τον! Μνήμη Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου χθες. Δύο χρόνια μετά την εν ψυχρώ δολοφονία του. Από το όργανο της αταξίας εν ονόματι της τάξης...

'ΟΤΑΝ ΑΚΟΥΣ τάξη, ανθρώπινο κρέας μυρίζει'... Με άκρα ευαισθησία σημαδεύει την ουσία των πραγμάτων με τον στίχο αυτό ο Οδυσσέας Ελύτης. Πάντα επίκαιρος.

ΚΡΙΣΙΜΗ η εβδομάδα αυτή για την ελληνική οικονομία... Κρίσιμος ο μήνας που διανύουμε... Κρίσιμο ολόκληρο το 2011... Οπου πάμε... που λέει και η μάνα μου. Οπου φτάσουμε... Αμάν πια!

'Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ τρόπος για να μειωθεί το έλλειμμα είναι να μειωθεί η ανεργία, όχι να κοπούν οι φόροι. Και ο μόνος τρόπος για να μειωθεί η ανεργία χωρίς να αυξηθεί το έλλειμμα, λόγω αύξησης των κυβερνητικών δαπανών, είναι ν’ αρχίσουν οι Τράπεζες να δανείζουν και πάλι αλλά χωρίς να δημιουργούν «φούσκες» με στόχο τα υπερκέρδη'. Τι κρίμα που αυτός που τα έγραψε αυτά, ο Τζον Κένεθ Γκάλμπρεϊθ, ο σπουδαίος αυτός καναδοαμερικανός οικονομολόγος, πέθανε νωρίς, πριν από 4,5 περίπου χρόνια!


ΣΙΓΑ ΠΟΥ ΘΑ τον άκουγαν, αν ζούσε, οι τραπεζίτες! 'Τραπεζικός στόχος χωρίς υπερκέρδη είναι σαν να λέμε στους καπιταλιστές να φτιάξουν σκορδαλιά χωρίς σκόρδο', σχολιάζει στη στήλη του '9 μποφόρ' ο 'βοριάς' στην εφ. 'Χριστιανική' (Πέμπτη 25 Νοεμβρίου 2010).

ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ. Κοιτάζω απ’ το παράθυρό μου τον ουρανό. Σιγά που θα βρέξει! Αφού δεν... χτένισε τα γένια του ο Αγιος Νικόλαος, μην περιμένετε καλιμέντο μέχρι τα Χριστούγεννα. Εκτός και αν ο Αγιος Σπυρίδωνας αναλάβει δράση. Τέλος διαλείμματος.
'
ΟΠΛΑ ΕΔΩ, όπλα εκεί και όπλα παραπέρα/ ούτε τσιγάρα να ’τανε μέσα σε ταμπακέρα! Μαντινάδα... αδέσποτη. Δεν λέει και πολλά πράγματα αλλά εν πάση περιπτώσει...

ΕΠΙΜΕΝΕΙ ποιητικά, τι κι αν είναι αντιποιητικοί οι καιροί μας, η και τακτική αναγνώστρια της στήλης γνωστή ποιήτρια Μαρία Ζαβιανέλη, συμμετέχοντας σε διάφορους πανελλήνιους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς. Ενας απ’ αυτούς κι εκείνος που διοργάνωσε το λογοτεχνικό περιοδικό 'Κελαινώ - Ξάστερον', με θέμα 'Ανασσα Πόλη' και στον οποίο συμμετείχε με μια συλλογή 10 ποιημάτων! Συγχαρητήρια θερμά για το 'ΑΡΙΣΤΕΙΟ' που σου απενεμήθη στις 20 Νοεμβρίου σε ειδική εκδήλωση, Μαρία!

Η ΚΕΛΑΙΝΩ ήταν και είναι ένα αστέρι. Σύμφωνα με τη μυθολογία είναι μια απ’ τις Πλειάδες, τις κόρες του Ατλαντα και της Πλειόνης. Σε άλλη εκδοχή ήταν η κόρη του Εργέα. Αναφέρεται συνήθως ως σύζυγος του Ποσειδώνα με τον οποίο απέκτησαν δύο τουλάχιστον γιους, τον Λύκο και τον Νυκτέα. Κατά τον Ακέσανδρο, γιοι της Κελαινούς ήταν και οι Τρίτωνας και Ευρύπυλος. Κατ’ άλλους ήταν σύζυγος του Προμηθέα και μητέρα απ’ αυτόν του Λύκου και του Χιμαίρου!

[...] Ποιος ξέρει ίσως και να με ερωτευτείς/ καθώς το περίγραμμα/ του προσώπου σου/ θα τρεμοσβήνει μέσα στο μπλε ασήμι σου.../ Βόσπορε των Αργοναυτών, του Παλαιολόγου, της Αγίας Σοφίας/ πολύχρονο φαντό της Μεσογείου/ ήρεμο και αγριεμένο θαλασσοπούλι/ η ψυχή μου ταξιδεύει μέσα στο Ευωδιαστό σου Δάκρυ'.
Από το ποίημα της Μαρίας Ζαβιανέλη 'Βόσπορος'

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα(07.12.10)
www.haniotika-nea.gr

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Δέκα χρονών το Ιδρυμα, που λένε 'Βενιζέλo'

Oφειλόμενος φόρος τιμής στη μνήμη του Εθνάρχη η ίδρυσή του. Μα και ηθικό χρέος απέναντι στον τόπο η λειτουργία του. Κατ’ αρχήν. Με τις ευλογίες πάντα του εμπνευστή του, του 'σεβασμιότερου των Ελλήνων' μητροπολίτη, πρώην Κισάμου και Σελίνου Ειρηναίου Γαλανάκη και την καθοδήγηση του κινούντος τα νήματα, γενικού διευθυντή του, Νίκου Παπαδάκη. Ενας χώρος κι ένας τρόπος επιτυχούς άσκησης του ευρύτερου κρητικού εμείς, κάτω απ’ τον ίσκιο της βενιζελικής σημαίας. Στη συνέχεια. Ενα ίδρυμα, δώρο, ευλογία Θεού για τον τόπο, με πανελλήνια καταξίωση και διεθνή ακτινοβολία. Εντέλει! Με τα επόμενα να τιμούν συνεχώς τα προηγούμενά του...
Η πανηγυρική εκδήλωση για τα 10 χρόνια λειτουργίας του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών και Μελετών 'Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος', έχει τελειώσει πριν από λίγο και προσπαθώ να βάλω σε μια τάξη τις σκέψεις μου. Ωστόσο στα 'πηγαδάκια' που έχουν ανοιχτεί στον αύλειο χώρο του Μεγάρου 'Ειρηναίος Γαλανάκης' τα σχόλια δίνουν και παίρνουν.
Με αναφορές στο μήνυμα του Μεγάλου Γέροντα (από παλιότερη ομιλία του) που διαβάστηκε από τον και αντιπρόεδρο του Ιδρύματος μητροπολίτη Κυδωνίας και Αποκορώνου Δαμασκηνό Παπαγιαννάκη εν είδει προλόγου και στη διάχυτη παρουσία του. Στην παρουσία μα στην άκρως βενιζελική ομιλία του προέδρου της Βουλής Φίλιππου Πετσάλνικου. Στο πολύκαρπο και καλύκαρπο έργο του Ιδρύματος έτσι όπως τεκμηριωμένα το παρουσίασαν, κατά τομείς η αρχειονόμος - βιβλιοθηκονόμος Χαρά Αποστολάκη, η ιστορικός - υπεύθυνη Ερευνητικών Προγραμμάτων Αργυρώ Βατσάκη και η διευθύντρια Κέντρου Ερεύνης Νεωτέρου Ελληνισμού Ακαδημίας Αθηνών, επιστημονική σύμβουλος Ελένη Γαρδίκα - Κατσιαδάκη, έχοντας σε ρόλο, συντονιστή τον υποψήφιο διδάκτορα Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης Πανεπιστημίου Αθηνών, επιστημονικό συνεργάτη Γιώργο Κουκουράκη.
Στον από καρδιάς γνωστικό χαιρετισμό που απηύθυνε εκ μέρους των ιδρυτικών μελών ο από Κυδωνίας και Αποκορώνου αρχιεπίσκοπος Κρήτης Ειρηναίος Αθανασιάδης.
Στο χθες, στο σήμερα και στο αύριο του Ιδρύματος, έτσι όπως 'με λογισμό και μ’ όνειρο' τα παρουσίασε στην ομιλία του ο γενικός διευθυντής του. Στην απονομή αντιγράφου της χρυσής πένας του Ελευθερίου Βενιζέλου με την οποία υπέγραψε τη Συνθήκη των Σεβρών, στον πρόεδρο της Βουλής (φωτ.). Σε επιμέρους στιγμές και στην όλη περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Στον Βενιζέλο της Ελλάδας και στην Ελλάδα του Βενιζέλου. Στην Κρήτη, που σαν αύριο, 1 Δεκεμβρίου 1913 ήταν, ενώθηκε με τον εθνικό κορμό...
Κάποια στιγμή με πλησιάζει ο γνωστός τοις πάσι μαντιναδολόγος Ηλίας Σταματάκης και μου δίνει ένα χαρτάκι με δύο μαντινάδες. Τις διαβάζω επί τόπου εις επήκοον και άλλων: Δέκα χρονών το Ιδρυμα, που λένε 'Βενιζέλο'/ όλοι το καμαρώνουνε, του βγάζουν το καπέλο. Η πρώτη. Τα χρόνια φεύγουν γρήγορα, σαν το νερό στη βρύση,/ απ’ την καρδιά του εύχομαι να τα εκατοστήσει. Η δεύτερη. Ολοι το καμαρώνουμε κι όλοι ευχόμαστε να τα εκατοστήσει, σκέφτομαι. Εν είδει επιλόγου...

Ωραίος ως Μακεδόνας

Ωραίος ως Μακεδόνας (κατά το 'ωραίος ως Ελληνας' του Νίκου Εγγονόπουλου) ο πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων, που ειρήσθω εν παρόδω προήδρευσε σε ειδική συνεδρία των μελών του Δ.Σ. και των ιδρυτικών μελών του Ιδρύματος, ως επίτιμος πρόεδρός του, πριν από την περί ης ο λόγος εκδήλωση, ενώ μένοντας και την επόμενη μέρα στα Χανιά λάμπρυνε με την παρουσία του και τις εκδηλώσεις για τη φετινή, 97η επέτειο της Ενωσης της Κρήτης με την Ελλάδα. Ακρως 'βενιζελική', όπως και στην προηγούμενη 'εύφημη μνεία' έγραψα και βεβαίως ιστορικά τεκμηριωμένη και στέρεα δομημένη, η ομιλία του. Ωστόσο δεν θα μείνω, σ’ αυτήν. Ούτε στις δηλώσεις που έκανε στα ΜΜΕ, στις οποίες τόνιζε πάντα (σ.σ.: του Ελευθερίου Βενιζέλου) τη χαρά του για την επίσκεψή του ως προέδρου, πρώτου Μακεδόνα προέδρου, της Βουλής στην Κρήτη.
Ούτε στη διάθεσή του να στηρίξει, χρησιμοποιώντας τον θεσμικό του ρόλο, το Ιδρυμα. (Θα χρησιμοποιήσω την πένα που μου δώσατε, όχι βέβαια για να υπογράψω συμβάσεις όπως τον Βενιζέλο, αλλά θετικές αποφάσεις για το Ιδρυμα, είπε, στο περίπου τα λόγια του, κατά την απονομή, αφού ευχαρίστησε από τα 'βάθη της καρδιάς' του, για την 'ξεχωριστή τιμή').
Ούτε στο πόσο εντυπωσιασμένος έφυγε απ’ τη διήμερη παραμονή του γενικά και ειδικότερα απ’ τις επισκέψεις του τόσο στο Ιδρυμα όσο και στο Ινστιτούτο Επαρχιακού Τύπου... Κι αυτό γιατί ο χώρος που απόμεινε φτάνει δεν φτάνει για να γράψω σχετικά με την επίσκεψή του στον Παππού, στο φτωχικό του, στη Δρομονέρου της Χαλέπας...

Μια ξεχωριστή επίσκεψη

Ιδιαίτερα φορτισμένη συγκινησιακά ήταν η επίσκεψη του προέδρου της Βουλής, στον και πρόεδρο του Ιδρύματος, μητροπολίτη Ειρηναίο Γαλανάκη, το απόγευμα της Τετάρτης 1 Δεκεμβρίου, καθώς η γνωριμία τους χρονολογείται από τις αρχές της δεκαετίας του 1970, στη Γερμανία. Οντας νεαρός μεταπτυχιακός φοιτητής Νομικής στη Βόννη ο κ. Πετσάλνικος είχε αναπτύξει τότε στενό φιλικό δεσμό με τον Παππού, τον 'Κόκκινο Δεσπότη', όπως τον έλεγαν οι εγκάθετοι της Χούντας, που ήταν εκείνη την εποχή μητροπολίτης Γερμανίας.
Ο πρόεδρος της Βουλής, τον οποίο συνόδευαν ο μητροπολίτης Κυδωνίας και Αποκορώνου Δαμασκηνός Παπαγιαννάκης, οι βουλευτές Ευτύχης Δαμιανάκης και Μανώλης Σκουλάκης, ο γενικός διευθυντής του Ιδρύματος Νίκος Παπαδάκης και ο νομαρχιακός σύμβουλος Ευτύχης Κονταξάκης, είχε την ευκαιρία να θυμηθεί πολλά χαρακτηριστικά περιστατικά και να σταθεί στις μακρές συζητήσεις τους για τη δημοκρατία, στη διάρκεια των περιπάτων τους στην τότε γερμανική πρωτεύουσα. Εκείνα τα δύσκολα χρόνια ο Ειρηναίος, που όπως σημείωσε βρισκόταν στο στόχαστρο του δικτατορικού καθεστώτος των Αθηνών, με το οποίο είχε συγκρουστεί απ’ την πρώτη στιγμή, ήταν μια παρηγοριά, μια ανάσα ελευθερίας...

Εμείς

Εμείς δεν κλαίμε,
Δεν γελούμε, δεν προσευχόμαστε!
Εμείς πολεμούμε !
Αρπάζουμε στην φούχτα μας
Το σκοτάδι της νύχτας
Και πασχίζουμε να το κάνουμε
Φως!

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΒΑΡΒΑΡΑΣ σήμερα, τ’ Αγίου Σάββα αύριο, τ’ Αγίου Νικολάου, μεθαύριο! Τα 'Νικολοβάρβαρα' ήρθαν, πλήν όμως ούτε με το κυάλι δεν βλέπουμε βροχή. Βρε, μπας και μας έχουν μετακομίσει, δίχως να το καταλάβουμε, κάπου στο νότιο ημισφαίριο; Δεκέμβρης είναι αυτός ή Ιούνης; Τι Γαστούνη, τι Μελβούρνη!

ΕΓΩ ΠΑΝΤΩΣ το καθήκον μου θα το κάνω! Την παροιμία που ξέρω θα την γράψω κι ας κάνει ο καιρός του κεφαλιού του. Αγιος Νικόλας φώναξε, Σάββας απηλοήθη/ κι Αγία Βαρβάρα έτρεξε να πάει να λειτουργήσει, πάει την έγραψα!

ΟΙ ΜΑΓΟΙ ΜΙΑ ΦΟΡΑ έρχονταν από την Ανατολή. Τώρα τους περιμένουμε να έρθουν από τη Δύση. Ενας εξ’ αυτών και ο Ντομινίκ Στρος Καν που καταφτάνει οσονούπω φέρνοντας δώρα. Στους τραπεζίτες βεβαίως - βεβαίως. Οπου φτωχός κι η μοίρα του...

ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ, Ιρλανδία, Ελλάδα και Ισπανία. Τα γουρούνια, PIGS στα αγγλικά. Από τα αρχικά των τεσσάρων προβληματικών χωρών της Ευρώπης. Κατά τους συντηρητικούς κύκλους της Ευρώπης, λέει. Αν μη τι άλλο πετυχημένο το αιχμηρό λογοπαίγνιο που έκανε από το βήμα του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος ο πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου.

ΣΥΓΚΡΑΤΗΜΕΝΑ αισιόδοξος για την πορεία της ευρωπαϊκής οικονομίας εμφανίστηκε, λέει, ο πρωθυπουργός. Μισογεμάτο το είδε το μισοάδειο ποτήρι...

ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ οι συνταξιούχοι την Τρίτη που μας έρχεται και στα Χανιά. Οσο το άδικο γίνεται νόμος ο αγώνας είναι καθήκον, όπως επεσήμανε και ο πρόεδρος των Συνταξιούχων του ΙΚΑ, Ηρακλής Αναγνωστόπουλος.

ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ. Ναι! Στις 25 Δεκεμβρίου θα έχουμε, όπως κάθε χρόνο, Χριστούγεννα. Ανεξαρτήτως καιρού. Ακουσα τζιτζίκους ή μου φάνηκε; Τέλος διαλείμματος.

ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ υπάρχει θέμα αν είναι ακριβότερο ή φτηνότερο το φετινό χριστουγεννιάτικο τραπέζι, κύριε διευθυντά. Υπάρχει όμως κι ένα άλλο σπουδαιότερο θέμα. Αν υπάρξει εφέτος χριστουγεννιάτικο τραπέζι για κάποιους...

ΚΑΛΩΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ απ’ όξω! Το θέμα είναι ποιοι θα το πούνε πρώτοι. Εμείς οι... Γήινοι στους... Αρειανούς ή οι... Αρειανοί σ’ εμάς τους... Γήινους!

ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΒΑΛΕΟΝΤΗ - ΔΕΜΕΡΤΖΗ, Σάμος: Να, λοιπόν, που τα 'Χανιώτικα νέα' φιλοξενούν, εκτός των άλλων και... σαμιώτικα νέα! Με αφορμή το τόσο ευγενικό ευχαριστήριο γράμμα σας για κάποια δημοσιεύματά μου αυτό. Κατάπολλα ευχαριστώ για τα βιβλία που μου στείλατε. Για το 'Φωτογραφικό Λεύκωμα' της 29χρονης δράσης του Συλλόγου Κυριών Παγώνδα, του οποίου είστε πρόεδρος και για το 'Λαογραφικό Μουσείο' του, όπως και για τις δύο ποιητικές σας συλλογές, 'Στιγμές' και 'Σπαραγμούς'. Τι προϊόντα ουσιαστικής ευαισθησίας!

ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΦΥΓΕΙ κάποτε ο Οκταβιανός Αύγουστος τα ποιήματα ενός Ελληνα ποιητή που απαιτούσε δώρα για τους στίχους του, έγραψε κάποιους στίχους και του τους έδωσε. Ο ποιητής απήγγειλε τους στίχους, επαίνεσε φωναχτά τον αυτοκράτορα και του είπε δίνοντάς του κάποια μικρής αξίας κέρματα: 'Θα σου έδινα περισσότερα αλλά δεν έχω άλλα'.

'Με φρίκιασε η γλώσσα σου/ η κρεμασμένη!/ Με ικέτευσε το βλέμμα σου/ και το χέρι σου το τεντωμένο./ Το κορμί σου αναδεύτηκε/ στη σκέψη πως/ κι εγώ θα σε πατήσω!/ Η ταχύτητα του καιρού μου/ η δικιά μου ανημποριά/ η ταχύτητα της ρόδας/ ξαναπλήγιασαν/ το ματωμένο κορμί σου/ με λουρίδες ντροπής/ της πολιτισμένης ζωής μας'.
Το ποίημα 'Μια γάτα στο δρόμο'
της Αγγελικής Βαλεοντή - Δεμερτζή

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΟΤΑΝ ΜΙΑ ΠΟΡΤΑ ευτυχίας κλείνει, μια άλλη ανοίγει - όμως πολλές φορές κοιτάμε τόσο πολύ την κλειστή πόρτα που δεν βλέπουμε την πόρτα που έχει ανοίξει για μας. Στο πιο διάσημο άτομο με ειδικές ανάγκες, την Αμερικανίδα συγγραφέα και ακτιβίστρια, την κουφή και τυφλή Ελεν Κέλερ ανήκουν τα παραπάνω λόγια. Αντί άλλης εισαγωγής για σήμερα.

ΤΙ ΝΑ ΛΑΧΤΑΡΟΥΝ, αλήθεια, τα πρόσωπα που αποφασίσαμε να τα γιορτάζουμε (;) κάθε χρόνο στις 3 Δεκεμβρίου; Τα Ατομα με Ειδικές Ανάγκες, τα Ατομα με Αναπηρία, τα Ατομα με Ειδικές Ικανότητες, τα Ατομα με Κινητικά Προβλήματα, τα Ατομα (τι λέξη) που συνεχώς 'καλαθιάζοντάς' τα τους αλλάζουμε ονόματα, όπως η Ελεν Κέλερ αλλά και όπως τον ποιητή Αρη Ταστάνη που πάσχει από 'μυική δυστροφία' και που τυχαία τις προάλλες ανακάλυψα στο Διαδίκτυο (www.disebled.gr).

ΜΕΣΑ Σ’ ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ, τα μύρια όσα μας απασχολούν σήμερα, ας μας απασχολήσει κι αυτό. Εστω και ακροθιγώς...

ΕΡΓΑΣΙΑ και το Σάββατο χωρίς προσαύξηση μισθού ζήτησε, λέει, ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Δημήτρης Δασκαλόπουλος. Την επόμενη φορά που θα μιλήσει θα ζητήσει να δουλεύουν οι εργαζόμενοι ήλιο με ήλιο. Οπως δούλευαν μια φορά, τον παλιό καλό (;) καιρό..

ΑΠΟΥ ’ΝΑΙ απ’ όξω απ’ τον χορό πολλά τραγούδια ξέρει! Συχνά πυκνά μου θυμίζει τον τελευταίο καιρό τούτη την παροιμία ο φίλος μου ο γερω - δάσκαλος.Εμμονη ιδέα του ’χει γίνει.

ΡΕΠΟ αντί υπερωριών! Ο,τι διατάξτε! Κατάργηση βαρέων - ανθυγιεινών! Ο,τι διατάξτε! Απελευθέρωση αγορών και επαγγελμάτων! Ο,τι διατάξτε! Κάπου πρέπει να υπάρχει κόκκινη γραμμή.

'ΚΑΙ ΟΙ ΕΧΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤΕΧΟΝΤΕΣ όχι μόνο δεν πληρώνουν αλλά φτιάχνουν και θεωρίες για να αποφύγουν τις δικές τους ευθύνες και τη συμμετοχή στην αντιμετώπιση της κρίσης'. Κάρολος Παπούλιας, Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας.

ΤΙ ΚΙ ΑΝ ΝΙΚΗΣΕ η ΑΕΚΑΡΑ μας και μάλιστα εκτός έδρας με 3-1, -ύστερα απ’ τον Πειραιώτη Ολυμπιακό- και την κροατική Χάιντουκ για το Eurορα League; Μανιάτικο -κι ας είναι Πολίτης (απ’ την Πόλη)- το κρατά ο γνωστός φ(θ)ανατικός αεκτζής γείτονάς μου. Γελούν και τα μουστάκια του μεν, με τίποτα δεν υψώνει σημαία δε!

ΜΕ ΤΟ ΠΟΥ ΤΕΛΕΙΩΣΕ η εκδήλωση, η παρουσίαση του Ημερολογίου 2011 '24 ποιητικές φωνές από τα Χανιά', που έγινε προχθές στο βιβλιοπωλείο 'Το βιβλίο', ένιωσε έντονα την ανάγκη να σκύψει και να φιλήσει το χέρι του Κώστα Νταντινάκη που είχε την ιδέα της έκδοσης και την όλη ευθύνη της ανθολόγησης και του σχεδιασμού. Σαν ιερέα στην Ωραία Πύλη που μοιράζει το αντίδωρο ύστερα από τη Λειτουργία, τον είδε! Μόλις την τελευταία στιγμή κρατήθηκε.

ΟΤΑΝ Η ΕΛΕΝ ΚΕΛΕΡ ήταν μικρή έχυσε κάποτε ένα ποτήρι νερό πάνω στην ποδιά της και την άπλωσε να στεγνώσει πάνω στο μισοσβησμένο τζάκι. Δεν στέγνωνε -όμως- και την άπλωσε πάνω στα κάρβουνα με αποτέλεσμα να πάρουν τα ρούχα της φωτιά. Η νταντά της, που ήταν δίπλα της, την έσωσε ρίχνοντάς της μια κουβέρτα αργότερα, όμως, είπε στους γονείς της: 'Ισως θα ήταν καλύτερα να είχε καεί...'.

[...] Λαχταρούμε/ μ’ ανοιχτό πουκάμισο να βαδίζουμε/ στις λεωφόρους/ π’ οργισμένες σημαίες κυματίζουν./ Λαχταρούμε/ τα χνάρια μας στην παραλία με ηλιοβασίλεμα/ άνεμος θαλασσινός να το σβήσει./ Λαχταρούμε/ από το γείσο των πέτρινων γεφυριών/ να εμπιστευτούμε στους γερανούς/ την ονειροπόλησή μας./ Λαχταρούμε/ όταν τ’ όνομά μας περιπαικτικά λαλούν/ στου πελάγου τις απαγορευμένες αρτηρίες/ να φτερουγίσουμε [...].
Από το ποίημα του Αρη Ταστάνη 'Οι λαχτάρες των παραλύτων'

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ, με μια μέρα καθυστέρηση! Δεκέμβρης από χθες. 'Ανεπαισθήτως', για να χρησιμοποιήσω μια φράση του Αλεξανδρινού ποιητή, μπήκαμε λοιπόν στον τελευταίο μήνα του χρόνου. Στον Χριστουγεννιάτη ή Χριστιανάρη, λόγω Χριστουγέννων έχει και αυτά τα ονόματα, μήνα!

ΑΝΤΕ ΝΑ ’ρθουνε τα Νικολοβάρβαρα, μήμπανα βρέξει! Στο τριήμερο 4,5 και 6 του μήνα που γιορτάζουμε αντίστοιχα την Αγία Βαρβάρα, τον Αγιο Σάββα και τον Αγιο Νικόλαο στηρίζουμε τις όποιες ελπίδες μας για βροχή. Φρούδες, κατά που φαίνεται, θα αποδειχτούν. Οξω νου κάνει ο καιρός! Στου κουφού την πόρτα όσο θέλουνε ας βροντούνε οι παροιμίες!

ΑΠ’ ΤΟΥΣ ξεχασμένους συνδέσμους της κρητικής διαλέκτου η λέξη 'μήμπανα', που προέρχεται από τη φράση 'μην πάει να...' (μη μπα να>μήμπανα) και σημαίνει μήπως, μπας. Εχει και γλωσσολογικά 'πεταχτά' ο μπαξές της στήλης, ενίοτε. Βασικό βοήθημα στις περιπτώσεις αυτές το μοναδικό στο είδος του 'Λεξικό - ερμηνευτικό και ετυμολογικό του δυτικοκρητικού γλωσσικού ιδιώματος' του Αντώνη Ξανθινάκη.

ΔΥΟ ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ μου έδωσε προχθές (Τρίτη 30 Νοεμβρίου) στην εκδήλωση που διοργάνωσε το Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών και Μελετών 'Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος' για τα δέκα χρόνια λειτουργίας του, ο μαντιναδολόγος μας, ο Ηλίας ο Σταματάκης. Η πρώτη: 'Δέκα χρονών το Ιδρυμα που λένε 'Βενιζέλο',/ όλοι το καμαρώνουνε, του βγάζουν το καπέλο. Η δεύτερη: 'Τα χρόνια φεύγουν γρήγορα, σαν το νερό στη βρύση,/ απ’ την καρδιά του εύχομαι να τα εκατοστήσει!' Τα είπες όλα, Ηλία! Ολοι το καμαρώνουμε, όλοι του ευχόμαστε!

ΤΟΥΤΟ ΤΟΝ χρόνο (τον γάιδαρο τον φάγαμε η ορά μάς απόμεινε) από ’δω από ’κει τη σκαπουλάραμε ως χώρα. Οπως τη σκαπουλάραμε τέλος πάντων. Μ’ αυτόν που έρχεται να δούμε τι θα γενεί! Το μαχαίρι στο λαιμό μάς έχουν βάλει οι 'Τροϊκάνοι'. Και τούτο και τ’ άλλο και το παρ’ άλλο και τα πάντα όλα εδώ και τώρα πρέπει να γενούν.

ΟΠΩΣ ΕΠΑΙΞΕ τις προάλλες η Μπαρτσελόνα στο γήπεδό της τη Ρεάλ έτσι παίζουν οι αδηφάγες αγορές τις ανάξιες ευρωπαϊκές ηγεσίες. Από τον φίλο μου τον γερω - δάσκαλο η επισήμανση. Να σας θυμίσω ότι 5 (ολογράφως πέντε) γκολάκια έριξε η Μπάρτσα στην πάλαι ποτέ κραταιά βασίλισσα.

ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ με την Μπάρτσα ο φίλος μου ο γερω - δάσκαλος δε σημαίνει ότι είναι και με τις... αγορές. Αυτό δα έλειπε! Να εξηγούμαστε για να μην παρεξηγούμαστε!

ΤΟ ΤΙ ελιές θα μείνουν οφέτος αμάζωχτες δε λέγεται! Και να ’τανε μόνο οφέτος, καημός δεν ήτανε! Πού μια φορά, που θεωρούντανε πράσινος χρυσός το λάδι! Απ’ τον μονόλογο ενός χωριανού μου, έτσι όπως τον άκουσα...

ΚΑΒΑΛΑ παν’ στην Αγορά, καβάλα τριγυρίζουν/ καβάλα πίνουνε καφέ, καβάλα καβγαδίζουν... Των Κολοκοτρωναίων; Οχι! Των Χανιωτών...

ΟΤΑΝ Ο βασιλιάς της Γαλλίας Λουδοβίκος ΙΔ’ έδινε σε κάποιον μια καλή θέση έλεγε: 'Δημιούργησα πάλι, σήμερα ενενήντα εννιά δυσαρεστημένους κι έναν αχάριστο'.

'Βαρύς Δεκέμβρης στο στενό/ κι ο άνεμος μανιάζει/ Σου παραγγείλαν πως πονώ/ και είπες δεν με νοιάζει/ Τελειώνει μάνα μου η βραδιά/ τελειώνει και ο χρόνος/ μα στη φτωχή μου την καρδιά/ ατέλειωτος ο πόνος/ Χαστούκια δίνει μου η βροχή/ μα εγώ κουράγιο κάνω/ και συ αχάριστη ψυχή/ μ’ αφήνεις να πεθάνω'.
Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος, Μουσική: Βασίλης Κουμπής, Πρώτη εκτέλεση: Ρένα Κουμιώτη (Από τον κύκλο τραγουδιών των Κουμπή - Παπαδόπουλου '12 μήνες', 1972)

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα(02.12.10)

«24 ποιητικές φωνές από τα Χανιά»

Tο (εκτός εμπορίου) ημερολόγιο 2011 των εκδόσεων Κεδρισός
παρουσιάζεται σε μία φιλόδοξη λογοτεχνική βραδιά,
την Τετάρτη 1 Δεκεμβρίου 2010 στις 7 μ. μ.
στο βιβλιοπωλείο «Το βιβλίο» (πλ. Κολοκοτρώνη 29, Χανιά).
Στην εξαιρετικής ομορφιάς ανθοδέσμη συνυπάρχουν για πρώτη φορά
γνωστοί αλλά και ‘άγνωστοι’ Χανιώτες ποιητές,
οι περισσότεροι από τους οποίους θα παραβρεθούν στην εκδήλωση:

Μαρινέλλα Βλαχάκη, Γρηγόρης Γεωργουδάκης, Μιχάλης Γρηγοράκης,
Βασίλης Ζαχαράκης, Βικτώρια Θεοδώρου, Σταύρος Καλαϊτζόγλου,
Δημήτρης Κακαβελάκης, Λεωνίδας Κακάρογλου, Βαγγέλης Κακατσάκης,
Αντώνης Κατζούρος, Ιωσήφ Κουράκης, Κώστας Κουτσουρέλης, Μανόλης Λεφάκης, Γιώργης Μανουσάκης, Νίκος Μαραγκουδάκης,
Δέσποινα Μαριανάκη,Μάρκος Μαριδάκης, Ελένη Μαρινάκη,
Χρήστος Μαχαιρίδης, Πηνελόπη Ντουντουλάκη, Αιμιλία Παπαβασιλείου, Μαρία Πριπάκη, Ειρήνη Σπανουδάκη, Κώστας Χιωτάκης.
Τα ποιήματα θα διαβάσει η ηθοποιός Τατιάνα Τζιάκη







ΤΕΛΟΣ (;)
Σήμερα πέθανε και η ελπίδα.
Ύστερα από τόσους θανάτους,
δεν μπόρεσα πια να κλάψω.
Την έπλυνα με αρώματα.
Ήταν παρθένα.
Την έντυσα με πάλλευκο χιτώνα.
της χτένισα τα μακριά μαλλιά.
Της σταύρωσα τα χέρια.
Την έθαψα στην καρδιά μου•
και περιμένω την Ανάσταση!

ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ