ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΚΑΙ ΕΓΙΝΕ... των αποδείξεων. Κατά το παλιότερο «έγινε της Κορέας» ή το άλλο «έγινε της μουρλής». Συμπέρασμα; Στων φαλακρών τις κεφαλές μαθαίνουν (;) οι μπαρμπέρηδες.

ΕΦΤΑΣΕ πάλι η τρόικα, τρεις μάγοι με τα δώρα/ κρατούνε κι άλλους κεραυνούς να κάψουνε τη χώρα. Από τον «μαθητή» του μαντιναδολόγου μας, του Ηλία του Σταματάκη, τον συνταξιούχο δάσκαλο Γιάννη Μοσχονά, η μαντινάδα. Τα πάντα όλα, κατά που θα ’λεγε κι ο Αλέφαντος, δόθηκαν για να φτάσει, κύριε Γιάννη.

ΕΒΔΟΜΑΔΑ κινητοποιήσεων αυτή που διανύουμε και στα Χανιά, όπως και σ’ όλη την Ελλάδα. Καθολικές οι διαμαρτυρίες. Ελλάς Ελλήνων καθολικώς διαμαρτυρομένων.

ΚΡΑΜΕΡ εναντίον Κράμερ! Συγγνώμη Αντιπρόεδρος εναντίον Αντιπροέδρου, ήθελα να πω. Με τον Πρόεδρο να νίπτει ως άλλος Πόντιος Πιλάτος τας χείρας του. Ακούς εκεί να μην πληρώνει, κατά δήλωσή του, το τέλος ακίνητης περιουσίας ο πολύς Θεόδωρος κι ας πάει ο επίσης πολύς Ευάγγελος να τον συλλάβει!

ΟΠΟΥ λαλούν πολλοί κοκόροι αργεί να ξημερώσει. Στην καλύτερη περίπτωση. Στη χειρότερη δεν ξημερώνει ποτέ. Δεν αναφέρομαι τόσο στο κοτέτσι της Ελλάδας, αλλά στο ευρωπαϊκό κοτέτσι. Το έλα να δεις γίνεται με τα κικιρίκου.

ΤΟ ΕΦΕΤΕΙΟ! Ποιο Εφετείο; Ακρα του τάφου σιωπή. Αλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε. Φρέσκα κουλούρια.

ΕΔΩ ΤΑ ΚΑΛΑ ξύλα! Εδώ τα καλά λιόξυλα! Πάρε κόσμε! Τι πάει να πει, δεν έχετε σόμπα. Στη σόμπα θα κολλήσετε; Σιγά το πράμα! Σε κάθε 3 τόνους ξύλα που αγοράζετε δώρο μία ξυλόσομπα. Κι αν έχω ελιές να ξεριζώσω! Ο... ξυλάς!

«ΟΤΑΝ ΑΚΟΥΗΣ τοκογλύφον, τρέμε! Ουδεμία πληγή δύναται να συγκριθεί με αυτόν. Αι επτά πληγαί της Αιγύπτου, κατέστρεψαν τα επ’ αυτής, αλλ’ αφήκαν την Αίγυπτον. Ο Θεός ελησμόνησε τον τοκογλύφον. Ούτος θα κατέτρωγε και αυτήν την Αίγυπτον και θα κατέπινε τον Νείλον διά να την χωνεύση». Από τη «Χρυσή Διαθήκη» του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.

ΠΗΓΕ λέει, κατά δήλωσή της, και πήρε κυβάκια, κάρτες, παιχνίδια, χαρτόνια, εξωσχολικά βιβλία, γιατί πρωτάκια είναι αυτά, δεν φτάνει το ανύπαρκτο βιβλίο! Παρά το γεγονός, ότι όταν είδε τι λεφτά πήρε τον Οκτώβρη, πάλι κατά δήλωσή της, έπαθε πλάκα! Κουράγιο, Αννα! Στην Αννα τη δασκάλα αναφέρομαι.

ΝΑ ΒΛΕΠΕΙΣ τα κρουαζιερόπλοια να μπαίνουν και να βγαίνουν στον κόλπο της Σούδας. Τι καλά να ’μπαιναν και να ’βγαιναν, εκτός απ’ τα επιβατηγά και τα ψαροκάικα, μόνο κρουαζιερόπλοια.

Ο ΣΠΑΡΤΙΑΤΗΣ Ανδροκλείδης, αν και ανάπηρος στο ένα πόδι, ζήτησε να τον κατατάξουν ανάμεσα στους πολεμιστές. Οι υπεύθυνοι του είπαν ότι αυτό δεν γίνεται αφού είναι χωλός. Αυτός τότε τους είπε: «Καλά, πως πολεμά κανείς καλύτερα, όταν φεύγει ή όταν μένει στη θέση του;».

«Επίκεινται ώρες οδυνηρές/ αναπότρεπτα γεγονότα που πλησιάζουν/ με γοργό και ευκρινέστατο βήμα/ Ομως προς το παρόν λάμπει ο ήλιος/ ενός θεσπέσιου Σεπτεμβρίου,/ τον διαδέχονται διαυγείς συννεφιές/ Ημέρες και νύχτες μακάριες/ Ατάραχα, λοιπόν, ας αφήσουμε/ τα επικείμενα να επίκεινται».
Το ποίημα «Τα επικείμενα» του Φαίδρου Μπαρλά.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

Xανιώτικα νέα (30. 09. 2011)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
«ΕΦΟΣΟΝ ΤΑ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ειδοσήματά μου αρκούν διά να ζήσω, αρνούμαι να εγγίσω μέχρι και του οβολού τα δημόσια χρήματα, ενώ ευρισκόμεθα εις το μέσον ερειπίων και ανθρώπων βυθισμένων εις εσχάτην πενίαν».

Απο τον Ιωαννη Καποδίστρια, τον πρώτον κυβερνήτη της Ελλάδας, τα παραπάνω. Λαϊκιστής ο μπαρμπα - Γιάννης, όπως τον έλεγαν οι απλοί άνθρωποι; Οχι βέβαια! Ανθρωπος που νοιαζόταν τον λαό, απλώς. Ζητούνται μιμητές...

ΕΠΗΡΑΜΕ, ΕΠΗΡΑΜΕ ΦΛΟΥΡΙ κωνσταντινάτο! Με αφορμή τη βέβαιη (;) εκταμίευση της 6ης δόσης αυτό. Επήραμε, επήραμε βαρέλι δίχως πάτο! Κι αυτό με αφορμή τη βέβαιη (;) εκταμίευση της 6ης δόσης. Σε δεύτερο χρόνο. Υστερα από ώριμη σκέψη.

ΜΕΤΡΑ, ΜΕΤΡΑ, μέτρα, μέτρα, μέτρα, μέτρα, μέτρα... Μέτρα χιλιόμετρα, μέτρα αμέτρητα. Κι όποιος αντέξει...

ΜΕΤΡΑ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, κινητοποιήσεις οι εργαζόμενοι. Ε, όχι και σφάξε με, αγά μου, ν’ αγιάσω. Γιατί, όντως, περί σφαξίματος πρόκειται.

ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ άνεργος δεν μπορεί να καταλάβει πλήρως τον άνεργο. Οποιος δεν είναι άστεγος δεν μπορεί να καταλάβει εντελώς τον άστεγο. Οποιος δεν είναι πεινασμένος, δεν μπορεί να καταλάβει, όπως πρέπει, τον πεινασμένο. Από τον φίλο μου τον γερω - δάσκαλο η παρέμβαση.

ΘΑ ΓΥΡΙΣΕΙ Ο ΤΡΟΧΟΣ, θα χορτάσει κι ο φτωχός! Παρηγοριά στον άρρωστο μέχρι να βγει η ψυχή του σε μια πρώτη ανάγνωση. Σε μια δεύτερη. Ο τροχός δεν γυρίζει ποτέ από μόνος του. Με αφορμή τη σχετική φωτογραφία, που δημοσιεύθηκε στην πρώτη σελίδα του χθεσινού φύλλου της εφημερίδας μας.

«ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΝΑ ΔΙΔΗΣ πολλήν προσοχήν εις τας θεωρίας· η ιστορία των πραγμάτων είναι πολύ διαφορετική των θεωριών -αίτινες αυτό τούτο αποδεικνύουσιν: ότι δεν υπάρχει θεωρίας ανάγκη, όπου τα πράγματα λαλούσι, και λειτουργούσιν ομαλώς και κανονικώς». Από τη «Χρυσή Διαθήκη» του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.

ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΙ ΠΡΟΕΔΡΟ των στιχουργών του Ν. Χανίων, καλό ποιητάρη η μαντινάδα που ακολουθεί: Κρίμα ’ναι τ’ άστρο το λαμπρό, άμα το δεις να πέσει/ γιατί στο δώμα τ’ ουρανού είν’ η δική του θέση. Να ’σαι καλά, Θανάση!

ΘΕΡΟΣ, ΤΡΥΓΟΣ, πόλεμος. Ποιο θέρος, που έχουμε σταματήσει να σπέρνουμε! Ποιος τρύγος, που έπεσε ο πυρηνόσπορος και ξέρανε ακόμα και τα φύλλα! Εν πάση περιπτώσει ό,τι απόμεινε. Μάζωνε κι ας είναι και ρώγες!

ΟΤΑΝ Ο ΣΩΚΡΑΤΗΣ επιχειρηματολογούσε κάπως πιο έντονα, τον χτυπούσαν, τον ταλαιπωρούσαν και τον χλεύαζαν. Αυτός ωστόσο τα υπέμενε όλα αυτά με στωικότητα. Κάποτε που κάποιος τον ρώτησε γιατί δεν αντιδρά απάντησε: «Αν με κλοτσούσε ένας γάιδαρος θα τον πήγαινα στο δικαστήριο;».

«Το λέει ο πετροκότσυφας στο δροσερό τ’ αυλάκι,/ το λεν’ στα πλάια οι πέρδικες, στην ποταμιά τ’ αηδόνια,/ το λεν’ στ’ αμπέλια οι λυγερές, το λεν’ με χίλια γέλια,/ το λέει κ’ η Γκόλφω η όμορφη, το λέει με το τραγούδι/ - Αμπέλι μου πλατύφυλλο και καλοκλαδεμένο,/ δέσε σταφύλια κόκκινα, να μπω να σε τρυγήσω,/ να κάμω αθάνατο κρασί, μοσκοβολιά γιομάτο/ [...]».
Από το ποίημα του Κώστα Κρυστάλλη
«Το τραγούδι του τρυγητού».

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

Χανιώτικα νέα (29.09. 2011)

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ…

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ
Γράφει ο NΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΥ. KΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
kak_nektar@yahoo.gr

Αγαπημένο μου ημερολόγιο, σήμερα μού ’ρθε κι άλλο ραβασάκι στο σπίτι· να πάω να πληρώσω για να σωθεί η χώρα. Εγώ αμέσως το έβαλα μαζί με τους υπόλοιπους λογαριασμούς στο μεγάλο κουτί που έχω φτιάξει ειδικά για την περίπτωση. Πρέπει να σου πω πως τελικά είχα κάνει λάθος στις διαστάσεις του... εν λόγω κουτιού! Μάλλον πως πρέπει να φτιάξω άλλο... πιο μεγάλο. Τι να πρωτοχωρέσει κι αυτό το έρμο. Το λυπάται η ψυχή μου...

Σήμερα το πρωί, που λες αγαπημένο μου ημερολόγιο, δεν μας τη δίνανε τη δόση και μετά κάποιος Γερμανός έκανε κάτι δηλώσεις και είπε ότι πρέπει να την πάρουμε τη δόση εκεί κατά το μεσημεράκι! Το απόγευμα, όμως, κάνανε δηλώσεις κάποιοι Φινλανδοί και μάλλον πως δεν μας τη δίνουν... λέει! Το κλίμα άλλαξε το βράδυ! Θα μας τη δώσουνε είπαν! Μη μου ζητάς να σου πω ποιος έκανε τις τελευταίες δηλώσεις και άλλαξε το κλίμα! Εχω χάσει την μπάλα με όλους αυτούς! Φταίω βέβαια κι εγώ που κάθομαι και τους ακούω και δεν κλείνω τηλεοράσεις και ραδιόφωνα! Γίνεται;

Καλημέρα,
δηλαδή αν το καλοσκεφτείς: τα πράγματα που μας έχουν απομείνει ακόμη για να παλεύουμε σε τούτη εδώ τη ζήση δεν είναι και παραπάνω από όσα τα δάκτυλα των δυο χεριών...
Είπα να το αμπελοφιλοσοφήσω σήμερα και να το ρίξω για λίγο έξω βρε αδερφέ!
Αηδία είχα καταντήσει να προσπαθώ να λύσω το πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας εγώ που από μαθηματικά... δεεεν! Αναγκάστηκα όμως! Αναγκάστηκα, με αναγκάσανε τι σημασία έχει!
Αγαπημένο μου ημερολόγιο πρέπει να σου πω όμως ότι δεν είμαι ο μόνος...

«Πικρό σαν δηλητήριο/ είναι το διαβατήριο/ που πήρα για τα ξένα/ μα τι να κάνω ο φτωχός
μπροστά μου βρίσκεται γκρεμός/ και πίσω μαύρο ρέμα».
Γεια σου ρε ημερολόγιο! Σήμερα ακούω Καζαντζίδη και μεράκλωσα! Θες να πω κι άλλα; Αστο μωρέ!

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΕΙΝΑΙ ΦΟΡΕΣ, που, για να χρησιμοποιήσω έναν στίχο της Χανιώτισσας ποιήτριας Ειρήνης Σπανουδάκη, «χτυπιούνται αναίτια οι χρόνοι των ρημάτων». Ποιος Ενεστώτας και ποιος Μέλλοντας, λένε οι παρελθοντικοί χρόνοι!

«ΚΑΘΕ ΚΡΙΣΗ ΕΙΝΑΙ μια ευκαιρία, αλλά εξαρτάται από εσένα, το άτομο. Στο βάθος κάθε κρίση σου ζητάει να σκεφτείς περισσότερο από ό,τι σκεφτόσουν. Τα ίδια μυαλά με τις ίδιες σκέψεις που δημιούργησαν την κρίση, δεν μπορούν να σε βγάλουν από αυτήν». Στέλιος Ράμφος.

ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ της τρόικα. Ολα για την 6η δόση. Ωστόσο «το μακρύ ταξίδι της μέρας, μέσα στη νύχτα», για να χρησιμοποιήσω τον τίτλο του γνωστού θεατρικού έργου του Ο'Νιλ, μόλις άρχισε.

ΕΤΣΑ ΠΟΥ ΠΑΝ’ τα πράγματα θαρρώ πως δεν θ' αργήσουν/ αυτά που κάνεις όταν φας να τα φορολογήσουν. Στον ρυθμό της επικαιρότητας, μα και της σκληρής πραγματικότητας, ο μαντιναδολόγος μας, ο Ηλίας ο Σταματάκης, που δεν χάνει με τίποτα το χιούμορ του.

ΕΤΟΙΜΑΖΟΝΤΑΝ ΝΑ τη θυσιάσουν, αλλά τελικά δεν τη θυσίασαν την Ιφιγένεια οι Αχαιοί. Την ώρα που ο μάντης Κάλχας κατέβαζε το μαχαίρι για να της κόψει τον λαιμό, κατέφτασε η θεά Αρτεμη μέσα σ' ένα σύννεφο και την πήρε μαζί της, αφήνοντας στον βωμό ένα ελάφι. Ξεστρατίζει συχνά την κουβέντα που κάνουμε ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος και τη γυρίζει στη μυθολογία.

ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ υφυπουργού Δικαιοσύνης, Γιώργου Πεταλωτή, τα εγκαίνια του νεοσύστατου Εφετείου Ανατολικής Κρήτης, στο Ηράκλειο. Αμ δε που θα γινόταν σε επίπεδο υπουργού!

ΠΕΡΑΣΕ ΚΑΙ ΤΑ 4 ΜΑΘΗΜΑΤΑ που έδωσε στη σχολή του και «βγήκε» στη σελίδα του, στο φέισμπουκ να το πανηγυρίσει. Τι το 'θελε! «Φύτουλα» τον ανεβάζουν, «φυτουλάκι» τον κατεβάζουν οι φίλοι στα σχόλιά τους.

ΕΙΡΗΝΗ ΣΠΑΝΟΥΔΑΚΗ, καθηγήτρια - ποιήτρια, Αθηνά: Τόσο κοντινός μα και τόσο οικείος ο λόγος σας όπως τον αρθρώνετε και στην ποιητική σας συλλογή «Τήλε» (εκδόσεις Διάττων), την οποία είχατε την καλοσύνη να μου στείλετε. Εντάξει, δεν αλλάζει ο κόσμος με την ποίηση. Είναι η ποίηση, όμως, που βοηθά τους ανθρώπους ν' αλλάξουν για ν' αλλάξουν αυτοί με τη σειρά τους τον κόσμο.

ΠΑΡΑΜΟΝΕΣ ΤΗΣ ΑΛΩΣΗΣ ο Σουλτάνος Μωάμεθ ο Β' έστειλε κρυφά κατασκόπους στην Πόλη. Οταν επέστρεψαν τους ρώτησε καπνίζοντας τον ναργιλέ του. «Εχει πολλά καμπαναριά η Πόλη;». Μετά την καταφατική απάντηση που πήρε τους ξαναρώτησε: «Χτυπούν για Εσπερινό όλες οι καμπάνες μαζί;». Οι κατάσκοποι του απάντησαν ότι πότε χτυπάει η καμπάνα μιας Ενορίας και πότε της άλλης, η μία αρχίζει και η άλλη τελειώνει. Ο Σουλτάνος δεν μίλησε. Είχε πάρει τις τελικές του αποφάσεις.

«Τη νύχτα η θάλασσα/ έρχεται στο μαξιλάρι μου να με ζεστάνει/ σπάει το φίμωτρο/ και λύνει το γιατί/ χτυπιούνται αναίτια οι χρόνοι των ρημάτων/ Το δίτροχο με απασχολεί κάτω από το στρώμα/ με τα επιθήματα σκουριάς/ στα μέλη του/ Ξέχασα τα δικά μου πεπρωμένα/ απ' την αρμύρα ή όχι/ μη θραυστούν/ πριν φτάσουν».
Το ποίημα «Χάου 20» της Ειρήνης Σπανουδάκη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

Xανιώτικα νέα (27.09.2011)

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Δείκτες πορείας και άντλησης κουράγιου

Με το άνοιγμά του κιόλας σε συναρπάζει η ωραία μορφή της Βασιλικής Κοτζαμπασάκη - Μαριακάκη, μητέρας του συγγραφέα, στην ιερή μνήμη της οποίας αφιερώνεται η έδκοση. Για το βιβλίο 'Κοτζαμπασάκηδες' του Μανόλη Αρτ. Μαριακάκη που παρουσιάστηκε αποσπέρας της εορτής της προστάτιδος του Κοινωφελούς Ιδρύματος 'Αγία Σοφία', (16 Σεπτεμβρίου) στους Αγιους Πάντες τ’ Αποκόρωνα, ο λόγος. Κατά τα λεγόμενα του Χαράλαμπου Μπουρνάζου που το παρουσίασε με τον δικό του μοναδικό τρόπο.
'Σε μένα προσωπικά η φωτογραφία αυτή ξύπνησε μνήμες χρόνων δροσερών, εφηβικών, ωραίων χρόνων και ωραίων ανθρώπων, που βρίσκονται στο εικονοστάσι της ψυχής μου και στέκονται δείχτες πορείας και άντλησης κουράγιου και δύναμης, στους σημερινούς μάλιστα δίσεκτους καιρούς, που περνά η πατρίδα κι ο καθένας μας χωριστά', επεσήμανε.
Μένω σ’ αυτό. Δείκτες πορείας και άντλησης κουράγιου και δύναμης οι άγιες μορφές των παππούδων και των γιαγιάδων μας, ιδιαίτερα σήμερα, Χαράλαμπε!
Μα και δείκτες πορείας και άντλησης κουράγιου και δύναμης και κάποιες σημερινές μορφές.
Οπως αυτή του 94χρονου, αιώνιου έφηβου, Μανώλη Αρτ. Μαριακάκη, για να περιοριστώ μόνο σ’ αυτόν, με αφορμή την έκδοση του βιβλίου του.
Ενός βιβλίου που ανασταίνει τις μνήμες, έτσι όπως είναι σταυροδεμένες με τις ρίζες, και που το έβγαλε 'ιδίοις αναλώμασι', και το πρόσφερε δωρεάν για κάθε φιλίστορα και για ενίσχυση του προγράμματος 'Κατ’ οίκον Βοήθεια' του Ιδρύματος.

Μαθήματα πολιτικού ήθους


Ο συγγραφέας αναφέρεται πρώτα στα Ντουλιανά, το ιστορικό και γραφικό χωριό της επαρχίας Αποκορώνου γενέτειρα των ηρώων του. Ακολουθεί κατόπιν η ενότητα για τους Κοτζαμπασάκηδες, το γενεαλογικό δέντρο των οποίων παραθέτει και σε διάγραμμα ενώ σε άλλα κεφάλαια αναφέρει καθέναν ξεχωριστά, δημοσιεύοντας και τη φωτογραφία τους: τις ηρωικές μορφές του Γεωργίου, του Παρασκευά, του Ιωάννη, του Γεωργίου και του Νικολάου, ωραίες και γενναίες μορφές της κρητικής ιστορίας, σημαιοφόροι στον αγώνα τον καλό για την ελευθερία.
Στο επόμενο κεφάλαιο κάνει εκτενή αναφορά στη Μάχη της Αλμυρίδας του 1896, που κερδήθηκε χάρη στη στρατηγική ιδιοφυΐα και την παλικαριά του καπετάν Γιάννη Καλογερή. Ακολουθούν οι επιστολές του Ελευθερίου Βενιζέλου προς τον Παρασκευά Κοτζαμπασάκη και, τέλος, η πυκνή περιεχομένου ομιλία του για την ιστορική οικογένεια, στο Ιδρυμα, το 1996. Επί τροχάδην τα περιεχόμενα τού περί ου ο λόγος και στην προηγούμενη εύφημη μνεία βιβλίου, έτσι όπως ο Χ. Μπουρνάζος τα παρουσίασε. Για να σταθεί ξεχωριστά και διεξοδικά στη συνέχεια στο 'χρυσάφι του βιβλίου που αποτελούν οι δύο ανέκδοτες επιστολές του Βενιζέλου' τις οποίες ο συγγραφέας μας, γνωρίζοντας καλά τι μάλαμα ατόφιο κρυβόταν στα οικογενειακά θησαυρίσματα, τις διέσωσε, παρά τις δραματικές συνθήκες της κατοχής, που στην περίπτωσή του, δεν ήταν μόνο το ξεσπίτωμα της οικογένειας αλλά και η καταδίκη του σε θάνατο από γερμανικό στρατοδικείο στα Γιάννενα και η, ως εκ θαύματος, αποτροπή της εκτελέσεώς του από τους Γερμανούς, με τη μεσολάβηση του μητροπολίτη Ιωαννίνων Σπυρίδωνα, του μετέπειτα αρχιεπισκόπου. Στις επιστολές αυτές (τα πρωτότυπά τους ήδη έχουν κατατεθεί στο Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών και Μελετών 'Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος'), και ιδιαίτερα στη δεύτερη, ο Εθνάρχης, παραδίδει, εκτός, όλων των άλλων και μαθήματα πολιτικού ήθους, εντιμότητας και αρχών στην άσκηση της πολιτικής εξουσίας. 'Οχι μόνον δεν έχω την αξίωσιν να επηρεάσω την γνώμην του Συμβουλίου της Δικαιοσύνης δια της υποδείξεως υποψηφίου τινός, αλλά [...] και κύριον καθήκον του Επιτρόπου της Δικαιοσύνης εθεώρουν να προστατεύση την ανεξαρτησίαν του Συμβουλίου κατά πάσης ξενικής επεμβάσεως', γράφει χαρακτηριστικά.
Αυτά τότε!...



'Κορωνίδα' των δραστηριοτήτων του Κοινωφελούς Ιδρύματος 'Αγία Σοφία', αποτελεί, τα τελευταία χρόνια το πρόγραμμα 'Βοήθεια στο σπίτι'. Στάθηκε ιδιαίτερα ο αντιπρόεδρος του Δ.Σ. του Ιδρύματος Νίκος Παπαδάκης σ’ αυτό, δικός του άλλωστε ο χαρακτηρισμός, στην φετινή εκδήλωση (εκτός απ’ την παρουσίαση του βιβλίου του Μ. Μαριακάκη περιελάμβανε και την αναγόρευση του Χ. Μπουρνάζου σε Εταίρο). Μίλησε, όμως επιγραμματικά, κάνοντας ένα είδος απολογισμού της 25ετούς περίπου πορείας του Ιδρύματος, που δημιούργησε ο μητροπολίτης Ειρηναίος Γαλανάκης, και για τις άλλες του δραστηριότητες. Για το Παγκόσμιο Συνέδριο Αποκορωνιωτών που οργανώθηκε το 1987. Για τις όντως ανεπανάληπτες εκείνες εκδηλώσεις ποικίλου περιεχομένου εντός αλλά και πέραν των ορίων της επαρχίας. Για τη συνεργασία με την τοπική αυτοδιοίκηση για πολλά θέματα και ιδιαίτερα αυτό της άρδευσης. Για τις 3 μνημειώδεις εκδόσεις ('Επανάσταση 1897', 'Κρητική Πολιτεία', 'Μικρά Ασία Χαίρε'), σε συνεργασία με τα 'Χανιώτικα νέα'. Για την συνεισφορά στην ίδρυση του Ιδρύματος 'Ελ. Κ. Βενιζέλος' και στη δημιουργία του Ινστιτούτου Τύπου. Επισημαίνοντας τόσο τον ρόλο του Παππού, όσο και την ουσιαστική συμβολή όλων των μελών του Δ.Σ. που ανέφερε ονομαστικά.
Κι αυτά μετά τις αναφορές του στον Μ. Μαριακάκη και στον Χ. Μπουρνάζο.

Χανιώτικα νέα(26.09.11)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΜΟΥ ’ΡΘΕ το δύο τοις εκατό, μα φτάνει και το άλλο/ κι απ’ τη χαρά μου σκέφτομαι να σας χορέψω... μπάλο. Απ’ τον μαντιναδολόγο μας, τον Ηλία τον Σταματάκη, η μαντινάδα. Και ο χορός, βεβαίως - βεβαίως. Να δούμε ποιος θα πληρώσει τα όργανα, Ηλία!
«OXI TΩΡΑ!». «Εμείς θέλουμε τώρα!». «Οχι τώρα, σας λέμε! Δεν μας συμφέρει». «Ο,τι πείτε! Εσείς ξέρετε». Φανταστικός διάλογος περί χρεωκοπίας. Ή μήπως πραγματικός; Σε άλλα επίπεδα.
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ τίποτα πιο βασανιστικό για τον άνθρωπο από την αναμονή του μοιραίου. Μια ψυχή που είναι να βγει ας βγει να τελειώνουμε. Και ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος αυτής της άποψης είναι.
ΑΝΑΘΕΜΑ την ώρα/ κατάρα στη στιγμή/ που πήρα την απόφαση/ να γίνω βουλευτής! Το ρεφρέν ενός τραγουδιού που σιγομουρμουρίζουν σε ιδιωτικές τους στιγμές ολοένα και περισσότεροι κυβερνητικοί βουλευτές. Ολα έχουν τα όριά τους.
ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ κι αν είναι στα όριά τους! Κι όμως τα βουλευτικά προνόμια, εκεί. Κανείς δεν σκέφτηκε να τα προσφέρει, να τα θυσιάσει, χάριν της πατρίδας.
ΕΧΟΥΜΕ την ωραιότερη πατρίδα, έχουμε τον ωραιότερο λαό! Απ’ τα που είπε ο Μίκης Θεοδωράκης τις προάλλες στο Νίππος. Κακομοίρα πατρίδα, παλιόψαθα σ’ έχουν καταντήσει όπως θα ’λεγε και ο Μακρυγιάννης.
ΠΟΙΟΣ ΘΑ καθαρίσει τα ποτάμια; Ποιος θα μαζέψει τα σκουπίδια που κάνουν πάρτι με το που θα φυσήξει ο αέρας στον Βόρειο Οδικό Αξονα κι όχι μόνο; Ποιος θα καθαρίσει τις γέφυρες απ’ το αφισομάνι; Ρητορικά ερωτήματα.
ΑΠΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ εκφράζουν οι Χανιώτες σύμφωνα με μια έρευνα της Cretan Polls (βλ. σχετικό ρεπορτάζ του Γιώργου Γεωργακάκη στο χθεσινό φύλλο της εφημερίδας μας). Αυτό έλειπε να εκφράζουν αισιοδοξία.
«ΟΤΙ ΤΟ ΗΜΙΣΥ εκάστης γενεάς είναι ευεργετικόν και αγωνίζεται υπέρ του άλλου ημίσεος, είναι φαινόμενον πασιφανές, αλλ’ ότι το παθητικόν ήμισυ, τείνει πολλάκις εις την ματαίωσιν του ευεργετικού αγώνος του πρώτου δεν είναι πασιφανές δι’ όλους· από τους μεν δεν συμφέρει να κατανοηθή, τους δε διαλανθάνει και ούτως η δρώσα μερίς ομοιάζει προς μηχανήν κεκορεσμένην ατμού, ήτις, ή οπισθοδρομεί, ή έχει κάτωθεν άφρακτον δικλίδα, διά της οποίας ο ατμός ματαίως χάνεται, η δε μηχανή παραμένει αδρανής και ακίνητος». Από τη «Χρυσή Διαθήκη» του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.
ΤΡΥΓΟΠΑΤΗΜΑΤΑ στην αυλή του Κρητικού Παραδοσιακού Σπιτιού Σούδας, από σήμερα και για τρεις μέρες. Οσοι πιστοί του οίνου και του πνεύματος, προσέλθετε! Καλά κρασιά!
Η ΚΥΡΙΑ Ντε Σόμερι, όταν ο σύζυγός της την έπιασε στο κρεβάτι με τον ερωμένο της, του είπε ότι δεν συνέβη τίποτα απ’ αυτά που είδε. Οταν αυτός αγανάκτησε δήλωσε αγέρωχα: «Α! τώρα βλέπω πως πάψατε να μ’ αγαπάτε. Πιστεύετε περισσότερο σ’ αυτά που βλέπετε, παρά σ’ αυτά που σας λέγω, εγώ».
«Στο δάσκαλο ο Νικολής να τον ρωτήσει τρέχει,/ να του εξηγήσει αν μπορεί μια απορία που έχει./ - Μα πε μου μπρε συ, δάσκαλε, η γη αφού γυρίζει,/ γιάντα κραθιόμαστε ορθοί και δε μα σε λιχνίζει;/ - Ο νόμος της βαρύτητας είναι που μας κρατάει,/ και μένει όρθιο Νικολή στη γη ό,τι πατάει./ - Μια απορία, δάσκαλε, έχω ακόμη, όμως,/ πώς εκραθιότανε ορθά πριν ψηφιστεί ο νόμος;».
Το ποίημα «Ο νόμος της βαρύτητας» του Μπάμπη Γριβάκη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

Χανιώτικα νέα (24.09.2011)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
«ΗΦΑΙΣΤΕ, ΙΣΧΥΡΟΚΑΡΔΕ, μεγαλοδύναμε, που είσαι το άσβεστον πυρ, που φωτίζεσαι από φλογερές λάμψεις, ως Θεέ που παρέχεις το φως εις τους ανθρώπους [...] Άκουσέ με μακάριε, εσέ προσκαλώ εις τας Ιεράς σπονδάς, διά να προσέλθεις πάντοτε ήμερος και με έργα που φέρουν χαράν. Κατάπαυσε την λυσσασμένην μανίαν του ακατάβλητου πυρός/ παρέχων εις τα ιδικά μας σώματα την φυσικήν καύσιν».
ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΡΦΙΚΟ ύμνο «Ηφαίστου, θυμίαμα λιβανομάνναν» σε μετάφραση (www.olympia.gr) το παραπάνω, πρώτο σημερινό «πεταχτό». Με αφορμή τη φθινοπωρινή ισημερία. Καλό φθινόπωρο και καλό χειμώνα να 'χουμε! Και ο... από μηχανής θεός να μας σώσει.
ΑΝΟΡΕΞΑ ΠΡΩΤΟΒΡΟΧΙΑ (πρωτοβρέξια, τα 'λεγε η μάνα μου) στα Μετόχια Τσικαλαριών που μένω, προχθές. Κάποιες ψιχάλες κι αυτές ήταν όλο. Χθες, όμως, κανένα παράπονο...
ΧΑΛΑΡΑ, ΠΟΛΥ χαλαρά άρχισα σήμερα, ωστόσο, μόνο χαλαρή δεν είναι η κατάσταση. Οι ελπίδες ότι θα βγούμε απ' το τούνελ που μας έβαλαν φθίνουν. Κανένα φως στην άκρη του. Και μη χειρότερα!
«ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΜΩΣ και χειρότερα, κάπου σε μια ξεχασμένη γειτονιά της Ευρώπης. Εκεί που μέχρι στιγμής δεν έχει βρεθεί ούτε ένας εύπορος να πει φορολογήστε και μας. Κι όπου οι κυβερνώντες προκειμένου να καλύψουν τις μαύρες τρύπες των κρατικών προϋπολογισμών αυξάνουν τον Φ.Π.Α. στο σουβλάκι και στον καφέ πηγαίνοντάς τον στο 23% και μειώνουν το αφορολόγητο όριο στα 5.000 ευρώ, δηλώνοντας έμμεσα ότι εκεί θα οδηγηθεί το ετήσιο εισόδημα της πλειοψηφίας» (www.sofokleous10.gr).
ΕΚΤΟΣ ΟΛΩΝ των άλλων. Μη λαμβάνοντας υπόψη την οργή και την απόγνωση της κοινωνίας.
ΕΝΤΟΣ, ΕΚΤΟΣ και επί τα αυτά. Εντός της Ευρωζώνης, εκτός της Ευρωζώνης και επί τα αυτά της χρεοκοπίας, που συντεταγμένα έχει ήδη αρχίσει. Να το πω αλλιώς: Καλωδιωμένοι στην Εντατική.
ΕΝΑΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ ανά οικογένεια, ένας γιατρός ανά Νοσοκομείο, ένας δάσκαλος ανά σχολείο και βεβαίως ένα βιβλίο ανά μαθητή. Το πολύ...
ΣΤΙΧΟΣ ΚΑΙ ΡΙΜΑ για να βγει χρειάζεται μεράκι/ θεμελιωμένος στην καρδιά σαν ριζιμιό χαράκι. Μαντινάδα για τη μαντινάδα. Από τον καλά καλό ριμαδόρο Γιάννη Μαλαξιανάκη που υπογράφει ως «Εννιαχωριανός».
ΟΙ ΛΙΠΑΡΑΙΟΙ ρώτησαν κάποτε την Πυθία πώς θα νικούσαν σε ναυμαχία τους πανίσχυρους Τυρρηνούς. Αυτή τους συμβούλεψε να κάνουν ναυμαχία με όσο το δυνατό λιγότερα πλοία. Επλευσαν, λοιπόν, κατά των Τυρρηνών μόνο με πέντε πλοία. Οταν αυτοί τους είδαν, για να μη δείξουν ότι είναι κατώτεροι, έστειλαν εναντίον τους ίσο αριθμό πλοίων. Αυτά τα νίκησαν και τα αιχμαλώτισαν οι Λιπαραίοι. Βγήκε, στη συνέχεια, η δεύτερη πεντάδα, η τρίτη, η τέταρτη... με το ίδιο πάντα αποτέλεσμα. Ενθουσιασμένοι από τη νίκη τους οι Λιπαραίοι έστειλαν στους Δελφούς τόσα αγάλματα, όσα εχθρικά καράβια αιχμαλώτισαν. Από το βιβλίο «Η άλλη όψη της Ιστορίας» (εκδ. Σαββάλας).
«Ασε το φθινόπωρο/ γύρω σου να στρώσει/ τ’ άνθη τα στερνά·/ μια ζωή πεθαίνει/ μια ζωή περνά-/ τάχα σε προσμένει/ μια άνοιξη ξανά;/ Ασε το φθινόπωρο/ γύρω σου ν’ απλώσει/ μια στερνή ευωδιά·/ μια φωνή σωπαίνει,/ μια χαρά χαμένη/ μέσα στην καρδιά-/ τα στερνά τα φύλλα/ παίρνει το φθινόπωρο/ γύρω απ’ τα κλαδιά».
Το ποίημα «Φθινόπωρο» του Κώστα Χατζόπουλου.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

Χανιώτικα νέα(23.09.2011)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΠΑΛΙ ΒΟΡΙΑΣ ΕΦΥΣΗΞΕ κι έφερε τη δροσιά ν-του/ κι έφερε και το Μίκη μας στα πατρογονικά ν-του. Η μαντινάδα που τραγούδησαν κατά την υποδοχή του Μίκη Θεοδωράκη στο Νίππος προχθές οι ριζίτες του παραδοσιακού Συλλόγου «Ακρίτες» μετά το σχετικό νεοριζίτικο: «Η Κρήτη ’ναι περήφανη για τ’ άξιο παιδί τζη/ απού την κάνει ξακουστή σ’ ούλη την οικουμένη/ π’ ενώνει κράτη και λαούς με όμορφα τραγούδια/ και πάντα μένει Κρητικός».
«ΔΕΝ ΦΟΒΗΘΗΚΑ ΤΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ, θα έφευγαν, δεν φοβήθηκα τους φασίστες, θα έφευγαν. Φοβάμαι, όμως, τώρα γιατί μας έχουν βρει στον ύπνο. Εχουν ξεκινήσει να ξεριζώσουν τα ήθη και τα έθιμά μας, τη γλώσσα και τον πολιτισμό μας», απ’ τα που είπε ο Μίκης Θεοδωράκης στο Νίππος. Ανάγκη πάσα να βρούμε, να ξαναβρούμε την ψυχή μας, «το τετράφυλλο δάκρυ», κατά τον ποιητή!
ΠΑΝΤΩΣ ΝΑ ΤΕΤΡΑΓΩΝΙΣΟΥΜΕ τον κύκλο δεν μας το ζήτησαν. Ή μήπως μας το ζήτησαν και δεν το πήραμε χαμπάρι;
ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΑΚΙΝΗΤΩΝ. Το ειδικό τέλος. Το μερικό τέλος. Το γενικό τέλος. Το τακτικό τέλος. Το έκτακτο τέλος. Το ενιαίο τέλος. Το τέλος κυκλοφορίας. Το τέλος επιτηδεύματος. Το τέλος αναπνοής... Τίτλοι τέλους. Κακά τα τέλη τους.
«Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΧΕΙ ΠΤΩΧΥΝΕΙ. Μπορούμε να πούμε ότι οι Ελληνες θα πρέπει να πληρώσουν μόνοι τους, όμως, δεν μπορούν. Μπορούμε επίσης να πούμε ότι εφόσον είμαστε σε μια ένωση θα τα μοιραστούμε». Καλά, για μας, τα είπε τις προάλλες στην πρώτη μ.Κ. (μετά καμαριέρας!) τηλεοπτική συνέντευξή του ο Ντομινίκ Στρος Καν. Αν ήταν ακόμα πρόεδρος στο ΔουΝουΤου δεν θα τα ’λεγε, μπορείτε να μου πείτε. Μπορείτε, όμως, να μου πείτε και το άλλο: Τι κρίμα που η αποκάτω κεφαλή έφαε την αποπάνω!
ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ, ΤΙ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ, βαρύ χειμώνα για την ελληνική οικονομία, προβλέπει το ΔουΝουΤου για το 2012. Κι όσοι αντέξουν αντέξανε.
ΜΕΡΑ ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ και στην πόλη μας σήμερα. Ωραίο θέμα για να γράψουν έκθεση τα παιδιά στα σχολεία τους...
ΠΑΝΤΕΛΗ ΚΑΠΑΡΟΥΔΑΚΗ, ΝΙΠΠΟΣ Αποκορώνου: «Πρέπει ν’ αποφανιστούμε!». Αυτό έλεγε η μάνα μου, όταν έρχονταν (και δεν μας έλειπαν) μουσαφίρηδες στο σπίτι μας. «Αποφανίζομαι», σύμφωνα και με το λεξικό του Αντώνη Ξανθινάκη, πάει να πει παρουσιάζομαι με ευπρέπεια (αποφάνιση= η αξιοπρεπής εμφάνιση κάποιου σε καλεσμένους του από πλευράς κυρίως περιποίησής τους). Οχι μόνο το Νίππος, αλλά όλον τον Αποκόρωνα, αποφάνισες στο «Ιπποκορώνιον», προχθές, κατά την επίσκεψη του Μίκη Θεοδωράκη, Παντελή!
«ΜΕΤΑ ΤΕΣΣΑΡΩΝ ΩΡΩΝ ΠΟΡΕΙΑΝ, εφθάσαμεν εις Νίππος Αποκορώνου. Ήτο ακριβώς μεσημέρι και τα πάντα ήσαν έτοιμα. Εν τω μεταξύ η επίσκεψις του Βενιζέλου είχε γνωσθή και συνεκεντρώθησαν έξωθι του χωρίου περί τους 200 άνδρες, εκτός των γυναικοπαίδων. Ούτοι υπεδέχθησαν ενθουσιωδώς τον Βενιζέλον, πράγμα το οποίον ηυχαρίστησε πολύ αυτόν και την ακολουθίαν του. Χαρούμενοι όλοι εκαθήσαμεν εις το τραπέζι». Από το βιβλίο του Ευαγγέλου Μελιγκουνάκη «Βενιζέλου Ανάβασις» (Αθήναι 1955).
«Με το λύχνο του άστρου/ στους ουρανούς εβγήκα/ Στο αγιάζι των λειμώνων/ στη μόνη ακτή του κόσμου/ πού να βρω την ψυχή μου/ το τετράφυλλο δάκρυ!/ Λυπημένες μυρσίνες/ ασημωμένες ύπνο/ Μου ράντισαν την όψη/ Φυσώ και μόνος πάω/ Πού να βρω την ψυχή μου/ το τετράφυλλο δάκρυ!».
Από το «Αξιον Εστί» του Οδυσσέα Ελύτη.
(Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης.
Πρώτη εκτέλεση: Γρηγόρης Μπιθικώτσης).
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

Χανιώτικα νέα (22.09.2011)

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ…

Εμείς θέλουμε να πληρώσουμε αλλά...
Ευθύβολα και μη…
Από: Νεκτάριος Κακατσάκης
Δημοσιεύθηκε στις: 21-09-2011
Ναι, να πληρώσουμε κύριος, να το δεχτούμε και αυτό, όπως τόσα και τόσα άλλα...
Εδώ δεχτήκαμε και ανεχτήκαμε να μας αποκαλούν τεμπέληδες όλοι οι συν-ευρωπαίοι μας και να μη βγαίνεις να μας υποστηρίξεις! Ανεχτήκαμε να λένε ότι αυτοί μας «ταϊζουν», λες κι είμαστε τίποτα κοπρόσκυλα!
Δεχτήκαμε και ανεχτήκαμε όλα όσα μας προσάπτουν κι από πάνω να βλέπουμε εσένα να κάνεις... «μόκο» σε όλα αυτά! Κι ακόμη ανεχτήκαμε, παρότι ήταν και αυτό μεγάλη προσβόλα -και με συγχωρείς για το ύφος μου- ότι μαζί τα φάγαμε!
Εντάξει κύριος, να πληρώσουμε όλοι μας, καμία αντίρρηση να βγάλουμε πάλι εμείς το φίδι από την τρύπα! Εν ανάγκη, άμα λάχει, να πουλήσουμε και το κορμί μας -αν κι έτσι όπως το ’χεις κι αυτό καταντημένο δεν θα πιάσει και πολλά- να την ξεχρεώσουμε την κακόμοιρη την Ελλαδίτσα!
Πρόσεξε τι λέω, να την ξεχρεώσουμε! Γίνεται αυτό; Γιατί, αν δεν την ξεχρεώσουμε ούτε με αυτές τις έκτακτες εισφορές, πρέπει να μας πεις ακριβώς την κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει, χωρίς υπεκφυγές! Θέλουμε καθαρές κουβέντες! Να ακούσουμε την πάσα αλήθεια! Οχι αυτά τα «ήξεις - αφήξεις» που μας έχετε φλομώσει!
Τι ζητάω τώρα ε; Δύσκολα πράγματα. Το γνωρίζω ότι είναι δύσκολο, αλλά επιτέλους σταθείτε κι εσείς στο ύψος των περιστάσεων!
Ελεγα, λοιπόν, ότι, αν είναι να ξεχρεώσουμε, τότε με ευχαρίστηση να συνδράμουμε όλοι μας με τον οβολό μας! Πολύ φοβούμαι, όμως, ότι κάτι σου ’χει διαφύγει! Μήπως μες στην πολλή σκοτούρα σου ή καλύτερα στην άγνοιά σου, πρέπει να πληροφορηθείς ότι λεφτά δεν υπάρχουν, τουλάχιστον στις τσέπες του απλού λαού! Μήπως επιτέλους πρέπει να το συνειδητοποιήσεις και αυτό; Μήπως πρέπει να βγεις έξω στο μισοκατεστραμμένο τόπο που δεν... κυκλοφορείς και να δεις όλο αυτόν τον κοσμάκη που παραμιλά για τα μπιλιετάκια - χαράτσια που λαμβάνει στο γραμματοκιβώτιό του και τα οποία αδυνατεί να πληρώσει;
Για βγες μια βόλτα και μετά ζήτα μας κατάμουτρα ό,τι θες!

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΝΑ τους κόψει το ρεύμα η ΔΕΗ, ετούτοι. Περιμένοντας να τους βάλουν κάτι στο σε χρήση δίσκου επαιτείας άδειο και τρύπιο καπέλο τους, εκείνοι. Περιμένοντας τους βαρβάρους όλοι μας...
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΥΧΑΡΙΣΤΑ νέα, σύμφωνα με κύκλους της τρόικας. Η έκτη δόση θα δοθεί, λένε. Ταυτόχρονα, όμως, υπάρχουν και δυσάρεστα νέα. Για να δοθεί θα πρέπει ν' αρχίσει να λειτουργεί η πλατεία Κλαυθμώνος. Κι αυτό είναι μόνο η αρχή.
ΣΑΣ ΔΩΣΑΜΕ, σας δώσαμε φλουρί κωνσταντινάτο. Αυτοί. Μας δώσατε, μας δώσατε βαρέλι δίχως πάτο. Εμείς. Σας δώσαμε, σας δώσαμε φλουρί κωνσταντινάτο. Εμείς. Μας δώσατε, μας δώσατε βαρέλι δίχως πάτο. Αυτοί. Τι παιχνίδι κι αυτό!
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ. Αν βρείτε κάποια στιγμή μια μπάλα στο μπαλκόνι σας να αναρωτηθείτε ποιανού είναι. Μπορεί να είναι της Κυβέρνησης. Μπορεί να είναι της Αντιπολίτευσης. Μπορεί να είναι και δική σας...
ΜΟΝΑΧΗ ΤΖΗ το πελέκα η γαϊδούρα το σωμάρι/ γή μακρύ τζη γή στενό τζη μοναχή τζη θα το βάλει. Ξεκάρφωτη σε πρώτη ανάγνωση η μαντινάδα. Σε δεύτερη όμως;
ΝΑΙ! ΤΑ σχολικά βιβλία Δημοτικού και Γυμνασίου κυκλοφορούν μαζί με τις εφημερίδες σε ντιβιντί! Οι... ντιβιντοθήκες θα προσφερθούν οσονούπω απ' το Υπουργείο. Μαζί με τα βιβλία, όταν με το καλό εκδοθούν.
«ΣΟΦΟΣ ΕΒΡΑΙΟΣ παραβάλει τον οίνον προς τον φίλον, υποστηρίζων ότι ο παλαιότερος είναι και ο καλύτερος. Δεν προσέθηκεν όμως, ότι οι παλαιότεροι φίλοι γίνονται και οι ασπονδότεροι εχθροί μας, όπως ο παλαιότερος οίνος μεταβάλλεται εις το δριμύτερον όξος, όταν ο διάβολος αποφασίση να βουτήξει την ουράν του εις το βαρέλιον του οινοπώλου». Από τη «Χρυσή Διαθήκη» του Π. Δημητρακόπουλου.
ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ την ιστορία εξακολουθούν να την γράφουν οι παρέες. Το επιβεβαίωσε γι' άλλη μια φορά η Εθνική μας ομάδα υδατοσφαίρισης των νεανίδων. «Είμαστε μια πολύ καλή παρέα και αυτό μας οδήγησε στην κορυφή της Ευρώπης», είπε η Χανιώτισσα (τιμή μας και καμάρι μας!) Μαρία Φαρμάκη, μεταξύ των άλλων, σε ολοσέλιδη συνέντευξή της στην εφημερίδα μας. Νιώθω κι εγώ, ως παλιός σου διευθυντής, στο 5ο Δημ. Σχολ. Χανίων, περήφανος για σένα, Μαρία! Σ' ευχαριστούμε!
ΟΜΟΡΦΗ ΠΟΛΗ η παλιά, το λένε και τ' αηδόνια τις νύχτες όταν κελαηδούν στων γιασεμιών τα κλώνια. Απ' τον μαντιναδολόγο μας, τον Ηλία τον Σταματάκη η μαντινάδα. Με αφορμή τις εκδηλώσεις που πραγματοποιούνται στο λιμάνι για την παλιά πόλη.
ΚΑΠΟΤΕ ΕΝΑΣ Σπαρτιάτης ρωτήθηκε για κάποιο ζήτημα από έναν άλλο Ελληνα και έδωσε αρνητική απάντηση. «Λες ψέματα» του είπε εκείνος που τον είχε ρωτήσει. Και ο Σπαρτιάτης ατάραχος: «Βλέπεις λοιπόν πως είσαι ανόητος γιατί ρωτάς για πράγματα που ξέρεις;».
«[...] - Γιατί ν' αρχίσει μονομιάς αυτή η ανησυχία/ κ' η σύγχυσις. (Τα πρόσωπα τι σοβαρά που έγιναν). Γιατί αδειάζουν γρήγορα οι δρόμοι κ' οι πλατέες,/ κι όλοι γυρνούν στα σπίτια τους πολύ συλλογισμένοι;/ Γιατί ενύχτωσε κ' οι βάρβαροι δεν ήλθαν./ Και μερικοί έφθασαν απ' τα σύνορα,/ και είπανε πως βάρβαροι πια δεν υπάρχουν./ Και τώρα τι θα γενούμε χωρίς βαρβάρους./ Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις».
Από το ποίημα «Περιμένοντας τους Βαρβάρους» του Κ.Π. Καβάφη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com)

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Το όνομά του το φώναζαν και οι πέτρες

Γι’ άλλη μια χρονιά, σπερνό της Αγίας Σοφίας (16 Σεπτεμβρίου) στου Μπαμπαλή το Χάνι. Στους σημερινούς Αγίους Πάντες, της μέχρι χθες επαρχίας και σήμερα Δήμου του Αποκόρωνα. Εκεί όπου η σοφία του Σεβάσμιου Γέροντα, του «σεβασμιότερου των Ελλήνων», του Νεροχωριανού μητροπολίτη πρώην Κισάμου και Σελίνου, Ειρηναίου Γαλανάκη, δημιούργησε ένα Ιδρυμα πίστης, ελπίδας και αγάπης και αργότερα το μεράκι ενός άλλου Αποκορωνιώτη, του εκδότη των «Χανιώτικων νέων», του Τζιτζιφιανού Γιάννη Γαρεδάκη, υλοποιώντας, σχετική απόφαση του Συνδέσμου Περιφερειακών Εφημερίδων (ΣΥ-ΠΕ), έστησε, ανακαινίζοντας ριζικά τις υπάρχουσες εγκαταστάσεις, το Ινστιτούτο Επαρχιακού Τύπου, στολίδι για τη δημοσιογραφία και καμάρι για τον τόπο μας. Κόσμος πολύς στην Αγία Σοφία κι εφέτος. Τόσο στον Εσπερινό και στο μνημόσυνο συγγενών και φίλων των κατά καιρούς ευεργετών του Κοινωφελούς Ιδρύματος «Αγία Σοφία», που τελέστηκαν χοροστατούντος του μητροπολίτη Κυδωνίας και Αποκορώνου Δαμασκηνού, όσο και στην παρουσίαση του βιβλίου του Μανόλη Αρτ. Μαριακάκη «Κοτζαμπασάκηδες», αλλά και στην αναγόρευση του Χαράλαμπου Μπουρνάζου σε εταίρο του Ιδρύματος, για τις εξαιρετικές του υπηρεσίες και τη μεγάλη του προσφορά στην ανάδειξη και προβολή της νεότερης ιστορίας του Αποκόρωνα και γενικότερα της Κρήτης. Ωσεί παρών και τα πάντα πληρών ο Παππούς. Λες κι ήταν εκεί, πολύ πριν χτυπήσει η καμπάνα του Εσπερινού. Για να υποδεχθεί έναν - έναν όλους τους προσκυνητές. Λες κι έμεινε εκεί. Για να αποχαιρετήσει και τους τελευταίους που άφησαν εκεί γύρω στα μεσάνυχτα την τράπεζα της φιλοξενίας (προσφορά του Γιάννη Γαρεδάκη), που είχε στρωθεί στην αυλή του Ιδρύματος. Και γιατί όσοι μίλησαν, αναφέρθηκαν, πρωτίστως, στον Σεβάσμιο Γέροντα: Ο μητροπολίτης Δαμασκηνός, ο ιστορικός ερευνητής Χαράλαμπος Μπουρνάζος και ο τ. γενικός γραμματέας του Υπουργείου Γεωργίας, Γεώργιος Σελλιανάκης, που μίλησαν για το βιβλίο, ο Μ. Μαριακάκης, στην αντιφώνησή του, ο γράφων στην ομιλία του για τον Χ. Μπουρνάζο, ο δήμαρχος Αποκορώνου, Γρηγόρης Μαρκάκης, ο και τ. νομάρχης, διευθύνων σύμβουλος της ΑΝΕΚ, Γιώργος Κατσανεβάκης, οι περιφερειακοί σύμβουλοι, Νίκος Γιαννούλης και Κώστας Γύπαρης και ο πρώην βουλευτής Σήφης Μιχελογιάννης, στους χαιρετισμούς των, πάλι ο Χ. Μπουρνάζος στην αντιφώνησή του και βέβαια ο και σε ρόλο συντονιστή της όλης εκδήλωσης γενικός διευθυντής του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών και Μελετών «Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος» και αντιπρόεδρος του Δ.Σ. του Ιδρύματος, Νίκος Παπαδάκης, που στο τέλος αναφέρθηκε και στην πλούσια εδώ και 25 χρόνια δράση του Ιδρύματος στον Αποκόρωνα και όχι μόνο. Κυρίως, όμως, γιατί το όνομά του, το όνομα Ειρηναίος Γαλανάκης, που το φώναζαν ακόμα και οι πέτρες του τόπου, βρισκόταν στα χείλη όλων, ήταν ωσεί παρών, ευλογώντας και αγιάζοντας τους πάντας, ο Σεβάσμιος Γέροντας...

Το μπουρνάζειον ύφος

...«Σώπα, δάσκαλε, ν’ ακούσουμε το πουλί»! Τούτη η φράση, που, όπως γράφει ο Νίκος Καζαντζάκης στο βιβλίο του «Αναφορά στον Γκρέκο», την είπε ο συμμαθητής του, ο Νικολιός, στον δάσκαλό τους, που τους είχε ζαλίσει τ’ αφτιά με τις οξείες και τις περισπωμένες του, μου ’ρθε στον νου, όταν άκουσα για πρώτη φορά ως ομιλητή τον Χαράλαμπο Μπουρνάζο. «Στα χρόνια της δυσκολίας και της ελπίδας», το θέμα του. Χαιρετισμός στο Συνέδριο των Αποκορωνιωτών, 21 Αυγούστου 1987. Η ίδια φράση ερχόταν πάντα στο μυαλό μου κάθε φορά, όπου και αν τον ξανάκουσα και τον ξανάκουσα πολλές φορές έκτοτε, σε εκδηλώσεις του Ιδρύματος «Αγία Σοφία», κυρίως. Στους Αρμένους να δίνει αναφορά στον Κριτοβουλίδη. Στον Βάμο να αναζητά «τας εαρινάς του ηλίου ακτίνας» των μαθητικών, δύσκολων, πλην όμως αγαπησιάρικων, χρόνων. Στους Κάμπους ν’ αναδεικνύει την άκρα σεμνότητα του Καλογερή. Στα Ντουλιανά να ψάλει άσμα δοξαστικό, ηρωικό και πένθιμο για τους Κοτζαμπασάκηδες, όπως απόψε. Στο Ιδρυμα «Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος». Στον Μπρόσνερο, στο Καρύδι, στον Τσιβαρά, στο Πρόβαρμα. Ν’ ανασταίνει, πάντα, όπως τους παλιούς συναξαριστές και τους βυζαντινούς αγιογράφους, Κρητικούς καπετάνιους των αρμάτων και των γραμμάτων, ξεχασμένες μορφές, περαζούμενους καιρούς, μνήμες και μνήματα, τα γυρίσματα του κύκλου, το πνεύμα και τη γύρη της ιστορίας, την αναπνιά του τόπου από του Θε τον Κήπο μέχρι τη Δραπανοκεφάλα κι απ’ την αρχαία Απτέρα μέχρι την Αση-Γωνιά. Περιδιαβαίνοντας, για να χρησιμοποιήσω δικές τους λέξεις, «τους δρόμους και τις αυλές της ιστορίας», της τοπικής μας ιστορίας. Ηταν και είναι και το μέταλλο της φωνής του. Πάνω απ’ όλα και πρώτα απ’ όλα όμως, είναι ο χειμαρρώδης μα και διανθισμένος λόγος του, το μπουρνάζειον ύφος που αντανακλά το μπουρνάζειον ήθος. «Οποιος κατέχει να μιλεί με γνώση και με τρόπο/ κάνει να κλαίσει, να γελούν τα μάθια των ανθρώπω», μας λέει στον «Ερωτόκριτό» του ο Βιτσέντζος Κορνάρος. Και να γράφει, συμπληρώνω. Οπως τον Χαράλαμπο Μπουρνάζο, βέβαια...
Σημείωση: Απόσπασμα από την προαναφερθείσα ομιλία του γράφοντος για τον Χαράλαμπο Μπουρνάζο.

Χανιώτικα νέα (19.09.2011)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

«ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ, ΧΑΙΡΕ»! Πολλές οι εκδηλώσεις αυτές τις μέρες για τις αλησμόνητες πατρίδες. Και στην πόλη μας. Για να λειτουργεί και να λειτουργείται η εθνική μνήμη.

ΘΑ ΕΚΤΑΜΙΕΥΘΕΙ, δεν θα εκταμιευθεί, θα εκταμιευθεί, δεν θα εκταμιευθεί, θα εκταμιευθεί, δεν θα εκταμιευθεί, θα εκταμιευθεί... Γι’ άλλη μια φορά το θρίλερ της εκταμίευσης ή μη της επόμενης δόσης του πακέτου στήριξης στις οθόνες μας. Αμαν πια το βαρεθήκαμε τούτο το έργο.

ΣΤΟΥΣ λύχνους! Και γιατί να επιστρέψουμε στους λύχνους και να μην επιστρέψουμε στις λάμπες; τον ρώτησα. Γιατί οι λάμπες καίνε πετρέλαιο, ενώ οι λύχνοι καίνε λάδι που το ’χουμε τζάμπα, μου απάντησε και με κόλλησε στον τοίχο.

ΑΠΟ ΛΙΓΟ - ΛΙΓΟ, σε μη θανατηφόρες πλην όμως αυξανόμενες δόσεις, έπαιρνε το δηλητήριο ο Μιθριδάτης, βασιλιάς του Πόντου, που ζούσε με τον φόβο μήπως τον δηλητηριάσουν. Κάπως έτσι απέκτησε ανοσία κι όταν, μετά την ήττα του απ’ τον Πομπήιο, αποπειράθηκε ν’ αυτοκτονήσει, χρησιμοποιώντας δηλητήριο απέτυχε. Τελικά τη λύση την έδωσε ένας μισθοφόρος που τον διέταξε να τον διαπεράσει με το σπαθί! Τι ιστορία κι αυτή που θυμήθηκε ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος!

ΤΙ ΕΙΝΑΙ όλος αυτός ο θρήνος (σ.σ.: από την Αριστερά) για το άσυλο; Από τον «βοριά» στη στήλη του «9 μποφόρ» (βλ. εφ. «Χριστιανική», Πέμπτη 8 Σεπτεμβρίου 2011), η ερώτηση. Από τον ίδιο και η απάντηση: «Το καλύτερο βούτυρο στο ψωμί της Διαμαντοπούλου».

ΤΟ ΝΟΜΙΜΟ δεν είναι πάντα ηθικό και το ηθικό δεν είναι πάντα νόμιμο. Ας κάνουμε, ωστόσο, πάντα το ηθικό κι ας μην είναι νόμιμο. Το δίδαγμα που βγαίνει απ’ την τελευταία ενέργεια του δημάρχου Σφακίων, Παύλου Πολάκη και των άλλων Σφακιανών να καταλάβουν το πλοίο της ΑΝΕΝΔΥΚ.

«ΔΥΝΑΣΑΙ να είσαι αχθοφόρος, δύνασαι να είσαι βασιλεύς, δύνασαι ν’ αποφύγης όλας τα διατάξεις του Ποινικού Νόμου διά τον Ηθικόν Νόμον είσαι πάντοτε υπόδικος». Από τη «Χρυσή Διαθήκη» του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.

ΜΙΛΙΑ ΚΙ ΑΧΝΙΑ ο φ(θ)ανατικός Αεκτζής γείτονάς μου, μετά την τεσσάρα που... εισέπραξε η ομάδα μας, απ’ την Αντερλεχτ προχθές το βράδυ. Καλημέρα, Μήτσο! Τίποτα ο Μήτσος. Είπαμε να στενοχωριούμαστε, μα όχι και να σκούμε, γείτονα!

«ΜΟΝΟΝ ο τάφος του Χριστού εκείνος δεν εκάη/ εκεί που βγαίνει τ’ Αγιο Φως άλλη φωτιά δεν πάει». Ο Διονύσιος Σολωμός μεταφέρει τους στίχους τυφλού λυράρη, που άκουσε σε ταβέρνα της Ζακύνθου. Μου το θύμισε με σχόλιό του τις προάλλες στη σελίδα μου στο φέισμπουκ ο Μιχάλης ο Ανδριανάκης. Να ’σαι καλά, Μιχάλη.

ΚΑΘΩΣ ο Ξέρξης μετά τη μάχη των Θερμοπυλών προχωρούσε προς την Αθήνα ήρθαν και τον βρήκαν κάποιοι πάμφτωχοι Αρκάδες και του ζητούσαν δουλειά. Τότε κάποιος Πέρσης ζήτησε να του πουν τι έκαναν οι Ελληνες κι αυτοί του απάντησαν ότι τελούσαν τους Ολυμπιακούς Αγώνες. «Και ποιο είναι το έπαθλο των νικητών;», τους ρώτησε ένας άλλος Πέρσης, ο Τιγράνης. «Ενα κλαδί ελιάς», του απάντησαν. Τότε αυτός στράφηκε στον Μαρδόνιο και του είπε: «Αλίμονο Μαρδόνιε, με ποιους ανθρώπους μας έφερες να πολεμήσουμε, που δεν αγωνίζονται για χρήματα, αλλά για την αρετή».

«...Σκάβοντας στα σπλάχνα σου πατρίδα,/ πλέξαμε με τις αιμάτινες κλωστές/ της προδοσίας/ τα τραγούδια μας.../ Ξεφλουδισμένες μέρες της Μικρασίας/ στα χείλη της θλίψης/ ενός ρεμπέτη πρόσφυγα/ λυγμός του, η νότα που πεθαίνει/ στο θυσιαστήριο της λήθης...».
Από την ποιητική συλλογή του Χρήστου Μαχαιρίδη
«Εγκαύματα μνήμης»

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

Xανιώτικα νέα (17.ο9. 2011)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΚΑΛΗ να ’ναι και όμορφη ετούτη δω ημέρα/ και η χαρά να σου κρατά ολημερίς τη χέρα! Ν’ ανοίγεις τον υπολογιστή και το πρώτο μήνυμα που ανοίγεις να ’ναι τούτη η μαντινάδα. Σ’ ευχαριστώ, Αρτεμις!
ΠΟΛΥΣ καβγάς για το τίποτα; Ε όχι δα! Ο καβγάς ήταν για το πάπλωμα. Βαρύ κι ασήκωτο είναι το παντέρμο. Εχει τον δικό του τρόπο κάποιες φορές ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος να σχολιάζει την τρέχουσα επικαιρότητα. Κι απού καταλαβαίνει, καταλαβαίνει.
ΦΟΡΟΠΛΗΧΤΟΙ οι Ελληνες, Θε μου, και πως αντέχουν,/ κι οι φορομπήχτες σίγουρα, τι κάνουν δεν κατέχουν! Αυτό έλειπε! Ηταν δυνατόν να μην σχολιάσει το τελευταίο χαράτσι στα ακίνητα ο μαντιναδολόγος μας, ο Ηλίας ο Σταματάκης;
ΑΛΛΗ μια νίκη της Ελλάδας! Νέες διαβεβαιώσεις από Μέρκελ και Σαρκοζί ότι το μέλλον της χώρας μας είναι στην Ευρωζώνη και δεν θα υπάρξει χρεωκοπία. Αντε και στην άλλη νίκη με το καλό!
«ΟΛΑ βαίνουν καλώς εναντίον μας», για να χρησιμοποιήσω τον τίτλο ενός βιβλίου του Γιώργου Σκαμπαρδώνη. Μια άποψη. Ολα βαίνουν κακώς υπέρ ημών. Μια άλλη άποψη. Υπάρχει και τρίτη που λέει ότι μπόρα είναι και θα περάσει. Λιγοστεύουν οι οπαδοί της, ωστόσο!
Ν’ ΑΠΟΚΤΗΣΟΥΜΕ νύχια για να ξυστούμε. Η μόνη λύση. Αλίμονός μας, αν περιμένουμε να μας ξύσουν οι άλλοι. Αυτοί να μας γδάρουν θέλουνε.
«Ο ΚΟΣΜΟΣ που έχτισε ο Μέγας Αλέξανδρος είναι ένας ελληνικός κόσμος, ο κόσμος που ο Μέγας Αλέξανδρος αφήνει πίσω του είναι ένας ελληνικός κόσμος». Αυτά μεταξύ των άλλων, είπε σε συνέντευξή του στον τηλεοπτικό σταθμό Kanal5 των Σκοπίων ο πρώην πρωθυπουργός της Π.Γ.Δ.Μ. Λιούμπο Γκεοργιέφσκι (PRESS-GR.blogspot.com)
«ΟΛΟΙ ξέρουν την αλήθεια. Απλώς κάποιοι κάνουν πως δεν την ξέρουν, όπως κάνουμε κι εμείς ότι δεν ξέρουμε ορισμένα βασικά πράγματα». Το σχόλιο του φίλου μου Παναγιώτη Αλεβαντή που ανέβασε στη σελίδα του στο φέισμπουκ την παραπάνω ιστοσελίδα.
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟ Μπουρνάζο, ιστορικό ερευνητή, Αρμένους Αποκορώνου: Καλή αντάμωση στου Μπαμπαλή το Χάνι, απόψε, σπερνό της Αγίας Σοφίας, γι’ άλλη μια χρονιά, Χαράλαμπε Ελευθεροπολίτη. Εκεί, όπου η σοφία του Παππού, του μητροπολίτη Ειρηναίου Γαλανάκη, δημιούργησε ένα έργο ελπίδας, πίστης και αγάπης και το μεράκι του Γιάννη Γαρεδάκη το Ινστιτούτο Επαρχιακού Τύπου. Και για να τύχουν στην αναγόρευσή σου σε Εταίρο του Ιδρύματος «Αγια Σοφία» θα ’ρθουν οι Αποκορωνιώτες στη Χάρη της Αγίας Σοφίας, εφέτος!
ΣΤΕΝΑΧΩΡΕΜΕΝΟΣ γύρισε, λέει, εκείνο το βράδυ (λίγα χρόνια πριν απ’ την απελευθέρωση της Κρήτης απ’ τους Τούρκους) ο Μπαμπάμ - Αλή στο σπίτι του. «Ο,τι και να κάνεις, όσα λεφτά κι αν έχεις, τ’ όνομά σου θα σβηστεί, αφού δεν έχεις παιδιά να σε κληρονομήσουνε», του ’χε πει πάνω στην κουβέντα ο αδερφός του. Το και το, παραπονέθηκε στη Χανούμη του. «Μη χολοσκάς, άντρα μου, εγώ θα σου πω είντα θα κάμεις και θα μείνει τ’ όνομά σου αθάνατο». Για ένα χάνι που θα δέχεται χωρίς να πληρώνει τον καθένα που θα περνούσε από κει πηγαίνοντας απ’ τα Σφακιά ή απ’ το Ρέθεμνος για τη Χώρα των Χανίων, του μίλησε η φρόνιμη γυναίκα...
«Η αγάπη είναι ένα κρύσταλλο./ Πρέπει να το καθαρίζεις συχνά,/ να το προφυλάγεις, όπως προφυλάγεις τα μάτια σου./ Να θυμάσαι πού ακουμπάς το κάθε της πράγμα,/ καθώς το πρωί που σηκώνεσαι/ και γνωρίζεις τη βούρτσα σου/ τα ρούχα σου για να ντυθείς».
Από το ποίημα «Η αγάπη» του Γ. Στογιαννίδη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ χθες, τ? Αγιού Νικήτα σήμερα. Και, «που θε να ιδεί και να χαρεί όμορφα παλικάρια/ ας πάει στη Χώρα τω Σφακιώ και συγκεκριμένα στο Φραγκοκάστελλο!

ΒΑΡΙΑ πολύ βαριά, πιο βαριά κι απ? τη σκαλίδα, όπως έλεγε και ο μακαρίτης ο Δημήτρης ο Βλησίδης, η γραφίδα με το που την πιάνω στα χέρια μου για να γράψω τα «πεταχτά». Σήμερο (χθες) είναι (ήταν) του Σταυρού κι εγώ μόλις έχω (είχα) γυρίσει απ? το Νίππος. Αντε να γράψεις...

Ο ΘΕΟΣ δεν αφήνει, παιδί μου, κανέναν να χαθεί, έλεγε η συγχωρεμένη η μάνα μου. Πραγματικώς! Σήμερο είναι του Σταυρού κι αύριο του Αγιού Νικήτα! Με το που το σκέφτηκα το μολύβι έγινε αλαφρό, σαν φτερό ποταμίδας. Πάμε παρακάτω!

ΑΝ ΘΕΛΕΙ η χάρη του Σταυρού κι η δόξα τ? Αϊ-Νικήτα δεν θα χρεωκοπήσει η Ελλάδα. Εκεί καταντήσαμε. Ενα θαύμα, μόνο ένα θαύμα να μας σώζει.

TON ΟΦΗ θωρείς και τη σερματέ του γυρεύεις! Μπορεί και να έχουμε χρεωκοπήσει και να ψάχνουν τρόπους να μας το πούνε. Σιγά - σιγά και με το μαλακό.

ΜΕ ΤΟ ΜΑΣΤΙΓΙΟ ο ένας με το καρότο ο άλλος. Μόνο που σαν να μου φαίνεται ότι όσο περνά ο καιρός τόσο λιγοστεύουν τα καρότα.

ΠΟΛΥ ΚΟΥΜΑΡΙ θα παιχτεί ακόμα στην πλάτη μας! Ξεκάθαρος στην άποψή του αυτή τη φορά, ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος.

ΠΙΑΣΤΗΚΕ σήμερα (χθες) στο σχολείο μαθητής με μικροποσότητα βιβλίων. Αυτό κι αν είναι είδηση. Την αλίευσα στη σελίδα που έχει στο φέισμπουκ η ηλεκτρονική (και όχι μόνο) φίλη Ειρήνη Καλαϊτζάκη και είπα να σας τη μεταφέρω. Που καταντήσαμε!

«ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, προβαίνοντες επί τα πρόσω, κρατούν δύο σκαπάνας· με την μίαν ανοίγουν τον δρόμον, όπου θα πατήσουν, με την άλλην μεταβάλλουν εις χάος τον δρόμον, όπου επάτησαν». Από τη «Χρυσή Διαθήκη» του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.

ΚΑΙ ΜΙΑ χιουμοριστική, για ποικιλία, λέει, μαντινάδα από τον Ηλία τον Σταματάκη: «Δυο πόδια σαν τα γάλατα, ντυμένα με σορτσάκι/ θωρεί τα γέρος μερακλής και στρίβει το μουστάκι». Μόνο χιουμοριστική, Ηλία;

ΟΠΩΣ σου το είχα υποσχεθεί, μάνα! Στο στασίδι σου καρφωμένα τα μάτια μου, όλη την ώρα του Εσπερινού και της Λειτουργίας, στην εκκλησία του Σταυρού. Ποιος είπε πως δεν πρόβαλες! Κατοχή είχες κάμει στο μυαλό μου!

«ΑΝ ΕΧΕΙ χάρη ο Σταυρός και δόξα ο Νικήτας/ θα πας και συ στον τόπου σου και θα ν? ακόμα νύχτα». Η απάντηση του Σαρακηνού, σύμφωνα μ? έναν σφακιανό θρύλο (βλ. βιβλίο Κανάκη Γερωνυμάκη «Σφακιανή Λαογραφία») στην όμορφη αιχμάλωτη Σφακιανοπούλα, που είχε πάρει μαζί του στην Αφρική. Γιατί έκλαιγε, ενώ τον ψείριζε, την είχε ρωτήσει και εκείνη του είπε ότι θυμήθηκε πως στον τόπο της «σήμερο είναι του Σταυρού, ταχιά τ? Αγιού Νικήτα» και κάνουν μεγάλα πανηγύρια. Η κοπέλα πήγε στην κάμαρά της, προσευχήθηκε και το θαύμα έγινε. Την άλλη μέρα μια γυναίκα απ? τον Πατσιανό που πήγε, πριν απ? τον παπά, ν? ανάψει τα καντήλια, είδε στην πόρτα, την όμορφη κοπέλα.

«Που θε να ιδεί και να χαρεί όμορφα παλικάρια,/ ας πα στη Χώρα τω Σφακιώ, να ?ναι τ? Αγιού Νικήτα,/ να κατεβούν τα δυο χωριά, Νίμπρος και Καλλικράτης,/ να ιδείς μακρούς για το σπαθί, κοντούς για το λιθάρι,/ να ιδείς και κόρες όμορφες σαν το μαργαριτάρι,/ να ιδείς και γαϊτανόφρουδες κι αλυσιδοπλεμένες».
Από το βιβλίο του Σταμ. Αποστολάκη «Ριζίτικα, τα δημοτικά τραγούδια της Κρήτης».

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

Χανιώτικα νέα (15.09.2011)

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ…

Tαξιδεύοντας την 11η Σεπτεμβρίου
Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης

Σκόρπιες σκέψεις γεμάτος ο νους για όσα είδα, ένιωσα, άκουσα την περασμένη Κυριακή στην πτήση Αθήνα - Χανιά! Μια πτήση όπου συνταξίδευα με Αμερjavascript:void(0)ικανούς! Οχι τουρίστες. Στρατιώτες, βγαλμένους από πολεμικές ταινίες του Χόλιγουντ, κάποιοι από τους οποίους γεμάτοι τατουάζ, με σήματα και σηματάκια από τις στρατιωτικές σχολές που έχουν αποφοιτήσει, από τατουάζ όπου αναγράφεται η «υπερηφάνεια τους για το έθνος το δυνατό, το ακατανίκητο»...
Μια πτήση της... γραμμής που θα μας έφερνε όλους μαζί στο αεροδρόμιο «Δασκαλογιάννης», στο αεροδρόμιο της Σούδας!
...Καθώς προσεγγίζαμε την Κρήτη, πίσω από τα σύννεφα θωρούσα τα Λευκά Ορη, ένιωσα κι εγώ υπερήφανος ενδόμυχα, έστω και δίχως τατουάζ που να απεικονίζουν... όπλα και «μέλισσες και τέρατα»!
Λαμπύριζε το κρητικό πέλαγος, ο ήλιος μεσουρανών, έκλεισα τα μάτια! Απέραντο γαλάζιο!
Κρήτη μου όμορφο νησί, κλειδί του Παραδείσου...».
Κι έπειτα η προσγείωση... Προσδεμένος τη ζώνη, μάτια ορθάνοικτα να βλέπω τα πολεμικά αεροπλάνα «φορτωμένα»- κοινή θέα σε εμάς τους απλούς επιβάτες!
Eνα περίεργο βαρύ φορτίο πάνω στην ψυχή...
«Το αεροδρόμιο των Χανίων, όπου καταφθάνουν τσάρτερ γεμάτα τουρίστες που θέλουν να περάσουν τις διακοπές τους, είναι στρατιωτικό! Από αυτό το ίδιο αεροδρόμιο απογειώνονται για να κτυπήσουν τον στόχο τους οι συνταξιδιώτες μου!».
«Ταξίδευα με επαγγελματίες δολοφόνους;». Ρίγος...
Εφραξα το στόμα να μην ουρλιάξω, έκλεισα τα αφτιά να μην ακούω τις εξυπνάδες τους, σφάλισα τα μάτια να μη βλέπω το μεγάλο αεροπλάνο που ακινητοποιημένο ξεφόρτωνε τσούρμο ένστολους.
«Θε μου, σώσε όσους περισσότερους γίνεται, από τους ακατανίκητους τους γεμάτους περηφάνεια»!
Εφυγα σχεδόν τρέχοντας, πρώτος απ’ όλους από το «Δασκαλογιάννης», βουβός, γεμάτος ντροπή... πλημμυρισμένος οργή!

Χανιώτικα νέα (14. 09, 2011)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΘΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΟΥΝ τα «πεταχτά» σε βιβλίο ή να βγάλω φωτοτυπίες; Με δυο τουλάχιστον αναγνώσεις το ερώτημα που εν είδει σχολίου έθεσε τις προάλλες στη σελίδα μου στο φέισμπουκ η φ(θ)ανατική, όπως δηλώνει, καθημερινή αναγνώστριά τους Δώρα Μαυρακάκη. Γιατί όχι; η απάντησή μου, που επίσης έχει πολλές αναγνώσεις. Μια άλλη φίλη μου, πάντως, η Κλειώ Παπουτσάκη, ψηφίζει βιβλίο.

ΑΣ ΣΠΑΣΕΙ επιτέλους η λαΐνα, βρε παιδί μου, να δούμε τι θ' απογίνει! Αυτό το σπάει, δεν σπάει, μας έχει αλαλιάσει, ουφ! Το σχόλιο μιας άλλης φίλης. Και τι θα γίνουμε χωρίς λαΐνα, Μαργαρίτα; Πώς θα κουβαλούμε το νερό;

ΘΑ ΚΛΕΙΣΕΙ το 7ο Δημοτικό, δεν θα κλείσει, θα κλείσει, δεν θα κλείσει... Προσπάθησε, λέει, να με μιμηθεί η επίσης φίλη Μανωλία Ζερβού και ελπίζει να τα κατάφερε, όπως γράφει σε σχόλιό της. Το θέμα είναι ποιοι έχουν στα χέρια τους τη μαργαρίτα, Μανωλία!

ΑΛΛΟ ΠΡΑΜΑ η νέα κεραμίδα που μας βρήκε, προχθές, κυριακάτικα στο κεφάλι! Εχετε (λέμε τώρα), σπίτι. Αμ δεν έχετε! Ξαναπληρώστε το και πάλι να δούμε, αν θα το έχετε.

ΦΑΠ ΑΠΟ ΔΩ, φαπ από 'κει, φαπ από πέρα, φαπ από πόδες, φαπ από μπροστά, φαπ από πίσω, βαρεθήκαμε να μετράμε... αστράκια. Φαπο-εισπράκτορες με τα όλα μας.

ΝΤΟΥ ΝΤΟΥ ΝΤΟΥ, πάμε σαν τον Μακ Αντού! Ντου ντου ντου πάμε σαν τον Μακ Αντού. Ντου ντου ντου πάμε σαν τον Μακ Αντού. Σπουδαίος μπασκετμπολίστας αυτός ο Μακ Αντού. Αλλο πράμα τα τρίποντα που έριχνε. Αφησε τα ριμπάουντς που έπαιρνε.

ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΧΘΕΣ στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης η δίκη για τη σφαγή του Διστόμου. Στη δίκη θα παρέμβει και το ελληνικό δημόσιο με απόφαση που έλαβε το ελληνικό δημόσιο. Λέτε;

ΓΥΡΩ ΣΤΟ ένα τρισ. (1.000.000.000.000) ευρώ μας χρωστάνε οι Γερμανοί για τις καταστροφές στις υποδομές κατά τη διάρκεια της Κατοχή. Συν το κατοχικό δάνειο, συν τις αποζημιώσεις των θυμάτων 100 ολοκαυτωμάτων. Πολύ κατατοπιστικό το άρθρο του Σπύρου Δαράκη που δημοσιεύθηκε στο χθεσινό φύλλο της εφημερίδας μας.

ΣΥΓΧΑΙΡΩ ΚΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ τον μαθητή μου Γιάννη/ επέρασε τον δάσκαλο κι εδά ποιος τονε φτάνει. Από τον μαντιναδολόγο μας τον Ηλία τον Σταματάκη. Απάντηση στη... ρίμα που έγραψε για την αφεντιά του και δημοσιεύθηκε στη στήλη τις προάλλες, ο συντ. δάσκαλος Γιάννης Μοσχονάς.

ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ αύριο κι εγώ από σήμερα στο Νίππος. Στο στασίδι σου και στον Εσπερινό και στη Λειτουργία, τα μάτια μου καρφωμένα, μάνα! Δεν μπορεί, κάποια στιγμή θα προβάλεις. Δεν γίνεται να μην προβάλεις.

ΟΤΑΝ ΕΓΙΝΕ για πρώτη φορά ο Ελευθέριος Βενιζέλος πρωθυπουργός ο Ράλλης που το έφερε, όπως και οι άλλοι πολιτικοί βαρέως, επειδή δεν προερχόταν από πολιτικό τζάκι, θέλησε να τον θίξει. Αυτός τον αποστόμωσε, ωστόσο, με την αγόρευσή του που τέλειωσε με τη μαντινάδα: «Σαν είν' ο τράος δυνατός, δεν τόνε στένει η μάντρα/ ο άντρας κάνει τη γενιά κι όχι η γενιά τον άντρα».

«Ανέβηκα τη μεγάλη κλίμακα/ περιπλανήθηκα στους αιθέρες/ έπιασα αστέρια με τα χέρια μου/ ζεστάθηκα στο τζάκι του ήλιου./ Υστερα πέρασα σ' άλλο φως/ και πια δεν έχω φόρεμα./ Το στίγμα μου είναι τώρα/ στον Γαλαξία γεννήτορα/ κι ακόμα τελώ εν αγνοία».
Το ποίημα «Αγνοια» του Γιώργου Κάρτερ.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

Χανιώτικα νέα (13. 09 2011)

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Δεν πολέμησα για να πάρω σύνταξη

Οι εθελούσιες θυσίες προς την πατρίδα δεν προσφέρονται γι’ ανταμοιβή. Δεν κράτησα μόνο αυτή τη φράση από την ομιλία που έκανε κατά τα αποκαλυπτήρια της προτομής (έργο του Γιάννη Μαρκαντωνάκη) του οπλαρχηγού των τελευταίων Κρητικών Επαναστάσεων, συναγωνιστή του Ελευθερίου Βενιζέλου στο Θέρισο και πρώτου δημάρχου Καστελλίου, Γεωργίου Φωτάκη, την Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου στην Ποταμίδα, με συγκινησιακά φορτισμένη, πλην όμως σταθερή φωνή, ο 93χρονος εγγονός του, συντ. χημικός δρ Θεόδωρος Φωτάκης. Πολλές πάμπολλες που αναφέρονταν στον τιμώμενο κατέγραψα στο μπλοκάκι μου, όπως επίσης και των άλλων ομιλητών. Αρχίζω, ωστόσο, απ’ αυτήν και μένω κυρίως σ’ αυτήν, ακριβώς γιατί δείχνει την ανιδιοτέλεια του αγωνιστή σ’ όλο της το μεγαλείο. «Εγώ δεν πολέμησα για να πάρω σύνταξη, πολέμησα για την τιμή της Ελληνίδας». Η απάντηση του στον Εθνάρχη, όταν του είπε γιατί δεν έκανε τα χαρτιά του για σύνταξη, σύμφωνα με τη μαρτυρία του συγχωριανού του Γιάννη Μαζοκοπάκη. Ηταν μικρόσωμος ο Φωτογιώργης, επεσήμανε ο ίδιος συγχωριανός του κι απορούσε, λέει, κανείς «πως τούτηνε η καρδιά εχώρουνε σ’ ένα τόσο μικιό σώμα». Μικρόσωμος μεν, μεγάλου αναστήματος δε κι είναι πρέπον να τιμώνται πρόσωπα του αναστήματός του, όπως υπογράμμισε ο μητροπολίτης Κισάμου και Σελίνου Αμφιλόχιος στον δικό του χαιρετισμό. Τέτοιοι φλογεροί πατριώτες και ανιδιοτελείς αγωνιστές, όπως τον Φωτογιώργη, που, όπως είπε ο δήμαρχος Κισάμου, Γιώργος Μυλωνάκης, «επέστρεψε 162 χρόνια μετά τη γέννησή του στην Ποταμίδα». Για να ατενίζει τα πέριξ, να εποπτεύει τον χώρο και ν’ αποτελεί αφορμή για άντληση διδαγμάτων...


Μια εκδήλωση μνήμης και αθιβολής

«Μη ρωτάς τι κάνει η πατρίδα σου για σένα, αλλά τι κάνεις εσύ για την πατρίδα σου». Τούτη η φράση του Τζον Φ. Κένεντυ είχε κάνει κατοχή στο μυαλό μου, όταν φεύγοντας, νωρίς, λόγω άλλης υποχρέωσης που είχα, απ’ την Ποταμίδα, θεώρησα αναγκαίο να... αποχαιρετίσω τον Φωτογιώργη φωτογραφίζοντάς την προτομή του έτσι όπως την τύλιγε η ευωδία του θυμιάματος και των δάφνινων στεφανιών. Ο,τι που άρχιζε η πλούσια ποταμιδιανή φιλοξενία και η αυλή του σχολείου ήταν κατάμεστη. Ηταν τω όντι μια εκδήλωση «μνήμης και αθιβολής», όπως είχε τονίσει η γραμματέας του Πολιτιστικού Συλλόγου Ποταμίδας, Καίτη Ψαράκη, στον δικό της χαιρετισμό, στον οποίο στάθηκε ιδιαίτερα στον πρόλογο που έγραψε ο Παππούς, ο μητροπολίτης πρώην Κισάμου και Σελίνου, Ειρηναίος Γαλανάκης, στη μνημειώδη έκδοση «Η επανάσταση του 1897» των «Χανιώτικων νέων» και του Κοινωφελούς Ιδρύματος «Αγία Σοφία». Θέλησα να την αποχαιρετήσω κι αυτήν φεύγοντας. Να της πω πόσο τέλεια ήταν η όλη εκδήλωση για τον Φωτογιώργη έτσι όπως ο Σύλλογος «Αναγέννηση», σε συνεργασία με τον Δήμο Κισάμου, τη διοργάνωσε, τη γλυκιά σαν το λάδι ετούτη βραδιά. Πόσο σημαντικό είναι να σμίγουν οι άνθρωποι στα χωριά μας, όπως καληώρα και «ν’ ανιστορούνε μνήμες και αθιβολές ανθρώπων που με γνωστικάδα και παλικαριά, με πίστη και τιμιότητα, άλλοι με το τουφέκι κι άλλοι με το σωστό κουμάντο» για να χρησιμοποιήσω λόγια απ’ τον προαναφερθέντα πρόλογο του Παππού, πολέμησαν για τη λευτεριά και την προκοπή του τόπου μας. Και βέβαια πόσο, όμορφη είδα κι εγώ, όπως κι όλοι οι μη Ποταμιδιανοί, την αυλή του σχολείου και τους γύρω χώρους έτσι όπως η «Αναγέννηση» την έχει... αναγεννήσει και την έχει κάνει «χάρμα ιδέσθαι» για τους περαστικούς και αληθινό παράδεισο για μικρούς και μεγάλους.
Μην ξεχνώντας να φωτογραφίσω το ανακαινισμένο με πολύ μεράκι παλιό σχολειό που λειτουργεί και λειτουργείται σαν Σχολικό Μουσείο, έτσι όπως ο υπέροχος φίλος μου και ακριβός σύντροφος της Καίτης οραματιστής δάσκαλος Γιάννης Ψαράκης (τι κρίμα που έφυγε τόσο νωρίς για να κάνει μάθημα στη Μεγάλη των Αγγέλων Σχολή!) το είχε σκεφτεί...


Αντίο στον δάσκαλο «κουράγιο»

Και μόνο ο αριθμός των λόγων (δέκα!) που εκφωνήθηκαν στην κηδεία του, λέει από μόνος του πολλά. Χώρια τα διάφορα ψηφίσματα φορέων που είδαν και βλέπουν το φως της δημοσιότητας. Πολυσχιδής, πολυδύναμη, ας μου επιτραπεί η έκφραση, προσωπικότητα, ένας χαρισματικός άνθρωπος ο εκ Μονής Σελίνου ορμώμενος συντ. δάσκαλος Γιώργος Λαμπουσάκης, που έφυγε στα 75 του χρόνια για τη Χώρα των Μακάρων, σκορπίζοντας πολλή θλίψη.
Ενεργός πολίτης, πάνω απ’ όλα και πρώτα απ’ όλα ο εκλιπών. Οποια χανιώτικη πέτρα κι αν σήκωνες εκεί θα τον έβρισκες να δίνει μάχες. Μάχες για την Παιδεία, μάχες για τον Πολιτισμό, μάχες για την Πολιτική, μάχες για τα Χανιά και ξεχωριστά για το Σέλινο, μάχες για μια καλύτερη κοινωνία. Στον σκληρό δίσκο του μυαλού κάθε Χανιώτη και κάθε Χανιώτισσας, εκτός όλων των άλλων, ο Γιώργος Λαμπουσάκης, έχει καταγραφεί, ωστόσο, ως ο «δάσκαλος - κουράγιο» και θα παραμείνει ως σύμβολο αγωνιστή της ζωής. Κι αυτό γιατί μπόρεσε με όπλο τη μοναδική δύναμη θέλησης που διέθετε και με τη βοήθεια της οικογένειάς του, να ξεπεράσει τον βαρύτατο τραυματισμό που είχε σε τροχαίο ατύχημα, ο οποίος ουσιαστικά τον έθεσε εκτός μάχης και να ξανακάνει αισθητή και χρήσιμη την παρουσία του στα κοινωνικά δρώμενα του τόπου μας...

Χανιώτικα νέα (12.09.2011)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

«ΑΝ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ζει μέσα στην κριτική,/ μαθαίνει να κατακρίνει./ Αν ένα παιδί ζει μέσα στην έχθρα,/ μαθαίνει να καυγαδίζει./ Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ειρωνεία,/ μαθαίνει να είναι ντροπαλό./ Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ασφάλεια, μαθαίνει να είναι δίκαιο./ Αν ένα παιδί ζει μέσα σε επιδοκιμασία,/ μαθαίνει να έχει αυτοεκτίμηση./ Αν ένα παιδί ζει μέσα σε παραδοχή και φιλία,/ μαθαίνει να βρίσκει την αγάπη μέσα στον κόσμο». R. Russel.

ΣΤΑ ΘΡΑΝΙΑ ΤΟΥΣ από μεθαύριο, Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου, τα παιδιά, στις έδρες τους οι δάσκαλοι. Καλή σχολική χρονιά σε όλους! Παρά τα κάθε λογής προβλήματα.

ΩΣ ΤΗ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ χρονιά των τελευταίων χρόνων χαρακτηρίζει τη φετινή η Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδας (Δ.Ο.Ε.). Οι διορισμοί είναι «μηδενικοί», τα σχολεία έχουν χιλιάδες λειτουργικά κενά, τα βιβλία θα φτάσουν, αν φτάσουν, τουλάχιστον μετά από έναν μήνα και οι σχολικές επιτροπές είναι υπό κατάρρευση. Μάθε παιδί μου γράμματα.

ΣΑΝ ΑΛΛΟΣ ΑΤΛΑΣ ο αληθινός δάσκαλος σηκώνει στους ώμους του μια ζωή το βάρος της λαϊκής μας Παιδείας! Από τον φίλο μου τον γερω - δάσκαλο η επισήμανση.

ΣΤΑ... ΜΑΝΤΑΛΑΚΙΑ του Διαδικτύου κρέμασε το Υπουργείου Οικονομικών τους μεγαλοοφειλέτες του Δημοσίου. Και τους έκαμε... τη μούρη κρέας...

ΔΥΟ ΤΟ ΛΑΔΙ, τρεις το ξίδι, πέντε το λαδόξιδο. Να το πούμε αλλιώς καταλήγοντας σε ερώτηση: Δυο το ξίδι, τρεις το λάδι, πόσο το ξιδόλαδο; Με αφορμή την εισαγωγή λαδιού από τη Γερμανία για κάλυψη εγχωρίων αναγκών.

ΑΠ’ ΤΗ ΜΙΑ ΜΕΡΙΑ του Κόλπου της Σούδας ο ΝΑΤΟϊκός στόλος κι απ’ την άλλη τα καύσιμα. Δεν μας έφτανε η Σκύλλα, έρχεται να προστεθεί κι η Χάρυβδη.

«ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΥΠΕΡ μιας Παιδείας που θα υποτάσσεται στην οικονομία. Θεωρώ ολέθριο να χαράσσεται μια εκπαιδευτική πολιτική με κριτήρια οικονομικής αναγκαιότητας. Θεωρώ, όμως, ολέθρια και την Παιδεία που εθίζει τα παιδιά στην οκνηρία, που τα κουράζει με την παπαγαλία και το βάρος άχρηστων μαθημάτων. Το μεγαλύτερο κεφάλαιο της χώρας είναι τα κεφάλια των παιδιών της». Σαράντος Καργάκος. Προσυπογράφω.

ΜΙΑ ΜΑΝΤΙΝΑΔΑ σου ’γραψα με της καρδιάς το χέρι/ του φεγγαριού την έδωσα το βράδυ να στη φέρει. Πώς και πώς τις περιμένω τις μαντινάδες σου, Ηλία Σταματάκη!

ΟΠΩΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ καλύτερη υγεία εκείνοι που τρώνε πολύ από εκείνους που τρώνε μόνο όσο χρειάζεται, έτσι έχουν μεγαλύτερη αξία όχι αυτοί που διαβάζουν πολλά, αλλά αυτοί που διαβάζουν τα χρήσιμα. Ετσι απάντησε ο Αρίστιππος σε κάποιον που περηφανευόταν για την πολυμάθειά του.

«Φόρεσε κι ο κυρ - δάσκαλος τον λυρισμό του/ και πάει ν’ ανταμώσει την αθωότητα./ Θ’ αρχίσει με θερμή προσευχή στον καλό Θεό,/ θα οικοδομήσει με την 'τριμερή' φυσιολατρικές εξάρσεις,/ θα διασπάσει το νερό με την 'αρχή της εποπτείας',/ θ’ ανεβεί στην ηρωική πατρίδα, την ένδοξη./ Θα ζωγραφίσει το εκκλησάκι της κορφής -η καμπανούλα/ στο πουρνάρι- θα κλείσει με τραγούδι./ Ενώ μια φωνή επίμονη θα του τρυπάει σαν γρύλος τον εγκέφαλο./ Τα παιδιά πρέπει να τους γνωρίσουν όλους από τώρα./ Φανέρωσέ τους, κύριε δάσκαλε,/ φανέρωσε τους, κύριε δάσκαλε,/ φανέρωσέ τους, κύριε δάσκαλε...».
Από το ποίημα του Κώστα Καλαπανίδα
«Φανέρωσέ τους, κύριε δάσκαλε».

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

Χανιώτικα νέα (10.09.2011)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΟΤΑΝ και ο τελευταίος εμποράκος έχει βάλει λουκέτο. Οταν και ο τελευταίος εργαζόμενος έχει μείνει άνεργος... Οταν και ο τελευταίος δημόσιος υπάλληλος έχει απολυθεί... Τότε -και μόνο τότε- θα ευημερήσουν οι αριθμοί... Κακό όνειρο φθινοπωρινής νυκτός.

ΠΕΡΒΟΛΙ έκαμα την καρδιά σας, το ξέρω! Το υπόσχομαι. Αλλη φορά, δεν θα ξανακούσω ειδήσεις, πριν αρχίσω να γράφω τα «πεταχτά».

ΕΚΕΙ που πήγαινε για μαλλί ο και αντιπρόεδρος της Κυβερνήσεως και υπουργός των Οικονομικών, Ευάγγελος Βενιζέλος, βγήκε κουρεμένος. Σε τα μας, του ’παν στα πειραιώτικα του Σαλονικιού. Ποιο μαλλί, ένα αστείο έκανα, βρε παιδιά...

ΝΑ ΤΟΥΣ πάλι στην Αθήνα τους τροϊκανούς να ζητούν... της Παναγιάς τα μάτια, που λέει ο λόγος. Κανένα πρόβλημα. Θα τα βρούμε και θα τους τα πάμε.

ΦΤΑΙΝΕ οι συνδικαλιστές! Φταίνε οι δημόσιοι υπάλληλοι! Φταίνε οι απαξάπαντες πολίτες! Γιούργια στους συνδικαλιστές! Γιούργια στους δημόσιους υπαλλήλους! Γιούργια στους πολίτες!

ΓΙΑ ΕΚΤΗ φορά πάει η στάμνα στο νερό. Θα σπάσει, δεν θα σπάσε, θα σπάσει, δεν θα σπάσει, θα σπάσει, δεν θα σπάσει... Στο ίδιο έργο γι’ άλλη μια φορά θεατές.

ΧΙΛΙΟΤΡΥΠΗΤΟ λαΐνι και σταλιά νερό δεν χύνει. Ασχετο, εντελώς άσχετο με το παραπάνω «πεταχτό» το αίνιγμα. Απλώς ότι τη στάμνα τη λέγαμε «λαΐνα» και το σταμνί «λαΐνι» ήθελα να γράψω. Ξεκάρφωτο, ε;

ΕΛΛΑΣ Ελλήνων Απεργών. Αρχίζουν οι ταξιτζήδες, ακολουθούν οι γιατροί και μετά εφοριακοί, δάσκαλοι, καθηγητές, οι πάντες...

«ΛΑΟΙ δούλοι εξιδανίκευσαν την δουλείαν των και λαοί ελεύθεροι κατεσπίλωσαν την ελευθερία των· εάν εκαλείσο να εκλέξης μεταξύ τοιαύτης δουλείας και τοιαύτης ελευθερίας, απάντησε ανενδοιάστως, ότι προτιμάς σκότος μετά συνειδήσεως, παρά φως μετ’ ασυνειδησίας». Από τη «Χρυσή Διαθήκη» του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.

ΤΟΝ γνώρισα στα «πεταχτά» στη στήλη του Βαγγέλη/ λιγάκι μεγαλούτσικος μα στο μυαλό κοπέλι./ Πάντα με μαντινάδες του το κέφι μασε φέρνει/ και όπως λένε οι πολλοί καλά τα καταφέρνει. Απόσπασμα από τη... ρίμα που έγραψε για τον μαντιναδολόγο μας, τον Ηλία τον Σταματάκη, ο... και μαθητής του, συντ. δάσκαλος Γιάννης Μοσχονάς. Μ’ όποιον δάσκαλο καθίσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις, κύριε Γιάννη!

«ΞΕΡΟΝΤΑΣ πως τα ελληνικά τα σπίρτα η πυρρία/ είχανε εις το άναμμα πάντα... αναπηρία/ το πρώτο σπίρτο του κουτιού, αν του άναβε αμέσως/ τα άλλα τα επέταγε και έλεγε εμμέσως/ πως απ’ τα σπίρτα του κουτιού, ένα ανάβει μόνο,/ κι αφού το πέτυχε με μιάς, γιατί να χάνει χρόνο». Για τον Κωνσταντίνο Καραμανλή ο λόγος από τον Παύλο Πολυχρονάκη. Εν είδει ιστορικού ανέκδοτου...

«...Γριά με τα μολύβια της η λήθη,/ δεν ξεχνάει,/ επανέρχεται/ έτοιμη να χαράξει την αλήθεια/ σε τετράδιο μέσα καθαρό./ Χορεύουν γύρω/ απ’ το μεγάλο πια παιδί/ ο θάνατος,/ οι δράκοι/ και το ψέμα./ Μόλις, λεπτά μετά,/ στους ώμους της/ η σελήνη το σηκώνει./ Χάνονται,/ πνίγονται/ στ’ άγρια κάποιας λίμνης/ βάθη».
Από το ποίημα «Η επιστροφή της λήθης» της Ελένης Χαρμάνα.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΔΕΝ ΞΕΣΠΑΣΑΝ σε τραγούδια οι Αγγελοι, όταν γεννήθηκε η Παναγία (σήμερα η γιορτή της γέννησής της) μας λέει ο Ποιητής! Ηξεραν. Είναι βαριά, πολύ βαριά η αλήθεια. Η όποια αλήθεια.

ΑΦΗΣΤΕ ΤΟΥΣ ανθρώπους στην πλάνη τους εφόσον η πλάνη τους τους κάνει ευτυχισμένους, έχει γράψει, στο περίπου το θυμάμαι, ο Ελιοτ. Να το επαναλάβω βάζοντας, ωστόσο, στο τέλος ερωτηματικό. Ν? αφήνουμε τους ανθρώπους στην πλάνη τους, εφόσον η πλάνη τους τους κάνει ευτυχισμένους;

Σ? ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ που άρχισες αισιόδοξα. Το προχθεσινό σχόλιο της καθημερινής αναγνώστριας των «πεταχτών» Σοφίας Χατζή, στη σελίδα μου στο φέισμπουκ. Για να δούμε το σημερνό σου σχόλιο Σοφία!

ΝΑ ΔΗΛΩΣΟΥΜΕ συγκρατημένα αισιόδοξοι, για να πάμε παρακάτω ή μήπως συγκρατημένα απαισιόδοξοι; Πόσο συγκρατημένα, ωστόσο;

ΕΙΣ ΤΟΝ ΧΟΡΟ της Τρόικας οι Ελληνες χορεύουν/ κι οι μάγειρες του Δου Νου Του, το τι τους μαγερεύουν!!! Η τελευταία μαντινάδα του Ηλία του Σταματάκη. Με τρία (3) θαυμαστικά στο τέλος.

ΚΑΙ ΠΑΛΙ όλα κρέμονται στην μπαμπακερή κλωστή. Και πάλι χάσκει ο γκρεμνός μπροστά μας. Και πάλι βρισκόμαστε στο «βόηθα Παναγία μου»...

ΜΙΜΗ ΝΑ ΕΝΑ βιβλίο! Ελλη να ένα άλλο!... Μέχρι πέρυσι. Από εφέτος. Μίμη να μια φωτοτυπία! Ελλη να μια άλλη!... Η Αννα σε ρόλο δασκάλας.

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ δεν είναι ποιος θα πληρώσει τις φωτοτυπίες, αλλά ποιος θα την πληρώσει στο τέλος. Από τον φίλο μου τον γερω - δάσκαλο η επισήμανση. Δικό του και το προηγούμενο «πεταχτό».

ΝΑ ΒΛΕΠΕΙΣ τα ΝΑΤΟ-ικά MIRAGE να απογειώνονται απ? τ? Ακρωτήρι. Και να ξέρεις που πηγαίνουν και τι πάνε να κάνουν. Να τα βλέπεις να προσγειώνονται στ? Ακρωτήρι. Και να ξέρεις από που έρχονται και τι έχουν κάνει...

ΒΑΣΙΛΗ ΧΑΡΩΝΙΤΗ, δάσκαλο - συγγραφέα, Χανιά: Με το που το πήρα προχθές στα χέρια μου άρχισα να το διαβάζω. Για το νέο βιβλίο σου 'Τα Σαρχιανά' που εκδόθηκε πρόσφατα απ? τον Πολιτιστικό Σύλλογο Σεισάρχων Δήμου Ανωγείων ο λόγος. Ενα ξεχωριστό βιβλίο αγάπης, για τον γενέθλιο τόπο σου που αναδεικνύει το πρόσωπό του έτσι όπως η παιδική μνήμη το διέσωσε. Περισσότερα προσεχώς.

ΕΞΙ ΣΥΝΤΟΜΑ μαθητικά μαργαριτάρια σήμερα: α) Και ο νοών νοήμων, β) Εκ της πρέφας του αναγεννάται, ως άλλος φοίνιξ, γ) Το εμφιαλωμένο νερό προκαλεί εμφιάλτες, δ) Ιδιος κι απαράδεκτος, ε) Της έταξε λαχνούς με πετραχείλια, στ) Νους σιγής, ενσωματωμένη σιγή. Στείλε κι άλλο φρέσκο πράμα, Κώστα Μπετινάκη. Τα ψίχουλα μαζώνω!

«Ω πόσο στους Αγγέλους θα κόστισε, που σε τραγούδια να ξεσπάσουν δεν μπόρεσαν (όπως σε δάκρυα ξεσπάζει/ κανείς), μια που γνωρίζανε: τη νύχτα τούτη, η Μάνα/ θα γεννηθεί στο τέκνο, στον Ενα, που σε λίγο θα φαινόταν./ Τα φτερά τους χτυπώντας σώπαζαν κ? έδειχναν μονάχα/ εκεί όπου, απόμερη, του Ιωακείμ η αγροικία βρισκόταν,/ αχ, την αγνή συμπύκνωση, μέσα τους, και στον χώρο ψηλαφούσαν,/ μα δεν επιτρεπότανε στην αγροικία να κατεβούνε».
Από το ποίημα «Η γέννηση της Μαρίας» του Ράινερ Μαρία Ρίλκε
(Μετάφραση Αρη Δικταίου).

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

Χανιώτικα νέα (08.09.2011)

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ…

Μια κάποια... αντίδραση

Δημοσιεύθηκε στις: 07-09-2011
Γράφει ο NΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΥ. KΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
kak_nektar@yahoo.gr

Να αλλάξουμε τον κόσμο ξεκινήσαμε και στη διαδρομή αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε ότι είμαστε πολύ μικρότεροι από τις προσδοκίες μας!
Ψάχνοντας τρόπους για τη λύση, προσπαθώντας πρωτίστως να μην χάσουμε τους εαυτούς μας, αλλάξαμε την καθημερινότητά μας, απεμπλακήκαμε από όλη αυτή την ασχήμια τριγύρω μας και πορευόμαστε κατά πώς πιστεύουμε, κατά πώς νιώθουμε εμείς καλύτερα...
Και τούτος -ο παραπάνω- ένας από τους τρόπους που χρησιμεύουν για να αλλάξουμε τον κόσμο, τουλάχιστον τον δικό μας!
Ζούμε τώρα πια στον δικό μας ιδανικό κόσμο και όσο μπορούμε δεν αφήνουμε κανένα παρείσακτο στοιχείο να εισβάλλει εντός του!
Κρατούμε καλά τις άμυνές μας, την ιδιότητα του ανθρώπου, όλα εκείνα τα υλικά του «ιδανικού»! Συνεχίζουμε και πάλι καθημερινά τον δύσκολο αγώνα στο δύσβατο αυτό μονοπάτι της επιλογής μας! Κι όποτε δούμε καθάριο βλέμμα στον συνομιλητή μας, όποτε αφουγκραζόμαστε λέξεις που χτυπούν το μεδούλι της ψυχής απ? όπου ξεπηδούν αλήθειες, ευτυχισμένοι νιώθουμε! Αέρας ούριος στα νώτα μας να συνεχίσουμε...
Προς εκείνο το μονοπάτι που είχαμε κάποτε όντας παιδιά ονειρευτεί...
Aμεσα γράφτηκαν τα παραπάνω, μόνη αντίδραση όταν, βλέποντας στην τηλεόραση τους Σκοπιανούς φιλάθλους να φορούν αρχαιοελληνικές περικεφαλαίες, να ανεμίζουν τον ήλιο της Βεργίνας στις εξέδρες των γηπέδων της Λιθουανίας όπου διεξάγεται το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα μπάσκετ και να φωνάζουν εν χορώ «Ματσεντόνια, Ματσεντόνια», προσπάθησα καμία αντίδραση να μην εκδηλώσω!
Κάτι σαν άπραγος... κάπως μετέωρος, καθώς κάποτε που είχα αντιδράσει πιο σθεναρά, διαψεύστηκα από κάποιους στο σημαδεμένο παιχνίδι που ξέρουν εκείνοι καλά να στήνουν...

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

«ΣΠΕΡΝΩ στον κήπο της καρδιάς χαρά μα δεν φυτρώνει/ και βάζω πόνο άνυδρο κι ανθεί και μεγαλώνει. Ο,τι σπέρνουμε θερίζουμε, το μόνο σίγουρο. Το χώμα ξερό, το χωράφι άνυδρο... Δεν μπορεί όλο και κάποιο πηγάδι θα υπάρχει τριγύρω. Ας ψάξουμε, λοιπόν, να το βρούμε. Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία». Το σχόλιο της φίλης Χρύσας Μαρκετάκη τις προάλλες στη σελίδα μου στο φέισμπουκ.

ΧΑΜΟΣ στο ίσιωμα. Τρόπος του λέγειν. Χαμός ναι, όχι πάντως στο ίσιωμα. Να πούμε καλύτερα «ψυχομαχητό στην ανηφόρα» ή σας φαίνεται βαρύ;

ΣΤΙΣ ΦΑΜΠΡΙΚΕΣ της Γερμανίας και στου Βελγίου τις στοές... Αντί να μεθύσουμε εμείς τον ήλιο, μας μέθυσε ο ήλιος κι αρχίσαμε να παραμιλάμε τραγουδώντας τραγούδια του Καζαντζίδη.

ΚΑΛΑ περνάμε (τρόπος του λέγειν) με Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ. Καλά θα περνάμε (τρόπος του λέγειν) και με Κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας. Τον σχηματισμό Κυβέρνησης συνεργασίας των δύο μεγάλων (;) κομμάτων να φοβάστε. Τότε είναι που θα φάει η μύγα σίδερο και το κουνούπι ατσάλι...

ΞΕΣΤΡΙΦΩΝΟΥΜΕ μια, ξεστριφώνουμε δύο, ξεστριφώνουμε τρεις... Σίγα που δεν θα εξακολουθήσουμε να ξεστριφώνουμε. Ειδικότητά μας, ημών των Ελλήνων, το ξεστρίφωμα.

ΞΕΣΤΡΙΦΩΝΩ μεταφορικά (βλ. 'Λεξικό' του Αντώνη Ξανθινάκη) πάει να πει προσπαθώ να διαφύγω προβάλλοντας διάφορες δικαιολογίες. Παράδειγμα. Ούλα τα εις πωμένα κι εδά ντηράς να ξεστριφώξεις. Κυριολεκτικά το ρήμα σημαίνει ξεστρίβω, ξεπλέκω.

ΠΑΧΥΣΑΡΚΙΑ και «ιντερνετισμός» οι δύο μάστιγες για τα σημερινά παιδιά και τους σημερινούς εφήβους, σύμφωνα με μια τελευταία μελέτη. Το αβγό έκανε την κότα ή η κότα το αβγό; Συγγνώμη. Η παχυσαρκία έφερε τον «ιντερνετισμό» ή ο «ιντερνετισμός» την παχυσαρκία;

«ΚΙ ΕΝΩ οι έρευνες και στατιστικές δείχνουν ότι ο κόσμος φαίνεται ν? ανησυχεί για τον πόσο χρόνο οι άνθρωποι περνούν στο διαδίκτυο, αλλά και το πως προβάλλονται τα προσωπικά τους δεδομένα και η ιντερνετική κοινωνική τους ζωή, όλο και περισσότερο η ιδιωτική ζωή γίνεται δημόσια» (www.Nooz.gr). Εμπρός, όλα τα εν οίκω να τα βγάλουμε εν δήμω!

ΧΑΤΖΗ με ανεβάζουν, Βαγγέλη με κατεβάζουν τελευταία, λόγω της επίσκεψής μου στους Αγίους Τόπους, κάποιοι απ? τους φίλους μου. Και προς όλους αυτούς αφιερώνω την εξής μαντινάδα: «Τώρα που έγινα χατζής μήνυμα θε να στείλω/ πως βάζω στον παράδεισο όποιον λογιάζω φίλο». Ούτε ο... Μανούσος ο Γλυνιάς απ? τα Σφακιά (άλλη φορά περί αυτού) να ήμουν!

Ο ΟΡΟΣ «Χατζής», αραβικά «Χατζ», απαντάται εθιμικά ως προσωνύμιο μουσουλμάνων και χριστιανών, σημαίνοντας το προσκύνημα που έχει κάνει αυτός που το φέρει, στον ιερό τόπο της θρησκείας του. «Χατζ» σημαίνει «στέκομαι μπροστά σε μια θεότητα σε ιερό μέρος» ή «ταξίδι σε ιερό μέρος» (http://el.wikipedia.org/)

«[...] Kαι μήτε πια έχει υποχρεώσεις ο Άγγελός μου/ αφ? ότου η μέρα μου η αυστηρή τον έχει διώξει·/ λαχταρώντας, το πρόσωπό του συχνά χαμηλώνει/ πάνω απ? τη γη, κι αγαπητός δεν του είναι/ πια ο ουρανός./ Και, μεσ? απ? τις ημέρες τις φτωχές,/ τις πελιδνές θα ήθελε πάλι να οδηγήσει,/ πάνωθε απ? των δασών τις θροΐζουσες κορφές,/ στην πατρίδα των Χερουβείμ τις προσευχές μου».
Από το ποίημα «Τραγούδια των αγγέλων»
του Ράινερ Μαρία Ρίλκε (μετ. Αρη Δικταίου).

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

Χανιώτικα νέα(06.09.2011)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!


'ΘΑ ΤΟΝ ΜΕΘΥΣΟΥΜΕ τον ήλιο, σίγουρα ναι/ θα τον τρελάνουμε τον φίλο, σίγουρα ναι/ με το νταούλι και με τον ζουρνά/ καλημέρα ήλιε, καλημέρα'.

ΠΟΣΟ ΜΑΚΡΙΝΟ ακούγεται αυτό το τραγούδι του Μάνου Λοΐζου, σήμερα, 37 χρόνια μετά την ίδρυση του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος από τον Ανδρέα Παπανδρέου. Σήμερα, 3 Σεπτεμβρίου 2011. Σήμερα, την εποχή της τρόικας και των αλλεπάλληλων Μνημονίων...

ΟΔΟΣ 3ΗΣ Σεπτέμβρη 1974. Οδός Ανδρέα Γ. Παπανδρέου... Οδός 3ης Σεπτεμβρίου 1843. Οδός Στρατηγού Μακρυγιάννη... Πλατεία Συντάγματος.

ΑΠ? ΤΟ ΟΠΟΙΟ 'δόξα Σοι ο Θεός' του καλοκαιριού στο 'βοήθα Παναγιά μου' του φθινοπώρου, που έστω και ανεπίσημα έχει εδώ και τρεις μέρες έρθει. Στον αέρα η 6η δόση του δανείου, λέει...

ΑΝΟΙΓΩ παρένθεση. Να κουβαλάει έναν βράχο στην κορυφή του βουνού τιμώρησαν οι κριτές των νεκρών τον Σίσυφο. Φτάνοντας, ωστόσο, αυτός στην κορφή η πέτρα δεν έβρισκε τόπο να σταθεροποιηθεί και κατρακυλούσε. Κι άντε πάλι απ? την αρχή... Κλείνω την παρένθεση. Κι απού κατάλαβε, κατάλαβε.
'
ΜΗΝΕΣ που δεν έχουν «ρο», το κρασί θέλει νερό!'. Αλλο πάλι και τούτο το... σιβυλλικό που μου είπε χθες, πάνω στην κουβέντα που κάναμε ο φίλος μου ο γερω - δάσκαλος. Αντε να καταλάβω τι εννοούσε.

ΧΩΡΙΣ βιβλία για τους μαθητές, λέει, ξεκινά η νέα σχολική χρονιά. Ευτυχώς υπάρχει το 'ψηφιακό σχολείο' και τα φωτοτυπικά μηχανήματα...

ΜΕΤΑ ΤΙΣ εκπτώσεις οι προσφορές. Τ? αφεντικά τρελάθηκαν και τα δίνουν όλα τζάμπα. Πάρε, κόσμε!

ΛΥΜΑΤΑ στη θάλασσα σε Γεωργιούπολη και Καβρό; Αποκλείεται! Α-πο-κλεί-εται, σας λέω. Αν είναι δυνατόν! Να πάνε στον γιατρό να ελέγξουν την όσφρησή τους όσοι λένε πως μυρίζει η περιοχή.

ΟΛΑ ΤΑ 'ΚΑΛΑ' κι όχι όλα τα 'κακά', όπως εκ παραδρομής γράφτηκε χθες σ? ένα 'πεταχτό', πέταξε απ? το πιθάρι της η Πανδώρα, όταν, το άνοιξε, σύμφωνα με τον μύθο του Αισώπου. Αναγκαία η διόρθωση.

'ΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ στη θέση τους, στην τρίτη τη σελίδα/ και με χαρά αφάνταστη πιστέψτε με τα είδα'. Η πρώτη μαντινάδα που μου έστειλε προχθες ο μαντιναδολόγος μας ο Ηλίας ο Σταματάκης. 'Εδά ό,τι θα γράφουνε θα ?ναι ευλογημένα/ στον Ιορδάνη έμαθα βαφτίστηκε η πένα', η δεύτερη. Να ?σαι πάντα καλά, Ηλία!

'ΜΑΣ ΠΗΡΑΝ τη ματοκυλισμένη μας γης, την αγόρασαν απόνα γρόσι το στρέμμα και βάλαν εμάς με τ? αλέτρι και τραβούμεν το γενί και βγάνομεν των συγγενών μας τα κόκκαλα. Και οι αφεντάδες μας περπατούνε με τις καρότζες τους και οι αγωνιστές δεν έχουν ούτε γουμάρι. Και ξυπόλυτοι και γυμνοί διακονεύουν εις τα σοκάκια'. Από τα 'Απομνημονεύματα' του Στρατηγού Μακρυγιάννη.

'Τους είπα πως η δική μου τρομοκρατία/ βρίσκεται στη λέξη,/ είναι τορπίλη απενεργοποιημένη/ για στόχους που καρατομούν την ελευθερία/ για βάσεις που καλλιεργούν μύκητες/ δουλείας./ Ανένδοτοι μου ?δειξαν το σιδερένιο πουλί/ έτοιμο να πετάξει/ και μπήκα μέσα τρομοκρατημένος/ Μιας γυναίκας της έκοψαν τα βυζιά/ γιατί προεξείχαν επικίνδυνα/ με πολύ γάλα για μελλοντικούς/ τρομοκράτες'.
Από το ποίημα 'Αντιτρομοκρατικά μέτρα'
του Γιώργου Παναγουλόπουλου.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

Χανιώτικα νέα (03.09.2011)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΣΑΝ ΠΑΣ στον τάφο του Χριστού, ν’ ανάψεις το καντήλι/ και να του πεις στον τόπο μας ό,τι καλό να στείλει. Η παραγγελιά με μορφή μαντινάδας ή η μαντινάδα με μορφή παραγγελιάς απ’ τον Ηλία τον Σταματάκη. Μου την έστειλε, ενώ βρισκόμουν στο αεροπλάνο, 'καθ’ οδόν', απ’ το Ηράκλειο για Τελ Αβίβ και τη βρήκα να με περιμένει, μόλις φτάσαμε, στο κινητό μου. Εγνοια κι αυτή...

Ο,ΤΙ ΚΑΛΟ! Σε μια εποχή που η σύγχρονη Πανδώρα έχει ανοίξει το πιθάρι της κι έχει εξωπετάξει το ένα μετά το άλλο όλα τα κακά απ’ τον τόπο μας.

ΑΝΟΙΓΩ ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ. Σύμφωνα με έναν μύθο του Αισώπου (βλ. www:el.wikipedia.org) ο Δίας είχε συγκεντρώσει όλα τα αγαθά σε ένα πιθάρι και το είχε κλείσει, αλλά το εμπιστεύτηκε σε ανθρώπινα χέρια. Ο άνθρωπος, όμως, δεν είχε αυτοέλεγχο και θέλοντας να δει τι περιέχει, το άνοιξε. Ετσι όλα τα καλά που περιείχε πέταξαν ξανά προς τον ουρανό και στους θεούς και στο πιθάρι απόμεινε μονάχα η ελπίδα. Κλείνω την παρένθεση.

Η ΕΛΠΙΔΑ μένει! Μπορεί έτσι να πηγαίνουν τα πράγματα, μα έτσι στο τέλος δεν θα πάνε, για να παραφράσω τον τίτλο ενός βιβλίου του Τούρκου συγγραφέα Ασίζ Νεσίν. Δεν πρέπει να τα αφήσουμε έτσι, 'κατά κρημνών', να πάνε!

ΕΙΝΑΙ οι εποχές άνυδρες και το χώμα ξερό. Εχουμε όμως τους σπόρους για να συνεχίσουμε! Η παρακαταθήκη που άφησε ο Λεωνίδας Κύρκος πριν περάσει στην απέναντι όχθη.

ΤΟ ΘΕΜΑ δεν είναι τι είπε ή τι θα πει στην τρόικα ο αντιπρόεδρος και υπουργός Οικονομικών της Κυβέρνησης, Ευάγγελος Βενιζέλος, αλλά τι θα του πει η τρόικα και τι θα πει αυτός μετά που θα του πει ό,τι του πει. Τα σύκα - σύκα και η σκάρφη - σκάρφη από τον φίλο μου τον γερω - δάσκαλο.

ΕΔΩ Ο ΚΑΝΤΑΦΙ, εκεί ο Καντάφι, πού είναι ο Καντάφι; Εδώ ο Καντάφι, εκεί ο Καντάφι, πού είναι ο Καντάφι; Εδώ ο Καντάφι, εκεί ο Καντάφι, πού είναι ο Καντάφι; Οι διεθνείς παπατζήδες συνεχίζουν το παιχνίδι τους...

ΝΑΙ, ΠΗΓΑ και στο πηγάδι του Ιακώβ, στο πηγάδι που συνάντησε ο Χριστός τη Σαμαρείτιδα και συνομίλησε μαζί της, Σήφη! Καμία σχέση με το δικό μας που έχουμε στον Οχουδο, πάντως. Γενικά αλλιώς περίμενα να τα δω όλα, αλλιώς τα ’χε πλάσει η παιδική φαντασία μου κι αλλιώς τα βρήκα.

ΝΟΤΙΟΤΕΡΑ από το Μοναστήρι του Προφήτη Ηλία, που βρίσκεται στον δρόμο προς τη Βηθλεέμ, είναι ο 'Αγρός των Ερεβίνθων'. Καθώς περνούσε, λέει, ο Χριστός από το μέρος αυτό συνάντησε κάποιον που έσπερνε ρεβίθια και τον ρώτησε τι σπέρνει. 'Πέτρες σπέρνω' του απάντησε εκείνος ειρωνικά. Ο Χριστός τότε του είπε: 'Ο,τι σπέρνεις, θα θερίσεις!'. Πραγματικά, όταν έφτασε ο καιρός του θερισμού ο γεωργός θέρισε πέτρες σε μέγεθος ρεβιθιού.

'Τα σάνδαλά μας στου βουνού τους πρόποδες/ ξεχνούσαμε. Και στους φτωχούς σπουργίτες/ το σάκο μας αφήναμε με το ψωμί. Σαν σε ναό ανεβαίναμε γυμνόποδες/ κι ως τα μισά φτάναμε τ’ ουρανού./ Στο δισκοπότηρο της δύσης έλαμπε/ ο ήλιος, πύρινη όστια που προσφέρονταν/ στο μυστικό δείπνο της ανθρωπότητας./ Το φως της Δημιουργίας κοινωνούσαμε/ και στην ουράνια τελετή παίρναμε μέρος...'.
Από το ποίημα 'Τα σάνδαλά μας' της Μελισσάνθης.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

Χανιώτικα νέα (02.09.2011)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΚΑΤ’ ΑΡΧΗΝ ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ (1η Σεπτεμβρίου, μην ξεχνιόμαστε, σήμερα) και καλώς σας βρήκα! Παρακαλούμε τον Θεό γρήγορα να γυρίσεις και τη χαρά των 'πεταχτών' πάλι να μας χαρίσεις. Μια απ’ τις μαντινάδες που μου έστειλε ο μαντιναδολόγος μας, ο Ηλίας ο Σταματάκης, ενώ ήμουν στους Αγίους Τόπους, συμμετέχοντας στην 8ήμερη προσκυνηματική εκδρομή που διοργάνωσε (23 - 30 Αυγούστου) η Μητρόπολη Κισάμου και Σελίνου (σε συνεργασία με το γραφείο 'Πλυμάκη'). Να ’μαστε πάλι εδώ, Ηλία!

ΕΔΩ, ΣΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΜΟΥ, μια μέρα μετά την επιστροφή μου, με το μολύβι στο χέρι για να γράψω τα 'πεταχτά' στην Αγία γη, ωστόσο, ο νους και η καρδιά μου! Στη Χερσόνησο του Σινά, όπου και η Μονή της Αγίας Αικατερίνης. Στην Ιερουσαλήμ, όπου εκτός των άλλων, ο Πανάγιος Τάφος, ο Φρικτός Γολγοθάς και ο Ναός της Ανάστασης. Στη Βηθλεέμ, στη Ναζαρέτ, στον Ιορδάνη ποταμό, στη λίμνη της Τιβεριάδας, στη Νεκρά Θάλασσα, στην Κανά, στη Γεθσημανή, στο Σαραντάριο Ορος, στο Θαβώρ... Στα μέρη που γεννήθηκε, μεγάλωσε, δίδαξε, σταυρώθηκε και αναστήθηκε ο Χριστός. Ακολουθώντας τα βήματά του...

ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ, Θεού θέλοντος, θέλω να γράψω αναλυτικά για τα που συνέλεξαν οι αισθήσεις μου, 'τα ακρωτήρια της ύπαρξης', για να χρησιμοποιήσω τον τίτλο μιας ποιητικής συλλογής του Γιώργη Μανουσάκη, αυτές τις μέρες. Κι αν έχω κρατήσει σημειώσεις! Κι αν έχω τραβήξει φωτογραφίες! Μπορεί και να μη γίνει, παρηγοριέμαι, ωστόσο, μ’ αυτήν την ιδέα...

ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΑ, ΠΑΜΠΟΛΛΑ, αυτά που επιμένουν να βρουν μια θέση στον ήλιο. Σκέψεις της στιγμής, μικρές ανθρώπινες ιστορίες, ηλεκτρισμένα βλέμματα που αποκαλύπτουν τα πάντα, φαινόμενα που απατούν, χέρια που επαιτούν καραμέλες, κάμερες που παρακολουθούν το κάθε τι, άγιοι, 'άγιοι' και φτωχοδιάβολοι, βήματα υπόκωφα, μακρινές φωνές, άνθη ευλαβείας, υδρατμοί μίσους, μηνύματα αγάπης, φόβοι, φοβίες, λογαριασμοί πίσω απ’ τους πάγκους, εξηγήσεις κατά το δοκούν...

ΕΔΩ, ΠΑΛΑΙ ΠΟΤΕ, ο Ναός του Σολομώντα, εδώ και το εναπομείναν τείχος των Δακρύων. Εδώ, στην ίδια θέση, το τέμενος του Ομάρ με τον χρυσό τρούλο, που στεγάζει τον ιερό βράχο. Εδώ, δίπλα, ο Πανάγιος Τάφος, ο Φρικτός Γολγοθάς και ο Ναός της Αναστάσεως. Είναι Ιουδαίος ο Θεός; Είναι Μουσουλμάνος ο Θεός; Είναι Χριστιανός ο Θεός; Ιερουσαλήμ, ο κοινός τόπος των τριών θρησκειών.

ΝΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ σημαία να κυματίζει περήφανα στα προσκυνήματα του Ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου των Ιεροσολύμων. Να κουβεντιάζεις με τους Ελληνες μοναχούς που επιμένουν να φυλάττουν Θερμοπύλες. Ν’ ακούεις τον εκ Στροβλών Σελίνου άρχοντα πρωτοψάλτη του Ναού της Ανάστασης, Χαράλαμπο Βακάκη, ν’ αναδεικνύει με την πλήρη 'απαθείας' φωνή του τα ωραία ελληνικά φωνήεντα. Να είσαι συμπροσκυνητής του ταπεινού και σεβάσμιου καθ’ όλα, παρά το νεαρό της ηλικίας του, μητροπολίτη Αμφιλοχίου Ανδρονικάκη και να επισκέπτεσαι μαζί με άλλους 100 περίπου Χανιώτες τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Θεόφιλο Γ’... Οποία ευλογία!

'[...] Μέσα στο χαμηλό σπίτι, στο μισόφωτο,/ η Μαρία ζύμωνε τον επιούσιον άρτο/ κ’ η συλλογή της ήταν στον ποταμό Ιορδάνη,/ ποιος θα της φέρει το νερό της ανημποριάς/ και ποιος θα κινήσει απόψε στο νυχτέρι/ το αδράχτι της ανθρώπινης υπομονής./ Εδώ στ’ Αγια Χώματα, άρχιζε κιόλας/ η τραγική ιστορία ενός λαού βασανισμένου,/ ίδια κι απαράλλακτη,/ αφ’ ότου πήρε το φως του ο Κόσμος'.
Από το ποίημα 'Εωθινό στη Ναζαρέτ'
του Χρήστου Ν. Κουλούρη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

Χανιώτικα νέα (01.09.2011)