ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΑΠΟ ΑΥΡΙΟ 1 Ιουλίου τέρμα και τελείωσε το κάπνισμα στους δημόσιους χώρους.Θέλετε, κυρία μου και κύριέ μου να προπονείστε για να πεθάνετε; Αναφαίρετο το δικαίωμά σας.Να προπονείστε όμως στα ιδιωτικά γυμναστήριά σας και όχι εις κονήν θέαν.Δεν σας φταίνε οι άλλοι.
ΑΠΟ 'ΔΩ τα στείρα κι από κει τα εγγαλα.Από 'δω οι καπνίζοντες κι από κει οι μη καπνίζοντες.Αν υπάρχει δυνατότητα για διαφορετικές κούρτες,βεβαίως βεβαίως.
ΚΑΜΩΝΕΤΑΤ ΠΩΣ θέλει την υγεία μας,ενώ θέλει τα λεφτά μας ή καμώνεται πώς θέλει τα λεφτά μας ενώ θέλει την υγεία μας; Θα μας τρελάνει στο τέλος και στο θέμα της απαγόρευσης του τσιγάρου η σεβαστή μας κυβέρνηση.
ΦΟΡΟΥΣ ΕΔΩ φόρους εκεί και φόρους παραπέρα\ πότε εις την Ελλάδα μας θα δούμε άσπρη μέρα;Ρητορική το δίχως άλλο η ερώτηση του επίσημου μαντιναδολόγου της στήλης Ηλία Σταματάκη.Αυτό έλειπε. Να περιμένουμε πότε θα δούμε άσπρη μέρα δηλαδή.
ΓΙΑΤΙ ΠΑΤΕΡΑ του Χριστού την άγια θεωρία\ γιατί την μετατρέψανε σ' αυτήν την εμπορία;Ρητορικό κι αυτό το ερώτημα που είναι γραμμένο με μεγαλα κόκκινα γράμματα στο βορινό τοίχο του Αγίου Λουκά.Σιγά που θα απαντήσει ο πατέρας του Χριστού...
ΜΕΤΡΟΜΑΝΙΑ<μετρολαγνεία,μετροθηρία.μετρολογία,μετρογραφία,μετρονομία.Οι αριθμοί των ομώνυμων κλασμάτων με κοινό παρονομαστή την μετροοικονομία.Αναζητείται το ελάχιστο κοινό πολλαπλασιο.
Στην κατάψυξη και όχι απλώς στην ψύξη του ψυγείου μπήκαν οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων,κατά που φάινεται.Των αδυνάτων αδύνατο να ξεπαγώσουν την επόμενη χρονιά λοιπόν.
ΟΚΟΥΡΕΑΣ τησ Σεβίλλης περιμένει τους Χανιώτες και σήμερα το βράδυ,¨οπως και αύριο, στο θέατρο της Ανατολικhς Τάφρου.Μεγάλη υπόθεση η...κόμμωση της ανθρώπινης ψυχής.
Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "The Gardian" πραγματοποιεί ψηφοφορία για την επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα.Ψηφίζουμε δαγκωτό ναι στην επιστροφή τους.Άλλο θέμα ότι οι περισσότεροι εξ ημών δεν έχουμε πάει ποτέ στην Ακρόπολη ούτε προτιθέμεθα να πάμε.
ΟΙ ΚΥβερνήσεις εκλέγονται για να κυβερνούν και όχι για να δια χειρίζονται τον πολιτικό χρόνο αναζητώντας ευκαιριες για εκλογικούς ή άλλους αιφνιδιασμούς.Ένα από τα πολλά πάρθια βέλη που εκτόξευσε με το βιβλίό του "Η ελλάδα μετά την κρίση" ο τέως τσάρος της οικονομίας μας Γιώργος Αλογοσκούφης.
ΚΑΠΟΤΕ ΛΕΕΙ ο μύθος ένας νεαρός κένταυρος ζήτησε από τη θεά Αθηνά να τον κάνει άνθρωπο.Δεν μπορώ να είμαι ένα νόθο ον και να μην μπορώ να πω ττον εαυτό μου ούτε άνθρωπο ούτε άλογο'της παραπονέθηκε. Η Αθηνά του απάντησε: "Ζητάς μια χίμαιρα.Θέλεις να γίνεις άνθρωπος ενώ όλοι οι άνθρωποι ζητούν να μην είναι άνθρωποι.Άλοι ζητούν να γίνουν με την ευσέβεια θεοί και άλλοι με την ακολασία γίνονται ζώα.'
"ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ οι πόρτες του ναού\κλείσουν ερμητικά\πολυαίλεος πάμφωτος\με κάνιστρα χρυσά\ανάγλυφα σφυρήλατα παγόνια\μεγαλόπρεπα περιστρέφεται\γύρω από τον άξονά του\με μεγαλοπρέπεια\ανεπαίσθητη υπεροψία.\Λίγο πριν οι πόρτες του ναού\ κλείσουν ερμητικά."
Το ποίημα της Γιώγιας Σιώκου"Λιγο πριν"
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ
e-mail:kakatsakis@sch.gr

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Η Μνήμη και η Στάχτη (1)

Πιστή στο ραντεβού της με την ιστορία αλλά και με τον εαυτό της η και νομαρχιακή σύμβουλος γιατρός - συγγραφέας Πηνελόπη Ι. Ντουντουλάκη κι εφέτος, για 6η συνεχή χρονιά, στην επέτειο της Μάχης της Κρήτης. Στην έκδοση του 6ου τόμου της σειρας “Η Μνήμη και η Στάχτη - Από τη Μάχη της Κρήτης μέχρι την Απελευθέρωση”, μια έκδοση της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Χανίων, αναφερόμαστε. “Η γιατρός, συγγραφέας και Νομαρχιακη Σύμβουλος κ. Πηνελόπη Ντουντουλάκη πραγματοποιεί, για έκτη κατά συνέχεια χρονιά, ένα επίπονο, στο χώρο της βιωματικής αφήγησης, οδοιπορικό για την καταγραφή της προφορικης Ιστορίας μας των χρόνων 1941-45 στην επετειακή έκδοση «Η Μνήμη και η Στάχτη»”, σημειώνει προλογιζοντας τον τόμο ο νομάρχης Χανίων Γρηγόρης Αρχοντάκης. Για να συμπληρώσει αμέσως μετά: “Εκπληρώνει έτσι, με αυτόν τον τρόπο, το χρέος μας να κρατήσουμε ζωντανό το χρώμα και το μύρο που δίνει νόημα και σκοπό στη ζωή μας, ελπίδα και προοπτική στον τόπο μας”.
Εκ μερους όλων μας είναι, λοιπόν, πιστή στο ραντεβού της με την ιστορία και με τον εαυτό της η Πηνελόπη Ντουντουλάκη. Το ‘χουν οι πνευματικοί άνθρωποι του δικού της διαμετρήματος αυτό. Ν’ αναλαμβάνουν στους ώμους των, ακόμα και σε εποχές κοινωνικής αφασίας, όπως η δική μας, τη συνολική ευθύνη, ανασύροντας τις μνήμες απ’ τη στάχτη της λήθης και διασώζοντάς τες στο διηνεκές.


Η Μνήμη και η Στάχτη (2)
“Το παρόν βιβλίο, έκτο κατά σειρά της επετειακής έκδοσης “Η Μνήμη και η Στάχτη”, μοναδικό σκοπό έχει, όπως και τα προηγούμενα, την καταγραφή της προφορικής ιστορίας του τόπου μας, την αποτύπωση προσώπων και στιγμών που έχουν μείνει στο περιθώριο των σελίδων της κλασσικής ιστορικής καταγραφής αλλά αξίζει να διεκδικήσουν θέση στην καρδιά και στη μνήμη μας”, μας λέει στο δικό της προλογικό σημείωμα η Πηνελόπη Ντουντουλάκη. Για να συμπληρώσει αμέσως μετά: “Αυτές οι μοναδικές στιγμές της ανθρωπιάς και της μεγαλοσύνης αιώνια θα αντιπαρατίθενται στην υστεροβουλία, την ιδιοτέλεια, τον καιροσκοπισμό, σε όλα τα φαινόμενα και τις πρακτικές που φιλοδοξούν να πλαστογραφήσουν τις αξίες του πολιτισμού μας, αιώνια θα ανθίστανται στη φθορά και την οξείδωση που ο χρόνος και η λήθη επιφέρουν”.
Ενα είδος συλλογικής συλλογής διηγημάτων μικροϊστορίας στο πλαίσιο ενός ιστορικού μυθιστορήματος -τοιχογραφιας, που αποκαλύπτει την ανωθρώσκουσα Κρήτη της περιόδου 1941-1945, είναι και ο τόμος αυτός λοιπόν που περιλαμβάνει αφηγήσεις των: Αρχοντάκη Αναστασίας του Ιωάννη, Ατσαλάκη Κωνσταντίνου του Μιχαήλ, Αλιφιεράκη - Βένου Πολύμνιας του Νικολάου, Βολουδάκη Εμμανουήλ του Εμμανουήλ, Δεικτάκη Αθανασίου του Παναγιώτη, Ζαχαριουδάκη Νικολάου του Μιχαήλ, Κελαϊδή Χρύσανθου του Γεωργίου, Λεντάρη Ιωάννη του Κωνσταντίνου, Μανούσακα Νικολάου του Γεωργίου, Μπιτσάκη Δημητρίου του Ιωάννη, Μπούλακα Γεωργίου του Αναστασίου, Νικηφοράκη Εμμανουήλ του Ιωάννη, Ξηράκη Νικολάου του Μιχαήλ, Παπαδάκη Δημητρίου του Βασιλείου, Παπαδουλάκη Ανδρέα του Ιωάννη, Ευγενίας Σειραδάκη - Ξηρουχάκη του Χαραλάμπους (γραπτή αφήγηση), Σειραδάκη Δημητρίου του Κωνσταντίνου και Τσουρή Γεωργίου του Νικολάου. Αξιος ο μισθός της κατ’ όνομα και χάρη πνευματικής δημιουργού, Πηνελόπης Ντουντουλάκη.
Ποιος μισθός, η ικανοποίηση ότι έκανε με χαρά το χρέος όλων μας, δηλαδή, αναλώνοντας μέχρι τελευταίας ικμάδας το τάλαντο που της έδωσε ο Θεός και μέχρι τελευταίου δευτερολέπτου τον χρόνο της.


Λόγος περί ανιδιοτέλειας
Ουδείς, μωρότερος των ιατρών εάν δεν υπήρχαν οι διδάσκαλοι. Σωστό! Αν βέβαια μωρία σημαίνει αθωότης, ανιδιοτέλεια, διάθεση για προσφορά, εφαρμογή της παροιμίας κάνε το καλό και ρίξε το στο γιαλό. Ουδείς αθωότερος (πιο ανιδιοτελής) από τους ιατρούς εάν δεν υπήρχαν οι διδάσκαλοι, λοιπόν. Εχοντας υπόψη την έκδοση του βιβλίου των Ιωάννη Κ. Λεντάρη και του Γεωργίου Ι. Λεντάρη “Ιατρικός Σύλλογος Χανίων 1924-1974 - Πενήντα χρόνια δράσης και κοινωνικής προσφοράς”, που είχε την καλοσύνη να μου αποστείλει ο ενεργός, και σε άλλους κοινωνικούς στίβους πλην του ιατρικού, ως πολίτης, πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Χανίων Δρ Ευτύχιος Λαμπουσάκης, αλλά και των δύο άλλων βιβλίων του πατέρα Λεντάρη και του γιου του, που ασχολούνται με τους Χανιωτες γιατρούς στον Αποκόρωνα και στο Σέλινο, το γράφω αυτό. Να το αναλύσω. Πάντα πιστοί στον όρκο του Ιπποκράτη, ανιδιοτελείς και ανυστερόβουλοι, τω όντι υπηρέτες του λαού και στρατευμένοι λειτουργοί της Υγείας, οι χανιώτες γιατροί, έτσι όπως, παρακολουθώντας την ιστορία των πρώτων πενήντα χρόνων δράσης και κοινωνικής προσφοράς του Ιατρικού Συλλόγου Χανίων, περιγράφονται από τους συγγραφείς. Αθώοι, δηλαδή, ως υπήρξαν. Αθωότερος, ωστόσο αυτών, κατά μίαν έννοιαν, ο μια ζωή αναλωνόμενος αλλά μηδέποτε δαπανώμενος, Γιάννης Λεντάρης, ως συγγραφέας - διδάσκαλος ή ως διδάσκαλος - συγγραφέας. Και γιατί ανέδειξε την αθωότητα των αλλων, αλλά και γιατί δίδαξε τον τρόπον ανάδειξής της στον γιατρό γιο του...
e-mail: Kakatsakis@sch.gr

Χανιώτικα Νέα(29.06.09)
>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΤΟ ΠΑΙΖΕΙ κάπως Σεπτέμβρη ο Ιούνης ή ιδέα μου είναι; Πάντως ότι το ‘παιξε ο Μάης Ιούλη και ο Απρίλης Φλεβάρη, για να αναφερθώ μόνο στους δύο τελευταίους μήνες είναι δεδομένο και καρατσεκαρισμένο. Για να δούμε πώς θα το παίξει ο Ιούλης που καταφτάνει οσονούπω.
ΤΑ ’ΠΑΙΞΑΝ οι μήνες τα τελευταία χρόνια. Κι όταν λέμε τα ‘παιξαν, εννοούμε ότι τα ‘χουν πάρει στο κρανίο. Και πώς να μην τα πάρουν;
ΟΧΙ! ΕΚΤΑΚΤΗ εφάπαξ ειφορά στους ανά τη χώρα εναπομείναντες γαϊδάρους δεν προβλέπει το νέο πακέτο μέτρων που ανακοίνωσε ο υπουργός Οικονομίας Γιάννης Παπαθανασίου. Αυτό δε σημαίνει πάντως ότι θα την γλιτώσουν στο επόμενο πακέτο. Μέχρι και τα καναρίνια στα κλουβιά θα την πληρώσουν τότε.
ΕΧΕΙΣ, ΚΥΡΙΕ, καναρίνι στο κλουβί; Αυτό κι αν είναι μέσο αναψυχής! Πλέρωσε μια άλφα εφάπαξ εισφορά, λοιπόν, για να έχεις το δικαίωμα ν’ ακούεις το κελάηδημά του.
ΣΤΑ ΔΑΧΤΥΛΑ του ενός χεριού μπορούσε να μετρήσει κανείς εκείνους που υποδέχτηκαν προχθές το βράδυ στο αεροδρόμιο Τζιμπρίλ Σισέ των Αθηνών, τον Ελληνα πολιτικό Ελευθέριο Βενιζέλο που επέστρεψε μόνος του απ’ τη Γαλλία. Ούτε λόγος να γίνεται για αποθεωτική υποδοχή βέβαια. Πολύ παγωμένη η ατμόσφαιρα.
ΤΟΝ... ΓΕΡΜΑΝΟ θα κάνει ο πρώην ισχυρός και νυν ανίσχυρος κρίκος της Siemens στην Ελλάδα Μιχάλης Χριστοφοράκος, ύστερα από τη σύλληψή του. Εδώ κάνουν τους Γερμανούς εκείνοι που δεν έχουν τη γερμανική υπηκοότητα και δεν θα τον κάνει αυτός που στο κάτω κάτω της γραφής την έχει; Δεν σφάξανε!
ΣΥΓΚΡΑΤΗΜΕΝΗ αισιοδοξία για την τουριστική κίνηση στην Κρήτη. Κάν(ε)τε κράτει στο συγκράτει/ για να μην μας (σας) βρει το μάτι! Η συμβουλή φίλου ξενοδόχου.
ΚΑΚΗΝ ΚΑΚΩΣ έδιωξαν οι καταστηματάρχες της Λήμνου το εξ Αθηνών κλιμάκιο ελεγκτών. Στον δρόμο που χάραξαν οι Ζωνιανοί και αυτοί. Στην αρχή του δρόμου για ν’ ακριβολογώ.
ΣΕ ΡΟΛΟ πυροσβέστη συχνά πυκνά ο και φαρμακοποιός νομάρχης Γρηγόρης Αρχοντάκης. Ωρες είναι να δούμε κι έναν πυροσβέστη νομάρχη σε ρόλο φαρμακοποιού.
ΜΕ ΤΗ ΒΡΑΖΙΛΙΑ ή με τις Ηνωμένες Πολιτείες; Δεν τίθεται θέμα, φυσικά με τη Βραζιλία. Στον τελικό αγώνα ποδοσφαίρου του Κυπέλλου Συνομοσπονδιών αναφέρομαι, αν δεν το πήρατε χαμπάρι. Τί άλλο;
ΚΑΤΑ ΤΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ούτε ο Θεός ευνοεί πάντοτε τον αθώον, διότι αν ήθελε να τον σώσει από τον κεραυνόν, θα έρριπτεν αυτόν μετά την βροντήν. Αλλά δεν θέλει· ρίπτει τον κεραυνόν, φονεύει και τον αθώον, κατόπιν δε βροντά, ως εαν λέγη: “Κάπου εφόνευσα άνθρωπον· πηγαίνετε να τον εύρετε και να τον κλαύσετε!” Από τη “Χρυσή Διαθήκη” του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.
ΕΝΩ Η ΜΑΧΗ των Φιλίππων κόντευε να τελειώσει ο στρατός του Βρούτου άρχισε να τρέπεται σε φυγή. Ολοι τον συμβούλευαν να σωθεί κι αυτός φεύγοντας, εκείνος, όμως, αποφασισμένος να πολεμήσει μέχρι θανάτου, τους αποκρίθηκε: “Δεν σώζεται κανείς με τα πόδια, αλλά με τα χέρια”!
... “Εγώ, / που απ’ την φυλή της εποχής μας λοιδωρήθηκα/ σαν άνοστο/ κι αισχρό ανέκδοτο,/ βλέπω καιρούς που έρχονται απ’ τα βουνά,/ καιρούς που κανένας τους δε βλέπει”...
Από το “Σύννεφο με παντελόνια” του Βλαδίμηρου Μαγιακόφσκι. (Μετάφραση του Δημήτρη Β. Τριανταφυλλίδη)
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
e-mail:kakatsakis@sch.gr
Χανιώτικα Νέα(27.06.09)
>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΟΙ ΒΡΟΧΕΣ και οι καταιγίδες που αναμένονταν τουλάχιστον στον τόπο μας δεν ήρθαν. Εκτός κι αν ήρθαν και δεν τις πήραμε χαμπάρι. Πάντως ρεπορτάζ για τον ερχομό τους δεν κάναμε θεωρώντας ότι ήρθαν.
ΤΟ ΚΑΚΟ ΠΡΟΒΛΕΠΕΙ για την ελληνική οικονομία η Κομισιόν, το χειρότερο προβλέπει ο ΟΟΣΑ. Εμείς με την Κομισιόν είμαστε. Το μη χείρον βέλτιστον.
ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΥΦΕΣΗ, αφεντικό; Η ερώτηση. Απολύεσαι και μπαίνεις στο ταμείο ανεργίας, η απάντηση.
ΤΗΣ ΚΟΡΕΑΣ: Η φράση έμεινε και ξέρουμε τι σημαίνει. Του Ελεύθερου Τύπου! Εσχάτως μάθαμε τι σημαίνει κι αυτή η φράση, αχρείαστη να ‘ναι!
ΤΗΝ ΞΕΝΙΤΙΑ, την ορφανιά, την πίκρα την αγάπη/ τα τέσσερα τα ζύγιασαν βαρύτερα ’ν’ τα ξένα! Με τους στίχους αυτούς στο μυαλό του αποφάσισε να πάει στην πλατεία της Αγοράς, όπου η συγκέντρωση για τους μετανάστες. Οχι δεν υπήρξε μετανάστης ο ίδιος. Το πόσο τον είχαν απασχολήσει οι δυο αυτοί στίχοι στην τελευταία τάξη του εξαταξίου γυμνασίου, θυμήθηκε.
ΟΙ ΖΑΡΙΕΣ για την εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας, την επανεκλογή του νυν Προέδρου, για ν’ ακριβολογούμε, εκ μέρους της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ άρχισαν κι αν έχει να παιχτεί κουμάρι!
ΠΕΡΑΣΑ ΑΡΚΕΤΗ Ωρα διαβάζοντας στην εφημερίδα μας χθες, τους καταλόγους των γυμνασίων και των λυκείων με τους πρωτεύσαντες - αριστεύσαντες του σχολ. έτους 2008-2009. Κι αν έκανα στάσεις! Κι αν παρέλασαν μπροστά απ’ τα μάτια μου φωτεινά χαμόγελα παιδιών!
ΛΕΡΝΑΙΑ ΥΔΡΑ και το όποιο κύκλωμα παιδικής πορνογραφίας. Ενα κεφάλι κόβουν, δύο φυτρώνουν. Ηρακλής υπάρχει. Αναζητούνται... Ιόλαοι. Είδος εν ανεπαρκεία αυτοί, ενώ οι... Ηρακλείς πλεονάζουν.
ΟΧΙ ΣΤΗ ΔΙΑΦΩΝΙΑ επί της συμφωνίας, μετά τη συμφωνία επί της διαφωνίας, σχετικά με το θέμα του βιολογικού καθαρισμού της Παλαιόχωρας, έδειξαν ότι λένε ο Δήμαρχος Πελεκάνου και ο επικεφαλής της Αντιπολίτευσης του ίδιου δήμου. Μονόδρομος η συμφωνία επί της συμφωνίας.
ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής! Ανέκδοτο; Καθόλου! Μέχρι τον τελικό του Κυπέλλου Συνομοσπονδιών, έφτασε η ομάδα του Μπομπ Μπράντλεϊ. Λέτε να πάρει την Κυριακή και την κούπα;
Ο ΜΕΛΜΠΕΡΓΚ στον Ολυμπιακό, ο Σισέ στον Παναθηναϊκό και ο Μάκος στην ΑΕΚ. Μην το κάνεις θέμα, γείτονα! Εμείς προτιμούμε τα ελληνικά προϊόντα.
ΜΗΝ ΠΑΡΑΠΟΝΙΕΣΤΕ για τη ζέστη! Αποκλείεται να φτάσουμε τους 57,8 Co που είναι η υψηλότερη θερμοκρασία που έχει καταγραφεί στις 11 Αυγούστου 1933 στο Σεν Λούις του Μεξικού.
ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ Σπαρτιάτες για να είναι οι νέοι εγκρατείς στο κρασί χρησιμοποιούσαν τον εξής τρόπο: Σε ορισμένες μέρες έκαναν τύφλα στο μεθύσι διάφορους είλωτες κι έτσι οι νέοι βλέποντας τα χάλια τους ένιωθαν αποστροφή για το κρασί.
Πρώτα σύμφωνα με όσα είναι καθιερωμένα/ τους θεούς τους αθάνατους σέβου και τον όρκο τίμα/ και τους γενναίους ήρωες έπειτα και τους χθόνιους/ θεούς με πράξεις δίκαιες· τίμα και τους γονείς σου/ και τους στενούς σου συγγενείς κι απ’ τους άλλους φίλο/ κάμε όποιον είναι άριστος στην αρετή...!
Από τα Χρυσά Επη του Πυθαγόρα
(μετάφραση Πάϊκου Νικολαΐδη - Αλισάνη)
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
e-mail:kakatsakis@sch.gr
Χανιώτικα Νέα(26.06.09)
>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΒΡΟΧΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΙΓΙΔΕΣ αναμένονταν από χθες. Καλώς τες τις πρώτες, ο Θεός να μας φυλάει απ’ τις δεύτερες. Μια πρώτη προσέγγιση. Οπου ακούς πολλές βροχές, κράτα και μικρή ομπρέλα. Μια άλλη προσέγγιση. Κατά το όπου ακούς πολλά κεράσια, κράτα και μικρό καλάθι.
ΟΙ ΒΡΟΧΕΣ ΒΡΟΧΕΣ και οι καταιγίδες καταιγίδες, αλλά και τα μπάνια μπάνια. Να κολυμπάς και να βρέχει. Αυτή κι αν είναι απόλαυση.
ΚΙ ΟΜΩΣ Ο ΑΛΕΚΟΣ Αλαβάνος δεν παραιτήθηκε. Είπε ξείπε και αυτός. Ησπασεν τηνε κοντό... Ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος. Κρίμα!
Η ΓΙΑΝΝΑ Αγγελοπούλου, μπήκε στον εκδοτικό χώρο, σίγουρη πως θα γίνει μια νέα Ελένη Βλάχου, αλλά τελικά παρέμεινε μια βλάχα, έγραψε προχθές στο ιστολόγιό του ο Πιτσιρίκος. Ο καθείς και η... βλαχεία του.
ΤΟ ΘΕΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ποιος κάνει τις ... βλαχείες αλλά ποιοι τις πληρώνουν στο τέλος. Πάντως αυτοί που κάθονται στις πρώτες θέσεις της άμαξας σίγουρα δεν τις πληρώνουν. Ούτε αυτοί που κάθονται στα μεσαία καθίσματα - συνήθως.
ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ “ΚΑΥΤΗ πατάτα”, του κλεισίματος του “Ελεύθερου Τύπου”, ποιος θα την πιάσει; Το ζεύγος Αγγελοπούλου, πάντως αποκλείεται. Αυτό δα έλειπε! Να κάψει τα γάντια της η κυρία Γιάννα!
Η ΚΟΥΛΗ ΚΥΡΙΑ Κούλα κουκουλωμένη με την κουκούλα της προσπαθεί να κουκουλώσει τα κουλά που υπάρχουν στον κουλέ της. Για να καταλάβετε τι θέλει να πει ο ποιητής θα πρέπει να απαντήσετε στην ερώτηση ποια είναι η κουλή κυρία Κούλα. Δεν είναι τόσο δύσκολο, όσο φαίνεται εκ πρώτης όψεως, νομίζω.
ΣΤΟ ΚΟΜΜΑ και στο κράτος/ Θεόδωρος Τσουκάτος. Στα αζήτητα των αζήτητων το σύνθημα αυτό τώρα πια.
ΚΑΝΕΝΑ ΜΕΤΡΟ δεν έλαβε η ελληνική κυβέρνηση για τη στήριξη της οικονομίας το 2008, λέει στην έκθεσή της η Κομισιόν. Θα τα λάβει μαζεμένα! Προς τί αυτή η ανησυχία αλήθεια;
ΜΕΤΑ ΤΗ ΓΡΙΠΗ των χοίρων, που μας ήρθε ύστερα από τη γρίπη των πουλερικών, που μας ήρθε ύστερα από τη νόσο των τρελών αγελάδων, σε ποια συμπαθή ζώα θα χρεωθεί η όποια νόσος-γρίπη έχει σειρά να έρθει; Τι θα λέγατε για τα κουνέλια, για παράδειγμα;
ΟΙ ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ των υποσχέσεων για τις υποσχέσεις, ω υποσχέσεις! Για άσκηση γραμματικής πρόκειται. Με αφορμή τις τεράστιες ελλείψεις προσωπικού στο ΕΚΑΒ, βεβαίως.
ΚΑΠΟΤΕ ΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ της Δήλου ρώτησαν το Μαντείο των Δελφών με ποιο τρόπο θα απαλλαγούν από το λοιμό που μάστιζε τον τόπο τους. Το Μαντείο βρέθηκε σε δύσκολη θέση και τους είπε ότι για να απαλλαγούν από την ασθένεια θα έπρεπε πρώτα να διπλασιάσουν σε όγκο τον βωμό του Απόλλωνα, σε σχήμα κύβου που προϋπόθετε να βρεθεί η ακμή κύβου διπλάσιου σε όγκο ετέρου δοθέντος. Το πρόβλημα είναι απ’ τ’ άλυτα με τον κανόνα και τον διαβήτη, όπως και ο τετραγωνισμός του κύκλου.
“Πρώτο σκαλοπάτι το χαμόγελο./ Να την η αισιοδοξία στην πόρτα./ Ανοίγω το παράθυρο/ Ξάστερος, ολογάλανος ουρανός/ Ανθισε η ξεραμένη γλάστρα./ Ο ήλιος λάμπει/ Πουλιά πετούν ψηλά/ Μέσα μου φτερουγίζει χαρά/ και ζωντανεύει η ελπίδα./ Ο κόσμος θ’ αντέξει δε γίνεται αλλιώς”.
Το ποίημα “Η ελπίδα” της Δήμητρας Παπαλιάκου
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
e-mail:kakatsakis
Χανιώτικα Νέα(25.06.09)

>> τυπώστε αυτό το άρθρο

Eυθύβολα και μη...

Γράφει ο
NΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΥ.
KΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail:nek@haniotika-nea.gr

Ενα Μουσείο, η Μελίνα
και ο μίζερος πολιτικός
Από τις πολλές... "ελάχιστες φορές" -όπως η σημερινή- που αδυνατώ να συγκεντρώσω τη σκέψη μου και να βάλω σε σειρά τους συλλογισμούς μου για να προσεγγίσω έστω κι ακροθιγώς ένα θέμα στο οποίο, σφόδρα θα ’θελα να αναφερθώ ίσως και από ματαιοδοξία ότι αυτά τα όσα πω ευαισθητοποιήσουν!
Ετσι νιώθω από την πρώτη - πρώτη κιόλας στιγμή που παρακολούθησα -από τηλεοράσεως- τα εγκαίνια του Μουσείου της Ακρόπολης, το περασμένο Σάββατο!
Σκέψεις και συνειρμοί πολλοί από τότε μ’ έβαλαν στη μέση και "με παρασύρουν εδώ κι εκεί" για αμέτρητα δημιουργηθέντα θέματα που ανακύπτουν, ακριβώς τόσο από το ίδιο το γεγονός της ύπαρξης πλέον του Μουσείου, από τα ίδια τα εκθέματά του όσο και για εκείνα που περιμένουμε την επιστροφή τους, αλλά -κι εκτός πολλών άλλων- και για τη μικροψυχία του Έλληνος πολιτικού που λειτουργεί κατά βάση με γνώμονα τα μικροσυμφέροντα του κόμματός του ακόμα και σε τέτοιες στιγμές που η Ιστορία μπορεί να τον διαψεύσει με αδιάσειστα στοιχεία!
Η... "μη αναφορά" -γιατί μόνο έτσι λογίζεται- από πλευράς του Καραμανλή στις προσπάθειες της Μελίνας τόσο για τη δημιουργία του Μουσείου όσο και για την επιστροφή των κλεμμένων από τον Έλγιν μαρμάρων, τον εκθέτει για πολλοστή φορά στα μάτια όλων και καταδεικνύει για μα ακόμη φορά το πόσο "μικρός" είναι, όχι μόνο ως πρωθυπουργός -αυτό εξάλλου είναι χιλιοειπωμένο- αλλά και ως πολιτικός άντρας, ο οποίος όχι μόνο μοιάζει να μην έχει καμία πολιτική βούληση αλλά κάνοντας μικροπολιτική τόσο αυτός όσο και η κυβέρνησή του, πέφτει ολοένα και περισσότερο στην ανυποληψία!
Το τελευταίο αυτό του ατόπημα μοιάζει ίσως να είναι και από τα σοβαρότερα που έχει διαπράξει αφού αφορά σε μια ιστορική στιγμή -τα εγκαίνια του Μουσείου της Ακρόπολης- όπου τα όσα είπε αλλά και όσα προκλητικά αποσιώπησε, καταγράφονται και κάποια στιγμή θα κριθούν από τους επερχόμενους!
Και βέβαια όταν μιλάμε για ένα τέτοιο ιδιαίτερα ευαίσθητο θέμα όπως αυτό του Ελληνικού Αρχαίου Πολιτισμού που η Μελίνα χαρακτήρισε ως τη βαριά βιομηχανία της Ελλάδος, το μόνο σίγουρο είναι ότι ουδείς πρέπει να βάζει τον εαυτό του μπροστά από αυτόν... πράγμα το οποίο ο Έλληνας πρωθυπουργός έπραξε!
Και ο νοών... νοείτω!
Χανιώτικα Νέα(24.06.09)
Τυπώστε αυτό το άρθρο

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΑΠΟ ΧΘΕΣ ΑΡΧΙΣΕ Η ΤΡΟΠΗ του ήλιου, το λιοτρόπι, όπως το λέει ο λαός. Ενώ δηλαδή ο ήλιος βρέθηκε στο πιο κοντινό σημείο του ημισφαιρίου μας, πήρε στροφή και άρχισε να απομακρύνεται απ’ αυτό. Και στη μικρότερη μέρα του χρόνου ή στη μεγαλύτερη νύχτα, αν προτιμάτε, που θα την έχουμε όπως πάντα στις 22 Δεκέμβρη, με το καλό!
ΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΑΪ - ΓΙΑΝΝΗ του Πρόδρομου και τη γέννηση του Χριστού τοποθέτησαν η εκκλησία μας τις σημαδιακές μέρες του θερινού και του χειμερινού λιοτροπιού, αντίστοιχα. Γενικός κουμανταδόρος ο ήλιος.
ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΚΑΨΟΥΜΕ ό,τι σαβούρα υπάρχει για κάψιμο απόψε. Ευκαιρία να πηδήσουμε τρεις φορές σταυρωτά πάνω από τη φωτιά και να φωνάξουμε: Όξω ψύλλοι και κοριοί μέσα η ρόγα η χρυσή. Και βεβαίως ευκαιρία ν’ ανοίξουμε τον κλήδονα αύριο για να δούμε το ριζικό μας. Για βίωση και όχι για αναβίωση μιλάμε. Κυρίως μεταφορικά.
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΕΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΟ στη σημερινή γκρίζα ελληνική πραγματικότητα. Ενα φως στην ομίχλη. Μια αχτίδα αισιοδοξίας. Για τα εγκαίνια του νέου μουσείου της Ακρόπολης, βέβαια, μιλάμε.
Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΗΣ ΜΕΛΙΝΑΣ! Η άλλη Ελλάδα! Η Ελλάδα της αισιοδοξίας! Η Ελλαδα που μας λέει ότι μπορεί έτσι να πηγαίνουν τα πράγματα, μα έτσι δεν θα πάνε!
Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ και των μαθητριών του καθηγητή του 1ου Λυκείου Χανίων, Δρ Γεωργίου Καρκάνη: του Γιώργη Τσικαλάκη, του Φραγκίσκου Μαραγκουδάκη, της Άλμπας Βεϊσλάρη και της Ευανθίας Καβρουλάκη. Των παιδιών, που εκπροσωπώντας το σχολείο τους, δήλωσαν “παρών” στα θυρανοίξια του νέου Μουσείου της Ακρόπολης μέσα από το αφιέρωμα που κυκλοφορήθηκε τελευταία απ’ την εφημερίδα μας για τα κλεμμένα μάρμαρά μας!
ΑΠ’ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ του αττικού φωτός και της παγκόσμιας ακτινοβολίας στη φραουλοχώρα της Νέας Μανωλάδας. Απ’ την Ελλάδα των ανωγείων στην Ελλάδα των κατωγείων και των καταγωγίων. Η ανώμαλη προσγείωση.
ΠΟΥ ΠΑΣ ΚΑΡΑΒΑΚΙ με τέτοιον καιρό; Πού πας Αλέξη, χωρίς το ....αλεκο - κεραυνό σου;
ΚΑΙ ΟΙ ΕΙΚΟΣΙ ΕΦΤΑ επικεφαλής των κυβερνήσεων των κρατών της Ενωμένης Ευρωπής συνιστούν Μπαρόζο. Καλή μάρκα πλυντηρίου ο Χοσέ - Μανουέλ!
ΚΑΠΟΤΕ Ο ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ και η Αθηνά μάλωναν για το ποιος θα γίνει προστάτης της πόλης του Κέκροπα. Όλοι οι θεοί του Ολύμπου είχαν μαζευτεί πάνω στην Ακρόπολη και ο Κέκροπας ζήτησε από τους θεούς να χαρίσουν δώρα στην πόλη. Όποιος έδινε το καλύτερο δώρο θα ήταν νικητής. Ο Ποσειδώνας τότε χτύπησε με την τρίαινά του στο βράχο της Ακρόπολης κι αμέσως πετάχτηκε αρμυρό νερό κι ένα άλογο. Χτύπησε με το κοντάρι της και η θεά Αθηνά κι αμέσως βγήκε μια ελιά φορτωμένη με καρπούς. Το δώρο της Αθηνάς άρεσε περισσότερο κι έτσι η Αθηνά έδωσε τ' όνομά της στην πόλη του Κέκροπα. Ονομάστηκε Αθήνα.
“Το ακέφαλο άγαλμα, στημένο / στη μέση της αίθουσας, κυττάζω. / Απ' τα πόδια του ως το λαιμό σπουδάζω / τις λεπτομέρειες: το λυγισμένο / κάπως γόνατο το τεντωμένο / χέρι, τους μυς του στήθους. Αλλάζω / θέση κι απόσταση. Θαυμάζω / στο σύνολο το σώμα. Και προσμένω / από τη μια στιγμή ως την άλλη / (της φαντασίας η δύναμη μεγάλη / όταν σε τούτο η τέχνη βοηθεί), / ασύγκριτα προσθέτοντας κάλλη, / στη θέση, απ' όπου λείπει να φανεί / υπέροχο, απολλώνειο, το κεφάλι”.
Το ποίημα “Στο Μουσείο” του Άθω Δημουλά.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!

ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr

Χανιώτικα Νέα(@
>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΤΙ σάπιο στο βασίλειο της Δανιμαρκίας. Μακάρι να ήταν έτσι όπως τα είπε ο Σάιξπηρ δια του Άμλετ ή ο Άμλετ δια του Σάιξπηρ για την κατάσταση στην Ελλάδα. Ώρες ώρες αναρωτιέται κανείς. Υπάρχει κάτι που να μην είναι σάπιο στην Ελληνική Δημοκρατία; Υπάρχει ελπίς;
Κι ομως δεν είναι όλα μαύρα κι άραχνα. Υπάρχουν πολλές αχτίδες αισιοδοξίας, πολλά πατήματα πάνω στα οποία μπορούμε να πατήσουμε και να σηκωθούμε ψηλότερα, πολλά κερκέλια απ’ τα οποία μπορούμε να πιαστούμε, πολλές φοινικιές, κάτω απ’ τον ίσκιο των οποίων μπορούμε να καθίσουμε. Υπάρχει ελπίς!
ΑντΑρτες πολεων ή προβοκάτορες; Ή μήπως και αντάρτες πόλεων και προβοκάτορες από κοινού και οι δύο; Ούτως ή άλλως κάποιοι έχουν βρει τα πλατιά τους και αλωνίζουν ανενόχλητοι. Αλήθεια πόσους νεκρούς πρέπει να μετρήσουμε για να προχωρήσουμε ένα βήμα παραπέρα από το να εκφράζουμε τη θλίψη μας και τον αποτροπιασμό μας;
Αναμεσα στο όλα μπορούν ν’αλλάξουν από μόνα τους γιατί από δω είναι οι καλοί και στο τίποτα δεν μπορεί ν’ αλλάξει γιατί παντού είναι οι κακοί, που εκφράζουν δυο διαφορετικές μορφές ιδιώτευσης, υπάρχει ο χώρος ευθύνης του πολίτη. Α ρε γερω-δάσκαλε με τις αναλύσεις σου!
ΥΠΑΡΧΕΙ καρτελ... των κομμάτων; Κι αν υπάρχει πόσα συμμετέχουν σ’ αυτό; Μόνο τα λεγόμενα μεγάλα της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ; Μόνο εκείνα που εξέλεξαν ευρωβουλευτές; Μόνο τα κεντροδεξιά; Μόνο τα κεντροαριστερά; Μόνο τα κεντροδεξιά και τα κεντροαριστερά; Ή μήπως όλα (και τα 24) που κατέβηκαν στις τελευταίες ευρωεκλογές; Ερωτήσεις κάνω, αν η αποχή σημαίνει ιδιώτευση ή απαξίωση ψάχνω να βρω.
Μικρη αυξηση της τιμής του λαδιού λόγω της ιδιωτικής αποθεματοποίησης. Κάτι είναι κι αυτό, θα μου πείτε. Το άλλο με τον γάιδαρο του Ναστραντίν Χότζα το ξέρετε;
“Σαν λαΟς πιστεύω ότι έχουμε αγάπη μέσα από τρομερές αντιφάσεις. Ακούς έναν άνθρωπο να λέει ότι είναι ρατσιστής και μετά τον ίδιο άνθρωπο να τον βλέπεις στο καράβι να ξετυλίξει να φάει το ψωμί του και να το κόβει στα δύο και να το δίνει στον διπλανό του να τον κεράσει. Ο διπλανός του να είναι Αλβανός”. Ο θεατρικός συγγραφέας Βασίλης Κατσικονούρης στην εφ. “Τα Νέα” (6-7/06/09).
ΠΕΡΙΣΟΤΕΡΗ αστυνόμευση σε λίγο... Περισσότερη αστυνόμευση σε λίγο... Περισσότερη αστυνόμευση σε λίγο... Για την Ένωση Τουριστικών Καταλυμάτων του Νομού μας που έκανε λόγο για έλλειψη αστυνόμευσης στο Παλιό Λιμάνι, έβαλα μπροστά την κασέτα...
ΠΡΙΝ ΑΠΟ τη μαχη των Πλαταιών, στις προτάσεις του Μαρδόνιου για την παράδοση, οι Αθηναίοι μπροστά στους πρέσβεις των Σπαρτιατών έδωσαν την εξής αγέρωχη απάντηση: “Ενόσω ο ήλιος δεν αλλάσσει τον δρόμο του, ούτε κι εμείς θα κάμομε συνθήκη με τον Ξέρξη. Αλλά έχοντας πίστη στους θεούς και τους ήρωες των οποίων εκείνοι έκαψαν τους ναούς και τα αγάλματα, θα εξακολουθήσουμε να πολεμούμε χάριν της Ελευθερίας.”
“Φωτογραφία ψηφιακή/ για νέα ταυτότητα./ Να μη σημαίνεις./ Επειδή στο βάθος είσαι αριθμός./ Κατευθείαν στο φακό./ Κανένα φτιασίδι./ Ούτε μειδίαμα./ Ως να πηγαίνεις ταξίδι/ στον Άδη: ακόσμητος, αδιάκριτος/ σε τοπίο νεκρό και ανηλεές.”
Απ’ τα “Μικρά Ανεπίδοτα Άτιτλα” της Στέλλας Αρκάδη
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
e-mail:sch.gr
Χανιώτικα Νέα(19.06.09)
>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι,καλημέρα!

"Το χρονικό μιας προαναγγελθείσης παραίτησης", ο τίτλος και "Γύρω γύρω όλοι και στη μέση ο Μανώλης" ο υπότιτλος "η "Γύρω γύρω όλοι και στη μέση ο Μανώλης" ο τίτλος και το χρονικό μιας προαναγγελθείσης παραίτησης' Ο υπότιτλος του νέου σήριαλ που είχε ήδη αρχίσει να παίζεται στις τηλεοράσεις και στα ραδιοφωνα και να δημοσιεύεται στις εφημερίδες.Ωστόσο ΄λα άλλαξαν άρδην χθες και άρχισαν να κινούνται πάνω στο χρονικό μιας προαναγγελθείσης δολοφονίας.
ΤΑ ΟΠΟΙΑ διορθωτικά μέτρα χρειάζονται για να διορθωθούν τα αδιόρθωτα ποος θα τα πάρει; Ποιος θα βγάλει το φίδι από την τρύπα; Ποιος θα πιάσει την καυτή πατάτά; Ποιος θα περπατήσει ξυπόλυτος στ' αγκάθια;Ρητορικές ερωτήσεις.
ΣΤΟΥΣ ΕΝΝΙΑ μήνες κατέβασαν τη θητεία στον στρατό ξηράς από τον Αύγουστο.Είδες τί κάνουν οι ευροεκλογές; Και ύστερα λένε ότι δεν πήραν το μήνυμα!
ΑΣΤΕΙΑ ΑΣΤΕΙΑ μέχρι τώρα που γράφω τη στήλη ,μεσημέρι Τετάρτης,ας χτυπήσουμε ξύλο,οι όποιες πυρκαγιές εκδηλώθηκαν δεν έκαμαν την Ελλάδα γι ¨αλλη μια φορά κάουδο.Λέτε να φοβήθηκε ο στρατηγός Άνεμος τον Βροχοποιόκαι δεν έκανε την εμφάνιση του;
ΜΙΑ ΚΡΙΣΗ μα ποια κρίση μια κρίση με κρι κρι.Γλωσσοδέτης με σουρεαλιστικό περιεχόμενο.Όπως είναι 'ολοι οι γλωσσοδέτες εξάλλου.Όπωσ ο γνωστός.Μια πάποια μα ποια πάπια μια πάπια με παπιά.
ΑΝ Ο ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ και ο Αλέκος Αλαβάνος είναι δυο ξένοι στο ίδιο κόμμα,δυο μετανάστες από διαφορετικές χώρες δηλαδή, τότε ο Φώτης Κουβέλης είναι λαθρομετανάστης!Από φίλο του Συνασπισμού που δεν ψήφισε το μήνυμα.Ανανεωτικέ,ε αναενωτικέ!
Αχρείοι πολίτες 'η αχρείοι πολιτικoί;Σιγά το δίλλημα!Κατά το λαό και οι πολιτικοί του και κατά τους πολιτικούς και ο λαός.
ΑΠΟ ΤΥΣ 46 γάμους που έγιναν στα Χανιά τον Απρίλιοοι29 ήταν πολιτικοί σύμφωνα με την Στατιστική Υπηρεσία.Στα ψιλά των ψιλών των εφημερίδων και στα αζ΄γτητα των αζήτητων των τηλεοράσεων η είδηση. Και βεβαίως ουδέν σχόλιον και ουδεμία ανάλυσις από ουδένα και απο ουδεμίαν.
Χρόνια έψαχνε λέει να βρει το ποίημα με το οποίο κλείνουμε σήμερα τη στήλη ο φίλος και σύντεκνος μου Μιχάλης Μουντάκης.Να'σαι καλά,σύντεκνε που μου το έστειλες!
Ο ΔΗΜΟΧΑΡΗΣ, ένας από τους πρέσβεις των Αθηναίων,που είχαν πάει στην αυλή του Φιλίππου, μίλησε χωρίς κανένα σεβασμό στο βασιλιά της Μακεδονίας.Οι αυλικοί του Φιλίπου ετοιμάστηκαν να τον συλλάβουν και να τον τιμωρήσουν, αλλα ο βασιλίάς τους συγκράτησε και γυρίζοντας στους άλλους πρέσβεις τους είπε¨Να πείτε στους συμπολίτες σας ότι όποιος μιλεί με τέτοιον τρόπο, βρίσκεται χαμηλότερα πολύ από εκείνον που ενώ μπορεί να συγχωρήσει μπορεί και συγχωρεί."
"ΚΑΠΟΤΕ ΒΡΕΘΗΚΑ κι εγώ σ'ενα καυγά μεγάλο\το μάρμαρο κι ο χρυσός έβριζε το 'να τ' αλλο.\Λέει ο χρυσός στο μάρμαρο:Στα πέρατα του κόσμου\ποις ήλιος λάμπει σαν εμέ,ποιο φως έχει το φως μου;\Εγώ τον κόσμο κυβερνώ, την ευτυχία υφαίνω,\ποδοπατώ την ομορφιά, την ασχημιά ομορφαίνω.\Εγώ οδηγώ στα σκοτεινά του κλέφτη μου το χέρι,\εγώ ακονίζω του φονιά το δίκωπο μαχαίρι.\Εγώ αγοράζω την τιμή και την πουλώ στο δρομο,\εγώ νικώ την αρετή, καταπατώ τον νόμο.\Περίσσες είν' οι χάρες μου κι η δύναμή μου μόνη\κρεμίζει θρόνουςαπ' εδώ, θρόνους εκεί στηλώνει.\Εσύ τί κάνεις μάρμαρο;αι τ' απαντάει εκείνο:\Εγώ σε τάφου σκοτεινειά τη δύναμη σου κλείνω."
Το ποίημα "Ο χρυσός και το μάρμαρο" του Ιωάννη Πολέμη
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
Βαγγέλης Θ.Κακατσάκης
e-mail:Kakatsakis@sch.gr
ΧΑΝΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ (18.06.09)

Eυθύβολα και μη...

Γράφει ο NΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΥ.KΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail:nek@haniotika-nea.gr

Το νέο όμορφο μικρό
“Ευ” της ζωής μου

Πάνε τρεις εβδομάδες από την τελευταία φορά που τα είπαμε!
Στο μεταξύ, εκτός πολλών και πολλών άλλων που συνέβησαν, είχαμε τις ευρωεκλογές και τα "ανακατωμένος ο ερχόμενος" στα της Ελληνικής πραγματικότητας με αποκορύφωμα -μόνιμη επωδός κάθε τέτοια εποχή- τις πυρκαγιές που και φέτος καίνε ό,τι απέμεινε!
Συμβαίνουν λοιπόν πράγματα και ποτέ δεν θα πάψουν να συμβαίνουν γύρω-τριγύρω μας που χρήζουν σχολιασμού...
...Κι όμως όσον αφορά εμένα, σόρι αλλά έχω κατεβάσει διακόπτες, δεν έχω παρακολουθήσει τα τεκταινόμενα και γι' αυτό δηλώνω απλά ένα "ουδέν σχόλιον"!
Εξάλλου "κακά τα ψέματα", δεν έχω απολύτως τίποτα να πω για πράγματα δευτερεύοντα και τριτεύοντα των -τούτη την περίοδο- ενδιαφερόντων μου και γι' αυτό δεν θα το κάνω!
Αντίθετα έχω αμέτρητα να σας πω για όλα τα πρωτεύοντα, για όλα εκείνα τα νέα αισθήματα που κυριαρχούν στο "είναι μου" εδώ και κάμποσο καιρό, όλα τα σχετικά με το νέο όμορφο μικρό "Ευ" της ζωής μου!
Τό 'χα υποσχεθεί και στη μητέρα της, πάνε κάμποσοι μήνες από τότε, και να που ήγγικεν η ώρα να κρατηθεί η υπόσχεση και να μιλήσουμε για μια μικρή ζωή που εδώ και 22 ημέρες έχει τόσο όμορφα εισβάλει στις ζωές μας κι έχει αναπροσαρμόσει τα προγράμματά μας, μας κρατά ξάγρυπνους τις νύχτες, αλλά όποτε κι αν μας χαρίζει την ματιά της, μας αποζημιώνει για κάθε λεπτό και στιγμή για την αγωνία που από καιρού εις καιρόν μας "έτρωγε" κυρίως για το ασφαλές του ταξιδιού της, που ξεκίνησε τον περασμένο Σεπτέμβρη και -δόξα τω Θεώ- ολοκλήρωσε στις 26 του Μάη!
Αν υπάρχει παράδεισος για μένα; Ναι, σίγουρα! Μπορώ με μεγάλη βεβαιότητα να το πω και να επιχειρηματολογήσω γι' αυτό! Και γνωρίζοντας μάλιστα τον κίνδυνο να χαρακτηριστώ ως ένας ακόμα χαζομπαμπάς κολλημένος με την κόρη του, δηλώνω ότι παράδεισος είναι η αίσθηση του να βρίσκομαι δίπλα της να παρακολουθώ κάθε μικρή κίνησή της, κάθε αλλαγή(!) γκριμάτσας της, κάθε... Παράδεισός μου είναι εκείνη η αίσθηση που αφήνει στο πιο μύχιο της σκέψης μου και του "είναι" μου, η κάθε στιγμή καθ' όλη τη διάρκεια που την κρατώ στα χέρια μου...
Παράδεισος είναι...
Χανιώτικα Νέα
>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΑΔΕΙΕΣ ΟΙ ΑΥΛΕΣ των σχολείων από παιδιά, γεμάτες όμως από περιστέρια όλο το καλοκαίρι. Περιστέρια τα παιδιά, παιδιά τα περιστέρια. Κάθε χρόνο στις 16 Ιουνίου η ίδια σκέψη στο μυαλό του ολημερνίς. Γεννημένος δάσκαλος είναι.
ΝΑ ΠΡΟΣΘΕΤΕΙ τη χαρά, ν’ αφαιρεί τη λύπη, να πολλαπλασιάζει τον ενθουσιασμό, να μοιράζει σαν αντίδωρο στους μαθητές του μαζί με την καρδιά του την όποια γνώση διαθέτει. Πιστός στις τέσσερις πράξεις της αριθμητικής. Είπαμε γεννημένος δάσκαλος είναι.
ΓΥΡΩ ΓΥΡΩ ΟΛΟΙ και στη μέση ο Μανώλης! Χέρι χέρι με τον Καρατζαφέρη. Βυθίσατε το ΛΑ.Ο.Σ.! Τα παιδία παίζει παιχνίδια. Για τα παιδία της Νέας Δημοκρατίας λέμε.
ΠΡΟΣΟΧΗ! Κλίνατε επί δεξιά! Εμπρός μαρς! Τροχάδην στον δρόμο που έδειξε ο Καρατζαφέρης. Αντε και μας πιάσανε.
ΚΑΙ ΣΥ ΤΕΚΝΟΝ Βρούτε; Παιχνίδι που παίζεται στον Συνασπισμό είναι αυτό. Στον ρόλο του Ιούλιου Καίσαρα ο Αλέκος Αλαβάνος, ποιος άλλος!
ΟΧΙ, ΣΤΟ ΠΑΣΟΚ δεν παίζουν παιχνίδια. Εκεί προβάρουν και ξαναπροβάρουν τα κουστούμια που έχουν ήδη ράψει. Με σεμνότητα και ταπεινότητα.
ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ τους νέους φόρους. Ιδού ο τίτλος ενός ποιήματος που θα μπορούσε να γραφτεί. Τί κρίμα που όλοι οι ποιητές έχουν ήδη πάει παραλία!
Ο ΚΟΛΛΗΣΑΣ, του κολλήσαντος, τον κολλήσαντα! Για τη νέα γρίπη, αυτήν που στην αρχή την είπανε γρίπη των χοίρων, ετοίμασα τον τίτλο. Αφήστε τον να υπάρχει και αχρείαστος να ’ναι!
ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ στις πανελλαδικές, από τις πανελλαδικές στις πανελλήνιες και ούτω καθεξής σκοινί κορδόνι. Σε δουλειά να βρισκόμαστε.
ΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΞΕΡΕΤΕ να το μάθετε. Το καλοκαίρι δεν ήρθε ακόμα επίσημα. Μένουν ακόμα κάποιες μέρες μέχρι το θερινό ηλιοστάσιο. Αρα, λοιπόν και επομένως οι φωτιές μπορούν να περιμένουν. Ολο και κάποια τελευταία βροχή μπορεί να τις πετύχει και να μην τις αφήσει να κατακάψουν ό,τι απόμεινε.
ΧΑΡΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ για τους λαούς, για όλους εκείνους οι οποίοι δεν έχουν στον ήλιο μοίρα. Σημάδια σταθεροποίησης της παγκόσμιας οικονομίας είδε, λέει, η σύνοδος των υπουργών της G8.
“ΟΤΑΝ Ο ΘΕΟΣ κλείη τους οφθαλμούς, ο Διάβολος ανοίγει τους ιδικούς του. Τούτο είναι βεβαιωμένον· αμφίβολον μόνον είναι το ζήτημα της προτεραιότητος· κοιμάται ο Θεός, διότι γνωρίζη ότι θα αγρυπνήση ο Διάβολος ή βλέπει ο Διάβολος διότι κοιμάται ο Θεός; Θα μου επιτραπεί να πιστεύσω εις το πρώτον”. Από τη “Χρυσή Διαθήκη” του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.
ΕΝΑΣ ΠΕΡΣΗΣ σατράπης της Μικράς Ασίας που είχε πέσει σε δυσμένεια κι είχε εξοριστεί, πήγε στην Αθήνα, γνωρίστηκε με τον μεγάλο ποιητή Ευριπίδη και συνδέθηκε μαζί του με αδελφική φιλία. Ο άνθρωπος, λοιπόν, αυτός συνήθιζε να λέει. “Είναι αλήθεια ότι έχασα δόξα και πλούτη. Σε αντάλλαγμα, όμως, απόκτησα έναν πολύτιμο φίλο. Αυτό είναι υπεραρκετό”.
“Ενα παιδί, αρκετά που κοντά μου μαθήτεψε,/ μου γύρισε πίσω τις γνώσεις που δεν του χρησίμεψαν,/ τις ιδέες μου που δεν μπόρεσε ν ‘ασπαστεί./ Μου επέστρεψε την ομορφιά που δεν άντεξε των ονείρων μου,/ και τη μαχητικότητά μου, που τη βρήκε πολύ ήπια./ Κρατά όμως την αγάπη μου, το συγκινεί η αγωνία μου/ και κατακτά την ελευθερία του με δική του ευθύνη./ Αυτή είναι η μέγιστη, η ανεκτίμητη αμοιβή μου”.
Το ποίημα “Η αμοιβή μου” του Κώστα Καλαπανίδα
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr

ΧΑΝΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ(16.06.09)

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Έχω ένα όνειρο την ειρήνη...

Από μια εφημερίδα τοίχου στη γωνία Σοφοκλέους και Σωκράτους (Αθήνα) στην εφημ. “Χριστιανική” (Πέμπτη, 27 Μαΐου 2009) κι από κει στις “εύφημες μνείες”. Για μια έκκληση που την υπογράφει ο μετανάστης Ιμπραγκίμ Χουσεΐν πρόκειται. Μια έκκληση δίχως κανένα υπονοούμενο. Με μια ευχή. Την ειρήνη και τη συμφιλίωση σε όλον τον κόσμο. Διαβάστε ένα απόσπασμά της: “Επειδή ο υιός μου Αρης συμπλήρωσε το τέταρτο έτος της ηλικίας του, ο οποίος γεννήθηκε στις 31-8-2003 επιθυμώ την ώρα και ημέρα που γεννήθηκε ο Αρης να είναι ειρήνη και συμφιλίωση σε όλο τον κόσμο. Όλα τα ζωντανά που έχουν ψυχή να περνάνε καλά και ωραία. Στις φλέβες του Άρη κυλάει εβραϊκό χριστιανικό και μουσουλμανικό αίμα.
Γεννήθηκε στην Ελλάδα, το όνομα του παππού του ήταν Ράιτνερ Μάρκο, ήταν Εβραίος από τη Ρωσία, επιθεωρητής στη Βιομηχανία Πετρελαίου στο Ουζμπεγκιστάν. Η γιαγιά του Άρη ήταν Ελληνίδα από την Κεφαλλονιά, χριστιανή.
Η μητέρα του γεννήθηκε στο Νομαντάν του Ουζμπεγκιστάν, χριστιανή. Ο πατέρας του Άρη είναι από το Κουρδιστάν του Ιράκ. Είναι μουσουλμάνος. Ετσι άρχισε η ζωή μου και μου έδωσαν το δικαίωμα να ζητήσω την ειρήνη, συμφιλίωση και συνύπαρξη για όλον τον κόσμο. Εγώ έχασα τον πατέρα μου σε πόλεμο όταν ήμουν πέντε χρονών, καθώς επίσης και πολλούς συγγενείς και πόσα εκατομμύρια άνθρωποι, χωρίς να φταίνε σε κάτι χάθηκαν στους πολέμους. Και μικρά παιδιά, σαν κι εμένα, έμειναν ορφανά, χωρίς γονείς. Οι περισσότεροι άνθρωποι στον κόσμο είναι χριστιανοί, μουσουλμάνοι και ιουδαίοι. Γι’ αυτό εγώ δοκίμασα την πικρή γεύση του πολέμου. Εχω όνειρο μια μέρα σε όλο τον κόσμο να έρθει ειρήνη και συμφιλίωση και όλοι οι άνθρωποι να συνυπάρχουν ειρηνικά! Να συνεχίζουν τη ζωή τους. Ελπίζω το γράμμα αυτό να φέρει ειρήνη και συμφιλίωση σε όλο τον κόσμο, να συνυπάρχουν ειρηνικά όλες οι φυλές του κόσμου, να αλληλοαγαπιούνται. Ο κόσμος είναι για να υπάρχουν ολα τα δημιουργήματα του Θεού. Θα έρθει μια μέρα που θα φέρει σε όλο τον κόσμο ειρήνη και συμφιλίωση”...

Μια φοινικιά αισιοδοξίας

Το γεγονός ότι δεν είναι γέννημα θρέμμα ακρωτηριανός δε σημαίνει ότι δεν αγαπά το Ακρωτήρι, με την ίδια θέρμη που το αγαπούν, όλοι όσοι είδαν εκεί το πρώτο φως του ήλιου κι ίσως από πολλούς περισσότερο. Το αποδεικνύει χρόνια τώρα, από το 1985 που εκτισε σπίτι στις Κορακιές, κυρίως όμως από το 2004 όταν ανέλαβε την προεδρία του εκεί τοπικού πολιτιστικού και εξωραϊστικού συλλόγου και αφοσιώθηκε ψυχή τε και σώματι ολοκληρωτικά στην άνθισή του. Σε μια εποχή γενικευμένης ξεραΐλας η ύπαρξη τέτοιας λογής συλλόγων, όπως αυτός των Κορακιών, που έχει ως πρόεδρό του τον εκ Λασιθίου ορμώμενο απόστρατο αξιωματικό Γιώργο Βασιλάκη είναι μια φοινικιά αισιοδοξίας. Η σκέψη που έκανα ύστερα από μια πλατιά κουβέντα που είχαμε μαζί. Μου είχε προξενήσει μεγάλη εντύπωση πώς υποδέχθηκε μια τάξη παιδιών που ήρθε για να παίξει στο γήπεδο αθλοπαιδιών. Άφησε τα κάγκελα που έβαφε στη μέση, άνοιξε για χάρη τους τη μεγάλη αίθουσα εκδηλώσεων, τα κέρασε το βρισκούμενο, γαζόζες, πορτοκαλάδες και κρύο νερό, κι έγινε κοντολογής δάσκαλός τους, διδάσκοντάς τα χαμογελαστός, διά του παραδείγματος, το εθελούσιο της προσφοράς, όση ώρα αυτά έπαιζαν τένις και ποδόσφαιρο. Ωστόσο εγώ τον άκουγα να μου μιλά σεμνά και ταπεινά για τις δραστηριότητες του Συλλόγου, για τις εκδηλώσεις που διοργανώνει, για το Ημερολόγιο που εκδίδει κάθε χρόνο απ’ το 2006, για την ιστορία και τη γεωγραφία του τόπου, για τις εκκλησίες του, για την πανίδα και τη χλωρίδα του, για τα ριζιμιά χαράκια πάνω στα οποία είναι χαραγμένα τα ονόματα “των υπέρ πίστεως και πατρίδος πεσόντων οπλιτών του στρατοπέδου Ακρωτηρίου κατά τας διαφόρους μάχας”.


Σούδα, ο δήμος μας

Δύσκολο αν όχι απαγορευτικό το εγχείρημα για έναν δήμο, απ’ αυτούς που θ’ αφανίζονταν απ’ τον δημοτικό χάρτη στον ερχομό ενός σαρωτικού δεύτερου “Καποδίστρια”, της έκδοσης ενός περιοδικού ποιότητας κατά τακτά χρονικά διαστήματα. Όχι για τον δήμο Σούδας πάντως που εδώ και κάμποσα χρόνια το απετόλμησε θέτοντας περιοδικά σε κυκλοφορία την έκδοση “Σούδα, ο δήμος μας”. Μια έκδοση που τεύχος το τεύχος γίνεται καλύτερη καλύπτοντας όλα εκείνα τα οποία πρέπει να μένουν, με έμφαση στα τοπικά ζητήματα.
“Πρέπει να ξεβολευτούμε και να ενώσουμε τις φωνές και τις σκέψεις μας, να μοιραστούμε τις ευθύνες, να προσδιορίσουμε τις δράσεις μας, να θέσουμε στόχους και να παλέψουμε γι’ αυτούς”, γράφει μεταξύ άλλων προλογίζοντας το τελευταίο τεύχος (άνοιξη 2009) η συντονίζουσα την έκδοσή του αντιδήμαρχος Χρυσούλα Χατζηδάκη, απευθυνόμενη στους αναγνώστες του, το κύριο σώμα των οποίων είναι οι κάτοικοι του δήμου Σούδας. Σαν γενικό κάλεσμα συστράτευσης σ’ έναν αγώνα διαρκείας για το καλύτερο ακούγεται...

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
e-mail:kakatsakis@sch.gr

Χανιώτικα Νέα(15.06.09)
>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΤΟ ΝΗΣΙ ΠΟΥ ΤΑΞΙΔΕΥΕ

Γράφει η Νανώ Σπανουδάκη- Κουτσάκη
Υμνος στο περιβάλλον
και τις αξίες της ζωής

Τραγούδησε πάλι το «σουραύλι της καρδιάς της». Όχι με ποιήματα όπως στο πρώτο της βιβλίο αλλά με το έκτο... «ποιητικό» παραμύθι της. Αφού, όπως και στα προηγούμενα παραμύθια της, έτσι και στο τελευταίο της «Το νησί που ταξίδευε», η γλαφυρή, τρυφερή και λογοτεχνική γραφή της με τις παραμυθένιες περιγραφές μιας παραδείσιας φύσης με έλλογη και άλογη ζωή, μπορεί να είναι σε πεζό –με λίγες εξαιρέσεις– λόγο, αλλά είναι ταυτόχρονα και λόγος περιγραφικά ποιητικός. Πρόκειται -όπως ήδη θα καταλάβατε- για την πολιτογραφημένη Χανιώτισσα «παραμυθού» μας, την Ευδοκία Σκορδαλά - Κακατσάκη και το νέο της παραμύθι για μικρούς και μεγάλους.


Eνα παραμύθι αφιερωμένο, όπως γράφει: «Στη Σαμοθράκη, τον παράδεισο των παιδικών μου χρόνων. Στην ιερή μνήμη της μητέρας μου που αγαπούσε σαν παιδί τα παραμύθια. Σε παιδικούς της φίλους. Στη Λιάνα Δεμεζάκη που ζωντάνεψε με την αγάπη και το ταλέντο της το παραμύθι μου και Σε καλά φυλαγμένους παράδεισους στην ψυχή του καθενός».

Aγάπη - εισαγωγή
στην δημιουργία

Αυτούς τους παραδείσους, ευαισθησίας, ονείρων και αγάπης, που τους κρατά φυλαγμένους στην ψυχή της η Ευδοκία, διαβάζουμε και σ αυτό το έβδομο βιβλίο και έκτο παραμύθι της... Και, με την υπογραφή της, υπογραφή γνησιότητας συναισθημάτων, υπογραφή λογοτεχνικής επάρκειας, υπογραφή πηγαίας αλλά και συγκροτημένης γνώσης των ψυχολογικών αναγκών του παιδιού μας δίδει και πάλι ένα ολοκαίνουργιο παραμύθι.
Σε μια εποχή που όλα μοιάζουν να έχουν ειπωθεί, η Ευδοκία ρισκάρει να πει με το δικό της τρόπο το αληθινό παραμύθι της ζωής. Να περάσει την αγάπη για το περιβάλλον και να υμνήσει την Δημιουργία μέσα από τις παρομοιώσεις προσωποποιήσεις που περιγράφει:
«Ήταν σωστή ζωγραφιά με τα βαθύσκιωτα δάση, τις φωτεινές λιμνούλες, τα κελαρυστά ποταμάκια, τις κρυστάλλινες πηγές και τους χαριτωμένους καταρράχτες του. Και ταξίδευε, που λέτε, σαν την κιβωτό του γέρο-Νώε, κουβαλώντας χίλια μύρια ήμερα και άγρια ζώα στους λόγγους και τα δάση του. Και όλα του θεού τα πετούμενα φώλιαζαν στις φυλλωσιές των δένδρων του, φτεροκοπούσαν στον ουρανό του, πότιζαν με χαρμόσυνες μελωδίες τον αέρα του!».

Περιβαλλοντική συνείδηση

«Το νησί που ταξίδευε», είναι φανερό ότι μεταφέρει ονειρικές μνήμες της Ευδοκίας από τον τόπο καταγωγή της την Σαμοθράκη. Όμως θα μπορούσε να είναι κάθε σημείο του πλανήτη και η Κρήτη βέβαια που όπως λέει το τραγούδι «δεν είναι νησί αλλά θεριό που κείτεται στη θάλασσα». Όπου και νάναι, εκείνο που με τρόπο παραμυθένια «περνά» στα παιδιά, είναι ότι η αγάπη για το περιβάλλον δημιουργεί τις προϋποθέσεις για να λειτουργούν παραδεισένια όλες οι εποχές του χρόνου. Και ιδού ένα απόσπασμα από τα μαθήματα περιβαλλοντικής συνείδησης:
«…Σ’ αυτό πρωτάνοιγε τα λαμπερά της μάτια κάθε χρόνο η Άνοιξη. Το χάιδευε απ άκρη σ’ άκρη με τα χέρια, τα μάτια και την ανάσα της. Κι όπου χάδι, χορτάρι πράσινο και φύλλο! Κι όπου ματιά, χρώμα και φως! Κι όπου φιλί κι ανασαιμιά, φρεσκάδα και μοσχοβολιά!... Το καλοκαίρι μετά σκόρπιζε απλόχερα χρυσάφια και μαλάματα παντού….».
Μήπως δεν το ξέρουμε όλοι ότι τα λουλούδια και τα φυτά παίρνουν τα πάνω τους όταν τα χαϊδεύουμε, τα αγαπάμε και τους μιλάμε;
Δεν είναι γνωστό ότι ο πλανήτης μας υποφέρει από βίαια κλιματικά φαινόμενα εξ αιτίας της συμπεριφοράς μας προς αυτόν; Ενώ, εάν τον προσέχαμε, όλες οι εποχές θα ακολουθούσαν την φυσιολογική τους εξέλιξη;
Όπως στο «νησί που ταξίδευε».Όπου: «Φουρτούνες κι άγριους καιρούς ποτέ δεν αντάμωσε το νησί στα ταξίδια του. Βλέπετε, το είχαν μη στάξει και μη βρέξει όλες του χρόνου οι εποχές. Το αγαπούσαν και το κανάκευαν».
Και τότε, «Φτυστός παράδεισος, είναι τούτο το νησί! Έλεγαν μεταξύ τους οι άγγελοι. Κι αποκρεμιόταν ταχτικά από τα σύννεφα και το καμάρωναν!.. το’ σκαγαν τις καλοκαιριάτικες νύχτες, για χάρη του απ τον ουρανό! «Έπλεκαν με φεγγαραχτίδες σχοινιά και σκάλες και… χοοοπ!.. γλιστρούσαν με γέλια και χαρές πάνω του! Έλουζαν τις μεταξένιες μπούκλες τους στους καταρράχτες του! Κολυμπούσαν στις λιμνούλες του! Και μπούκωναν το στόμα τους με ζουμερά φρούτα! Και τι δεν έκαναν τα μικρά σκανδαλιάρικα αγγελάκια πάνω στο νησί!..».
Χαρές και λύπες

Όμως, το παραμύθι πρέπει να περιλαμβάνει και την ρεαλιστική πλευρά της ζωής. Με τρόπο επιδέξιο, η Ευδοκία Κακατσάκη, μιλά για τις ατέλειωτες γήινες χαρές, αλλά και τις λύπες που προκαλούνται από τους γλυκούς πειρασμούς... των ξωτικών.
Και μπορεί οι άγγελοι να «ζηλεύουν» αγνά το δώρο της έλλογης και άλογης ζωής στον πλανήτη μας και να κατεβαίνουν στην γη για να παίξουν, κρυφτό και κυνηγητό και «περνά – περνά η μέλισσα» αλλά, υπάρχει και η μοχθηρία των ξωτικών. Τα οποία όταν μπουν ανάμεσά μας, δημιουργούν προβλήματα στην ζωή μας.
Που πρέπει να αντιμετωπίζουμε. Η αιώνια πάλη του καλού με το κακό. Ομως, τα παραμύθια έχουν καλό τέλος. Αρκεί να παραμένουμε σταθεροί στις ανθρώπινες αξίες. Να προσέχουμε τις ανθρώπινες σχέσεις. Να αγαπάμε το περιβάλλον μας.

Εκπαιδευτικό

Από την αρχή που άρχισα να διαβάζω το καινούργιο παραμύθι της Κακατσάκη, ένιωσα ότι αυτό έχει μέσα του ότι και όλα τα υπόλοιπα παραμύθια της: Αγάπη.
Μόνο που τούτο περιέχει σε υπερθετικό βαθμό ένα ακόμα στοιχείο αγάπης:
Την αγάπη και την αναγκαία φροντίδα που πρέπει όλοι να καταβάλλουμε για να διατηρήσουμε αυτόν τον παράδεισο που λέγεται γη. Μια αγάπη που εκφράζεται ιδανικά και σε εικόνες, μέσα από την καταπληκτική εικονογράφηση της Λιάνας Δενεζάκη στην πολύ προσεγμένη αυτή φετινή έκδοση του «Βιβλιόφωνου».
Μια εικονογράφηση που είναι βέβαιο ότι βοηθά ιδιαίτερα τα παιδιά να ανακαλύψουν το παραδεισένιο περιβάλλον που μπορούμε να έχουμε-εάν το αγαπήσουμε- και να τα προετοιμάσει για τις χαρές και τις λύπες που –ακόμα και στον παράδεισο- υπάρχουν.
Ένα, πιο ώριμης γραφής, εκπαιδευτικό παραμύθι μας χαρίζει η Ευδοκία. Με πολλές ιδέες για πρακτική των παιδιών σχολικής ηλικίας τόσο σε περιβαλλοντικές δράσεις όσο και σε καταγραφή τους σε ζωγραφιές. Και βέβαια στην αποτύπωση του νοήματός του-όπως κάθε παιδί το προσλάβει- σε μια έκθεση.
Παραμυθένια και εκπαιδευτική είναι, λοιπόν, η νέα δουλειά της συγγραφέως Ευδοκίας Σκορδαλά - Κακατσάκη « Το νησί που ταξίδευε».
Ταξιδέψτε μαζί του. Το «ταξίδι» αξίζει.

>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΕΤΣΙ ΚΙ ΑΡΧΙΣΕΙΣ να γράφεις “στα πεταχτά”, κάποτε θα τελειώσεις, το ξέρεις. Το θέμα όμως είναι πώς αρχίζεις. Καλά το έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι ότι η αρχή είναι το ήμισυ του παντός.
ΜΗΝ ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΕΤΕ τον γράφοντα. Ούργιασε η κεφαλή του από τη ζέστη κι είπε να χρησιμοποιήσει ένα από τα “κόλπα” του για να ξεκινήσει το μολύβι να σαλαγά τα γράμματα. Τώρα αν θα πιάσει ή όχι, άλλη υπόθεση.
ΠΑΝΤΑ ΜΕΤΡΟΥΝ οι προθέσεις. Θέλει να λύσει, για παράδειγμα, η Κυβέρνηση το μέγα θέμα των λαθρομεταναστών. Να της το αναγνωρίσουμε αυτό. Δεδομένη η θέλησή της. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι θα το λύσει κιόλας. Πάντως εγώ, αστεία αστεία, έχω αρχίσει να γράφω και να γεμίζω τη σελίδα μου.
ΓΙΑ ΤΟΝ ΦΟΒΟ (ξορκισμένος να ‘ναι) αυτού που γράφει μπροστά στη λευκή σελίδα έχω ξαναγράψει. Ωχριά μπροστά του ο φόβος του τερματοφύλακα πριν απ’ το χτύπημα του πέναλτι. Οχι ότι δεν έχεις τί να γράψεις, έχεις και παραέχεις. Πώς να βάλεις όμως στη σειρά τις σκέψεις σου; Εκ των πραγμάτων αδύνατο σου φαίνεται ώρες ώρες. Οταν έχει ουργιάσει η κεφαλή σου, είπαμε. Τότε η υπόθεση σηκώνει τσιγάρο! Αν καπνίζεις βέβαια.
ΜΕΧΡΙ ΤΙΣ 30 Ιουνίου, των Αγίων Αποστόλων, μπορείς να καπνίζεις, φίλε. Από την πρώτη Ιουλίου τέρμα το κάπνισμα. Το νόμιμο, ας πούμε, κάπνισμα. Κι αυτό γιατί το παράνομο, το κάπνισμα στη ζούλα, θα συνεχιστεί. Και σαν μορφή αντίστασης στη ζωή. Απ’ όλους εκείνους οι οποίοι επιμένουν να συναντήσουν όσο πιο γρήγορα γίνεται τον θάνατο.
ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΕΣΥ θα μου πεις αν εγώ θέλω να συντομέψω τον θάνατό μου; Επί της διαδικασίας η ένσταση. Επί της ουσίας η υπογραφή στο αγγελτήριο θανάτου.
ΕΘΝΙΚΟΣ ΣΤΟΧΟΣ η απαγόρευση του καπνίσματος λέει. Από εθνικούς στόχους άλλο τίποτα. Να φαν’ κι οι κότες. Ω της αστοχίας μας!
ΚΑΠΝΙΖΩ, ΚΑΠΝΙΖΕΙΣ, καπνίζει, πεθαίνουμε, πεθαίνετε, πεθαίνουν. Αλλο ρήμα στον ενικό, άλλο στον πληθυντικό.
ΔΕΝ ΚΑΠΝΙΖΩ τώρα. Εκοψα το τσιγάρο μαχαίρι στις 10 Απριλίου 1991, όταν η κατάσταση είχε φτάσει στο απροχώρητο. Στο τελευταίο πακέτο που κάπνισα, και που το έχω καρφώσει σ’ έναν τοίχο του γραφείου μου, εκτός από την ημερομηνία έχω γράψει και τη φράση: “Τέρμα το κάπνισμα!” Κάπνιζα από 18 χρονών και για 22 χρόνια, δυόμισι πακέτα κατά μέσο όρο κάθε μέρα. Η εξομολόγηση ενός πρώην καπνιστή.
ΕΝΑΣ ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ του Μεγάλου Αλεξάνδρου κατά την πολιορκία της Τύρου, είπε σ’ έναν άλλον ότι είναι αδύνατο να την κυριέψουν. Εκείνη τη στιγμή έτυχε όμως να περνά από πίσω τους ο Βασιλιάς, που άκουσε αυτά τα λόγια και του είπε: “Να μιλάς άλλη φορά καλά τα ελληνικά. Στη γλώσσα μας η λέξη “αδύνατο” δεν υπάρχει.
“Στις πόλεις/ οι δρόμοι ανοίγουν, δικτυώνονται/ τερματίζουν./ Στις πόλεις/ οι πολιτικές νοούνται, χαράζονται/ ανατρέπονται./ Στις πόλεις/ οι φιλίες δένονται, περιπλέκονται/ τελειώνουν./ Στις πόλεις/ οι έρωτες ανάβουν, πυρπολούν/ και σβήνουν./ Στις πόλεις όλα ξαναρχίζουν/ ίδια μαζί και διαφορετικά.”
Το ποίημα “Στις πόλεις” του Τίτου Πατρίκιου.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
Βαγγέλης Θ.Κακατσάκης
e-mail:kakatsakis@sch.gr

Χανιώτικα Νέα(13.06.09)

τυπώστε αυτό το άρθρο

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΚΑΛΟΚΑΙΡΕΨΕ, μάλλον παρακαλοκαίρεψε. Σφίξανε, μάλλον παρασφίξανε οι ζέστες. Αν έλειπε κι η θάλασσα, ζήτω που καήκαμε.
ΥΠΑΡΧΟΥΝ λογιών λογιών καλοκαίρια, όπως υπάρχουν και λογιών λογιών χειμώνες. Μόνο που δεν είμαστε εμείς που επιλέγουμε ούτε τί λογής καλοκαίρι ούτε τί λογής χειμώνα θα έχουμε. Γι’ αυτό συνήθως όταν έχουμε καλοκαίρι ονειρευόμαστε τον χειμώνα κι όταν έχουμε χειμώνα ονειρευόμαστε το καλοκαίρι.
ΑΜΠΕΛOΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ, λόγω ζέστης, συνέχεια. Δεν συμβαίνει το ίδιο με τις ανοίξεις και τα φθινόπωρα. Μία η άνοιξη, ένα το φθινόπωρο. Τούτο ούτως έχοντος δεν τίθεται θέμα επιλογής. Η μήπως τίθεται για να συμπληρωθεί ο κύκλος;
ΨΗΦΟΣ... ΛΑ.Ο.Σ. σέρνει νεοδημοκρατικό καράβι! Παραλλαγή στον πρωτοσέλιδο τίτλο του τελευταίου, μεταευρωεκλογικού φύλλου της εφημ. “Ποντίκι”. Για να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα. Πολλά καράβια μένουν ακυβέρνητα τελευταία, γαρ.
ΜΙΑ ΑΠΌΧΗ για την αποχή! Μια απόχη για την αποχή! Μια απόχη για την αποχή! Ωραίο ακούγεται σαν σύνθημα, επαναλαμβανόμενο μάλιστα τρεις φορές. Ωστόσο πλανώνται πλάνην οικτράν όσοι νομίζουν ότι μόνο με μια απόχη θα πιάσει κανείς τα πολύχρωμα ψάρια που νομίζουν ότι απολαμβάνουν την ελευθερία τους.
ΑΣ ΥΠΟΘΕΣΟΥΜΕ ότι φεύγει τελικά ο Γιώργος Καρατζαφέρης από τη νεοδημοκρατική πολυκατοικία. Ας υποθέσουμε ότι κτίζει καινούργια... ΛΑ.Ι.ΚΗ πολυκατοικία στο οικόπεδο που διαθέτει στην ίδια γειτονιά. Ας υποθέσουμε ότι την προτιμούν και μετακομίζουν εκεί οι περισσότεροι απ’ τους ενοίκους. Πάει μακριά η βαλίτσα;
ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΩΡΙΑ της πολυκατοικίας στη θεωρία των συγκοινωνούντων δοχείων. Παρεμφερείς οι θεωρίες, πλην όμως αρκούντως διακριτές. Νομίζω.
ΑΡΧΙΣΑΝ ΟΙ ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ! Τι ‘χες Γιάννη; Τι χα πάντα. Κάθε καλοκαίρι στο ίδιο έργο θεατές.
ΠΟΣΕΣ ΜΕΡΕΣ έμειναν μέχρι τους γάμους του ωραίου Αδώνιδος και της ωραιοτάτης Ευγενίας; Καρφάκι δεν σας καίγεται ε; Και καλά αν ανήκετε στους συνειδητά ανενημέρωτους. Αν όμως ανήκετε στους συνειδητά ενημερωμένους;
ΞΕΚΙΝΑ με απόφαση της Ενωμένης Ευρώπης, λέει, η ιδιωτική αποθεματοποίηση για το ελαιόλαδο. Είναι δυνατόν να σωθεί ο πνιγμένος αν πιαστεί απ’ τα μαλλιά του; Ερώτηση κάνω.
Ο ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΣ ο 14ος της Γαλλίας έκανε μπάνιο μόνο μια φορά τον χρόνο. Ο ελέφαντας είναι το μόνο θηλαστικό που δεν μπορεί να πηδήξει. Ο μέσος άνδρας βγάζει σε τριάντα χρόνια γύρω στο ένα κιλό γένια. Ο Μότσαρτ δεν είχε πάει σχολείο. Οι δεξιόχειρες ζούν κατά μέσο όρο 9 χρόνια περισσότερο από τους αριστερόχειρες. Κάποια περίεργα, σαν λίθοι και κέραμοι, ατάκτως ερριμμένα.
ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ που οι σχολαστικοί του Μεσαίωνα βρισκόντουσαν σε αδυναμία να υποστηρίξουν με θετικά επιχειρήματα τις ιδέες που πίστευαν, βεβαίωναν τους ακροατές τους ότι της ίδιας γνώμης ήταν και ο Αριστοτέλης. Αυτό το εκδήλωναν με τις φράσεις. “Διδάσκαλος έφα”, ή “Αυτός έφα”. Ομως απέφευγαν με πολλή προσοχή να αναφέρουν το όνομα του Αριστοτέλη από φόβο μήπως τους ρωτήσουν σε ποιο σύγγραμμά του το ανέφερε.
“Συγκινήσεις, χαρές, εξάρσεις/ επιτηδευμένη δόση συστολής - ποιες-/ παραλείψεις; - όλα στεναγμός/ ατέλειωτος· άαα της Περσεφόνης!/ Το πρόσωπό σου μύθος απειλητικός,/ όλος από νύχτα, μιας γυναίκας/ ωραίας που αναγνωρίζει τ’ απωθημένα της!”.
Από το ποίημα “Μύθος απειλητικός” του Αθανασίου Β. Νταουσάνη
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
e-mail:kakatsakis@sch.gr

Χανιώτικα Νέα(12.06.09)

>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ λύσεις δεν μπορείς να δώσεις λύσεις. Να το πούμε αλλιώς αλλάζοντας πρόσωπο. Ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος. Αυτά για να ξεγνοιάσουμε. Κι όποιος κατάλαβε κατάλαβε. Κι όποιος δεν κατάλαβε, δεν κατάλαβε.
ΠΛΑΝΩΝΤΑΙ ΠΛΑΝΗΝ οικτράν όσοι νομίζουν στο ΠΑΣΟΚ ότι έχουν τον αγώνα στο τσεπάκι τους, επειδή προηγούνται στο σκορ. Κανένας εφησυχασμός, λοιπόν. Κι αν έχει να παιχτεί ακόμα κουμάρι!
ΜΙΑ ΣΤΟ ΚΑΡΦΙ, μια στο πέταλο. Ωστόσο και για να μη μας πάρουν χαμπάρι μπορούμε να αλλάξουμε τη δοσολογία και να δίνουμε δύο στο πέταλο και δυο στο καρφί. Το θέμα είναι ο τελικός απολογισμός. Τόσες στο καρφί όσες και στο πέταλο.
Ν’ ΑΡΧΙΣΟΥΝ να ‘ρχονται οι δημοσκοπήσεις. Τί κάνουν αλήθεια οι τόσες εταιρίες που στήθηκαν; Κι όχι τίποτα άλλο, αλλά θέλω να δω ποιος είναι ο ... ακαταλληλότερος για πρωθυπουργός.
ΤΕΛΙΚΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ να ληφθούν νέα μέτρα για την αντιμετώπιση του δημοσιονομικού ελλείμματος. Κι εμείς που νομίζαμε ότι δεν θα χρειαζόταν. Φρούδες οι ελπίδες μας.
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ, του μηνύματος, το μήνυμα, μήνυμα. Τα μηνύματα, των μηνυμάτων, τα μηνύματα, μηνύματα. Μωρέ δεν αφήνουμε τη γραμματική και να πιάσουμε το συντακτικό, λέω εγώ. Το θέμα είναι ποιος θα πληρώσει το λογαριασμό στο τέλος, εξάλλου.
ΞΑΝΑΝΕΒΗΚΕ ΣΤΑ ΥΨΗ η τιμή της αμόλυβης βενζίνης. Ανεπαισθήτως. Δίχως να το πάρουμε χαμπάρι αφού περί άλλων τυρβάζαμε. Οχι ότι θα εμποδίζαμε την... ανάληψή της στους ουρανούς, αλλά όσο να ‘ναι έχει το χάζι της η παρακολούθησή της.
ΥΨΗΛΕΣ, ΛΕΕΙ στο νομό μας οι τιμές στα ακίνητα. Και χαμηλές να ήταν στα αζήτητα θα έμεναν πάντως. Ή μήπως κάνω λάθος;
ΚΑΙ ΤΙ ΕΓΙΝΕ δηλαδή που ο υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Μιχάλης Παπαδόπουλος απέρριψε τον φάκελο ΠΟΠ “Κρήτη” για το ελαιόλαδο; Κανένα πρόβλημα, Νίκο Μιχελάκη. Ο υπουργός Σωτήρης Χατζηγάκης να ‘ναι καλά. Μ’ ένα απλό τηλεφώνημα θα δώσει εντολή να σηκώσουν την όποια ταφόπλακα και ν’ αναστήσουν τον... Λάζαρο.
ΕΦΤΑ ΟΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΕΣ σύνοδοι, οχτώ οι τακτικές σύνοδοι των πρυτάνεων των Πολυτεχνείων της χώρας. Χώρια οι έκτακτες . Δι’ ευχών των αγίων πρυτάνεων ημών και σε άλλες συνόδους με το καλό.
Η ΓΛΩΣΣΑ ΜΙΑΣ καμηλοπάρδαλης έχει το ίδιο μήκος με τη διάμετρο μιας τηλεόρασης 21’’. Η καρδιά της γαρίδας, βρίσκεται στο κεφάλι της. Η μνήμη του χρυσόψαρου διαρκεί περίπου 3 δευτερόλεπτα. Οι γρύλλοι ακούν μέσω των γονάτων τους. Από τα περίεργα της φύσης.
ΟΤΑΝ Η ΤΡΟΙΑ έπεσε στα χέρια των Αχαιών, ο Αγαμέμνονας ειδοποίησε την Κλυταιμνήστρα μέσα σε μια νύχτα. Οι άνθρωποί του άναψαν δυνατή φωτιά στην κορυφή της Ιδης στην Τροία και πολλές φωτιές, η μια μετά την άλλη μετέφεραν το μήνυμα από βουνό σε βουνό μέχρι τις Μυκήνες.
“Περπατά στο ακρογιάλι μια λύπη./ Κάτι έχασε ή κάτι της λείπει;/ Μια χαρά, που αντίθετα πάει,/ μες στα μάτια γλυκά την κοιτάει./ Τώρα βότσαλα ρίχνουν στο κύμα,/ χέρι χέρι και ίδιο το βήμα”.
Το ποίημα “Στο ακρογιάλι” του Κώστα Καλαπανίδα
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
e-mail:kakatsakis@sch.gr
(Χανιώτικα Νέα(11.06.09)
τυπώστε αυτό το άρθρο

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΕΚΤΑΚΤΩΣ ΣΗΜΕΡΑ, ΤΕΤΑΡΤΗ γαρ, η στήλη. Και γιατί βρήκε τον χώρο κενό, λόγω του ότι είναι σε άδεια ο Νεκτάριος και γιατί δεν κυκλοφορήθηκε χθες λόγω της προχθεσινής αργίας του Αγίου Πνεύματος η εφημερίδα. Ε, όχι και να πάει Πέμπτη για να γράψουμε τα των ευρωεκλογών! Είπαμε δα!
ΤΟ ‘ΠΕ ΤΕΛΙΚΑ ή δεν το ‘πε ο παπαγάλος ότι στο Μαξίμου θα πάει άλλος; Ο μαντιναδολόγος της στήλης, ο Ηλίας ο Σταματάκης, πάντως είναι υπερβέβαιος. Αυτό μαρτυρεί η μαντινάδα που μου έστειλε το βράδυ των ευρωεκλογών. Διαβάστε την: Στείλαμε στην Ευρωβουλή ΠΑΣΟΚ για πρώτο κόμμα/ Κωστάκη το περίμενες; Ε, ρε και που ’σ’ ακόμα!
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΗΝΥΜΑ των ευρωεκλογών είναι ότι αρχίσαμε να... ολλανδεύουμε. Να μιμούμαστε τους Ολλανδούς ως προς την αποχή θέλω να πω. Κόντρα σ’ αυτό που έγραψα ότι εκλογές δώσε μας εμάς των Ελλήνων, κι ας είναι και ευρωεκλογές, και πάρε μας την ψυχή μας.
ΣΤΟΥΣ ΠΑΓΚΟΥΣ των όλοι ανεξαιρέτως οι κατεργαραίοι να μετρούν και να ξαναμετρούν τις ζημίες των. Και σήμερα. Πόσους ψηφοφόρους, πόσους πελάτες δηλαδή έχασαν από τις προηγούμενες εκλογές. Σε τί ποσοστό έφταιγε το εμπόρευμα και σε τί ποσοστό έφταιγε το περιτύλιγμα; Σε τί ποσοστό έφταιγε η αργία του Αγίου Πνεύματος και σε τί ποσοστό έφταιγε το ίδιο το Αγιο Πνεύμα;
ΟΤΙ ΕΙΔΕ Ν’ ΑΝΑΠΤΥΣΣΕΤΑΙ κάποιο φλερτ μεταξύ του ΠΑΣΟΚ και του λαού ο φίλος μου ο γερω δάσκαλος το είδε. Κατά δήλωσή του σε γενομένη συζήτηση. Αλλο πάντως το φλερτ κι άλλο ο έρωτας, υποσημείωσε.
ΑΥΤΑ ΤΑ ΜΕΤΡΑ ποιος θα τα λάβει; Το πρώτο ερώτημα. Αυτά τα μέτρα ποιος θα τα πάρει; Το δεύτερο ερώτημα. Αυτά τα μέτρα ποιος θα τα πληρώσει; Το τρίτο και τελευταίο ερώτημα.
Ο ΣΩΖΩΝ ΕΑΥΤΟΝ ΣΩΘΗΤΩ. Ράψε και εσύ ένα κουστούμι. Κνισάριζε κνισάριζε να δούμε τί θα γίνει. Σεμνά και ταπεινά ή ταπεινά και σεμνά; Ο ξύλινος λόγος υπό κατηγορίαν. Της ιεροδούλου γυναικός το σιδηρούν κιγκλίδωμα. Κάποια απ’ τα έργα που παίζονται στα επιτελεία των ελληνικών κομμάτων αυτές τις μέρες. Ανευ θεατών αν και η είσοδος στις αίθουσες προβολών είναι δωρεάν. Δεν σφάξανε!
“ΑΛΛΟΙΜΟΝΟΝ ΕΙΣ ΕΚΕΙΝΟΝ, όστις εσυνήθισε να βλέπη όλα τα πράγματα ανάποδα· θα καταγγείλη επί εσχάτη προδοσία κατά της φύσεως και τον εαυτόν του ακόμη, όταν αποφασίση να εννοήση, ότι περπατεί με την κεφαλήν άνω και με τους πόδας κάτω” Από την “Χρυσή Διαθήκη” του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.
ΜΙΑ ΦΟΡΑ Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ της Σπάρτης Κλεομένης συζητούσε με τους εχθρούς της πατρίδας του. Όταν τον είδε ο μικρός γιος του έτρεξε αμέσως κοντά του και του είπε: “Φύγε όσο πιο γρήγορα γίνεται, πατέρα, γιατί θα σε πείσουν”.
“Δεν χάθηκαν τα γεγονότα/ απλώς σκεπάστηκαν/ όπως οι σιδηροτροχιές των τραμ/ που θάφτηκαν στην άσφαλτο./ Τώρα τα επαναφέρουν/ όχι όπως ήσαν ακριβώς/ αλλά όπως επιτάσσουν/ οι καινούριες γραμμές τροχιοδρόμων”.
Το ποίημα “Οι καινούργιες γραμμές” του Τίτου Πατρίκιου
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
e-mail:kakatsakis@sch.gr
ανιώτικα Νέα(10.06.07)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΕΣ ΑΥΡΙΟΝ τα σπουδαία, λοιπόν! Θα αλλάξουμε ή θα βουλιάξουμε; Θα πει ο παπαγάλος ότι στο Μαξίμου θα πάει άλλος; Θα μαυρίσουμε ή θα τους μαυρίσουμε; Ποιους θα τιμωρήσουμε και ποιους θα επιβραβεύσουμε; Τί θα μας φωτίσει να κάνουμε το Αγιο Πνεύμα; Καλό βόλι, αδέλφια!
ΕΙΚΟΣΙ ΟΚΤΩ αδιάφοροι και τρεις φασίστες μας κάνουν τριάντα ένα φασίστες. Δεν ξέρω σε ποιον ανήκει αυτή η φράση που την άκουσα να τη λέει φίλος συνδικαλιστής, πριν από τριάντα τόσα χρόνια, σε κάποια γενική συνέλευση. Ωραίο θέμα για να γράψουν τα παιδιά έκθεση, μου είπε φίλος φιλόλογος, που διδάσκει σε λύκειο, σε γενομένη επί της φράσης συζήτηση.
ΑΣ ΥΠΟΘΕΣΟΥΜΕ ότι θα εκδοθούν σήμερα, λέμε τώρα, ο Χριστοφοράκος και ο Καραβέλας, ομού αμφότεροι και οι δύο. Ας υποθέσουμε υποθέτοντας ότι θα τους τσουβαλιάσουν, θα τους βάλουν σ’ ένα αεροπλάνο και θα τους στείλουν, ομού αμφοτέρους και τους δύο, στην Ελλάδα. Υποθέσεις εργασίας...
ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ αναποφάσιστους Α’ , εκείνους δηλαδή που θα μαδούν μέχρι την τελευταία στιγμή τη μαργαρίτα για να τους πει αν θα ψηφίσουν ή όχι, και για τους οποίους έγραψα χθες, υπάρχουν, βέβαια, και οι αναποφάσιστοι Β’. Εκείνοι που σκέπτονται εκατό λογιώ πού να ρίξουν την ψήφο τους. Εδώ να δεις μάδημα!
ΔΕΝ ΦΤΑΝΕΙ να ξέρεις να κλέβεις, πρέπει να ξέρεις και να κρύβεις τα κλεμμένα. Απ’ τα βασικά κεφάλαια ενός εγχειριδίου του καλού κλέφτη, αυτό. Οπως και το αμέσως επόμενο. Αν δεν ξέρεις να κρύβεις τα κλεμμένα, πρέπει να ξέρεις πώς να κρυφτείς.
ΑΛΑΤΙ ΨΙΛΟ, αλάτι χοντρό,/ έχασα την πολιτική ευθύνη, ψάχνω να τη βρω! Αλάτι ψιλό, αλάτι χοντρό/ έχασα την πολιτική ευθύνη, ψάχνω να την βρω! Αλάτι ψιλό, αλάτι χοντρό,/ έχασα την πολιτική ευθύνη ψάχνω να την βρω. Αλλο πάλι και τούτο. Εδώ χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα.
Ο ΣΩΖΩΝ ΕΑΥΤΟΝ σωθήτω. Θα παρακολουθήσετε και αυτό το έργο στις τηλεοράσεις σας αύριο. Θα αρχίσετε να το παρακολουθείτε από αύριο, διορθώνω. Για σήριαλ πρόκειται. Πάντως ονόματα δεν λέμε, υπολήψεις δεν θίγουμε.
ΟΛΟΙ ΜΑ ΟΛΟΙ θυμηθήκαμε το περιβάλλον χθες, ημέρα προστασίας του. Σήμερα το ξεχάσαμε. Κάθε αγίου μιαν ημέρα! Απ’ τ’ ολότελα, καλή κι η Παναγιώταινα.
ΑΠ’ ΤΗΝ 1η ΙΟΥΛΙΟΥ απαγορεύεται δια ροπάλου το κάπνισμα σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες. Κι αν σηκώνει τσιγάρο η υπόθεση για τους φανατικούς καπνιστές! Για εκείνους που ενώ κάνουν παντοίους τρόπους ν’ αποφύγουν τη γρίπη των χοίρων, παίζουν κορώνα γράμματα τη ζωή τους, καπνίζοντας.
ΕΝΑΣ ΕΧΘΡΟΣ του βασιλιά Μιθριδάτη είχε γράψει ένα βιβλίο εναντίον του. Ο Μιθριδάτης προμηθεύτηκε αυτό το βιβλίο, κι όχι μόνο το διάβαζε προσεχτικά χωρίς να διαμαρτύρεται, αλλά φαινόταν να τον ενδιαφέρει όσο τίποτε άλλο στον κόσμο. Μια μέρα ένας αυλικός του τον ρώτησε: “Είναι τόσο σπουδαίο αυτό το βιβλίο, ώστε δεν το αποχωρίζεσαι ποτέ;” Ο βασιλιάς του απάντησε: “Και βέβαια! Αυτό το βιβλίο μου λέει τα ελαττώματά μου, τα οποία δεν μου είπε ποτέ κανένας από εσάς”.
“Θα με βρείτε/ στην οδό ανατολικού καφενείου/ και δυτικής καφετέριας/ στη μέση του δρόμου/ κατάχαμα να πίνω τον καφέ μου/ στο σταυροδρόμι της ελπίδας/ ζωντανός πάντα/ και λεύτερος”.
Το ποίημα “Η διεύθυνσή μου” του Αντώνη Δελώνη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
Βαγγέλης Θ.Κακατσάκης
e-mail: Kakatsakis@sch.gr
Χανιώτικα Νέα(06.06.09)
>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΑΡΕΑ ΑΡΕΑ καμία σαρανταρέα! Με αφορμή τις μεγάλες (;) προεκλογικές συγκεντρώσεις των πλαστικών σημαιακιών θυμήθηκα την παραπάνω φράση. Κάτι έπρεπε να γράψω και για δαύτες. Για να μη νομίσετε ότι τις πέρασα εντελώς στο ντούκου.
ΑΝΟΙΓΕΙ η ψαλίδα, κλείνει η ψαλίδα, ανοίγει η ψαλίδα, κλείνει η ψαλίδα, ανοίγει η ψαλίδα, κλείνει η ψαλίδα, ανοίγει η ψαλίδα... Στο τέλος του έργου είδαμε ότι ανοίγει η ψαλίδα. Το πόσο είναι το ακριβές άνοιγμα θα το διαπιστώσουμε επί της οθόνης το βράδυ της Κυριακής.
ΘΑ ΨΗΦΙΣΩ, δεν θα ψηφίσω, θα ψηφίσω, δεν θα ψηφίσω, θα ψηφίσω, δεν θα ψηφίσω... Μαργαρίτα για μαργαρίτα δεν άφησαν αμάδητη οι λεγόμενοι αναποφάσιστοι. Α! Εκείνοι δηλαδή που έβλεπαν το τριήμερο να ‘ρχεται κι έτρεχαν τα σάλια τους.
ΘΑ ΠΑΤΕ να μαυρίσετε ή θα πάτε να τους μαυρίσετε; Καλό το ερώτημα που κυκλοφορεί στο Διαδίκτυο, δε λέω. Ομως γιατί να μην πάμε να τους μαυρίσουμε και ύστερα να πάμε να μαυρίσουμε; Και η πίτα ολόκληρη και ο σκύλος χορτάτος.
ΜΕ ΤΙΣ ΜΙΖΕΣ της Ζίμενς μπήκαμε στην τελική ευθεία για την κάλπη των ευρωεκλογών. Αυτό δα έλειπε. Να μας αφήσουν οι δικοί μας να πλήξουμε.
ΑΛΛΟΣ για Γερμανία τράβηξε, κι άλλος για Ουραγουάη,/ καιρός κι εμείς να φύγουμε, να πάμε για Χαβάη. Ευκαιρία να κάνουμε ονειρεμένες διακοπές το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος, δε νομίζετε;
ΝΕΡΟ ΚΙ ΑΛΑΤΙ σ’ ό,τι ειπώθηκε τον τελευταίο καιρό. Εκλογές είχαμε, φυσικό και επόμενο ήταν να λέγονταν κάποιες κουβέντες παραπάνω. Για τη φουκαριάρα την ευρωβουλή!
ΗΜΕΡΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ του Περιβάλλοντος σήμερα 5 Ιουνίου. Οι μέρες μη προστασίας οι υπόλοιπες μέρες του χρόνου, γαρ. Κανένα πρόβλημα με την περιβαλλοντική συνείδησή μας. Ενα κερί στην εκκλησιά την Κυριακή ανάβω...
ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ δεν μπορεί να προσάψει κανείς στον Γιώργο Παπανδρέου ότι δεν είναι υπέρ της διαφάνειας. Απόλυτος στην άποψή του ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος. Η φράση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ “δεν χρωστάω τίποτα σε κανένα”, λέει μου είπε πολλά.
“ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ τους έχοντας το συμφέρον εις την θρησκείαν να προτιμάς πάντοτε τους έχοντας την θρησκείαν εις το συμφέρον· τουλάχιστον οι δεύτεροι έχουν μίαν θρησκείαν, ενώ οι πρώτοι δεν έχουν καμμίαν”. Από τη “Χρυσή Διαθήκη” του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.
Ο ΑΘΗΝΑΙΟΣ στρατηγός Νικίας είχε ριχτεί στη φυλακή κατόπιν συκοφαντίας των πολιτικών του αντιπάλων. Οταν διαπιστώθηκε η αθωότητά του απελευθερώθηκε. Μια μέρα λοιπόν τον συνάντησε κάποιος και τον ρώτησε πόσων χρονών είναι. “Πενήντα”, αποκρίθηκε ο Νικίας. “Είχα την εντύπωση ότι είσαι πολύ μεγαλύτερος”, παρατήρησε ο άλλος. “Δεν λογάριασα τα δώδεκα χρόνια που ήμουν στη φυλακή, γιατί κατά τη διάρκειά τους δεν πρόσφερα καμία υπηρεσία στην πατρίδα μου”, ήταν η απάντηση του Νικία.
“Ξάπλωσαν τ’ όνειρό μας/ στην προκρούστεια κλίνη οι ληστές./ Βγήκε αρκετά μακρύ/ Πήραν τα σύνεργα/ και το κουτσούρεψαν./ Το πέταξαν στις λάσπες/ κι έφυγαν./ Τώρα πια,/ αφού το πλύνουμε,/ θα το πουλήσουμε/ μισοτιμής στους Σαμαρείτες./ Αυτοί θα το ξανακυλήσουνε στις λάσπες/ και θα το μοσχοπουλήσουν για αρχαίο”.
Το ποίημα “Γενικό Εμπόριο” (από την ποιητική συλλογή του γράφοντος ΚΑΖΟΒΑΡ)
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
mail:kakatsakis@sch.gr

Χανιώτικα Νέα(05.06.09)
>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΖΕΣΤΑΙΝΟΜΑΙ, ζεσταίνεσαι, ζεσταίνεται, ζεσταινόμαστε, ζεσταίνεστε, ζεσταίνονται. Ακόμα δεν μπήκε επίσημα τουλάχιστον το καλοκαίρι (θέλουμε 18 μέρες ακόμα μέχρι το θερινό ηλιοστάσιο) και σφίξανε οι ζέστες. Κι όποιος αντέξει, άντεξε!
ΧΕΙΜΩΝΑ ή καλοκαιρι θέλετε να πηγαίνετε διακοπές; Το πρώτο ερώτημα. Στο βουνό ή στη θάλασσα θέλετε τις διακοπές σας; Το δεύτερο ερώτημα. Σφίξανε οι ζέστες κι άλλα λέω του μολυβιού κι άλλα γράφει εκείνο. Μην το παρεξηγήσετε.
ΝΑ ’ΡΧΟΝΤΑΙ οι δημοσκοπήσεις σαν το χαλάζι, να πέφτουν βροχή οι συνεντεύξεις, κι εμείς να καθόμαστε μπροστά στις τηλεοράσεις μας και ν’ ακούμε τους αναλυτοσυνθέτες. Δεν σφάξανε.
ΜΕ ΤΟΥΤΑ με τ’ άλλα και τα παράλλα να δείτε που στο τέλος λίγο πάνω λίγο κάτω στα ίδια επίπεδα με τα προηγούμενα θα κυμανθεί η συμμετοχή των Ελλήνων πολιτών και στις τωρινές ευρωεκλογές. Εδώ είναι Ελλάδα. Εκλογές δώσε κι ας είναι κι ευρωεκλογές. Για μια ψήφο ζούμε.
ΑΛΛΟΙ ΕΙΝΑΙ οι τουπαμάρος κι άλλοι είναι οι κουταμάρος. Καλό, δε λέω, μόνο σε μια πρώτη ανάγνωση πάντως. Σε μια δεύτερη δε βγάζεις άκρη. Γι’ αυτό και το αλλάζω ως εξής: Αλλοι είναι οι τουπαμάρος, άλλοι είναι οι κουταμάρος κι άλλη η άποψη της Μάρως!
ΕΝΤΑΞΕΙ, τουπαμάρος είναι οι Ουρουγουανοί, στη χώρα των οποίων πήγε να κάνει παιχνίδι ο Καραβέλας και κουταμάρος οι Ελληνες που πιαστήκανε... κώτσοι. Τρέχα γύρευε, όμως, ποια είναι η Μάρω που, άκουσον, άκουσον, θέλει να έχει και άποψη.
ΑΜΑΡΤΙΑΙ γονεων παιδεύουσι τέκνα. Σωστό αυτό. Αμαρτίαι τέκνων παιδεύουσι γονείς; Η μήπως δεν κάνουν αμαρτίες τα τέκνα;
Ε, ΟΧΙ δα και αρχιερέας της διαπλοκής ο Κώστας Σημίτης! ... Μια κουβέντα παραπάνω είπαμε προ εξαετίας περίπου, δεν χάλασε κι ο κόσμος. Την πήραμε πίσω, αναλαμβάνοντας την πολιτικη ευθύνη και καθαρίσαμε. Τι σεμνότης και τι ταπεινότης, αλήθεια!
ΠΡΟΣ ΑΕΣ! Δεν θυμάμαι πότε αλλά το ποίημα του Μπέρτολτ Μπρέχτ “Στη γέννηση ενός γιου”, το έχω, όπως μου λέει το αρχείο μου, ήδη δημοσιεύσει. Κατόπιν αυτού θα κλείσω σήμερα μ’ ένα άλλο, πάντα επίκαιρο ποίημα του μεγάλου αυτού αντάρτη ποιητή της σκηνής και του στίχου.
Ο ΟΡΦΕΑΣ τραγουδούσε και έπαιζε τόσο καλά τη λύρα του, που η θάλασσα γαλήνευε, τα ζώα ημέρευαν και τα κλαδιά των δέντρων χόρευαν. Κάποτε, όταν πέθανε η γυναίκα του η Ευρυδίκη, πήρε τη λύρα του και κατέβηκε στον Αδη. Σαν άρχισε να παίζει και να τραγουδά, ο Πλούτωνας μαγεύτηκε και δέχτηκε να του την δώσει πίσω με τον όρο να μη γυρίσει πίσω να την δει. Ο Ορφέας όμως λίγο πριν βγεί απ’ τον Αδη, δεν άντεξε και γύρισε να δει την Ευρυδίκη. Εκείνη τότε χάθηκε για πάντα στο σκοτάδι.
“... Χρειάζονται πολλά τον κόσμο για ν’ αλλάξεις:/ οργή κι επιμονή, γνώση κι αγανάχτηση./ Γρήγορη απόφαση, στόχαση βαθιά./ Ψυχρή υπομονή, κι ατέλειωτη καρτερία./ Κατανόηση της λεπτομέρειας και κατανόηση του συνόλου./ Μονάχα η πραγματικότητα μπορεί να μας μάθει πώς/ την πραγματικότητα ν’ αλλάξουμε”.
Από το θεατρικό έργο του Μπέρτολτ Μπρέχτ “Η απόφαση” (μετάφραση Μάριου Πλωρίτη).
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail:kakatsakis@sch.gr
Χανιώτικα Νέα(04.06.9)
>> τυπώστε αυτό το άρθρo

ΤΟ ΝΗΣΙ ΠΟΥ ΤΑΞΙΔΕΥΕ

Γράφει η ΠΗΝΕΛΟΠΗ Ι. ΝΤΟΥΝΤΟΥΛΑΚΗ

“Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένα μικρό -μικρούλικο νησάκι, που δεν έμοιαζε με τ' άλλα του κόσμου τα νησιά. Δεν κείτονταν ασάλευτο πάνω στα κύματα. Μα... ταξίδευε στα πέλαγα σαν μεγάλο πολύχρωμο καράβι!.... ...Και ταξίδευε, που λέτε, σαν την κιβωτό του γέρο Νώε, κουβαλώντας χίλια μύρια ήμερα κι άγρια ζώα στους λόγγους και στα δάση του. Κι όλα του Θεού τα πετούμενα φώλιαζαν στις φυλλωσιές των δέντρων του, φτεροκοπούσαν στον ουρανό του, πότιζαν με χαρμόσυνες μελωδίες τον αέρα του”!
«Φτυστός Παράδεισος είναι τούτο το νησί!» έλεγαν μεταξύ τους οι άγγελοι. Και αποκρεμιόταν ταχτικά από τα σύννεφα και το καμάρωναν! ...Πάνω στο παραδεισένιο νησί, ζούσανε κι ένας όμορφος ψαράς με τη γυναίκα του και τα δυο τους αγόρια. Όσο δε βάζει ο νους τ' ανθρώπου αγαπημένοι. Κι άλλο τόσο ευτυχισμένοι!...». Σ' έναν κόσμο θεσπέσιας αρμονίας, άδολης αγάπης και αληθινής χαράς μας ταξιδεύει το νέο βιβλίο της Ευδοκίας Σκορδαλά - Κακατσάκη. Μ' έναν λόγο πέρα για πέρα χαρισματικό, που αποτυπώνει έναν κόσμο ψυχής περίσσια ευλογημένο, κατορθώνει να οδηγήσει τον αναγνώστη σε αυτό το μυθικό νησί, όπου όλα τα πλάσματα του Θεού συνυπάρχουν ειρηνικά και ευτυχισμένα. Όπου οι άνθρωποι απολαμβάνουν την άφατη γαλήνη ενός αμόλυντου από σκοπιμότητες και ιδιοτέλειες Παραδείσου. Όπου η γη και η θάλασσα ανταμείβουν τον μόχθο του αγρότη και του ψαρά. Όπου ο φθόνος, η επιβουλή, η έχθρα δεν έχουν τόπο να σταθούν. Σ' αυτό, λοιπόν, το νησί, ανακαλούμε τα χρώματα και τα μύρα των εποχών, όπως κάποτε τα γνωρίζαμε: «..Σ' αυτό το νησί πρωτοάνοιγε τα λαμπερά της μάτια κάθε χρόνο η Άνοιξη... Το Καλοκαίρι, μετά, σκόρπιζε απλόχερα χρυσάφια και μαλάματα... Και δεν του έκανε καρδιά να φύγει από το νησί... Ώσπου, σιγαλά κι αθόρυβα έφτανε το Φθινόπωρο... Κι έστρωνε στο νησί χαλιά από μαραμένα φύλλα, για να πατήσουν πάνω τους οι πεταλούδες του χιονιά... Και κλαίγοντας ήρεμα έφευγε, παραχωρώντας τη θέση του στον γέρο Χειμώνα... Κι ήταν, τότε, σαν δαντελλένιο κάτασπρο μαντίλι, ριγμένο στην ποδιά της γαλανομάτας θάλασσας το μικρό νησί...».
Έτσι περνούσαν οι εποχές του χρόνου στο πανέμορφο νησί που ταξίδευε ασταμάτητα σ' ένα ονειρεμένο πέλαγος. Κι όλες οι εποχές ήταν καλόδεχτες και ευλογημένες, κι όλες έδιναν κάτι σπουδαίο: τη ζεστασιά του ήλιου, το νερό, τα ξερά φύλλα που σκέπαζαν και έτρεφαν τη γη. Ο Χειμώνας, πάλι, έφερνε τη σιωπηλή ομορφιά, την ηρεμία και τη γαλήνη που συναδέλφωνε «γαζέλες και λιοντάρια, τίγρεις και λάφια, λύκους κι αρνιά...», μαζί με την προσδοκία της Άνοιξης.
Αυτή η αδιασάλευτη αρμονία διαταράσσεται, κάποια μέρα, από κάποια απροσδόκητη φουρτούνα. Το νησί που ποτέ πριν δεν είχε γνωρίσει τη θλίψη, σημαδεύτηκε από την εξαφάνιση του ψαρά και την απαρηγόρητη θλίψη της γυναίκας του. Απόηχοι παλιών μύθων μιλούσαν για γοργόνες που πλανεύουν και παίρνουν στα βάθη της θάλασσας τους ψαράδες. Η γυναίκα του ψαρά έκανε πέτρα την καρδιά της και συνέχισε, μαζί με τα παιδιά της, τον ευλογημένο αγώνα της ζωής: «Τις μέρες ο ένας αδελφός όργωνε τα χωράφια. Ο άλλος τη θάλασσα. Τις νύχτες σεργιάνιζαν στο νησί τους...».
Ώσπου μια νέα δοκιμασία χτυπά την πόρτα της αγαπημένης οικογένειας. Μια πολύ μεγάλη και δυνατή φουρτούνα θα συνταράξει το νησί που ταξιδεύει. Όταν καταλαγιάσει η φουρτούνα αυτή, το νησί θα είναι πια ακίνητο, σαν όλα τα άλλα νησιά. Αλλά θα έχει σωθεί η ανθρωπιά, που θα επιτρέψει στη ζωή να συνεχίζεται ειρηνικά και γαλήνια.
Αυτές τις διαδοχικές ανατροπές εξιστορεί, με τη μυθοπλαστική και λογοτεχνική δεινότητα που τη διακρίνει, η συγγραφέας. Παράλληλα συνδυάζει, όπως πάντα, τη φανταστική αφήγηση με το στοιχείο της παραβολής.
Αυτό το εξαίσιο παραμύθι, που αναφέρεται «στους καλά φυλαγμένους στην ψυχή του καθενός παραδείσους» αφιερώνει η Ευδοκία Σκορδαλά - Κακατσάκη στη Σαμοθράκη, αγαπημένο τόπο της ρίζας της, και στην εσαεί ζώσα μνήμη της μητέρας της, «που αγαπούσε σαν παιδί τα παραμύθια». Οι ζωγραφιές της Λιάνας Δενεζάκη ακολουθούν πιστά τις φωτοσκιάσεις της αφήγησης και συνθέτουν, με τα βελούδινα χρώματα τους, ένα συναρπαστικό σκηνικό. Είναι βέβαιο ότι «ΤΟ ΝΗΣΙ ΠΟΥ ΤΑΞΙΔΕΥΕ» έχει πολλά να πει σε μικρούς και μεγάλους και θα κεντήσει τον καμβά των καλοκαιρινών διακοπών με δημιουργικό λόγο, συγκίνηση και νοσταλγία.

>> τυπώστε αυτό το άρθρο

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΙΟΥΝΙΟΣ ΑΠΟ ΧΘΕΣ. Καλώς τον δεχτήκαμε και καλώς μας βρήκε, όπως μας βρήκε. Στη θεά Ηρα (Juno) τη γυναίκα του Δία (την ας την πούμε επίσημη γυναίκα του, γιατί από γυναίκες ο Δίας είχε να φάνε κι οι κότες) είχαν αφιερώσει το μήνα τούτο οι Ρωμαίοι. Την γιόρταζαν την 1η του μήνα και γινόταν... της Ηρας. Της... ιεροδούλου γυναικός το σιδηρούν κιγκλίδωμα, δηλαδή. Στις 10 ωστόσο του μήνα γιόρταζαν την Εστία, προφανώς για να ισοφαριστούν οι εντυπώσεις. Η προσωποποίηση της νοικοκυροσύνης τούτη η θεά. Ποδίτσα και το κεφάλι κάτω.
ΘΕΡΙΣΤΗ ΓΙΑΤΙ θερίζουν, Ερινιαστή ή Ορνιαστή από το ρήμα ερινιάζω ή ορνιάζω και Αϊ - Γιαννίτη, απ’ τη γιορτή τ’ Αϊ Γιάννη που είναι στις 24, λέει ο λαός μας τον Ιούνη. Παρανομιάζεται, όμως, για να μνημονεύσουμε και τον Μιχάλη Γρηγοράκη, και Λιοτρόπης γιατί οι μέρες έχουν μεγαλώσει και στις 22 έχουμε τη μεγαλύτερη μέρα του χρόνου.
ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΚΑΙ ΜΙΑ. Τόσες μέρες έμειναν μέχρι τις ευρωεκλογές. Και βεβαίως τρεις και μία μέχρι το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος. Σημείωση. Αν το τριήμερο είναι τετραήμερο μόλις δύο και μία έμειναν. Κουράγιο!
ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΑΝ (λέμε τώρα, διόδια δεν πληρώνουμε), ο ΣΥΡΙΖΑ πιάσει το στόχο του και βγάλει τρεις ευρωβουλευτές, και αφού τον πιάσει ο ΣΥΡΙΖΑ τον πιάσει και ο ΛΑΟΣ και βγάλει άλλους τρεις και αν το ΚΚΕ, που όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις είναι πιο πάνω και βγάλει τέσσερις και πάμε παρακάτω, οι Οικολόγοι που, τους θέλουν οι δημοσκοπήσεις τρίτο κόμμα, βγάλουν πέντε και αν το ΠΑΣΟΚ που διατηρεί δημοσκοπικά το προβάδισμα βγάλει έναν ευρωβουλευτή παραπάνω από τη Νέα Δημοκρατία, πόσους ευρωβουλευτές θα βγάλει η τελευταία;
ΓΙΑ ΝΑ ΛΥΣΕΤΕ το παραπάνω πρόβλημα, θα πρέπει να ξέρετε πόσους ευρωβουλευτές εκλέγει η Ελλάδα. Αλήθεια πόσους εκλέγει, είκοσι τέσσερις ή είκοσι δύο; Είκοσι δύο λέει ο παπαγάλος μου.
ΑΝ ΕΜΠΑΙΝΕ το δοκάρι στα πρώτα λεπτά του αγώνα, κι αν ο Σάχα δεν έκανε το πέναλτι ή δεν το έδινε ο διαιτητής ή το έχανε ο Καραγκούνης και αν ο Καφές δεν έπινε το φραπέ του και δεν πουλούσε την μπάλα, φυσικά και θα κατακτούσαμε την πρώτη θέση των πλέι-οφ γείτονα! Αλήθεια τη φράση που λέει ότι αν ο παππούς μου είχε καρούλια θα ήτανε πατίνι, την ξέρεις.
Η ΦΥΓΗ ΚΑΙ η δικαίωση του Χρήστου Καραβέλα. Εγώ δίνω τον τίτλο. Οσοι έχουν τις προδιαγραφές ας το επιχειρήσουν να τον κάνουν βιβλίο. Τη δόξα του Κων/νου Θεοτόκη που έγραψε το μυθιστόρημα “Η ζωή και ο θάνατος του Καραβέλα”, ζηλώνοντας.
ΟΤΑΝ Ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ Αντίπατρος βρισκόταν στις τελευταίες του στιγμές, ζήτησε να συμφιλιωθεί με κάποιον συνάδελφό του με τον οποίο τον χώριζε μεγάλο μίσος. Οταν εκείνος αρνήθηκε, ο Αντίπατρος είπε στους δικούς του: “Αν έρθει αυτός ο άνθρωπος να τον φέρετε αμέσως στο δωμάτιό μου. Αν είμαι ακόμα ζωντανός θα ευχαριστηθώ πολύ να τον δω. Αν είμαι νεκρός θα ευχαριστηθεί πολύ να με δει αυτός”.
“Σ’ ένα πηγάδι δροσερό/ βαθιά κοιμάται το νερό/ σκύβει κορίτσι αμίλητο/ αγόρι ψάχνει αφίλητο./ Τον έκτο μήνα τον καλό/ καράβι πάει γιαλό - γιαλό/ νύχτα περνάει το Σούνιο/ και φέρνει τον Ιούνιο./ Λάμπει στου χρόνου μια στιγμή/ τ’ αεροκρέμαστο κορμί/ πουκαμισάκι αέρινο/ στα μάτια φως αστέρινο”.
Το τραγούδι του Παντελή Θαλασσινού
“Τον έκτο μήνα τον καλό” (Στίχοι Ηλία Κατσούλη)
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr

Χανιώτικα Νέα(02.06.09)
>> τυπώστε αυτό το άρθρο


--------------------------------------------------------------------------------
Σχόλια Αναγνωστών

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Μάστορας της ζωγραφικής



“Ολα τα έργα διαλεχτά, στην έκθεση που έχει/ μάστορας της ζωγραφικής την τέχνη την κατέχει". Μια από τις προσεγγίσεις στα έργα των δυο τελευταίων χρόνων που παρουσίασε ο Γιώργος Τζεγιανάκης στο Γιαλί Τζαμισί από τις 23 μέχρι χθες 31 Μαΐου. Καταγεγραμμένη στο βιβλίο εντυπώσεων της έκθεσης από τον μαντιναδολόγο Λευτέρη Κουτουλάκη, η μαντινάδα. Μάστορας της ζωγραφικής ο Γιώργος Τζεγιανάκης, λοιπόν. Γνωστό αυτό όχι μόνο στους παροικούντες αλλά και στους παρεπιδημούντες στην και περί την πολιτισμική μας Ιερουσαλήμ. Δοσμένος ολοκληρωτικά στο έργο του και ταγμένος αποκλειστικά στην τέχνη του. Με πολλές, πάμπολλες, γύρω στις 30 ατομικές εκθέσεις, στη Γαλλια, όπου έμεινε 13 χρόνια, και στα Χανιά, όπου επέστρεψε. Και με συμμετοχή σε άλλες τόσες ομαδικές. Κάνω στη ζωή μου αυτό που αγαπώ, μου λέει απλά, μεταξύ των άλλων, σε μια μεγάλη κουβέντα που κάνουμε στο τέλος της περιδιάβασής μου στους 67 πίνακες της περί ης ο λόγος Εκθεσης. Λάμπουν σαν ξάστερος ουρανός τα μάτια του, μιλώντας μου. Ο καθρέφτης που αντανακλά τη μέσα του τρυφερή σεμνότητα. Η κεραία που συλλαμβάνει τα μηνύματα της περιρρέουσας ατμόσφαιρας και τα στέλνει στο υπάρχον εντός του ευαίσθητο εργαστήριο του φωτός...

Προκλήσεις και προσκλήσεις για διάλογο

Προκλήσεις και προσκλήσεις για διάλογο. Προκλητικές προσκλήσεις και προσκλητικές προκλήσεις για ένα διάλογο με τα πρόσωπα των πραγμάτων και τα πράγματα των προσώπων έτσι όπως ο Γιώργος Τζεγιαννάκης τα "ιστόρησε" ζωγραφίζοντάς τα στους 67 πίνακές του. Διάλογος για έναν λύχνο ζωγραφισμένο πάνω σε ξύλο κυπαρισσιού, για παράδειγμα. Για ένα λουκέτο, για ένα κερκέλι, για μια λάμπα, για μια στάμνα, για ένα μάνταλο, για ένα ρόπτρο. Για τα πορτοκάλια που κυριαρχούν σαν οι μόνες θεότητες του δικού τους αυθύπαρκτου σύμπαντος και σου 'ρχεται να τα μυρίσεις, να τα αγγίξεις, να πάρεις ένα μαχαίρι και να τα καθαρίσεις, όπως η Μanon σ' ένα άλλο πίνακα. Για τα άλλα λογίσιμα φρούτα, για τα κλαδιά της αμυγδαλιάς και τ' άλλα άνθη. Για τους ήλιους που αισθάνονται παντοκράτορες και για τις θάλασσες που φωνάζουν το απέραντο γαλάζιο τους. Για έναν κόκορα μόνο του κι έναν άλλο κόκορα που μοιράζεται το απαστράπτον φως του μεσημεριού με μια κότα. Για τις ρίζες της μνήμης και τις μνήμες τις ρίζας, έτσι όπως αναριχώνται κι αγκαλιάζουν την κοιμωμένη, την κοπελιά της απομάκρυνσης, τη γυναίκα της μοναξιάς, το κορίτσι με το κόκκινο φόρεμα, την Elise, τη Μιλένα, δυο φίλες μια μάνα με την κόρη της. Για έναν διάλογο ευαισθησίας, έναν διάλογο ουσίας μέσα σε μια ατμόσφαιρα αισιοδοξίας, σ' ένα ταξίδι ομορφιάς. Με τη γυναίκα που κοντοστέκεται, που περιμένει στη γωνιά, που διαλέγει μπλούζα που στέκεται μπροστά στη βιτρίνα, που δοκιμάζει τα ρούχα που θα αγοράσει. Με τη γυναίκα όνειρο, με τη γυναίκα αίνιγμα, με τη γυναίκα έρωτας, με τη γυναίκα χαμόγελο, με τη γυναίκα με το πορτοκαλί αδιάβροχο, με τη γυναίκα με το μαύρο φόρεμα.

Μια άξια για υιοθέτηση πρόταση

Με κύριο στόχο την παρουσίαση των κατάλληλων επιχειρημάτων και παραλληλισμών για την καθιέρωση του προφήτη Ιωνά (η μνήμη του τιμάται στις 21 Σεπτεμβρίου) ως προστάτη αγίου της νέας ιατρικής ειδικότητας, της Καταδυτικής και Υπερβαρικής Ιατρικής, καθώς και όλων όσοι ασχολούνται με καταδυτικές δραστηριότητες, συνέγραψε μια εμπεριστατωμένη μελέτη με τίτλο "Ο Προφήτης Ιωνάς, ως προστάτης των δυτών της καταδυτικής και υπερβαρικής ιατρικής", μια μελέτη που εκδόθηκε σ' ένα ιδιαίτερα καλαίσθητο κι επιμελημένο βιβλίο 72 σελίδων, ο εκ Ποταμίδας Κισάμου ορμώμενος γιατρός θεολόγος δρ Ηλίας Ε. Μαζοκοπάκης. Κατά δήλωσή του στον πρόλογο "Υπερβαρική Οξυγονοθεραπεία", "Αγιοι και επαγγελματικές τάξεις", "Ο βίος του προφήτου Ιωνά", "Παραλληλισμοί" και "Συμπεράσματα" οι τίτλοι των κεφαλαίων που αποτελούν το κύριο σώμα του βιβλίου, που περιλαμβάνει ακόμα, εκτός των άλλων, και την υμνογραφία του προφήτη Ιωνά και μια σειρά από φωτογραφίες, χάρτες και τη σχετική θεματολογία από τη χριστιανική τέχνη. Αξιος ο μισθός του και άξια υπεράξια υιοθέτηση της πρότασής του.
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr

Χανιώτικα Νέα(1.6.09)
>> τυπώστε αυτό το άρθρο