ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΤΟ ΣΠΙΤΙ γέμισε τριζόνια! Η διαπίστωση του Ποιητή. 'Αν και οι Βησιγότθοι, θα ’πρεπε να μου θυμίσουν τους βάρβαρους' του Καβάφη, περιέργως θυμήθηκα 'Τα τριζόνια' του Σεφέρη, μου έγραψε σε σχόλιό του, προχθές, στη σελίδα μου στο φέισμπουκ ο φίλος μου Παναγιώτης Αλεβαντής απ’ τις Βρυξέλλες. Με αφορμή το απόσπασμα απ’ το ποίημα 'Βησιγότθοι' του Μιχάλη Κατσαρού.
ΤΟ ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟ πέρασε, όπως πέρασε στη Βουλή χθες, ενώ εκτός Βουλής παιζόταν το γνωστό έργο 'Κουκουλοφόροι - Αστυνόμοι', μέσα σε μια κόλαση χημικών και ο Εφαρμοστικός Νόμος θα περάσει επίσης, κατά που προβλέπεται, όπως περάσει.
Εκτός κι αν έρθουν, για να κρατήσω, συγγνώμη για την έκφραση, πισινή, τα πάνω-κάτω. Σε επίπεδο κόσμου πάντως, ούτε λόγος να γίνεται. Αυτό δα έλειπε. Οχι και σφάξε με αγά ν’ αγιάσω...
ΠΑΡΑΕΙΝΑΙ βαθύ κι επικίνδυνο το ρέμα που έχουμε να διαβούμε, που μας έβαλαν εκόντες - άκοντες να διαβούμε. Να κάνουμε και τον σταυρό μας, λέει, που γλιτώσαμε τον γκρεμό.
'ΠΑΝΤΑ μετά την μπόρα έρχεται η ηλιοφάνεια. Δεν θα το βάλουμε κάτω, λοιπόν, θα παλέψουμε να ξαναγυρίσει το χαμόγελο στα χείλη μας'. Άρεσε σε πολλούς το σχόλιο αυτό της Χρύσας Μαρκετάκη στη σελίδα μου στο φέισμπουκ, προχθές.
ΠΩΛΕΙΤΑΙ η Ελλάδα όπως είναι επιπλωμένη, γράφει σε εκτενές άρθρο της η αμερικανική εφημερίδα Wall Street Journal. Οχι ενοικιάζεται, σαν να ήταν διαμέρισμα, πωλείται...
ΟΧΙ ΔΥΟ αλλά τρεις μισθούς να μου κόψουν απ’ τη σύνταξη, αν είναι να δημιουργήσουν μια θέση για να βρει δουλειά ένας άνεργος, μου είπε ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος, σε κουβέντα που κάναμε. Κι άλλον ένα, αν είναι να αυξήσουν τη σύνταξη ενός μικροσυνταξιούχου, συμπλήρωσε. Γίνεται;
ΤΟ ΣΔΟΕ ξεσκονίζει, λέει, 137 άτομα του ποδοσφαίρου. Καιρός ν’ αρχίσει το ξεσκόνισμα και στον χώρο της πολιτικής. Ή μήπως δεν έχουμε ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής και πολιτικοποίηση του ποδοσφαίρου;
'ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ επαίτες, τίμοι εργαζόμενοι είμαστε, για όνομα του Θεού'. 'Υστατη κραυγή' και 'λυγμός συνάμα' (δικοί τους οι χαρακτηρισμοί) η ανοικτή επιστολή που έστειλαν στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας εργαζόμενοι σε επιχειρήσεις στην παραλία Γεωργιούπολης, που απολύθηκαν ή κινδυνεύουν με απόλυση, και κατηγορούν τον Δήμο Αποκορώνου. Ζητείται απάντηση.
ΟΣΟ ΑΓΑΠΑΕΙ η πέρδικα να πιεί νερό στ’ αυλάκι/ ετσά σε αγαπώ κι εγώ Σταμάτη Αποστολάκη! Οπως την άκουσα έτσι την γράφω, τη μαντινάδα που είπε ο Βαγγέλης Νταουντάκης απ’ τα Μαράλια Σελίνου για τον και συνεργάτη της εφημερίδας μας δάσκαλο λαογράφο Σταμάτη Αποστολάκη, με το που μας συνάντησε τις προάλλες. Την συνυπογράφω!
ΟΤΑΝ ξέσπασε ο καβγάς ανάμεσα στον Αγαμέμνονα και τον Αχιλλέα μπροστά στα τείχη της Τροίας, ο Νέστορας είπε: Ω πόποι, ή μέγα πένθος Αχαιίδα γαίαν ικάνει'. Δηλαδή 'Ωχού, τρανό κακό που πλάκωσε των Αχαιών τη χώρα' (μετ. Ν. Καζαντζάκη - Ι.Θ. Κακριδή)
'Το σπίτι γέμισε τριζόνια/ χτυπούν σαν άρρυθμα ρολόγια/ λαχανιασμένα. Και τα χρόνια/ που ζούμε σαν αυτά χτυπούν/ καθώς οι δίκαιοι σιωπούν/ σα να μην είχαν τι να πουν./ Κάποτε τ’ άκουσα στο Πήλιο/ να σκάβουνε γοργά ένα σπήλαιο/ μέσα στη νύχτα. Αλλά το φύλλο/ της μοίρας τώρα το γυρίσαμε/ και μας γνωρίσατε και σας γνωρίσαμε/ απ’ τους υπερβόρειους ίσαμε/ τους νέγρους του ισημερινού/ που έχουνε σώμα χωρίς νου/ και που φωνάζουν σαν πονούν./...'.
Από το ποίημα 'Τριζόνια' του Γιώργου Σεφέρη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ…

Γράφει ο NΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΥ. KΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
kak_nektar@yahoo.gr

Τελικά κούτσα-κούτσα τον βγάλαμε και τον Ιούνη! Ασθμαίνοντας και υπό το βάρος όλων των 'κακών' πληροφοριών και ειδήσεων που φτάνουν από παντού -από ανατολή και δύση- και μας βρίσκουν στο... δόξα πατρί, αφήνοντάς μας αναίσθητους κάτω από τον καυτό ελληνικό ήλιο. Κι εδώ που τα λέμε, ευτυχώς που υπάρχει και αυτός ο καημένος που κι αν έχουν δει τα μάτια του. Αυτός παραμένει πιστός τουλάχιστον· μια σταθερή νότα αισιοδοξίας που ειδικά αυτόν τον καιρό, τόσο πολλή ανάγκη έχουμε! Θα μου πεις 'και το χειμώνα τι θα κάνουμε'; Ε! μέχρι το χειμώνα, ο Θεός είναι μεγάλος..., δηλαδή τι περισσότερο θα περίμενες να ακούσεις; Δεν είμαι ο μόνος που υποστηρίζω το ρητό 'απου ζει μεταζώνεται'! Φαίνεται ότι είμαστε πολλοί αυτοί που μέρα με τη μέρα προσπαθούμε να κατανοήσουμε πού πάει το πράγμα! Ενίοτε μπερδευόμαστε βέβαια και περισσότερο τον τελευταίο καιρό! Κάποιες φορές μοιάζει να είμαστε πρωταγωνιστές σε σουρεαλιστική ταινία-αμερικανιά που κάποτε βλέπαμε στον κινηματογράφο και λέγαμε "μα καλά δεν γίνονται αυτά"! Ιδίως τώρα με τις τελευταίες αποκαλύψεις με τα στημένα παιχνίδια στο ελληνικό ποδόσφαιρο έχω αρχίσει να πιστεύω ότι σίγουρα κάποιοι μας έχουν στήσει τις ίδιες μας τις ζωές! Ποιοι είναι αυτοί; Ελα ντε! Από παντού ξεφυτρώνουν! Σα τσι μανίτες, σα τσι χοχλιούς! Φτάσαμε σε σημείο να μη εμπιστευόμαστε τον ίδιο τον εαυτό μας! "Τα πάντα λοιπόν γίνονται και ακόμα περισσότερα"!
Κι όμως τούτη η τελευταία διαπίστωση είναι αυτή που άλλοτε με κάνει να αισιοδοξώ και άλλοτε να νιώθω σα χαμένος! Διότι αυτός που περιμένει τα πάντα, είναι έτοιμος και για τα αρνητικά αλλά και για τα θετικά? Ετσι ενώ προς ώρας φαίνεται να είμαστε στη πλευρά του τροχού που ακουμπάει χώμα, την ίδια στιγμή, οφείλουμε να περιμένουμε, το τροχό να γυρίσει. όχι βέβαια με σταυρωμένα τα χέρια! 'Συν Αθηνά και χείρα κίνει' έλεγαν οι αρχαίοι, κάτι περισσότερο γνώριζαν!
Αυτό ακριβώς πρέπει να κάνουμε! Θα μου πεις ότι το ίδιο οφείλουν να κάνουν κι όλοι εκείνοι οι... 'δικοί μας' που είχαν κι έχουν τις τύχες της χώρας στα χέρια τους! Αστους αυτούς! Μάλλον πως είχαμε υπερεκτιμήσει τις δυνατότητές τους...

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΕΝΤΟΣ, εκτός και επί τα αυτά. Οι βουλευτές εντός, οι απεργοί και οι 'αγανακτισμένοι' εκτός, επί τα αυτά η πατρίδα. Κι όμως! 'Υπάρχουνε προϋποθέσεις/ για μια καινούργια άνοιξη', όπως λέει και ο Ποιητής.
ΔΕΝ ΞΕΡΩ αν η εβδομάδα που διανύουμε θα συγκλονίσει τον κόσμο. Την Ελλάδα πάντως σίγουρα θα τη συγκλονίσει. Η αγωνία του Μεγάρου Μαξίμου πριν από την ψηφοφορία. Αλλο πράγμα από την αγωνία του τερματοφύλακα πριν από το χτύπημα του πέναλτι.
'ΝΑ ΤΟ ΠΑΡΩ μέν απόφαση ότι δεν υπάρχει, δεν υπήρξε ποτέ "Θεός της Ελλάδος". Ενας είναι ο Θεός δι? όλα τα έθνη. Η φρόνησις, η διορατικότης, η προορατικότης, η επαφή με την πραγματικότητα. Ιδού τι θα μας βοηθήσει θετικά να επανορθώσωμεν, ό,τι είναι επανορθώσιμον.' Ελευθέριος Βενιζέλος.
ΖΗΤΕΙΤΑΙ ηγέτης. Ενας νέος Ελευθέριος Βενιζέλος που θα έρθει με την ψήφο του λαού και θα πάρει την πατρίδα στην πλάτη του. Κάνοντας την αγανάκτηση δύναμη. Ολο και πλησιαίνουν αυτοί που το σκέφτονται φωναχτά.
ΦΟΡΟΙ, φόροι, φόροι, φόροι, φόροι, φόροι, φόροι... Μιλάς κύριε; Να πληρώσεις φόρο ομιλίας. Γελάς κυρία μου; Να πληρώσεις φόρο γέλωτος. Μην μιλάς, μην γελάς,/ κινδυνεύει η Ελλάς!
'ΚΑΘΕ καταιγίδα κάποτε τελειώνει, ως έθνος ζήσαμε και χειρότερα και τα αντιμετωπίσαμε'. Μεγάλη κουβέντα κάναμε με τον φίλο μου τον γερω-δάσκαλο χθες με αφορμή τη φράση αυτή του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου. Μέχρι και τους στίχους του
Οδυσσέα Ελύτη απ? το 'Τρελοβάπορο' θυμηθήκαμε: 'Καταστροφές ποτέ δεν λογαριάσαμε/ μπήκαμε μες στα όλα και περάσαμε'.
ΚΑΤΙ σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας. Δεν αποδίδει την πραγματικότητα που υπάρχει στο ελληνικό ποδόσφαιρο, έτσι όπως αποκαλύπτεται, η φράση αυτή απ? τον 'Αμλετ' του Σαίξπηρ. Πολλή σαπίλα στο βασίλειο του ελληνικού ποδοσφαίρου! Για να μην πούμε ότι σχεδόν όλο είναι σάπιο!
ΚΑΙ ΣΕ ΠΟΛΛΑ άλλα μέρη, εκτός αυτά που αναφέρθηκα το περασμένο Σάββατο αναβίωσαν τα έθιμα των φουντανακιών και του Κλήδονα. Το έλα να δεις έγινε σ? όλον τον Νομό. Και του χρόνου με υγεία, δίχως Μεσοπρόθεσμα...
ΚΑΠΟΤΕ ο ρωμαίος αυτοκράτορας Αδριανός, όταν πια το διοικητικό του πάθος είχε καμφθεί αρνήθηκε ν? ακούσει μια γυναίκα λέγοντάς της ότι δεν έχει καιρό. 'Αν δεν έχεις καιρό να μ? ακούσεις να πάψεις να είσαι αυτοκράτορας', του φώναξε εκείνη. Μετά απ? αυτό ο Αδριανός την άκουσε.
'[...] Μη σκεφτείς άσχημα για τους Βησιγότθους/ είναι κάτι ακίνητα μαζεμένα υποκείμενα/ που παριστάνουν τους επιδρομείς./ Πάντως θα καταλάβατε τον αρχαίο ναό/ τι αντιπροσώπευε ο γελωτοποιός/ τι αντιπροσώπευα εγώ ο γελοίος/ ποιοι οι Βησιγότθοι οι αρχιεπίσκοποι/ κι ο ένδοξος αυτοκράτορας./ Υπάρχουνε προϋποθέσεις/ για μια καινούργια άνοιξη'.
Από το ποίημα του Μιχάλη Κατσαρού 'Βησιγότθοι'.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Αείφωτος πορεία (1)

Ελάχιστο ευχαριστιακό αντίδωρο σεβασμού, τιμής κι ευγνωμοσύνης στον Πολυσέβαστο γέροντα Μητροπολίτη πρώην Κισάμου και Σελίνου κ. Ειρηναίο Γαλανάκη με την ευκαιρία της συμπληρώσεως 100 ετών από τη γέννησή του (11.1.1911)', όπως διαβάζω με το που το ανοίγω στην προμετωπίδα, είναι το Λεύκωμα με τίτλο 'Μητροπολίτης Ειρηναίος Γαλανάκης - Αείφωτος Πορεία', που μόλις κυκλοφορήθηκε από την Ιερά Μητρόπολη Κισάμου και Σελίνου, της οποίας και είναι έκδοση.
Ενα ιδιαίτερα επιμελημένο και καλαίσθητο λεύκωμα μεγάλου σχήματος, 262 σελίδων, που έρχεται να προστεθεί στα δύο επίσης σημαντικά βιβλία που έχουν κυκλοφορηθεί για τον παππού, μετά την παραίτησή του: Το 756 σελίδων 'Μητροπολίτης Ειρηναίος (Γαλανάκης) - Οραματισμοί - αγώνες - καρποί' (έκδοση Οικουμενικού Πατριαρχείου και Ιεράς Μητροπόλεως Κισάμου και Σελίνου) και το 220 σελίδων 'Ειρηναίος' (Εκδοση της Μαρίας Ανουσάκη - Παλιού). Μια πορεία ενός αιώνα, η 'αείφωτος πορεία' στον χώρο και στο χρόνο, σε κάποια απ’ τα έργα των ημερών, του Ειρηναίου Γαλανάκη, του 'σεβασμιότερου Ελληνα', είναι σε μια πρώτη ανάγνωση των κειμένων που παρατίθενται και σ’ ένα πρώτο κοίταγμα των εκατοντάδων φωτογραφιών, το περί ου ο λόγος Λεύκωμα.
Μια πορεία που υπερβαίνει τον χρονοχώρο είναι, ωστόσο, σε μια δεύτερη ανάγνωση, σ’ ένα δεύτερο κοίταγμα. 'Βλέπουμε να ξεχειλίζει ένας δυναμισμός που δεν δεσμείται ούτε περιορίζεται στο εδώ και το τώρα, αλλά που τις κατηγορίες αυτές του χώρου και του χρόνου τις μεταμορφώνει, τις ανυψώνει, τους δίνει τις εσχατολογικές διαστάσεις του 'καινού ουρανού και της καινής γης' που προσδοκούμε, και τελικά τις σώζει, καθώς τις συνεπαίρνει μαζί του', για να χρησιμοποιήσω ένα απόσπασμα από τον λίαν αγαπητικό πρόλογο του νυν μητροπολίτη Κισάμου και Σελίνου Αμφιλοχίου Ανδρονικάκη.
Ανθρωπος του Θεού ήταν πάνω απ’ όλα και πρώτα απ’ όλα, ο παππούς. Κι έτσι θα μείνει στη συνείδηση των ανθρώπων.
Και βέβαια μια πορεία από τη γη προς τον ουρανό, η πορεία του...

Αείφωτος πορεία (2)

Ανθός αγάπης και καρπός συλλογικής δουλειάς που στηρίχτηκε σε πολλά φωτογραφικά αρχεία, το Λεύκωμα 'Μητροπολίτης Ειρηναίος Γαλανάκης'. Ο αρχιμανδρίτης Ειρηναίος Μπατσάκης, ο φιλόλογος - τ. λυκειάρχης Γιώργος Πευκιανάκης, ο δάσκαλος - λαογράφος Σταμάτης Αποστολάκης, ο θεολόγος και ανιψιός του παππού Μιχάλης Γαλανάκης, η λογοτέχνις - αρθρογράφος Φωτεινή Κουτσαυτάκη - Σεγρεδάκη και ο θεολόγος - γραμματέας της Ι.Μ.Κ.Σ. Αντώνης Βακάκης ο οποίος είχε και την ευθύνη της επιμέλειας, της σχεδίασης και της σελιδοποίησης του τόμου, τα μέλη της Συντακτικής Επιτροπής. Με τις ευλογίες και υπό την εποπτεία του μητροπολίτη Αμφιλοχίου, βέβαια.
Μεγάλη και φυσικά ανιδιοτελής η προσφορά τους, αντικείμενο θαυμασμού το έργο που επετέλεσαν.
'Καταγωγή - Σπουδές', 'Ιερεύς - Εκπαιδευτικός', 'Μητροπολίτης Κισάμου και Σελίνου - Α’ Αρχιερατεία (22.12.1957 - 30.1.1972)', 'Μητροπολίτης Γερμανίας (6.2.1972 - 29.2.1980)', 'Μητροπολίτης Κισάμου και Σελίνου - Β’ Αρχιερατεία (26.1.1981 - 23.8.2005)', 'Ειρηναίος Γαλανάκης. Ο πρώην Κισάμου και Σελίνου', 'Μοναδικότητα βίου', 'Εργογραφία: (Α. Αυτοτελή πονήματα, Β. περιοδικές εκδόσεις, Γ. Σημαίνοντα έγραφα, Δ. Πνευματικές Υποθήκες, Ε. Ιστορικοί σχολιασμοί)' - 'Επιστολές' και 'Παράρτημα - ψηφιακός δίσκος', είναι οι τίτλοι των ενοτήτων του Λευκώματος, κατά σειρά.
Υστερα από το μήνυμα του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου, τον πρόλογο του κ. Αμφιλοχίου, ένα κείμενο του Γιώργου Πευκιανάκη με τίτλο 'Σκέψεις προσέγγισης μιας πορείας' κι ένα σύντομο βιογραφικό σημείωμα του Σεβάσμιου Γέροντα από τον Σταμάτη Αποστολάκη.
Ενότητες που καλύπτουν την όλη πορεία του παππού απ’ το πατρικό του σπίτι στο Νεροχώρι, όπου είδε το φως της ζωής, μέχρι το φτωχικό του στη Χαλέπα που ζει, 'μεταξύ ουρανού και γης', σήμερα, και φανερώνουν δείγματα απ’ το έργο του. Στις λεπτομέρειές του μόνο ο θεός το γνωρίζει άλλωστε.
'Παραδίδουμε την παρούσα συλλογή όχι μόνο εις τα πνευματικά παιδιά των Επαρχιών της Μητροπολιτικής μας περιφέρειας, της Κισάμου και του Σελίνου αλλά και σε όλους όσοι εγνώρισαν την ψυχική δύναμη και το σθένος, τους οραματισμούς και τις πράξεις του αγαπημένου μας "Παππού", του έμπειρου και καταξιωμένου Μητροπολίτου Ειρηναίου Γαλανάκη, αναγνωρίζοντας την ανυπολόγιστη προσφορά του, το μεγαλείο και τα πλούσια χαρίσματά του', επισημαίμει στον πρόλογό του ο μητροπολίτης Αμφιλόχιος. Και βέβαια σ’ όλους όσοι θέλουν να τον γνωρίσουν. Μακάριοι κι αυτοί...

Ειρηναίου Γαλανάκη πλατεία
Στον Παππού

Κάτω απ’ την σκιά ενός γερω - κυπάρισσου
Ειρηναίου Γαλανάκη πλατεία
Τα τραπεζάκια έξω
Πατείς με πατώ σε ο κόσμος
Μια γιαγιά κατοχρονίτισσα γυρίζει τον χερόμυλο της ιστορίας
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος όρθιος εποπτεύει τον χώρο
Ο Μίκης Θεοδωράκης συνομιλεί με τον Δασκαλογιάννη
Ο Νίκος Καζαντζάκης γράφει την αναφορά του
Ο Νίκος Ξυλούρης ανασύρει τα ωραία ελληνικά φωνήεντα
Ο Δομίνικος Θεοτοκόπουλος βάζει χρώμα στα εναπομείναντα σύμφωνα
Ο Βιτσέντζος Κορνάρος ομιλεί περί
έρωτος.
Τα τζιτζίκια επιμένουν ότι στην Κρήτη η ορθοδοξία ζει.

Εν Καστελλίω, τη 23η Αυγούστου 2005*

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

* Ημέρα παραίτησης του Παπππού. Του Αγίου Ειρηναίου

ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Γράφει η Ευδοκία Σκορδαλά - Κακατσάκη

Tην είδα να πέφτει άτσαλα στην αυλή. Μια μαύρη φτερωτή μπαλίτσα που, καθώς προσγειώθηκε, άρχισε να κουνιέται μπρος - πίσω, μπρος? Η Εύα χύθηκε βολίδα καταπάνω της, με σηκωμένα τ? αφτιά και την ουρά της.
- Μη Εύα! έμπηξα φωνή μεγάλη. Η Εύα ξαφνιάστηκε. Κοκάλωσε. Δεν είναι συνηθισμένη σε αγριοφωνάρες.
Πήρα τη μικρή ζωούλα στα χέρια μου. Την έκλεισα απαλά στις χούφτες μου. Σπαρταρούσε! Ολόκληρη, μια καρδούλα που χτυπούσε κατατρομαγμένη?
Ηταν ένα μωρό - κοτσύφι, που μόλις είχε επιχειρήσει την παρθενική του πτήση! Kαι τώρα τι κάνω; Αναρωτήθηκα σαν? τον χοντρό, μαύρο γάτο του Σεπούλβεδα, που βρέθηκε με το αβγό μιας ετοιμοθάνατης γλαρίνας κι ύστερα μ? ένα γλαροπούλι στην αγκαλιά του! Εκείνος ο γάτος τα κατάφερε μια χαρά! Κι εγώ;
Εβαλα το μικρό πουλί κάτω από ένα σουρωτήρι, έψαξα για μύγες τριγύρω, λες και το πήραν χαμπάρι οι άτιμες, ούτε φτερό πετούμενο? Εβαλα λίγη τριμμένη φρυγανιά κι ένα καπάκι μπουκαλιού με νερό δίπλα του?
Δεν τ? άγγιξε. Μήτε έφαγε μήτε ήπιε. Φτεροκόπησε αδύναμα ως το πλαστικό τοίχωμα της φυλακής του και βάλθηκε να το τσιμπά με μανία. Τσιμπούσε και τσίριζε αδιάκοπα, γοερά, σαν ξεχασμένο μωρό στην κούνια του. Σκέφτηκα τη μάνα και τον πατέρα του. Σίγουρα θα το αναζητούσαν. Θα είχαν τρελαθεί από την αγωνία τους. Οπως εκείνο το αηδόνι που ο Μανώλης Ξυλάς στον Τζιτζιφέ άκουσε μια χαραυγή να θρηνεί. Μια γάτα είχε χαλάσει, λέει, τη φωλιά του. Το αηδόνι για μια εβδομάδα έκλαιγε απαρηγόρητο. Υστερα σώπασε και πια δεν το ξανάκουσε ?
Εφερα δίπλα στ? ανοιχτό παράθυρο το πουλί. Λες και το κατάλαβε. Χάλασε τον κόσμο στις τσιρίδες. Ξαφνικά, πλησίασαν το παράθυρο δυο μεγαλύτερα πουλιά. Φτεροκοπούσαν ανήσυχα, σφύριζαν γεμάτα αγωνία? Οι γονείς του! Ανοιξα τις χούφτες μου κι άφησα το μικρό κοτσύφι να φύγει? Επεσε πάλι άτσαλα στην αυλή. Μα μαζί του χαμήλωσαν και τα δυο μεγάλα πουλιά. Εβαλαν το βλαστάρι τους στη μέση, και βγήκαν από την αυλή χορεύοντας έναν παράξενο γοργό ρυθμό. Ακολουθώντας το αιώνιο τραγούδι - κάλεσμα της ζωής!
Πέρασαν τον στενό δρόμο και φτερούγισαν στα χαμηλά κλαδιά μιας ελιάς?
Υστερα τα έχασα από τα μάτια μου. Μόνο τα σφυρίγματα των μεγάλων έφταναν στ? αφτιά μου. Στην αρχή κοφτά, αυστηρά. Το? γλυκομάλωναν..!
Μα το σφύριγμά τους δεν άργησε να γίνει γλυκό, χαρούμενο, χαδιάρικο..!
Ενα σφύριγμα, τραγούδι!
Kαι ύμνος δοξαστικός της ζωής!

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΕΓΩ ΘΑΥΜΑΖΩ περισσότερο απ' τους 300 Σπαρτιάτες τους 700 Θεσπιείς, μου είπε τις προάλλες ο φίλος μου ο γερω -δάσκαλος. Πάνω στην κουβέντα που κάναμε για τη Μάχη των Θερμοπυλών, με αφορμή την πορεία των «αγανακτισμένων» Σπαρτιατών από την πόλη τους στο Σύνταγμα.
ΟΙ 300 ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ του Λεωνίδα υποχρεώνονταν απ' τους νόμους της πόλης τους να μείνουν και να πολεμήσουν. «Ή ταν ή επί τας», τους έλεγαν οι μανάδες τους, όταν τους έδιναν την ασπίδα. Κανένας νόμος, ωστόσο, δεν υποχρέωνε τους Θεσπιείς του Δημόφιλου να μείνουν δίπλα στους Σπαρτιάτες. Το σκεφτικό του.
ΠΑΡΟΜΟΙΑΖΩ ΤΟΥΣ «αγανακτισμένους» πολίτες της πλατείας Συντάγματος με τους Θεσπιείς, μου είπε εν κατακλείδι. Ακριβώς γιατί κανένα κόμμα, κανένα συνδικάτο δεν τους οδήγησε εκεί.
ΟΙ ΤΡΑΓΩΔΙΕΣ της Ιστορίας αναδεικνύουν τους μεγάλους άνδρες, είναι όμως οι μετριότητες που τις προκαλούν, είπε ο Γάλλος συγγραφέας και πολιτικός Μορίς Ντρυόν. Και τις μεγάλες και τις μέτριες γυναίκες, σπεύδω να συμπληρώσω.
ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ βαρβάρους... Περιμένοντας τους «πιστωτικό» γεγονός... Οπως λέμε περιμένοντας το μοιραίο... Ζώντας την αγωνία του αργού θανάτου. Δεν μπορεί κάποιο αόρατο χέρι, κάποιος από μηχανής Θεός, θα μας σώσει στο τέλος. Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει...
ΤΟ ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟ που πολλοί προβλέπουν ότι θα αποδειχθεί Βραχυπρόθεσμο. Ο εφαρμοστικός νόμος που πολλοί προβλέπουν ότι θα αποδειχθεί Ανεφάρμοστος. Οι προσωρινοί φόροι που πολλοί προβλέπουν ότι θα γίνουν μόνιμοι. Οι έκτακτες εισφορές που πολλοί προβλέπουν ότι θα γίνουν τακτικές...
«Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΕΙΝΑΙ αυτή που οφείλει στην Ελλάδα και όχι το αντίστροφο». Δεν είναι λόγια καφενείου ούτε λόγια πλατείας. Ο επιφανής οικονομολόγος και σύμβουλος της γαλλικής κυβέρνησης Ζακ Ντελπλά το είπε προχθές σε συνέντευξή του. «Σύμφωνα με τους υπολογισμούς μου, οι Γερμανοί οφείλουν στους Ελληνες 575 δισ. ευρώ», ξεκαθάρισε. Εδώ κι αν ισχύει η παροιμία που λέει ότι εκεί που μας χρωστάγανε μας πήρανε και το βόδι!
«ΝΑ ΜΙΛΗΘΟΥΝ οι πλαϊνοί!», «να πεθάνει ο μεσαίος», «νόημα για να φάτε γκολ», «να μιληθεί ο Τέβες για τη σέντρα», «βάλε κάποιον άλλον βρε αδερφάκι μου». Αυτοί είναι διάλογοι! Αρρωστος κόσμος, φθισικός, διαβολικά στημένος, ο κόσμος του ποδοσφαίρου.
Ο ΡΩΜΑΙΟΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ και πολιτικός Σενέκας δεν διευκρίνισε ποτέ στη σκέψη του αν αγαπούσε περισσότερο τη φιλοσοφία ή την εξουσία και τη σοφία ή την ηδονή. Παραδεχόταν απλά ότι ήταν ατελής σοφός και συνήθιζε να λέει: «Επιμένω στον έπαινο όχι της ζωής την οποία ζω, αλλά εκείνης την οποία έπρεπε να ζω».
«Μετάβαση/ αλλά πού;/ Η θλίψη έχει έρμα/ η κόλαση έχει όνομα/ η μάνα απηχεί μια βεβαιότητα./ Το άγνωστο ταυτότητα δεν έχει./ Να πάω πού; Αστοχες οι κινήσεις μου./ Παλινδρομώ διαρκώς,/ πάω εμπρός και όλο επιστρέφω/ εκεί, όπου δεν έγινε η σωστή κίνηση/ εκεί, όπου παίχτηκε -και χάθηκε-/ το παιχνίδι».
Το ποίημα «Μετάβαση» της Αιμιλίας Παπαβασιλείου.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!


ΕΙΝ’ ΕΝΑΣ κύκλος η ζωή με κέντρο την αγάπη/ περίμετρο τον έρωτα και εμβαδό το δάκρυ. Το έχω ξαναγράψει. Οταν δυσκολεύομαι ν’ αρχίσω και νιώθω το μολύβι στα χέρια μου βαρύ κι ασήκωτο καταφεύγω στο μαντιναδάκι της ημέρας. Ο,τι γράφει...
ΝΑ ΤΟ ΡΙΞΟΥΜΕ στην αμπελοφιλοσοφία. Να μιλάμε περί ανέμων και υδάτων. Να το παίζουμε αδιάφοροι. Να κάνουμε ότι δεν καταλαβαίνουμε. Να παριστάνουμε τους τρελούς. Να βλέπουμε τον κόσμο να καίγεται κι εμείς να χτενιζόμαστε. Των αδυνάτων αδύνατο!
ΝΟΤΕΣ αλληλεγγύης για τα Συσσίτια της Σπλάντζιας στη νέα πλατεία πίσω από το Γιαλί Τζαμισί πριν από τρεις μέρες. Μπορούμε, όπως είπε ο Γιάννης Χαρούλης, να μην αφήσουμε κανένα να πεινάσει. Οταν μοιράζεσαι το λίγο που έχεις με κάποιον που δεν έχει, το νιώθεις να πλησιαίνει. Ειν’ ένας κύκλος η ζωή με κέντρο την αγάπη. Για να μείνω μόνο στον πρώτο στίχο του μαντιναδακιού.
ΥΠΟΒΑΘΜΙΖΕΤΑΙ η ποιότητα ζωής σε Χανιά και Ηράκλειο, σύμφωνα με έρευνα του Πολυτεχνείου Κρήτης. Κι αυτό στην πρώτη σελίδα του χθεσινού φύλλου της εφημερίδας μας το διαβάζω. Σε Ενεστώτα χρόνο το ρήμα. Υποβαθμίζεται. Ερήμην μας. Πώς μας κατάντησαν (και πώς θα μας καταντήσουν), λοχία!
ΠΡΑΣΙΝΟ φως από το Υπουργικό Συμβούλιο για το Μεσοπρόθεσμο και τον Εφαρμοστικό Νόμο. Κόκκινο φως από τις πλατείες της αγανάκτησης. Και για το Μεσοπρόθεσμο και για τον Εφαρμοστικό Νόμο και για το Πολιτικό Σύστημα όπως λειτουργεί.
'Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ μιας Κυβέρνησης καθώς και μιας κηδεμονίας πρέπει ν’ αποβλέπει στο καλό αυτού που κηδεμονεύεται κι όχι στο καλό του κηδεμόνα'. Συμφωνώ! Ανεξάρτητα αν το είπε ο Κικέρων (όπως έγραψε ένας ηλεκτρονικός φίλος στη σελίδα του, στο φέισμπουκκ) ή όχι.
ΚΑΙ ΣΤΗ Νέα Χώρα και στη Σούδα και στο Βαμβακόπουλο και στις Στέρνες και στο Κόκκινο Μετόχι και στο Καμπάνι, όπως διάβασα στο χθεσινό φύλλο της εφημερίδας μας, εκτός απ’ το Νεροκούρου και το Παϊδοχώρι η αναβίωση των φουντανακιών και του Κλήδονα χθες και σήμερα. Ποια 'μνημόνια' και ποια 'μεσοπρόθεσμα'...
ΤΡΙΑ μαθητικά μαργαριτάρια σήμερα για να ξεχάσετε ό,τι ξέρετε: α) Ο πρατήρας είναι λέξη δυσνόητη, δηλαδή με δύο έννοιες. Μια όταν είναι σε ηφαίστειο και μια όταν δουλεύει σε πρατήριο. β) Η κυριότερη αιτία της εξάτμισης είναι η φωτιά κάτω από το κατσαρολάκι. γ) Τα 6 χαρακτηριστικότερα ζώα του Βόρειου Πόλου είναι 3 αρκούδες και 3 φώκιες.
'Είναι οι ώρες αιχμές που κεντούν/ Και ραμφίζουν τη σάρκα μα ανάμεσα/ Σ’ ό,τι διχάζει το παρόν απ’ του νου τις αχνές/ ψευδαισθήσεις/ σαν τη σκουριά της βροχής/ Στάλα τη στάλα θρυμματίζονται οι σκέψεις/ Ασθμαίνουν οι λέξεις βουβαίνεται/ Η αφή ιδρώνουν μελάνι οι σελίδες/ Και ξέπνοοι πνίγονται στο άναρθρο οι στίχοι/ Ανέχειες καινούργιες και παλιές πλησμονές/ Με μια γεύση ολοσκότεινη βάφουν τα χείλη'.
Το ποίημα 'Ανία' του Κώστα Κουτσουρέλη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

'ΟΙ ΜΟΝΟΙ που θα βγουν σίγουρα κερδισμένοι από τη δεύτερη επιχείρηση διάσωσης της Ελλάδας από τη χρεοκοπία σε έναν χρόνο είναι αυτοί που για χάρη τους έστησαν εξαρχής οι πλούσιες κυβερνήσεις του Βορρά τις τρεις (μέχρι στιγμής) επιχειρήσεις διάσωσης υπερχρεωμένων χωρών της ευρωπαϊκής περιφέρειας, δηλαδή οι Ευρωπαίοι τραπεζίτες' (www.sofokleous.gr). Πάμε παρακάτω.

ΚΟΥΤΣΟΣ ΣΤΑ ΟΡΗ έτρεχε να πιάσει καβαλάρη/ κι ένας μουγκός του φώναζε που πας, ρε παλληκάρι! Αλλο πάλι και τούτο. Οχι πάντως στο ξεκάρφωτο...

ΟΤΙ ΤΟ ΚΛΗΜΑ είναι στραβό - θεόστραβο δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να εμποδίσουμε, όσο μπορούμε, και τον γάιδαρο να το φάει. Σιβυλλικός πάλι ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος;

ΚΑΠΟΙΟΙ Πολιτιστικοί Σύλλογοι, όπως αυτοί του Νεροκούρου και του Παϊδοχωρίου, για παράδειγμα, επιμένουν να αναβιώνουν τις φωτιές (τα φουντανάκια, όπως τις λέγαμε στο χωριό μου) και τον Κλήδονα, σήμερα και αύριο. Κόντρα στους ισοπεδωτικούς ανέμους των καιρών και παρά τα σύννεφα της οικονομικής κρίσης. Οξω ψύλλοι και κοριοί, μέσα η ρόγα η χρυσή. Να πηδήσουμε τη φωτιά, μη μας πιάσει αρρωστιά!

ΚΑΙ ΟΙ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΙ είχαν έθιμο να πηδούν φωτιές κάθε πρωτομηνιά, γιατί πίστευαν πως θα φέρει γούρι στις δουλειές τους και θα ζούσαν όλο τον μήνα με υγεία και δύναμη. Το έθιμο δεν ήταν άγνωστο (βλ. το βιβλίο 'Λαογραφικό ημερολόγιο της Αικατερίνης Τσοτάκου - Καρβέλη) στους Εβραίους και στους Αιγύπτιους που πηδούσαν κι αυτοί φωτιές στις 24 Ιουνίου. Παρόμοια γιορτή, τα Παλίρια είχαν και οι Ρωμαίοι, στις 21 Απριλίου προς τιμήν του θεού Πάλητα...

ΕΝΑ ΜΑΧΑΙΡΙ κρητικό πάνω μου έχω ζώσει/ θάρρος, αντρεία και τιμή μαζί μ’ έχουνε κυκλώσει. Το Α’ μέρος της ρίμας που έγραψε για το κρητικό μαχαίρι η μέχρι πέρυσι... συνομήλική μου ηλεκτρονική φίλη (26 αυτή, 62 εγώ) Κλειώ Παπουτσάκη, που διακρίθηκε σε διαγωνισμό που οργάνωσε ο Σύλλογος Κρητών Στιχουργών 'Μ. Καυκαλάς'. Συγχαρητήρια και διά της στήλης, Κλειώ!

ΔΙΑΒΑΖΕΙ για τα προβλήματα με τη δακοκτονία ο φίλος μου ο Παναγιώτης Αλεβαντής στις Βρυξέλλες κι αναρωτιέται σε μήνυμα που μου έστειλε. Αν οι Αρχές δεν έχουν χρήματα να προσλάβουν προσωπικό, δεν θα μπορούσαν να κινητοποιηθούν μερικές από τις οργανώσεις εθελοντών να βοηθήσουν; Αν δηλαδή οι ελιές απειλούνται από πυρκαγιά θα τρέξουν, ενώ αν απειλούνται από τον δάκο δεν τρέχει πράμα; Εδώ είναι Ελλάδα δεν είναι Βέλγιο, καλέ μου φίλε. Η απάντησή μου, στο μήνυμά του. Επέμεινε. 'Αξίζει όμως τον κόπο να προταθεί η ιδέα', μου ξαναμήνυσε. Τι να του πεις!

ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙ το ποσό των 40 δισ. σηστερτίων προκειμένου να μετατρέψει τη χρεοκοπία της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας σε φερεγγυότητα ο Βεσπεσιανός πούλησε δημοσίους αγρούς και βασιλικά ανάκτορα και επέβαλε φόρους στο κάθε τι, ακόμα και στη χρήση των δημόσιων ουρητηρίων. Ο γιος του ο Τίτος του διαμαρτυρήθηκε τότε έντονα και του είπε ότι πρόκειται για ένα αναξιοπρεπές έσοδο. Ο Βεσπασιανός πήρε μερικά νομίσματα, τα έβαλε στη μύτη του γιου του και του είπε: 'Κοίταξε, παιδί μου, αν μυρίζουν'.

'Μικρή ανάπαυλα/ στο ξέφωτο των αγγέλων./ Υστερα πάλι πνιγμοί/ καταποντισμοί/ πνιγμοί/ ανασυρμοί./ Λεμβοδρόμοι με κουκούλες θύελλας/ κουπιά υψωμένα/ χωμένα στα εσώψυχα/ του νερού ενδεχόμενα/ πολλά στα φλοκάτα πανιά/ αιωρούνται'.
Το ποίημα 'Ξέφωτο αγγέλων' του Δημήτρη Κακαβελάκη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ…

Γράφει ο NΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΥ. KΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
kak_nektar@yahoo.gr

Λίγες ώρες πριν την χθεσινή μεταμεσονύχτια ψηφοφορία για παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην Κυβέρνηση! Η χώρα εξακολουθεί να αναρωτιέται 'πού θα οδηγήσει όλη αυτή η κατάσταση'. Κανείς δεν μπορεί να δώσει μιαν κάποια απάντηση σε όλους αυτούς τους ανθρώπους που συζητούν καθημερινά την αγωνία τους για το μέλλον τούτου του τόπου! Είναι πολλοί εκείνοι που αναρωτιούνται 'πώς καταντήσαμε έτσι τη χώρα;' Ποικίλλουν οι απόψεις, που γράφονται, συζητιούνται, κάπως 'συγχισμένες'· ίσως απόρροια του ξαφνικού ξυπνήματος από ένα μακάριο λήθαργο στον οποίο ομαδικά είχαμε πέσει!
'Αργά ξυπνήσαμε' μου είπε ένας φίλος τις προάλλες! Δεν είναι ο μόνος που το πιστεύει! Ο καιρός θα δείξει! Θέλω να ελπίζω σε κάτι καλύτερο αν και κάποιες φορές η όλη διαμορφωθείσα κατάσταση οδηγεί σε άλλα συμπεράσματα!
Κι όσο για το κίνημα των αγανακτισμένων -αν μη τι άλλο- μας έχει οδηγήσει σε... επανεκκίνηση του λειτουργικού της πολιτικής σκέψης!
Στα 'θετικά' του πιστώνεται ότι πλέον έχει επιβάλει την ύπαρξή του τόσο εντός όσο κι εκτός συνόρων.
Τη Δευτέρα το BBC έκανε εκτενή αναφορά στους 'αγανακτισμένους Σπαρτιάτες' οι οποίοι ξεκίνησαν 'υπό το βλέμμα του αρχαίου προγόνου τους Λεωνίδα' την πορεία τους από την πόλη της Λακωνίας για να καταλήξουν στο Σύνταγμα για να βρεθούν στο πλευρό των εκεί αγανακτισμένων! Ανάμεσα στα άλλα που αναφέρονται στο ρεπορτάζ, ιδιαίτερη εντύπωση προκαλούν τα χαρακτηριστικά λόγια του βρετανού δημοσιογράφου που αποκαλεί τη συγκεκριμένη πορεία 'καταδικασμένη να αποτύχει σε αντίθεση με εκείνον τον αγώνα των προγόνων τους που αντιστάθηκαν σθεναρά στις Θερμοπύλες, κι αυτό γιατί ο πρωθυπουργός της Ελλάδος αναμένεται να πάρει την ψήφο εμπιστοσύνης'. Η απάντηση όμως έρχεται άμεσα από κάποιον συμμετέχοντα στην πορεία ο οποίος κοιτώντας κατάματα τη κάμερα λέει: 'Οπως οι Σπαρτιάτες... δεν πειράζει αν δεν νικήσουμε αυτόν τον αγώνα, οφείλουμε όμως να τον δώσουμε'!

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!



ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ σε ξένο ουρανό. Με σπασμένα φτερά. Μακρινό, πολύ μακρινό το γέλιο μας... Μόνοι, ανέστιοι και ανυπόδητοι, απορημένοι και άποροι οι ποιητές μας εξαγγέλουν. Σε μας εναπόκειται να τους ακούσουμε.
ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ την παρουσίαση χθες της ποιητικής συλλογής της Ελένης Μαρινάκη με τίτλο 'Σε ξένο ουρανό' στο προαύλιο της Δημοτικής Πινακοθήκης, οι παραπάνω σκέψεις. Για έναν ευρύτερο προβληματισμό...
Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ σε διάρκεια ημέρα σήμερα καθώς ο Ηλιος θα βρεθεί στο πιο κοντινό σημείο του ημισφαιρίου μας. Ημέρα για ευχές και για προσευχές. Ατομικές και ομαδικές. Πανευρωπαϊκές προσευχές. Καλό καλοκαίρι!
ΕΛΛΑΣ ΕΛΛΗΝΩΝ αγανακτισμένων! Στο πλαίσιο της τέταρτης πανευρωπαϊκής κινητοποίησης. Ευρώπη Ευρωπαίων Αγανακτισμένων.
ΕΝ ΤΗ ΠΑΛΑΜΗ και ούτω βοήσωμεν! Για να εκταμιευτεί η 5η δόση θα πρέπει πρώτα να ψηφιστεί το Μεσοπρόθεσμο. Δικό τους το πεπόνι, δικό τους και το μαχαίρι.
'Η ΕΥΡΩΠΗ παρουσιάζεται ως ένας πατέρας που δέρνει το παιδί του κατά τη διευθέτηση της κρίσης χρέους της Ελλάδας. Θα ήθελα, λοιπόν, ως Ε.Ε. να αρθρώσουμε επίσης έναν πολιτικό οικονομικό λόγο, ο οποίος θα ξαναδώσει στους Ελληνες την ελπίδα'. Τάδε έφη ο πρόεδρος του Eurogroup, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, τις προάλλες. Την ιστορία που μιλά για το καρότο και το μαστίγιο την έχετε ακουστά;
ΤΩΡΑ ΟΙ ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΙ με κύρος και με βάρος/ όλες τις αποφάσεις τους θα παίρνουνε με θάρρος. Με τον ανασχηματισμό ασχολείται και σήμερα στη μαντινάδα του ο Ηλίας ο Σταματάκης. Είναι να μην τον στιγκλάς...
ΕΥΤΥΧΩΣ που μερικοί οραματιστές ανασκουμπωθήκαμε και βάλαμε στις αρχές της δεκαετίας του 1990 τα ελληνικά στους υπολογιστές, γράφει μεταξύ των άλλων, στο περίπου ο και συνεργάτης της εφημερίδας μας Παναγιώτης Αλεβαντής σε σχόλιό του τις προάλλες στη σελίδα μου στο φέισμπουκ. Και για του λόγου του το αληθές παραπέμπει στην ηλεκτρονική διεύθυνση (http://users.skynet.be/balevantis/gr/gr-001.htm).
ΔΡΥΟΣ ΠΕΣΟΥΣΗΣ πας ανήρ... ανδρεύεται. Τι 'ξυλεύεται', τι... ανδρεύεται, κύριε βουλευτά! Ρήμα το ένα, ρήμα και το άλλο. Σε ενεστώτα χρόνο το ένα, σε ενεστώτα και το άλλο.
ΝΑ ’ΣΑΙ 18 ΧΡΟΝΩΝ και να περιμένεις την ανάρτηση της βαθμολογίας... Να ’σαι 18 χρονών και να συμπληρώνεις το μηχανογραφικό δελτίο. Να ’σαι 18 χρονών και να ’χεις μπροστά σου τη φοιτητική ζωή...
ΤΡΙΑ ΜΑΘΗΤΙΚΑ μαργαριτάρια 'αστέρια', σήμερα: α) Δρυός παιδούσης πάσα υήρ ψιλεύεται. Θέλει να δείξει την αρπακόλα του επιπόλαιου και του πλεονέκτη. β) Πειστήρια έχουμε πολλών ειδών. Δύο απ’ αυτά, τα γνωστότερα, είναι τα αστυνομικά και τα άχραντα. γ) Η κόμπρα είναι τελείως ακίνδυνη για τους Ελληνες. Πέρυσι χάσαμε χιλιάδες σε τροχαία δυστυχήματα. Ούτε ένας θάνατος από κόμπρα.
'Πόσο μακρινό ήταν/ το γέλιο σου/ έκοβε καρπούς/ από το μέλλον./ Σπάζανε κλαράκια/ τα χέρια σου/ πλήγωναν την εικόνα./ Οι άλλες γύρω σου/ γελούσαν·/ κι αυτές κάτι έβλεπαν/ που αγνοούσε ο φακός./ Μόνο το ελαφρό αεράκι/ αποτυπώθηκε/ στις φούστες μας που κυμάτιζαν/ και μια βιασύνη/ να προλάβουμε το γέλιο/ πριν κλείσει ο κύκλος/ της διάρκειας/ μιας από πριν συμφωνημένης πράξης'.
Το ποίημα 'Εφηβική φωτογραφία' της Ελένης Μαρινάκη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

Σε ρόλο δημιουργού

Μαθήματα ευθύνης, παρέδωσε πρώτα απ’ όλα και πάνω απ’ όλα, κατά τη γνώμη μου, ο καθηγητής Γλωσσολογίας Γιώργος Μπαμπινιώτης στην ημερίδα για τη Γλώσσα που διοργάνωσε το Ινστιτούτο Επαρχιακού Τύπου, στις εγκαταστάσεις του, το προπερασμένο Σάββατο 11 Ιουνίου. Τόσο στην ομιλία του και στη δημόσια συζήτηση για τη γλώσσα, εξ αφορμής του νέου βιβλίου του, 'Διαλογισμοί για τη γλώσσα και τη γλώσσα μας', που κυκλοφορείται απ’ τις εκδόσεις 'Καστανιώτη'. Οσο και στο σεμινάριο για τους δημοσιογράφους και τους εκπαιδευτικούς που ακολούθησε. Μέσα στην κατάμεστη από εκπαιδευτικούς, δημοσιογράφους και πολλούς 'εραστές της ελληνικής γλώσσας' (μεταξύ των παρόντων και οι βουλευτές Ευτύχης Δαμιανάκης και Ευαγγελία Κουρουπάκη, ο δήμαρχος Χανίων Μανώλης Σκουλάκης, ο αντιπ/ρχης Απ. Βουλγαράκης, ο διευθυντής του Ιδρύματος 'Ελ. Κ. Βενιζέλος' και αντιπρόεδρος του Ιδρύματος 'Αγία Σοφιά' Ν. Παπαδάκης κ.ά.) από την αρχή μέχρι το τέλος, αίθουσα εκδηλώσεων. Αλλά και κατά το διάλειμμα, το οποίο εκμεταλλεύτηκε για να συζητήσει με όλους, χωριστά με τον καθένα, όσοι (κι ήταν πολλοί) μπήκαν στην ουρά για να τους υπογράψει το βιβλίο του.
Ο δάσκαλος, ο αληθινός δάσκαλος, δεν διδάσκει μ’ αυτά που λέει, ούτε μ’ αυτά που κάνει διδάσκει, διδάσκει αυτό που είναι. Ε, λοιπόν, αληθινός δάσκαλος, ακριβώς γιατί έχει αναπτυγμένο σε ύψιστο βαθμό το αίσθημα της ευθύνης, είναι ο καθηγητής Γιώργος Μπαμπινιώτης. Είναι εύκολο να καθίσεις σε μια γωνιά και να πετροβολάς τον κόσμο, είπε, στο περίπου, σε μια αποστροφή του λόγου του, απαντώντας σε κάποια ερώτηση. Μια φράση του Κοπέρνικου, που την είχα πριν από πολλά χρόνια σαν προμετωπίδα σ’ ένα βιβλίο συναντήσει, ήρθε στο μυαλό μου εκείνη τη στιγμή. 'Απ’ τον ρόλο του προπέτη προτιμώ τον ρόλο του δημιουργού'. Και γιατί, εκτός από τον ομιλητή που ήταν στο βήμα, έβλεπα στο τραπέζι δύο ακόμα δημιουργούς, δύο ακόμα ανθρώπους ευθύνης. Τον και ιδρυτή της εφημερίδας μας, εμπνευστή και ιδρυτή του Μουσείου Τυπογραφίας και του Ινστιτούτου Επαρχιακού Τύπου Γιάννη Γαρεδάκη και τον... υποκινητή και συντονιστή της ημερίδας λογοτέχνη - δημοσιογράφο Δημήτρη Κακαβελάκη...

Τη γλώσσα και τα μάτια σας!

Για την περί ης ο λόγος στις σημερινές εύφημες μνείες ημερίδα θα μπορούσα να γράψω πολλές σελίδες με βάση αυτά που σημείωσα στο μπλοκάκι μου. Λόγω χώρου, ωστόσο, μένω μόνο σε κάποιες φράσεις του Δασκάλου, έτσι όπως τις σημείωσα, δίχως σχόλια. Είπε, λοιπόν, στο περίπου τα λόγια του, μεταξύ των άλλων, ο Γιώργος Μπαμπινιώτης: 'Αγαπώ την Κρήτη και ιδιαίτερα τα Χανιά. Κι αυτό δεν το λέω ως δήλωση αλλ’ ως συναίσθημα. Είμαι επίτιμος δημότης Χανίων και θαυμαστής του Ελευθερίου Βενιζέλου που είναι πολιτική προσωπικότητα με πνευματική διάσταση. Δηλώνω μαθητής της ελληνικής γλώσσας. Συνεχώς ανακαλύπτω πράγματα που δεν τα ξέρω. Με τη γλώσσα δεν τελειώνεις ποτέ'. 'Η γλώσσα δεν είναι εργαλείο είναι αξία. Ο ελληνισμός είναι μια συνέχεια γλώσσας'. 'Ολοι είμαστε δημιουργοί. Δημιουργούμε ανά πάσα στιγμή μιλώντας, γράφοντας, ακούοντας και διαβάζοντας'. 'Δεν υπάρχει γλωσσική και λεκτική μοναξιά. Οι λέξεις είναι σε σύμπαντα'. 'Δεν ισχύουν όλα τα περί αφασίας, αγλωσσίας κ.λπ. Πάσχουμε στο επίπεδο της ποιότητας. Εχουμε μεγάλες δυνατότητες στη γλώσσα αλλά δεν τις αξιοποιούμε'. 'Θα είναι πολιτισμική συμφορά αν επικρατήσει η αγγλική γλώσσα. Πρέπει να υπάρχει γλωσσική πολυμορφία'. 'Το ταρακούνημα που περνάμε μπορεί να λειτουργήσει θεραπευτικά. Θα βγούμε καλύτεροι, χειρότεροι δεν μπορούμε να βγούμε'. 'Ν’ αναδιαρθρώσουμε την παιδεία μας. Ριζική αλλαγή στον χώρο της Παιδείας'. 'Αξιώθηκα να μπω στα σπίτια των ανθρώπων με το Λεξικό μου και να τους πάρω να περπατήσουμε στα δάση των λέξεων'. 'Τη γλώσσα και τα μάτια σας!' Η παραγγελία του, το τελευταίο.

Διαλογισμοί για τη γλώσσα και τη γλώσσα μας

Σκέψεις, εκτιμήσεις, διαπιστώσεις, αλήθειες, διδάγματα, κατασταλάγματα μιας πολύχρονης πείρας και εντατικής ενασχόλησής του με τη γλώσσα είναι τα 63 σύντομα κείμενα που περιλαμβάνονται στο βιβλίο 'Διαλογισμοί για τη γλώσσα και τη γλώσσα μας'. Κατά που δηλώνει ο συγγραφέας του, ο Γιώργος Μπαμπινιώτης, όπως διαβάζω στο οπισθόφυλλο. Συνεχίζοντας επίσης διαβάζω: 'Είναι διαλογισμοί για τη γλώσσα, που θέλω να μοιραστώ, μ’ ένα ευρύτερο κοινό ενδιαφερομένων, οι οποίοι με ρωτούν, κατά καιρούς, αν μερικά από αυτά που λέω σε ομιλίες μου ή σε μαθήματα για το ευρύτερο κοινό μπορεί να τα βρει κανείς σε κάποιο γραπτό κείμενό μου.
Ετσι με τρόπο απλό, όπως το επιδιώκω πάντοτε, μιλώ στο βιβλίο αυτό για πολύ σημαντικά θέματα της γλώσσας εν γένει και της ελληνικής γλώσσας ειδικότερα.
Κι όλα αυτά μέσα σε ένα πνεύμα που διακηρύσσω ακατάπαυστα: να μπορέσουμε να μιλήσουμε απλά για την ουσία και τη λειτουργία της γλώσσας, για τις αρετές και τις δυσκολίες, για τη μαγεία του κόσμου της γλώσσας, για τα κλειδιά που σου ανοίγουν τον κόσμο της έκφρασης, αλλά και για τον αγώνα, για «έργο ζωής» (opus vitae) που είναι πράγματι η κατάκτηση της ίδιας της μητρικής μας γλώσσας'.

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΚΑΛΑ, δεν υπάρχει γιορτή του πατέρα; Τα τελευταία χρόνια της ζωής του (έφυγε για την Χώρα των Μακάρων το 1994) πάντα το ίδιο παράπονο εξέφραζε ο πατέρας μου, όταν μ’ έβλεπε να φτάνω στο πατρικό σπίτι με μια ανθοδέσμη, την δεύτερη Κυριακή του Μάη, Ημέρα της Γιορτής της Μητέρας. Είναι και για τους δυο σας του έλεγα για να δικαιολογηθώ. Ότι την Τρίτη Κυριακή του Ιούνη είναι η Παγκόσμια Ημέρα του Πατέρα το έμαθα αργότερα.
ΑΠΟ ΠΟΥ ν’ αρχίσω τα σημερινά «Πεταχτά» σκεφτόμουν, όταν η ματιά μου έπεσε στην φωτογραφία των γονιών μου που έχω στο γραφείο μου. Σαν να τον είδα παραπονεμένο τον πατέρα μου φάνηκε. Σαν αστραπή πέρασε από το μυαλό μου η σκέψη ότι αύριο είναι η Τρίτη Κυριακή του Ιούνη και το αποφάσισα. Θυμήθηκα κι ένα καταπληκτικό ποίημα του φίλου δασκάλου- ποιητή Κώστα Καλαπανίδα με τίτλο «Ένας πατέρας» για να κλείσω την στήλη. Ένα ποίημα που μου θύμισε και την δική σου έγνοια να μάθουμε γράμματα, πατέρα!
Και των Αγίων Πάντων, βοήθειά μας, αύριο! Χρόνια πολλά λοιπόν σε όλους μας, αφού όλοι γιορτάζουμε! Ακόμα κι εσύ, Ρούσο κι εσύ Σουλτάνα!
ΠΟΛΥ στα πολιτικά και στα παραπολιτικά «Πεταχτά» το έχεις ρίξει τελευταία, μου είπε χθες ο φίλος μου ο γέρω-δάσκαλος, χαμογελώντας με νόημα. Δίχως να μου ξεκαθαρίσει πάντως αν αυτό το θεωρεί καλό ή κακό. Ό,τι βγάλει το …μολύβι εκείνη την ώρα, του είπα μετατοπίζοντας την ευθύνη.
ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ κουβεντιάσαμε για τον ανασχηματισμό με τον φίλο μου τον γέρω- δάσκαλο, αυτό έλειπε να μην κουβεντιάσουμε. Το θέμα είναι η αλλαγή πολιτικής και όχι η εναλλαγή προσώπων η άποψη του. Να βάλει δηλαδή άλλα ρούχα ο Μανωλιός και όχι να φορέσει τα ίδια αλλιώς. Ωστόσο απ’ το ολότελα καλή κι η Παναγιώταινα , κατέληξε σιβυλλικά.
Ο ΜΑΝΤΙΝΑΔΟΛΟΓΟΣ μας πάντως ο Ηλίας ο Σταματάκης είδε τον ανασχηματισμό διαφορετικά: Η νέα μας Κυβέρνηση κομψή και ντελικάτη\ θα τη κεράσω τσικουδιά καλό αν κάμει κάτι. Η μαντινάδα που μου έστειλε επί του θέματος. Μένω ιδιαίτερα στο «κομψή» και «ντελικάτη», Ηλία!
ΠΡΕΠΕΙ να πιάσουμε τους Αποκορώνους μπας και επιβιώσουμε. Να δεις μπαξέδες που φυτέψανε κάποιοι, να δεις ξεχορταριάσματα στα χωράφια! Απ’ τα που μου έγραψε τις προάλλες εν είδει σχολίου, στ «Πεταχτά» στη σελίδα μου στο φέισμπουκ ο Μιχάλης Ανδριανάκης.
ΚΑΤΕΔΙΩΞΑΝ λέει αστυνομικούς στον Μυλοπόταμο! Έ, όχι και είδηση! Αστυνομικοί κατεδίωξαν Μυλοποταμίτες! Αυτή μάλιστα είναι είδηση. Όταν και αν συμβεί το γεγονός βεβαίως βεβαίως…
Ο ΤΥΡΡΑΝΟΣ των Συρακουσών Διονύσιος ο Νεότερος, όταν ήταν μικρός ‘εκαμε μιαν άνανδρη πράξη και ο πατέρας του τον μάλωσε, λέγοντάς του: Άκουσες ποτέ να έχω κάμει τέτοια πράξη, όταν ήμουν νέος;» «Όχι, γιατί εσύ δεν ήσουν ποτέ γιος βασιλιά», του απάντησε εκείνος. Ο πατέρας του του είπε: «Ούτε εσύ θα αξιωθείς να γίνεις πατέρας βασιλιά». Κάτι που επαληθεύτηκε γιατί οι Συρακούσιοι τον εξόρισαν.
ΠΗΓΕ ένας πατέρας να ρωτήσει\ πως πάει ο Νικολάκης του στα γράμματα\ Στα πικρά εργατικά του ρούχα\ στάμπες η αγωνία του σκούρες μαύρες.\ «Ο Νικολάκης, κύριε, είναι ο καλός μου μαθητής.\ Όσο μπορείς να τον βοηθήσεις. Κλήμα\ κι αν έχεις στην αυλή, αν χρειαστεί, να το πουλήσεις.»\ Πέρα τα ξεφτισμένα τα βουνά πως τα αγλάιζε το φως!\ «Και την καρδιά μου, Δάσκαλε, σαν το ψωμί…» \ πήγε να πει σεμνά και δάκρυσε και ντράπηκε» Από το ποίημα «Ένας πατέρας» του Κώστα Καλαπανίδα
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot/. com)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΚΑΤΙ θ’ αλλάξει! Για να χρησιμοποιήσω τη φράση που έβαλε ο Κάρολος Ντίκενς στο στόμα του Γουΐλκις Μικόουμπερ στο βιβλίο του 'Ντέιβιντ Κόπερφιλντ' και που τη βρήκα στο Διαδίκτυο (www.sofokleous.gr). Κάτι θ’ αλλάξει προς το καλύτερο. Δεν γίνεται να μην αλλάξει. Για να μην πούμε ότι ήδη άρχισε ν’ αλλάζει. Δεν θα πάνε τα πράγματα έτσι όπως πηγαίνουν. Οι 'Αγανακτισμένοι' εξακολουθούν να μένουν πλατεία και να διαδηλώνουν ειρηνικά.
ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ τον ανασχηματισμό. Περιμένοντας ν’ αλλάξει ο Μανωλιός τα ρούχα του και να τα φορέσει αλλιώς, δηλαδή. Υστερα απ’ τα όσα έγιναν ή δεν έγιναν προχθές, 15 Ιουνίου. Υστερα απ’ την παρακολούθηση της φαρσοκωμωδίας 'Τα παιδία παίζει', σε απευθείας τηλεοπτική διακαναλική μετάδοση. Με τον κίνδυνο να μείνω στο 'περίμενε' να παραμονεύει...
ΠΟΙΟΣ ανασχηματισμός; Περιμένοντας στη συνέχεια να αρχίσει η συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του κυβερνώντος κόμματος. Ακούγοντας τον ένα να λέει το κοντό του και τον άλλο το μακρύ του. Μέχρις εδώ. Πέμπτη, ώρα 6 μ.μ. Σιγά που δεν θα γράψω τα 'πεταχτά' περιμένοντας να τελειώσει η παράσταση με τίτλο 'Της οικίας ημών εμπιπραμένης υμείς άδετε'. Για να παραφράσω, κατά ένα 'η' τα λόγια που είπε το παιδί στα σαλιγκάρια που τσίριζαν, κατά Αίσωπο.
Η ΝΥΧΤΑ βγάζει επίσκοπο και η αυγή μητροπολίτη. Καμία αντίρρηση. Η προχθεσινή νύχτα πάντως δεν έβγαλε. Κι ας φαινόταν η μέρα... γκαστρωμένη. Ανεμογκάστρι ήταν τελικά. Για να δούμε τι θα γίνει σήμερα. Θα εξακολουθήσει να ’χει παπά η... Ενορία;
ΤΟ ΕΡΓΟ 'θα γίνει της Οικουμενικής', προσεχώς. Λίαν προσεχώς. Ολα τα σημάδια δείχνουν ότι πάμε για εκλογές. Στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα.
ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ να την πάρετε. Σας τη δίνουμε με όλη μας την ευχαρίστηση. Αυτό δα έλειπε, να σας αφήναμε τώρα να πτωχεύσετε! Σε ελεύθερη απόδοση αυτά που είπε ο εκπρόσωπος του Ολι Ρεν για την 5η δόση, καλά το καταλάβατε. Κρατήστε το 'τώρα' του γι’ αργότερα.
ΜΕΤΑ τον Γιώργο Λιάνη, ο Γιώργος Φλωρίδης και ο Εκτωρ Νασιώκας. Με μια ουσιώδη διαφορά. Ο πρώτος κράτησε τη βουλευτική έδρα του, οι δύο άλλοι την παρέδωσαν. Από τον φίλο μου τον γερω-δάσκαλο η επισήμανση.
ΣΤΡΟΦΗ στον αγροτικό τομέα. Να προσθέσω στον χθεσινό πρωτοσέλιδο τίτλο της εφημερίδας μας 'και στον κτηνοτροφικό'. Πενία τέχνας ξαναβρίσκει. Παλιές μας τέχνες κόσκινο.
ΕΧΟΥΜΕ ελληνικές γραμματοσειρές και μπορούμε, αξιοποιώντας το Διαδίκτυο και τα ηλεκτρονικά μέσα να χρησιμοποιούμε τις ελληνικές γραμματοσειρές που έχουν το προτέρημα να δίνουν την εικόνα της λέξης, το οπτικό ίνδαλμα και να μας συμφιλιώνουν με την ορθογραφία της λέξης και με τη σημασία της. Στη θεωρία δεν διαφωνεί κανείς μ’ αυτά που είπε ο καθηγητής Γ. Μπαμπινιώτης στην ημερίδα που οργάνωσε το Ινστιτούτο Επαρχιακού Τύπου τις προάλλες για την ελληνική γλώσσα. Στα φέισμπουκ όμως τα greeklish επικρατούν. Δυστυχώς.
Ο ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ της Ρώμης Αντωνίνος ο Ευσεβής προσπαθούσε με κάθε τρόπο να διατηρήσει την ακεραιότητα του κράτους του χωρίς πόλεμο: 'Προτιμώ να σώσω έναν πολίτη παρά να φονεύσω χίλιους εχθρούς', έλεγε συνεχώς επαναλαμβάνοντας διαρκώς το ρητό του Σκιπίωνα.
'Επιστρέφω μ’ ευγνωμοσύνη σε πρόσωπα μυθικά/ και με την πανοπλία της αδίστακτης εποχής/ Αίφνης το δέντρο της νύχτας θάλλει/ μπαλόνια και κούμαρα παίζουν μουσικές/ πουλιά και μικρά ζωάκια χορεύουν/ μια κοσμόπολις αναδύεται/ είμαι πάλι με τα παιδιά/ και γράφω βιογραφίες/ χωρίς καμιάν αντικειμενικότητα'.
Το ποίημα της Στέλλας Αρκάδη 'Τα τζιτζίκια Α'
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!



ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ Μνημονίου, μεγάλη η χάρη του, σήμερα! Ναι, υπάρχει Αγιος μ’ αυτό το όνομα. 'Γκουγκλάροντας' και... 'ξαναγκουγκλάροντας' (τι λέξεις!) στο Διαδίκτυο επιβεβαίωσα πλήρως την πληροφορία. Επίσκοπος Αμαθούντος της Κύπρου κατά το πρώτο ήμισυ του 4ου μ.Χ. αιώνα ήταν ο Αγιος Μνημόνιος, διάδοχος του οποίου ήταν ο Αγιος Τύχων. Κατά τύχη σήμερα είναι και τα γενέθλια του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου. Βοήθειά του και βοήθειά μας ο Αγιος Τύχων!
ΤΙ ΤΕΞΕΤΑΙ η επιούσα; Υστερα απ’ αυτά που έγιναν ή που δεν έγιναν χθες με μια μέρα καθυστέρηση η ερώτηση. Ανέβαλα, όλο ανέβαλα ν’ αρχίσω να γράφω τα 'πεταχτά' που διαβάζετε σήμερα. Τα γεγονότα έτρεχαν. Τα πάντα όλα στον αέρα. Ολα κρέμονταν σε μια μπαμπακερή κλωστή. Η αίσθηση ότι μία εποχή, η εποχή της Μεταπολίτευσης, πέθαινε, διάχυτη. Ο φόβος ότι μπορούσε το κακό να γίνει φάντασμα, επίσης. Παναγία βοήθα να μην χυθεί αίμα, μην σκοτωθούμε μεταξύ μας.
ΦΩΝΗ λαού, οργή Θεού! Τρεις βδομάδες τώρα, σε καθημερινή βάση, έβγαζε φωνή μεγάλη, φωνή ειρηνική, για τ’ άδικο ο λαός στις πλατείες κι ιδιαίτερα στην πλατεία Συντάγματος. Ευ ώτα μη ακουόντων. Πήγαινε απ’ τ’ άλλο μου αφτί γιατί ’ναι η μάνα μου κουφή! Σε ρόλο 'Πινακωτής' το Πολιτικό Σύστημα.
ΤΙ ΠΑΡΕΒΗΝ; Τι δ’ έρεξα; Τι μοι δέον ουκ ετελέσθη; Ο απολογισμός των μαθητών του Πυθαγόρα σε καθημερινή βάση. Προς γνώσιν.
ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ είναι απλά. Για όλα, μα για όλα φταίει ο Παπακωνσταντίνου. Του τα χρεώνουμε, λοιπόν, και ξεχρεώνουμε; Εκ του κατά Λουκάν συνέχειας Μνημονίου;... Λέτε;
ΔΕΝ ΛΕΜΕ! Η μέρα (τι ατέλειωτη που είναι) είναι... γκαστρωμένη. Κι αν πεις για τη νύχτα... ουδείς γνωρίζει τι πρόκειται να βγάλει. Τετάρτη 15 Ιουνίου, ώρα 7 μ.μ., ηρεμία μετά το χάος στο Σύνταγμα, διαβάζω στο Διαδίκτυο. Οι Αγανακτισμένοι, ωστόσο, επέστρεψαν κι επιμένουν να διαδηλώνουν ειρηνικά.
ΠΡΟΤΙΜΩ να πτωχεύσω σαν Ελληνας, παρά να πεθάνω σαν Ευρωπαίος. Αν αυτός που έγραψε στο φέισμπουκ τα παραπάνω ζούσε τις παραμονές της Αλωσης της Πόλης από τους Τούρκους θα άνηκε σίγουρα στους Ανθενωτικούς.
Ο ΛΙΑΝΗΣ τα ’καμε λιανά και είπε να του 'δίνει'/ άφησε μόνο το ΠΑΣΟΚ καφέ πικρό να πίνει. Δεν σχολιάζει αυτή τη φορά, απλώς καταγράφει την πραγματικότητα (την προχθεσινή) ο μαντιναδολόγος μας ο Ηλίας ο Σταματάκης.
ΑΝΕΣΤΕΙΛΑΝ τελικά την απεργία που είχαν εξαγγείλει οι δημοσιογραφικές ενώσεις. Σωστή απόφαση... Το σχόλιο που έκανε ο δικός μας ο Γιώργος Γεωργιακάκης στη σελίδα του στο φέισμπουκ. Στερνή τους γνώση να την είχαν πρώτα...
ΤΗΝ ΚΡΗΤΗ επισκέφτηκε ο Γιώργος Μπαμπινιώτης/ που είναι για τη χώρα μας στο πνεύμα φωτοδότης. Ενας - ένας και με τη σειρά. Μετά τον Ηλία Σταματάκη ο συντ. δάσκαλος Βαγγέλης Μαζοκοπάκης.
ΚΑΠΟΤΕ στην αρχαία Αθήνα οι κρατικοί υπάλληλοι συλλάβανε έναν φτωχό που είχε κλέψει έναν αμφορέα. Ο Διογένης όταν το έμαθε είπε: 'Οι μεγάλοι κλέφτες συνέλαβαν τον μικρό κλέφτη'.
'Θα με θελήσει πάντως ένας απ’ τους τρεις./ Κ’ είν’ η συνείδησίς μου ήσυχη/ για το αψήφιστο της εκλογής./ Βλάπτουν κ’ οι τρεις τους την Συρία το ίδιο./ Αλλά κατεστραμένος άνθρωπος, τι φταίω εγώ./ Ζητώ ο ταλαίπωρος να μπαλωθώ./ Ας φρόντιζαν οι κραταιοί θεοί/ να δημιουργήσουνε έναν τέταρτο καλό./ Μετά χαράς θα πήγαινα μ’ αυτόν'.
Από το ποίημα του Κ.Π. Καβάφη 'Ας φρόντιζαν'.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ…

Γράφει ο NΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΥ. KΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
kak_nektar@yahoo.gr

Η μικρή έπαιζε στην άκρη της θάλασσας· παιχνίδι πρώτο, με το κύμα ελαφρά να φτάνει και να σβήνεται λίγο μακρύτερα από κει ακριβώς που σκάει, όταν υπάρχει απανεμιά...
Τη χαίρομαι να ανακαλύπτει τις αισθήσεις, τα χαϊδολογήματα ενός πρωινού αγεριού -φερμένου από τα βαθιά, απ’ εκεί που ακόμη δεν μπορούν τα δυο της χρόνια να κοιτάξουν- πάνω στο πρόσωπό της!
Την παρακολουθώ να μετρά προσεκτικά στη βρεγμένη αμμουδιά τα βηματάκια της, ένα - ένα, να αφουγκράζεται τους ήχους πού ’ρχονται από μέσα απ’ τη θάλασσα, κάποια γλαροπούλια που κάνουν βουτιές στ’ ανοιχτά!
Την κοιτώ να προσεγγίζει, να αγγίζει την ελαφρόπετρα που ξεβράστηκε το προηγούμενο βράδυ, να την κρατά στο χέρι και να την απιθώνει στο δικό μου επιζητώντας -το βλέμμα της ξεκάθαρο- τον ορισμό και την εξήγηση...
...Πρωινό καλοκαιριάτικο, όνειρο δικό μου· ίσως βγαλμένο απ’
εκείνα που κρύβονται πίσω από τα κλειστά ματάκια της όταν το βράδυ πέφτει και κοιμάται...
...Δεν περνά πολλή ώρα που γίνηκε η παραπάνω σκέψη, οι ήχοι σβήνονται, 'διαλύονται'!
Στρατιωτικά αεροπλάνα κάνοντας ελιγμούς, ψηλά πάνω από τα κεφάλια μας, ψηλότερα από τους γλάρους, πετούν κατά αλλού...
Η μικρή σηκώνει το χεράκι, τα βλέπει καθαρά παρά τα δυο της χρόνια, τα δείχνει! Φαίνεται ν’ απορεί μα δεν ζητά εξήγηση ούτε ορισμό...
'Μοιάζει να ζούμε σε όμορφο κόσμο' της λέω!

'Ομοφο' επαναλαμβάνει...
Εχει μείνει να κοιτά ψηλά έν’ άλλο αεροπλάνο που βουίζει στην ησυχία μας! Το κύμα χάνεται στην αμμουδιά κάτω από τις πατούσες της!
'Κακόόό, νταντά' κουνάει σηκωμένο προς τον ουρανό το χεράκι της...
Μοιάζει να ζούμε ήσυχα, μα... μοιάζει! Πλάνη ως και πολλές άλλες κι αυτή!
Δεν με πειράζει αυτή η αλήθεια! Κάπως με λύπησε που την είδα να εμφανίζεται έστω φευγαλέα στα μάτια του μικρού παιδιού!
'Μακάρι -τουλάχιστον- να μην φτάσει ποτέ στα όνειρά της' αυτό ευχήθηκα κι έκλεισα τη μικρή μέσα στην αγκαλιά μου!

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΜΙΑ ΣΠΡΩΞΙΑ χρειάζεται να μας δώσουν για να πέσουμε στον γκρεμό. Στον γκρεμό, όμως, κινδυνεύουμε να βρεθούμε κι από ένα δικό μας μικρό παραπάτημα. Ωστόσο, 'βουβοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα' (στο πολιτικό σύστημα γενικά ταιριάζει περισσότερο ο στίχος του ποιητή) 'προσμένουμε ίσως κάποιο θάμα'. Την εξ ύψους βοήθεια; Τον από μηχανής θεό;
Τ’ ΑΓΙΟΥ Πνεύματος, χθες. Τι καλά να κατέβαινε και πάλι εν είδει πυρίνων γλωσσών και να μας φώτιζε όλους με πνεύμα σοφίας, με πνεύμα συνέσεως. Ειδικά, βέβαια, και ξεχωριστά εκείνους που παίρνουν τις αποφάσεις. Να ’ναι αποφάσεις υπέρ πατρίδας κι όχι αποφάσεις υπέρ παρτίδας.
ΜΕΤΑΞΥ των κεκοιμημένων γειτόνων, για πρώτη φορά, και το δικό σου όνομα, μάνα. Δώσε τα χαιρετίσματά μας σε όλους. Πες τους ότι κι εφέτος, όπως κάθε χρόνο, γιορτάσαμε την εκκλησία που έχτισαν. Το Αγιο Πνεύμα τους. Δεν μπορούσα να λείψω. Ημουν εκεί. Πενθηφορών...
ΕΝΑ - ΕΝΑ θα φέρει στον νου του τα σχολεία του Νομού, που δίδαξε, αύριο, μέρα που κλείνουν τα σχολεία, ο Δάσκαλος. Εναν - έναν θ’ αναθιβάλει τους μαθητές που κατά καιρούς πέρασαν απ’ τα χέρια του. Η θύμηση δεν παίρνει σύνταξη.
ΗΜΕΡΑ γενικού ξεσηκωμού αύριο με αφορμή την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου. Γεμάτες από κόσμο οι πλατείες της αγανάκτησης και ειδικά αυτή της πλατείας Συντάγματος. Πέρα βρέχει κι εδώ βροντά; Πέρα βροντά κι εδώ βρέχει!
Η ΜΑΧΗ των μαχών με στόχο την επικράτηση του νεοφιλελεύθερου δόγματος στην Ευρώπη φαίνεται ότι θα διεξαχθεί εντός των συνόρων της Ελλάδας, σύμφωνα με άρθρο της ηλεκτρονικής εφημερίδας 'Σοφοκλέους 10' (www.Sofokleous10.gr). Στο ίδιο άρθρο διαβάζω: 'Ειδικότερα, η Ελλάδα είναι ίσως η μοναδική χώρα που «αμύνεται» ακόμα σθεναρά, έχοντας αφενός μεν τη σημαντικότερη αναλογικά δημόσια περιουσία μεταξύ των χωρών της δύσης, αφετέρου τον «ιό της ελευθερίας» στο DNA της'.
'ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ απλό εργαλείο η γλώσσα. Είναι ο πολιτισμός μας, είναι η ιστορία μας, είναι η σκέψη μας, είναι η νοοτροπία μας, είναι η ταυτότητά μας'. Απ’ τα που είπε ο ωραίος ως Ελληνας, για να χρησιμοποιήσω τον στίχο του Νίκου Εγγονόπουλου, καθηγητής Γλωσσολογίας Γιώργος Μπαμπινιώτης στην ημερίδα που οργάνωσε το Σάββατο 11 Ιουνίου το Ινστιτούτο Επαρχιακού Τύπου στις εγκαταστάσεις του. Περισσότερα ευκαιριακά προσεχώς. Ιδιαίτερα στις 'Εύφημες Μνείες' της Δευτέρας.
Η ΓΛΩΣΣΑ η ελληνική, Γιώργο, σε καμαρώνει/ το έργο σου αθάνατο τι κι αν διαβαίνουν χρόνοι! Από τον μαντιναδολόγο μας τον Ηλία τον Σταματάκη στον Γιώργο Μπαμπινιώτη, αφιερωμένη εξαιρετικά η σημερινή μαντινάδα.
Ο ΠΟΛΥΚΡΑΤΗΣ, ο τύραννος της Σάμου, χάρισε κάποτε στην ποιητή Ανακρέοντα ένα τάλαντο χρυσάφι. Ο ποιητής του το επέστρεψε λέγοντάς του: 'Μισώ όσο τίποτε το δώρο που θα με αναγκάσει να μην κοιμάμαι τη νύχτα!'.
'Στο τοπίο/ Πηγμένη αργυρόσκονη/ Κτίσμα/ Πέτρινη αντίσταση/ Σκελετός/ στο χρόνο/ Δίχως σκέπη στο Σχολείο/ Κατάνοιχτα στης σιωπής/ θύρες και παράθυρα/ Φαντάσματα μπαινοβγαίνουν/ το ελληνικό αλφαβητάρι/ του βυζαντινού μέλους οι νότες/ Υμνωδίες και εγκώμια/ νοσταλγία το στοιχειώνουν'.
Ποίημα της Δέσποινας Πολυχρονίδου
'Της δόξας και του Ελέγχου'.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΜΟΝΑΧΗ έγνοια έχει τη γλώσσα μας! Γάντι πάει, ας μου επιτραπεί η έκφραση, τούτη η φράση ελαφρά παραφρασμένη από στίχο του Οδυσσέα Ελύτη, στον καθηγητή Γλωσσολογίας Γιώργο Μπαμπινιώτη.
ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ την ημερίδα για τη Γλώσσα που πραγματοποιείται σήμερα στο Ινστιτούτο Επαρχιακού Τύπου και η οποία περιλαμβάνει ομιλία και δημόσια συζήτηση εξ αφορμής του βιβλίου του Γιώργου Μπαμπινιώτη 'Διαλογισμοί για τη γλώσσα και τη γλώσσα μας' και σεμινάριο για τους δημοσιογράφους και τους εκπαιδευτικούς με συντονιστή τον και εκλεκτό συνεργάτη της εφημερίδας μας λογοτέχνη - δημοσιογράφο Δημήτρη Κακαβελάκη η παραπάνω αναφορά. Επιβεβλημένη. Και γιατί γίνεται σε μια εποχή που πρέπει να αναδεικνύουμε τα τεκμήρια που μας ενώνουν.
ΣΤΗ ΓΛΩΣΣΑ που συνενώνει τους Ελληνες αφιερώθηκε με τη διδασκαλία, τα συγγράματα και τα λεξικά του ο μεγάλος σύγχρονος γλωσσολόγος μας, όπως έγραψε, μεταξύ των άλλων, χθες στην εφημερίδα μας ο και... υποκινητής της πρωτοβουλίας για την πραγματοποίηση της εν λόγω ημερίδας, Δημήτρης Κακαβελάκης. Στη γλώσσα που μας την παρέδωσαν ελληνική και που πρέπει να την παραδώσουμε ελληνική.

ΤΟ ΕΔΑΦΟΣ, η γλώσσα, η θρησκεία, η αίσθηση της κοινής καταγωγής, τα ήθη και τα έθιμα. Τα τεκμήρια της εθνικής μας ταυτότητας. Μεγάλη κουβέντα κάνουμε κατά καιρούς γι’ αυτά με τον φίλο μου τον γερω-δάσκαλο. Ιδιαίτερα τελευταία.
ΠΕΙΡΑΜΑΤΟΖΩΟΝ 'Η ωραία Ελλάς'. Εγχώριον και διεθνές ή διεθνές και εγχώριον πειραματόζωον 'Η ωραία Ελλάς'. Κάθε μέρα που περνά όλο και περισσότερο έρχεται τούτη η σκέψη στο μυαλό μου.
ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ Νο1 πέθανε με το που έγινε ενός χρόνου. Το Μνημόνιο Νο2 πέθανε με το που γεννήθηκε. Για να μην πούμε ότι γεννήθηκε νεκρό. Ο,τι δείξει τελικά η νεκροψία.
ΦΟΡΟΙ, φόροι, φόροι, φόροι, φόροι... Από την ευφορία στην Εφορία. Κι όσοι αντέξουν, άντεξαν. Οι άλλοι...
ΣΤΟΝ ΚΑΙΑΔΑ! Εκεί τους συνταξιούχους, εκεί και τους ανέργους. Δεν χρειάζονται. Ακούς εκεί να μην δουλεύουν και να θέλουν να πληρώνονται!
ΦΙΛΕ μου σαν τη μούρη σου άλλη καμιά δεν είδα/ πως διάολο ξεφύτρωσε στην άκρη αστιβίδα! Ασχετη και με τα παραπάνω και με τα παρακάτω η μαντινάδα του Ηλία του Σταματάκη. Να γελάσει λιγάκι το χειλάκι μας...
'Η ΘΗΤΕΙΑ μου στην αρχαία ελληνική γλώσσα υπήρξε η σπουδαιότερη πνευματική μου άσκηση. Στη γλώσσα αυτή υπάρχει η πληρέστερη αντιστοιχία ανάμεσα στη λέξη και στο εννοιολογικό της περιεχόμενο' Βένερ Χάιζενμπεργκ (φιλόσοφος και μαθηματικός).
ΙΣΤΟΡΙΚΗ έχει μείνει η αγόρευση του ποιητή Λορέντζου Μαβίλη, ως βουλευτή του κόμματος των Φιλελευθέρων του Ελευθερίου Βενιζέλου, στην Αναθεωρητική Βουλή του 1910, για την υπεράσπιση της δημοτικής γλώσσας, όταν συζητιόταν το άρθρο 107 του Συντάγματος. 'Δεν υπάρχει χυδαία γλώσσα, μόνο χυδαίοι άνθρωποι υπάρχουν', είπε μεταξύ των άλλων.
'Οταν κάποτε φύγω από τούτο το φως/ θα ελιχθώ προς τα πάνω/ όπως ένα ρυάκι που μουρμουρίζει/ Κι αν κάπου ανάμεσα/ στους γαλάζιους διαδρόμους συναντήσω αγγέλους/ θα τους μιλήσω ελληνικά,/ επειδή δεν ξέρουνε γλώσσες./ Μιλάνε μεταξύ τους με μουσική'.
Το ποίημα 'Η Ελληνική Γλώσσα' του Νικηφόρου Βρεττάκου.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΑΡΡΩΣΤΟΣ ο καιρός, άρρωστη παν-άρρωστη η όλη ατμόσφαιρα, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Ούτε καλοκαίρι - καλοκαίρι, ούτε χειμώνας - χειμώνας, ούτε φθινόπωρο - φθινόπωρο, ούτε άνοιξη - άνοιξη, ούτε κάτι τέλος πάντων ενδιάμεσο. Αχ αυτή η σκόνη κι αυτή η... κακόσκονη! Η σκόνη της Σαχάρας και η... κακόσκονη των Τραπεζών...
ΔΕΔΟΜΕΝΗ η εκταμίευση της 5ης δόσης, εμπλοκή στην εκταμίευση της 5ης δόσης... Δεδομένη η εκταμίευση της 5ης δόσης, εμπλοκή στην εκταμίευση της 5ης δόσης... Δεδομένη η εκταμίευση της 5ης δόσης, εμπλοκή στην εκταμίευση της 5ης δόσης. Εμπλοκή στην εκταμίευση της 5ης δόσης... Δεδομένη...
ΘΑ ΜΑΣ ΠΡΗΞΟΥΝ, θα μας βγάλουν την ψυχή, μέχρι να μας δώσουν την 5η δόση. Γιατί θα μας τη δώσουν στο τέλος. Αφού μας πάρουν, όμως, αν δεν τους τα δώσουμε οικειοθελώς, τα πάντα όλα. Με το Μεσοπρόθεσμό τους. Αφήστε και κάτι για το Μακροπρόθεσμο, βρε παιδιά!
ΨΗΦΙΖΩ το Μεσοπρόθεσμο, δεν ψηφίζω το Μεσοπρόθεσμο, ψηφίζω το Μεσοπρόθεσμο, δεν ψηφίζω το Μεσοπρόθεσμο, ψηφίζω το Μεσοπρόθεσμο, δεν ψηφίζω το Μεσοπρόθεσμο, ψηφίζω... Για βουλευτή του ΠΑΣΟΚ, καλά το καταλάβατε, που μαδάει τη μια μαργαρίτα μετά την άλλη πρόκειται.
'ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ θα αποτελέσει σοβαρό διπλωματικό πλεονέκτημα η αποδοκιμασία της αντιπολίτευσης στην πολιτική του νέου μνημονίου καθώς με αυτό το «χαρτί» θα μπορέσει να ισχυριστεί έναντι των Ευρωπαίων ηγετών ότι έχει ελάχιστα περιθώρια να προσφέρει περισσότερες δεσμεύσεις για το νέο δάνειο'. Το βρήκα προ ημερών στο Διαδίκτυο (www.sofokleous.gr) κι είπα να το μεταφέρω. Είναι κι αυτό μια άποψη. Κι από απόψεις άλλο τίποτα.
ΔΙΑΛΛΕΙΜΜΑ: Είπαν κατά καιρούς και κατά σειρά. Ο πρώτος. Ολα είναι νόμος. Ο δεύτερος: Ολα είναι αγάπη. Ο τρίτος: Ολα είναι χρήμα. Ο τέταρτος: Ολα είναι σεξ. Ο πέμπτος και τελευταίος: Ολα είναι σχετικά. Τα ονόματά τους: Μωυσής, Ιησούς Χριστός, Καρλ Μαρξ, Σίγκμουντ Φρόιντ, Αλμπερτ Αϊνστάιν. Οι πέντε Εβραίοι που ρύθμισαν τον κόσμο μας. Κυκλοφορεί στο Διαδίκτυο. Μου το έστειλε ο φίλος δημοσιογράφος Κώστας Μπετινάκης. Τον ευχαριστώ. Τέλος διαλείμματος.
ΓΙΑ ΤΟ ΛΕΓΟΜΕΝΟ κίνημα των αποδείξεων κουβεντιάζαμε προχθές με τον φίλο μου τον γερω - δάσκαλο. Πήγαινε για μαλλί η κυβέρνηση και φοβάμαι ότι βγήκε κουρεμένη! Το σχόλιό του.
ΝΙΚΟ ΚΑΝΑΚΗ, συγγραφέα, Αθήνα. Μ’ έχει συνεπάρει το νέο σου βιβλίο 'Το καλογεράκι' (εκδόσεις Πάσσαρη, Αθήνα 2010) με το που το άρχισα να το διαβάζω. Τι ιστορία κι αυτή! Να βρεθεί ένα εξάχρονο αγόρι απροσδόκητα για εφτά μήνες σε μοναστήρι καλογραιών εξαιτίας ενός νομιζόμενου αμαρτήματος της μάνας του! Τι ζωντανό αυτό βιογραφικό ντοκουμέντο!
ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ εποχή δεν υπήρχαν ξένες χώρες, γι’ αυτό δεν έχουν βρει οι αρχαιολόγοι αρχεία διαβατήρια (Γυμνάσιο Θεσσαλονίκης). Ο Λεωνίδας και οι Τριακόσιοι του ηττήθηκαν, γιατί οι Θερμοπύλες ήτανε πολυπληθέστεροι σε αριθμό (Γυμνάσιο Αθήνας). Την Οδύσσεια την έγραψε ο Οδυσσέας και την Ιλιάδα ο Ηλιάδης (Γυμνάσιο Λαμίας). Αντί γι’ ανέκδοτο. Για γέλια και για κλάματα.
[...] 'Αλλοτε εμίλαγα για πολίτες του Κόσμου/ για μια μάνα Γη της ανθρωπιάς/ Κι ούτε που θα πάψω να μιλώ/ ανισόρροπε της ισορροπίας του τρόμου αιώνα/ που δεν ντρέπεσαι./ Αλλοτες τραγούδαγα την ωδή του Πινδάρου/ -Είμαστε παιδιά της ίδιας μάνας- της μάνας Γης./ Τώρα των μανάδων ο θρήνος/ για τ’ απόκληρα/ τ’ ατροφικά/ τα παιδιά του αργού θανάτου./ Και ποιους στίχους να βρω για ελεγεία;/[...]'.
Από το ποίημα του Γιάννη Κουτσοχέρα 'Ασπρο χέρι - Μαύρο χέρι'.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΤΟ ΜΙΣΟ φεγγάρι φύλαξέ το μέχρι την Πανσέληνο. Αλήθεια τι θέλει να πει ο ποιητής, η ποιήτρια εν προκειμένω, όταν λέει στον σκηνοθέτη να φυλάξει το μισό φεγγάρι μέχρι την Πανσέληνο; Ποιος ο σκηνοθέτης και ποια η Πανσέληνος;
ΚΟΥΡΑΓΙΟ, ΣΥΝΕΛΛΗΝΕΣ! Είκοσι και μία έμειναν για να φύγει ο Ιούνιος, ο πιο δύσκολος Ιούνιος των τελευταίων, μετά τη Μεταπολίτευση, χρόνων. Πού θα πάει, θα φύγει. Κι όπως μας παραδώσει στον Ιούλιο, στον «θείο Ιούλιο μήνα», κατά Καβάφη.
ΣΩΣΤΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ! Το μήνυμα του Αμερικανού προέδρου, Μπαράκ Ομπάμα, στην Γερμανίδα καγκελάριο, Αγκελα Μέρκελ. Ξερή, κατάξερη η είδηση. Το σχόλιο. Αλλο πάλι και τούτο! Να τρέχουν για να μας σώσουν και να μην προλαβαίνουν. Ο σώζων εαυτόν σωθείτω;
'ΕΤΣΙ, ΛΟΙΠΟΝ, εξελίσσεται το παιχνίδι. Η Αδελφότητα που, κατευθυνόμενη από την ελίτ των Ιλλουμινάτων, έχει προκαλέσει με τη δράση της συγκρούσεις και διαμάχες σε ολόκληρο τον κόσμο και σε όλα τα επίπεδα, ετοιμάζεται τώρα να επιταχύνει κατά πολύ τις προσπάθειές της. Οι Ιλλουμινάτοι υπονομεύουν την παγκόσμια οικονομία, την οποία και ελέγχουν για να αφανίσουν και τα τελευταία ψήγματα εμπιστοσύνης των λαών προς τους πολιτικούς και τις κυβερνήσεις'. Από το βιβλίο του David Icke 'Επαναστάτης Συνείδησης' (έκδ. 'Έσοπτρον').
ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ. ΣΩΣΟΣ και Σωσώ σωτήρια τονδ' ανέθηκαν./ Σώσος μεν σωθείς Σωσώ δε ότι Σώσος εσώθη. Περίφημο για την παρήχησή του τούτο το επίγραμμα του Σιμωνίδη του Κείου. Μετάφραση. Ο Σώσος και η Σωσώ αφιέρωσαν το τρίποδο της σωτηρίας σαν ευχαριστήριο γιατί σώθηκε ο Σώσος κι η Σωσώ γιατί ο Σώσος εσώθη. Τέλος διαλείμματος.
ΤΑ ΘΕΛΩ είναι για ζωή, τα πρέπει για θανάτους/ κι όσοι με θέλω έζησαν τους είπαν αθανάτους. Κάπου, λέει, το διάβασε ο φίλος ποιητής Αντώνης Δελώνης και το έβαλε στον 'Αργοναύτη' του, το περιοδικό Λογοτεχνίας και Πολιτισμού, που εκδίδει (τεύχ. 9ο - 10, Β' εξάμ. 2011). Μου αρέσει!
ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ ως έχει το 7ο Δημοτικό Σχολείο, ζητά ο Σύλλογος Κατοίκων Παλιάς Πόλης. Ευθυγραμμιζόμενος πλήρως με την άποψη του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του Σχολείου, που επιμένει να λέει, όπως σε μήνυμά της η φίλη μου, Μανωλία Ζερβού επισημαίνει: 'Είναι άδικο να θεωρούνται τα παιδιά που φοιτούν και κυρίως τα αλλοδαπά σαν αντικείμενα που τους πιάνουν χώρο και δεν έχουν τι να τα κάμουν'.
ΟΤΑΝ ΟΙ Αθηναίοι καταδίκασαν τον Σωκράτη να πιει το κώνειο, γιατί δεν ανέχονταν να τους κατηγορεί για τις κακίες τους είπε: 'Δεν νιώθω κανένα πάθος και κανένα αίσθημα εκδίκησης για τους κατηγόρους μου και για τους δικαστές μου. Δεν πρέπει να ανταποδίδουμε το κακό ούτε πρέπει να κακοποιούμε κανέναν οτιδήποτε κι αν έχουμε πάθει απ' αυτούς'.
'Απόψε το φεγγάρι κόπηκε στα δυο/ το 'να κομμάτι το 'φαγε η νύχτα./ Το άλλο η μνήμη το σκηνοθετεί/ σε πράξεις πολλές/ λόγια, αποτσίγαρα, σεντόνια/ παραμύθια./ Φωσφορίζουν σαν πυγολαμπίδες/ οι έρωτες./ Αυλαία./ Αυτό το μισό σου φεγγάρι σκηνοθέτη/ κρύψ' το στα καμαρίνια./ Και η καλύτερη παράσταση χάνει/ σε επανάληψη./ Φύλαξέ το μου μέχρι την πανσέληνο'.
Το ποίημα 'Μισό φεγγάρι' της Αθανασίας Δανέλη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ…

Γράφει ο NΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΥ. KΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
kak_nektar@yahoo.gr

Από τα πάρα πολλά ενδιαφέροντα ή μη που μπορεί να αλιεύσει κάποιος από το διαδίκτυο είναι αυτά που αναρτήθηκαν στο blog antistachef.wordpress.com και που εν μέσω κρίσεως, μνημονίου και κινήματος των αγανακτισμένων, αποτελούν μια διαφορετικού είδους πινελιά για την κατάσταση που βιώνουμε τον τελευταίο καιρό.
Το εν λόγω blog κάνει αναφορά στο 'κίνημα των Ευχαριστημένων... βιομηχάνων', οι οποίοι έκαναν δυναμικά την εμφάνισή τους στο Σύνταγμα, μέσα στο άντρο των Αγανακτισμένων. Συγκεκριμένα γράφει ότι: 'Με συνθήματα όπως «Και ένα και δύο και έξι και επτά, θέλουμε να έρθουν μνημόνια πολλά» και «Από το Λονδίνο ως το Νευροκόπι, θέλουμε μνημόνια σε όλη την Ευρώπη», «Το μνημόνιο είναι ευλογία, φέρτε τα λεφτά να πάμε Ελβετία» μοίραζαν φυλλάδια όπου ανάμεσα στα άλλα αναγράφονταν και τα παρακάτω: «Η χώρα πάει μια χαρά. Το Μνημόνιο έχει πετύχει και τα επόμενα Μνημόνια θα πετύχουν ακόμα περισσότερο. Αυτοί που δεν θέλουν το Μνημόνιο είναι οι άπληστοι που απαιτούν να παίρνουν πάνω από 500 ευρώ τον μήνα! Που θέλουνε να τους πληρώνουμε και υπερωρίες! Αντί να λένε και ευχαριστώ που τους κρατάμε λίγο παραπάνω στη δουλειά. Αυτοί που δεν θέλουν το Μνημόνιο θέλουν να κρατήσουν τους επιχειρηματίες μακριά από τη ΔΕΗ, την ΕΥΔΑΠ, τα τρένα, τα λεωφορεία, τις ακτές και τα δάση. Δεν θέλουν την ανάπτυξη! Αφού σας τα παίρνουμε τόσο ωραία από τα καύσιμα, τα τρόφιμα, τα διόδια κ.λπ. γιατί να μην σας τα παίρνουμε και από τα υπόλοιπα; Απαιτούμε να φύγουν τώρα οι αγανακτισμένοι από το Σύνταγμα. Να πάνε πίσω στους καναπέδες, να ανοίξουν τις τηλεοράσεις και να δουν με τα ίδια τους τα μάτια πόσοι λίγοι έχουν απομείνει στις πλατείες. Οι συγκεντρώσεις στις πλατείες είναι πράξη ανεύθυνη για τη χώρα. Μπορεί να οδηγήσουν σε αναδιαπραγμάτευση του χρέους και να χάσουν τα λεφτά τους οι δανειστές μας! Οι συγκεντρώσεις βλάπτουν τη δημόσια εικόνα της χώρας. Ποιος θα αγοράσει το Σύνταγμα με 50.000 έξαλλους επάνω, όταν έρθει η ώρα να το πουλήσουμε;'.
Μπέρδεψε η δουλειά! 'Ποιος να ?χει άραγε περισσότερο δίκιο; Οι αγανακτισμένοι οι ευχαριστημένοι;', αναρωτιέμαι.

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Tαξιδεύοντας στο Ρέθυμνο

Πάμε Ρέθυμνο! Πάμε ξανά και ξανά και ξανά Ρέθυμνο! Αφού πρώτα περιδιαβούμε τις 432 ιδιαίτερα επιμελημένες έγχρωμες σελίδες του τελευταίου βιβλίου του και γνωστού στους αναγνώστες της εφημερίδας μας από δημοσιεύματά του, προέδρου της Ιστορικής Λαογραφικής Εταιρείας Ρεθύμνης, Μιχάλη Τρούλη, 'Ταξιδεύοντας στο Ρέθυμνο' (εκδόσεις 'Καλαϊτζάκης') που περιλαμβάνει: Κείμενα που παρουσιάζουν το φυσικό και οικιστικό περιβάλλον, τους ανθρώπους και τις ασχολίες τους, την Αρχαιολογία, την Ιστορία και τη Λαογραφία του Νομού, αλλά και κάθε περιοχής· διαδρομές στην Παλιά και στη Νέα Πόλη του Ρεθύμνου, στις επαρχίες, στους Καλλικράτειους Δήμους, στα χωριά και στους οικισμούς· και περίπου 1.200 σχέδια, χάρτες και φωτογραφίες, που αναδεικνύουν και προβάλλουν με τον καλύτερο τρόπο κάθε γωνιά του τόπου καθώς και τον Νομό Ρεθύμνου στο σύνολό του. Και βεβαίως έχοντάς το συντροφιά στις επισκέψεις μας. Ανθός αγάπης, βαθιάς αγάπης και προϊόν γνώσης, πλατιάς γνώσης, το βιβλίο αυτό, που μόνο ο Μιχάλης Τρούλης ή ένας άλλος Ρεθεμνιώτης σαν τον Μιχάλη Τρούλη, αν υπάρχει, θα μπορούσε να το γράψει.
Οσο γνωρίζεις πιο βαθιά τόσο αγαπάς πιοπλέρια, έχει αποφανθεί ο ποιητής. Για τους αναγνώστες του περί ου ο λόγος βιβλίου και πιο πολύ βέβαια για τους Ρεθεμνιώτες, λες και τον έγραψε τον στίχο αυτό ο Κωστής Παλαμάς. Ενός βιβλίου που μας καλεί να πάμε και να ξαναπάμε Ρέθυμνο, έχοντάς το συντροφιά.

Το νερό εξακολουθεί να τρέχει...

Ο 'Κεδρισός', το τετράμηνο λογοτεχνικό και καλλιτεχνικό περιοδικό της αστικής μη κερδοσκοπικής εταιρείας Κέντρο Παραστατικών Τεχνών, που εδρεύει στην πόλη μας, κυκλοφόρησε το δεύτερο τεύχος του, ένα τεύχος 96 σελίδων, εμφανισιακά καλύτερο απ’ το πρώτο, με μια μικρή καθυστέρηση, αφού, όπως διαβάζω σ’ έναν απ’ τα 'παραπόταμους' (σχόλια), που γράφει ο εκδότης και διευθυντής του Κώστας Νταντινάκης, 'για λόγους αρχής δεν απευθύνθηκε για δεύτερη φορά σε ευαίσθητους συμπολίτες του, οι οποίοι τον στήριξαν οικονομικά στο ξεκίνημα'. 'Τρέχει νερό στον ποταμό...' ήταν ο τίτλος δυο εύφημων μνειών που είχα γράψει (βλ. 'Χ.Ν.', 7-2-2011) με αφορμή την παρουσίαση του πρώτου τεύχους'. Ανοίγω παρένθεση για να θυμίσω ότι 'Κεδρισός' είναι το αρχαίο όνομα του Κλαδισού, αλλά και ο τίτλος ενός ποιήματος - ποταμού της καταξιωμένης διεθνώς Χανιώτισσας ποιήτριας Βικτωρίας Θεοδώρου. Κλείνω την παρένθεση. Ε, λοιπόν, πολύ το χάρηκα που εξακολουθεί να τρέχει το νερό στον ποταμό. Κι όχι μόνο στον Νομό μας, αλλά και κατά Ηράκλειο μεριά, με ειδικό αφιέρωμα σε σύγχρονους Ηρακλειώτες ποιητές. Κόντρα στην ξηρασία της εποχής μας, κόντρα στους ενάντιους ανέμους. Να συνεχίσει απρόσκοπτα να τρέχει για πολλά, πολλά χρόνια, έτσι όπως το ’χεις βάλει στην κοίτη του ποταμού, Κώστα!

Οδός Βίκτωρος Ουγκώ

Π άντα υπήρχαν 'φιλέλληνες' και φιλέλληνες. Εκ των ων ουκ άνευ αυτό. Ενας απ’ τους κορυφαίους πραγματικούς φιλέλληνες και ο Βίκτωρ Ουγκώ. 'Ο μεγαλύτερος Γάλλος συγγραφέας του άμεσου μετεπαναστατικού περιβάλλοντος, ο ποιητής του νέου κόσμου, ο προφητικός, παραισθησιακός φιλόσοφος και μυθοπλάστης μιας ριζικά νέας εποχής' (http:// el.wikipedia.org).
Ενας φάκελος που μου έστειλε προ καιρού ο και καλός μου φίλος συντ. δάσκαλος, πρώην διευθυντής Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ν. Χανίων, Μανόλης Βολουδάκης, που περιέχει την αλληλογραφία του Κωσταρού Βολουδάκη με τον Βίκτωρα Ουγκώ (μετάφραση Βαγγέλη Κ. Βολουδάκη), η αφορμή γι’ αυτήν την αναφορά. 'Ξέρουμε όλα όσα έχετε κάνει για μας και το όνομά σας είναι πολύ γνωστό στα βουνά μας. Σας είμαστε ευγνώμονες, αλλά σας ζητούμε να κάνετε ακόμη περισσότερα σ’ αυτή την κρίσιμη ώρα που καταβάλλουμε μια απελπισμένη προσπάθεια'. Ετσι αρχίζει την επιστολή του (2 Φεβρουαρίου 1869) προς τον Βίκτωρα Ουγκώ, στο όνομα του κρητικού λαού ο Κωσταρός (Κωνσταντίνος) Βολουδάκης ως πρόεδρος της προσωρινής Κυβερνήσεως της Κρήτης και έκτακτος απεσταλμένος στην Αμερική, όντας περαστικός από το Παρίσι. 'Η διπλωματία δεν είναι τίποτ’ άλλο παρά η δολιότητα των πριγκίπων ενάντια στη λογική του Θεού, αλλά στο πλήρωμα του χρόνου ο Θεός έχει δίκιο', γράφει μεταξύ των άλλων στην απάντησή του ο Βίκτωρ Ουγκώ. Και συμπληρώνει: 'Θεός και δίκαιο είναι συνώνυμα. Εγώ δεν είμαι παρά μια φωνή, πεισματική μεν, αλλά που χάνεται μέσα στη θριαμβευτική αντάρα των αδικιών που κυριαρχούν. Τι σημασία όμως έχει αυτό; Είτε ακούγεται είτε όχι, εγώ δεν θα σταματήσω'. Και φυσικά δεν σταμάτησε. Στην έκκληση που απευθύνει προς την Αμερική (6 Φεβρουαρίου 1869), όπως του είχε ζητήσει ο Κωσταρός Βολουδάκης και την οποία δημοσιεύσουν όλες οι εφημερίδες του Παρισιού επισημαίνει: 'Στην εποχή που ζούμε από τη μία μεριά υπάρχουν σφαγές και από την άλλη συζήτηση διπλωματών· από το ένα μέρος σκοτώνουν, αποκεφαλίζουν, σακατεύουν, ξεκοιλιάζουν γυναίκες, γέροντες και παιδιά αφήνοντάς τους να σαπίζουν στο χιόνι ή στον ήλιο και από τ’ άλλο συντάσσουν πρωτόκολλα· τα υπουργικά διαβήματα που εκτοξεύονται από όλα τα σημεία του ορίζοντα πέφτουν πάνω στο πράσινο τραπέζι της διάσκεψης κι οι γύπες πάνω στο Αρκάδι. Αυτό είναι το θέαμα'. 'Την ημέρα που στα απελευθερωμένα Χανιά θα κυματίζει μια ελεύθερη σημαία, θα γιορτάσουμε την ελευθερία, στήνοντας το άγαλμά σας', του γράφει μεταξύ των άλλων στην απάντησή του ο αντιπρόσωπος του κρητικού λαού στο Παρίσι Γκουστάβ Φλουράνς.
Αυτά για την ιστορία και όχι μόνο βέβαια.

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!



ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ το κοινό ανακοινωθέν της τρόικας... Περιμένοντας τη συνάντηση Παπανδρέου - Γιούνκερ... Περιμένοντας τις βραδινές συγκεντρώσεις των Αγανακτισμένων στις πλατείες και ειδικά αυτή στην πλατεία Συντάγματος...

ΕΙΝΑΙ μεσημέρι Παρασκευής, έξω απ’ το παράθυρό μου, 'ο κόσμος λάμπει σαν ένα αστέρι', όπως θα έλεγε ο ποιητής κι εγώ άρχισα ήδη να γράφω τη στήλη. Περιμένοντας...

ΚΑΙ ΠΑΛΙ στο χείλος, στο φρύδι, αν προτιμάτε, του γκρεμού, έχοντας πίσω μας το ρέμα, ένα ρέμα αγριεμένο. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Οπως και πέρυσι. Τις πταίει;
'
ΒΛΕΠΩ τους πολιτικούς όλη τη μέρα να παρακολουθούν, να κριτικάρουν, να συμφωνούν στο ότι οι Ελληνες έχουν δίκιο, είναι δυσαρεστημένοι και αγανακτισμένοι... μα να μην σαλεύει τίποτε από μεριά τους. Πάψανε να μιλάνε για 200 βουλευτές, ζητούν αναδρομικές αποζημειώσεις, δεν τιμωρείται κανείς'... Απόσπασμα από σχόλιο για τα προχθεσινά 'πεταχτά' της φίλης Σοφίας Χατζή στη σελίδα μου στο φέισμπουκ. 'Δηλαδή πώς φαντάζονται ότι θα εκτονωθεί η αγανάκτιση;'. Ρωτά στον επίλογό της.

ΟΛΟΚΛΗΡΗ ανάλυση (και τι ανάλυση) κάνει η δική μας (της εφημερίδας μας άνθρωπος δηλαδή) Νανώ Κουτσάκη, που συμφωνεί με τη Σοφία, στο δικό της σχόλιο. Γράφει μεταξύ των άλλων: 'Και μπορώ να προσθέσω ένα σωρό άλλες προκλητικές παροχές και παρανομίες βουλευτών και όχι μόνο ΣΗΜΕΡΑ ακόμα. Αλλά επειδή η αγανάκτιση ξεχειλίζει και υπάρχει κίνδυνος να εκτονωθεί με λάθος τρόπο, οι αγανακτισμένοι, οφείλουν/οφείλουμε να διατηρήσουμε την ειρηνική διαμαρτυρία. Και να τη περιφρουρήσουν'.

ΣΥΜΦΩΝΙΑ για νέο δάνειο προς την Ελλάδα, σύμφωνα με το Reuters. Επήραμε, επήραμε φλουρί κωνσταντινάτο; Επήραμε, επήραμε βαρέλι δίχως πάτο. Αν πάρουμε...

ΓΡΑΨΤΕ λάθος! Δικό μου λάθος, να εξηγούμαστε καθαρά. Η μαντινάδα που μπήκε, προχθές (πάλι πακέτο πήραμε...) δεν ήταν του Ηλία του Σταματάκη, αλλά του συντ. δασκάλου Γιάννη Μοσχονά. Συγγνώμη και απ’ τους δύο. Αυτή που ακολουθεί πάντως είναι, σίγουρα, του Ηλία: 'Το χιούμορ και η σάτιρα πάνε αγκαλιασμένα/ θαρρώ αρέσουνε σε σας αρέσουνε κι εμένα'.

ΕΝΑ ΔΡΩΜΕΝΟ με θέμα τον αργαλειό στην αυλή του 7ου Δημ. Σχολείου Χανίων τούτο το Σαββατοκύριακο. Μακάρι να μπορέσω να περάσω (το βλέπω δύσκολο) κάποια στιγμή. Ειδικά την Κυριακή που θα γίνει η παρουσίαση. Και γιατί το 7ο Δημοτικό είναι ένα από τα σχολεία της καρδιάς μου, αφού το υπηρέτησα ως δάσκαλος για τρεις σχολικές χρονιές (1984 - 1987). Και γιατί πολύ με συγκίνησε η πρόσκληση της και καθημερινής αναγνώστριας των 'πεταχτών', ηλεκτρονικής μου φίλης Μανωλίας Ζερβού, εκ μέρους του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων. Κυρίως, όμως, γιατί θέλω να δω τούτη την ουσιαστικής ευαισθησίας προσπάθεια.

ΛΕΝΕ ότι όταν ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Ιουλιανός, ο επονομαζόμενος Παραβάτης ή Αποστάτης, διάβασε το βιβλίο του επισκόπου Απολλινάριου, που έδινε το περιεχόμενο των ιερών βιβλίων του χριστιανισμού, είπε: 'Ανέγνων, έγνων, κατέγνων' (δηλ.: Διάβασα, κατάλαβα, καταδίκασα).

'Της πίκρας το γιοφύρι το πέρασα/ κρατώντας το μαχαίρι που μ’ έσφαζε./ Οι φίλοι μου στοίχειωσαν στις λαγκαδιές,/ μέσα στο ποίημα ο ήλιος ψυχομαχεί./ Μέσα απ’ τις γρίλιες βλέπω δαιμονικά/ να τρέχουν πάνω κάτω στη δημοσιά./ Φωνές νεκρών και κλάμα των ζωντανών/ σμίγουν με κοιμισμένων ροχαλητά./ Φλογέρα φτιάχνω με της ψυχής μου τις καλαμιές/ να πω τον πόνο μαυροντυμένων κυπαρισσιών' [...].
Από το ποίημα 'Ασμα' του Νίκου Β. Λαδά.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

'
Ποιος θα εμπνεύσει και στην πολιτική ζωή του τόπου μας κάποιο ζωοποιό και ανορθωτικό πνεύμα, ώστε κυβερνώντες και λαός να μην γίνονται θύματα της σύγχυσης και της φθοράς που δέρνει την εποχή μας;'.

ΑπΟσπασμα απΟ άρθρο (Απρίλιος 1985) του Μητροπολίτη πρώην Κισάμου και Σελίνου Ειρηναίου Γαλανάκη με τίτλο: 'Το Σαββατοκύριακο της Βουλής των Ελλήνων', το παραπάνω πρώτο σημερινό 'πεταχτό'. Επίκαιρο όσο ποτέ. Ωρα ευθύνης για όλους μας.

Σ' ΑΥΤΟ καταλήξαμε, ύστερα και από μια μεγάλη κουβέντα που κάναμε με τον φίλο μου τον γερω - δάσκαλο για τη διαμάχη μεταξύ Ενωτικών και Ανθενωτικών παραμονές της Αλωσης της Πόλης από τους Τούρκους το 1453. Να τα βρούμε με όποιο τίμημα με τους Δυτικούς, επέμεναν οι πρώτοι και τους έδιναν τα πάντα όλα. Καλύτερα τούρκικο φέσι παρά παπική τιάρα, φώναζαν οι δεύτεροι. Οταν δεν 'βυζαντινολογούσαν' για το φύλο των αγγέλων...

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ να ζητάς από την κοινωνία να εφαρμόζει πράγματα που εσύ δεν εφαρμόζεις. Δάσκαλε που δίδασκες και νόμο δεν εκράτεις. Αγανακτείς ή δεν αγανακτείς;

ΕΛΛΑΣ ΕΛΛΗΝΩΝ Αγανακτισμένων. Μπήκαμε κιόλας στη δεύτερη εβδομάδα Αγανάκτησης. Βουλιάζει κάθε βράδυ από κόσμο η πλατεία Συντάγματος και όχι μόνο. Εναν κόσμο, δίχως κομματικές ταμπέλες, που επιμένει να έχει δικαίωμα στην ελπίδα.

ΒΛΕΠΕΙΣ ΤΑ τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων για να ενημερωθείς. Τύφλα στα μάτια σου. Εν πλήρει συγχύσει ενημερωμένος... ανημέρωτος.

ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΡΑΤΟΣ δεν σημαίνει καθόλου κράτος, η διαπίστωση. 'Χωρίς μεταφορές, χωρίς ενέργεια και χωρίς επικοινωνίες πάντως δεν θα υπάρχει κράτος'. Το σχόλιο που κάνει 'ο βοριάς' στη στήλη του '9 Μποφόρ', στην εφ. 'Χριστιανική' (Πέμπτη, 26 Μαΐου 2011).

ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ. Πού 'ν' το, πού 'ν' το το καλοκαίρι, λέγαμε μέχρι πριν από λίγες μέρες. Να το, Να το, το καλοκαίρι! Λέω, ενώ σηκώνω τα μάτια μου και κοιτάζω έξω απ' τα παράθυρα. Αστράφτει ο κόσμος. Τέλος διαλείμματος.

ΚΑΛΗΜΕΡΑ, ΤΟΥ λέει. Γνωριζόμαστε; τη ρωτά. Είμαστε 'φίλοι' στο φέισμπουκ, του λέει. Ν' ανταλλάσσουμε μόνο ηλεκτρονικές καλημέρες, της λέει. Καληνύχτα.

ΑΛΛΟΣ ΤΟ τρώει και δροσίζεται κι άλλος το τρώει και κουνάει μαντήλι. Ωρες είναι ν' αλλάξουμε τη γνωστή περί αγγουριού... ρήση κατά το ήμισυ. Δεκαέξι άνθρωποι έχουν χάσει, λένε, μέχρι τώρα τη ζωή τους, εξαιτίας του βακτηρίου E.coli 0104.

ΕΧΕΙΣ ΤΗ γλύκα του μελιού και τ' άρωμα του δυόσμου/ για κείνο σε ζηλεύουνε οι γι' όμορφες του κόσμου. Και βέβαια, καμιά τρόικα δεν μπορεί να σ' απαγορεύσει να γράφεις ερωτικές μαντινάδες, Ηλία Σταματάκη. Να 'σαι πάντα καλά! Και για να μας θυμίζεις ότι κανένα μέτρο και κανένα... αγγούρι δεν μπορεί να σκοτώσει τον έρωτα.

ΕΣΠΕΡΙΔΟΕΙΔΗ ΣΑΝ τα πορτοκάλια είναι και τα μαντολίνια αλλά πιο μικρά και με φλούδα που βγαίνει εύκολα (Γυμνάσιο Αθήνας). Η επετηρίδα είναι αυτό που βγάζουμε στα μαλλιά μας, άμα δεν λουζόμαστε συχνά (Γυμνάσιο Πάτρας). Ο μισογύνης είναι τέρας μυθολογικό, μισός γυναίκα και μισός άλλο πράμα, απερίγραπτης ασχήμιας και τελείως εξαγριωμένος με την κατάστασή του (Γυμνάσιο Θεσπρωτίας). Τρία ακόμα σχολικά μαργαριτάρια, που κυκλοφορούν στο Διαδίκτυο.
'
Υπάρχουν/ η πλουτοκρατία του ιδρώτα/ η πλουτοκρατία της τύχης/ και η πλουτοκρατία των κλεμμένων./ Στην πρώτη οφείλεται σεβασμός/ στη δεύτερη ψαλίδισμα/ και στην τρίτη λιθοβολισμός./ Μα πώς να τις διακρίνεις/ και να μη φανείς άδικος;'
Το ποίημα 'Οι πλουτοκρατίες' του Πότη Κατράκη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΤΗΣ ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ σήμερα! Τ' Αναληψίου, κατά τη μάνα μου. Λίαν πρωί μας ετοίμαζε, ήταν αργία για τα σχολεία τότε, για να πάμε στο Λιμνοπήγαδο, όπου η βαφιανή ευσέβεια, όταν ήμουν 10 χρονών, έκτισε ένα εκκλησάκι στη Χάρη του. Χαρά μεγάλη. Κυρίως, γιατί μετά τη Λειτουργία θα παίζαμε ποδόσφαιρο με τα Βαφιανάκια. Α.Ο. Κατσίγαρης Νίππους εναντίον Α.Ο. Κρυονερίδας Βαφέ, τα ονόματα των ομάδων μας. Αν τους είχαμε δώσει ονόματα... Τι θυμάμαι ώρες - ώρες!

ΟΠΩΣ ΑΝΑΛΗΦΤΗΚΕ ο Χριστός, έτσι ν' αναληφτεί από το σπίτι μας η κακογλωσσιά, η αρρώστια, το κακό μάτι και όλα τα κακά. Η ευχή της ημέρας παλιά, σε διάφορα μέρη της Ελλάδας. Ενώ ράντιζαν με θαλασσινό νερό, μαζεμένο από σαράντα κύματα, τα σπίτια.

ΝΑ ΡΑΝΤΙΣΟΥΜΕ με θαλασσινό νερό απ' άκρη σ' άκρη την Ελλάδα σήμερα και να ευχηθούμε όπως αναλήφτηκε ο Χριστός ν' αναληφτεί από τη χώρα μας η τρόικα, η ανεργία, η φτώχεια κι όλα τ' άλλα κακά. Τι ιδέα κι αυτή.
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ φεύγει από μόνο του αν δεν το διώξουμε εμείς. Οπως τίποτα δεν χάνεται, αν εμείς δεν το αφήσουμε να χαθεί. Κακό το ξύσιμο με ξένα νύχια. Να σε ξύσουν αρχίζουν τάχατες και σε κανονικό γδάρσιμο προχωράνε. Οπως οι τροϊκάνοι για παράδειγμα.

ΦΟΡΟΙ, ΦΟΡΟΙ, φόροι... Λουκέτα, λουκέτα, λουκέτα... Απολύσεις, απολύσεις, απολύσεις... Το τίμημα της 5ης δόσης που αναμένεται να μας δώσουν. Τι γδάρσιμο κι αυτό!

ΠΑΚΕΤΟ ΠΑΛΙ πήραμε μ' ένα χρυσό κλειδάκι/ δεν μπαίνει όμως, φίλοι μου, τίποτα στο τσεπάκι. Υπάρχει κανείς που να διαφωνεί με τη μαντινάδα που μου έστειλε ο μαντιναδολόγος μας ο Ηλίας Σταματάκης; Αν το πάρουμε εν τέλει...

ΩΣΤΟΣΟ ΟΙ 'Αγανακτισμένοι' επιμένουν στις πλατείες και ιδιαίτερα στην πλατεία Συντάγματος, ελληνικά. Καταρρίπτοντας κάθε μέρα τα ρεκόρ συμμετοχής. Το Ελληνικό καζάνι βράζει. Τι βράζει, χοχλακά...

ΜΕΓΑΛΟ ΤΟ 'ναι' που λέει ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος στις ειρηνικές συγκεντρώσεις των 'Αγανακτισμένων'. Μεγάλο, ωστόσο και το 'όχι' του στους προπηλακισμούς από μια μειοψηφία. Η δημοκρατία εξακολουθεί να είναι πάντα το χειρότερο πολίτευμα με την εξαίρεση όλων των άλλων που έχουν δοκιμαστεί, μου είπε, παραπέμποντάς με στη γνωστή ρήση του Ουίνστον Τσόρτσιλ.

ΟΙ ΝΟΜΟΙ από αρχαιοτάτων χρόνων, για να θυμηθούμε τα λόγια του Σόλωνα, μοιάζουν με τον ιστό της αράχνης που συγκρατεί τα ελαφρά και αδύναμα έντομα, αλλά σκίζεται από τα βαριά και μεγάλα ζώα. 'Πεταχτό' σχόλιο στο εξαιρετικό χθεσινό δημοσίευμα στην εφημερίδα μας του φίλου γιατρού - ποιητή Γρηγόρη Γεωργουδάκη με τίτλο 'Γιατί δεν τηρούνται οι νόμοι;'.

ΤΟ 387 π.Χ. ο βασιλιάς της Σπάρτης Αγησίλαος έστειλε στα Σούσα τον Ανταλκίδα και ο Πέρσης βασιλιάς Αρταξέρξης δέχτηκε να βοηθήσει οικονομικά τη Σπάρτη με αντάλλαγμα την αναγνώριση της περσικής κυριαρχίας στη Μικρά Ασία και στην Κύπρο. Οταν κάποιος του είπε ότι οι Σπαρτιάτες μήδισαν, ο Αγησίλαος απάντησε: 'Πες καλύτερα ότι οι Μήδοι λακωνίζουν'.

'Της Αναλήψεως στις πρωινές Λειτουργίες/ ορμήσανε στην Εκκλησία σωρός Περιηγητές./ Ολοι του «Σαν Τσερβάσι». Αστοί του Βύρτεμπεργκ./ Καλοκαιρινοί. Ζέστη είχε αρχίσει από το πρωί./ Μπήκαν σαν κύμα. Φέραν ταραχή./ Μονάχη ατάραχη η Εκκλησία/ κράταγε τις Ωρες της. Τραβούσε τον Κανόνα/ Γενικά, επόπτευε, ίδιος ο Θεός, και αγκάλιαζε/ όλους μαζί τους πιστούς, όθε και αν ήταν./ Μέτρο αποστολικό και Νόμος/ ήταν όλα τα ένδον του θυσιαστηρίου./ Την πλήρη Τάξη διόλου δεν έθιγε/ η αταξία του συμπτώματος'.
Το ποίημα 'Περιηγητές στη Λειτουργία' του Τάκη Παπατσώνη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ…

Γράφει ο NΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΥ. KΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
kak_nektar@yahoo.gr

Η Ελλάδα ζει ιστορικές στιγμές! Κι αυτή τη φορά δεν πρόκειται για κάποιο πανηγύρι, για ένα αθλητικό γεγονός όπως οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004 ή μία 'επική' κατάκτηση τροπαίου από Εθνική μας Ομάδα που κατεβάζει στις πλατείες τον κόσμο! Τούτη τη φορά μια 'αχρωμάτιστη' από κόμματα, γεμάτη, όμως, χρώμα κι ηχόχρωμα... αγανάκτηση φέρνει μανάδες με τα μικρά παιδιά τους, παππούδες, φοιτητές, νέους και μεσήλικους, ανέργους κι εργαζομένους στις πλατείες των μεγάλων πόλεων! Ενα ιδιόμορφο ψηφιδωτό, καθαρά ελληνικό, προσπαθεί να συντεθεί κάθε απόγευμα λίγο πριν δύσει ο ελληνικός ήλιος στις πλατείες...
Κάτι συμβαίνει στην Ελλάδα μας; Κάτι πάει να αλλάξει στον τόπο μας; Οι Ελληνες ξυπνήσανε; Ολοι; Κάποιοι σίγουρα άφησαν ήδη τον καναπέ και τον ωχαδερφισμό τους στο σπίτι και τρέχουν να συναντηθούν και να διαμαρτυρηθούν, να διαδηλώσουν ειρηνικά, αδερφωμένα ενάντια στην αδικία, στο σταδιακό ξεπούλημα των ιερών και οσίων· τη γη των παπούδων μας!
Υπάρχει ελπίς! Ο Αντώνης Σαμαράκης πιο επίκαιρος από ποτέ! Κι ο Καζαντζάκης επίσης· σύνθημα σε πλακάτ έχει γίνει το 'Δεν ελπίζω τίποτα, δεν φοβάμαι τίποτα, είμαι ελεύθερος'!
Παρών -όσο ποτέ άλλοτε- κι ο Μακρυγιάννης... Παρών με τη ρήση του 'είμαστε στο εμείς?!
Αυτό το 'εμείς? πάλλεται και παλεύει 'δίχως σπαθιά και βόλια' από την περασμένη Πέμπτη 25/5 κυρίως στο Σύνταγμα στο κέντρο της Αθήνας, μπροστά από τον Λευκό Πύργο στη Θεσσαλονίκη, αλλά και αλλού· κάτι πρωτόγνωρο για τα ελληνικά δεδομένα!
...Αν όλα όσα συμβαίνουν τα παρακολουθούσαμε από τηλεοράσεως να συμβαίνουν σε μια άλλη χώρα -που 'περνά τον δικό μας Γολγοθά'- όλοι θα το συζητούσαμε, θα το θαυμάζαμε, θα το επιθυμούσαμε και για εμάς! Ή μήπως όχι; Αυτό, λοιπόν, ισχύει εδώ, κι εμείς είμαστε αυτοί που ορθώνουμε ανάστημα! Στην πραγματικότητα αρχίζουν να συμβαίνουν όλα εκείνα που ο κόσμος στα καφενεία και στις ιδιωτικές του στιγμές με τις παρέες του συζητούσε τόσο και τόσο καιρό· το καζάνι πλέον άρχισε να ξεχειλίζει