ΜΟΝΙΜΕΣ ΣΤΗΛΕΣ

http://mobile.haniotika-nea.gr/product_info.php?products_id=100738

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΕΛΛΗΝ πολιτικός ασθενής. Ο τίτλος μιας νέας ταινίας που αναζητά σκηνοθέτη. Πρωτίστως ζητείται, ωστόσο, συγγραφέας για να γράψει το ομώνυμο διήγημα. Δοκιμασμένη η συνταγή.


Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΠΙΑΣΑΝΕ για τα καλά, για να μην πω σφίξανε, οι ζέστες. Ο υδράργυρος χτυπάει, εκεί κατά το μεσημεράκι, κόκκινο. Κανένα πρόβλημα, ωστόσο, για μένα. Εχει μια αερινάδα εδώ στο Καλάμι, κάτω απ’ τα αρμυρίκια που την έχω αράξει, άλλο πράγμα.
ΕΛΛΗΝ πολιτικός ασθενής. Ο τίτλος μιας νέας ταινίας που αναζητά σκηνοθέτη. Πρωτίστως ζητείται, ωστόσο, συγγραφέας για να γράψει το ομώνυμο διήγημα. Δοκιμασμένη η συνταγή. Πρώτα έγραψε ο Μάικλ Ονταάτζε το διήγημα 'Αγγλος Ασθενής' κι ύστερα το έκανε ταινία (και τι ταινία!) ο Αντονι Μιγκέλα!
ΟΙ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ηγέτες που έβλεπαν το τρένο να περνά για τελευταία φορά. Σχέδιο για τον τίτλο μιας άλλης ταινίας. Σκηνοθεσία: Ανκελα Μέρκελ. Σενάριο: Ανκελα Μέρκελ. Πρωταγωνίστρια: Ανκελα Μέρκελ. Μουσική: Ανκελα Μέρκελ. Σκηνικά - κοστούμια: Ανκελα Μέρκελ Αμάν!
«ΣΥΝΕΧΕΙΑ μπερδεύομαι μ’ αυτά τα 'πεταχτά'... να κλάψω ή να γελάσω». Το σχόλιο που έκανε τις προάλλες στη σελίδα μου στο Βιβλίο Προσώπων η φ(θ)ανατική αναγνώστρια της στήλης Δώρα Μαυρακάκη. Πολλές φορές κλαίμε αντί να γελάμε και γελάμε αντί να κλαίμε, Δώρα!
ΜΙΑ ΕΠΙΚΑΙΡΗ και χιουμοριστική μαντινάδα απ’ τη φίλη, καθημερινή αναγνώστρια της στήλης, Νεκταρία Θεοδωρουλάκη: Καινούργια η Κυβέρνηση, η μοίρα μας αλλάζει/ ο Αντωνάκης κουβαρντάς ευρώ θα μας μοιράζει! Καμία αντίρρηση! Λεφτά υπάρχουν! Οπως υπήρχαν επί Γιωργάκη. Κι όπως θα υπάρχουν επί... Αλεξάκη.
ΤΡΙΑΔΩΣΕ το κακό! Υστερα απ’ την εγχείρηση που έκανε ο Αντώνης Σαμαράς με το που ορκίστηκε πρωθυπουργός, στο μάτι, την ασθένεια του προοριζόμενου για το Υπουργείο Οικονομικών Βασίλη Ράπανου και την παραίτηση του υφυπουργού Ναυτιλίας Γιώργου Βερνίκου, λόγω συμμετοχής του σε εξωχώρια εταιρεία. Ολα δεξιά από τούδε και στο εξής...
«ΠΟΛΥ περίεργος είναι η διαδοχή των πραγμάτων και των όντων εις τον κόσμον τούτον, αλλά είναι φαινομενική μόνον· αλλάσσουσι πράγματι θέσεις από αιώνος εις αιώνα και από στιγμής εις στιγμήν· αλλ’ εάν ήτο δυνατόν να ενσαρκωθώσι οι αιώνες και να θεωρήσωσιν αλλήλους, ταχύτατα θα ανεγνώριζεν ο πατήρ τον υιόν και ο υιός τον πατέρα». Από τη 'Χρυσή Διαθήκη' του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.
ΑΠ’ ΤΗΝ Κική κι απ’ την Κοκώ, ποια να διαλέξω! Δίλημμα κι αυτό. Καλή ομάδα και η Ισπανία, εξίσου καλή και η Πορτογαλία που συγκρούστηκαν χθες το βράδυ στο ποδόσφαιρο για μια θέση στον τελικό του Euro 2012. Oποια και να νικήσει δεν θα στενοχωρηθώ. Αυτό σκεφτόμουν γράφοντας χθες το απόγευμα τη στήλη. Κυρίως όμως τι θα έκανε ο Πλατανιάς στο Μάλεμε, στον αγώνα με την Καλλονή, μ’ απασχολούσε...
ΣΤΕΛΛΑ Κόνιαρη, ποιήτρια, Ποταμίδα Κισάμου: Σ’ ευχαριστώ που με συμπεριέλαβες στους αποδέκτες και της νέας ποιητικής σου συλλογής που έχει στο εξώφυλλό της την ελληνική σημαία μ’ ένα δικό σου ποίημα πάνω. Ο καθείς και τα όπλα του! Ελλάς, Ελλάς τι θα γίνει, φίλοι μου, με μας!
ΚΑΠΟΤΕ ο Διογένης βρήκε τον Δημοσθένη, τον ρήτορα, να γευματίζει σ’ ένα πανδοχείο που δεν ήταν της σειράς του. Εκείνος ντράπηκε που εθεάθη σε τέτοιο μέρος κι έσπευσε να κρυφτεί μέσα. Τότε ο Διογένης του φώναξε: «Μ’ αυτό που κάνεις μπαίνεις ακόμα περισσότερο μέσα στο πανδοχείο» (Πηγή: Διογένη Λαέρτιου: 'Διογένης ο Κυνικός', εκδ. 'Γνώση').

«Παιδιά της ανθρωποκεντρικής ευθύνης,/ οι φυλές των λαών αγωνιούν.../ αξιοποιήστε την εκπαίδευση που κυκλοφορεί/ στα ευγενή κύτταρά σας/ σκεφτείτε και βοηθήστε τις υπάρξεις να συναισθανθούν και να χαρούν.../ ξετινάζοντας όλα τα παραμύθια επιβολής/ απ’ το πρέπον της καρδιάς σας».
Από το ποίημα της Στέλλας Κόνιαρη 'Γκρήκλις'.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (28.06.2012)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Πάλι καλά που πρόλαβε και ορκίστηκε πριν αρρωστήσει, πρωθυπουργός ο Αντώνης Σαμαράς. Φαντάζεστε να 'χαμε εκτός από προοριζόμενο υπουργό Οικονομικών και προοριζόμενο πρωθυπουργό; Ε, τότε θα γελούσε το χειλάκι κάθε? πικραμένου.

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

«ΤΖΙΝΤΖΗΡΑΣ ΤΖΙΝΤΖΙΡΙΣΕ το ροδάνι γύρισε» για να θυμηθώ τον ποιητή. Και για να θυμηθώ τον λαό μας: «Τζίτζηρας ελάλησε μαύρη ρώγα γυάλισε». Πρώτα αυτό κι ύστερα στο παρακάτω 'πεταχτό' τον γνωστό γλωσσοδέτη: «Ο τζίτζιρας, ο μίτζιρας, ο χότζιρας, ο τζιτζιμιτζιχότζιρας, ανέβηκε στην τζιτζιριά, στη μιτζιριά, στη χοτζιριά, στη τζιτζιμιτζιχοτζιριά, να κόψει τζίτζιρα, μίτζιρα, χότζιρα, τζιτζιμιτζιχότζιρα κι έσπασε η τζιτζιριά, η μιτζιριά, η χοτζιριά, η τζιτζιμιτζιχοτζιριά!».
ΕΡΩΤΗΣΗ ΚΡΙΣΕΩΣ: Ποιος είναι ο τζίτζιρας, ο μίτζιρας, ο χότζιρας, ο τζιτζιμιτζιχότζιρας; Ελα ντε ποιος είναι;
ΑΛΛΟΣ ΕΝΑΣ ΓΛΩΣΣΟΔΕΤΗΣ ΓΙΑ? εξάσκηση: Πίτα, σπανακολαδοφραγκοσυκοπαντζαροκολοκυθόπιτα και πιτούλα σπανακολαδοφραγκοσυκοπαντζαροκολοκυθοπιτούλα!  
ΠΑΕΙ, ΚΑΤΑΚΟΥΤΕΛΑ τον χτύπησε η ζέστη, θα σκεφτείτε για μένα, αν συνεχίσω σ' αυτό το μοτίβο. Αλλαξε ρότα, μολυβάκι μου?
ΡΑΠΑΝΟ ΛΕΝ? τον υπουργό κι ανησυχώ λιγάκι/ καλλιά να τον ελέγανε φίλοι μου ραπανάκι! Στον Ηλία τον Σταματάκη η ευθύνη, δική του η μαντινάδα.
ΠΟΙΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ, θα μου πείτε? Τον προοριζόμενο για τη θέση του υπουργού Οικονομικών, είναι το σωστό. Πάλι καλά που πρόλαβε και ορκίστηκε πριν αρρωστήσει, πρωθυπουργός ο Αντώνης Σαμαράς. Φαντάζεστε να 'χαμε εκτός από προοριζόμενο υπουργό Οικονομικών και προοριζόμενο πρωθυπουργό; Ε, τότε θα γελούσε το χειλάκι κάθε? πικραμένου.
Ο  ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΔΕΝ ΠΑΕΙ Βρυξέλλες και η τρόικα δεν έρχεται στην Αθήνα. Μέχρι νεωτέρας? Απού ζει μεταζώνεται?
Η  ΜΠΑΛΑ ΕΙΝΑΙ ΤΩΡΑ στους Ελληνες, δήλωσε ο πολύς υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και μας κάλεσε να υλοποιήσουμε τις δεσμεύσεις μας. Το ποδόσφαιρο όπως είχε πει ο Αγγλος ποδοσφαιριστής Γκάρι Λίνεκερ είναι πολύ απλό. Είκοσι δύο παίκτες κυνηγούν για 90 λεπτά μια μπάλα και στο τέλος κερδίζουν πάντα οι Γερμανοί?
ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ Α' Εθνική (Σούπερ Λίγκα) ο Πλατανιάς. Λίγο ακόμα και το όνειρο γίνεται πραγματικότητα. Η καλή θεά μετά τους αγώνες με την Καλλονή εντός έδρας και την Καλλιθέα εκτός. Ισως και μετά τον αγώνα με την Καλλονή εάν?
ΣΙΔΕΡΟ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΜΑΣ, πέτρα η κεφαλή μας! Αυτό έλειπε να μην κανονίσει η Μαρία, η γυναίκα του Γιάννη του Κοτσιφού, να ανάψουν κι οφέτος φουντανάκια στο Νίππος, στον δρόμο που πάει για τον Τίμιο Σταυρό! Πώς να μην ξαναγίνεις παιδί;
ΓΙΑΝΝΗ Γ. ΧΡΗΣΤΑΚΗ, επιτ. σχολ. σύμβουλο, Ηράκλειο: Εφόσον ζω, ελπίζω, έλεγαν οι Λατίνοι, φίλε! Εσύ, εφόσον ζεις γράφεις, μα και εφ' όσον γράφεις ζεις! Με αφορμή την ιστορική μονογραφία σου 'Η ιστορική οικογένεια Σφακιανάκηδων Βραχασίου', που κυκλοφορήθηκε πρόσφατα σ' ένα καλαίσθητο βιβλιαράκι 32 σελίδων και το οποίο μου το έστειλες, τα γράφω αυτά. Για να συνοδεύσω τις ευχαριστίες μου μα και τον θαυμασμό μου για το σύνολο έργο σου!
«ΘΑ ΣΟΥ ΚΑΝΩ ΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ/ θα σου κάνω το κρεβάτι/ θα φωνάξουμε και κόσμο για να κάνουμε και πάρτι». «Χάλασα εκατομμύριο σε κάρτες και δωράκια/ τι μ?ς ήμουνα δεν τα 'τρωγα σουβλάκια/ Για σένανε δεν άνοιξα μονάχα την καρδιά μου/ ανοίξανε και οι τσέπες μου και 'φυγαν τα λεφτά μου». Για να πάθω, λέει? πολιτισμικό σοκ μου έστειλε αυτούς τους στίχους, μαζί με άλλους παρόμοιους, ο Κώστας ο Μπετινάκης. Στείλε πράμα, φίλε!
«Δύο συ και τρία γω/ πράσινο πεντόβολο/ μπαίνω μέσα στον μπαξέ/ γεια σου κύριε Μενεξέ/ Σιντριβάνι και νερό/ και χαμένο μου όνειρο/ Τζίντζιρας τζιντζίρισε/ το ροδάνι γύρισε/ Χοπ αν κάνω δεξιά/ πέφτω πάνω στη ροδιά/ Χοπ αν κάνω αριστερά/ πάνω στη βατομουριά/ Το 'να χέρι μου κρατεί/ μέλισσα θεόρατη/ τ' άλλο στον αέρα πιάνει/ πεταλούδα που δαγκάνει».
Από την ποιητική συλλογή του Οδυσσέα Ελύτη 'Ο ήλιος ο ηλιάτορας'.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (26.06.2012)

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Χαρά στους δασκάλους που έχουν τέτοια παιδιά, σκέφτομαι πολλές φορές. Μα και χαρά στα παιδιά που έχουν τέτοιους δασκάλους.

 ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ
Χάριν των παιδιών...

Είμαστε αυτό που θυμούμαστε. Υπάρχουν ακόμα δάσκαλοι που αντέχουν τέτοιας λογής ορισμούς από τους μαθητές τους. Δάσκαλοι με το πρώτο γράμμα κεφαλαίο, όπως ο Στρατής Γιαννετάκης, ο Βασίλης Ιγγλεζάκης, ο Γιάννης Δοξάκης, για ν’ αναφερθώ σε τρεις παλιούς... Μα και όπως οι σημερινοί δάσκαλοι του 5ου Δημ. Σχ. Χανίων, για παράδειγμα, που συνεχίζουν να επιβεβαιώνουν τη ρήση που λέει ότι 'δεν αποπαίδισεν ο κλάδος'... 'Αναστορούμαι τα παλιά με μια καλή παρέα'... ο τίτλος της γιορτής λήξης του εν λόγω Σχολείου για τη φετινή σχολική χρονιά που έγινε την προπερασμένη Τετάρτη 13 Ιουνίου. Μέλος της καλής αυτής παρέας (γονείς, αδέλφια, παππούδες, γιαγιάδες, λοιποί συγγενείς, γείτονες και φίλοι των παιδιών) ως πρώην (για μια οκταετία) διευθυντής του Σχολείου κι ελόγου μου. Αναστορούμαι τα παλιά... Αυτά που έζησα από το 1997 μέχρι το 2005 με τα παιδιά, τους γονείς και τους δασκάλους. Κυρίως όμως, αυτά που διαδραματίζονται επί της αυλής, που είχε ξετρουλιάξει από κόσμο αναστορούμαι. Κόκκινη κλωστή δεμένη, στην ανέμη της κρητικής παράδοσης, τυλιγμένη... Ο Κλήδονας, τα τρυγοπατήματα, το ρακοκάζανο, ο κρητικός γάμος... Κρήτη μου όμορφο νησί, Μεσ’ στου Μαγιού τις Μυρωδιές, ο Ερωτόκριτος. Τα παιδιά αναβιώνουν τα ήθη και τα έθιμα. Τα παιδιά τραγουδούν ριζίτικα. Τα παιδιά χορεύουν κρητικούς χορούς... Χαράς στους δασκάλους που έχουν τέτοια παιδιά, σκέφτομαι πολλές φορές. Μα και χαράς στα παιδιά που έχουν τέτοιους δασκάλους. Οπως την Αγγελική (τη διευθύντρια), την Τόνια που σηκώνει, όπως πάντα, το κύριο βάρος και τους άλλους... Που επίσης χάριν των παιδιών υπάρχουν…

Ο μπαρμπα - Νικολάκης

Πόσα χρόνια πέρασαν/ κι άσπρισα και γέρασα/ πάνω στα ψηλώματα/ βόσκοντας τα πρόβατα./ Σε τρανές ανηφοριές/ σαν κοτσύφι χύθηκα/ κι έπεσα σε ρεματιές και λαγοκοιμήθηκα./ Είδα τ’ άστρι στο βουνό/ που το λένε αυγερινό/ και στη σκοτεινή βραδιά/ χόρτασα την ξαστεριά'. Τούτοι οι στίχοι από ένα παλιό ποίημα με τίτλο 'Ο γεροβοσκός', μου ’ρθαν στον νου με το που έμαθα τις προάλλες ότι ο συγχωριανός μου, ο αγαπητός σε όλους τους Νιππιανούς Καπαρδονικολάκης, έφυγε, πλήρης ημερών, μέσα στην αγάπη των δικών του, της γυναίκας του, των παιδιών, των εγγονιών και των δισέγγονών του, για το Απάνω, το Επουράνιο Νίππος. Κι αμέσως μετά κάποιοι άλλοι στίχοι του ίδιου ποιητή, του Ζαχαρία Παπαντωνίου, απ’ το ποίημά του 'Η προσευχή του ταπεινού', ελάχιστα παραφρασμένος ο τελευταίος: 'Δεν έχω δόξα. Είναι ήσυχα τα έργα που έχω πράξει/ άκουσα τη γλυκιά βροχή. Τη δύση έχω κοιτάξει. Εδωσα στα παιδιά χαρές, σε σκύλους λίγο χάδι/ Με τους ζευγάδες ήμουνα που γύριζαν το βράδυ'. Τον θυμούμαι από μικρό παιδί τον μπαρμπα-Νικολάκη. Τον θυμούμαι στην Γρεν-Ελέ τις καλοκαιριάτικες νύχτες, που έμοιαζε ο ουρανός σαν αναποδογυρισμένη πολιτεία να κουβεντιάζει με τ’ άστρα βόσκοντας τα πρόβατά του. Τον θυμούμαι να πηγαίνει κάθε χρόνο την Πρωτοχρονιά, έχοντας φορτωμένα στον γάιδαρο τα ζυγάλετρα, με τις αγελάδες του για ζευγάρισμα, γιατί, λέει, ο Αγιος Βασίλης ήταν ζευγάς. Τον θυμούμαι μέχρι πριν από λίγα χρόνια να κάθεται στο πεζούλι του Αγιού Πνευμάτου, την παραμονή της χάρης του, ακουμπώντας στην μπαστούνα του (φωτ.) και ν’ αναστοράται περαζούμενους καιρούς. Ολοι οι χωριανοί τον θυμούμαστε τον μπαρμπα-Νικολάκη. Σαν ένα ριζιμιό χαράκι του Κάντουνα, σαν μια καλίσκιωτη και πολύκαρπη ελιά της Πεζουλουρές, σαν ένα φιλόξενο για ζώα και ανθρώπους πλάτανο του Αϊ-Γιάννη της Γράσας.  Δεμένο με τη βροχή, τον ήλιο και το φεγγάρι, τα πρόσωπα και τα πράγματα του τόπου μας... Θα μπορούσε να μου πει κανείς ότι δεν είναι δα και σπουδαίος άνθρωπος ο μπαρμπα-Νικολάκης. Οτι δεν τελείωσε καν το Δημοτικό, ότι δεν έκανε τίποτα το σημαντικό στη ζωή του, ότι δεν τον ξέρει κανείς πέραν απ’ τους συγγενείς και τους χωριανούς του κι άλλα παρόμοια. Διαφωνώ πλήρως. Ηταν σπουδαίος άνθρωπος ο μπαρμπα-Νικολάκης. Ηξερε να διαβάζει όσο λίγοι το βιβλίο της φύσης, ήταν όσο λίγοι φίλος των ζώων και των φυτών, αγαπούσε όσο λίγοι τον Θεό και τους ανθρώπους, δούλεψε όσο λίγοι το χρονοκάματό του δημιουργώντας μια υποδειγματική οικογένεια και επιβεβαίωσε όσο λίγοι με την απλότητά του τη σπανιότητα του ανθρώπινου είδους στη φύση και στην ιστορία...

Μια σκάλα για τη Ραφαέλα

'Θα γίνουμε όλοι μια σκάλα, ώστε ανεβαίνοντας να φτάσει η Ραφαέλα μας ψηλά, εκεί που είναι η θέση της ή θα αφήσουμε ένα παιδί αβοήθητο, επειδή η οικογένεια αδυνατεί;'. Το βασικό ερώτημα που βάζει στην επιστολή που μου έστειλε, προ ημερών, η και καλή μου φίλη απ’ τα παλιά, διευθύντρια του 14ου Δημ. Σχ. Χανίων Παυλίνα Δούμου, εκπροσωπώντας και τη σχολική κοινότητα και στην οποία αναφέρεται στην περίπτωση μιας μαθήτριας που έμεινε ανάπηρη παίζοντας στο τραμπολίνο. Δημοσιεύουμε ολόκληρη την επιστολή, χωρίς κανένα σχόλιο εκ μέρους μου. Τα λέει τόσο καλά η Παυλίνα, άλλωστε.
'Στις 26 Ιουνίου 2011, λίγες μέρες μετά το κλείσιμο του σχολείου, συνέβη ένα τραγικό γεγονός. Η μαθήτριά μας, της Γ’ τάξης, Κυρικλάκη Ραφαέλα, παίζοντας στο τραμπολίνο έμεινε ανάπηρη και ενώ έφυγε από το σχολείο τρέχοντας, επέστρεψε σε αναπηρικό καροτσάκι. Από τότε μέχρι σήμερα δίνει μια προσωπική μάχη όχι μόνο επιβίωσης, αλλά και αναγέννησης. Κάθε μέρα αγωνίζεται, ώστε να παρακολουθεί ισάξια με τα άλλα παιδιά τα μαθήματά της στον χώρο του σχολείου.
Η ιατρική γνωμάτευση μιλάει για βαριά τετραπάρεση και πρόβλημα έντονης σπαστικότητας όλων των άκρων, η οποία εμποδίζει πολύ την καθημερινότητά της.
Το στάδιο θεραπείας σε τοπικό επίπεδο έχει φτάσει σε οριακό σημείο. Η επόμενη ενδεδειγμένη ιατρική λύση είναι η μετακίνηση της μικρής Ραφαέλας σε εξειδικευμένο κέντρο αποκατάστασης και θεραπείας στην Ελβετία, ώστε με μια πιο στοχευμένη παρέμβαση να επιτευχθεί η μέγιστη αυτονομία, εξασκώντας με τον πλέον κατάλληλο τρόπο τις εναπομείνασες μυϊκές λειτουργίες της.
Η μετάβασή της στο εξωτερικό, με βάση τον οικογενειακό προϋπολογισμό είναι απαγορευτική. Στο σημείο αυτό αναλαμβάνει δράση η συλλογική ευαισθητοποίηση και ομαδική προσπάθεια.
Η οικονομική στήριξη ανεξαρτήτως ποσού, δίνει ενίσχυση στα βήματα της Ραφαέλας και μας κάνει περήφανους όλους για τα δεδομένα της ζωής. Οφείλουμε να στηρίξουμε το όνειρο και την ελπίδα του παιδιού, γιατί πιστεύουμε στην ανθρωπιά και την αλληλεγγύη.
Γιατί, παρόλο που δεν είναι δασκάλα, μας δίνει κάθε μέρα μάθημα αγώνα, προσπάθειας, θάρρους κι εργατικότητας.
Η πρωτοβουλία μας δεν έχει μόνο την έννοια της συλλογής χρημάτων. Εχει την έννοια να δοκιμάσουμε την αντανάκλαση της κοινωνικής αλληλεγγύης και της αυταπόδεικτης συνανθρώπινης συνεισφοράς.
Θα γίνουμε όλοι μια σκάλα, ώστε ανεβαίνοντας να φτάσει η Ραφαέλα μας ψηλά, εκεί που είναι η θέση της ή θα αφήσουμε ένα παιδί αβοήθητο, επειδή η οικογένεια αδυνατεί;
Για τον σκοπό αυτό έχουν ανοιχτεί οι παρακάτω λογαριασμοί:
Αρ. λογαριασμού: 0084443-51-01-3 στη FBBank
Αρ. λογαριασμού: 5758-057119-100 στην Τράπεζα Πειραιώς
Αρ. λογαριασμού: 172 01 021090 05 EUR στην ATEbank.
Σας ευχαριστούμε εκ των προτέρων'.

Χανιώτικα νέα (25-06-2012)

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

Γνωριμία με μια συγγραφέα

Ομορφη και πρωτόγνωρη εμπειρία' ήταν για τα παιδιά του Δημ. Σχ. Σκινέ - Φουρνέ η γνωριμία τους με τη συγγραφέα Ευδοκία Σκορδαλά  Κακατσάκη, στα τέλη του φετινού Απρίλη. Το επισημαίνει ιδιαίτερα σε σχετική επιστολή η δασκάλα της Στ’ τάξης, Αθηνά Καστανάρα, που είχε και την πρωτοβουλία της πρόσκλησης, και η οποία για του λόγου το αληθές μας έστειλε, μαζί με αρκετές φωτογραφίες και τα 'σκέφτομαι και γράφω' των μαθητών της για την επίσκεψη. Τα αποσπάσματα κάποιων από αυτά (τι να πρωτοχωρέσει, αλήθεια!) απ’ την μια μεριά επιβεβαιώνουν τα λόγια της κι απ’ την άλλη δείχνουν πόσο όμορφα εκφράζονται οι μαθητές της. Κρίμα που δεν χώρεσαν περισσότερα!
Β.Θ.Κ.

Πάντα ήθελα να γνωρίσω ένα συγγραφέα από κοντά. Oταν διαβάζω κάποιο βιβλίο σκέφτομαι πώς ένας άνθρωπος μπορεί να γράφει τόσο όμορφα! Η ευκαιρία αυτή μου δόθηκε όταν στο σχολείο μου ήρθε μια συγγραφέας.
Η κυρία Ευδοκία Σκορδαλά - Κακατσάκη!
Οταν αντίκρισα την συγγραφέα ένιωσα μεγάλη χαρά, περηφάνεια αλλά και άγχος διότι φοβόμουν αν κάποια από τις ερωτήσεις που είχα ετοιμάσει ήταν λάθος, αλλά στην πορεία η κα Ευδοκία με βεβαίωσε ότι δεν υπάρχει λάθος ερώτηση. Σε όλη τη διάρκεια της συζήτησης η κυρία Ευδοκία μας έλυσε όλες τις απορίες που είχαμε, και περάσαμε πολύ ωραία...
Ρίτα (Ελευθερία) Ορνεράκη

Οταν ήρθε τη ρωτήσαμε διάφορες ερωτήσεις όπως 'πώς αποφάσισε να γίνει συγγραφέας', 'πώς εμπνέεται για τα βιβλία' κ.τ.λ. Εκείνη μας απάντησε ότι όταν πάει κάπου παρατηρεί, ακούει τα πάντα, βλέπει τα χρώματα και φαντάζεται φανταστικές δικές της ιστορίες.
Κατά τη γνώμη μου είναι μια πολύ καλή συγγραφέας και χάρηκα πολύ που δέχτηκε να μας επισκεφτεί και να μας πει λίγα λόγια για τη ζωή ενός συγγραφέα.
Αλέξανδρος  

Πριν από λίγες μέρες ήρθε στο σχολείο για να μας μιλήσει η κα Ευδοκία Σκορδαλά - Κακατσάκη. Είναι μια πρόσχαρη συγγραφέας που μπορείς να καταλάβεις ότι αγαπάει πολύ τη δουλειά της. Οποιαδήποτε ερώτηση και να είχαμε, μας την εξηγούσε αρκετά τόσο όσο χρειάστηκε για να καταλάβουμε το οτιδήποτε.
Στην πραγματικότητα δεν περίμενα να ακούσω ακριβώς αυτά που άκουσα, όλα αυτά που μας είπε η κα Ευδοκία ξεπέρασαν τις προσδοκίες μου. Ολα τα παιδιά ενθουσιάστηκαν πολύ με όσα μας είπε που ήμασταν 'όλο αυτιά' όταν εκείνη μιλούσε.
Ηταν μια εκπληκτική εμπειρία και φυσικά θα ήθελα να την ξαναζήσω. Ετσι κι αλλιώς μια 'βιβλιοφάγος' σαν εμένα δεν χάνει τέτοιες εμπειρίες.
Ελένη Φυτουράκη

...Η πόρτα άνοιξε και εμφανίζεται ο κύριος Γιώργος Ασλάνης, ο διευθυντής με την κυρία Ευδοκία Σκορδαλά. Ολοι ήμασταν χαρούμενοι που είχε έρθει η σπουδαία αυτή συγγραφέας και μετά από λίγη συζήτηση βγάλαμε όλοι από την τσάντα μας τα τετράδια με τις ερωτήσεις που είχαμε ετοιμάσει για να την ρωτήσουμε. Σε όλες τις ερωτήσεις που ρωτούσαμε μας απαντούσε πολύ αναλυτικά και αυτό ήταν ακόμη πιο ενδιαφέρον [...]
Κατά τη γνώμη μου εγώ πιστεύω ότι όλοι περάσαμε καλά εκέινη την μέρα και ότι θα μας μείνει αξέχαστη για όλη μας τη ζωή.
Γρηγόρης Στρατινάκης

Η κυρία Ευδοκία έχει επισκευθεί πολλά σχολεία και επειδή διαβάσαμε ένα από τα βιβλία της, το 'Με λένε Ελπίδα', της ζητήσαμε να έρθει στο σχολείο μας και να μας μιλήσει και να απαντήσει στις ερωτήσεις μας.
Ετσι λοιπόν, την Παρασκευή, 27 Απριλίου, το πρωί η κυρία Ευδοκία βρέθηκε κοντά μας. Οι ερωτήσεις που της κάναμε ήταν πολλές αλλά όμως όλες απαντήθηκαν από την ίδια. Μας είπε επίσης οτι ήθελε να γίνει φιλόλογος και ότι έχει γνωρίσει την πραγματική Ελπίδα.
Χάρηκα που γνώρισα μια συγγραφέα όπως η κυρία Σκορδαλά και ανυπομονώ να τη ξανασυναντήσω.
Κατερίνα Πενταράκη


Εγώ απ’ όλα τα βιβλία της έχω διαβάσει μόνο το 'Με λένε Ελπίδα'. Κάθισε στην τάξη μας και εμείς της κάναμε μερικές ερωτήσεις και εκείνη με ευχαρίστηση μας τις απαντούσε. Εγώ πέρασα πολύ ωραία και θα ήθελα να ξανάρθει.
Εκείνη η μέρα ήταν πολύ ωραία και πολύ ευχάριστη. Θέλω πολύ να ξανάρθει.
Στέλιος Κατράκης

Πολλά παιδιά δεν είναι τόσο τυχερά όσο εμείς γιατί, δεν έχουν δει από κοντά μια συγγραφέα όπως την κυρία Ευδοκία [...].
Εύχομαι όλοι οι άνθρωποι να διαβάζουν τα βιβλία σας και να μεγαλώνουν τα παιδιά τους με αυτά τα υπέροχα βιβλία.
Φανούρης  

...Οταν μας μιλούσε στεφτόμουνα πόσο καλός άνθρωπος ήταν και πόσο αγαπούσε αυτό που έκανε. Της είχα κάνει μια ερώτηση 'ποιο ήταν το αγαπημένο της βιβλίο' και μου απάντησε ότι όλα τα βιβλία μου είναι σαν τα παιδιά μου και γιατί όλα έχουν διαφορετική ιστορία'.

Βασίλης Περράκης

...Ελπιζω να ξανάρθει η κα Κακατσάκη στο σχολείο μας και να μας μιλήσει ξανά, εγώ θα αγοράσω μερικά βιβλία της κυρίας Ευδοκίας.
Μαίρη Σέμπεβα  

Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι την κάθε απάντηση των ερωτήσεων μας την ανέλυε για αρκετή ώρα με πολύ όμορφες και δύσκολες λέξεις, που φαινόταν ότι ήταν συγγραφέας από όταν γεννήθηκε. Ακόμη μου άρεσε πολύ όταν μας εξηγούσε πώς έχει εμπνευστεί το κάθε βιβλίο της ή πως εμπνέεται γενικά και γράφει.
Αυτή η συνάντηση μου έχει μείνει αξέχαστη. Περάσαμε ωραία, διασκεδάσαμε και συζητήσαμε. Περιμένω με ανυπομονησία την επόμενη συνάντηση μαζί της, για να μας πει ακόμα περισσότερα πράγματα για τα βιβλία της!

Λευτέρης Βουλγαράκης  

...Εγώ τη συμπάθησα πάρα πολύ. Μάς μίλησε για τη ζωή της ότι δεν έχει κάτι διαφορετικό ο συγγραφέας από ό,τι ο κάθε άνθρωπος. Μας είπε ότι δεν έχει ένα συγκεκριμένο χρόνο για ένα βιβλίο.
[...]Πάρα πολύ μ’ αρέσει που γνώρισα μια συγγραφέα και το αγαπημένο μου βιβλίο της είναι το 'Με λένε Ελπίδα' γιατί γνώρισε μια κοπελιά που την έλεγαν Ελπίδα που ήταν και ανάπηρη.
Αντωνία Προβιδάκη

Χανιώτικα νέα (23.06.2012)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΔΙΑΚΟΝΙΣΕΤΕ το Νότο το Χρυσό το Μπαρμπαρότο 
να μη σπάσει τα σπαρτά σας και τα σταροκρίθαρά σας
και πεινάσουν τα παιδιά σας


Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΑΝΟΙΞΕΤΕ ΤΟΝ ΚΛΗΔΟΝΑ, στ' Αϊ-Γιαννιού τη χάρη/ να 'βγει το πρώτο ριζικό, το πρώτο ριζικάρι! Οι φωτιές του Αϊ-Γιάννη, τα 'φουντανάκια' απόψε, το άνοιγμα, το 'ξεκλείδωμα' του Κλήδονα αύριο.
ΠΡΟΣ ΣΤ' ΟΛΟΤΕΛΑ καλή κι η Παναγιώταινα, στις μέρες μας! Για τις αναβιώσεις του Κλήδονα που είναι στις περισσότερες περιπτώσεις απογυμνωμένος από την όλη τελετουργία, το γράφω.
ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΟΤΙ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΟΥΜΕ να βρισκόμαστε είναι πολύ, μου είπε σε σχετική κουβέντα που κάναμε ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος. Θα προτιμούσε κι αυτός να μην χωρίζονται οι συμμετέχοντες σε πρωταγωνιστές και θεατές, αλλά να ήταν όλοι πρωταγωνιστές. Οπως τον παλιό καλό καιρό. Ομως, στην αναβροχιά καλό και το χαλάζι…
ΚΑΙ ΚΑΛΑ Ο ΚΛΗΔΟΝΑΣ κρατιέται όπως κρατιέται, σε αντίθεση με τα 'κάλαντρα' (έτσι μου τα 'παν κι έτσι τα λέω) της Νοτιάς, που τα έλεγαν στον Αποκόρωνα (μόνο;) και που τα 'φαγε η… μαρμάγκα. Δεν τα 'χα ακουστά μέχρι τις προάλλες ούτε εγώ, όταν… Ας τα πάρουμε, ωστόσο, τα πράγματα με τη σειρά.
ΕΝΑΝ ΜΗΝΑ ΠΕΡΙΠΟΥ μ' έψαχνε για να με βρει και να μου πει λέει τα 'κάλαντρα της Νοτιάς' ο και λεγόμενος Αναγνώστης Αντώνης Καπαδουκάκης απ' την Ξώπολη. Με πέτυχε, λοιπόν, τις προάλλες στο Νίππος, στο καφενείο του Γιάννη του Κοτσιφού (γεια σου ΦΙΛΕ, με κεφαλαία όλα τα γράμματα!) κι όχι μόνο μου τα 'πε, αλλά μ' έβαλε και να τ' ακούσω απ' το κινητό του, έτσι όπως του τα 'παν και τα 'χε ηχογραφήσει η Αννα Ξενάκη, το γένος Ανδρουλιδάκη (γεν. 1917) απ' τ' Αργυρομούρι, η Γεωργία Μπερεδάκη, το γένος Σαγανάκη (γεν. 1924) επίσης απ' τ' Αργυρομούρι και ο Βασίλης Κουρινάκης (68 ετών σήμερα) απ' τον Αλίκαμπο.
ΕΛΕΗΣΕΤΕ (ή ΔΙΑΚΟΝΙΣΕΤΕ) το Νότο το Χρυσό το Μπαρμπαρότο/ να μη σπάσει τα σπαρτά σας (ή τα κουκιά σας) και τα σταροκρίθαρά σας/ και πεινάσουν τα παιδιά σας… τα 'χετε ξανακουστά;
ΤΑ ΛΕΓΑΝΕ, ΛΕΕΙ, όντεν εφύσουνε η νοθιά (κι ανέ φυσά στο Δυτικό Αποκόρωνα!). Ολόκληρη ιεροτελεστία! Επαιρναν παρέες - παρέες τα πάνιστρα που πανίζανε τους φούρνους (κάθε σπίτι κι ο φούρνος του τότε!) και πηαίνανε από σπίτι σε σπίτι και τα κουνούσανε στα κατώφιλια, μέχρι που έβγαινε από μέσα ένας και τα λαντούρουνε (τα έβρεχε με νερό). Τέτοια πράγματα για να σταματήσει η νοθιά!
ΕΦΥΣΗΞΕΝΕ Ο ΝΟΤΟΣ, ο φτωχός ο Βουρβουλίτης… Αλλιώς είχε ακουστά, λέει, την αρχή ντωνε ο Γιάννης ο Κοτσιφός, που δεν έδειξε να παραξενεύεται. Το ίδιο και η γυναίκα του η Μαρία, μα και ο γιος τους ο Αντώνης, που αν και είναι, αν δεν κάνω λάθος, μόλις 33 χρονών, έχει θησαυρισμένη στο μυαλό του τη λαϊκή σοφία πολλών αιώνων.
ΓΙΑΝΝΗ Ν. ΚΟΤΣΙΦΟ, ΝΙΠΠΟΣ: Θα κάμω τ’ αδύνατα δυνατά να ξωμείνω απόψε στο χωριό, φίλε! Κι αν δεν ανάψουμε φουντανάκια, θα τα θυμηθούμε μπάρε μου...
«ΑΠΟΣΤΕΛΛΕΤΑΙ ΠΑΡΘΕΝΟΣ αγνή, ει δυνατόν Μαρία, εις την πηγήν ή το φρέαρ μετά λαγήνου κενού και παραγγέλλεται αυστηρώς να μην ομιλήση ουδενί καθ' οδόν πηγαίνουσα, αντλούσα και επιστρέφουσα, ούτε να χαιρετίσει τινά». Ο Παύλος Βλαστός για το 'αμίλητο νερό' του Κλήδονα.

«Μα εσύ που γνώρισες τη χάρη της πέτρας πάνω στο θαλασσόδαρτο βράχο/ το βράδυ που έπεσε η γαλήνη/ άκουσες από μακριά την ανθρώπινη φωνή της μοναξιάς και της σιωπής/ μέσα στο κορμί σου/ τη νύχτα εκείνη του Αϊ-Γιάννη/ όταν έσβησαν όλες οι φωτιές/ και μελέτησες τη στάχτη κάτω απ' τ' αστέρια».
Από το ποίημα του Γιώργου Σεφέρη «Φωτιές του Αϊ-Γιάννη».

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!

Χανιώτικα νέα (23.06.2012)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ σε διάρκεια μέρα του χρόνου, σήμερα, 22 Ιουνίου. Ο ήλιος στο θερινό ηλιοστάσιο. Στις 6.03 π.μ. η ανατολή του και στις 8.51 μ.μ. η δύση του. 'Λιγνό δρεπάνι', για να θυμηθώ τον ποιητή, τη νύχτα στον ουράνιο θόλο, το μόλις τριών ημερών φεγγάρι.

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ σε διάρκεια μέρα του χρόνου, σήμερα, 22 Ιουνίου. Ο ήλιος στο θερινό ηλιοστάσιο. Στις 6.03 π.μ. η ανατολή του και στις 8.51 μ.μ. η δύση του. 'Λιγνό δρεπάνι', για να θυμηθώ τον ποιητή, τη νύχτα στον ουράνιο θόλο, το μόλις τριών ημερών φεγγάρι.
ΔΕΝ ΕΙΧΕ καλά - καλά προλάβει να ορκιστεί πρωθυπουργός ο Αντώνης Σαμαράς και... ντριν - ντριν το τηλέφωνο! Και βεβαίως ήταν η θεία από το Βερολίνο. Να μην του δώσει συγχαρητήρια και να του πει να πάει για καφέ;
ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ χωρίς τον Χρυσοχοΐδη; Ε, αυτό είναι πια άνω ποταμών, λιμνών και χειμάρρων! Θεέ και Κύριε! Πώς κρατάς τα κεραμίδια ξεκάρφωτα!
ΕΤΟΙΜΗ την είχε τη μαντινάδα ο Εννιαχωριανός με το που κλείδωσε (είδε κι έπαθε!) η Κυβέρνηση: Εκλείδωσε η Κυβέρνηση με Σαμαρά αναβάτη/ Βαγγέλης, Φώτης δίπλα του, μην πέσει απ’ το άτι. Το πρόβλημα δεν είναι αν θα πέσει απ’ το άτι ο Σαμαράς, έτοιμος να καβαλικέψει είναι ο Τσίπρας, αλλά να μην ψοφήσει το άτι, Γιάννη!
ΚΑΙ Η ΣΧΕΤΙΚΗ μαντινάδα του Ηλία του Σταματάκη. Αυτό έλειπε να ’λειπε ο... Μάρτης, απ’ τη Σαρακοστή. Εβγάλαμε Κυβέρνηση και ο Θεός να δώσει/ καλά να κάμει στο λαό να μην τονε προδώσει.
ΕΤΣΙ και γίνει μια κάποια αναδιαπραγμάτευση του μνημονίου (λέμε τώρα!) όλα καλά κι όλα ωραία; Μια ερώτηση, έτσι για ένα γενικότερο προβληματισμό, έβαλα, μην βαράτε!
«ΧΑΛΑΣΜΕΝΟ κεμπάπ, που πρέπει να το ξεράσει η Ευρώπη, είναι, λέει η Ελλάδα», κατά μια τηλεπαρουσιάστρια του CNN. «Μάλλον ξέχασαν ότι η Ελλάδα δεν τρώει κυρίως κεμπάπ, αλλά αρνί στη σούβλα». Το σχόλιο που έκανε 'ο βοριάς' στη στήλη του '9 μποφόρ' (βλ. εφ. 'Χριστιανική', 7.6.2012).
Ο ΚΛΕΨΑΣ, του κλέψαντος, τω κλέψαντι, τον κλέψαντα, ω κλέψας! Στην καθαρεύουσα η κλίση της μετοχής του Αορίστου. Αλλο πράγμα οι παραξενιές του μολυβιού μου πότε - πότε...
ΔΕΝ ΘΑ ’ΛΕΓΑ ότι ’ναι η μητέρα όλων των μαχών (αυτό δα έλειπε!) η αποψινή αναμέτρηση της Εθνικής μας με την ομάδα της Γερμανίας. Εκ των ων ουκ άνευ, ωστόσο, ότι θα δώσει χαρά μεγάλη στους απανταχού Ελληνες μια πιθανή νίκη μας! Ιτε παίδες Ελλήνων!
π. ΣΤΥΛΑΝΙΟ Θεοδωρογλάκη, πρωτοπρεσβύτερο - θεολόγο, ιερατικό προϊστάμενο του Ιερού Καθεδρικού Ναού των Εισοδίων της Θεοτόκου Χανίων: Μου αρέσει πολύ, έτσι όπως εσύ τον 'αναμεταδίδεις' κάθε Κυριακή απ’ τον άμβωνα, ο 'Λόγος Κυρίου', παπα-Στυλιανέ. Χαίρομαι όταν τυχαίνει να τον ακούω, σου το ’χω πει και ξεστομάτου. Ακριβώς γιατί είναι λόγος 'φιλάνθρωπος' της συντροφιάς κι όχι 'μισάνθρωπος' της καθέδρας. Πώς να μην σε συγχαρώ, λοιπόν, από καρδιάς για το νέο βιβλίο σου μ’ αυτόν τον τίτλο 'Λόγος Κυρίου'; Σ’ ευχαριστώ που μου το έστειλες, συνοδεύοντάς το μάλιστα με μια θερμή αφιέρωση...
«Ο ΤΥΡΑΝΝΟΣ της Σπάρτης Νάβης εξόντωσε πολλούς από τους αντιπάλους του και άλλους, όσους ξεχώριζαν για τα πλούτη και την προγονική δόξα, τους εξόριζε. Ομως, για τους εξόριστους αυτούς κανένας τόπος δεν ήταν ασφαλής, γιατί ο Νάβης έστελνε ανθρώπους του και τους σκότωναν. Ενας, μάλιστα, από τους τρόπους που χρησιμοποιούσε για τον σκοπό αυτό ήταν απίστευτος. Στις πόλεις που είχαν καταφύγει εξόριστοι έστελνε ανθρώπους υπεράνω υποψίας και νοίκιαζαν σπίτια δίπλα στα σπίτια των εξορίστων. Σ’ αυτά έμπαιναν κρυφά έμπιστοί του Σπαρτιάτες, που τρυπούσαν τους τοίχους και μέσα από τα ανοίγματα τόξευαν και σκότωναν τους εξόριστους». Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της Ιστορίας', εκδ. 'Σαββάλας'.

«Την ώρα που τα ονείρατα αληθεύουν/ στο γλυκοχάραμα της μέρας/ είδα τα χείλια που άνοιγαν/ φύλλο το φύλλο/ Ελαμπε ένα λιγνό δρεπάνι στον ουρανό/ Φοβήθηκα μην τα θερίσει».
Το ποίημα «Θερινό ηλιοστάσιο Ι’» του Γιώργου Σεφέρη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (22.06.2012)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΝΑ ΔΩΣΟΥΝ πρώτα αυτοί τα πάντα. Να ακολουθήσουν οι έχοντες και κατέχοντες που ήταν (και θα είναι;) στο απυρόβλητο. Για να ’χουν μούτρα 'να κτυπήσουν τας θύρας των πτωχών ζητώντας τον οβολόν τους'. Για τους νέους κυβερνήτες μας ο λόγος.

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

«ΟΤΑΝ ΑΦΟΥ εκτύπησα πρώτον τας θύρας των μεγάρων των πλουσίων, ηναγκάσθην κατόπιν να κτυπήσω και τας θύρας των πτωχών ζητώντας τον οβολόν τους, προκειμένου να στείλω τρόφιμα και πολεμοφόδια εις τον αγωνιζόμενον ελληνικόν λαόν, έπρεπε να ημπορώ να τους λέγω: Εδωσα πρώτος εγώ τα πάντα. Κανόνισα να μην εξοδεύσω διά τον εαυτό μου και διά τον υπηρέτην μου περισσότερα, από 60 φράγκα τον μήνα. Ολον τον άλλον μισθόν μου τον στέλνω εις την Ελλάδα...», Ιωάννης Καποδίστριας (Γενεύη, 1822 - 1827). Η δύναμη του παραδείγματος. 
ΝΑ ΔΩΣΟΥΝ πρώτα αυτοί τα πάντα. Να ακολουθήσουν οι έχοντες και κατέχοντες που ήταν (και θα είναι;) στο απυρόβλητο. Για να ’χουν μούτρα 'να κτυπήσουν τας θύρας των πτωχών ζητώντας τον οβολόν τους'. Για τους νέους κυβερνήτες μας ο λόγος.
ΚΑΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ έχουμε, έστω κι αν άργησε να ’ρθει και Αντιπολίτευση και τι αντιπολίτευση (!) έχουμε. Ωδινεν όρος και έτεκεν, κατά που φαίνεται, όρος! Ωστόσο πολλές φορές τα φαινόμενα απατούν. Το όρος αποδεικνύεται στην πορεία μυς. Να ευχηθούμε να μη συμβεί αυτό στην προκειμένη περίπτωση.
ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ πάντως πέρασαν, τα δυσκολότερα έρχονται. Το φίδι εξακολουθεί να ’ναι στην τρύπα του και να χύνει το δηλητήριό του. Αν δεν βάλουμε όλοι, κατά δύναμη, το χεράκι μας, εκεί θα μείνει μέχρι να μας σιοδηλητηριάσει...
ΑΣΤΕΙΑ - ΑΣΤΕΙΑ ή μήπως σοβαρά - σοβαρά πρώτο κόμμα στις τελευταίες εκλογές ήρθε το 'Δεν ψηφίζω, δεν ψηφίζω'. Ούτε λίγο ούτε πολύ 4 στους 10 πολίτες (το 37,53%) γύρισαν την πλάτη στις κάλπες, παρά την κρισιμότητα των εκλογών.
ΨΗΦΟ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ στον ελληνικό τουρισμό έδωσε, λέει, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Εκ των ων ουκ άνευ ότι πρέπει να δίνουμε καθημερινά, πρωτίστως, εμείς!
«ΟΙ ΦΑΝΑΡΙΩΤΕΣ ζούσαν στα λεγόμενα φανάρια και ήταν φτωχοί άνθρωποι που δύσκολα τα έβγαζαν πέρα... αλλά υπήρχαν και αυτοί που δεν είχαν οικονομικό πρόβλημα». Τάδε έφη... το μέλλον της Ελλάδας, όπως έγραψε στη σελίδα της στο Βιβλίο των Προσώπων προχθές η φίλη καθηγήτρια Πληροφορικής Ειρήνη Καλαϊτζάκη. «Το μέλλον που εμείς καλουπώσαμε και που φοβάμαι ότι κάτι πήγε στραβά στην όλη διαδικασία».
ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ Νικολακάκη - Μανιουδάκη, συγγραφέα, Κάμποι Κυδωνίας: Σας ευχαριστώ από καρδιάς για την ευκαιρία που μου δίνετε να εντρυφήσω στις 676 (!) μεγάλου σχήματος σελίδες του βιβλίου σας 'Οι εραστές της Λευτεριάς'. Και βέβαια θ’ ασχοληθώ πιο διεξοδικά μ’ αυτό σ’ άλλη στήλη, θέλω όμως, προσώρας να καταθέσω τον θαυμασμό μου, για το αποτέλεσμα! Εργο ζωής, μα και έργο πνοής, καρπός έρευνας και μόχθου δεκαετιών, μα και ανθός αγάπης! Ξεχωριστά για τους Κάμπους και τ’ άλλα χωριά των Κεραμειών, μα και για την Κρήτη γενικότερα.
ΑΛΛΑ ΤΡΙΑ, σήμερα, σύγχρονα, με πικρό χιούμορ, ανέκδοτα απ’ αυτά που μου έστειλε ο Δημήτρης Νικολακάκης: 1) Διάλογος ζευγαριού σε περίοδο οικονομικής κρίση. 'Αγάπη μου, έχω γκόμενο!'. Η απάντηση: 'Εργάζεται;'. 2) 'Μωρό μου μ’ αγαπάς μόνο και μόνο γιατί ο πατέρας μου, μου άφησε κληρονομιά 100 εκατομμύρια;'. Η απάντηση: 'Καλά πλάκα μου κάνεις; Τι ανασφάλειες είναι αυτές; Θα σε λάτρευα όποιος κι αν σου τ’ άφηνε!'. 3) Οταν είδα τον τελευταίο λογαριασμό του ρεύματος έπαψα να έχω φοβία για το σκοτάδι κι άρχισα να φοβάμαι το φως!...

«Θύμωσα, οργίστηκα και σε ξέγραψα/ ανυπάκουος, άνομος, αναιδής/ μ’ έναν λόγο γεμάτο οίηση/ έλα με την παλιά εντιμότητα/ εκείνη της δυσκολίας/ λιγόλογος ή και σιωπηλός/ να γεμίσει ευχές/ η νωπή καταδίκη του τόπου μας/ Ενα καινούργιο αφήγημα/ μια προφητεία/ να μην πνιγούμε στον αμίλητο πόντο/ Τώρα που όλα κουράστηκαν/ Οπως το μπλε της εθνικής περηφάνιας μας».
Το ποίημα 'Πατριωτικό Α’ του 2010' της Στέλλας Αρκάδη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (21.06.2012)

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ...

Οι αναγνώσεις βέβαια του αποτελέσματος μπορούν να είναι πάρα πολλές και ο καθένας μπορεί να το βλέπει από την δική του την σκοπιά. Αυτό που δεν έχει αλλάξει όμως είναι ότι η κατάσταση της χώρας εξακολουθεί να είναι κρίσιμη.

Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης
Απαιτείται προσπάθεια απ’ όλους


Η χώρα σύμφωνα με τις προεκλογικές διακηρύξεις όλων των κομμάτων κινδύνευε, άρα εξακολουθεί και τώρα μετεκλογικά να κινδυνεύει. Ουδείς το αμφισβητεί αυτό
Όλα τα κόμματα ήταν επίσης σύμφωνα ότι η παρατεινόμενη ακυβερνησία της Ελλάδος δεν ήταν προς όφελος του εθνικού συμφέροντος!
Επιπλέον κοινή παραδοχή απ’ όλες τις πλευρές ήταν πως την επομένη των εκλογών θα έπρεπε να δημιουργηθεί κυβέρνηση και όλοι βέβαια γνώριζαν ότι αυτή η κυβέρνηση δεν θα ήταν ενός κόμματος αλλά πολυκομματική, συνεργασίας ή όπως αλλιώς θα ονομαζόταν!
Η πρωτιά βεβαίως και θα έπαιζε σημαίνοντα ρόλο, κάποιος θα είχε …το πάνω χέρι και κάποιος άλλος εκ του αποτελέσματος θα ακολουθούσε.
Τώρα όμως τα ψέματα τελείωσαν. Βρισκόμαστε μετά τις εκλογές στις οποίες και πάλι δημοκρατικά ο λαός αποφάσισε. Οι αναγνώσεις βέβαια του αποτελέσματος μπορούν να είναι πάρα πολλές και ο καθένας μπορεί να το βλέπει από την δική του την σκοπιά. Αυτό που δεν έχει αλλάξει όμως είναι ότι η κατάσταση της χώρας εξακολουθεί να είναι κρίσιμη. Γι αυτόν και μόνο τον λόγο οφείλουμε όλοι και πρωτίστως τα κόμματα απ’ όποια θέση τα έταξε ο λαός, να βοηθήσουν εποικοδομητικά και ει δυνατόν πέραν από λασπολογίες και παιχνιδάκια μικροψυχίας μικροπολιτικής, ότι δηλαδή έχει σιχαθεί τούτος ο λαός. Η μετάβαση από το ένα στάδιο στο άλλο δεν είναι εύκολο να επιτευχθεί άμεσα και από την μια στιγμή στην άλλη. Θα πάρει χρόνο να εκπαιδευτεί ο Έλληνας ψηφοφόρος- πολιτικοποιημένος Έλληνας, αλλά και ο Έλληνας πολιτικός που δεν αποβλέπει και μόνο στα οφίκια που του αποδίδει η θέση του.!...
Όμως το θέμα είναι τι κάνουμε τώρα. Πολλά είναι τα ερωτήματα κυρίως σ’ εκείνους που δεν θέλουν να κατανοήσουν ότι για να σπάσει το απόστημα του παλιού λανθασμένου μικροκομματισμού χρειάζεται πάνω και πέρα απ’ όλα και η δική του συμμετοχή και όχι η από μακριά έξω από τον χορό πικρόχολη κριτική προς κάθε τι που δεν συνάδει με τα δικά του θέλω και πιστεύω. Και για να το συγκεκριμενοποιήσω: Τώρα χρειάζεται να βάλουμε όλοι τον μπέτη μας μπροστά για να σωθεί η χώρα κι ο καθένας απ’ το μετερίζι του να δουλέψει δίχως να απαξιώνει προσπάθειες που ενδεχομένως να αποφέρουν και λάθη. Τώρα χρειάζεται όλοι να συνεισφέρουν με την θετική συμπεριφορά τους είτε από την ορθολογική διακυβέρνηση είτε από την μη απαξιωτική προς όλα αντιπολίτευση. Είναι καιρός να το καταλάβουμε κι εμείς και οι πολιτικοί που μας εκπροσωπούν!
Χανιώτικα νέα(20.06.2012)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΕΙΝΤΑ θα γράψεις την Τρίτη στα 'πεταχτά' για τις εκλογές, μου είπε ο φίλος μου ο Γιώργης απ' τα Νεροκούρου το Σάββατο, παραμονή της μεγάλης μάχης, όταν συναντηθήκαμε για μπάνιο στο Καλάμι, κάτω απ' τα αρμυρίκια, που 'χει φυτέψει ο Γιώργης ο Κόγχυλας. Ετοιμο το 'χω, το 'χω ξαναγράψει άλλωστε, του απάντησα και του είπα τη γνωστή μαντινάδα: Μοναχή τζη το πελέκα η γαϊδάρα το σωμάρι/ γή φαρδύ τζη γή στενό τζη απατή τζη θα το βάλει.
ΤΟ ΚΥΡΙΑΡΧΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ έχουμε κι αν δεν έχουμε ακόμα, θα έχουμε σίγουρα απ' ό,τι δείχνουν τα πράγματα, κυβέρνηση. Κι όπως έχει πει ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος, ακόμα και μια κακή κυβέρνηση είναι καλύτερη από τη μη κυβέρνηση. Χθες, ωστόσο, μου είπε και το άλλο. Οσο πιο δυνατή είναι η αντιπολίτευση, τόσο πιο λίγα λάθη θα πρέπει να κάνει η συμπολίτευση. Κι ο Αγιος φοβέρα θέλει!
ΓΛΥΤΩΣΑΜΕ ΤΗ ΧΑΡΥΒΔΗ; Θα γλυτώσουμε και τη Σκύλλα; Εν είδει σχολίου, από τον φίλο Μιχάλη Ανδριανάκη, τα ερωτήματα, σε προηγούμενα 'πεταχτά'. Τι να σου απαντήσω, Μιχάλη! Εδώ σε θέλω κάβουρα, να περπατάς στα κάρβουνα.
ΙΟΥΝΗΣ, ΙΟΥΛΗΣ, Αύγουστος! Κανείς απ' τους τρεις αυτούς μήνες δεν έχει 'ρο', άρα, λοιπόν και επομένως, το διάστημα αυτό, το κρασί θέλει νερό! Είναι και τα μπάνια, του λαού στη μέση, «γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε;». Από Σεπτέμβρη, πάλι?
ΟΥΤΩΣ Ή ΑΛΛΩΣ το μνημόνιο που μας επεβλήθη, έτσι όπως μας επεβλήθη, δεν μπορεί να εξακολουθεί να είναι σε ισχύ. Δεν πάει άλλο αυτή η κατάσταση.
ΑΛΛΑΞΕ ΧΡΩΜΑ και η Κρήτη. Στα ροζ ντύθηκε απ' άκρη σ' άκρη, απαρνούμενη τα πράσινα. Εχουν οι καιροί γυρίσματα.
«ΗΘΕΛΑ ΝΑ 'ΜΟΥΝ γιασεμί για σένα να μυρίζω/ κι ολοχρονίς, αγάπη μου, για σένανε ν' ανθίζω». Καθαρά ερωτική η μαντινάδα που μου έστειλε χθες ο Ηλίας ο Σταματάκης. Για αποτοξίνωση, λέει?
«ΜΗ ΛΑΜΒΑΝΗΣ υπ' όψιν τους εραστάς· έχουσι πολύ παραδόξους ιδέας· εάν ηδύναντο να πλάσωσι τον κόσμον εκ δευτέρου, θα έπλαττον αντί ανθρώπου μίαν γιγάντιον καρδίαν, και άνωθεν αυτής θα προσεκόλλων μίαν κεφαλήν, έχουσαν μόνον οφθαλμούς διά να βλέπη, και χείλη διά να φιλή». Από τη 'Χρυσή Διαθήκη' του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.
ΣΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΤΟΥ αφιερώνει το ποίημά του 'Η σκιά' ο Ηρακλειώτης ποιητής Γιάννης Μαρκάκης. Το φύλαγα μήνες τώρα στα χαρτιά μου για να το χρησιμοποιήσω την Ημέρα του Πατέρα. Ναι! Εχει καθιερωθεί και τέτοια ημέρα και γιορτάζεται την τρίτη Κυριακή του Ιούνη, που ήταν προχθές. Πολύ θα το χαιρόταν, αν το μάθαινε όσο ζούσε, ο πατέρας μου. «Σαν να μην υπάρχει πατέρας», παραπονιόταν, όταν μας έβλεπε να πηγαίνουμε στη μάνα μας λουλούδια, τη δεύτερη Κυριακή του Μάη! Αχ βρε, πατέρα!
ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΡΩΤΗΣΕ τον πατέρα του: «Τι είναι το ασήμι;». «Θα σου δείξω», του είπε ο πατέρας του. Πήρε ένα κομμάτι συνηθισμένο γυαλί και το έβαλε μπροστά του. Το παιδί μπορούσε να δει μέσα από το γυαλί τον δρόμο, τους ανθρώπους, τα δέντρα, τον ουρανό. Μετά ο πατέρας είπε: «Κοίτα καλά, περνώ από πίσω με ασήμι την επιφάνεια του γυαλιού και δεν μπορείς να δεις τίποτα. Το μόνο που βλέπεις είναι ο εαυτός σου».
[?] «Φύσαγε παντού σκιά/ Γλιστρούσε μες στο αίμα μας/ Κυπαρίσσι αγιάτρευτο/ Μας σκέπαζε πονετικά με τη φτερούγα του/ Το χάδι του μας έγδερνε τα χέρια/ Εραινε χώμα τις στράτες που περπάτησε/ Μη και χαθούμε στην πηχτή ζωή/ Μη και φυράξει το τραγούδι του/ Κλαδιά που τις ρίζες τους δεν ανεστορούνται,/ ποτέ δεν βγάνουν φυλλωσιά να τα σκεπάσει».
Από το ποίημα «Η σκιά» του Γιάννη Μαρκάκη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

Χανιώτικα νέα ( 19.06.2012)

ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ

 Πόση απόσταση είναι από εδώ μέχρι την είσοδο της Πόλης, όπου η εντυπωσιακή προτομή του Μακάριου, αναρωτιέμαι. Πόσο μακρινή είναι χρονικά η 14η Μαρτίου 1957, όταν οι Εγγλέζοι απαγχόνισαν τον Ευαγόρα Παλληκαρίδη; Πόσο νωπές είναι οι μνήμες του Ιουλίου του 1974; Πόσο μακριά ή πόσο κοντά είναι το "Καφενείον Η Λάπηθος" και το "Στεγνοκαθαριστήριον το Ριζοκάρπασο";


Στην Πάφο του χθες και του σήμερα(2)

Με θέα τον κόλπο των Κοραλλίων

Γεύμα εργασίας, κατά μία έννοια, μπορώ να χαρακτηρίσω την μιας ώρας περίπου συνάντηση που είχαμε με τον πρόεδρο του ομίλου "Λεπτός" Μιχαλάκη Λεπτό. Μετά την ξενάγησή μας στο ξενοδοχείο "CORAL BEACH" και πριν απ' αυτήν στο επίσης ανώτερο κάθε περιγραφής, "5 αστέρων" "basilika", που μας εντυπωσίασαν. "Οποια πέτρα κι αν σηκώσεις στην Πάφο τον Λεπτό θα βρεις", μου είχε πει ο ένας απ' τους δυο ταξιτζήδες στην Πάφο.
Κι αν έχουμε να ρωτήσουμε τον "λεπτό" εβδομηντάχρονο άνδρα με τις τιράντες που ήρθε πρόσφυγας το 1974 απ' την Κερύνεια, όπου ζούσε, στην Πάφο, ύστερα από την τουρκική εισβολή! Για τα ξενοδοχεία του (δικό του και το "Paphos Gardens" που μένουμε, όπως και το "Πανόραμα" στα Χανιά (για να μην ξεχνιόμαστε).
Για τη δημιουργία ολόκληρων χωριών με παραθεριστικές κατοικίες όπως για παράδειγμα τις Καμάρες. Για το ιδιωτικό πανεπιστήμιο "Νεάπολις" που ίδρυσε πριν από δύο χρόνια?
Κι αν έχει να μας πει όμως κι αυτός, με τον δικό του "λεπτό" τρόπο. Για τούτο, το άλλο και το παράλλο? Για τα Χανιά που είναι "παράδεισος και αξίζουν τρεις τουλάχιστον φορές περισσότερο απ' την Πάφο. Για το τουριστικό προϊόν που ξέρει να το πουλά, όσοι λίγοι. Για τις ανησυχίες, τα όνειρα και τα σχέδια του.
Οπως για την επέκταση του "Νεάπολις" με τη δημιουργία μιας σύγχρονης πανεπιστημιούπολης που θα βρίσκεται στο κέντρο του "Neapolis Smart Eco City", ενός πρωτοποριακού έργου οικιστικής ανάπτυξης, 4.000 κατοικιών σε μια τεράστια έκταση? Κι όλα αυτά με θέα τον μαγευτικό κόλπο των Κοραλλίων που είναι ένα κοσμοπολίτικο κέντρο, το οποίο σφύζει από ζωή!
"Ηθελα να 'ξερα τι γράφετε συνέχεια, απ' την ώρα που φύγαμε απ? τα Χανιά?" θα μου πει κατά την επιστροφή μας στην Κάτω Πάφο η Ρίκα. Αρκέστηκα να χαμογελάσω αινιγματικά.
Πού να ξέρει ότι ακόμα και με δίχως φαγητό κάνω, όχι όμως δίχως το μπλοκάκι και το μολυβάκι μου!

Το πανεπιστΗμιο 'ΝεΑπολις'

Από τον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Δημήτρη Χριστόφια, τον Οκτώβριο του 2010 τα εγκαίνια του πανεπιστημίου 'Νεάπολις', όπως διαβάζουμε στην πινακίδα που είναι καλαίσθητα τοποθετημένη στην είσοδο. Είμαστε, είναι η αλήθεια κουρασμένοι όταν φτάνουμε εδώ, στην Κάτω Πάφο, όπου βρίσκεται γύρω στις 5 το απόγευμα. Τα που βλέπουμε και τα που ακούμε όμως μας εντυπωσιάζουν και μας ξεκουράζουν.
Το πανεπιστήμιο αυτό είναι σίγουρα το καμάρι του Ομίλου 'Λεπτός'. Το καταλαβαίνεις εύκολα ακούγοντας τόν, και πρόεδρο της Εταιρίας Τουριστικής Προβολής και Ανάπτυξης, Γιώργο Λεπτό ένα απ? τους δύο γιούς του Προέδρου του Ομίλου να μιλά γι? αυτό. Μα και καμάρι της Πάφου! Άλλες προοπτικές ανοίγονται για την ευρύτερη περιφέρεια της Πάφου, που έχει ειρήσθω εν παρόδω συνολικό πληθυσμό 83.000 περίπου κατοίκους, με την ίδρυση του 'Νεάπολις', που είναι το 4ο κατά σειρά πανεπιστήμιο της Κύπρου.
Η ενημέρωση που μας γίνεται από τον αντιπρύτανη Διομήδη Μαρκουλή, καθηγητή Ψυχολογίας και από άλλους καθηγητές, είναι αναλυτική. Για την εκπαίδευση των φοιτητών στις πιο σύγχρονες και προηγημένες επαγγελματικές πρακτικές με εφαρμοσμένες αναλυτικές μεθόδους και με τη χρήση των πιο σύγχρονων τεχνολογιών. Για τη μοναδική φοιτητική εμπειρία καθώς οι φοιτητές εντάσσονται σε ομίλους, οργανώνουν πολιτιστικές, καλλιτεχικές και αθλητικές εκδηλώσεις, εμπλουτίζοντας έτσι τα χρόνια των σπουδών τους. Για την αξιοποίηση των πολλαπλών δυνατοτήτων που παρέχει η σύγχρονη τεχνολογία στους τομείς της διδασκαλίας και της έρευνας. Για τη βασική επιδίωξη που είναι η δημιουργία καινούργιας γνώσης σε ποικίλα επιστημονικά πεδία. Για τη φοιτητική ζωή στην Πάφο που είναι μια ζωντανή πόλη, η οποία συνδυάζει τον σύγχρονο τρόπο ζωής και τις πολιτισμικές παραδόσεις. Για τους καθηγητές του που έχουν μακροχρόνια εμπειρία σε ελληνικά και ξένα πανεπιστήμια. Για τα πτυχιακά προγράμματα στη Διοίκηση των Επιχειρήσεων, στα Χρηματοοικονομικά στην Αρχιτεκτονική και στην Ψυχολογία, όπως και για τα μεταπτυχιακά. Για τις ειδικές τιμές στους Έλληνες φοιτητές. Για το αντίκρισμα που έχουν οι σπουδές, δεδομένου ότι μέχρι τον Ιούλιο περιμένουν να γίνει το 'Νεάπολις' ισότιμο (ομοταγές) με τα κρατικά πανεπιστήμια...
Η απόλυτη νοικοκυροσύνη σε άνετους και σύγχρονους χώρους, σ? ένα ιδανικό για σπουδές περιβάλλον. Μια απ? τις διαπιστώσεις μας, αργότερα, κατά την περιήγησή μας...

Οι εφημερΙδες της ΠΑφου

Τοπική εφημερίδα δώσε μου και πάρε μου την ψυχή... Τι έκπληξη κι αυτή. Επιστρέφοντας στο ξενοδοχείο βρήκα να με περιμένουν στο δωμάτιό μου οι 3 απ? τις 4 εβδομαδιαίες (σαββατιάτικες όλες) εφημερίδες που βγαίνουν και διανέμονται δωρεάν στην Πάφο. 'Επιλογές της Πάφου', 'Η φωνή της Πάφου' και 'Αδέσμευτος της Πάφου', οι τίτλοι των. Και οι τρεις 48 σελίδων.
Να ?ναι καλά ο διευθυντής του ξενοδοχείου, και καλός φίλος πια, Χρηστάκης Παρασκευά, που φρόντισε γι? αυτό. Άλλο πράγμα αυτός ο άνθρωπος! Δεν προλαβαίναμε να τους ζητήσουμε κάτι και γινόταν πραγματικότητα. Περιττό να πω οτι έπεσα στην ανάγνωση τους με τα μούτρα και ότι θα τις διάβαζα... ακόμα, αν δεν μ? έπαιρνε τηλέφωνο ο Δημήτρης για να μου πει να κατέβω να πάμε σε μια ταβέρνα για φαγητό. Εκ των ων ουκ άνευ ότι τις πήρα μαζί μου στα Χανιά για να τις... ξεκοκκαλίσω και να εκμεταλλευτώ δεόντως πολλά απ? τα γραφόμενα τους στις στήλες που έχω στα 'Χανιώτικα νεά'.
Όχι δεν ξεχώρισα καμιά. Όντως η μια καλύτερη απ? την άλλη, σε άλλους τομείς η καθεμιά. Δεν θα επεκταθώ περισσότερο, αρκούμενος μόνο στην παράθεση των κύριων θεμάτων τους για να πάρετε μια ιδέα, εκείνης της ημερομηνίας (26 Μαΐου): 'Χαώδεις συνεδριάσεις - Κοινοτάρχες απειλούν να μην ξαναπατήσουν εάν δεν αλλάξει η κατάσταση...' ('Αδέσμευτος Πάφου'). 'Κοσμήματα στο σφυρί. Εξαθλιωμένοι οικονομικά συμπολίτες μας ταξιδεύουν στη Ρουμανία για να πωλήσουν σε καλύτερη τιμή τα τιμαλφή τους'. ('Η Φωνή της Πάφου'). 'Δήμος Πάφου: Μόνον από τα χρωστούμενα ενοίκια τα-μείον 650 χιλ. ευρώ' ('Επιλογές της Πάφου').

Στου 'Φεττα'

Στην καρδιά της Πάνω Πάφου, στην πλατεία 28ης Οκτωβρίου, βρίσκεται η ταβέρνα που μας πηγαίνει ο Νικόλας Τσιφούτης, μέλος της Εταιρίας που μας φιλοξενεί. 'Ο Φεττάς', με τ? όνομα! Σαββατόβραδο και άδειο τραπέζι μέσα κι έξω απ? την ταβέρνα ούτε για δείγμα, γι΄αυτούς που δεν έχουν κλείσει.
Αρχίζουμε με 'ζιβανίαν', τι άλλο! Στην υγειά της Κύπρου! Στην υγειά της Κρήτης! Στην υγειά μας! Οι Κύπριοι διασκεδάζουν ως Έλληνες. Μερακλώνονται και χορεύουν ζεϊμπέκικο, ενίοτε ανεβαίνουν και στα τραπέζια,  κι ενώ χορεύουν οι αποκάτω τους πετούν χαρτοπετσέτες. Οι τουρίστες τους μιμούνται, όσοι δεν τους φωτογραφίζουν, και υπάρχουν στιγμές που σχεδόν όλο το μαγαζί χορεύει. Μια ζωή την έχουμε,/ κι αν δεν την γλεντήσουμε/ τι θα καταλάβουμε/ τι θα καζαντήσουμε... Άποψη κι αυτή.
Εγώ, πάντως, στη... ρόκα μου, στο μπλοκάκι μου θέλω να πω. Όπως και η Ρίκα που τραβά και ξανατραβά με την καθοδήγηση της Ευτυχίας πλάνα. Αρκούμαι, λοιπόν, να σημειώνω τα που βλέπω, αλλά και αυτά που μας λέει ο Νικόλας για το έργο της Εταιρίας, και για το πως προβάλλει το παφίτικο τουριστικό προϊόν. Για τη φιλοξενία ξένων δημοσιογράφων, για τις αποστολές στο εξωτερικό, για...
Όλα καλά κι όλα ωραία, πλην όμως κάποια στιγμή κι ενώ ο κόσμος έχει αρχίσει ν? αραιώνει... νιώθω έντονα την ανάγκη για μια μικρή νυχτερινή μοναχική βόλτα. Είναι λίγο πριν απ? τα μεσάνυχτα, κι έχω μισή ώρα στην διάθεσή μου...

Μόνος στην πλατεία

Κάτω απ? τη στήλη της 28ης Οκτωβρίου στην ομώνυμη πλατεία. Αναγέρθηκε, λέει, από τον δήμο Παφίων στη μνήμη των πεσόντων στο Β? Παγκόσμιο πόλεμο. Την θυμάμαι, είχα φωτογραφηθεί κάτω απ? αυτήν και την άλλη φορά που είχα επισκεφτεί την Πάφο.
Ήταν ένα όμορφο απριλιάτικο μεσημέρι, είμαστε πολλοί, δάσκαλοι απ? όλη την Ελλάδα, τώρα είμαι μόνος ή σχεδόν μόνος. Απέναντί μου ο Αστυνομικός Σταθμός, που είναι κτισμένος σε αποικιακό ρυθμό, κι ένα γύρω τα επιβλητικά νεοκλασικού ρυθμού κτήρια, της Βιβλιοθήκης, του Δημαρχείου και των Σχολείων της Δημοτικής και της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης.
Τι αναστοράται κανείς όταν ξαναβρεθεί σ? ένα αγαπησιάρικο, όπως η Πάφος, μέρος! Κάπου εδώ κοντά πρέπει να βρίσκεται ο Δημόσιος Κήπος, όπου η μαρμάρινη προτομή του Κωστή Παλαμά και λίγο πιο πέρα η θολωτή λιμνούλα με τον κοιμώμενο Έρωτα...
Κάνει ψύχρα. Πόση απόσταση είναι από εδώ μέχρι την είσοδο της Πόλης, όπου η εντυπωσιακή προτομή του Μακάριου, αναρωτιέμαι. Πόσο μακρινή είναι χρονικά η 14η Μαρτίου 1957, όταν οι Εγγλέζοι απαγχόνισαν τον Ευαγόρα Παλληκαρίδη; Πόσο νωπές είναι οι μνήμες του Ιουλίου του 1974; Πόσο ατελείωτος είναι ο θλιβερός κατάλογος των νεκρών και των αγνοουμένων; Πόσο μακριά ή πόσο κοντά είναι το "Καφενείον Η Λάπηθος" και το "Στεγνοκαθαριστήριον το Ριζοκάρπασο";

ΝεΟφυτος ο Εγκλειστος μιλΑ
'
Για μας ήταν άλλο πράγμα ο πόλεμος.... για την πίστη του Χριστού/ και για την ψυχή του ανθρώπου καθισμένη στα γόνατα της Υπερμάχου Στρατηγού,/ που είχε στα μάτια ψηφιδωτό τον καημό της Ρωμιοσύνης,/ εκείνου του πέλαγου τον καημό σαν ήβρε το ζύγιασμα της καλοσύνης.' Νεόφυτος ο έγκλειστος μιλά... Ετσι όπως ο Γιώργος Σεφέρης στο ομώνυμο ποίημά του, απόσπασμα απ? το οποίο είναι τα παραπάνω, τον έβαλε να μιλά
Κυριακή 27 Μαΐου σήμερα και να ?μαστε γύρω στις 11 το πρωί στην Εκγλείστρα του Αγίου Νεόφυτου και στο Μοναστήρι του. Ένας αυτοδίδακτος μοναχός που έφτασε εδώ γύρω στα 1159 ήταν ο Άγιος Νεόφυτος, η μνήμη του οποίου γιορτάζεται στις 28 Σεπτέμβη και στις 24 του Γενάρη. Λάξεψε μια σπηλιά, την καθάρισε, έχτισε μέσα μια εκκλησία κι ένα κελί και λίγο αργότερα τον τάφο του. Με τα χρόνια, ωστόσο, ήρθαν κοντά του κι άλλοι μοναχοί κι έφτιαξαν τα κελιά τους και η φήμη του άρχισε να εξαπλώνεται. Κατά εκατοντάδες έφταναν οι επισκέπτες για να τον δούν, να τον ακούσουν και να πάρουν την ευλογία του. Αυτό τον οδήγησε να σκάψει από πάνω του ένα άλλο κελί για ν? απομονωθεί και ν? ασχοληθεί με τη γραφή.
Το έργο του με τίτλο 'Αγίου Νεοφύτου του Εγκλείστου, Συγγράμματα' αποτελείται από 6 τόμους και έχει πάρει το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών (2009). Ιδιαίτερα σημαντική η επιστολή του 'Περί των κατά την χώραν Κύπρον σκαιών', όπου γίνεται λόγος στα κακά που έφερε στην Κύπρο η εφτάχρονη τυραννία του Ισαάκιου Κομνηνού που αυτοανακηρύχθηκε κυβερνήτης της Κύπρου. Ο Μεγάλος Ναός του Αγίου Νεοφύτου χτίστηκε 300 περίπου χρόνια μετά την κοίμηση του...
Λίγα πράγματα θυμόμουν απ? όλα αυτά από την προηγούμενη επίσκεψή μου. Αυτό που μου είχε μείνει πολύ έντονα ήταν οι καταπληκτικές τοιχογραφίες τόσο της Εγκλείστρας, που τις έκανε κατά παραγγελία του Αγίου ο Θεόδωρος ο Αψευδής, όσο και του Ναού που απεικονίζουν κατά διηγηματικό τρόπο τους 24 Οίκους του Ακάθιστου Ύμνου. Ήθελα να τις ξαναδώ και τις ξανάδα, στα πολύ γρήγορα, ωστόσο. Κι έμεινα εντυπωσιασμένος απ? την έκφραση των προσώπων, (σαν να ήταν έτοιμα να σου μιλήσουν!) και τους χρωματισμούς των φορεμάτων τους...
Προπάντων όμως, τη φωνή του ήθελα ν? ακούσω την ώρα που άναβα κερί στο μανουάλι του. Ζητούσα το αδύνατο! Να όμως, που κάποια στιγμή, λίγο πριν αφήσουμε τον αύλειο χώρο του ναού για να πάμε στα καταστήματα που ήταν έξω, απ? όπου πήρα χαρουπόμελο, το μάτι μου έπεσε σε μια επιγραφή, που ήταν λόγια του Αγίου. 'Φρόνημα ταπεινόν/ ενώπιον θεού και ανθρώπου/ σπουδάσωμεν κατορθώσαι', έγραφε.

Στα ΛΟΥΤΡΑ της ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ

Κύπρου Πότνια, Κύπρου Δέσποινα, Κύπρου Βασιλίς, Πάφου Μεδέουσα, Κυπρογέννητη, Παφία, Κύπρος Διωνία... Εφτά απ? τα... εβδομήντα εφτά επίθετα με τα οποία είναι γνωστή η Αφροδίτη στην Κύπρο. Στα Λουτρά της, που είναι μετά την πόλη της Χρυσοχούς (πενήντα περίπου χμ. βόρεια της Πάφου), βρισκόμαστε ύστερα απ? την Εγκλείστρα και το Μοναστήρι του Αγίου Νεοφύτου. Ειδυλλιακός και πανέμορφος ο τόπος που η φαντασία των ανθρώπων τοποθέτησε τον χώρο που έκανε το μπάνιο της η θεά της ομορφιάς και του έρωτα. Πού αλλού παρά σ? αυτήν την λιμνούλα, που βρίσκεται στη ρίζα ενός πανύψηλου βράχου, απ? τον οποίο αναβλύζει γάργαρο και κελαρυστό το νερό, κάτω απ? τη σκιά που κάνουν οι αγριοσυκιές και οι καλαμιές! Εδώ συνεβρισκόταν, λέει, με τον Άδωνη, μέχρι που τον σκότωσε απ? τη ζήλεια του ο επίσημος εραστής της ο Άρης, τον κακομοίρη τον σύζυγό της τον Ήφαιστο ποιος τον λογάριαζε, ήταν και κακάσχημος και κουτσός, πανάθεμά τον!
Όποιος πλυθεί, με το νερό της λίμνης, μας λέει η ξεναγός μας, ανανεώνεται. Εμείς, με... προεξάρχοντα τον Δημήτρη, το γυρίζουμε στην πλάκα, όχι όμως και οι Ρώσοι με τις Ρωσίδες, που τυχαίνει να ?ναι εδώ, κι έχουν μπρουμουτίσει για να γεμίσουν τις φούχτες των νερό. Ευκαιρία και για να δροσιστεί κανείς, λέει μια απ? τις κοπελιές, ενώ ακολουθούμε το στενό μονοπάτι που διασχίζει τον Βοτανικό Κήπο, μέσα στον οποίο βρίσκονται τα Λουτρά.
Η ώρα είναι 2μ.μ. και το πρόγραμμα προέβλεπε γεύμα στις 1.30μ.μ. σ? ένα εστιατόριο της περιοχής...

Με το ΔΗΜΑΡΧΟ της ΧρυσοχοΥς

Μια περιοχή με άγρια φύση, όπου πευκόφυτες βουνοπλαγιές βυθίζονται στα γαλανά νερά, που καταλήγουν σε αμμώδεις ορμίσκους είναι ο... μεγαλοπρεπής κόλπος της Χρυσοχούς. Ιδανικός κι αυτός τόπος για διακοπές. Είμαστε στην καρδιά του, στο Λακκί ('Λατσί' το λένε εδώ). Δίπλα μας η Πόλη της Χρυσοχούς κι απέναντι μας στα δυτικά η χερσόνησος του Ακάμαντα που έχει επιλεγεί' για να γίνει εθνικό πάρκο.
Μαζί μας στο τραπέζι σε μια απ? τις ταβέρνες του, το 'Porto Lachi', ο δήμαρχος της Χρυσοχούς, Άγγελος Οδυσσέως ή Γεωργίου, το πλήρες όνομά του, που μας υποδέχεται σαν αδελφούς. Ο δήμος του είχε αδελφοποιηθεί πριν από λίγα χρόνια με τον πρώην δήμο Νέας Κυδωνίας, οπότε, μετά τον 'Καλλικράτη', θεωρείται αδελφοποιημένος και με τον δήμο Χανίων.
'Χαιρέτα μου την Κύπρο μας αγαπητέ Βαγγέλη/ και πες της πως η Κρήτη μας παρέα τηνε θέλει.'. Λέω και σ? αυτόν την μαντινάδα που μου έστειλε μέσω κινητού, με το που έφτασα στο αεροδρόμιο της Πάφου, ο μαντιναδολόγος Ηλίας Σταματάκης. Χαμογελά με ικανοποίηση. Γενικότερα όλοι, μα όλοι, οι Κύπριοι με το που τους λέμε πως είμαστε απ΄ την Κρήτη, αστράφτουν από χαρά και ανοίγουν τις αγκαλιές τους.
Η κουβέντα που κάνουμε με τον Δήμαρχο, που έχει εκλεγεί για τρίτη πενταετία, παίρνει μάκρος. Τον ρωτούμε και μας απαντά, μας ρωτά και του απαντούμε. Για τους δεσμούς φιλίας Κρήτης και Κύπρου, και ειδικότερα Χανίων - Χρυσοχούς. Για την Πόλη που πήρε τ? όνομα 'Χρυσοχούς', είτε λόγω της ευφορίας της γης είτε λόγω των μεταλλείων χρυσού που υπήρχαν, και για την ιστορία της διαμέσου των αιώνων. Για τις αναμνήσεις που έχει, κι είναι οι 'καλύτερες των καλύτερων', απ? την επίσκεψη του στα Χανιά. Για την πολιτική και οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Για τον Μακάριο και τον Ελευθέριο Βενιζέλο...
Μην ξεχάσετε να δώσετε τα χαιρετίσματα μου στον τέως και στον νυν δήμαρχο, στους φίλους μου Κυριάκο Βιρβιδάκη και Μανόλη Σκουλάκη και σ? όλους τους δημότες των Χανίων! Η παραγγελία που μας δίνει όταν, εκεί γύρω στις 5μ.μ. μας αποχαιρετά. Τι κρίμα που δεν έχουμε χρόνο να επισκεφθούμε την Πόλη!

Η ανηφοριΑ της αθανασΙας

Σκούλλη, Μηλιου, Γιόλου, Στρουμπί, Τσάδα, Μεσόγη. Τα χωριά με τη σειρά που τα συναντούμε τώρα επιστρέφοντας απ? το Λατσί για την Κάτω Πάφο. Καταπράσινα, πανέμορφα, ορεινά χωριά, γεμάτα ζωή. Πορτοκαλιές, λεμονιές, ελιές, αμυγδαλιές, αμπέλια.
Περνάμε την Τσάδα, το χωριό του Ευαγόρα Παλληκαρίδη, του παλληκαριού, που το απαγχόνισαν στα 19 του χρόνια οι Εγγλέζοι, "Γη της λεμονιάς, της ελιάς/ γη της αγκαλιάς της χαράς, γη του πεύκου, του κυπαρισσιού και της αγάπης". Και στο τραγούδι του Μίκη Θεοδωράκη (στίχοι Λεωνίδας Μαλένης, πρώτη εκτέλεση Γρηγόρης Μπιθικώτσης), ο νους μου. Εδώ στο Δημοτικό Σχολείο της Τσάδας έμαθε τα πρώτα γράμματα ο Ευαγόρας, για να φοιτήσει αργότερα στο Γυμνάσιο Πάφου, το οποίο δεν πρόλαβε να το τελειώσει. Στα 17 του χρόνια, 'ως Έλλην Κύπριος, ο οποίος ζητούσε την λευτεριά της πατρίδας του, κορύφωσε την αγωνιστική του πορεία και πήρε την ανηφοριά των βουνών, αφήνοντας πίσω τους συμμαθητές του. Ήταν η αρχή του θανάτου του, μα και ταυτόχρονα της αθανασίας του...

Ποτέ θα ΚΑΜΕΙ ξαστεριά

Εκτός απ? τον ¨συνήθη ύποπτο' Γιώργο Λεπτό, στο ας το πούμε επίσημο αποχαιρετιστήριο δείπνο που μας παρέθεσαν οι Παφίτες φίλοι μας σ? ένα κέντρο της Πάνω Πάφου, το τρίτο και τελευταίο βράδυ στον δήμο τους, ήταν μεταξύ των άλλων ο τοπικός δήμαρχος Σάββας Βέργας και ο μόνιμος γραμματέας του Δ.Σ. της τοπικής Εταιρίας Τουριστικής Προβολής και Ανάπτυξης Κενδέας Ζαμπυρίνης, με την ιδιότητα του και ως πρόεδρου του Αθλητικού και Πολιτιστικού Συλλόγου 'Ευαγόρας Παλληκαρίδης'.
Ακριβά, πανάκριβα για μένα δώρα τα ιδιαίτερα επιμελημένα  και λίαν ενδιαφέροντα πολυσέλιδα μεγάλου σχήματος βιβλία - λευκώματα που μου έδωσαν, ως τον... 'πρεσβύτερο της παρέας'. Το 'Πάφος: ο μύθος, ο χρόνος, ο τόπος, ο κόσμος' (Δήμος Πάφου 2003) της Άννας Γ. Μαραγκού, ο πρώτος, και το '50 χρόνια (1961 - 2011) - Ένδοξος Πορεία' που αναφέρεται στον Σύλλογο "Ευαγόρας Παλληκαρίδης", ο δεύτερος.
Εχουν έρθει και οι δύο τους (όπως και ο Γιώργος Λεπτός άλλωστε) στα Χανιά, έχουν μείνει, όπως μένουν κι όλοι οι Κύπριοι, κατενθουσιασμένοι, και βέβαια, θεού θέλοντος, θα ξανάρθουν. Και για να γίνει κάποτε μια εκδήλωση για τον Ευαγόρα Παλληκαρίδη, μου λέει ο Κενδέας. Μιλά γι? αυτόν κι η φωνή του πάλλεται.,κάποτε νιώθεις ότι είναι έτοιμη να σπάσει."Πότες θα κάμει ξαστειά πότες θα φλεβαρίσει"... Ούτε που το κατάλαβα πως άρχισα να τραγουδώ και ακολούθησαν οι άλλοι...

Ο καθένας μας τον δικό του αμητό

Δευτέρα, 28  Μαίου, ώρα 10.30 μ.μ. Στο διεθνές, εντυπωσιακό, καμιά σύγκριση με το δικό μας, αεροδρόμιο της Πάφου. Έχουμε παραδώσει τις αποσκευές μας και είμαστε έτοιμοι για επιβίβαση. Τι΄βαλίτσες μας εννοώ γιατί εκτός από τις χειροαποσκευές κουβαλάμε στο μυαλό μας ο καθένας μας ξεχωριστά, τον δικό του πλούσιο αμητό, έτσι όπως τον συνέλεξαν σπειρί  σπειρί σαν εικόνα , σαν ήχο, σαν γεύση σαν ευωδία, σαν άγγιγμα , τα "ακρωτήρια της ύπαρξης" όπως λέει ο Γίωργης Μανουσάκης τις πέντε αισθήσεις, του καθενός και της καθεμιάς από μας.
Και βέβαια τα χαιρετίσματα που μας είπαν να δώσουμε στα Χανιά από κοινού κουβαλάμε. Μεταξύ αυτών και τα χαιρετίσματα μιας Χανιώτισσας. της Μαρίας της Τυράκη που είναι παντρεμένη στην Πάφο, και δουλεύει στο ξενοδοχείο που μείναμε. Πάνω απ' όλα και πρώτα απ' όλα τον χαιρετισμό της Κύπρου στην Κρήτη κουβαλάμε!

ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ (1)

Η Πάφος του χθες. Η Πάφος του σήμερα. Η Πάφος του αύριο? Η Πάφος της Ιστορίας και η Πάφος του τουρισμού. Η Πάφος των Παφιτών και η Πάφος των επισκεπτών της. Η Πάφος του Κινύρα και του Ευαγόρα Παλληκαρίδη μα και η Πάφος του Μιχαλάκη Λεπτού και του Κενδέα Ζαμπυρίνη?


Στην Πάφο του χθες και του σήμερα

Γράφει ο
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
Kakatsakis@sch. gr

Κυπριακά, παφίτικα, χρώματα κι αρώματα. Κυπριακές, παφίτικες εικόνες. Κυπριακοί, παφίτικοι, ήχοι. Κυπριακές, παφίτικες γεύσεις... Το απέραντο γαλάζιο της κυπριακής, παφίτικης, θάλασσας που αναζητά στη γραμμή του ορίζοντα την επανεμφάνιση της Αφροδίτης. Το υπέροχο κυπριακό, παφίτικο 'νι' που ντύνει μουσικά τα ελληνικά φωνήεντα. Το κυπριακό, παφίτικο, 'δαιμόνιο' μυαλό που δίχως να ξεχνά το παρελθόν τοξεύει το μέλλον?
Η Πάφος του χθες. Η Πάφος του σήμερα. Η Πάφος του αύριο? Η Πάφος της Ιστορίας και η Πάφος του τουρισμού. Η Πάφος των Παφιτών και η Πάφος των επισκεπτών της. Η Πάφος του Κινύρα και του Ευαγόρα Παλληκαρίδη μα και η Πάφος του Μιχαλάκη Λεπτού και του Κενδέα Ζαμπυρίνη?
Εχουν περάσει κάμποσες μέρες από τότε που γύρισα απ' την Πάφο, ωστόσο εκεί είναι ακόμα ο νους και η καρδιά μου. Μια ζωή μου φάνηκε ότι έζησα στην πανέμορφη αυτή πόλη και στην ευρύτερη περιοχή της, κι ας έμεινα, φιλοξενούμενός της, μόλις τρία βράδια.
Απ' τα ωραία που έρχονται εκεί που δεν τα περιμένεις τούτο το ταξίδι. Να 'ναι καλά ο Γιάννης ο Γαρεδάκης που με πρότεινε να εκπροσωπήσω τα "Χανιώτικα Νέα", σ' αυτήν την επίσκεψη γνωριμίας της Πάφου με Χανιώτες δημοσιογράφους, στο πλαίσιο της συνεργασίας της Επιτροπής Προβολής του Νομού μας και της Εταιρίας Τουριστικής Ανάπτυξης και Προβολής Περιφέρειας Πάφου.
Είχα ξαναπάει στην Κύπρο άλλες τρείς φορές, την πρώτη απ' αυτές στην Πάφο, (έφυγα με τις καλύτερες εντυπώσεις) όμως ακόμα θυμούμαι την ταλαιπωρία του ταξιδιού. Χανιά - Αθήνα με πλοίο, Αθήνα - Λάρνακα με αεροπλάνο, Λάρνακα - Πάφος με λεωφορείο. Και αντιστρόφως? Ενώ τώρα? Πώς λέμε "ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε;" Κάπως έτσι. Μιας μόνο ώρας δρόμος είναι με το αεροπλάνο η απόσταση Χανίων - Πάφου, χάρις στις πτήσεις που, πραγματοποιεί πέντε φορές την εβδομάδα η εταιρία RYANAIR, συνδέοντας τα αεροδρόμια των δύο πόλεων.
Μπήκαμε, (αφού μας κατευόδωσε ο Χρίστος Μυλωνάκης, που φρόντισε τα πάντα όλα για το ταξίδι), δεν προλάβαμε να καλοκαθίσουμε και? βγήκαμε. Και στον πηγαιμό και στον γυρισμό?

ΝΗΣΟΣ ΤΙΣ ΕΣΤΙ

Μαζί μου στο αεροπλάνο, όπως και όλες τις μέρες που μείναμε στην Πάφο, βεβαίως, ο Δημήτρης Παππάς απ' τον ραδιοφωνικό σταθμό Super F.M. 89,6, η Ευτυχία Πενταράκη και η Ρίκα Τζαγκαράκη απ' τη "Νέα Τηλεόραση", η Αρτεμις Κατερινάκη απ' την τηλεόραση "Κύδων" και μια άλλη κοπελιά η Κατερίνα Πατεράκη. Ωραία παρέα! Ειδικά όμως στο αεροπλάνο όχι καλύτερη απ' αυτήν που μου κράτησε η "θρυλική" ποιητική συλλογή του Γιώργου Σεφέρη "Ημερολόγιο καταστρώματος Γ'", που είναι αφιερωμένη "Στον κόσμο της Κύπρου".
"Νήσος τις έστι". Τούτος ο στίχος του Αισχύλου, με τον οποίο κλείνει το ποίημα "Σαλαμίνα της Κύπρος", και ο οποίος μου ήρθε στον νου, όταν οριστικοποιήθηκε η συμμετοχή μου στο ταξίδι, στάθηκε η αφορμή να πάρω μαζί μου τα ποιήματα του Σεφέρη. "Αγιάναπα Α'", "Ονειρο", "Λεπτομέρειες στην Κύπρο", "Επικαλέω τοι την Θεόν"?, "Ελένη", "Αγιάναπα Β'", "Μνήμη Α'", "Ο δαίμων της πορνείας", "Στα περίχωρα της Κερύνειας", "Πραματευτής από τη Σιδώνα", "Τρεις μούλες", "Πενθεύς", "Νεόφυτος ο έγκλειστος μιλά", "Σαλαμίνα της Κύπρος"?. Σε μια άλλη ανάγνωση. Για μια άλλη ματιά στην σημερινή Κύπρο. Για μια ένεση αισιοδοξίας?
"Καθένας χωριστά ονειρεύεται και δεν ακούει τον βραχνά των άλλων/ -Ναι όμως ο μαντατοφόρος τρέχει/ κι όσο μακρύς κι αν είναι ο δρόμος του, θα φέρει/ σ' αυτούς που γύρευαν ν' αλυσοδέσουν τον Ελλήσποντο/ το φοβερό μήνυμα της Σαλαμίνας/ Φωνή Κυρίου επί των υδάτων/ Νήσος τις εστί". Και την νήσο αυτήν την λένε Κύπρο! Χώρα τις έστι. Και την χώρα αυτή την λένε Ελλάδα!

ΠΑΦΟΣ, ΠΑΦΟΣ, Σ΄ ΑΓΑΠΩ ΜΕ ΠΑΘΟΣ!

Καθόλου τυχαίο ότι η Πάφος ξεχωρίζει ως τουριστικός προορισμός με περιεχόμενο. Κι αυτό γιατί, "την Πάφο την προίκισαν οι θεοί, ο χρόνος και η ιστορία με περίσια αχνάρια. Μα πάνω απ' όλα την προίκισε η θεά Αφροδίτη με θεόσταλτα δώρα, σπάνια και μοναδικά. Την ξεχώρισε και την επέλεξε απ' όλες τις άλλες πόλεις και από τότε τ' αχνάρια της θεάς βρίσκονται παντού: στην πλούσια και εύφορη γή, στα καταπράσινα δάση, στην ομορφιά του χώρου και των ανθρώπων της", όπως γράφει η Αννα Γ. Μαραγκού στο βιβλίο της "Πάφος".
Ενα το κρατούμενο για τους Παφίτες που αγαπούν τον τόπο τους με πάθος. "Πάφος, Πάφος, σ' αγαπώ με πάθος! Μ' αρέσει να τ' ακούω να το λένε, με την τραγουδιστή φωνή τους, στο τραπέζι που μας κάνουν σ' ένα ταβερνάκι "παρά θιν αλός", στο Λιμανάκι της Κάτω Πάφου κάποιοι απ' τους ανθρώπους που μας φιλοξενούν και οι οποίοι ήδη μας έχουν καταϋποχρεώσει με την υποδοχή που μας έκαναν: Ο, και πρόεδρος του Εμπορικού - Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Πάφου, πρόεδρος της Εταιρίας Τουριστικής Ανάπτυξης και Προβολή Περιφέρειας Πάφου Γιώργος Λεπτός, ο διευθυντής της εν λόγω Εταιρίας Νάσος Χατζηγεωργίου και ο υπεύθυνος του ξενοδοχείου "Pahpos Garden", στο οποίο μένουμε, Χρηστάκης Παρασκευά. Τρώγοντας "χαλούμιν" και πίνοντας "ζιβανίαν". Εκτός των άλλων? Λίγο ακόμα και θα το λέμε, στεντορεία τη φωνή, κι εμείς μαζί τους.
Είναι το όντι αγαπησιάρικος τόπος η Πάφος. Το 'χα διαπιστώσει και τον Απρίλη του 1995, όταν είχα ξαναβρεθεί εδώ, το επαναδιαπιστώνω κι απόψε. Κι ας έχω κλείσει μόλις 8 ώρες?
Ενας κόσμος πολύβουος γύρω μας εδώ όπου κάποτε, λέει, υπήρχαν μόνο χωράφια και παλιά πέτρινα σπίτια. Μια σύγχρονη πόλη κτισμένη απάνω σε μιαν άλλη αρχαία Πολιτεία, η Κάτω Πάφος, που είναι κάτω απ' την προστασία της Ουνέσκο, εδώ και 31 χρόνια.
Λίγο πιο πέρα το αρχαιολογικό μουσείο, που καλύπτει ένα μεγάλο μέρος της παραλίας της. Στο βάθος η φωτισμένη πόλη των ξενοδοχείων, ένας αναποδογυρισμένος έναστρος ουρανός. Κοντά μας η τεράστια πλατεία που έχει φιλοξενήσει τα μεγαλύτερα θεάματα που έχουν γίνει στην Κύπρο. Μια "ανοιχτωσά", άλλο πράγμα. Χάρμα ιδέσθαι!
Παρασκευή, 25 Μαϊου, ώρα 11 μ.μ. Οι κουβέντες στο τραπέζι μας δίνουν και παίρνουν και η συζήτηση καλά κρατεί. Και σαν συνέχεια του ιδιαίτερα επιμελημένου σύντομου φιλμ για την Πάφο, που είδαμε στο ξενοδοχείο και μιας πρώτης ενημέρωσης.
Μακράν, σε σχέση με το δικό μας το χανιώτικο, σε επίπεδο οργάνωσης, το παφίτικο τουριστικό προϊόν. Το συμπέρασμά μου. Ο ήλιος και η θάλασσα από μόνα τους δεν λένε τίποτα πια. Ας το καταλάβουμε πριν να 'ναι αργά?

ΘΑ ΜΠΟΥΝ ΤΑ ΒΟΔΙΑ ΣΤΟΝ ΖΥΓΟ

"Θα μπουν τα βόδια στο ζυγό/ και τ' άλογα στ' αλώνια! "Απ' το χωριό του Κοσμά του Αιτωλού (Μέγα Δέντρο Αιτωλο-Ακαρνανίας) ο ταξιτζής που μας πηγαίνει, το πρώτο βράδυ, απ' το Λιμανάκι της Πάφου στο ξενοδοχείο που μένουμε. Σαν χρησμός (ή μήπως σαν προφητεία;) μας φάνηκαν τα λόγια του, που τα έκανε ο Δημήτρης σύνθημα. Τί άραγε θέλει να πει ο ποιητής; Σίγουρα όχι κάτι καλό, πάντως.
Ταξιτζής στην Αθήνα ήταν ο Γιώργος Β., όταν πριν από ένα χρόνο είδε κι απόειδε ότι το μεροκάματο δεν έβγαινε κι ήρθε, μέσω ενός γνωστού του στην Πάφο. Ούτε εδώ, όμως είναι ευχαριστημένος κι ετοιμάζεται "να την κάνει", λέει, για την Αυστραλία. Ισως εκεί μπορεί να βγάζει αυτά που θέλει η οικογένειά του που ζει στην Αθήνα για να καλύψει τις υποχρεώσεις του. Εδώ στην Κύπρο, μπορεί να μην είναι μαύρα, όπως είναι στην Ελλάδα, τα πράγματα, δεν είναι όμως και άσπρα, σκούρα προς το μαύρο, τα βλέπει.
Δεν τα βλέπει έτσι μόνον αυτός. Εχουν πάψει κι εδώ, πριν από έναν χρόνο περίπου, να? δένουν τους σκύλους με τα λουκάνικα και τελευταία κάνουν λόγο για προσφυγή στο μηχανισμό στήριξης. Γεμάτα αγωνία τα ερωτήματα των Κυπρίων με τους οποίους άνοιξα σχετική κουβέντα τις επόμενες μέρες που έμεινα εδώ. Οταν είναι βαριά άρρωστη η μάνα είναι να μην ανησυχούν τα παιδιά τους τί θ' απογενούν; Ευτυχώς που ο τουρισμός πάει καλά?

ΤΟ ΝΗΣΙ ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ

Η δεύτερη μέρα γνωριμίας μας με την Πάφο, άρχισε με την επίσκεψη μας στο Αρχαιολογικό Πάρκο, στην οικία του Διονύσου, στην οικία του Αιώνα και στην οικία του Θησέα με τα περίφημα ψηφιδωτά. Είχα ξανάρθει εδώ, πριν από 17 χρόνια, ωστόσο, παραήταν σύντομη η επίσκεψη, και δε θυμόμουν σχεδόν τίποτα. Ούτε ότι οι εν λόγω οικίες δεν ανήκαν σε κάποιον Διόνυσο, σε κάποιον Αιώνα και σε κάποιον Θησέα, αλλά πήραν τα ονόματα αυτά, απ' τις βασικές απεικονίσεις του Θεού Διόνυσου, του αιώνα και του Θησέα που είχαν στα δάπεδά τους. Πάντως ότι το κυρίαρχο πρόσωπο ήταν κι εδώ, όπως και σ? όλην την Πάφο αλλά και την Κύπρο, η Αφροδίτη, η θεά της ομορφιάς και του έρωτα, το θυμόμουν.
Από ?δω το ?φερνε από ?κει το ?φερνε η ομολογουμένως θαυμάσια ξεναγός μας (γεια σου, Κατερίνα!) κι όλο στην Αφροδίτη γύριζε την κουβέντα. Κι ας μην είχε πρωτοεμφανιστεί εδώ, αλλά στην Πέτρα του Ρωμιού. Κι ας μην έκανε εδώ το μπάνιο της για να επανακτήσει την παρθενιά της, αλλά στο Λατσί. Κι ας μην ήταν εδώ οι ιεροί κήποι της αλλά στη Γεροσκήπου (ιερός κήπος). Κι ας μη βρέθηκαν εδώ τα αγαλματίδια που της πρόσφεραν οι απάντρευτες γυναίκες που έπαιρναν μέρος στα μυστήρια του Κινύρα, που ήταν αρχιερέας στο ναό της, αλλά στην Παλαίπαφο (Κούκλια).
Δεν μείναμε πάνω από δύο ώρες εδώ, όμως και δύο 24ωρα να μέναμε θα ήταν αδύνατο να δούμε, όπως έπρεπε να τα δούμε, ας πούμε, τα σαράντα τόσα δωμάτια της οικίας του Διόνυσου, που καταλαμβάνουν 2.000 τ.μ. και να "εντρυφήσουμε" στα καταπληκτικά ψηφιδωτά που χρονολογούνται στο τέλος του 3ου και στις αρχές του 4ου μ.Χ. αιώνα και απεικονίζουν κάθε λογής μυθολογικά θέματα. Χώρα όλα τ' άλλα.
Πάντως εμένα αυτό που με εντυπωσίασε περισσότερο, ίσως γιατί σ' αυτό έμεινα πιο πολλή ώρα, επηρεασμένος απ' την? Αφροδίτη ήταν η αναπαράσταση του γνωστού μύθου της Φαίδρας και του Ιππόλυτου. Σκεπασμένος με χλαμύδια ο ώμος του Ιππόλυτου ενώ το υπόλοιπο σώμα του είναι γυμνό. Η Φαίδρα, που κάθεται σε μια πολυθρόνα κρατά με το δεξί της χέρι το κεφάλι της που είναι καλυμμένο μ' ένα μεγάλο πέπλο. Κοντά στον Ιππόλυτο ένα σκυλί και πίσω απ' τη Φαίδρα ο φτερωτός έρωτας με τόξο και πυρσό στα χέρια του. Το παιδί της Αφροδίτης που υποδαυλίζει την καταστροφή και τον θάνατο! Θα ?μενα κι άλλο εκεί, το ομολογώ, αν δεν ερχόταν μια μεγάλη ομάδα τουριστών (κι αν είχε κόσμο!) να με... ξηλώσει?

ΚΑΙ ΝΗΣΙ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ

Μια σύντομη στάση στην εκκλησία της Αγίας Κυριακής της Χρυσοπολίτισσας, που είναι κτισμένη πάνω στα ερείπια της μεγαλύτερης πρωτοβυζαντινής βασιλικής της Κύπρου, πηγαίνοντας, μετά, για την Πάνω Πάφο. Κόσμος και κοσμάκης κι εδώ. Αγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλλοι", οι περισσότεροι πάντως Ρώσοι. Εδώ ανάμεσα σε ερείπια και κάτω από μια τραμιθιά βρίσκεται η "στήλη" που σύμφωνα με την παράδοση βασανίστηκε και μαστιγώθηκε με "σαράντα παρά μία" ο Απόστολος Παύλος επειδή κήρυσσε τον Χριστιανισμό.
Ιδιαίτερα πετυχεμένη ήταν πάντως η επίσκεψη του Παύλου, που τον συνόδευαν ο Μάρκος και ο Βαρνάβας, στην Κύπρο. Μέχρι και τον Ρωμαίο Ανθύπατο που είχε έδρα την Πάφο κατόρθωσε να προσηλυτίσει κι έτσι η Κύπρος έγινε, λέει, η πρώτη χώρα στον κόσμο που κυβερνήθηκε από Χριστιανό ηγέτη.
Αλλη μια επίσης, στάση αμέσως μετά στο χωρητικότητας 10.000 (!) θέσεων αρχαίο θέατρο της Πάφου που ανήκει στην ελληνορωμαϊκή περίοδο και ένα πέρασμα απ' την κατακόμβη της Αγίας Σολομωνής. Εδώ κατέφυγε με τα εφτά της παιδιά για να σωθεί, η εν λόγω Αγία όταν την κυνηγούσαν οι ρωμαίοι στρατιώτες, κι εδώ στους θαλάμους της υπόγειας αυτής, κατακόμβης σκοτώθηκε και τάφηκε.
Αγία Σολομωνή, Αγιος Θέρισσος, Αγιος Ιλαρίων, Αγιος Ανδρόνικος, Αγιος Αγαπητικός, Αγιος Νεόφυτος, Αγιος Μισητικός, Αγιος Εξωρινός, Αγιος Κενδέας? Μερικοί απ' τους Κύπριους Αγίους με παράξενα ονόματα. Και νησί των Αγίων η Κύπρος, εκτός από νησί της Αφροδίτης και νησί των γάτων?

ΟΙ ΓΑΤΕΣ Τ' ΑΪ-ΝΙΚΟΛΑ

Μεσημεράκι στην Πάνω Πάφο, στο Κτήμα όπως εξακολουθούν και λένε οι ντόπιοι την Πόλη τους που έχει γύρω στους 33.000 απ' τους 53.000 κατοίκους που έχει συνολικά, ο δήμος Πάφου. Στο Πανόραμα, όνομα και πράγμα, συγκεκριμένα. Πάνω απ' τα κεφάλια μας ένας λιόλαμπρος γελαστός, ότι πρέπει για εκδρομείς, όπως εμείς, ουρανός. Κάτω μας η πλούσια και πανέμορφη Γη των Βασιλέων. Πέρα μακριά το απέραντο γαλάζιο της Μεσογείου. Γύρω μας όλες οι φυλές του Ισραήλ.
Ωστόσο η ματιά μας πέφτει σε μια παρέα γάτες που απολαμβάνουν το γαλατάκι που τους προσφέρεται σε πήλινα πιατάκια απ' τους Παφίτες. Θα ξαναδούμε κι άλλη φορά το θέαμα αυτό. Τέτοια αγάπη! Και για τις γάτες και γενικότερα για τα ζώα. Ούτε ένα αδέσποτο σκυλί, πουθενά!
Πώς να μην πάει στο ποίημα του Γιώργου Σεφέρη; "Οι γάτες τ' Αϊ-Νικόλα", το μυαλό μου; "Το μοναστήρι τ' Αϊ-Νικόλα το είχαν τότε/ Αγιοβασιλείτες καλογέροι/ κι ούτε μπορούσαν να δουλέψουν τα χωράφια/ κι ούτε να βγάλουν τα κοπάδια στη βοσκή/ τους έσωσαν οι γάτες που αναθρέφαν/ Την κάθε αυγή χτυπούσε μια καμπάνα/ και ξεκινούσαν τσούρμο για τη μάχη/ Ολη μέρα χτυπιούνταν ως την ώρα/ που σήμαιναν το βραδινό ταγίνι/ Απόδειπνα πάλι η καμπάνα/ και βγαίναν για τον πόλεμο της νύχτας/ Ητανε θαύμα να τις βλέπεις, λένε,/ άλλη κουτσή κι άλλη στραβή, την άλλη/ χωρίς μύτη, χωρίς αυτί, προβιά κουρέλι/ Ετσι με τέσσερις καμπάνες την ημέρα/ πέρασαν μήνες, χρόνια, καιροί κι άλλοι καιροί/ Αγρια πεισματικές και πάντα λαβωμένες/ ξολόθρεψαν τα φίδια μα στο τέλος χαθήκανε/ δεν άντεξαν τόσο φαρμάκι".
Δεν μπορεί να χαθήκανε όλες οι γάτες, σκέφτομαι! Κάποιες άντεξαν το φαρμάκι, γλιτώσανε, κι απ' αυτές κατάγονται αυτές που είναι μπροστά μου. "Την Ρωμιοσύνη μην την κλαις". ...Καπάκι ο στίχος του Γιάννη Ρίτσου. "Μπορείτε να πάτε μια βόλτα στην αγορά και να 'στε εδώ σε μια ώρα", ακούω τη φωνή της ξεναγού μας?

ΚΟΒΟΝΤΑΣ ΒΟΛΤΕΣ ΚΑΙ... ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ

Οδός Κιουτσούκ Μεχμέτ, οδός Κιαμίλ Πασά? Μόνος στην παλιά τούρκικη συνοικία, είναι φως φανάρι! Διπλόκλειδο μανταλωμένα τα πορτοπαράθυρα. Ανθρώπινη παρουσία ούτε για δείγμα. Αφαντες και οι γάτες από εδώ. Εχουν καλομάθει, τι να κάνουν και τα ποντίκια σε ακατοίκητα σπίτια! Περιποιημένο ωστόσο, το τεράστιο τζαμί, με τον πανύψηλο μιναρέ. Αραγε πόσα χρόνια έχουν περάσει από τότε που ανέβαινε ο μουεζίνης στον περιμετρικό του εξώστη πέντε φορές την ημέρα και καλούσε τους πιστούς σε προσευχή; Ακου να δεις απορία! Να ?ταν το 1974 η τελευταία φορά, τότε με την τούρκικη εισβολή ή αργότερα;
Στ? αυτιά μου φτάνει ο απόηχος απ? την αγορά που βρίσκεται δύο βήματα πιο κάτω. Εκεί σ? ένα καφενεδάκι θα συναντήσω δύο ταξιτζήδες, λίγο αργότερα. Απ? αυτούς θα μάθω ότι το όνομα της τούρκικης συνοικίας είναι "Μούταλλος" και ότι οι Τούρκοι που ζούσαν εκεί την επισκέπτονται όλο και περισσότερο τελευταία. "Δεν είχαμε να μοιράσουμε τίποτα μεταξύ μας" μου λέει ο ένας τους. Για ν? αφήσει στο τέλος ένα μετέωρο όμως?
"Κόψαμεν" κι άλλες πολλές κουβέντες μέχρι να 'ρθει η ώρα να φύγουμε, με τους δύο παφίτες ταξιτζήδες και την καφετζίνα την Θέκλα Τοούλια που προστέθηκε στην παρέα μας. Οι δουλειές των ταξιτζήδων, όπως και τα κυπριακά πράγματα γενικότερα, πάνε απ' το κακό στο χειρότερο και η Κύπρος που ήταν "αστακός" όπου να 'ναι "γονατίζει". Η άποψή τους. "Πώς να τα βγάλεις πέρα, όταν έχεις τέσσερα παιδιά που σπουδάζουν, δύο στην Ελλάδα και δύο στην Κύπρο;" αναρωτιέται ο ένας απ' τους ταξιτζήδες. Και βέβαια έχει έρθει στα Χανιά παλιότερα και του άρεσαν πολύ. "Παράδεισος ο τόπος σας", μου λέει.
Το πουλμάκι μας ωστόσο έχει έρθει και ο οδηγός μας κορνάρει διακριτικά. Να βγάλουμε μια φωτογραφία, μου λέει η Θέκλα. Καμμία αντίρρηση εκ μέρους μου. Και την βγάζουμε. Με φόντο μια μουριά που είχε πάνω της κρεμασμένα πορτοκάλια?

ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΡΙΨΙΣ ΣΚΥΒΑΛΩΝ

Πηγαίνοντας απ' την Πάφο για τον κόλπο των Κοραλλίων, όπου μας περίμενε σ' ένα απ' τα ξενοδοχεία του ο πρόεδρος του Ομίλου "Λεπτός", Μιχαήλ Λεπτός, έχουμε την ευκαιρία ν' απολαύσουμε την πιο όμορφη μα και την πιο ακριβή, κατά τον οδηγό μας τον Γιώργο Λαμπριανού (μάλαμα άνθρωπος), περιοχή της Περιφέρειας Πάφου. Μια περιοχή καταπράσινη από μπανανοφυτείες, εσπεριδοειδή αμπέλια, και κηπευτικά, αλλά και από σύγχρονες τουριστικές εγκαταστάσεις.
Λέμπα, Χλώρακα, Κισσόνεργα, Πέγεια, Μάα- Παλαιόκαστρο? Μ? αρέσει να διαβάζω τα ονόματα των χωριών στις πινακίδες, αλλά και ό,τι άλλο. Οπως αυτή για παράδειγμα που έγραφε ότι "Απαγορεύεται η ρίψις σκυβάλων". Το παράξενο δεν είναι ότι λέει αυτό που λέει, έτσι όπως το λέει η πινακίδα, αλλά το ό,τι η οδηγία τηρείται, παρατηρεί η Ευτυχία.
"Εδώ οι νόμοι τηρούνται και τα πρόστιμα είναι πρόστιμα", σχολιάζει ο οδηγός μας, με τον δικό του χαρακτηριστικό τρόπο.
Γνήσιοι Ελληνες το δίχως άλλο οι Κύπριοι αδελφοί μας, άλλο το επίπεδο τους ωστόσο, ειδικά σε θέματα δομής και οργάνωσης, δεν παίζονται. Συν το ότι το απού μπορεί κι απάνω του, δεν ισχύει όπως στην Ελλάδα. Θα ?χουμε την ευκαιρία να το διαπιστώσουμε και σ? άλλες περιπτώσεις αυτό. Οπως και πολλά άλλα άλλωστε?

Χανιώτικα νέα ( 16.06.2012)

Αύριο η συνέχεια

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΜΙΑ ΤΗΣ ΚΛΕΦΡΑΣ, δυο της κλέφτρας τει΄ς και η κακή της μέρα! Για την …κυρά- Τύχη που στους δυο προηγούμενους αγώνες της Εθνικής μας με την Πολωνία και την Τσεχία, στο πλαίσιο των αγώνων για το EURO 2012 μας γύρισε την πλάτη το γράφω. Παίζουμε με την Ρωσία απόψε.

Φίλες και φίλοι' καλημέρα!

«ΤΙΠΟΤΑ δεν ικανοποιεί τον άνθρωπο που δεν ικανοποιείται με τα λίγα. Δεν ελευθερώνουν την ψυχή από την ταραχή και δεν φέρνουν την αληθινή καρδιά τα αμέτρητα πλούτη. Μια σκέτη σούπα» για παράδειγμα, «σου δίνει ίση ευχαρίστηση με ένα πολυτελές γεύμα. Όταν έχει φύγει όλο το δυσάρεστο αίσθημα από την έλλειψη».
ΜΕΡΑ ΑΠΟΤΟΞΙΝΩΣΗΣ περισυλλογής, περίσκεψης, όπως θέλετε πείτε την, η σημερινή, παραμονή των αυριανών, κρίσιμων, κατά κοινή ομολογία των κρισιμότερων από την Μεταπολίτευση και μετά εκλογών, κι είπα να το πάω χαλαρά, κάνω κατ’ έθιμον, αρχίζοντας με …Επίκουρο. Να ‘ναι καλά ο φίλος πρόεδρος της Ένωσης Πνευματικών Δημιουργών του Νομού μας ιστορικός ερευνητής Δημήτρης Νικολακάκης, που μου έστειλε τις προάλλες ένα υπέροχο κείμενο (Πηγή: «Η παρηγορία της φιλοσοφίας» Αλλαίν ντε Μποτόν,εκδ. «Πατάκη»), με τίτλο «Η ευτυχία κατά τον Επίκουρο».
ΚΑΤΑΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΣ είμαι και σ’ αυτόν τον άνθρωπο. ¨Ο,τι βρει και βρίσκει πολλά, που νομίζει ότι θα μου φανεί χρήσιμο στα Πεταχτά μου το στέλνει, είτε μέσω Διαδικτύου (συνήθως) είτε με άλλον τρόπο. Αυτός μου έστειλε και μια σειρά σύγχρονα’ με πικρό χιούμορ ανέκδοτα, κάποια απ’ τα οποία φιλοξενούνται στην προτελευταία θέση της στήλης σήμερα. Με ευεργέτη των «Πεταχτών» τον έχω αναγορεύσει. Δικαίως!
¨ΟΠΩΣ, μεταξύ των άλλων έχω αναγορεύσει και τον Ηλία τον Σταματάκη, βεβαίως βεβαίως! Για να πάρω…πάσα και να βάλω (επιτέλους!) τη μαντινάδα του για την κρητική διατροφή, που μου την έχει σταλμένη εδώ και είκοσι μέρες και δεν εύρισκε θέση, το έγρψα. Η μαντινάδα: Αν φας μια πίτα σφακιανή με θυμαρίσιο μέλι\ με μιας ξεχνάς τα γερατειά και γίνεσαι κοπέλι1
ΜΙΑ ΤΗΣ ΚΛΕΦΡΑΣ, δυο της κλέφτρας τει΄ς και η κακή της μέρα! Για την …κυρά- Τύχη που στους δυο προηγούμενους αγώνες της Εθνικής μας με την Πολωνία και την Τσεχία, στο πλαίσιο των αγώνων για το EURO 2012 μας γύρισε την πλάτη το γράφω. Παίζουμε με την Ρωσία απόψε.
ΠΑΣΑ…την πάσα. Πολλές φορές, καληώρα όπως τώρα, έτσι γράφονται από την αρχή μέχρι το τέλος τα Πεταχτά. Μέχρι το γνωστό «Χαιρετώ σας κι αγαπώ σας», που το χρησιμοποιούσε κι έμαθε και σ’ εμένα να το χρησιμοποιώ η μακαρίτισσα η μάνα μου.
ΤΙ ΘΑ ΨΗΦΙΖΕ Η ΜΑΝΑ ΜΟΥ αν ζούσε; Ό,τι θα ψηφίσεις κι εσύ, παιδί μου, μόνο να το καλoσκεφτείς, μου έλεγε κάθε φορά , όταν είχαμε εκλογές. Το καλοσκέφτηκα μάνα! Καλό  βόλι σε όλους!
1)ΑΝ ΑΚΟΥΣΕΤΕ τίποτα για καμιά θέση εργασίας, ενημερώστε με σας παρακαλώ. Ψάχνω για δεύτερη δουλειά, γιατί πρώτη δεν βρίσκω με τίποτα. 2) Δέκα χρονών είναι το ευρώ και μας έβγαλε την πίστη. Σκέψου να μπει και στην εφηβεία δηλαδή! 3) Στους γονείς μου οφείλω το «ζην» στους δασκάλους μου το «ευ ζην», στην Eurompank 30.000 ευρώ, στην Τράπεζα Πειραιώς 22.000 ευρώ και στην Εφορία 12.000 ευρώ 4) Μετά το ηλεκτρονικό τσιγάρο δεν θα ήταν τρομερό να έβγαζαν και ηλεκτρονικό πορτοφόλι; Να το φορτίζεις το βράδυ και να είναι το πρωί γεμάτο!

«Γύριζε στους δρόμους ο τρελός λαγός\ γύριζε στους δρόμους\ ξέφευγε από τα σύρματα ο τρελός λαγός\ έπεφτε στις λάσπες Φέγγαν τα χαράματα ο τρελός λαγός\ άνοιγε η νύχτα\ στάζαν αίμα οι καρδιές\  ο τρελός λαγός\ έφεγγε ο κόσμος\ Βούρκωναν τα μάτια του ο τρελός λαγός\ πρήσκονταν η γλώσσα\ βόγκαε μαύρο έντομο ο τρελός λαγός\ θάνατος στο στόμα» Το ποίημα του Μίλτου Σταχτούρη «Ο τρελός λαγός»

ΧΑΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blgspot.gr)

Χανιώτικα νέα (16.06.2012)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

«Οι δάσκαλοι/ Δεν είμαστε επαγγελματίες διδακτικοί εγχειριδίων/ είμαστε ποιητές τεχνών και βιβλίων./ Δεν είμαστε το μακρύ χέρι καμίας εξουσίας/ είμαστε οι αφουγκραστές της λαϊκής αγωνίας/»...
Κώστας Καλαπανίδας

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΔΕΝ αποπαίδισεν ο κλάδος των δασκάλων! Υπάρχουν ακόμα δάσκαλοι, που για να θυμηθώ τον φίλο δάσκαλο - ποιητή Κώστα Καλαπανίδα, δεν είναι 'επαγγελματίες διδακτικών εγχειριδίων, αλλά ποιητές τεχνών και βιβλίων'. Χώρια όλα τ? άλλα που είναι και δεν είναι οι δάσκαλοι.
ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ την εκδήλωση που έγινε προχθές για τη λήξη της σχολικής χρονιάς στο 5ο Δημοτικό Σχολείο Χανίων, η αναφορά στο πρώτο σημερινό 'πεταχτό'. Ημουν κι εγώ εκεί... Περισσότερα σε άλλη στήλη προσεχώς...
ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ο προεκλογικός αγώνας! Τα έδωσαν όλα τα κόμματα, κυρίως οι δύο μονομάχοι. Τα ρέστα τους σήμερα... Πόσο εύκολα είναι αλήθεια τα τραγούδια έξω από τον χορό!
ΕΔΩ σε θέλω κάβουρα/ να περπατάς στα κάρβουνα. Για την όποια κυβέρνηση προκύψει (αν βέβαια προκύψει) απ? τις εκλογές της Κυριακής η παροιμία. Μα και για τον ελληνικό λαό, προκύψει δεν προκύψει.
Ο ΚΥΚΛΟΣ των διερευνητικών εντολών... Ο κύκλος των χαμένων ευκαιριών... Ο κύκλος των 'κολλημένων' κομματαρχών... Ο τετραγωνισμός του κύκλου!
OI ΕΛΛΗΝΕΣ ανακάλυψαν στην αρχαιότητα την άμεση, την πραγματική δημοκρατία. Οι νεο-Ελληνες ανακάλυψαν πρόσφατα, κατά τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης, την 'κληρονομική' δημοκρατία. Ελπίζω να μην ανακαλύψουν από την ερχόμενη Δευτέρα τη δημοκρατία της καρικατούρας. Αυτά μου είπε τηλεφωνικά προχθές ο φίλος μου ο Γιάννης ο Νικάκης με την παράκληση. 'Γράψε τα, όπως σου τα λέω!'.
ΕΙΝΑΙ πολυτέλεια το δικαίωμα του ανθρώπου στην εργασία; Είναι πολυτέλεια να πληρώνεται κανείς με βάση τον καρπό της εργασίας του; Είναι πολυτέλεια να πληρώνονται οι ασφαλιστικές εισφορές, οι οποίες προσδιορίζουν τη σύνταξη του εργαζομένου; Ερωτήματα (βλ. εφ. 'Χριστιανική', 24.5.2012) που φαίνονται ρητορικά, που όμως μόνο ρητορικά δεν είναι.
ΚΑΠΟΙΟΣ και κάποιοι σαν κι αυτόν που μας πουλάνε τρέλα,/ νερό κι αν μας πετάξουνε εμείς κρατάμ? 'ομπρέλα'! Η τελευταία μαντινάδα που μου έστειλε ο πρώτος, κατά τα πρεσβεία μαντιναδολόγος μας, ο Ηλίας ο Σταματάκης. Τα σχόλια δικά σας...
ΚΩΣΤΑ Καλαπανίδα, δάσκαλο - ποιητή, Αθήνα: Και βέβαια δεν είναι 'απόγραμμα ή κύκνειο...' η 'ανθολογία' από τα ποιήματά σου (1968 - 2010) που κυκλοφορήθηκε πρόσφατα απ? τις εκδ. 'ΠΑΣΣΑΡΗ' και που είχες την καλοσύνη να μου στείλεις με μια ιδιαίτερη θερμή αφιέρωση. Δεν ξέρω αν είναι πολλά τα 764 ποιήματα στις 1.332 σελίδες των 17 ποιητικών σου συλλογών που έχεις δημοσιεύσει, όπως γράφεις στον 'εισαγωγικό λόγο' σου. Ξέρω ότι είναι όλα καλά και ότι θα συνεχίσεις να γράφεις. Χρειαζούμενη, ωστόσο, η 'ανθολογία' σου. Και για μας που σε ξέραμε ως ποιητή, όπως και για όλους τους φίλους της ποίησης που δεν έτυχε να ?χουν 'εντρυφήσει' στην ποίησή σου.
Ο ΑΡΙΣΤΙΠΠΟΣ έλεγε ότι είναι καλύτερα να είναι κανείς ζητιάνος, παρά αμόρφωτος. Γιατί οι μεν επαίτες έχουν ανάγκη χρημάτων, ενώ οι απαίδευτοι έχουν ανάγκη εξανθρωπισμού. Ετσι όταν ρωτήθηκε από κάποιον κατά τι θα γίνει καλύτερος ο γιος του, αν μορφωθεί, αποκρίθηκε; 'Αν όχι τίποτε άλλο, τουλάχιστον πηγαίνοντας στο θέατρο δεν θα είναι σαν μια πέτρα πάνω σε μια άλλη'. Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της ιστορίας', εκδ. 'Σαββάλας'.

«Οι δάσκαλοι/ δεν είμαστε μόνο συνδικαλιστές του μισθού/ είμαστε δημιουργοί και φορείς πολιτισμού./ Δεν είμαστε αγαθοί καταναλωτές ιδεολογιών/ είμαστε ερευνητές της αλήθειας και παραγωγοί ιδεών./ Δεν είμαστε επαγγελματίες διδακτικοί εγχειριδίων/ είμαστε ποιητές τεχνών και βιβλίων./ Δεν είμαστε το μακρύ χέρι καμίας εξουσίας/ είμαστε οι αφουγκραστές της λαϊκής αγωνίας/»...
Από το ποίημα 'Δάσκαλοι' του Κώστα Καλαπανίδα.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (15.06.2012)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Αναγκασμένος να περάσει από το στενό της Σκύλλας και της Χάρυβδης ήταν ο Οδυσσέας. Αν πήγαινε το καράβι προς τη μεριά της Σκύλλας θα έχανε έξι συντρόφους, αν το πήγαινε προς τη μεριά της Χάρυβδης δεν θα γλύτωνε κανένας. Επέλεξε το μη χείρον!

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΨΗΦΟΣ διαμαρτυρίας, ψήφος αγανάκτησης, ψήφος θυμού, ψήφος οργής, ψήφος φόβου, ψήφος ελπίδας. Πάνω απ? όλα και πρώτα απ? όλα, όμως, ψήφος ευθύνης. Ας βάλει ο καθένας μας το χέρι στην καρδιά κι ας αποφασίσει. Με κοινό παρανομαστή την ευθύνη, έτσι όπως την αντιλαμβάνεται. Για το μέλλον της πατρίδας.

ΑΛΛΟΣ δρόμος δεν υπήρχε, για να χρησιμοποιήσω τον τίτλο του μοναδικού στο είδος του βιβλίου του Νίκου και Αργυρώς Κοκοβλή. Αναγκασμένος να περάσει από το στενό της Σκύλλας και της Χάρυβδης ήταν ο Οδυσσέας. Αν πήγαινε το καράβι προς τη μεριά της Σκύλλας θα έχανε έξι συντρόφους, αν το πήγαινε προς τη μεριά της Χάρυβδης δεν θα γλύτωνε κανένας. Επέλεξε το μη χείρον!

ΤΟ ΚΑΤΑ τη γνώμη του 'μη χείρον' για την πατρίδα θα επιλέξει και στις εκλογές της 17ης Ιούνη, όπως έκανε και σ? αυτές της 6ης Μάη, ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος. Είναι η τελευταία μας ευκαιρία να μην χάσουμε την παρτίδα, μου είπε χθες σε τηλεφωνική μας επικοινωνία.

ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ της Κυριακής μακάρι ν? αναδείξουν/ μια ισχυρή κυβέρνηση κι όλοι να τη στηρίξουν. Η πρώτη απ? τις δύο μαντινάδες που μου έστειλε ο Εννιαχωριανός. Η δεύτερη: Δύο κόμματα ερίζουνε για εξουσία τώρα/ και το ?να τ? άλλο τ? άπλυτα τα βγάνουνε στη φόρα. Τα σχόλια δικά σας.

«ΣΥΝΗΘΩΣ ο άνθρωπος ομιλεί πολύ δι? εκείνο που δεν έχει. Η ισότης δεν υφίσταται, ούτε θα υπάρξει ποτέ εις τον κόσμον· υπάρχει και πρέπει να υπάρχη μια σχετική ισορροπία, η οποία, με κάποιαν μυστικήν συνθήκην μεταξύ Θεού και Διαβόλου -που δεν υπεγράφη εις καμμίαν πρωτεύουσαν της Ευρώπης, διά ν? ακυρωθή- επιτυγχάνεται μόνο διά των ανισοτήτων». Από τη 'Χρυσή Διαθήκη' του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.

ΚΑΤΑΚΟΡΥΦΗ μείωση στις πωλήσεις Ι.Χ. και στα Χανιά, διαβάζω στην πρώτη σελίδα του χθεσινού φύλλου της εφημερίδας μας. Εδώ ο κόσμος δεν έχει να φάει, καινούργια αυτοκίνητα θ? αγοράζει;

ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΕ στην κυριολεξία η εθνική μας ομάδα στον αγώνα της με την Τσεχία. Τώρα όσο και να τρέξουμε στον αγώνα με τη Ρωσία δεν προλαβαίνουμε. Ονειρο ήταν και πάει. Το 2004 δεν ξανάρχεται...

ΑΝ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ο Βασίλης ταχυδρόμος, ο συγκεκριμένος Βασίλης που κάνει τ? αδύνατα δυνατά να μου φέρνει τα γράμματα και ό,τι άλλο (όχι μόνο σε μένα) στα Μετόχια Τσικαλαριών, όπου μένω, μια και κάποιες φορές δύο την εβδομάδα, με το κιάλι μου φαίνεται ότι θα ?βλεπα ταχυδρόμο, Αγιε Φανούριο! Εντάξει, το τάξιμο, τάξιμο!

Ο ΠΕΛΟΠΙΔΑΣ καταγόταν από αριστοκρατικό γένος της Θήβας, που ζούσε μέσα στα πλούτη. Ο ίδιος κληρονόμησε μεγάλη περιουσία, έκανε λαμπρό γάμο και απέκτησε παιδιά. Μη φροντίζοντας όμως για το κέρδος κι αφιερώνοντας όλο τον χρόνο του στην υπηρεσία της πόλης, ελάττωσε την περιουσία του. Κι όταν οι φίλοι του τον συμβούλευαν και του έλεγαν ότι παραμελεί ένα πράγμα αναγκαίο, δηλαδή το να έχει χρήματα, αποκρίθηκε: «Αναγκαίο, μα τον Δία, είναι σ? αυτόν εκεί τον Νικόδημο». Κι έδειξε κάποιον κουτσό και τυφλό. Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της Ιστορίας' εκδ. 'Σαββάλας'.

«Ανοιξα τον ασκό της οργής μου/ και ξαμόλησα τους ανέμους μου./ Ενάντια στα θεμέλια όλων των κάλπικων θεσμών./ Ενάντια στις κολόνες των απάνθρωπων συστημάτων./ Ξαμόλησα τους ανέμους μου/ Κατά ανατολής και δύσης,/ Κατά των ορατών και των αοράτων/ Ολων της γης των ισχυρών μα άδικων δομών./ Ξαμόλησα τους ανέμους μου/ Προς όλες τις κατευθύνσεις,/ Μα τελικά βρέθηκα μόνος τους στόχος/ Κι είμαι πια έρμαιο των ισχυρών ανέμων της οργής μου».

Το ποίημα 'Ο ασκός της οργής μου' του Θανάση Φροντιστή.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!

(http://petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (14.06.2012)