ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Ο Άγιος Βασίλης ντράπηκε που όλες οι προσευχές, όλα τα γράμματα που είχαν φτάσει μέχρι τον ουρανό ήταν από χορτασμένα παιδιά, από παιδιά που είχαν σπίτι.
Πήρε τη μεγάλη απόφαση να μη φτάσει μέχρι τη γη. Να μη δώσει δώρα εφέτος.
Εφτασε στη γωνιά που του είχε ορίσει ο Θεός. Και τότε μόνο κατάλαβε πως δεν κουβαλούσε καμιά σακούλα. Τότε ένιωσε πως δε φορούσε τη βαριά κάπα ούτε τις ψηλές μπότες ούτε τον σκούφο.




ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Ο αληθινός Άγιος Βασίλης

Και σήμερα, παραμονή Πρωτοχρονιάς, όπως και την παραμονή των Χριστουγέννων, ένα επίσης παλιό μου κείμενο, που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα μας πριν από 34 ακριβώς χρόνια. Ηταν παραμονή Πρωτοχρονιάς του 1978...
Κάθε χρόνο τέτοια μέρα ο Αη Βασίλης θυμάται πως όσο ήταν στη γη, σκόρπιζε τη χαρά σ’ όλους τους πονεμένους. Είχε στ’ αλήθεια έναν δικό του μοναδικό τρόπο να σφραγίζει με χαμόγελα τα γελαστά χείλη.
Ετσι θεώρησε σωστό πως είχε χρέος να κατεβεί και φέτος στη γη, για να μοιράσει, έστω και για μια μέρα, τη χαρά και το γέλιο στους ανθρώπους.
Μέρες τώρα τον καλούσαν τα παιδιά με χαρούμενες φωνές και τραγούδια, τα γράμματα που είχε πάρει σχημάτιζαν έναν μεγάλο σωρό. Θέλω ένα τόοοοσο μεγάλο τρένο...
Θέλω μια κούκλα που να μιλά... Θέλω ένα πιστόλι που να σκοτώνει... του έγραφαν τα παιδιά.
Συγκινήθηκε ο Αγιος Βασίλης. Πάντα του ήταν ευαίσθητος άνθρωπος ο καλός Αγιος.
Δεν έπρεπε, λοιπόν, καθόλου ν’ αργοπορήσει. Μα πώς θα παρουσιαζόταν μπροστά στα παιδιά; Οταν ζούσε ανάμεσα στους ανθρώπους, φορούσε κουρέλια, κάτι ξεχαρβαλωμένα σαντάλια κι ήταν πετσί και κόκκαλο απ’ τη νηστεία και την προσευχή. Δεν μπορούσε βέβαια να παρουσιαστεί μ’ αυτά τα χάλια στα παιδιά!
Ετσι για χατίρι τους φόρεσε  ένα δερμάτινο πανταλόνι, έρριξε στους ώμους του μια ζεστή κόκκινη κάπα, έβαλε ψηλές μπότες, έχωσε μέχρι τ’ αφτιά έναν μάλλινο σκούφο, φούσκωσε τα μάγουλά του και κόλλησε άσπρα γένια και μουστάκια στο πρόσωπό του. Κάπως έτσι πίστευε πως θα γινόταν παραδεχτός απ’ τα παιδιά.
Κι ύστερα φορτώθηκε τη μεγάλη σακούλα που ήταν γεμάτη από κάθε λογής παιχνίδια, χάιδεψε την ολάσπρη γενειάδα του σίγουρος πως δεν είχε ξεχάσει κανένα παιδάκι, χαμογέλασε και κατηφόρισε προς τη γη. Ηταν χαρούμενος ο Αη Βασίλης που φέτος δε θα χαλούσε κανενός παιδιού το χατίρι.
Μα όσο κόνταινε στη γη η χαρά του λιγόστευε, γιατί ανάμεσα στα χαρούμενα παιδικά τραγούδια, ξεχώριζε κι άλλες αδύνατες, ξεψυχισμένες παιδικές φωνές, πνιγμένες στο κλάμα.
«Θέλω να γυρίσουμε στο σπίτι μας», ήταν η φωνή του οκτάχρονου Αντρέα από την Κύπρο, που τώρα και τέσσερα χρόνια ζούσε σε μια σκηνή.
Η μάνα του όμως ήξερε καλά, πως δεν μπορούσε να γίνει και προσπαθούσε να τον παρηγορήσει.
«Σώπα γιε μου... Μην κλαις... Απόψε θα ’ρθει ο Αγιος Βασίλης και θα σου φέρει ένα τόοοοοσο μεγάλο τρένο... Θα δεις...».
Μα το παιδί δεν ήθελε ν’ ακούσει.
«Δεν θέλω τρένο μάνα... Δεν θέλω σου λέω... Εγώ θέλω το σπίτι μας...».
Ο Αγιος Βασίλης δε δυσκολεύτηκε να θυμηθεί πως μέσα στη σακούλα του δεν είχε το σπίτι του μικρού Αντρέα απ’ την Κύπρο. Μα ας είναι... συλλογίστηκε. Θα του δώσω κάτι παραπάνω... μπορεί να του περάσει... χρονιάρα μέρα που θα ξημερώσει. Εύκολα μπορεί κανένας να ξεγελάσει ένα παιδί...
«Πεινώ μάνα... πεινώωω»... έλεγε ο μικρός Μπανκίμ στη μάνα του, που ζούσαν κάπου στην Ινδία.
«Σώπα αστέρι μου... Ο Αη Βασίλης θα σου φέρει μια χρωματιστή πέτρα».
«Δε θέλω χρωματιστή πέτρα μάνα... δε θέλω... ψωμί θέλω μάνα, ψωμίιιιι»...
Ο Αη Βασίλης θυμόταν πως δεν είχε ούτε μια μπουκιά ψωμί για τον μικρό Μπανκίμ στη σακούλα του.
Κατσούφιασε. Εγώ κουβαλώ παιχνίδια, ενώ υπάρχουν παιδιά που δεν έχουν να φάνε ψωμί... σκέφτηκε. Κι έξυνε το κεφάλι του, γιατί δεν ήξερε πώς να ξεγελάσει ένα παιδί μ’ ένα παιχνίδι, όταν δεν έχει ψωμί να χορτάσει την πείνα του.
«Πού είναι ο πατέρας, μάνα;», ρωτούσε η μικρή Ισιδώρα κάπου στη Χιλή.
«Θα γυρίσει παιδί μου».
«Πού είναι μάνα;».
«Στον ουρανό κόρη μου. Εκεί τον έστειλαν οι κακοί άνθρωποι».
«Φέτος δε θέλω δώρο μάνα. Θα παρακαλέσω τον Αη Βασίλη να μου φέρει πίσω τον πατέρα μου».
Ο Αη Βασίλης δεν άκουσε την απάντηση της μητέρας. Μα θυμήθηκε πως μέσα στη σακούλα δεν είχε ούτε τον πατέρα της Ισιδώρας.
Και τότε ντράπηκε για τον ανόητο ρόλο που τον είχαν βάλει οι άνθρωποι να παίξει. Ντράπηκε που όλες οι προσευχές, όλα τα γράμματα που είχαν φτάσει μέχρι τον ουρανό ήταν από χορτασμένα παιδιά, από παιδιά που είχαν σπίτι.
Πήρε τη μεγάλη απόφαση να μη φτάσει μέχρι τη γη. Να μη δώσει δώρα εφέτος.
Εφτασε στη γωνιά που του είχε ορίσει ο Θεός. Και τότε μόνο κατάλαβε πως δεν κουβαλούσε καμιά σακούλα. Τότε ένιωσε πως δε φορούσε τη βαριά κάπα ούτε τις ψηλές μπότες ούτε τον σκούφο.
Ενα τριμμένο ράσο σκέπαζε τώρα πια το λιπόσαρκο κορμί του. Είχε ξαναγίνει ο αληθινός Αγιος Βασίλης· κι έκλαιγε μ’ αναφιλητά για τον Αντρέα απ’ την Κύπρο, τον Μπανκίμ απ’ την Ινδία, την Ισιδώρα απ’ τη Χιλή.
Αλλαζε η μέρα. Κάτω στη γη τα παιδιά είχαν πάρει τα δώρα τους. Τρένα που έτρεχαν, κούκλες που μιλούσαν, μπιστόλια που σκότωναν... Καλή χρονιά!
Οι γονείς τους τούς δήλωναν κατηγορηματικά ότι τα είχε φέρει τη νύχτα ο Αγιος Βασίλης. Τα ’ρίξε απ’ την καμινάδα τους λέγανε.
Τα παιδιά με τα δώρα στα χέρια έκαναν πως το πίστευαν και γελούσαν ευτυχισμένα. «Σ’ ευχαριστούμε Αη Βασίλη...», έλεγαν με σημασία κι έκλειναν το μάτι.
Ηταν πολύ χαρούμενα τα παιδιά, μέσα στο σπίτι τους, κοντά στους γονείς τους· για το ψωμί τους ούτε λόγος.
Ο Αη Βασίλης ήταν πνιγμένος στο κλάμα.

Χανιώτικα νέα (31.12.2012)

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

Οχι παιχνίδια, λοιπόν, για τον εαυτό τους! Εδώ υπάρχουν παιδιά που πεινούν, παιδιά ορφανά και κακοποιημένα, παιδιά που περιμένουν ένα χαμόγελο, μια ζεστή αγκαλιά. Είναι όμορφος ο κόσμος των παιδιών της Χαλέπας! Καθρέφτης τα γράμματά τους στον Αγιο Βασίλη, τον αληθινό Αγιο Βασίλη που φιλοξενούνται στον σημερινό Παιδότοπο, όπως και οι ζωγραφιές τους βέβαια! Ένα μεγάλο μπράβο και στα παιδιά και στους δασκάλους των.

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ
Επιμέλεια: Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

ΣΤ' Τάξη 10ου Δημ. Σχ. Χανίων
Τα παιδιά γράφουν στον Αγιο Βασίλη

Eγραψαν και τα Εκτάκια του 10ου Δημ. Σχ. Χανίων, με την παρότρυνση των δασκάλων τους, του Γιώργου Τσιγάρα και της Αντωνίας Μαλανδράκη, γράμματα στον Αγιο Βασίλη, λίγες μέρες πριν κλείσουν τα σχολεία για τις χριστουγεννιάτικες διακοπές. Παιχνίδια, πολλά παιχνίδια, ζητούν συνήθως τα περισσότερα παιδιά από τον καλόκαρδο Παππούλη. Οχι όμως και τα Χαλεπιανάκια, που είναι το σχολείο τους δίπλα στην Ευαγγελίστρια και πηγαίνουν στην τελευταία τάξη του Δημοτικού. Εχουν μεγαλώσει πια κι έχουν περάσει απ’ αυτό το στάδιο. Βλέπουν και ακούουν, άλλωστε, γύρω τους πολλά και υποψιάζονται περισσότερα. Είναι και που δίπλα τους λειτουργεί (λειτουργείται και από τα ίδια) καιρό τώρα, το Κοινωνικό Παντοπωλείο του 'Κυττάρου', γραμματέας του οποίου είναι η και καλή μου φίλη απ’ τα παλιά, διευθύντρια του σχολείου τους Μαρία Κληματσάκη. Τίποτα δεν διδάσκει καλύτερα απ’ το παράδειγμα. Οχι παιχνίδια, λοιπόν, για τον εαυτό τους! Εδώ υπάρχουν παιδιά που πεινούν, παιδιά ορφανά και κακοποιημένα, παιδιά που περιμένουν ένα χαμόγελο, μια ζεστή αγκαλιά. Είναι όμορφος ο κόσμος των παιδιών της Χαλέπας! Καθρέφτης τα γράμματά τους στον Αγιο Βασίλη, τον αληθινό Αγιο Βασίλη που φιλοξενούνται στον σημερινό Παιδότοπο, όπως και οι ζωγραφιές τους βέβαια! Ένα μεγάλο μπράβο και στα παιδιά και στους δασκάλους των.
Καλή χρονιά σε όλα τα παιδιά από 3 μέχρι 103 χρονών!
Β.Θ.Κ.

Καλέ μου Παππούλη, Αγιε Βασίλη, θέλω φέτος όλα τα παιδάκια να είναι χαρούμενα και ευτυχισμένα. Να μην υπάρχουν παιδιά φτωχά και πεινασμένα. Να μη βλέπω παιδιά να ψάχνουν στους κάδους των σκουπιδιών ή να κοιμούνται στα παγκάκια. Ολα να τα περιμένει μια ζεστή αγκαλιά. Μακάρι να μπορούσες να μπεις στο μυαλό μου και να κάνεις τον κόσμο τόσο όμορφο, όσο είναι στα όνειρά μου!
Με αγάπη
Μάριος Γεωργεδάκης Στ2

Αγιε μου Βασίλη γεια σου και 'ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ'. Την Κυριακή πήγαμε με το σχολείο στον σινεμά και είδαμε μια υπέροχη ταινία με την πραγματική σου ιστορία.
Έτσι σου γράφω φέτος στέλνοντας μια ευχή: Εύχομαι ολόψυχα να πάρουμε παράδειγμα από τη ζωή σου και να προσφέρουμε αγάπη με όλη μας την καρδιά σ’ αυτούς που υποφέρουν και έχουν ανάγκη τη στήριξή μας.
Μακάρι η ευχή μου αυτή να έφθανε με τη βοήθειά σου σ’ όλους τους ανθρώπους που μπορούν να την πραγματοποιήσουν.
Μη με ξεχάσεις σε παρακαλώ. Ελπίζω στη βοήθειά σου και στη συμπαράστασή σου.
Με αγάπη Γιώργος Δαρατσιανός

Αγαπητέ Αϊ-Βασίλη, καλέ μας Παππούλη, φέτος, όπως και κάθε χρονιά, ήρθε η ώρα για το πρωτοχρονιάτικο γράμμα μας. Αυτή τη χρονιά όμως δε θέλουμε κάτι που θα κάνει χαρούμενες μόνο εμάς, αλλά και όλο τον υπόλοιπο κόσμο. Θα θέλαμε να φέρεις σε όλα τα παιδιά αγάπη, υγεία και χαρά. Επίσης είναι πολύ σημαντικό να είναι όλα τα μέλη της οικογένειας αγαπημένα και ενωμένα μεταξύ τους. Γι’ αυτό τον λόγο θέλουμε κανείς να μη μαλώσει με κανέναν και όλοι να είναι μια αγαπημένη συντροφιά.
Πιστεύουμε πως αν γίνουν όλα αυτά που ζητάμε, θα λυθούν όλα τα προβλήματα και θα είναι όλοι ευτυχισμένοι!
Με αγάπη,
Νάνσυ Πανοπούλου, Εβελίνα Γηρούση, Ελένη Γηρούση, Αγάπη Κορομηλά
Στ1

Αγιε μου Βασίλη,
σου στέλνω το μικρό μου μυστικό,
ένα δώρο για μένα σημαντικό
που θέλω να κάνεις πραγματικό.
Φέρε τους ανθρώπους όλου του κόσμου πιο κοντά,
ο ένας τον άλλο να εκτιμά.
Κι έτσι η λύπη και ο πόνος θα περνά
και η ΑΓΑΠΗ θα ριζώσει μέσα στην καρδιά!
Να ξέρεις ότι σε αγαπώ τρελά!
Ελένη Βουτετάκη Στ2

Καλέ μου Αγιε Βασίλη φέτος την Πρωτοχρονιά δεν θέλω να έρθεις στα Χανιά. Θέλω να πας στα σπίτια του 'Χαμόγελου του Παιδιού' ή στα 'Παιδικά Χωριά SOS' και να σκορπίσεις δώρα από καρδιάς σε όλα αυτά τα παιδιά που έχουν ανάγκη τη συντροφιά σου και τη μεγάλη προσφορά σου.
Είναι παιδάκια ορφανά, φτωχά και κακοποιημένα. Εχουν μεγάλο πόνο στην καρδιά και πρέπει λίγο να χαρούν. Βιάσου λοιπόν και μη χασομεράς.
Σε περιμένουν υπομονετικά. Μην τα κρατάς σε αγωνία άλλο πια. Και μην ξεχνάς είναι παιδιά που λαχταρούν την αγκαλιά.
Με αγάπη
Κυριάκος Τζανάκης Στ2

Η Ακροστιχίδα
του Αγιου Βασίλη

Αναντικατάστατος
Γαλήνιος
Ιερός
Ονειρικός
Συμπαθητικός

Βιβλιοφάγος
Ανεξάντλητος
Συναισθηματικός
Ιδιαίτερος
Λογικός
Ηρεμος
Σωστός

Αθηνά Σαλεβουράκη

Χανιώτικα νέα(29.12.2012)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΕΙΔΑΜΕ, όμως, να το πούμε κι αυτό, την αλληλεγγύη να λειτουργεί και να λειτουργείται. Είναι στην παράδοσή μας να μοιραζόμαστε ακόμα και τη μισή μπουκιά του ψωμιού που έχουμε με τον διπλανό μας.

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΜΙΑ ΑΥΡΙΟ και μία μεθαύριο! Δύο όλες κι όλες μέρες έμειναν για να πάει στον αγύριστο το 2012, που ήταν και δίσεκτο, τρομάρα του! Μας το παραέβγαλε χοντρό τ’ αλεύρι. Εντάξει, δεν χρεοκόπησε η Ελλάδα, όπως πολλοί και διάφοροι για πολλούς και διάφορους λόγους 'προέβλεπαν', όμως, άλλος περισσότερο κι άλλος λιγότερος, όλοι οι Ελληνες, πλην εξαιρέσεων, νιώσαμε την κρίση στο πετσί μας.

ΖΗΣΑΜΕ πολλά τη χρονιά που πέρασε. Είχαμε δύο εκλογικές αναμετρήσεις και είδαμε την ανατροπή του πολιτικού σκηνικού. Είδαμε την ύφεση να βαθαίνει, την ανεργία να εκτινάσσεται στα ύψη, την κοινωνική συνοχή να ρηγματώνεται, τη δυστυχία να κερδίζει συνεχώς έδαφος, τη βία να αναπτύσσεται, τον φασισμό να σηκώνει κεφάλι, τις ουρές των συσσιτίων...

ΕΙΔΑΜΕ, όμως, να το πούμε κι αυτό, την αλληλεγγύη να λειτουργεί και να λειτουργείται. Είναι στην παράδοσή μας να μοιραζόμαστε ακόμα και τη μισή μπουκιά του ψωμιού που έχουμε με τον διπλανό μας. «Στα λαϊκά συσσίτια αγάπη μαγειρεύουν/ και τη σκορπούν απλόχερα σ’ αυτούς που τη γυρεύουν», μας λέει σε μια του μαντινάδα ο Ηλίας ο Σταματάκης.

ΝΑ ΜΗΝ υπάρχουν στο τέλος της νέας χρονιάς που έρχεται συσσίτια. Αυτή είναι η ευχή που κάνει ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος. Να μην υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν να φάνε, εννοεί. Αμποτε!

ΕΝΑ ΘΕΜΑ είναι πώς φτάσαμε σαν χώρα εδώ που φτάσαμε, ποιοι είναι οι φταίχτες της τωρινής κατάστασης δηλαδή, κι ένα άλλο τι κάνουμε από δώ και πέρα. Πολλά ήταν τα 'πεταχτά' που γράφτηκαν τη χρονιά που πέρασε, σχετικά. Ας μην μείνω σ’ αυτά σήμερα, τελευταία, για το 2012, μέρα της στήλης. Εδώ θα είμαστε, Θεού θέλοντος και τη νέα χρονιά, άλλωστε.

ΤΟ... ΚΕΡΑΣΑΚΙ στην τούρτα είναι η λίστα Λαγκάρντ που άναψε φωτιές τις τελευταίες μέρες. Για να δούμε τι θα δούμε. Πάντως ώρες - ώρες μου φαίνεται πως είμαστε για γέλια και για κλάματα. Θα τελειώσουν άραγε τα ψέματα και θα λάμψει η αλήθεια; Θα αποκατασταθεί το κύρος της πολιτικής; Θα πληρώσουν αυτοί που πρέπει να πληρώσουν; Ιδωμεν!

'ΚΑΥΤΟΣ' ο Γενάρης για τον Α.Ο. Πλατανιάς όπως επεσήμανε και ο δικός μας (και ειδικός) Μάκης Καρτσωνάκης στη στήλη του χθες. Ούτε λίγο ούτε πολύ καλείται να δώσει 6 παιχνίδια για το πρωτάθλημα και το κύπελλο, σε 21 μέρες. Κάθε τρεις μέρες περίπου κι ένα παιχνίδι δηλαδή. Μαζί του και στα δύσκολα!

'ΝΑ ’ΝΑΙ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ στεγνά, τα Φώτα χιονισμένα/ χαρά σ’ εκείνον τον ζευγά που ’χει πολλά σπαρμένα!'. Ας γράψω και μια παροιμία για να κλείσω... την τρύπα σκέφτηκα και αμ έπος αμ έργον. Αρωμα μιας άλλης εποχής!

«ΤΟΤΕ ΠΟΥ η Αγία Οικογένεια κυνηγημένη από τον Ηρώδη, πήρε τον δρόμο για την Αίγυπτο, βρέθηκε μπροστά σε μια πηγή. Σταμάτησαν λίγο να ξεκουραστούν και η Παναγία Μητέρα έπλυνε με το νερό της πηγής το Θείο Βρέφος. Από τότε το νερό εκείνης της πηγής πήρε τη χάρη και την ευλογία του Ιησού Χριστού κι έγινε ιαματικό. Αφού ξεκουράστηκαν λιγάκι συνέχισαν τον δρόμο τους. Περνώντας από την Ερμούπολη της Θηβαΐδας ένα δένδρο έσκυψε και προσκύνησε τον νεογέννητο Χριστό. Το δέντρο πήρε τη χάρη και την ευλογία του Κυρίου και από τότε τα φύλλα του (αλλά και κομμάτια από τα κλαδιά του) θεραπεύουν τους αρρώστους». Από το βιβλίο του Βασίλη Γ. Χαρωνίτη: 'Από τη Γέννα του Χριστού ως την Ανάστασή Του'.

«Ενα μαγνητόφωνο φτηνό/ όλη κι όλη/ η κινητή κι ακίνητη περιουσία του./ Μ’ αυτό εξασφάλιζε τον επιούσιο/ ο Ντίνο Κόστα./ Τον γνώρισα κάποια παραμονή Πρωτοχρονιάς,/ όταν ήρθε και μου είπε,/ με το μαγνητόφωνό του,/ τα κάλαντα των Χριστουγέννων./ Για τρία χρόνια το ίδιο σκηνικό./ Κρίμα, που δεν ήρθε τέταρτη φορά./ Είχαμε γίνει κατά κάποιον τρόπο, φίλοι./ Αν γίνονται,/ οι φίλοι κατά κάποιον τρόπο».
Το ποίημα 'Φίλοι κατά κάποιον τρόπο' του γράφοντος από την προς έκδοση ποιητική συλλογή 'Οταν γίνεις ποίημα'.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com).

Χανιώτικα νέα (29.12.2012)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΟΙ ΤΡΕΙΣ μάγοι με τα δώρα. Οι μάγοι της Γραφής, έτσι όπως τους ιστορεί ο Ευαγγελιστής Ματθαίος. Οι Μάγοι έτσι όπως τους φαντάστηκε η λαϊκή παράδοση. Οι Μάγοι όπως περιγράφονται από τις παραδόσεις άλλων λαών. Οι μάγοι που έρχονται από την Ανατολή. Οι μάγοι που έρχονται από τη Δύση. Οι παλιοί μάγοι. Οι σύγχρονοι μάγοι.

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΚΑΘ’ ΟΔΟΝ για τη Βηθλεέμ οι μάγοι καβάλα στις καμήλες τους. Λιβάνι, χρυσάφι και αρώματα τα δώρα που κουβαλούν μαζί τους για να τα προσφέρουν στον Βασιλιά του Κόσμου. Στον Χριστό που μόλις γεννήθηκε. Επιστρέφω σ’ αυτήν την εικόνα. Μια εικόνα με πολλές αναγνώσεις.
ΟΙ ΤΡΕΙΣ μάγοι με τα δώρα. Οι μάγοι της Γραφής, έτσι όπως τους ιστορεί ο Ευαγγελιστής Ματθαίος. Οι Μάγοι έτσι όπως τους φαντάστηκε η λαϊκή παράδοση. Οι Μάγοι όπως περιγράφονται από τις παραδόσεις άλλων λαών. Οι μάγοι που έρχονται από την Ανατολή. Οι μάγοι που έρχονται από τη Δύση. Οι παλιοί μάγοι. Οι σύγχρονοι μάγοι. Οι μάγοι που έχουν όνομα και διεύθυνση, ο Γκασπάρ, ο Μελχιόρ και ο Βαλτάσαρ. Οι μάγοι δίχως όνομα και δίχως πρόσωπο. Και βέβαια ο Ηρώδης που οσμίζεται ότι κάτι συμβαίνει κι ετοιμάζεται να κάνει τα πάντα, μέχρι και να δολοφονήσει χιλιάδες νήπια, προκειμένου να κρατήσει τη βασιλεία...

ΓΙΑ ΚΛΕΜΜΕΝΟ λιβάνι, για κλεμμένο χρυσάφι και για κλεμμένα μυρωδικά που έφερναν οι σύγχρονοι μάγοι στον ξαναγεννημένο Χριστό είχα μιλήσει σ’ ένα κείμενό μου με τίτλο 'Ενα γράμμα για τον Χριστό' που δημοσιεύθηκε και στην εφημερίδα μας πριν από 35 χρόνια (24.12.1978). Για λιβάνι που έγινε απ’ τις πεθύμιες όλων των απελπισμένων της γης. Για χρυσάφι που έγινε απ’ το ψωμί που στερούν απ’ τα παιδιά του κόσμου. Για μυρωδικά που έγιναν απ’ τα βραβεία εκείνων που κάποτε τόλμησαν να κάνουν επανάσταση.

'ΜΗΝ ΔΕΧΤΕΙΣ τα δώρα των (νέων) μάγων, μωρό μου! Πεινώ κι όμως προσεύχομαι. Προσεύχομαι και περιμένω να σε συναντήσω νικητή αγκαλιά μ’ ένα κομπιούτερ να μπαίνεις θριαμβευτής στα Ιεροσόλυμα'. Το τέλος του εν λόγω άρθρου. Ακόμα περιμένω! Δεν μπορεί παρά να νικήσει κάποτε το καλό!

ΞΕΣΤΡΑΤΙΣΑ, καθώς το ένα έφερε το άλλο, το ξέρω.  Ενα 'πεταχτό' σκεφτόμουν να γράψω για τους τρεις μάγους, τέσσερα, κι αν λογαριάσουμε κι αυτό πέντε, προέκυψαν. Πώς ν’ αντισταθώ στο μολύβι!

'ΤΗ ΔΟΣΗ μας τη δώσανε, την πήραμε τη δόση/ να δω ποιοι θα ωφεληθούν, πότε, αλλά και πόσοι'. Μια από τις πολλές μαντινάδες που έχω... στο ψυγείο μου και τις οποίες μου έχει στείλει ο Ηλίας ο Σταματάκης. Κατεψυγμένη μεν, ολόφρεσκη δε. Σαν... ψάρι Ευρυδίκης.

Η ΑΓΩΝΙΑ του τερματοφύλακα πριν απ’ το χτύπημα του πέναλτι. Παραβολικά μιλώ. Σήμερα, αναμένεται να δοθούν στη Βουλή τα στοιχεία που παρελήφθησαν απ’ τη Γαλλία για την περίφημη λίστα Λαγκάρντ...

Ο ΑΓΓΟΥΡΟΦΑΣ νικά τον μεστωτή! Είχανε δίκιο οι παλιοί μας. Οσοι αφήσανε (αφήσαμε) τις ελιές μας να λαδώσουν περισσότερο ήρθαν (ήρθαμε) δεύτεροι. Τους (μας) πρόλαβε ο δάκος, που κακό ψόφο δεν έχει!

'ΓΙΑ ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑ των δώρων τους οι Μάγοι ζήτησαν, λέει, και πήραν ένα από τα σπάργανα του Ιησού, που τους έδωσε η ίδια η Παναγία, για να το δείχνουν κάθε φορά που θα ήθελαν να αποδείξουν την αλήθεια για όσα θα έλεγαν πως είδαν τα μάτια τους. Οταν, λοιπόν, οι Αιγύπτιοι αμφισβήτησαν τα λεγόμενα των Μάγων, τους πρότειναν ν’ ανάψουν μια φωτιά να ρίξουν μέσα σ’ αυτά τα ιερά τους βιβλία κι εκείνοι το σπάργανο του Χριστού. Οποιο απ’ τα δύο καιγόταν, θα σήμαινε πως η θρησκεία αυτή ήταν ψεύτικη. Ετσι κι έγινε. Εριξαν πρώτα τα βιβλία τους οι Αιγύπτιοι και κάηκαν στο λεπτό. Εριξαν και οι Μάγοι το σπάργανο και το είδαν να σηκώνεται ανάλαφρα πάνω στις φλόγες και όταν έσβησε η φωτιά το βρήκανε απείραχτο στη στάχτη'. Από το βιβλίο του Βασίλη Γ. Χαρωνίτη 'Από τη Γέννα του Χριστού ως την Ανάστασή του'.

«Αστρο οδήγα μας εκεί/ που το φέγγος κατοικεί!/ Να, ο χρυσός για να τον στέψω,/ τι τιμή βασιλική./ Το στερνό τ’ ανθρώπου μύρο,/ σμύρνα του προσφέρω εγώ./ Πως είναι θνητός θυμίζει στο μεγάλον Αρχηγό./ Στον μεγάλο βασιλιά μου/ τον πανάγιον οδηγό,/ τη θεότητα θυμίζει/ το λιβάνι που ’χω εγώ./ Είμαστε τρεις μάγοι εμείς/ της βαθιάς Ανατολής./ Τον Χριστό ζητάμε τώρα/ γέροι βασιλιάδες τρεις».
Από το ποίημα 'Οι τρείς Μάγοι' του Δ. Εδελστάιν.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com).

Χανιώτικα νέα (28.12. 2012)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΧΩΡΙΣ ΦΑΪ και ζεστασιά κανένας να μη μείνει! Πάνω απ’ όλα και πρώτα απ’ όλα γιορτή αλληλεγγύης τα Χριστούγεννα. Μόνο που αυτή η λέξη πρέπει να λειτουργεί και να λειτουργείται συνεχώς κι όχι μια φορά τον χρόνο.

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΟΤΑΝ ΗΜΟΥΝ μικρός... Πάνε χρόνια από τότε... θυμάμαι τότε που... Ολο στο παρελθόν, στην πατρίδα των παιδικών μου χρόνων, ο νους μου σήμερα. Γιορτή των παιδιών τα Χριστούγεννα.

ΟΛΟΙ ΜΑΣ, ακόμα κι αν είμαστε, λέμε, τώρα, 100 χρονών, ένα μικρό παιδί κρύβουμε στο βάθος της ψυχής μας. Ενα παιδί που αρέσκεται, πάντα τις χρονιάρες μέρες, και ιδιαίτερα τα Χριστούγεννα, να επιστρέφει στα πάτρια, στα χρόνια της 'μη με λησμόνει' ηλικίας.

Μ’ ΑΡΕΣΟΥΝ οι παλιές ιστορίες, παππού, μου ’πε ο μικρός Βαγγέλης τις προάλλες. Του έλεγα πώς γιορτάζαμε τα Χριστούγεννα, όταν ήμουν κι εγώ 6 χρονών, όπως αυτόν. Οτι το καλύτερο δώρο ήταν η 'φούσκα' του γουρουνιού που σφάζαμε τις παραμονές. Οτι λέγαμε τα κάλαντρα από σπίτι σε σπίτι και αντί για λεφτά μας έδιναν αβγά ή μας έβαναν λάδι στον ντενεκέ. Οτι πηγαίναμε τη νύχτα με τους λύχνους στην εκκλησία για να μεταλάβουμε και να κάνουμε χρυσό δοντάκι. Οτι πριν να καθίσουμε να φάμε η μαμά μου, η γιαγιά Δέσποινα, που είναι τώρα στον ουρανό, γέμιζε ένα πιάτο με φαγητό, το θύμιαζε και μου το έδινε να το πάω στη γειτόνισσα που δεν μπορούσε να σηκωθεί απ’ το κρεβάτι. Οτι...

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η φούσκα του γουρουνιού, παππού; Τι κάνατε το λάδι; Τι είναι οι λύχνοι; Κάνατε στ’ αλήθεια χρυσό δοντάκι; Τι πάει να πει η λέξη 'θύμιαζε'; Βροχή έπεφταν οι ερωτήσεις από τον μικρό Βαγγέλη.

ΧΙΟΝΙΑ ΣΤΟ ΚΑΜΠΑΝΑΡΙΟ/ ξύπνησ’ όλο το χωριό. Μπορεί να μιλούσε για χιόνια στο καμπαναριό το τραγουδάκι που μας είχε μάθει η δασκάλα στην Γ’ Δημοτικού, ωστόσο, ποτέ δεν θυμάμαι να χιόνισε στο Νίππος Χριστούγεννα. Εβρεχε μια ήρεμη και ήμερη βροχή τις περισσότερες φορές, πηγαίνοντας για την εκκλησία τη νύχτα των Χριστουγέννων. Οτι ξυπνούσε όλο το χωριό και πήγαινε στην εκκλησία ήταν όμως αλήθεια. Παρηγοριόμουν μ’ αυτό και φανταζόμουν τα χιόνια.

ΤΟ... ΒΗΜΑ ΤΩΝ ΠΕΤΑΧΤΩΝ και στους τρεις μαντιναδολόγους μας, κατ’ εξαίρεση, σήμερα. Πάμε κατά τα πρεσβεία: Στον Ηλία Σταματάκη: 'Χριστέ μου, που γεννήθηκες σε σκοτεινό σπηλιάρι/ εσύ τον κόσμο φώτισες με του Θεού τη χάρη'. Στον Εννιαχωριανό (Γιάννη Μαλαξιανάκη): 'Η Γέννηση του Ιησού πριν δυο χιλιάδες χρόνια/ την ψεύτρα τούτη τη ζωή την έκαμε αιώνια'. Και στη Νεκταρία Θεοδωρογλάκη: 'Χαρούμενα Χριστούγεννα, υγεία και ειρήνη/ χωρίς φαΐ και ζεστασιά κανένας να μην μείνει'.

ΧΩΡΙΣ ΦΑΪ και ζεστασιά κανένας να μη μείνει! Πάνω απ’ όλα και πρώτα απ’ όλα γιορτή αλληλεγγύης τα Χριστούγεννα. Μόνο που αυτή η λέξη πρέπει να λειτουργεί και να λειτουργείται συνεχώς κι όχι μια φορά τον χρόνο. Οι εκατοντάδες χιλιάδες των συνανθρώπων μας, άνθρωποι της διπλανής μας πόρτας κάποιοι απ’ αυτούς, θα έχουν και αύριο και μεθαύριο ανάγκες...

ΠΑΛΙΟΤΕΡΑ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ στην Κρήτη έκαναν το καινούργιο προζύμι την παραμονή των Χριστουγέννων και ταυτόχρονα μάθαιναν την ώρα της γέννησης του Ιησού με τον εξής τρόπο: Επαιρναν αλεύρι και ζεστό νερό και έπλαθαν ένα ψωμάκι, χωρίς να βάλουν προζύμι. Το σκέπαζαν και περίμεναν. Κάποια στιγμή, μέσα στη νύχτα, το ψωμάκι άρχιζε και φούσκωνε. Αυτή ήταν η ώρα κατά την οποία η Παναγία γέννησε τον Σωτήρα του κόσμου. Αυτό το προζύμι το χρησιμοποιούσαν ίσαμε τον επόμενο χρόνο, οπότε πάλι την παραμονή των Χριστουγέννων το ξανάφτιαχναν. Από το βιβλίο του Βασίλη Γ. Χαρωνίτη 'Από τη Γέννα του Χριστού ως την Ανάστασή του'.

«Τα παιδιά,/ που κόβουν με τα δόντια τους,/ μπουκιές - μπουκιές το σήμερα, έχουν θέση στην καρδιά τους για τη σπηλιά της Βηθλεέμ./ Τα πουλιά, που κουβαλούν μέχρι το αύριο/ την αναπνοή του ήλιου,/ έχουν θέση στα φτερά τους/ για τον ιστό της αναστάσιμης σημαίας./ Οσο υπάρχουνε παιδιά/ κάθε σήμερα θα γεννιέται ο Χριστός./ Κι όσο υπάρχουνε πουλιά,/ κάθε αύριο ο Σταυρωμένος Χριστός θα αναστήνεται».
Το ποίημα 'Τα παιδιά και τα πουλιά' του γράφοντος.
Καλά Χριστούγεννα!

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com).

Χανιώτικα νέα (25.12.2012)

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Τα παιδιά γράφουν στον Χριστό. Στον Σταυρωμένο, τον επικίνδυνο Χριστό, θέλω να πω. Τον Χριστό που 'τη δεύτερη κιόλας μέρα βασανίστηκε κτηνωδώς. Σύρθηκε στους δρόμους, κρεμάστηκε. Μοιράστηκαν τα ιμάτιά του', για να θυμηθούμε τους στίχους ενός σύγχρονου ποιητή.

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Τα παιδιά γράφουν στον Χριστό

Ενα παλιό κείμενό μου που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα πριν από 33 ακριβώς χρόνια στις σημερινές 'Εύφημες Μνείες'. Ημουν δάσκαλος στο Δημ. Σχ. Βαμβακόπουλου τη σχολική χρονιά 1978 - 79, θυμούμαι κι είχα βάλει στα παιδιά των μεγάλων τάξεων (Τετάρτης, Πέμπτης και Εκτης) να γράφουν έκθεση με θέμα τον τίτλο της εύφημης μνείας. Καρπός των εκθέσεών τους το κείμενο που ακολουθεί, χωρίς κανένα σχόλιο:
«Εχω μόλις διαβάσει τριάντα εννιά γράμματα, που έγραψαν παιδιά ηλικίας δέκα έως δώδεκα χρονών, προς τον Χριστό.
Οι κραυγές τους τρυπούν τ’ αυτιά μου, οι πληγές τους ματώνουν τα χέρια μου· το αδυσώπητο βάρος των μεγάλων λέξεων πλακώνει την καρδιά μου.
Τα παιδιά γράφουν στον Χριστό. Στον Σταυρωμένο, τον επικίνδυνο Χριστό, θέλω να πω. Τον Χριστό που 'τη δεύτερη κιόλας μέρα βασανίστηκε κτηνωδώς. Σύρθηκε στους δρόμους, κρεμάστηκε. Μοιράστηκαν τα ιμάτιά του', για να θυμηθούμε τους στίχους ενός σύγχρονου ποιητή.
Τον νιώθουν τόσο κοντά τους, τόσο δικό τους, κάτι σαν πατέρα, σαν αδελφό, φίλο... Ας τον κρατούμε εμείς μακριά τους, άγριο, εκδικητή, τιμωρό.
Τα παιδιά θα του μιλήσουν στον ενικό. Χριστέ μου, Κύριε, Ιησού... Μόνο η Ελένη χρησιμοποιεί τον πληθυντικό: 'Παντοδύναμε Κύριε. Απευθύνομαι αυτή τη στιγμή σε Σας...'. Μα είναι ένας πληθυντικός ζεστός και ανθρώπινος που μόνο η απόσταση τον επιβάλλει.
'Αν ήμουν μικρότερος θα έγραφα τι θέλω για τον εαυτό μου. Τώρα όμως θα γράψω τι θέλω για τους άλλους'.
Ετσι αρχίζει το γράμμα του ο Νίκος. Μόλις έχει κλείσει τα έντεκα κι όμως νιώθει ότι αυτή την επίσημη ώρα, που επικοινωνεί γραφτά με τον Χριστό, θα ’ναι ιεροσυλία, προδοσία, απέναντι στους άλλους, αν γράψει έστω και το παραμικρό για τον εαυτό του. Και θα κρατήσει τον λόγο του ως το τέλος.
Μα δεν είναι μόνο ο Νίκος. Απ’ τα τριάντα εννιά παιδιά που έγραψαν στον Χριστό, μόνο τρία θα τον απασχολήσουν και με δικά τους προβλήματα.
Ας τα ονομάζουμε ανεύθυνα, μαμόθρεφτα. Εχουν πολύ μεγαλώσει τα παιδιά μας στις μέρες μας. Δεν μοιάζουν με τίποτα με εκείνα τα άβγαρτα χωριατόπαιδα της Γαλιλαίας. Δεν κρύβονται πίσω από τα φουστάνια των μανάδων τους. Δεν περιμένουν τον Μεγάλο Δάσκαλο να τα φωνάξει και να τους πει πως σ’ αυτά ανήκει η βασιλεία των ουρανών. Θα πάνε μόνα τους κοντά του για να του πουν την αλήθεια.
'Αγαπητέ Χριστέ, εδώ οι άνθρωποι σ’ έχουν σχεδόν ξεχάσει. Οι επιστήμονες όλο και κάτι βόμβες βρίσκουν για να καταστρέψουν τον κόσμο', θα γράψει ο Πέτρος.
Ο Σταύρος θα πει σχεδόν το ίδιο πράγμα με άλλα λόγια. 'Εσύ Χριστέ, έφτιαξες τον κόσμο, ώστε να έχει πάντοτε ειρήνη, αλλά οι άνθρωποι τον χώρισαν σε τμήματα κι έτσι άρχισαν να μισούνται μεταξύ τους'.
Για παιδιά μιλούν κοφτά, τσεκουράτα, δίνουν στις λέξεις το ανάλογο βάρος. Ξέρουν τους υπεύθυνους και δε διστάζουν να μοιράσουν ευθύνες.
'Δεν αντέχω να βλέπω τους πρόσφυγες να ζουν στις σκηνές και τους φταίχτες αυτής της κατάστασης να κοιμούνται στα μέγαρά τους με ήσυχο το κεφαλάκι τους', θα πει απελπισμένα ο Χαράλαμπος.
Με το ίδιο πνεύμα θα μιλήσουν για την πείνα, την αδικία, τον πόλεμο. Ο Γιώργος μάλιστα δεν θα αντέξει και θα ξεσπάσει σ’ ένα απελπισμένο κατηγορώ.
'Γιατί δε σταματούν οι πολέμοι; Γιατί ταλαιπωρούνται τόσοι άνθρωποι; Γιατί δεν υπάρχει αγάπη μεταξύ των ανθρώπων;'.
Εμείς, βέβαια, διατάζουμε τα παιδιά μας να σοβαρευτούν. Τους βγάζουμε λόγους, τους μιλούμε γι’ ανθρώπινα δικαιώματα, για ειρήνη, για ψωμί, για αξιοπρέπεια. Και ξέρουμε πως οι λέξεις μας δεν έχουν χρώμα, δεν έχουν βάρος. Ομως τα παιδιά μας βρίσκουν το κουράγιο να μαζεύουν αυτές τις άδειες λέξεις, να τις βαφτίζουν στην καρδιά τους, να τις γράφουν στις σημαίες τους.
Ξέρουν πως είναι δύσκολο να γίνουν οι λέξεις αυτές πράξεις. Δεν πετούν στα σύννεφα τα παιδιά μας. Ετσι ο Νίκος, αφού περιγράψει στον Χριστό τη διεθνή κατάσταση, θα τελειώσει το γράμμα του μ’ αυτά τα λόγια:
'Γι’ αυτό σου ζητάω κι εγώ μόνο δυο πράγματα που είναι εύκολο να τα πούμε μα δύσκολο να τα κάνουμε'.
Τα ίδια θα ζητήσουν όλα τα παιδιά απ’ τον δικό τους Χριστό. Ειρήνη και Αγάπη.
'Και για μένα, ό,τι πεις', θα συμπληρώσει, γεμάτη τύψεις, στο τέλος η Αργυρώ. Γιατί νοιώθει καλά πως δεν έχει δικαίωμα να ζητήσει τίποτα, αφού υπάρχουν στον κόσμο παιδιά που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα. Τι άλλο να συμπληρώσει κανείς;
Κάποιος είπε, ότι όσο γνωρίζει τους ανθρώπους τόσο αγαπά τα ζώα. Εγώ θα έλεγα: 'Οσο γνωρίζω τα παιδιά, τόσο αγαπώ τους ανθρώπους'».

Χιονιάς καιρός Χριστόγεννα μες στο χειμώνα φέρνει
του Θεανθρώπου η Γέννηση κάθε καρδιά ζεσταίνει.

Ισο κρατήστε άνθρωποι στον ύμνο των αγγέλω
και ο καθένας μας να πει: 'όσα κι ο ύμνος θέλω'.

Ο νεογέννητος Χριστός ας μπει μες στη γ-καρδιά μας,
για να ’ναι πάντα ζωντανή ολπίδα κι η χαρά μας.

Εφανερώθηκε ο Θιος κι όλοι μαζί ελάτε,
όλοι να καλαντίσουμε πως ο Χριστός γεννάται.

Αντέστε, άθρωποι, ας ψάλλομε κιανείς να μη μ-πομείνει
μαζί μ’ αγγέλους και βοσκούς του κόσμου την ειρήνη.

Καλές Γιορτές, Χρόνια Πολλά με τση καρδιάς τ’ αντέτι
κι άλλη λοής Χριστόγεννα τση μπένας μου ραέτι.

Κωστής Λαγουδιανάκης
και για την αντιγραφή Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Χανιώτικα νέα (24.12.2012)

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

Εχουν, επίσης, ιδιαίτερο ενδιαφέρον οι απαντήσεις των παιδιών στην ερώτηση της δασκάλας τους 'τι σημαίνει για μένα Χριστούγεννα;'

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ
Επιμέλεια: Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ
A’ ΤΑΞΗ 5ου ΔΗΜ. ΣΧ. ΧΑΝΙΩΝ
Χριστούγεννα σημαίνει...

Aφησαν τις προάλλες για λίγο στην άκρη τετράδια και μολύβια τα πρωτάκια του 5ου Δημ. Σχ. Χανίων και καταπιάστηκαν με κάτι γιορτινό και λαχταριστό. Πολλά γράμματα έμαθαν, με πολλούς αριθμούς ζάλισαν τα όμορφα κεφαλάκια τους, καιρός να χαλαρώσουν, μύρισαν Χριστούγεννα σκέφτηκε η δασκάλα τους, η γνωστή και από άλλες εργασίες μαθητών της και παλιά μου συνεργάτιδα Τόνια Σκουλά και κάλεσε στην τάξη τη μαμά ενός συμμαθητή τους, τη διακοσμήτρια Ελένη Μαυρογένη για να τα μάθει να κάνουν μπισκοτόσπιτα. Καλή δασκάλα, όπως η δασκάλα τους, η κυρία Ελένη, καλοί μαθητές τα Πρωτάκια του Πέμπτου (μ’ όποιον δάσκαλο καθίσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις!) όχι μόνο έφτιαξαν, όπως έμαθα, υπέροχα παραμυθένια μπισκοτόσπιτα κι ένιωσαν σαν τον Χάνσελ και τη Γκρέτελ, χωρίς όμως την... κακιά μάγισσα, αλλά και μας συμβουλεύουν πώς να φτιάξουμε κι εμείς! Χριστούγεννα, ωστόσο, για τα παιδιά σημαίνει και πολλά άλλα πράγματα. Εχουν, επίσης, ιδιαίτερο ενδιαφέρον οι απαντήσεις των παιδιών στην ερώτηση της δασκάλας τους 'τι σημαίνει για μένα Χριστούγεννα;'.
Καλά Χριστούγεννα!
Β.Θ.Κ.

...να παίρνω δώρα απ’ τον Αϊ - Βασίλη (Χρήστος).
...να στολίζω το δέντρο (Αργυρώ).
...να φτιάχνω κουραμπιέδες με τη μαμά (Θάνος).
...να φτιάχνω το εργαστήρι του Αϊ-Βασίλη με τον μπαμπά μου (Γιάννης Σούνας).
...διακοπές από το σχολείο (Γιάννης Σκουλάς).
...να φτιάχνω κουλούρια, γλυκά, κάρτες και να τις χαρίζω στην κυρία και να στολίζω το χριστουγεννιάτικο δέντρο (Αγγελική).
...να περνάμε καλά (Ευτύχης).
...να φτιάχνω βασιλόπιτα με τη μαμά (Βίκυ).
...να βλέπω αγαπημένες μου ταινίες με τη μαμά και να τρώω ποπ κορν (Μάριος).
...να πηγαίνω με τη μαμά και τον μπαμπά βόλτα στα μαγαζιά. Ακόμα να βρίσκω δώρα και σοκολάτες στις χριστουγεννιάτικες κάλτσες (Ηλέκτρα).
...να στολίζω το χριστουγεννιάτικο δέντρο με τους γονείς μου (Εριέττα).
...να παίρνω δώρα (Ακης).
...αγάπη, αλλά και θάρρος (Μάρω).
...να πηγαίνω στα χιόνια με τη μαμά και τον μπαμπά (Μάξιμος).
...να βλέπω το εργαστήρι του Αϊ-Βασίλη στον υπολογιστή και να παίζω με τον νονό (Μάνος).
...να φτιάχνω χιονάνθρωπος (Βάλντριν).
...να περνάμε ευτυχισμένα όλοι μαζί (Ελισάβετ).
...να στολίζω το δέντρο (Κλαρίτα).
...να παίζω χιονοπόλεμο και να τρώω γαλοπούλα (Γιάννης Σκαλίδης).
...να πηγαίνω σε πάρτι και να τρώω χριστουγεννιάτικα γλυκά (Δημοσθένης).

Πώς να φτιάξετε τα δικά σας μπισκοτόσπιτα
(Υλικά για 20 - 25 μικρά μπισκοτόσπιτα)
• 4 ασπράδια αβγών
• 650 - 700 γρ. άχνη ζάχαρη
• μπισκότα τύπου πτι μπερ (3 για κάθε σπιτάκι)
• λίγες σταγόνες λεμονιού
• σοκολατένια κουφετάκια, τρούφες κ.λπ.
• ένα παραλληλόγραμμο χαρτόνι για «αυλή»
Χτυπάμε τα ασπράδια με την άχνη ζάχαρη σε μαρέγκα, μέχρι να γίνουν ένα παχύρρευστο μίγμα που να «στέκεται», ρίχνοντας παράλληλα και λίγες σταγόνες λεμονιού. Βάζουμε το μίγμα σε κορνέ ζαχαροπλαστικής ή σε σακούλα τροφίμων, ανοίγοντας μια μικρή τρυπούλα. Τοποθετούμε ένα μπισκότο πάνω στο χαρτόνι και με το κορνέ εφαρμόζουμε λίγο μίγμα στις άκρες του. Στη συνέχεια «κολλάμε» τα άλλα μπισκότα πάνω στις άκρες, ως «τοίχους» ή «σκεπές». Διακοσμούμε με κουφετάκια ή τρούφα, όπως επιθυμούμε, κολλώντας τα πάνω στο άσπρο «χιονισμένο» μίγμα. Το σπιτάκι μας είναι έτοιμο! Το δωρίζουμε σε κάποιον ή… το τρώμε!


Άκης Πελτέκης
Χρήστος Γάτσης
Θάνος Κρεμασμενάκης
Γιάννης Σούνας
Αργυρώ Χορευτάκη
Εριέττα Καλλιοντζάκη
Μάριος Φραγκεδάκης
Ηλέκτρα Κουρή
Κλαρίτα Γερασιμίδη
Ελισάβετ Μαριδάκη
Γιάννης Σκαλίδης
Δημοσθένης Αγγελάκης
Βάλντριν Πετσάι
Μάνος Λενταράκης
Αγγελική Δαλετζάκη
Γιάννης Σκουλάς
Ευτύχης Κατσανεβάκης
Βίκυ Νικολάου
Μάρω Καραμούστου
Μάξιμος Τσισμενάκης

Χανιώτικα νέα (22.12.2012)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΔΕΝ θέλει πολλά ο άνθρωπος για να ?ναι ευχαριστημένος. Να το πω κι αλλιώς. Δεν πρέπει να θέλει πολλά ο άνθρωπος, ο απλός άνθρωπος, για να νιώθει ασφαλής. 'Λίγο ψωμί, λίγο κρασί, Χριστούγεννα κι Ανάσταση', μας λέει ο Ποιητής. Για να συμπληρώσει: 'Κι όπου φωλιάσει και σταθεί,/ κανείς να μην τον φτάνει, εκεί'. Να, όμως, που έρχονται αλλιώς τα πράγματα.

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΔΕΝ θέλει πολλά ο άνθρωπος για να ?ναι ευχαριστημένος. Να το πω κι αλλιώς. Δεν πρέπει να θέλει πολλά ο άνθρωπος, ο απλός άνθρωπος, για να νιώθει ασφαλής. 'Λίγο ψωμί, λίγο κρασί, Χριστούγεννα κι Ανάσταση', μας λέει ο Ποιητής. Για να συμπληρώσει: 'Κι όπου φωλιάσει και σταθεί,/ κανείς να μην τον φτάνει, εκεί'. Να, όμως, που έρχονται αλλιώς τα πράγματα.

ΣΤΟ ΠΝΕΥΜΑ των φετινών Χριστουγέννων και η μαντινάδα που μου έστειλε ο Ηλίας ο Σταματάκης. Γράφει: 'Χριστούγεννα μέρα γιορτής, μα λίγοι θα γιορτάσουν/ μισθούς, συντάξεις κούρεψαν κι εδά πού θα μας φθάσουν;'. Εχεις δίκιο, Ηλία, πλην όμως υπάρχουν και πολύ χειρότερα. Ενας γνωστός μου οικοδόμος, για παράδειγμα, έχει να κάνει μεροκάματο πάνω από έξι μήνες...

Ο ΙΩΣΗΦ και η Μαρία έφτασαν, λέει νύχτα στη Βηθλεέμ. Κλειστές όλες οι πόρτες που χτύπησαν. Ούτε μια δεν άνοιξε για να τους δεχθεί. Αναρωτιέμαι. Τώρα που ξέρουμε την ιστορία πόσοι από μας είμαστε διατεθειμένοι ν? ανοίξουμε τις πόρτες μας σ? έναν άνδρα και σε μιαν έγκυο γυναίκα που ζητούν στέγη για ένα βράδυ;

ΕΧΕΙΣ, λέμε τώρα, τρία, τέσσερα, πέντε παιδιά; 'Ε, αυτό αποτελεί περίτρανη απόδειξη κατά τους εγκεφάλους των τροϊκανών (ξένων και εγχωρίων) ότι διαθέτεις, όχι απλώς αρκετό εισόδημα, αλλά ότι είσαι πάμπλουτος!'. Από τον 'βοριά' στη στήλη του '9 μποφόρ' (βλ. εφ. 'Χριστιανική', Πέμπτη 6 Δεκεμβρίου 2012) το σχόλιο.

ΔΙΕΘΝΕΣ πρωτοσέλιδο ουκ ολίγες φορές τη χρονιά που, οσονούπω, τελειώνει, η Ελλάδα. Το κοντό του ο ένας, το μακρύ του ο άλλος για την κρίση. Το θέμα είναι να βγούμε τουλάχιστον απ? το κάδρο τη νέα χρονιά, κάτι είναι κι αυτό.

ΔΕΝ ΒΛΕΠΕΙ φως στο βάθος του τούνελ της νέας χρονιάς ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος. Μπορεί και να υπάρχει όμως, αλλά να μην φαίνεται, μου είπε. 'Το μακρύ ταξίδι της μέρας μέσα στη νύχτα', για να χρησιμοποιήσω τον τίτλο ενός απ? τα πιο γνωστά έργα του Ευγένιου Ο? Νηλ, συνεχίζεται.

Η ΦΤΗΝΕΙΑ φέρνει τον παρά. Ενας απ? τους παλιούς νόμους του εμπορίου. Τον αγνόησε η κυβέρνηση, αύξησε την τιμή του πετρελαίου θέρμανσης με αποτέλεσμα να μειωθούν τα έσοδα του κράτους. Να δείτε που θα βάλει φόρο στα καυσόξυλα στο τέλος.

ΟΧΙ, δεν ήρθε το τέλος του κόσμου χθες. Ετσι και σήμερα θα διαβάσεις τα 'Χανιώτικα νέα', Ζαχαρία, όπως με σιγουριά είχες προβλέψει στη σελίδα που έχω στο Προσωποβιβλίο (φέισμπουκ)...

Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ των Περσών Καμβύσης (βασίλεψε από το 529 μέχρι το 522 π.Χ.) ζήτησε να παντρευτεί την κόρη του Φαραώ της Αιγύπτου Αμαση. Ο Αμασης, που υποπτευόταν ότι ο Καμβύσης δεν την ήθελε γυναίκα, αλλά για παλλακίδα του, δεν ήξερε τι να κάνει. Αφενός δεν ήθελε να του τη στείλει, αφετέρου όμως φοβόταν την περσική δύναμη. Ενώ, λοιπόν, βρισκόταν σε αδιέξοδο, του ήρθε μια σκέψη που θεώρησε ότι αποτελεούσε τη λύση στο πρόβλημα που αντιμετώπιζε. Εστειλε στον Καμβύση ως κόρη του τη θυγατέρα του προηγούμενου Φαραώ, του Απρίη, τον οποίο ο ίδιος είχε δολοφονήσει και είχε σφετεριστεί το βασιλικό αξίωμα. Οταν, λοιπόν, η νέα έφτασε στην Περσία και ο Καμβύσης καλωσορίζοντάς την, την προσφώνησε κόρη του Αμαση, εκείνη του αποκάλυψε την αλήθεια. Ο Πέρσης βασιλιάς εξοργίστηκε από το γεγονός και αποφάσισε να εκστρατεύσει εναντίον της Αιγύπτου, την οποία και υπέταξε. (Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της Ιστορίας', εκδ. 'Σαββάλας').

'Πολλά δε θέλει ο άνθρωπος/ να ?ν? ήμερος, να ?ναι άκακος/ λίγο φαΐ, λίγο κρασί/ Χριστούγεννα κι Ανάσταση/ κι όπου φωλιάσει και σταθεί/ κανείς να μην τον φτάνει εκεί./ Μα ήρθαν αλλιώς τα πράγματα/ τονε ξυπνάν χαράματα/ τον παν, τον φέρνουν πίσω, μπρος/ του τρώνε και το λίγο βιος/ κι από το στόμα τη μπουκιά/ πάνω στην ώρα τη γλυκιά/ του τηνε παίρνουνε κι αυτή/ χαρά στους που ?ναι δυνατοί!/ Χαρά στους που ?ναι Δυνατοί/ γι? αυτούς δεν έχει χόρταση'.

Από τον 'Ηλιο τον Ηλιάτορα' του Οδυσσέα Ελύτη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com).

Χανιώτικα νέα (22.12.2012)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΣΧΕΣΗ ΖΩΗΣ Η ΣΧΕΣΗ ΜΟΥ με τα 'Χανιώτικα νέα', που άρχισε τα μέσα της δεκαετίας του 1970, πριν από 35 και χρόνια, δηλαδή. Ημουν νεοδιόριστος δάσκαλος στις Στροβλές Σελίνου, θυμούμαι. Οταν ένα κείμενό μου με τίτλο 'Γράμμα από ένα δάσκαλο σ’ ένα δάσκαλο' μπήκε στην πρώτη σελίδα, κάτω απ’ τον γενικό τίτλο 'Της Ημέρας'... γλυκάθηκα κι από τότε έγινα,  τακτικός τους συνεργάτης.

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΣΧΕΣΗ ΖΩΗΣ Η ΣΧΕΣΗ ΜΟΥ με τα 'Χανιώτικα νέα', που άρχισε τα μέσα της δεκαετίας του 1970, πριν από 35 και χρόνια, δηλαδή. Ημουν νεοδιόριστος δάσκαλος στις Στροβλές Σελίνου, θυμούμαι, όταν δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά κείμενό μου, μια κριτική για ένα βιβλίο του π. Ιγνάτιου Χατζηνικολάου. Οταν λίγο αργότερα έστειλα 'ταχυδρομικώς' ένα άλλο κείμενό μου με τίτλο 'Γράμμα από ένα δάσκαλο σ’ ένα δάσκαλο' και μπήκε στην πρώτη σελίδα, κάτω απ’ τον γενικό τίτλο 'Της Ημέρας'... γλυκάθηκα κι από τότε έγινα, να ’ναι καλά ο Γιάννης Γαρεδάκης, για την εμπιστοσύνη του, τακτικός τους συνεργάτης.

'KAΘΗΜΕΡΙΝΑ', 'Κρητικές Ρίζες', 'Ενα βιβλίο την Εβδομάδα', 'Παράλληλα και όχι μόνο', 'Διαβάζοντας' οι τίτλοι από κάποιες στήλες που κατά καιρούς κράτησα μέχρι το 1997, όταν η συνεργασία μας έγινε ακόμα στενότερη: Με τον 'Παιδότοπο' (έκλεισε τον φετινό Απρίλη 15 χρόνια συνεχούς εβδομαδιαίας παρουσίας) με 'Αυτόν τον τόπο τον μικρό τον μέγα' (μέσα στον οποίο ήταν ενταγμένα και τα 'Ακροθιγώς' (κράτησε 7,5 χρόνια σε εβδομαδιαία βάση), σε συνεργασία με την Ευδοκία, τις 'Εύφημες Μνείες' (κάθε Δευτέρα, εδώ και 14 χρόνια) και βέβαια τα 'Πεταχτά', που είναι... επί των επάλξεων ανελλιπώς κάθε Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο από τον Ιούνιο του 2004. Χώρια απ’ τα σχόλια (κάποια απ’ αυτά κάτω απ’ τον τίτλο 'Μια στάση εδώ, μια στάση εκεί') στη δεύτερη και στην τρίτη σελίδα της εφημερίδας.

ΣΤΑΓΟΝΑ ΣΤΟΝ ΩΚΕΑΝΟ της προσφοράς των 'Χανιώτικων νέων' στο αναγνωστικό κοινό του τόπου μας και ευρύτερα, τα οποία γραφτά μου. Και ποσοτικά (αν και καλύπτουν χιλιάδες στην κυριολεξία σελίδες) και ποιοτικά. Τ’ αναθυμήθηκα, ωστόσο, κι είπα να τα αναφέρω με αφορμή τη συμπλήρωση τις προάλλες (17 Δεκεμβρίου) 45 χρονών διαρκούς, καθημερνής παρουσίας, της εφημερίδας μας.

ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ, ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΟΥΣ εφημερίδα θεωρούν οι Χανιώτες, τα 'Χανιώτικα νέα'. Τιμή τους και καμάρι τους. Με τα 'Χανιώτικα νέα' αρχίζουν τη μέρα τους, με τα 'Χανιώτικα νέα' την τελειώνουν. Και μόνο το γεγονός ότι έρχεται πρώτη επαρχιακή εφημερίδα σε αναγνωσιμότητα, αλλά και δεύτερη σε απόλυτους αριθμούς, λέει από μόνο του πολλά. Γι’ αυτό η φράση 'η εφημερίδα μας', που χρησιμοποιώ συχνά!

ΜΙΑ ΜΑΝΤΙΝΑΔΑ ζήτησα να γράψει για τα 45χρονα των 'Χανιώτικων νέων' από τον πρώτο, κατά τα πρεσβεία, μαντιναδολόγο μας, τον Ηλία τον Σταματάκη, δύο έγραψε αυτός. Η πρώτη 'Τα Νέα τα Χανιώτικα γενέθλια γιορτάζουν, σαράντα πέντε είν’ εδά μα με γαρδένια μοιάζουν'. Η δεύτερη: 'Σαράντα πέντε τα κεριά της τούρτας που θα σβήσουν, ωσάν τα Ορη τα Λευκά τους εύχομαι να ζήσουν'. Προσυπογράφουμε!

'ΧΑΙΡΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ό,τι δημιουργήθηκε και υπάρχει, για την υποδομή και τον μηχανισμό μέσα στην οποία κινούνται νέοι άνθρωποι και μια πλειάδα συνεργατών', έγραψε τις προάλλες, εκπροσωπώντας και την 'πιστή συνοδοιπόρο στη δύσκολη αυτή πορεία', σύζυγό του Ελένη, ο Γιάννης Γαρεδάκης. Για να συμπληρώσει: 'Αποφασισμένοι οι πρώτοι να συνεχίσουν και οι δεύτεροι να στηρίξουν αυτή την πορεία των 45 χρόνων. Στο ίδιο πλαίσιο και με τους ίδιους στόχους και φιλοδοξίες'. Τα 'Χανιώτικα νέα' δεν έχουν μόνο παρελθόν και παρόν, έχουν και μέλλον. Το ίδιο λαμπρό!

ΚΑΜΙΑ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ούτε καν μια επετειακή έκδοση, για τα σαράντα πέντε χρόνια της εφημερίδας, πάντως. Το όποιο υπολογιζόμενο κόστος γι’ αυτές τις εκδηλώσεις θα διατεθεί σε χώρους και ανθρώπους που έχουν ανάγκη...

'Τα Νέα τα Χανιώτικα σαράντα πέντε έτη/ προσφέρουνε στον τόπο μας, ορθώνουνε τον μπέτη./ Είναι η καθημερινή η ντόπια εφημερίδα/ που βρίσκεις ενδιαφέροντα στην κάθε της σελίδα./ Για ό,τι συμβαίνει γύρω μας, σωστά ενημερώνει/ και την πρωτιά κατέκτησε στου Τύπου το σαλόνι./ Χωρίς δεσμεύσεις πουθενά και δίχως παρακάλια/ κατέβηκε κι ανέβηκε τη σκάλα αγάλια - αγάλια./ Να χαίροντ’ οι συντελεστές κι ο Γαρεδάκης Γιάννης/ που τόλμησε και πέτυχε όσα στον νου δεν βάνεις'.
Η ρίμα που έγραψε ο Εννιαχωριανός (Γιάννης Μαλαξιανάκης) για τα 45χρονα της εφημερίδας μας.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΥΣΚΟΛΟΣ, πολύ δύσκολος, το ’χω ξαναγράψει, ο χειμώνας αυτός για τους Ελληνες. Δυσκολότερος από κάθε άλλη χρονιά, μετά τη Μεταπολίτευση σίγουρα. Εχω ώρες ώρες την αίσθηση ότι ο πολύς κόσμος είναι εγκαταλελειμμένος στο έλεος των ανέμων που φυσούν ολοένα και πιο άγρια, μου είπε προχθές ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος. Για να συμπληρώσει με νόημα: Αν έλειπε η αλληλεγγύη...

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΜΙΑ ΚΑΙ καμία! Αύριο, λοιπόν, το τέλος του κόσμου! Προλαβαίνουμε, δεν προλαβαίνουμε, να κάνουμε τη διαθήκη μας. Ποια διαθήκη μας θα μου πείτε. Το τέλος του κόσμου θα πει το τέλος του κόσμου. Θα πει ως εδώ ήταν. Θα πει για να το πούμε αλλιώς 'τέρμα τα δίφραγκα', 'πάπαλα'... Αιωνία ημών η μνήμη!

ΕΙΠΑ ΝΑ μην ασχοληθώ καθόλου με το θέμα, πλην όμως δεν μπόρεσα. Καταστροφολογίας το ανάγνωσμα εδώ, καταστροφολογίας το ανάγνωσμα δίπλα, καταστροφολογίας το ανάγνωσμα παραδίπλα. Ας το γυρίσω στην πλάκα, καληώρα, όπως έκανε ο Νεκτάριος στα 'Ευθύβολα και μη' του, λοιπόν.

ΠΛΑΚΑ πλάκα δεν το παίρνουν, ωστόσο, όλοι στην πλάκα. Αλλοι το παίρνουν στα σοβαρά, όπως στην Κίνα και στη Ρωσία για παράδειγμα κι έχουν αγοράσει με τα τσουβάλια τα σπίρτα, τα κεριά, τις κονσέρβες και ό,τι άλλο μπορεί να τους είναι χρήσιμο την 'ημέρα της κρίσεως' κι άλλοι έχουν πάρει τα βουνά πιστεύοντας ότι θα τους σώσουν οι εξωγήινοι.

Ο ΚΑΘΕΝΑΣ και η τρέλα του/ κι... ο κερδοσκόπος με την ομπρέλα του. Χρυσές δουλειές έκαναν, λέει, στην Αμερική οι κατασκευαστές καταφυγίων. Κέρδισε απού κέρδισε κι έχασε απού έχασε.

ΑΡΚΕΤΑ, όμως, μέχρις εδώ, τα περί συντέλειας του κόσμου. Η αλήθεια είναι ότι από αύριο χαράματα ξεκινά η μικρότερη μέρα του χρόνου για να ακολουθήσει στη συνέχεια η μεγαλύτερη νύχτα καθώς η ήλιος μπαίνει στο χειμερινό ηλιοστάσιο.

ΓΙΑ ΤΟ ΒΟΡΕΙΟ ημισφαίριο της γης ισχύει αυτό, να το διευκρινίσω. Αλλος ήλιος στο νότιο ημισφαίριο; Οχι βέβαια! Αλλη η... συμπεριφορά του ήλιου, όμως. Στο θερινό ηλιοστάσιο εκεί η αφεντιά του! Εν πάση περιπτώσει και εν περιπτώσει πάση, καλόν χειμώνα να ’χουμε... συγκάτοικοι βορειοημισφαιρίτες!

ΔΥΣΚΟΛΟΣ, πολύ δύσκολος, το ’χω ξαναγράψει, ο χειμώνας αυτός για τους Ελληνες. Δυσκολότερος από κάθε άλλη χρονιά, μετά τη Μεταπολίτευση σίγουρα. Εχω τόσες ώρες την αίσθηση ότι ο πολύς κόσμος είναι εγκαταλελειμμένος στο έλεος των ανέμων που φυσούν ολοένα και πιο άγρια, μου είπε προχθές ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος. Για να συμπληρώσει με νόημα: Αν έλειπε η αλληλεγγύη...

ΜΙΑ ΕΠΙΚΑΙΡΗ μαντινάδα με αφορμή τον νέο νόμο που θεωρεί τα παιδιά τεκμήριο φορολόγησης από τη Νεκταρία Θεοδωρογλάκη: 'Προτού τεκνοποιήσετε καλά να το σκεφτείτε/ κάθε κοπέλι που θα ’ρθει πόσο θα χρεωθείτε'. Σωστό!

ΝΙΚΗ Χαλκιαδάκη, φιλόλογο - ποιήτρια, Τρίκαλα: Λάβετε, φάγετε την αδυναμία μου! Η πρώτη σκέψη που έκανα διαβάζοντας την ποιητική του συλλογή 'Ανάσκελη με πυρετό' (εκδ. 'Μανδραγόρας, Αθήνα 2012). Πίετε πάντες την δύναμή μου. Η δεύτερη σκέψη. Σ’ ευχαριστώ για την κοινωνία, Νίκη. Συν τοις άλλοις με εντυπωσίασε και το ό,τι αν και είσαι τόσο νέα (γενν. το 1980) έχεις κάνει πάρα πολλά πράγματα. Πάνω απ’ όλα μου άρεσε ότι δηλώνεις την κρητική καταγωγή στο βιογραφικό σου.

ΟΤΑΝ ΚΑΠΟΙΑ γυναίκα, φιλοξενούμενη στη Σπάρτη, είπε στη Γοργώ, γυναίκα του βασιλιά Λεωνίδα, ότι μόνο οι Σπαρτιάτισσες κυβερνούσαν τους άνδρες τους, εκείνη της απάντησε: 'Γιατί μόνο εμείς γεννάμε άνδρες' (Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της Ιστορίας', εκδ. 'Σαββάλας').

'Τον πατέρα μου δεν τον γνώρισα ποτέ/ έμοιαζε, λένε, αποδημητικός/ η μάνα μου από αριστοκρατική οικογένεια/ δεν ήτο «ηθικόν» να κλωτσάει μπάσταρδα/ μεγάλωσα σε ράμφος πελαργού/ χωρίς παραλήπτη/ κατέληξα σε αναμορφωτήριο πτηνών/ μου έμπηγαν στον κόκκυγα φτερά παγωνιού/ μου μάθαιναν να κλίνω: η γλαύξ, της γλαυκός/ ανεπίδεκτη υιοθεσίας/ ανάξια κλουβιού/ στολίζω σήμερα σύρματα/ ηλεκτροφόρα/ μαδώ τα πούπουλά μου/ γεμίζω μαξιλάρια βεράντας/ ζευγαρώνω με παπαγάλους Σενεγάλης/ γεννάω τηγανητά αυγά/ τη βγάζω με ψίχουλα περαστικών (κουλούρια -  σταφιδόψωμα)/ Μα κάθε μέρα σχεδόν περνώ και από ’κεινον τον παραμυθά/ που επιμένει να πιστεύει ότι θα γίνω κύκνος'.
Το ποίημα 'Πι - Πι το παπί' της Νίκης Χαλκιαδάκη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (20'12.2012)

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ...

Επειδή είμαστε κοντά στο τέλος του κόσμου και επειδή κάτι τέτοια 'ωραία', η στήλη δεν τα αφήνει, θα καταγράψω πολύ γρήγορα τους προβληματισμούς - σκέψεις μου... σχετικώς.

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ...
Γράφει o Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης

Προβληματισμοί πριν από το τέλος του κόσμου

Επειδή είμαστε κοντά στο τέλος του κόσμου και επειδή κάτι τέτοια 'ωραία', η στήλη δεν τα αφήνει, θα καταγράψω πολύ γρήγορα τους προβληματισμούς - σκέψεις μου... σχετικώς.
...Αν το καλοσκεφτείς δηλαδή, η συζήτηση που έχει ανοίξει, αν μη τι άλλο, είναι μια ωραία ασχολία που σε βγάζει από τις πολλές σκοτούρες και τα προβλήματα της καθημερινότητας... ή μήπως όχι;
Ούτως ή άλλως είναι μια μοναδική ευκαιρία που δεν χάνεται με τίποτα!
...Σε μια ελιά από κάτω...!
Εκεί θα είμαι και θα περιμένω να ‘ρθει να το δω το τέλος του κόσμου. Η απόφασή μου ενστικτώδης, την πήρα ένα βραδάκι πριν από πολλές μέρες και ως εδώ όλα καλά!
Και δεν μπορούσα να φανταστώ βέβαια το τι θα επακολουθούσε αφού, άμα τη λήψει της συγκεκριμένης απόφασης άρχισαν τα δύσκολα! Διότι άντε και βρίσκω την ελιά. Μετά τι κάνω; Κάθομαι; Στέκω όρθιος και περιμένω από κάτω της; Τι;
Πολύ με βασάνισε ετούτη η λεπτομέρεια και έτσι ρώτησα τον εαυτό μου απάνω στην ώρα που θα τον έπαιρνε ο ύπνος: «Να ξαπλώσουμε μωρέ κάτω απ’ την ελιά; Καλλιά δεν θα ’ναι;».
Δεν τον κατάλαβα όμως ορεξάτο κι απάντηση βεβαίως δεν έλαβα, γι’ αυτό και πήρα την πρωτοβουλία ολομόναχος! Απέκλεισα με γρήγορες διαδικασίες το 'ξαπλωτός' και μη ρωτάς 'γιατί'! Μου μείναν τ’ άλλα δύο: Το 'όρθιο' και το 'καθιστό'!
Κι όπως καταλαβαίνεις, είναι μέγα το πρόβλημά μου! Επειδή απόφαση δεν έχω βγάλει ακόμη και πλησιάζει ο καιρός!
Οσο για το θέμα της... ελιάς, αυτό είναι που με απασχολεί πολύ περισσότερο και συνεχίζει να με ταλαιπωρεί σε σημείο αφάνταστο.
Διότι από τότε που μου καρφώθηκε η σκέψη για την ελιά, με πιάσαν και με ζώσαν όλες εκείνες οι ανασφάλειες του ανθρώπου που δεν μπορεί να απελευθερωθεί από τα βαθύτερα αίτια που τον οδηγούν σε μια οποιαδήποτε σκέψη - απόφαση που λαμβάνει, έστω και ενστικτωδώς!
Πώς δημιουργείται όλο αυτό εντός του μυαλού του ανθρώπου; Τι να σημαίνει η επιθυμία μου αυτή η... τελευταία;
Ρώτησα κάποιον γνωστό μου να με βοηθήσει, αλλά το μόνο που μου είπε είναι πως «σίγουρα κάτι πρέπει να σημαίνει»! Λες και δεν το ’ξερα!
Ομως παράπονο δεν του ’χω! Βάλθηκε ο καημένος κι αυτός να το ψάχνει κι έτσι από ’κείνη τη στιγμή άρχισα να νιώθω λίγο πιο... ανάλαφρα, κάπως καλύτερα!
Ορίστε το μεγαλείο και η αξία της αληθινής φιλίας· γι’ άλλη μια φορά το επιβεβαίωσα!
Διότι κι αν δεν βρούμε την άκρη με τον μέγα προβληματισμό μου για την ελιά, το σίγουρο είναι ότι απέκτησα έναν καλό φίλο που θα μου συμπαρίσταται ακόμη και μετά το τέλος του κόσμου!

Χανιώτικα νέα (19.12.2012)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ! Μόνο στον ενικό αριθμό τη συναντά κανείς αυτήν τη λέξη που όμως την κλίνουν τελευταία ολοένα και περισσότεροι. Στην πράξη. Μαλακώνουν οι καρδιές εν όψει των Χριστουγέννων. Να μείνουν μαλακές για πάντα! Η ευχή μου.



ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ στις επάλξεις των 'πεταχτών' ή στις 'πεταχτές' επάλξεις, αν προτιμάτε, σήμερα καθώς τα πράγματα κύλησαν όπως τα ’χα λογαριάσει. Πήγα στην Αθήνα το Σάββατο, μίλησα στην Κρητική Εστία για το βιβλίο του Μανόλη Μακριδάκη 'Ο Φρες στο διάβα των αιώνων' κι επέστρεψα χθες το πρωί. Ηθελε ο Θεός κι επέτρεψε ο καιρός.

ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ η στιγμή που αποδέχθηκα την πρόταση του Μανόλη Μακριδάκη κι ανέλαβα την ευθύνη να μιλήσω για το βιβλίο του στο κοινόν των Αποκορώνων, στην Ευαγγελίστρια του Φρε, στις 21 Οκτωβρίου τ.ε. Το ίδιο ευλογημένη, όμως και η στιγμή που είπα εξαρχής και μ’ ενθουσιασμό το 'ναι' και για την παρουσίαση του βιβλίου στο κοινόν των Κρητών της Αττικής, στην Κρητική Εστία. Ας περιοριστώ, όμως, μόνο σ’ αυτό, εδώ. Είναι τόσο λίγος ο χώρος τη στήλης άλλωστε κι υπάρχουν τόσα πολλά αυτά που περιμένουν να βρουν μια θέση στον ήλιο.

ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ πλησιαίνουν οι άνθρωποι που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα. Το βλέπεις πιο έντονα στην Αθήνα κι ιδιαίτερα στο κέντρο της, αυτό. Στην πλατεία Βάθης για παράδειγμα. Στην πλατεία των αθλίων... Ποιος ήλιος!

ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ δεν έχουν που την κεφαλή κλίναι. Στην κυριολεξία. Οχι μόνο οι άνθρωποι της πλατείας Βάθης ή της πλατείας Ομονοίας. Πολλές φορές και οι άνθρωποι της διπλανής μας πόρτας. Ποιος δυτικός πολιτισμός!

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ! Μόνο στον ενικό αριθμό τη συναντά κανείς αυτήν τη λέξη που όμως την κλίνουν τελευταία ολοένα και περισσότεροι. Στην πράξη. Μαλακώνουν οι καρδιές εν όψει των Χριστουγέννων. Να μείνουν μαλακές για πάντα! Η ευχή μου.

ΜΑΘΗΜΑΤΑ αλληλεγγύης στα παιδιά και από τα παιδιά, αυτές τις μέρες και σε πολλά σχολειά του τόπου μας. Βιωματικά μαθήματα που μένουν χαραγμένα στις καρδιές. Δόξα τω Θεώ, δεν αποπαίδισεν ο κλάδος των δασκάλων.

'ΔΩΣΕ ΨΩΜΙ, όσο μπορείς. Δεν έχεις ψωμί; Δώσε τουλάχιστον έναν οβολό. Δεν έχεις οβολό; Δώσε ένα ποτήρι δροσερό νερό. Δεν έχεις ούτε αυτό; Πένθησε μαζί με τον θλιμμένο και θα λάβεις μισθό. Γιατί ο μισθός εξαρτάται από την προαίρεσή σου και όχι από το τι μπόρεσες να κάνεις'. Από τον Αγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο η παραγγελιά, που λέει όμως, μεταξύ των άλλων, και το παρακάτω: 'Πλούτον, τον γεννήτορα πάσης παρανομίας, τον ευρετήν πάσης κακίας, τον συνεργόν της ψυχοφθόρου γαστριμαργίας και αντίπαλον της εγκρατείας, τον πολέμιον της σωφροσύνης, τον πάσης αρετής κρυπτόν κλέπτην'.

Η ΧΩΡΑ ΜΑΣ δεν σώζεται όποια κι αν πάρει δόση,/ ο Βενιζέλος μοναχά μπορούσε να τη σώσει. Είναι φανερό ότι στον Ελευθέριο Βενιζέλο (κι όχι βεβαίως στον Ευάγγελο) αναφέρεται ο Εννιαχωριανός. Το γράφω, ωστόσο, για να φυλάξω τα... ρούχα του κι ας μη μ’ έβαλε δραγάτη.

ΣΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ θέση της βαθμολογίας του πρωταθλήματος της Α’ Εθνικής η ΑΕΚ. Πάμε για φούντο, Μαστρομήτσο ή τελικά θα γίνουν ήρωες ο Φούντας και τ’ άλλα παιδιά που επιμένουν να παίζουν για τη φανέλα;

ΟΤΑΝ ΟΙ Αθηναίοι έκτιζαν το Εκατόμπεδον, παλαιό ναό της Αθηνάς στην Ακρόπολη, όσα μουλάρια είχαν κουραστεί στη μεταφορά των υλικών τα άφησαν ελεύθερα να βόσκουν. Ενα όμως από αυτά πήγαινε μόνο του στον χώρο της δουλειάς και έτρεχε μπροστά από τα άλλα, που έσερναν τα αμάξια με τα υλικά, σαν να τα παρακινούσε να τρέξουν. Για τον λόγο αυτό οι Αθηναίοι αποφάσισαν να το τρέφουν με δαπάνη του δημοσίου μέχρι να ψοφήσει. (Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της ιστορίας', εκδ. 'Σαββάλας').

'Σε λέρωσε επικίνδυνα/ ο πολιτισμός του εικοστού αιώνα./ Ηρε κι από σένα/ ο βραχνάς της πολιτείας ό,τι ωραιότερο/ απόμεινε στην όψη σου./ Τι κρίμα, αλήθεια!/ Τόση λευκότητα χάθηκε στο άπειρο/ και μαζί της/ κάποιες σταγόνες στεγνωμένο αίμα/ από χιλιάδες σκλάβους που σ’ έκτισαν,/ άγνωστοι κι αθώοι,/ λησμονημένα θύματα της ιστορίας'...
Το ποίημα 'Παρθενώνας' του Χρήστου Κουλούρη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (18.12,2012)

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Ο πολιτισμός των ανθρώπων με τις ψυχρές καρδιές απέναντι στον πολιτισμό των ανθρώπων με τη θέρμη της ψυχής. Το 'γοτθικό σκοτάδι' του Βορρά και η 'φωτεινή εγκαρδιότητα του νότου'. Η κουλτούρα της ομίχλης και του ψύχους απέναντι στην κουλτούρα του ήλιου και της θαλπωρής

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Η Κραυγή του Νότου (1)

Εικόνες, πολλές εικόνες, από την επίκαιρη εικαστική συλλογή του διεθνούς φήμης σφαιρικού αναγεννησιακού καλλιτέχνη Ευθύμη Βαρλάμη, με τον γενικό τίτλο 'Κραυγή του Νότου', μαζί μ’ ένα μικρό κατατοπιστικό κείμενο, μου έστειλε, εν είδει χριστουγεννιάτικου δώρου τις προάλλες,  ο και καλός φίλος, υπεύθυνος του Πειραματικού Εργαστηρίου Βεργίνας Αστέρης Νένος. 'Είναι η απάντηση της Τέχνης στην προσβολή και τον χλευασμό των λαών της Μεσογείου από τους οικονομικά ισχυρούς', μου γράφει. Η απάντηση του Ευθύμη Βαρλάμη που δημιούργησε ύστερα από τον 'Αλέξανδρο 2000', την 'Αποκάλυψη του Ιωάννη', τα 'Βουνά της πατρίδας μου', το 'Αγιον Ορος', τη 'Θεσσαλονίκη', τον 'Μότσαρτ', την 'Ομορφιά της Τέχνης', τη 'Θεσσαλονίκη, η αδελφή του Μεγαλέξανδρου' κ.λπ. άλλη μια μεγάλη θεματική συλλογή. Σαν συνέχεια της μεγάλης έκθεσης αφιέρωμα στον Μίκη Θεοδωράκη, που παρουσιάστηκε πρόσφατα (από 5 Οκτωβρίου μέχρι 5 Δεκεμβρίου), στον χώρο της Πανελλήνιας Εκθεσης της Λαμίας. Η νέα συλλογή των έργων ζωγραφικής του Βαρλάμη διακρίνεται σε περισσότερες ενότητες. Εκτός απ’ την πρώτη ενότητα 'Ο θυμός και η θλίψη', υπάρχει η δεύτερη στην οποία οι άνθρωποι αντιδρούν με χιούμορ στην περιφρόνηση και η τρίτη που περιλαμβάνει εικόνες των ανθρώπων που δεν θέλουν να χάσουν τη χαρά τους εξαιτίας της υλικής στέρησης. Αυτοί είναι οι αληθινοί άνθρωποι του ήλιου του Νότου. Αυτοί χαρίζουν στους υπόλοιπους Ευρωπαίους τη δίψα για τη ζωή, τη χαρά της ζωής και παροτρύνουν όλους να χαμογελάνε... 'Ολους αυτούς τους έχω δει στις αγορές και στα λεωφορεία, στα πλοία και στα τρένα', σημειώνει σχολιάζοντας τη νέα του συλλογή διάσημος καλλιτέχνης, αρχιτέκτονας, designer, συγγραφέας και παιδαγωγός, που εκτός των άλλων έχει διδάξει αρχιτεκτονική στο Πανεπιστήμιο Εφαρμοσμένης Τέχνης της Βιέννης και σε άλλα Πανεπιστήμια, δημιούργησε και διευθύνει από το 1992 το διεθνές κέντρο IDEA Designer Center στην Αυστρία και από το 2009 το πρωτότυπο και συναρπαστικό ιδιωτικό μουσείο 'Art museum Waldiertel'.

Η Κραυγή του Νότου (2)
Ο Βαρλάμης, σύμφωνα με το συνοδευτικό σημείωμα που μου έστειλε ο Αστέρης Νένος, εντοπίζει τον ανταγωνισμό των πολιτισμών ανάμεσα στον Βορρά και στον Νότο. Ο πολιτισμός των ανθρώπων με τις ψυχρές καρδιές απέναντι στον πολιτισμό των ανθρώπων με τη θέρμη της ψυχής. Το 'γοτθικό σκοτάδι' του Βορρά και η 'φωτεινή εγκαρδιότητα του νότου'. Η κουλτούρα της ομίχλης και του ψύχους απέναντι στην κουλτούρα του ήλιου και της θαλπωρής. Γι’ αυτόν, λοιπόν, η λεγόμενη κρίση απαιτεί μια διάγνωση των μετώπων που συμμετέχουν, μέσα από την ψυχολογία του βάθους. 'Το γεγονός ότι πρόκειται για τον πολιτισμό της ζωής, αποκρύπτεται και αγνοείται σκόπιμα', μας λέει. Και συνεχίζει: 'Η συνεχώς αυξανόμενη ισχύς της οικονομικής βιομηχανίας δεν παραλύει μόνο τους πολιτικούς, αλλά βάζει σε κίνδυνο και τη ζωντανή δημοκρατία. Θα πρέπει ο καθένας, σαν συνειδητοποιημένος Ευρωπαίος του 2012, να αναρωτηθεί τι συμβαίνει σήμερα στην Ευρώπη. Η γενικότερη διάθεση καθορίζεται από την ψυχολογική τρομοκρατία, τον πανικό, το άγχος και τον φόβο'. Ο Κ.Π. Καβάφης στο ποίημα του 'Σοφοί δε προσιόντων' μας λέει ότι 'τα μέλλοντα' τα 'γνωρίζουν οι θεοί' που είναι 'πλήρεις και μόνοι κάτοιχοι πάντων των φώτων' και ότι 'Εκ των μελλόντων οι σοφοί τα προσερχόμενα αντιλαμβάνονται', ενώ 'εις την οδόν έξω ουδέν ακούουν οι λαοί'. Καιρός να συνειδητοποιήσουμε τους κινδύνους που ελλοχεύουν, μας λέει με την 'Κραυγή του Νότου' ο Ευθύμης Βαρλάμης. 'Τα μέτρα που επιβάλλονται στις χώρες του Νότου καταστρέφουν την ευρωπαϊκή κουλτούρα της ζωής', κατ’ αυτόν και όχι μόνο. Ετσι 'ανεπαισθήτως' (;) η Ευρώπη του 2012 γίνεται η ήπειρος των σκυθρωπών, συγκαλυμμένων ορθολογιστών, που δεν μπορούν ν’ αντέξουν ότι σε άλλα μέρη 'ζωή' σημαίνει 'ευτυχία'. 'Ντρέπομαι για την Ευρώπη', δήλωσε πρόσφατα ένας πολιτικός επιστήμονας, 'γι’ αυτή τη σχεδόν σχιζοφρενική στάση των χωρών του Βορρά'. Στο ίδιο μηκος κύματος με τον Ευθύμη Βαρλάμη, όπως με τους πίνακες της 'Κραυγής του Νότου', εκφράζεται κι αυτός.

Χανιώτικα νέα (17.12.2012)

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

Τις γνώσεις που απέκτησαν  τις επισκέψεις τους στην Αγιάστην Δεξαμενή κλπ διανθισμένες με κάποιες απ’ τις ζωγραφιές μεταφέρουν μέσα απ’ αυτήν την σελίδα τα παιδιά της Δ΄τάξης του 13ου Δημ. Σχ. Χανίων. Ταυτόχρονο, ωστόσο, μας μεταφέρουν και το μήνυμα ότι μια σύγχρονη σχολική τάξη δεν κλείνεται στους τέσσερις τοίχους.

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ
Επιμέλεια: Βαγγέλης Κακατσάκης

Δ΄τάξη 13ου Δημ.Σχ. Χανίων
Το νερό και πώς φτάνει στα σπίτια μας

Mερικές από τις εργασίες των μαθητών τους που αφορούν το νερό και το πώς αυτό φτάνει στα σπίτια μας, μου έστειλαν οι δασκάλες της Δ’ τάξης του 13ου Δημ. Σχ. Χανίων, Αρχοντούλα Λαχανοπούλου και Χριστοφία Μπουντρογιάννη. 'Το υλικό αυτό', μου γράφουν σε συνοδευτικό σημείωμα τους, 'δημιουργήθηκε μετά από τις επισκέψεις μας στις πηγές της Αγιάς, στο παλιό υδροηλεκτρικό εργοστάσιο που βρίσκεται εκεί κοντά, καθώς και στη δεξαμενή του Αϊ-Γιάννη'. Τις γνώσεις που απέκτησαν από αυτές τις επισκέψεις, διανθισμένες με κάποιες απ’ τις ζωγραφιές μεταφέρουν μέσα απ’ αυτήν την σελίδα τα παιδιά. Ταυτόχρονο, ωστόσο, μας μεταφέρουν και το μήνυμα ότι μια σύγχρονη σχολική τάξη δεν κλείνεται στους τέσσερις τοίχους. Πολλά συγχαρητήρια και στις δασκάλες και στα παιδιά! Πάντα ανοιχτός ο Παιδότοπος σε παρόμοιες βιωματικές δραστηριότητες, όπως η δική τους, που είναι, όπως μου γράφουν οι δασκάλες, μέρος ενός ευρύτερου προγράμματος για το νερό! Καλή συνέχεια!
Β.Θ.Κ.

Τι άλλο είδαμε και μάθαμε στην Αγιά…
Φύγαμε από τις πηγές της Αγιάς και αφού περπατήσαμε αρκετά περάσαμε ένα γεφυράκι για να φτάσουμε στη λίμνη. Κάτω από το γεφυράκι ήταν η υπερχείλιση της λίμνης. Το νερό χυνόταν σε ένα ποτάμι που πήγαινε στον Πλατανιά.
Αμέσως μετά φτάσαμε στη λίμνη της Αγιάς. Μάθαμε ότι είναι μια τεχνητή λίμνη που δημιουργήθηκε πριν από πολλά χρόνια από τη ΔΕΗ για την παραγωγή υδροηλεκτρικής ενέργειας. Η περιοχή είναι προστατευόμενη, γιατί εδώ φιλοξενούνται πολλά είδη φυτών, πουλιών και άλλων ζώων.
Στα νερά της λίμνης συναντήσαμε πάπιες και χήνες που κολυμπούσαν.
Ακόμη είδαμε κάτι μηχανήματα που παλιά σπρώχναν το νερό προς το υδροηλεκτρικό εργοστάσιο που βρίσκεται σε κοντινή απόσταση. Εκεί με τη δύναμη του νερού παράγανε ηλεκτρική ενέργεια.
Οπως μάθαμε, το εργοστάσιο αυτό κατασκευάστηκε το 1928 από τον Δήμο Χανίων. Εδώ και χρόνια έχει πάψει να λειτουργεί και προορίζεται να γίνει μουσείο.
Από τους μαθητές του Δ1


Ξέρετε πώς φτάνει
το νερό στα σπίτια μας;
Με την τάξη μας πήγαμε εκπαιδευτική επίσκεψη στις πηγές της Αγιάς.
Εκεί ήταν ένας κύριος από τη ΔΕΥΑΧ που μας εξήγησε το ταξίδι που κάνει  το νερό για να φτάσει στα σπίτια μας. Τώρα θα σας το πούμε κι εμείς!!!
Το νερό που πίνουμε λοιπόν ξεκινάει το ταξίδι του από τα Λευκά όρη.
Για να υπάρχει όμως άφθονο νερό πρέπει να χιονίσει και όχι να βρέξει όπως πιστεύουν πολλοί. Οταν ζεστάνει ο καιρός και φυσήξουν νοτιάδες (συνήθως Μάρτιο, Απρίλιο και Μάιο) τα χιόνια λιώνουν και το νερό μπαίνει μέσα σε κάτι τρύπες, τους χώνους. Από εκεί πέφτει κάτω και δημιουργούνται υπόγειες λιμνούλες. Τα νερά αυτά καταλήγουν σε υπόγεια ποτάμια και τα βγάζουμε με γεωτρήσεις ή τα βρίσκουμε στις πηγές.
Τέτοιες πηγές υπάρχουν στην περιοχή της Αγιάς κοντά στη λίμνη. Εκεί κοντά βρίσκονται και οι εγκαταστάσεις της ΔΕΥΑΧ. Με σωληνώσεις το νερό μεταφέρεται στην αίθουσα χλωρίωσης όπου και χλωριώνεται. Στη συνέχεια το νερό οδηγείται με μεγάλους σωλήνες στις δεξαμενές του Βαντέ. Οι δεξαμενές του Βαντέ είναι τρεις και χωράνε 6.000 λίτρα νερό η καθεμία. Εκεί αν χρειάζεται του προσθέτουν κι άλλο χλώριο.
Επειτα με υπόγειους σωλήνες (για να μη σπάσουν) το μεταφέρουν στη δεξαμενή του Αϊ-Γιάννη. Από εκεί με φυσική ροή, σύμφωνα με την αρχή των συγκοινωνούντων δοχείων, έρχεται στα σπίτια μας. Στις περιοχές που βρίσκονται σε μεγαλύτερο ύψος από τη δεξαμενή του Αϊ-Γιάννη  το νερό διοχετεύεται με αντλίες.

Από τους μαθητές του Δ1

To νερό

Το νερό είναι δροσερό,
το νερό είναι καλό!
Το πίνει όλη η γη
και μας δίνει τη ζωή!

Το νερό μας το καλό,
Πο, πο, πο!!!! Τι δροσερό!!!
Που ποτίζει όλη τη γη,
που ποτίζει όλη την πλάση!

Οι μαθητές του Δ2


Επίσκεψη στη δεξαμενή
του Αϊ-Γιάννη
Μια άλλη εκπαιδευτική επίσκεψη που κάναμε σχετικά με την ύδρευση της πόλης μας ήταν στη δεξαμενή του Αϊ- Γιάννη. Εκεί μας ξενάγησε ένας κύριος που εργάζεται στη ΔΕΥΑΧ. Οταν μπήκαμε μέσα, το πρώτο πράγμα που είδαμε ήταν μερικοί πολύ μεγάλοι σωλήνες που κατέληγαν σε δύο μεγάλες δεξαμενές. Είναι δύο γιατί όταν καθαρίζουν τη μία, γεμίζουν την άλλη για να συνεχίσει να έχει νερό η πόλη. Και οι δύο μαζί χωράνε 3.600 λίτρα νερό.
Οι δεξαμενές ήταν γεμάτες και οι δύο με μπόλικο νερό που μύριζε χλώριο. Μετά κατεβήκαμε μια σιδερένια σκάλα και φτάσαμε σε ένα δωμάτιο με πολλά μηχανήματα που έκαναν πολύ θόρυβο. Ηταν οι αντλίες που στέλνουν το νερό σε περιοχές που βρίσκονται σε ψηλότερα σημεία.
Να ξέρετε ότι η κατασκευή του πέτρινου κτηρίου της δεξαμενής του Αϊ-Γιάννη, ξεκίνησε το 1913 και ολοκληρώθηκε το 1927 όταν δήμαρχος Χανίων ήταν ο Εμμανουήλ Π. Μουντάκης.
Από τους μαθητές του Δ1

Χανιώτικα νέα (15.12. 2012)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΤΙΜΗ ΜΕΓΑΛΗ να μιλά κανείς στην Κρητική Εστία, ενώπιον της πλήθουσας αγοράς των Φρεδιανών της Αττικής και άλλων Κρητών για το βιβλίο του Μανόλη Μακριδάκη “Ο Φρες στο διάβα των αιώνων” Απόψε στις 6 μ. μ..

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΤΙΜΗ ΜΕΓΑΛΗ να μιλά κανείς στην Κρητική Εστία, ενώπιον της πλήθουσας αγοράς των Φρεδιανών της Αττικής και άλλων Κρητών για το βιβλίο του Μανόλη Μακριδάκη “Ο Φρες στο διάβα των αιώνων”. Ενα βιβλίο υποδειγματικό στο είδος του. Πώς να πω όχι στον Μανόλη, έναν απ’ τους καλούς φίλους των γυμνασιακών μας χρόνων, τότε που μ’ ένα σακούλι γεμάτο όνειρα και φασκόμηλα ο καθένας μας στην πλάτη, πηγαίναμε με τα πόδια δύο ώρες δρόμο απ’ τα χωριά μας στου Βάμου για να μάθουμε γράμματα!

ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ για δύο μέρες, σήμερα (απόψε στις 6 μ.μ. η παρουσίαση) και αύριο, λοιπόν. Στην πόλη των φοιτητικών, μα και των μεταπτυχιακών, αργότερα, σπουδών μου. Στο πάλαι ποτέ κλεινόν άστυ που ο Ποιητής την είχε αποκαλέσει “διαμαντόπετρα στης γης το δαχτυλίδι”. Για πόλη των σκιών κάνει λόγο ένας σύγχρονος ποιητής.

ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ, μην ξεχαστώ σήμερα. Χρόνια Πολλά στους Λευτέρηδες και στις Ελευθερίες λοιπόν. Χρόνια πολλά όμως και στους Γερανιώτες και γενικότερα στους κατοίκους του Δήμου Πλατανιά, που τον έχουν πολιούχο, αλλά και στους Μουρνιανούς. Και λόγω Ελευθερίου Βενιζέλου.

ΟΠΩΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ Ελλάδα οι γυναίκες που περίμεναν να γεννήσουν είχαν προστάτιδα τη θεά Ειλείθυια, έτσι και στη σημερινή έχουν τον Αγιο Ελευθέριο. Προφανώς λόγω ονόματος. Να τις ελευθερώσει ζητούν απ’ τον Αγιο. “Αϊ-Λευτέρη λευτέρωσέ με”, παρακαλούν τον Αγιο και αυτός τους “δίνει καλή λευτεριά”.

ΣΤΗ ΛΕΣΒΟ όχι μόνο οι έγκυες, αλλά και οι μαμές (μαίες) τάζουν στον Αϊ-Λευτέρη άρτους για να τους πηγαίνουν καλά τα πράγματα στις γέννες.
Σε άλλα μέρη πάλι την ημέρα της γιορτής του Αγίου οι έγκυες δεν πιάνουν με τίποτα βελόνα στα χέρια τους.

ΛΕΥΤΕΡΗ, ΛΕΥΤΕΡΗ, ΛΕΥΤΕΡΗ/ σ’ έχω σταμπάρει στο παλιό μου το τεφτέρι... Καπάκι και το γνωστό τραγούδι του Σταύρου Ξαρχάκου σε στίχους του Νίκου Γκάτσου. Να τ’ ακούς απ’ την Αλίκη Βουγιουκλάκη, αλλά και τη Βίκυ Μοσχολιού και να χάνεσαι ρεμβάζοντας στα λιακωτά άλλων εποχών.

ΚΑΙ ΔΙΗΓΩΝΤΑΣ τα να κλαις. Κάθε πέρσι και καλύτερα, κάθε φέτος και χειρότερα. Είναι να μη σε πιάνουν οι μαύρες σου μ’ αυτά που βλέπεις, μ’ αυτά που ακούεις, μ’ αυτά που βιώνεις; Είπαμε, μην το βάζουμε κάτω.

“ΟΤΑΝ ΟΛΑ τριγύρα σου μουρμουρίζουν ναι, τούτο ν’ αντιδράς στο ρυθμό γύρα σου, ν’ αντιστέκεσαι στο ρέμα, να λες όχι, είναι από τα δυσκολότερα χρέη μιας ψυχής που ζει σε μια εποχή ξεπεσμένη”. Νίκος Καζαντζάκης.

Η ΚΡΗΤΗ μας απ’ τα Χανιά μέχρι και τη Σητεία/ εύχεται κάθε προκοπή στην Κρητική Εστία. Σιγά που θ’ άφηνε την ευκαιρία να πάει χαμένη ο Ηλίας ο Σταματάκης. Ατάκα κι επιτόπου με το που του είπα ότι πάω στην Αθήνα, για να μιλήσω στην Κρητική Εστία για το βιβλίο του Μανόλη Μακριδάκη, την είπε τη μαντινάδα.

ΟΤΑΝ ΟΙ ΑΘΗΝΑΙΟΙ ήθελαν να κάνουν θυσία στον Πολιέα Δία, άφηναν πάνω στον βωμό του κριθάρι και σιτάρι ανακατεμένα. Στη συνέχεια άφηναν ελεύθερο το βόδι που ετοίμαζαν για θυσία. Αυτό, όπως ήταν φυσικό πήγαινε στον βωμό και έτρωγε τους καρπούς. Τότε ένας από τους ιερείς, που ονόμαζαν βουφόνο, σκότωνε με τσεκούρι το βόδι και έτρεχε να εξαφανιστεί, αφού πετούσε χάμω το τσεκούρι. Οι υπόλοιποι που υποτίθεται ότι δεν ήξεραν τον άνθρωπο που σκότωσε το ζώο, έπαιρναν το τσεκούρι και το υπέβαλαν σε δίκη για φόνο. Η τελετή αυτή γινόταν κάθε χρόνο. (από το βιβλίο “Η άλλη όψη της Ιστορίας”, εκδ. “Σαββάλας”).

“Αν θες να δεις την Αθήνα/ Πήγαινε στο κέντρο/ Εκεί οι άνθρωποι είναι αληθινοί/ Είναι βιαστικοί και μοναχικοί/ Η μοναξιά σε διαδήλωση/ Η ομορφιά απουσιάζει/ Η εξαθλίωση φωνάζει/ Δεν μένει κανείς στο κέντρο/ Υπομένει και ματώνει/ Η διαδήλωση σκορπά/ Εφυγαν όλοι. Σχεδόν/ Μόνο οι σκιές έμειναν”.
Το ποίημα “Οι σκιές δεν φεύγουν”
του Αλέξανδρου Στεργιόπουλου.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (15.12.2012)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΠΛΗΣΙΑΖΟΥΝ Χριστούγεννα, όμως, μόνο χριστουγεννιάτικη δεν είναι η όλη περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Παρά τις όποιες στολισμένες βιτρίνες, παρά τα όποια λαμπιόνια έβαλαν στους δρόμους και στις πλατείες οι δημοτικοί άρχοντες, παρά τους όποιους Αγιο

-Βασίληδες έστησαν οι διάφοροι. Πολλή κατήφεια...

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΠΛΗΣΙΑΖΟΥΝ Χριστούγεννα, όμως, μόνο χριστουγεννιάτικη δεν είναι η όλη περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Παρά τις όποιες στολισμένες βιτρίνες, παρά τα όποια λαμπιόνια έβαλαν στους δρόμους και στις πλατείες οι δημοτικοί άρχοντες, παρά τους όποιους Αγιο-Βασίληδες έστησαν οι διάφοροι. Πολλή κατήφεια...

ΚΙ ΟΜΩΣ κι εφέτος θα γεννηθεί ο Χριστός. Σε μια σπηλιά, που χρησιμοποιείται σαν σταύλος των ζώων, σε κάποια απόμακρη (ή μήπως πολύ κοντινή μας) Βηθλεέμ. Κι εφέτος θα κατέβουν οι άγγελοι απ’ τον ουρανό για να ψάλλουν το 'επί γης ειρήνη'. Κι εφέτος θα ’ρθουν οι μάγοι για να του προσφέρουν τα δώρα τους... Κάθε χρόνο γεννιέται η ελπίδα.

ΕΡ-ΧΕ-ΤΑΙ! Ερ-χε-ται! Ερ-χε-ται! Ηρθε! Για την πολυπόθητη δόση το γράφω. Ωρες είναι να μας ζητηθεί να την υποδεχθούμε με τιμές... αρχηγού κράτους. Οπως υποδεχόμαστε το Αγιο Φως για παράδειγμα.

ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ, οργή, φόβος, ντροπή! Κατά σειρά οι λέξεις που εκφράζουν τα προσωπικά αισθήματα των Ελλήνων, σύμφωνα με μια τελευταία δημοσκόπηση. Στα αζήτητα η ελπίδα, η χαρά, η αισιοδοξία. Πολλή μαυρίλα.

ΘΑ ’ΡΘΟΥΝ καλύτερες μέρες. Δεν γίνεται να μην έρθουν καλύτερες μέρες. Μπόρα είναι και θα περάσει. Ενέσεις αισιοδοξίας από τον φίλο μου τον γερω-δάσκαλο που ναι μεν δηλώνει οργισμένος με τα συμβαίνοντα, πιστεύει ωστόσο πολύ στην αλληλεγγύη. Στην ομπρέλα της αλληλεγγύης.

ΣΤΙΣ ΔΑΓΚΑΝΕΣ του μνημονίου και η Κύπρος. Σιγά που θα τους γλύτωνε. Χώρα του Νότου είναι κι αυτή. Οπως και η Πορτογαλία, η Ισπανία, η Ιταλία... Βορά στον Βορρά!

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ο Ελληνας να γίνει Γερμανός, όπως δεν μπορεί βέβαια και ο Γερμανός να γίνει Ελληνας. Δεν μπορεί γενικότερα ο κάτοικος του Νότου (της Ευρώπης) να γίνει ίδιος κι όμοιος με τον κάτοικο του Βορρά. Και το αντίθετο. Αλλη νοοτροπία οι μεν, άλλη οι δε.

'Η ΠΑΡΑΤΗΡΟΥΜΕΝΗ μεταξύ των όντων και των πραγμάτων διαφορά, είναι εντελώς επιπόλαια· η δε λεγόμενη ποικιλία της φύσεως είναι απλούστατα μία αιωνία μονοτονία, την οποίαν δεν προφθάνει να αντιληφθεί ο άνθρωπος, διότι είναι τόσο βραχύβιον ον, ώστε, μόλις ανοίγει τους οφθαλμούς του τους κλείει διά παντός'. Από τη 'Χρυσή Διαθήκη' του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.

ΑΛΛΗ μια μαντινάδα, από τη σύναξη των Μαντιναδολόγων της Στήλης, για την οποία έγραψα χθες. 'Θαρρώ καλά περάσαμε, αλλά να μην χαθούμε/ εδά ό,τι δεν είπαμε στην άλλη να τα πούμε'. Προσυπογράφουμε και οι άλλοι τρεις, Ηλία Σταματάκη! Πράγματι περάσαμε καλά... μαντιναδολογώντας. Καλύτερα δεν γινόταν. Να ’σαι καλά!

Ο ΧΑΙΡΕΦΩΝ, που καταγόταν από την Αθήνα, είχε μοναδικό σκοπό στη ζωή του να τρώει πλούσια χωρίς να πληρώνει. Ετσι πήγαινε καθημερινά στα καταστήματα που νοίκιαζαν χύτρες, έβρισκε τους μαγείρους και τους ρωτούσε ποιος θα παρέθετε δείπνο. Απρόσκλητος έτρεχε στο άγνωστο σπίτι και με θράσος έμπαινε μέσα. Τις περισσότερες φορές γινόταν δεκτός. Πολλές φορές, μάλιστα, πήγαινε και έξω από την Αθήνα για τον ίδιο σκοπό. Σε μια κωμωδία αναφέρεται: 'Στην Κόρινθο ήρθ’ ο Χαιρεφών απρόσκλητος να δράσει,/ σε τζάμπα τραπεζώματα να φάει και να χορτάσει./ Στα ξένα δείπνα τρως καλά, χωρίς αμφιβολία,/ το ξένο είναι πιο νόστιμο και δεν πληρώνεις μια'. (Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της Ιστορίας', εκδ. 'Σαββάλας').

'Καημένη γατούλα,/ σου κρέμονται οι μαστοί/ με πετρωμένο το γάλα/ Σου τα πήρανε τα μικρά/ Αδικα την απασχόλησες τη ζωή/ Ωραία κι αθώα/ Σαν τα παιδιά του πολέμου/ Οι ελεήμονες ψευτοκλαίνε/ Με την ιστορία να ψεύδεται και ν’ αδιαφορεί'.
Ενα απ’ τα μικρά άτιτλα ποιήματα της Στέλλας Αρκάδη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (14.12,2012)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΤΟ ΕΘΝΟΣ πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικό ό,τι είναι αληθές. Ακόμα πιο βαριά τούτη η κουβέντα του Εθνικού μας Ποιητή. Βαριά κι ασήκωτη κι εμείς ως έθνος δεν μπορούμε να την αντέξουμε.

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

'Ο ΚΑΛΛΙΤΕΡΟΣ τρόπος του να υπηρετήση τις την Ελλάδα είναι το να μην την υπηρετή!'. Βαριά η κουβέντα του Κωνσταντίνου Παπαρηγόπουλου. Για να το λέει όμως αυτός (βλ. το βιβλίο του Κ.Θ. Δημαρά 'Κ. Παπαρηγόπουλος', εκδ. 'Μορφωτικό Ιδρυμα Εθν. Τραπέζης') κάτι ξέρει.

ΤΟ ΕΘΝΟΣ πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικό ό,τι είναι αληθές. Ακόμα πιο βαριά τούτη η κουβέντα του Εθνικού μας Ποιητή. Βαριά κι ασήκωτη κι εμείς ως έθνος δεν μπορούμε να την αντέξουμε.

ΗΤΑΝ ΝΑ το καταθέσει προχθές Τρίτη το φορολογικό νομοσχέδιο η Κυβέρνηση στη Βουλή, αλλά δεν 'πρόκαμε' να τα βρει η 'τρόικα εσωτερικού' και να τα εγκρίνει η... 'κουμαντατούρ'. Αύριο, Παρασκευή, λέει η κατάθεση. Θα κλάψουν μανούλες...

ΟΥΤΕ ΛΙΓΟ ούτε πολύ 48% αυξήσεις ζητά στα οικιακά τιμολόγια η ΔΕΗ. Ε, αυτό πια είναι άνω ποταμών, λιμνών και χειμάρρων! Λέτε να κάνει πλάκα και να παίζει με τα νεύρα του κοσμάκη; Ή μήπως ζητά 48% για να είμαστε 'ευχαριστημένοι' με το 24%;

'ΞΑΝΑ και ξανά, «υπεύθυνοι» τεχνοκράτες αναγκάζουν τις χώρες τους να πιουν αυτό το πικρό φάρμακο της λιτότητας. Ξανά και ξανά το αποτέλεσμα είναι μια αποτυχία'. Αυτά μεταξύ των άλλων γράφει στο ιστολόγιό του στους New York Times ο βραβευμένος με βραβείο Νόμπελ Οικονομολόγος Πολ. Κρούγκμαν. Είναι, μας λέει, 'σαν τις θεραπείες του Μεσαίωνα, όταν έκανες αφαίμαξη στους ασθενείς για να γιατρέψεις τις ασθένειές τους κι όταν η αιμορραγία τους έκανε ακόμα πιο άρρωστους, τότε τους έκανες κι άλλη αφαίμαξη'. Μάλιστα.

ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ Ενωση το φετινό Νόμπελ Ειρήνης. Τι κι αν κατεδαφίζεται το κοινωνικό κράτος; Τι κι αν εξαπλώνεται στις χώρες του Νότου η φτώχεια και η εξαθλίωση; Συγχαρητήρια στην Ανκελα Μέρκελ και στους κολλητούς της.

ΒΑΡΥ ΤΟ ΠΕΝΘΟΣ σ’ όλη την Κρήτη απ’ τον τραγικό χαμό του διευθυντή του ΕΚΑΒ Δημήτρη Βουρβαχάκη και του διασώστη Βαγγέλη Κελαράκη. Ποιος να το ’λεγε! Οι άνθρωποι που μάχονταν μ’ όλες τους τις δυνάμεις ενάντια στα τροχαία δυστυχήματα να έχαναν στην άσφαλτο τη ζωή τους! Απίστευτο...

ΔΕΛΤΙΟ (άλλο πάλι και τούτο) Τύπου: Για να πιουν ένα κρασί συναντήθηκαν προχθές, Τρίτη βράδυ, οι τρεις μαντιναδολόγοι της Στήλης (ο Ηλίας Σταματάκης, ο Γιάννης Μαλαξιανάκης που υπογράφει με το ψευδώνυμο 'Εννιαχωριανός' και η Νεκταρία Θεοδωρογλάκη που έστειλε την πρώτη μαντινάδα με το ψευδώνυμο Νεκταρία Θεοδωρουλάκη και της έμεινε) με τον γράφοντα. Απ’ τις πολλές και καλές μαντινάδες που ειπώθηκαν αποφασίστηκε να μπει σήμερα μιας της Νεκταρίας: «Στο 'Μοναστήρι' φάγαμε, στη Μέρκελ μην το πούμε/ για το κρασί που ήπιαμε να φορολογηθούμε». Επεται συνέχεια...

Ο ΛΥΔΟΣ Πύθιος, που είχε χρηματοδοτήσει με αμύθητα ποσά την εκστρατεία του Ξέρξη, τον ακολουθούσε μαζί με τους γιους του, που μετείχαν στο εκστρατευτικό σώμα. Οταν, λοιπόν, ο περσικός στρατός είχε ξεκινήσει από τις Σάρδεις για τον Ελλήσποντο ο Πύθιος παρουσιάστηκε στον βασιλιά και τον παρακάλεσε να του κάνει μια μικρή, όπως είπε, χάρη. Μόλις εκείνος, χωρίς να υποπτεύεται ποια ήταν, του έδωσε υπόσχεση ότι θα την πραγματοποιούσε, του ζήτησε να απολύσει το μεγαλύτερο από τα παιδιά του, για να φροντίζει την περιουσία και τον ίδιο. Οταν άκουσε το αίτημα ο Ξέρξης, οργίστηκε και διέταξε να κόψουν στη μέση τον μεγαλύτερο γιο του Πυθίου και ύστερα να τοποθετήσουν τα δύο κομμάτια από τη μια και την άλλη πλευρά του δρόμου, από όπου θα περνούσε το στράτευμα (Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της ιστορίας', εκδ. 'Σαββάλας).

'Η ερχόμενη σκιά/ Δεν είναι μόνο νύκτα/ Είναι και μέρα/ Και μέσα τους αμέτρητοι/ Βόμβοι και ρόμβοι/ Με υπόγειες στρατηγικές/ Με επίγειες τακτικές/ Κατακλύζουν/ Τα πεδία επιδρομών/ Σε κάθε σκιά/ που είναι χρόνος άλλος/ Που ξεκουφαίνει κάθε/ Υπόθεση και κάθε/ Αντιμετώπιση σκιαγραφίας'.
Το ποίημα 'Σκιαγραφία' του Δημήτρη Κακαβελάκη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (13.12,.2012)

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ....

Ίσως στο πρόσωπο αυτών των εκλεγμένων από εμάς πολιτικών, απεικονίζεται -το δίχως άλλο- η σημερινή ελληνική πραγματικότητα, εμείς οι ίδιοι.
Απεικονίζεται η σύγχυση του ίδιου του λαού που προσπαθεί να βοηθηθεί όπως - όπως μέσα στην μεγάλη φουρτούνα που βρίσκεται.

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ....
Γράφει ο
NΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΥ.KΑΚΑΤΣΑΚΗΣ

Ο 'νεο-πολιτικός' στην Ελλάδα σήμερα

Για τον Τατσόπουλο... και την περίφημη δήλωσή του δεν δημοσιοποίησα έως και σήμερα καμία άποψη, γιατί κάθε στιγμή που έγραφα δυο - τρεις... εξυπνάδες, κατέληγα στο ίδιο συμπέρασμα: γιατί να χαλώ τη ζαχαρένια μου;
Ακόμη κι αυτή τη σημερινή αναφορά μου δεν τη δικαιολογώ απόλυτα· παρά μόνον αν αναλογιστώ πως τέτοιου είδους συμπεριφορές βουλευτών - πολιτικών (όπως αυτή του Τατσόπουλου) είναι πια συνηθισμένες.
Δεν θα αναφερθώ λοιπόν στο πρόσωπο του συγκεκριμένου Ελληνα βουλευτή αλλά στο ύφος της εξυπνάδας και στον ντόρο που αυτή δημιούργησε πανελληνίως!
Ηταν... ένας ντόρος ικανός να ξεσηκώσει γύρω του τσουνάμι αντιδράσεων, απόψεων, σχολίων κ.λπ., ικανών να ευτελίσουν ακόμη περισσότερο τον ήδη υποβαθμισμένο δημόσιο λόγο που εκφέρουν πλέον πολλά από τα μέλη του ελληνικού Κοινοβουλίου!
Αυτό εξάλλου ήταν που με λύπησε και με προβλημάτισε πιότερο απ' όλα· η επί προσωπικού αντιπαράθεση ('πεζοδρομιακού τύπου') εκείνων που θα 'πρεπε να νοιάζονται για τη λύση των δύσκολων προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο δύσμοιρος αυτός τόπος!
Δεν ξέρω αν αυτοί που εκφράζονται κατ' αυτόν τον τρόπο αισθάνονται δικαιωμένοι από τις πράξεις και τα λόγια τους ή αν πιστεύουν πως επιτελούν άξια τα καθήκοντά τους ως εκπρόσωποι του ελληνικού λαού.
Προσωπικά νιώθω ντροπή και λύπη να τους παρακολουθώ να διαπληκτίζονται σαν σχολιαρόπαιδα χρησιμοποιώντας εκφράσεις τέτοιου τύπου και αισθάνομαι ότι με κοροϊδεύουν ακόμη περισσότερο όταν συνειδητοποιώ την ηθελημένη ή μη προσπάθειά τους να κερδίσουν με αυτόν τον τρόπο συμπάθειες ανάμεσα στο πόπολο για να τους ξαναψηφίσει στο μέλλον.
Κυρίως, νομίζω πως προσθέτουν ακόμη μια θλιβερή εικόνα στην ήδη πληγωμένη αξιοπιστία των 'νεο-πολιτικών' που... ανθούν στην Ελλάδα σήμερα...
Δεν παραγνωρίζω βέβαια πως όλο αυτό που συμβαίνει, είναι αποτέλεσμα μιας σειράς ανακατατάξεων που έγιναν και γίνονται σε μια χώρα που δοκιμάζεται καθημερινά και προσπαθεί να επιβιώσει με ενάντιους όλους τους ανέμους.
Ισως στο πρόσωπο αυτών των εκλεγμένων από εμάς πολιτικών, απεικονίζεται -το δίχως άλλο- η σημερινή ελληνική πραγματικότητα, εμείς οι ίδιοι.
Απεικονίζεται η σύγχυση του ίδιου του λαού που προσπαθεί να βοηθηθεί όπως - όπως μέσα στην μεγάλη φουρτούνα που βρίσκεται.
Πιεσμένος από τις καταστάσεις ψάχνει απεγνωσμένα μια σανίδα σωτηρίας να πιαστεί και, δυστυχώς, η μοναδική που του προσφέρεται είναι από τα συντρίμμια του καραβιού που τον έχει οδηγήσει στην ξέρα.
Ετσι συνεχίζει να ταυτίζεται με τον πολιτικό - γέννημα της δικής του ανάγκης και ταυτότητας, ο οποίος αρθρώνει έναν λόγο που -εκτός των άλλων- ρέπει προς τον λαϊκισμό! Αλλά στη σημερινή δύσκολη συγκυρία ο λαϊκισμός σε τίποτα δεν μπορεί να φανεί χρήσιμος, αναζητούνται λύσεις, τίποτα παραπάνω!

Χανιώτικα νέα (12.12.2012)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ που τα υποχρεώνουν να κρατούν όπλα στα χέρια τους; Γιορτάζουν τα παιδιά που εξαναγκάζονται να δουλεύουν; Γιορτάζουν τα παιδιά που τους λείπουν τα βασικά, το νερό, η τροφή, τα ρούχα; Γιορτάζουν τα παιδιά που βιώνουν τη βία ακόμα και μέσα στις κούνιες τους; Γιορτάζουν τα παιδιά που ψυχαναγκάζονται να δουλεύουν;

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ των Δικαιωμάτων του Παιδιού! Γιορτάζουν, λέει, όλα τα παιδιά ανεξαρτήτως χρώματος σήμερα 11 Δεκεμβρίου. Γιορτάζουν;

ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ που τα υποχρεώνουν να κρατούν όπλα στα χέρια τους; Γιορτάζουν τα παιδιά που εξαναγκάζονται να δουλεύουν; Γιορτάζουν τα παιδιά που τους λείπουν τα βασικά, το νερό, η τροφή, τα ρούχα; Γιορτάζουν τα παιδιά που βιώνουν τη βία ακόμα και μέσα στις κούνιες τους; Γιορτάζουν τα παιδιά που ψυχαναγκάζονται να δουλεύουν;

ΓΡΟΘΙΕΣ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑΧΙ του ανθρώπου της Δύσης, που μιλά 'δυτικές γλώσσες' κι εφευρίσκει γιορτές, οι παραπάνω ερωτήσεις. Πολλά, πάμπολλα, τα αναπάντητα γιατί.

ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΙ ΝΑ ΕΡΘΩ στη ζωή, δικαιούμαι να υπάρξω. Δικαιούμαι να μεγαλώσω σε έναν κόσμο χωρίς βία και φτώχεια. Δικαιούμαι να ζήσω σε έναν κόσμο που σέβεται και προστατεύει το φυσικό περιβάλλον. Δικαιούμαι να έχω πρόσβαση στον μαγικό κόσμο της γνώσης... Τα δικαιώματα των παιδιών. Οχι μόνο του λεγόμενου τρίτου κόσμου. Και δίπλα μας η φτώχεια κι η εξαθλίωση.

ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ ΤΑ ΦΙΛΟΠΤΩΧΑ συσσίτια. Εκατοντάδες συμπολίτες μας βρίσκουν ένα πιάτο φαγητό, ένα χαμόγελο, ένα αποκούμπι. Χρέος όλων, που έχουμε τον τρόπο μας, να μην αφήσουμε κανένα να πεινάσει. Το μπορούμε. Και ως άτομα και ως κοινωνία. Και ατομικά και συλλογικά.

ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΤΑ ΒΡΗΚΕ η 'τρόικα' εσωτερικού. Αντε και είπε το ναι η 'τρόικα' εξωτερικού. Αντε και πέρασε με ή δίχως απώλειες από τη Βουλή. Αντε και τελειώσαμε με το φορολογικό. Τελειώσαμε; Κατά μία έννοια ναι, κατά μία άλλη όχι.

ΣΤΟ ΠΟΛΟ ΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΜΑΣ τη χώρα μας δοξάζουν και στο ψηλότερο σκαλί όλους μας ανεβάζουν. Στην Εθνική Νεανίδων αναφέρεται η μαντιναδολόγος μας Νεκταρία Θεοδωρουλάκη. Κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Αυστραλίας, ενώ την ίδια στιγμή, όπως μου γράφει, οι πολιτικοί μας κατάφεραν να ναυαγήσουν στη στεριά.

ΣΤΑΜΑΤΗ ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΗ, δάσκαλο - λαογράφο, Χανιά: Και διά της στήλης πολλά κατάπολλα και εκ βαθέων, ευχαριστώ για όλα. Ξεχωριστά για τα δύο ανάτυπα με τίτλο 'Λαϊκή ποίηση της Κρήτης και Καζαντζάκης' (απ’ τον 7ο τόμο της ετήσιας έκδοσης του Δήμου Χανίων 'Ελλωτία' 1998, το πρώτο και από την περιοδική έκδοση του Λογοτεχνικού Συνδέσμου Ηρακλείου 'Κρητικοί Ορίζοντες' 2008, το δεύτερο). Λένε και για κάποιους άλλους ότι προσφέρουν. Καλά λίγοι έχουν, ωστόσο, σε πανελλήνιο επίπεδο την προσφορά τη δική σου, στο περβόλι της παράδοσης. Κι αν έχεις αναπιάσει πεζούλες της! Για να περιοριστώ 'στα πεταχτά' μόνο σ’ αυτό!

Ο ΣΠΑΡΤΙΑΤΗΣ που αποκτούσε παιδί δεν είχε δικαίωμα να το αναθρέψει. Το έπαιρνε και το έφερνε σε ένα μέρος που το έλεγαν Λέσχη, όπου κάθονταν οι πιο γέροι από τους πολίτες της ίδιας φυλής και εξέταζαν το νεογέννητο. Αν ήταν καλωκαμωμένο και γερό, του το ’διναν να το αναθρέψει, παραχωρώντας του έναν κλήρο γης. Αν ήταν ασθενικό και κακοφτιαγμένο, το ’στελναν στους Αποθέτες, ένα βάραθρο κοντά στον Ταΰγετο και εκεί το εγκατέλειπαν, γιατί ούτε για το ίδιο το παιδί ούτε για την πόλη ήταν καλό να ζει, μια και είχε γεννηθεί αρρωστιάρικο και αδύνατο. Γι’ αυτό και οι γυναίκες έλουζαν τα βρέφη όχι με νερό αλλά με κρασί, δοκιμάζοντας κάπως με τον τρόπο αυτό την κράση τους. Γιατί πίστευαν ότι τα φιλάσθενα παιδιά δεν αντέχουν το αγνό κρασί και πεθαίνουν, ενώ όσα είναι γερά δυναμώνουν και σκληραγωγούνται (Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της Ιστορίας', εκδ. 'Σαββάλας').

'Γιατί τα παιδιά στην Αφρική κρατούν αυτόματα;/ Γιατί τα παιδιά στην Αφρική είναι φθηνά;/ Γιατί τα παιδιά στην Αφρική μαθαίνουν το θάνατο;/ Είναι οι πιο ειλικρινείς στρατιώτες/ είναι οι πιο ειλικρινείς μάρτυρες/ είναι οι πιο ειλικρινείς φονιάδες./ Στη Δύση μιλάμε δυτικές γλώσσες/ έντιμες γλώσσες./ Στην Αφρική τ’ αγόρια και τα κορίτσια/ μιλούν αφρικάνικες γλώσσες/ έντιμες γλώσσες'.
Από το ποίημα 'Γιατί τα παιδιά' του Γιάννη Φίλη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (11.12.2012)

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Και η Ελλάδα θέλει ηγέτη , έναν νέο Ελευθέριο Βενιζέλο. Ιδιαίτερα σήμερα που τα πράγματα έχουν φθάσει στο μη περαιτέρω και η πατρίδα χρειάζεται, όσο ποτέ άλλοτε, 'τα φτερά τα πρωτινά της, τα μεγάλα', για να χρησιμοποιήσω τα λόγια του Ποιητή.

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Με το βλέμμα στην 100ή επέτειο

Με το βλέμμα στην 100ή επέτειο της Ενωσης της Κρήτης με την Ελλάδα, ο εορτασμός της οποίας θα πραγματοποιηθεί την επόμενη χρονιά, οι φετινές εκδηλώσεις για το πιο σημαντικό γεγονός της κρητικής ιστορίας στο διάβα των αιώνων. Σε επίπεδο γενικού γραμματέα Υπουργείου και ενίοτε κάποιου υφυπουργού, πριν από 12 χρόνια, που ιδρύθηκε το Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών και Μελετών 'Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος' οι εκδηλώσεις που περιορίζονταν στην επίσημη δοξολογία, στην Τριμάρτυρη και στην έπαρση της ελληνικής σημαίας στον Φιρκά. Παρουσία ακόμα και των Προέδρων της Ελληνικής Δημοκρατίας (του Κωστή Στεφανόπουλου το 2003 και του Κάρολου Παπούλια το 2008) και των προέδρων της Βουλής των Ελλήνων (του Απόστολου Κακλαμάνη το 2000, της Αννας Ψαρούδα -  Μπενάκη το 2005, του Δημήτρη Σιούφα το 2007, του Φίλιππου Πετσάλνικου το 2010 και του Ευάγγελου Μεϊμαράκη εφέτος) στη μετά την ίδρυση του Ιδρύματος εποχή.
Κι όχι μόνον στην Τριμάρτυρη και στον Φιρκά, αλλά και προπάντων στην αίθουσα 'Σταύρος Σ. Νιάρχος' του Μεγάρου 'Μητροπολίτης Ειρηναίος Γαλανάκης' όπου η έδρα του Ιδρύματος, οι εκδηλώσεις. Γι’ άλλη μια χρονιά εδώ κι εφέτος το βράδυ της 1ης Δεκεμβρίου. Κόσμος πολύς. Για να παρακολουθήσει, μετά τη συνεδρίαση του Δ.Σ. υπό την προεδρεία του προέδρου της Βουλής Ευάγγελου Μεϊμαράκη, την ομιλία του ιστορικού ερευνητή και συγγραφέα Δημήτρη Νικολακάκη με θέμα '1913 - 2012: 99 χρόνια εκδηλώσεις για την Ενωση της Κρήτης', την αναγόρευση ως εταίρων του Ιδρύματος των: π. Μιχαήλ Βλαβογιλάκη, Χρίστου Θεοδούλου, Στέφανου Λεκανίδη, Αντώνη Πιταριδάκη, Ευάγγελου Σπανουδάκη και Ενωσης Κρητών Ν. Φλώρινας και την ομιλία του προέδρου της Βουλής.
Να γιορτάζεται η επέτειος της Ενωσης όπως αρμόζει στο γεγονός. Ζητούμενο μέχρι το 2000, δεδομένο μετά. Αποκλειστικά χάρις στο Ιδρυμα, που έχοντας σαν ιθύνοντα νου τον γενικό διευθυντή του Νίκο Παπαδάκη (φωτ.) και βέβαια την ευλογία του εμπνευστή του, Γέροντα Μητροπολίτη Ειρηναίου Γαλανάκη, ενεργοποιεί το τοπικό εμείς κάτω απ’ τον ήλιο των βενιζελικών ιδεών και μας βγάζει όλους... 'ασπροπρόσωπους' απέναντι στην Ιστορία. Αυτό σκεφτόμουν μπαίνοντας στην αίθουσα...

Ολο το πυρ εις την υπηρεσία της πατρίδος

'Ολημερίς προσεύχομαι και ένα πράγμα θέλω/ κι εμείς να αποκτήσουμε ηγέτη Βενιζέλο'. Για λογαριασμό της Κύπρου... η προσευχή, που είναι το τελευταίο δίστιχο μιας ρίμας, από την Κλέλια Θεοδούλου, σύζυγο του συγγραφέα Χρίστου Θεοδούλου, ενός εκ των αναγορευθέντων, στην περί ης ο λόγος στις σημερινές εύφημες μνείες εκδήλωση, εταίρων του Ιδρύματος. Κύπρια γαρ. 'Φίλοι μας εγλυτώσατε εσείς απ’ την Τουρκία/ εμείς αργούμε δυστυχώς να δούμε ελευθερία'.
Το προηγούμενο δίστιχο από την ίδια ρίμα, που μπορεί να μην διεκδικεί βραβείο, εκφράζει όμως μύχιες σκέψεις και αγνά πατριωτικά συναισθήματα. Και η Ελλάδα θέλει ηγέτη έναν Βενιζέλο, έναν νέο Ελευθέριο Βενιζέλο, κυρία Κλέλια. Ιδιαίτερα σήμερα που τα πράγματα έχουν φθάσει στο μη περαιτέρω και η πατρίδα χρειάζεται, όσο ποτέ άλλοτε, 'τα φτερά τα πρωτινά της, τα μεγάλα', για να χρησιμοποιήσω τα λόγια του ποιητή.
Δεν είναι πως δεν έκανε κι αυτός, ο πιο σημαντικός (κι όχι ένας απ’ τους πιο σημαντικούς, όπως επιμένουν να λένε κάποιοι) απ’ τους Ελληνες πολιτικούς λάθη. Λάθη δεν κάνουν μόνο όσοι δεν κάνουν έργα και δεν παίρνουν ρίσκα. Ομως ο Ελευθέριος Βενιζέλος, όπως και ο ίδιος είπε στη Βουλή στις 28 Απριλίου 1932, στην περίφημη αυτονεκρολόγησή του, που αναγράφεται και στον τάφο του απαντώντας στον Αλέξανδρο Παπαναστασίου που τον κατηγόρησε ως μοιρολάτρη: 'Ο προκείμενος νεκρός, ήτο ένας αληθινός άνδρας, με μεγάλο θάρρος, με αυτοπεποίθησιν και δι’ αυτόν και διά τον λαόν τον οποίον εκλήθη να κυβερνήση. Ισως έκαμε πολλά σφάλματα, αλλά ποτέ δεν του απέλιπεν το θάρρος, ποτέ δεν υπήρξεν μοιρολάτρης, διότι δεν επερίμενε ποτέ από την μοίρα του να ίδη την χώρα του προηγμένην, αλλά έθεσε εις την υπηρεσία αυτής όλον το πυρ το οποίον είχε μέσα του, κάθε δύναμιν ψυχικήν και σωματικήν'.
Σημείωση: Οι φωτογραφίες είναι του Φάνη Μανουσάκη

Χανιώτικα νέα (10.12.2012)